[{"instruction":"نه په سر اونه په زریم","input":"","output":"زۀ د مینې جوارگــريــم \n\nبس هم دا می سرمایه ده \nچې بدنــام پـه لــروبــريــم \n\nرحدونه چې ئې نيشته \nزه په داسې لارو سريم"},{"instruction":"ماسره چې مینه کړې نو سر په کفن وتړه","input":"","output":"ښه درته معلوم یم چې رقیب او غماز نه منم\n    \n\n\nښه درته معلوم یم چې رقیب او غماز نه منم\n\nنور مے ما چیڑہ زخمونه مي خوگیگي\nھغه تير شوي وختونه مي ياديگي\n\nمجبوري ده لاسه بل وطن كه پروت يم\nخپل وطن زيڑي گلونه مي ياديگي\n\nنور مے ما چیڑہ زخمونه مي خوگیگي\nھغه تير شوي وختونه مي ياديگي\n\nمجبوري ده لاسه بل وطن كه پروت يم\nخپل وطن زيڑي گلونه مي ياديگي\n\nنه چاخپل يم نه مي خپل شته په جهان كه\nارمانونه مي ٹول خاوري ايري كیگي"},{"instruction":"تش دي راگوري راله زړه کښ کور دئ نه راکوي","input":"","output":"زخم دئ راکړي بيا دئ ځي ټکور دئ نه راکوي\n      \n      د خلقو مخکي راته اوئئ خپل څادر دئئ نيشته\n      په دئ به مړ شم بس د؎ بل پيغور دئ نه راکوي\n      \n      ځوي مئ په خوب کښ وئ بئ بئ ما دئ سبق ته پريږدي\n      داجي ته وايه چي په لاس کښ لور دي نه راکوي\n      \n      ما دئ ترخو ترخو خالاتو ته تنها نه پريږدي\n      خدائئ ته دئ اوگوري دا دومره زور دئ نه راکوي\n      \n      وطنه څوک هم چي راځي ستا لوټ کيدو له راځي\n      وطنه څوک هم چي راځي سمسور دئ نه راکوي\n      \n      خپله دئ راکړي د پردو په لاس دئ نه راليږي\n      سور گل دئ راکړي خو ريباره اور دي نه راکوې\n      \n      دا شته غمونه مي د ټولئ زندګۍ به اوشي\n      جانان ته اوائئ چي بس د؎ نور دئ نه راکوي\n      \n      که زه ټول زيارتونه هم جارو کړم کنه\n      زمونږه ډيره غريبي ده مور دئ نه راکوي"},{"instruction":"تش دي راگوري راله زړه کښ کور دئ نه راکوي","input":"","output":"زخم دئ راکړي بيا دئ ځي ټکور دئ نه راکوي\n      \n      د خلقو مخکي راته اوئئ خپل څادر دئئ نيشته\n      په دئ به مړ شم بس د؎ بل پيغور دئ نه راکوي\n      \n      ځوي مئ په خوب کښ وئ بئ بئ ما دئ سبق ته پريږدي\n      داجي ته وايه چي په لاس کښ لور دي نه راکوي\n      \n      ما دئ ترخو ترخو خالاتو ته تنها نه پريږدي\n      خدائئ ته دئ اوگوري دا دومره زور دئ نه راکوي\n      \n      وطنه څوک هم چي راځي ستا لوټ کيدو له راځي\n      وطنه څوک هم چي راځي سمسور دئ نه راکوي\n      \n      خپله دئ راکړي د پردو په لاس دئ نه راليږي\n      سور گل دئ راکړي خو ريباره اور دي نه راکوې\n      \n      دا شته غمونه مي د ټولئ زندګۍ به اوشي\n      جانان ته اوائئ چي بس د؎ نور دئ نه راکوي\n      \n      که زه ټول زيارتونه هم جارو کړم کنه\n      زمونږه ډيره غريبي ده مور دئ نه راکوي\n\n      که ما سیزی، نو ما دی نه سیزی یو کار دی اوکی\n      دومره چه تنګه ده ده مینی نه انکار دی اوکی"},{"instruction":"یوه سپیړه می ده حپلی پښتو قدر اوکړو","input":"","output":"که داپوښتون وی دا دی نر شی بل ګزاردی اوکی\n      \n      هغی ته وایه مازیګر کی سترګی مه توروه \n      که زما مرګ غواړی قاصیده نو سینګار دی اوکی\n      \n      زما ده ژوند حواږ می ماله غربت نه راکوی\n      هغه دی کینی په قلاره انتظار دی اوکی\n      \n      ساحیره ما ده حپله ژونده بغاوت کړے دے\n      که څوک می بیا دنیا ته غواړی نو ازار دی اوکی\n      \n\n      که ما سیزی، نو ما دی نه سیزی یو کار دی اوکی\n      دومره چه تنګه ده ده مینی نه انکار دی اوکی\n      \n      \n      که داپوښتون وی دا دی نر شی بل ګزاردی اوکی\n      \n      هغی ته وایه مازیګر کی سترګی مه توروه \n      که زما مرګ غواړی قاصیده نو سینګار دی اوکی"},{"instruction":"زما ده ژوند حواږ می ماله غربت نه راکوی","input":"","output":"هغه دی کینی په قلاره انتظار دی اوکی\n      \nساحیره ما ده حپله ژونده بغاوت کړے دے\n که څوک می بیا دنیا ته غواړی نو ازار دی اوکی\n\n‏د دغه درد ترجماني به سړى څنګه کوي؟\nچي يو مئين راشي او قبر ته د يار ودريږي \n\n\nزما د ویخو شپو احساس به درته هله اوشی\nکله چی ته په چا مین شی او تپوس دی نکړی\n\n\nد ميني خيال د تهمتونو په باران اخله \nکۀ دنيا دوه ډلې شوه ډله د جانان اخله \n       \nپه سوداګانو کښې د زړونو ګټې چا کړې دى \nدا ځنې ځنې سوداګانې د تاوان اخلـه"},{"instruction":"باور دي وشه چې له زړه نه مي وتلې نه یې","input":"","output":"داسي ورځ نشته چې ماپکي یاد کړې نه یی\n\nستامحبت ته مي دزړه په کور کي ځای ورکړی\nخو عجیبه ده چي په سترګو مي لیدلې نه یی\n\nکفر خو نه کېږي را غاړې وځه\nتاته مې زړه کېږي را غاړې وځه\n\nروژه خو نه دی چي شپیتو ونیسی\nمړه ! نو څه کېږي را غاړې وځه\n\nغرور دې مه کوه په ګرم ښایست\nزما ساړه کېږي را غاړې وځه\n\n\nتــه مــي زړه تــه ووایه چــي صـبـر شــې!\nسـتـا خــبــره مــنــي  زمــــا نـــه مــــنـــي."},{"instruction":"بلها ښایست به دې نړۍ ته راوړي!","input":"","output":"تۀ چې وادۀ شې او واړۀ دې وشي.\n\nخاورو ایرو ته مې ورګډه کړله\nزرغونه نه شوله سپېره زندګي\n\n\nشرطونو حسابونو ته اشنا ضرورت نشته\nپۀ مینه کې هرګِز د انتها ضرورت نشته\n\nجالب لرمه خوی پۀ دې ملنګه زندګي کې \nچې زۀ دې پکار نه یم هم داستا ضرورت نشته\n\nپۀ داسې نا معلومه ناروغي باندې اخته یم \nچې ماته د طبیب او د ملا ضرورت نشته\n\nد زړۀ په بدله کې چې بل زړۀ نۀ پیداکېږي \nنو خود پۀ دې بازار کې د سودا ضرورت نشته\n\nتا ولې نن پۀ ماباندې عاید کړل بندیزونه \nتۀ څۀ وایې بېګا ته د سبا ضرورت نشته\n\nد زړونو مسله ده د قاضي خبره نۀ ده\nزما او ستا ترمنځه د بل چاضرورت نشته"},{"instruction":"همدامې ده کافي چې بې سلامه پۀ ماتېر شې","input":"","output":"بس نوره احرارجانه د سزا ضرورت نشته\n\n\nسترګې ړندې مې شوې د لارو پۀ کتلو باندې \nنازر منلی مې دی ګرانه ستا راتللو باندې\n\nویدۀ ضمیر د ازادۍ پۀ ژوندون څۀ خبروي\nهغه وي خوښ پۀ تش ژوندي پاتې کیدلو باندې\n\nځه خیر دی اوس دې دخپل زړۀپۀخوښه ژند کوي خو\nهرڅوک ارمان کوي د وخت پۀ تېرېدلو باندې\n\nکه خپلواکي غواړې د وینې پۀ قېمت یې واخله \nهېڅ کله نشته د سرونو پۀ ستلو باندې\n\nلږ شانې  وخت لګي د زړۀ پۀ ماتولو باندې \nخو پۀ کالونو لګي وخت پۀ جوړولو باندې\n\nله مانه مۀ غواړه د خپلو علطیانو حساب \nکله مې وس  رسي د ستورو پۀ شمېرلو باندې\n\nځه احرارجانه چې  هم بیا و هدېره ته لاړشو \nزړۀ صفا کېږي د مرګ ډېر ډېر یادولو باندې"},{"instruction":"بس په اومیدونو ګذاره کېږي","input":"","output":"ستا په تصویرونو ګذاره کېږي\n\nنه نه له تقدیر مې څه ګیله نشته\nاو په فریادونو  ګذاره کېږي\n\nاوس مې ایله زړه درنه تورشوی دی\nاوس مې په ګلونو ګذاره کېږي\n\nماته جې څه بله لاره وښایه \nنه مې په دمونو ګذاره کېږي\n\nشکر راوتلي درپسې نه دي \nشکر چې د زړونو ګذاره کېږي\n\nلا مې د منزل لاره روښانه ده \nلا د چا په پلونو ګذاره کېږي\n\nبل مې اَحرارجانه هېڅ ټکورنشته\nستا په غزلونو ګذاره کېږي"},{"instruction":"نه چاپسي درديږم اونه چاته انتيظارکړم","input":"","output":"خپل حق مرګي لرمه اوهغه ته انتيظارکړم\n\nته پوهه شه ،   چې لويې حادثې  نه  اووتم\nچې  کله د   پښتون د قافیلې نه    اووتم\n\nپښتون يمه،   مجبور یمه، ګني هر څه به ټهیک شي\nکه   چرته زه خپل  ذات د دائرې نه اووتم\n\nپه ژوند به مې ساقي  د تاسو  دا  ظلم  هېر  نه  شي\nزه    وچه    خولۀ    د   ستا    د   مېکدې    نه    اووتم\n\nهمځولو   ته   ګویا  وه   په   دا   رنګ   پښتنه   پېغله\nعزت   مې   شو    نیلام !     چې   لوپټې   نه   اووتم\n\nچې  زړه  څه  راته  وايي ،   بیا  منل  ماته  آسان  دي\nچې     کله      د    حیا     له     فلسفې     نه     اووتم\n\nاوزګار   به   شم   ګل  رخه   زه   دنیا   کارو   له   هله\nکه   زه   چیرې   ستا   سترګو   له   نشې   نه   اووتم\n\nڅوک نوم به مې په خُولۀ باندې وانخلي پس د مرګه\n انجم     که    شاعري     له     مدرسې    نه"},{"instruction":"مینه ښه ده خو هیجران دسړی زړه خوری","input":"","output":"ډیر غمونه او خفکان دسړی زړه خوری\n\nنوم یی خوږ خو بیلتون لکه زهر\nمسافر چی شی جانان د سړی زړه خوری\n\n\nستــــــا ده جبین ده تماشو نه لوګی\nژوند مې د حسن د ورشو نه لوګی \n\nسپرلي دې ستا ده پېغلتوبه زار شي\nګلونــــــــه ســتا د اننګــو نه لــوګی \n\nپه زړه ګلـــــــونه هم ازغـــي وروې \nستا د نظـــر د پســـــــــرلو نه لوګی \n\nستا د قامت سیوری په سر غواړمه \nستا د رخسار د سرو غرمـو نه لوګی \n\nچې د احساس په صحرا شپې روڼوي \nد محبــــــت د لېونـــــو نه لـــــوګی \n\nمونږ د وفا سترګو ته ژوند خاورې کړو \nمونږه ځوانۍ کړې د پښتـــو نه لوګی \n\nستا د احســــــاس د رڼا تار صــــابره \nد چـــــا د حســـــن د لمبــو نه لـوګی"},{"instruction":"ټــــولـــه مـيـنه  مـيـنه  يـې","input":"","output":"تــۀ زمـــــا شـــېـريـــنـه يـې\n\nزۀ دې کــړم  مـئېن پۀ ځـان\nګـــل پـۀ شــان رنـګـينـه يې\n\nکــــلــه بـۀ  زمـــــا شـې  تـۀ\nډېـــره تـــکــــه سـپـيـنـه يې\n\nزړۀ کښې مــې اوسـېږې تـل\nتـۀ مـې د  زړۀ   ويـنـه   يـې\n\nمــاتـه دې خـوش بـو راځـي\nســمــه  لـــــؤنــګــيـنـه   يـې\n\nحــسـن دې ثــــــانــي نــشـته\nټــولـــــو کـښې حـسيــنـه يې\n\nګــرانـه ئـې پـۀ مــــور بـنـدې\nښـــه ډېــره نـېــــازمـيـنه يې\n\nښکـلي بــولـي ووډ کښې تـۀ\nاېـــک نــمــبـر کـــتـريـنـه يې\n\nخوښه شوې محبوب روښان\nګــلې ګـلـــــــــــــواريـنـه يـې"},{"instruction":"چی پی میئن ووم نن یی بل لہ ورکڑہ","input":"","output":"خفہ پہ دی یم چی یی خپل لہ ورکڑہ\n\nدا  علامات دا پسرلی خکاریگی\nنن چی بورا غاڑہ بلبل لہ ورکڑہ\n\nزہ پہ خپل ژوند ستومانہ شوے ووم خو\nبیا  تسلی  می  خپل   گوگل  لہ  ورکڑہ\n\nدا ژوند ملگری رانہ بیل شوہ اخیر \nزکہ   نن ما   غاڑہ غزل   لہ ورکڑہ\n\nقیصہ د مینی طوفان چاتہ اوکڑم \nھغہ یی داسی یو  پاگل لہ ورکڑہ"},{"instruction":"ښکلا ېمه خاېست ېمه رڼا ېمه","input":"","output":"پښتو ېمه ادب ېمه حېا ېمه\n\nﺯه د نفرتونو نه نفرت کوم\nﺯه خواګهٔ مېنه ېم وفا ېمه\n\nدا په محبت کښى عادت شوے ېم\nد محبت سندرې آورمه لګېا ېمه\n\nمونږ له رېواجونه دلته مه راوړه\nﺯه په خپل کلتور کښى ښه رضا ېمه\n\nﺯه وس په پېرانو پسى نه ګرﺯم\nﺯه  پخپله پېر ېمه ملا ېمه\n\nداسې جړاغونى غږ ېۍ ووېٔل\nﺯه فرمانه ستاومه او ستا ېمه"},{"instruction":"د خوشـــبو ډکه هــوا هـــم سړی وژني","input":"","output":"د تنــکۍمــېنې بــلا  هــم ســړی وژني\n\nد مـــخ کـــوتې ســړی کفر ته  اوباسي \nخــو نرۍ نرۍ مسکا هـــم سـړی وژني \n\nکلــه کلــه پۀ خــندا زړونه روغــــــيږي \nکله کله خــوخـــندا هـــم ســـړی وژني \n\nکله کله خـــو دښمن هـــم مهربان شي\nکلــه کلــه مســيحا هــــم ســـړى وژني \n\nما بۀ وی  چې مــړه خلک دروغ وائي\nدا خو هجر پۀ رښتيا هــم سړی وژني \n\nکه پۀ ننګ دقام مړ نه شولې قاســمه  \nپېــــغورونه د دنيا هــم ســـړی وژني"},{"instruction":"مسکۍ شه \"زما زړه کې زلزلې اوکه چې ځـــــــې","input":"","output":"دردونه مې راویښ که\" ښې نخرې اوکه چې ځې \n\nچــــــــې مات نشي په تا پسې د غر غوندې سړئ\nوعده دې د راتلو تر پنجشنبې اوکه چې ځـــــــې\n\nاظهار د محبت په کاغذونو جنــــــــــــــون نه دې\nد ښار په څلور لاره کې نارې اوکه چې ځـــــــــې \n\nد ستا د تلو خبره زمـــــــــــــــا زړه ذرې ذرې کړي \nجنابه ماته غم د څه نشې اوکه چې ځـــــــــــې\n\nنن بیا مــــــې کړه رامات پخپلو سوو اندامونــــو \nپنجه راکه؛  په سترګو اشارې وکه چې ځــــــــــې \n\nبس ستا د ګلابي حسن\" بولي راکمه مــــــــه شه \nزمونږه په ځوانیو معاملې اوکه چې ځــــــــــــې"},{"instruction":"بنګ غواړی لونګ غواړی توبه توبه","input":"","output":"دا سړی خو جنګ غواړی توبه توبه\n\nسره او سپین یی ټول د دنیا وکتل\nخوند د غنم رنګ غواړی توبه توبه\n\nچې اودۀ کېږم لاس خوارۀ پرېږده په دغه هيله\nوائيم کۀ خوب کښې چرته غېږې له سپوږمۍ راشي\n\nلاس کښې مې پاتې شي جهانه ټپېدلې پېړه\nچې ماښامې کښې چرته غږ ستا د شپيلۍ راشئ"},{"instruction":"په  نظر  کښې  دي اثر دے کلیوالې","input":"","output":"خـوږ د قـند  او د  شکر دے  کلیـوالې\n\nستا د سترګو په تاثیر باندې حیران یم\nخداے درکړے څنګ نظر دے کلیوالې\n\nد سپرلي وږمې په کلي راخورے دي\nلـږ را اووځـۀ مـاځـیګر  دے کلیوالې\n\nپه همزولو کښې به دنګ لکه چینار یم\nتور څادر مي هم په سر دے کلیوالې\n\nزمونږ چـم خـو په  ویرونو اموخته دے\nستاسو چم کښې نن اختر دے کلیوالې\n\nدا په رنګ رنګ خوشبویو چې معطر دے\nښـکارې یـار د پـېښور  دے کلـيوالې\n\nستا عـــادل د مالاکنډ په سر اوسیږم\nپه  بټ خیله  مي دلبر دے کلیوالې\n\nهغه د ميني نه منکر دي راشي.\nمطلب مي دا دے چي دلبر دي راشي.\n\nسا مي اوځي چي په ارامه اوځي\nد کبرجن لالي خبر دي راشي."},{"instruction":"زه د ژوندون د چارو وتے يمه.","input":"","output":"ماله‌کۀ مرګ  راځي نو زر دي راشي.\n\nګل ګل ځواني مي انتظار اوخوړه.\nزما ورک شوے لالے زر دي راشي.\n\nزما شوخي زما په ذات کښي قيد ده.\nکه پۀ اختر راځي اختر دي راشي.\n\nژوندے شاہد  به مړ وي ستا له غمه.\nباور مي نۀ شي کۀ باور دي راشي.\n\nسوک دہ اختر لا پارہ زان جوڑاوی\nسوک واسکٹونہ سوک پیزوان جوڑاوی\n\nدہ چا سینگار وی رنگ پہ رنگ اختر کی\nسوک دہ زڑو جامو گریوان جوڑاوی\n\nستہ پہ نکریزو باندی سرہ لاسونہ\nسوک تصویرونہ دہ جانان جوڑاوی\n\nسوک دہ مستی نہ شنہ بنگڑی ماتوی\nھمزہ خپل مات زڑہ تہ جانان جوڑاوی"},{"instruction":"راشه مه کوہ له چا سرہ جفا","input":"","output":"لږ ژوندون دي ضائع کیږي بی وفا\n\nپه دنیا کښي ھیڅوک ندی پاتي شوي\nواړه تلوني دی که نن دی که سبا\n\nدا چی ھرہ ورځ راخیږي بیل بیل نمر دي\nھر چی پریوځي ھغه نه شی ختي بیا\n\nچي په زمکه څاڅکي پریوځي له آسمانه\nبیا له زمکي ختي نه شی په سما\n\nګومان مه کړہ چی به بیا سترګو له ورشي\nھغه اوښکي چی له سترګو شی جدا\n\nکه یو ځلي سر د خدائ په لوری ټيټ کړي\nپه قیامت به سربلند شی تر ھر چا\n\nچي د ورور د عزیز زړه پري آزاریږي\nحاصل مه شه ھغه خپله مدعا\n \nشه خواړه چي یو ئي خوري بل ورته ګوري\nخواړه نه دی ھغه زھر دي ګویا"},{"instruction":"که یو څاڅکي اوبه تږي لرہ ورکړي","input":"","output":"د دوزخ او ستا درمیان به شي دریا\n\n‏لکه کلۍ چې په اغزو کښې وينم\nداسې مې زړه ستا په‎ بڼو کښې وينم\n\nرخسار د وینم تورو زلفو کښې ستا\nلکه رڼا چې په ‎تيارو کښې وينم\n\nاې د سبا سترګې راخېژه په ورو \nتلۀ د ‎آشنا دې پۀ ختو کښې وينم\n\nزما ‎خاطر ،خاطر يې اور کښې  وسو\nاوس يې لوګۍ په اسويلو کښې وينم"},{"instruction":"تور ماښام نری باران او توری چای","input":"","output":"بل فکرونه د جانان او توری چای\n\nد سیند غاړه د رباب نازک تارونه\nمازیګر خوږه یاران او توری چای\n\nزه که ډیر یمه ستومانه ما دمه کړي\n ستا خمار خمار چشمان او توری چای\n\nما به مركي ما به مړ دغه ارمان کړي\nستا د لاسو نه ارمان او توری چای\n\n د زړه راز می چا ته هم ویلی نه دی \nخو له شعره په ما تول کلی خبر شو\n\nدا انتظار او تمه دواړه چی له نه سره وی\nیا می چی یار سره دا مینه له ځیګره نه وی\n\n\nڅنګه به تول کلی پوه شوی و زموږ په مینه؟\nکه په کتومی ته همزلو کی اوتره نه وی"},{"instruction":"جانانه راشه نن له تا سره حساب دی زما","input":"","output":"ستا د بېلتون خزان ځپلی ژوند کلاب دی زما\n\nدا ستا ښکلا لکه چی پرخه په ګلاب پرته وي\nهمدا ښکلا دي د شعرونو یو کتاب دی زما\n\nاوس دی یادونه افسانی ښکاری\n داسی دستور د زمانی ښکاری\n\nزما یادیږی هغه ناز او ادا \nکله گیلی او کله  هسی پخلا\n\nکله ژړا كله په پرکه خندا\nهغه ماڼی اوس ویرانی ښکاری\n\nداسی دستور د زمانی ښکاری \nستا په فرقت کی به پریشانه ومه\n\n هر وخت به روک د خپله ځانه\nومه\nښه راته یاد شی سرگردانه ومه\n\nاوس دی خبری بهانی ښکاری\n ستا په وصال کی به نشه غوندی وه\n\nهر غم میهير وو عجیبه غونده وه\n هره گړی یوه لحظه غوندی وه"},{"instruction":"ستورو ته می راز وایمه بام سره خبرې کړم","input":"","output":"ستاسترګی چی نه وینم، نو جام سره خبرې کړم\n\nشپه ده او سپوږمۍ ده، زه یوازې او یوازې\nيم \nشمعه اوشیشه لرم ، خیام سره خبرې کړم\nدی راته ستا سترګی او ستا سترګی ملامتی کړي\n\nزه چی می دزړه له هرناکام سره خبرې کړ \nهېڅ یوه شیبه یی ستا له یاده خالي نه"},{"instruction":"دا چی خبري جادوګري کوي","input":"","output":"دا په مئین زړگی منتری کوی\n\nپه خوله یوه په زړه دی بله ښکاری\n ته چی خبرې نن اوتري کوي\n\nپه ما مئین یی خو اظهار نه کوی\n دا ته چې ما پسې خبرې کوي\n\nد امن ژغ پورته کولی نه شي\n خالي ويرونه په سندرې کوي\n\nچې په آشنا ولی اثر نه کوی؟ \nکنی تیے خو زوروری کوی\n\nبس یو اظهار ته وارخطا پاتی شی\n نوره ودانه قيصي ستري کوي"},{"instruction":"په تیر وختونو می بیا خواند ده انتظار اوکتو","input":"","output":"انتظار څه وو خو بس بيا م ځانله کار اوکتو\n\nده بیلتانه په زندګی کښی صرف یو موسم دی \nچی خزان څنګه وي هغسی می بهار اوکتو\n\nښکاري چی مینی او وفا ترینه بس کوچ کړی دی\nمه چی تر اوسه چرته کلی او بازار اوکتو\n \n\n يو محبت دی بی اختیاره ور پریواتی یمه؟؟\nکنئ هر کار می په مرضي په خپل اختيار اوکتو\n\nقسم دی بیا می په نظر باندي رانغی چرته \nمه، که هزار ځله هغه په هغه لار اوکتو"},{"instruction":"عمر ډیر وہ عقل لږ وه","input":"","output":"عمر لږ شوعقل ډیر شو\n\nیو ژوندون وه په جهان کښی \nپه دا شان سره تیربیر شو\n\nد ځوانی ساعت خوشحاله\n خوب وہ ولیدے شو تیر شو\n\n چا له جړا چاله خفګان خه نه دی\n په زخمعی زړونو کښی ارمان خه نه دی\n\nشعيري دومرا يو کتاب به ډك كړم\n كه نصيت نه وی داستان خه نه دی"},{"instruction":"که مینه نه کوي نو مه ي کوه","input":"","output":"د چا په اوښکو لوند ګریوان خه نه دی\n\nد دی دونیا به درته څه وايما\n د يو نظر کښي بل انسان خه نه دی\n\nد مخپلونو نه په سنګ تیریکه\n چاله غیبت چا له بختان خه نه دی\n\nد سرو ګولونو آرمانی دی عزیز \nواړه ګولونو له خزان خه نه دی\n\nمينه مي په زړه کښي د پخوانه ده\n ځکه مي د زړه دونیا ودانه ده\n\nځه دى يو ديدن پسي ليواله یم\n ستا هرا خبرا په ما ګرانه ده\n\nبیا یو موسافر دی بل وطن ته ځي\n اوښکه ي د سترګو نه روانه ده"},{"instruction":"ولي په نظر کښي جانان نه راځي","input":"","output":"مينه مي په زړه کښي د ارمانه ده\n\nخکاری چی عزیز ورته ياديګي نه\n دغلتا زړګيا قیصه ورانه ده\n\n\nپه یو نکته کښې مې کمال اولیده\nما هم دا ستا د مخ جمال اولیده\n\nچې مې د ستا په شان كاته شروع کړل\nنو د جنوب نه می شمال اولیده\n\nد ځان به څه وايم زه هیڅ هم نه یم \nما ستا په ښپو کښې هر ابدال اولیده\n\nد خدائ په در کښی په سجده پرہوتم\nزړه طلبګار  می د وصال اولیده \n\nدا ټول رنګونه به لوګی کړم ورته \nما که د ستا په مخ شین شال اولیده\n\nنور ستا نه لري يو لمحې له نه ځم\nبس ما پخپله خپل زوال اولیده"},{"instruction":"نن د يو مخ په آئینه کښې عباس","input":"","output":"ګوره د ټولې دنیا حال اولیده\n\nرحم چی ستا زما په حال نه کیږي \nمړ خو د شم مانه هم سوال نه کیږي\n\nدی کس د ځان سره بلها خلک ډوب کړل \nد کس ملګری د دجال نه کیږي\n\nستا د تیرو بانو گزار داسی دی\n تري حفاظت په زغره دهال نه کیږي\n\nاوس یاراني غواړي سره سپین د جهان \nاوس په بنګړو او په رومال نه کیږي"},{"instruction":"لږ ايئنه کښی ځان ته سم اوګوره","input":"","output":"هسی قیصی دی د جمال نه کیږي\n\nلکه صرير ستا په فراق کښې ژاړي\nداسی باران د بشکال نه کیږي\n\nکہ بےوفادے کا مغرور دے جانان\nماتہ پہ سر سترگو منظور دے جانان\n\nزه به گیلا دا وفا ولے اوکڑم\nدستور دا خکلو دے مجبور دے جانان\n\nخیر دے کہ ماسرہ وفا نہ کوی\nزما پہ مینہ مشہور دے جانان\n\nنورې کیسې وايه چې اسانې دي\n پرېږده د الفت خبرې ګرانې دي\n\nرامې شي لېمو ته د دیدن په وخت\n اوښکې څه ناپوهـــــه رقيبـــــانې دي"},{"instruction":"ستاد جلب شوق يـې وې راپېښـې شـي","input":"","output":"دا مې که سلګۍ دي خو مهمانې دي\n\nښکاري چې حمزه په زړېدو یې اوس\n لا دې چې جذبې له پخوا ځوانې دي\n\nباڼه دې پوه کړه چې چيچل نه کوي \nسترګو ته وايه چې خوړل نه کوي\n\nجانانه سود او زيان د وخت خبرې \nمینه ګټل مينه بايلل نه کوي\n\nپه جفاګانو دې پروا نه لرم \nچې بې وسي مي نور ژړل نه کوي\n\nستا د جفا په تیغ زخمي زخمي دی\nد زړۀ شاهين مې الوتل نه کوي\n\nخيالونو ته ئې مه کورئ لفظونو کی ګناه ده\n د بعضی شاعرانو په شعرونو کی ګناه ده"},{"instruction":"جانانه منجور راپسی شوی دی ما وژني","input":"","output":"جانانه ما وئیل چی زیارتونو کی گناه ده\n\nد ژوند د جدو جهد كتابونه څله ګوري\nد ژوند د جدو جهد کتابونو کی گناه ده\n\nد بعضی سوالونو جوابونو نه قلارشه\nد بعضی سوالونو جوابونو کی گناه ده\n\nکلہ غزل کلہ ٹپہ شی جانان\nکلہ یہ ورز کی توره شپه شی جانان\n\nکلہ ھوشیار شی په هر سه سہ پوھیگی\n کلہ ماشوم غوندی ساده شی جانان"},{"instruction":"هره خبره هره ادایی منم","input":"","output":"یہ نہ خبرہ بس خپہ شی جانان\n\nراتہ بلیګی تر سهاره پوری \nد رړه په کور کی میڈیوه شی جانان\n\nدا می د ښائست توله قیصه ترجمه کړې ده\nما چي ستا د خال یوه نقطه ترجمه کړې\n \nستا د اداګانو مې يو ښه ترجمه کړې ده\n ما د محبت توله قیصه ترجمه کړې ده\n\nما د خمارو سترگو نشه ترجمه کړي ده\n دا مې څه عجيبه فلسفه ترجمه کړې"},{"instruction":"هسې د لفظونو جادوگر راته څوك نه وائى","input":"","output":"ستا  می د رنګونو لوپټه ترجمه کړې ده\n\nتا ته خو وږمو د پسرلی هم سترګې تيټې کړې\n ما د پسرلی هره وږمه ترجمه کړې ده\n\nولې به ښائست د بام په سر جوټه جوټه نه وی\n ما د ادم خان هره نغمه ترجمه کړې ده"},{"instruction":"دسحر نه تر ما نامه انتظار شی","input":"","output":"په دې تمه چې اشنا به مې په لارشي \n\nبه له تا ورته هیڅ لاره نه ښکارېږي \nکله کله سړی داسي را ايسار شي\n\nد مخلوق د بدلېدو کمال به کوری\n که اوده قسمت زمونږه را بیدار شي\n\nماته چې سترگو کې خوبونه راشي \nاشنا ناڅاپه ستا يادونه راشي\n\nسبق ته کینم خو چې ته راياد شي\nپہ کتاب جوړ ستا تصويرونه راشي\n\n جانانه ولي دي مجبور کړم زه ؟ \n چه ستا په نوم زما شعرونه راشي"},{"instruction":"یا می سترگی رانه یوسه چې دې ويني","input":"","output":"یا می زړه د ځان سره کړه چی قلار وي\n\nدا له څنګه رنځوري ده اے جــــمالـه\n سترګي نم شي چي په زړه سړے بیمار وي\n\n\nته نقاب د مخه لری کړه بس زه به درته ګورم \nد نظر پرواه و نکړے خیبر ډک د سپیلنو دے\n\nد نظره مه پریږه نظر ماتے دي هم زه یم\nچی حمزه درنه لوګے شی سپیلنو ته حاجت نشته"},{"instruction":"تاته به تول صفاء صفاء ولیکم","input":"","output":"ده زړه حالونه به ریشتیا ولیکم\n\nخندا مي نشته ټول غمونه دي نن\nده خط عینوان به په ژړا ولیکم\n\nده کور او كلي نه بي رازه يمه\nده هجر هال به په صحراء وليكم\n\nزماده اوشکو اميل غاره كي وي\nکتاب ده ميني به په تا وليكم\n\nکه دي پشتنه زما اوکړه په ژوند \nپه خپل نصيب كي به وفا وليكم"},{"instruction":"تړمو تړمو  اوښکو مې ګرېوان لمبه لمبه کړو","input":"","output":"دیار غم راله ارمـــــــان لمبه لمبه کړو\n\nجانان نه راځي زه هـسې لارې څــارم\nانتظار کښې مې خپل ځان لمبه لمبه کړو\n\nورسره خنکه به سلکی نه وهم \nمانه ګیله چی په سلګو کی کوی\n\n غم ته دی وایه چی می نه تنکوی\n جنگونه ماسره په شپو کی کوی \n\nخاطره زار شم د پشتون جانان نه \nچی محبت هم په پشتو کی کوی\n\nده دی نیمګری ارمانونو سره ژوند تیره وم\n زه ستا وعدو او قسمونو سره ژوند تیره وم\n\n چی ړڼده مینه می بدله په چا نه کی اشنا \nستا له خيالونو او فکرونو سره ژوند تیره وم"},{"instruction":"ماسره دومره مینه مه کوه عادت به می کړی","input":"","output":"ما مينه کړي ده خومينه چا راکړي نه ده\n\nدیار تصویر د ګل په پاڼو په کمال جوړه اوم\n دوخت راتلونکي فنکارانو ته مثال جوړه أوم\n\nکله رقیب کله ریبار زه د گریوانه نیسم\nهره ورځ نوے اشنا ځان له يو جنجال جوړه أوم\n\nپته مې ډیره ژړا او کړه یـار تــــري نه خبريږي \nاوس ئې په کور باندي د اوښکو پشکال جوړه اوم\n\nهغه به چرته وي د چا سره او څنګه به وي\n دا زه په زور ځانله د سوچ او فکر تال جوړه أوم\n\nلاړ شمه ورک په تصور کښي د خپل ځانه شمه\nخياله خیالنو کې د یار په زنه خال جوړه أوم"},{"instruction":"زما رقیب د محبت په معنی څه پوهیږي","input":"","output":"هغه خو ژوند هم په یو لوئی منافقت کړے دے\n\nد زړه د درده لیونی شوې کنه\n زما صابره ته سړی شوی کنه\n\nتا د الفت معجزه نه منله \nزه چه لمبه شوم ته لوگی شوی کنه\n\n د محبت گرمې دې ولیدله \nپه يخو واورو کې خولې شوې کنه\n\n ما چې د زړه د رڼا رنگ ورکړو\n د انتظار لارې رڼي شوې کنه\n\n ما درته ویل چې سترگې مه توروه\nد خلکو سترگې درپسې شوې کنه\n\nنوی الزام راباندی ولگوه\nزړې خبرې خو زړې شوې کنه"},{"instruction":"د بڼو سورې ته مې کینولې","input":"","output":"صابره سترگې دې مړې شوې کنه\n\n\nستړی ستومانه چی دکاره راځم\n تا يادومه چې په لاره راځم\n\nد ارمانونو پنډ په سر را ړومه \nکورته چی هر ماښام له ښاره راځمه\n\nد کلي ډېرې لارې، ډېرې کوڅې\n په دې کوڅه د چا لپاره راځم\n\nد پرهرونو جامی واغوندمه\n چې په سپرلي کي د گلزاره راځم\n\nڅه نوی غم نوې سودا راوړمه \nچې د حالاتو د بازاره راځم\n\nد مېخانې دروازه مه بندوئ\nیارانو زه به د روزگاره راځم"},{"instruction":"جز به چی د ارمان د کور خودداره شوه نو مړه شوه.","input":"","output":"پښتو چی په تاریخ کښی بدکرداره شوه نو مړه شوه.\n\nزما د دی وطن د پښتنی پیغلی نصیب دے.\n نیستی نه چی راووته مالداره شوه نو مړه شوه.\n\nکه وګی وہ مرغئ خو خپل اختیار کښی وه ژوندۍ وه. \nدانی ته چی پنجره کښي ګرفتاره شوه نو مړه شوه.\n\nزما د مور نصیب دے چی زما د واده غم ته. \nد خلقو د غوژلو نه اوزګاره شوه نو مړه شوه\n\nمنظره زما ناوی د ارمان په سره ډولۍ کې. \nچی اوخته د سور پالنګ واکداره شوه نو مړه شوه\n\nدا نن چی محبت کی پہ جانان باندی شکی شوم \nوس زه د معاشری پہ ہر انسان باندی شکی شوم\n\nیو سوال می پہ سوالونو کی سوالونه را پیدا کړه\nجواب یی سیده کفر دے شیطان باندی شکی شوم\n\nچی گل یی پہ ڈیران دے او چمن ازغی ازغی دے \nدا سنگہ پسرلے دے زہ خزان باندی شکی شوم"},{"instruction":"زه سوک ووم چرتہ رالم چرتہ زمہ سہ می کار دے","input":"","output":"یو سو دہغہ سوالونہ دی خپل زان باندی شکی شوم\n\nدا كفر دلته چا راوڑو د دین سپینہ جامہ کی\nولاړ چی پہ ممبر دے دی انسان باندی شکی شوم\n\nدا زان ته د اولی درجی مسلمان وایی\n دا زه خویی خاطرة پہ ایمان باندی شکی شوم\n\nزما د زړه د خوږېدو رازونه مه لټوه \nاور به درپوری شی اشنا اورونه مه لټو\n\nد خپلو سترګو د ظلمونو به دې کرکه اوشي \nمه کوه مه زما د زړه زخمونه مه لټوه"},{"instruction":"ستا د لېونے یم انتظار می کوه در به شمه","input":"","output":"زه لا ژوندے یم انتظار می کوه در به شمه\n\nد ښائستونو د‌ سپرلي باد ته ګلونه کرو\n پخپلو زړونو کې د مینې ارمانونه کرو\n\nستا د بڼو سرونه هغسې په زړه ګرځوو \nمونږ د ځیګر په زمکه هغسی زخمونه کرو\n\nد وخت قاضي دې پرې څه نوي فتوې ولګوي \nمونږ په دې خاوره نوے خيال نوي فکرونه کرو\n\nمونږ د نفرت د طوفانونو پرواه نه ده کړې \nمونږه د زمکې په سينه کې الفتونه کرو"},{"instruction":"د محبت د لېونو په ژبه نه پوهېږي","input":"","output":"ستا د ښار خلق د سړو په ژبه نه پوهيږي\n\n چا چی د کلی مازیگر سندره كړي نه وي \nهغه د بام د اشارو په ژبه نه پوهېږي\n\n\nپرون پوري زما وو نن د بل شویو سړ ے\nكمال ي او کړو شپه په شپه بدل شو يو سړے\n\nسپرلی دې ستا د پېغلتوبه زار شي \nگلونه ستا دانګــــونـــــه لـــــوگی\n\nد يار د کلي د کوڅی مازیکر \nما لہونے کړي، لہونے مازیکر\n\nما په جنت هم بدل کړے نۀ دے\nد محبت د مېکدی مازیکر\n\nد زړه د درده ناقلاره ومه\n د اور ترخي او به مې خښې مازيګر"},{"instruction":"سم د ماښامه تبي ونيومه","input":"","output":"تا راته کړې وې ښېرې مازیکر\n\n رقيبان وبوږ نیده و ویریده\nمونږ چې شوو يو بل ته نزدې مازیکر\n\nستاد خائست نه تاوده لوګيده\n غزل غزل سپرلے سپرلے مازیکر\n\nستا به کوڅه کې راتر غاړي وځي\n انکار انکار، لمبی لمبی مازیکر\n\nځان يې ستاية د ځان صفت یې کوو\n زما غزل يې ما ته وې مازیکر\n\nزمونږ کوڅی ته دې کتل روان وي\nزما صابره ما ليدي مازیګر"},{"instruction":"ته لا ماشوم یې دا وختونه به دې وژړوي","input":"","output":"خير دې زلمئ به شې دردونه به دې وژړوي\n\nد محبت خوږې سندرې ماله چرته راځي \nمړه نو ستا په شان خبریې ، چرته راځي ماله\n\nتا که مې د سرا د ورکېدو فېصله کړې ده \nما هم د خپل سر د ماتېدو فیصلہ کڑی ده\n\nدخپل حسن پہ کشتی نا ذونہ مکڑہ \nزما اوخکی که سیلاب شوی تابه یوسی\n\nڅو تنكي تنكي خيالونه په لاس راغلل\nلیوني محبتونه په لاس راغلل\n\nزړه کومي ښاريې په لور دې بوتلم\nخپل ورک شوي ارمانونه په لاس راغلل"},{"instruction":"دا ستا په سترګو کې به څه پاته شي","input":"","output":"رقیبه يار مې که په خوله پاته شي\n\n يو ځلي نېغ په دې لار تېر شه\n چې دي کاږه واږه كاته پاته شي\n\n پردی مزدور سهار وختي پاڅي\n د شوگيرو مين ويده پاته شي\n\n افسوس چی ستا په خیال به څه ښکارمه\n دغه ارمان به مې په زړه پاته شي\n\n وستایه تل د یار تراخه خاطره \nچې په کتاب کې دي خواږه پاته شي"},{"instruction":"چی د وختونو نه جانان غواړمه","input":"","output":"لکه کافر و نه ایمان غواړمه\n\nکله خپل زان کله آسمان ته گورم\nکله په ستورو کی جانان ته گورم\n\nزه د خپل جوند په خوشحالو سه کووم\nستا چی په سترگو کی خفگان ته گورم\n\n  چی درته گورم خفه کیگی ولی\nزه تاته نه د قدرت شان ته گورم\n\nپریگده چی نن پکی نظر زخمی شی\nبیا به زه کله خپل جانان ته گورم\n\nستا په اننګو کښي ده حمزه دۀ وينو سره دى\n ته شوې د پښتو غزله ځوان زۀ دې با با کړم\n\nخپل نازونه که شمېرلی شې نو وایه! \nچی زما په سوي زړه داغونه څو دي؟"},{"instruction":"خدایه سلسلې د غم اسانې کړې","input":"","output":"دغه ورځې شپې د غم اسانې کړې\n\nتاب چې ئې د زغم نه لري هغو ته\nربه مرحلې د غم اسانې کړې\n\nزړه مې د وطن د خاورې شو اوبه\nنوری حادثی د غم اسانې کړې\n\nکله کله کړم سوچونه او حیران شم \nچی ده ستړی ژوند منزل به اخیر سه وی۔\n\nنه په دوعا نه په هنر کيږي\n عشق د سر لوبه ده په سر کيږي\n\nزړه می خوریږي زلفي مه خوروه\n له خورو زلفو مي خـطـــــــر كيږي"},{"instruction":"ستا د کوڅی خاوری په سر با دوم","input":"","output":"په ما څه چل هر مازدیګر کيږي \n\nشپه به د مينې په کيسو تیروو\n نوری خبری به سحر کیږي\n\nزما صابره ستا د مينې په نوم\n ما سره هره ورځي شر کيږي\n\nياري د سيال سړي په کار ده\n خانته به گوري ستا به ډېر قدر کوينه\n\nپه زړه کښ ځان سره تپی کوومه خوب نه راځی \nټوله شپه ځان ته ستا قیصی کوومه خوب نه راځی\n\n\nڅوک می په سترګو کښ ګلاب او څوک ازغی ولاړ وی\n چاته دعا چاته ښیری کوومه خوب نه راځی"},{"instruction":"تنده دا وصال چی زوراوره شي","input":"","output":"ساه رانه وجودكي مراوره شي\n\nماله ئی ځما ارمان وژلی دی\n ځکه می له ابن آدم يره شي\n\nبیا می پیر بابا له اراده کړی\nگورم که می برخه بختوره شي\n\nماله ئی ځما نعیم خاموش کڑالو\nمړه دی دا نازونو جادوگره شي"},{"instruction":"که تور راباندی لګی او که مرم په بارانه کښی","input":"","output":"نن دیر بی صبره شوی یم درخم په بارانه کښی\n\nد زړه په کوره کی باندی می توری تیاری راغلی\nد سترګو نه می ځی درپسی نم په بارانه کښی\n\nسیلی راته اوور خه کړی او باران یی رانه\nمړکړی\n زه ناست يمه او نښی دی سیزم په بارانه کښی\n\nډیر خوښ می وی باران خو په یوه خبره وران یو \nزیاتیکی می د ډیری مودی غم په بارانه کښی"},{"instruction":"داغونه ډير په زړګي راکړه","input":"","output":"یاران ضرور يوبل ته نښې ورکوينه\n\nدزړه سکون محل کې نشته\n بےغمه خلک په ډیران کوي خوبونه \n\nچې تورماښام شي غم دې راشي \nلکه مرغۍ چې ماښام شنو ونوته ځينه\n\nتاته به لفظونو کښې غم څنگ بيانوي سرے\n تاپسی مړه تاپسې خو مري سړے خفه نه\n\nتاپسی به تېر شي زاهدان د ايمانونو نه\n تاپسې خو نیم مونځ کښې سلام را گرځوي سرے\n\nتاپسې په غرونو کښې مشکلې لارې څۀ معنا \nتاپسی کۀ شي پل صراط به هم وهي سړی"},{"instruction":"ستا د نوم الزام به یاره هم باعث فخر وي","input":"","output":"ستا نامه په لاس نه مړه ليکي په تندي سرے\n\nستا نه به بغیر یاره زمونږه ژوندون داسې وي \nهسې په تیاره کښې لکه لاس چې تپوي سړے\n\nتاپسی درمانه صوابۍ په يو قدم کښې ده \nتاپسې خو یاره هندوستان نه هم راځي سرے\n\nسہ نرے نرے وریکی لکہ غم چی راوریگی\n سہ می زړه خفہ خفہ دے سہ جانان راته یادیگی\n\nسہ غمونہ دہ جانان دی سہ میدا میدا باران دے \nتنہائی ده او جړا ده بس یوازی جوند تیریگی"},{"instruction":"نن موسم خفہ خفہ دے زہ بہ ولے خفہ نہ یم","input":"","output":"وریزہ پہ جڑا ده لاندی اوخکی راوریگی\n\nپه ارمان د نادانۍ شي  چی هوښيار شي\n خوشحالي او خوب ې ورک شي غم ې کار شي\n\nتخت و تاج او بادشاهي ې پکار نه وي \nپه ارمان د روغ صورت وي چې بيمار شي\n\nپه توبه باندې ډیر بد ښکاري چې زوړ وي\nښکاري ښه چی په ځوانی کښی توبه ګار شی"},{"instruction":"په مخونو کښې ښائسته مې دے ديار مخ","input":"","output":"دے حبیب د تصویر بل رخ د دلدار مخ\n\nپه ليدو ئې مړاوي زړونه تازه کيږي\nعطا کرے ورته رب سدا بهار مخ\n\nعقله آرمان درپسی اوس کومه\n مینه خو هم له وسوسو ډکه ده\n\nپه غرونو به را ،اوړم په سیندونو به را اوړم\n زه تا له چی راځم په بلها زړونو به را اوړم\n\nبی جانانه بی ارمانه، بی ایمـــــــانه،\n اخ ! له مینې نه منکر سړی کافر دی"},{"instruction":"ښکلیه په دیدن کښی دی ګرانی مه جوړوه","input":"","output":"پام کوه د وينو ارزانی مه جوړوه\n\nتېر شو وخت چی تا می کړی د صبر سره لوبې\n بس کړه را ته سترګې پخوانی مه جوړوه\n\nیو دیدن دی کم و چی تصویر دی دحیرت کړم \nنوری پری دپاسه عریانی مه جوړه وه\n\nساقی را می وړه تسپی او شراب دواړه\n چی همدم کړمه ثواب او عذاب دواړه\n\nزړه مي   زار ستا د بڼو نه تاؤ دی کم کړه\n چی اونه سوزيري سیخ او كباب دواړه\n\nپه ځوانئ کښی یا دیوشه یا دبل شه \nسره نه ښائي مستي او حجاب دواړه\n\nفیصله دهوا لاس اوکړه ثالث شو \nسره وران و وستا جبین او نقاب دواړه"},{"instruction":"د سبا سترګه وه تندر د وصال شیپی","input":"","output":"در ته چا وی چی لمن د سبا پریږده\n\nدمخ مالګه دې شوه ورکه شوې بې ابه\n ما خو وی درته په عشق کښې ژړا پریږده \n\nاوس می قدر کړی د خاورو گوهر شیند ی\n پس له مرګه چی په قبر   ژړا پریږده \n\nرقیب هم په دی اور سوزي خفه نه یم\n اشنا چا درته ویل چی حنا پریږده"},{"instruction":"چی می غم د حد نه زیات شولو غم نشته","input":"","output":"چی ژړا می ډیره ډیره کړه نم نشته\n\nتصور دی بیا زمانه مرور دے \nمعلوميږي نن سبا دي ستم نشته\n\nعاشقی دی را له هسی دم را کړے\n دم می شته دے که په دم کښی می دم نشته\n\nبد رنگي دې په ښايست کښې سنگار وینم \nدا نقشونه نازکی لره بار وینم\n\n\nپه رګ رګ کښې دې ځواني کړي غزونی\n ورک دسترگو د عاشق نه ځمبار وینم\n\nد اصول په نقطه ښخ لکه پرکار شوم\n د گردش په دائره کښی قرار دینم"},{"instruction":"یم یو عکس پټ ښكاره له خپله ځانه","input":"","output":"ځان پخپله ائنه دکردار وینم\n\nکړه خورې زلفې وریځې ګورې ګورې\n چی په سترګو کښې دې ست دخمار وينم\n\nستا می افسانه کړه افسانه دې کړم\n دے چی ستانشان می نشانه دې کړم\n\nستا وه د عاشقی نه پرده غرض \nمانه مرور شوی بهانه دې کړم"},{"instruction":"زه دانه نا‌څیزه ووم په خاورو کښی","input":"","output":"اے دزړه قراره دردانه دی کړم\n\nعقل لكه شمع وم خپل ځان لره \nته چی را ښکاره شوی پروانه دې کړم\n\nزه چپه صحرا ستا له جلاله ووم \nاے جميله راچی غلی خانه دې کړم\n\n چی ما د محبت نهايتونه لټول \nپه اصل کښي چي خپل حماقتونه لټول\n\nوحدت پکښی د خیال وؤ نه ديار سره وحدت\n ما هسې په الفت كښي راحتونه لټول\n\nدانن ئی څنگه سترګو ته زما را اوکتل \nشاید چې پکښی یار شکایتونه لټـول"},{"instruction":"بي ځايه دا ګيلي شكايتونه دي زما","input":"","output":"چی ما دښکلی یار عنايتونه لټول\n\nخواهش می دیارانو وو پیدا می کړه بسیا\n وس پوهه شوم چې ما مصیبتونه لټول\n\nستاغم کړې رانه ورکې وې يو څو خبرې ستا \n ټول عمر می بیاستا امانتونه لټول \n\nچی ما د محبت نهايتونه لټول \nپه اصل کښي مي خپل حماقتونه لټول\n\nدومره مینه که مي بل انسان له ورکړه\n ته باور اوکړه چی زان به رانه زار کښې\n\nته مصور شه په خپل زړه زما تصویر جوړ کړه \nزه به شاعر شم ستا په حسن به غزل ولیکم\n\nجنتونه به عمل دي په لباس نه دي غني\n منم لاس کې دې تسبيح دي خو نظر دی په کمڅو دے"},{"instruction":"د زړه زخمونو له ټکور غواړی","input":"","output":"مینه کول د زړگی زور غواړی\n\nپه مړ وجود ورته ټپه څنګه کړم\n پښتون لالې مې ټنګ ټکور غواړی\n\nپه شومه دم او تنهائ کښ د شپې\n زړه ليونې د بنګړو شور غواړی\n\nدغه تهمت هم غنیمت کنړی خپل \nمئین په زور د لمن تور غواړی\n\nد ستړی خیال غیږ کښی دلبر ګورمه\n د زړه سکون له د زړه سر ګورمه\n\n په تږو شونډو د ګلونو پرخه\nوږمه نسيم له د سحر ګورمه\n\n د زوړ شپونکی شپیلۍ کښی نوی نغمی\n په سره غرمه کښی مازیګر ګورمه\n\nسورے د تورو تورو زلفو په مخ \nپه اننګو د ژمی نمر ګورمه"},{"instruction":"په نامعلوم چم کښی په ورک کلی کښی","input":"","output":"لاری کوڅی د يار د در ګورمه\n\n سره په نکریزو لاس او سرو شونډو له \nزه یو وړوکے شان اختر گورمه\n\nراټولووم ازغی په لار د غنو\n کاږه باڼړه ئی د نظر ګورمه\n\n\nپه راحت كي خو به هر سړی د يار شي.\n يار هغه دي چي په سخته کي پکار شي.\n\nټول خپلوان ترینه تاويګي چي امير وي.\n چي غريب شي هر سرى ترينه بيزار شي.\n\nنو حقيقي مينه هغه ده اي رحمانه\n چي مزار سره دي جوړ مزار د يار شي."},{"instruction":"ماته پته ده چی ښه درته یادیږم ته","input":"","output":"دروغ وایی له زړه درته ياديږم\n\nراشه مخ قبلی ته واړه وه جانانه\n بیا قسم وکړه چی نه درته یادیږم\n\nدواړه سترگی دی بیا ډکی دی له اوښکو\n مور وهلی یی که زه درته یادیږم\n\n\nراشه زمونګ د کلي شور ووينه\n اشنا زمونګ د خٹو کور ووینه\n\nد توت د لاندی د کوئي په غاړه \nجام په منګي باندي نسکور ووينه\n\nٹپ ٹپ راخيژي د تنور په غاړه \nد مور د لاس د روټو شکور ووينه\n\n بغیر له تا می په زان کله شي سود\n زئړ مازیګر د مرغو شور ووينه"},{"instruction":"د خپل وطن په صفت نه مړیګم","input":"","output":"په خپله راشه هر سه نور ووینه \n\nټوله لمده شوه ليونی ده په ځان نه پوهيږي\nد یار دیدن ته به شیبو شيبو باران کی راغله\n\nپه ژړيدو مې خامخا اړوي\nچی می خبره په خندا اړوي\n\nمینه د وس خبره نه ده ګنې \nځان به څوک ولې په بلا اړوي\n\nمخ ئې راواړؤ اوربل خوروي\n نن مې تيرو ته په رڼا اړوي\n\nخمارې سترګې ئې راواړولې\nنن می د څکلو په ګناه اړوي\n\nهغه د خپل ستم نه نۀ دے خبر\n په هر چا پړ مخې دنيا اړوي"},{"instruction":"څه په افسوس څه په ارمان تیریږي","input":"","output":"عمر مې واړه په خفګان تیریږي\n\nپه تا مئین یم حال وئیلی نه شم \nڅومره غمونه مې په ځان تیریږي\n\nزما د غرونو نه پناه جانانه\n بهار مې هم لکه خزان تیریږي\n\nزما په زړه کښې مينه لا ځوانيږي\n څو که د ستا ښکلی دوران تیریږي\n\nاختر به راشی خوجانان به نه وی\n شمعی به ژاری پتنګان به نه وی\n\nهره غوټی بہ مڑاوی مڑاوی خکاری\n بهار به وی پکی ګلان به نه وی\n\nتاریخ ده مینی به بیا سوک ولیکی\n قلم به وی خو شاعران به نه وی"},{"instruction":"تاریخ ده مینی به بیا سوک ولیکی","input":"","output":"قلم به وی خو شاعران به نه وی\n\nجانانه داسی وخت به هم راشی\n خکلی به وی خو عاشقان به نه وی\n\nجاد زان سره اعمال قبرته یوړو \nجاد زان سره خپل مال قبر ته یوړو\n\nتخت سوتاج د شاجهان نہ شولو پاتے \nد دولت نہ ئے  کنګال قبر تم یوړو\n\nدا دگل خوندی مخونہ پہ پناشی اے رحمانہ\n مرګ یوسف غوندے جمال قبر نہ بوړو\n\nپه مخونو کښې ښائسته مې دے ديار مخ\nدے حبیب د تصویر بل رخ د دلدار مخ\n\nپه ليدو ئې مړاوي زړونه تازه کيږي\nعطا کرے ورته رب سدا بهار مخ"},{"instruction":"عقله آرمان درپسی اوس کومه","input":"","output":"مینه خو هم له وسوسو ډکه ده\n\nپه غرونو به را ،اوړم په سیندونو به را اوړم\n زه تا له چی راځم په بلها زړونو به را اوړم\n\nبی جانانه بی ارمانه، بی ایمـــــــانه،\n اخ ! له مینې نه منکر سړی کافر دی"},{"instruction":"ښکلیه په دیدن کښی دی ګرانی مه جوړوه","input":"","output":"پام کوه د وينو ارزانی مه جوړوه\n\nتېر شو وخت چی تا می کړی د صبر سره لوبې\n بس کړه را ته سترګې پخوانی مه جوړوه\n\nیو دیدن دی کم و چی تصویر دی دحیرت کړم\n نوری پری دپاسه عریانی مه جوړه وه\n\nساقی را می وړه تسپی او شراب دواړه\n چی همدم کړمه ثواب او عذاب دواړه\n\nزړه مي   زار ستا د بڼو نه تاؤ دی کم کړه\n چی اونه سوزيري سیخ او كباب دواړه\n\nپه ځوانئ کښی یا دیوشه یا دبل شه \nسره نه ښائي مستي او حجاب دواړه\n\nفیصله دهوا لاس اوکړه ثالث شو \nسره وران و وستا جبین او نقاب دواړه\n\nد سبا سترګه وه تندر د وصال شیپی\n در ته چا وی چی لمن د سبا پریږده"},{"instruction":"دمخ مالګه دې شوه ورکه شوې بې ابه","input":"","output":"ما خو وی درته په عشق کښې ژړا پریږده \n\nاوس می قدر کړی د خاورو گوهر شیند ی\n پس له مرګه چی په قبر   ژړا پریږده \n\nرقیب هم په دی اور سوزي خفه نه یم\n اشنا چا درته ویل چی حنا پریږده\n\n \nچی می غم د حد نه زیات شولو غم نشته\n چی ژړا می ډیره ډیره کړه نم نشته\n\nتصور دی بیا زمانه مرور دے \nمعلوميږي نن سبا دي ستم نشته\n\nعاشقی دی را له هسی دم را کړے\n دم می شته دے که په دم کښی می دم نشته"},{"instruction":"په رګ رګ کښې دې ځواني کړي غزونی","input":"","output":"ورک دسترگو د عاشق نه ځمبار وینم\n\nد اصول په نقطه ښخ لکه پرکار شوم\n د گردش په دائره کښی قرار دینم\n\nیم یو عکس پټ ښكاره له خپله ځانه \nځان پخپله ائنه دکردار وینم\n\nکړه خورې زلفې وریځې ګورې ګورې\n چی په سترګو کښې دې ست دخمار وينم"},{"instruction":"ستا می افسانه کړه افسانه دې کړم","input":"","output":"دے چی ستانشان می نشانه دې کړم\n\nستا وه د عاشقی نه پرده غرض \nمانه مرور شوی بهانه دې کړم\n\n\nزه دانه نا‌څیزه ووم په خاورو کښی\n اے دزړه قراره دردانه دی کړم\n\nعقل لكه شمع وم خپل ځان لره \nته چی را ښکاره شوی پروانه دې کړم\n\nزه چپه صحرا ستا له جلاله ووم \nاے جميله راچی غلی خانه دې کړم\n\n چی ما د محبت نهايتونه لټول \nپه اصل کښي چي خپل حماقتونه لټول\n\nوحدت پکښی د خیال وؤ نه ديار سره وحدت\n ما هسې په الفت كښي راحتونه لټول"},{"instruction":"دانن ئی څنگه سترګو ته زما را اوکتل","input":"","output":"شاید چې پکښی یار شکایتونه لټـول\n\nبي ځايه دا ګيلي شكايتونه دي زما\n چی ما دښکلی یار عنايتونه لټول\n\nخواهش می دیارانو وو پیدا می کړه بسیا\n وس پوهه شوم چې ما مصیبتونه لټول\n\nستاغم کړې رانه ورکې وې يو څو خبرې ستا \n ټول عمر می بیاستا امانتونه لټول \n\nچی ما د محبت نهايتونه لټول \nپه اصل کښي مي خپل حماقتونه لټول\n\nدومره مینه که مي بل انسان له ورکړه\n ته باور اوکړه چی زان به رانه زار کښې\n\nته مصور شه په خپل زړه زما تصویر جوړ کړه \nزه به شاعر شم ستا په حسن به غزل ولیکم"},{"instruction":"جنتونه به عمل دي په لباس نه دي غني","input":"","output":"منم لاس کې دې تسبيح دي خو نظر دی په کمڅو دے\n\nد زړه زخمونو له ټکور غواړی\n مینه کول د زړگی زور غواړی\n\nپه مړ وجود ورته ټپه څنګه کړم\n پښتون لالې مې ټنګ ټکور غواړی\n\nپه شومه دم او تنهائ کښ د شپې\n زړه ليونې د بنګړو شور غواړی\n\nدغه تهمت هم غنیمت کنړی خپل \nمئین په زور د لمن تور غواړی\n\nد ستړی خیال غیږ کښی دلبر ګورمه\n د زړه سکون له د زړه سر ګورمه\n\n په تږو شونډو د ګلونو پرخه\nوږمه نسيم له د سحر ګورمه\n\n د زوړ شپونکی شپیلۍ کښی نوی نغمی\n په سره غرمه کښی مازیګر ګورمه"},{"instruction":"سورے د تورو تورو زلفو په مخ","input":"","output":"په اننګو د ژمی نمر ګورمه\n\n په نامعلوم چم کښی په ورک کلی کښی\n لاری کوڅی د يار د در ګورمه\n\n سره په نکریزو لاس او سرو شونډو له \nزه یو وړوکے شان اختر گورمه\n\nراټولووم ازغی په لار د غنو\n کاږه باڼړه ئی د نظر ګورمه"},{"instruction":"په راحت كي خو به هر سړی د يار شي.","input":"","output":"يار هغه دي چي په سخته کي پکار شي.\n\nټول خپلوان ترینه تاويګي چي امير وي.\n چي غريب شي هر سرى ترينه بيزار شي.\n\nنو حقيقي مينه هغه ده اي رحمانه\n چي مزار سره دي جوړ مزار د يار شي.\n\n\nماته پته ده چی ښه درته یادیږم ته\n دروغ وایی له زړه درته ياديږم\n\nراشه مخ قبلی ته واړه وه جانانه\n بیا قسم وکړه چی نه درته یادیږم\n\nدواړه سترگی دی بیا ډکی دی له اوښکو\n مور وهلی یی که زه درته یادیږم"},{"instruction":"راشه زمونګ د کلي شور ووينه","input":"","output":"اشنا زمونګ د خٹو کور ووینه\n\nد توت د لاندی د کوئي په غاړه \nجام په منګي باندي نسکور ووينه\n\nٹپ ٹپ راخيژي د تنور په غاړه \nد مور د لاس د روټو شکور ووينه\n\n بغیر له تا می په زان کله شي سود\n زئړ مازیګر د مرغو شور ووينه\n\nد خپل وطن په صفت نه مړیګم\n په خپله راشه هر سه نور ووینه"},{"instruction":"ټوله لمده شوه ليونی ده په ځان نه پوهيږي","input":"","output":"د یار دیدن ته به شیبو شيبو باران کی راغله\n\nپه ژړيدو مې خامخا اړوي\nچی می خبره په خندا اړوي\n\nمینه د وس خبره نه ده ګنې \nځان به څوک ولې په بلا اړوي\n\nمخ ئې راواړؤ اوربل خوروي\n نن مې تيرو ته په رڼا اړوي\n\nخمارې سترګې ئې راواړولې\nنن می د څکلو په ګناه اړوي\n\nهغه د خپل ستم نه نۀ دے خبر\n په هر چا پړ مخې دنيا اړوي\n\nڅه په افسوس څه په ارمان تیریږي \nعمر مې واړه په خفګان تیریږيv"},{"instruction":"په تا مئین یم حال وئیلی نه شم","input":"","output":"څومره غمونه مې په ځان تیریږي\n\nزما د غرونو نه پناه جانانه\n بهار مې هم لکه خزان تیریږي\n\nزما په زړه کښې مينه لا ځوانيږي\n څو که د ستا ښکلی دوران تیریږي\n\nاختر به راشی خوجانان به نه وی\n شمعی به ژاری پتنګان به نه وی\n\nهره غوټی بہ مڑاوی مڑاوی خکاری\n بهار به وی پکی ګلان به نه وی\n\nتاریخ ده مینی به بیا سوک ولیکی\n قلم به وی خو شاعران به نه وی\n\nجانانه داسی وخت به هم راشی\n خکلی به وی خو عاشقان به نه وی"},{"instruction":"جاد زان سره اعمال قبرته یوړو","input":"","output":"جاد زان سره خپل مال قبر ته یوړو\n\nتخت سوتاج د شاجهان نہ شولو پاتے \nد دولت نہ ئے  کنګال قبر تم یوړو\n\nدا دگل خوندی مخونہ پہ پناشی اے رحمانہ\n مرګ یوسف غوندے جمال قبر نہ بوړو\n\nماته چې سترگو کې خوبونه راشي \nاشنا ناڅاپه ستا يادونه راشي\n\nسبق ته کینم خو چې ته راياد شي\nپہ کتاب جوړ ستا تصويرونه راشي\n\n جانانه ولي دي مجبور کړم زه ؟ \n چه ستا په نوم زما شعرونه راشي"},{"instruction":"یا می سترگی رانه یوسه چې دې ويني","input":"","output":"یا می زړه د ځان سره کړه چی قلار وي\n\nدا له څنګه رنځوري ده اے جــــمالـه\n سترګي نم شي چي په زړه سړے بیمار وي\n\n\nته نقاب د مخه لری کړه بس زه به درته ګورم \nد نظر پرواه و نکړے خیبر ډک د سپیلنو دے\n\nد نظره مه پریږه نظر ماتے دي هم زه یم\nچی حمزه درنه لوګے شی سپیلنو ته حاجت نشته"},{"instruction":"تاته به تول صفاء صفاء ولیکم","input":"","output":"ده زړه حالونه به ریشتیا ولیکم\n\nخندا مي نشته ټول غمونه دي نن\nده خط عینوان به په ژړا ولیکم\n\nده کور او كلي نه بي رازه يمه\nده هجر هال به په صحراء وليكم\n\nزماده اوشکو اميل غاره كي وي\nکتاب ده ميني به په تا وليكم\n\nکه دي پشتنه زما اوکړه په ژوند \nپه خپل نصيب كي به وفا وليكم"},{"instruction":"جانان نه راځي زه هـسې لارې څــارم","input":"","output":"انتظار کښې مې خپل ځان لمبه لمبه کړو\n\nورسره خنکه به سلکی نه وهم \nمانه ګیله چی په سلګو کی کوی\n\n غم ته دی وایه چی می نه تنکوی\n جنگونه ماسره په شپو کی کوی \n\nخاطره زار شم د پشتون جانان نه \nچی محبت هم په پشتو کی کوی\n\nده دی نیمګری ارمانونو سره ژوند تیره وم\n زه ستا وعدو او قسمونو سره ژوند تیره وم\n\n چی ړڼده مینه می بدله په چا نه کی اشنا \nستا له خيالونو او فکرونو سره ژوند تیره وم"},{"instruction":"کله رقیب کله ریبار زه د گریوانه نیسم","input":"","output":"هره ورځ نوے اشنا ځان له يو جنجال جوړه أوم\n\nهغه به چرته وي د چا سره او څنګه به وي\n دا زه په زور ځانله د سوچ او فکر تال جوړه أوم\n\nلاړ شمه ورک په تصور کښي د خپل ځانه شمه\nخياله خیالنو کې د یار په زنه خال جوړه أوم"},{"instruction":"د زړه د درده لیونی شوې کنه","input":"","output":"زما صابره ته سړی شوی کنه\n\nتا د الفت معجزه نه منله \nزه چه لمبه شوم ته لوگی شوی کنه\n\n د محبت گرمې دې ولیدله \nپه يخو واورو کې خولې شوې کنه\n\n ما چې د زړه د رڼا رنگ ورکړو\n د انتظار لارې رڼي شوې کنه\n\n ما درته ویل چې سترگې مه توروه\nد خلکو سترگې درپسې شوې کنه\n\nنوی الزام راباندی ولگوه\nزړې خبرې خو زړې شوې کنه\n\nد بڼو سورې ته مې کینولې\nصابره سترگې دې مړې شوې کنه"},{"instruction":"ستړی ستومانه چی دکاره راځم","input":"","output":"تا يادومه چې په لاره راځم\n\nد ارمانونو پنډ په سر را ړومه \nکورته چی هر ماښام له ښاره راځمه\n\nد کلي ډېرې لارې، ډېرې کوڅې\n په دې کوڅه د چا لپاره راځم\n\nد پرهرونو جامی واغوندمه\n چې په سپرلي کي د گلزاره راځم\n\nڅه نوی غم نوې سودا راوړمه \nچې د حالاتو د بازاره راځم\n\nد مېخانې دروازه مه بندوئ\nیارانو زه به د روزگاره راځم"},{"instruction":"جز به چی د ارمان د کور خودداره شوه نو مړه شوه.","input":"","output":"پښتو چی په تاریخ کښی بدکرداره شوه نو مړه شوه.\n\nزما د دی وطن د پښتنی پیغلی نصیب دے.\n نیستی نه چی راووته مالداره شوه نو مړه شوه.\n\nکه وګی وہ مرغئ خو خپل اختیار کښی وه ژوندۍ وه. \nدانی ته چی پنجره کښي ګرفتاره شوه نو مړه شوه.\n\nزما د مور نصیب دے چی زما د واده غم ته. \nد خلقو د غوژلو نه اوزګاره شوه نو مړه شوه\n\nمنظره زما ناوی د ارمان په سره ډولۍ کې\n. چی اوخته د سور پالنګ واکداره شوه نو مړه شوه.\n\nدا نن چی محبت کی پہ جانان باندی شکی شوم \nوس زه د معاشری پہ ہر انسان باندی شکی شوم\n\nیو سوال می پہ سوالونو کی سوالونه را پیدا کړه\nجواب یی سیده کفر دے شیطان باندی شکی شوم"},{"instruction":"چی گل یی پہ ڈیران دے او چمن ازغی ازغی دے","input":"","output":"دا سنگہ پسرلے دے زہ خزان باندی شکی شوم\n\nزه سوک ووم چرتہ رالم چرتہ زمہ سہ می کار دے\n یو سو دہغہ سوالونہ دی خپل زان باندی شکی شوم\n\nدا كفر دلته چا راوڑو د دین سپینہ جامہ کی\nولاړ چی پہ ممبر دے دی انسان باندی شکی شوم\n\nدا زان ته د اولی درجی مسلمان وایی\n دا زه خویی خاطرة پہ ایمان باندی شکی شوم"},{"instruction":"زما د زړه د خوږېدو رازونه مه لټوه","input":"","output":"اور به درپوری شی اشنا اورونه مه لټو\n\nد خپلو سترګو د ظلمونو به دې کرکه اوشي \nمه کوه مه زما د زړه زخمونه مه لټوه\n\nستا د لېونے یم انتظار می کوه در به شمه\n زه لا ژوندے یم انتظار می کوه در به شمه\n\nد ښائستونو د‌ سپرلي باد ته ګلونه کرو\n پخپلو زړونو کې د مینې ارمانونه کرو\n\nستا د بڼو سرونه هغسې په زړه ګرځوو \nمونږ د ځیګر په زمکه هغسی زخمونه کرو\n\nد وخت قاضي دې پرې څه نوي فتوې ولګوي\n مونږ په دې خاوره نوے خيال نوي فکرونه کرو\n\nمونږ د نفرت د طوفانونو پرواه نه ده کړې\n مونږه د زمکې په سينه کې الفتونه کرو"},{"instruction":"د محبت د لېونو په ژبه نه پوهېږي","input":"","output":"ستا د ښار خلق د سړو په ژبه نه پوهيږي\n\n چا چی د کلی مازیگر سندره كړي نه وي \nهغه د بام د اشارو په ژبه نه پوهېږي\n\nپرون پوري زما وو نن د بل شویو سړ ے\nكمال ي او کړو شپه په شپه بدل شو يو سړے\n\nسپرلی دې ستا د پېغلتوبه زار شي \nگلونه ستا دانګــــونـــــه لـــــوگی\n\nد يار د کلي د کوڅی مازیکر \nما لہونے کړي، لہونے مازیکر\n\nما په جنت هم بدل کړے نۀ دے\nد محبت د مېکدی مازیکر\n\nد زړه د درده ناقلاره ومه\n د اور ترخي او به مې خښې مازيګر"},{"instruction":"سم د ماښامه تبي ونيومه","input":"","output":"تا راته کړې وې ښېرې مازیکر\n\n رقيبان وبوږ نیده و ویریده\nمونږ چې شوو يو بل ته نزدې مازیکر\n\nستاد خائست نه تاوده لوګيده\n غزل غزل سپرلے سپرلے مازیکر\n\nستا به کوڅه کې راتر غاړي وځي\n انکار انکار، لمبی لمبی مازیکر\n\nځان يې ستاية د ځان صفت یې کوو\n زما غزل يې ما ته وې مازیکر\n\nزمونږ کوڅی ته دې کتل روان وي\nزما صابره ما ليدي مازیګر"},{"instruction":"ته لا ماشوم یې دا وختونه به دې وژړوي","input":"","output":"خير دې زلمئ به شې دردونه به دې وژړوي\n\nد محبت خوږې سندرې ماله چرته راځي \nمړه نو ستا په شان خبریې ، چرته راځي ماله\n\nتا که مې د سرا د ورکېدو فېصله کړې ده \nما هم د خپل سر د ماتېدو فیصلہ کڑی ده\n\nدخپل حسن پہ کشتی نا ذونہ مکڑہ \nزما اوخکی که سیلاب شوی تابه یوسی\n\nڅو تنكي تنكي خيالونه په لاس راغلل\nلیوني محبتونه په لاس راغلل\n\nزړه کومي ښاريې په لور دې بوتلم\nخپل ورک شوي ارمانونه په لاس راغلل"},{"instruction":"دا ستا په سترګو کې به څه پاته شي","input":"","output":"رقیبه يار مې که په خوله پاته شي\n\n يو ځلي نېغ په دې لار تېر شه\n چې دي کاږه واږه كاته پاته شي\n\n پردی مزدور سهار وختي پاڅي\n د شوگيرو مين ويده پاته شي\n\n افسوس چی ستا په خیال به څه ښکارمه\n دغه ارمان به مې په زړه پاته شي\n\n وستایه تل د یار تراخه خاطره \nچې په کتاب کې دي خواږه پاته شي\n\nچی د وختونو نه جانان غواړمه\n لکه کافر و نه ایمان غواړمه\n\nکله خپل زان کله آسمان ته گورم\nکله په ستورو کی جانان ته گورم"},{"instruction":"زه د خپل جوند په خوشحالو سه کووم","input":"","output":"ستا چی په سترگو کی خفگان ته گورم\n\n  چی درته گورم خفه کیگی ولی\nزه تاته نه د قدرت شان ته گورم\n\nپریگده چی نن پکی نظر زخمی شی\nبیا به زه کله خپل جانان ته گورم\n\nستا په اننګو کښي ده حمزه دۀ وينو سره دى\n ته شوې د پښتو غزله ځوان زۀ دې با با کړم\n\nخپل نازونه که شمېرلی شې نو وایه! \nچی زما په سوي زړه داغونه څو دي؟\n\nخدایه سلسلې د غم اسانې کړې\n دغه ورځې شپې د غم اسانې کړې\n\nتاب چې ئې د زغم نه لري هغو ته\nربه مرحلې د غم اسانې کړې"},{"instruction":"زړه مې د وطن د خاورې شو اوبه","input":"","output":"نوری حادثی د غم اسانې کړې\n\nکله کله کړم سوچونه او حیران شم \nچی ده ستړی ژوند منزل به اخیر سه وی۔\n\nنه په دوعا نه په هنر کيږي\n عشق د سر لوبه ده په سر کيږي\n\nزړه می خوریږي زلفي مه خوروه\n له خورو زلفو مي خـطـــــــر كيږي \n\nستا د کوڅی خاوری په سر با دوم\n په ما څه چل هر مازدیګر کيږي \n\nشپه به د مينې په کيسو تیروو\n نوری خبری به سحر کیږي\n\nزما صابره ستا د مينې په نوم\n ما سره هره ورځي شر کيږي"},{"instruction":"ياري د سيال سړي په کار ده","input":"","output":"خانته به گوري ستا به ډېر قدر کوينه\n\nپه زړه کښ ځان سره تپی کوومه خوب نه راځی \nټوله شپه ځان ته ستا قیصی کوومه خوب نه راځی\n\n\nڅوک می په سترګو کښ ګلاب او څوک ازغی ولاړ وی\n چاته دعا چاته ښیری کوومه خوب نه راځی"},{"instruction":"تنده دا وصال چی زوراوره شي","input":"","output":"ساه رانه وجودكي مراوره شي\n\nماله ئی ځما ارمان وژلی دی\n ځکه می له ابن آدم يره شي\n\nبیا می پیر بابا له اراده کړی\nگورم که می برخه بختوره شي\n\nماله ئی ځما نعیم خاموش کڑالو\nمړه دی دا نازونو جادوگره شي"},{"instruction":"که تور راباندی لګی او که مرم په بارانه کښی","input":"","output":"نن دیر بی صبره شوی یم درخم په بارانه کښی\n\nد زړه په کوره کی باندی می توری تیاری راغلی\nد سترګو نه می ځی درپسی نم په بارانه کښی\n\nسیلی راته اوور خه کړی او باران یی رانه\nمړکړی\n زه ناست يمه او نښی دی سیزم په بارانه کښی\n\nډیر خوښ می وی باران خو په یوه خبره وران یو \nزیاتیکی می د ډیری مودی غم په بارانه کښی"},{"instruction":"داغونه ډير په زړګي راکړه","input":"","output":"یاران ضرور يوبل ته نښې ورکوينه\n\nدزړه سکون محل کې نشته\n بےغمه خلک په ډیران کوي خوبونه \n\nچې تورماښام شي غم دې راشي \nلکه مرغۍ چې ماښام شنو ونوته ځينه\n\nسہ نرے نرے وریکی لکہ غم چی راوریگی\n سہ می زړه خفہ خفہ دے سہ جانان راته یادیگی\n\nسہ غمونہ دہ جانان دی سہ میدا میدا باران دے \nتنہائی ده او جړا ده بس یوازی جوند تیریگی"},{"instruction":"تخت و تاج او بادشاهي ې پکار نه وي","input":"","output":"په ارمان د روغ صورت وي چې بيمار شي\n\nپه توبه باندې ډیر بد ښکاري چې زوړ وي\nښکاري ښه چی په ځوانی کښی توبه ګار شی\n\nستا تصویر می د کتاب په مینځ کی ایخی\n ګنی زه او دومره دومره درس توبه توبه\n\nيو ته مې انتخاب وې خو زما نه شوې لاليه\n د مينې خوږ کتاب وې خو زما نه شوې لاليه\n\n د ژوند په هره ساه کې مې زرغون وې لکه تخم \nخرما وې هم ثواب وې خو زما نه شوې لاليه\n\nما احساس به دې یووخت داسې ضرور ژړوې \nلکه دردونه چی په وخت سره رنځور ژړوې"},{"instruction":"ته به هم نه وی په سکون زه دا یقین لرمه","input":"","output":"مه چې خپل صبر ژړوي تا به غرور زړوي\n\nپہ کتو شوم ورتہ ستڑے پہ دیدن ۓ نہ مڑیگم \nدا پہ عشق کی لیونتوب دے کہ خایستہ زما جانان دئ.\n\nهغه چې سترګې توروي راپسې\nیا به مې وژني يا به مري راپسي\n\nد چا په نوم مي زندگي وه، خو بس تېره شوله \nد خان مي کړې بربادي وه، خو بس تیره شوله\n\nکل مې په لاس کي انتظار به و مه چاته ولاړ\n د یو څو ورځو پاچاهي وه، خو بس تیره شوله"},{"instruction":"دا میکدی دغه پیالی زما نه پاتی واخلی","input":"","output":"يو ځل د بنکو کر کووم نو بس توبه کوومه\n\nمونږه د زړونو جواري چرته کتلي نه ده\nيو اخري داو لګووم نو بس توبه کوومه\n\nد محبت د رنګينو نه بغیر ژوند نه کیږي\n توبه مې یو ځل ماتووم نو بس توبه کوومه\n\nبس دی نور وخت د تيندکونو د زغملو نه دی \nسترګي می سیاله غرووم نو بس توبه کوومه\n\nپه مرگ باور نشته دلبره سترگي مه اړوه \nسر کړه راپورته مروره سترګي مه اړوه.\n\nنن یوه شپه ده چي ارمان دي زړه کي پاته نشي\nنن راته ګوره تر سحره سترگي مه اړوه"},{"instruction":"زړه څه خزانې غواړي","input":"","output":"تیرې زمانې غواړي\n\nهغه د پښتون رباب\n ساز او ترانې غواړي\n\nهغه د حجري محفل \nهغه ياراني غواړي\n\nمینه اوسیدو لره \nزړونه آئيني غواړي\n\nستا د چم طواف لره \nزړه څومره بهانې غواړي"},{"instruction":"په دنيا کي وفادار مي پيدا نه کړو","input":"","output":"چم په چم گرځم خویار مي پيدا نه کړو\n\nلگ ځما د زړه مرهم شه اي بد بخته \nبل د ځان په شان بيمار مي پيدا نه کړو\n\nښکلي ډير دي په دنیا کښي اي رحمانه \nخو د یار په شان رخسار مي پيدا نه کړو"},{"instruction":"هر یو مخ ته دوه مخونه مې راوړي .","input":"","output":"بې ضمیرو ضمیرونه مې راوړي.\n\nد کافر خاطر لپاره زولجالاله.\nد قران ټول تفسیرونه مې راوړي.\n\nپه بدل کې مې له هر بلا خلاص کړه.\nربه واخله ګناهونه مې راوړي.\n\nته د ځان برخه سکروټې ترینه واخله.\nپه لاسو کې دوزخونه مې راوړي.\n\nد غبار په څیر مې لپؤ نه دوړیږي.\nد کمبختو نصیبونه مې راوړي.\n\nنڅاګر راته فلاح لغړ ګډیږي.\nد قیامت واړه سازونه مې راوړي."},{"instruction":"د سترگو نم باندې دې اور ولگي","input":"","output":"بل په غنم باندې دې اور ولگي\nـ\nد زړه خبرې چې پرې نشم ليکے\nداسې قلم باندې دې اور ولگي\nـ\nچې د گلونو‌ زړونه نه يخوي\nداسې شبنم باندې دې اور ولگي\nـ\nسړے چې ووباسي د خپل جنت نه\nداسې غنم باندې دې اور ولگي\nـ\nچې دلجويي د خپل مئين نه کوي\nداسې صنم باندې دې اور ولگي\nـ\nچې په زخمونو نوره اور پورې کړي\nداسې مرهم باندې دې اور ولگي\nـ\nچې څو کسان پکښې غټان وداؔن وي\nپه داسې چم باندې دې اور ولگي"},{"instruction":"یو درد دے چې زړګـي ته مې راغلے دے باچا","input":"","output":"یو ژوند دے چې مــــا څو ځله وژلے دے باچا\n\nیو عشق دے چې ئې زۀ یمه د هر څۀ نه ویستــلے\nیو فکــر دے چې ما سره تړلے دے باچا\n\nیو څوک دے چې له ما پۀ هېرولـو نۀ هېریږي\nیو مخ دے چې ما سترکو کــښې ساتلے دے باچا\n\nیو ږغ دے چې ئې زۀ پۀ اورېدو پسې مړ کـــــېږم\nیو ساز دے چې مــا هر ځاے اورېدلے دے باچا\n\nیو رنګ دے چې ئې هغسې ښکـاریږي د ګلفام\nیو زړۀ دے چې څو ځلــه دردېدلے دے باچا"},{"instruction":"راته موسېږې له انجامه بې خبره ښکارې","input":"","output":"په ورځ مٌینې له ماښامه بې خبره ښکارې\n\nوايي د یار غوندې وسله مې په لاسونو کې ده\nته دقسمت له انتقامه بې خبره ښکارې\n\nلا د ریا د دښمنانو څنګ کې نه یې ولاړ\nشیخه قسم خورمه له جامه بې خبره ښکارې\n\nد سترګو مینه دې زده نه کړه ډنډوره جوړوې\nزړګیه ته له خپله قامه بې خبره ښکارې\n\nد خدای په نوم باندې یې پورته کړه چې چېرته رسې\nمینه ته له خپله ګامه بې خبره ښکارې\n\nد سپرلي باده خوشبويي یوازې ګل کې نه ده\nته د هغې له در و بامه بې خبره ښکارې\n\nوخت به اخلي چې عادت د پښتنو زده کوي\nپه نه لیدو کې یې له پامه بې خبره ښکارې"},{"instruction":"نه دې هغه مستي شته نه دې هغـه رنګ پاتې دى","input":"","output":"ولې عادت دې لا په سترګو کې د جنګ پاتې دى\n\nماتـه راواړوه نظـر د مصورې مينــې\nمانه جوړېږي نه، د ژوند تصویر مې ړنګ پاتې دى\n\nما د خپـل ځـان سره د خپـل زړګـي درزا راوړې\nتاته محبوبې ستا د خپلو بنګړو شرنګ پاتې دى\n\nد يـو سړي يادونـه اوس هـم زما خـوب تـښـتـوي\nد يو سړي پۀ ما لا هغسې قلنـګ پـاتې دى\n\n\nممتــازه! لا زمـــــــونږ د کلي پښتانه ژونــــدي دي\nلا خو نامه د بدرګې شـته، نـوم د ننـګ پاتې دى"},{"instruction":"اوښکې وې سلګۍ او شوګيرې راباندې تيرې شوې","input":"","output":"تانه بغير څومره زمانې راباندې تيرې شوې\n\nهله مې د عقل سترګې خلاصې شوې په هوش شومه\nکله چې د وخت تودې سړې راباندې تيرې شوې\n\nوايي هوښياران چي بې نيټي مرګونه نشته دي\nڅومره سختي ورځې سختې شپې راباندې تيرې شوې \n\nاوس مې له لمبو د دوزخ مه ويروه شيخه چې\nدلته چې د ظلم سرې لمبې راباندې تيرې شوې\n\nچا عمردراز مروته لاس د يارۍ رانه کړو\nډيرې د يارانو قافلې راباندې تيرې شوې"},{"instruction":"د محبـت پـه سـر الـزام واخلـه","input":"","output":"زړۀ دې خـوړلى دى انعـام واخلـه\n\nسکڼى ماښام او تشـه تـوره کوڅـه\nمغرورې! نن خو مې سلام واخلـه\n\nما په خوږو د محبـت مـوړ کـړه\nما نه د ژوند خـواږه تمـام واخلـه\n\nپه هر دستور ، په هـر بنـدېز اوخانـده\nنـوم مـې د ځان سره پـه بـام واخلـه\n\nد سترګو ګوټ کې راکتى شې که نا\nزړه مـې پــه بيـه د ليــلام واخلـه\n\nدنيا دې پرې نه ږدي په سر د ممتـاز\nچا درته وې چـې دا بـدنام واخلـه\n\nلايې د زړه لــه حـــاله نـــه خـــبـروم\nجانان له دې جنجــاله نـه خـبروم\n\nورپسې هـــر نـظــر نــه پرېوتمــه\nڅو به د سيالو سياله نـه خبروم\n\nزړۀ بـه دې اوچوي کـه مـې لارې څـارې\nتـالـه يـو بـلـه كاله نــه خـبروم"},{"instruction":"چـې خاموشـه خـاموشي شي، ښـار اوده شي","input":"","output":"ډېر مخـونـه چـې مـې هـېـر وي را په زړه شي\n\nدا احساس ستا د وجود دى چې ژونـدون مـې\n لکه ځــل پـــه تېرېـدو د تنــــــاره شي\n\nمخــامخ ســــتائينه کـړم د سترکو\nولې ســتا د اننګو سـرونـــه سره شي\n\nپه دې کلي کې هـم هغه سـړى تـور شي\nڅوک چې ياد د چا په تكه سپينه خوله شي\n\nد ممتــازد شــــــــاعری محــرک تـه يې\nبې لـه تـانـه د ممتـاز شـاعري نـه شي\n\nملنګ یم خو لعلونو نه خالونو پسبی گرخم \nکچکول چی ګرځوم نو دیدنونو پسی گرخم"},{"instruction":"خپله خبره کړه د بل خبرې مۀ زوتوه","input":"","output":"مُلک د پښتو دے د چل ول خبرې مۀ زوتوه\n\nراځه چې وکړو په تندو ځان له په خپله ليکل\nدا د تقدير دا د ازل خبرې مۀ زوتوه\n\nزۀ د جنګونو فلسفې د ژونده ايستے يمه\nنورې د جنګ او د جدل خبرې مۀ زوتوه\n\nکه ښاده ورځ غواړې نو بيا اسلام آباد يادوه\nد پېښور او د کابل خبرې مۀ زوتوه\n\nستړے شوم ډېر ستړے شوم، پرېوتم د لاده باده\nپرېږده چې سا واخلم د زغل خبرې مۀ زوتوه\n\nدا مهال وګنډه د خپل وجود ژور زخمونه\nنه دے وخت نه دے د بدل خبرې مۀ زوتوه\n\nاوس خلک نور دي او د تلو لارې يې هم نورې دي\nد هغه زړو جانان د پل خبرې مۀ زوتوه"},{"instruction":"اوس که ليکې دا پاتې عمر مرثيې به ليکې","input":"","output":"زياؔره نور بس دے د غزل خبرې مۀ زوتوہ\n\n\nستا د وروځو د خنجر له زخمه ځار شم\nاوس خو راشه چې دې جوړ کړو ور په زړه کښې\n\nد حمزه ژبه به ولې خوږه نه وي\nستا ترخو يې کړو پېدا اثر په زړه کښې\n\nد ژوند آهنګ د ژوند نغمه بدلوي\nحــالات بــدلـیـږې، زمـانـه بدلوي\n\nجانان یې هغه، انـتظار یې هغه\nصابر د مــینــې طـریقـــه بدلوي"},{"instruction":"کله کله چې نصیب مې ملاقات شي","input":"","output":"کائنات مې په نظر کې خرابات شي\n\nګلستان مې که په وینو تازه کېږي\nهر ازغے دې هم زما په زړه کې مات شي\n\nد جهان ښکلي مې هسې په زړه پنډ دي\nچې ګمان مې په زړګي د سومنات شي\n\nزه د دار په سر، هغه در کې ولاړ دے\nخدائے زده بیا د زاهد ولې مباهات شي\n\nد بڼو غشي دې تږي دي د وینو\nخدائے دې نه کا چې مې زره کې وینه قات شي\n\nد کامل هم_نشينۍ برکتي کړم\nتجربې مې په غزل کښې روایات شي\n\nد جهان ښکلي به څه کړي نه پوهېږم\nقلندر مومند که بې وخته وفات شي"},{"instruction":"سپرليه لږ خـو راشـه سـتا یادونـه رانـه هـېـر شـول","input":"","output":"زخمونـه مـې ډيــر ولـيـدل ګلونــه رانــه هـېر شـول\n\nد حسن د ګلونـو سـترګې ډکـې دي لـه اوښکو\nد عـشق د بلبلانـو اوازونـه رانـه هېر شـــول\n\nد ژوبـل زړه پــه ويـنـو کـې مـې تـرى ارمـان لامبـي\nسـاقي نــه پېژنمـــه ډک جامونـه رانـه هېر شول\n\nاغـزو رانه راخیستی دی په باج کې لال د وينـو\nراځــــه د زره طبيبه مرهمونه رانه هېر شــول\n\nتيارې راته خورې دي د هجـران پـه تـور مـاښـام کـې\nد وصـل هـغــه ښـكلي سـهـارونه رانــه هېر شــول\n\nد ژوند په باغ او بن کې د باروتو بوی خور شـوی\nد ګلو د عطرونو کاروانونـه رانــــه هېر شــول\n\nد وريت احساس په غېږ کې مې کاروان د سلګو پروت دی\nاشنا یه د خنـــدا ډک غزلونــه رانــــه هـــر شـــول"},{"instruction":"سهـار مکتب تـه يې روانـه لـه کتـابه سره","input":"","output":"حسن دې څو چنده سيوا شي له حجابه سره\n\nستا جدائي راسره مل وه خو ناهيلي نه وم\nاوس هم ساه اخلمه له دومره لوی عذابه سره\n\nتا له يې حسن درکړو زه حسن پرست يې کړمه\nزه موافق يمه د خدای له انتخابه سره\n\nرڼا يې تته شي او وړانګې يې هېبت ونيسي\nد بام په سر چې مقابل شې له افتابه سره\n\nسندرې وائي د چنار لاندې روانې اوبۀ\nلکه مطرب وجد کې راشي له ربابه سره\n\nد‌ زړه حالونه مو يو بل ته بې له ډاره وئيل\nنن په چمن کې غږيدمه له ګلابه سره\n\nژوند که هر څو له اندېښنو ډک وو قياسه! مګر\nبيا مې هم تير کړلو له دومره اضطرابه سره"},{"instruction":"نن بیا یې راته وکتل خمار خواږه خواږه","input":"","output":"په لیچو د بنګړو یې کوه شمارخواږه خواږه\n\nد مخ په اننګو به یې د اوښکو امیل جوړ شو\nتصویر ته یې کتلي هرسهار خواږه خواږه\n\nهغه شیبه د ژوند به مي هیڅکله هیره نه شي\nچې لاندي دواړه ناست وو دچینار خواږه خواږه\n\nیادونه یې د شپي سیلۍ له ځانه سره راوړي\nغږیږي ترنم  کې د سیتار خواږه خواږه\n\nالفت یې دومره ډېر وو چې اقرار یې کوې نه شو\nد سر په اشاره یې کړو اظهار خواږه خواږه\n\nزما سره جوړه ګرځي  زماسره روان وي\nدا څو تنه یاران مي دي په شمار خواږه خواږه\n\nدي څاڅکو د باران کې نغمور شانته سکون دې \nوریږي چې د پاسه په بیدار خواږه خواږه"},{"instruction":"د درد سره تړلی محبت دی ځکه خوږ دی","input":"","output":"د دۀ هم د ښائست هومره قيمت دی ځکه خوږ دی\n\nګلونه او خوشبو راباندې ګران د چا په مخ دي\nد ساز مې د جانان سره نسبت دی ځکه خوږ دی\n\nاسمان چې کله وبريښي خندا دې را په ياد شي\nباران خو ستا د حُسن تلاوت دی ځکه خوږ دی\n\nمرګی خو د جانان غېږې له تله دي خوشحالي ده\nژوندون خو له جانانه عبارت دی ځکه خوږ دی\n\nجادو نۀ دی د روح د ښائستونو آئينه ده\nکلام کښې مې اثر د معرفت دی ځکه خوږ دی\n\nپه ټوله پښتونخوا کښې ډېر خوږ ژبې بلبلان دي\nدا ستا په اباّسين کښې صداقت دی ځکه خوږ دی"},{"instruction":"د زاهـد پـه کاڼو ژوبل د ساقي په غېږ کې پروت وای","input":"","output":"یا د سرو وینو یو خال وای د تندي په غېږ کې پروت وای\n\nګرم عشق وای ویلې کړی د ګودر اوبو کې حـل وای\nپښتنې لپو کې جګ وای د منګي په غېږ کې پروت وای\n\nچاپه څڼو کـې ټومبلی چا پټکو کـې لګولی\nلوغړن سـوی ببری وای د کـودي په غېږ کې پروت وای\n\nسـوى لـوی سـپېلنی وای د یـار حسن تـه لـوګی وای\nد پښتو د سرو سکروټو د نغري په غېږ کې پروت وای\n\nچې د مینې مـراوی ګل مـې پـه سـرو وينو راژوندی وای\nخیر دی زه دې ځوانیمرګ هم د مرګي په غېږ کې پروت وای\n\nد کاروان يـو خـوږ غـزل وای لـه سلګۍ سره سلګۍ وای\nګرځېدای په ژوبلو زړونو د ځېګروي په غېږ کې پروت وای"},{"instruction":"ځوانې زلفې یې پۀ مخ خورې ورې شوې","input":"","output":"ارزوګانې مې د زړۀ کږې وږې شوې\nـ\nد بربرو لېونے یې رانه جوړ کړو\nچې د سپینې خولې ښېرې دې راپسې شوې\nـ\nګله اوس مې د خودّاره لېونتوبه\nناخبره یې خبر ترې زمانې شوې\nـ\nراته اووایه پۀ کومه باندې لاړشم\nټولې لارې راته ستا کوڅې کوڅې شوې\nـ\nهغه شپه د هېرېدو نۀ ده زړګیه\nهغه شونډې چې پۀ شونډو کښې اودې شوې\nـ\nپۀ غزیز زړۀ کښې مې ډېرې حوصلې وې\nخو چې تاته مخامخ شوم نو ګیلې شوې"},{"instruction":"څو به ستا د دې غمونو زغمل تل کړم","input":"","output":"د یارانو کمی نشته یار به بل کړم!\n\nپه قراره قراري دې یاري پرې کړه\nد نیمګړي نیت دې چا وته ویل کړم؟\n\nنور به هسې یک تنها په جهان اوسم\nد هر چا سره چې کښېنم غم حاصل کړم\n\nبلاپېری زړه لرم دا یې عادت دی\nغم و بل لوري ته درومي زه یې خپل کړم\n\nچې منګي مې تشول د میو زه وم\nاوس نور ډکې پيالې اخلي، زه کتل کړم\n\nخالي لاس ورځنې ځم تمه مې نه وه\nچې ډک زړه به یې، له ډکه باغه تلل کړم"},{"instruction":"کله چې پۀ فکر کښې دا ستا شمه","input":"","output":"لاړ شمه د ځانه خو بيا را شمه\n\nتۀ کۀ لرې ضد نو زۀ پښتو لرم\nاوس درسره څرنګې پخلا شمه\n\nخيال او تصور ته به سلام ؤکړم\nزۀ کۀ د خپل زړۀ پۀ تماشه شمه\n\nتاؤ مې شي د زړۀ نه ستا د مخ لمبې\nګډ دې چې د زلفو پۀ سودا شمه\n\nنورې دې د مينې لارې سمې کړه\nخدای خبر چې کوم طرف خطا شمه\n\nعشقه داسې ځای لره دې راوستم\nاوس به نۀ دا ستا نۀ د دنيا شمه\n\nنن دې د پرون وه د راتلو وعده\nنن څنګه پۀ طمع د سبا شمه\n\nډېر ئې غرېب نيولي راکتلي دي\nلږه به خاطّر ته په خندا شمه"},{"instruction":"په لټون د لېوني یم، خوشی تشی بَیابان دی","input":"","output":"د اروا چترۍ پر سر مې، د لمدو نغمو باران دی\n\nلېونی له بره راغی، لېونۍ سندرې وایي\nغوړېدلی مې په زړه کې، څه ګلژبی ګلستان دی\n\nها بېړۍ د رنګ و نُور ده، په کې دوې نرګسي سترګې\nپه موسکا یې رانږدې کړه، جیندی غلی را روان دی\n\nد خبرو تار و پود یې ، د رباب نغمو اوبدلی\nبادشاهي یې ده پراېښې، یو ملنګ د باچاخان دی\n\nزړه یې زر پاڼې کتاب دی، د ښکلا د کایناتو\nمنصوري مینه په سر کې، دار ولاړ ورته حیران دی\n\nد ژوندون په غره ده لاره، د آسمان کلي ته تللې\nد سپوږمۍ پاڼې به لولې، د خدایي نغمو دیوان دی\n\nد رحمن تر کرشمو به ، چا وې زر کاله مزل وي\nپه اخلاص که تَوَکل وي، دا مزل په یوه آن دی\n\nشرنګوه د زړه جرس دې، چې په ویښه مینه واوړې\nتَوَکل کوه کاروانه، ته راځه خدای مهربان دی"},{"instruction":"د دې مینې بار په ولو باندې مه وړه","input":"","output":"لیونیه ښار په ولو باندې مه وړه\n\nد ګېډۍ زلفو د لاندې کږه راغلې\nدومره درون سینګار په ولو باندې مه وړه\n\nمسافر یم په خپل یار پسې مې زړه چوي\nای!څنګل د یار په ولو باندې مه وړه\n\nچیرته لاړې وږی زړه مې درپسې دی \nد ښایست دربار په ولو باندې مه وړه\n\nخپلې زلفې دې د خپلې غاړې تاو شه\nد شرر ازار په ولو باندې مه وړه"},{"instruction":"ماښامه! د خمار غوندې يو کس دے زما خوښ دے","input":"","output":"تۀ نورې قيصې څه کوې؟ خو بس دے زما خوښ دے\n\nچې خپل مې شي چې خپل يې شم، دا نه ده  زما وس کې \nملګرو! زما دومره پورې  وس دے زما خوښ دے\n\nبې حسه، بې سيواده دے، په شل ځايه تقسيم دے\nخو څه اوکړم؟ همدغه مې اولس دے، زما خوښ دے\n\nدا جسم چې په يو ځاے راټول شوے دے هم ښه دے\nدا زړۀ چې په دې جسم کې تس نس دے، زما خوښ دے"},{"instruction":"ممتازه ما ګلاب وو ورليږلے چې يې خوښ وو","input":"","output":"ممتازه راليږلے يې واپس دے زما خوښ دے\n\nڅه ګلونه، څه رنګونه څه نغمې کړم \nستا د ښار خبرې ستا په شان خوږې کړم\n\nد تيارو د غرور سترګې به رنړې کړم\nپرهرونه به په لارو کښې ډيوې کړم\n\nڅوک چې ما او تا يو ځای ليدلی نه شي!\nورپسې به هغه ستا د خُولې خيرې کړم\n\nد جانان د خوبولو سترګو ياده\nته راځې که د زخمونو ډيوې مړې کړم \n\nزه د هر محفله ستړی کورته راشم \nزه په هر اتڼ کې ځان ذرې ذرې کړم\n\nهغه سترګې دې يو څو ورځې زما شي \nچې د مينې په خوبونو يې مړې کړم\n\nد سپرلي له خوا په دومره نصيب غواړم\nچې د ګُل شونډې پخپلو وينو سرې کړم"},{"instruction":"د سترگو جنگ ، د بڼو زغـري غـواړي","input":"","output":"مينـه د مينـې څـو خـبـرې غـواړي\n\nزلمـي پـه غرونـو کـې غمـي لتـوي\nپېغلې لونگ غواړي ، گورگوري غواړي\n\nد ادم خـان لـه گـوتـو دم وتی \nدی درخو رباب غواړي ، سندرې غـواړي\n\nمـــــــونږه گلونــه پرهرونـه وبــشو\nدنيـــا لعلونــه ، ملغلـــرې غـــــواري \n\nترخـو حـالاتو ترخـي كـري ژبـي\nد مينې شکور غواړي ، شکرې غـواړي \n\nد پرهرونــود ســــــــپرلي بادونـه\nد غم جاگیر ، د غـم دوتـرې غـواړي \n\nد خپل اختیار د اسمان سيل صابره \nخپلې بڼـې ، خپلې وزرې غـواړي"},{"instruction":"د هوس تورې تيارې دي اعتـبار د مينې نشته","input":"","output":"دعـويدار د مينې ډېر دي پيروکار د مينې نشته\n\nښکلي بد نه دي بد ظن دي عاشقان شول بې يقــينه\nقصور وار خو ښکلي نه دي سزا وار د مينې نه نشته\n\nته پخپل حسن غره ٸې زه پخــپلے مينې ټنډ يم\nدا د حسن بې قدري ده که وقـــار د مينې نشته\n\nنه په ښکلو وفا شته نه مٸينو کښې رښتيـــــــا شته\nخوبرويان که مطلبيان دي طلـــــــبګار د مينې نشته\n\nنه پوهيږمه بهلوله خوش نصيب که بــــد نصيب يم\nوروڼه ډېر لرم يوسف ع يم خو يو يار د مينې نشته"},{"instruction":"چه مې درمان نه ئې دردونه مې بیا څه له چیړې","input":"","output":"هسې د سوی زړه زخمونه مې بیا څـــه له چیړې\n\nد زلفــو تار د بنړو ستنې نــه چه کار نه اخــلې\nنا ترسه یاره پرهارونه مې بیا څـــــــه له چیړې\n\nد مایوسی طــــوفانه تۀ ئې مـــــــړولې نشې\nد امید ځلند چـــراغونه مې بیا څه له چیړې\n\nیو وړوکې ارمان پوره مې د بوســــې دے نه کړو..\nد مینې نور لوئ ارمانـــــــونه مې بیا څه له چیړې\n\nچـــــــه سازه ولې په کښې  نشې تۀ نغمې د مینې\nد جـــــوند د پرې رباب تارونه مې بیا څه له چیړې.\n\nچــــه تور داغــــــونه د تهمت نه وړې په سپینه لمن\nوائي  لیلی چه شنه خالــــــــونه مې بیا څه له چیړې\n\nچـــــــه ستا د حسن د غرور مانړئ  مضبوطه نه ده\nد سپینو اوښکو سیلابونه مې بیا څــــــــه له چیړې"},{"instruction":"چـــــه مې د شعر په مــــدعا باندې جان نه پوهه وې","input":"","output":"ناپوهه یاره نــــو شعرونه مې بیا څــــــــه له چیړې\n\nساده بهلــــــوله چــــه د مینې زهـــــر مهره نه لرې\nد تـــورو زلفو ښامارونه مــــې بیا څــــــه له چیړې\n\n\nد خوشال خټک د پلونو خاورې ښکل کړم\n\"له مستۍ و  رقيبانو ته ښکنځل کړم\"\n\nشوق د ښکلو او د سرو ميو د څښل کړم\nدا يو کار د سړيتوب دی، دا به تل کړم\n\nبوسه راکړه چې اروا دې د غزل کړم\nغاړه راکړه چې تصوير دې مکمل کړم\n\nچې تۀ راشې، غزل راشي، څراغ بل کړم\nچې تۀ لاړه شې، زۀ لوبې په پنسل کړم\n\nنن د خولې کيسه، د دو خولو په عمل کړو\nخوله دې راکړه، هسې نه وايم، عمل کړم"},{"instruction":"نور دې څومره رانيزدې کړمه سينې ته","input":"","output":"وايه څومره دې لا ښکل کړم چې دې خپل کړم\n\nپه قانون، نه په ملا او نه په نرخ يم\nزۀ د زړه سړی يم، تل د زړه منل کړم\n\nلږ انکار کوه، لږ سوچ کوه، لږ مينه\nلږ سړی شه چې له ځان سره دې مل کړم\n\nچې مې ځان کړ حواله د قام و درد ته\nيو سړی وم، خدای په څو ورځو کې سل کړم\n\nقام پرست يې کړم په وينه او په مينه\nزۀ پوره يم، څه حاجت چې ځان تلل کړم\n\nدا پوره ده چې ياران لرم، ياران شته\nله يارانو به دولت د درد حاصل کړم"},{"instruction":"ته ماته په خندا يې او پسخېږي راته بل څوک","input":"","output":"زه ستا په تماشه يم حېرانېږي راته بل څوک\n\nخامي زما د عشق ده که خامي ده تا د حسن\nزه تا را يادومه او يادېږي راته بل څوک\n\nاې وخته دا دې څرنګه بې وخته غوندې لوټ کړم\nولاړيم اﺉينې ته زه ، ښکارېږي راته بل څوک \n\nشايد چې په دنيا کښې هر سړې په زړه کښې غل دې \nخطاب مې دې بل چاته او قهرېږي راته بل څوک \n\nاې عشقه ! دا دې څرنګه کړاو ته مخامخ کړام \nتېرېږي په ما ” درد “ باندې ، درديږي راته بل څوک"},{"instruction":"‏په دوه ستـــرګو د ښـايست احاطه اوکړه","input":"","output":"کـــيږي نه خـو مګر ځه،تجربه اوکړه\n\nوئ، دا څوک دے؟چـــې راګوري او مسکے دے\nوئ، دا چـــا په هــــديره کې ټپه اوکړه؟\n\nډکـې سترګې او ډک زړه مې په دې ارزي\nچـــــې تا غواړمـه په تشه خولۀ (ښه) اوکړه"},{"instruction":"زه په دې پۀ هغې نۀ یم چې مسجد که بُتخانه ده","input":"","output":"چې جانان پکښې اوسېږي هُم هغه زما کعبه ده\n\nد مذهب بنیاد پرستو! د انسان خونرېزي بند کړئ\nلوی مذهب انسانیت دے، محبت لویه سجده ده\n\nد مسلکو پۀ دې جنګ کې ملاجان نه مې نفرت دے\nپۀ مذهب د محبت یم ، پۀ وحدت مې عقیده ده\n\nد چا هلته کې نهرونه د چا دلته ډک جامونه\nیو ثواب دے بل عذاب دے خپله خپله نصیبه ده\n\nچې پۀ اور راته مخ تور کړي بیا مې ټیټې سترګې بیایي\nزه پۀ هاغه جنت څۀ کړم؟ چې دوزخ یې دروازه ده\n\nشیخ چې دېرش روژې پوره کړې نو پۀ ږیره یې لاس راښکو\nدې ته نۀ ګوري د وږو چم کې هره ورځ روژه ده\n\nستا د حورو د دنیا نه دلته بله دنیا هم شته\nما زرين ته یوه پېغله جونه ناسته پۀ اسره ده"},{"instruction":"د بڼ په چینه ناسته یې لونګ په تار کې بڼې","input":"","output":"چې ستړې ستړې سترګې کړې راپورته زړه مې سکڼې\n\nموږ دوه غریبانان څومره غنیان کړو خپلې مینې\nزه ستا د کور چینار یم ته مې سروه د انګڼې\n\nچې موږ په کې د مینې پټپټوڼی نه وي کړی\nپه هغه ماښامي سندرې نه وايې چڼچڼې\n\nسندرې د سپرلي وایم پر پولو او پټو \nشړشم چې چېرته ووینم رایادې شي ستا څڼې\n\nسایل پر تا مئین دی خو د دي مطلب دا نه دی \nچې ته به یې په دې میدان کې بل څه بل څه ګڼې"},{"instruction":"ستا د وعـدو خبـرې پټـې سـاتو","input":"","output":"د پټېـدو خبــــري پټــي ســـاتو \n\nخپلې به څه وايو چې خپلـي مـودي\nمـونږ د پـردو خبـرې پټـې سـاتو \n\nد پرهرونـو خـولي گنـډلې سـاتو\nســتا د بنـو خـبـرې پټـې سـاتو \n\nپـه تـورو زلفـو مـوقـسم خـوړلی \nد سپينو خولـو خـبـرې پټـې سـاتو \n\nد سپکو خولـود يـرې ويرېـدو\nاوس د زړگـو خـبـري پټـي سـاتو \n\nخلـك زمـــونږ رنگونـه وپېژنـي\nمـونږ کـه هـر څـو خـبـرې پټـې سـاتو \n\nد واعظــــــــانو د فتنـــو يـريږو \nد میکدو خبــــرې پټـــې ســـاتو\n\nد زړه د درده خلـک نـه خـبــروو\nد اســـــــويلو خبــــرې پتـي ســـاتو"},{"instruction":"بيا سينه کې ستا يادونه په چپو دي","input":"","output":"بيا د سترګو سېلابونه په ختو دي\n\nهر انداز یې دلفريب دی خو زړګيه\nدا معصوم معصوم کتل ئې د کتو دي\n\nبوراګانو د سپرلو لمنې نيسئ\nد ګلونو قافلې ګنې په تلو دي\n\nد رڼا لارې به کومې پورې څارو\nد داغونو سلسلې تللې تر څو دي\n\nهر يو زخم مو سينه کې فريادي دی\nومونه وې خو کیسې د اورېدو دي\n\nد ديدن غرونه سیوري نه شو شيرينې\nخپل سرونه مو وهلي په تېشو دي\n\nد وفا ځمکې خړوب نه شوې اعظمه\nډېرې وينې مو ورکړې د زړګو دي"},{"instruction":"ساقي چرته کاسه نيمه شراب لرې که نه؟","input":"","output":"په خوا کښې چرته ټنگ و يا رباب لرې که نه؟\nـ\nثواب د زاهدانو، ملايانو شه نصيب\nرندانو ته رنگين غوندې عذاب لرې که نه؟\nـ\nمسيحا! دا منمه چې تۀ مړي رغوې\nدارو چرته د سوي زړۀ کباب لرې که نه؟\nـ\nچې مستو ته مباح کاندي په ميو لمبېدل\nاوس وايه ملاجانه چې کتاب لرې که نه؟\nـ\nراغلے يم دا خپله دنياگۍ لاهو کوم\nدې خم کښې څه قطره نيمه شراب لرې که نه؟\nـ\nد خم بې غرتي ده، وچې شونډې د اجمل\nراواړوه ساقي څه مے ناب لرې که نه؟"},{"instruction":"اقرار کوه اظهار کوه د خپلی مینی یاره","input":"","output":"خبره په زړه مه پریږده زړګیه تابعداره\n\nتپوس کوه د مینی ته زما نه غنمرنګه\nچی څومره محبت دی راسره کړی دلداره\n\nکه ته راته د عشق څو بیتونه راډالۍ کړی\nزه وابخلم والۍ درته د ښار له ننګرهاره\n\nخیر زه که د کنړ یم پروا نه کوی اشنا ته\nپه مینه کی می راغله نازَولی له کندهاره\n\nوفا او صداقت یی بی مثاله هنګامه ده\nځلانده سرکۍ شونډی یی زبیښم لکه اناره"},{"instruction":"چې د رخسارو دې ګلزار ولګېد","input":"","output":"خزان کښې هم لکه بهار ولګېد\nـ\nدلته یوسف نا! ایمانونه خرڅ شو\nدلته د مصر یو بازار ولګېد\nـ\nڅومره بې حده یې فرېب ښکلے کړو\nد مصور ښۀ کاروبار ولګېد\nـ\nمونږ پۀ تیارو کښې لارې ورکې کړلې\nد ژوند مشغل مو پۀ مزار ولګېد\nـ\nهرې ښکالو سره مې زړۀ پورته شي\nهسې هېبت پۀ انتظار ولګېد\nـ\nشي بې نقابه د ظالم بزدلي\nد چا چې سر پۀ سر د دار ولګېد\nـ\nزړۀ مې روان د محبت پۀ نظر\nپۀ پټو سترګو هم پۀ لار ولګېد\nـ\nچې د روزګار پۀ ځولنو کښې شولو\nهغه بې یار پۀ بل دیار ولګېد"},{"instruction":"ګرانه! چې وسو لکه ګل وټوکېد","input":"","output":"زړۀ مې د حسن پۀ انګار ولګېد\n\n\nوايم به يې هر څه چې په خوله راځي\nماله څه د چا د کوره نه راځي\nـ\nبس که دا يوه مينه ترې اخوا کړې\nنور په څه پوهېږم ما له څه راځي\nـ\nما او دړد څه دا رنګې منلي دي\nخوب د سنګريزو د پاسه ښه راځي\nـ\nخدائے خبر چې څه غلا يې په زړه کښې ده\nنن چې راځي خواله زړه نازړه راځي\nـ\nدا زهر د ژوند هضمول اے خدايه\nخولې له مې د هر ګوټ سره زړه راځي\nـ\nمۀ کوئ خبرې پکښې مۀ کوئ\nنه راځي د زياؔر او رقيب نه راځي"},{"instruction":"ورکتی نۀ شم د ګل سره خار وينم","input":"","output":"د رقيب سره په څنګ کښې نن يار وينم\n\nساقي نۀ مې شته پرواه پۀ ميخانه ستا\nمۍ دې څۀ کړم چې بصر دې خُمار وينم\n\nدا داغونه به مې هره ورځ په زړۀ شي\nپۀ جبين دې د خالونو قطار وينم\n\nستا نازونه اداګانو ته چې ګورم\nبس ايله د خپلو سترګو زمبار وينم\n\nپۀ دارو د طبيبانو نۀ جوړېږم\nپرې جوړېږم چې د مينې بيمار وينم\n\nڅۀ کۀ تۀ ئې ناقرار زما همدمه\nزۀ پۀ دې ناقرارۍ کښې قرار وينم\n\nعندليبه د ګل وصف ما ته مۀ کړه\nزۀ د عشق پۀ سرو لمبو کښې ګلزار وينم\n\nسرداران واړه زلمي راته ښکاريږي\nبې له مينې لکه ګل د ستار وينم"},{"instruction":"د وژلو ارمانونو تاوان راغى","input":"","output":"د وصال په شپه چې ښکته چشمان راغى\n\nنن سپرلي راباندې بيا وړل خپل نازونه\nنن دې ياره بيا بې کچه ارمان راغى\n\nته د خپل ښایست احساس دومره هوښیار کړې\nچې په ماددې د ساده و ګمان راغى\n\nد زلمي احساس په پنګه مې اوربل دى\nپېغلې مينې كې دې څومره تاوان راغى\n\nد ژوند بار يې چې يوازې په اوږو وړو\nجنازې لره يې څومره جهان راغى"},{"instruction":"زما له سترګو راوريږي اوښکې","input":"","output":"ستا په تصوير باندې توئېږي اوښکې\n\nدا څنګه ژوند دى زما هم زړه راډک\nد ستا هم سترګو کې غړېږي اوښکې\n\nګله! چې تا سره خبرې کوم\nله مانه ولې مخکې کېږي اوښکې\n\nڅه به کوي چې ئې ژړا نصيب ده\nهره ورځ دلته ارزانيږي اوښکې\n\nزړه دې د کاڼي دى که نۀ دى ښکلیه\nچې په ممتاز دې پېرزو کېږي اوښکې\n\n\nستا یادونه مې زړګي نه راچاپېر دي\nماشومان دي لــوني نــه راچـــاپېر دي"},{"instruction":"تنګ د یوې شپې له انتظاره دی","input":"","output":"دا زړه ناقلاره، ناقلاره دی\n\nهغه سړی هغسې په تا مین\nتا چې څوک شړلی له ددې ښاره دی\n\nاوس زما نظر زما نظر نه دی\nتا چې اړولی ستا په لاره دی\n\nهر سړي چې هرڅه زهر څښلي دي\nهر سړی د هر څه نه وېزاره دی\n\nدا سړی منم چې دروغژن نه دی\nزړه یې ښه دی، ذهن یې بېکاره دی\n\nمینه زوروه، زړه وره ده\nزړه یې رانه وړی ستا لپاره دی\n\nڅه وایې؟ سپرلیه! ماته څه وایې؟\nستورو درته نه وې چې بې یاره دی؟\n\nستا د مینې تور پرې لګېدلی دی\nتللی که صابر په هره لاره دی"},{"instruction":"د يار ګلفام، ګلفام خویونو مدام ذکر کوم","input":"","output":"مینه ئې یاده کـــړم، او بیا د انجام ذکر کوم\n\nسر به مې ښکته کـړي؟ پۀ ما به جهان وګرځوي؟\nد شرابڼې چې، د شونډو د جــام ذکر کوم\n\nځار مهربانې مینې، چــا چــا ته دې وښودلم؟\nځار دې شم، زۀ به دې د کـوم کوم الزام ذکر کوم\n\nماشومان داسې وازه خلۀ راته حېران پاتے شي\nچې د منګي، چې د ګــودر، چې د بام ذکر کوم\n\nاخ خوش نصیبې! تۀ خو هر وخـــت د خداے شکر کوه\nچې پۀ دعا کښې دې سحـر او ماښام ذکر کوم\n\nسپېره قسمتــه! تۀ پۀ اور وسوځې، بیا وسوځې\nد ژوند پۀ هر پړاو کــښې دا پۀ ارام ذکر کوم\n\nهېر دې شو؟ ستا پۀ تهمتونـو چې ياديږي مدام\nتا نه قـربان چې وۀ د هغه ګلفام ذکر کوم"},{"instruction":"چې پخوا مې په خاطر نه وې ليدلې","input":"","output":"فلک ډېرې نندارې را وښيلې\n\nوار په وار مې وليدل، اغيار وو\nچې همېش يې د يارۍ لاپې وهلې\n\nپه بخشش يې نر ناحقه غلطي کړې\nوار په وار ،‌ په جهان واخلي واړه خپلې\n\nچې خبر له ځانه نه وو، ما خبر کړل\nله هغو مې څو خبرې واورېدلې\n\nنه هغه شته، نه په خوله کې هغه غاښ شته\nچې به ما په اننګيو وچيچلې\n\nچې په خوله مې ښکلول پرې نازېدلم\nد هغو د خولې مې واورېدې ښکنځلې\n\nچې يې نن وکړې په چا، ګانده په تا شي\nويړيانه دي، چارې واړه دي په تلې\n\nچې همېش به په تسليم راته ولاړ وو\nد هغو مې څو ناسازې دي زغملې"},{"instruction":"د جهان ګلونه واړه بې وفا دي","input":"","output":"بېهوده ورباندې مينې کا بلبلې\n\nکشکې زۀ يو خر، غوڅکی وای سړی نه وای\nهومره چارې سړيتوب را ونمايلې\n\nدوه رفيق دي، د يوه په ويل ژغ کړم\nدا دويم راباندې غرپ وهي چې غلې\n\nنه د دين، نه د دنيا دي ځينې نور يې\nد باغي دايل په منځ کې وبلښلې\n\nچې وربشې کري، کله غنم ريبي\nپټه نه ده څه کرې هغه اخلې\n\nيو يې ټوله په محنت کا، بل يې يوسي\nراشه ګوره چا اولجه کړه، چا ساتلې\n\nيا دارو د لېونتوب وکړه خوشحاله!\nيا ناحق له روغه خلقه سره ملې"},{"instruction":"چې په زړه يې ګرځوې وړې وړې","input":"","output":"يوه ورځ مې به له وره وشړې\n\nچې په تا پورې يې زړه نه وي تړلی\nپه هغه پورې زړه څه لره تړې\n\nکه مې وږمي ساړه ډېر وي قبلوه يې \nمړې ايرې د نغري څه لره لړې\n\nچې ځير ځير يې مخ ته ګورم، نه مړېږم\nدا زما سترګې به کله شي مړې\n\nستا خوږې شونډې نبات دي، رقيب مچ دی\nښه خو دا، چې يې له شونډو وشړې\n\nڅو ځوانان دې په خپل ځان دي کښېنولي\nلا به څو درباندې کښنوې زړې\n\nياره! تۀ چې له اغيار سره خندا کړې\nد خوشحالؔ په لړمانه درومي چړې"},{"instruction":"دنګه چیناره بی فایدې سړي یی","input":"","output":"پخپله خوښه د فایدې سړي یی\n\nکمال لری خو بی کماله هم یی\nته د لعلونو د مانې سړی یی\n\nته د ګل مخی پیغلی مخ ته ګوری\nله ګناه وروسته د توبې سړی یی\n\nتندی دي ډیرو ته په ټیټه نشو\nصرف یو چاته د سجدې سړي یی\n\nلورې دی یو دی هيڅ بدله نشو\nله ورایه ښکاري د کعبې سړی یی\n\nڅو غنمرنګو چی لیدلی وی ته\nځلانده ښکلي د څهرې سړی یی"},{"instruction":"ښاپېرۍ مې د خوبونو پۀ لړزان ده","input":"","output":"باچایي پۀ ټول وطن د تورابان ده\nـ\nد مرغۍ وینه کۀ توي شي هم خفه شم\nد انسان وینه خو بیا هم د انسان ده\nـ\nلا پۀ کر کرونده پایم نور څۀ نشته\nلا زما نصیبه اوس هم پۀ اسمان ده\nـ\nلاس دې مۀ نیسه ارمان دې پاتې نۀ شي\nلا یوه ریښه مې پاتې د ګرېوان ده\nـ\nدا پۀ زړۀ چې مې د غم وریځې ګرځي\nعلامه زما د اوښکو د باران ده\nـ\nلا د زړۀ دنیا مې نۀ ده نوره شوې\nلکه وه چې به اوس هم ستا پۀ ارمان ده\nـ\nد سُود خیال به زړۀ ته نۀ راپرېږدې زیاره\nد جانان د ګټې لوبه پۀ تاوان ده\n\nبیا به پخپله شې پښېمانه، اور به اولګوې\nهر چاته مه خانده جانانه، اور به اولګوې"},{"instruction":"زړه دې راتله غواړي حيا دې ارادې ماتوي","input":"","output":"په نيمه لاره کې حېرانه، اور به اولګوې\n\nد زمانې به راته پام کړې په بېديا به مې کړې\nزما ريښې ريښې ګرېوانه، اور به اولګوې\n\nزړۀ مې درزېږي د يار مخ ته مې نظر مه بيايه\nمه كوه، مه كوه ارمانه، اور به اولګوې\n\nته چې پوکې دغه ايرې، ايرې ژوندون د ممتاز\nښه درپوهېږمـه نادانه، اور به اولګوې\n\n\nمحفل چې تود شي خلک خود د چا خبرې کوي\nخير دى اشنا که څوک زما او ستا خبرې کوي\n\nدا د مٸينو په قانون کې هيڅ خبرې نه دي\nخلک په هر چا پسې په شا خبرې کوي"},{"instruction":"دم به شي، دارو به شي،درمل به شې","input":"","output":"درده! د يادونو سره مل به شې\n\nستا په مينه مينه كاته ياره، خـو!\nزه په تا يرېږمه بدل به شې\n\nښکلیه! زه شاعر يم ځان دې مه نغاړه\nخور به په ملکونو شې، غزل به شې\n\nچرته خو به هله ماته اوګورې\nچرته خو د زړه ډګرى ګل به شې\n\nژونده! که دا حال وي خو پوهېږمه\nګران به شې اخر د غره مزل به شې\n\n پوى يمه نصيبه! زه ممتاز په تا\nتاو راتاو به شې د زلفو ول به شې\n\nهر خواته شوه عامه ستا د زلفو د حلقو ژبه\nګوره زولنې مې زده کوي د لېونو ژبه"},{"instruction":"بويه چې پخه وي په هر حال کې دپخو ژبه","input":"","output":"ګوره چې کچه نه کړې د سترګو پښتنو ژبه\n\nبرندو بڼو ستا که زما اوښکې پارولې دي\nاوره يې لمر مخيه اوس کوې د پلوشو ژبه\n\nګله په زارۍ مې په خندا شې، خو هيڅ نه وايې\nستا د خاموشۍ په خوله کې ښکاري د اغزو ژبه\n\nهغه ساده سترګې چې ماشوم غوندې کتل کوي\nچا ورته ښودلې ده ``حمزه`` د غلچکو ژبه"},{"instruction":"چې دا د زړونو پېژندل به کوم انسان له ورځي","input":"","output":"شوګيره ما اوکړه او خوب زما جانان له ورځي\n\nګلستانونه به د دے سترګو ليدو له راځي\nهغه بلا ښکلے به ولې ګلستان له ورځي\n\nسپوږمۍ مې زړۀ کښې ياره ستا يادونه اولړزول\nزړۀ مې راډک شو ځکه اوښکلے مې ګريوان له ورځي\n\nد زړۀ تيرو له ترې د سترګو رڼا ګانې غواړم\nجانان مې لوبو له د ستورو چراغان له ورځي\n\nهغه ډولۍ چې د ارمان په دغه لار تيرېږي\nاسمان به زمکے له کۀ زمکه به اسمان له ورځي\n\nزړونه مو يو دي قسمتونه مو جدا ساّئله\nپه دے خبره خو ارمان زما ارمان له ورځي"},{"instruction":"د ستا د مړو سترګو انګار سوى يم","input":"","output":"لاس رانه تاو کړه په قرار سوى يم\n\nد وښکي خال نه دې پوښتنه کــوم\nبې لارې سوى که په لار سوى يم\n\nد غره لمنه او يادونه د ستا\nخپلی ټپې، خپل يكه زار سوى يم\n\nپه سرې غرمې کې په وعدې ستي يم\nزېړ مازدیګر کې انتظار سوى يم\n\nممتازه! مينه لكه جنګ خـونړۍ\nممتازه! زه لكه د ښار سوى يم"},{"instruction":"تۀ ممتازه! دومره هم نۀ یې وړوکے","input":"","output":"پۀ خپل سر واخله د خپل عذاب پنډوکے\n\nد امید د چینار سیوري کښې خوب راغے\nسر ته ږدمه د رېمن ارمان زړوکے\n\nڅومره بې ځايه رژېده، څومره بې رنګه شوله\nلاړه اخير د ښايستونو دنيا ړنګه شوله\n\nبس خو دلاس په اشارو به سره زړونه تش کړو\nدا د ګونګيانو قافله که مو تر څنګه شوله\n\nښه ده اخير د ائينو د خندا ورځې راغلې\nښه ده_ د هر سړي څهره دومره بد رنګه شوله\n\nڅوک به چنډن، څوک به لونګ د عشق د لارې وېشي؟\nدا ښاريه که بې فقيره، بې ملنګه شوله\n\nبيا د اسمان په وسعتونو کې ورک شوي ښه يو\nتسنيمه! دا وارې که زمکه په موږ تنګه شوله"},{"instruction":"نغمې پيکه محفل غمجن وي چې جانان نه وي","input":"","output":"ګلونه اوچ شي چې اوبه نه وي باران نه وي\n\nد‌ ژوند مطلب څه وي معنې د احساساتو څه وي\nد چا په زړه کښې چې حسرت نه وي ارمان نه وي\n\nد‌ ګل د غيږ او د ازغی د سوی نه نۀ وي خبر\nچې ئې پرهر په سينه وينې په ګريوان نه وي\n\nچې سر په تن ساتې په لاس کې ئې پريکړې نه وړې\nد يار ديدن داسې اسان داسې ارزان نه وي"},{"instruction":"مينه د داغ او د لمن فلسفه نه پيژني","input":"","output":"د مئينانو قبيله او خاندان نه وي\n\nخولې خولې شمه د ډيرې حيرانۍ نه ورته\nچې آئينه د حسن ګوری او حيران نه وي\n\nزۀ او جانان دغسې شپه د ديدن شپه نه کڼو \nچې مو په مړو بڼو د اوښکو چراغان نه وي\n\nزنځير د مينې ليدې نه شي په نظر نه راځي\nسړې بندی وي که زندان وي که زندان نه وي\n\nتۀ د جانان په ځائے په ځان باندې خبرې کوې\nسائلؔه چرته چې جانان وي هلته ځان نه وي"},{"instruction":"تۀ د شپې راشه نظاره چې د وفا جوړه کړم","input":"","output":"په کور به اور پورې کړم تاته به رڼا جوړه کړم\nـ\nد اوښکو پرخه د سړو سړو آهونو هوا\nتۀ چې راځې زۀ درته څه ښکلي فضا جوړه کړم\nـ\nزۀ د ګلاب په تنکو پاڼو وهم کرښې د خيال\nپوهېږم نه څنګه نقشه ستا د خندا جوړه کړم\nـ\nاسمانه! تۀ چې تندرونه ګرځوې راپسې\nزۀ د اميد جونګړه چرته په صحرا جوړه کړم\nـ\nدا زۀ افګار به روالمه انقلاب د مينې\nمړ خو به شم خو ستا په ښار کښې به غوغا جوړه کړم"},{"instruction":"حوصله کښې د مرام نخښه رسا شي","input":"","output":"کوم سړی چې وارخطا شي ترې خطا شي\n\nعقيده يې شي په خدای هله مظبوطه\nچې په ځان باندې يقين د چا پيدا شي\n\nپه محنت که دې تندی ټوټې ټوټې کړو\nدا مې واوره چې تندی به دې بينا شي\n\nد پرون خوب خو دې ``نن`` تاريکه شپه کړه\nنن بېدار شه چې ``صبا`` خو دې رڼا شي\n\nخپل مطلوب په هلو ځلو راطلب کړه\nخدائې خو نه يې چې په امر درله را شي\n\nبد عمل سړی څاروی کړي له انسانه\nروغانيه! څه معکوسه ارتقا شي"},{"instruction":"د ستا يادونو سره نښته يمه","input":"","output":"څه داسې نه چې بې همته يمه\n\nپه عاشقانو ازمايښت مه کوه\nلکه پتنګ په لمبو ورته يمه\n\nد لر و بر څوکیداري کومه\nد لواغر څوکے ته خته يمه\n\nد ستا يادونه خندوم په مينه\nزۀ چې خبر د‌ محبته يمه\n\nعشق جواري ده د سرونو د زړو\nچې ګټي زړونه هغه پته يمه\n\nپخپله مينه يم، وطن مينه شي\nد تصوّر شاهين الوته يمه"},{"instruction":"عاشق شهيد شي په فضا کښې خور شي","input":"","output":"خير که عرشي په تن پرېوته يمه\n\n\nڅيرو څيرو ګرېوانو ته ګوري، خاندي\nښكلي خپلو كارنامو تـه ګوري، خاندي\n\nد يارانو زړونه يو بل نه ماړه دي\nخو بس تېرو ورځو شپو ته ګوري، خاندي\n\nدلته څوک د چا په غم نه خفه كيږي\nدلته خلق جنازو ته ګوري، خاندي\n\nدا د مينې رنځ وهلى زړه مې خدائېږو\nد خپلوانو دلاسو ته ګوري، خاندي\n\nستا له سترګو زار! د زړه سيمه مې ګل شوه\nپرهرونه مې باڼو ته ګوري، خاندي\n\nژوند که هر څو ټنډه تروشه كړي ممتـازه!\nخو چې بيا مې حوصلو ته ګوري ، خاندي"},{"instruction":"ستا د دوه ورځو سپرلی و، ستا د دوه ورځو ګلونه","input":"","output":"خو زما په زړه یې کېښول، د همېش همېش داغونه\n\nمل مې نورې اندېښنې خو، بل مې زړه کې مشالونه\nزما شپه شپه زندګي او ستا سحر سحر خیالونه\n\nد ژوندون په هره لاره، لکه سوړ اسویلی تېر شوم\nپه قدم قدم تاوده وو، ستا د حسن محفلونه\n\nبې حسابه راله راغلل، بې جوابه رانه لاړل\nد اودو سترګو خیالونه، د مسکو سترګو سوالونه\n\nد وختونو د جولۍ نه، هر چا خپله برخه یوړه\nتا د حسن سحرونه، ما د هجر ماښامونه\n\nپه ژړا ژړا مې سترګې، د زړه وینو جوابي کړې\nحل دې نه شو لا تر اوسه، د مسکو سترګو سوالونه\n\nد زړګي په ویرانه کې، د چا یاد داسې تازه شي\nلکه وسپړي اعظمه! د ازغو څوکې ګلونه"},{"instruction":"ستا دې ورکه کړي خندا د اننګو نه","input":"","output":"دا مې نه غوښتل د اوښکو، اسوېلو نه\n\nساتم زړونه د يارانو، په زړه بار وړم\nمختلف يمه د دې دور زلمو نه\n\nد چل ګس په هر يو چل کې زړه راښکون دى\nزړه مې غواړي خو ستون نه شم تېروتونه\n\nعجيبه ده بيا مې هم زلفې خوښيږي\nزما څومره ډېر نفرت دى د تيارو نه\n\nستا يوه وعده جانانه! څه دروغ شوه\nد ممتاز دې زړه راموړ کړو يارانو نه"},{"instruction":"څوک چې په خپل وجود برداشت لکه مېچنه کوي","input":"","output":"تاريخ به ټول عمر آغاز له هغه تنه کوي\n\nلکه ګلاب چې مې په ډکه خوله ستائنه کوي\nستا لېونے ستا د غني سترګو مننه کوي\n\nهغه انسان به د سختۍ مقابله څه وکړي\nچې د ګياه غوندې طوفان ته څملاستنه کوي\n\nدا د پښتو علمبردار مونږه په کومه بوځي؟\nد خپل اولس بچې بچې رانه پوښتنه کوي\n\nدا بره ناست خلق څه بره پيدا شوي نه دي\nعالم په پاټکي پاټکي ځي بره خَتنه کوي\n\nتاريخ د هغو خلقو نوم چرې هېر کړې نه دے\nڅوک چې د جبر، په سولۍ باندې غندنه کوي\n\nمرګيه! تۀ که تار په تار کړې پښتانه ملګري\nيو اباؔسين به د پښتو د باغ روزنه کوي\n\nد نړۍ امن له څو داسې لېوني پکار دي\nچې اباؔسين غوندې په اور هم ورختنه کوي"},{"instruction":"غوټۍ لا ګُل نه وۀ د پاسه پرې خزان راغے","input":"","output":"ظالم اسمانه ستا په چارو ډېر ارمان راغے\n\nما يې د زنې خال ته ځير کتل ليدې مې نه شو\nچې پرې د پاسه د خورو زلفو کاروان راغے\n\nډېرې ګيلې ، ډېرې شکوې به ورته اوکړمه زۀ\nکه چرې بيا مې په وطن باندې جانان راغے\n\nخزان ظالم ښکلي ګلونه ټول تباه کړل ورنه\nبلبل چغا په ژړا سر له ګلستان راغے\n\nپه خوب اوده وم ناګهانه پرې را اولوېدمه\nچې زړۀ ته ستا د تورو زلفو شبستان راغے\n\nزۀ ستا په مينه کښې په سر و مال تړلې نه يم\nپه ما دې څنګه د ټګۍ برګۍ ګمان راغے\n\nاختره مه کوه ژړا ګوندې بيا راشي سپرلې\nخېر دے د مينې په ګلشن دې که خزان راغے"},{"instruction":"د نظر په غشيو ووله، زما زړۀ دې نښانه ده","input":"","output":"د خلوص او مینې ډکه، دا حقیره نظرانه ده\nـ\nتۀ تابع د موسمونو، چې خبر د رازه نه یې\nزما ژوند سپرلے سپرلے دے، څو چې ډکه پیمانه ده\nـ\nتۀ یې خورې وایې سرکه ده، زۀ یې څښمه چې شراب دي\nدا عرق چې ترېنه وځي، د یوې غنچې دانه ده\nـ\nستا د سترګو د کاسو نه، مقدسې نشې څاڅي\nشرمنده ورته شراب دي او سر ښکته میخانه ده\nـ\nدا چې قبر شانې ښکاري، یو مرګونے پکښې پروت دے\nدا زاهد دے غلط مه شې، د زاهد خلوت خانه ده\nـ\nچې یې نه شو کتے حُسن، نو ساتلو یې پردو کښې\nاوس دې ګرځي بې نقابه، اوس زمونږه زمانه ده\nـ\nزه به ومنم واعظه! خو که مونږ لږ مطمين کړې\nزما مخکښې حقیقت دے، ستا خبره افسانه ده"},{"instruction":"ريبار راغے خو جانـــان ورسره نشته","input":"","output":"درد ٸې راوړلو درمـان ورسره نشته\n\nزړه مې چوى حسرت د وصل ٸې پوره کړه\nخداٸيګو نور تاب د هجــــران ورسره نشته\n\nيار مې خپــــل تار تار وربل سلامت غواړي\nغم زما د بژه ګريـــــوان ورسره نشته\n\nدرد مې اوښکه شو په آه کښې بدل نه شو\nتش باران راغے طوفـــان ورسره نشته\n\nعجيبه ماليار دے هـر څه ګلچين لوټ کړل\nفکر هيڅ د ګلستـــان ورسره نشته\n\nدا سالک د عشق مقـــــــــام نه بې خبر دے\nچې خبر د لامــکان ورسره نشته \n\nليونے د تا بې غمه له هــر غم شو\nغم د جان او جـــهان ورسره نشته\n\nزما خيال دے چـــې باسلے دے له خيال يم\nخيال دے راغے خو ارمـــــــان ورسره نشته"},{"instruction":"په دروغو د عرفـــان د رب دعوې کړي","input":"","output":"معرفت چې د خپل جـــان ورسره نشته\n\nچې په باٸې بسم اللٗه مــــــــلا پوٸې نه دے\nپوٸې شوم پوهه د قـــــــــرآن ورسره نشته\n\nچې د چا دے دا کاروان د حسيــن ع نه دے\nچې د شاه عباس نشـــان ورسره نشته\n\nګله زړه مې ستـــــا په جبر خفه نه دے\nګله زيات د صبر تـــوان ورسره نشته\n\nشيخ محروم به د ايمـــــــان له حلاوت وي\nمحبت د کل ايــمان ورسره نشته\n\nتنګ دلي د ساقې ورانه ميخــــانه کړه\nشراب ډير دي ميخــــواران ورسره نشته\n\nمخالف د خـــان ملا د سوچ و پوچ يم \nاختلاف مې بل عيـــان ورسره نشته"},{"instruction":"‏زما د تړمو وينو جام واخله","input":"","output":"راشه د نوي ژوند پيغام واخله\n\nد ژوند په لاره که زما سره ځې\nپه لمبو پښې کيده اؤ ګام واخله\n\nستا په نظر کې مې پښتو اوليده\nراشه دا خُوږ زړه مې انعام واخله\n\nپه خُلې مې مُهر دے وئيلې نه شم\nپه سترګو سترګو کې سلام واخله"},{"instruction":"دا ستا د زړۀ و خواته در روان دی بل سړی","input":"","output":"زۀ نه يم اوس مالک دا د مکان دی بل سړی\n\nددغه ښار ځپلي که نازېږي ټول په ما\nددغه ښار پر ښکلو باندې ګران دی بل سړی\n\nزۀ نه يم، زۀ خو ستوري هومره لري يم اشنا\nستا شونډو ته نزدې لکه پېزوان دی بل سړی\n\nپخوا به دې تل زۀ درګډولم په خپل غم\nخو نن دې لوند د اوښکو په باران دی بل سړی\n\nدرويشه په دې کلي کښې دی دا عجب رواج\nچې تورې يو سړی وهي او خان دی بل سړی"},{"instruction":"غوټۍ لا ګُل نه وۀ د پاسه پرې خزان راغے","input":"","output":"ظالم اسمانه ستا په چارو ډېر ارمان راغے\n\nما يې د زنې خال ته ځير کتل ليدې مې نه شو\nچې پرې د پاسه د خورو زلفو کاروان راغے\n\nډېرې ګيلې ، ډېرې شکوې به ورته اوکړمه زۀ\nکه چرې بيا مې په وطن باندې جانان راغے\n\nخزان ظالم ښکلي ګلونه ټول تباه کړل ورنه\nبلبل چغا په ژړا سر له ګلستان راغے"},{"instruction":"په خوب اوده وم ناګهانه پرې را اولوېدمه","input":"","output":"چې زړۀ ته ستا د تورو زلفو شبستان راغے\n\nزۀ ستا په مينه کښې په سر و مال تړلې نه يم\nپه ما دې څنګه د ټګۍ برګۍ ګمان راغے\n\nاختره مه کوه ژړا ګوندې بيا راشي سپرلې\nخېر دے د مينې په ګلشن دې که خزان راغے"},{"instruction":"خداے شته نن ړوند او که بينا شومه زۀ","input":"","output":"چې د عالم په تماشا شومه زۀ\n\nغمه په تېره دې ارمان کومه\nد خوشحالۍ سره آشنا شومه زۀ\n\nتا د ژړا چې مې تپوس وکړو\nله ډيره سوخته په خندا شومه زۀ\n\nتۀ چې نفرت کوې زما نه په څه؟\nوايه په تا ولې شيدا شومه زۀ\n\nخلقو به وے خو زۀ مئين نه ومه\nڅنګه دروغ وو چې رښتيا شومه زۀ\n\nدومره طاقت وو د پرواز څه پکار\nعشقه اوس څه شوې چې عنقا شومه زۀ\n\nشوم زۀ حمزه چې ستا د سترګو قتيل\nپوے په انداز د مسيحا شومه زۀ"},{"instruction":"چي  ژاړم  نـه  لا  هـم  اشـنـا   وژاړم","input":"","output":"تـا پـسـي  هـم  او  هـم  لـه  تـا  وژاړم\n\nنـه  تـه صـبرېـږې  او   نـه  هـغـه  راځي \nزړه  لـه   هـغې  او  کـه  لـه  تـا   وژاړم؟\n\nپـرېـږده  چي  ډېـر  بـاران  راو ورېـږي \nپـرېـږده  چي  ډېـر  در پـسي  بـيـا  وژاړم\n\nدا بـېـوسـي،  دا   مجبـوري  او  رقـيـــب\n زه   بـه    لـه   کومي   يـوې  بـلا  وژاړم\n\n\"زهيره\"   ډېـرو   مــي    زړګی  داغـــلی\n لـه چا  ګـيـلـه  وکړم؟ لـه   چا   وژاړم؟"},{"instruction":"ګل خو د ګل د لیونۍ ځوانۍ د خيال نوم دی","input":"","output":"د زړۀ چاؤدون هنر په خپله د کمال نوم دی\n\nمينې هر څوک کوي خو هر څوک مينه نۀ پېژني\nوصال د هجر نوم دی، هجر د وصال نوم دی\n\nرڼا د وينې تل زما د زړۀ د داغه اخلي\nزما د زړۀ داغ ستا د روڼ جبين د خال نوم دی\n\nزلفې د پېچ و خم په مخ او لونګين په سينه\nځانګل د فکر او د خيال په کښې د ټال نوم دی\n\nلکه دسمالی مې د زړۀ په پرهرونو لګي\nد مسيحا نوم ستا د ګوتو د دسمال نوم دی\n\nد چا د ياد خوشبو د ځان سره راؤړي ساّئله\nسپرلی که نوم دی ګلونو د جمال نوم دی"},{"instruction":"څـه ښايسـت وي هــغـه مـخ کې سـتـا له مخه","input":"","output":"پـه کـوم مـخ کې چې نـه خـال ښکاري نه زخـه \n\nهسې نـه چې سـتا پـه وړانـدې سـتا صفت کـړم \nزه شـــيــدا دې صـفــتـګــوی ومــه تــر مخه \n\nخال دې داسې د سرو شونډو څنـګ کې ښـکاري\nلــکــه زه چـې شـکــر غــواړمــه بـې  نــرخه \n\nتــه چې سپـيـن مـخ دلاسـو پـه پـاڼو پـټ کـړې\nد  رقــيــب  رابـانــدې  ډېــره  کـيـږي  سـخه \n\nستا ديـدن بـه مې بـيا بـيـرته بـيست سـالـه کړي\nکــه پـــه زړه مـې ووريـــږې پـــرخــه پــرخه \n\nبې لــه تـا بــه څـه ژونـدون زمـا (شــيـدا) وي \nبې لــه تــا پـــه بــيــابــان شــم لــکــه ترخه"},{"instruction":"شـــــــور د هستۍ له سمندره راځي","input":"","output":"هــــر چې راځي له دې منظره راځي\n\nزه هم شپونکی د دغه غــــرونو ومه\nاوس نه ټپه او نه سنـــــــدره راځي\n\nمشک خو کـــــــرم و د‌ مشکينو زلفو\nدا چې ډډوزې له بستـــــــــره راځي\n\nزخم هـر زخم چې تر مـــــــا رارسي\nستا د لينـــدې، ستا له خنجره راځي\n\nڅومــــــره تغمې مې په سينه ولاړې\nڅومـــــــره غوصه په نه خبره راځي\n\nچا ته دې مښکې غـوړولی منظــــــــر\nټـــول بې زبـــانه، بې بصـــــره راځي\n\nتسنيمه! څه شوې اواره شوګيـــــــرې\nاوس راله خــــــوب له مازيګره راځي"},{"instruction":"ستا لېونى ستا په نامه لېونى ھغسې دى","input":"","output":"ناز يې په تا دى ملنګ ستا د کوڅې ھغسې دى\n\nزه تقدس ته د تیرو سجدې څنګه اوکړم\nلا مې شعور روڼ دى احساس مې ژوندى هغسې دى\n\nپه پردي زړه باندې به څنګه اخر ملا اوتړم\nچې زما خپل زړه لا زما نه پردى ھغسې دى\n\nلا مې اباده ده د درد دشت کې د فن جونګړه\nلا مې سمسور د پرهرونو سپرلى ھغسې دى\n\nهغه یو ځل چې پکې اوسوې زما ځوانې جذبې\nپه هغه ښار کې لاھم ھغه لوګى ھغسې دى\n\nجانانه ژوند که مې د ډاګې ډاګې ډېر اوولي\nستا هغه یو نظر مې ځاى د دمې ھغسې دى\n\nوايي به داسې ستا سائل ستا د ښائست سندرې\nشوخ يې په سترګو کې د ځوانې جذبې هغسې دى"},{"instruction":"د ښايستونو د سپرلي باد ته ګلونه کرو","input":"","output":"په خپلو زړونو کښې د مينې ارمانونه کرو\n\nستا د بڼو سرونه هغسې په زړۀ ګرځوو\nمونږ د ځيګر په زمکه هغسې زخمونه کرو\n\nد وخت قاضي دې پرې څه نوي فتویٰ ولګوي\nمونږ په دې خاوره نوی خيال، نوي فکرونه کرو\n\nزمونږ خودسره منصور خېلو نسل نه ورکېږي\nمونږ د دارونو په سرونو کښې سرونه کرو\n\nمونږ د نفرت د طوفانونو پروا نه ده کړې\nمونږ د زمکې په سينه کښې الفتونه کرو\n\nدردونو لږه غوندې ساه واخلۍ چې ساه واخلمه\nزه او ماښام زما په زړۀ د چا يادونه کرو\n\nد هغه حسن د سپرلي ياد په ساتو صاّبره\nپه پرهرونو کښې ګلونه که رنګونه کرو"},{"instruction":"ستوری د سحر قصی د نوو پسرلو ليکي","input":"","output":"خط د ليونو د برخې سم په پلوشو ليکي\n\nما ته د سبا وږمو په غوږ کښې داسې اووئيل\nګل زمونږ د وينو تذکری په مسيدو ليکي\n\nکوم قدغن به ستا د وفا زيری له ما منع کړي\nستا د سترګو ځار شمه ټول خط په اشارو ليکي\n\nڅه اوکړم که ډوب شم د صبا رنګین خوبونو کښې\nاوښکې د ماضي غمونه ما ته په ليمو ليکي\n\nمات شه د باګرام د بهرامانو اورنګی قلم\nکوم چې په پښتو ژبه خبرې د پردو ليکي\n\nښه خو غنيّ خان دی چې خُم تش کړي نظم اوليکي\nخوار خټکّ ته ګوره چې شعرونه په اوبو ليکي"},{"instruction":"يو څوک له ځان سره موسکی دی چې دا چا ته ګوري","input":"","output":"د زړۀ کړکۍ يې خلاصه کړې ده او تا ته ګوري\n\nدومره حساس دی چې ښکالو يې ښه څرګنده اوري\nد سپوږمۍ شپه ده په خپل سيوري پسې شا ته ګوري\n\nما مې د زړۀ د رنجو تيږه ما ته ما ته راوړه\nبس هغه نجونې چې رانجه نه لري ما ته ګوري\n\nد غره په سر د يوه غاټول غوندې يو کس ولاړ دی\nسر له مستۍ پر اوږو اړوي دنيا ته ګوري\n\nدا‌ څوک د مينې تهجد کوي په نيمه شپه کښې\nزما غزل زما د مړو اوښکو رڼا ته ګوري\n\nکومې طبيبې يې د زرۀ د پاسه لاس ايښی دی\nپه پټو سترګو د کاروان د زړۀ درزا ته ګوري"},{"instruction":"څـنګه دې خوښـــه ده، راځـــه کنه يـــو کــار نۀ کوو؟","input":"","output":"څوک به ښائسته وي؟ راځه دواړہ به سينګار نۀ کوو\n\nکــۀ دومره نـر یې رامیدان تـه شــه پـۀ دې تـړه چې\nپـــۀ مــاشومانــو،او تـــورســــرو بــــه ګُوزار نۀ کوو\n\nمــونـږ شاعـرانــو خــو کافــــر تــه ھم دعـــا کړې دہ\nمـونــږ لیــونـــــي د مینې، مونږ چـــــاته ازار نۀ کوو\n\nتــۀ راتــه ھم اوخــاندہ، زۀ بــه درتـــه ھم اوخـــاندم\nھســـې لالیــــه! پــۀ رقیبـــــو یـــــــو بمبـار نۀ کوو؟\n\nستا خو ‌‌په خولۀ باندې دۀ حورو قیصې نۀ ختمېږي\nمــونــــږه بــه تشې دوه خـــبرې ھـــم د یار نۀ کوو؟\n\nچې مـو پــۀ خپــلو ستـــرګـــو امن ښۀ لیدلے نۀ وي\nپــــــــۀ تــا وئېــلــو،مـــــــــا وئېــلـــو اعتبار نۀ کوو\n\nپـښـــتون نـقـاده! مــقــدارونـــه دې پۀ شــړق ولګي\nدا بـه زيـاتے وي چـې واه واه! بــه پــۀ معيار نۀ کوو"},{"instruction":"رنګونه د سپرلي دي په ښکلا کې انځور شوي","input":"","output":"د حورو ښایستونه دي په تا کې انځور شوي \n\nڅۀ پېغله لېونۍ د ميني ژبه خدای درکړې\nلفظونه دي د سترګو په ادا کې انځور شوي \n\nمورکۍ تۀ مې په خپلو فرشتو لاسو کې ساته\nد خدای ټول جنتونه دې دعا کې انځور شوي \n\nراځه د يار د تورو ملاليو سترګو ياده!\nخوندونه دي د هر درد په سزا کې انځور شوي \n\nد چا د بېلتانۀ د درد تاثير دي په وجود دی؟\nداغونه دي سپوږمۍ د مخ رڼا کې انځور شوي \n\nسلګيو کې يې ځان سره نوم غلی غلی ياد کړي\nخواږۀ د مئينتوب يې په ژړا کې انځور شوي \n\nته چوپ شه شفاعته! زۀ يې خپله ځنې اورم\nشعرونه دي د زلفو په نڅا کې انځور شوي"},{"instruction":"خپله خبره کړه د بل خبرې مۀ زوتوه","input":"","output":"مُلک د پښتو دے د چل ول خبرې مۀ زوتوه\n\nراځه چې وکړو په تندو ځان له په خپله ليکل\nدا د تقدير دا د ازل خبرې مۀ زوتوه\n\nزۀ د جنګونو فلسفې د ژونده ايستے يمه\nنورې د جنګ او د جدل خبرې مۀ زوتوه\n\nکه ښاده ورځ غواړې نو بيا اسلام آباد يادوه\nد پېښور او د کابل خبرې مۀ زوتوه\n\nستړے شوم ډېر ستړے شوم، پرېوتم د لاده باده\nپرېږده چې سا واخلم د زغل خبرې مۀ زوتوه\n\nدا مهال وګنډه د خپل وجود ژور زخمونه\nنه دے وخت نه دے د بدل خبرې مۀ زوتوه\n\nاوس خلک نور دي او د تلو لارې يې هم نورې دي\nد هغه زړو جانان د پل خبرې مۀ زوتوه\n\nاوس که ليکې دا پاتې عمر مرثيې به ليکې\nزياؔره نور بس دے د غزل خبرې مۀ زوتوه"},{"instruction":"کجل  رنګ   دې   د  ژړا  پۀ   مخ  راخور  دے","input":"","output":"غزل   رنګ   دې   د  خندا   پۀ مخ راخور دے\n\nچې   سُرخۍ  دې لۀ رُخسارو،  شونډو څاڅی\nسُر  خُمار  دې  د  صهبا،   پۀ  مخ  راخور  دے\n\nپۀ   وطـــن   د   زړۀ   وریځـې   را  غُونډېږی\nد   وربل    غم    د   ځلا   پۀ  مخ  راخور دے\n \nپۀ     ښــــارونو    بَوؤ    بلا     نازله     شوې\nغم  اندوه  دے،   د  دُنیا   پۀ  مخ راخور دے\n\nپۀ   هوا   کښې   تراخۀ   زهر  دي  ګډ  شوي \nکېفیت   یې  د   هر   چا   پۀ  مخ راخور دے\n\nتۀ   چې   نۀ   کوے   اظهار   پۀ خُلۀ د مینې\nتقدُس   دې   د   حیا   پۀ   مخ   راخور  دے\n\nشنه  قُبا،   دستار،    تسبې  اؤ  پاینڅې لنډې\nبل   پلَؤ   دې   د  ریا   پۀ   مخ   راخور  دے \n\nرنځوران    شو    ښایستونه  د   ګُل   مخیو\nکۀ   زعفران  د  مسیحا  پۀ  مخ  راخور  دے\n\nچې پۀ زړۀ کښې مې حسرت دمینې پټ دے\nکوم  لباس  مې  د  سودا،  پۀ مخ راخور دے"},{"instruction":"دَ خندا او خوشحالۍ وختونه تېر شول","input":"","output":"لاړل لاړل دَ ځوانۍ وختونه تېر شول\n\nيا خو ما ديدار دَ يار هم کړې نه وه\nلکه تېره شي سيلۍ وختونه تېر شول\n\nدما طمعه… طمعه… طمعه پاتې نه شوه\nچې دَ مينې لېونۍ وختونه تېر شول\n\nستا لوظونه او وعدې په پښتانې خُوله\nتش وئيل وو دَ خُولگۍ وختونه تېر شول\n\nنوے رسم او رواج او نوے نسل؛\nعرشي جانه! پخوانۍ وختونه تېر شول\n\n\nژوند مې مۀ اخله جرګه راسره وکړه\nد ټوپک خلاف نعره راســـــــره وکړه\n\nوه زماو ناکاميو ته لېــــــــــــــــواله\nراځه چاے وڅکه دمه راســـــــــره وکړه \n\nما در جار کړې ستا د دوه سوه تسپو نه\nڅو خبرې پۀ چمبه راســـــــره وکړه"},{"instruction":"‏هر يو ګل دى پاڼې پاڼې نشته ساه يوه غوټۍ كې","input":"","output":"په سپرلي كې هم خزان دى، وير ژړا ده په ښادۍ كې\n\nدا يو ځان مې ملكيت دى دا به تانه صدقه كړم\nياره! ما سره نور څه دي په غريبه غريبۍ كې\n\nدا زما خاورې ايرې ژوند پكې ستا نيازبينه مينه\nلكه ګل وي چا ټومبلى په ريښې ريښې پګړۍ كې"},{"instruction":"چې مے درمان نه ئې دردونه مے بیا څه له چیړے","input":"","output":"هسې د سوی زړه زخمونه مے بیـــــا څه له چیړے\n\nد زلفو تــــــــــــار د بنړو ستنے نه چې کار نه اخلي\nنا ترسه یاره پرهــــــــــــارونه مے بیا څه له چیړے\n\nد مایوسې طوفــــــــــــــــــــــانه تۀ ئے مړولے نشي\nد امید ځلنـــــــــــــد چراغونه مے بیا څه له چیړے\n\nیو وړوکئے ارمـــــــان پوره مے د بوسے دے نه کړو\nد مینے نور لوئے ارمــــــــانونه مے بیا څه له چیړے\n\nچې سازه ولے پکښــــــــــــې  نشي تۀ نغمے د مینے\nد جوند د پرے رباب تــــارونه مے بیا څه له چیړے\n\nچې تور داغونه د تهمت نه وړے په سپینه لمــــــن\nوائې لیلی چې شنه خــــالونه مے بیا څه له چیړے\n\nچې ستا د حسن د غرور مانړئی مضبوطــــه نه ده\nد سپینو اوښکو سیلابـــــــونه مے بیا څه له چیړے"},{"instruction":"ساړه ساړه تاؤده تاؤده کاږه واږه اوګوره","input":"","output":"نن به ماښام کلي پريدمه ما ته ښه اوګوره\n\nزۀ را روان يم ستاسو چم ته ليونې ليونې\nته کاڼي جمع که پۀ کلي کښې واړه اوګوره\n\nدا چې سجدو ليوني کړي يۍ نو هسې نه ده\nجنت ترې اوباسه نو بيا د مونځ خواږه اوګوره\n\nمونږ ګيني ويل پۀ ليوني پسې به څوک خفه وي\nنن مازیګر مې جنازه کښې میلمانه اوګوره\n\nبیا به خبر شي چې ما څومره ليونتوب کړې دي\nدا کور چې وران شي بیا ئي کاڼو کښې ويښته اوګوره\n\nهله شهيد مې که پۀ خپل مرګ درنه مړ نه شمه\nاخري وخت مې دي تلوار کوه چاړه اوګوره\n\nکه زه جومات ته ځم نو پټ وي راروان راپسې\nد اللّٰه شان دي پۀ رقیب د خداې درانه اوګوره\n\nد وريت رخسار پۀ سر ئي څاڅکي د خولو منظره\nراشه د اور د لمبي لپه کښې اوبه اوګوره"},{"instruction":"ژبـې ګـونـګۍ دي اوس مـې شـونډو تـه خبـــــــــــرې ژاړي","input":"","output":"رباب مـات شــوې دي هــر تار کښې ئـي سنـــــــــدرې ژاړي\n\nخــــوار يـــم نهــــر يـم خـو ملګـــرو غيـــــرتـي نهـــــر يـم\nډالـــــــــــر تـه نـه ژاړم اکثــــــــــر راتـه ډالــــــــــــرې ژاړي\n\nچـې پـۀ دي کـور کښې داسـې کـــومــــه نـاروه شـــوې وۀ\nپـۀ دغـــــه وران ديــوال اکثــــر مـاښـام کـونتــــــرې ژاړې\n\nيـه مـــورې پاســـه ډيــــوه بلـــه کـړه څـــۀ چـــل دي بهــر\nنـــرې نـــرې فـــريـاد راځـي چـــــرتـه څـوک لـــــــرې ژاړي\n\nسيــلـۍ تـه وايــه دغــــــه وچـې پـاڼـې مـــــــه شــــوروۀ\nتـه خـو بـه تيــره شـي بيـا ټـولــه شپـــــه نښتـــــرې ژاړي\n\nدلتـــــــه دستــــور دي چـې د اور نظــر پـۀ ګل مـا تـه وي\nدلتــــه رواج دي چــې سپيـــــرو ته بختــــــــــــورې ژاړي\n\nخلـک ډيـــوه پـۀ لاس کوڅــې تـه پـۀ تلــــــــوار وو وتـل\nدا جـوړې بيـا د منظـــر ستـرګـې ځــورورې ژاړې"},{"instruction":"دلته قلــم دلتــــــــه کتاب خرڅيږى","input":"","output":"ايمان په دوه سيخه کباب خرڅيږى\n\nڅه عجيبه شـــان عـــدالت دى دلته\nآب زم زم ســـــــره شراب خرڅيږى\n\nد ايمان کــــچه دومــــره ټيټه شوله\nهر يو ملا هـــر يو محراب خرڅيږى\n\nراشه د عــــربو بازارونه ګوره\nد پښتنى پيغـــــلى حجاب خرڅيږى\n\nپه حق وينا يـــــــى ژبه ګونګه پاتى\nپه هره خـــــوا دلته کذاب خرڅيږى\n\nدا عجيبه شــــــــانتى بازار دى ياره\nپکى قــــــــرآن پکى رباب خرڅيږى\n\nدلته قاضــــــى داسى فتوى ورکوى\nله ګناه روســـته بيا ثواب خرڅيږى\n\nبى خـــرڅه پاتى نه دى هيڅم دلته\nد زړښت څنګ سره شباب خرڅيږى"},{"instruction":"لــه میني ډکـــــه ستړې  مشې  خامخا راکــوي","input":"","output":"کلـــــــــیوال ښه دي همیشه  راته خندا راکـوي\n\nبازارکي مینه په پیسو ده په دوکو ده ژوندون\nداسې څوک نشته چې خوښي راته وړياراکوي\n\nپیټی د غم به رانه واخلې او،کــــه نه لالــــــيه\nد ستا په وجه خپل ژوندون ماته سزا راکـــوي\n\nزه د دونیا پـه  طبیبانو  بانــدی   وګرځـــــیدم\nټکــــــــور دزړه  راته  دیدن دخوږ  اشـنا راکوي\n\nجهان زخمونـه کـــــري  کر ته دي  د غم راغلي\nموږه  ويل چې  طبيبان  دي او  دوا  راکــــوي\n\nزړه مې ارام دی وفايـــــار غوندې  اشـــنا لرمه\nزړه ته ســــکون راکوي  لاس چې د وفا راکوي"},{"instruction":"خلک محنت کـوی مـونـږ هغســـــې تقــديــر تـه نـاست يـوؤ","input":"","output":"خپلـــه نقشـــــه نـه لــرو بس د لاس لکيـــــر تـه نـاست يـوؤ\n\nځکـــــــــه خـو روستـو يـوؤ کمــال مـو ځکـــه نـه دي کــړې\nمـــونـږ لــه تــر اوســه پـۀ زړو قبـرونـو ويـر تـه نـاست يـوؤ\n\nجـــــذبـې مـــو مــــړے دي او د خــاؤرې نـه ګلـونـه غــواړو\nد تـرقـۍ خــوبـونـه نـــه وينــــو تعبیــــــــــر تـه نـاست يـوؤ\n\nاذادی وينـــــې غـــــــواړي ســــر بـه تـــــــړي مَــلا بـه تــړي\nمـونـږ زنـدانـونـو کښې اکثــــر ژاړو زنځیـــر تـه نـاست يـوؤ\n\nقيــــــــامت تـه او وايــه چـې راشـي ډيـــره ښـه مـوقعـه ده\nبهـر بـاران دي تــوره شپـــه ده ستـا تصـويـر تـه نـاست يـوؤ\n\nخلـک د زړۀ عــــلاج لنــــــدن او پـۀ پیـــــــــرس کښې کـوي\nزمـونــږ د زړۀ رګـــونـه ختـم دي او پیــــــــر تـه نـاست يـوؤ\n\nځــان تـه مـو خپـــــل جنت جـوړ نـه کـــړو د همت پـۀ تـوره\nد خــداې پـۀ کـور کښې د آدم بـابـا جـاګیـــر تـه نـاست يـوؤ"},{"instruction":"ځــان تـه مـو خپـــــل جنت جـوړ نـه کـــړو د همت پـۀ تـوره","input":"","output":"د خــداې پـۀ کـور کښې د آدم بـابـا جـاګیـــر تـه نـاست يـوؤ\n\nقلـم‌ مـو لاس کښې شتـه خــو لار مـو پيــدا نـه کـړه د ژونـد\nښـه پـۀ سـړه سینـه د‌ خپـل قسمت تحـــريـر تـه نـاست يـوؤ\n\nستــا د ارمـان مـــــړي تـــه غســــــــــل ورکــــه اوم  ژاړمــه\nپـۀ ټـک مـاښـام کښې د ړونـدو اوښکـو بهیـر تـه نـاست يـوؤ\n\nمنظــــــــره ســرو کافـــرو ستــورو کښې بنـګلے جـوړې کــړې\nمـونــږ لــه ثواب ګټــــو د بـرګ مــولا تقــــریــر تـه ناست يوؤ"},{"instruction":"مه ژاړه بلبله عبادت به په نغمو کوو","input":"","output":"ذکر د ګلونو به د پرخو په تسپو کوو\n\nلمونځ به د سحر کوو او خوب به د غرمو کوو\nتل به صفتونه د رخسار او د بارخو کـوو\n\nزړونه به ذرې ذرې د لمر په غېږ کې وشيندو\nپټ به دیدنونه د سپوږمۍ په سپینو شپو کوو\n\nغوڅې دې کړې ژبې راته مينه خو غوڅېږي نه\nیو جهان خبرې به په سترګو په لېمو کوو\n\nځو به په اغزيو کې دردونه هم نشه لري\nمست خماري خوب به د غوټو په بالښتو کوو\n\nځو د یار کوڅو ته، چې دا سترګې په کې څلي کړو\nدې خپلو کعبو کې ديدنونه د سجدو کوو\n\nلوټ دې شي کاروان خو بیابان به کړو غاټول غاټول\nعشقه له ښاغلي لېونتوب سره پښتو کوو"},{"instruction":"يوه اسره هم غنيمت دی د ژوندون دپاره","input":"","output":"د ائينو سترګې ړندې مه شه بې نوره ښاره!\n\nماښام ذرې ذرې سر ږده د تنهائۍ په ليچو\nسحر راپاڅه او د ښار پورې ورونه شماره\n\nسبا که هر يو عذاب راغی، نو تيار وسيږئ\nنن خو تمام ملنګان کډې باروي له ښاره\n\nستا نه د درستو خطيبانو دستارونه لوګی\nڅومره لذت لرې زما د ګناهونو باره!\n\nتسنيمه! ليک مو پۀ نصيب هغه زړه چاؤدی سفر\nلارویو ټوله زندګي کړله برباد په لاره"},{"instruction":"هغه مې د ذات   د دائېرې  نه اوس وتلے  دے","input":"","output":"هغه  يو  سړے  مې له   يادونو  لرې   تلے دے\n\nد چا د لونګين بدن لټون دے هوش کښې نۀ يمه\n سر ته مې د چا د خوشبويۍ خمار ختلے دے\n\nزۀ د ګل مستۍ ته د کمال په نظر نۀ ګورم\n ما د يوې غنچک غنچک ځوانۍ زوال کتلے دے\n\nهوا دې په شا وړي دي ويښتۀ او تا خندلي دي\nستا هغه تصوير مې له په سترګو کښې ساتلے دے\n\n  هغه  نغمه ګر معينه،  هغه  سحر ساز اواز\nهغه تور  بلبل مې د  زړۀ  باغ  نه الوتلے دے\n\nد ډول په ژغ به بیا را جوړ شي او څرخے به وکړي\nپه نرۍ ملا که په اتڼ کې یو ژڼکے مات شو\n\nاوس نو لګیا دے او پتري وهي پر ماتو نغمو\nد چا په مینه کې کارواؔنه یو سړے مات شو"},{"instruction":"تنده د دیدن مـې پـه ليمـو لیمو کې ونغاړه","input":"","output":"راشه دا د ژوند ماښام په دوو ډیوو کې ونغاړه\n\nسوې کرونده به بیا راشین د شمعو فصل کړي\nروح د پتنګانـو پـه لمـو ايـرو کـې ونغـاړه\n\nغوڅ زړګی می و ګنډه سرخي ستا د ښکلا یمه\nپټ مې د موسکا غوندې په سرو بار خو کې ونغاړه\n\nښکلی پسرلی راتـه اشـنـا پـه جرګه راولـه\nمـا خـزان ځپلی په تنکو غوټو کې ونغاړه\n\nراشـه دارم د ښاپیرو قاصـده يـويـې سـه\nغوټه د شوګير مې په پستو وږمو کې ونغاړه\n\nوړه مې، چې ساحل د پېغلتوب په غېږ کې ونیسم\nعشقه دريـابـي مـا پـه يـاغي څپو کې ونغاړه\n\nبیا د رابعې په وینو سرو غنچو ته کړي سلام\nدا منجاور خیال مې د سخي جنډو کې ونغاړه\n\nستا کاروان، د وینـو پـه زعفرانـو غـزل ولیکـه\nدا تاویز د مينې په ځونډو ځونډو کې ونغاړه"},{"instruction":"ګويا  دَ  عشق  پۀ  وُچو  څانګو  بيا  بهار راغے۔","input":"","output":"دا  چې دَ هر  يوۀ  مجذوب مخې له دار راغے۔۔\n\nما چې سوچ  وکړۀ ، کائنات دَ تنها يۍ نامه وه۔\nما چې هيڅ  نۀ ګڼۀ ، هغه  زړۀ مې پکار  راغے۔۔\n\nڅوک چې دَ بل پۀ تماشه وۀ ، دَ هجوم سره لا۔\nڅوک چې هم خپلې تماشې ته وۀ ايسار راغے۔۔\n\nهر  څۀ  جُدا، چې دَ طلب لارې  جُدا جُدا وې۔\nچاله  د َ زرو  کان، دَ  چا  مخې  له  يار  راغے۔۔\n\nدغه   دُنيا  دَ  سړيتوب  معيار ته  نۀ  رسېده۔\nنۀ بيا  داتا  راغے ، نۀ رام اؤ  نۀ  اوتار  راغے۔۔\n\nلکه   ښوره   دېوالۀ   ترمې  ترمې   ورژېدۀ۔\nهغه  تسنيم  چې  دَ  دړدمندو پۀ قطار راغے۔۔"},{"instruction":"لاړه رسوا شوه کور او کلې قام ته ؤرسېده","input":"","output":"د باد په شونډو د هر چا الهام ته ؤرسېده\n\nستا د اوربل په جګړو ستړی شوم خو منع نه‌شوم\nاه د انګړ خبره لاړه بام ته اورسېده\n\nمونږه چې څومره پټوله پټه پاتې نه شوه\nد راز خبره د جومات امام ته ؤرسېده\n\nمونږ د سهار خبره هر وخت په ماښام کړې ده\nد يو ماښام نه بل ماښام ماښام ته ؤرسېده\n\nد يوې بلې ضرورت دی چې پرې بيا راټول شو\nملالې ستا هغه ټپه انجام ته ؤرسېده\n\nخانه چې ما اوکړو لَو لُور هغه زما په اوږو\nهغه بورۍ ستا د غلې ګودام ته ؤرسېده\n\nهغه بولۍ د تاجرانو دومره تېزه وه چې\nيوه بوډۍ هم د يوسف لیلام ته ؤرسېده ."},{"instruction":"‎ ‎د خوشال خټک د پلونو خاورې ښکل کړم","input":"","output":"‎\"له مستۍ و  رقيبانو ته ښکنځل کړم\"\n\n‎شوق د ښکلو او د سرو ميو د څښل کړم\n‎دا يو کار د سړيتوب دی، دا به تل کړم\n\n‎بوسه راکړه چې اروا دې د غزل کړم\n‎غاړه راکړه چې تصوير دې مکمل کړم\n\n‎چې ته راشې، غزل راشي، څراغ بل کړم\n‎چې ته لاړه شې، زه لوبې په پنسل کړم\n\n‎نن د خولې کيسه، د دو خولو په عمل کړو\n‎خوله دې راکړه، هسې نه وايم، عمل کړم\n\n‎نور دې څومره رانيزدې کړمه سينې ته\n‎وايه څومره دې لا ښکل کړم چې دې خپل کړم\n\n‎په قانون، نه په ملا او نه په نرخ يم\n‎زه د زړه سړی يم، تل د زړه منل کړم\n\n‎لږ انکار کوه، لږ سوچ کوه، لږ مينه\n‎لږ سړی شه چې له ځان سره دې مل کړم"},{"instruction":"‎په قانون، نه په ملا او نه په نرخ يم","input":"","output":"‎زه د زړه سړی يم، تل د زړه منل کړم\n\n‎لږ انکار کوه، لږ سوچ کوه، لږ مينه\n‎لږ سړی شه چې له ځان سره دې مل کړم\n\n‎چې مې ځان کړ حواله د قام و درد ته\n‎يو سړی وم، خدای په څو ورځو کې سل کړم\n\n‎قام پرست يې کړم په وينه او په مينه\n‎زه پوره يم، څه حاجت چې ځان تلل کړم\n\n‎دا پوره ده چې ياران لرم،ياران شته\n‎له يارانو به دولت د درد حاصل کړم"},{"instruction":"لکه زهر ژوند مې وژنې هر شپه هره ګړۍ","input":"","output":"زنداني د خپل نصیب یم، که مې تخت وي، که کېږدۍ\n\nڅوک به دومره مهربان شي، چې مې ژوند کړي په ټالونو\nڅوک به ماته مقام را کړي، د هغې د غاړکۍ\n\nیا به لمر په غرغره وي، د یاغي سمندر خواته\nیا به پړق د شاه لیلا وي، په غوږونو د والۍ\n\nکاشکې ژوند په دغه تخت وای، کاشکې هیڅ نه تېرېدی\nله جنت سره نسبت دي، ستا د غېږي خوشبویۍ\n\nڅه بې رحمه کانې وشوې، محبت د بازار نوم شو\nنه څوک مینه د ادم کړي، نه څوک خوی د دورخانۍ"},{"instruction":"خو یا به تا او یا به ما کوله","input":"","output":"نوره د مینې قيصه چا کوله\n\nکه د حالاتو سترګې هر څنګه وي\nما د ارمان سره وفا کوله\n\nواعظه خلاص شوې د ایمانه پکښې\nپه محبت کښې دې ریا کوله\n\nما به د شنو خالونو  رنګ ورکوو\nزما د زړه داغ به رڼا کوله\n\nد هغه مخ د حیا سره داسې ؤ \nما څه چې ګل به ترې حیا کوله\n\nد ګاونډي خوب يې له خدايه غوښته\nاشنا د خپله کوره غلا کوله\n\nما د وړو بچو ژړا ژړله\nد کوټې هر لرګي ټقا کوله\n\nهغه شپه رنګ د میکدې بدل ؤ\nهغه شپه ستا خبره چا کوله"},{"instruction":"هغه شپه رنګ د میکدې بدل ؤ","input":"","output":"هغه شپه ستا خبره چا کوله\n\nخدایه چې هغه خلک څنګ خلک وو\nچا چې به مينه په رښتيا کوله\n\nزما د زړه هغه ور پورې نه شو \nهغه چې تا به پکښې \" تا \"  کوله\n\nصابره! ودې ليدو پوهه شولې\nتا به په غم پورې خندا کوله"},{"instruction":"زه دې ونه پوښتم زړګي ته مې بې پامۀ راغلې","input":"","output":"چا اجـــازه درکړه؟ او څنګه بې سلامه راغلې\n\nصبر چې پورتۀ شم،د حُسن درناوی دې ؤکړم \nته خو چې راغللې، اشنا بې اِحترامه راغلې \n\nزه مې د مینې کار کې بخت ملامت نه بولمه\nپه ما د سېل* اوبه د خپل سړي له بامه راغلې\n\nتلوار راوکړه! زیاتي نور مې د ژوند تمه نشته\nد مرګ ناروغ یمه اشنا کــه تر ماښامـه! راغلې"},{"instruction":"دیدار د ښکلي یار په جنتونو کې راځې","input":"","output":"صفت د پښتنې رانه شعرونو کې راځې\n\nچې کله هم ویده شمه په یاد کې د دلبر\nنو خامخه تصویر یې په خوبونو کې راځې\n\nمثال نشته چې زه یې کړم تشبیه ستا د خبرو\nدا ستا هره خبره په بیتونو کې راځې\n\nستا مخ له څو رنګونو جوړ دی ووایه صنمه\nستا مخ یاره افتاب دی که ګلونو کې راځې\n\nانسانه د ژوند رنګ باندې ځان پوه کړه لږ هوښیاره شه\nستا څومره صفتونه ایتونو کې راځې\n\nانکار دې ګوره سم د جهنم د اور اواز دی\nانکار دې خوار حضرت ته! عذابونو کې راځې\n\nحضرته که نجیب غوندې شهید شوي په وطن\nنامه به دې  هم یاره تاریخونو کې راځې"},{"instruction":"ساقې که مې امام دے خو فنکار زما مرشد دے","input":"","output":"غزل مې مصور دے انتظار زما مرشد دے\n\nهر خواته فسادونو کښې هم دا مې کرامت دے\nرباب زما جانان دے او سیتار زما مرشد دے\n\nتبله راته حیرانه دا سندره مې ګونګۍ دا\nسندره ده ګونګۍ خو یکه زار زما مرشد دے\n\nچې زه ېې ښکلے کړے يم د ژوند په هر ډګر \nبس غر زما خلوت دے او چینار زما مرشد دے\n\nکتل په خکته سترګو کوې دا خوې دې قاتل دے\nهم ستا د مړاو سترګو دا خمار زما مرشد دے\n\nحجره دې وي جمات دې وي ګرجا دې وي مندر دې وي\nچې تا پرې یادوومه دا اذکار زما مرشد دے\n\n د مينې قافلې نه دې نيکنام جدا شي خياله\nد خیال په  قافله کښې ګناهګار زما مرشد دے"},{"instruction":"بيخــــي بي انــــدازې به راته وژاړي قـــــسم دي","input":"","output":"که چيرته مې د ستړي ژوند کيسه درته بيان کړه\n\nبيخى لکه د وينې په رګــــــونو کـښـى اوسيږي\nدا ځينې ځينې خلک خو په زړونو کښی اوسيږي\n\nیار د صفت محتاجه نه دے\nپہ ګلابونو عطر چا شیندلې دينه؟\n\nبیا دی پۂ چل ول باندی پخلہ کڑمہ\nبیا دی رانہ ٹولی گیلی ھیری کڑی\n\nزما پۀ مینه شک ونکې\nما دیارۍ ګوتې پخې درکړي دینه"},{"instruction":"څوک د آشنا په سر باچا شی","input":"","output":"څوک د آشنا د لاسه ټیټې سترګې ځینه\n\nده مىني فه قانون کي نور سه نه وينم ملګرو\nسوک ځان ده چانه واخلي او سوک ځان فه چا قربان کي\n\n\nه ډېره وخته مې یو چا سره لیدلي نه دي\nله ډېره وخته مې یو څوک په زړګی سخت وریږي\n\nدا تہ چے لا جنتہ پسے اوتے روسوا شوے\nغنم ؤ اوکنہ سہ عنمرنگے دے لیدلے ؤ بابا\n\nده چې په خلہ درته خواگئ خواگئ خبری کوي\nپه کلیمہ درته قسم خورم په زړہ تور خلک دي\n\n\nزه چاتـه نه وايم چې مه هم محبت کړى دى\nټولې کيسې مې د يادګار په کتابچه کې ليکم\n\n\nزما د ژوند د اخيري ارمان کيسه داسي وه\nچې نه مي وګټلي نه مي درنه زړه صبر شو"},{"instruction":"زڑہ گورے دا ناز بہ دے یو نہ سمہ","input":"","output":"چے لہ غرور سرا جنان غواڑے\n\nد بایللي مینې خیال مې زړه ته راغی\nد ملګري په واده ڪې غلی ناست یم\n\nلیونۍ ډېره مې یادېږې\nدعا کوه چې حافظه مې ختمه شینه\n\n‏نن به ښه د زړه په زور درپسې ژاړم\nورکه یاره نن مې بل رقـــم یادیـــږې\n\n\nچا ویل چی د عشق خبری گرانی دی\nگرانی دی منمہ خو مئینو تہ آسانی دی\n\nزرګـــره! مـزدورکار یم ګوذاره راسره اؤکړه\nزرګـــره! درنه اخلم یو پیزوان د چا د پاره\n\nلا مي سترګو ته ولاړ یې هېر می نه یې\nلامي زړه کي راسـره یـې زړه مي ته یې"},{"instruction":"ما بہ ڈیر یاران پی نیما لارا پریژدی","input":"","output":"زہ بہ ٹول یاران تر مرگہ یادا وما\n\n\nزرګـــره! مـزدورکار یم ګوذاره راسره اؤکړه\nزرګـــره! درنه اخلم یو پیزوان د چا د پاره\n\n\nپه نیمه شپه له کوره ورکه\nکور ته راځه ابۍ دې ما بدناموینه \n\nکه مونږ جدا شو د يٶ بله څه خبره نه ده\nدا مي يقين د  مونږ به ټول عمر يآران يآديږو\n\nراته چی نه گورے مسکے ولےشوے\nزما د زڑه باغ کی سپرلے ولےشوے؟"},{"instruction":"،ماخو پوره درته کتلی نه وو","input":"","output":"په لگ ساعت کی می زڑگے ولےشوے\n\n\nشپه دي په غم سبا کوم په زړه لاســـونه نیسم\nدومره کمزوري شوم چې پاڅم دیوالونه نیسم\n\nدرد ګوري  درمان  ته سړي نه ګوري\n میـــنه کې تاوان ته سـړی نه ګوري\n\nستا غوندي جانان یي نصیب شوي دي\nولی به آســمان ته  سړی  نه  ګور\n\nه ازیت یمه له زړه نه په عذاب یم \nته خو راشه کنه تاپسې خراب یم \n\nتا له ځان نه  دا پوښتنه هم ونه کړه \nچې د دې سړي زه ولې انتخاب یم \n\nټول محفل د حیرانۍ په سیند لاهو دی \nغږیدلی خدایزده بیا د چا په  باب یم!!!\n\nله دې ډېر خو زه په خپل کابل مئېن یم \nیاره!څومره چې خلاف  زه  د پنجاب یم"},{"instruction":"حسن سازه خدایه!!! څه کانې راوشوې!!","input":"","output":"نه یې مخ کې د سوال، نه د ځواب یم \n\nښکلی وایي چې زه ،زه یمه خوشبینه \nلیونیه!! نه نرګس یم نه ګلاب یم\n\n‏که په اوښکو استقبال غواړى نو راشه\nګنى وخت د خنداګانو مې اوس تير دي\n\nد مينو زړونه مه ماتوئ خلکه\n په د ښار کښی دهغه لګه شان رڼا ده"},{"instruction":"پۀ مخ يې رڼې اوښکې قافلې وې نيمه شپه وه","input":"","output":"راسپړدې دې يې د هجر زمانې وې نيمه شپه وه\n\nد کريکو انګازو مې ؤو خوبونه تختولى\nدې ښار کښې څه بې نومه حادثې وې نيمه شپه وه\n\nزه ستا زړۀ کښې درزا ؤم تۀ زما زړۀ کښې درزا وې\nخو بيا مو هم تر مينځه فاصلې وې نيمه شپه وه\n\nد زهن پۀ پردو مې لا تر ننه پورې نقش دى. \nد مور به څۀ خوږې خوږې قيصې وې نيمه شپه وه\n\nبلها د نظرونو بلاګانې راپسې وې.  \nپۀ ځان مې را چُپ کړې کليمې وې نيمه شپه وه\n\nما هم ورته په اوښکو ډيوې بلې وې نيولې.\nسلګۍ سلګۍ د مينې افسانې وې نيمه شپه وه\n\n(حېرانه) دا رښتيا دى که بۀ ويخه که ؤدۀ ؤم\nخو سترګې بۀ مې ستا پۀ لور کږې وې نيمه شپه وه\n\nغٹہ حوصلہ  غواڑی  ورتلل  دا جانان  محے لہ۔\nخہ  رازی! حر  سہ رازی!  حو  ھیث  رالہ  بیا ۔ نہ ۔ رازی."},{"instruction":"دہ یار پہ سترگو کے اثر دہ","input":"","output":"حلق پہ زان بندے پہ زور میئانہ ویینہ\n\n\nدا په خـــــزان باغ کي بهار جـوړه وې\nڅوک چي په زنه خال کتار جـوړه وې\n\nدا انسانان هم عجــــيبه غونــــدې دې\nيو مي رقيب او بل مې يار جــوړه وې\n\nزما په قدر بانـــــدې وس پوي شـــوله\nځکه چي ميني ته مي لار جــــوړه وې\n\nمونږ يه دا ميني په مذهـب پـو نه کړو\nهسي مکتب په هــر بازار جـــــوړه وې\n\nکوچې به پاتې په خـــــزان کي نه ښې\nزخمي وجود ډير په تلوار جـــــوړه وې\n\nهره شيـبه يې دمسـکا په رنګ رنګـينه ســاته\nدازند ګي او ځواني دوړه بيرته نه راګرځي"},{"instruction":"سترګې دي پټي که شرميږم","input":"","output":"په غړيدلو سترګو خوله نۀ درکومه\n\nکه سمبال یې شې ساتلئ بیا یې واخله\nکني زړه مې په وړو کیسو ماتیږي\n\n\nد زور دی نه یم کــبــرجنه\nد زړہ آزار به درته ټول عمر کومه\n\nپہ ھر قیمت یی درنہ غواڑم خدایہ \nسوک چی زما نہ  مراور  تلی  دی\n\n\nماتا ده خانانو قیصي مه کوئ \nزه ده ملنګانو خلکو يار یمه"},{"instruction":"موده وشوه زما څنګ کي اشنا نشته","input":"","output":"جـدائـۍ نــه بلـه لـویـــه سـزا نشتـه.\n\nد وجـود پـۀ سېـوري زړۀ راټــولـؤمــه  \nنور پۀ دي نړۍکي هېڅوک زما نشته\n\nقافلـه درپسـې هسـې شـاتــه درومـي \nستاخبرو کي خو دومره رښتیا نشته\n\nد غرور نشه دي ورځ پۀ ورځ زیاتیږي\nلاړ شه یاره نور مي تـاتـه اړتیا نشته\n\nواړه ښکلـو نــه زمـا پوښتنــه وکـړه\nچا وئیلي چې نـادان کي وفا نشته؟\n\nزه دې مړ شم، دا لنجې له مانه واخله\nټولې نښې د هغې له مانه واخله\n\nوای خبره له خبرې پيدا کيږي\nته کيسه وکه، کيسې له مانه‌ واخله\n\nپه مچکو کې به سود درسره وکړم\nته يوه راکړه او دوې له مانه واخله"},{"instruction":"ته ټپه يې تش راوخانده لاليه","input":"","output":"په وار لس دانې ټپې له مانه واخله\n\nراشه تش مې څنګ کې ووسه صميمه!\nراشه ټولې انديښنې له مانه واخله\n\nڅومره لــــــــــــــــرې د تیارو شاته منزل دے\nژوند په دشتو کښې په سپارو ښپو مزل دے\n\nد وطــــــــــن په وســـــــــائلو مې اور بل دے\nچې د غـــــــــل سره د کور څوکېدار مل دے\n\nد خـــــــــرابو نه به څه خـــــــراب شم یاره \nدرمئين شـوم په الــــلّــــــه باندې توکل دے\n\nهسې خلقو زمانه بدنامــــــــــــــــــــــــه کړې\nخو کۀ چل دے نو پۀ ما اؤ تا کښې چل دے\n\nاوس د زړۀ په زور د ژوند ســـــندرې وایي\nستا مېئن اوس په څلورو څانګو شـــــل دے\n\nمړې مړې هیلې راسره دي مســــــــــافر یم\nپه نصیب مې منډې ترړي دي او زغل دے"},{"instruction":"پۀ دې ښار کښې خود پرسته خلق اوســــي","input":"","output":"عابدجـــــــــــــان پکښې د مینې پۀ تکل دے\n\nضروري نـه ده چې په جار دې وشي\n خو دومره وایم چې اظهار دې وشي\n\nراشه زما په وینه شونډې سرې کړه\nراشه جانانه چې سینګار دې وشي\n\nمـلا پـه بنـګو شونډې مـــه تــوروه\nیــو جـام شـراب وڅښه چې کار دې وشي\n\nستا د قدم د نشانونو ځائ کښي \nځان مي کرلې دے، خو ګل نشومه \n\nله  هر  سړي  سره د مینې  تړون خوند نکوي\nپه هر یو ښکلي باندې زړۀ بایلل گناه کې راځي\n\nستا تصویرونو  کې بلها  کیسې،  بلها   خبرې\nستا تصویرونو ته مې اوښکې په ژړا کې راځي"},{"instruction":"راته  و کـه څـــو  کېسـې راسره کینه","input":"","output":"راځـه نـن  تـرنیمـې شپې راسره کینه\n\nتنهایې مې په رګ رګ کې خورا شوې\nدرنه خوري مې اندیښنې راسره کینه\n\nزڑہ\" سمندر ساتہ پروہ \"مہ\" کوہ\nہر سنگہ وخت پہ زندگی\" کی رازی \n              \nپہ ما الزام دہ غرور مہ لگاوی\nزما خانی پہ ملنگی کی رازی\n\nد هر سړى په خوله به مي نامه وه که پــيسه وه\nدونيـا به رانه ولي اوس خفــه وه که پيــــسه وه\n\nياران به رانه ګيرچاپيره  ناست وه په حـجره کي\nنو کړي به يي څومره ښه مزه وه که پيـــسه وه\n\nد ژوند په ورانو چارو به مي هر ارمان پــوره وو\nنو ولي به مي دومره انديــښنه وه کــه پيسه وه"},{"instruction":"خــــــبره به مي هـــچا باندي نــــه لـــګيده بـــده","input":"","output":"خبره به مى شاتـــــو نه خوږه وه کـــه پيسـه وه\n\nدا رنګ به مي اوس هم دغسي نه وو چي دا يمه\nڅيره به مي هم ډيرو نه خايسته وه کـه پيسه وه\n\nد کوره به ورک شــــوي مسافــر ورپســي نـــه وم\nپه کـــور به زما هـره يــوه شــپه وه که پيــسه وه\n\nٶيل يي محبت نه دي پيـــــغور راته جــوړ شـوي \nشکوره بيا مو جــــوړه رابـــطه وه کــه پيــسه"},{"instruction":"کله کله راله داسې سوک زړه مات کی","input":"","output":"چی ده ټول انسانيت نه می نفرت شی\n\nلاسونه سره درباندې ولګېدل\nڅنګه خواږه درباندې ولیګېدل\n\nد یو تصویر د زوره هم نه شوې\nڅه وشوه، څه درباندې ولګېدل\n\nڅنګه نازک یې څنګه اخ دې وکه\nچې مې باڼه درباندی ولګېدل\n\nزما شعرونه، درته هیڅ هم نه\nخو څه ناڅه درباندې ولګېدل\n\nیه لیونیه! څنګه غوږ ، غوږ یې\nلکه چې ښه درباندې ولګېدل\n\n‏د زڑه سکرين شاٹ دی راته سینڈ که\nچي جینکۍ دی پکی څو ساتلی دینه"},{"instruction":"هر در کښ جانان نه غواړم خپل در راته راټيټ کا","input":"","output":"زه عشق يم او ته حسن ي نظر راته راټيټ کا\n\nپښتو می پکښ ځی نو زه به داسی اعزاز څه کړم\nدستار راته تړی خو واﺉ سر راته راټيټ کا\n\nسپوږمۍ پسی به زه ځم که سپوږمۍ به راځی ماته\nپه نمر پسی به زه نه ګرځم نمر راته راټيټ کا\n\nپه سر می د خوشحال شمله ده خدايه ته می مل شه\nته حکم فرښتو ته ورکا غر راته راټيټ کا\n\nهم دا می د پښتو د زوال نخښی دی يارانو\nچه باز اووی چه ستړی يم نښتر راته راټيټ کا\n\nکه غواړی چه زه نه درځم سرکاره ستا دربار ته\nاسانه طريقه ي دا ده ور راته راټيټ کا\n\nد هيچا په معبود پسی کنځل نه کووم خدايه\nجومات می کور ته راوله مندر راته راټيټ کا\n\nافغان يم او شهيد يم او بيا دا چه بی ګناه يم\nکابل راسلامی کا پيښور راته راټيټ کا"},{"instruction":"خوار شی غمونہ چالہ مہ ورکوہ","input":"","output":"پہ زڑہ داغونہ چالہ مہ ورکوہ\n\nچی بیا ی سر تہ رسولے نہ شی\nھسی لاسونہ چالہ مہ ورکوہ\n\nلاس  مے  پہ  اووگہ  کیدی  او  اوخاندی \nمخ  مے  پہ  سینہ  کیدی  او  اوخاندی \n\nدرد  دا  انتظار  زغملے  نہ  شم \nبیا  نیٹہ  اوگدہ  کیدی  او  اوخاندی \n\nدا  جوڑے  پہ  زان  باندے  مئینہ  دہ \nمخ  تہ  آئینہ  کیدی  او  اوخاندی \n\nسترگے  رالہ  پٹے  کڑی  وئ  سوک  یمہ\nخپہ  رالہ  پہ  خپہ  کیدی  او  اوخاندی \n\nسنگ  بہ  ورلہ  نکوی  تعویز  مولا \nشال  چے  صدقہ  کیدی  او  اوخاندی\n\nویل  نورہ  دروتے  نشم   جانانہ  بس \nسر  پہ  دروازہ  کیدی  او  اوخاندی"},{"instruction":"چې ته به ئې لمده کړې ما به زر دا اواز وکړو","input":"","output":"زما سره دې پټ شې چې په چا باران ورېږي\n\n\nزما په زړه چې څه تیريږي ته خبر یې که نه\nپه سرو لبمو باندې سوځیږي ته خبر یې که نه\n\nد بيلتانه درد مې له سترګو نه خوبونه وړي \nشپې مې په ویښه سبا کیږي ته خبر یې که نه\n\nدوه ورځې ژوند دی ته راځه چې په خندا یې تیر کړو\nګوره له هــر چا پاتې کيږي ته خبر یې که نه\n\nاوس د پخوا په شانتې مینه محبت نشته دی \nاوس په پیسو مینه خرڅیږي ته خبر یې که نه"},{"instruction":"ما اوریدلي دي له چا د ماذیګر په دیدن","input":"","output":"د مئېن عمر سِيوا کیږي ته خبر یې که نه\n\nنن درته وايــمه چې بې له تا یې نشي ګـزران \nرضوان په سرو سترګو ژړیږي ته خبر یې که نه\n\nلېوني موسم له ياره لېواني کلي ته راشه\nچې ګلاب يو بل له ورکړو پۀ سپرلي کلي ته راشه\n\nپۀ خوبونو کښې ډېر راغلے د راتلو وعدے اوکړے\nبے وعدے چرته پۀ ويښه ناڅاپي کلي ته راشه\n\nتۀ پښتون ئې تۀ ښايسته ئے، زۀ د سترګو نه وېرېږم\nپۀ تاخونو کښے مې ايښي سپېلني کلي ته راشه\n\nڅۀ بلا کلونه اوشو چې دې لوري ته رانغلے\nدا چې تاته پردے ښکاري دې پردي کلي ته راشه\n\nد سپرلي وعده دِ راغله، شړشم بيا پۀ ګل کېدو شو\nبنګړي والې زمونږ چم ته ځي راځي کلي ته راشه"},{"instruction":"ستا غزل اورم عابده ستا د زړۀ موسم ښۀ نۀ دے","input":"","output":"پۀ رنګونو کښے دې ډوب کړه ماښامي کلي ته راشه\n\nمڑاوی کتو دی اثری کڑم۔۔۔۔۔\nد کڑس خندا دی لیونے د غرونو کڑمہ\n\nگوزارونہ  دا حالاتو چے سوک اوخوری \n  ہغا پیژانی چے خپل اؤ پرادی سوک دی\n\nچا تہ می ده چا پہ ستر    گو وہ کتل \n  چا راتہ  دہ چا قیصی را یا دی کڑی \n\n‏زما یې ژوند پۀ غم اخته کړ\n‏هغه د بل په کور کې ګرځي سره لاسونه!\n\nخوار شی غمونہ چالہ مہ ورکوہ\nپہ زڑہ داغونہ چالہ مہ ورکوہ\n\nچی بیا ی سر تہ رسولے نہ شی\nھسی لاسونہ چالہ مہ ورکوہ"},{"instruction":"زما جذبې د خپل جهان د خیاله مه بیلوئ","input":"","output":"ای لیونو ما د جانان د خیاله مه بیلوئ\n\nیوې موسکا له يې ګل کړې ده زړه چاودې ځوانې\nد ګل ځواني د ګلستان د خیاله مه بیلوئ\n\nخوند کوي خپلي تماشې د تصور د دنیا\nد ښاپيرو خیال د ریحان د خیاله مه بیلوئ\n\nحسن چي ډېر شي په وړوکي خیال کي نه ځایږي\nد مجنون عشق د بیابان د خیاله مه بیلوئ\n\nسمندرونه خو په ما کي دي د رنګ او رڼا\nما خو په هیڅ حال کي د ځان د خیاله مه بیلوئ\n\nزه مي په اوښکو کي اکثر جانان موسکی وینمه\nسائل د اوښکو د باران د خیاله مه بیلوئ\n\nحمزه دخپل اشنا به درته څه صفت بیان کړم\nګــــــــوړه چې له هرې ډډې وڅکې خوږه وي"},{"instruction":"په ما مئين زما په شان چرته دې؛","input":"","output":"دومره غيرت مى د جانان چرته دى،\n\nچى دوه مئين خپلى رضا ته پريږدى،\nدا خلق دومره قدردان چرته دى،\n\nزه پسى غرونه غرونه لارى وهم ،\nد يار ديدن دومرا اسان چرته دى،\n\nدا خو يو ته يى چى ما اوژړوى،\nپه نورو خلقو کښى دا توان چرته دى،\n\nمنم چى ګل وى د ښائيست ترجمان،\nخو ګل زما د يار پشان چرته دى،\n\nزه په خوږ زړه کښى ستا ارمان ساتمه،\nخو ستا په زړه زما ارمان چرته دى،\n\nدغه جانان زما يوازى جانان،\nچى دا سړې پسى روان چرته دې؛"},{"instruction":"،بلها د نورو وطنونو واخلم،","input":"","output":"هلته انسان دومره ارذان چرته دى،\n\nپه محبت کښى دى زړه بائيلو کنه،\nپه دغه لوبه کښى تاوان چرته دى،\n\nستا په دروغو به نور نه تيرووځى،\nستا اعظم هغسى نادان چرته دى،\n\nشپه د جمعې ده سوال قبليږي\nد مسافرو حق کي پورته کړي لاسونه\n\nځئ غمونو لږ مې پریږدئ زندګۍ ته\nاخیري ساه مې راغلې ده مرۍ ته\n\nزړه تنګون ناقراري ده دومره غلې\nلکه ستوري چې خاموشه وي سپوږمۍ ته\n\nاسرافیل دې نور پوکی ورکړي شپلۍ ته\nزه په طمعه یمه خپلې بربادۍ ته\n\nد جهان دردمند به ټول غوږونه بند کړي\nکه مې ژبه ورکړه خپلې خاموشۍ ته"},{"instruction":"د چا غم مې له نړۍ نه زړه تور کړی","input":"","output":"د چا غم یم لمسولی خودکُشۍ ته\n\nفلاح خدایګو که مې بیا ځله مئین کړې\nنور د زړه زور نه لرمه عاشقۍ ته\n\nد چا په سترګو پسې سم لیونۍ\nد چا دیدار پسې مې زړه خوګيګي\n\n راغله پـــه خنداشوه وی جــانانه لویه شوی یـــم \nجوخته غاړه یی راکړه وی ستانه دنګه شوی یم \n\nمابـــه چـــی انکار کوو جــــــانانه لا وړه ومـــه \nاوس وایه څه غواړی زه په هر څه پوه شوی یم \n\n نــن درته انـــکار نکوم واخله رانه سرې شونډی \nبــیا به راته وواییی چی څومره خوږه شوې یـــمه"},{"instruction":"بـيـا هـغــه شـان ووايـــه","input":"","output":"مـاتـه  جـانــان   ووايـــه\n\nدرتـه  يـادېـږم  کـه  نــه\nښـۀ پـۀ ايـمــان ووايـــه\n\nزۀ يـم  ټــپـه  د  مـيـنـې\nتـۀ  يـاقـربــان   ووايـــه\n\nد  زړۀ   خـبــره   اشـنــا\nيــمـــه   روان   ووايـــه\n\nانوره   بــې   د   مـيـنـې\nڅــۀ دے ګـزران ووايـــه"},{"instruction":"ستاسو دماغ ده موسمونو مزې څه پيجنې","input":"","output":"ځومنږ ده زړونو معامله ده آو باران وريګې\n\nزه رښتونى چې څه وايمه رښتيا شي \nخلک وايي چې په دې سړي پېريان دي\n\nکه محفل دی کـــــــه جانانــــــه تنهائي ده\nپه هر ځائې ستا ضرورت دی ستا کمي ده\n\nزۀ رښتیا بې قــــرار زړۀ تـــــــه ملامت یم\nما ورکـــــــــړې د دروغـــــــــــو تســـلي ده\n\nاختلاف مو پــــــــــه خبــــرو کې لازم دی\nتا کتاب لوستی ما لوستې زنــــــــدګي ده\n\nدلته پېغلې مزدوریـــو کې ځوانۍ خوري\nدې ماړۀ وطــــن کې ډېــــــــره غریبي ده\n\nممتاز ومني د زړۀ کــــــــــه د حالاتــــــــو\nچې ورپــــــورې نامه ستا د لېــــــوني ده"},{"instruction":"يا خو ليلا د رقيبانو په کوڅه مه راځه","input":"","output":"يا د شين خال په ځای په زنه ماشآءالله اوليکه\n\nخدای شته بيخي تنها تنها مړ شومه\nزه په هجوم کښې په صحرا مړ شومه\n\nغريب وم چا تر هسپتال يو نه ړم\nاهم ډير ژوند نه وو زما مړ شومه\n\nپه محبت کښې دې ما سر ور کړلو\nته راته اونه کړه دغا مړ شومه\n\nچې د بې ننګو په سر ننګ مې کوو\nزما نه وشوله خطا مړ شومه\n\nنه يم خبر چې زما څه جرم وو\nنه يم خبر په څه ګنا مړ شومه\n\nد هر سړې سره د خپل سر غم وو\nګنې ولاړه وه دنيا مړ شومه"},{"instruction":"څوک خوا ته نه راتلل دردمند صریره","input":"","output":"زخمي وم وه راپکښې ساه مړ شوم\n\nد چا ژڑا باندی پرواہ نہ کڑی سوک\nد چا یوہ سلگئ دنیا ورانوی\n\n\nورېځـې راولـــــه بــاران راوله \nزلفو له څنډ ورکه طوفان راوله\n \nلر کړه د مخه ائینـــه لرې کړه \nما د حيـــــرت د بيابان راوله\n \nسپرليه زه به دې احسان ومنم \nخو تۀ د ځان سره جانان راوله\n \nځه چې واپس زړې قيصې نوې کړو \nراشه واپس هغه دوران راوله\n \nماښام لمبه کړه تيارې وتښتوه \nبله ډيوه شه پتنګان راوله \n\nوعظه نه، په تقوا نه رغېږم \nماله ساقي د روهستان راوله"},{"instruction":"زړه نظر سترګې په جرګه درولم","input":"","output":"ښکلي راغونډ کړه رقيبان راوله\n\n\nزما د زړه په کور دې ور نه لګي\nچې ستا د دنګې ځوانۍ سر نه لګي\n\nکه څوک مې وژني لاس يې هم نه نيسم\nزما په يو حالت کې شر نه لګي\n\nستا په راتلو شوم له ديدنه محروم\nله خوشحالۍ نه مې نظر نه لګي\n\nهغه دهقان يم که له لوږې مرمه\nبغير له مينې مې بل کر نه لګي\n\nستا د وعدو د ونې سيوري ته ناست\nګرمي د هجر ده خو لمر نه لګي\n\nپيغلې په بڼ د هديرو بندې شوې\nپکې ميلې اوس د اختر نه لګز"},{"instruction":"په بړق خندا دې داسې پورته کړله","input":"","output":"د مينې پښې په سمه غر نه لګي\n\nد زړه سودا په ګودر څنګه وکړم\nلنډی بازار په مازيګر نه لګي\n\nګرانه مجرم د زمانې که شومه\nخو انسان مې لر او بر نه لګي\n\nڅم لکه ډولي سنګهار دې کړې دې\n داسې داهوسي سنګهار دې کړې دې\n\nزلفۍ چې په سپین مخ دې ول ول ځانګي\nخکولې فیشني سنګهار دې کړې دې\n\nشنهٔ خالونه ئې یخي په جبین باندې\nڅومره قیمتی سنګهار دې کړې دې\n\nشونډۍ ئې سرې لکه د وينو دی\nخکولیه خونړی سنګهار دې کړې دې"},{"instruction":"څومره مزیدار کالی په غاړه کښې","input":"","output":"څومره ارغواني سنګهار دې کړې دې\n\nځه ساحل دې وستایم په کم لوري\nدومره کمالی سنګهار دې کړې دې\n\nلہ جنتونو دے قربان شم ربہ ّ \nد دوزخو نو دے بلا واخلمہ \n\nھلتہ دي حورے،دلتہ مستې پېغلې \nتہ وایہ دا واخلم کہ ھغہ واخلمہ"},{"instruction":"ستا دَ ظلم  افسانے مِ له تر اوسه يادے دی","input":"","output":"دَ  غم   ډکې  زمانے مِ له تر اوسه يادے دی\n\nکله هغه لکه دغه يوه قيصه به دې ريښتيا نه کړه\nدروغ جنے  بهانے مِ  له  تر اوسه يادے دی\n\nدغه وخت، دغه وطن، دغه محفل راته ښه نه ښکاري\nستا دَ مينې ميخانے مې له تر اوسه يادے دی\n\nرقيبان به دې ماړه کړل زه به پاتې نه محروم شومه\nستا دَ حسن  خزانے مِ  له تر اوسه يادے دی\n\nما سرکۍ کمال ته ډېرو سختو زړونو اوُژړل\nدردېدلّے  ترانے  مِ  له  تر  اوسه  يادے  دی\n\nزۀ د چـــا نومـونه پۀ لاسونو باندې نۀ لیکم\nدا د کـور خبــرې دېـــوالونو باندې  نۀ لیکم\n\nهسې نه سبا ورته په سرو سترګو بیا ژاړمه\nځکه خو نېټې  په تصویرونو باندې نۀ لیکم"},{"instruction":"راته  و کـه څـــو  کېسـې راسره کینه","input":"","output":"راځـه نـن  تـرنیمـې شپې راسره کینه\n\nد چا ياد مې په زخمونو کښې اباد شي \nچې يې څومره هېروم دومره راياد شي\n\nد لونګ لونګ ځوانۍ نه دې قربان شم \nچې په تا پسې خو ښه سړے برباد شي \n\nاوخیار ھغہ دے چے پرادی خپل کی\nکم عقل خپل پرادی کوی جاڑا رازینہ\n\nد وخت هم صبر تمام شو مونږ به لاړ شو\nښکلي نۀ راځي ماښام شو مونږ به لاړ شو\n\nژوند پرست د فتوګرو شو ولقه کښې\nمېخانه کښې شېخ امام شو مونږ به لاړ شو"},{"instruction":"تا راته د ســـــــــرو شونډو ست او نه کړو","input":"","output":"مـــــا د ســــوال کولو جــــــرات او نه کړو\n\nته چې شوي غصه سترګے دې برندے کړي\nبيا مے شوخ نظــــــــــــر شرارت او نه کړو\n\nمينه کښې قــــــــــــــاٸل زه د پښتو نه يم\nيار ســــره مے چيري غــــــــيرت او نه کړو\n\nستا په رفــــــــــاقت دومــــــره ډاډه وومه \nما سره رقيب رقـــــــــــــــــــابت او نه کړو\n\nستا د کوڅے خوند چې بهـــــلول واخستو\nبيا يې چيري ســـوال د جنـــــت او نه کړو\n\nد ګلاب په مخ چې پرخه وي مزہ کړي\nیار په سترګو کې نرے نرے شان اوښکې"},{"instruction":"ښه شوه چې مخ دې اړؤلے نۀ دے","input":"","output":"دغه کتاب مې لا لوستلے نۀ دے\n\nد کلي خلک دې ایمان تازه کړي\nما یار پۀ خوب کښې هم لیدلے نۀ دے\n\nچې بې منته مو یار خوا له راشي\nهغه اختر مونږه مانځلے نۀ دے\n\nغم دې بې شرمه بې تپوسه راځي\nمیلمه د کور نه چا شړلے نۀ دے\n\nدرمانه خوب مې هم د یار پۀ شان دے\nبلها موده اوشوه راغلے نۀ دے\n\nنن مې دې ولوستل، زاړۀ خطونه!\nهسې ـــ وعدې دې د کمال کړې وې!"},{"instruction":"زړه مه خوره په زړه به  دې کانې وکړي ګلابه","input":"","output":"غم به دې سپین مخ باندې دانې وکړي ګلابه\n\nڅوک چې د وطن سره خیانت کوي بدرنګ دي\nځان له که د سرو زرو جامې وکړي ګلابه \n\nزړه لکه ضدي ماشوم همغه یو کس غواړي \nده ته سړی څومره بهانې وکړي ګلابه \n\nپریده چې خراب شم نو خراب به څه خراب شي \nڅومره به ظلمونه زمانې وکړي ګلابه \n\nستا ځای به څوک ونه نیسي دې زړه کې دې کور دی \nستا ازل که څومره یارانې وکړي ګلابه\n\nيوه خبره درته کوم خو چاته حال مه وايه \nکه راته ټوله دنيا راکړي تا پرې نه ورکـــوم"},{"instruction":"که ﺯه حبر وى چى بيلتون دى","input":"","output":"ما به تصوير درنه ده شپى ويستلى وونه\n\nدرد پـۀ پرهرونو کښې تنـګ شـوے دے \nخلک پـۀ ښارونو کښې تنـګ شـوے دے \n\nچا  مـنـدر ، ګرجـې  تـه  زنځير  واچـوۀ \nڅوک پۀ جماتونو کښې تنـګ شوے دے \n\nدغـه  سړے  څـومـره  بـد نصـيـبـه  دے \nدې زمونږ پۀ زړونو کښې تنګ شوے دے  \n\nيؤ كور كښې اوسېږي خو چې دا ولې ؟ \nورور پۀ خپلو ورڼو کښې تنګ شوے دے \n\nدې ظالم سامراج دومره بدنام کړۀ چې\nحسن پۀ عکسونو کښې تنګ شوے دے\n\nلویه  شوم  منيره  ستا  د  لاس  بنګړے\nنور مې مړوندونو کښې تنګ شوے دے\n\nچی احساس ستا د واده ورسره نه وی.\nداسی خپلو نه دوبئ کی عمر خه دی"},{"instruction":"راشه کـــه یې اخلې دا ارزانه خرڅومه","input":"","output":"نه یــــې پوره شوی تا ارمانه خرڅومه\n\nمرګ نه یې راګرځولی نه شم خو ژړا کړم\nخپل ځېنې مــــلګري لږ په ګرانه خرڅومه\n\nشونډې، تورې سترګې او دا سره سره اننګي مې\nدا شوخه ســـــــــــــــودا له دې دوکانه خرڅومه\n\nته به مینه پېژنې غـــــــــــوصه مې د لیدلې\nدا ځل د قـــــسم په خدای جانانه خرڅومه\n\nته زوړ یې تا نه اخـــــلي تڼۍ خو د لږ نوې\nوږی یــــــــــــم تڼۍ له تا ګریوانه خرڅومه\n\nنن ورځم ژړېږم او دا خپل حال ورته وایم\nومې بښه خـــــــپل عزت وجدانه خرڅومه\n\nګورﺉ! دا بهزاد لېونی څه وایي عالمه\nزه مې خپله برخه له آسمانه خرڅومه"},{"instruction":"چې ستا د سترګو د نظره نۀ وه","input":"","output":"هغه نــــــشه،  نشه د سره نۀ وه \n\nستا د خواره وربــــله نه تېرېده\nد ګل وږمه دومره بے سره نۀ وه\n\nستا د بڼو په شــــر يې واړؤلم\nڅړيکه لا وتې د پـــرهره نۀ وه \n\nغم  دي  له  تانه  وفادار  دی\n‏تۀ کله کله غم دي تل راسره وينه\n\nپه خپل ښایست باندې مغروره یاره\nمونږ دیوسف ڪلې ڪې شپې ڪړې دې. \n\nنور دې نښې ده يارئ را ساره نشته\nستا ده سپينې خولې غاښونه مې په تن دي\n\nبل پري مئین نه شی بدرنګه ښه ده\n‏د هغي مــخ بانــدي دانې زنده باد"},{"instruction":"تہ کہ نفرت کوی نو حسن لری","input":"","output":"دَ ترہ زامن دی ولی نیغ نیغ کیگی\n\nپه مخ می ستا د غاښو نښي\nد میني نښي نورے څنګه وي مئينه.  \n\nقبلې شوې دعاګانې مې سنګسار کړې.\nخپلې هیلې مې په خپلو اوږو بار کړې.\n\nله غمونو مې یو ستړئ رباب جوړ که.\nساز مې کریکې کړې او ته مې پکې تار کړې.\n\nڅو ګیلې مې په زړګي باندې لا پاتې.\nڅو ګیلې مې رب ته زر وارې تکرار کړې.\n\nما به ګله مړ په دغه انتظار کړې.\nنه انکار کوې او نه راته اظهار کړې.\n\nزه ترې ځان قربانه ومه صبر وکړه.\nته په وینو به مې یاره ځان سینګار کړې.\n\nله فلاح بغېر مې هیڅ څوک پکار ندي.\nد جهان ښکلي که ټول راته قطار کړې."},{"instruction":"څومره دې له خدايه په بار بار غواړم","input":"","output":"څۀ وکړم خو زړۀ ته مې قرار غواړم\n\nستر ارمان لرم چې اواره کرځم \nخلقو د جنت غوندې ديار غواړم\n\nبيا چې غرڅنۍ ګلو کښې ورغړي\nسوو لوو دښتو کښې بهار غواړم\n\nډېر په تنهايۍ کښې بوږنېدلي دي\nجوړ په هر ګودر لنډي بازار غواړم\n\nمرم د چټو ژڼيو په اتڼ پسې \nچيغې د قربان او يکه زار غواړم\n\nسترګې مې چې ډکې له ګوهرو دي\nزۀ خو دينار نه غواړم ديدار غواړم\n\nورک خواږۀ ياران چې سره بيا مومي\nپټ په تورو شپو کښې سپين سهار غواړم"},{"instruction":"داغ نه يې مچکې چې بورا واخلي","input":"","output":"مسک په سورکو شونډو لاله زار غواړم\n\nما چې د احساس په تار کښې وپېيه\nزړۀ مې د محبوب په غاړه هار غواړم\n\nولې مې غلام خاندي په عشق پورې؟\nژوند د ازادۍ کۀ نه وي دار غواړم\n\nدا چې د غزل ځيګر مې وينې شو\nوينې يې سرخي ستا په رخسار غواړم\n\nنور په ناسور زخم غشي وړی نه شم\nاوس ورته د مینې پرستار غواړم \n\nورک به مې کارواّن په ډېرو لارو شي\nزۀ ورته يوه لار او يو سالار غواړم\n\nد محروم دهقان پۀ خُله يوه ټپه شوم\nد مزدور خړو خولو کښې ولوله شوم"},{"instruction":"د پښتون پۀ خاوره چغه د غيرت شوم","input":"","output":"د اولس د کور تيارو ته سره ډيوه شوم\n\nخپل ګوګل مې د جرس غوندې ټک ټک کړو\nد  خيبر  د  لويې  لارې   قافله   شوم\n\nد ځوانۍ وخت مې جېلونو کښې لوګے کړو\nپۀ  پاخه  عمر  د  غرونو  غلبله  شوم\n\nد خپل کور دپاره اوښکه د بېلتون شوم\nخو د خلكو پۀ ځولۍ کښې دردانه شوم\n\nاے  وطنه  ستا  د  سرې  رڼا  پۀ  وينه\nيو د تورو غرو خټك  وم  پروانه  شوم"},{"instruction":"ځئ غمونو لږ مې پریږدئ زندګۍ ته","input":"","output":"اخیري ساه مې راغلې ده مرۍ ته\n\nزړه تنګون ناقراري ده دومره غلې\nلکه ستوري چې خاموشه وي سپوږمۍ ته\n\nاسرافیل دې نور پوکی ورکړي شپلۍ ته\nزه په طمعه یمه خپلې بربادۍ ته\n\nد جهان دردمند به ټول غوږونه بند کړي\nکه مې ژبه ورکړه خپلې خاموشۍ ته\n\nد چا غم مې له نړۍ نه زړه تور کړی\nد چا غم یم لمسولی خودکُشۍ ته\n\nفلاح خدایګو که مې بیا ځله مئین کړې\nنور د زړه زور نه لرمه عاشقۍ ته\n\nکه د نظم که د نثر که د خط دي\nپه پښتو ژبه مي خق دي بي حسابه"},{"instruction":"نۀ پخوا پکښي کتاب وؤ نه يي خط وو","input":"","output":"دا دي ما پکښي تصنيف کړل څو کتابه\n\n\nدا چې پـه سېوري د‌ ګريــــه د‌ ديــوالۀ ژاړمــــه\nکاڼی خو نه يم، چې پـه خپـل قتل بـه نۀ ژاړمه\n\nبس د فردوس د ښائستونو ذکر ستا نصيب شه\nزۀ د خپل کـــور کنــــډر ته ودريـــږم او وژاړمه\n\nيـه پـه مــــا خوږو! فلسفې د‌ حـوصلـو پېــژنـم\nپريږدئ چې زړه مې سپک شي، وژاړمه وژاړمه\n\nنه دې په ښائست نه دې په خندا مئين\nزۀ د هرې پيغــلې پـــه حيـــاء مئين\n\nما ته په جبيـــن خالونـــه مـــه وهه\nزۀ د لـــواغـــر ســـاده بـــــاده مئين\n\nهســې دې بنګړي وشړنـــګول راتـــه\nنــه دې يم په نـــاز نـــه په ادا مئين"},{"instruction":"ماته پېشکش مه کوه د ســـرو لبـــو","input":"","output":"نه څښمه زه نه يم پـــه نشـــه مئين\n\nتۀ زمـــا عزت يې تـــۀ پشتـــو زمـــا\nتـــۀ زمـــا قلم يې زۀ پـــه تـــا مئين\n\nزۀ د سر څادر يم ستا په سر دې يم\nتۀ زما دستار شه ، شه په مـــا مئين\n\nڅه وشو که زۀ عرشی مئين شومه\nشيخه پـــه حياء دې پاک الله مئين\n\nپرون دې دور د خانۍ ؤ\nنن دې شليدلې جامې وينم زړه مې چوينه\n\nنصيب زما دی او که ستا دی\nپه اور دې پورې شي د دواړو نصيبونه\n\nچې مې د تورو زلفو وار ؤ\nد چا به کار ؤ چا به هسې غږ کاؤونه"},{"instruction":"زما دې سر پکار دی ياره","input":"","output":"دنيا دې دروزه شي چې اور پرې بلؤمه\n\nخپل ځان ته نارې وهمه، ولې يې وهمه؟\nبندې دروازې وهمه، ولې يې وهمه؟\n\nخياله،په کوم خيال؟ په کوم طرف؟د څۀ د پاره؟\nستا لارې اوږدې وهمه، ولې يې وهمه؟\n\nشپه ده او خالي خالي مې ذهن دے لګيا يم\nلاس په اېېنې وهمه. ولې ېې وهمه؟\n\nهيڅ باور يې نه لرم په کر ښو عجيبه ده\nټنډه له مودې وهمه ، ولې يې وهمه؟\n\nښه، ممتازه زه له ژونده موړ له ژونده ستړے\nبيا هم لاس او پښې وهمه، ولې يې وهمه؟"},{"instruction":"اوس ګُزاره کېږي، بې تمې يم، ژوندون اسان دی","input":"","output":"د بېلتانه احساس بلها سخت و، بېلتون اسان دی\nـ\nخفه کېدم به مې خپل زړه ته چې چاوده مې پر تا\nپر خپله برخه وير اسان او زړه چاودون اسان دی\nـ\nنه، دغه زه يم چې په پښو کې د خپل درد پرېوتم؟\nنه، هغه زه وم چې وئيل به مې پاڅون اسان دی؟\nـ\nنه، دغه زه يم چې شوم مات د دامانونو پر مخ؟\nنه، ما خو دا وئيل په غرونو کې بدلون اسان دی؟\nـ\nنه، ياره ما خو درته تل وئيل چې ګرانه به شي\nنه، ياره تا وئيل له تا سره مې يون اسان دی\nـ\nنه، زه د خپل زړه د تيارو پوځونو ونيولم\nنه، دومره هم پر يو شاعر سړي شب خون اسان دی؟\nـ\nنه، زه به ولې ځم د خپل زړه له شهيد وطنه\nدلته په روح د مرثيو پسې لټون اسان دی\nـ\nزما يقين دی مولانا به راځي خپل کلي ته\nبلخ چې له خپلې رڼا اور واخلي، خلاصون اسان دی\nـ"},{"instruction":"زما جذبې د خپل جهان د خیاله مه بیلوئ","input":"","output":"ای لیونو ما د جانان د خیاله مه بیلوئ\n\nیوې موسکا له يې ګل کړې ده زړه چاودې ځوانې\nد ګل ځواني د ګلستان د خیاله مه بیلوئ\n\nخوند کوي خپلي تماشې د تصور د دنیا\nد ښاپيرو خیال د ریحان د خیاله مه بیلوئ\n\nحسن چي ډېر شي په وړوکي خیال کي نه ځایږي\nد مجنون عشق د بیابان د خیاله مه بیلوئ\n\nسمندرونه خو په ما کي دي د رنګ او رڼا\nما خو په هیڅ حال کي د ځان د خیاله مه بیلوئ\n\nزه مي په اوښکو کي اکثر جانان موسکی وینمه\nسائل د اوښکو د باران د خیاله مه بیلوئ\n\nما ته مې خپلې سلګۍ بيرته راغلې\nزخمي خو دي خو ژوندۍ بيرته راغلې\n\nما خپلې ورکې هيلې او ژړوي\nچيناره تا ته مرغۍ بيرته راغلې"},{"instruction":"ما تنهائي د سمندر بوږنوي","input":"","output":"ماښام شو ټولې کشتۍ بيرته راغلې\n\nتاريخ تکرار شو خو په مونږ تکرار شو\nړندې فتوې او زندۍ بيرته راغلې\n\nممتازه! چرته وې له ځانه تللے؟\nدا ته په څومره خوارۍ بيرته راغلې \n\nزہ په لاس کښې ګرځومه ، قلم دوہ  دوہ\nبل په زړہ کښې ګرځومه صنم دوہ دوہ\n\nیو مې زړه بل مې لړمون ذرے ذرے دے\nځکه ځان ته لټؤومه ، مرهم دوہ دوہ\n\nدا دَ مینې برکت دے، نور څه نه دي\nچې په یو عنوان لیکمه نظم دوہ دوہ\n\nدلالت مې په دروغو دغه ډیر دے\nدا چې خورمه په خبرہ قسم دوہ دوہ"},{"instruction":"ګوندې یو پکښې ودان شي نیت مې دا دے","input":"","output":"ځکه شیندمه دَ مینې تخم دوہ دوہ\n\nپه لارو کښې مو بل دي د سرو وينو مشالونه\nد‌ ژوند ښکلي کاروان ته مو ټاکلي نښانونه\nـ\nد‌ دې اوچت منزل تر آسماني څوکو به رسو\nسواره به هم ماتيږي، هم غورځيږي به سرونه\nـ\nدا چا وئيل د مينې لار د ګلو په روش ده\nپه هر يو قدم دلته کښې پېښيږي ګړنګونه\nٙـ\nدا مونږه ليوني لکه جرس مخکښې روان يو\nزمونږه په وهلو به سر کيږي منزلونه\nـ\nد غم کچکول په غاړه د وفا په لاره زغلي\nراځئ چې د ”خټك“ سره يو ځاے کړو قدمونه"},{"instruction":"‎تا به را اوباسم ما به وړې اوبه","input":"","output":"‎تاته مې لاس رسې ځان ته نه رسې\n\n‎بیا به پردې خلک مینځ ته نه پریږدو\n‎بیا به مو قیصه خفګان ته نه رسې \n\nد مرګ د سوداګرو خبر هره ورځ راځي\nدې ښار ته په سوغات کې يو سر هره ورځ راځي\nـ\nد ګلونو پستې غېږې ته يې نه‌‌ پرېږدي ظالم\nپه څاڅکو د شبنم پسې نمر هره ورځ راځي\nـ\nدا ستا د کږو ورځو د هلال په برکت\nپه ما دې مهربانه اختر هره ورځ راځي\nـ \nـ\nچې پر ما ودرېده شنخته، تۀ راورسېدې\nدا زه ژر لاړم که ناوخته تۀ راورسېدې\nـ\nغمه مننه دې کوم زه دې يوازې نه کړم\nچېرته چې بېل شومه له بخته، تۀ راورسېدې"},{"instruction":"غمه مننه دې کوم زه دې يوازې نه کړم","input":"","output":"چېرته چې بېل شومه له بخته، تۀ راورسېدې\nـ\nکمه بلا وه چې یې تا زما نه مخ واړو\nوایه د ژوند په کمه سخته تۀ راورسېدې\nـ\nپه بده ورځ کې د وطن خداے خبر چېرته چېرته ورک وې\nچې بلا لرې شوله تخته تۀ راورسېدې\n\n\nارمان د للمې ګل دی د باران لارې ته ګوري\nنظر مې تږې تږې د جانان لارې ته ګوري"},{"instruction":"ځه  چې  بدل  کړو  جهان","input":"","output":"غزل   غزل    کړو    جهان\n\n      مونږه  که  خپل شو  سره\n      هله  به  خپل  کړو  جهان\n\n      ځه  چې  يو   بل   اووينو\n      ځه چې يو بل کړو  جهان\n\n      ستا پۀ تندي کښے ئې پټ\n      ستا  پۀ  وربل  کړو  جهان\n\n      ځه چې سندره کړو  ژوند\n      ځه  چې  پاګل  کړو جهان\n\n      چې  د  \"سائل\"  پۀ  نغمو\n      محفل  محفل  کړو  جهان"},{"instruction":"ماښام ګډېږي ستا د زلفو د ماښامه نه ځي","input":"","output":"شونډې پرې تا کېښوې نشه د هغې جامه نه ځي\n\nورځې له راغلې کال پوره شو ولې ستا خوشبويي\nزما د زړه د مرغزار او د کالامه نه ځي\n\nستا د دېوال د کشمالو ګيله بې ځايه نه ده\nداسې په دې لار څوك بې پامه بې سلامه نه ځي\n\nد محبت جذبه زما او ستا په وس کې نه ده\nزمونږ روحونه د يو بل نه بې الهامه نه ځي\n\nد پېغلتوب په څوارلسم اسمان يې دومره ووې\nنوره په ځمکه ستا د زړه ماهِ تمامه نه ځي\n\nخود به شغلې کوي زما د سوي زړه داغونه\nاوس چې شغلې ستا د سالو د هغې بامه نه ځي\n\nخدائے خبر دلته په ما کومو سترګو کوډې کړي\nپښې مې ترې لاړې شي خو زړه مې د باګرامه نه ځي"},{"instruction":"دا شيريني پکې د کومو حادثو ګډوې","input":"","output":"چې دې خواږه سائله چرې د کلامه نه ځي\n\nبی ګناه چی ګنهګار شی هغه زه یم\nبی قصوره چی ازار شې هغه زه یم\n\nلوګې لوګې دې کړمه اور دې نـــــه کړم\nسوړ اسويلې دې کړمه شور دې نه کړم\n\nهسې د تور کړمه پـــه تــــور دمينـــــــې\nدخـــپلودواړو سترګو تور د ې نه کړم\n\nپښتـــــو خو بل څه وې تا بل څه اوکړه\nبـــيا بانـي دې کړم په کور د ې نه کـړم\n\nشونډې دپرانستې او چوپ پاتې شوې\nپــر هـــر پر هر دې کړم ټکور د ې نه کړم\n\nديار دزلــــــفــــو نه را   الوتـيـــــــه بــاده\nسمسور دې کړمه خولور لُـوردې نه کړم"},{"instruction":"نن دې  راو کا تۀ په ډک محفل کښــــې","input":"","output":"ښه شوه د خلکو دپيغور دې نـــه کــــړم\n\nزۀ ستا دخيال دليونتوب سائـــــل ووم\nهير که دې ډير کړمه خو نور دې نـه کـړم\n\nیو مې نظر ښکلو مخونو نه واپس نه راځي \nبل مې خیالونه تېر وختونو نه واپس نه راځي \n\nپه تخیل کې مې نن دغه یوہ قیصه غړیږي\nچې پښتانه ولې جنگونو نه واپس نه راځي؟\n\nدَ یو بل وینې څښي ھم بیا ئې تندہ نه ماتیږي \nعجیبه ښار دے نفرتونو نه واپس نه راځي \n\nدا چې راستون له نیمې لارې شول سادہ خلک دي \nچې هوښیاران وي، منزلونو نه واپس نه راځي\n\nدا بعضے بعضے خپل سرونه په یو چا اوشیندي"},{"instruction":"نقاب دې لرې کړہ دَ مخ نه ګوندې تاله راشي","input":"","output":"دا بوراگان خو دَ گلونو نه واپس نه راځي\n\n در نه دې ځم په دې مثال سرہ احمد ودانه!\nځمکې نه تللي آسمانونو نه واپس نه راځي\n\n\nکه په مينه کې ګدا شم پروا نشته\nکه دښمن دا دې دنيا شم پروا نشته\n\nعاشقي د يار د لارې رسايي ده\nکه منصور غوندې فنا شم پروا نشته\n\nوږې سترګې چې مړې مې په ديدن شي\nيار په عشق کې که رسوا شم پروا نشته\n\nچې د يار د کلي کاڼي بوټي ښکل کړم\nکه په دې مقام پنا شم پروا نشته\n\nد ابو جهل زمانې ته مې ځواب دے\nکه د يار په نوم غزا شم پروا نشته"},{"instruction":"قيد او بند د يار په مينه کې دستور دے","input":"","output":"که مجرم په دې دعوا شم پروا نشته\n\nعرشي جان دې پخپل در کې غلام واخله\nکه ټول عمر په ژړا شم پروا نشته \n\nخداے خبر څه چل دے په څه به وي خفه نه راځي\nهغه چې ډېر ډېر به راتۀ هغه مېلمه نه راځي\n\nهغه پيالۍ او پېمانې چې به پرې فخر کاوه\nوشوې مودې هغه سړے په مېخانه نه راځي\n\nد دغه کلي نه چې کلے دے د شر او فساد\nڅه به راځي بهر ته نور، که جنازه نه راځي\n\nزۀ به يې څنګه په يو تن په لار کښې ودرېږمه\nحادثې سم لښکر راځي يوه يوه نه راځي"},{"instruction":"لکه چې ما هم دې حالاتو ته څټ وغزاوه","input":"","output":"ناشونې کېږي خو اوس هغسې غصه نه راځي\n\nيا مې زړه کلک شه يا بلد شوم د غمونو سره\nژړا راځي خو اوس په هغه اندازه نه راځي\n\nدارو يې وکړۀ که چا پير ملنګ کړۀ رنګ په دعا\nاوس خو په زياؔر د لېونتوب هغه چپه نه راځي"},{"instruction":"دا چې خبرې جادوګرې کوې","input":"","output":"دا په مئين زړگي منترې کوې\n\nپه خوله یوہ په زړہ دې بله ښکاري \nتۀ چې خبرې نن اوترې کوې\n\nپه ما مئين يې خو اظهار نه کوې\nدا تۀ چې ما پسې خبرې کوې\n\nد امن ژغ پورته کولې نه شې\nخالي ویرونه په سندرې کوې\n\nچې په آشنا ولې اثر نه کوي؟\nګني ټپے خو زورَورې کوې\n\nبس یو اظهار ته وارخطا پاتې شې\nنورہ ودانه قیصې سترې کوې"},{"instruction":"ودې مــرم په مخ باندې کتاب خورې","input":"","output":"اوښکې بـه دې را وړي انقلاب خورې \n\nوخت دوښمن که تا نه قلم واخیستو \nمـا نه یې هم واخیستـو رباب خورې\n\nبیـــــــا بـه مـو د هیلـو پسرلي راشي\nمړاوې مه شې زما ګلاب ګلاب خورې\n\nمونځ کوه تسبې دې اړوه را اړوه\nخانه! معاملې دې اړوه را اړوه\n\nخلک شته معنې به ترې اوباسي را اوباسي\nشعر وايه، مصرعې دې اړوه را اړوه\n\nمونږه ځنګوه راځنګوه د خداے د پاره\nيار دا سترګې مړې دې اړوه را اړوه\n\nتا سره زما د خمار هيڅ پيمانه نشته\nځه ساقي، کاسې دې اړوه را اړوه"},{"instruction":"مونږه پښتانه يو په مونږ پوهه ده حرامه","input":"","output":"ژونده! حادثې دې اړوه را اړوه\n\nښکليه هنرمنده دلته ذوق دې شهيد شوې\nځان ته زمزمې دې اړوه را اړوه\n\nځه ممتازه ښکلو ته غزلې خوښوه\nخپلې کتابچې دې اړوه را اړوه\n\nجانانه راشه په ګلشن نوٸ بهار دی \nزړګی مې بیقرار دی زما شیرینه یاره\n\nبهار به تل په ګلو نه وی زړګی مې بیقرار دی \nدیدن ده یار په مخ کوه اذان راځی نه\n\nجانانه خپل وطن را شه زړګٸ می بیقرار دی  \nکه خلګ تیر دی خپل کورونه پې آباد دی"},{"instruction":"مسافر مه وځنی خاونده زړګٸ مې بیقرار دی","input":"","output":"په زنکدن به د خپل وطن ارمان کوم زړګٸ مې بیقرار دی\n\nڅړيکے د زړه تاؤ د ځيګر په ژړا نه کميږي\nد‌ عشق جنون د يار په مهر و وفا نه کميږي\n\nکه نَے او چنګ وي د شرابو بارانونه اوري\nد زړه سودا په هيڅ حالت کښې زما نه کميږي\n\nهجر او وصال محبت کښې سره يو دي ګورې\nتنده د مينې په وصال د آشنا نه کميږي\n\nکه زه مجرم يم تۀ هم خدايه رحمتونه لرے\nستا رحمتونه پاکه ربه! په ما نه کميږي"},{"instruction":"د چمن په لوري وخوځه له کاخه","input":"","output":"چې د‌ گلو ننداره شي انتساخه\n\nگل چې ستا تر لاسه ورسي تازه شي\nلاس دې لا لري شرف د گل تر شاخه\n\nغنچه گل چې ستا له خولے سره سيالي کا\nخوله يې‌ باد په طماچه کړله فراخه\n\nد ښه مخ خوبي دې ښه تر لاله گل ده\nپه زړه هم سختي لرې تر سنگلاخه\n\nچې تر اور تر اوبو ووځي، هاله ورشي\nسور پيزوان د شاه د پوزے تر سوراخه\n\nغه خبرې چې بې ستا له مخه کېږي\nله هغو خبرو ونيواے صماخه"},{"instruction":"په بيمارو سترگو تل کښېودے شي","input":"","output":"د خوشحال په ليمو پښه کېږده گستاخه\n\nمه ګرځوه سترګې له مېلمه نظر\nګوره حجرې بېرته پښتانه ساتي\n\nمینه د سنګدلو بویه هغه کړي\nڅوک چې حوصله لکه د غره ساتي\n\nښه شو حمزه پوه مې په فطرت خو شو\nاوس که تعلق راسره نه ساتي"},{"instruction":"تـا د ســــرو چــړې راوړې وې تحفه کې","input":"","output":"مونږ پخپله پرې دا خپلې ژبې پرې کړې\n\nپريوتل د نصيب ستــــوري په هـر لوري\nزړونو ځکه د زخمونـــو ډيوې مړې کړې\n\nستا د خلې خواږۀ مې واچول لهجه کې\nستـــــا غمــزې مې رديفونه قافيې کړې\n\nقصــور وار يو که ګيله مو قـــدرې وکړه\nګناهګار يـو که دريادې مو وعــــدې کړې\n\nغلي نه شو چې تر څو مـو د زړه زور وۀ\nمونږ د‌ ښار پُنبه بګـوشو ته نعــــرې کړې\n\nد سفـــــر پيټی مو سپک نه شو تسنيمه!\nزنــــدګۍ رالـه ملاګانې را کـــــــږې کړې\n\nدې زندګۍ لره خمار ،جام او شراب پکار دے\nمطلب چې ماله هم یو ښکلے یار شباب پکار دے"},{"instruction":"زړۀ وائي کښینه ته زما سره خبرې کوه","input":"","output":"زۀ وایم پرېږده محبت داسې نایاب پکار دے\n\nشراب نوشي، په ماښامي کښې روایت دې نه شي\nذاهدان وائي عبادت له تور حجاب پکار دے\n\nدا تور محلت د منافقو په نیتونو تور دے\nدا کافران به ایمان راوړي خو محراب پکار دے\n\nلمبې لمبې ماښام له هم لمبه غزل پکار دی\nد ادم زړۀ چاودلے بویه خو رباب پکار دے\n\nیارانو زه به بیا د مینې ابتدا وکړمه\nخو زما خیال لره زما خانه خراب پکار دے"},{"instruction":"بس یو اظهار ته وارخطا پاتې شې","input":"","output":"نورہ وداؔنه قیصې ستـــــــرې کوې\n\n‎لویو لویو حـــادثو ته مخامــــخ یم\n‎ستا وړې وړې خبرې مې په زړۀ دي\n\nچې په خکلولو پسی تلی هغه ورک وې\nچی د ښکولو چا منلې هغه مړه دې\n\nد صابر غوندی بې سره لیونې له\nد الفت په زنځیرونو تړل ښه دې"},{"instruction":"کلک خراباتي يم له ما مه غواړه صلاح","input":"","output":"ډکې پيالې اخلم تر صباحه تر رواح\n\nڅوک دے چې د لمر خوبي به ستا د مخ په څېر کا\nلمر مثال چراغ دے، ستا جمال لکه صباح\n\nمه پوښه زاهده د ښه مخ له نندارو نه\nسترګې، چې دا کار دے په قتوې د عشق مباح\n\nتوے کړه په هنگام د حادثې ساقي په جام کې\nمے چې باد راپاڅي په زجاج کې ښه مصباح\n\nپاڅه محتسبه؛ خوشحال راغے جنگ ته جوړ شه\nغسل په مے وکړه، د مؤمن وضو سلاح"},{"instruction":"دې دشت کښې د کوچي پۀ شانې شپې کوې فقيره !","input":"","output":"دا پټ پۀ پټه کومې تماشې کوې فقيره!\n\nراتېر شې لۀ بازاره، دواړه لاس څنډې روان ئې\nلګيا ئې د خپل فقر نندارې کوې فقيره!\n\nدې ړوند جهان ته کومې بينا سترګې دې راوړي\nد مخ نه هم د زړونو اندازې کوې فقيره!\n\nدا ته د کومې تندې پۀ نشه باندې ساه اخلې\nدا تۀ د کوم درياب پۀ غاړه شپې کوې فقيره!\n\nدا تا د کوم ځنګل اؤ بيابان سکون موندلے\nخالي سلام د خپلې دروازې کوې فقيره!\n\nخرقه ده اؤ يو کند اؤ يو کچکول دې کائنات دے\nدې ويړ جهان کښې ناست ئې قهقهې کوې فقيره!\n\nدهمال دے اؤ يو ،حال، دے اؤ چاپېره شنۀ لوګي دي\nزنګېږې اؤ طواف هم د شعلې کوې فقيره!"},{"instruction":"دېوان دي، کوهِ قاف دے اؤ خالي خالي منظر دے","input":"","output":"دا کومو بلاګانو سره شپې کوې فقيره!\n\nتۀ لاړې اؤ د صبر غټ تعويذ پۀ غاړه راغلې\nما وې ګنې د چا نه به ګيلې کوې فقيره!\n\nمجذوب لکه ټولي د مجذوبانو کښې چورلک خوري\nدا ژوند وايه پۀ کومې کرشمې کوې فقيره!\n\n\nيا زۀ يم لکه ونه پۀ خپل سېوري رژېدلے\nيا تۀ لکه چينار خپله لمبې کوې فقيره!\n\nکاش ما د دغه خاصې کوڅې ګرد پۀ بڼو راؤړے\nدا تۀ چې د کوم عشق نوې معنې کوې فقيره!\n\nدا ځل پۀ کوم زيارت د شوخ وشنګو وصل غواړې\nدا ځلې کوم سفر بې ارادې کوې فقيره!\n\nدا ځل د کوم ديار د ملغلرې ثنا وايې\nدا ځل د کوم بدن ياد کښې ټپې کوې فقيره!"},{"instruction":"دوه اوښکي د رنځورو سترګو حال وئېلے نۀ شي","input":"","output":"دا عشق کښې څۀ نا ترسه شوګيرې کوې فقيره!\n\nدوه شونډې به تر کومه غړغړې د وينو نۀ کړي\nدا زړۀ کښې د کوم زخم يارانې کوې فقيره !\n\nتسنيمه! پۀ خپل څلي هم قدم ږدې زوروره\nدا تۀ د کوم ولي نه لاس نيوې کوې فقيره!\n\nپه دشتو شونډو کې دریاب غواړمه\nشبګیر وهلي ژوند ته خاب غواړمه\n\nد تنهایۍ زهر مې خولې ته راغلل\nپه خیراتي جام کې شراب غواړمه\n\nعبس د ځان غم ته چک چکې وهم\nکڼو غوږونو ته رباب غواړمه\n\nماته احساس د نوي ژوند راکوي\nځکه د یار د مخ کتاب غواړمه\n\nنه درنه مینه نه ګلاب غواړمه\nزه د ګریوان څیرې حساب غواړمه"},{"instruction":"فلاح ما هم په عقل حد کړی دی","input":"","output":"عذاب عذاب زړه ته عذاب غواړمه\n\nلېوني موسم له ياره لېواني کلي ته راشه\nچې ګلاب يو بل له ورکړو پۀ سپرلي کلي ته راشه\n\nپۀ خوبونو کښې ډېر راغلے د راتلو وعدے اوکړے\nبے وعدے چرته پۀ ويښه ناڅاپي کلي ته راشه\n\nتۀ پښتون ئې تۀ ښايسته ئے، زۀ د سترګو نه وېرېږم\nپۀ تاخونو کښے مې ايښي سپېلني کلي ته راشه\n\nڅۀ بلا کلونه اوشو چې دې لوري ته رانغلے\nدا چې تاته پردے ښکاري دې پردي کلي ته راشه\n\nد سپرلي وعده دِ راغله، شړشم بيا پۀ ګل کېدو شو\nبنګړي والې زمونږ چم ته ځي راځي کلي ته راشه\n\nستا غزل اورم عابده ستا د ړزۀ موسم ښۀ نۀ دے\nپۀ رنګونو کښے دې ډوب کړه ماښامي کلي ته راشه"},{"instruction":"بېخي به نه شي رانه هېرې سترګې","input":"","output":"هغه اوږدو باڼو کې ګېرې سترګې\n\nخلک اوس سترګې په يو بل پټوي\nجانانه! اوس غړوه ډېرې سترګې\n\nڅوک يې ډاډه کړو چې په ډار غړېدې \nهغه ښايسته هغه دليرې سترګې\n\nچې ځاى د سترګو غړولو غواړي\nهغه دې نه غړوي تېرې سترګې\n\nممتازه! کومو سترګو اوخوړمه \nچې داسې شوې رانه چاپېره سترګې"},{"instruction":"اے   زما   وطنه !  د  لعلونو  خزانې  زما","input":"","output":"ستا هره دره کښې دي د تورو نښانې زما\n\nسترګې مې لوګې شه ستا د خاورو د کورونو نه\nعقل مې اېرې شه ستا د پاره د فکرونو نه \n\nځارشمه قربان شم ستا د غرونو د سيندونو نه\nستا هره دره کښې دي د تورو نښانې زما\n\nاے  زما   وطنه  د  لعلونو  خزانې  زما\nزه يم ستا د خاورے تۀ زما د مېنې جوړ يې\n \nتۀ مې د غېرت او د پښتو رنګېنې جوړ يې\nتۀ مې د نيکه او د بابا د وينې جوړ يې \n\nستا زړۀ کښې پرتې دي ټولې تللې زمانې زما\n اے  زما  وطنه   د  لعلونو   خزاني    زما"},{"instruction":"ستا عزت چې نۀ وي زۀ به نوم او عزت څۀ کړمه","input":"","output":"تۀ چې خوار او زار يې زۀ به خوب او راحت څۀ کړمه\n\nستا سر چې وي ټيټ نو زۀ به شان او شوکت څۀ کړمه\nمسته به دې خاوره کړم  پۀ وينې مستانې زما\nاے  زما  وطنه  د  لعلونو   خزانې  زما\n\nيا به دې زۀ سيال کړمه وطنه د جهان\nيا به ستا پۀ پښو کښې توری خاورے کړمه ځان\nزۀ به دړے وړے شم  خو تا به کړم ودان\n\nنر يمه پښتون يم تاته يادې افسانې زما\nاے  زما  وطنه   د   لعلونو   خزانې   زما  \n\nبويه بويه چې به بيا راسره يار شې\nاے نمر مخيه! چې په ما به تللے وار شې\n\nبې نياز يې خو زما په زړه کښې اوسې\nطفل نه يې چې زانګو کښې په قرار شې\n\nدا زما د عشق جوهر به فنا نه کړې\nټپ په توره د اجل کښې که ګذار شې"},{"instruction":"د وصال دي قافلې چې عقله درومي","input":"","output":"که په لاس کښې د ساروان د عشق مُهار شې\n\nد حمزه سره ياري د غرض پرېږده\nهله يار يې چې ديار د پاره يار شې \n\nلېونى و نه پاګل و چې ته نه وې\nزما زړه و زما خپل و چې ته نه وې\n\nکه هر څو يې مطلب و خو تشنګي وه \nژوند يو نيم پاتې غزل و چې ته نه وې\n\nماته ځان پکې بدل بدل ښکاره شو\nد هر څه ترتيب بدل و چې ته نه وې\n\nهرې خوا ته مې چل ګرې سترګې څاري\nمخکې کله داسې چل و چې ته نه وې\n\nستا راتلو د ممتاز مينه غړ غنډه کړه\nداسې يو سپڼکى ځان ته بل و چې ته نه وې"},{"instruction":"ستا له دم سره همدم دے زما روح","input":"","output":"بې له تا درهم برهم دے زما روح\n\nپه امېد د غنچه لب به په خندا شي\nپه ژړا لکه شبنم دے زما روح\n\nپرې مرهم د وصالت کېږده طبيبه!\nد هجران په تېغ قلم دے زما روح\n\nچې بشر يې ياره ستا ليدلے نه دے\nبحرو بر پرې درد و غم دے زما روح\n\nکه په سيل د گلزار زه فيض طلب ځم\nبې له دوسته که ځي گرم دے زما روح\n\nخوب مې شه په سترگو کې تعبير مې شه\nراشه چې مريد دې شمه پير مې شه\n\nځان راباندې وپيژنده ړوند يمه\nښکليه آئینه مې شه تصویر مې شه"},{"instruction":"روح مې گل په غيږه کې مچۍ مچۍ","input":"","output":"گرځه پرې موسکے موسکے او مير مې شه\n\nسيند يمه اشنا چنگک راواچوه\nکب مې د زړه نيسه ماهي گير مې شه\n\nوله مې د عشق د غره مارغه يمه\nښکار مې کړه ښکاري، کمان او تير مې شه\n\nما باندې رنگين انقلاب راوله\nستړے يم بدل مې کړه تقدير مې شه\n\nراوله کاروان د غزل راوله\nزه به دې رباب شم، بم او زير مې شه\n\nزندگي دلته غلامي ده هر څوک تښتي ترېنه \nمحبت ستره گمنامي ده هر څوک تښتې ترېنه \n\nدا خو دستور د زمانې دی گیله ولې کوې \nغریبي لویه بدنامي ده هر څوک تښتي ترېنه"},{"instruction":"زه په اخلاص کړم زړه ډالۍ، هغه چل ول شروع کړي","input":"","output":"زما همدغه ناکامي ده هر څوک تښتې ترېنه \n\nد مينې ټول گلان يې ورېبل له بیخه قسم!\nد کرکې دلته سونامي ده هر څوک تښتې ترېنه \n\nد غیرت غرونه راپریوتي دي نسکور انجانه!\nد ايمانونو نیلامي ده هر څوک تښتي ترېنه\nـ\nچې قبلـــــــــــــوي ئې نـــه جانان نه د جهان شي سړے\nد خپل احساس پـــه دار پخپله اوېــــــــــزان شي سړے\n\nتا د ځان مل کړي او نه ستا ســـــــــره روان شي په لار\nګرانه د لارې مــــــــــــلاقات کښې سرګردان شي سړے\n\nيو محرومۍ شي د ژونــــــــــــدون بل ناکامۍ د مينې\nحېران شي ځان پـورې او زړه پورې پرېشان شي سړے\n\nتر نيمې شپې چې په شمېــــــــرلو ور تمام شي ستوري\nنو د سپوږمۍ ســــــــــــره ستا کلي ته روان شي سړے"},{"instruction":"چې وي مې دوست خو راته ګوري د دښمن په نظـــــــر","input":"","output":"نو خامخا په دې رشتـــــــــــه باندې پښېمان شي سړے\n\nبيا به مې هم دنيا پــــــــــرې نه ږدي ګني زړه مې وائي\nچې هر څـــه پرېږدي  ستا د سترګو نه قربان شي سړے\n\nپه ډېر لټون هم چې د ځان غونــدې څــــوک ونه مومي\nاحساسه\"حق لري چې بيا خـــــو د خپل ځان شي سړے"},{"instruction":"قبلې شوې دعاګانې مې سنګسار کړې.","input":"","output":"خپلې هیلې مې په خپلو اوږو بار کړې.\n\nله غمونو مې یو ستړئ رباب جوړ که.\nساز مې کریکې کړې او ته مې پکې تار کړې.\n\nڅو ګیلې مې په زړګي باندې لا پاتې.\nڅو ګیلې مې رب ته زر وارې تکرار کړې.\n\nما به ګله مړ په دغه انتظار کړې.\nنه انکار کوې او نه راته اظهار کړې.\n\nزه ترې ځان قربانه ومه صبر وکړه.\nته په وینو به مې یاره ځان سینګار کړې.\n\nله فلاح بغېر مې هیڅ څوک پکار ندي.\nد جهان ښکلي که ټول راته قطار کړې.\n\nزما جذبې د خپل جهان د خیاله مه بیلوئ\nای لیونو ما د جانان د خیاله مه بیلوئ\n\nیوې موسکا له يې ګل کړې ده زړه چاودې ځوانې\nد ګل ځواني د ګلستان د خیاله مه بیلوئ"},{"instruction":"خوند کوي خپلي تماشې د تصور د دنیا","input":"","output":"د ښاپيرو خیال د ریحان د خیاله مه بیلوئ\n\nحسن چي ډېر شي په وړوکي خیال کي نه ځایږي\nد مجنون عشق د بیابان د خیاله مه بیلوئ\n\nسمندرونه خو په ما کي دي د رنګ او رڼا\nما خو په هیڅ حال کي د ځان د خیاله مه بیلوئ\n\nزه مي په اوښکو کي اکثر جانان موسکی وینمه\nسائل د اوښکو د باران د خیاله مه بیلوئ \n\nچې ناظر د ساده رويو پۀ رخسار شم\nپۀ دا شمع, پروانه غوندې, نثار شم\n\nکۀ هر څو پۀ صبر زړۀ ټولوم, نۀ شي\nبې اختياره لکه موم ويلې پۀ نار شم\n\nغنچه خلۀ چې په خبرو راته وا کا\nد نرګس پۀ څير کوز ګورم, شرمسار شم"},{"instruction":"چې يې شونډې تبسم تازه نګار کا","input":"","output":"باندې زۀ لکه سپند سوو ته تيار شم\n\nځان جهان مې هسې هير, لکه هير خوب شي\nد خندا پۀ صبحدم چې رابيدار شم\n\nد ګلرخو پابوسي پريښودے نۀ شم\nکۀ راکيښ لکه نسيم پۀ خنډوخار شم\n\nلا مې ځائے نۀ شي د ترکو پۀ چوله کې\nکۀ د عشق ټيکه وهلې, زناردار شم\n\nوۀ مې باسئ د سکون له دينداريۍ\nچې بندي د تورو زلفو پۀ کفار شم\n\nنۀ به 'تو' راباندې پيښه نۀ به 'چخ' کا\nکۀ هر سو يې زۀ حميد سپے د دربار شم\n\nچې نا اهلو ته د اهل وينا وايم\nزۀ 'حميد' به د منصور پۀ دود پۀ دار شم\n\nمونږ دوه د يو کيدلو په‌ تکل کښې سره ناست وو\nباران را وريدلو په ځنگل کښې سره ناست وو"},{"instruction":"د خداے له ترنم ځنې مو غیږې ډکولې","input":"","output":"نغمې مو ښکلولې په غزل کښې سره ناست وو\n\nله ډيرې خوشحالے مو شپه په اوښکو بدرګه کړه\nبلا اور اورکے وو په ځل ځل کښې سره ناست وو\n\nموسکي موسکي تر سترګو پورې هم تللو را تللو\nخواږه د درزيدلو زړونو تل کښې سره ناست وو\n\nشکست وو او که سوبه زمونږ دواړو په نصيب شوه\nد مينې د جنګ لوبه وه مورچل کښې سره ناست وو\n\nجرس نه وو قمرے د کو کو ڪُو نعرې وهلې\nکاروانه لاروي وو په منزل کښې سره ناست وو \n\n حواس ، دليل او مينه، ښکلي بې پته ياران\nزار له تقدير له يارۍ، خرۀ حاکمان جوړ کړي"},{"instruction":"فضا بدله د چمن شوه ته راځې او کنه","input":"","output":"ای د ښايست د پسرلي باده چرته يې او کنه\n\nنه مو دار پرېښود نه صحرا کښې لېونتوب پاتې شو\nاوس هم ستا مينه کښې زمونږه پت منی او کنه\n\nد بام په سر د مسيدو احسان دی څوک نه مني\nخو په لېمو مې ستا د حُسن قدم ږدې او کنه\n\nتراخۀ وختونه ستا په يادو کښې خواږۀ تيريږي\nلږ دا خواږۀ په دی ترخو کښې ګډوې او کنه\n\nد ستا د څڼو په ګلاب کښې چې ئې وينه خاندي\nهغه خټک چرته په هیره يادوې او کنه\n\n دا کلے او دا خلق او دا ښار او بيا اتبار\nتور زړه خوږې خبرې د دلدار او بيا اتبار\n\nدوه کسه ځان نه وړاندی کړم دوه کسه ځان پسی کړم\nتوبی اوباسه ستاسو د چم لار او بيا اتبار"},{"instruction":"کعبه دے په سر راوړي بيا به هم وايم دروغ دي","input":"","output":"د دے ملک په نظام او په سرکار او بيا اتبار\n\nايمان پکښ خرڅيږي د قسم قران لباس کښ\nدا تله دغه تول او دا بازار او بيا اتبار\n\nما اوليدل ډير پاک خلق چه دين کرسۍ ته خرڅ کړی\nنه نه روره په داسې ايماندار او بيا اتبار\n\nدا زه يم چه لستونړی کښ مې دومره موده ځاﺉ کړو\nګينی تپوس کوولے شي په مار او بيا اتبار\n\nچا خرڅه کړه چا مړه کړه ما ته لور په کور کښ واﺉ\nخفه نه شې بابا خو اوس په پلار او بيا اتبار\n\nشليدلے ېې په غاړه کښ را نه وړم د مقتل نه\nمنصور يم او منصور ته ستا په دار او بيا اتبار\n\nپه دے کښ دغه پټ سرونه ټول د غلامۍ دي\nوطن کښ په دے نن سبا دستار او بيا اتبار"},{"instruction":"بـيـا هـغــه شـان ووايـــه","input":"","output":"مـاتـه  جـانــان   ووايـــه\n\nدرتـه  يـادېـږم  کـه  نــه\nښـۀ پـۀ ايـمــان ووايـــه\n\nزۀ يـم  ټــپـه  د  مـيـنـې\nتـۀ  يـاقـربــان   ووايـــه\n\nد  زړۀ   خـبــره   اشـنــا\nيــمـــه   روان   ووايـــه\n\nانوره   بــې   د   مـيـنـې\nڅــۀ دے ګـزران ووايـــه"},{"instruction":"د جهان دردمند به ټول غوږونه بند کړي","input":"","output":"که مې ژبه ورکړه خپلې خاموشۍ ته\n\nکه مې نه کړلی یاري بس د بې دینو\nنن به نه مئینیدی په دوزخونو\n\nبې سکون یم بې قراره له وختونو\nغورزولی یم اُلفت له ګړنګونو\n\nځواني لاړه شوه خوراک د حسرتونو\nاعتبار نلرم نور په دې مخونو\n\nکه هر څو وې محترم له جنتونو\nبې ایمانه خدای رانکړې په سوالونو\n\nله ادمه اخته شوي په غمونو\nیو سړی دی ځان یې ورک کړ په سازونو\n\nزه به ولې اوړیدی له مذهبونو\nکه خپل شوې وای اشنا بې تعویزونو\n\nفلاح نه رسو یو بل ته په چلونو\nڅه بلا شوې زمونږ په قسمتونو"},{"instruction":"فضا بدله د چمن شوه ته راځې او کنه؟","input":"","output":"ای د ښايست د پسرلي باده چرته يې او کنه؟\n\nنه مو دار پرېښود نه صحرا کښې لېونتوب پاتې شو\nاوس هم ستا مينه کښې زمونږه پت منی او کنه؟\n\nد بام په سر د مسيدو احسان دی څوک نه مني\nخو په لېمو مې ستا د حُسن قدم ږدې او کنه؟\n\nتراخۀ وختونه ستا په يادو کښې خواږۀ تيريږي\nلږ دا خواږۀ په دی ترخو کښې ګډوې او کنه؟\n\nد ستا د څڼو په ګلاب کښې چې ئې وينه خاندي\nهغه خټک چرته په هیره يادوې او کنه؟\n \nخداې خبـــــــر چې څنګ بۀ دې جانانه! هېروم\nدا به لکه ځـــان له خـــــــــــپله ځــانـه! هېروم!\n\nخـوب خو کله هېر او کله ياد ځه داسې کيږي!\nخيـــال بۀ دې په څۀ خــبــــــره ګرانه! هيروم\n\nلا خو مې د زړۀ د پــــــــــرهرونو وېنې څاڅي\nڅنـــګ بۀ دې د مـــــــــــينې ګلستانه! هېروم"},{"instruction":"هر څــه چې ېم ستا لـه بــــــرکته ېمه عشقه!","input":"","output":"ستا کـــــــــومه نېکي به مهـــــــربانه! هيروم؟\n\nدا د هېرولـــو خوئ يې ښۀ نه دې صــــابره!\nدا عــــــادت لـــه هـــــغه مسلـــــمانه! هيروم   \n\nزما د زړه په کور دې ور نه لګي\nچې ستا د دنګې ځوانۍ سر نه لګي\n\nکه څوک مې وژني لاس يې هم نه نيسم\nزما په يو حالت کې شر نه لګي\n\nستا په راتلو شوم له ديدنه محروم\nله خوشحالۍ نه مې نظر نه لګي\n\nهغه دهقان يم که له لوږې مرمه\nبغير له مينې مې بل کر نه لګي\n\nستا د وعدو د ونې سيوري ته ناست\nګرمي د هجر ده خو لمر نه لګي"},{"instruction":"پيغلې په بڼ د هديرو بندې شوې","input":"","output":"پکې ميلې اوس د اختر نه لګي\n\nپه بړق خندا دې داسې پورته کړله\nد مينې پښې په سمه غر نه لګي\n\nد زړه سودا په ګودر څنګه وکړم\nلنډی بازار په مازيګر نه لګي\n\nګرانه مجرم د زمانې که شومه\nخو انسان مې لر او بر نه لګي"},{"instruction":"دا حرکات دې و نسلونو ته غلام ښايي","input":"","output":"د بري ماته غاړه ټال وهي ، ناکام ښايي \n\nاوس د نمک بېښې ، آمچور د نفرتونو کوي\nمحبتونه پۀ ساشو کښې بېخي عام ښايي\n\nد غرۀ د سر رباب بېخي د لزت حد ښايي\nد محفلونو سيګارونه راته سام ښايي\n\nد نننيو يارانو و پرهارو ، دردو ته\nد پيناډول پۀ فارموله کښې انتقام ښايي\n\nمنصور يې سم لېونی شوی و اداوو ته دی\nدا نظارې خدائي بېخي راته آرام ښايي\n\nلكـه د شــي بادشاهي رنګــه شي سبا راشي\nچې يو سړى محـفـل تـه راشي نـو رڼـا راشي\n\nجانانه! بیا مې تښتېدلے دے په تا پسې خـوب\nسترګې به پټي کړم خو خداى خبر چې بيا راشي"},{"instruction":"جانانه! بیا مې تښتېدلے دے په تا پسې خـوب","input":"","output":"سترګې به پټي کړم خو خداى خبر چې بيا راشي\n\n\nتر څو به ستا په تصــــوير تنده د نـــظر مــــــاتوم\nخون به مے واوړي په تا راشه ګني ســـر مـــــاتوم\n\nته چې د څښکلو راکوې دعــوت سکاڼي په ماښام\nساقي زه هم توبه زېړي په مـــــــــــــازديګر ماتوم\n\nپه عاجزي به ځاے پيدا کړم د جانان په زړه کښې\nغرور به داسې د رقيـــــــــب کينه پرور مـــــــاتوم\n\nدا خو قوت راته حاصل دے له قوت د حــــــيدر\nتنـــــــها لښکر د خــــوارجو د خيبـــــــــــر ماتوم\n\nستا د کږو روځو د تورو وړم زخــــــمونه په زړه\nد بڼو غشي به دې هــــم ټول په ځيګــــــر ماتوم\n\nواٸي هر چا ته په ماړه نــظر خو ځکه ګـــــــورم\nد هـــــر مٸين د مينې وږه په نهــــر مـــــــــــاتوم\n\nچې په شېرينې خولې دې اوکړله وعــده د وصل \nزه يم فرهاد د عشق لا ســــر او لا به غــــر ماتوم\n\nاللٗه رحمان دے هم رحيم دے خو مثال ٸې نشته\nځکه ٸې مينه په احمــد او په حيـــــدر مـــــاتوم"},{"instruction":"تا که وعده د ســحر اوخوړه ماښام نه مخکښـې","input":"","output":"زه د ماښام قســـــم هم مخکښـې له سحر ماتوم\n\nسترګے او زړه ورته پشان د سپـــــېلنو لوګـــــوم\nپه ښکلے يار مے لګـــــېدلے بد نظـــــــر مــــــاتوم\n\nزه د وصـال ماښام ته ناست يم د جانان په صبر\nزه به روزه د ارمانونو په محـــــــــــــــــشر ماتوم\n\nزه بهلــــــــول ښکلو ته په ښکلي نظر ځکه ګورم\nخدايګو په هر ښکلي وسواس د خپل دلبر ماتوم\n\nيره او وهمونه، حوصلې په منډه واخلي\nانسان چې کله خپلې وسوسې په منډه واخلي\n\nذهنونه څو د نور د پاغوندو غوندې پکار دي\nپه ژوند مو راخورې چې تورې شپې په منډه واخلي\n\nاحرام دې د ريا له ځانه تاؤ کړو حاجي ګله\nتا خو چې واپس څوک له کعبې په منډه واخلي\n\nڅوک به مو د زړونو نه نغمې په ژوند اوباسي\nڅوک به د ګلونو نه وږمې په منډه واخلي"},{"instruction":"څوک به مو د زړونو نه نغمې په ژوند اوباسي","input":"","output":"څوک به د ګلونو نه وږمې په منډه واخلي\n\nد زړه د صبر مزے مې ورشلېږي بس معينه\nسکڼي سکڼي ماښام کښې چې قيصې په منډه واخلي\n\nپه سر يې ګرځولي يو بازار په بازار\nمونږ ژوند کړې د داسې کاروبار په بازار\n\nسرونه مو پرې تاؤ کړۀ خو سرونه مو ترې راوړه\nشو وازې سترګې پاتې خريدار  په بازار\n\nګرم نه يو که د سترګو نه مو سرۀ بڅرکي دانګي\nراغلي يو د زړونو د ازار په بازار\n\nد سوال په تصوّر مو هم د لاسو نه ساه خيژي\nمودے اوشوې چې نه کيږي روزګار په بازار\n\nپه سور نمر کښې په سرو لمبو کښې پلے ښپے ولاړ يم\nپه کوم اميد د څه په انتظار په بازار"},{"instruction":"”نرګس“ هسې بيمار، لکه ”ريدے“ غمژنے سترګې","input":"","output":"قيمت څه وؤ د داسې لاله زار په بازار\n\nسائل د بیلتانه د ليونۍ ټپے نه مخکښې\nکړه چغه ياره چرته يې در ځار په بازار\n\nچـا  لـه   تـصـو يـر  سـره   خبـري  کـوم\n سـتـا  لـه  تـصـويـر  سـره   خبـري  کـوم\n\nدا نـيـمـه شـپـه کي موسيـقي چي اورې\nدا   لـه   تـصـويـر    سـره   خبـري   کـوم\n\nزه   بـيـا  خپـل  ځان  زوروم، زړه  زوروم \nبـيـا   لـه   تـصـويـر  سـره  خبـري   کـوم\n\nدا لـېـونـتـوب دا لـېونـتوب مي بس دی \nسـتـا  لـه  تـصـويـر  سـره   خبـري  کـوم\n\nلا   خو   \"زهير\"  لا  خو  مـيـن  يـم  کـنـه\nلا      لـه    تـصـويـر   سـره  خبـري  کـوم"},{"instruction":"زه او ته چې مخ شو هر څه محوه له ادراكه شي","input":"","output":"داسې يوه شېبه وي زمانه پکې کاواکه شي\n\nخوږ دی او که تريخ، ته يې د ذات دننه وزغمه\nژوند که دې په بل پسې محدود کړ تېر ولاکه شي\n\nستا واړه یادونه تصویرونه به ترې وباسم\nکاشکې حافظه لکه هېنداره داسې پاکه شي\n\nڅنګه درته ووايم چې څنګه حادثې زغمم\nزړه چې ترې راټول کړمه حواس رانه بېواکه شي\n\nځان دی رانه ورک لکه سکون زما د خپل زړګي\nټول به يې درځار کړم ګله صبر راپيدا كه شي"},{"instruction":"کۀ دی  د  سمې که د   غرۀ ښکلی  دی","input":"","output":"ټوله  دنیا  کښې  پښتانۀ   ښکلی   دی\n\nیاره   رښتيا  راباندې   څۀ    له   وائې\nدا  پسرلی ستا نه په  څۀ  ښکلی   دی\n\nساګ   د   شړشمو   د  جوارو    ډوډۍ\nټینګې شوملې خواږۀ ماستۀ ښکلی دی\n\nوطن   ته     راشه     مسافره     اشنا\nدلته   هوا   دلته    اوبۀ    ښکلی   دی\n\nخیر دے  د  بل  چا  نه  پوښتنه  وکړه\nزما   برېتونه   ستا   باڼۀ   ښکلی   دی\n\nد   سود  او  زیان  حساب کتاب  خبرې\nد   عزيز  هسې  هم  مازغۀ  ښکلی  دی\n\nځه چې ټپه کړو الواني بېرغې بيا پورته کړو\nنعرې اوچتې کړو او لورونه بيا پورته کړو \n\nځئ چې مزدور سره اوږه په اوږه بيا اوګرځو \nځئ چې اواز د انقلاب لاليه بيا پورته کړو"},{"instruction":"د هر دهقان هرې ټپې سره ټپه اوايو","input":"","output":"غنم دانې دانې راټول کړو او صدا پورته کړو \n\nد محنت کې محنت د دوی په کور رڼا خوره کړي \nدغه رڼا د دوئ په کور په سپين سبا پورته کړو \n\nد اننګو خوله کړه اوچه د جانان په لمن  \nد کولبې واګي دې راخکه چې بيا غله پورته کړو  \n\nد محنتي جانان په لاس کې د شملو جامونه\nد شکور د منځه به سکړک يوه ټنګره پورته کړو\n\nکه د صادين په منځ کې شوې خولې خولې لاليه\nنو د ارټ يخو اوبو نه به ډولچه پورته کړو \n\nد سور بېرغ لاندې د سرو  لاسونو جونې قطار \nکلثوم د سرو رنګونو نخه به رښتيا پورته کړو"},{"instruction":"خپل دے که پردے د غرض اوږے دے","input":"","output":"دلته هر سړے د غرض اوږے دے\n\nڅوك کړي فريبونه د يارۍ په نوم\nڅوك کوي چل ول د فقيرۍ په نوم\nڅوك وهي مالونه د ورورۍ په نوم\n\nروغ هم لېونے د غرض اوږے دے\nدلته هر سړے د غرض اوږے دے\n\nڅوك د سترګو جنګ کښې چالاکي کوي\nڅوك په تول پارسنګ کې چالاکي کوي\nڅوك په شړنګا شړنګ کې چالاکي کوي\n\nزوړ دے که زلمے د غرض اوږے دے\nدلته هر سړے د غرض اوږے دے\n\nڅوک په شاعرۍ کښې خپل غرض کوي\nڅوک په فنکارۍ کښې خپل غرض کوي\nڅوک په رېبارۍ کښې خپل غرض کوي\n\n\"خان\" دے که \"بالکے\" د غرض اوږے دے\nدلته هر سړے د غرض اوږے دے"},{"instruction":"کله    کله   سترګې   توروه","input":"","output":"کله    کله   زړونه    تختوه\n\n     یه  جانانه دومره  خو کوه\n     ما  چرته   پۀ  هېره  یادوه\n\n     زۀ لۀ چانه نۀ غواړم ساقی\n      تۀ   پخپله   خوښه  راکوه\n\n     بیا  بیا  تپوسونه  مۀ  کوه\n     ما  د  ښکلو کلی ته  بوځه\n\n     تاله    به    راوړمه   لوپټه\n     لاړمه    دعا    راته     کوه\n\n     زۀ   ترې  غزلونه   جوړوم\n     ښکلیه     لوظونه    ماتوه\n\n     وایو   پسرلی   ته    هرکلے\n     شابه      لېونی      راټولوه\n\n     راغې په شېبو شېبو باران\n     ځان  زما شړۍ کښې پټوه"},{"instruction":"زما جهان تش د خوبونو جهان نۀ دې ګورې","input":"","output":"د سرو شرابو، ښايسته جينو بُوستان نۀ دې ګورې\n\nدې کې ساړه آهونه، فريادونه شته دے\nدې کې سلګۍ، ساندے، دلئ دلئ غمونه شته دے\n\nدلته انسان لکه پتنګ د ژوند په شمع قربان\nدلته د زيست په ښايسته ګلو د بلبلو فغان\n\nدلته مقصد په لوری درومي کاروانونه د ژوند\nد ارتقا عشق کې نوشيږي شرابونه د ژوند\n\nدلته به ښکلې زرکې سترګې په ژړا اووينې\nنرۍ سرې شونډې به د پيغلو په غوغا اووينې\n\nدلته به رحم او ترس تاته حماقت ښکاره شي\nزور او قوت به درته لوی انسانيت ښکاره شي\n\nدلته کمزورو نه دې خدائيګو چې نفرت پيدا شي\nنرو، تور زنو سره ستا به محبت پيدا شي\n\nدلته نيکی او اخلاق صرف د طاقت مينه ده\nنۀ چې د حُورو د جنت او د رحمت مينه ده"},{"instruction":"دلته کې وهم په انسان حکمرانی نۀ کوي","input":"","output":"څوک د کوثر، تسنيم د پاره قربانی نۀ کوي\n\nدلته اقدار توره، ميړانه شاهينی صفات دی\nصدق، جرأت، همت، غيرت ټول پلنګی جذبات دی\n\nدلته د سپينو تيرو تورو تۀ بريښنا به وينې\nدلته جنګ ميدان کې د زلمو نره ګډا به وينې\n\nدلته کې هر سړې په فرق مساوات نشته دے\nغلط قانون، غلط آئين، غلط جذبات نشته دے\n\nدلته ذهنی او جسماني اوچت اوچت به وينې\nد بهادر، جابر، هوښيار مرد حکومت به وينې\n\nدلته کې شغل بس د خلقو د حيات سنګار دے\nلکه د باز، باتور، مزری غوټې حملې ئې کار دے\n\nدلته کې هر يو کس په حُسن و رښتيا کې اسير\nنه چې په مينه د عقبیٰ، او د طوبیٰ کې اسير"},{"instruction":"دلته جمود نشته حرکت په هر يو څيز حاوی دے","input":"","output":"د تغيراتو د تجديد هر يو بنده حامی دے\n\nدلته په تار د ژوندانه خوږې سندرې اوره\nد ترقۍ د محبوبه پستې خبرې اوره\n\nراشه امامه د‌ اوهام نظام جديد اوګوره\nمذهب جديد، اخلاق جديد احکام جديد اوګوره\n\n کاسے د سترګو چې په سترګو کښې راوانه‌ړوے\nزما د زړه تسکين په بـــــل قسم نشـــه نه کيږي\n\nچې يې چپې چپې له غــاړه ور کولـــــے نه شې\nد سمـــــندر سره يـــــــاري په کنـــــاره نه کيږي"},{"instruction":"ستا په اوږدو اوږدو وعدو چې امېدونه تړم","input":"","output":"د ګل په پاڼو به د شونډو پرهرونه تړم\n\nوعدہ چی اوکړې ليونۍ نو بيا يې مه ماته وه\nزه ستا په سر د خپل رقيب سره شرطونه تړم\n\nزما کتاب کښې د نفرت هډو نامه نيشته دے\nزه همېشه په محبت د خلقو زړونه تړم\n\nپښتون به څنګه د پښتون د جنګه منعې کړمه\nخدايه! ترڅو به ئې زۀ دغسې لاسونه تړم\n\nد لوپټې پيسکے ئې اونيوۀ په غاښ وئيل ئې\nګلشن ته ځو خو په کمڅو به دې لاسونه تړم\n\nستا محبت مې په سينه کښې غورځنګونه وهي\nدې اباسين ته به ترڅو پورې بندونه تړم"},{"instruction":"زۀ پوهېدم تاته مې نه ویله","input":"","output":"چې یوه ورځ په حادثه کې مرمه\n\nشپه به مې وباسي له ښاره څخه\nزۀ مې د خیال په جنازه کې مرمه\n\nد سباوون په انتظار کې ومه\nد ساړه ژمي په تیاره کې مرمه\n\n\nد بوډۍ ټال به مې په سترګو کې وي\nد رنګینۍ په بېلتانه کې مرمه\n\nزما دې په یاد وي ستا دې هېر وي ګلې\nستا د وعدې په توره شپه کې مرمه\n\nزۀ پوهېدم څوک به دې نه خبروي\nتۀ به راځې او زۀ به تللی یمه\n\nهغه چې تل به وېرېدلو ځیني\nپر هغې لارې به وتلی یمه"},{"instruction":"لکه د بزم د پانوس په شپه کې","input":"","output":"یوې لمبې به سوځولی یمه\n\nلکه په دښت کې غوړېدلی ګلاب\nسیلۍ به وړی رژولی یمه\n\nنوم به مې نه وي د زمان پر ژبه\nخو ستا پر شونډو به ساتلی یمه\n\nلکه جنډۍ د شهید قبر د سر\nستا به په شپو کې زنګېدلی یمه\n\nپام چې توی نه کړې مرغلینې اوښکې\nچې زۀ دې ساندې اورېدلای نه سم\n\nدرته موسکی به وي نامرده رقیب\nپټ یې د زړه نڅا منلای نه سم\n\nد زړه په تل کې یادولای مې سې\nاو که دې زړه سو هېرولای مې سې."},{"instruction":"ستا چې ما ته د کتلو نه نفرت وؤ","input":"","output":"زما، ستا قاتِلو سترگو ته حاجت وؤ\n\nد ښايست په غرور هسې پاگل لاړې\nگني مينه خو د ستا هم ضرورت وؤ\n\nهغه زړه چې بې ارمانه شو نو مړ شو\nچې په شور د ارمانونو کښې تربت وؤ\n\nما ترې خپله ځان له ښکلے جانان ساز کړو\nيو تصوير وؤ چې د سيوري غوندې تت وؤ\n\nتا په یو نظر زما د زړه سودا کړه\nستا په خيال کښې مې د زړه دومره قيمت وؤ؟\n\nکه غرض دې اوس پوره شو چې دې پرېښوم\nستا خو ما سره بې حده محبت وؤ\n\nدا چې ولې اوس د خان په ورۀ کښې پروت دے\nد‌ دې کس خو په ټول کلي کښې عزت وؤ"},{"instruction":"لاس مو تش نه وؤ يوازې د زړه سره","input":"","output":"په وطن کښې مو د مينې هم غربت وؤ\n\nپه هر پل مو د نفرت نقشونه پرېښول\nڅومره تريخ مو دا سفر د‌ رقابت وؤ\n\nزه بې کاره پکښې پاتې شوم معينه\nچې هر کار زما وطن کښې په رشوت وؤ\n\nممتازه ما چې څۀ غوښتل تسلي نۀ وه شاید\nچې دومره خولو، دومره لفظونو پۀ قرار نۀ کړمه"},{"instruction":"لکه سړے چې توبه اوباسي او جام اخلي","input":"","output":"داسې په نيم زړه مې بې لوظه يار سلام اخلي\n\nهر چا ته پته ده چې دا کوڅه ازغي ازغي ده\nڅوک چې هم دې پله راځي قدم په پام اخلي\n\nچې ستا له بامه ورته کېږي اشارې جانانه\nڅوک لېوني نه دي چې بل طرف ته ګام اخلي\n\nد ياد ځواني دې خداے تر عمره عمره تانده لره\nزما دا ستړے ستړے ذهن ترې الهام اخلي\n\nپه دې چې نه ژاړم نو اووايئ په څه به ژاړم\nخلک خوشحال غوندې سړے ناخلي بهرام اخلي\n\nدا چې اورونه لګوي پردي کورونه سېزي\nنن که سبا له وي خو اور به دغه بام اخلي\n\nزياره په کومه طمعه خولې ته د جانان ګورې\nهغه پاګل نه دے چې نوم به د بدنام اخلي"},{"instruction":"تا راته د ســـــــــرو شونډو ست او نه کړو","input":"","output":"مـــــا د ســــوال کولو جــــــرات او نه کړو\n\nته چې شوي غصه سترګے دې برندے کړي\nبيا مے شوخ نظــــــــــــر شرارت او نه کړو\n\nمينه کښې قــــــــــــــاٸل زه د پښتو نه يم\nيار ســــره مے چيري غــــــــيرت او نه کړو\n\nستا په رفــــــــــاقت دومــــــره ډاډه وومه \nما سره رقيب رقـــــــــــــــــــابت او نه کړو\n\nستا د کوڅے خوند چې بهـــــلول واخستو\nبيا يې چيري ســـوال د جنـــــت او نه کړو\n  \nژبه کڼه ده او د ذهن د لفظونو شور دی\nزما په ذات کښې د شلېدلو تصویرونو شور دی\n\nکۀ د خدائۍ دعوی وي وبکړم خو څۀ فائده؟\nزما په سر کښې د مات شوې زنځېرونو شور دی"},{"instruction":"ؤلې زۀ شور کړمه؟ د نورو د شورونو سره!","input":"","output":"چې ما پسې د ځان، د ژوند ضرورتونو شور دی \n\nخلق لګیا دي څومره چپې خودکشیانې کوي\nزما غوږونو کښې د \"خود\" د درېو حرفونو شور دی\n\nافتابه ژوند د داسې لارو په نذر شو تمام\nشور بصارت کښې سماعت کښې د ګردونو شور دی\n\nد بیدارۍ ورځې په خدای که وي ښه سم ویده شه!\nچې ضمیرونه خوبولي دي ته هم ویده شه!\n\nته خو شبنم نه یې چې خوب وینې د ګل او د لمر\nد ځان د ړنګ دیوال سایې ته لکه نم ویده شه!\n\nښار څه دی؟ بس خو یو ځنګل د ښیښه یي ماڼیو\nدرپسې راغی، هله خوري دې بنیادم، ویده شه!"},{"instruction":"د غشیو راج دی او لمبې تاو دي د ژوند له پاڼو","input":"","output":"نه زمانه ده د کتاب نه د قلم، ویده شه! \n\nهغه مارغۀ یې چې دې ښکار دی په حرم کې روا \nای ګنهګاره د عرب او د عجم، ویده شه! \n\nپه بې زړه سوي جهان کې څوک د ډاډګېرنې نشته\nدلته غمخور د غمځپلیو دی خپل غم، ویده شه!\n\nلکه دانه د سردمهرۍ تر کنګلونو لاندې\nشې به راویښ که بدل شوی و موسم، ویده شه!"},{"instruction":"شـــــــور د هستۍ له سمندره راځي","input":"","output":"هــــر چې راځي له دې منظره راځي\n-\nزه هم شپونکی د دغه غــــرونو ومه\nاوس نه ټپه او نه سنـــــــدره راځي\n-\nمشک خو کـــــــرم و د‌ مشکينو زلفو\nدا چې ډډوزې له بستـــــــــره راځي\n-\nزخم هـر زخم چې تر مـــــــا رارسي\nستا د لينـــدې، ستا له خنجره راځي\n-\nڅومــــــره تغمې مې په سينه ولاړې\nڅومـــــــره غوصه په نه خبره راځي\n-\nاوس د دې زمکې تپ اسمان ته رسي\nاوس دې په خوب کې شنه کونتره راځي\n-\nچا ته دې مښکې غـوړولی منظــــــــر\nټـــول بې زبـــانه، بې بصـــــره راځي"},{"instruction":"-","input":"","output":"تسنيمه! څه شوې اواره شوګيـــــــرې\nاوس راله خــــــوب له مازيګره راځي\n\nچې اشنا مې لۀ قفسا کړې صّیاد\nپس لۀ هغې بۀ بیا ما کاندې اذاد \n\nجفا نۀ ده, پۀ دې خیال ئې هېرومه \nګوندې داسې شم اشنا ته ورپه یاد \n\nد اشنا کوڅې ته باده چې رانۀ شې \nڅو چې نۀ کړم دغه خاورې پۀ سرباد \n\nتۀ قایل د پښتو نۀ زه پښتُون یم \nمېنه چرته اِجتماع کښې داضداد \n\nهره پاڼه وُس دوخت لولم پۀ ترهه \nزمانې راباندې ډېر ســبق کړو یــاد \n\nپۀ شېرینه خوله وُس خلق نه تېر اوزې \nخــبردار پۀ کم فهمۍ شــول د فــرهاد \n\nجــمعیت لــۀ هــغه قامه څخه اووت \nچې خودبین او پرېشان ئې شول افراد"},{"instruction":"د مې وینه د مِلّت د اشنا نۀ ده","input":"","output":"امنـته سـرمایه ده د جــــــهاد\n\nنن رِندانو د زاهد لباس اغوستے \nحــــمزه اوره چې څۀ کاندې اِرشاد \n\nويم چې دنيا مو د نظره نه کړي\nځکه کوکۍ درنه په غلا اخلمه\n\n\nمحبتونه په منطق او فلسفه نه کيږي\nدا سبق داسے دے چې دا په مدرسه نه کيږي\n\nد شک د هرے لارے سر چې ځي ابهام ته رسي\nد مينے لوبه د تصوير په تماشه نه کيږي\n\nکاسے د سترګو چې په سترګو کښې راوانه ړوے\nزما د زړه تسکين په بل قسم نشه نه کيږي\n\nچې يې چپے چپے له غاړه ور کولے نه شے\nد سمندر سره ياري په کناره نه کيږي"},{"instruction":"مينه خو ژوند دے نغد زړګے غواړي د زړه په بدل","input":"","output":"د ژوند سودا خو د نسياوؤ په نيټه نه کيږي\n\nکه خپلے اوښکے ورته اچووم که وينے د زړه\nنه دے ممکن، د ”کاریگر“ په تجربه نه کيږي\n\n\nدا    خبره   به   کووم    پۀ   زر  کرته \nنۀ  شم   زۀ   منع  کېدے   له   محبته\n\nمحبت مې مجبوری ده، زۀ انسان  یم\nځان به څنګه  خلاصوومه  له  فطرته\n\nسر مې راوړو پۀ تلي کښې دا دے راغلم\nخبردار    یمه    د    حُسن   له   قيمته\n\nپۀ   ازغو  باندې  ګرېوان  راټولوومه\nراته  پېښه  شوه  د   ګل  د  نزدېکته\n\nدومره بار د ښائستونو  څنګه  یوسي\nنرۍ  ملا  دې  جول  کوي  له  نزاکته"},{"instruction":"تۀ که سل قسمه خورې زما د  نوم نه","input":"","output":"ټول رانجۀ دې  بهېدلي  دي پۀ ښکته\n\nچې  د  غرونو  لېونے  شوې  اباسينه\nځان  دې  وویستو  له  کلي له محلته\n\n ‏د خاورې په تقسيم خو نه تقسيم شوې نه جدا شوې\nد ژبې  غلامۍ  که  ورک  کړې  بويه  که  پيدا شوې\n\n‏ستا وينه اخير څه وائي يزيد به چاته وايو  ؟\nپښتونه که په مفتو کې شهيد د کربلا شوې\n\n‏د سر د ډېرېدو دعا دې ما غوښته له خدایه\nپښتونه چې لښکر شوې، زما نه شوې، د ملا شوې\n\n‏زمونږ   دلداري   دغه  وه  د  دوۍ  دلبري  دا  وه\nدوۍ خپلې مينې نغدې کړې زمونږ مينې نسيا شوې\n\n‏د ژوند د پسرلي د ارمان لاش دې را په شا کړو\nزما د ځوانۍ خوبه څه نيمګړې  نيمه خوا شوې"},{"instruction":"‏د  چا  سترګې  د اوښکو  ډکې  نه شولې سائله","input":"","output":"محفل کښ چه د ستا دفکرسترګې په ژړا شوې\n\n\nسر مې نه را پورته کیږي له زنگونه\nنن خو سمې لمبې وکړه زړه تنگونه\n\nجار ادې زه دې په دې را سترولم\nچې گوډۍ به دې په وینځه بدلولم\n\nضرورت مې وم له گوتې را نیولی\nپه میدان به یې سرې سترگې گرځولم\n\nحسرتونه دي، نن ډېر دي له پرونه\nنن خو سمې لمبې وکړه زړه تنگونه\n\nپه زگېروي مې سینه تنگ خلک مسرور دي\nشواخون نه دی، ښاخونه د انگور دي\n\nوچې زېړې پاڼې ورېژي له رنځه\nکه مدهوشه د مرغیو په سرور دي"},{"instruction":"بیا ماښام دی د موسم له ځیگر خونه","input":"","output":"نن خو سمې لمبې وکړه زړه تنگونه\n\nجل وهلې صحرا پاتې ده تېرېږم\nپه وېش لږه دنیا پاتې ده تېرېږم\n\nپه ادا قرض یم شېبه قدم نیولی\nیوه ړنگه خندا پاتې ده تېرېږم\n\nیو کسات په مرگي اخلم له ژوندونه\nنن خو سمې لمبې وکړه زړه تنگونه\n\n  \nلکه دم په دم کميږي بَل قنديل\nهم دغسې مې کميږي ژوند ثقيل\n\nخوشحالي يې په ټول عمر نصيب مه شه\nچې جوړ کړې چا زمونږ مېنځ کې فصيل"},{"instruction":"د نمرود اورونه نن هم لا بليږي","input":"","output":"نن هم سوزي د نمرود اور کې خليل\n\nساده نه يمه خو ستا خاطر د پاره\nځکه زۀ کوم ستا هر حکم تعميل\n\nلا تراوسه زۀ اغيار وژلې نه يم\nزۀ اکثر د خپلو لاسه يم قَتِیل\n\nزور د زړه مې نوره نشته دے دلبره \nد ستا مينې مانده کړې يم عَلِیل\n\nوخت به اخلي که هرڅو يې لنډومه\nد ظلمونو داستان لوئے دے هم طويل\n\nتل که نه وي خو آشنا کله نه کله\nالتفات دې درنه غواړمه قليل"},{"instruction":"يوه خبره مې اثر په آشنا نه کا","input":"","output":"اوس کېداے شي ورته ونيسم وکيل\n\nمحرومے به مې شي ختمې يقين وکه\nنور به څه غواړم که تۀ مې شې کفيل\n\nهر يو قول يې لکه کاڼي باندې کرښه\nد وداؔن ځکه هر تورے وي دليل\n  \nای وطنه ستا ازار وهلي خلک  \nبی دستاره شول دستار وهلي خلک  \n\nخپل قامت ته ملامته ملامته  \nاوس چینار وهي چینار وهلي خلک  \n\nد ازغو څوکې بیدارې کړه سپرلیه  \nګل به نه چیړي د خار وهلي خلک  \n\nخپل نظر باندې باور کولې نه شي \nستا د سترګو انتظار وهلي خلک"},{"instruction":"ستا د حقو د ناحقو په حساب دي","input":"","output":"څه په پټه څه په جار وهلي خلک  \n\nتل به ژاړي په سلګو درته سعوده  \nستا د مات زړګي ګوزار وهلي خلک\n   \nراشۀ چې خــــــــبره درته وکړمه د لارې\nڅوک چې دې بې لارې! هغه هم په يوۀ لار دی\n\nماته آشـنا ؤويل چې حمـــــــزه!خاموشه اوسه\nما ورته د ســـر په خـــــــــــوزيدو کړی اقرار دی\n\n\n‏د جنت پۀ سپينو حــورو قيل وقال دے\nلۀ جوماته بهـــــــــر مۀ اوځئ وبال دے \n\nستا د لاس نښې پرتې دې ورکـــــه ياره \nمـــحبت پۀ صندقونو کښې سنبھال دے \n\nپۀ بلــــــــها تجربو نۀ ده پۀ قسمت ده\nدغـــــه شيخ د سلو ښکلو انډېوال دے"},{"instruction":"شونډې درنه خوري خاموشي، شور پکښې پیدا که","input":"","output":"مري دې د مخ سرۀ جانانه اور پکښې پیدا که\n\nزړه مې یو ريدي دے لالا زار یې کړه جانانه\nدغسے یو څو داغونه نور پکښې پیدا که\n\nزړه ته مې اوس نه رارسي ستا د بڼو غشي\nتاؤ یې که راتاؤ یې که لږ زور پکښې پیدا که\n\nمه بدوه زړه د یار د کاڼي کاڼي زړه نه\nدغلته صنم هم شته خو کور پکښې پیدا که\n\nجانه د مودو نه زما زړه سورے سورے دے\nګل دې ستا خبرے خو ټکور پکښې پیدا که\n\nڅه رشته خو بویه د وطن سره سايله\nکور دې پکښې نه سهي خو ګور پکښې پیدا که"},{"instruction":"بيا ساقي راغلی ترخو ميو ته بلل کوي","input":"","output":"اور يې په پيالو کې اچولی ازمويل کوي\n\nساز نن بل آواز، بله نغمه، بله مزه لري\nعصر زېږولی د ذوقونو سمول کوي\n\nفصل د گلونو د اشيا په لوړو غرونو کې\nغلی خوځېدلی د کامونو خوځول کوي\n\nخوند د زاهدانو تقوا څخه وتلی دی\nزهد ريايي شو د زهادو شرمول کوي\n\nدا بلا انسان بيا په رگو د کائناتو کې\nورو ورو لگيا شوی د اسرارو لټول کوي\n\nهيلې د وطن د ولسونو زما په شعر کې\nنويو ارمانو ته د فکرونو اړول کوي"},{"instruction":"چې صاحب نفر پرور نه وي هم هيڅ","input":"","output":"په نفر کښې چې هنر نه وي هم هيڅ\n\nپه پالنگ د معشوقے ورځي سرتېرے\nهر عاشق چې تېر تر سر نه وي هم هيڅ\n\nله معشوقے نه شيوه بويه څو رنگه\nدَ عاشق چې پرې نظر نه وي هم هيڅ\n\nکه په زر رنگه خوبۍ آراسته وي\nچې زلمي په بلا بر نه وي هم هيڅ\n\nهوښيارانو لره عقل فکر بويه\nليوني چې بې خبر نه وي هم هيڅ\n\nچې‌ له شوره شره خلاص دي مردگان دي\nد ژونديو چې شور شر نه وي هم هيڅ\n\nکه بادشاه سره بې شماره خزانے وي\nچې يې ښه جنگي لښکر نه وي هم هيڅ"},{"instruction":"مېړنے چې بې وسلې شو په څه کار دے","input":"","output":"چې سخي سړے تونگر نه وي هم هيڅ\n\nزوړ سړے که ترڅنگ کښېنوي ښه ناوے\nچې قوّت يې د        نه وي هم هيڅ\n\nسودگر که وقوفدار د هر کالي وي\nپه کيسه کښې چې يې زر نه وي هم هيڅ\n\nکه سړے د جهان واړه علم وؤ کا\nچې د ده د عمل چر نه وي هم هيڅ\n\nباز که لوے کټه خوشرنگ د ډير صفت وي\nچې تيز پر په زړه زړور نه وي هم هيڅ\n\nيو د بل له حاله پند آخلي خوشحاله\nدَ سړي چې دا سَير نه وي هم هيڅ"},{"instruction":"ستا زلفی ماران دي وی","input":"","output":"پر مخ زما کاروان دي وی\n\nڅومره خوشبویی لری\nلامدی زلفی ګریوان دي وی\n\nخیر که ما چیچی هر ځل\nخواږه لوی ښاماران دي وی\n\nعشق په دردونو شی\nنو څه کیږی تاوان دي وی\n\nزه د اشنا څه کیږم\nخو بس زما جانان دي وی\n\nاې ځلانده سرې شونډی\nارمان ارمان ارمان دي وی"},{"instruction":"خوښ يمه خفګان رانه هير شوې دے","input":"","output":"ښه دہ چې خپل ځان رانه هير شوې دے\n\nاوس مې هم لمدې جامې پۀ غاړه دي \n ګرځمه  باران  رانه  هير  شوې  دے\n\nنن  له  حده  ډير ليونے  شوے  یم\nروغ مې دې ګريوان رانه هير شوې دے\n\nزغره مې پۀ خوب کښې هم اغوستې وه\n امن  او  امان  رانه  هير  شوې  دے\n\nزوئ  ته  یې  له  ډیره  درده  ووئیل\nغوږ کښې دې اذان رانه هير شوې دے \n\nلاس ئې راکۀ بيا يې راته ووئيل\nنوم دې پۀ ايمان رانه هير شوې دے\n\nسر  تندے مې نۀ  لږي سعوده  چې \nذکر  د  جانان  رانه  هير  شوې  دي"},{"instruction":"وايه بل څوک زما په څنګ اودريدۀ","input":"","output":"زما شعور زما په ننګ اودريدۀ\n\nځم چې اوچت کړم د ارمان لاشونه\nستا د ليمو خونړی جنګ اودريدۀ\n\nوار دې د ليچو د بنګړو تير شه\nزما خو زړۀ په دغه شرنګ اودريدۀ\n\nګران! د فکرونو غلامي نه مني\nژوند کې يې خلۀ کې د نهنګ اودريدۀ"},{"instruction":"په‌  دي  قبر  کې  دننه  د  ژوندو  سترګو  نظر  دی","input":"","output":"د دې لپې خاورو  لاندې پروت د مينې سمندر دی \n\nواعظ به څومره پوه کړم خو يوه دې زما واوري\nبس دومره چې دا زړۀ دې لږ زما سره بدل کا\n\nدوه ميئن دوه قيصې دوه سګاردوه پيالۍ پۀ سيالۍ\nيو ارمان کۀ اسمان کړي فـــنا ناخوالۍ  پۀ ســــــيالۍ\n\nيــــو خــايــن،سړيخـــور،دهـــــوس کارنــده،درنــده\nســتړې لار، خــنډوخــار،ننګيالۍ،ملالۍ! پــۀ سيــالۍ\n\nنۀ يې قدنۀ ښايست نۀ يې خوئ نۀ يې رنګ پۀ يو رنګ\nپښتـــنې، پــنجابۍ، ايــــــرانۍ،بنګالۍ! پـــــــۀ سيالۍ\n\nعقل وهوش، ننګ غېرت،رابېدار،نۀ شو خَس،د اولس\nخو ځوانۍ بې ګناه پاس پۀ دار خوري ټالۍ پۀ سيالۍ\n\nکـړي ښـايست،د جانـان يوپـۀ دوه، مزېدار،ترېنه ځار                                         \nمېخکےټـــيک دړۍ ســــور پېزوان او والۍ پۀ سيالۍ"},{"instruction":"زه نه غرور د چا زغمم نه حوصله لرمه","input":"","output":"خو دې سړي سره شريکه يوه کيسه لرمه\n\nملامت نه یمه که ته راسره ځای نه شولې\nزه په خپل ځان کې ستا د خال هومره حصه لرمه\n\nپه کایناتو کې خدای داسې يوه ذره پيدا کړم\nچې نه مکان لرم نه خپله زمانه لرمه\n\nستا د نظر زمانه ډېره وه خو زه بدبخته\nستا په تصویر کې اوس يوازې يوه شېبه لرمه\n\nستا په ليدلو مې اوس هم حواس شي ټول را پر ځای\nپه مخه ښه دې اوس هم هغسې جذبه لرمه"},{"instruction":"چې رڼا دا ستا د مخ پکې پيکه ده","input":"","output":"زړه مې نه دی اوس ناچله یوه سیکه ده\n\nعناصر مې د څرمنې په زور خپل دي\nپه حواسو مې د بل سړي ولکه ده\n\nمزاحم د خوب مې خپل یوازېتوب دی\nکه څه هم چې نن مې درد د زړه سوکه ده\n\nځان ته وګرځه چې پوه په حقيقت شې\nکاینات خو د نظر یوه دوکه ده\n\nچې روا ورته سجده د سړي نه شوه\nزړه دې وران شه که مندر دی که مکه ده\n\nمۀ منه دا چې په ديدن د يار توبه ماتېږي\nکله اوبو ته په کتو د چا روژه ماتېږي"},{"instruction":"په نڅا ځم د منــــــــــــــدر د ډېوو دود یم","input":"","output":"مست پښتون یم په پوره اېمان موجود یم\n\nخدائے مقبــــول کړمه د فکر په حلقه کښې\nد ذاکر له لــــــــــــــــوري رد یمه مردود یم\n\nموج در موج راغاړې اوځه اضطــــــــــرابه\nمخالف په خلاص ټټـــــــــر د هر جمود یم\n\nګستـــاخي ماف زه یو بل څوک یم صاحبه\nما برداشت کړئ  نه ایــاز یم نه محمود یم\n\nزه د او فَیَکُون تر مېنځه زانــــــــــــــــــګم\nما ته څه پتــــــــه چې بود یم که نابود یم\n\nمصلحتـــــه! ستــــا له مخه حد تسلیم دے\nګني ښه پوهېــــــــږم زه چې لا محدود یم\n\nابراهیمــــــــــــه! ستا په پل روان ممتاز یم\nسلامت یم که په اور کښې د نمـــــــرود یم"},{"instruction":"دا دي خـال د زنــــخدان پـــه خط کــي ښکاري","input":"","output":"او کـــه مچ دی پــــر لیکلي قـــــران کښېنوست\n\nپاس دي ټیک د تـــورو زلـــفو پـــه اطلس کــي\nکـــه د قهر پـــه لـــباس قــــومـندان کښېنوست\n\nخــیال د عشق دي نـور خیالونه راڅه ورک کړه\nپـــهلوان دي یک تـنها پــــر مـــیدان کښېنوست\n\nواعــــظ پــــېژنم دښــــمن د دوسـت پـــه شکل\nڅرمن خُور دي د بـوټ ساز پر دکان کښېنوست\n\nپـــه کــــرمان کــــي قــــدر کم ســـو د یاقــوتو\nچي پر لعل دي د سرو شونډو پېزوان کښېنوست\n\nســــتړی خـــیال دي تــــر زهـــیرو زلــفو لاندي\nد سنبل تــــر سیوري لانــدي باغوان کښېنوست\n\nخــدایه فـضل پـــه وصال مـــي بـــریالی کــړې\nزکــندن تــــه مــي د هجر شـــیطان کښېنوست"},{"instruction":"نه مې زمان په کار دی نه ترېنه مكان غواړم","input":"","output":"زه د خپل ځان پر لور دتللو یو امکان غواړم\n\nما د خپل ځان تر ضرورت پورې محدود وساته\nکه درنه خور شوم بیا به تا او که به ځان غواړم؟\n\nددې سفر له لطافته څوک خبر نه دي چې\nزه خاورې کېږم او تا ستوری د اسمان غواړم\n\nکله نا کله لیونی شم ځانته نه شم کتای\nسم دم وېرېږمه په خدای ترېنه امان غواړم\n\nخیر دی که نه پالې رشته د محبت راسره\nچې تش دې ياد يمه زه دومره اطمینان غواړم"},{"instruction":"پريږده چې لوظونه د درورغو دې رښتيا کړم","input":"","output":"ته  راته  سبا  سبا    کوه  زۀ  به   بيګا  کړم\n\nيو تۀ يې چې هېڅ قدر  زما د  اوښکو نه  کړې\nوايه  کنه  څومره  مشتري  درله   پيدا  کړم\n\nلا يې د سپين مخ خالونه شمارم اوزګار نه يم\nپريږده الوتۀ به د سپوږمۍ په لورې بيا کړم\n\nتۀ لا راته داسې چې پردے پردے ښکاريږې\nستا دغې ادا  خو  زه له تا سره  اشنا  کړم\n\nتوان لرمه دا چې د ماضي  نه خراج  واخلم\nزه به  پخوانے  شمه  ستا مينه به پخلا  کړم\n\nستا د  طوفانی  نظر  به  ساه شی لنډه  ګنډه\nداسې  نوي نوي  اسويلي   به   را پيدا  کړم\n\nستا په اننګو  کښے د حمزه د وينو  سرۀ دي\nته  شوې د پښتو  غزله  ځوان زه دې بابا کړم"},{"instruction":"نه دې د بل په غم غمجن نه خپل غمونه لري","input":"","output":"زما باور نه شي چې دا خلک به زړونه لري\n\nګوره محدود يې د چا دوو سترګو کې و نه ګڼې\nلږ ورته ځیر شه ژوند بلا شانته رنګونه لري\n\nيو نيزو وړى يو له مرگه سره مخ بینادم\nد « محبت بېوسي » څومره مثالونه لري\n\nيو څوک وي هېڅ بې هېڅه ما نه هره ورځ مرور\nيو څوک پېرزو په ما بېوخته قيامتونه لري\n\nزه پکې هغسې د مينې په ګناه بدنام یم\nاو خلک هغسې کنګل ذهنيتونه لري"},{"instruction":"راوځه ، له دردو او ارمــــــــــــانو سره راوځه","input":"","output":"له علم او له کتــــــاب او له فکرو سره راوځه\nـ\nله گوټ دا نزوا نه چې کلونه پکښې ناست وې\nد ژوند د حقيقت لـــــه فلسفــــــو سره راوځه\nـ\nفرصت د ځغلېــــــدو بيــا زمانې درته در کړې\nميــــــدان د امتحان ته له جـــلوو سره راوځه\nـ\nغــــــوږونه له زړو زړو خبــــــــرو ستړي شوي\nله نويو مضمــــــونو او ترانــــــــو سره راوځه\nـ\nددې ښکلــــي وطن د نيمــــــگړتياوو تلافي ته\nله عشق او له وفــــــا او نهضتــــو سره راوځه\nـ\nاې ځوانه اې افغــــــانه اې د عصــــــر راز داره\nله بشپـړ حــــــرارت او له لمبــــــو سره راوځه\n\nماشوم د ايشياء به د یورپ نه څۀ ازاد شي\nورکړې يې ګوډۍ ده لوبولو ته په خوب کښې"},{"instruction":"د يوې ترخې کيسې خوږه مغالطه لمانځمه","input":"","output":"چې ما به نه غوښته اوس هغه حادثه لمانځمه\n\nچې مې هجرت پکې له خپله ځانه کړی نه و\nزه مې د خپلې زندګۍ هغه حصه لمانځمه\n\nما عقیدت او عقيده په يوه تار تړلي\nيار په غزل لمانځم او خدای پاک په سجده لمانځمه\n\nخیر که د ګلو پر ځای هم راته اغزي راکوي\nزه دا موسم د پسرلي په حواله لمانځمه\n\nچې دا ترې وباسم وجود مې بې مانا پاتې شي\nزه عناصر په دې وړه مظاهره لمانځمه"},{"instruction":"د جنتونو له اسرې د باندې سا اخلي","input":"","output":"څوک چې د مينې له دايرې د باندې سا اخلي\n\nیو څوک لګیا دی زما زړه کې ځان ته کور جوړوي\nيو څوک له دغې هديرې د باندې سا اخلي\n\nپه سترګو لاس کېږدم تېرېږم چې د کلي منځ کې\nستا رنګ له هرې منظرې د باندې سا اخلي\n\nله حافظې مې دي ايستلي مګر ستا یادونه\nاور اورکي دي له ايرې د باندې سا اخلي\n\nزما په شان به له هيبته لېونى شي کنه؟\nچې خپل وجود يې له څېرې د باندې سا اخلي"},{"instruction":"بيا خزان راغے ګلونه لاړل","input":"","output":"ستار شو غلے شراب کم\n\nځوانی رخصت شوه،خندا نايابه\nدعا اوږده شوه،او رباب کم\n\nټول  کتابونه  ميکده   ميکده \nتمام  حرفونه  مکيده  ميکده\n\nځنې مخونه سيپاره  سيپاره\nځنې  مخونه  ميکده  ميکده\n\nزۀ يو رنځور بنده پۀ نوي ښار کښې\nکوم  غږونه   ميکده   ميکده\n\nزمکه دوزخ دوزخ صاحبه ولې \nاو   جنتوه   ميکده   ميکده\n\nپۀ يو شراب شراب سړي مئين يم\nزما خيالونه  ميکده  ميکده\n\nټول ثوابونه تنده  تنده  تنده \nټول ګناهونه  ميکده  ميکده"},{"instruction":"ما تـه هـغې  پـه يـو ځل  ټول د ژونـد  خواږه  راکړي","input":"","output":"چي  ئې  د جام پـه ځای  پـه  لـپـه کي  اوبـه  راکـړي\n\nسـتـا  د يـوې خـنـدا  تـر شـا څـومـره  ژړا  پـټـه  وه \nلـه لـږ  خوږو  سره  دي  څومره ډېـر تـراخـه  راکـړي\n\nتـڼـاکي  پـښـې، اغـرنـه  لار او  زخم– زخم   زړه  مي \nژونـده،  منـنـه  تـا هم  خپـل  پـه  وار ډېر څه  راکړي\n\nچي لـه اوبـه- اوبـه ځوانۍ ئې تـنـده- تـنـده  راوړم \nنصيـبـه  کوم ښه بـه دي يـاد کړم تـا کوم  ښه  راکړي؟\n\n\"زهيره\"   زمـا   سـره  د  هـغـه  دغـه  نـښـي  پـاتـه \nدا  چي  ژور  ژور  زخمونـه  ئـې  پـر  زړه  را کـړي\n\nځئ چې د ژوند لارې لکه سيند په غوغا لنډې کړو\nلويې فاصلې لکه څپې په نڅا لنډې کړو\n\nتورې اوږدې شپې کړي مزاحم فکرونه لا اوږدې\nدا اوږدې لمحې مګر په جام، په مينا لنډې کړو"},{"instruction":"نه به تريخوو په ځان د نورو له خبرو ژوند","input":"","output":"موږ به اولتر په څه شي ژبې د چا لنډې کړو؟\n\nډېر يو لرې کړي بدو پېښو له ښادۍ ځنې\nځانته به په مينه د خوښۍ ورځې رالنډې کړو\n\nيو ځل که رااوږد کړې د نظر لاس له رسا بڼو\nزه او زړه به هم ګيلې، ماڼې په وفا لنډې کړو\n\nلاړې د خوښۍ لحظې په منډه منډه تېرې شوې\nغم که مو تر پښو لاندې کړ وختې به بيا لنډې کړو\n\nڅه ګورئ چې څه وو؟ څه شوو؟ دوک د لارې خنډ وينم\nګوندې مرحلې د زړه غوښتونکي سبا لنډې کړو\n\nژوند نه بېخې پوزې له راغلې یم \nمرگه یوه جوخته غاړه راکنه\n\nاوس لا هم تـا  غواړمـه اوس هم  ستا  اسرې ته نـاست يم \nڅومـره نـادان يـم  چي تـړلي د روازې تـه نـا سـت يـم"},{"instruction":"اوس لا هم تـا  غواړمـه اوس هم  ستا  اسرې ته نـاست يم","input":"","output":"څومـره نـادان يـم  چي تـړلي د روازې تـه نـا سـت يـم\n\nيـه  د   کـم  اصـلـو   مـحـبـتـه، تـر دې ځـايـه  راغـلـم \nچي  اوس  د خـپـلو بـربـاديـو تـمـاشې تـه نـا سـت يـم\n\nدا بـرکـت  سـتـا  د  اوبـه– اوبـه – او بـه  شـونـډو   دی\n تـنـده مي  مـا تـه  شوه او زه  تشـي کوزې تـه نـاسـت يم\n\nتـسـلـي   نـه    را  کـوي   داسـي  چـا  تـه   ژا ړ مـه \n  زه تـصـو يـر مي نـه ښـيـي زه  داسي  ائـيـنې تـه نـا ست يم\n\nلـمره  پـه تـا هم   بـا ور نـه  دی ښه،  يو  ورځ بـه نـه يـې\n ځکـه خو زه  د   ورځي  هـم  بـلي ډېـوې   تـه نـاست يم\n\n\"زهيره\" زمـا  د  بـېـوسـۍ  د  ژونـد  يـو  دغـه  انـځور \nپـه سره غرمـه کي چي  د ړنـګ دېوال سايې ته نـاست يم"},{"instruction":"هر څــــو که نه وو ماحول جوړ د هېڅ غزل د پاره","input":"","output":"خـــــو ما په  ځــــــــان جبر اونکړو د محفل د پاره\n\nتۀ مـــــرور يـــې، زه تـــباه يــــمه، لاليـــــــــه صبر\nدا مســـــــــــئله ده، زه يوټيوب ګورم د حل د پاره\n\nهـــمدا مــــــعيار دے ګني تاسو تپوس اوکړئ کنه\nالــــف او ت او ل پــــــکار دي د اتـــــــــــل د پاره\n\nآســـــــمان پکار دے،‌ چې زخمي سترګې ورواړومه\nزمــکه پکار ده د يـــــــــــوې پښې د يو پل د پاره\n\nد اورکــــــزو مــــــــــــلکه!!! زه امان د سر غواړمه\nزمــــــينه هــــــــــــېڅ نه ده هواره د متل د پاره\n\nخان جي! دوي سکول نه جوړوي، تۀ انکار ولې کوې؟\nور يې کړه دوي خو زمــکه غواړي د مقتل د پاره\n\nمــــــمتازه! ښار غوښتو هم هغه قانون ولې آخر؟\nچــــــــــــې مشرانو وو جوړ کړے د ځنګل د پاره"},{"instruction":"يو کې يې جام دے په بل لاس کې يې تسپے اونيوے","input":"","output":"زاهد په دوانړه جهانونو کې مورچے اونيوے\n\nدا د ابشاره پشم راغے که شبنم وريږي\nکه جبڼۍ سيلۍ ته يار زلفې لمدے اونيوے\n\nد زړه په کور کې مې رڼا شوه تَيرے اوتښتېدے\nتا راته سترګے، او که نا؟ بلے ډيوے اونيوے\n\nاوس خو د مينې عجيبه غوندې دستور دے آشنا\nهر يو مئين د ګل په ځاے يار ته پيسے اونيوے\n\nپښتانه چېرې قلار نه شو د يو بل د مرګه\nکه خويندو ، مياندو ورته ډېرے لوپټے اونيوے\n\nهره کوڅه چې شوه خالي د پښتنو د شوره\nمونږ په ژړا کې صوابۍ ته سترګې سرے اونيوے\n\nچې د جانان پاړژنے شونډے د سلګو ډکے شوې\nعابد په شونډو کې واپس خپلے ګيلے اونيوے"},{"instruction":"ته خپلې زلفې په پلو پټې کړه","input":"","output":"ځه به مې سترګې په روميال اوتړم\n\nته خپلې سترګې په قابو کښې ساته\nځه به څانګونه د خپل خيال اوتړم\n\nته د نري ټوکي جامې مه کوه\nزه به مې ذوق د خپل جمال اوتړم\n\nته چې دعوت د کتو نه راکوی\nزه به مې تنده د وصال اوتړم\n\nته د ښايست پلوشی مه خوروه\nزه به مې پړق د زړۀ د لال اوتړم\n\nته يو لحظه د شونډو سره پابند کړه\nزه به مستي د ځوانۍ کال اوتړم\n\nته په پلو کښې مخ را ونغاړه لږ\nزه به په سترګو پوره جال اوتړم\n\nته خو دې خپله پابندي نه منی\nزه دې په جبر خپل اعمال اوتړم"},{"instruction":"ستا چې د غربت نه په ځوانۍ اور لګيدلی دی","input":"","output":"داسې راته ښکاري په سپوږمۍ اور لګيدلی دی\n\nنمر د ستمونو بۀ نور څومره راټيټيږي لا\nخدایه! د انسان په ککرۍ اور لګيدلی دی\n\nربه زما سوزي خو کلی مې بچ وساتې\nوينې به زما د بلۍ! اور لګيدلی دی\n\nمونږه محبت هغې مقام ته رسولی دی\nچرته چې د کرکې په خانۍ اور لګيدلی دی\n\nمونږ په نغري کښې اور غوښتلو په تالي کښې نۀ\nخلقو ته د لاسو په نوړۍ اور لګيدلی دی\n\nهر سړی د ترهنده هوسۍ غوندې په تيښته دی\nراشه کنه! وګوره نړۍ اور لګيدلی دی\n\nمونږه به دورانه خپل سبا ته اخر څۀ وايو\nسوزي د چمن غوټۍ اور لګيدلی دی"},{"instruction":"داسې دهقانان يو چې په وينو اوبۀ خور فصل","input":"","output":"درمن ته راټول شو په دلۍ اور لګيدلی دی\n\nاوس د اباّسين چپې چپې ته محتاجي کوه\nوينمه په شونډو دې سلګۍ اور لګيدلی دی \n\nماته   ګناہ  دہ   ما  په  خپله  مشهور که  جانان \nځان ته می  تریخ بل ته  می خوږ لکه انګور که جانان  \n\nاوس چی ئې څوک وینی په مخه ترے چکونه وهی   \nلکه د چرګ مې په سوچه غوړو کښې سور که جانان  \n\nپه   هره   لاره   چی  تیریږم   طالبان   می  ولی    \nماته خپل کلے سم پنج پیر او شاه منصور که جانان  \n\nزه  ئي  د  هاړ  غرمو  ته  دغسی  په ډاګه پريښوم   \nپه  نورو  خلقو  لا  د  مینی  سورے  ګور که جانان \n\nد  زړه  په  وینو  می  لیکلے  ورته مخکښې کیښود   \nهغه  درخواست  می  بي  کتلو  نامنظور که جانان"},{"instruction":"د    ماهرانو    حکیمانو    نه    مایوسه    شومه","input":"","output":"علاج  ئي  نشته  زما  زړه  داسی رنځور که جانان \n\nاکمله   دا  ځل   به   خبره   سپینوم   ورسره\nکه خدای په ویخه یا په خوب کښې راحضور که جانان  \n\nژوند نه محروم څه که د ژوند په رهګزر پراتۀ یو\nهم مرو له تندې هم په غاړه د کوثر پراتۀ یو\n\nدومره لوی ښار کې یو دوکان د جوهري نشته دی\nڅه که په موټې کې د وخت لګه ګوهر پراتۀ یو\n\n\n‎څوک می د جام ملګری څوک د غزل ملګرې\n‎زما په دی ښار کښی بلها دی د محفل ملګرې\n\n‎د زلفو سیوری ته د سور انګار خبری کوې\n‎خو د حالاتو په غرمو نه دی د زغل ملګرې"},{"instruction":"‎ماله خو ټول عمری حالاتو حوصله راکړی","input":"","output":"‎مانه خو تل په نیمه لار کښی تښتیدل ملګرې\n\n‎ښکلی که هر څو کبرجن شی ستا پری څه صابره\n‎ستا د محفله که یو لاړ ښی راشی سل ملګرې۔\n\nزۀ  چې  غم  د  پښتانۀ  خورم\nنو سرکار جي ستانه څۀ خورم\n\nما   پۀ   کومه    ګناه    وژنې\nخزانې تۀ خورې که ځۀ خورم\n\nزۀ خولې اوښکې را  يو  کړم\nدا  خواږه  د  ژوندانۀ  خورم\n\nغريبۍ  چې   خفه  نۀ   شې\nپۀ تا تل سوکړک سابۀ خورم\n\nپۀ دې ټول  جمالستان  کښې \nزۀ وختونه خونخوارۀ خورم"},{"instruction":"وخته  دومره  مهلت   راکړه","input":"","output":"زۀ دا ټول سړي خوارۀ خورم\n\nآيئنې    ږدمه     ړنډو     ته\nلېونو ته خپل  مازغۀ  خورم\n\nنۀ  شاباز   نۀ   منزرې   يم\nچې قامونه به واړۀ خورم\n\nزۀ   د   مينې   سمندر   يم\nځکه  اور  لکه  اوبۀ  خورم\n\nزما    ورک   \" امير  رزاقه \"\nراشه زۀ درپسې زړۀ خورم"},{"instruction":"-","input":"","output":"زۀ پېدا کړے خداے ازاد يمه ملا مۀ کوه\nتۀ ماته څۀ وائ چې هغه  کوه دا مۀ کوه؟\n\nښارو ته وايه نغمې مۀ وايه ګناه مۀ کوه\nچنار ته وايه د سيلۍ سره ګډا مۀ کوه\n\nلمر ته هم وڅنډوه ګوته  رڼا مۀ کوه\nسپوږمۍ ته هم کړه سترګې برندې چې ځلا مۀ کوه\n\nنقده بوسه اخله باور يې پۀ صبا مۀ کوه\nپۀ مخبت کښې د هيڅ چاسره نسيا مۀ کوه\n\nلکه نو تا زما پۀ خولۀ هډو يقين نۀ کوي؟\nلکه نو ما به تاته نۀ وې چې پرواه مۀ کوه؟\n\nامجده دا اولس کوي اجتماعي خود کشي\nامجده دوي له د ښې ورځې تمنا مۀ کوه."},{"instruction":"ستا د سالو لمبې ترې مــړې شوې ګودر پاتې نه شو","input":"","output":"چې مازيګر شــــــو بــــې لتا، مازيګر پــــــاتې نه شو\n\nد غرمو خوښه ده چې اوس راسره هـــر څــــه کوي\nستا د اوربل سيورے زمـــوږه پـــــه سر پاتې نه شو\n\nلارو څارلو دې د زړه د بـــــــــرمــــــه پــــرې ايستمه\nنور مې د سترګو په کڪــو کــــــې نظر پاتې نۀ شو\n\nاوس د کوټه کره تقديــــر په اثره ژونـــــــد کوومه\nپه تدبيرونو کې مې هغه هـــــــنر پـــــــاتــې نۀ شو\n\nزړۀ دې درز ونه کړو او سترګې دې نم ژنې نۀ شوې\nجوړ په سندرو کې مـــــې هغـــــــه اثر پاتې نۀ شو\n\nنۀ دې شور راوړو نه دې شور يـــوړو د ځـــــانه سره\nنن دې د سترګو د سوالونو نه شـــــر پـــاتې نۀ شو\n\nد جانان کور داسې په سترګو کې تصوير ګــــرځـووم\nعشقه قربان پــــــه زړۀ مې غم د سفر پاتې نۀ شو"},{"instruction":"ازار کړمه په زړه باندې هر چا له تانه بعده","input":"","output":"تېرې کوې په ما باندې دنیا له تانه بعده\n\nده ژوند د هنګامو معور مې ته وګرځیدلې\nمرګې ته مې زړه وشوه په رښتیا له تانه بده \n\nد کلي مازدیګر  وو پسرلي وو که اختر وو\nهر چا راسره وکړه ناروا له تانه بعده \n\nلالیه که د ښکلو کمې نه وو په دې ښار کښې\nمعلوم شو راته قدر ده وفا له تانه بعده\n\nدا زه چې په هر پل درته دعا کوم لالیه\nما ” درد “ ته کله غواړې څوک دعا له تانه بعده \n\nنـور بـه یـاره! زه څـه زړۀ کې ګرځومـه\nلـه مـودو چـې تـا زړۀ زړۀ کې ګرځومـه\n\nزه د ستا د خـولـې نـه هـغـه کيسه غـواړم\nچې له وختـه ئـې زه زړۀ کې ګرځومـه"},{"instruction":"زه د زړه پـه هـر يـو زخـم مـالـګې نـولم","input":"","output":"بــدل شوي كـاتـه زړۀ کـې ګرځومـه\n\nزړه مـې خـولې ته راختلى دى قسم دى\nزه به څو پورې خولۀ زړۀ کې ګرځومـه\n\nکـه مـوســـــم دســـــترګو پېژني ممتــازه\nبيا پوهېږي چې وره زړۀ کې ګرځومـه\n\nتـازه– تـازه   دغـه   ګـلـونـه   ښـه  دي\n زمـا پـه زړه کي  سـره  زخـمونـه ښـه دي\n\nنـن بـه دي بـيـا  تـصو يـر تـه ډېر   وژاړم \nو دي    ورېـږي  بـارانـونـه   ښـه    دي\n\nزه    در تـه  ګـورم  سـتـرګي  مـه   اړوه\nزه    يـادوم    دا    کـتـابـونـه   ښـه  دي\n\nداسي  چي   ژر بـاور   پـر  ښـکـلـو  کوي\nدغسي مات، مـات  زموږ  زړونـه  ښـه  دي"},{"instruction":"\"زهيره\"  مـه  بـاسـه  لـه  زړه   دا   اغـزي","input":"","output":"ښـه  دي پـه  زړه کي  ارمانونـه ښـه دي\n\nژوند بـې ښكلا ، بـې لـه جـانـان څنګه وي\nپه توره شپه کې قبرستان څنګه وي\n\nولــې بـه نـه وي پـه دې زمکـه ښــکلي\nبغيـر لـه سـتورو پـه اسمان څنګـه وي\n\nچې پکې ګټـه ده بـائيلات د زړونـو\nخــدايا ! د مينې بـه تـاوان څنګـه وي\n\nچې روح کې مينه ، زړۀ کې درد نه لـري\nداســې ســړى ، داسـې انسـان څنګـه وي\n\nهــرې خطـا تـه يي جـواز لټوې\nممتـازه! څـوک پـه سـړي ګران څنګه وي"},{"instruction":"که هر څو دى زاره چـاودى تـاواني کار","input":"","output":"خود مينـې نـه بـل کـوم دى ضروري کار\n\nلکه ما چې ځان سپارلى دى خـپـل زړۀ تـه\nداسـې کـلـه څـوک سـپـاري پــه لــېوني کار\n\nخداى به خپل صفت په خپل تخلیق کې ګوري\nچې سړي ته يې ايسـار کـړو د سړي کار\n\nتاتـه ګـرم يـم خـو مـزدور يمـه مجـبـور يـم\nستا د برخې شپې او ورځې رانـه خـوري کار\n\nچې هیڅ کار پـه دنیـا نـه لـري ممتـازه\nهغه خلق خو په هر څه کې لـري كار\n\n‏مونږه زنګوه را زنګوه د خداى دپاره\nيار دا سترګې مړې دې اړوه را اړوه"},{"instruction":"‏مونږه زنګوه را زنګوه د خداى دپاره","input":"","output":"يار دا سترګې مړې دې اړوه را اړوه\n\nمونږه پښتانه يو په موږ پوهه ده حرامه \nژونده حادثې دې اړوه را اړوه \n\nښکليه هنرمنده دلته ذوق ده شهيد شوى\nځان ته زمزمې دې اړوه را اړوه \n\nزه ممتازه ښکلو ته غزلې خوښوه\nخپلې کتابچې دې اړوه را اړوه\n\nده لیونې غنی ده انځور سومره له کماله ډک ده...\nده دي اهميت به ده قربان ننګیال سه واورو...\n\nملک د پښتو دى د خلې ست خو په کوڅو کښې کوه.\nزمونږ برخه هم دي خپلو اننګو کښې کوه.....\n\nپه وطن قرض دى دنيا راپورې مه خندوه....\nچرته پيوند نيم خو ظالمه په جامو کښې کوه.\n\nنر يم چې ساه زما نه اوځي اوځي وخت به لګي.\nلږه دمه قدرې زما په قتليدو کښې کوه..."},{"instruction":"د سړي زړه خوري د بربرو ليونې به دي کي.","input":"","output":"اواز دي ښکلې دى خو صبر په ټپو کښې کوه..\n\nمکه خو نه ده چې ټول ژوند دي عربى کښې اوشي.\nدا پيښور دى دلته مونځ هم په پښتو کښې کوه.\n\nخلق ناپوهه دي څه شر فساد به جوړ کي ترينه.\nملا ته وايه ډير احتياط په مسئلو کښې کوه .\n\nد کلي هر سړې شکي دى اوس پټيږي راته.\nبس که څه سوال جواب دي وي نو په تمبو کښې کوه.\n\nزړه د هغه هم ډک دى ډير به درسره اوژاړي.\nد خپل منظر سره خبري په سلګو کښې کوه."},{"instruction":"مازيګر چې نمر د غرونو پناه کيږي","input":"","output":"بې خودي مې د احساس نه چاپېريږي\n\nتنهايي مې په ساګانو کې ول ول شي\nارمانونه مې په ساندو کې بدل شي\nهر يو ګام د زندګۍ راته مقتل شي\n\nامیدونه چې مې رو په رو خورېږي\nبې خودي مې د احساس نه چاپېريږي\n\nټول خوبونه مې لېمو کې شي ټالونه\nشي ژوندون مې بې عنوانه حسرتونه\nد يقين سره مې مل شي ګمانونه\n\n\"لېونتوب\" مې لېونتوب ته حېرانېږي\nبې خودي مې د احساس نه چاپېريږي\n\nستا د خيال سره د خيال په نيلۍ ګرځم\nچورلکونه خورم په شان د سيلۍ ګرځم\nوارخطا د حادثو په بلۍ ګرځم"},{"instruction":"څو به داسې په اورونو کې لوغړېږي","input":"","output":"بې خودي مې د احساس نه چاپېريږي\n\nسرلښکر د خپـل لـښـكـر سـودا اونـه کـړي\nقهرمانــه! ســتا د سر ســــودا اونـه کـړي\n\nد ړنـدو حـالاتو جـبر دى، تنكـون دى\nسترګې خرڅ نه کړي نظرسـودا اونـه کـړي\n\nډېر زمونږ غوندې اكـثـر بـازار کې اوسي\nډېر زمونږ غوندې اكـثـر سـودا اونـه کـړي\n\nكلـه مـا وې چـې پلورل يې عادت نـه دى\nما خو وېل چې دومره زر سـودا اونـه کـړي\n\nلكـه زر يې پـه ولـقـې کې شـوم ممتـازه\nاوس تر څـو بـه دا زرګـر سـودا اونـه کـړي"},{"instruction":"سترګې، خسـار خـانـدي ، باڼـه خـانـدي","input":"","output":"د تـا خـــــندا سره هـر څـه خانـــــدي\n\nزه دومــره لــوى لــوى نــه وايمـه\nولـې بـــه مـــا پــورې واړه خانـــــــدي\n\nهنر لرې چـې داسـې هــم اوخانــدي\nچې نه دې خوله او نه دې زړه خـانـدي\n\nكله څوک هره يوه پښتو کوي اوس څوک\nڅوک په چا څـه پـه تنـاره خـانـــدي\n\nد ژړغونـو خـلقـو مـيـــنـځ کــې اوسي\nممتـاز ګرم مـه بـوله کـه نـه خـانـدي"},{"instruction":"ژوندون دي او روان دي او روان ژړا ژړا","input":"","output":"خفګان دي اوخفګان دي اوخفګان ژړا ژړا\n\nزما اوستا دمينې داستان وګوره چې څه دی\nداستان دي او داستان دي يو داستان ژړا ژړا\n\nپه هجر باندې پروت يمه د هجر په لمبو کې\nهجران مې دي هجران دي په هجران ژړا ژړا\n\nوطن کې مو د ولږې او دفقر نظارې دي \nکابل دي که ننګرار په هر  افغان ژړا ژړا\n\nګلۍ اوښکې مې  لګي له ګرېوانه په لمن کې\n ګرېوان مې په دامان کوي ګيریان ژړا ژړا\n\nکه ناست يم که ولاړ يم راته خپور دغم ټغردي\nزمان پسې زمان مې هر زمان ژړا ژړا\n\nارام به دې زړه نشې علم ياره  په دنياکې \nلا وي به دې په ژوند تر قبرستان ژړا ژړا"},{"instruction":"چـي مسجد او منـدر دواړو نه رجيـــــــم شي","input":"","output":"خـوش نصيب دے ميکدے کښي به مقيم شي\n\nدا زمـونږ غلــــط فهمي که خـــــوش فهمي ده\nچي بي فهمـــــــه شي زمونږ لره فهــــــيم شي\n\nيتيم دا نه دے چي مور او پلار ٸي مـــــړ شي\nچي ضميــر د چا شي مـړ هغــه يتــــــيم شــي\n\nورځ په ورځ تيــاري د جهـــــل چي خـــوريږي\nزه حيــران يم چـي کــــوم حال به د تعليم شي\n\nستا غصي ستا التــــــفات باندي مـوقـوف دے\nکيف په مــا خور د رجا کلــه د بيــــــــم شي\n\nمحبـت اقـرار دے عشـق د تصديــق نـوم دے\nمـــودت په منزلت کښــي د تســــليم شــــي\n\nښکــلے تـل محتــاج د عشـــق د قلـــندر وي\nسکنـــدر که د ښکـلا د لـوٸي اقلــــــيم شي"},{"instruction":"د زړه طــور به دي د حسـن جلـــوه ګــــاه شي","input":"","output":"ګه د تا عشــق هــم کــامل لکه کلــــــــيم شي \n\nتصوړ د دوٸي ختــم کـــــــره بهلــــــــــــــولـــه\nوحدت خپـل کړه چـي دي زړه عـرش عظيم شي \n\nزورور پــورې كمــــــزوري خلــق اوسي\nد خـوني كمـر پـه ســوري خـلـق اوسي\n\nځان ته سيال لـتـوه ګرځـه کـه دې وس وي\nدې دنيـا كـې پـه هـر لـوري خـلـق اوسي\n\nښـايي يـو او بـل تـه سـپـيـن صـفـا مخونـه\nخـو ځــانونو تـه مخـتـوري خـلـق اوسي\n\nچې خپل ژوند ته يې په کار ده د بل ژبـه\nپه کتـاب کې لـكـه تـوري خـلـق اوسي\n\nزه ممتـازه! د اسمان غونـدې رنګــين يــم\nزما زړۀ کې ستوري ستوري خـلـق اوسي"},{"instruction":"چـې بـې غرضـه چـا پـوښـتـلـى نـه يـم","input":"","output":"جانانــه زه خـو زمــا كلـى نـه يـــم\n\nچې دې مجبـور کـړم چې مې اوغورځـوې\nسترګې دې ښــکـل کـرم هـغـه خلى نـه يـم\n\nزمــــــا دې سر اسمـان تـــه نـــه اورسي\nخو ستا په پښو کښــې ژړېــدلى نـه يـم\n\nراشـه دهـوكـه مـې کـړه او تبـر مـې بـاسـه\nله ډېره وختــه تبــــروتلى نــه يــم\n\nممتـازه ! نــه دې ګـوري ماتـه پـه شـا\nزړۀ بـه يې بـد شي پښـه نيـولى نـه يـم\n\nچې اظهـار تـه جوړومـه خپـلـه ژبـه\nمخکـې شـل ځلـه تـراشـمه خپلـه ژبـه\n\nپرېږده نـن ورسره زه بـې ژبــي كـېږم\nپرېږده نــــــن وريادومــه خپـلـه ژبـه"},{"instruction":"ســتا د ظلــم نــه پـــردې پورتـه كـومـه","input":"","output":"ســتا لــه زوره ټکومــه خپلـه ژبـه\n\nرا په زړه دي چې مې څـه درتـه ويـل خـو!\nخپـلـې خـولې کې لټومـه خپـلـه ژبـه\n\nچې د چا په سر خـولـې خـولې يمـه ممتـازه\nهغـه چـا سره پالمــه خپلـه ژبـه\n\nهغه نشه چه د ځـــــــــوانی ختمه شوه\nلاړه  مـــزه  د زندګـــي  ختمه  شــــوه\n\nتا چــــــه دا مست نظــــر لۀ ما واړه وۀ\nمسته جـــــذبه مې د مستی ختمه شوه\n\nستا خونړو سترګو که مړ کړم پۀ جوند.\nښه شوه خدشه مې د مرګی ختمه شوه\n\nګل رنګه یاره چه محفل ته راغـلـــې\nرنګینی راغله بی رنګـــی ختمه شوه"},{"instruction":"تا چـــه د زلفــــــــــو په زنځیر اوتړو","input":"","output":"روغ شو آسره  د لیونــی ختمه شوه\n\nد جاهلانــــــو شور به هله تهم شی\nکه د داناؤ خامـــــوشی ختمه شوه\n\nبیا به پۀ ټول جهان هغسې راج کړي\nد پښتنو کـــه  بدنیتــی  ختمه  شوه..\n\nطمع او خوف بنده کړی خلاص له اخلاص.\nځــکه بی لــــــوثه بندګی  ختمه  شـــوه\n\nستا توجــــــو مې چه  حاصله نه کړه\nبس حـــوصله زما بیخی ختمه شوه\n\nغم دې چه راغې بیا د یو نه دوه شول.\nبیا مې خــــوندناکه تنهائی ختمه شوه\n\nخون در بخښم ما پخپل لاس ختم کړه\nکه دا خون خـــواره جدائی ختمه شوه"},{"instruction":"رقیبه ختم به شی خـــوند ده مینې","input":"","output":"ستا او زمــا که دوشمنی ختمه شوه.\n\nتا چه راپورته کړې خــــــمارې سترګې\nساقـــــی زما بس تشنګی  ختمه شوه\n\nګِن کړه تار تار کچکول ټوټې ټوټې کړه\nبهلـــــوله مرګ دې ملنګی  ختمه شوه\n\nله هدایت به شو محـــــروم بهلوله\nکه سهاره مــــو د مهدی ختمه شوه"},{"instruction":"ګل لـكـه پـه بـاد د سـحر اوسپړي","input":"","output":"شوق مې قصـه سـتا د نظـر اوسپړي\n\nجار يې له فرهاد، فرهـاد يـادونو شـم\nراشي د چوپتیـا راتـه غـر اوسپړي\n\nڅه خو يې خبرې دي خـوږې خوږې\nڅـه نـازكـه خـولـه پـه هـنر اوسپړي\n\nسـتا د لـېونـي خـبرې څـه دي خـو!\nخولـه لـكـه ورغلى پـرهـر اوسپړي\n\nزړونـه خـو ممتـازه دي اوده پراتــه\nراشي سـحـر سـترګې د سر اوسپړي\n\nځه ځواني لاړه ستا د زلفو په ول نه وايمه\nخو د حالاتو په نخرو به غزل نه وايمه\n\nهره ښکلا د وخت هوا لکه خسڼي يوړه\nتش د ريدي د سرو ګلونو د ټل نه وايمه"},{"instruction":"بس دا يو شی زما د فن د جوارۍ ګټه ده","input":"","output":"چې زۀ سندرې د ژوندون په چل ول نه وايمه\n\nما ته تمغه د بادرۍ تړي خو شرط يې دا دی \nچې به د دې خاورې اتل ته اتل نه وايمه\n\nما او حالاتو نن په دې دعا د خېر وکړله\nساز ته به ساز وايم خو غل ته به غل نه وايمه\n \n\nد حالاتو په کارګل کې کـه ايـسـار يـم\nخود حسـن د کشمير دې دعويـدار يـم\n\nاوس مې هم د وره په کـخ پـسـې مـخ اوړي\nڅنګه راغلـې چـې لا زه په انتظـار يـم \n\nښه شوه تېرويســتم سـاده سـاده مخونـو\nزما طمع كېده ځـان تـه چـې هوښيار يـم\n\nد ښايسـت د تـنـدې دغـه يـو عـلاج ؤ\nسترګې سترګې شـوم ولاړ په هـره لار يـم"},{"instruction":"تبــرو پېښـو او خـبـرو پـسـې زړه خـورم","input":"","output":"زه اكـثـر کـنډو کـپرو پـسـې زړه خـورم\n\nزرپرست نـه يـمـه سـترګو نه دې جـار شـم\nخو په دغـه ملغلـرو پـسـې زړه خـورم\n\nیا خو دا ده چې مـلـګـري زمـا زړه خـوري\nیا خو دا ده چې ملګرو پسې زړه خـورم\n\nزه په ویـر بـانـدې لـه تـانـه ښــه پـوهېږم\nزۀ خـبـر يـې پـه سـندرو پسې زړه خـورم\n\nاول سـتـا خـــبرې وكـرم بـيـا خـفـه شـم\nزه ممتـاز يـم پـه شـکرو پسې زړه خـورم\n\nکه زه نه وای تا به ځان لره بلل څوک\nپه پالنگ به دې دا هسې درختل څوک"},{"instruction":"چې پالنگ ته یې په مینه وربللې","input":"","output":"د خانۍ په دود به ولي ورختلې\n\nعشق مشرب د رستم نه دی، د مجنون دی\nدې په تله د مجنون باندې تللې\n\nچې ککره دې د عشق په اور گیا شوه\nبیا دې ولې نامحرمو ته ویلې؟\n\nکه په ټول جهان کې یو ته نارینه وای\nکه عاشق نه وای هرگز یې نه منلې\n\nعشق مغل نه دی چې توره ورته کاږې\nبې له تورې او تلواره به ورتللې\n\nمینه لوبه د تسلیم ده، بل څه نه ده\nسره پالنگ ته دې کږه کړه ولې خولې\n\nچېرې عشق، چېرې لوخړې د جنگونو\nچېرې موج د حماسو، چېرې غزلې"},{"instruction":"چېرې ناز د ښاپېرو په عاشقانو","input":"","output":"چېرې جنگ د سرنوشت او د مرچلې\n\nچېرې مټې تاوول له ښکلو نجونو\nچېرې ځغاستې د سرتېرو ډلې ډلې\n\nچېرې چیغې د سپرو د مرگ په رغولي\nچېرې خوله په خوله د مستې نازولې\n\nچېرې لوبې د تیغونو په سرونو\nچېرې خوب په سپینو لېچو د آغلې\n\nپه طغیان د حماسو کې را په یاد شوې\nسر اخیستې د لایق عشقي غزلې\n\nکه د عشق معراج ته درومې لویی مه کړه\nد خانۍ غرور مهار کړه که ورتللې"},{"instruction":"داسې په سپک نظر رامه ګوره د ښار لالیه","input":"","output":"په تن جامې به مې زړي وي خو پليتي نه دي \n\nنه مې شــر نـــه مـــي فـســـاد خوښ دے \nزما د مينې ژوند آباد خوښ دے \n\nدادَ ګلونو د رنګونو وطن \nظالمه ولي دي برباد خوښ دے \n\nداســــروهــلــے بروھلے بچے \nدامن غيره کښې مې ښاد خوښ دے \n\nماله احساس د ژوندانه راکوي \nځکه می ستاد ميني ياد خوښ دے \n\nد خاورو کرد خوبه په سر لرمه \nچې مې ديار د کلي باد خوښ دے \n\nوخته دا زړۀ مې په چړو او څيره \nدلیونی چی می فریاد خوښ دے \n\nشوکته نه کومه وعدې د مينې \nژونـدلـــه غــمـونـو مـــی آزاد خوښ دے \n\nچې ستړی د زړۀ سترے مزدوری نه کور ته راشم \nمور مې په لاس ښځه مې لاسو کښې پولۍ لټوي"},{"instruction":"نه په سر اونه په زریم","input":"","output":"زۀ د مینې جوارگــريــم \n\nبس هم دا می سرمایه ده \nچې بدنــام پـه لــروبــريــم \n\nرحدونه چې ئې نيشته \nزه په داسې لارو سريم \n\nچې الوت ئې تر آسمان دے \nهغې فکر وزريم کروزریم \n\nد مالدارد مــانــــی لـري \nد غريب د کوڅې وريم \n \nدَرنا وروراکے يم  \nنه د جنګ او نه دشریم \n\nتيارې واړه رانه تختي \nخریکواله سپین سحریم"},{"instruction":"ځان به د تاریخ په آئينه کښې چرته نه مومي","input":"","output":"کومې زمانې چي زبر ولي قلمکار نه وي\n \nبس چی غریبۍ سره مخ شوې یو \nډېرې بې وسۍ سره مخ شوې یو \n\nهره يولحظه يې د غم ډکه ده \nداسي زندګۍ سره مخ شوې یو \n\nبته يې دګټې تاوان نه لګی \nداسـي جــوارۍ سره مخ شوې یو \n\nخـدایــه د وصال باران راوورې \nډېر د اوچ سالی سره مخ شوې یو \n\nفرق په کښي د غل او د سازنۀ کېږي \nدارنګې نړۍ سره مخ شوې یو \n\nويني ديو بل په لپو لپو څښي \nڅنگ مسلمانی سره مخ شوې یو"},{"instruction":"چي مي جانان خفه دے","input":"","output":"دا تول جهان خفه دے \n\nولـــې بـــه نـــه ژاړمه \nدَ زړۀ درمــــان خـــه دے \n\nچې قدردان دے زما \nهعه انسان خفه دے \n\nدعــا كوي مــلــګرو  \nکل خندان خفه دے \n\nزمــادَ زړه د كـــلي \nوړوکــې خــان خـفـه دے \n\nشوکته نه پوهیږم \nچې ولي ګران خفه دے"},{"instruction":"نه می بابا شته نه بې بې اختره","input":"","output":"ډېريم بې شوکه بې اسرې اختره \n\nستاد راتلو غږ چې به کله اوشو \nماله به يې جوړې کړې جامې اختره \n\nمونږه سره ډوډۍ په اور توده کــړه \nخـلــقــو ويشلې پراټې اختره \n\nهر چا خندا او خوشحالی کولی \nزه گرځېدم ښپــي ابـلـــه ښيي اختــره \n\nدې غـريبـي ورته ورپرې نه ښودم \nډېر ارماني ووم د ميلي اختره \n\nچا مې په سر لاس د شفقت کینبود \nووم په ژړا اوسترګې سرې اختره \n \nزۀ خريکوال د بې وسۍ غېږه کښې \nوکــرمـــه چاته آوازې اختره"},{"instruction":"نصيبه ستا له غېږې مـونـږه تماشې وړې دي","input":"","output":"مونږ چې په خپلو اوږو خپلې جنازې وړې دي \n\nخیال د محبت دې په زړګي کښي راولم \nدا ځلي دي کلي ته سپرلي کښې راولم \n\nستانه چی دښار رنگینی هبري شي \nنن دې د شړشمو په پټي کښې راولم \n\nمونږه مبلمانه د خدائے رحمت کنو \nولي درته کرښي بـــه تــنــدي كښي راولـــم \n \nولاړ به یو په سخته کښي يو بل سره \nدغه یو احساس په ګاونډي کښي راولم \n\nشاعریم قلمکاریم د قام سترګې یم شوكته \nشعور د بیداری به هر زلمي کښې راولم \n\nدَ ژوند د خلي نه به تپه د خوشحالۍ پورته شي \nد ظلم لاس که لږ د مينې د مرۍ پورته شي"},{"instruction":"د نفرتونو کرد نپولے نظرونه ښکاري","input":"","output":"زما د کلي جُونه څنګه په بلۍ پورته شي \n\nبیا به تازه شي سوې لوې لوغړن ګلونه \nکه يې د سره دا د اور توده سیلی پورته شي \n\nکلي په کلي چم په چم به تذکرې شروع شي \nزما چي کټ د جنازې ستا د ډولۍ پورته شي \n\nشوکته زور به د قلم هله ټوپك أومني \nچې دوطن دهره کوره ملالی پورته شي \n\nپه تن جامه فقیر او په زړۀ خان ووم په يو وخت کښې \nزۀ هم د چا د خوږ زړګي ارمان ووم په يو وخت کښې \n\nد فکر په تسبوؤ به مې ديار ذکر کولو \nچي قبد د تورو زلفو په زندان ووم په يو وخت کښې \n\nترنيمو نيمو شپوبه مې تصوير ته ژړېدله \nدومره په يو ښکلي باندې ګران ووم په يو وخت کښې \n\nدیار په یو دیدن به زه د سرو مال نه تېر شوم \nخدائے زده که په ګټه په تاوان ووم په يو وخت کښې"},{"instruction":"بد که زمانه راته را گوری ته خومه گوره","input":"","output":"يه پښتنې ستا خوزۀ جانان ووم په يو وخت کښې \n\nنن هغه مسیحا می په زخمونو شيندي مالكي \nشوکته چې د چا د زړۀ درمان ووم په يو وخت کښې \n\nداسې به يو کور داســـي يـــو چـــم نـــه وي \nجوړ چې په کښې ويـر نــه وي مـــاتــم نــه وي \n\nڅنګه به دمينې په معنی رسي \nلاس کښې چې کتاب نه وي قـلــم نـــه وي \n\nدلته تر هغې کلونه مه راوړه \nڅو چې د وحشت اورونــه تـم نـه وي \n\nدلته د زخمونو ماهران اوسي \nخو دلته کښې پر هر لره مرهم نه وي \n\nنه غواړو توده ډوډۍ سره ښه ده \nبس خوپه بې وسو دې ستم نه وي"},{"instruction":"ډېر ئې درهبــر پـــه نــامــه لـوت کــرمــــه","input":"","output":"نور دې د شين سترګي داكــــرم نـــــــه وي \n\nځه چې خريکواله هلته یو سو ژوند \nچرته چې دژوند سترګو کښې نم نه وي \n\nور که نامـــه دې شي د ښار د لباسي رنګونو \nپه ما د کلي خره پره لیونی گرانه ده \n\nیه کوم امید به مې نيول د زندګۍ لاسونه \nزرگیه هر چا راکول به دتګی لاسونه \n\nیارانو چاته به دا خپله بې وسي وايمه \nزما د کور خلق زما ردي په مرۍ لاسونه \n\nمونږ لوئے وړو به ورله هره شپه تکور ورکوو \nزما د پلار چې به زخمي کړل مزدوری لاسونه \n\nزه د هغي پښتني حق د چانه او غواړمه \nچې د پردي کور په کارونو کړي پولۍ لاسونه \n\nزه به د خپل کلي خانانو سره ځان ګاڼه کړم \nستاد بنګړونه خالي مه شه لېونۍ لاسونه"},{"instruction":"وئيل يې مادې وروڼه مړه کړي ستا د مينې په سر","input":"","output":"شوکته چاله به ور نه کړم په مرضی لاسونه \n\nزما دې واړه ژوند له کاره اوځي \nخو معاشرې نه دې بد کاره اوځي \n\nدير ارمانونه به په وینو سره کړي \nچې نفرتونــــه لـــــه دې ښاره اوځي\n\nدپاکې مينې هغه پاکې وعدې \nزما د زړه نه کـلـه یـــاره اوځي \n\nرنګ د ښائست يـې مخ کښې پاتې نه شي \nدچاغمونه چې د شماره اوځي \n\nد درد تپه چې نه کړي څه به کوي \nزره چی د هجر له گزاره اوځي \n\nزما قاتِل زما په کور کښې وسي \nخدائی زده چې څه به د دې لاره اوځي"},{"instruction":"د خريکوال د ژوند تصویر ته گوره","input":"","output":"چې د حالاتو د ناتاره اوځي \n\nنن مې د وصل په جامونو باندې څښل کړي دي \nکلونه پس مې د اشنا مخ ته کتل کړي دي \n\nخدائے خبر ولې په دې خلقو باندې اور پورې شو \nمونږ په زخمي زړونو یو بل سره خندل کړي دي \n\nماخودَ خپلي لبونی مینی اعزاز ګڼلی \nهغې له ما پسې ښېري او که کنځل کړي دي \n\nزما دزړه زخمونو بيا هغه دې خُلې پرانيستې \nدا چا د مینې د تارونو مې چېړل کړي دي \n\nهغه محلت هغه کوڅې له مانه نه هیرېږي \nهلته کښي ما په خپلو اوښکو لمببدل کړي دي \n\nپه نوم د خپلود نامې نه مې اوس يره کېږي \nما سره څومره چې بد کړي دي نو خپل کړي دي"},{"instruction":"شوکته دا د وخت تيارې مو څه کولی نه شي","input":"","output":"مونی همیشه درڼاګانو په لار تلل کړي دي \n\nوينې چې د وينې بدخبرۍ ته غاړه ايښې ده \nځکه په صحرا می زندګۍ ته غاړه ایښي ده \n\nماته د نفرت دکلي کور خبرې مه کوه \nما خوبس دميني بنجارۍ ته غاړه ايښې ده \n\nته که ښکلی ئي کنه خو خدائے درمئین کرے یم \nستا په قد قامت می شاعری ته غاړه ایښي ده \n\nما خووئيل چې زه به له حالاتو خودکشي کوم \nاوس مې ستا په څنګ کښی زندگی ته غاړه ایښې ده \n\nزه د کلي خان وومه خو ستا مینې ملنګ کړمه \nځکه می خانی کښي ملنګی ته غاړه ایښي ده \n\nسرو مال به دواړه په کښي بائیلمه پوهیرمه \nبیا می هم جانانه ستا یاری ته غاړه ایښي ده"},{"instruction":"زۀ شوکت د ښار د لباسي ښکلوؤ پروانۀ کړم","input":"","output":"ما خوبس دكلي لېونۍ ته غاړه ايښې ده \n\nوعدي د خپلي ميني ماتوه راځه \nمالګی په زخمونو می شینده راځه \n\nچا دې وايــه مــانـه زړه تور کړے دے \nمـــاتــه يــې راوښـایــه کـو څــه راځه  \n\nهسي نه دنیا دے د نظره کري \nماله چې راځې په نیمه شپه راځه \n\nما درته په لار زړۀ غورولے دے \nمستې قدمونه پرې ارده را ځه \n\nمامي مورته ټوله قیصه کړې ده \nکرانه خریـکـوالـه اوس ډاډه راځه"},{"instruction":"دا مو په څه ګناه خطا وژني","input":"","output":"چې کله تا او کله ما وژني \n\nچاته د دې ظـلـم فــريــاد وکړمه \nپرون مي رور نن مې بابا وژني \n\nپه چایقین په چا باور ولرم \nما چې د خپلـو پــه صــلا وژني \n\nدا خو انسان اډو کيدلی نه شي \nچې مې په کور کښې د مولا وژني \n\nهغه لاســونــه دې په اور اوسوزي \nچې د ګلانو پرې ښکلا وژني \n\nشوکته کله به مون شان پېژنو \nدغه یوفکر مې بيا بيا وژني \n\nستا په لوري مي نظر دے مره راشه \nسبا کلي کښې اختر د مړه راشه"},{"instruction":"لوئے واړه د خوشحــالـي سـنـدري وائي","input":"","output":"څومره ښکلی مازیګر د مره راشه \n\nد وصال دمر همونو پټی راوړه \nدريسي مي زړه پر هر د مره راشه \n\nهسې نه چې مې غـمــونــه لـبـوني کړي \nپه ماشوے ئي اثر دے مــره راشه \n\nد غماز جادوګري مو جُدانۀ کړئ \nشروع کړے ئی منتر دے مره راشه \n\nستالیده مې بس ارمان دے خریکوآله \nخلاص مې پرېښے د زړه ور دے مړه راشه \n\nماته له درست جهانه گران دی زما کلے \nهم مي روح او هم مې ځان د زما کلے \n\nشنه فصلونه يې پټو کښې رقص ثاني کړي \nد ګلونو د رنګونو گلستان دے زما کلے"},{"instruction":"د کابل او د خیالي د سيند تر مينځه","input":"","output":"په غبرتي زلمو ودان دے زما کلے \n\nپه پینځه اویا کلوز آباده دو آوه ده \nخود همه کلوؤ سلطان دے زما کلے \n\nمیلمه دوسته غريب دوسته په کښې وسي \nپه پښتو باندې قربان دے زما کلے \n\nدا تور داغ د دشمنوؤ دې ترېنه ورك شي \nخریکواله د مودو نه په ارمان دے زما کلے"},{"instruction":"چې په کښې ستا د مخ لیده نه کېـږي","input":"","output":"هغې محلت ته رانــه تــلــه نه کېږي \n\nزۀ په کښې وينم دَ خپل مرگ عکسونه \nخوستادمینې نه مې زړه نه کېږي \n\nشوکې ډاکې او بې ګناه قتــلــونـــــه \nوايه په دې وطن کښې څه نه کېږي \n\nچي زړۀ کښي نۀ لری احساس دميني \nزمانه هلته ژوندانه نه کبری \n\nحال دشوکت چي تـرجـانـانـه يــوســي \nریباره دومره در نه ښه نه کیږی \n\nښه ده په خُـلـــه چې دې پـــغـور نشتۀ \nاوس مې په زړه کښې هغه زور نشته \n\nځان سره يې غــلــے آئیــنـــه کښې اووے \nمیخانه شته دے خو میخور نشته"},{"instruction":"مائي دپلارنه چي رشته غوښتله","input":"","output":"وئيل يي مړه ستاسو کور نشته \n\nښكاري وحشت له زړونو تلے نہ دے \nداچي حجره کښي ټنگ ټکور نشته \n\nهر څوك تړي د ګناهونو ګيډۍ \nچا سره غم اډو د کور نشته \n \nتلم خریکوال به خامخاله کلي \nچې پکښي ستاد بنگرو شور نشته \n\nچې راته ګورې د هر خوانه سوزي \nدا خلق ولي ستا او زمانه سوزي \n\nلاس يې زما د لاسه زر راښکوو \nوې په تناره ډوډۍ له مــانــه سـوزي \n\nاوس مې د خپلو څکه يره کېږي \nجونکړه اکثر خپلي گياه نه سوزي"},{"instruction":"ځير دے زما وجود دي ټول اوسوزي","input":"","output":"خو د وطـن مــــي دې ښکلا نه سوزي \n\nكه د ملك او ملا خُـــلــــي بـــنــدې شي \nهلته هم ه دلتـــه بـــــــه دانــــــه ســــوزي \n\nشوکته تا چې زما خوا کښې وینی \nڅنګه به او وایه دنیا نه سوزی \n\nكُلې چې ستا دَ خياله أووتمه \nلاړم د ژوند د جاله أووتمه \n \nزما ارمان زما قاتل اوختو \nبس دے فالي د فاله او وتمه \n\nسوې آهــونــه او د زړه دردونه \nښه شوه ددې جنجاله او وتمه \n\nد محبت کلي ته څه لاړمه \nچي د سیالو د سیاله اووتمه"},{"instruction":"چې هر نظر مې دلیدو ترے وو","input":"","output":"اوس د هغــي كـمـالــه اووتــمـه \n \nشوکته کور ته به دیدن درورم \nکه د سختو د حاله اووتـمه \n \nچې مشال د چا د مينې په کښې بل دے \nدا د خاورو ختمو کور راتــــــه مـحـل دے \n\nبې له یاره دبل چا خبرې نه اوري \nپه زړګي باندي مي شوے دا څه چل دے \n\nما يې خاورې رانجه کړي دي د سترګو \nګرانه یاره چي دې ایښی چرته پل دے \n\nهغې وئیل دنيمو شپو گرځیده پریږده \nد اعتبار زمانه نه ده وخت بدل دے \n\nپه پردي لاسونو مار وژل ښه نه دي \nدهوښيارو خلقو شوے دا متل دے"},{"instruction":"ښه په وينو ئې سنګهار کړه خریـکـواله","input":"","output":"دريبار په خله يي غوښتي ستا غزل دے \n \nما چي لیدل هغه خوبونه ټول دروغ اوختل \nدَ چا وعدې او قسمونه ټول دروغ اوختل \n\nزرگیه تا به جوړول چي تل د خیال په زمکه \nهغه مانی او محلونه تول دروغ اوختل \n\nنه پرې زۀ گران شوم نه زما شو جانان \nدَمُلا ساخت او تـعــویــونــه تــول دروغ او ختــل \n\nمونږه پرې هسې د یو بل نه ګرېوانونه اوشلول \nهغه د خان کاکا باغونه تول دروغ اوختل \n\nريباره تا چی به راوړل دلبوني د لوري \nهغه سوالونه جوابونه ټول دروغ اوختل \n\nشوكته تا چې له ډېر نازه ګرځول په جېب کښي \nهغه رومال هغه خطونه ټول دروغ اوختل"},{"instruction":"مات شوي تير له په کوټه کښې زمونږ ستنه نه وه","input":"","output":"زمونږ په ټول کلي کښې مونږ د پاره ونه نه وه \n\nما به دګوړې دَ چکۍ سره ډوډۍ خوړله \nدومره غریب ووم چی قمیص ته ميلمنه نه وه \n\nزما نصيب كښي جوړي ليك د راحتونونه وو \nګنې دزړۀ شيشه مې هیچاته خيرنه نه وه \n\nډېر که د موردَ جُدائی درد نــولـے یـم خـو \nخوشحال په دے يـمــه لـه مـا چـري غمجنه نه وه \n\nهغه دظلم د وحشت دور مــې نــه هـــريـږي \nچي د چا سر نه وو د چا په تن څرمنه نه وه \n\nچې را په غاړه وه سهرا د بې وسۍ شوکته \nد چا په خله زماد حال اډو پوښتنه نه وه \n\nستاد ميني یو نظر ته لارکښي ناست يم \nترے ترے سمندر ته لارکښي ناست یم"},{"instruction":"که دي زړۀ راباندي خوک شو راله راشه","input":"","output":"ستاد کلي هغه سرته لار کښې ناست يم \n\nپردے کلے پردے چم پردي مخونه \nکوم ویردزړه پر هر ته لار کښې ناست يم \n\nپه لیدو چي ئي ناروغـــــه زړه رغـيــــږي \nبختور ښکلي بشر ته لار کښې ناست يم \n\nپښتانه چې ټول یو موټی کړی شوکته \nبس يو دارنګې رهبر ته لارکښې ناست يم \n\nدَ درد او د اهونو سلسله ده نیمه شپه ده \nزړه راته سپړلې ستا قیصه ده نیمه شپه ده \n\nد چا په اوږه سر کېږدمه چاله آواز ورکړم \nزما د ارمانونو جنازه ده نیمه شپه ده \n\nغمونو د اشنا مي ذهن داسي منتشر كړو \nخطا رانه دَ خپل کاله کوڅه ده نیمه شپه ده"},{"instruction":"يوزۀ يو تنهائي بل مې ارمان په وینو سور دے","input":"","output":"ژوندون زما څه داسې تماشه ده نیمه شپه ده \n\nزما بي غمه ياره څه بې غمه کټ کښې پروت يې \nبه راغلې په شوکت د غم شېبه ده نیمه شپه ده \n\nراجوړ په کښې موسم څه لېونی دے کلې راشه \nراغلی زمونږ کلي ته سپرلے دے کلې راشه \n\nته ورته د زلفو نه کمڅۍ په مینه جوړې کړه \nساتلے درله ګل مي صحرانے دے گلې راشه \n\nخوند کړي د غنمو په پټو کښي زېر ګلونه \nپه پاڼویی شبنم دانے دانے دے گلی راشه \n\nیوزۀ په کښی بی څوکه بی جانانه یم جانانه \nنور څنگ کښی د هر چا سره لالے دے گلی راشه \n\nراشه چی ګلونه د سپرلي يو بل له ورکړو \nپه زړه می دا ارمان د زمانے دے گلی راشه"},{"instruction":"جولۍ يې د ګلونو ډکه کړې لار كښې ناست دے","input":"","output":"شوکت خوستاد مینی لہونے دے گلې راشه \n\nدا طبیبان پرې واړه نه پوهيږي \nجانان په رنځ زما د زړه پوهيږي \n\nچې دزړۀ کور ئې له هوسه ډك وي \nهغوي په پاکه مینه څه پوهیږي \n\nبس دے بیانه درځم آشنا کلي ته \nما باندې هلته لوئے وارۀ پوهيږي \n\nنپوس ترې وکړه چې يقين دې وشي \nد درد په اوښکو مې لېمه پوهيږي \n\nشوکته غر په خلۂ کولے نۂ شو \nخپلو کښې زړونه زمونږ ښه پوهيږي"},{"instruction":"چي مــــې لاسونو کښې دنيـــا نشـتـه","input":"","output":"راسره مینـه دَهیچا نشته \n\nراڅه چې بېرته د غم کورته زغلو \nزمونږ په برخو کښې خندا نشته \n\nزما په خوک چی به ئي زړۀ خوګیدو  \nنن مې هغه بي بي بابا نشته \n \nزه به د کلي پسرلي څه کړمه \nچې پکښي سترګي کلي ستا نشته \n\nڅنګه به روغ شـمـــه شـوکـتـــه وایـــه \nچي مي د خوگ زړۀ مسیحا نشته \n \nهغه چئ اشنا ليونے شوے ووم \nتا پسې والله لیونے شوے ووم \n\nپس دے بیا د مینې سُودانه کومه \nزۀ په دے سودا لیونے شوے ووم"},{"instruction":"تا راله ساختـونـه تعویذونه کول","input":"","output":"يــاد دې شي مُلا لہونے شوے ووم \n\nبيادَ جُدائــــي خبــــري مـــــــة كـــوه \nوومه چې جُدا لیونے شوے ووم \n\nمور به مې خفه دلگیره ناسته وه \nکړه به يې ژړا لبونے شوے ووم \n\nټوله شپه مې ستا تصویر ته تېره کړه  \nغم کښې دې بېگاه لیونے شوے ووم \n\nکلي نه شوکته خلقو ویستی ووم \nپروت ووم په صحرا لہونے شوے ووم \n\nماویل که مانه لېونۍ شرمیږي \nپوهې شوم زما په غریبی شرمیږي \n\nچې په کښې نه وي د دولت رنــګــونــه \nښکلي په داسې زندګۍ شرميږي"},{"instruction":"څه وکړمه وس چې مې د زرو نشته","input":"","output":"جانان دزینړو په نتکۍ شرميږي \n\nماته مې پلار وئيل چې خوار به وسي \nبچے چي څوك په مزدوري شرميږي \n\nکچکول په غاړه ستا کوڅه کښې ښه یم \nکله ملنګ په ملنګۍ شرميږي \n\nخُله يې رالـه راکړه د حجاب دنـنــه \nشوکته دومره لــبــونــی شرمیږي \n\nزه پــــه کــوم ظــلــم د دوران وژاړم \nستالوپته که خپل ګریوان وژاړم \n\nچې ډېر مې اوز بيخي د زړه دردونه \nلاړ شم کوڅه کښې د جانان وژاړم \n\nلږ خو مې پرېږدې د دنيـــا غــمــونــو \nچي په مزار د خپل ارمان وژاړم"},{"instruction":"خپل راته ښائي د پردو مخونه","input":"","output":"چاته دا خپل نصیب ویران و ژاړم \n\nدي خونړي غوندي ماحول کښي د ژوند \nیاره تا وژاړم که ځان وژاړم \n\nشوکته نه لري چي زړۀ کښي رحم \nپه حال د داسې مسلمان وژاړم \n\nتا خوبه ای درده څه پر هر غیره کښې اونیسی \nمونږه لبوني به کوم بشر غېږه کښې اونيسي \n\nسترګې به ئې پټې کړم په بدو څه به نه وایم \nلي که مي د میني د نظر غیږه کښي اونيسي \n\nکله چې ترې خله ملګرو او غواړم په مینه زه \nوائي درنه لاړمه څادر غيره کښي اونيسي \n\nزۀ پرې یو زره چي خپل ارمان له سترگی توری کرم \nبيا مې دې د هجر مازيګر غېږه کښې اونيسي"},{"instruction":"هیڅ کله به مره شوکته نشی د حیا شمعي","input":"","output":"فکر که دا خلق د محشر غېږه کښې اونيسي \n\nدَ چا شل وو د چا سل وو رنگونه آئینه کنی \nوختونو راته اوښودل مــخــونــه آئینه کښې \n\nو ظلم دَ داغونو نشانونه په کښي ښکاري \nبیامه کنده زرکیه پرهرونه آئینه کښي \n\nښائست دستم بیا جوړې بازار ښه گرم کرے \nپراته ريښې ريښي دي گربوانونه آئینه کښي \n\nدا دوه ورځي ژوندون تبرول هم را باندی گران شي \nچې اووينو د خپل پردو نیتونه آئينه کښې \n\nموني څه به د سپرلي د رنګينو سندري وايوو \nپه سرو وينو کښې وينو ارمانونه آئينه کښې"},{"instruction":"دا خپل زخمي زخمي احساس به ژاړو خريکواله","input":"","output":"دوران راله راوړې دی دردونه آئینه کښي \n\nخه په خندا خندا مې زړه له د غم شپه ورکوي \nخلق مي ميني له رنګونه عجیبه ورکوي \n\nموني په زخمي لاسونو وینځو د تهمت داغونه \nخلي دي چي يو بل له زمونږ د عشق قيصه وركوي \n\nلاسونه يې پورته کړل زما په روحيې او بخښله \nرقيب له خُله جانان زما په جنازه ورکوي \n\nبيا مي دزړۀ چنې ورغلی دی هغې کاله ته \nخدائے خبر څه به چې جانان په وظیفه ورکوي \n\nچرې به اووائي رښتيا د دې کــو څــې بــادونـــه \nترڅو به زړه له د دروغو تـسـلـه ورکوي \n\nدَ د زړه پر هر په کښې شوکته هم ګنډلی نه شو \nوخت می نظر له آئینه ټوټه ټوټه ورکوي"},{"instruction":"مونږه په ویر او په ماتم خپلې ښادې کړي دي","input":"","output":"دوران همیش لوبې زمونږ په زندګې کړي دي \n\nملګرو د لارې کوڅې د هېرولو نه دي \nدلته زما ارمان وړې وړې سلګی کړي دي \n\nزماشلیدلی گریوان هم وختونه نه معاف کوي \nما او زرګي ورته بلها ملت زاري کړي دي \n\nلرګي په لاس د کلي خلق راغونډ شوي دي بيا \nدزره بلبل می دوه ټپي څه لـبــونــي کړي دي \n\nزارۀ کتبوی کښی چی کرلي وو تا په خپلي بلی \nهغه اوچ شوي را مبيل بيا تازه غوټي كړي دي \n\nدي پېرزونې له د ژوند کومه نامه ورکړمه \nشوکته مونږه په ځوانۍ کښې هم پيرني کړي دي"},{"instruction":"يا سوزیدو له ئې زما مړۀ تنورونه سره کړل","input":"","output":"دكلي خلقـو زمـونــي مـيـنـي لـه اورونه سره كړل \n\nزما لاسونو له نکریزې ستا په ښار کښې نه وې \nپه خپلو وينو مې اشنا ځکه لاسونه سره کړل \n\nڅومره ارزانې شوې زړګيه د بې وسو وينې \nچي ظالمانو پرې د خپل کور دېوالونه سره کړل \n\nيوڅو پېسو باندې خرڅيږي ستا په ښار کښي مينه \nزمونږ د کلي لېونو پرې ګرېوانونه سره کړل \n\nزمونږ په برخه کښې دهشتونه او ازغي به وي نو \nګنې سپرلي خو ډېر پیکه پیکه ګلونه سره کړل \n\nپه سمندر کښې مې ژوندون دې خو بس تږې تږې \nسرته مې يار ايښې زنګون دے خو بس تږې تږې"},{"instruction":"دا چاوئیل چی د الفت په لار سخا نشته دے","input":"","output":"مونږ له راکړې ئې جنون دے خو بس تږې تږې \n\nپښتو مني، غيرت مني خو محبت نه مني \nزمونږ د کلي دا قانون دے خو بس تږې تږې \n\nد ژوند په لاره کښې د مينې مشال بل ساتمه \nمل په تیارو کښي مي بېلتون دے خو بس تږې تږې \n\nستا په لټون کښې يم روان د ګړنګونو خُلې ته \nپروت په نصيب کښې مې کړون دے خو بس تږې تږې \n\nمونږه هم پېژني د وصل ليوني وختونه \nزمونږ د مینې لوئے مضمون دے خو بس تږې تږي \n\nشوکته حُسن ته چې ګورم داشـنــا پـه رخسار \nشين خال ئې زنه کښې درون دے خو بس تږې تږې \n\nدلته څوك نه مني د ميني محبت خبري \nواعظه مه راوړه دي چم ته د الفت خبري"},{"instruction":"مونږه د مينې په ګناه کښې زندګي موندې ده","input":"","output":"شیخه کوه ته د دوزخ او د جنت خبرې \n\nمونږه دمينې د کعبې پــه طـرف نـیـت تړلې \nزمونږه نه لګي د شر او د نفرت خبري \n\nاوس د بلې سر له مې نه راځي جانان ملګرو \nخداي خبر څوک ورته کوي د شرارت خبري \n\nپه کور دننه د پردو غوندې ژوندون تېره وو \nخلق دي نه کوي زمونږه په قسمت خبرې \n\nشوکته چرته چې سپرلے د محبت را درومي \nراته کوه د هغه کلي د محلت خبري \n\nخوښ د دنيا چې په نظر نه شو مونږ \nبیادیو بله هیڅ خبر نه شو مونر"},{"instruction":"داسې تـالـه کړو د وختونو سیلو","input":"","output":"چې مخامخ په يو ډګر نه شو مونږ \n\nستابي رخـــې داسې كـــانــې کړي دي \nپوهې په سحر او مازیګر نه شو موني \n\nبه تیار فصل موکلی شوې ده \nملګرو سیال به په اخترنه شو مونر \n\nراسره ښپو کښي شو ازغي ملګري \nچې په گلشن کښې همسفر نه شو مونږ \n\nشوکته وی چې ويني ويني حالات \nچرته يو ځائے به په ګودر نه شو مون \n\nپه وېر ژړا مو ماښامي تيريږي \nڅه غم لړلي زندگي تيريږي \n\nبي غــمــه یـاره تاته څه پته ده \nڅومره مې سختي پۀ زړګي تيريږي"},{"instruction":"ستاد ښار خلق يې په کــانـړو ولي","input":"","output":"ستاپه محلت چې لېوني تيريږي \n\nغوتي دارمان مي سترګي نه پرانیځي \nګنې بې شمېره پسرلي تيريږي \n\nد خپل نصيب په بې وسو وژاړم \nراباندي خپل پردي پردي تيريږي \n\nشوکته خوند د هغه ژوند به څه وی \nچي بي له ميني بي لالي تيريږی چې بې \n\nجانانه تا چې په لوظونو خاورې واړولې \nماهم په خپلو ارمـانـونـو خاورې واړولې \n\nورځ په محشر به دے غمازه د ګرېوانه نیسم \nتامي د ژونـد پـه امـبـدونـو خاورې واړولې \n\nمايې دښپو خاپونه هم یو تبرك ګنړلو \nناترسه بادیې په خاپونو خاورې واړولې"},{"instruction":"ما وئيل يُوبه سم ګلونه د اشنا زلفو له","input":"","output":"سپیره خزان په سرو ګلونو خاورې واړولې \n\nما به لیدل د یارد غېر خواږه خواږۀ خوبونه \nبیلتون ظالم مي په خوبونو خاورې واړولي \n\nزۀ خريکوال د خپلې لارې نه بې لارې نۀ شوم \nدوران که ډېر مې په خيالونو خاورې واړولې \n\nداستړی ژوند مې دمه نه شود جهان په زمکه \nبي څوکه ناست يمه يواځې د ارمان په زمکه \n\nاوس هم زما د زړه په وینو تکه سره پرته ده \nوختونو داسې قتل کرے یم د جانان په زمکه \n\nظالم سماج به د ظلمونو نوره څومره انتها کوله \nستالوپټه ريښې ريښي زما ګریوان په زمکه"},{"instruction":"خود به قیصه د ژوندون نوره په تیارو تیروو","input":"","output":"مونږه چې شمعې بلولې د طوفان په زمکه \n\nشوکته هر چاپه لاسونو کښې خنجر نبولے \nپیدا مې نه کړلو زخمونو له درمان په زمکه \n\n\nوخته راځه چې سـره بـيـــاأوويــنــو  \nدوه ورځې ژوند دے چې اشـــــا أوويــنــو \n\nراشو د خپل ستړي ارمــان غـــږي له \nچرتــه مــئـيــن چـې پۀ خندا اووينو \n \nاوس هم چې ورشم ورته او ژاړمه \nچي هر ګودر تالا والا اووینو \n\nپورته کړو لاس ئې ښائستونو پسې \nچې ليوني تباتبا أووينو"},{"instruction":"زړۀ مې بې واکه په خندا شي کله","input":"","output":"چرته غريب چي په خندا اووینو \n\nدزړه زخمونه مې راټول غوندې شي \nاے خـریکـوالـه چې لږ تا اُووينو \n\nوګرځمه راشمه واپس تش اسويلـي راوړم \nیه زرگیه تاله زۀ د کومې ستا مستي راوړم \n\nدا په غم لړلي زندگي راباندې ګرانه شي \nداسې سوې لوې دیار غېږ له چې ځواني راوړم \n\nستا تهمت په غاړه په تمام کلي راتبر شمه \nبس خوستا کوڅي له دا سهراد ليوني راوړم \n\nبیایي د وصال په بهانه زړه غولوولی دے \nشم چرته مبروته یوه غبره سپيلني راوړم"},{"instruction":"رحیم به رانه شي په دې کانو کانو زړونو کښې","input":"","output":"زه که ورله ډېره خپله اوښکې زندګې راوړم \n\nستاد حسن غېږې لــه دنـيـا بـه دنـيـا راوړې خو \nزه به د پښتو نه درله ډکه غريبي راوړم \n\nنه پوهېر ویاره ستا د ښار ژبه بدله ده \nځکه زۀ شوکت په خپله ژبه خاموشي راوړم \n\nامید د رحم به اوس نور له کوم نـظـره کـړمه \nخپلو دیکه راکړه ګزاریې د کــمـره کـړمه \n\nد محبت د ژوند شباب یم په ښائست پایمه \nلکه مجنون خلقوبې کوره د خپل دره کرمه \n\nځکه خو امن راولم چې امن غواړم مُدام \nوایم چې دا خاوره به پاکه د هر شره کړمه \n\nزړګي ته وايم دَواعِظ مه اوره غلی شه ته \nلږ په قرار کینه غور وکړه چې خبره کړمه"},{"instruction":"زه یم شوکت خریکوال تل د ګلو کر کوومه","input":"","output":"غماز به پاتې د ازغو د سپېره کره کړمه \n\nستا محبت مي داسي حال د زندگی کرے دے \nپه ماد كلي وړو غر د لیونی کړے دے \n\nپه کومه لاره رانه یوړلي دوخت بادونو \nما درته ډېر انتظار گله په بلی کرے دے \n\nپه نیمه شپه مې اشناته د خوبه اوویستلی \nزما ساده زړګي لي خوي نن د خانی کرے دے \n\nدښمن د میني که هر څومره پېري اولګوي \nلبونو کله هم پرواه دزولنی کرے دے \n\nته ئي مني که نه مني راسره ستا خوښه ده \nشوکته فخر مي مدام ستا په یارۍ کړے دے \n\nبندې که خُلې د زمـــانـــي پــاتـــې شي \nڅه به موخـــونــد دیـــارانـــي پـــاتــې شي"},{"instruction":"لالیه پربرده رسوائي کښي ښه يو","input":"","output":"چې په جهان مو افساني پاتي شي \n\nد ژوند کاروانه داسې زغل مه کوه \nچې لبونې له قافلي پاتي شي \n\nستاښکلوسترګو ته به ځان کړم لوګې \nکه سوزېدو نه سپیلنې پاتې شي \n\nبیا به مجنون بیا به فرهاد راولم \nبس ستانظر که پخواني پاتې شي \n\nخود به په غم او په ژړا تيريږي \nد چا ژوندون چې بې اشنا تيريږي \n\nزه يې د غمه لبونی گرځمه \nهغه مې خوا کښکې بئ پروا تيريږي \n \nجانان پـغـورد بـــي وســۍ راکوي \nڅومره په ګرانه زما سا تیریږي"},{"instruction":"زه د هغي ميني خوبونه وینم","input":"","output":"چې د رښتياؤ نه په شا تیریږي \n\nچي تبرشي هېر شي عاقبت شوکته  \nيار چې په یار نن بي دعا تيريري \n\nدهریوغمه په امان پروت ووم \nپرون چې غیږ کښې د جانان پروت ووم \n\nماته يې قیصې د بېلـتــانــه کـوولے \nزه لیونے څبری گریوان پروت ووم \n\nپه خپله خپل ژوند له پېغور جوړوي \nڅوك چي پردې راوړې رور جوړوي \n\nمونږ ترې د سر زړوکي هم زار کړل \nاوس مو په سپینه جامه تور جوړوي \n\nمرګیه کور مې دزړګي لوټې کړه \nیاران که داسي چرته نور جوړوي"},{"instruction":"زمون دتن وینو هم رنګ رانه وړو","input":"","output":"داخیل ضمیر راسره شور جوړوي \n\nشوکته ورکړه د زړګوټي غوښې \nاشنا ترې ځانله ښکلی کور جوړوي \n\nزما په سرو وينو کښې سور زړګيه \nازار کړي چا په کوم قصور زرگیه \n\nچې پـاکــه مـیـنـه يـې ستــا ګناه ګڼله \nتود په هغوشه سُوړ تنور زړګيه \n\nڅه بې وسي ده څه جانان بې وفا \nزما بې وسه او مجبور زړګيه \n\nچاله دې يوسم چې دوا دې وکړي \nد هر انسان دلاس رنځور زړګيه \n\nقدردې هیڅ د خریـکـوال ونه کړو \nديار بي قدره او مغرور زړګيه"},{"instruction":"زمونرد تنه چې تویدلې وينې","input":"","output":"ستاد کوڅې زمکې راښکلې وينې \n\nبی وفا تا په کښي وفـانـه ليـده \nچئ ظالمانو مو شیندلې وينې \n\nدايي خبرات د محبت غوښتلو \nستا په درشل چې ژړېدلې ويـنــي \n\nبس يوقبمت يې د پښتو لرلو \nڅومره ارزانې خرڅېدلې وينې \n\nمونږ يې پګړۍ په سر د ناز تړلې \nهغوي زمـــونـــږ د وجود څــکـلـې وينې \n\nشوکته خامخا به زړۀ مې ژړل \nلکه اوبو چې بهیدلې وينې"},{"instruction":"وختونه دي تيريږي د خفګان په هدیرو کښي","input":"","output":"ژوندون دې تېروؤ يې د ارمان په هدیرو کښې \n\nپه زړۀ کښې مو پراته وه د ګلونو غوندې مينه \nخاورې شوه ايرې شوه د جهان په هدیرو کښي \n\nظلمونه تهمتونه قبلول به خامخاوي \nزړګيه چې اوسېږي د انسان په هدیرو کښي \n\nپرون چې وو مغروره هغه ګل په دې چمن کښې \nنن پانی پانی پروت دے د خزان په هدیرو کښې \n\nسادہ دے لیونے دے خريکوال چې نه صبريږي \nګنې بې له غمه څه دي د جانان په هدیرو کښې \n\n \nماته دَ خپله ځانه گرانه ته به چرته کښې يي \nزما د ګل غوندي جانانه ته به چرته کښي یي \n\nبیا په زړو سترګو زړو کوڅوو کښي \nتا لټومه سرګردانه ته به چرته کښي يې \n\nدلته خو ټول دارمانونو قاتلان اوسیږي \nتپوس دې وکړمه د چانه ته به چرته کښې يې"},{"instruction":"زمونږه مینه درسمونو څه محتاجه نه ده","input":"","output":"راځه چې درومو له دنيا نه ته به چرته کښې يې \n\nغمژنې سترګې مې شوكته لارې ستا څاري \nد پاکې مينې قدردانه ته به چرته کښې يې \n\nباغ چې د مينې مو سمسور وو تاته ياد شي کنه \nزړه به مو یو بل پسې خور وو تاته یاد شي کنه \n\nستاد محل په خوا کښي ګران لالیه \nزمون کچه دختو کور وو تاته ياد شي کنه \n\nتابه وئیل زۀ ما به وئیل زۀ ښکلی یم \nاکثر په دغه به مو شور وو تاته یاد شي کنه \n\nمونږ په هغې کلي کښې شپې د زندګۍ کولې \nچې محبت په کښې پېغور وو تاته ياد شي کنه \n\nلېونۍ اوس وائي چې زۀ خريکوال نه پیژنم \nمخکښې خو ستا دَ زړۀ ټکور وو تاته ياد شي کنه"},{"instruction":"څړيكي او درد مې په ځیګر تېر کړو","input":"","output":"د غم په اوښکو مې اختر تېر کړو \n\nهر خواخندا او خوشحالي ځلېدې \nما پرې بې وسه یو نظر تېر کړو \n\nچې به زخمونو په کښي سا اخسته \nدوخت سیلو هغه سحر تبر کړو \n\nپه هره لار چې يي از غي پراته دي \nونږ لېونو هغه سفر تېر کړو \n\nشوکته مونږ يې هره لار څارله \nوختونو څومره په هنر تېر کړو \n\nچي په تکل مې دروزۍ وي بابا  \nنه په يخنۍ نه په ګرمۍ وې بابا \n\nزما د ژوند د خوشـــحالـو په لټون \nخوله خوله سلګۍ سلګی وي بابا"},{"instruction":"په سر سرتور ښپې ابله ښپې چې نه شو","input":"","output":"رب تـه پــه ډېر منت زارۍ وي بابا \n\nڅه پرې که وخت راله ډك شكور راوړو \nډېر ګیله من دغريبي وي بابا \n\nزۀ خريکوال دې د يادونو لوګې \nزما غبرت زما پګړۍ وي بابا \n\nزړګيه ژاړې څه له خوږیدی به خامخا \nپه کاڼي چې ورتــلـې نـو مـاتيــدي بــه خـامـخـا \n\nمدام به ورته هسې مخې مخې ته کېدلې \nګولۍ وي هغه سترګی چلیدی به خامخا \n\nدنیا په مخه لاړه تا غفلت کوواوده وي \nکاروان نه د دې وخت پاتي کیدی به خامخا \n\nاول وګوري خلق رو ګودر چې ورګډيږي \nچې داسې پرې ورګډ شوې ډوبيدي به خامخا"},{"instruction":"ته نه منع کیدلې د نمر مخې دَ محفله","input":"","output":"شوکته داسي ښه يي سوزيدي به خامخا \n\nنه راځي مـــا ســـره سپرلي پرېښوده \nتا چې اشـــنـا كــلي والي پرېښوده \n\nهسې تازه مې کړي زاړه زخـونـه \nځکه مې لارستاد کندي پرېښوده \n\nته به زما پوښتنه څنګه وکړي \nتا چې د کلي غم ښــــادي پرېښوده \n\nماله دې راکړل تمامي غمونه \nځان ته دې ټوله خوشحالي پرېښوده \n \nلاړو بــس غــم ســره تــر غــاړه وتــــو \nتا چي شوکت ســــه يــــاري پــــربـښــــوده"},{"instruction":"غم داشنا کرم لہونے لہونے","input":"","output":"اې مينی تا کرم لہونے لہونے \n\nخدائی خبر ما به يادوي او کنه \nدغې سودا کرم لبونے لبونے \n\nزار دَ ساقي ديـــمـــانـــي نـه شــمـه \nنن خوئې بیا کرم لہونے لہونے \n\nیارانو هیچانه کیله نه کوم \nخپلې وفا کرم لیونے لہونے \n\nلږ خود مخه دا پــلــولــرې کړه \nزۀ دې خندا کرم لیونے لہونے \n \nکه مستي وه که ځواني وه رانه لاړه \nڅه بې غمه زندگي وه رانه لاړه \n\nڅه يادونه يې راله راکړل څه يې يوړل \nيو وږمه د پسرلي وه رانه لاړه"},{"instruction":"څه يې وئیل خو زه ملګرو پرې پوهې نه شوم","input":"","output":"بس تپه دلبوني وه رانه لاړه \n\nد ژوندون دراز قيصـه يـې تپـــولـه \nخوپه وخت باندې تادي وه رانه لاړه \n\nکه يې زرڅله زه غواړم را به نۀ شي \nدا جلوه څۀ قدرتي وه رانه لاړه \n\nمونږ يې هيڅ قدر اونـکـر و خـریـکـوالــه \nدازمون بدقسمتي وه رانه لاړه \n\nبئکا مي خپل زړه سره شر کرے دے \nزمونږ په غم خلقو اختر کرے دے \n\nمونږ يې مُدام دعـــاد ســـر غـــوښــــې ده \nهغوي قيمت زمونږ د سر کرے دے \n\nخپل مو پردي او پردي خپل ښــــــاري"},{"instruction":"خپل مو پردي او پردي خپل ښــــــاري","input":"","output":"مونږ چې په کوم لورې نظر کړے دے \n\nدومره مو پرپر سے دی چې ساه واخلو \nمونږ د ازغو په لار سفر کرے دے \n\nشوکته زړۀ دے دلاسه کړه خپله \nستاشو گیرو داسي اثر کرے دے \n\nلا خو ژوندي يـو پــه دنـيـا ورځې شپې تېروو \nناست یو خپل زړه ته ستا قیصې تېروو \n\nپاس په بلی لږ تماشي له راش \nستایه محلت د ارمانونو جنازې تېروو \n\nته ښه وې تا خو ځان په چل اوېستو \nمونږه لا هغسې په زړۀ تودې سړې تېروو \n\nملگرو پام کوی ازار چی درنه څوك هم نه شي ئې \nنن درندو په ښار به خپلي قافلي تبروو"},{"instruction":"هغه چې ته به يې يادولې د غزل په ژبه","input":"","output":"دادَ هغه خریکوال قبر نه سهري تبروو \n\nکرځمه بـې خـــوده د خپل ځان پسې \nځان رانه ورک شوے دے جانان پسې \n\nرابه شي زړګیه که راځي پخپله را به شي \nنه گرځوم بس دے نور پټي زه د باران پسي \n\nد خوګ شوي زړۀ قرار زما غزل دے \nپه خزان کښي هم بهار زما غزل دی \n\nد نفرت نظريې هیڅ کولې نۀ شي \nنېغ دمينې چې په لار زما غزل دے \n\nچې د مينې په معنی پوهېده غواړې \nدهغوخلقو پکار زما غزل دے"},{"instruction":"همیشه د حق وئيلو په سبب کښي","input":"","output":"د منصور غوندې په دار زما غزل دے \n\nپه تهمت دیار د مينې چې رنګ بنګ وي \nخریکواله ترینه زار زما غزل دے \n\nچې مې نظر داستا په لوري زغلی \nرانه د خپل وجود هم سوري زغلي \n\nچې مې بې وســـه خـپـل پــردي اوويني \nپه غټو غـتـوراتـــــه كـــوري زغـــلي \n\nجانان خو پرېږده بې رخي چې کوي \nربیار می هم ورسره زوري زغلي \n\nستا دَ فراق د شپو ژړا ګرانه ده \nدسترګو سپينو سره توري زغلي \n\nشوکته بیا چرته کښي ظلم شوے \nدا چې پښسي ابله او سرتوري زغلي"},{"instruction":"نه په لاره د نفرت څم نه په لار د شر فسادیم","input":"","output":"پته نشته چې دا ولې بیا له هرې خوا بربادیـم \n\nزۀ دَ خپله کوره لرې د پردو صحبت کښې خوښ یم \nراته وايه اي نصيبه چې د ښاد او که ناښادیم \n\nد ژوندون په هر قدم کښې زولنې راته وخت ښائي \nدا چې قبد به قید خانه یم که شاهین غوندی آزادیم \n \nچي په خوګ زما خوګمن شي دلته دومره هم څوك نشته \nاے زما د زړه زخمونو که هر څومره په فریادیم \n\nچې د مرګ سیلۍ مې يوسي د دنیا له دې بازاره \nبیا به هـبـرشـم لـه هـر چـانه بس يو څو ورځې به یادیم \n\nلبوني دي خريکواله غم ديار ته چې غم وائي \nراته ګران دي د هر چانه چې پرې ټول عمر آبادیم"},{"instruction":"ملگرو کله مې هېريري لبوني يادونه","input":"","output":"ماته خو هر وختي يادېږي لبوني يادونه \n\nزما د زړه د کور دننه په کچه کوټه کښې \nپه خوشحالو په کښې اوسېږي لـــونـي يادونه \n\nيوې لحظې له مې ورپرېږدۍ د دنیا غمونو \nلکه واړه راته ژړېږي لــونـي يـدونـه \n\nزمونږ کوڅې له سپيلني شاخپله بیا مه راوړه \nمونږ کره هر وخت لوګی کېږي لبوني يادونه \n\nدَ چادَ خیال زُلفې په ځان باندې سايه کړه نوره \nلکه باران چی راورېږي لــبــونـي يادونه \n\nما خریکوال سره خوبونو نوره ستاسو نه شي \nشپې سره سم چې راخورېږي لــبــونـي يادونه"},{"instruction":"رانه جوړ ځان راټولوي لبوني","input":"","output":"ته چې بېلتون بېلتون كوي ليونۍ \n\nتاته به دا خبرې ټوقي وي خو \nمالـــه رســـاپــرې زړه څيرې لـــونــۍ \n\nاوردې دَ حُسن په بازار پورې شه \nچې بې ګناه مې ژړه وي ليونۍ \n \nمخ به زما په کښې بيا اونـه ويـنـي \nدر ته پرېږدم داکوڅې لېونۍ \n\nچې دژوندون په ناکردو ستړے شې \nبیا به ارمان زما کوي ليونۍ \n\nکه درنه یوړم د مرګي بادونو \nراپسي مخ سربــــه وهې لېونۍ \n\nمونږ لــــوني د چــانــه څــــه غـواړو \nبس خود یار د مخ ليده غواړو \n\nچې ديدنونه شي وبريا د جانان \nپه دغه چم کښې اوسيده غواړو"},{"instruction":"الارراته کلکه بې وسي اونيسي","input":"","output":"د پردي ښـاره کـه مـونـر تـلـه غـواړو \n\nچې دوفا بـدلـــــــه وفــــاوركوي \nدَ زړه بدل کښې داسې زړه غواړو \n\nشوکته مینه او وفا پېژنو \nغیرت پښتو په هریو پله غواړو \n\nچي مي د عشق په لار قدم ایښے دے \nزړۀ مې د اور د پــاســـه ســم اېښے دے \n\nنه به راځی نه به ورځم ملګرو \nمونږه په مینځ کښې دا قسم اېښے دے \n\nچاله به لاس د اشنائی ورکوؤ \nهر چا په لاسو کښې لړم اېښے دے \n\nځان له په خپله دلاسه ورکووم \nقدرت په برخه چې مې زغم اېښے دے"},{"instruction":"ټکوروي پرې جوړ د زړه زخمونه","input":"","output":"لبوني بيا ځان ته چیلم ایښے دے \n\nاُمید به څه ترې نه درحم کوؤ \nسپنه کښې کانے چې صنم اېښے دے \n\nشوکته اوس ښه انتخاب پکار دے \nنصيب دي ګوتو کښی قلم ایښے دے \n\nما چي د خپلو ارمانونو جنازي کولي \nزماد کور خلقو دورايا تماشي کولی \n\nڅومره چې وو هغوي له مونږ پورې خندا کوله \nزړګيه چاته به مې ستا د درد قیصې کولې \n\nدغه شلیدلی کت گواہ دے دروغ نه وایمه \nما چې په خپلو بې وسو کښې شوګيرې کولې \n\nیو نصیب نه وو چې به یې زه په هره لار رتلم \nوختونو هم راپوري توقي مسخرې کولې"},{"instruction":"شوکته چا وه ازار کړې لیونۍ دميني","input":"","output":"به بام ولاړه وه ماښام کښي يي ښيري كولي \n\nزما د زړه په دهشت بهار نه راځي \nکلوونه تېر شو خو قرار نه راځي \n\nریباره ورشــــــه وتــــــه ووايـــــه لر \nولې زمونږ د کور په لار نه راځي \n\nغم يي زما د مخ سهراز بره کړه \nخوخبر خبر اډو د يار نه راځي \n\nاور دي په داسي اشنائي پورې شي \nچې مې په سخته کښې په کار نه راځي \n\nشوکته چرته کښي ئې اولتوم \nچې مې سکون دزړۀ بیمار نه راځي \n\nچې درنه مینه محبت نه کېږي \nتش په تسبو شيخه جنت نه کېږي وي \n\nزۀ د الفت ته د نفرت قائل يی \nزمونږه یو کلے محلت نه کېږي"},{"instruction":"زړۀ کښې بَلا په خُله الله يادوي","input":"","output":"زمانه دغه عبادت نه کېږي \n\nاغیار دې نولي د خپل نیت کردونه \nمانه د حق مخالفت نه كبري \n\nکورته راوړل چې دې پردي جنګونه \nاوس مو خلاصې په يو حالت نه کېږي \n\nریباره څه په ننواتې ورځو \nنور مي گزران بي له شوکت نه کېږي \n\nدا دروغ دي چې د انسان ويني حيوان څښي \nماليدلے چې د انسان ويني انسان څښي \n \nدنیتونو په بازار کښي خشك سالي ده \nجل وهلي په کښې څاڅکي د باران څښي \n\nبس يو ماته دزاهد نیت صفانه دے \nګنې نوريې مېکده کښې ډېر شېخان څښي \n\nپیروکاریي د عیسی څنګه تسلیم کړم \nچې په لپو لپو ویني د افغان څښي"},{"instruction":"عجببه غوندې دستور دے د خوبانو","input":"","output":"د خريکوال زړه په کښې اوښکي د ارمان څښي \n\nچم کښې د اغیارو د وفا غمونو وخوړې \nلاړلې زړګيـــه داشــنــا غـمـونـو وخوړې \n\nخلقو په تیارو کښې دلته خپل کارونه اويستل \nپروت يې ته زړګيه د رڼا غمونو وخوړې \n\nپته به د دواړو د محشر په زمکه اولګي \nته ولې د ساقي او دَ مُلا غمونو وخوړي \n\nدادي مجبوري او که حرث د فطرت او ګنم \nشېخه چې دنيا کښې د دنیا غمونو وخوړې \n\nماله خو دا ستا غمونو ګلې څنې سپينې کړې \nيه لېونۍ ته وايه د چا غمونو وخوړې \n\nنه مني شوكته پښتانه د سره نه مني \nته يې د خندا او دَ مُسکا غمونو وخوړې"},{"instruction":"چې فکر اندېښنو سره اشنانه وي","input":"","output":"داسي يو بشر به په دنيانه وي \n\nزه ورته بچی د آدم نه وایم \nتل چې دغم خوارو مسیحانه وي \n\nرسي به منزل ته د ازغـــو پــــه ســـر \nلارد محبت چې ترې خطا نه وي \n\nغل د چا د کوره غلا کوے نۀ شي \nمرسته ورسره که ستا او زمانه وي \n\nګرځم لټوومه داسی کور کلے \nچرته چې خندا وي او ژړا نه وي \n\nکرانه ده شوکته د جنت ګټل \nمل چې درسره د مور دعانه وي"},{"instruction":"د گناه بوجه په اوږو د حقیقت ږدي","input":"","output":"چې هوس باندې نامه د محبت ږدي \n\nعِشقه پاکې عقيدې ځکه لمبه شوې \nبد کرداره چې قدم ستا په محلت ږدي \n\nسپين مخونه يې په تورو لوګو تور شه \nد پښتون په لمن داغ چې د نفرت ږدي \n\nاشنائي د هغو خلقو له مانه شي \nازغي ، كاڼي چې په لار کښې د الفت ږدي \n\nد ژوندون هره کهرۍ مې په ویر سرده \nخلق څله مي شرطونه په قسمت ږدي \n\nداثبوت د محبت نۀ دے نورڅه دي \nپه کتاب کښي چي شعرونه د شوکت ږدي"},{"instruction":"باغ چې د مينې مو سمسور وو تاته ياد شي کنه","input":"","output":"زړه به مويـو بـل پـســې خـور وو تاته ياد شي کنه \n\nستاد محل په خوا کښې ګران لاليه \nزمون کچه د خټو کور وو تاته یاد شي کنه \n\nتابه وئبل زۀ ما به وئبل زه ښکلی یم \nاکثر په دغه به مو شور و و تاته یاد شي کنه \n\nمونږ په هغې کلي کښي شپي د زندگی کولې \nچې محبت په کښې پېغور وو تاته ياد شي کنه \n\nلبونۍ اوس وائي چي زه خريکوال نه پیژنم \nمخکښي خو ستا د زړه ټکور وو تانه یاد شي کنه"},{"instruction":"زما د زړه په سر لمبه تېره شي","input":"","output":"راشي او غلي په کوڅه تېره شي \n\nوخت چې يې زړونه په چړو وسپرل \nپه هغوڅنګه به دا شپه تېره شي \n\nډېرې نازېدې مې د ارمان سترګې \nښه شوه چې بدلې کړې جانان سترګې \n\nځه چې کډه واخلو ددے کور کلی \nنه آوړي چې له مونږه د جهان سترګې \n\nدا خو هغه نه دی دا بدلی دی \nوايه چرته لاړي د انسان سترګي \n\nاوس دشتو میرو کښي کلان نه کېږی \nهر څائی وروی اوښکي باران سترګي \n\nزۀ پکښې شوکته خپل ارمان وینم \nسترګو ته مياونيسه قربان سترګي"},{"instruction":"زه په لعلونو کښي هيره ووم خوتانه پېژندم","input":"","output":"دَ محبت دَ غرچینه و وم خو تانه پېژندم \n\nهغه چي تا به يې د راتلو لارې کوڅې څارلي \nپر پرده نامردی هم هغه ووم خو تا نه پیژندم \n\nماد لفظونو په رنګونو ستا تصویر جوړه وه \nغزل غزل تپه تپه ووم خوتانه پیژندم \n\nداستانظر منډې وهلې لباسونو پسې \nزه د وفا ډکه قیصه ووم خوتانه پیژندم \n\nزما په مخ باندې پراته وو د غربت کردونه \nګنې ستا زلفو کښې اوده ووم خو تانه پېژندم \n\nبس بې ايماني ده چې نظر په کومه لار وکړم \nچاله زړه ورکړمه په چا باندې اعتبار وکړم \n\nراته پټ شوی وي شيطان د بزرگی جامه کښي \nفکرونه کړمـه يـقـيــن يـې په ګفتار وکړم"},{"instruction":"د ظلم زور په وینو سره دی د هر چالاسونه","input":"","output":"مینه کوم خو وایه څه رنګي اظهار وکرم \n\nخلق گناه پسي گناه كوى نيك نامه وسي \nپه ما راپورې شي تهمت چې يو ديدار وکړم \n\nمانه ئې ټول یاران خفه کړل سپينه سپينه وائي \nشوکته وایه څه علاج دَ زړۀ بیمار وکړم \n\nارمان زما به پوره کیږي کله \nزخم دزړه به مې جوړېږي کله \n\nژوند مې يادونو چې د چا ؤ خوړو \nهغه اشنا به زما کيږي کله \n\nبي وارۀ اوښکې مې په مخ را درومي \nبشر د يار چي رايادېږي کله"},{"instruction":"تصویر پرې ستا د پاسه کېږدمه زه","input":"","output":"زړۀ چې زما یاره خُوږېږي کله \n\nپه مـا شــوکـت بـانـدې لـمـبـي بـلـې شي \nیار چې رقیب سره خندېږي کله \n \nخاورې ژوندون له مي ښکلا جوړه شه \nزه به مجنون شم ته لیلا جوړه شه \n\nچې پرې قلار مې شي دزړه زخمونه \nداسي مرهم داسي دوا جوړه شه \n\nچې بس يــو تــه او زه اوســـږو په کښـې \nبیله دنیاد دې دنيا جوړه شــه \n\nخورم تیند کونه په تیرو کښي د ژوند \nد ژوند په لار راته رڼا جوړه شه \n\nزۀ خریکوال دوران وژلی یمه \nرائحه وجود له زما سا جوړه شه"},{"instruction":"غرور داستا چې په جمال راشي","input":"","output":"ماته خيالونه د زوال راشي \n\nسپک نظری خپله پیشه او ګني \nلاسو کښې چاله چې ډېر مال راشي \n\nوینه په تن کښې د مئين ؤ چه شي \nنيته اوږده چې د وصــال راشي \n\nغوتے پیدا کړی په تندی کښې ولې \nکلي ته ستا چي خريکوال راشي \n\nکلي کښې اوس چې لېونۍ نيشته دې \nقسم دے خوند دَ زندگی نیشته دې \n\nزرگیه څه له ورته ګوري په شا \nهغه خو اوس په دې بـلـۍ نيشته دې"},{"instruction":"چې په ښایست به ئې ګودر ښکلی وو","input":"","output":"نن په کودر هغه جینی نیشته دي \n\nد چم گاوند پیغلي خفه خفه دي \nوائي محفل کښي ښاپیری نیشته دي \n\nپه کومه ورځ چې ترې هغه تلې ده \nشوکته خوندد خرکی نیشته دي \n\nته سپین سحــريــې زۀ مـاښـام يـم كـلـې \nخوښ به دې نه شم زۀ بدنام یم ګلې \n\nنوم د راحت زه په قسمت نه لرم \nد عشق په لاره کښې نـاکــام يـم ګلې \n\nستاد ځوانۍ پــه بــاغ سـپـرلــے راغـلـے \nزۀ د خزان سپیره پیغام یم گلی \n\nچې پرې باران د مينې شوی نه وي \nهغه بنجر غوندې مقام یم ګلې"},{"instruction":"تاسره شته دي مال وزرد جهان","input":"","output":"زۀ یو پردے مزدور غُلام يم كُلي \n\nڅه غریبی څه پېغورونو ؤ خوړه \nزما ځواني ديار غمونو وخوړه \n\nبې ننګه يار پسې ژړا کومه \nسُرخي د مــخ مــــې بــارانـــونـــو خـــوړه \n\nهغه په ډکه خوله خندا کوي تل \nسینه زماســريــکـو دردونو ؤ خوړه \n\nعاشقان واړه لېوني شو ځکه \nعشق قصه ني رواجونو وخوړه \n\nليکل به نور کوي په څه خريکوال \nد قلم څوکه ئې شعرونو وخوړه \n\nپه مائې وران کړو ښکلی کور د مينې \nخلقو راپورې کړو چې تورد مينې"},{"instruction":"مینه زما اوستا ایره شوه په کښی","input":"","output":"غــمــاز چـئ بـل کــوراتــه أورد ميـنــي \n\nسرنه آسمان پښو نه مې زمکه لاړه \nدنيا چې راکړلو پېغور د مينې \n\nزماد حاله چې خبرېږي مئين \nقـدم بـــه نــه اخـلـي پـه لــورد مـيـنـي \n\nد خريکوال زړه دې زخمي هغسے \nچا ورله ورنه کړو ټکورد ميني \n\nچې په سخته کښې پکار شي يار هغه وي \nچې په غم کښې دې غم خوارشي يار هغه وي \n\nپه راحت کښې خو د خلکو ياران ډېر وي \nچې په سخته کښي دي يار شي يار هغه وي"},{"instruction":"چې دې طمع د تالي او د جبب نۀ کا","input":"","output":"چې دې مل په هره لارشي يار هغه وي \n\nچې دې پنډ د غم په سر وي خريکواله \nدغه وخت چي تابعدار شي يار هغه وي \n\nسينه کښې زړه راته غوبل جوړ کړي \nیار چې په مینه مې اوربل جوړ کړي \n\nقطار قطار چې په کښې کېږدي کلان \nدغه وخت سَم رانه پاګل جوړ کړي \n\nپه رقیبانو مې لمبې بلې شي \nاوربل اشنا چې ول په ول جوړ کړي \n\nزما د يار زلفوته کله رسي \nخلق که دغه شانې سل جوړ کړي \n\nیار خوتیار شو خو شوکت نشہ دے \nچې په سنګهار د يار غزل جوړ کړي"},{"instruction":"زه که مئین یم نوپه تامئین یم","input":"","output":"ستا په ادا ستا په حیا مئین یم \n\nچې دې وصال په کښې نصيب شي زما \nزه بس په هغه یو صبا مئین یم \n\nغندل غندل ځواني زما خاورې شه \nستانه بغیر که په بل چامئین یم \n\nخبر به زرد لېونتوب مې درشي \nداسې چې تل دې په سودا مئين يم \n\nخُداي به د هجر شپه رڼا کړي آخر \nشوکته زه که په رښتیا مئین یم \n\nپاتي ئي خُدائیګو له روزګار کړمه زه \nوروکه شه مینه مینې خوار کړمه زه \n\nکلونه یوړل رقیبـانــو هـمــــه \nتش په از غوني څوکیدار کرمه زه"},{"instruction":"کاش چی د اوله زۀ متین نه ومه","input":"","output":"دي مئين توب خو په انگار کرمه زه \n\nدامي علاج دليونتوب وكنه \nيار چي په زُلفو گرفتار کرمه زه \n\nزړۀ مې بې ننګه پسې چغې وهي \nشوکته څنګه ئې قلار کړمه زه \n\nڅه د نیستی څه د دنیا غمونو \nزہ لپونے کرم داشــنـــا غـمـونـو \n\nګرځم کوڅو کښې په سر خاورې نولم \nداسي بي حاله کړم د چا غمونو ؟ \n\nخپله دَ كُل غـــونــدې تازه اوسيرئ   \nځواني زما کړله تباه غمونو"},{"instruction":"كلك شه زړګيـه كـور یـو دې نه سي","input":"","output":"را مخه کړې ده نن بیا غمونو \n\nلږ خو په حال د خریکوال شه خبر \nڅه ترېنه جوړ کړه ياره ستا غمونو \n\nلکه اوړونـه ئــــې وېښته اوویستـــم \nداسي اشنا زه له خپل زړه او ویستم \n\nنه شوم د ديــن نـــه د دنيـا پــاتـي شـوم \nهغه ظالم زه له هر څه اوویستم \n\nياروائي پوې شوم د ژوندون په خوږو \nزۀ د خوږونه ئې تراخه اوويستم \n\nدا دې د مرګ په غېږ کښې سـا اخلـمه \nزۀ دې رښتيا له ژوندانه اوویستم"},{"instruction":"دا دې د مرګ په غېږ کښې سـا اخلـمه","input":"","output":"زۀ دې رښتيا له ژوندانه اوویستم \n\nوائي شوکت مینه قصور خونه دے \nتاد محفل نه زه په څه اوویستم \n\nدازه روا که ناروا غواړمه \nچې ستا په سر شال د حیا غواړمه \n\nځان ته دانا او که نادان او وایم \nشحان له خبرې تاله دعا غواړمه \n\nخبر دے زما ژوند په ژړا تبر شه \nخوستا په سترګو کښي خندا غواړمه \n\nمادي ليدلي تورې شپې د هجر \nمځکه خوستا ژوند له رڼا غواړمه \n\nما خریکوال که خپل همدرد نه کنے \nدرنه معافي د دې خطا غواړمه"},{"instruction":"نه د چا یار ته د چا دوست نه د چا خپل یم","input":"","output":"دا په دا چې د غربت په جرنده دل یم \n\nقصدې مدحې د چا وئيلي نه شم \nخپل احساس داسې تړلی ول په ول یم \n\nماته مه کوې د عشق مينې خبرې \nخوار وزار په دغه برخه دازل یم \n\nځکه نه راځي خندا زما په شونډو \nچي هر وخت ستاد غمونو سره ملیم \n\nهغه ستا په غم کښي تل چې لہونے وو \nاوس زه هاغه شوکت نه یمه بدل یم"},{"instruction":"د ناپوهی نه ستا په کار پورې خندا هم راځي","input":"","output":"گیله می هم کیږي خالقه او ژړا هم راځي \n\nزه ادم زادیم د بي شمېره کمزورو نه ډک یم\nدَ خپل نیکه غوندې سرکشه ورځ په ما هم راځي \n\nڅوک په يو ټوک پسې په شان لکه د سپي ذليل شي\nچاله دبره نه خوراک من و سلوی هم راځي \n\nپه ځان کښې ستا د ازمېښتونو هډو توان نه وینم \nستا په مئینو کله کله کربلا هم راځي \n\nدیو وجود نه بل وجود څه په هنر پېدا کړې\nحیرت خو دا دی چې دننه پکښې ساه هم راځي \n\nکه په مودو مود و یواځی یم گذران مي کیږي \nماله دځان سره خبرې مشغولا هم راځي \n\nخوراک او څښاک را نه په هره لاره مخکښي رسئ\nچرته چې زۀ تلی شمه هلته کښې هوا هم راځي"},{"instruction":"د موسمونو او وختونو عجیبه ترتیب دے","input":"","output":"په یو تړلي وخت تیاره راځي رڼا هم راځي \n\nزهر زرغون کړې او ترياق ور لره هم زرغون کړې\nپه هر یؤ دور کښې فرعون لره موسى هم راځي \n\nد ځان په حقله دې په څو رنګه ګویانه کړمه\nګنې قسم دے چې ستا نوم راشي حيا هم راځي \n\nخپل اباسین د تخیل په اسمان وځلوه \nهنر هم ورکړه چې ليد ولــه ئې دنيــا هــم راځي \n\nمینه چې نۀ کړي د هغونه لږ تپوس پکار دے \nدسرمایي د لېونو نه لږ تپوس پکار دے \n\nپه خپله ژبه او کلتور ورته ځان بدي ښکاري \nد دې بې ننګه پښتنو نه لږ تپوس پکار دے \n \nچې نارينه يئ نو پېښې د ښځو ولی کوئ \nدې ښځونک شاني خلمونه لږ تپوس پکار دے"},{"instruction":"چې ځان ئې ولې په حیا پرده کښي نه خوښيږي","input":"","output":"د ځينو ځينو جينکونه لږ تپوس پکار دے \n\nد نورو مرسته څۀ کړي خپله دوي په نورو بار دي \nد دې سړو سړو سرونه لږ تپوس پکار دے \n\nچې په محنت په ورورولۍ او اتفاق خبر شئ \nيه پښتنو د دې مېږونه لږ تپوس پکار دے \n\nدا چې په خپل کور کښې د خپل کاله بچي خرړوي \nد امريکې بي بي د سپونه لږ تپوس پکار دے \n\nتږي ئې ډېر په غاړه سوزي او دا وړاندې زغلي \nد اباسین مستو چپونه لږ تپوس پکار دے \n\nبيليږي نه له ما لکه همدم راسره ځي\nخپل سیورے دے په هره لار چې ځم را سره ځي \n\nپه شوک می سمه کړې ده مدام له کره خُله\nزه هم ورسره سم ځمه چې سم را سره ځي"},{"instruction":"ژوند زما زه د ژوند تابعدار","input":"","output":"مرګه ونیسه خۀ خپله لار \n\nګرځي ټول در په درخوار وزار \nسبته صاحب د پیسو جمعدار \n\nخاموشی کښې اظهار خوښووم \nګنې ټکي راځي د اظهار \n\nچینه وچه شوه نشته چینار \nجل وهلے دے باغ میوه دار \n\nیوه نمړۍ کې کړل ټول روایات \nتور سړک لکه اوږد ښامار \n\nمونږه ټول مزدوران کیلکاران\nداملاد جنت تیکه دار \n\nخان بی وخته ژوندی په مشین \nخوار غریب دی بې وخته مردار \n\nوطندارو ځانونه ساتی \nچوکیدار دے د کلي لوټمــــــار"},{"instruction":"خدائے خبر نور به څوک چقوي","input":"","output":"منصفان دې هـاتيـــان بــــي مهــــار \n\nمال دولت ئې د رنځ دے علاج\nطبيبان دي پخپله بيمار \n\nڅوک ئې پوه کړي په چل د انصاف \nدا ظالم چی قاضی دے د ښار \n\nدا شوده دے د ټولــــــو شــــــــوده \nاباسین کنی خان چې هوښیار \n\nد بنګړو شرنګ چې د هغې را خيـژي \nلـكـه چـې کړنګ لـه مــکــدې راخيـژي \n\nدا خوشبویانې په ځـان چانوستې دي \nچې د ټـول كـلـي نـه وږمــې را خيــژي \n\nپـه مـائـې سترګې تورې تورې کړلې \nد چا د سترګو نــه لمـــې راخيــــژي \n\nدا څوک په نوي رنګ لباس کښې ګرځي \nچـــې پــــه درزيـــو قــافـلي را خيــــژي \n\nپــــه شـوند و چـا دنداســـــه ومـرلـه \nچې د مـحـلـت نـه غـرغـنـدې راخيـژي"},{"instruction":"دا د هغې د مېخکي غمے دے","input":"","output":"که نه د خال نه ئې شغلې راخيژي \n\nدا څوک پښې ابلې په چمن کښې ګرځي\nچې په ګلونو متوقې راخيژي\n\nخدائے خبر چا شونډې را پرانستلې \nد چاپېر چل نه چې نغمې را خيژي \n\nدا چا د مخ نه پلؤ لرې کړلو \nکه نه سپوږمۍ د نيمې شپې راخيژي \n\nچې په ټول کلي کښې سکنے ماښام شو \nداڅوک په بام زلفې خورې را خيژي \n\nچې د خانو نه ستا ښائست ووځي \nنو اباسین په تربېلې راخيژي"},{"instruction":"جوړ په دې ښار کښې تش مازغه دي د چا زړونه نشته","input":"","output":"سترګې خُلې ډېرې دي خو ښکاري چې غوږونـه نـشـتـه \n\nما تل اظهار کرے په مينه کښې د ګل په ژبه \nدشتې مې چاڼ کړې غرونــه کــرم خـو ګلونه نشته \n\nوايم چې څوک ځانته نزدې کړمه نزدې شم چاته \nبې مخه خلق دي د چاهــد و مخونه نشته \n\nدلته شل لارې د راتلو شته خود تلونشته دے \nدا زما زړۀ دے محل نہ دے دَ دې ورونه نشته \n\nهر یو تن سینه غلببل ده په ګولو د ټکو \nکه په وجود باندې برڅېره پرهرونه نشته  \n\nدوي به روزي څنګه ګټي دوي به ډوډۍ څنګه خوري \nچا پښې بائيللي دي د چا غریب لاسونه نشته \n\nستا اباسین به اخر څرنګه پایاؤ ومومي \nدا هغه سیند نه دی چې مخې ته ئې غرونه نشته"},{"instruction":"پښتنه سيمه بې پښتو لاسو ته ورسېده","input":"","output":"که دقلا گنجي د غلو لاسو ته ورسېده \n\nهر خوا فساد دی بې امني بي قراري خوره ده \nلکه دنيا چې د وړو لاسو ته ورسېده \n\nلکه ژوره چې زما په وینو و پائیدل \nزمامری هم دهغو لاسو ته ورسېده \n\nپخوا غلیم زما سوچونو ته زنځير اچوو \nلاړه خبره مې اوس پښو لاسو ته ورسېده \n\nد اباسین په دواړو غاړ و بهارونه ګوره \nکه پښتونخوا د پښتنو لاسو ته ورسېده \n\nستا په سترګو مې د ځان مينه ماتيږي \nپه خپل ځان مې د جانان مینه ماتيږي \n\nچی گذران می پکښې سم د بنديوان دے\nپه خپل کور می د زندان مینه ماتیږي \n\nتنهایی او بی غوری سره بلد شوم \nپه میره مې د مکان مینه ماتیږي"},{"instruction":"انتظار راته سوکړه سوکړه ښکاریږي","input":"","output":"په ژړا می د باران مینه ماتیږي \n\nپکښې برېښي ستوري ستوري مقېشونه \nستا په شال مي د اسمان مینه ماتیږي \n\nخپل ریښې ریښې وطن ته چې نظر کړم \nپرې زما د خپل ګرېوان مینه ماتیږي \n\nلکه د زمکې بې اسمانه گذاره نه کیږي \nداسې زما هم بې جانانه گذاره نه کیږي \n\nدا خپل وجود هم کله کله گرخول گرانه شی \nخو اخرڅه وکړم بی خانه گذاره نه کیږي \n\nزکواة خبرات، صدقه هر څۀ روا شوي په ما \nاے د ښائست د کلي خانه گذاره نه کیږي \n\nزۀ د کافر حسن شغلو لیونی کرے یمه \nبې له سجدې مې مسلمانه گذاره نه کیږي"},{"instruction":"لار بله نشته چی انسان انسانیت ته شا کړه","input":"","output":"اوس خو بغیر له بیابانه گذاره نه کیږي \n\nژوند هم ښائسته دی دنیا هم ترېنه څه کمه نه ده \nهر څۀ منم خو بغیر تانه گذاره نه کیږي  \n\nزمـا عـلاج اوس پـه زنـدو د زلفو ټينګ تړل دي \nد لـبـونـي بـي لــــه زنـدانـه گـذاره نـه كـيـــــي \n\nنمر، سپوږمۍ، ستوري، گلابونه را تـه تـا يـادوي \nګرانه ده گـرانـه پـه مـا گـرانـه گـذاره نـه كـيـږي \n\nدا ځکه هر وخت په ژړا دے په سلگو سلگو دے \nد اباسـيـن بـي لـه بـارانـه گـذاره نـه كيــــري \n\nد سپوږمۍ ستورو په ارمـان شـوي راتـه \nزړګـيـــه ښـــــاري جـــوړې وران شــوې راتـه"},{"instruction":"زمـا پـه سـتـر کـو کـښـې دې ځـان وليـدو","input":"","output":"د ائينـي غـونـــي حـبـــــران شـــــوي راتـه \n\nد زۀ او تــــــه قـيـصـه لــــــه مېنځـــــــه لاړه \nدومـره مـي خـپـل شـوي لـكـه ځـان شـوي راتـه \n\nحسنه خپـل ځـان تـه دې سر کوزے کړمه \nزه زۀ دې کـــــــافر کړم مسلمان شـــــــوئ راته \n\nزمـا ارمانــــــه ســــــتا د زور نــه يـمـه \nزه درتـه زور شـومـه تـه خـوان شـوې راتـه \n\nپه زمـــانـو زمــانـو شـــــــــاته لاړم \nكـلـه تـصـويـر مـي د جانـــان شــوې راتـه \n\nيـو پـــوتے خـــال وې اباســــــن وخـتــي \nد يار د خــــن تـرجمــــان شـــــوي راتـه\n\nخيال کښې به دې اور گرمه اور ګرانه لالیه \nزۀ محبت نه کووم په زور گرانه لالیه"},{"instruction":"زړۀ مې دے دهر يو شي نه تور گرانه لالیه","input":"","output":"اے زما د دواړو سترگو تور گرانه لالیه \n\nمینې دې کړم داسي کرو کور گرانه لالیه \nاوس خو مې زړګی نه لګي کور ګرانه لالیه \n\nمانه د خانپور ماځیگری کله هېريږي \nیاد دید چنچنو راته شور گرانه لالیه \n\nسحر د ښائست را باندې سر دی ګرځولے \nنه پیژنم خپل ښکلی انځور گرانه لالیه \n\nزه به پرې خپل ځان مشغولومه چې ته نه يې \nراکړه تصویرونه دوه څلور ګرانه لالیه \n\nاوس د پښتونخوا داسي لمبه لمبه حالات دي \nاوس له اباسینه خیژی اور گرانه لالیه \n\nښکلیه ستا په خيال کښې غم څنګه وي \nنمر څۀ خبر دے چې تور تم څنګه وي"},{"instruction":"ماته په خپل زړۀ کښې دنیا ښکاره شوه","input":"","output":"نه یم خبر چې جام د جم څنګه وي \n\nچې د جانان جود و سخا داسې ده \nچې د اسمان لطف و کرم څنګه وي \n\nچرې په مينه کښې کمے نه کووم \nزما مئین بــــه اخـــر کـــــم څنګه وي \n\nدیومُـلانـــه بــــه تپـــوس کـوومـــــه \nد گناه خوند به دم به دم څنګه وي \n\nد مسافرو اسوہلو سوے یم \nتپ د بېلتون د جهنم څنګه وي \n\nچې ستاد خ ستاد حسن اباسین ورے یم \nپه لاسو پښو کښې به مې دم څنګه وي \n\nپه دې خبره به زما او د اسمان پرېوځي \nستانه بغیر ژوند تیرول به راته ګران پرېوځی"},{"instruction":"دا ورځ په ورځ چې ښکلي ښکلي انسانان پرېوځي","input":"","output":"لکه چی تندر می د زړه په گلستان پرېوځي \n\nروح که مې هر څو په وږمو د ګل بدن تازه دے \nد چاپېر چل نه می گردونه په ایمان پرېوځي \n\nفطرت مې دا دی چې د کرکې نه مې کرکه کيـږي \nدا محبت که راته هر څو کول ګران پرېوځي \n\nنور ټول غمونه ورته نېغ لاس په نامه و دريږي \nستا غم زما د زړۀ حجره کښې لکه خان پرېوځي \n\nته که خپل رب ته د اخلاص په سجده پرېوتلې \nبیا ورته ګوره چې په پښو به دې جهان پرېوځي \n\nزه بنیادم ته کله کله په حیرت کښې لاړ شم \nچې مې د ګوتو نه تصویر د خپل جانان پريوځي \n\nما همیشه په حرکت کښې برکت موندلے \nستا اباسین به سمندر ته هم روان پرېوځي"},{"instruction":"ژوندون لـــه بــديا ده بنــــادم پـــــــي ويـريــــري","input":"","output":"یوه مور ده په دنیا کښې چې زړگے پرې راټوليږي \n\nپه ژوند کښې که څه خوند دے خو د مور په برکت دے \nد پښو د لانـي ابــــرئـي الله ځكـه جـنـت دے \n\nدمينـي سـر چـیـنـه د دې د ذات نـه شـورو كــــري ږي \nيـوه مـورده پـه دنـيـا كـښـې چـې زړګـے پـرې راټوليږي \n\nد كـل پـه شـان ځواني د خپـل بـچـي د سـر نـه تـاؤ کـړي \nخپـل سـر هـم كـلــه كـلـه د اولاد د پاره داؤ کـړي \n\nد ځانـه نـا خـبــــه پـــه بـــــي بـانـــــدي در ديــــــری \nیوه مور ده په دنیا کښې چې زړگے پرې راټوليږي \n\nدې زه لـكـه گـلال په خپلو لاسـو بـانـدې سـاز کـرم \nخبـر ئـې پـه انـجـام کــړم او خبـر ئـې پـه آغـاز کـرم"},{"instruction":"رگونه دي زمـا وينه د دې پکښي تاویږي","input":"","output":"یوه مورده په دنیا کښې چې زړګر پرې راټوليږي \n\nبدبخته دی هغه چې په دنیا کښې مور ئې نشته \nدَ زړۀ په رنځ اخته دی او د زړه ټکور کی نشته \n\nبغیر له دعاګانو ئې ژوند څه رنګه تېريږي \nیوه مورده په دنیا کښې چې زړګر پرې راټوليږي \n\nډېر شکر د الله دی چي ستا سیوری ئې په سر دے \nچې مور ئې لا ژوندی ده اباسین هم بختور دے \n\nډاډه یم زما مخې ته اوس غرونه نه ودريږي \nیوه مور ده په دنیا کښې چې زړګر پرې راټوليږي \n\nیو ذات دی چې د مینې په خوږو باندې پوهيږي \nیوه مورده په دنیا کښې چې زړګی پرې راټولیږي"},{"instruction":"زۀ چې کورنه یمه تل ماته انتظار کوي","input":"","output":"په ما پسې تل د ګېنټو منټو شمار کوي \n\nد کمپيوټر او ټيلي ويژن سره ستانه لګي\nبي دائجسټه دې څۀ بله مشغولا نة لګي     \n\nدائجسټونه دې د تېرې مياشتې ټول لوستلي\nخیل هاکران دي هره ورځ په نۀ راوړو رټلي \n\nد تازه ګلو د ګجرې سره دې لوبې کـــــوه\nد سپینو زرو د کړې سره دې لوبې کـــــوه \n\nدوه گلابونه په گلدان کښې کېږده غاړه غری \nچې پرې رڼا لږه راځي د څوارلسمې سپوږمۍ \n\nمشاعره په ختمېدو ده بـــــس در ووتمـــــــه \nزما پانی اوس په راتلو ده بس در ووتمه \n\nزه اوس زوړ شوی یم نو وار مې په اخر کښي راځي \nاوس شاعري زما د پلار نیکه جاگیر کښي راځي \n\nدادے په لاره یمه اوس در روان شوی یمه \nيه په ما ګرانې اوس خو تا ته اسان شوی یمه"},{"instruction":"موتر مي کور ته در تاویږي بس در ورسیدم","input":"","output":"د انتظار کهری ختمیږي بس در ورســـدم \n\nچي په ځوانۍ کښی څۀ چل ؤ چې رانه ته ویرېدې \nاوس په پيرۍ کښې څۀ چل دی چې درنه زۀ ویرېږم \n\nچې زړۀ مې و غواړي زر کلي د جانان ته لاړ شم \nیوه پلوشه د سپوږمۍ ونیسم اسمان ته لاړ شم \n\nغندلي سوزي په لمبو کښې زما وس نه رسي \nاخر په کومو سترګو سپل د گلستان ته لاړ شم \n\nچرې به زۀ هم د الفت په خوږو پوهه شـمه \nچرې به زه هم ستا د زړۀ ښار روښان ته لاړ شم \n\nد يار د زلفو څوکې ونیسم په خوب کښې اکثر \nپه براق سوريو ناليدلي بل جهان ته لاړ شم \n\nیم په چوکاټ د رواجونو کښې په شان د تصویر \nيم په مکان کښې نښتی څنګه لامکان ته لاړ شم \n\nزه اباسین یم زه به هلته هم سپرلي راولم \nکه ستا د ښار نه چرته لرې بیابان ته لاړ شم"},{"instruction":"سپينه سپوږمۍ خيژي په غر باندې را پرې نه وځي","input":"","output":"د چینار ونه په ګودر باندي را پرې نه وځی \n\nټول دېوالونــــه ئــــې چــــاو دلي دي كــــاره و اږۀ دي \nچرته دا کور زمونږ په سر باندې را پرې نه وځی \n\nد محبت د ورورولی، د امنیت کونتره \nتر څو به ځي په مات وزر باندې را پرې نه وځي \n\nچې په کابل کښې ئې د خلقو خونې ورانې کړلې \nدغه بلا په پېښور باندې را پرې نه وځي \n\nماته خودی هم زیر بورق تبې نيولي ښکاري \nزه خو ویرپوم په دې نمر باندي را پری نه وځي \n\nبیا د دنيا د فتحي خوب ويني راغلي دلته \nبيا يوسفزي به سکندر باندې را پرې نه وځي"},{"instruction":"درد که پۀ درمان باندې مئين يمه","input":"","output":"دا څنگه جانان باندي منين يمه\n\nنه راله راتلی شي نه ورتلے شمه\nسم لکه اسمان باندې مئيـن يـمــــه\n\nخوي پۀ رنګ ښائست دښاپېرو لري \nداسې يو انسان باندې مئيـن يـمــــه \n\nيار مې په رګ رګ کښې دېره شوے دے \nځکه په خپل ځان باندې مئين يمه \n\nيو مې د سپوږمۍ شپه ډېره خوښه ده \nبل زه په باران باندي منين يمه \n\nسر مې ټيټېدو ته چری نۀ پرېږدي \nډېر په خپل ایمان باندې مئين يمه \n\nکل راته د مینی چل راوښودو \nاوس په گلستان باندي منين يمه"},{"instruction":"ما وبل که زۀ جوړې د ځان ترجماني کوومه","input":"","output":"زه د نړۍ د هر انسان ترجماني کوومــــــه \n\nکه په څرمنه باندې خان یمه زۀ پلار په نیکه \nخود مزدور او د دهقان ترجماني کوومه \n\nتل ظالمانو ته هم درس د ورورولۍ ورکووم \nو چه سوکړه کښي د باران ترجماني کوومه \n\nاور اور کے په لاس روان یم د تیرو په ښار کښي \nد رڼا ګانو د کاروان ترجماني کوومه \n\nدے دنۍ ترټولو سپین سپېځل قام ګڼمه \nکه هر څه لیکم د افغان ترجماني کوومنه \n\nزړۀ ته حيلې او بهانې د نه راتلو ښايمه \nځانته وکیل شم د جانان ترجماني کوومــــه \n\nسرکش خيالونه مې قېد کړي دي رسوا مې نۀ کړي \nزۀ په خپل ذات کښې د زندان ترجماني کوومه \n\nپه مونږه دواړو کښې بلها شریک قدرونه شته دے \nزۀ اباسین د بخت روان ترجماني کوومه"},{"instruction":"ی کلو سیمه هم کوي وږمه تازه تازه","input":"","output":"بادونه ځي راځي په سمه غرۀ تازه تازه\n \nڅهـرې د خپلو خلقو تصويرونه دي زمــا\nد خپلې خاورې بوی مې کړي مازغــۀ تازه تازه \n\nژوند که تور تم دی زما زړۀ کښې منور دے جانان \nزما د ذهن په اسمان لکه د نمر دی جانان \n\nد ده په وړاندې نۀ جلال شته نه جمال شته زما \nزۀ اباسین یم بې پایاوہ سمندر دے جانــــان \n\n\nحالات چې سور انگار شي نو دوران لېونی کيږي \nد ډېرې مايوسۍ نه خو انسان لپونے کیږي \n\nد خپل حسن له زوره چې جانان لـوني کيږي \nد خوږ زړګي له درده مې درمــان لــون کيږي \n\nپه زمکه چی دا دومره ناروا کارونه ويني \nیو ځل به خامخا دغه اسمان لپونے کيږي \n\nد زړونو جنتونو ته راغلی خود غرضي ده \nپه مینه محبت پسي جهان لبوني کيږي"},{"instruction":"جفا کړي تل زما د وفاګانو په بدل کښي","input":"","output":"یوه ورځ به من الله مه کړه جانان لبوني کيږي \n\nپه ژبه ورو غر غند و کښي لاري چا و خکي دي \nبي له پتنګه په لمبو کښي لارې چا و خکي دي \n\nدغه فساد د جدایی اوښکو را پېښ کړو کنه \nکنی دا ستا په اننګو کښې لارې چا و خکي دي \n\nکه پښتانه په لند و لارو باندي نه دي منين \nدا ګډې وډې په پټو کښې لارې چا و خکي دي \n\nزړۀ راته وائي ستا د زلفو د سینګار نه پسته \nد پښتونخوا په سر درو کښي لارې چا و خکي دي \n\nپه اباسین باندي د چا جادو هم نه چلیږي \nکرانه لالیه په اوبو کښې لارې چا و خکې دي"},{"instruction":"دَ زړۀ د کور نه مې لالي نه ووځي","input":"","output":"هر څه ترې ووتل خو دی نه ووځي \n\nچې د اسمان پرې اسوېل نه ووځي \nدَ زړۀ د سر نه مې ازغی نه ووځي \n\nاوبه په تــو پــــســې کـــــور تــــه لاړې\nچئ د ټول کلي نه منګ نه ووځي \n\nدبازدجــــالي نـــــه بـزونـــــه پـــــاڅي \nد پښتونخوانه به زمری نه ووځي؟ \n\nچې نښترو نه چينارونه لري \nد هغې باغ نه پسرلي نه ووځي \n\nد اباسین په غاړه ژوند تېروي \nد رقیبانو نه زير نه ووځي"},{"instruction":"لکه دلبر لکه جانان ئې کال و سر موسم دے","input":"","output":"خو په ګرمۍ کښې بې ایمان د پېښور موسم دے \n\nپیتاؤ ته پروت یم ستا د یاد څخه خوندور موسم دے \nتکورتکوردی که هر څو پرهر پرهر موسم دے \n\nد انتظار خوارۀ د لاسو پښو نه دم وباسي \nپه محبت کښي که وصال ډېر خوندور موسم دے \n\nپښتون وطن په وطنونو کښې هم داسې ګڼم \nلکه سپرلي په موسمونو کښې د سر موسم دے \n\nتخم انبار دے خو دهقان په خواږۀ خوب اودۀ دے \nزمکه ښه و تره ده او ښه ښکلے دکر موسم دے \n\nچی کسی غر او ماهیپر او اباسين وويني \nد پښتونخواهـ یو موسم خو بختور موسم دے \n\nښکلي د ژوندون د پېچ او خم نه څه خبر دي \nدغه فرښتې د درد او غم نه څه خبر دي"},{"instruction":"چرته چې خبرې د لمبو په ژبو کيږي","input":"","output":"خلق ساده زړي د دې چم نه څه خبر دي \n\nستاد شمله والو خو ټوپک دین او ایمان دے \nدوي لا د كتاب او د قلم نۀ څۀ خبردي \n\nتل زمونږ په زړونو متوقې د غم ولاړې \nواره جنتیان د جهنم نه څه خبر دي \n\nدغـــه د دردونــو پرهرونــو مــاهران دي \nدغه د ټکور او د مرهم نه څه خبر دي \n\nد هغه دومره زړۀ ځیگر چرته دے؟\nجانان د مینې نه خبر چرته دے \n\nچې معجزې د محبت و كوري \nهغه دَ حُسن جادوگر چرته دے \n\nعالمه لر را بانــــــدې زړه وســـــــزئ \nساړۀ مې وژني هغه نمر چرته دے"},{"instruction":"دلته روژه لکه قیامت تېريږي","input":"","output":"دلته اختر زمونګ اخترچرته دے   \n \nورپسې وچ شومه د کټکي پـــه شـــان \nهغه د سرو کلونو غر چرته دے  \n \nشغلې دې خېژي لـــه رخساره ځنې \nدرته کتے نۀ شم نظر چرته دی \n\nپه الوتو کښې مــــې وزرې وســــوې \nد تندې مرمـــــه ســـــمندر چرته دے \n\nنې مې وطن د زرپرسـتـو شــــولو \nاوس پکښې قدر د هنر چرته دے \n\nد ژوندانه د غوټې غوټې زلفــــو \nرا معلوميږي نۀ چې ر چرته دے \n\nد غزل ټولې مېخانې ړنګې دي \nداباسین جانان خیبر چرته دے"},{"instruction":"مئينه پرې دنیا ده خو دلبر نه در خبر","input":"","output":"د خپل حُسن د زور نه زوره ورنه دے خبر \n\nتيارې مې پرې رڼا دي د ګوګل د تهه خانې \nزما د ډیوه کی نه هغه نمر نه دی خبر \n\nستاکۀ داسې په خندلو کښې سپرلی وي \nنو زما به په غزلو کښې سپرلي وي \n\nښاریه کښې هغه خوند د سپرلي چرته \nلکه څنګه چې په کلو کښې سپرلی وي \n\nد مالي د وينو رنګ پکښې ځليږي \nکال و سر چې په محلو کښې سپرلي وي \n\nسترګې سترګې انتظار کوي د سترګو \nچې په دشتو او ځنګلو کښې سپرلی وي \n\nدا درد له کومه راشي او دا خوند له کومه راشي \nپه مړاوو و چو پاڼو کښې دا ژوند له کومه راشي"},{"instruction":"حیران یمه خالقه پرہوتونکو حادثو کښی","input":"","output":"ناگاه دسړي غاړې له مړوند له کومه راشي \n\nخاونده درنه زار شم کائنات ورته ايال دي \nبنديانو له د بندې بېړۍ بند له کومه راشي \n\nد ژوند په دې تياره تياره بي شانه لوئے سفر کښې \nدا نمر سپوږمۍ او ستوري پيتي بند له کومه راشي \n\nدا خيري دا ولجې دغه جنت او دغه کرکې \nد زړونو په کعبو کښې دغه کند له کومه راشي \n\nیوه خاوره یوه فضا ده یو اوبه دي يوه هواده \nهر بوتي کښې بېل بوئ او رنګ او خوند له کومه راشي \n\nدا ښکلي ښکلي خلق اباسين ته غاړې باسي \nسور اورله او اوبو له دا پیوند له کومه راشي \n\nله سترګو مې د ستورو یو قطار دے نیمه شپه ده \nزما سپينې سپوږمۍ ته انتظار دے نیمه شپه ده"},{"instruction":"د مخ نه دې چاپېره ګورې زلفې وږمه دارې","input":"","output":"سپوږمۍ د څوارلسمې نو بهار دے نیمه شپه ده \n\nپه دې کښې پکاريږي کله زړه او کلـــه ســــترګې \nدا مینه محبت که نیم سهار دے نیمه شپه ده \n\nد بر کلي په وران کندر کښې ناست يم ورته ګورم \nلمبه لمبه د کوز کلی چینار دی نیمه شپه ده\n\nسحر رانزدې شوی دا دی در غلم منزله \nپه لاس کښي مي د خپل کاروان مهار دی نیمه شپه ده\n\nلګيا يمه كوومه جنـــــــازې د ارمــــــــانونو \nمحلت مې لکه سم د مړو ښار دے نیمه شپه ده\n\nمرام ته په هر حال کښې رسېدل دي رسېدل دي \nاو ستا د اباسین هغه رفتار در نیمه شپه ده \n\nباغ تالا کیږي لېونے باغوان په خوب اودۀ دے \nزمکه ستي شوله ظالم باران په خوب اودۀ دے \n\nد سلګو شور می په محلت کښې زلزلې راوستې \nپه دې ژړېږم چی بیا هم جانان په خوب اودۀ دے"},{"instruction":"حالاتو داسي دېواله ته زوړند کړی یمه لکه","input":"","output":"تصویر غوندې مې ويښ ارمان په خوب اودۀ دے \n\nد پیغمبر د وراثت او پیروی دعوېدار \nقرآن په ترخ کښې د اشنا ایمان په خوب اودۀ دے \n\nزمونږ د ژوند د نصابي کتاب په هره پاڼه \nد وينو ډنډ کښې لکه گل یو ځوان په خوب اودۀ دے \n\nد محل چار چاپېره اوربل دے جونګړې سوزي \nد سرو لمبو په جزیره کښې خان په خوب اودۀ دے \n\nهلته د شر او فساد څۀ معنه او څۀ جواز دے \nپه کومه خاوره چې بابا رحمان په خوب اودۀ دے  \n\nد سر اوښان او تر او تر روان په شاړو سر دي \nجرس غږيږي خو غافل کاروان په خوب اودۀ دے \n\nدنیا لګیا ده بې وزرو په اسمان کښې ګرځي \nد اباسین له قامه شم قربان په خوب اودۀ دے"},{"instruction":"نمر چې وي د واړه کائنات دا تجلي به وي","input":"","output":"ته چې د سپوږمۍ نه دنيا وګورې سپوږمۍ به وي \n\nوار مې خطا شي ستا د یاد په هنگامه را پاشم \nزه چې له خوبه را پاخم ستا په نامه را پاڅم \n\nستا مجبورۍ لکه زنځیر زما د پښو نه تاؤ شي \nکه څو څو ځله د درتلو په اراده را یاخم \n\nچې ظلم ووینم په زړۀ مې غر غنډې بلې شي \nپه هر ظالم پسې مدام لکه لمبه را پاشم \n\nټوله شپه ګرځم ستا د یاد اور اورکي رانيسم \nسحر اودۀ شمه بی خوبه په غرمه را پاڅم\n\nدَ خپل کاله د خاموشۍ پېريان مې لولپه کړي \nاکثر د ډوب خوب نه په غوټه نیمه شپه را پاشم \n\nد مایوسۍ په ګړنګونو کښې پرېوتر يمه \nد زندگی په یا قربان تپه تپه را پاشم"},{"instruction":"د خپلې لارې هر دېوال سره ډغره وهم","input":"","output":"د اباسین غوندې په هره مرحله را پاشم \n\nورانه باغیچه او د بلبلو شور \nاورمه د زړۀ د ماتــدلـو شور \n\nنوره شپہلی غلی کړه چې واورمه \nچم کښې دَ ځوانانو د خـنـدلـو شــــور \n\nکله چې ویجاړ ګودر ته وګورم \nسوے زړۀ مې غواړي د پائيلو شور \n\nڅنګه د پردو سندرې ووايــم \nڅوچې مې قلارنۀ وي د خپلو شور \n\nسترے سترے ماچې پرېشاني يوسي \nناڅاپه راويښ مې کړي د ښکلو شور \n \nچي ستا د سترګو او خپل زړه پوره خبره وکرم \nکه اجازت وي چې قیصه در ته له سره وکړم \n\nکلے ئې اوري خو جانـــان تـه غږ ونه رسېدو \nزۀ که هر څو سوې ټپې د غره له سره وکړم"},{"instruction":"چې مخ دې سپین دی نو دا زړۀ دې ولې تور د داسي","input":"","output":"دغه تپوس به ترې یو ځل په ویره ويره وکړم \n\nنوے سپرلے دے د وطن د زمکې شونده شنه شوه \nخوښه دې نۀ ده چې شورو ئې په سندره وکړم \n\nپه پيبنور جانان څادر د لوګي خور ووینم \nچې ننداره ئې د چراټ یا له خبره وکړم \n\nعظيمه خدایــه دنـــامـې سـره جامـه غـواړمـه \nچې اباسين يم نو چې هر مزل په نره وکړم \n\nانسانه سوچ کوه چی کله ته ناجوړه کېږې \nنن زه ئې درته وایم چی په څۀ ناجوړه کېږې \n\nد شپې د خوب نه مخکښې د غاښونو پاکول دي \nغاښونه چې دې روغ وي ته به نه ناجوړه کېږې\n\nمسواک کوه د غاښ، سر او د ګېډې درد به نه وي \nهم لره خوره خبره ده ښکاره ناجوړه کیږې"},{"instruction":"د ژوندون په چورلکونو نه رسـيرم","input":"","output":"پاکه ربه ستا قدرت ته حېرانېږم \n\nخپله وینه راته زهر شوه حیران یم \nزه د ژوند په بی منزله لار روان یم \n\nخبرنه یم چې د کوم جرم سزاده \nخدایه مانه داسې شوې څۀ خطا ده \n\nخپـل پـردي رانـه و بـزار دي نه پوهېږم \nربه څه په يي لمبو اور کښې سوزېږم \n\nدا د ژوند په کومه لار کښې را ایسار شوم \nنه د ځان نۀ د جانان نه د روزګار شوم \n\nچې د چا د څنی کل ووم حيرانيږم \nپه هغو ګوتو کښي نن مروړل کېږم \n\nدا چی زه په کوم عذاب کښي گرفتار شوم \nدا په کوم قصور کښې لاړمه په دار شوم \n\nرا بهر ته د دې اوره زما ځان کړې \nخدایــه نــور خلق د دې نه په امان کړې"},{"instruction":"که د سپوږمۍ په شانې ښکلې ئې بېشانه ښکلې","input":"","output":"خورانه لرې ئې اوچته په اسمان ختلې\n\nپه ارمانونو مــــې غـربـــت داســــې کـــانـې وکړلې \nلکه چې وسوزي په اور کښې تکې شنې غندلې\n\nد دوي حياته مې غرور سترګې راټيټې کړلې \nپښتنې پېغلې د ګودر نه راغلې ډلې ډلې \n\nچې موده پس راته یو ځل نظر د مينې وکړې \nځان ته لوګی کړم د رقیبو د کوڅو خزلې\n\nلر او بريو دي پښتانه د بېلېدلو نه دي \nد خولې کرښه د تندي نـــه تــر وښکي راغلې\n\nدغه جنت دے که کالام زما د ښکلې سوات دے \nو اوريني څانګي دي که نه دګل اندام جنگلی\n\nلكه وږمه لکه نغمه لکه ابشار د حُسن \nپه گل دره کښي د پښتو د اباسین غزلئ"},{"instruction":"زړه به دې خور شي چې نـامـه کله د جنګ و اوری","input":"","output":"امن دے داچې د خپل زړه د رباب ټنګ واورې \n \nبیا به د مینی ترانئ وائي تبليغ به کوې \nدَ زړۀ خندا چې د بلبل يا د پتنګ واورې \n\nیو مخ که خوږ شي بل سېلمه کړه د جابر گذارتـه \nدا تجربي که د منصور باچا ملنگ و اوری \n\nکلے اوده و تمامي د مرګ په خوب اوده شو \nداسې په نیمه شپه کښي راغلي په غورځنگ واورې \n\nڅوک چې د یو بل خوشحالي هډو زغملی نه شي \nد داسې خلقو نه به څه د نام و ننګ واورې \n\nد سکندر نه به قیصه د اباسين وپوښتې \nکه دې یقین نۀ شي نو بيا به لږ فرنگ واورې"},{"instruction":"زما د زړۀ او ستاد اننګو رنګونه يؤدي","input":"","output":"ته کوره دَ كُلاب او د لمبو رنګونه يؤدي \n\nښکاريږي چې هم دوي د دې دنيا سوچه اولاد دے \nد خاوري او د ټولو پښتنو رنګونه يؤدي دي\n\nدا دواړه رور او خور دي د يوې څانګې ګلونه \nدا ځکه د اسلام او د پښتو رنګونه يؤدي  \n\nپیچوک ، نۀ کمڅۍ شته، نه شمله نه ږیره برېت \nداڅه وشو د پېغلو او ځلمو رنګونه يؤدي\n\nزما د وطن خلق لي تمیز کولے نۀ شي \nد ځینو رهبرانو او د غلو رنګونه يؤدي\n\nدا ځکه اباسین ته بله لاره نه ښکاريږي \nچې ځیر شي د اسمان او د او د اوبو رنګونه يؤدي \n\nپه قدمونو کښي ئي عمرله سرښکتی یمه   \nزۀ خپل وطن ته لکه زوئے ورغاړې وتے يمه"},{"instruction":"ستا د تهمت په رنګ کښې څومره ښکلی ښکل يمه","input":"","output":"لکه د سرو گلو شکری ته چي پرپوتے یمه  \n\nد مينې زور دومره سېوا ؤ چې لاهو ئې کړمه \nخود نفرت په سمندر را پورې وتر يمه \n\nد ازادۍ څۀ تصور شته نه امکان کېدے شي \nد دواړو پښو نه ستا د حسن دام کښې نښتى يمه \n\nچې درنگ ساعت له به دې غېږې ته در پرېوځمه \nلکه د اوښکې دې په شونډه پورې نښت يمه \n\nزما د پنجونه دا خاوره شو کولی نه شې \nلكه د ونې د دې خاورې نه راوني يمه \n\nګیله په سر سترګو درځم چې لږه ساه و اخلمه \nبس د روزګار په غم کښې لږ شانی کبوتر يمه \n\nټوله دنيا مې پسې چاڼ کړه ومې نه موندلو \nآواز ني راغی واني زه درنه الـوت يمـه"},{"instruction":"دغه قیصه بغیر لۀ ما ولې نيمګړې ښکاري","input":"","output":"دغه قیصه کښې نۀ زۀ چتی یم نه بتی یمه \n\nنور مې دا سرد بادشاهانو م پروانه کوي \nدا خويؤته يې چې په در کښې دې پرپوتي یمه \n\nدغه د خلقو د نیتونو اور دے ځان سوزوي \nڅوک خودي و وائي چي زه ورته بدنيتي یمه \n\nوخت دې په خپله سنگینی باندي ما نه ويروي \nزه اباسین یمه د غرونو نه راوتي یمه"},{"instruction":"دغسې بې کاره هسې مه کښېنه","input":"","output":"څه خو کوه یاره هسی مۀ کښینه  \n\nکار که نه وي سوچ د ترقی کوه \nاے د قام غمخواره هسی مۀ کښینه \n\nواني چې وزګارې نه بیګار ښه دے\nڅۀ نه څۀ کړه چاره هسې مه کښېنه \n\nلارې د منزل په مزل غوڅي شي \nدغه د ژوند لاره هسې مه کښېنه \n\nکوره اباسین ته ځي په یوه مخه \nتنگ کوه دلداره هسي مه کښینه"},{"instruction":"فطرت به څنګه پتنګان له اوره لرې ساتي","input":"","output":"سوزي که خلق ماشومان له اوره لرې ساتي \n\nدا به تر څو دا خپل پېزوان له اوره لرې ساتي \nزه ئې ستي کړمه خپل ځان له اوره لرې ساتي \n\nتا به داخپل مغروره نیت په سرو لمبو سوزوي \nما به دا خپل څیرې ګرېوان له اوره لرې ساتي \n\nڅوک چې د قام د پاره ځان په سور انګار کښې سېزي \nخالق به داسې انسانان له اوره لرې ساتي \n\nدغه اسمان به هم یو ځل د نمر نه اور ونيسي \nزمکه ئې وسوله اسمان له اوره لرې ساتي \n\nد غليمانو خوا يخـي تـــه بـــه ئـــې کله پرېږدي \nستا اباسین به خپل جانان له اوره لرې ساتي \n\nراشه واخله چې ښائست دې لاله زار شي \nدا بې کېفه زندګي دې ستانه زار شي \n\nخوند به وکړي چې د عقل نه وزګار شي \nکله کله مې دا سر په اوږو بار شي"},{"instruction":"راته وائي زړۀ دې ځان سره سنبال کړه","input":"","output":"دا کېدی شي چي په خپله دې پکار شي \n\nد فطرت د ځان ښودنې هنـر گـوره \nکله راولي خزان کله بهار شي \n\nزهٔ یو ګل دیار کمڅو له خوښوومه \nدا سپرلے خو دې يو څو ورځې ايسار شي \n\nاباسين دې له پښتون وطنه زار شي \nچي دا شنډې ونې بوټي مېوه دارشي \n\nنشته لارد میکدې نه را په دې خوا \nژوند پیکه دی د توبې نه را په دې خوا \n\nیوه بپدیا ده یوه مېره ده، یو سکوت دے \nتش گوگل دے د هغی نه را په دی خوا \n\nپه يارانو کښې خپل غم غلطو ومــه \nبل ځان نشته د حجري نه را په دي خوا"},{"instruction":"شپه اوس چرته ده تیاره او تنهائي ده","input":"","output":"د وصال د ښکلې شپې نه را په دې خوا \n\nسرکشی کښې انتشار بي قراري وه \nاطمینان دے دسجدې نه را په دې خوا \n\nلاهم هغسې چاودلې شونډې ګرځـــو \nاختر کوم دی د روژې نه را په دې خوا\n\nپښتونخوا د اباسین په دواړو غاړو \nد جهلم او مارگلی نه را په دی خوا \n\nدا حجاب په مېنځ کښې ولې د سجدې دے \nچې د غاړې د رګونـــــونــــه نــــزدې دے \n\nچې په لاره باندې ځم ښکالو ئې راشي \nشاته و گورمـــــــه زر چــــــی را سې دے  \n\nپه ښائست لکه د غشي ورپسې یم \nمحبت لکه د سيوري را پسې دے"},{"instruction":"دا ګلونه دا وږمــې شـور د مارغــانو","input":"","output":"داموسـم خـوپــه والله که د توبې دے \n\nبئ حسابه وسوسـې پــه کښې دپــره دي \nخو سينه کښې مې سکوت د جنازې دے \n\nکه دې رحم د هېڅ شي سره سم نۀ دے \nخودا قهر دې هم يـــار بــــې اندازې دے  \n\nبـې مقامه بې  منزله يون شروع دے \nغر بدلے بیـا جـرس د قافلې دے \n\nدغه روح دے چې مېلمه دے د څو ورځو \nستا په سر کښی چی غرور دی نو په دې دے \n\nمدرسه پرې هم نازيږي د مودونه \nاباسین هم د جومات هم د حجرې دی \n\nبلا مي په ښارونو کښي تاويري را تاویږي \nلمبي مي په رګونو کښې تاویږي را تاویږي \n\nیو اور مې د نظر په وړاندې زغلي او را زغلي \nيو شور مې په غوږونو کښې تاویږي را تاویږي"},{"instruction":"زړۀ مې په یاد د ګلبدن کښی ډک دے","input":"","output":"مودې ئې وشـولـې چـې چرته ورک دے \n\nاواز دې خوږ دے خو خبري ترخي \nوجود به نرم وي خو زړۀ دې کلک دے \n\nتوبــه و بـاسـه خـو گـرانـه ښـاري \nخبره داده چي په ځان مي شک دے \n\nپه هیڅ دارو د رغبـدونــه يمـه \nیو ستا دیدن خوراله تک به تک دے \n\nخبرې ښې کـوي عمــل نـه کــوي \nبس په ملا کښی دا بی خونده تک دی \n\nيو بل ته ګوري لکه دوه عکسونه \nزما تصویر ته یار ولاړ هک پک دے \n\nډېر مې ستا زلفو او قامت ته کتل \nد هغه ورځ نه مې په ملا کښې څک دے \n\nتوره غلیمه ستانه نه ویرېږم \nدا ستا په لاس کښې زما خپل ټوپک دے"},{"instruction":"د شيـې پــــه غـاره كـــښـې اوږۍ د زرو","input":"","output":"چې دا سپوږمۍ ده که د مينې چک دے \n\nداخوته يي چي دې درک نه لګي \nد اباسین خویو معلــوم درک دے \n\nستا په تصویر کښې کله سترګو کله خُلې ته ګورم \nځان ته حېران شمه چې بيا خپلې توبې ته ګورم \n\nد سپين رخسار نه دې تاؤ شوې ګوري ګوري زلفې \nلکه د ورځ نه را چاپېره تورې شپې ته ګورم \n\nڅۀ بې نيازي لري او څومره په غرور کښې ښکاري \nوار مې خطا شي چې د خال دې مرتبې ته ګورم \n\nټيکه ،والی، امېل چارګل او ستوري ستوري جامې \nلکه چې سم د رڼاګانو ښاريې ته ګورم \n\nچي دکوم لوري نه راوتے دے په کومه زغلي \nپه غاړه ناست د اباسین چپې چپې ته ګورم"},{"instruction":"په ژبه ئې لمبې دي د اورونو په شان ښکاري","input":"","output":"دا شونډې چې ئې سمې د ګلونو په شان ښکاري \n\nدنیا کښي راته ځان لکه قبدي قيدي ښکاريږي \nرګونه راته خپل د زنځیرونو په شان ښکاري\n\nچي زنزې او ماران لړمانان پکښي ديره دي \nدا خُلي راته د خلقو د چاودونو په شان ښکاري \n\nمرگ څه دی د چیندرو کرښه د پټ پټوني لوبه \nدا ژوند راته د ځغلنده سيندونو په شان ښکاري \n\nليوان او شرمخان او خامـاران ورته را کد دي \nزما جنت وطن د ځنگلونو په شان ښکاري \n\nچې کله ورنزدې شې نه ئي قد نة ئي وجود وي \nدا ځني ځني خلق چي د غرونو په شان ښکاري \n\nخاته دي کوزېدۀ دي كله بره کله ښکته \nدا ژوند د اباسین د غورځنګونو په شان ښکاري"},{"instruction":"د ژوند په سختو او غمونو زوره وریمه زهٔ","input":"","output":"د زړۀ اسمان کښي ځلیدلی لکه نمريمه زة \n\nزۀ چی راخمه نو هر چاله خوشحالي راوړمه \nزۀ د وختونو پسرلي يمــه اختــریـمــه زه \n\nدشعر په رموز که پوهېدل غواړې نو راشه \nپه لره کښي درويش لوله په بره کښي کاروان \n\nکه بیا دې هم د فن په تقدس باندي څۀ شک وي \nلاهو کره چرته ځان په اباسین غوندې جانان \n\nډېر به بدبخت وي چې ئې زړۀ وي د زړۀ سر نه وي \nداسې به څوک وي چې ئې څوک نه څوک دلبر نه وي \n\nڅوک چې د نورو د دردونــــو نـــه خبـــر نـــه وي \nيو داسې کور دے چې د هغې هډو ور نه وي\n\nزما ارمان دے چې د داسې یو وطن بادشاه وے \nچرته چې کرکه نۀ وي ظلم نه وي شر نه وي"},{"instruction":"د مال او زر د خاوندانو سره مینه نه وي","input":"","output":"د مینه والو سره چرې سيم او زر نه وي \n\nپه هغه خاوره به ارمان څنګه مېوه ونيسي \nپه کومه سيمه چې داستاد حسن نمر نه وي \n\nداسی نظام به جوړووم چې مې اختیار شي کله \nچی خوار او زار نه وي رنځور نه وي نهر نه وي \n\nچې پرې د بره ستا د حسن بارانونه کيږي \nنو اباسین به اخر څنګـه سـخنور نه وي"},{"instruction":"بيخي نیمکرے نیمه خوا تلی یم","input":"","output":"په ټوله لاره په ژړا تلے یم \n\nورکې خانې دې د زړۀ مه لتوه \nد دغې ښار نه زه پخوا تلے یم  \n\nپه تصور کښې ستا د زلفو په ټال \nد ژوند په لاره په هوا تلی یم \n\nجومات ته تلے یم په پټه پته \nخو مېخانې ته برملا تلے یم \n\nنن چې مې ساه وږمې وږمې غوندې ده \nدکل بدن جانان په خوا تلے یم  \n\nپه تصور کښی ستاد تورو سترګو \nمدام د اوښکو په رڼا تلے یم \n\nزه اباسین یمه لږ ځان خبر کړه \nوالله که عمر کښي په شا تلے یم"},{"instruction":"د خلقو مخکښې به ګلابه څه خبرې وکړو","input":"","output":"چرته یواخی شه چی خو د زړۀ خبري وکړو  \n\nد اظهار تکی نه تا ومونده نه ماسره شته \nپه سترګو سترګو کښې په چپه خُله خبري وکړو \n\nرښتیا مې په خُلۀ راشي مخکښې دار و گورمه \nما چپ کرئ گنی خان له به څه کار و گورمه \n\nتبرونه او ارې ورتــــه تیــار وګورمــه \nژړا راشي چي کله دنگ چینار و گورمه \n\nچي هلته څه روان دي اخېستل يي غواړي جاج \nور خېژمه اسمان ته خو چې لار وګورمه \n\nله خانه چی کم عقل چرته وینم شم خفه \nخوشحاله شم له ځانه چي هوښیار و گورمه \n\nبیا ټوله ورځ د فکر په ټالونو جوتي خورم \nګریوان کښی چی می ستا د زلفو تار و گورمه"},{"instruction":"راځي راله د قام د سباوون په حال ژړا","input":"","output":"ځلمے چی د ژوندون په اوږو بار و گورمه \n\nچې وینمه په خپله پښتونخوا کښې بده ورځ \nحیران یم په جنت کښي خلق خوار و گورمه \n\nڅاروي راته ښکاریږي دا خپل واړه وطنوال \nچي بل لاس کښي د خپل کاروان مهار و گورمه \n\nبې ننګه بې پښتو راته ښکاره شي دا خپل ځان \nتصویر ته مې چې کله د خپل پلار و گورمه \n\nڅو ورځې مې له ستوني بيا نمړۍ تېريږي نه \nسرور کے چی دخپل نیکه مزار و گورمه \n\nجواز د ژوندانه راته پیدا شي هغه وخت \nچې څوک د اباسین غوندې خـودار وګورمه \n\nپه مودو مودو د یو بل خواله راشو      \nرا اختر څۀ وي په خندا کښې په ژړا شو"},{"instruction":"په دې زمکه مو څوک نه پرېږدي یو بل ته","input":"","output":"کۀ دې خوښه وي راځه چې په هوا شو \n\nستا په مخ باندې په ټول جهان مئین یم \nد جهان واړه غمونه اوس زما شو \n\nچې دې نۀ کاته په سترګو مې تیاره وه \nچې رامخ دې کړه اسمان زمکه رڼا شو \n\nد مودونه چي په ستر په پرده وې \nنن مي اوښکو اجازت غوښتو چی راشو \n\nبیا به خوب په غزېدلو پښو ونه کړې \nاباسینه که خوبونه دې رښتيا شو"},{"instruction":"چی چرته کښي د کرکې هډو سوال نه پیدا کیږي","input":"","output":"په داسي سيمه نوغی د زوال نۀ پیدا کیږي \n\nاحساس که ئې بېدار وي ثقافت که ئې ژوندی وي \nد دې خاورې دې خلقو څۀ مثال نه پیداکیږي \n\nکه زما پکښې مالي غوندې ګران وي \nخو وطن دې د سرو کلو گلستان وي \n\nچې تر څو پورې دا زمکه دا اسمان وي \nزما قام دې په عالمو کښې روښان وي \n\nچې په بام د ترقۍ يؤيؤ روان وي \nټول عالم مې وطندارو ته حيران وي \n\nنۀ وي څوک نهر نهور نه ورے ترے \nپه هر لور د نعمتونو يو باران وي"},{"instruction":"چې زمونږ پرې ملکیت زمونږ اختيار وي","input":"","output":"په دې زمکه بر چې هر څومره اسمان وي \n\nپېښور مې د شملې د پټکي ول دے \nچې کابل قندهار کوېټه مې ودان وي \n\nپه هر چم کښې دې ښادي او خوشحالي وي \nچې په هر کاله د بره چراغان وي \n\nچې د یو بل نه قربان شوی صدقه شوے\nچې د هر یو تن په زړۀ کښې دا ارمان وي \n\nهمېشه مې د رڼا په لور سفروے \nچې خپل سیوری مې هم شاته راروان وي \n\nد دنيا ښکلي ئي ناست په دواړو غاړو \nاباسین ښه په غورځنګ باندې روان وي \n\nد زغم د خونې خانه، یه ققنس د اور بچیه\nلمبه  لمبه شـــــاعره، میرنیه ننګیالی"},{"instruction":"چی کړی دی دخپل از غن احساس غیره کښی خوب دے","input":"","output":"موني ستا د لېونتوب نه ایزده کړے سړیتوب دے \n\nکه څوک د درد د څړیکو تصویرونه ګوري دادي \nدوینونه جوړ شوي که ګلونه ګوري دادي \n\nستانظم دپښتوبي بي ملالې د سر تاج دے\nدا ځکه دې د شعر د مئینو په زړۀ راج دے \n\nستا شعر لاروو ته وركي لاري د ژوند ښائي \nستا شعر زندگي د انقلاب په لوري بيائي\n\nدې شعر نۀ يواځې ټول پښتون رالرزولے \nده تا ته هم خپل زور په هر یو ګام باندې ښودلے \n\nستا شعر که هر څو زما د قام سترګې رڼا کړې\nخوته يي هم اشنا د تېزند و سره اشنا کړې \n\nدا شعر په کوم ،رنگ په کوم انداز په کوم مفهوم دے  \nد دې شعر پوره په پوره زور تا ته معلوم دے"},{"instruction":"له ډېرې مودې راسې مې روح ډوب دے پرېشان دے","input":"","output":"په زړۀ کښې مې دا ستا د سوي روح ليدو ارمان دے \n\nداستا قلم چی وینه د شهید ترېنه راڅاڅي \nدا ستا قلم چی کرکه د يزيد ترې نه څاڅي \n\nدي ستا قلم جابر ته تيتبدل نۀ دي زده کړي\nدې ستا قلم په عمر خرڅبدل نۀ دي زده کړي\n\nدا توره ده شمله ده چې فطرت ئې د پښتو دے \nداستا ،قلم قلم نۀ دے بیرغ د پښتنو دے \n\nدښمن ته لکه وسپنه دوستانو ته رېښمين ئې\nسر کشه ئی خود سره ئې خپلواک ئې اباسین ئې\n\nعظمت چې دې په ټوله پښتونواله باندې عام دے \nاجمل ختکه ستا پښتون قلم ته مې سلام دے"},{"instruction":"که د قبلی که نمر خاتۀ سر يې","input":"","output":"چې خلق وائي نو بس ښۀ سرے يې \n\nچې ظلم وينې احتجاج نه کوې \nد ظالمانو د کاله سـرےيئ  \n\nدغره په شانې حوصله دې مـــنم \nته که هرڅو شډل د غره سړی يې\n\nد سرو ګلونـــــونــــــه چـونــــــه و هــــــې\nفصل کښې ګرځې لکه خــره ســـے یـــې \n\nچې دې دعــــې کـــــې د خــــدمت د خلقـــو \nالله دې خـوار کـره تــــه هـاغــه ســـری یـــې \n\nستا کلکو سترګو ته حیرت ورے یم \nنور خوکچه اوبه اوبۀ سرے يې \n\nپه صورت روغ یې او روزگار نه کوې\nبېدار خونه يې ته اودۀ سرے يې \n\nټول در ته وائي اباسين يوسفزے\nزه خو دې پېژنم چې نۀ سرے يې"},{"instruction":"بوټۍ پرتې دي ځاے په ځاے لکه د وانــو پــه شـان","input":"","output":"که نه طوفان دے سیلۍ وړي خلق د پاڼو په شان\n\nاوس هغه پېغلې په يو بل پسې کاوا کې ګرځي\nچې په قطار کښې به ګودر ته تلې د بيانو په شان\n\nیو ځل د خلقود نظر نه پرېوځي پرېوځي پرېوځي\nدا څوک چی نېغ نبغ کيږي هر ځائ کښې د خانو په شان \n \nزلفو ئي موج لکه په شانې د شـــيـن غـــر وهلو\nتک تور خالونه ئې په مخ وو د مماڼو په شان \n\nالله دې راولي زما په وطندارو سپرلے\nچي په الوت شي په قطار لکه د زانو په شان \n\nدا پښتانه دي دښمنانو خلی پلی نه دي \nد وخت سیلی ئی خوزوی نۀ شي د کانو په شان \n\nځان بۀ پۀ زور باندې لاهو کړې ځان به هسې ورک کړې\nچې اباسين ته شي کد شوی د نانجانو په شان"},{"instruction":"اوښکې مې ټينګې کړې ونه څڅېدې","input":"","output":"لکه تڼاکې مې په زړۀ ودرېدې \n\nسپوږمۍ يواځې يې يواځې بــه يـې \nد جدایۍ په اور کښې وسوزېدې \n\nمينې لا نوره مينه څه ته وائي \nچې په رګونو کښې مې وبهېدې \n\nانجام دې ولیدو د حُسن کـــه نـــه \nلکه د ګل په شان چی و دورېدې\n\nپه آئینه کښې چې دې ځان ته کتل\nلکه په خپله بادشاهي ګرځېدې \n\nچې ستا په شونډو مې پاړ وليدلو\nزما له درده شــونډې ورپــدې\n\nغمه هم دغه دې انجام و کنه  \nد اباســین چپو ته ورسېدې"},{"instruction":"رنځ د بېلتانه وهل جوړ شومه","input":"","output":"سترګو ته دې تش په کتو موړ شومه \n\nکله چې لــــه نــــورو بازو پرہوتم\nبیا خوایله مينې ته راجوړ شومه \n\nژوند راباندې داسې ګاڼۍ تاؤ کړلې\nاوښکې اوښکې اوښکې را نچوړ شومه \n\nپټ د محبت په خوږو ډک یمه \nسخت که به ظاهر لکه اکور شومه \n\nزوړ شومه لمبه د غصې مــــره شـــوله \nړه وخت کۀ شي لمبه د واورې سوړ شومه \n\nځوان مې کړي چې ښکل راته نوی شي \nما وبـل اباســيـنـه لاړم زوړ شــومـه"},{"instruction":"فطرت چې غواړي پسرلو ته مخه څوک نیوی شي","input":"","output":"چرې بې سره لېونو ته مخه څوک نیوی شي \n\nفکر چې چرته زرغون شوے دے قید شوے نہ دے \nد نمر سرتېزه پلوشو ته مخه څوک نیوی شي \n\nمسافري کوه ډاډه چې زړګی ونــه بــائيلي\nاوښکې مې تېرې کړې سلګو ته مخه څوک نیوی شي \n\nوخت هم روان دی د اوبو د سېلابه په رنګي\nپــه مخـــه درومـــي قــافـلـو تــه مخه څوک نیوی شي \n\nکۀ نيسي نيسي دې مظلوم ته مخه هر څوک نیسي \nد مظلوم اوښکو اسوېلو ته مخه څوک نیوی شي \n\nزول او طوفان خــو ودانۍ او ونې نه پېژني\nداسې پښتون د پښتنو ته مخه څوک نیوی شي \n\nڅوک چې خپل ځان لاهو کول غواړي راوړاندې دې شي\nزه اباسین یمه اوبو ته مخه څوک نیوی شي"},{"instruction":"دچاچې هر سحر ماښام ښکلي وي","input":"","output":"هغه وطن او هغه قام ښکلی وي \n\nچې د یو بل نه مئینان لرې وي \nهغې مينې تل انجام ښکلي وي \n\nد سر درو خلق ميدان خوښوي \nاو مېداني خلقــو تـه بـام ښکلي وي \n\nمینه دَ حُسن په چل ګېر کړي سړے  \nدانه ښائسته وي نـــه چـــې دام ښکلی وي \n\nیاد چې دې راشي څو سلګۍ وکړمه \nالهام چې وشـــي نـــو كـــلام ښکلي وي"},{"instruction":"چې د کابـل شـمله و رو خــوښ دے","input":"","output":"دا پېښور خو دې مـــــدام ښکلي وي \n\nوصال پتنگ سوزوي شمع وژني \nچې جدائي راشي انجام ښکلي وي \n\nچې ئې د زړه په غوږو اوري خلق \nد اباسین هریو کلام ښکلی وي سپوږ\\nمۍ چې غواړې نو اسمان ته به ځې \nمزل سنګين وي چـي مـــرام ښکلي وي   \n\nکه مزه اخلې په بخښلو کښې  ده    \nکه په کتو شي انتقام ښکلی وي"},{"instruction":"دالا کومه منطقه ده کوم وطن دی کوم یو قام دے","input":"","output":"وينې وينې ئې سحر دے اوښکې اوښکې ئې ماښام دے \n\nدا د زړه یوه حذبه ده د ایمان یو انتظام دے \nنۀ په برېتو کښې پښتو ده نۀ په ږیره کښې اسلام دے \n\nداسي داسي کاني وشوي داسې داسې لوبې کيږي\nرند ولاړ په موصله دی د واعظ په لاس کښی جام دے \n\nحالات ځکه شول بی واکه د هېواد ستره واکمنه\nقتل خاص چي دي ونه کړو نو دا ځکه قتل عام دے \n \nدا چې برکلے ئې لوټ کړو د کوز کلي څوکيدار ؤ\nدا چې کوز کلی شي وران کړو دا د بر کلي امام دے \n\nد الله مخلوق مي خوښ دے نور زما په ژوند کښې څه دي\nيو مې ځان یو می جانان دی بل مي سپین سپېځلے قام دے \n\nد تیغکو زمانه ده دلته یو څۀ هلته بل څه \nچې یو مخ کی کردار وي نو هغو ته مي سلام دے"},{"instruction":"اخوا ګوره دېخوا ګوره مخکښې وروستو ښکته پورته","input":"","output":"دلته لت دلته پرکه ده دلته نه ښکارېږي دام دے \n\nپس هم دغه هومره کافي ده نور وبناته حاجت نشته\nدغه څه چې دې ارشاد کړل داسې ښکاري چې الهام دے \n\nشاعري جادوګري ده د لفظونو د خيالونو\nاباسین په چپو کرے دَ سلطان دغه کلام دے \n\nښائیست دې مشهور کلي په کلي چم په چم دے\nپه مخ به دې رڼا وي خو په زړۀ کښي دې تورتم دے \n\nپه حُسن کښی جادو دے یا څه کوډې تعویزونه\nیا دام دی چې رانيسي مي يا ښکاري چې څۀ دم دے \n\nزما په تنهایی کښی څلور ټکي مشغولا ده\nیاته یې یاستا یاد دے یا کتاب دے یا قلم دے \n\nنیمگری نیمه خوا راته ځان ښکاري په کاله کښي \nپوهېږم نۀ چې څۀ دي خو په ژوند کښې څه شی کم دے"},{"instruction":"د دۀ په جبلت کښې د سختی مقابله ده","input":"","output":"پښتون کښی دا عادت دی چي تل غرونو ته اړم دے \n \nبي شانه مړي سترګې او غني زړۀ شي راکړے \nتش لاس يمه زړۀ جمع په ما ډیر د خدائے کرم دے \n\nپی مخی بچنګی د تمبو مخې ته لوبیږي\nلمبه لمبه حالاتو کښې د سرو ګلو موسم دے \n\nوطن ساتل عزت ساتل شمله هسکه ساتنه\nذا غم خود پښتون بچي د عمر سره سم دے \n\nهر خواته سرې لمبې دي ګړنګونه ښاماران دي \nزما جنت و طن زما بچو ته جهنم دے \n\nپرون مې په جومات کښې څو نا شنا سړي لیدلي\nپه کلي کښې د سر سړی نن بل زمونږه کم دے \n\nمدام له د وطن د عظمتونو ثنا خوان یم \nزما د اباسین په تقدس باندي قسم دے"},{"instruction":"جور ماخیگر شولو په بام باندي شها خيژي","input":"","output":"چی د ټول چم نه د سپوږمۍ غوندې خلا خيژي \n\nګل چې مسکے شي ورته زه هم د خندا نه شين شم \nګل چې خفه شي نو زما له غمه ساه خيژي \n\nستا په فرقت کښې مې په نورو ښکلو سترګې لګي\nچې ترور مي وي نو د ستورو نه رڼا خيژي \n\nله ورخه تېرې اوبه بېرته څنګه راولمه \nچي د بابا هره خبره مې رښتيا خيژي\n\nچي نن به بیا د مناقفو سره ژوند کول وي\nزما په زړۀ تیارۀ خوريږي چې سبا خيژي \n\nهر وخت مې زړۀ غواړي چې چا سره ښېګړه وکړم\nمن من غتيږم چي د خُلې نه ئي دعا خبري ئې خېژي \n\nد اباسین سره ئې اوس د لید و توان نشته  دے       \nاورم چې بام د ترقی ته به دنيا خيژي"},{"instruction":"ښکلا که هر څو د سپوږمۍ ټوټه ده","input":"","output":"محبت هم لکه د نمـــــر شغله ده \n\nکله ژړا کله خندا ده پکښې \nزندگي سمه افسانه ډرامــه ده \n\nپه راشه درشه ستړی شوی یمه \nزۀ اوده کرم دا اوږده قيمـــه ده  \n\nمینه دکورې ونې سيوري لګي \nکرکه په ژوند کښې لکــه ســره غرمه ده \n\nچي د کربوړي غوندې رنگ بدلوي \nد داسې خلقـــونـــه زمــا توبه ده \n\nقندهار کوپټه او کابل کورونه\nو پېښور د پښتنو حجره ده \n\nزه اباسین پکښي خوشحاله یمه \nکه زندگی راته لمبه لمبه"},{"instruction":"درنا سانده می په زړه کښې په تیاره کړې ده","input":"","output":"زما قلم پته خبره په ښکاره کړې ده \n\nکه د ځوانانو محفلونه تل په ما ابادوي \nجونو مدام زما قیصه په تناره کړې ده \n\nزۀ فرښتې په خپلو لېچو خنگولے یمه \nپه زمکه ناست ووم د اسمان می ننداره کړې ده \n\nخان مي بائیللے دے خو ډېر څه مې ګټلي پکښي \nما عاشقي هم ښه په ګټه په واره کړې ده \n\nگورو چی څوک خپل ایمانونه په پیسو خرڅوي \nامیر صاحب په ټول وطن کښې نغاره کړې ده \n\nساده سری دی همیشه په خپله لاره درومي \nد اباسين سره مې ډېره ګذاره کړې ده \n\nدا سوے زما پورہ دے دا ټکور زما پوره دے \nداته چې زمانه شوې داپېغور زما پوره دے"},{"instruction":"د ژوند په ادیره کښی می احساس د ژوندانه دے","input":"","output":"دا زړه چی می در زیږي دومره شور زما پوره دے \n\nدنورو ارمانونو حسرتونو په امــــان یــــم \nزړګے مې پرې مشغول دے ستا انځور زما پورہ دے \n\nلمبي ئې د سرو شونډو او لوګي د تورو زلفو \nپه واورې واورې ژوند کښې دغه اور زما پوره دے \n\nپر کاله پکښي پروت یمه نشه نشه نشه یم \nداستا په میکدو سترګو کښي کور زما پوره دے \n\nخالقه مهربانه زما بار په نورو مه رده \nچی بار وړم د غمژنو دومره زور زما پوره دے \n\nچې ته وائي نو هره سزا هر جرم منمه \nدا ستا د سپينې سپينې کوګۍ تور زما پوره دے \n\nد قام په ترقی او بیداری کښی می پکار کړه \nکۀ دانۀ وي خالقه نو بیا کور زما پورہ دے"},{"instruction":"په خوشي کچه کور کښې مې سرود ته حاجت نشته","input":"","output":"باران کښې د څڅوبي ټنګ ټکور زما پوره دے \n\nبيا غر د اباسین مخي ته کله ودرېدی شي \nرسا په تندي چپ د خپلې مور زما پوره دے \n\nداستاد ستمونو په ګرداب کښې به درځمه \nفرعونه د سرو وينو په سېلاب کښې به درځمه \n\nد خپلو پرهرونو په حساب کښې به درځمه \nداستاد ګناهونو په عذاب کښې به درځمه \n\nکوڅه کوڅه لمبه ده د وختونو سترګې سرې دي \nتیار اوسه دا ځل په انقلاب کښې به درځمه \n\nرقیب راته په سترګو کښې مسکے شو دا ئې ووې \nازغی یمه د ګل په انتخاب کښې به درځمه"},{"instruction":"وږمه يم د نسیم په لېونو چپو کښې ګرځم","input":"","output":"نشه نشه نشه یم په شراب کښې به درځمه \n\nپه ورانو سترګو مۀ گوره خزانه میرات مریه \nغوټۍ یمه وړه یم په شباب کښې به درځمه \n\nچی راست یمه په ژوند کښې تل پرانستې تنی گرخم \nدانه لکه چي ستا غوندې حجاب کښي به درځمه \n\nد مينې ورورولۍ حسن او امــــن عـلامـــت يـــم \nکه مخې له درځم نـو پــه نـصـاب کـښـې بــه درځمــه \n\nنغمه یم ترنم يمــه یــو ســــوزيـمـــه ګـــل پـــاني \nچې ته مې زمزمه کړې پــه ربـاب کـښـې بــه درځمه"},{"instruction":"زما د شرافت په نتجیه کښې ته راغلے","input":"","output":"داستاد ستمونو په جواب کښې به درځم رحمه \n\nسندور غوندې به ستا په عقیدت کښې شریکېږم \nداستا دتېره وروزو په محراب کښی به درځمه \n\nته غواړي او که نه غواړي خو زه به حاضرېږم \nرقیبه د جانان سره رکاب کښي به درځمه \n\nکه ته راځي نو راشه پسرلي کښې اباسين لــه \nاو زه په پشکال خانه خراب کښې به درځمه"},{"instruction":"نه چاته ستا د حسن حد معلوم دے","input":"","output":"نۀ دې د هېڅ یومئين قد معلوم دے \n\nد مخلوقاتو چې په ښه نه راتلل \nنۀ ئې مقام نه ئې مرقد معلوم دے \n\nدرنه د رحم توقع لرمـــــــــه \nتا ته زما ازل ابد معلوم دے \n\nبس يودَمينې په کار ښه پوهېږم \nوالله که نور می څۀ مقصد معلوم دے \n\nپه خوشحالۍ پسې مې سترګې وځي \nغم ته مې کور لکه شاید معلوم دے \n\nبس کله کلـه شــــې خبره منه \nد اباسین خو درته ضد معلوم دے"},{"instruction":"خپلوان چې سړے مري راځي خو کم دے چې راځي","input":"","output":"دورې مې په زړګي راځي خو کم دے چې راځي\n\nزمانه خو چې يو غم لاړ شي بل را باندې راشي\n په غم پسې ښادي راځي خو کم دے چې راځي\n\nریبار مې هره ورځ په دې خبره د لاسه کړي\n بس وائي چې راځي راځي خو کم دے چې راځي\n\nپه ما باندې ئې کور د کشمالو د بوټو ډک کړو\n وې دې له ښاپيري راځي خو کم دے چې راځي\n\nزما منګے مات شوے دے کو لال سم قیامت شوی\n منګي چم ته راوړي راځي خو کم دے چې راځي\n\nودان پسې د خپل کلي نه بل کلي ته راغلم \nچاوې دلته کښي ځي راځي خو کم دے چې راځي"},{"instruction":"حالات ښه شوي وو حالاتو ګزاره کړې وه","input":"","output":"وخت وو مونږ د يو بل لږه تماشه کړې وه\n\nته چې ئې ورکړې ما ژړل مور مې داجي ته وئيل\n مونږ څه خبر وو ګنې مونږ به پرې جرګه کړې وه\n\nپه هغه ورځ خو به ګودر د ښاپېرو نه ډک وو\n هغه چی د کشمالو نه منجیله کړې وه \n\nپه داسي خلقو کښي دېره وو چي ټول سره کافر وو\n آرمان مې مړ وو مائې ځانله جنازه کړې وه\n\nيقين مې نه وو چې به ستانه جدا او پایمه \nخو بس قدرت به مې په ژوند کښي نصيبه کړې وه\n\nودانه دا زما كمال نه د شاکر کمال دے \nما په غزل کښې د شاکر نه لاس نيوه کړې وه"},{"instruction":"هر څوکۀ دي ډيرې مجبورۍ د زړه نه نه اوځي","input":"","output":"ستا مینه دا ستا د ليونۍ د زړه نه نه اوځي\n\nاوس هم قمیص تور او درې څلور ګلونه غواړمه\n اوس مې هم غښتنې پخوانۍ د زړۀ نه نۀ اوځي\n\nڅنګه ستا د پاره زنده آباد اووایم یه خانه\n ولي ستا د لاسه مي ګولۍ د زړه نه نه اوځي؟\n\nښكلي د میئنو د حالاتو نه خبر نه دي\n نشته داسې وخت چې مې سلګۍ د زړه نه نه اوځي\n\nماته مي بابا وئيل پېزوان مې ترې خرڅ کړے وۀ \nاوس مې دې بچیه هم ابۍ د زړۀ نه نۀ اوځي\n\nهغه چی ودانه په سرو وينو لمبيدلې وه\n هغه د سندرو ښاپېرۍ د زړه نه نه اوځي"},{"instruction":"جنګ کړي که تاواني شو نو زما په تاوان نه","input":"","output":"که مړۀ دغه سړي شو نو زما په تاوان نه\n\nما ټولو ته اونۀ وي چي دا میر زما خوښ نۀ دے\n ملګرو که وروستي شو نو زما په تاوان نه\n\nما ښكلي ورته ووې خو ما لاړې ورته توکړې\n كه وچ دی کشمالي شو نو زما په تاوان نه\n\nهغې وې زما خوښ دي چي په ما څوک مئینان دي\n څوک که لیوني شو نو زما په تاوان نه\n\nد مینی جنگ چي کړی غاړه به دې تاوان ته ږدې نو\n که مات درنه بنګړي شو نو زما په تاوان نه\n\nودانه تۀ پۀ دې خپلو نازېږې زما شک دے\n که دا خپل دې پردي شو نو زما په تاوان نه"},{"instruction":"اغیار کړه پښتونخواه په وینو سره تلو او راتلو","input":"","output":"نور هېڅ نه وو په دغه نظریه تلو او راتلو\n\n تا هغه یار په سپینه ډاګه پرېخود و بې تنګي \nچې ستا دیدن له څوک په توره شپه تلو او راتلو\n\nهغه د مينې وږے وو هغۀ د دیدن تګے \nکه هر څومره وه ډېره فاصله تلو او راتلو\n\nرقيب زما غزل لوستو چې دا شعر پکښې راغی\n ستا ذکر وو پکښې په دې مصرعه تلو او راتلو\n\nهمزولو جوړې بيا ودان په ما باندې میئن شو\n نن ټوله ورځ زمونږه په کوڅه تلو او راتلو"},{"instruction":"سمه بلقيس ئي سليمان له به دي اوغواړمه","input":"","output":"جينۍ که خوښه دې وي ځان له به دې اوغواړمه\n\nزما د زړه په زمکه فصل د ارمان وچیږي\n که ته وریځ شوي نو باران له به دي او غواړمه\n\nد قبلېدو نه ئي د رغېدو نه دی\n خو د ژوند دعا بیمار ارمان له به دې اوغواړمه\n\nستا نه ویریږمه هم ستانه اكثر مار جوړيږي\n د زلفو تاره خو ګریوان له به دې اوغواړمه\n\nپیسی ما ستا د پاره سوال چرته کښي کړی نۀ دے \nخو مجبوري ده نو پېزوان له به دې اوغواړمه\n\nزما هم خوښه ئې ودان وې زما هم خوښه ده  \nزما اینگور به شې ودان له به دې اوغواړمه"},{"instruction":"ښکلي خائسته د چین ما چین ښاپېرۍ څنګه ده","input":"","output":"زۀ چي پرې ميئن يمه هغه لېونۍ څنګه ده\n\nدلته خو سپوږمۍ ده هو بهو ستا د رخسار په شان \nته دغلته ته اوګوره سپوږمۍ سپوږمۍ څنګه ده\n\nمونږه مسافر خوئې په مخ پسې رانده شولو\n ولیکه پۀ خط کښې راته وروره ابۍ څنګه ده\n\nڅنګه اوس چې جنګ شي نو ټپي کوي که نۀ کوي\n هغه د ننگ دکه پښتنه ملالی څنکه ده\n\nاوس هغه د کلي مازیگر رنگين کوي که نه \nڅنګه اوس راخېژي او که نه په بلۍ څنګه ده\n\nزۀ خوئي ودانه پۀ پنجره کښې د رواج کووم\n ستا څنګه تېرېږي زندګي د ځوانۍ څنګه ده"},{"instruction":"د زمکې غم دے مونږه تر فلک راوړے دے","input":"","output":"غون اونیسه جانانه زړۀ مې ډک راوړے دے\n\nمولا که ما رباب جومات ته رانه وړونو دا دے\n جومات ته دې سړی ولې ټوپک راوړے دے\n\nدا وينې دا سړي چې پرې ولاړ دي تالاشي کړي\n دا بم هغه سړي په دې سړک راوړے دے\n\nدا وس مې وو او دا مې له کاروانه سره وکړو \nد خپل سالار نیلی له مې چابک راوړے دے\n\nتا وي زه مینه نه کووم تصویر دی واپس واخله\n ما نه راوړو خو ما په دغه یک راوړے دے"},{"instruction":"بائبللي ئي په ما باندې زړکے دے لہونے دے","input":"","output":"دې برچم کښي ودان نومې سړے دے لہونے دے\n\nزما پۀ محبت کښې ترې نه ځان او جهان هېر دے\n زما په محبت کښي لیونے دے لہونے دے\n\nشپيلۍ وهي د درد ډکې سندرې پکښې وائي\n په هغه پورې غره کښې يو شپونکے دے لہونے دے\n\n دا امن امن چغې وهي لار باندې روان دے\n د جنگه تنگ دے زار یو افغانے دے لہونے دے\n\nزما د خيال د ونې نه وهي څانګې يو کس دے\n په لاس کښې ئې د جهل تبرکے دے لہونے دے \n\nهېر شوی يارئې بيا راته راياد کړو زورور دے\n څه به ورته اووایو سپرلے دے لہونے دے بس\n\nه خبر دی که ستا شونډې اننګي مې پکښې یاد کړل \nغزل مې په ځوانۍ کښی دے علمے دے لہونے دے\n\nد نن دور د ښکلو په لوظونو دهوکه کيږي\n ودان كښي صرف دغه یو کے دے لہونے دے"},{"instruction":"په زړونو باندې کرښې په ذهنونو باندې کرښې","input":"","output":"حالات راله راکاږي په خيالونو باندې کرښې\n\nملګرو مونږ په زمکه هم راښکلی نه شو کرښه\n راکاږي مو دشمن پۀ آسمانونو باندې کرښي\n\nچې ذکر د پښتون قام پکښې نۀ وي زړۀ مې وائي \nچې راکاږم په هغه کتابونو باندې کرښې\n\nد زړۀ زور مې اوبه شو ورته نور ژړلی نه شم\n را کارم د جانان په تصویرونو باندې کرښې\n\nزړګی مې شي خفه خپل ماشومتوب راته را يادشي \nراکاږي چې واړۀ په دیوالونو باندې کرښې\n\nودان پکښې زما د ښکلا ذکر نۀ دے کړے\n را کارم ئې په دې يو څو شعرونو باندې کرښې"},{"instruction":"د کار سړي دي خو بئيل بئيل دي سړي ټول را ټول کړه","input":"","output":"خلق ئې نه پرېږدي يقين او که مري ټول را ټول کړه\n\nلېونۍ کېږې لیونۍ پۀ خدائے تعالی مې قسم \nمعافي ترې او غواړه دا خپل ليوني ټول را ټول کړه\n\nکور ته ئې يوسه جینۍ وکره ور خارے پکښې\n په دې ګودر کښي دا مات شوي منګي ټول را ټول کړه\n\nپه ما چې تبريري هغه ورته ټول اووايه\n دا زړۀ مې وائي چې دا خپل او پردي ټول را ټول کړه\n\nاووایه هر میئن ته ستا قسمت کښې نشته جانان \nمړه چې صبر ئي شي زړونه پالي ټول را ټول کړه\n\nکه یو زمانه خائسته وو زه به جرم درکړم\n ودانه څه د کوه قاف ښاپیري ټول را ټول کړه"},{"instruction":"سوات می جنت دے خو اوس جوړه کربلا ده پکښې","input":"","output":"حوري غلمان پکښې مخ سر وهي ژړا ده پکښې\n\nد جانان سترګې دې وړې دي ماته خلق وائي \nخو داسې نه ده د خمار لويه دنيا ده پکښې\n\nجانان زما په دې خوښ نۀ دے چې خائست ئې ډېر دے\n په دې مې خوښ دی چې غېرت ننګ او وفا ده پکښې\n\nد يو نمر مخي ښکلي ياد پکښې استوګنه کوي\n زما د ذهن کور روښانه دے رڼا ده پکښې\n\nد جلاله د ګودر مونږ هسې صفت كوو\n يوئې اوبه خوږې دي بله دا شفا ده پکښې\n\nد مئينتوب احساس په دې راکوي ترڅ کښې ګوري\n دا نېغ چې نه ګوري ودانه دا حيا ده پکښې"},{"instruction":"ما ستا به زړه باندې ارمان د پېزوان نه پرېخودو","input":"","output":"خو بس بيخي مې نوټ په لاس کښې دوران نه پرېخود و\n\nدا اوس چې وائي په قلاره دې زمونږ نه کېني\n هم دغه خلقو په قلاره افغان نه پرېخودو\n\nسړک ئي بند کړو په تورخم کښي ئي زنځير وتړو\n کنې نو ما خو قندهار او لغمان نه پرېخودو\n\nپه پېښور کښې بلبلان او بوراګان اوسېږي \nما د ګلونو په دې ښار کښې خزان نه پرېخودو\n\nښه په آسانه خپل منزل ته رسیدلی شو خو\n افسوس افسوس چې میرمو تک ته کاروان نه پرېخودو\n\nښۀ راته پته وه چې مرو خو وو پښتو نيولي\n جانان زما لاس او ما لاس د جانان نه پرېخودو\n\nبابا هغه د مرګ نه مخکښې خپلې دښمنۍ ختمې کړې\n مې پولې وو هغه ماته تاوان نه پریخود و\n\nد خپل ښائست په زلزله باندې ئې وران کړو کنه \nد زړګي کور ښکلي ودان نه پرېخودو دغه می"},{"instruction":"په چغو چغو ژاړي کوي وير زمانه غواړي","input":"","output":"ودان لہونے شوے دے تصویر زمانه غواړي\n\nزما د محبت دعوى کوي په ما میئن دے\n زما د ليونۍ مينې جاګير زمانه غواړي\n\nپه خپله خو خوب نه ورځي تمامه شپه ویخ ناست وي \nخو ما هم خوب ته نه پریگدي شوګير زمانه غواړي\n\nد نرخه ئې خبر نه دی چې څومره ئی قیمت دے\n زما د مثال حسن کشمیر زمانه غواړي\n\nشاعر دی په نازونو اداګانو باندې مړ دے \nدنیا کښې د غزل ځان عالمگیر زمانه غواړي\n\nپه ما باندي ئي شک د جادو گرو دے که څنکه\n ودان د خپل هېر شوي خوب تعبیر زمانه غواړي"},{"instruction":"ته نه به پاتې کېږې بې پېزوانه خدای به خبر کړي","input":"","output":"غربت به مې لاس لر کړي له ګرېوانه خدای به خبر کړي\n\nخدای مل وي د ميشنو که د مينې لار ده ګرانه\n يرېږه مۀ زړۀ مه وهه جانانه خدای به خبر کړي\n\nپه خلقو پسې مۀ څۀ که راځي مې په غوښتنه\n تپوس به مي مور نکړي؟ ولي ما نه خدای به خبر کړي\n\nيواځې زما نه ئې د جانان راسره هم ئې\n پوره به شې د دوه زړونو ارمانه خدای به خبر کړي\n\nزه پته به دې اولګي دا خلق به دې پاس کړي\n معلوم په شې چې څه به کوې خانه خدای به خېر کړي\n\nنور ټول خلق رضا دے خو بابا مي نا رضا دے\n رضا به شي ځه اوبه شي ودانه خدای به خبر کړي"},{"instruction":"جانان مې وو خو ځان ته ئې نور خواته نه پرېږدمه","input":"","output":"دا بعضې نیم سړی د يارانې سړی نه وي\n\nدا سترګې ئي حال شرابونه ترې نه څاڅي\n ما جرم کړئ که دا د مېخانې سړی نه وي\n\nد کلي دا واړه ئې يادوي يو ليونے دے\n همزولو هسې ډېر د تماشې سړے نه وي\n\nپه چا پسې چې څوک د محبت مستۍ له پاڅي\n کښېني دې نه چې سم خولې خولې سړی نۀ وي\n\nکه غر دې ور په سر کړو نو هم وړي ئې بده ورځ وي\n میئن چي شي نو بيا خوئې په دې سړی نه وي\n\n دا خبر دے کۀ د ډېرې زمانې سړےسړے وي نه وي \nودانه خو سړے چې بې معنې سړی نه وي"},{"instruction":"هر څوک بس دا وائي چې کله به راځي ناست دي","input":"","output":"دلته کښې ډېر خلق طمع د سپرلي ناست دي\n\nڅوک منزل ته رسولی شي کاروان سلامت \nچی په دې وطن کښې هغه څوک نظر بندي ناست دي\n\nزما یاران په دغه وجه وروستو پاتي دي چې \nد مخکښې تلو له پاره نه کوي خواري ناست دي\n\nمنم حجره ده خو یارانو چیلم مۀ لکوئ\n دا کوری نه زما واړه واړه بچي ناست دي\n\nچې څوک پرې کښېني پۀ هوائې کړي اوچرته ئې وړي\n د دې وطن پۀ کرسو داسې خابيري ناست دي\n\nودانه ګرانه ده که مونږه د يو بل اورسو \nما او تا خپل یو خو په مينځ کښې مو پردي ناست دي"},{"instruction":"خدای سم به په دنیا باندې جنت سړي له وركړي","input":"","output":"چې ستا په شانې ښکلے محبت سړي له وركړي\n\nسړو مونږ ته د نه سړي نه ځکه سړی جوړ شي \nسړي په نه خبره اهمیت سړي له ورکړي\n\nکول د دې خبرې هر بې غوره ته په کار دي \nچې زړه ئې نۀ وي بيا دې اجازت سړي له ورکړي\n\nستا سوات د فطرت غيږه ده چې يو ځل سړے درشي\n څه چل دے بیا د بیا بیا تلو عادت سړي له ورکړي\n\nد سختې نه که څوک مړه کیدی زه خو به اوس مروی\nخو بس خدایی مهروبانه دے طاقت سړي له ورکړي\n\nچې څوک دومره مزل اوکړي ودانه نو واجب ده \nچې څوک خو بيا يو دوه ګوته شربت سړي له ورکړي"},{"instruction":"دا سړے سم سړے دے سم د ياراني سړے دے","input":"","output":"په سړيتوب پوهيکي زړۀ ته مې نزدې سړے دے\n\nکه سکول ئې نه دے وئیلے خبر دے بې تعليمه نۀ دے\n بابا مې پوئې دے حجرہ پاس دے د حجرې سړے دے\n\nدا چې تیارې ته دی نو دغه د رڼا سړے دے\n دا چې رڼا ته دی نو دغه د تيارې سړے دے\n\nخة عجيبه غوندې خمارئې په چشمانو کښې دے\n یا د تیراہ سړے دے یا د مېخانې سړے دے\n\nنور چې جانان ته مخامخ شي رنګ ئې زيړ او تختي\n هسې لګیا دے رقیب مړه تش د خلې سړے دے\n\nد ښار لباس ته د ښار خلقو ته حېران ولاړ دے\n ساده باده شدل بدل دے د باندې سړے دے"},{"instruction":"قسم په خدای په لېونۍ پسې مې زړه اوچاودو","input":"","output":"لکه فرهاد په شیرینی پسې مې زړۀ او چاودو\n\nسکول مې وئیلے دے خو څۀ کے بې روزګاره ګرځم\n نشته والله په نوکری پسې مې زړۀ اوچاودو\n\nوړې په لوئے غم اړولے یہ سہولے ئی یم \nرهم وړې وړې سلګۍ پسې مې زړۀ اوچاودو\n\nپه مزلونو مې د اسپنې څپلۍ زړې کړې\n د کوه قاف په ښاپېرۍ پسې مې زړۀ اوچاودو\n\nپه بام ولاړه وه ناوخته پورې بیا پرېوته\n در رسیدی نه شوم سپوږمۍ پسې مې زړه او چاودو\n\nودانه لاړله ډولۍ ئې په کنډو پناه شوه \nزړه مې خوږېږي په جینۍ پسې مې زړۀ او چاودو"},{"instruction":"بیا ماښامی شو ځئ چې لار د ميخانې اونيسو","input":"","output":"يارانو لاړ به شو چې ځانله پېمانې اونيسو\n\nبيا اختر رانه شي هم هغسې خفه پاتې شو\n مونږ د اختر په طمع هر کالې روژې اونیسو\n\nمونږه د چا له پاره خپله زندگي خاورې کړو\n مونږه د چا له پاره زړونو ته لمبې اونيسو\n\nچې مزدوري او کړو پېسې واخلو نو زړۀ مو ښۀ شي\n خو بيا خفه شو چې مخونو ته ائينې اونيسو\n\nمونږ هم ښکاريان يو ښکار کولے شو خو نۀ ئې کوو \nمرغی به اوولو که لاسو کښې ليندې اونيسو"},{"instruction":"په هر یو سړي یو ځلې اعتبار کول پکار دي","input":"","output":"چې ښه نه وي نو بيا ترې نه انکار کول پکار دي\n\nته وايه زما خوښ ئې زه به وایم زما خوښ ئې\n چې يو بل د چا خوښ وي نو اظهار کول پکار دي\n\nپه کوم ځائ کښې چه څوک د محبت نه ناخبر وي\n بس بيا د هغه ځائے نه خو فرار کول پکار دي\n\nدا خپل به مړه داسې وي دا ته لا څنګه خپل ئې\n تا کړے دے؟ تپوس د خپل بیمار کول پکار دي\n\nد دي د لاندې ما او تا بلها لوظونو کړي\n جانانه نو صفت د دې چينار کول پکار دي\n\nچې ګرځي په اسمان کښي د خپل ذهن په وزرو\n زما هم په هغو خلقو کښي شمار کول پکار دي"},{"instruction":"کاروان گرم نۀ دے خو سالار په ګډو و دو سر دے","input":"","output":"پرېخې ئې ده د منزل لار په ګډو وډو سر دے\n\nدا سړی هر وختې دا وائي چه ناوخته ئې کړه \nجور پاگل کرے انتظار په ګډو وډو سر دے\n\nورته جانان اووائي يو څه دی ترې بل څه جوړ کړي \nجوړ رقیب مې شو رېبار په ګډو وډو سر دے\n\nپه قتل گاه باندې چې کوم کلي يادېږي زړۀ مې\n لتوي هلته کښې قرار په ګډو وڈو سر دے\n\nوالي چې دغه دوله نه کووم دې سکول وئيلي\n قسم په خدای زما دا پلار په ګډو وډو سر دے"},{"instruction":"خان مي د ازمېښت په هر میدان در رسولی دے","input":"","output":"ما په هر حالت کښې تاله ځان در رسولی دے\n\nته په دې خوشحال ئې؟ چې په زلفو کښي دې پټ کړمه\n سوچ کوه مرۍ ته مې زندان در رسولی دے\n\nیه زړګیه ته چې څوک د خپل زخم مرهم ګڼې \nدرد خو درته ټول هغه درمان در رسولی دے\n\n عکس زما د مينې له هر قسمه داغ نه پاک وو خو"},{"instruction":"ودانه ټول عمر دې وي ښاد او آباد ښاپيري","input":"","output":"زما د زړه په کوه قاف کښي ستا د یاد ښاپيري\n\nڅومره مزه کړي چې شعرونه ښاپېرۍ وائي او\n څومره مزه کړي ورکوي چې ورله دا د ښاپيري\n\nنن دا سوچ نکړي چې سبا به مو پنجرو کښې بند کړي\n تورابان د پاره وائي زنده باد ښاپيري\n\nتا مې د يو ارمان په سر چرته کښې لاس راښکلی؟\n یه ستمکره تا خو کړل راله برباد ښاپيري"},{"instruction":"په ځان باندې مې راوستو سپرلی د زړۀ په چاودو","input":"","output":"دا خپل مراوی ژوندون مې کړو مسکر د زړه په چاودو\n\nد هجر ورځې شپې او شوګېرې او ژړاګانې\n پردے وو یار ما خپل کړو خو په خدای د زړه په چاودو\n\nقیصې راته د تېرې زندگی مه کوه یاره\nمالګينې اوبه څه له مې څخه د زړۀ په چاودو\\n\n د ده را لویولو هم بلها اوکړولم\n دا خپل ماشوم غزل مې کړو زلمي د زړه په چاودو\n\nچې زه چرته اوسپرم هلته بغض دے نفرت دے\n ساتلی مې د مينې خیال ژوندی د زړه په چاودو\n\nودان خو مې ودان دے زما ځان زما جانان دے\n موندلی مې همزولو دا سړی د زړه په چاودو"},{"instruction":"د هیچا د څړو اسوپلو شور تر غوږو نه شو","input":"","output":"د ښکلو د میئنو زړګو شور تر غوږو نه شو\n\nپه مونږه باندې څومره حشر نشر تیر شو ګوره\n بي احساسه ګڼو شور تر غوږو نه شو د دغه\n\nزمونږه په غوږونو کښې د ډزو انګازې وې \nد دې وجې زمونږ د مرغو شور تر غوږو نه شو\n\nخاموشه خاموشي د غريبۍ راسره مل ده \nنيازيينې نن مې ستا د بنګړو شور تر غوږو نه شو\n\nودانه بلها وخت او شو بلها موده شوه تیره \nچې چرته مو د ساز او نغمو شور تر غوږو نه شو"},{"instruction":"هم پکښې ګل معلوم شي هم پکښې ازغر معلوم شي","input":"","output":"مره غربت ښۀ دے سړي ته خپل پردے معلوم شي\n\nزما د ذهن رڼا ګانې په تيارو خورې شوې\n اوس به هر څوک او وینو اوس به هر سرے معلوم شي\n\nهغه اوس بئیله ده چه خپل ځان پوره نه غواړي څوک\n پوره سړی شي چاته هم چې خپل کے معلوم شي\n\nهغه په داسې لاره تلے چې د عمر ورک دے \nيقين مې نه کېږي چې ماته خپل زړګی معلوم شي\n\n\nچې په کم ځائے باندې میئن شمه شاعر سرے یم \nقدرتي کار دے بـ هر چاته هغه ځائے معلوم شي\n\nما لېونی کړو ما په غرونو باندې سر کړو ودان\nما ورک کړو څه اوس خو دې دغه لېونی معلوم شی"},{"instruction":"قيمتي لعل وو خو محبوبې ما ایره کښي خخ کړو","input":"","output":"ما ستا ارمان د خپل زړګي په ادیره کښي خخ کړو\n\n\nنفر با اعلان وکړو او نه ئې جنازه اوکړه چا\n په تور د مينې مړ مئين ئي په پرده کښي خخ کړو\n\nما د دې زمکې په سينه باندې شر نه پرېښودو\n قاتل د امن مې تېغ ځکه سينه کښي خخ کړو\n\nڅنکه در اوځمه اشنا که در اوځمه مرمه \nد رواج بم راته ځوانۍ په دروازه کښي خخ کړو\n\nغربت دې ورک شي د کفن د راوړو وس ئې نه وو \nکونډې خپل مړ بچے په خپله لوپټه کښې خخ کړو\n\nمحبوبې ستا ودان د مرګ نه پس جنت نه غواړي \nخو که د مرګ نه پس ئې په کوڅه کښي خښ کړو"},{"instruction":"پاتي شو پاتې نه شوې رانغلی چې تلې باران","input":"","output":"ما که ډېرو غوښتو شېبي شيبي شيبي باران\n\nپه کومه شپه چې ضرورت وو ورته نه کېدلو \nاو اس جانانه هره شپه کيږي د شپې باران\n\nدوبه وریځ وه خو زما او ستا قسمت خراب وو\n ما وې راخکې به شي خو بس نه شو راخکې باران"},{"instruction":"کړې مې پښتنې د سپوږمۍ نه ماله خوب نه راتلو","input":"","output":"چې اوم جدا د لېونۍ نه ماله خوب نه راتلو\n\nته څه خبر ئې چې هجران کښې په ما څه تېرېدل \nزړۀ مې وو تور د زندگی نه ماله خوب نه راتلو\n\nپه کومه ورځ چې ماته تا د مينې ښه کړي وو\n په هغه شپه د خوشحالۍ نه ماله خوب نه راتلو\n\nشکر دے ختمه شوله اوس مې په آرام شو ژوندون\n له دې زړۀ سترې دښمنۍ نه ماله خوب نه راتلو\n\nزۀ چې وړوکی ومه دا زما یو خاص عادت وو \nبې له ابۍ بې د قيصۍ نه ماله خوب نه راتلو\n\nودانه ستا د محبت په رنځ پرېوتې اومه\n ډېر وخت د دغه بیماری نه ماله خوب"},{"instruction":"سم گران دے لیونی دیدن دیگران دے لېونی","input":"","output":"په زړه باندې مې ستا لیدل آرمان دے لېونۍ\n\nاسمان ته دي چوت کړے یم د حسا په وزرو\n ما باندې دې زرمنه احسان دے لېونۍ په\n\nغربت به چرته لاړ شي او دولت به چرته راشي \nهېريږي مې نه ياد راته پېزوان دے لېونۍ\n\nدعا مې ده چې خدای دې درنه چل د ستم هېر کړي\nماښام دے او نری نرے باران دے لیونی\n\nگېلې مې عادت نه دی خو یوه خبره کومه\n ته نه راځې د زړۀ کلے مې وران دے لېونۍ\n\nغور کېږده که کڼه نه ئې تپې به دې تر غوږ شي\n ولاړ د ملاکند په سر ودان دے لیونی"},{"instruction":"اغیار ئې جرړې پرېکوي پسې لښکرې کوي","input":"","output":"زمونږه غرونه که چنار اوکۀ نخترې کوي\n\nهغه ټوپک واله سړے چې د دې ځائے نه تلے\n اوس نه وېرېږي په ازاد زړۀ سپل کونترې کوي\n\nدا مو نظر بندوي دا مداري پوئې شئ گورے\n چې د شاتونه خوږې خوږې خبرې کوي دا\n\nپه پښتنو کښې ځان ځاني شوه اتفاق ختم شو\n اوس نه غويلې څوک کوي او نۀ اشرې کوي\n\nپه ما مئينه ده هغه خوځان د تور نه ساتي \nخوا له مې نه راځي كاته د لرې لرې کوي \n\nودانه بیا به د غزل په اسمانونو ګرځي \nخیال مارغۀ مې ورو ورو لوئے شولو وزرې کوي"},{"instruction":"سوالونه ،زاري زار قربان و ځان سره بوځم","input":"","output":"جانان له چې ځم دا کسان د ځان سره بوځم\n\nپه ځان باندې ميئن نه يمه ځانله مخكښې نه ځم\n زه مخکښې خپل خوابه یاران د ځان سره بوځم\n\nدا سوچ مې وي که چرته کښي په خپلو خپو روان شي؟ \nزيارت له چې خپل شل ارمان د ځان سره بوځم\n\nبس بيا مې بانه جوړه وي بس بيا هلته کښې شپه کړم \nهلته کله ځم باران د ځان سره بوځم چې\n\nپرون مور ته لګیا وه وې کۀ ته راته څۀ نۀ وى\n گرگورو له نن زه ودان د ځان سره بوځم"},{"instruction":"قسم پرې درته خورمه ښکلي ټول سره کافر دي","input":"","output":"يو ته نه ئې صنمه ښکلي ټول سره کافر دي\n\nیو کار کوومه داسې کار کوومه هر ميئن له\n په مخ باندې ليکلمه ښکلي ټول سره کافر دي\n\nدا ټول ښکلي ولاړ وو خو لاس يو ښکلي رانۀ کړو\n لوېدمه له ايلمه ښکلي ټول سره کافر دي\n\nزه وايم مسلمان به وي خو بيا مسلمان نه وي\n چې زړه په چا بائېلمه ښکلي ټول سرۀ کافر دي"},{"instruction":"داسې به زۀ نۀ وی که ته حسن پرسته نه وی","input":"","output":"دردمند به نۀ وی خو که زړۀ حسن پرسته نه وی\n\nلېونۍ بیا ئې راله نه غوښتې بيا پاتې وې ته\n که خلق زمونږه د کاله حسن پرسته نه وی\n\nپه پېښور او په کابل کښې به ئې ژوند نه کوو\n قسم په خدائے که پښتانۀ حسن پرسته نه دے\n\nځانله وړو وړو جونو به سترګې نه تورولی\n که هلكان واړه واړه حسن پرسته نه وی\n\nغرڅنۍ بیا به مې ساده ساده سینګار نه وو خوښ \nکه زه د ښار وی کۀ د غره حسن پرسته نه وی\n\nته به مغروره نه وې ښکلې کۀ ته ښکلې نه وی"},{"instruction":"نه به ځې نه دې پریږدم دا به په دې ځائے وائي","input":"","output":"نه جینی شابه شابه ماته به لالے وائی\n\nپردي ته خپل مه وایه خپل ته به پردی نه وائي \nخپل ته به خپل وائې پردي ته به پردی وائې\n\nدا خو ما هسې وې چې اووايه ستا څه شی خوښ دے\n ما ته ښه پته وه چې ته به مېخکے \n\nوائي زه درته وایم د خپل زړه د چم ملکه وړې\nاو څه ته اووايه چې ته راته څۀ شے وائې\n\nپه اورباله کښي به دې ځائے د ګلابونو نه وي \nخو په دې شرط باندې کۀ ما ته پسرلي وائي"},{"instruction":"که ئې په شونډو راغی زار او قربان ښه به وي خو","input":"","output":"که چرته زه ورته ښکاره شوم جانان ښه به وي خو\n\nبیمار دے سترے ئې کړم ډېر مې په غېږ وګرځوو\n په خپلو خپو کۀ مې روان شو ارمان ښه به وي خو\n\nزه به د زړه له درده مرمه زۀ د پاتې نه يم\n که بچ کوي مې د دې مرګه درمان ښه به وي خو\n\nاوس ورته نه شمه او بیا ورته وخېژمه\n كة لي را ټيټ ئې شو د حسن اسمان ښه به وي خو\n\nيقين مې نۀ شي د نفرت په مذهب کلک ولاړ دے\n په محبت خو که ئې راوړو ايمان ښه به وي خو\n\nودان چې څۀ وائي نو خو ورپسې وروستو وائي\n که د دې خو نه په قلار شو ودان ښه به وي خو"},{"instruction":"اس مې ژوند ډېر د بې مزې کۀ خدائ مې ته نصيب کړې","input":"","output":"بښنه به شي هله خو وړې کۀ خدائی مې ته نصیب کړې\n\nیوه به پیر بابا له وړم بله به تا له راوړم \nما دي منلي لوپتي كه خدائی مې ته نصیب کړې\n\nما مي ملګرو ته وئيلي دي خو خدائے دې اوکړي\n کوو به سمې تماشې کۀ خدائے مې ته نصیب کړې\n\nمراوی به نه شمه کلاب يمه تازه به یمه\n د ملاکنډ د غره چينې کۀ خدائے مې ته نصیب کړې\n\nپه ما په ژوند کښې قسم قسم مرحلې راغلي\n درته به اوکړمه قیصې کۀ خدائے مې ته نصیب کړې\n\n به خاندل تا به وئيل ودانه څه اووايم\n ما چې به کله درته وې کۀ خدائی مې ته نصیب \nکړې"},{"instruction":"په ډیره سخته دې مقام ته رسېدلی یمه","input":"","output":"په تیندکونو خپل مرام ته رسېدلی یمه\n\nلار کښې زنځير وو خو کولاؤ وو چا تړلی نه وو \nکابل ته وایه زه باګرام ته رسېدلی یمه\n\nدا مي د غټ همت ثبوت دے چی آغاز می کړے\n مې په هاغه کار کښې زۀ انجام ته رسېدلی یمه\n\nما ډېرې غني په زړه راښکلی خو نۀ مې پرېږدي\n انتقام اخلم انتقام ته رسېدلی يمة\n\nڅنګه به ښکلی نه یم څنګ به د چا خوښ نۀ يمه\n لېونۍ ستا حسن بام ته رسېدلی یمه د\n\nودان دې ستا په صفتونو ډېرې خولې ستړې کړې\n په محبت کښي دې انعام ته رسېدلی یمه"},{"instruction":"جانانه مسافره ته تلي اوچتېدې","input":"","output":"زما د زړه نه هغه وخت لمبې اوچتېدې چی\n\nدي خلقو د ژړا په ځائر ويستلې الاكاني\n د کوره چې مې غبرګي جنازي اوچتېدی\n\nوو زمونږ په مجبورو دلته کښې هیڅوک خفه نه وو\n . زمونږ د مجبوریانو نه فائدې اوچتېدې\n\nد زړه له ډېره درده لېونی ومه جانانه\n نو خامخا به چغې مې له خلې اوچتېدې\n\nچې مونږ درنه لاس واغستل څه ته اوس بره لاړ شه\n دا مونږه کېخودې درته اوږې اوچتېدې"},{"instruction":"قبولي دعاګانې مې د خولې شوې او مبارک شه","input":"","output":"زرگیه او مبارک شه د هغې شوې او مبارک شه\n\nبس نوره به گرمي نه وي بس نوره به سړزي وي\n راپورې د دوزخ دوره تمبې شوې او مبارک شه\n\nپه ژوند کښي مو مشال د وصال بل شو شکر شکر \nاو ختمې د بېلتون تورې تیارې شوې او مبارک شه\n\nښه تیک به ښار تالار شي او پېزوان به راله راوړي\n چي ستا سره لا وو چرته پېسې شوي او مبارک شه\n\nچې پیر بابا له لارمه او شال مې ورله يوړو\n نو حل د مېني ټولې مسئلي شوې او مبارک شه"},{"instruction":"سم رقیب شوے دے اشنا ما تاته چرته پرېږدي","input":"","output":"د محبت ژوند مې غربت بقا ته چرته پرېږدي\n\nوخت وریځې ترې چاپېره دي موسم ښه نه دی \nد وخت تيارې مونږ د سپوږمۍ رڼا ته چرته پرېږدي\n\nمونږه د بل چا د زړګي په رضا ژوند تېروو \nمحبت مونږ د خپل زړګي رضا ته چرته پرېږدي\n\nهغه د خپلې وعدې نمر را خېژول نه غواړي \nانتظار شپه مې جانان سبا ته چرته پرېږدي د\n\nدا د ورورۍ ئې نۀ دے دا خانه په پتي مئين دے\n په لالا ډز کوي پتے لالا ته چرته پرېږدي\n\nد زړۀ قاتل ته مې ازار د زړه نه نه اوځي خو\n پرهر پرهر زرعي مي خلۀ دعا ته چرته پرېږدي\n\nودانه ستا خوشحالول څخه دومره ګرانه نه دۀ\n خو ښۀ کے مړه مونږه څوک خندا ده ته چرته پرېږدي"},{"instruction":"تیاره وه په تیاره پسې رڼا راغلې د ده","input":"","output":"د مينې د بام سر له سپوږمۍ بیا راغلې د ده\n\nمرکونی وو ارمان مي څه موده بيماري اوکړه \nخو اس ورپکښې لږه لپه ساه راغلې ده\n\nهغه خو لا د بل نه ده او زه ورپسې ژاړم\n قسم دے چې په ځان پورې خندا راغلې ده\n\nستا دوه ورځې یاری له به بس دغه تشبیه ورکړم\n په سر يوه بڼه مې هما راغلې د ده\n\nودانه راياد شوی ئې هېر شوې رانه نۀ ئې\n چې چرته کښې مې هم خلې له دعا راغلې ده"},{"instruction":"د ورځې هم خو د شپې بل شانتې مزه کړي کنه","input":"","output":"ګرانې د مينې قیصې بل شانتي مزه كړي کنه\n\nمور ته دې وايه سيتارې مې تور قميص له واخله \nپه تور قميص سيتارې بل شانتې مزه کړي کنه\n\nزمونږه یار د هغه لرې غرونو شاته اوسي \nمړه نزدې يارانې بل شانتې مزه کړي کنه\n\nد مشرق پېغلو د مغرب پېغلو ته او نه ګورئ\n ستاسو په سر لوپتې بل شانتې مزه کړي کنه\n\nراځه چې دواړه غرۀ ته لاړ شو او سم زړونه تش کړو\n د غره په سر کښې تپې بل شانتې مزه کړي کنه\n\nپه ما : ما ئې شنې هم خوږې لګي پته نه لګي خو \nد سوات ګورګورې پخې بل شانتې مزه کړي کنه\n\nستا د ودان غزل به ښکلي وي زه دا منمه \nخو ستا د خلې نه وړې بل شانتې مزه کړي کنه"},{"instruction":"لمن مې توره ستا د مينې په تور نه ده خوښه","input":"","output":"يوه خبره مې د کلي او کور نه ده خوښه\n\nزما چې خوښه ده هغه ئې راله وونه غوښته\n زما چې خوښه ده مي د مور نه ده خوشه هغه\n\nرور مې زما نه بئېل دے بیا هم کنه رور مې دی نو\n سريه ستا دا بدمعاشي مې په رور نۀ ده خوښه\n\nراځۍ چې بر کلي ته لاړ شو چې دا څه چل اوشو\n نور خبر نه یم خو ښکالو مې د شور نه ده خوشه\n\nودانة زه څه اوکړم ماله خو ـۀ مې د څه چل نه راځي\n د پلار زړۀ نه دی څۀ دې د ترور نه ده خوښه"},{"instruction":"قاصد دروغ وائي زۀ نه منمه دا خبره","input":"","output":"د ہے وفا جانان په خله او د وفا خبره\n\nنن راته اووي جانان ستانه لوکے ستانه قربان \nخو بیا ئې وروستو پسې اووې هغه ستا خبره\n\nزه ئې منم که مې د مرګ خبره ولې نه وي\n کوه راته جانانه په خندا خبره\n\nپه دې وطن کښي به دا ټولې مسئلے ختمې شي\n د ساقي او د ملا خبره که یوه شوه\n\nما ختمولې دښمنۍ د دوي تر مينځه خو بس\n څۀ کے چې نه کوله دې خلقو په ما خبره\n\nودان د خلقو د ذهنونو نه تيارې اوباسي\n ودان په هر ځائے کښې کوي رڼا رڼا خبره"},{"instruction":"اشنا یا ستا او یا زما له بې غورۍ شوې ده","input":"","output":"خو جدا كېږو فیصله د جدائۍ شوې ده\n\nڅوک بدې ردې وائي څوک ژاړي چا نیت بد کرے\n زمونږ دې اخوا ګاونډي کره جينۍ شوې ده\n\nسبا به ګل شي په اوربل کښې به ئې ږدم هغې له\n نن مې د يو ارمان په بوټي کښې غوټۍ شوې ده\n\nبېګا په خوب کښې مې سېلونه د كونترو ليدل\n ښکاري جوړ نن مې نصيبه د خوشحالۍ شوې ده\n\nد كوز وطن بعضي كم عقل زمیدار خوشحال دي\n وائي سم کار شوی په بر وطن بلۍ شوې ده\n\nراځه دوکان ته ځو بچے درله کولی اخلمه\n تن ودان شوی یم په جېب کښې مې روپۍ شوې ده"},{"instruction":"يو ځل به مهربانه شي خدائے پۀ ما اوتا","input":"","output":"ودانه چرته را به شي سپرلي په مه اوتا\n\nمونږ دواړه یتیمان یو زمونږ څوک د تپوس نشته\n نو ځکه خو پرېوځي هر غرکی په ما اوتا\n\nد خپلو لېونو زړونو اظهار به پکښې وکړو\n موسم به چرته راشي لېونی په ما او تا\n\nهر وختې دیدن مه غواړه رسوا نه شو پاګله \nپه دې کلي کښې پوئې دے هر سړی په ما او تا\n\nزما او ستا نه خپل پردے و ہزار دے نن منم خو\n سبا به کوي فخر خپل پردی په ما او تا\n\nچې مونږه کله غره ته راشو دے شپېلۍ شروع کړي \nجانانه جوړې پوهه دے ، شپونکی په ما او تا\n\nودانه داسي څۀ خطا زما او ستا نه شوې \nچې چرته چا اونه سبز و زړګی په ما او تا"},{"instruction":"ډير مې یاد شوی ئې صنم خو که موقع مېلاؤ شوه","input":"","output":"در چکر کېږمه درځم خو که موقع مېلاؤ شوه\n\nګلاب په لاس کښې ګرځووم خو موقع کم ده چې خوري\n ستا په اور بل کښي به ئې بدم خو که موقع میلاؤ شوه\n\nپتنگ یم خان در رسوومه ستا د مخ رڼا له \nتنگ یم د هجر له تورتم خو که موقع میلاؤ شوه\n\nد هغه نورو خو وخت اوشو زاړه شوي به وي\n نوي بنګړي درله دروړم خو که موقع میلاؤ شوه\n\nپه ښکاره اونه شوه خو اوس د غلا نه کار اخلمه\n کور نه په پته در اوځم خو که موقع مېلاؤ شوه\n\nد ودان کال اوشو چي ستا دیدن ئي نه دی کړے\n دے دې لېوال لیدو ته سم خو که موقع میلاؤ شوه"},{"instruction":"پرهري زړونه له درمانه جدا خدايه مه کي","input":"","output":"یو میئن هم له خپل جانانه جدا خدايه مۀ کې\n\nهغه چې راشي بېرته زر ځي بیا به نشي تللی\n د یار راتګ مې له بارانه جدا خدايه مۀ کې\n\nدا پښتانۀ کړې په دې خپله پښتونخواه مالا مال\n پښتانه له پښتونخواه نه جدا خدايه مۀ کې دا\n\nد پښتنو پېغلو مې دا سینګار د زړۀ نه خوښ دے\n د دوي دا شونډې له پېزوانه جدا خدايه مه کې"},{"instruction":"په زړۀ کافر وو په ظاهره مسلمان ښکارېدو","input":"","output":"هغه قاتل وو زما ماته جانان ښکارېدو چې\n\nزه هم یو ورځ د داسي بام سرته ختلی ووم چې\n هم تري مكان ښکارېدو هم ترې لامکان ښکارېدو\n\nهغه ظالم دومره په تېز گزار وهلی وو چې\n د ګوتو چاپ ښکاره په مخ مې د ارمان ښکارېدو\n\nما د وصال په ورځو شپو کښې هسې ویر نه کوو\n په ائينه کښې د وصال راته هجران ښکارېدو\n\nداسې راورسېدم سترے قدرې هم نه شومه\n ماته د سوات په لاره هسې مزل ګران ښکارېدو\n\nهمزولو ځکه مې په دغه بره لار راوستی\n ماته د دغه بره لارې نه ودان ښکارېدو"},{"instruction":"اوتر اوتر یم په غوږونو کښې مې ځم ځم کيږي","input":"","output":"جانان چې تلے دے دا زړه مې داسې كم كم كيږي\n\nاوس د سپرلو او د ګلونو قيصو سر خوړلي\n اوس چې په کوم محفل کښې کښېنې پکښې بم بم کيږي\n\nیو سندر غاړي وې سندرې نورې نه وايمه\n خپل نوم مې ورک شو په دې چم کښې راته دم دم کيږي\n\nلي لي ښه شوی يم اوس لي لي بلد شوى يمه\n د جدائی احساس دې کيږي خو لږ کم کم کيږي\n\nستا خلاف نه یم د کرسی ناستې ته بد نه وایم\n دا کار ډیر ښه کار دی خو دغه ده چې سم سم كيږي"},{"instruction":"چی زړونه پاک نۀ کړو له شکه مخکښې نه شو تللے","input":"","output":"که داسي حال وي نو هلکه مخکښي نه شو تللی\n\nدا سرے او پیژنئ دا سړی په ځان مئېن دے\n دا څوک چې وائي مشتركه مخكښې نه شو تللی\n\nپښتنو مونږ که مخکښې ځو نو د حجرې نه په ځو\n پښتنو مونږه له بېټکه مخکښې نه شو تللے\n\nد وخت ياران په دې خبره باندې ښۀ پوهه دي \nلاس کښې مو نشته رڼا ځکه مکښې نه شو تللی\n\nاسلام آباد کښې مو پخې پخې بنګلې جوړې کړې\n دا چا وئيل چې له اټکه مخکښې نه شو تللی\n\nکږه وږه لاره ده څۀ نۀ څۀ درک پکار دے\n د ژوند په لاره بې درکه مخكښې شو تللے\n\nمينې ته وقف ده خوکر پرې د نفرت شوے دے"},{"instruction":"که خلق بلوي ورباندي اور زرکی را تول دے","input":"","output":"زما د خپلې مينې په پېغور زړګی را ټول دے\n\nزما په پېښور او په کابل زرګے راټول دے\n که ستا اسلام آباد او په لاهور زړګی راټول دے\n\nدا نورې نخښې يوسه خو دا یو تصویر دې پرېږده\n په باندې جانانه مې دا خور زړګی راټول دے\n\nالله دې ئې هیڅ نه کوي الله دې ئې ژوند ډېر کړي \nکه شل دی او که گر دے پرې د مور زړګی راټول دے\n\nیو ستا نه مي را ټول نه کړو بلها کوشش مې اوکړو\n یه ښکلیه د هر چا نه مې نور زړګی را ټول دے\n\nودان ته داسې مه وايه چې ورک شې خيرې مکړه \nمحبوبې په ودان دې د ټول کور زړګی را ټول دے"},{"instruction":"په منډو ځان ساه ساه کړو نو بیا چغې وهو ژاړو","input":"","output":"سوچ نۀ کړو لار خطا کړو نو بيا چغې وهو ژاړو\n\nکه دا غواړی چې او خاند و نو خپل سرے باچا کړئ\n پردے سرے باچاه کړو نو بيا چغې وهو ژاړو\n\nتياره وې په کوټو کښې مو تندي په ستنو لګي\n په خپله مړه رڼا کړو نو بيا چغې وهو ژاړو\n\nچې څه غواړئ زما نه راشئ او غواړئ ملګرو\n بتانو ته ژړا کړو نو بيا چغې وهو ژاړو\n\nپه ښکلو زړونه اوبائېلو په ښکلو ګرځو\n ځان تور کړو ځان رسوا کړو نو بيا چغې وهو ژاړو"},{"instruction":"د خوشحالۍ شپه چې سحر شي نو په چغو سر شي","input":"","output":"چې د غريب سري اختر شي نو په چغو سر شي\n\nزما ارمان لکه طاؤس ښه ګډ شي ښه ګډ شي خو\n په خپلو خپو چې يې نظر شي نو په چغو سر شي\n\nچې غم ئې نه وي نو هر وختې د خندا نه شين وي\n خو چې غمونه ور په سر شي نو په چغو سر شي."},{"instruction":"شراب شراب ماحول نشې نشې ورځې راغلي","input":"","output":"ودانه پسرلے دے که راځې ورځې راغلي\n\nپه سوات کښې يمه سمې دي مزي ورځې راغلي \nزما په ژوند کښې دا ورځې خوږې ورځې راغلي\n\nهغه ورځې به هم راشي چه دا به مونږ پوره کړو\n راځه لېونۍ اوس كوو وعدې ورځې راغلي\n\nچې ما به درته اووې په مونږ څنګ ورځې راغلي\n نو تا به راته اووې په مونږ ښې ورځې راغلي\n\nرقيب دې د هجران د سختو ورځو پېغور نه کړي\n په مونږه باندې هم د يارانې ورځې راغلي\n\nودانه دا خو سمې زر زر تېرې شوې قسم دے\n ودانه تا به هسې وي اوږدې ورځې راغلي"},{"instruction":"مغروره د خپل حسن په جاګير دي څو کسان دي","input":"","output":"په زمکه قدم نه ږدي هوا ګير دي څو کسان دي\n\nزما نه ئې کوشش د اغستو کوي سيزي ئې\n اشنا راسره وران ستا په تصوير دي څو کسان دي\n\nرحمان دے او خوشحال دے او حمید دے او حمزہ دے\n په ټوله دنیا راج کړي عالمگير دي څو کسان دي\n\nخان نۀ دے دا سړے خوخان هغوي ترې نه جوړ کړے \nد دۀ چمچه گيري کړي چمچه ګير دي څو کسان دي\n\nڅخه څه دي او څۀ څۀ دي خو بس ټول د مرګ لائق دي\n او رونه ئې بل کړي په کشمير دي څو کسان دي\n\nودانه یو جانان دے یو رقیب دے بل دوران دے\n کړی مې د شعرونو د زنځير دي څو کسان دي"},{"instruction":"ملګرو ده سلګۍ سلګۍ قیصه څۀ بل شانتې ده","input":"","output":"زما د خوارې زندگی قیصه څۀ بل شانتې د ده\n\nیو بل کښې لوئے وړوکی نه ګوري خو ډز پرې کوي\n د دې سړو د دښمنۍ قیصه څۀ بل شانتې ده\n\nاوس شراب څکمه خو بس هغسې اثر نه کوي \nستا د سرو سترګو د قیصه څه بل شانتې ده"},{"instruction":"خوشحال پرې ووم منمه ئې احسان زما سره وو","input":"","output":"لوظونه که دروغ کړي جانان زما سره وو\n\nهغوي د کلي لاړل نو زه هم د کلي لاړم\n اوس کلے نۀ دے وو خو چې ياران زما سره وو\n\nمنزل راته معلوم دے د منزل لار مې ليدلې\n خو کاش چي مهارونه د کاروان زما سره وو\n\nهغه به درله درکړم اوسني خو زما نشته\nزما د ماشوموالي تصویران زما سره وو"},{"instruction":"په پته دې پوه نه شوم د بابا څنګه چل دی؟","input":"","output":"مالا راکوي اوکنه تا څنکه چل دی؟ چي\n\nتا وہل که زه مو پاس کړم نو رڼا به درته کومه\n تياره کښې تنګ شو صېبه د رڼا څنکه چل دی؟\n\nليکلي مي وو خط کښې ورته څنګه چل دی څنګ ئې\n جواب کښې ئې وو زه ښه یم خو ستا څنګه چل دے؟\n\nرتا نن ورځ یاده کړے وہ خو څه خبر دے تن پرېږده\n سیا له به راځي که نه سبا څنګه چل دی؟\n\nچې ما پخلا کولې ته نو نه پخلا کېدلې \nودانه اوس ته چا کړې را پخلا څنکه چل دی؟"},{"instruction":"څوک ده د کوز کودر نه منګی بره خېژوي","input":"","output":"د ځان سره زما نه زړګی بره خېژوي\n\nليلا مجنون عيسى او محمد ته فکر اوکړه \nدا مینه داسې شے دے سرے بره خېژوي\n\nاسلام کښي که دا نشته خو پښتو کښي خبر دی شته دی \nواده کښې په پالنګ چې ځلمی بره خېژوي\n\nهغه به څوک راکوز نکړي که ډېر کوشش هم اوکړي\n چي څوک هم د عروج په بام خدائی بره خېژوي\n\nپه زړه د اور اوخلي د اسویلو تشبيه مي دا ده\n په زمکه اور بلیږي لوکی بره خېژوي\n\nودانه د محل مالک مو خپل دے خو چه ولې \nمونږ ښکته کښېنوي او پردی بره خېژوي"},{"instruction":"اوس ترې نه هېر یو مونږ اوس مونږه و دان نه پېژني","input":"","output":"په نورو نورو سر دے زمکه اسمان نه پېژني\n\nپه ده کښي ډېر څه دي د دۀ نۀ اوس ډېر څه جوړيږي\n دا سړی ډیر د کار سړے دے خو ځان نه پېژني\n\nهغه چې ته به ئې هر وختې يادولې ماته\n اوس پردی شوی ما اوس هغه ارمان نه پېژني\n\nچاړه ئې لاس کښې ده هر چالا ئې په څټ راکاږي\n حیران یم دا څنکه انسان دے انسان نه پېژني\n\nلږه خرچه اوکړه ودانه چرته سوات ته راشه\n په محبت کښې مئين ګټه تاوان نه پېژني"},{"instruction":"دے سورے سورے په ژوند تنگ شوے دے","input":"","output":"زړه مي کوي سوي په ژوند تنگ شوے دے\n\nټول پرهر پرھر دے نن مې اوکتو \nزړه زما په ځائے په ژوند تنگ شوے دے\n\nدا سړے دې بره چم ته څه له ځي؟\n سړی په ژوند تنگ شوے دے ښكاري دا\n\nپلار ته وائي لور راله د خان اوکړه \nدا د دهقان ځوئے په ژوند تنگ شوے دے\n\nزړه ئې په توپک باندې بائبللے دے\n یاره دا ځلمی په ژوند تنگ شوے دے"},{"instruction":"چي تا د سرو ګلونو بار د ولو نه کوز کړے","input":"","output":"زما خيال د رنګونو بار د ولو نه کوز کړی\n\nزما په زندګی کښې داسې وخت نه دی راغلی\n ازمېښتونو بار د ولو نه کوز کړی چي ماد\n\nته اوس هم ترې نه لاندې ټيټ روان ئې؟ ما وئيل چې\n که تا د ارمانونو بار د ولو نه کوز کړے\n\nد ورور په سر خور نۀ رانیسو دا کار مو پرېښودی\n مونږ دغه د رسمونو بار د ولو نه کوز کړے\n\nبلها موده می اوګرځوو هېڅ مې ترې جوړ نکړل\n بس اوس مې د د غمونو بار د ولو نه کوز کړی\n\n هغه اوس مېخانې ته تله بد نه كني ودانه\nملا د کتابونو بار د ولو نه کوز کړے"},{"instruction":"سړے په ځان پسې سېزي په سړي زړه نه سېزي","input":"","output":"د سور کافر لور ده بېخي په سړي زړۀ نۀ سېزي\n\nهغه په خپلو مئينانو پسې داسې وائي\n دا ليوني دي ليوني په سړي زړه نه سېزي\n\nزما خو دا خیال دے چې خپل په سړي زړه نه سېزي \nاو خلق وائي چې پردي په سړي زړۀ نۀ سېزي\n\nوائي قسمت کښې دې يار نشته څۀ رقيب غوندې دے\n دا فالي نۀ دے؟ دا فالي په سړي زړۀ نۀ سېزي\n\nدې وخت کښې دا سړي بلها د کار خبرې کوي \nخو بس بیا روستو دا سړي په سړي زړۀ نۀ سېزي\n\nودانه ښه پوهيږي داسي نه چي نه پوهيږي\n ښۀ مې خبر ده په زړګي په سړي زړۀ نۀ سېزي"},{"instruction":"ودانه د حالاتو سترګې سرې وې ویرېدم","input":"","output":"در تلی نه شومه بندې دروازې وې ویرېدم\n\nد وصل د کاروان په طمع ناست وومه یوازې\nد هجر په دشتونو کښي مې شپې وې ویرېدم\n\nپرون یو ځائے ته تلی ووم په هر کور باندې برج وو\n په غرونو باندې هم جوړې مورچې وې ویرېدم\n\nودانه په یو کار هم داده نه شومه ورتللی\n پرون مې راته مور کړې خپرې وې ویرېدم"},{"instruction":"دې چم کښې یو سړے دے څنګه وو او څنګه شو","input":"","output":"د هر سړي زړکے دے څنګه وو او څنګه شو\n\nهمت چي ئي او نه بائېلو په منډو منډو ګرځي\n دا هغه شل بچے دے څنګه وو او څنګه شو\n\nښه ځوان دی خو توپک باندې میشن وو نو خیال اوکړه\n نه مړ دی نه ژوندی دی څنګه وو او څنګه شو\n\nد مينې په اول کښې خو يار ښه وو داسې نه وو\n کلاب وو اوس ازغے دے څنګه وو او څنګه شو\n\nودان هغسې نه دی اوس چې ما ترې لاس اخستے\n ودان اوس لیونے دے څنکه وو او څنګه شو"},{"instruction":"لیکم پسې دا خپله ځواني خدائے کړے ناکام دے","input":"","output":"له غمه دا هلک چرته مري خدائے کرے ناکام دے\n\nياري راسره اوکړه او ياري راسره اوکړه\n کوي راته هر وختې زاري خدائے کړے ناکام دے\n\n\nبس ويني مي نه شمه پلو مخې ته وړلی\n دا گرانه د ده سره د منګي خدائے کړے ناکام دے\n\nرومال به ورله کل کرمه بدل به ورله خلاص کړم\n راوړي ئې دي ماله بنګړي خدائے کرنے ناکام دے\n\nحسن پرست دے پۀ رنګونو باندې مړ دے\n زمونږ نه کیږي چرته خواري خدائے کرنے ناکام دے"},{"instruction":"به په دې خلقو مهروبانه خلقو اومنلي","input":"","output":"باران دې اوکړو پرې اسمانه خلقو اومنلې\n\nجنت دې جوړ کړو پښتونخواه نه خلقو اومنلې \nبس دے معلوم شوي بس دے خانه خلقو اومنلي\n\nدا می ارمان وو چه دا ټول پښتانه یو ځائ کړمه\n خو بس را يومې کړل ارمانه خلقو اومتلي\n\nچي زه دې سر کړمه په غرونو ليوني دې کړمه \nنو ته په حسن کښي جانانه خلقو اومنلي\n\nما په ګودر د جينکو نه ستا غزل واورېدو\n بس او مبارک دې شه ودانه خلقو اومنلي"},{"instruction":"اوس ئي گناه كنم گناه ته مې زړه نه کيږي اوس","input":"","output":"پاره ستا مینی ته او تا ته مې زړه نه کيږي اوس\n\nته به مې اوغوښتي چې لاس به مي اوچت کړو خدائ ته\n چي ته د بل شوې نو دعا ته مې زړه نه کيږي اوس\n\nاوس په ژړا پائیم چې او ژاړمه زړۀ مې سپک شي \nدرته قسم خورمه خندا ته مې زړه نه کيږي اوس\n\nاوس در تلے نه شم اوس به څۀ درشم پېسې نشته دی\n ګنې دا نه چې پښتونخواه ته مې زړه نه کيږي اوس\n\nد رڼاګانو خلق وژني اوس په ځان ويرېږم \nتياره کښ ښۀ يمه رڼا ته مي زړۀ نۀ کيږي اوس\n\nودان دې نه کوي د مور سره خبرې بس دے\n دغې خوږې خوږې حلوا ته مې زړۀ نۀ کيږي اوس"},{"instruction":"بس يو بوت مې شين دی د ارمان د ژوند په لاره","input":"","output":"زما سره چې مينه کړي جانان د ژوند په لاره\n\nعالم ته چه مي خيال شي او ژوند ژواک ته چې مې خيال شي\n روان دی خپل منزل ته ځي کاروان د ژوند په لاره\n\nزمونږ داسې ياري وه چې مونږ ټول عمر يو ځائے وو\n جدا نه شو په شمار یو څو یاران د ژوند په لاره\n\nسړي مې ترېنه جوړ کړل تعليمونه مې پرې اوکړل\n ما خپل بچي په سمه کړل روان د ژوند په لاره\n\nپه مينه کښي ترې زۀ زيات يمه خبر دے پروا نشته\n که زیات دے په پیسو کښې رانه خان د ژوند په لاره\n\nزه دا منم مات کود یمه خو ته به دا مني چې\n په هر پراؤ کښې مخکښې يم ودان د ژوند په لاره"},{"instruction":"هسې نه چرته ئې راویلي کړي نمر سوری غواړم","input":"","output":"د دغه سپینو سپینو واورو په غر سورے غواړم\n\nهیڅ پروا نشته که ما اوسېزي غارمه د خفګان \nخو همیشه د خوشحالی په دلبر سوری غوارم\n\nصرف په خپل سر سوری نه غواړمه داسې نه ده\n زما یارانو زه د هر چا په سر سوری غواړم\n\n خدایه دا کوم موسم دے فکر ورته ور يمه \nپه سوري نمر غواړم چي شمه په نمر سوری غواړم\n\nزه به د عرش نه غواړم زه به ستا د زلفو غواړم\n آشنا له خدايه چې په ورځ د محشر سورے غواړم\n\nو دانه اوګوره په شته کور کښې په شته وطن کښي \nدر په در گرخم په سوال ځانله د سر سوری غواړم"},{"instruction":"لږه مستي غواړمه لږه خوشحالي غواړمه","input":"","output":"په خپل رخسار باندې رنګونه د سپرلي غواړمه\n\nزه هم د نورو جينکو سره سيالي غواړمه\n ځکه پیزوان غواړمه ځکه مېخکي غواړمه\n\n د چا د زړۀ خاموشه دشتی شورول غواړمه\n خپو له پانزېب غواړمه لاسو له بنګړي غواړمه\n\nځان د حالاتو د پنجرې نه راويستل غواړمه\n قيدي مرغۍ يم يمه ګېره ازادي غواړمه\n\nزه د خپل ژوند اختیار د بل چا لاس کښې نه ورکووم \nخپله مرضي غواړمه خپله زندگي غواړمه\n\nد بام په سر دواړه لاسونه په تندي غواړمه\n زه خپل ودان ته سلامي په دوه لاسي غواړمه"},{"instruction":"راته ښکاري در يادېږي","input":"","output":"بیا جونګړه لیونی شوې\n\n وطن وړ د عبادت شو\n ته يې پښو ته سپېلنى شوې\n\n لادي سترګي ښايسته دي\n چي په خيال کي وطن ګورې\n\n د خیالونو په زانګو کي\n هغه ښکلی چمن ګورې\n\n داته څومره زړه وريې"},{"instruction":"یادوې ستړي خوبونه","input":"","output":"د مغرب په جنتو کي\n\n درياديږي لغړ غرونه \nداته څومره زړه وريې \n\nچي په سويوپسي ژاړې\n دیپغمو په دنيا کي\n\n د غمونو کیږ دی غواړی \nداته څومره زړه وريې\n\n چي دوینو تو فان څاري\n د اورونو په تالاب کی\n\n بیرته باسي سړې لارې\n ما وې وار یې د مزودی\n\n نشوي به سپيني نجونه\n تخنوي به وحشي بطي\n\n تشوي به گیلاسونه\n ما وې وار یې د جنت دئ\n\n پر پرده پرېږده چي پې موړ شي \nما وې ډک دی له انگاره\n\n پر پرده پرېږده چي لیږ سوړ شي\n ما وې نګېري به چي ستر دی"},{"instruction":"نه ځايېږي په وطن کي","input":"","output":"ما وې نګېري به چي ښه دی\n\n تر کابله په لندن کي\n ما وې موږ سپېره وطن يو\n \nدی اباده نرۍ غواړي\n دی دوینو په سېلاب کي\n \nد سرو زرو بېړۍ غواړي\n ځکه لاړ زموږ له سيمي\n \nدهوس ویرجینیاته\n دی په خپل هوس اخته شو"},{"instruction":"د پیریو څراغونه","input":"","output":"په افغان مو باوري کړل\n\n هم شر قونه هم غربونه \nزموږ جونګړه که هم سوځي\n\nلا زمان پکي بهيږي\n دایرو په توده غېږ کي \n\nنوي نوي ګلان زېږي \nهریوڅاڅکی گلستان دی\n\n د شهید په سره کوګل کي\n هر سنگر خونی تاریخ دی \n\nپه کابل کي په زابل کي\n لمر هغه دی تالیدلی\n\nموږ يې سوځو په لمبو کي\n وطن سر تر پایه اور دی\n\nموږ يې ناست يو په ایرو کي\n د ټوپکونلی کاندي په هر ناو کي\n\n غځوني دشپېليو په بدل کي\n دراکټ سندري پلني په بدل کي"},{"instruction":"ما وې زه به تاته لېږم","input":"","output":"د تاوده زړه آوازونه\n\n ما وې زه به تاته نيسم\n داد تنگ ختلي غرونه \n\nما وې یوځای به خوځېږو\n په پېچلو واټنو کي \n\nماوې يوه لاره به باسو\n په دې تتو ترور مو کي\n\n ماوي کد به عشق ته وایو\n موږ ته راكاندي وزري \n\nپه یوه دم به وردانگو \nهم په لوړي هم ژوري\n \nماوي يو شعر به لولو \nماوې یو دریاب به بیایو\n\nاوبولود صحراته\n ما وې یوځای به یی گالو"},{"instruction":"ماوي یوځای به رابولو","input":"","output":"دا پاشلي اولسونه \n\nزموږ بېری ټوټه ټوټه شوه \nد توفان په تکرو کي\n \nموږه ورک شوویو له بله\n دڅپو په غلبلو کي\n\n اسمان غر کړل خیر نشته\n په دوه ګونو خطا لارو \n\nموږ پې وخندل په سپکه \nسره ورک کړو نفسي چارو\n\n راشه مخه کړو ساحل ته \nلا درياب مور ته غريري \n\nلا آسمان د ښکلا کوردی \nد لمر وړانګي پې خورېږي\n\n لا دخاوري د تاوده زړه \nسره کلونه را خوتيري\n\nلا څپې بولي سندري\nلا بادونه پې غورېږي\n\nلاد ځمكي غير پرانيستي"},{"instruction":"قبلولو د مردی ته","input":"","output":"لا تاریخ ترلی نه دی\n\n د مردانو قربانی ته\n لا څپري وريځي ګرځي\n \nپاس په څوکو د خيبر کي\n لا زموږه خنجر برېښي \n\nد پېړيو په ګذر کي\n لا په دښتو کي خواره دي\n\n صحرايي عطر د ترخو \nلمرختو كي لا ځلېږي\n\n په څوڅانو تاج د پرخو\n لا د غرونو شپه هغه ده\n\n هیبتناکه وحشتناکه \nلا دسين سندري باسي\n\n عاشق زړه له خپله واکه\n لا په پراخو دښتو اوري\n\n دبریښنا د اور لرونه \nلا په کاڼو کي زړه چوي\n\n پاس د تالند و غرونه\n لاد شرق بادونه خوځي"},{"instruction":"لا را خېژي لمر په تالو","input":"","output":"لا غوړېږي سره ګلونه\n \nباد و هلي او به سپري \nدسپور می سپین تنابونه\n\n لا چوپتیا خوره په دښتو\n لا خالي وحشي رغونه\n\n لا ایلبند هغه ایلبند دی\n سپيني واوري ګڼ ګلونه\n\n لا جونګړي د زدرانو \nترشنو ونو لاندي پټي\n\nبير بوتي سپين سندرېږي\n شنه نشتر خري خربتي\n\n لا عاشق زموږه زړونه \nپه دې ړنګو ړنګو کلیو\n \nلا ژړاند زموږه سترګي"},{"instruction":"چي موږ وې ګوندي به راشي","input":"","output":"لا هغه محتسب ګواښي\n\nچي موږ وې ګوندي رسوا شي\nلا هغه ملا غصه دی\n\nچي وطن يې سوځولی\nلا هغه واکدار د دین دی\n\nچي جومــــات یـــې نړولی\nد پنجاب يزيد هغسي\n\nپه مورچه باندي راخوځي\nلاد جنگ په تناره کي\n\nد افغان هډوکي سوځي\nما خپل ايښي پرهارونه\n\nد عاشق زړګي دپاسه\nخپل غمونه پکي چشمه\n\nکه یې ګورې یو وار راشه\nراشه راشه چی در یاد کړم\n\nغم و هلي کړاوونـــــــه\nراشه راشه چي در و چشم\n\nداد زهر و گیلاسونه"},{"instruction":"راشه راشه چي ورګډ شو","input":"","output":"د سرو وينو په ګرداب کی\n \nراشه راشه مانوگان شو \nد اورونو په درياب کي\n\n راشه راشه دمه ورکو\n دې لار ورکي ويښ انسان ته\n\n راشه نوي وینه ورکو\n دې ننگي افغانستان ته\n\n راشه دغه جهان وران کو\n چي دغم په ورځ آباد دئ\n\n راشه دا تقدیر بدل کو\n چي زموږ په برخه یاد دی"},{"instruction":"زماد فریاد د اورېدو لایقه","input":"","output":"نری زګیروی دی در لیرم یې غواړم \n\nد سوي نظم له زخمی کو کله \nیو زمزمه ده اورول یې غواړم \n\nچي د چو نفر د ترانو هاتفه\n زما ترانه هم اوریدای سی کنه\n\n چي يې سورونه چپاوونو لوټ کړل\n داسي نغمي ته غور نیوای سي کنه \n\nزما پایکوبونه زما خړوبه ځواني\n د تار اکونو چپاوونو شومه\n\n زماد خمار زما د مستی هنگامه\n دڅو ناترسو سر کوبونو شومه \n\nزه له پرهار څخه ګیله نه کوم \nد پرهارونو سره مینه لرم \n\nزه په زخمونو کي لوی سوی یمه\n لا په کوگل کي توده وینه لرم"},{"instruction":"تاد سر کښي ککرۍ دپاره","input":"","output":"د جهاني ښایست گلونه جوړ کړل\n\n ماد امید پلونه هم وسوځول\nزما بغاوت ځانته اورونه جوړ کړل\n\n غور را نیژدې که څه پوښتني لرم \nزه هم شاعر یم د دردونو شاعر\n\nته به سنګر ته لڅي پښې ورځغلې \nزه د مور چل دفریادونو شاعر\n\n تا په مالوچو کی لمبې کرلي \nاوس هم په هر څه کي لمبې بلوې؟ \n\nتا په باروتو کي اورونه لیکل\n اوس هم له اوره سره مینه لرې؟\n\n ته هم د توپ له آتشین ستوني نه\n نغمه دسولي او امان بغوي؟\n\n ته هم د تانک په پولادي سينه کي\n د غوښو زړه مینه او عشق لټوې\n\n ته وايې څاڅکی یم توپان لانه یم\n تاد توپان په غېر کي څه وليدل ؟ \n\nته د مورچل په ارمان ويني \nژاړي مگر له سولي دي ترخه وليدل"},{"instruction":"بس که دخدای دپاره مه ویښوه","input":"","output":"زماد کلو کلو بیده رنځونه \n\nنور مي د سترګو کور ته مه ستنوه\n تللي پردېس او مسافر خیالونه \n\nنور مي خور مني سترګي مه ژړوه\n چي د زړه مراندي مي هم ويني ژاړي \n\nزه د اغیار ستر کو خوړلی یمه \nذره ذره مي تيري ميني ژاړي\n\n زه د بېلتون لمبو وهلي يمه \nته د پېغور په اور سوځې مـــي ولــي\n\n اوښکي مي و چي که تسل مي وکه \nدښمن خونه يې ژړوې مي ولي \n\nزه له توپانه تښتېدلی یمه\n ماته کیسی د سېلابونو کوي \n\nزه د انگار له خوبه ستړی یمه\n ته يې دورځي تعبیرونه کوې\n\n که باوري وای چی دا زما په لمبه\n رنا کیدلای سي تياره کونجونه\n ما به ژړلي وای خاموشي اوښکي"},{"instruction":"ماد خيالي جنت په تمه تمه","input":"","output":"وحشي دوږخ پرځان منلای نه سو\n \nماد خوبونو د سپرلي په هیله\n پرشنه بهار چپاو زغملای نه سو\n\n زه د بازانو له ټولیه نه يم\n زما منگولي جنګ ته نه جوړېږي\n \nته په مورچل کي هم سندري وايي\n خو زما ستونی ورته نه سمېږي \n\nزه می قسمت هسي روزلی یمه\n چي مي لاسونه زولنې نه مني\n\nزه دازل دور کو لارو پردیس\n له کړلېچونو راوتلی نه یم \n\nپه هیڅ ربات کي چا منلی نه یم\n له هیڅ کاروانه سره تللی نه یم\n\n ماته پېغور د نامردی ونه کې\n له خپله هوډه اوښتلی نـــه یــــم \n\nلا يې فرهادیم دشیرینو څوکو \nکه څه په وینو لمبېدلی نه یم"},{"instruction":"لا يې مجنون د سوځېدلو دښتو","input":"","output":"لامي کعبه ده خپله ورانه خونه\n \nلايي شبکوریم په لیدلو پسې \nلا مي توتیا ده د کوڅو گردونه\n \nزخمی نسیم به په پردېسه غېر کي\n بیاله ختنه کاروانونه راوړي\n \nبیا به له سترګو د رقيبه ليري\n تیاره کونجو کي شور د ميني كېږي\n\n بیا به د وصل او بېلتون افساني \nد زمانې په سيند كي و بهېږي\n \nزه به درځم او بيا به حدي بولو \nستاد چونفر زما د هلمند ترانې\n \nستاد چونغر لمن به سپړي غوټۍ\n زماد هلمند سینه کي مستي څپې"},{"instruction":"بیا به شهباز پر غزلونو ناشي","input":"","output":"زه به یم ته به يې شعرونه به وي\n \nبيا به موهيري وي توى کړي\n اوښکي زاره شراب او گیلاسونه به وي \n\nزه به دالپي لپي اوښکي ساتم \nدر ته به ژاړم د بیلتون کلونه\n\n زه به سجدې کوم پر خپلو تر خو\n او مچوم به د کوڅو گردونه \n\nزه به په ډک ستوني بغيرم در ته\n او در شمېرم به د زړګي داغونه\n\n دبي وطنو نامردانو کیسې\n د بیگانه وو د جنت اورونه\n\n د زړه تارونه به دي وژړوي\n زماد پردیسو زمزمو سورونه\n\n زما د رنځور و غزلونو زکروی \nزماد خور منو ترانو زخمونه"},{"instruction":"زمـــاد خاوري د ګلانو د غونچــــــوجهـــــاني","input":"","output":"د پښتو ژبي دغزل او ترانو جهاني\n\n خوږې کیسې په خوږه ژبه راته ډېري وکړه\n د لوی افغان دلوی تاریخ د کارنامو جهاني \n\nشکر دی خدايه چي مو ملک بې خوشحال خانه نه شو\n دنر پښتون به ننګ ولاړ د پښتنو جهاني \n\nد قلم څوکـــه یـــې خاونده چيري پڅه مه کړې\n چي گذارونه په غلیم کا د و جهاني\n\n تر څو راغلي دي دېرې ته ننواتي نه وي\n له مری تینکه زمانه کړه تر هغو جهاني\n\n د دوز خو دروازې بندي کړه په مخ د افغان\n کړه گناهکار تمول مېلمانه د جنتو جهاني\n\n د تزوير و زولنې ماتي د اولس له پښو کړه \nپه کلیوالو وکړه ږغ د ويښېدو جهاني"},{"instruction":"چي ځنځیر د محبت شي ور په غاړه","input":"","output":"نو د سپین مخ تلاوت شي ور په غاړه\n\nسری هلته د دې مځکي خليفه شي\n چي د مځکي مسئوليت شي ور په غاړه\n\n جهاني شي په جهان کي د شعرونو\n چي دربي حفاظت شي ور په غاړه\n\n شي کړې ورته ړندې او بينا سترګي \nیارانه چگي د فطرت شي ور په غاړه\n\n آیینه یې شي دشعر صفا خپله\n چي دخپل کور نه هجرت شي ور په غاړه \n\nگذارونه د سره اور په دښمن کاندي\n چي د جنگ میدان کي پت شي ور په غاړه"},{"instruction":"د خوشحال په منبر كېني وينا پيل کړي","input":"","output":"امامت چي د ملت شي ور په غاړه\n\nپیغمبر شي اولوالعزم قریب خدای ته\n شفاعت چي دامت شي ور په غاړه\n\nجهاني شي نه ځاييږي يو وطن کي\n چي په مينه کي تهمت شي ور په غاړه\n\nکلیوال ورته سلام دواړه لاسي کا\nچي د مشر اطاعت شي ور په غاړه"},{"instruction":"ډېر پخوا کلونه وړاندي کندهار کي","input":"","output":"چي هر څه وه نړېدلي په دې ښار کي\n\n کنډوالې جادې يې هسي ايسېدلې\n لکه خوله کي دبلا چي ګرځېدلې\n \nعزراییل و تیکه دار په دې کوڅو کي \nپرېماني وه په قتلونو په مرګو کی\n\n ټوله ښار په ګونګه خوله باندی گویان و\n د غلیم په لاسو کښلی زمور داستان و\n \nچي هر څه يې راسو ځلي وه لمبو کي\n چي لاښونه لا پراته وه دې درو کي\n\nله دې چوپونړېدلو کند والونه \nپه سکوت کي لاهو سویو خرابونه\n یو آواز د مستی دکتر غوږ راتللی"},{"instruction":"کله ځان کله آسمان ته کړیدلی","input":"","output":"دهلمند هلمند نارې به يې وهلې \n\nپه سينه کي يې څپې ور پارولې\n په سوکونو یی ټانکونه ویلوله\n\n د غلیم په وینویی زړونه يخوله\n جلالا یې ویښاوه په ميخانو کي\n \nد خنجر عکس یې وړلی\n په محفل دپایکوبونو کي ښاغلی\n هر قدم د سباوون په تمه تللی\n\n په نغمو کي د شپېلۍ به اوسېدلی \nکوه طور ته به په لڅو پښورهي و\n\n د جانان تر کوڅې زر ځله واري و\n نن هغه آواز پردېس کلونه ژاړي\n\n له خالقه خپله مېنه بیرته غواړي\nغواړي بیایي په دښتونو کي کېږدۍ وي\n \nشور و زوریی په رګو کي د ځوانۍ وي \nوايي نه چي زما د غرونو کله هبر سم\n پسرلي غوندي له ښکلیو سره تېرسم"},{"instruction":"خو تر څو پاشلي ستوري پر آسمان وي","input":"","output":"او ژوندی پر مخ د مځکي يو افغان وي\n \nجهاني ستا په آواز په بیا خو ځېږي\n په رګو کي ځواني ويني به مستيري\n \nکاروانونه الهامونه به و پشی تل\n د جانان خیال به په زړو کي تخنوي تل\n \nته د اوښکو او دردونو مصور يې \nخو په ځان کي د مستۍ ښایسته تصویریې\n \nستا آواز د سرکښانو ترانه ده \nدظالمو حاکمانو افسانه ده \n\nته د میني او احساس خوره کیسه یې\n زما خيالو ته دالهام در نه څپه یی"},{"instruction":"د پښتو په شنه آسمان کي يو ستوری په نڅاشو","input":"","output":"لټوي د پښتو توري جوړوي ترې امېلونه\n \nد ساده غره نه حرفونه ورکوي ورته رنګونه\n کله ښار او کله غروته کله سوي ځنګلونه\n \nکله لاړ شي ميخانو ته کله ځي د ګودر خواته\n کله ډوب ځي په آمو کي د پامير څوکو ته خېژي\n\n کله سور پېزوان ته ګوري کله کله و چي شونډي\n خدای ورکړی مهارت دی خاکساري پکي بېحده\n \nبی ربابه نغمه ګر دی هر پښتون یې پوروړی \nاو دومره نېکي پېرزويني اوروي په پښتنو خپل\n \nچا وېل څوک دی ما و پل غلـــــــی\n مره حرفونه به ژوندي کړي څه موسکا به ترې لوګی کړي"},{"instruction":"بیا و پل څوک دی ما وېل غلی","input":"","output":"د غني دلاس قلم دئ د رحمن له مریدانو\n\nد الفت یو میراث خوردئ د خوشال د پټکي ول دئ \nکليوال د ابدالي دئ د اسحق ننگیال ملکری\n\n هم کاروان سره آشنا دی کله ژاړي کله خاندي\n یو سلام ورته ډالی کړه صد سلام به درته وايي \n\nپوروړی به شی یاره راشه نوم يې درته اخلم\n\n همت مل دزړه ټکوردی خدای دي ژوند ور کړي دخضر \nپه ريشتيا عبد الباري دئ جهاني دئ جهاني دئ"},{"instruction":"چي د پښتو آرایشگر دی نن زموږ مېلمه دی","input":"","output":"چي شعريي وياړ د لر او بر دی نن زموږ مېلمه دی\n\n د بغاوت د ښار بیباکه او باغي شاعر دی \nچي د سر کښو سرلښکر دی نن زموږ مېلمه دی \n\nچي يې د شعر د ښکلي ناوي جادو گره ژبه\n چاته ملهم چاته خنجر دی نن زموږ مېلمه دی\n\n چي د پښتو د شاعرۍ سمسور او ښکلي بن يې \nپه غزلونو معطر دی نن زموږ مېلمه دی \n\nوړه چینه نه ده ویاله نه ده دریاب هم نه دی\n چي د احساس لوی سمندر دی نن زموږ مېلمه دی\n\n چي له مطلع نه تر مقطع دغزل هر بیت یې \nخوشبو تر مشک او تر عنبر دی نن زموږ مېلمه دی"},{"instruction":"آوازه کړې د وخت پېښو ده ورنه ورکه مینه","input":"","output":"چي يې احساس پرهر پرهر دی نن زموږ مېلمه دی\n\n په تورتمونو کي روان د سباوون په تمه\"\n آچي مين په روڼ سحر دی نن زموږ مېلمه دی\n\n هغه شپونکی چی د شیرین احساس خوره شپېلۍ یې\n تل د وطن په نغمو سر دی نن زموږ مېلمه دی\n\n دمستانه و و پایکوبونو آخمار شاعر ! \n چي يې پایکوب کي لوی هنر دی نن زموږ مېلمه دی\n\n د خیال مارغه یی کړي پرواز د کوه طور\" له څوکو\n چي يې وزر لاندي هر غر دئ نن زموږ مېلمه دی\n\n رقیبه تاب یی که د سرو لمبولري نو راشه \nچي د سکروټو سور مجمر دی نن زموږ مېلمه دی\n\n خورلنه مه راوړه میناد جهاني بزم ته \nچي هم مينا او هم ساغر دی نن زموږ مېلمه دی\n\nمست وې په څپو شوې طوفاني شولې \nلوړ وې لا اوچت شوې آسماني شولې \n\nشعر دی چي دي سرود شو د افغان اولس\n اوس نو په ریشتیا چي جهاني شولې"},{"instruction":"سلام مي واخله د دعا سره همراه جهانی","input":"","output":"زماد شعري سفر د هیلو رهنما جهاني\n \nجهان جهان مي نېکي هيلي او آرزو در لرم\n لکه څپې لکه گهسار لکه هوا جهانی \n\nد مستو مستود کاله د سرود و آوازه \nدهر شهباز نغمه دي مسته او رسا جهاني \n\nکله به اورې څه پر سد او څه بېسده نغمې\nدلیونو څه کیله کله ده زیبا جهاني\n\n زړه مي سرور دئ د دردونو پر آسمان ليدلي\n ځکه د درد په ننګ د روح خوله ده گویا جهاني\n\nهغه چي ستا و جهاني زړه ته حملې اچوي\n هغه نظر مي و کوګل ته دئ بريښنا جهاني \n\nډالۍ ده جوړه یو ډالۍ و مورنۍ ژبي ته"},{"instruction":"ستاد نظر و پلوشو ته هویدا جهاني","input":"","output":"چي ځوانو هیلو او آسـر و دغه ډالۍ اوډله\n\n څيري ګرېوان او د مجنون منګول رسوا جهاني \nکله سهار او د ځلا ګام ولوله لمسول\n\n تل دي شاداب د زندگی پر رباتونو غواړم\nکله د دهر د صحرا سره هوا جهاني\n\nتل دي وصال کړي د اوږده عمر دعا جهاني"},{"instruction":"چي رحمان دبن بلبل دى جهاني دئ","input":"","output":"که خوشال د باغچې ګل دى جهاني دئ \n\nد احمد د سر شمله ده زه پرې وياړم \nکه حمید د پګړۍ ول دئ جهاني دئ\n\n د الفت په څېر غښتلی دی ادب کي\n د حمزه غوندي اتل دئ جهاني دئ \n\nای لمسی د میرویس خان او د ملالي\n داد هر زخم درمل دئ جهاني دئ \n\nدا پښتون دی افتخار د پښتنو دی \nدا زموږ د ټولو خپل دى جهاني دی \n\nد پښتو د ادب ستوری دی ځلانده\n دا څراغ دهر محفل دئ جهاني دئ\n\n دا چي تل له سوزه ډکي نغمې وايي\n دا بلبل دګران کابل دئ جهاني دئ \n\nدا مو زړو لره دارو دی ای ملګرو ! \nدا مو ستر ګوته کجل دى جهاني دئ\n\n دا \"قريبه سرمایه د پښتنوده \nدالایق د صفت تل دئ جهاني دئ"},{"instruction":"زه چي ستا په غمو پايم ستا غمونه دي ژوندي وي","input":"","output":"ستایه یاد نظمونه وایم ستا يادونه دي ژوندي وي\n\nپر لکړه به يې وړمه افسانې د شپو تر کلي \nبس چي زه پکښي تنهايم ستا نکلونه دي ژوندي وي\n\n چي يوزه يم يو دي غم وي زړه قلم له ستر ګونم وي\n چي مي اوښکي پکښي پيایم ګرېوانونه \n\nدي ژوندي وي هره شپه دي غلا کومه له لحده تصویرونه\n ته مي خوب زه دي معنى يم تعبیرونه دي ژوندي وي\n\n نه فرياد مي څوک خبر کړي نه زګبروی می چاته يوسم\n پټ په زړه کي په غوغایم پرهارونه دي ژوندي وي\n\n د یعقوب د اوښکو لاریم تر کنعانه پوري ځمه \nازل وړی پر دې خوا یم کاروانونه دي ژوندي وي\n\n په تندي کي مي شمېرمه د نصیب د قدم نښي\n لکه پل داسي پیدایم رباتونه دي ژوندي وي\n\nجهاني به در لیر مه جنازې د وزرونو\n ته دي شمع زه بورایم ستا خيالونه دي ژوندي وي"},{"instruction":"زه دي تر قدم پوري راغلی وم تا نه ليدم","input":"","output":"سیوری دي پر مځکه پرپوتلی وم تا نه ليدم\n\nخپل پښتون غیرت مي په تندي کي ويني وچي کړې\n ستاد کوڅي کانو پېژندلی وم تا نه ليدم\n\n څو به لا پلمه کې د زلمو خوبونو هېري شپې\n ستا په لونګين کي زنګېدلی وم تا نه ليدم\n\n ستا معصومي سترګي له انکار څخه لا ښکلي سي\n ټول وطن می ستا په تور نیولی وم تا نه ليدم\n\n زه لکه منصور ستا په نامه پر ځان مین سومه \nسل ځله سنګسار ته درغلى وم تا نه ليدم\n\n ستاله ويښو شپو به خماري سباوون څنګه ځي\n ستوری د سبا وم ځلېدلی وم تا نه ليدم\n\nاوس مي پر مزار باندي د شمعي اوښکي مه کره\nستا په لېونو کي چي ښاغلى وم تا نه ليدم\n\nتا پر ځوانیمرګو څانګو ډېري غوټۍ و چي کړې \nزه لا په خزان کی رژېدلی وم تا نه ليدم \n\nنوم مي دغرور پر ژبه نه راځي معذوریمه \nنکل د جنون و مه لیکلی وم تا نه ليدم \n\nڅه به له اغیار څخه پوښتې د جهاني کیسې\n ستاد محفل شمعي سوځولى وم تا نه ليدم"},{"instruction":"تصوير دي په لېمو کي زنګومه چي ته نه يې","input":"","output":"پر شونډو دي خيالونه مچومه چي ته نه يې\n\nدانه دانه یادونه دي پر زړه باندي را اوري \nتعبیر ته دي خوبونه در لېرمه چي ته نه يې\n\n نه لاري د چا څارم نه شېبې پر ګوتو شمارم\n د زړه په تل کي هيلي ښخومه چي ته نه يې\n\n له شپو سره دي يووړې د پانوس رنګيني وړانګي\n وزر به مي تر کومي شمعي وړمه چي ته نه يې\n\n نه رنگ راځي قلم ته نه مي شرنګ له ستوني وزي \nغزل به د چا سترګو ته ليکمه چي ته نه يې\n\n کرلي دي پر مځکه تصویرونه د اغیار\n و کوم سیوری به په اوښکو لمبومه چي ته نه يې\n\nماتم ته مي راغلي دي وعدې د ديدنونو\n داتوري شپې به چاته سپینومه چي ته نه يې\n\nما خپل د مزار لاري در ښودلې تا ژړله\n دازه به چا ته اوښکي تويومه چي ته نه يې \n\nلا څو به جهاني خوري د فلک دستم غشي \nدردونه به په چا ټکورومه چي ته نه يې"},{"instruction":"راځه چي نن دي پر هجران باندي غزل وليكم","input":"","output":"یوڅه پرتایوڅه پر ځان باندي غزل وليکم\n\nد خپلو هیلوله لحد سره مي و نڅېرم\n دخپل جنون پر نیستان باندي غزل وليكم\n\n هره شېبه مي د بېلتون په اوښکو ولمبوم \nستاد خیالونو پر پیزوان باندي غزل وليكم\n\n ستاد ښکلا د ځوانیمرګو ارمانونو په یاد\n په پسرلي کي پر خزان باندي غزل وليكم\n\n د تورو ورځو په کوګل كي مي لمبه لمبه سم\n نن دازل پر شبستان باندي غزل وليكم"},{"instruction":"دانه دانه اوښکي مي ستا تصویر ته وژړوم","input":"","output":"د خپل قسمت پرورک جهان باندي غزل ولیکم\n\n ستاد نیمکرو سفرونو کیسه و سپړمه \nهم پر منزل هم پر کاروان باندي غزل وليكم\n\n\nپکښي مي څرک دارمانونو د بیری لټوم \nهم پر ساحل هم پر توپان باندي غزل ولیکم \n\nد خیال په کور کي مي تېشه د آذر و رنگوم\n په خپل تندي کي پر جانان باندي غزل وليکم\n\n جهاني حمه له قلم څخه کسات اخلمه\n په زړه ظالم پر شنه آسمان باندي غزل وليكم"},{"instruction":"ستانوم مي پر خوله نه راځي جانان در ته لیکم","input":"","output":"یوخط مي پر کاغذ بل پر گریوان در ته لیکم\n\nرقيب دي د شپې لاري په سکروټو کړلې بندي\n دورځي به درځم تور مي پرځان درته لیکم\n\n چي پاته مي کيسه سي د ماشو مي شپې په خوله کي\n د خپل جنون پر پاڼو مي داستان در ته لیکم\n\n تېریر مه هېر پرم لکه سیوری د بلبلي\n یوه ناره په زړه کي د توپان در ته لیکم \n\nدرخم په جگه غاړه خپل ازل ته یاغی سوی \nشېبه د غرغړې مي پر میدان در ته لیکم \n\nمطربه په شهباز دي د نغمې ویني کړه مستي\n سلګی مي د غزل پر گورستان در ته لیکم \n\nد خپل زړه په کعبه کي دي تصوير انځورومه\n د ژوند پر ماتو کرښو مي پيمان در ته لیکم\n\nعمرونه به راځي پر جهاني د فلک غشي\nفریاد نه دی کیسه می د آسمان در ته لیکم"},{"instruction":"چي جلادي له مالته په هیواد یم","input":"","output":"پر انگار به وایه څنګه په زړه ښادیم\n\nلکه پاڼه د خزان یـم بـاد اخیستی \nستاله کور څخه چي ليري يم\n\n بربادیم يو قدم مي په اختیار اخیستی نه دی\n له ازله په منګول کي د صياد يم \n\nستا په نوم دي د کوڅې کاني را اوري\n ښه دی ښه دئ چي په بده ورځ دي یادیم \n\nپه دا ماتو وزرونو به درځمه\n لا تر څو به زنداني د غم آبادیم\n\n تر در شله به تپشه پر تندی در ورم\n د شیرین محفل په شپه کي دي فرهادیم \n\nما ته مه راوړه کیسې د پتنګانو \nزه د خان په سوځولو کي استادیم \n\nزما په نوم دي جهاني اوښکي راغلي\n زه همزولی د دردونو د فریادیم"},{"instruction":"بیا می د خیال پر وطن و اور بدل ستا یادونه","input":"","output":"به تنهايي کي راته وژړیدل ستا یادونه\n\nلامي سيرابي د قسمت په برخه نه کړې غوټۍ\n پر تاند و لښتو باندي ورژېدل ستا یادونه\n\n اوس به دي څنګه تري شونډي په انځور اوبوم \nله هري اوښکي سره ورغړېدل ستا یادونه\n\n پر ستړي ژوند به مي لا څو د نصيب غشي اوري\n ترنيمي لاري مي راور سول ستا یادونه\n\n اوس به میڅوک پر مسافر و لارو سيوري کوي\n چي مي د فال له ژبي و تښتېدل ستا يادونه\n\n نور دي خوبونه د هوسیو ستر گونه گورمه \nچي د تعبیر پر ګودر و تور پدل ستا یادونه\n\nنه جهاني نه يي غزل نه يې مستي پاته سوه \nپر جنازه باندي يې وځلېدل ستا یادونه"},{"instruction":"څو شپې سر پر سر می د جانان خوبونه وینم","input":"","output":"د عمر پر اور غوي د هجران خوبونه وینم\n\nتعبير مي د یوسف سره دستور و سفر یووړ\n په سپینه لمن توریم د زندان خوبونه وینم\n\n له خپله بخته ژاړمه له چامي ګیله نسته\n په غېر کي د ساحل چي د توپان خوبونه وینم\n\n کلونه مي پر لار د انتظار کړې تیارې سپيني\n د خپل خیال په غبار کي د کاروان خوبونه وینم\n\n نصيبه ما دي سرې سترګي ليدې چي مي ويله\n په غېر کي د غونچو مي د خزان خوبونه وینم \n\nد اوښکو فوارې مي د قسمت پر تندي کښلي \nچي ته راسره نه يې د باران خوبونه وینم\n\nما پر پرده په ټولۍ د لېونو کي به درځمه \nپه شرنګ د زولنو کي مي د ځان خوبونه وینم\n\nشېبه د لېونتوب مي کله ځوانه سي په زړه کي\n د سيوري په ګودر کي د پېزوان خوبونه وینم \n\nيو زړه د جهاني یې دئ ليدلی د غم ساندو \nپه اوښکو شپه بیده کم د ګریوان خوبونه وینم"},{"instruction":"څه بېخونده ورځي شپې دي چي بې تا يې تېرومه","input":"","output":"څه ترخې د ژوند شېبې دي چي بې تا يې تېرومه\n\nڅه خور من زخمي يادونه څه د سوزه ډک یادونه\n څه د اوښکو فوارې دي چي بې تايې تېرومه \n\nنه لمبو سوى لرمون دئ نه راپاته خپل جنون دی\n څه بې شرنګه زولنې دي چي بي تا يې تېرومه \n\nنه په خپلو وینو سوریم نه خیام یم نه منصوریم \nڅه بې شوره غرغړې دي چي بې تايې تېرومه \n\nنه پتن غوندي سوگېرم، نه پانوس رنګه بلیرم \nڅه سړې سړې لمبې دي چي بي تا يې تېرومه\n\nنه محفل سته د یارانو نه شرنګی د مطربانو\n څه بې سوزه ترانې دي چي بې تا يې تېرومه\n\nنه مستي له ستر ګو پاڅي نه جامونه ورته ناځي\nڅه بدرنګي پيمانې دي چي بې تا يې تېرومه\n\nما ته مه وايه چي ولاړم، تل به ویني در ته ژاړم\n څه چي پاته دي ترخې دي چي بې تا يې تېرومه\n\n نه به بيا جهاني راسي، نه به بیا ازل پخلا سي\n په نصيب کي مي تيارې دي چي بې تا يې تېرومه"},{"instruction":"ما به کیسه در ته کول راڅخه ورانه سوله","input":"","output":"چي د آرزو غوټۍ مي څرنګه خزانه سوله\n\n زه د نصيب له فيصلو وم بیخبره روان \nکه دي قسمته ازلي وعده پښېمانه سوله\n\n رقيبه اوس دي په محفل کي سترګي سرې ګرځوه\n چي زما پیاله راته نسکوره له آسمانه سوله\n\n لا به مي څونه ژړوې د عمر توري ورځي\n چي مي د اوسکولاره ستړي له ګرېوانه سوله\n\n ماور کتل چي د مرګي پياله يې ونوشله \nڅومره ترخه می وه ګڼلي څه آسانه سوله\n\nلکه برېښنا هسي د ژوند پر مزار وځلیده\n معلومه نه سوه چي پر کومه خوا روانه سوله\n\nد جهاني زړګیه کله به ورځو ورپسي \nچي د امید شمع مو کوچ له شبستانه سوله"},{"instruction":"ما به کیسه در ته کول راڅخه ورانه سوله","input":"","output":"چي د آرزو غوټۍ مي څرنګه خزانه سوله\n\n زه د نصيب له فيصلو وم بیخبره روان \nکه دي قسمته ازلي وعده پښېمانه سوله\n\n رقيبه اوس دي په محفل کي سترګي سرې ګرځوه\n چي زما پیاله راته نسکوره له آسمانه سوله\n\n لا به مي څونه ژړوې د عمر توري ورځي\n چي مي د اوسکولاره ستړي له ګرېوانه سوله\n\n ماور کتل چي د مرګي پياله يې ونوشله \nڅومره ترخه می وه ګڼلي څه آسانه سوله\n\nلکه برېښنا هسي د ژوند پر مزار وځلیده\n معلومه نه سوه چي پر کومه خوا روانه سوله\n\nد جهاني زړګیه کله به ورځو ورپسي \nچي د امید شمع مو کوچ له شبستانه سوله"},{"instruction":"ستا په طلب کي تر خپل ځانه پوري ورسېدم","input":"","output":"په ګام د اوښکو تر ګرېوانه پوري ورسېدم\n\nټوله هستي مي د وجود او د عدم شيبه وه \nلکه شبنم تر گلستانه پوري ورسېدم \n\nنه در قیب نه د غماز غوږونو واورېدلم \nیوه ناره وم تر جانانه پوري ورسېدلم \n\nهم د منصور هم د خیام هم د جنون په ژبه\n له کوه طور تر لامکانه پوري ورسېدم\n\n نور مي د عمر له شو گیر سره پیوند شلولی\n د خپلو هیلو تر ارمانه پوري ورسیدم \n\nد ژوند ساقي به مي پر کومو شونډو وګرځوي\n د که پیاله و متر مغانه پوري ورسېدم\n\nزه په تیارو کي د وصال د سباوون په تمه\n پر خپلو پښو تر شبستانه پوري ورسېدم\n\nيارانو چيري به مي ګورئ دهستی پر لمن\n وړه څپه وم تر تو پانه پوري ورسېدم \n\nلکه غوټۍ په سره کوګل مي څوک خبر نه سوله\n په پټه خوله تر خپل خزانه پوري ورسېدم\n\n جهاني هلته د منزل په پته وپوهېدم \nچي د جنون تر شبستانه پوري ورسېدم"},{"instruction":"یو نفس به مي هېر نه سې زه هغه بې وفانه یم","input":"","output":"څه پرواده له هجرانه ستاله یاده مستانه یم\n\nنه بی تا محفل ټولېږي نه بې ما سترگي در اوړي\n څنګه یو له بله بېل سوو ته لمبه زه پروانه یم\n\n له از له مي راوړي پر تندي باندي زخمونه\n تر قیامته به روغ نه سم زه نصیب د فرزانه یم\n\n نه خمار مي د چامات کړ نه نشې مي کړلې مستي\n د اسمان له تشه لاسه پرېوتلې پیمانه یم بې پروايم\n\n له رویباره بې خبره له نگاره\n نه بنویمه ویشتلی نه د زلفو زولانه یم \n\nيو تصویر دی چي را اوري پر خیالونو پر خوبونو \nبیاد یار پر کوڅه راغلم پت په زړه کي بتخانه یم\n\nنن په رنګ د آیینه کي سر د ميني را معلوم سو\n داله تاسره پیوندیم چي له ځانه بیگانه یم\n\nد ژوندي وصال شېبې دي لکه خوب داسي پناه سوې\n اوس مي ټول یادونه خپل دي چي بېلتون ته یگانه یم\n \nنه لوګی نه مي لمبه سته جهاني رنګه ویلیرم \nدا هم ستا د میني شور دئ پر وطی چي افسانه یم"},{"instruction":"زه دویر له سترګو بېل سوم د ګرېوان پر لمن راغلم","input":"","output":"یو پیمان و مه د میني د جانان پر لمن راغلم\n\nڅوک به څه وايي چي څه سوم په پېړيو کي شېبه سوم \nديوه څاڅکي هستي وه د باران پر لمن راغلم \n\nله ازله را اور پري آيينې د عرش له بامه \nنیمه شپه وه په شبنم کي د بوستان پر لمن راغلم\n\n زه د ميني په تعبیر کی بیخبر له خپله ځانه\n لکه اوښکه رغږېدمه د کنعان پر لمن راغلم \n\nپه راتللو يې پوه نه سوم چي يې ږغ د بېلتانه سو \nزه د خیال په زرغون ټال کي د کاروان پر لمن راغلم\n \nلکه نه وو پیدا سوي اشنا داسي به هېر پرو\n د پیریو په تندي کي د داستان پر لمن راغلم\n\nبیخبره رخصتبرم دهستیو له دیوانه\n دبریښنا په شان مييون دئ د توپان پر لمن راغلم"},{"instruction":"زه به څه وایم جانانه چي د چا خيالونه ستا کرم","input":"","output":"داد کوم تصویر اثر دئ چي يې ستا پر مخ شیدا کرم\n\nد خوبونو تر محله لکه ستوری هسي راغلي \nهم دي اوښکه د یعقوب کړم هم دي تور د زلیخا کړم\n\n څه به اوښکي تويومه دهجران په تاريکو کي\n ته په هغه شېبه زما سوې چي بېلتون ته دي تنها کړم\n\nهغه ورځ به دي سي پورته له منصور آسمانه چيغي\n چي زه تا راته مجنون کړم چي زه ځان در ته لیلا کړم\n\n ته به څرنګه جلا کړې زه او زما د زړه اورونه \nچي جمال ته دي خليل سم په انکار کي دي پیدا کړم \n\nله کعبې تر سومناته له محراب تر خراباته \nهر طواف هري سجدې ته هر پایکوب ته دي سوا کړم"},{"instruction":"په هغه شیبه به ورک سوله نظره داغیار و","input":"","output":"چي ساقي مي پر کوثر سې هم دي مي هم دي مینا کړم\n\nله حباب سره راغلی د قسمت پرورانه مینه\n لا خبر په هستی نه وم چي يې شومه دفنا کرم\n\n په یوه محل کي اوسو بیگانه یو تر قیامته\n څه دنيا څه یې رواج دئ چاته مخ کړم چگاته شا کړم \n\nداد چاپر پله روان یم داد چا سیوری می بيايي\n هر سفر می سو نیمګړی پر هر کام یې نيمه خوا کړم\n\n بس همدومره مي زده کړي جهاني له دې محفله\n چي يوه شېبه وصال دئ ته یې شمع زه بوراکړم"},{"instruction":"چي ستاد ميني مي په زړه کي پرهارونه ايږدم","input":"","output":"د رقیبانو پـه کـو گــل کــي مــي اورونــه ایـــردم\n\nدوخت په تار مي دي پېيلي مرغلري د ژوند\n هو سیو ستر ګو ته دامونه غزلونه ایردم\n\n چي د نمرود و زولنو په شرنګ دي ولړزوم \nياغي تندي ته تر منزله انگارونه ایردم \n\nيوه وعده وه په ازل کي مي در وسپارله\n اوس به مي څرنګه سجدو ته محرابونه ایردم\n \nمادي پر سلو بندو لارو باندي څرک ایستلی\n د غليمانو پر لېمو مي قدمونه ایردم\n\n نورد کوثر په تمه نه پردي کوم کلونه\n نن می توبې ته پر سپیرو شوند و جامونه ایردم\n\nپر بوډۍ سترګو زنگومه جهاني خوبونه\n چي مي د تللي ځوانۍ مخ ته سرابونه ایردم"},{"instruction":"نن مي لا در وبوله آشنا سبا به نه یمه","input":"","output":"شمع د محفل دي يم بنگاه سبا به نه یمه\n\nسل ځله تر تا پوري لیدلی رقیبانویم \nشپې ته دي راغلی یم په غلا سبابه نه یمه\n\n ما مي د زلمي غرور تندی نذرانه کړی دی\n نن در ته راغلی یم پخلا سبابه نه یمه\n\n زه لکه خوبونه د بنو پر څوکو ګرځمه\n وامي خله سراب رنګه یم ستا سبابه نه یمه\n\n ستامي تر محفل پوري سلګۍ مستي راوړې ده\n خمه وروستۍ شپه میده په خوا سبا به نه یمه \n\nبیا به دي اورغوي له فالونو در ته ستړي سي\n سل به دي خوبونه سي ريشتيا سبا به نه یمه\n\n زه دي دا يوه شېبه تر بخته رسېدلی یم\n سیوری دي پر سریم د عنقا سبا به نه یمه\n\nتېر به کړې عمرونه جهاني د لېونو سره\n زه یوه جلوه یم دلیلا سبا به نه یمه"},{"instruction":"نه رسي منزل ته د کاروان څخه لار ور که ده","input":"","output":"شپې لېونۍ سوي له آسمان څخه لار ور که ده\n\nواورئ د مرمر په محلونو کي ويدو خلكو ! \nوار يې د ساحل دئ له توپان څخه لار ور که ده\n\n چاويل چي لاري يې د امن پر ګودر وزي\n ماته ده کښتۍ له جاله وان څخه لار ورکه ده \n\nنن يې په محفل کي د پردیو رنگ لیدلی دی\n جام له ساقي لوېږي د مغان څخه لار ور که ده\n\n هر څه د رنګونو په بازار کي رنګېدلي دي\n تورو سپین اغوستی له شیطان څخه لار ور که ده\n\n اوس غنچې د ګلو د زوزانو بوی په خوله کي وړي\n بن کي د اغزيوله باغوان څخه لار ورکه ده\n\nنوم يې د رویبار دئ له اغیار سره راغلی دی\n مینه چېرته يوسي له جانان څخه لار ور که ده\n\nتللي د پېريو پر اوږو دي د بلال چيغي \nدې د کفر ښار کي له آذان څخه لار ور که ده\n\n وايه جهاني د چا په مینه به غزل لیکو \nاوس پر ګودرونو له پیزوان څخه لار ور که ده"},{"instruction":"ستالار مي لنډول چي پر اغــز و در ته در تلم","input":"","output":"په اور کي لوبېدلم پر لمبو در ته در تلم\n\nچي ته وي که دي خیال و که نامراده تصویرونه\n د اوښکو په ځولۍ کي په سلګو در ته در تلم\n\n تندي ته مي تراشلې د مر مرو له خوبونو \nسجدې مي درلېږلې پر لیمو در ته در تلم \n\nپوه نه سوم چي د کوم جنون اثر وم تیر ایستلی \nگونگی نصیبه څنکه یه سوالو درته در تلم\n\n دستورو په حساب مي ويښي شپې سبا کولې\n دور کو مساپروپه کامو در ته در تلم\n\nد چاد ازل پور وم جهاني دلته راوړی \nد عمر د محبس پر زولنو در ته در تلم"},{"instruction":"ستروتماکوته کوڅې د اغیار مه یادوه","input":"","output":"د زړه پرهار ته مي پلمې د دلدار مه یادوه\n\nقلم یې حسن د یوسف دئ په قسمت لیکلی \nد زلیخا په مخ کي بل خریدار مه یادوه\n\n ما تر منزل پوري سکروټي په لېمو منلي\n خلیل ایمان ته مي لمبې د انگار مه یادوه\n\nما په ازل کي دي ليدلي ابابیل خوبونه \nد زړه کعبې ته مي لښکر د کفار مه یادونه\n\n پر پرده چي شپې مو د سپوږمۍ په کیسو وځلوو \nپردی پانوس راته ماښام او سهار مه یادوه\n\n ته د ساحل پر پسته غیره زنگوه خیالونه\n زموږ په موجونو کي سکون او قرار مه یادوه\n\nدر ته په لار کي مي د عمر نذرانه ايښې ده\n مرگیه نوردي راته تریخ انتظار مه یادوه\n\nما يې په پښو کي د ځوانۍ مستي شېبې سوځلي \nآسمانه ما ته مي د شمعي مزار مه يادوه\n\nلا به ترڅوله جهاني اورو د حق سندري\n هغه منصور ته غرغړې او سنګسار مه یادوه"},{"instruction":"راوړه خم چي نوشو و یې دا خمار لکه چي نه ځي","input":"","output":"شپه تېرېږي له رندانو دا اغیار لکه چي نه ځي\n\nتور وېښته مي ور ته سپین کړل د سبا سبا پلمې دي\n م دالاري لنډومه زما رویبار لکه چي نه ځي\n\n چي هر څو يې اوږدومه ستا د وصل شپه لنډېږي \nپه لېمو کي تيارې وړمه دا سهار لکه چي نه ځي\n\n زه له درد سره پخلا سوم د مرهم كيسې زړې دي\n طبیبان به سی بدنامه زما پرهار لکه چي نه ځي \n\nچي منلې يې سجده وي د يوه جانان د ميني\n د خلیل په نوم لیکلی سور انکار لکه چي نه ځي\n\n ماته مه نښيه مزلونه د هوښیار و پردیسانو\n دا جنون وهلي پلونه پر دې لار لکه چي نه ځي\n\nنه د چا پر ګوتو ناڅي نه پردي رباب ته لوېږي \nدې نغمې منتر خوړلی پر هر تار لکه چي نه ځي\n\n\nشپې په اوښکو روڼومه شمعي مه راځه تيارو ته \nداله ژونده سړي پښې مي تر مزار لکه چي نه ځي\n\n څو به وړم د شپې تر غېري درسوا ميني رازونه \nپه قسمت مي رسېدلی تور سنګسار لکه چي نه ځي\n \nجهاني ديار تر كلي غماز لاري دي نيولي \nد غوټۍ له سور ګرېوانه هغه خار لکه چي نه ځي"},{"instruction":"پر پرده چي دانن لا پر هجران سندري وليکم","input":"","output":"هېر مي پسرلی کړم پر خزان سندري ولیکم\n\nته دي د غونچو پر ز مولیدلو پاڼو وژاړه\n زه به په ماتم کي د باغوان سندري وليکم\n\nزمايي په تندي کي دا يوه شېبه ليکلې ده\n اوښکه سمه توی سم پر گریوان سندري وليکم\n\n ته راته د تللیو مساپرو کيسې وسپړه\n زه به نامردو د کاروان سندري وليكم\n\n نن می د مجنون په آیینه کي ځان لیدلی دی \nخم چي په اغزيو د بیابان سندري وليکم \n\nمادي تر قدم پوري غونچه ستوري راوړي دي\n اوس به دي په لار کي د کنعان سندري وليكم\n\n سوال به مي خالق ته د تقدير له غيري راوړمه\n نور به په ساحل کي د توپان سندري وليکم\n\nمادي جهاني کور له حباب سره لیدلی دی\n څنګه دي په ژوند کي د باران سندري وليکم"},{"instruction":"د خیال په رنګولو پسي بیا راغلی یم","input":"","output":"رنگریز نصیبه نن در ته پخلا راغلی یم\n\nتياري مي سبانه کې زه له شپې سره درځمه\n خپل خوب ته مي يوه شېبه په غلا راغلی یم\n\n راځه پر مات وزر مي اور وه د ستم غشي \nقسمته په اختیار تر کربلا راغلی یم\n\n جلوه دي پټومه له نظره داغیار و\n جانانه کوه طور ته دي تنها راغلی يم \n\nد درد په شان مي لار د تلو راتلو معلومه نه ده\n پرهار ته مي په زر ځله پخوا راغلی یم\n\n اغزی رنګه را ځمه د دردونو له مالته\n د خپل ازل تر کوره په ژړا راغلی یم\n\nنصیب د جهاني یم په سکروټو کي لیکلی\n پانوسه سوځېدلو ته بورا راغلی یم"},{"instruction":"زه د هغه شهید کیسه یمه چي ګور نه لري","input":"","output":"دهغي ساندي سلسله يمه چي اور نه لري\n\nموږ د هغو مظلومو سترګو اشارې ننګوو \nچي يې سرې اوښکي د ګرېوان پر لمن کور نه لري\n\n په دې ولات کي له پېړیو توري و چلېدې\n دلته به څوک وي چي پر چادوینو پور نه لري\n\n بیاد خیبر پر کلیو وختل مغول پوځونه\n بوډۍ سرتوري ګرځي پېغلي اور بل خپور نه لري\n\n موږ له نصیب سره په پټه خوله زندان ته وزو\n داسي لمن به چا راوړې وي چي تور نه لري\n\n دلته رندانو دئ له حق سره پیمان تولی\n هغه سرونه دلته نه پرېږدي چي شور نه لري\n\nزمور قلندر ته هدیره پر پېښور ختلې \nبیده قسمت مو جوابونه د لاهور نه لري"},{"instruction":"نن که دي جواب کړمه جانانه سبا نه راځم","input":"","output":"پرخه رنگه الوزم ورکېږمه بیانه راځم\n\nنه ومه خبر دوران تقدير له فيصلو څخه\n ما خوبه ويل چي پر دې لاره بې تـانـه راځم\n \nزمايې له تعبیر سره خوبونه تښتولي دي\n لار د وصل اخلمه پر ښار د بېلتانه راځم \n\nپلونو د رقیب می پر لېمو غشي ویشتلي دي\n ولاړمه نصيبه بيادي کور ته پخلا نه راځم\n\n کليو مي په اوښکو لمبېدلي سجدې وليدې\n نوردي تر محفله هر سبا او بیگانه راځم \n\nڅو به د وصال په سرابونو غولوم سترګي\n ستړی یم له ژونده مرګه راسه پر شانه راځم\n\nوايه جهاني د ژوند اغزني لاري څنګه دي\n تل به دي ويل چي بي جانانه تنها نه راځم"},{"instruction":"نور مي جانان ته د لېږلو کيسې پاته نه دي","input":"","output":"رویباره تا ته د راوړلو کيسې پاته نه دي\n\nله شهبازونو د نغمې پر ګریوان اوښکي اوري \nد در خانی د ژړیدلو کيسې پاته نه دي\n\n د پسرلیو پر وطن خزان خېمه وټومبل \nد ګل غوټۍ د غوړېدلو کيسې پاته نه دي\n\n هغه منزل د غمازانو په قسمت و رغی\n اوس په سکروټو کي د تللو کيسې پاته نه دي \n\nد حق له ستوني يې نارې د منصور و توږلې \nنور غرغړو ته د ختلو کيسې پاته نه دي \n\nد کوه قاف وطن دیوانو په یرغل نیولی\n اوس د بدرۍ د الوتلو کیسې پاته نه دي\n\nدیدن گناه ده مینتوب دلته په کاڼو ولي\n د غزلونو د لیکلو کیسې پاته نه دي"},{"instruction":"زرگیه تم سه چي منزل راځي","input":"","output":"ږغ د پاولیو د پايل راځي\n\nلکه شاعر زړه مي له واکه وزي\n چي ښکلي ووينم غزل راځي\n\n د زړه په غلا جانانه څوک ونیسم\n له هره لوري پرتابل راځي \n\nچي مي پر ژبه نوم د ښکلیو اخلم\n خيال دي جوړه ورسره مل راځي\n\n چېري به پټ سي لکه سیوري خلک \nدلمر چي مخامخ يرغل راځي\n\n حیله له تاكه له نصيبه وکړم\n وعده یوه پښېماني شل راځي\n\n سترګي له خيال سره جوړه وروزي\n ته وايي نجوني د کابل راځي\n\nد جانان خوب ته جهاني ورغی\n غمازه نن به دي اجل راځي"},{"instruction":"له نېستيه چي هستی ته یم راغلی","input":"","output":"له نامه سره پيوند مي دئ شلولی\n\nزه سينې د سمندر ته له آسمانه \nد توپان په شپه یو څاڅکی یم لوېدلی\n\n په صحرا کي د انسان له سترګو ليري\n یو سور ګل یم غور بدلی زمو لیدلی\n\n نه يوه شېبه دي سترګي را اوښتي\n نه شمله کي نه اوربل کي چاټومبلی\n\n زه یوپل یم د کاروان په لار کي پاته\n څه له پلونو څه له باده سره تللی \n\nزه یو نوم یم په نومړي پسي ګرځم \nچېرته سته زما په نامه څوک نومولی؟\n\nیو آوازیم نا آشنا په تور ځنګله کي\n یو غزل یم نه لیکلی نه لوستلی"},{"instruction":"نه داستان مي د مطرب له ستوني وزي","input":"","output":"نه قلم ته د شاعریم ورغلی\n\nدا یوه شیبه برېښنا غوندي څرګندیم\n زما نوبت هم تر هينداري رسېدلی\n\n د قسمت پر اوږو بار لکه تابوت یم\n په هر حال کي له ماضي سره ګنډلی\n\n نه مي نوم نه مي کیسه چاته یادېږي \nلکه شمع په محفل کي سوځېدلی\n\n لاله رازه خبر نه سوم چي سهار سو\n یوه شپه وم په پردی نامه راغلی\n\n نه له کور نه له څښتنه څوک خبر سول\n کوربه هر سړی په بیل نامه بللی \n\nهيڅ وګړي مي په خپل نامه یاد نه کړم \nنا آشنا محفل ته چایمه راوړی\n\nجهاني لاري دستورو په حساب دي\n یو قدم یې لا چانه دئ از مبیلی"},{"instruction":"نن د عمر له محبسه د خپل خیال جنازه وړمه","input":"","output":"دشبنم پر اور و راغلم د شبنم پر اوږو ځمه\n\nله نصیب سره مي جنګ دي له قسمته مي زړه تنګ دی\n د ګلونو په بستر کي د اغزيولار کرمه\n\n چي په خپل هنر مي جوړ کي چي په خپل قسمت مي موړ کي\n د صنم تر ککرۍ مي له تېشې سره ورځمه \n\nچي پردۍ مي هديره سي له زمانه له آسمانه\n د ساحل له غېږي ولاړم د توپان په زړه کي مرمه\n\n ماته مه تويوه اوښکي ما ته مه روڼوه شپې دي \nد ازل کنعان ته ولاړم نصیبونه خرڅومه \n\nما د سترګوله محله د ګلونو تصویر و تيښ\n د لمبو په یارانه کي خپل تندی کبابومه \n\nپه ډک ستوني در ته راغلم د رقیب غیرت له زوره\n په زخمی تناکو ګوتو خپل قسمت مي تخنومه\n\nستاد شپوله کلي ولاړم د پردېس جهاني کور ته\n دز ګېرويو په کامونو خپل رنځور سفر کومه"},{"instruction":"زه د ژوند پر تر و لارو د ازل په حکم ځغلم","input":"","output":"چي ته ځانته غره نه سي د پنځو ورځو سرابه\n\n مرکې د اوښکو راغلې بدرګــه يـې دي سوالونه\n کنډولي د صبر ډک سول لپه ونیسه سېلابه \n\nزه له خپل غروره تېر سوم داله هوډه راته اوړي\n چي مرګی را خبر نه سي ژوند په پور غواړم حبابه\n\nنور د خیال کورونه ډک دي بدمستی ته مي هوس دی\n دا یوه شیبه می واخله نه مه کوه گردابه \n\nموږ تقدیر یو غورځولي د خونی موجونو غیر ته\n لاپی مه وهه توپانه مستي مه کوه دریابه \n\nهسي نه ياغي وزر دي د قسمت د غشیو سپرسي \nدلته ساه د ژوند ختلې دلته مه راحه عقابه\n\n مورد تاک له کوره يوړې اجارې د ښو او بدو \nهر څه هر څه نذارنه سول بپره نسته له حسابه\n زماز گېروی له خپل پرهاره ته پردي غمونه ژاړې"},{"instruction":"په بوډازړه کي ځوانــه ســــوې نشه","input":"","output":"دنا آشنا مستیو بنګ اخلي\n\n لاسونه پښې نــاتــه ځان جوړوي\n د چاد ګونګي نغمې شرنګ اخلي\n\n د جادوګري زمــــــان لــــــه ګو تــــــو\n د کوه قاف د څو کو رنګ اخلي \n\nپېغلي وعدې د انتظار پر ګودر \nله زلمي ميني زړه قلنګ اخلي\n\n خدایه بیا زړونه له کوله باسي\n څه په نازونو څه په جنګ اخلي\n\nسترګي پرانيزم آیینه راګوري \nمات مي خيالونه کړي له هره لوري\n\n پر سر مي واوره د زمان پرته ده\n لا په تلوار وربانـــي نــــوره اوري \n\nپاس له تندي تر زني لاندي ګونجي \nپکښي مي دوې بې نوري سترګي ښوري"},{"instruction":"تر دې منزله په ګېروي راغلی","input":"","output":"لامي پخوا دي ورځي سختي نوري\n\n نه کوه قاف نه يې خیالونه وینم \nنه شاپیری نه یې پوځونه وینم \n\nنه د ملوک نه دیدری پر نکل\n پاس په تختونو کي خوبونه وینم \n\nنه بندوي مي جادوګري زلفي \nنه يې په تار پېيلي زړونه وینم\n\n نه د ساقي له شونډو څاڅي نشې \nنه يې په ګوتو کي جامونه وینم \n\nنه له مستی می ده نسکوره پياله\n نه ډکي پيني تش خمونه وینم\n\nنه د مطرب کوتو شهباز اخیستی \nنه مي آشنا پکښي سورونه وینم"},{"instruction":"تر دې رباته چار راوړی یمه","input":"","output":"چي يې نه سیوری نه یې پلونه وینم \n\nلا به تر کله دې پردي محفل کي\n پردی لمبې او پانوسونه وینم\n\n لا به تر کله د زمان پر زنگون\nاغزنه لار دي راته مه اوږدوه\n\nد مرور نصیب یادونه وینم \nلا به مي څو د خپل زګېروي پر آهنگ \n\nد بد مستانو پایکوبونه وینم \nآسمانه بس که نور می مه ژړوه\n\n قسمته و سـوم نــور مـي مــه کــوه \nبس که د خدای روی می دروړی ژونده\n\nپر پرده لمن دخپل جهان و نیسم \nنامراده لار مي د جانان ونیسم"},{"instruction":"لکه ووړ کی چي د خاورو څلي جوړ کي","input":"","output":"او تر څنګ یی له خاشو وکړي باغونه\n\n قلاګاني کړي آبادي جګي \nجكي ورته ورکړي تر آسمانه لوړ برجونه\n\n هم شنیلی وي هم رڼي اوبه رواني\nپکښي ځغلوي ماشوم اومه خيالونه\n\n بيايې وران کړي د لښکرو تر پښولاندي \nيا پرې راولي جوړ کړي سېلابونه \n\nله آدمه تر دې دمه ده دا لوبه \nچي هر څه پر دې نړۍ تېر دي کلونه\n\nآبادېږي او جوړېږي ښکلي کلي\n تباه کېږي خرابيري لوی ملکونه \n\nچی جهان یی آباد کړی په تناکو \nچي په وینو یې پرېولي دي مزلونه\n\n چي يې خټي خیشتې کړي په خولودي \nچي يې ستړي په چوپړ دي اندامونه"},{"instruction":"چي له مټويي آبادي بنگلي دي","input":"","output":"چي په عقل یې هوار کړله تور غرونه\n\n نه يې نوم په ياد نه يې کیسه سته \nنه پر مځکه یې معلوم دي لحدونه\n\n نه نومونه يې يادېږي په سندرو \nنه يې څلي په نامه دي نه ښارونه\n\nدهغو نومونه لوړ دي تر آسمانه\n دهغو په نوم جوړېري رباتونه\n\n دهغو پښو ته عالم پر سجده پروت وي\n دهغو پر مرو جوړ دي زيارتونه \n\nنړوي چي لويي لويي قلاګاني\n ورانوي چي په توپونو هیوادونه \n\nسوځوي چي خرمنونه د هستیو \nاوروي چي د مرمیو بارانونه\n\n چي له جوره يې آسمان ته ځغلي چيغي\n چي پر ساندويي کانه دي دوه غوږونه\n\n غوڅوي چي بېګناه د خلکو ژبي\n رغړوي چي بی پروا مظلوم سرونه\n چي په سرو وينو تر مرګه اوبه نه"},{"instruction":"نه يې ستړي په قتلونو سي لاسونه","input":"","output":"د هغو په نامه لوی څلي جوړېږي\n\n لیکل کېږي د هغوی په نوم شعرونه\n نه يې ستړي قصيدې سي په ستايلو\n\n نه يې ورک سي په بیتونو کي نومونه\nچي دا لوبه د انسان که در آسمان ده\n\n د تدبیر که د تقدير دي داستانونه \nچي دالوی سطرنج به چاوي غوړولی\n\n کوم لاسونه جوړوي دا میدانونه \nنه لوبغاړي نه يې لوبه معلومېږي \n\nموږ بي واکه لوی واړه اخلو ګامونه\n عدالت راته ښکاره سي يوه ټوکه\n\n دها بیل او قابیل ورک سی توپیرونه\n قضاوت به دلته څوک کوي آسمانه\n چي راځي د چاله کور څخه حکمونه"},{"instruction":"زما د عمر په خزان کی","input":"","output":"یوه لښته یې د ګلو\n\n زماد خیال پر و چه دښته \nګلدسته يې د سنبلو\n\n د خمار په ترې شپه کي \nشنه پیاله یې د سرو ملو\n\n زړه مي کور د زګېروي پرېږدي\n بوی دي راسي د کاکلو \n\nدخوانی پر هديره مي \nشرنګ سي پورته د پایلو\n\n داد چاد خیال هنداره \nزما تر سترګو ده راغلی\n\n داد کومي ځوانۍ بنګ مي\n دخمـار لاره نیولې \n\nزما گمراه ترور میو څنګه\nدسپور می خونه میندلې"},{"instruction":"چي ناڅاپه مي راويښ سي","input":"","output":"پر بانو باندي خوبونه\n\n نه مینانه میخانه وي \nنه ساقي نه يې جامونه \n\nهغه زه هغه سراب دئ \nهغه زما تري خيالونه\n\n لا تناكو ته مي ګوري \nداغزيور با تونــــــــــــــه \n\nد پردیس جنون په خـوادي \nازل کښلي ځنځيرونه\n\n د پردي ساحل په غېږ کي\n له نسیم س لو ببرم\n\nژړه پانه دخزان یم\n د مرګي په تال زنگیرم\n\nڅو شېبې د ژوندون پاته\n مرکه مه راځه در لوپرم \n\nدپردی هستۍ په کور کي\n لکه نوم داسي اوسېږم\n نه له ژوند سره راغلی"},{"instruction":"پردی وطن دی پکښي اوسېږم","input":"","output":"په خپل پانوس کي تنها بليرم \n\nهوس پردی دی اوښکي مي خپلي\nچي کله خاندم کله ژیرم \n\nڅلور زامن مي څلور میرونه\n زما په آباده پلرنی خونه\n\n چي هريووینم په تازه کېږم\n رانه هېر ېري د ژوند غمونه\n \nپه دوی مي روڼه د ژوند ډېوه ده\n له دوی مي پايي تاوده رګونه\n\nچي يو رنځور سي بل په خوږېږي\n له يوتر بله سره جاريري\n\n دا پیوستون یې همداسي غواړم \nچي دوی ژوندي وي داسي اوسپږم\n\n څلور مي مرندي د زړه اچې دي \nپه دوی مي روني د ژوند تيارې دي"},{"instruction":"هم په روزلې خپله دېره ده","input":"","output":"هم پښتنې دي هم ښايستې دي\n\n یوه تر بلي زړه ته راتېره \nرا باندي گراني راته خوږې دي\n\n هم په روزلی هم په پاللی\n هم په غلطي د غم شېبې دي\n\n ماله مخلوقه دا اور بدلي \nوايي لمسي وي ډېر نازولي \n\nلمسي خواره وي تر اولادونو \nما هم ليدلي ما هم منلي\n\n مشره لمسی می پېغله شمله ده\n لکه شکره داســـــــي خـــــــوره ده\n\n شه مهربانه څونه هوښیاره\n څونه زړه سواندې څونه ښايسته ده\n\n کوټې ته راسي غير كي مي نيسي \nپر مخ مي مچ کړي زړه مي رانيسي\n\n په تنکي عقل وکړي پوښتنه \nآرامي راکړي د زړه دننه\n دوه مي لمسيان دي لکه ګلونه"},{"instruction":"نن به واړه وي سبا مرونه","input":"","output":"یو ایمل خان دي بل اکبر خان دئ\n\n مايي ټاکلي ښکلي نومونه \nګوندي پر لار سي د پخوانیو \n\nخویونه زده کړي د مېړنيو\n د قام ملګري د قام سري سي\n\n هم د غمونو هم د ښاديو \nدوې مي لمسياني لكه كلاني \n\nپه رنگ رنگيني دوي ناوكياني\n یوه بیدیا ده یوه ځلاده \n\nتر خپلو وینو راباندي ګراني\nکله به خاندي کله به ژاړي\n\n ښکلي ماشومي څه خوبه غواړي \nخدایه عزت يې داسي خوندي کړې \n\nچي ژوندي مړي ټوله په وياړي\nیوه لمسی مي وينا نومېږي\n\n بل مي پيمان دئ کله هېرېږي\n خولګۍ يې تل وي له خندا ډکه"},{"instruction":"چی نوم یې یاد کړې درته مسيري","input":"","output":"څونه هوښیاره زما ویناگی ده\n\n څونه خوره ده څه کلالی ده \nپه نیمکی ژبه داسي کړيري \n\nکه لوی که کم دي ټول په پوهېږي\nخدای دي ملګری زما د اولاد سي\n \nهر ځای چي اوسي زړونه یې ښاد سي\n چي يې دوستان دي هغوى دي ښاد وي \nچي يې غلیم دی ټول دي برباد سي"},{"instruction":"چي پر ټول جهان پلود تيارې خپور سي","input":"","output":"چي د شمعي لمبه مړه سي کوريې تور سي\n\n له محفله چي خروب ياران ستنبري\n چي بوډا حریف دخم څنګ ته نسکور سي\n\n چي د شپې د لړمانه لمبې سرېږي\n کانو ته چي روغ وزر پېغور سي\n\n نه ميناوي نه نوبت وي نه جامونه \nنه محفل کي د ښایسته ساقي لاسونه\n\n نه شرنګی وي درباب نه مطربانو\n نه جوړه ورسره ږغ د بلبلانو\n\nنه د کونک آواز راځي له جګو ونو\n نه ځنګلونه ویښوي ږغ د مرغانو\n\n نه سپوږمۍ وي پر اوبو پاشلي وړانګ\n نه نڅېري له نسیم سره ګل څانګي\n خاموشي وي پر نړۍ د انسانانو"},{"instruction":"ويښه سوې طایفه وي د دېوانو","input":"","output":"نه کوڅو کي وي آواز د قدمونو\n\n نه سکوت ماتوي شور د آوازونو\n شپه وي ښکلې د آسمان له ستر ګکونو\n\n په تروږمۍ کي څو کي پټي وي د غرونو\n زه پوهېږم چي ته ويښ يې درته راسم\n\n په خيالونو کي دي ورکه سم پیداسم\n ته مي غيري ته در بولې زه موسکۍ سم \n\nستاله غېري ستاله ځان څخه پردۍ سم \nزه دي سر و ستر ګو ته ګورمه چي ژاړي \n\nزه دي اور مه له خدای څخه مي غواړي\n زه دي وينم چي د خيال نيلي دي شل دئ\n \nوران ویجاړ دي د خوبونو شیش محل دی"},{"instruction":"پر تندي مي نه بتکی نه پالوی سته","input":"","output":"نه په غاړه د الماسو غاړګۍ سته \n\nزما پر قبر باندي تالندي غړومبيري\n زماد شپو پر تنهایی باران اور پری \n\nزه د سپینو مرغلر و امپل غواړم \nپوروړی پاته سوې يې زه ولاړم\n\nما ته مه پرانیزه غېره زه یو خیال یم\n د ځوانۍ د پسرلي د بوډۍ ټال یم \n\nستاد نظم په تندي کي شينكي خال يم \nهم تعبیر ستاد خوبونو هم دي سوال یم\n\n یادوه مي هره شپه در ته راځمه\n لکه سیوری تر قیامته دي پالمه \n\nهسي نه چي رنګين خيال دي دبل چاسي \nزما تصوير دي په لېمو کي نيمه خواسـي \n\nهري اوښکي ته جلا جلا درځمه\n کرونده دي د خیالونو اوبومه\n\n ما ويل چي در سره یم لکه سیوری\n در نسیم به دوفاد خلوت لوری"},{"instruction":"وایه دخپل ښکلی آواز په گناه","input":"","output":"دلته راغلي زنداني مرغکی\n\n له خپله سیله له همزولو څخه\n را بېلي سوي بياباني مرغکی\n\n ته به له چا څخه پوښتنه کوې\n چي تا ته کوم قانون سزا در کړې\n\n ته يې په کومه ګناه ونیولې\n دایی دکوم عمل جزا در کړې\n\n دا چي په ټاکنده غرمه کي دلته \nواړه قفس کي زنداني يې مرغۍ\n\nستونی دي وچ دی لالهانده ګرځي \nلا لټوې د خپلو تللیو ټولۍ\n\n له خوار قسمته در ته ورسېدې\n د ژوند تر پایه په قفس کي بېړی\n ته به له چا څخه پوښتنه کوې"},{"instruction":"د دې ظالمي بې انصافي نړى","input":"","output":"در ته يادېږي تر قفسه پوري\n\n د لنډي ژوند د حوادثو لړۍ \nڅنګه په دام کي د ښکاري پرېوتي \n\nخوني منګول ته د زمري پرېوتې\n له شنه آسمانه د دانې په تمه\n\n دلته تر مرګه پر خواري پرېوتي\n که ته پوښتنه کړې له چايې کوې\n\n څوک به دي واوري په قفس کي وی وی \nته چي فرياد کوې چي ژاړې دلته\n\n چي د زندان له درده وکړې زنګېروی\n خلک یی ستاله خولې سندري بولي\n وايي په ستوني کي يې ناڅي سپرلی"},{"instruction":"کوره مرغی زه دي په درد پوهېږم","input":"","output":"ستاله فریاده سره سم ژربرم \n\nزه دي سندرو کي زکیروی اور مه\n له هره زخمه دي جلا خور پرم\n\n زما بیگناه زما نبایستی مرغکی\n مور ته هم دلته قفسونه جوړ دي\n\nڅه دازل څه د قدرت په حکم \nله ښار او کلیو زندانونه جوړ دي\n\n د ژبه و روژبي نه کړېږي\n له هیوادونو نه دامونه جوړ دي\n\n ته خولا ښـــه یـــې لـــه آوازه بـــه دي\n يوڅو زلمی پر مستېدلو راځي"},{"instruction":"ستاد سندرو له زخمی کو گله","input":"","output":"د چا شهباز پر شرنګېدلو راځي\n\n نه دي په ژبه رغېدلای سي څوک\nنه دي په زخم پوهېدلای سي څوک\n\n نه دي په غم نه په ښادي پوهېږي\n نه دي پر مخ اوښکي لیدلای سي څوک\n\nدلته چي ژبي لري خولې نه لري\n ژبي په خولو کي کړېدلای نه سي \n\nدلته زخمونه په سينو کي ايشي \nز ګېروي له زخمه خوځېدلای نه سي\n\n دلته زلمي دخپل تقدیر په حکم\n له زولنو سره شيبي شرنګوي\n دلته د زور او زورور و قانون"},{"instruction":"پر قفسونو ويښي شپې زنګوي","input":"","output":"دلته د حق له چيغو ډکي حجرې\n\n په وینو ستري فيصلي رنګوي \nښه دی مرغی چي په حق نه پوهېږي\n\n ښه چی آواز پورته کولای نه سې\n ښه دئ په ژبه دي څوک نه پوهېږي \n\nچاته خپل درد بیانولای نه سې \nځه پر دې ماتو وزرونو يوسه \n\nتر خپل ازل پوري ګونګي زخمونه \nد خپل تقدیر په کور کي وژړوه\n\n د ځوانیمرګ عمر بندي وختونه\nدلته هغه ښه دي چي نه پوهېږي \n\nهغه نېکمرغه دي چي نه ګړېږي\n دلته ړندې دشنه آسمان سترګي دي \n\nتقدیر دچاله چیغونه لړزېږي\n تمه به نه کړوله رانده قسمته\n د زورورو له خوني فطرته"},{"instruction":"ته د حسن خالق راوړې ته دسته وې د سرو گلو","input":"","output":"ته میناوې په محفل کي د پېړيو د سرو ملو\n\n ته د ګل په څېر ناز که له پاپیوتر کاکلو\n ته آواز وې د بلبلو ته شرنګی وې د پایلو\n \nبس یو زه وای یوه ته وای سر تر نو که می ستایلای\n کشکي زه يو بت تراش وای له مر مر و مي تراشلای\n\nما به ته وای ژوندۍ کړې د مر مرو له خيالونو\n سر آغاز به يې ستا نوم وای د آذر د هنرونو \n\nته به رنگ د قصید و وای ته به شرنګ د غزلونو\n ستا په یاد به شرنګېدلای زیر او بم دریابونو\n\n نکلچي به په محفل کي دا یوه سندره کړلای\n کشکي زه يو بت تراش وای له مر مر و مي تراشلای\n\n له تېشې به مي تراشلې ښایسته لکه سپوږمۍ وای\n تکه سپینه لکه واوره بند پر بند نښایسته غوتی وای\n\n لکه ته چي ښایسته یې بس همداسی کلالی وای \nهره شپه خوب ته راتللای زه ملوک ته مي بدرۍ وای"},{"instruction":"دهنر تېشه په لاس کي ستا پر پښو مي ساه ختلای","input":"","output":"کشکي زه يو بت تراش وای له مرمر و مي تراشلای\n\nیوه شپه لکه شبنم یې د غونچې غېږ کي راغلې \nلکه څاڅکی د الماس یې سپینو وړانګو ځلولي\n\n لکه خوب تر لېمو راغلې پر بنو مي زنګېدلې \nڅه نېکمرغه وې زما سترګي چي پر تا به لګېدلې\n\n بس چی دواړه سره مله وای او د لمر نړۍ ته تللای\n کشکي زه یو بت تراش وای له مر مر و مي تراشلای\n\nکشکي شپي د سمندر ته زه او ته سره تنها وای\n د څپو غيري ته تللای د موجونو تماشا وای\n\n ته مي غيري ته لوېدلای سر تر نو که ټوله زما وای \nله نړۍ څخه ګوښه وای ټول غمونه مو تر شا وای\n\nپر سپين مخ دي توري څوني نسيم ورو ورو لوبولای\n کشکي زه يو بت تراش وای له مرمرو مي تراشلای\n\nکشکي مخ ته غوړېدلي سره ګلونه د بېديا وای \nد وحشي كلو پر څانگو یرغلونه د بورا وای"},{"instruction":"په ګلونو کي روانه لکه زرکه د صحرا وای","input":"","output":"ستاپر سرو شونډو سندره بیخبره له دنیا وای \n\nد شپانه د شپېلی رغ وای مــور لــه ليــري اورېدلای\n کشکي زه يوبت تراش وای له مرمر و مي تراشلای\n\nزه او ته وای نیمه شپه وای پر جهان تيارې خپرې وای\n مادي سپين مخ ته کتلای ستادي دواړه سترګي سرې وای\n\n ماد خیال په شیش محل کي در ښودلي خزانې وای\n تا په سرو ورېښمينو ګوتو را اخيستي در دانې وای\n\n د خیالونو په ټالونو د سپور می بام ته ختلای\n کشکي زه يو بت تراش وای له مر مر و مي تراشلای"},{"instruction":"ته قدرت ښکلې پیدا کړې ته پخپله کرشمه یې","input":"","output":"زماد خیال پر تور تمونو د برېښنا په څېر خپره يې \n\nهر قدم راسره درومې په هر خوب کي راسره يې \nزه به څنګه بې تا پایم زه لمبه ته مي ډېوه یې \n\nبس دا یو نوم راته یادوای ته مي ژبي ته راتللای\n کشکي زه يو بت تراش وای له مر مر و مي تراشلای\n\nکشکي تل د وصل شپه وای کشکي تور مخ دهجران وای\n لاس تر غاړه سره ناست وای یومو کوریو گورستان وای\n\n اوياته ممتاز محل وای او یا زه شاه جهان وای زمادي عمر وای\n د خضر خزانې د هندوستان وای ستا په نوم مي تر قیامته محلونه جوړولای\n کشکي زه يو بت تراش وای له مرمر و مي تراشلای"},{"instruction":"جهاني قلم دي جار سم دا ته څرنګه شاعر یې","input":"","output":"خندوې مي، مستوې مي، ژړوې مي، جادوګر يې\n\n دا پر چا باندي مين يې دا ته څونه بختور یې\n هم سوځل کړې هم سوځېږې لکه شمع اور پر سريې\n\nستا نظمونه په پښتو کي هر شاعر نه سي \nلیکلای کشکي زه يو بت تراش وای له مرمر و مي تراشلای\n\nته د حسن خالق راوړې ته دسته وې د سرو ګلو\n ته میناوی په محفل کي د پېړيو د سرو ملو\n\n ته د ګل په خبر ناز که له پاپیوتر کاکلو\n ته آواز یې د بلبلو ته شرنګی یې د پایلو \n\nبس یوزه وای یوه ته وای سر تر نو که می ستایلای\n کشکي زه يوبت تراش وای له مرمرو مي تراشلای"},{"instruction":"زه دي وينم کرشمې دي دهر ګل پر پاڼو ناڅي","input":"","output":"له شبنم سره اورېږي له رنګونو سره پاڅي\n\n هره څانګه دي جونګړه له هر بوی سره پیوندیی\n د غونچو پر لمن اوسې په غوټيو کي څرګنديې\n\n د نسیم پر اوږو ګرځې له تا ښکلی لاله زار دی\n هم له تا خزان رنګین دی هم له تا ښکلی بهار دئ\n\n چي بلبل کښېني پر څانګه چي خوله پوري په نغمه کي\n ستا په نوم وايي سندري ستاد ذکر نغمه سره کي\n\n ستانشه یې ده په زړه کي ورسره یوه سوداده\n نه يې غم دئ له خزانه نه خبر دی له صیاده\n\nستاله ميني يې مستي ده پر رباب چي تار شرنګېږي \nله شهبازه سره ته يې چي لمبې ترې پورته کېږي \n\nته آهنگ يې ته مقام يې ته خالق یې د سورونو \nستا آواز راځي له سازه چي مستېري پر تارونو"},{"instruction":"ستاله ګوتو به لا څنګه رنگ راځي د بدرنګیو","input":"","output":"ته به څرنګه تباه کې شهکارونه د هستیو\n\n ستا په نوم به څوک تاوده کي ميدانونه د جنګونو\n ستا په نوم څنګه جوړېږي منارونه د سرونو\n\n ستا په نوم ولي روان سي د سرو وينو ډک رودونه\n ستا په نوم څنګه ژړېږي د بي وزلو ماښامونه\n\n تاچي مینه پیدا کړې ویني نه سې بهولای \nته پر خپلو شهکارونو لمبې نـــه ســـې بلـولای\n\n ته به څرنګه تالا کړې خپل جوړ کړي معبدونه\n ته به څرنګه لمبه کې خلوتونـه جوماتونه\n\n تاچي ښکلي پيدا کړي ته یې نه سې ژړولای \nته د مور د زړه پر غولي ګولۍ نه سي اور ولای\n\nچاچي ستا په نوم تباه کړل د انسان د هیلو څلي\n مخ يې ستاله کوره تور دی د شیطان په حکم ځغلي\n\n دا به څنکه تا ته درسي چـي وهـي ســتانـازولي\n سر به چاته پر سجده کړي چي سجدې يې وي وژلي\n\n نه نه دالاري پردۍ دي تا ته نه دي درغلي\n پرې روان چي دي ګمراه دي تر تا نه دي رسېدلي\n\n ستا مقام دگل پر پانه ستا وطن کور د بلبلو \nته کاروان د رنګ او کلو ته وږمه يې در د سنبلو"},{"instruction":"د زړې کلا په کونج کي زوړ رباب دی ځړېدلی","input":"","output":"د میاشتونو د کلونو کرد غبار باندي لوېدلی\n\n نه چا ایښی پر زنګون دئ نــه يـې ږغ د اورېدلی\n نه يې تار دی له وختونو له عمرونو شرنګېدلی\n\n نه يې تار دي چا تاو کړی په محفل کي د یارانو\n نه له شرنګ سره شهبازيې په نغمه کي نڅېدلی\n\n د مېږیویو کتار دی پورته کېږي کښته کېږي\n ځي راځي له زوړ ربابه ګوره څه شي یې میندلی\n\n درې څلور مچان ښکارېږي خړو دوړو کي وچ سوي\n دریاب دواړو څنګو ته جولا کی دی ځای نیولی\n\nرنگ د پوښ يې نه ښکارېږي تر خیرنو ټپلو لاندي\n سر تر پایه کودړی ده په هر بند کي لاندي باندي\n\n نه کلاهغه کلا ده نه یی جوش نه يې خاني سته \nنه دخان په سرو غالیو د یارانو مهماني سته\n  سته نه ټولۍ دي د زلميونه مستۍ دي نه ځواني"},{"instruction":"نه را اوري نعمتونه نه دهرڅه پرېماني سته","input":"","output":"نه سرې کړي مطربانو له کلو پکښي نغمې دي\n\n نه زړو خونو ته تللي بلوړي سپيني ډېوې دي\n دلته گرم له وختو وه محفلونه د خانانو \n\nهره شپه پکښي کېدلې مرکې د ملکانو \nکله کله به لا ښکلي ځواني ډمي نڅېدلې\n\n شرنګول يې پايزېبونه لکه لښتي غير ګېدلې\n په محفل کي د زلميولا پيالې هم تشېدلې\n\n مستي نجوني تاوېدلې لا به غېږو ته لوېدلې\n اوس کلا ده تشه توره لکه و رانه کنډواله ده\n\n فقط سیوری د خانۍ دئ نور خاموشه هدیره ده له زړې کړکۍ\n لوېدلي د حجري منځ ته دي وړانګي\n دوه د تېر مني بر گونه په زړو ټالیو زانگی"},{"instruction":"د زړې کمبلي تللي له وختونو دي رنګونه","input":"","output":"تر رباب لاندي پراته دي دوه وچ سوي چلمونه\n\n څو کلونه دې حجرې ته مېلمانه نه دي راغلي\n نه سازونه شرنګېدلي او نه ډمي نڅېدلي\n\n چاويل ربابی مردئ پرې اوښتي دي کلونه\n باب شهبازیې نسته او شلېدلي يې تارونه\n\n وایي پلار ته یی ورپاته دا رباب و له نیکونو\nکور له کوره رباییان وه او منلی پر ملکونو\n\n پلار يې وړي شاباسونه بهادرۍ له دربارونو\n د نیکه وې ورته پاته خاطرې د انعامونو\n\n اوس هغه ربابي مړ دئ چي يې خلکو نندارې کړې\n چي پاشلې يې سکروټي چي نغمې به يې سپرې کړې\n\n مستول چي يې په خم کي د سرو میو ګیلاسونه\n نڅول چي يې په زړو کي زمولېدلي هوسونه \n\nپه رنګین وه در بارونه د پاچا د حاکمانو\n په سنگین وه محفلونه د خانانو د لویانو \n\nچي په سترګو کي اغزی و د ملا او د لويانو \nچي يې خوب و حرام کړی د خلوت د زاهدانو"},{"instruction":"اوس هغه ربابی مردی سړه سوی هنگامه ده","input":"","output":"حجره تشه ده له خلکو وايي مه ورځی درنه ده\n\n وايي اوس هغه حجره کی ځای نیولی پیریانانو \nپکښي ځاله د بلا و و پکښي کور د شیطانانو \n\nخلک وايي په تروږمۍ کي پېريانان پکښي نڅېږي\n هم شرنگی در بابو نو هم نارې اورېدل کېږي\n\n خونه ډکه سي له اوره سرې لمبې پکښي بلېږي\n د سکروټو پر سرونو شيطانان دي چي ګډېږي \nهغه زوړ ربابي راسي هم يې پلار هم يې نيکونه"},{"instruction":"هر یوه پر زنگون ایښي د سکروټو ربابونه","input":"","output":"سرې لمبې ورباندي ګرځي د سره اور يې وي تارونه\n\n لاس او ګوتو اور اخیستی د سکروټو شهبازونه \nملا جان وايي لاحول دا سزاده تر قیامته\n\n چي چا غور ساز ته نیولی هم به سوځي له شامته\n لا سزا به وی بدتره د هغو مستو خانانو\n\n اورېدل چي يې کلا کي آوازونه د ســازیانو\n نه کلانه ربابي سته نه نغمې پکښي شرنګېږي\n خوسينو کي د زلميو هو سونه لا مستېږي"},{"instruction":"زلمي وايي ګوندي راسي هغه تېر تللي کلونه","input":"","output":"بل زلمی ربابي راسي نوی کال نوی سورونه \n\nگوندي بيا هغه مستي وي ګوندي بيا هغه نگار وي \nبيا ساقي وي بيا پيالې وي بيا په لاس کي مي ګلنار وي\n\n یوبوډا د سلو کالو د زلمو څنګ ته تېرېږي \nپر لکړه باندي رېږدي ورو له ځان سره ګړېږي\n\n که ویاله وي هر څه و چه دا خبره ريشتيا کېږي\n چي پرون وي سبا خامخا بهېږي"},{"instruction":"كله له تندي ومري كله لـــه بــاران وطنه","input":"","output":"لا به تر څو درته په قهر وي آسمان وطنه\n\nراته خبري دي بوډا د عظمتونو کړلي\n راته کیسې یې د پنځو زرو کلونو کړلې\n\n راته يې يـــادي کارنامې د میدانونو کړلې\n تا چي رنګيني حماسې د تاریخونو کړلې \n\nنن دي د پلار پر مېنه ګرځي غليمان وطنه \nلا به تر څو درته په قهر وي آسمان وطنه\n\nکله دي خپل کله پردي ورانه نړۍ لوټوي \nيو دي پوړنی در نه وړي بل دي بګړی لوټوي\n\n څوک دي ښارونه ورانوي څوک دي کېږدۍ لوټوي\n له شنو در و دي هم شپانه هم دي شپېلۍ لوټوي\n\n هم دي په سر هم په ناموس کد سو تالان وطنه \nلا په ترڅو درته په قهر وي آسمان وطنه"},{"instruction":"اوس نه خوشال دروه پر سيمه ځغلوي آسونه","input":"","output":"نه په خيبر كي چا مات کړي د اورنگ هډونه\n\n نه له کابله د فرنگ تښتي زخمونه پوځونه\n نه دي له ډاره په سينو کي رپېدلي زړونه\n\n اوس دي سرې سترگي در ته ګرځي قاتلان وطنه\n لا به تر څو درته په قهر وي آسمان وطنه\n\nاوس دي په شپو کي د کېږديو لمبې نه بلېږي\n اوس دي له وېري په درو کي شپېلۍ نه ږغېږي\n\n سپیني سپور می ته تر سهاره کیسې نه غوړېږي \nدنیمه خواميني پر نکل اوښکي نه تویېږي\n\n اوس دي په شپو کي زېږي وېره د توپان وطنه\n لا به تر څو درته په قهر وي آسمان وطنه\n\nاوس په کېږديو کي کوچۍ پېغلي لمبې نه لري\n اوس له یخنی سره راغلي شپې لمبې نه لري\n\n زلمي بي هيلي بوډاګان يې خاطرې نه لري\n ژوندي بې کوره دي او مړي هديرې نه لري\n\n هم دي ټاټوبي هم دي ورک سو گورستان وطنه \nلا به تر څو درته په قهر وي آسمان وطنه"},{"instruction":"وایه تر څو به لا راځي در ته دغم لښکري","input":"","output":"داد پیریو قاتلاني د ماتم لښکري \nڅه د مغول څه د فرنګ څه د عجم لښکري\n\nراځه که شال راڅخه تللی وی شړۍ خپله کو \nدارنگه خونه ورانه مېنه دابی خپله کو \n\nدا بې ډېوې دا بې لمبې توره کیږدۍ خپله کو\n هغه پر شونډو د شپانه ماته شپېلۍ خپله کو\n\n نور په زړونکونونه کېري درمان وطنه\n لا به تر څو درته په قهر وي آسمان وطنه\n\nراځه کیسې د پخوانیو پخوانو ته پر پر دو \nد سروشپونکل بوډیو افسانو ته پرېږدو\n\n دازنګ وهلي توري تېرو زمانو ته پرېږدو\n نيکه دي ولاړ سي دی به خپلو میدانو ته پرېږدو \nراځه چي نن له سره ولیکو داستان وطنه"},{"instruction":"راځه چي نن له مات ربابه څخه شرنګ پورته کو","input":"","output":"د دې غمګين ماښام له زړه څخه به زنګ پورته کو\n\nمسته ناره به له نصیب سره د جنګ پورته کو\n زه به حمید سم راحه بله پیاله بنګ پورته کو \n\nنوي به راولو محفل ته حریفان وطنه \nلا به تر څو درته په قهر وي آسمان وطنه\n\nراحه له سیال سره دي سمي کړو دا وراني خوني\n چي د قلم په حکم وناحي ويراني خوني\n\n بیا په خندا سی پر قسمت باندي پښېماني خوني \nله کنډوالو څخه سر پورته کړي وداني خوني\n\n نور به دي نه يادوي خپل او پردي وران وطنه\n لا به تر څو درته په قهر وي آسمان وطنه\n\nکلونه کېږي له تيارو څخه وتلې نړۍ\n دنور په کور کي يې وتلي دي قرنونه پېړۍ\n\n پښو ته دي چادر اچولي دي داتوري بېړی \nچي دي پر بخت سوه مېلمنه د تاریکیولړۍ\n\n راځه دانن به سو ملګري د د کاروان وطنه \nلابه تر څو در ته په قهر وي آسمان وطنه"},{"instruction":"نوردي د ورځو په تندي کي تيارې نه غواړمه","input":"","output":"په پردي کور کي دي د خوني ډېوې نه غواړمه\n\n دبخت په کور کي دي بدمرغه لمبې نه غواړمه\n د جهالت په دور خو کي دي شپې نه غواړمه\n\n دنصیب ستوری دي روښان غوارم جانان وطنه\n لا به تر څو درته په قهر وي آسمان وطنه\n\nنور به مي خپل یې له آمو تر ارغسانه پوري\n مځکي دي زما دي له هلمند تر بدخشانه پوري\n\n که پښتانه که هزاره دي تر باميانه پوري \nد جهاني پيغام به یوسي تر آسمانه پوري\n\n چی دسر تاج به د آسیا یې د افغان وطنه\n نن که هر څو درته په قهر دی آسمان وطنه"},{"instruction":"زه د هلمند پر غاړه ناست یمه چرتونو وړی","input":"","output":"زه ورته ګورم چي څپو کي يې بهېږي زمان\n\n بيا غر غړې وهي بيا غېږي د پېړيو ته ځي\n بیایې اخیستی په سينه کي د قرنونو داستان\n\n هلمنده زه درنه د زړه په ژبه سوال کومه\n در ته يادېږي دي په عمر کي وحشت د انسان\n \nته هم پوهېږې چي په څنډو کي دي څه تېرېږي\n تا اوریدلی دی د مرګ د مردکیو باران\n\n تا هم ليدل چي دي څپو کي بهېدلې ويني \nچي جلادانو دي موجونو ته سپارل شهيدان\n\nچي پر ګېډيو دي مېلمه سوله آسمانه چپاو\n چي دي ګلونه د ځوانیو سول پر غاړه خزان"},{"instruction":"تاته یادېږي د تاریخ د قصابانو لښکر","input":"","output":"کا اور بدلي قهر بدلي غرغړې د آسمان \n\nته پوهېدې چي څوک دستر خالق په نوم لوټوي\nستاد کوچیو ځوانیمرګو لوڼو ټيک او پېزوان\nهلمنده څرنګه آرام دي بهدل زده کړي\n\nښه دی هلمنده! ته همداسي بېخبره راځه\n زموږ تر باند و او تر جونګړو بې ګودره راځه\n\n ځه په څپو کي دي کلونه او پېړۍ رغړوه\n دشاهنا مو د میدانونو زوره وره راځه\n\n همداسي ويښ دي په موجونو کي ساته نکلونه \nترخاطر و مولکه تندر لکه زغره راځه \nستاسره نه ښايي د ساندو د تیارو نکلونه"},{"instruction":"ستا سره نه وايي د اوښکو د کيسو يادونه","input":"","output":"تاته به شه در یادوو خپلي دغم خبري \n\nمله به ويني ژړوو د کلیو وران کورونه\n خونه به ستا په ښایستو څنډو کي اوښکي کړو \n\nخونه به تاته در په زړه کړو د غضب اورونه\n راخه هلمنده سره هېري کړو کيسې د پرون\n\n راغه چي بيرته له اسمان سره کړونوی تړون\n راخه چي بيا دي له پیریو انتقام واخلمه\n\n پښو ته دي راولم لښکر د رقیبانو زبون\n راخه چي بيا دي د غلیم کرمه حرام خوبونه\n\n دبخت پر کرښويې د مرګ ورته ښکاره کړم شګون\nهلمنده راسه ! د قضا کیسې سبا ته پرېږدو \n\nپه پسته غېږه کي دي هېري کړو شېبې د بېلتون\n من چي بهېرې راته وسپړه ګلونه ګېډۍ"},{"instruction":"پر مستو څنډو راته وغوړ وه ښار د کېږدۍ","input":"","output":"په شنه لمنه کي دي بيا لاهو کړه ښکلي بېړۍ\n\n د دنگو پېغلو در رواني که پلټني ټولۍ \nبیاله رمو سره راوخوځوه خړي وريځي\n\n يوځلي بیا که د شپانه پر شوند و مسته شپېلۍ\n تر پسته غيره دي جار برمه در ومي نيسه\n\nچي پر بنو مي زنګومه د خوبونو لړی \nچي دي له څاڅکو سره ګډ سم د کیسو په رسم \n\nچي په څپو کي را اړوم صفحې د پېړۍ\n هلمنده بيادي در لاهو کړم د خیالونو په ټال\n\n بيا مي راځوانه په رګونو کي سوه مینه بوډۍ\n ستاپر آسمان مي وزرونه غوړ ولي پرېږده\n چي ويښه نه کې زما د خیال د شاپیریو نړۍ"},{"instruction":"پر ټوټې ټوټې بدن دي ډلي ګرځي د کارګانو","input":"","output":"زما چمن چمن وطنه څنګــه کــور ســوې د زاغــانو\n\nبيا دي اوري په لمن کي لـــه آسمانه سره اورونه\n بيادي وسپړل پر مځکه په چينو کي تنورونه\n\n پر ګل څانګو دي خپاره دي د باروتو تور دودونه\n پورته کېږي دي له کليو سوي ساندي فريادونه\n\n بیا میدان سوې د تاختونو د قدرت د لېونيانو \nزما چمن چمن وطنه څنګه کور سوې د زاغانو\n\nتن دي بيا د کور واکدار دئ چي ستانيلي يې سوځلي\n نن هغه سړی سردار دئ چي يې ويني بهولي\n\n چي پرون به يې لوټلې هغه نن هم دي ښاغلي\n چي تباه یی کړه ستا مېنه هغه بیا در ته راغلي\n\n بیا یې واغوسگتلې زغري دازل داړه مارانو\n زما چمن چم چمن وطنه څنګه کور سوې د زاغانو"},{"instruction":"چاپه نوم د عدالت کړې بندېوان د زندانونو","input":"","output":"د جهاد په نوم د جوړ سول منارونه د سرونو\n \nد اسلام په نوم دي لوټ سوې خزانې د تاریخونو\n د ورورۍ په نوم سوې لاندي د پردیو تر تبغونو\n\n لا تر څو به په دعا یې د زړو کفن کښانو\n زما چمن چمن وطنه څنګه کور سوې د زاغانو\n\nداد تورو شپو مزلونه وایه کله به ختمېږي\n دا ورک سوي کاروانونه وايه كله رارسېږي \n\nد طالع تور سوى لمر دي وايه کله به ځلېږي \nورځ به کله کور ته راسي شپې به کله سبا کېږي \n\nلا تر څو پر پله روان يې د ازل د ګمراهـــــانو\nزما چمن چمن وطنه څنګه کور سوې د زاغانو\n\nيو په سپینو جامو غل دئ چي قاتل دي د خپل پلار دی\n هغه بل د پردي زوى دئ د لښکرو چي سالار دی\n\n دا غلام در ته راغلی ستا پر مینه چي بادار دی \nستا شمله یې ده لوټلې چي په ښار کي دی واکدار دی\n\n لا به څو ژوندی په ګور یې دلستوني له مارانو\n زما چمن چمن وطنه څنګه کور سوې د زاغانو"},{"instruction":"لا قسمت به دي تر کله د تیارو غېږي ته ځغلي","input":"","output":"لا به وژنې هغه خلک چي يې شمعي بلولي \n\nلاتر کله ډېوې باسې له خپل ښاره له خپل کلي \nمدرسي به دي تر کله په تيارو کي وي ساتلي \n\nقاتلان دي د نيکونو خپل انکر ته رابللي\n زور دښمن در ته راغلی په بدل نامه دي ولي\n\n لاتر کله به دي وژني نوکران د فرنګیانو \nزما چمن چمن وطنه څنګه کور سوې د زاغانو\n\nچي ستا خوريې کړه سرتوره نن په ښار کي قوماندان دئ \nچي پوړني يې لوټله هغه نن د کلي خان دی \n\nچي يې خاوره خرڅوله هم واکدار هم نگهبان دی \nچي لعلونه يې پلورله په وطن کي قهرمان دی\n\n ستا پر فال به کله مات سي نور منتر د تګمارانو\n زما چمن چمن وطنه څنګه کور سوې د زاغانو\n\nراسه پورته دي ناره که راسه پوکه په شپېلۍ\n کي لمبې یوسه تر دښتونو اور دي بل که په کیږدی کی\n\n یو آواز آسمان ته ور که بل دي پورته که نړۍ کي \nدازندان که دړي وړي خير دئ نسته په پېړۍ کي"},{"instruction":"سترګي غبرګي ور ړندې که د رڼا د غليمانو","input":"","output":"زما چمن چمن وطنه څنګــه کـــور ســـوې د زاغــانو\n\nراځه وروڼه سره خپل سو کور به خلاص کړو له پرديو\n پریوه کاسه به ټول سو طلسم مات کو د پېړیو\n\n له تربور سره جوړه سولښکر جوړ کو د بګړیو \nساندي وشړو له مېني راته مخ سي د ښاديو\n\n مرور سره جرګه سو ډزي وکړو د خوښيو\n اوښکي و چي کړو د سترګو ويني پرپولو له کالیو\n \nلاتر کله به یې پاته له کاروانه د سيالانو\n زما چمن چمن وطنه څنګه کور سوې د زاغانو\n\nته بيده يې په ربات کي قافلي تر تا تېرېږي\n جرسونه د وختونو له کلو څخه شرنګېږي \n\nچي بيده په درانه خوب دي اوس پر مړو حسابېږي\n د خيالونو په کنډو کي سر او مال به دي لوټېږي\n\n وخت روان لکه سیلاب دئ نه تمېږي نه ستنېږي \nکه نن سترګي روني نه کې سبا هم نه در پاتېږي \n\nته به کله روانېگېرې په ټولۍ کي د خپلوانو \nزما چمن چمن وطنه څنګه کور سوې د زاغانو"},{"instruction":"له يوه دامه خلاصیږې په بل دام کي يې لوېدلی","input":"","output":"جهان ټول در ته صیاد سو ته لانه يې پوهېدلی\n\n دهر غشي په نښان یې په سینه کي یې ویشتلی\n داد چاللو ويده کړې کوم جادویې غولولی\n\n زلزلې دي پر کور کېږي ته لانه يې پاڅېدلی\n جهان ټول د نور وطن سوپر تیارویې لمر ختلی\n\n تا په تور و کنډوالو کي زوړ رباب ته غوږ نیولی \nدا انگر ستاد علیم دی ستا بابا يې دی وژلی \n\nوایه کله به پرلار سې د نصیب د هوښيارانو \nزما چمن چمن وطنه څنګه کور سوې د زاغاتو\n\n پر ټوټې ټوټې بدن دي ډلي ګرځي د کارګانو\n زما چمن چمن وطنه څنګــه کـــور ســوې د زاغــانو"},{"instruction":"خالقه بيا مي پر وطن باندي اورېږي ګولی","input":"","output":"بيا مي دهيلو په غوټيو کي لګېږي ګولۍ\n\n محکه آسمان کلی بانده و چ او لانده مي سوځي\n له هسکه اوري په ښارونو کي مي زېږي ګولۍ\n\n يتيم قسمت مي له بې وسو سترګو ويني ژاړي\n پر ماتو څانګو مي د ګل پر ځای غوړېږي ګولۍ\n\n پر دوږخــي کـــور مـــي لښکر د بلاګانو ګرځي\nهري ښكلا هري موسكاته مي خروښېږي ګولۍ"},{"instruction":"اے غافله که ستاده که پوهېږي","input":"","output":"ترقی د دین دنیاده که پوهېږې\n\nد قرآن په سمه لار باندې روان شه \nشيش هسې صفـاده که پوهېږي\n\n هغه او کړه چي څه خدائي دي فرمائيلي\n چي توښه دې د عقباده که پوهېږي\n\nدغه لارتلی ده منزل مقصود ته\n و اوره بله لار خطاده که پوهېږي\n\nکه قدم دې په غلطه لاره کېښود\n تباهي دې په رښتیا ده که پوهېږې\n\nد دنیا په دې لږ ژوند مه خوشحالبره\n درنگ ساعت لره فناده که پوهېږي"},{"instruction":"د دنیاد الر ساعت دے زر به تبر شي","input":"","output":"دنیا ډېره بـــي وفــاده که پوهېږي\n\n دلته غم خاص د هغې جهان په کار دے \nچې نامه ئې دار بقـاده که پوهېږي \n\nدادنــیــایــو کـــــرونــــده د آخرت ده \nنوره خوشې دادنـيـاده که پوهېږې \n\nدلته هر څه چی کرې هغه به ريبي \nباقي ستا خپله رضاده که پوهېږې\n\n كه نبكي دي دلته او کره ستا فائده ده \nبد عمل درته بلاده که پوهېږي\n\n بد کرداره به خلاص نه شی په محشر کښي\n خدائې سره لويه سزاده که پوهېږي\n\nوخت تېرېږي تيار د عقبی اوکړه\n درنگ ساعت له دي قضاده که پوهېږي"},{"instruction":"بیا به مروړې دواړه لاسونه وخت به تېروي","input":"","output":"نن موقع در ته ویپیاده که پوهېږې\n\nبد اخلاقه بد اعماله چي ګرځېږي \nناراضگي د پـاک مــولــی ده که پوهېږې\n\nپه اخلاص د بد عمل نه توبه کار شه\n ټوله کټه ستا هم داده که پوهېږي\n\nچي د خُدائې او د رسول فرمانبردار شي\nپه محشر دې څه پرواه ده که پوهېږې\n\nمطهرة فدا غم د آخرت کــړه\n دنیا پاتې نن صبا ده که پوهېږي"},{"instruction":"چې د ناصح په غوږو نه اورې نصیحت مسلمه!","input":"","output":"داته کوي د ځان سره ډیر عداوت مسلمه\n\nچې د چا ناوري نصيحت شي عاقبت به دې خوا\nر راشه په خپلو بد و او کړه ندامت مسلمه\n\nګرځېږې ته شام و سحر د مال دولت په حرص\n پاتې له تانه به شي دا مال و دولت مسلمه\n\nئې د دنیا په کاروبار کښی همیشه مبتلا \nستړي دي ځان نۀ کړو هر گز په عبادت مسلمه\n\nتر اوسه پورې ناخبره د مذهب نه ئي ته\n ډېر دے افسوس ارمان ارمان ستا په حالت مسلمه\n\nحج او زکوة روژه مونځونه دي فرض شوي په تا\n له تانه پاتې دي افسوس په دې غفلت مسلمه"},{"instruction":"وایه تا کوم فرض اد اکړې په اخلاص سرہ دے","input":"","output":"وایه جواب به څه کوي په آخرت مسلمه\n\nد مونځ اودس د پاره يو ساعت فرصت دې نۀ وي\n غیر و کارونو له بیدارئی هر ساعت مسلمه\n\nددي مانځه په برکت سرہ اے رورہ زما\n ستا په روزگار کښی د دنيا وي برکت مسلمه\n\nراځي ژړا ماله پۀ دې چې هډو مونځ نه کوي \nشار شوی ستاد لاسه وینم جماعت مسلمه\n\nد دنیا دوه ورځې ژوندون دے ته ډېر ناز پري کوي\n له دې جهانه به روان شي عاقبت مسلمه\n\nراشه د گل بدونه او باسه توبه په اخلاص \nچې دي نصيب شت خود ایمان او مغفرت مسلمه\n\nپۀ نیک عمل او کړه شروع چي دي ايمان شي نصيب\n نه به وي تاته لوئي منزل کښې مصيبت مسلمه"},{"instruction":"عاقله راشه څه نیکي او کړه د ځانه سره","input":"","output":"د دنيا څو ورځې ژوندون دے د ارمانه سره\n\nعمر دې تېر کړو بي فائدي واړه عبث په دنیا\n عاقبت تک دے لہ دُنیانه دارمانه سره\n\nد خدائي رسول حکم ته نن په اخلاص ملا اوتړه\n یو ورځ به ستا کېږي پيشي د پاک سبحانه سره\n\nپه نېک عمل او کړه شروع چې عاقبت دې ښه شي\n خوشې ياري مه کوه نوره د شیطانه سره\n\nنفس و شیطان ستا د ښمنان دي که پوهېږې په دې\n زړه کښې پیدا کړه ډېره مینه د قرآنه سره\n\nد آخرت کته کول دي پېروي د قرآن\n شستي نه ښائي د دين کار کښې ستا د شانه سره"},{"instruction":"په دې تش نوم مۀ خوشحالېږه چې عمل دې","input":"","output":"نه وی نۀ شي ګټلے جنتونه په اسانه سره\n\nپه پنج بناشه مستقل چې هېڅ خواري دې نه وي \nچې لاړ شې پاک له دې جهانه د ايمانه سره\n\nځان کښي پیدا کړه ښه اخلاق او ښه انصاف مسلمه\n مه ساته بغض دښمني د مسلمانه سره\n\nياري د خدائې د رسول ښه ده مطهرة فدا\n عمر دي تېر کړو په ډېر غم کښي د تاوانه سره"},{"instruction":"چې ناراضه او از ارتري والدين وي","input":"","output":"هغه خلق وي په دین او دنیا خوار\n\nدا توفیق خودي خدائي هېچاله ورنکړي\n رسوي چې والدینو ته ازار\n\nخوشحالي د والدینو زیاته داده \nچی اولاد وي نیک صالحه نیکوکار\n\nمور و پلار راضي ســاتــل يــو لـوئـي ثـواب دے\n رحمتونه پرې د خدائي وي په بار بار\n\nچې مور پلار سره مدام مشت و ګرېوان وي \nد خدائي قهر وي په داسې ناپکار\n\nمخ تورن به په دنيا په آخرت وي \nهېڅ ښه ورځ نه وي د داسي گنهگار"},{"instruction":"چې روزگار ئې بد عمل او بد عادت وي","input":"","output":"ورک شه داسې بد عمله بد کردار\n\nنیکو کاره که وی نېک د ځان د پاره\n منکروائی آفرین پری هر دیاره\n\nننگ ناموس كتل عزت هم دغه څیز دے \nچی عمل صالحه کړي څوک اختیار\n\nبد عمله سرے سپک ښکاري هر چاته\n وي هر څوک د داسی خلقونه و بزار\n\nترقي ددين دنيا خاص نیک عمل دے\n یبت دے رورا تک په بده لار\n\nدومرہ بس دے نصیحت که څوک پوهېږي\n نور به څخه بیـان کـــومــــه زه په جار\n\nخدائې دې مونږ ته هدایت د نېکئ او کړي\n چي دنيا کښي نیک عمل ته شو تیار\n\nپاک الله دي مطهر له غمه خلاص کړي\n په پاک مخ د محمد نبي سردار"},{"instruction":"په دنیا اعتبار څۀ دے ، دنیا پاتې له هر چا ده","input":"","output":"نياز بدل پرې خوشې کار دے، اصلیت کښې بې وفا ده\n\nاے عاقله خدائي د پاره ، له گل بد و شه و هزاره \nیره اوکړه له قهاره خدائې سره لویه سزاده\n\nد الله رسول ياري کړه، هر ساعت خدائې ته زاري کړه\n نن په ځان تېره خواري کړه، چې توښه دې د عقبی ده\n\nد الله رسول احکام، په ځائې راوړه صبح و شام \nډېر به ښۀ شي ستا انجام باقي ستا خپله رضا ده\n\nستړی ځان په عبادت کړه، روره غم د آخرت کړه \nد گل بدونه نفرت کره دادنیا آخر فناده\n\nبس دے پر پردہ بد اعمال شه تابع د ذو الجلال\n تل به نه نی په یو حال، در نگ ساعت لره قضاده"},{"instruction":"ته چې کړې فضول خرچــونـه ناروا همه کارونه","input":"","output":"ډېر دې او کړل ګناهونه، څومره د اغلطي ستاده\n\nدا مقام دې د حسرت ، کړې مانځه کښې چې غفلت\n شي به خدائې ته ملامت در نه پاتې پنج بناده\n\nمستقل په پنج بناشه تل کویا پۀ حمد ثنا شه \nتقوی زهد کښي فناشه، چې دا ټوله ګټه ستاده .\n\nمونځ روژه او حج زکوة کړه په دې کښي ډېر خیالات \nچې خدائې درکړي درجات بله چاره دي خطاده\n\nډېر افسوس راځي ارمان چې روژې خوري مسلمان \nد خپل ځان کوي نقصان په دوني شوي څه بلاده\n\nمطهر چې دا څه واني اول خپل ځان پکښې ستائي\n مسلمانه دانه ښائي، غوره کړې ئې چې دنيا ده"},{"instruction":"سړے هغه دی چې څوک ترې ازار نه شي","input":"","output":"یار هغه نۀ دے چې غم کښې دې يار نه شي\n\nچی په خُلـه در ســره خوږ او په زړ کوږ وي\n داسې خلقو سره خوښ م روزگار نه شي\n\nچې پۀ زړۀ باندې صادق او صفانه وي\n د هغې سړي پۀ خُله می اعتبار نه شی\n\nخپل ئې مه گنره لائق د خپلوی نۀ دے\n چې په وخت د ضرورت دې پکار نه شي\n\nد هغي خپل نه پردي خلق ډېر ښه دي\n چې تنګسه کښې درسره مدد گار نه شي\n\nخپل خپلوان او دوستان دلته پکارېږي\n آخرت کښې خو بيا دغه وپار نه شي\n\nمطهرد بي وفاو خلقونه موړدے\n بیا زماد ورسره تک په لار نه شي"},{"instruction":"خدائي دي نة كاندي محتاجه او لاچار څوک","input":"","output":"د غریبو خلقو نۀ وی مددگار څوک\n\nمحتاجي پۀ دې دنيا کښي بد مرض دے\n خدائې دې نۀ کاندي په دې مرض بیمار څوک\n\nهسې رنگ حالت بدل د زمانې شو\n چي مي اونه ليد د مینی چرته یار څوک\n\nصداقت او محبت نشته دنیا کښي \nنشته نن دی زمانه کښي د اعتبار څوک\n\nخپلوان خپل او دوستان دلته پکارېږي\n آخرت کښې خو بيانه راځي پکار څوک\n\nد غم شپې ورځې تېرېږي مې دنيا کښې\n نه دي بي خدايه په حال می خبردار څوک\n\nناخبره خدائې په داسې غـم اســیــر کـړم\n چې به نه وي د اسې غم کښې ګرفتار څوک\n\nزه فدا مطهر خدائې نه بخشش غواړم\n نشته نن زما په شانې ګنهګار څوک"},{"instruction":"ای زړګيه شوې زخمونه دا په څه","input":"","output":"چې شروع دې کړل دردونه دا په څه\n\nچې لتا نه ځي د سرو وينو رودونه\n تا خوړلي گزارونه دا په څه\n\nپه علاج دي نه پوهېږم چې څه اوکړم\nشوې سرې ویني پرهرونه داپه څه\n\nاندېښنې غم او سودا شوه راته جوړه\n اوس ئې نه راځي بندونه داپه څه\n\nزه د غم نه خبر نه ووم تا غمژن کړم\n مل زما شو خفګانونه داپه څه\n\nای قسمته بي وفا او ډېر بې پته\n ماته رسي تکليفونه داپه څه\n\nما سره دې ياري او نه کړه د سره\n شو خزان مي اميدونه دا په څه\n\nاوف زۀ سوزم ناقرار شوم څه چل او کړم\n زه چې مرور مه لاسونه دا په څه\n\nبد قسمته مطهر فداکړېږي\n څوک ئې نۀ کړي تپوسونه داپه څه"},{"instruction":"که ستاظلم هر ساعت وي هېر مې کړه","input":"","output":"خو چې تاته سهولت وي هېر مې کړه\n\nچې زماد مينې ځائې درسره نه وي \nډېر که زما دبر محبت وي هيرمي کړه\n\nماخوستاد مينې ډېر ډېر قدر اوکړو \nبي قدري كه ستا عادت وي هېر مې کړه\n\nکه په زړه کښې دې څه نورې ارادې وي\n داز ما به کم قسمت وي هېر مې کړه\n\nما خوستاد پاره ډېرې خواری اوکړې \nکه عبث می دا محنت وي هېر مې کړه\n\nزندگي مې ټوله ستا مینه کښې اور کړه \nنور که ستا څه شکايت وي هېر مې کړه"},{"instruction":"خدمتونه مې ډېر ستا د مينې او کړل","input":"","output":"نامنظوره که خدمت وي هېر مې کړه\n\nزه خو وایم چی زه ستا او ته زما شوی \nستاکه نور څه طبعيت وي هېر مې کړه\n\nمخامخ چې راته خپله وفاستائی\n بیاد روستو نور حالت وي هېر مې کړه\n\nمحبت وي ډېر غمونه تکلیفونه\n که دې وېره د تهمت وي هېر مې کړه\n\nکه زماد امینه تاته منظوره نه وي\n حاصل تاته څه راحت وي هبر مي کړه\n\nزه فدا مطهر خدائي ته ځان سپارمه\n د زور مینه عداوت وي هېر مې کړه"},{"instruction":"زه لتانه چې زارېږم ، خوشحالېږم","input":"","output":"چی پتنگ هسې سوزېږم خوشحالېږم \n\nچې پۀ زړۀ مې ستا د مينې ګزار او خوړ\n چې هر څومره زۀ درد هرم، خوشحالېږم\n\n غم په تا می پېرزو نه شي غم ښۀ نۀ دے\n زۀ دې غم کښې چې ګرځېږم \n\n، خوشحالېږم خداني دې نه کړي\n چې ستا غم شانه گزار کړم \n\nچې دې غم کښې زۀ کړېږم ، خوشحالېږم\nکه هر څومره ظلم زور ته په ما اوکړې\n\n چې په سرو سترګو ژړېږم ، خوشحالېږم\nکه لیلی هسې ته نه شي و فانه کړې\n خو مجنون چې زه يادېږم ، خوشحالېږم\n\nپه فدا مطهر خبر دے رحم مه کړه\n چې څومره عذاببرم خوشحالېږم"},{"instruction":"دریغه عشق کښې يو تر بله زارېدے","input":"","output":"د پتنگ شمع په شان چې سوزېدے\n\nمينه څه وي يو تر بله زارېدل دي\n ھائے افسوس چی زارہدے خوشحالیدے\n\nدرېغه زه چې وے قربان پۀ محبت کښې \nچې د عشق تاريخ کښې زۀ هم یاد بدے\n\n اُمیدونه مې د زړه شو تر مې تر مې\n څه به غم وو که ارمان پوره کیدے \n\nدا غمونه به امبار دبریه مانه وو\n که لیلی زماد حاله خبر دے\n\n بې وفا به دومره څه له یاد بدله\n که زما آه و فرياد ئې اورېدے\n\n مطهرة فدا خپل نصیب ته ژاړه\n له دې غم نه دې اوس نشته خلاصېدے"},{"instruction":"اے زما د زړۀ طبيبه شابه راشه","input":"","output":"خدائې د پاره مې د سوي زړۀ دو اشه\n\nنن زما د زړه په کور توره تیاره ده\n اے د ډېر حسن میر من بله رنداشه\n\nماد مينې کور په زړه کښې تاله جوړ کړو\n اوف ته وائي چې په کښې زما بلا شه\n\nداڅه لوبې غارې تا نن په ما اوکړې\n خبر لږه مې د حاله نن صباشه\n\nپه دې اور به د هجران تر کومه سوزم \nاے زماد بخت لیلی رضا شه\n\nزماستانه دبر خفګان ډېره کیله ده\nکه دبل چانه کیله کړم نارواشه\n\nبي وفا به دې زۀ ستايم چې ژوندی یم \nخدائې د پاره چې زه ستایم ته زما شه\n\nارماني مي کور ته مه لېږه شېريني \nيو ځل خدائي د پاره راشه په خندا شه\n\nدومره ډېره ده چې څومره درنه او شوه\n اوس په شان د مطهر ټوله وفاشه"},{"instruction":"زړۀ مې غواړي چې ستا مینه کښې قربان شوی","input":"","output":"چې تازه زمادمینی گلستان شوی\n\nپه ټولي د عاشقانو کښې به یاد شم\n که د صدق نوم مې پاتې پۀ جهان شوی\n\nقرباني پۀ محبت کښې فخر ډېر دے\n درېغه درېغه چي پوره می دا ارمان شوی\n\nساخوره مینه به ما دې ته مجبور کړي\n چي مخلوق د زمانې راته حیران شوی\n\nزما ژوند به یو درد ناکه افسانه شي\n چې پتنگ هسې سوخته ټول زما ځان شوی\n\nمطهر فدا ارمان ستاد وفا کړي\n له دنیا نه ډېر خوشحاله چی روان شوی"},{"instruction":"نن زما په زړه خفګان دے دہر خفګان دے","input":"","output":"لوټ د مینی گلستان دے دہر خفگان دے\n\nهیڅ زما د ژوند مزه څه پاتې نه شوه\n اور په ما باندي جهان دے ډېر خفګان دے\n\nډېر افسوس دے دوہ مئين خلقه بیلېږي\n ټول بدن مې په لرزان دے دہر خفګان دے\n\nغمازانو په ما اوکړي لوبي غاړي\n ډېر افسوس دے ډېر ارمان د ے دہر خفګان دے\n\nدا خو زړۀ اوس زه د چاپه مخکښې کېدم \nچې او وايم دا څۀ شان دے دہر خفگان دے\n\nخدایه داڅنګه بې پته زمانه شوه \nد وفا ورک نوم نشان دے دبر خفګان دے\n\nهېڅ زمادمینی قدر چا اونه کړو \nتالا کړی مې خپل ځان دے ډېر خفګان دے\n\nحیران کرے زۀ دې خپلې وفا ډېريــم\n ما به وې زما جانان دے دہر خفګان دے\n\nمطهر فدا هیڅ نۀ دے ملامته\n ډیر حبران دے دہر پریشان دے دہر خفګان دے\n\nمطهر فد اکرم نۀ دے که فریاد کړي\n لمبو سوی د هجران دے دیر خفگان دے"},{"instruction":"له دې ژونده خوښ مې کور دے ولی نه مرم","input":"","output":"د غمونو چې ډېر زور دے ولې نه مرم\n\nزه له دي ژونده په مرگ باندی رضایم\n بل په ما باندي سور اور دے ولی نه مرم\n\nچې د جبل خاورو کښي پروت په ارمان ژاړم \nزړۀ مې پر مخي نسکور دے ولی نه مـرم\n\nزه هر گزنه قصور وار نه ملامت یم \nد دنیا راته پېغور دے ولی نه مرم\n\nدا تقدیر دامی قسمت دامی نصیب و و\n خپل قسمت رانه مرور دے ولی نه مرم\n\nدایو درد او یو غم نه دی خدایه څۀ کړم\n ډک د غمه زما کور دے ولی نه مرم\n\nصرف ساه راکښي غړېږي نور زۀ مریم\n روح مې پاتې څه له نور دے ولی نه مرم\n\nډېر غمژن زۀ مطهر فدا غریب یم \nد دنیا نه مې زړه تور دے ولی نه مرم"},{"instruction":"په نصیب کښې بې مې ليک د جېل سختي وه","input":"","output":"په دنیا کښې د اسې کېږي پرواه نشته\n\nپاک الله زما آسره او مدد گار شه \nکه آسرې نورې خورېږي پرواه نشته\n\nزه فدا مطهر ډېر په زړۀ صفایم \nکه هر څوک مانه سوزېږي پرواه نشته"},{"instruction":"بي مطلبه یاران څه که د چا ډېروي","input":"","output":"په زرګونو کښې یو نیم وی ایماندار دوست\n\nصادقان یاران پخواله دنيا تبردي\n تن پرون چرته لیدی شي وفادار دوست\n\nپاک الله دې يو لاس بل ته محتاج نه کړي\n ما اونه لیدو دنیا کښې مددگار دوست\n\nمخامخ به دې سټي په ژبه ډېر ډېر\n پشي شابه درکوي ظالم گوزار دوست\n\nداسې وس دې مطهر له خدائې ورنه کړي\n چې دنیا به ورته اووائي غدار دوست"},{"instruction":"لکه څنګه چې بې درده دي زما خپل","input":"","output":"داسي مه شه په دنیا کښي دبل چا خپل\n\nچې په داسې يو لوئي غم دې پکار نه شي\n په راحت کښي دي پکار مه شه بیا دا خپل\n\nننگ ناموس پښتو حيا چي پکښي نه وي\n څه پکار ده خپلولي د بي حيا خپل\n\nنن په زړه می د کيلو غرونه پراته دي\n معلوم شوي ماته ښه دې بې وفا خپل\n\nد دنیا خپل په دنیا کښې پکارېږي \nڅوک به څه کړي دابي خبره کبریا خپل\n\nمطهر فداکیلي چې ډېرې او کړې\n پکارېږي په دنیا کښې د دنیا خپل"},{"instruction":"خدايه اوباسي د جبل نه ما په وخت","input":"","output":"ښه زما کړې خپل نصیب قسمت او بخت\n\nنور مې پاتې مه کړې جېل کښې پاکه خد ايه\n له دې نه به نور څه وي حالت سخت\n\nفقيري زما قبوله په خپل کورده \nدلته زه نه قبلومه تاج و تخت\n\nد جبل زمکې او خوړې مې دتن غوښې\nسر زما پروت وي د زمکې پۀ بالخت"},{"instruction":"اے زماسټې کړېره روزانه","input":"","output":"در ته پخه کړه قسمت یو بهانه\n\nداسې حال د چا په ځان پېرزونه وي \nلکه جوړه مې شوه سوې افسانه\n\nزمانې راسره ډېرې د هوکې او کړې\n څه به ستایم دا بی قدره زمانه\n\nکه خبر وی چې د مینې قدر نشته\n اوس به ماته هیچانه وی دیوانه\n\nداد عمر اشناسترګې نا اشنا شوې\n په نظر کښې ئې زۀ راغلم بیگانه\n\nمطهر فدا غریب ملامت نہ دے\n خپل نصیب ورته اوس خانې جېلخانه"},{"instruction":"اے زما د له پرېش بشانه ژاړه ژاړه","input":"","output":"ته به اوچوې د خفګانه ژاړه ژاړه\n\nتا ته هېڅ ملامتیا او قصور نشته\n کړې ډېر غم ستړی ستومانه ژاړه ژاړه\n\nپه ژړا ژړا راحت ډېر حاصلېږي\n شي داغم به کم لتـانـه ژاره ژاړه\n\nته د ډېر قدر لائق وې خو افسوس دے\n دنیانه وه قدر دانه ژاړه ژاړه\n\nستاد عمر درد ته هیچا خیال اونه کړو\n اوس کیلې مه کړه هیچانه ژاړه ژاره\n\nهغې زړه چې خپل درد تاته ډېر ستائبلو\n هغه زړه شو جد استانه ژاره ژاړه\n\nډېر بې درده بیوفا او دروغژن و و\n تصور کړې سرګردانه ژاړه ژاړه\n\nد احالت در ته تر عمره نصیحت شو\n بیاد هو که نه شی نادانه ژاړه ژاړه"},{"instruction":"زما څومره وو په زړه د محبت خیال","input":"","output":"چی خطانه شو زماد صداقت خیال\n\nډېره زیاته مطلبي دا زمانه ده\n نن ما اولیدو ددې خلقو تر حاجت خيال\n\nقدردان خلق دنیا کښې پاتې نه شو\n افسوس راشي د بې قدرو په غلط خیال\n\nلکه څومره به زما چاسره خیال و و\n دومره نه وو د هغی خلقو او چت خیال\n\nهیڅ په مال و سر زما څه پروانه وه\n خو کولو مې د بل به د عزت خیال\n\nد از ما وفاداري کړه خلقو هېره\n هیچا اونه کړو زما د ډېر خدمت خیال\n\nاوس په تېر ساعت پسې مروړم لاسونه \nبیا به نه کړم د هیچاد نزدیکت خیال\n\nمطهر فدا ځان دې خپل تالا کړو \nهیچا او نه کړو نن ستا په دې حالت خیال"},{"instruction":"نه نورے کي په ژړا قسمت زما","input":"","output":"معلومېږي بې وفا قسمت زما\n\nبې د غمه نور څه ماته حاصل نه شو\n اميدونه کړل تالا قسمت زما\n\nزما د زړه نه ځي د وينو داري \nراسره نه کړي وفا قسمت زما\n\nژوند مې تېر شو او تېرېږي په لوئې غم کښې\n بې وفادے څومره دا قسمت زما\n\nزه فدا مطهر سیال به په دنیاشم \nکه اوس ښه کړي پاک الله قسمت زما"},{"instruction":"نن مې بيا د زړه نه ځي د وینو داري","input":"","output":"ځکه جوړې مې په مخ کړې اوښکو لاري\n\nبیا په زړه می د هجران دردونه راغلل\n د افسوس ارمان ارمان و هم کوکاری\n\nخدایه هیڅوک می غمخوار مدد گار نشته\n چاتها و اروم غمژنی سترګی خواري\n\nھائے افسوس دے څه بی قدره زمانه ده\n چې تېرېږي نن په ما باندې دشواري\n\nزه یم پروت د حسرتونو یو مقام کښي \nھائے افسوس دے مطلبي دنيا مكاري\n\nد دنيا بي ترسو خلقو ته اپیل دے\n مطهر فدادی پرېږدي په قلاري"},{"instruction":"کۀ زړۀ سرې وينې ډنډونه غورزوي","input":"","output":"سترګې هم اوښکې سيندونه غورزوي \n\nزړه زما زرې زرې او بـــــ اســـــرې شو\n بېلتون پرې د غم غرونه غورزوي\n\n بلبلان کړي فريادونه په چمن کښې \nچې ظالم خزان گلونه غورزوي\n\n د بې رحمو زړه به نرم هرگز نۀ شي\n که پرې څوک د سوز آهونه غورزوي\n\n په غم سترے زړه د نورې ګیلې نه کړي\n په ځان څه له ډېر غمونه غورزوي\n\n دي بي قدره زمانه کښي وفا نشته\n دابي ترسه امېدونه غورزوي\n\n مطهر فد اگرم نہ دے عشق اور دے\n ځکه خولې نه تل اورونه غورزوي"},{"instruction":"د دنیانه زما خد انکو چې زړه تور شو","input":"","output":"دا ددې زمانې ژوند راته سور اور شو\n\nبېڅ انصاف دې زمانه کښې پاتې نه شو\n هر رسری وینم ظالم او زياتي خور شو\n\nپه پردي حق سترګې پټې کړي ظالم شي\n نن زه وینم په نادارو ظلم زور شو\n\nد حرامود حلالو تمیز نشته\n چې په چا مې نېک ګمان وو هغه چور شو\n\nکه یو مشر ته انصاف په لاس کښې ورکړې\n په دې پوهه شه چې په سپینه ورځ شبکور شو"},{"instruction":"څومره گرم نن بازار دے د رشوت","input":"","output":"نم گورم چې روزگار دے د رشوت\n\nباطل حق شي حق باطل شي هائے افسوس دے\n جهان واړه طرف دار دے د رشوت\n\nبی انسافه ډېره زیاته زمانه شوه \nانصاف نشته هر یو کار دے د رشوت\n\nپه غريب سري زور ظلم زیاتی کېږي\n په رشتیا ظلم گزار دے د رشوت\n\nد اقبال ستوری می تت نصیب کوټه شو\n داهمه خلق ازار دے د رشوت\n\nپه فدا مطهر هیچا ترس او نۀ کړو\n هر سر بې شکه یار دے د رشوت"},{"instruction":"په دنیا کښې ډېر نـاکـاره وي حاجت","input":"","output":"په حاجت د بنده کم شي دېر عزت\n\nحاجت مند که حیادار وي خو سپکېږي\n چې د نه سړي کوي زاري منت\n\nخدائې هغې خلقو له ورکړه دولتونه\n چې يوه پېسه ئې کنړ له پۀ دولت\n\nهغه خلق نن د کلي مشران دي \nچی کول به ئی په ډوډی د بل خدمت\n\nپښتنو نه دولتونه پښتو یوړل\n رزیلان ځکه دنیا کښی شو او چت\n\nدا آخره زمانه شوه ښه پوهېږم\n ځکه کم شوپه دنیا کښی محبت"},{"instruction":"هغه خلق چی صادقان به یاد بدل","input":"","output":"بي مطلبه یو تر بله زار بدل\n\n نشته نه وینم زه هغه څوک دنیا کښې\n چې په سخته دیو بل پکارېدل\n\n چې به چالږه نيکي ورسره او کړه\n دهغه نه به هر وخت قربانیدل\n\n هغه خلق دي نن ټول د خاورو لاندې \nپه یاری دوستی چې ډېر ښه پوهېدل \n\nزما د اسې زمانې سره گزران دے\n نن یاران می صادقان اونه لیدل\n\n مایویارد زمانه کښې پیدا نه کړو\n یاران نشته د مطلب دی گرز بدل\n\n مطهر له دې يارانو ډېر موړ دے\n هیڅ په دې يارانو نشته نیاز بدل"},{"instruction":"زه د يار د مينې جام څښم شراب څه کړم","input":"","output":"د زړه غوښې مې خوراک وي کباب څه کړم\n\nهر یورک د خپل بدن می شو تار تار نن\n غم زما کړو تن رباب زۀ رباب څه کړم\n\nپه خُلې وايم ورسره مدام یار یارزه\n نور مې هېڅ نه دي ازده زۀ کتاب څه کړم\n\nزه لا هو يمه د عشق په لوئی دریاب کښې\n په دنیا پایا به دریاب څه کړم"},{"instruction":"په گلشن د سرو کلونو خزان راغی","input":"","output":"شکه نن په بلبلانو خفگان راغی\n\nد گلاب گلونه رژيږي ښه ئې وينم\n درد و غم د بېلتانه می په ځان راغی\n\nپه دیدن د جانان نه ووم لاسبراب\n راپسي چي بيا لښکر د هجران راغی\n\nماکیله به لاکوله خو افسوس دے \nجدائی شوہ ہائے افسوس دے ارمان راغی\n\nما به نوم د عاشقئی اخستی نه وو\n مگر څه کړم چی قسمت می دا شان راغی\n\nمطهر فدا بیمار د غمه پروت دے\n زر به جوړ شي که تپوس له ئې جانان راغی"},{"instruction":"خو اصلي خبره دا هم ده یارانو","input":"","output":"نن پرون خرڅونه کېږي په مېلمه\n\nڅه تیار هغه دیار خبرې نشته \nځکه هر سرے تنګېري پۀ مېلمه\n\nمطهر فدارشتیا خبرې اوکړې \nه چې زارېږي په مېلمه"},{"instruction":"د کچه سړي خوله بس عبث و ئيكي","input":"","output":"سپک سړي سره اصیل سرے سپکېږي\n\nچې په اصل نصب كم وي بيخ تي نه وي\n که ځان ډېر هوښيار ګنړي خو د هوکه کېږي\n\n چې د بل قدر عزت ورسره نه وي\nدے پۀ خپل عزت بیا څه پوهېږي\n\n که سود زیان دیو پېسې ورسره راشي\n د هغې نه به دنيا ټوله خبرېږي\n\n هېڅ اعتبار ئې پۀ دوستئ څه پکار نۀ دے\n یارانه به ئې دوه څلور ورځې چلېږي\n\n پوچ کوئي د داسې خلقو يو عادت وي\n د اعادت ئې تر آخره نه هېرېږي \nمطهر له داسی خلقو امان غواړي"},{"instruction":"عاشقئ کښې ډېر افسوس زما په حال دے","input":"","output":"چې مشکل راته د خپل اشنا وصال دے\n\nدا خو ګرانه ده چې ټول عمر هجران وي\n یو ساعت د بېلتانه راباندې کال دے\n\nکاش که مایو ځل لیدلے دابشر وے\n ورپسې لکه مجنون زما مثال دے\n\nخدائې يو د اسې خوږ بشر دے پید ا \n منور چې ټول جهان ئې په جمال دے\n\nنه ئي سیال د جمال شته نه به پیدا شي\n که څوک دې کښې شک کنړي غلط ئي خيال دے\n\nد جهان په معشوقو کښې وفا دار دے \nقربان ځکه ترې زما د اسر و مال دے\n\nزه چي خدائې د اسې دلبر سره اشنا کړم \nد از ما خوش قسمتی پورہ اقبال دے\n\nد مطهر شعر سوده د سوز دے\n چې ئې زړه د محبت په تیغ حلال دے"},{"instruction":"زړه خو ګېږي سترګې هم ورسره ژاړي","input":"","output":"نور به څه بیان کوم په جارد غم\n\nد هجرانه به لوئی غم په دنيانه وي\n جدائي وي په رشتیا انگارد غم\n\nخوشحالي په دې فاني دنيا کښې نشته\n مطهر ځکه لیکي اشعار د غم"},{"instruction":"څه بلاده چې ازار دی زما زړه","input":"","output":"ناقرار شوم ناقرار دے زما زړه \n\nپه علاج ئي نه پوهېږم خدايه څه کړم\n د مود و راسي بيمار دے زما زړه\n\n په دارود طبیبانو به جوړ نه شي \nچې خوړلے لوئی خامار دے زما زړه\n\n عاشقئ نه لوئی مرض په دنیا نشته\n دي مرض کښي گرفتار دی زما زړه\n\n چاله ورشم فريادي چې مې پکار شي\n نن دهر چا منت بار دے زما زړه \n\nنه به یار اوکړي وفانه به مې يار شي\nعبث څه له امیدوار دے زما زړه\n\n خوار و زارپه نصیب کم زه مطهری\n غمژن ځکه په بار بار دے زما زړة"},{"instruction":"چې به ئې پلار نیکه خوړې د بېرو پانړي","input":"","output":"هغه خلق خوري د کابل کشمیر فروټونه\n\nچې د پلار نیکه به ئې کور کښي کنډول نه وو\n هغې خلقو کورته راوړه پلېټونه\n\nمطهرة فداداد خدائی حکمت دے \nڅوک فقیر کړي چاله ورکړي غټسټونه"},{"instruction":"بيا مې زره له خدایه غم د جانان راغی","input":"","output":"تکلیفونه او دردونه خفگان راغی\n\nبیازخمونه مې د زړۀ واړۀ تازه شو\n خبر صبا سحر د جانان راغی\n\nدي خو زړه له مي مر هم د وصال نه وو\n درد و غم تکلیف مې واړه په ځان راغی\n\nزه پوهېږم چې جانان می جانان نه شو\n داپوره زمانن خیال او کمان راغی\n\nنه پوهېږم چې څه او کرم وارخطایم \nبي وفا باندي منين ووم ارمان راغی\n\nحبراني ده پرېشاني ډېره سوداده \nنې پۀ گلشن مي طوفان راغی"},{"instruction":"درېغه درېغه چې د عشقه نا خبر وی","input":"","output":"پۀ بې غمه تن مې څومره لرزان راغی\n\nيابي غمه ګرځېدم یا په غم باندې اخته شوم\n راحت لاړو د غمونو دوران راغی\n\nگیله منده زمانی نه یمه ډېر\n په هیچا کښی وفا نشته تاوان راغی\n\nد تقدیر مخکښي تدبير څه اثر نه کړي\n دا تصدیق زما د زره نن زمان راغی\n\nخلقه واوری داز ما فریاد نن و اوری \nپه زړه غم می بے حسابه په ځان راغی\n\nد از مادے تازہ حال تازه غمونه\n چی منین شومه تالا شو مه زبان راغی\n\nمطهر نن ورځي ډېر غمژن دے\nخدائي دي خبر کړي اوس په سر امتحان راغی"},{"instruction":"دریغه نه وے ډېر غمونه محبت کښي","input":"","output":"کاش که نه وے ډېر غمونه محبت کښي\n\nروغ سری به لېونی د بيابان شي\n داسې ډېر دي عذابونه محبت کښي\n\nعقل هوش صبر قرار د عاشق نه وي\n شي مقام ئې ځنګلونه محبت کښې\n\nبیماران د محبت همیش کړېږي\n کہدے نه شی علاجونه محبت کښي\n\nسر و مال پۀ محبت کښې قربانېږي\n شهيدان دي عالمونه محبت کښي\n\nکه په راز د محبت څوک خبر نه وي\n ور معلوم به شي رازونه محبت کښې"},{"instruction":"د بلبل داپرهرژلې سینه گوری","input":"","output":"کړي له درده فریادونه محبت کښي\n\nعاشقان کله په سر و مال حصار وي\n پتنگان سوزي زرګونه محبت کښي\n\nبي له درده بی دغمه نور څه نه وي \nنه جوړېږي پر هر زړونه محبت کښې\n\nد عاشق مرگ خو افسوس او لوئی ارمان دے\n پۀ زړۀ يوسي ارمانونه محبت کښې\n\nمطهر فدا چې عشق کښې گرفتار شو\n ډېر ليکي د غم شعرونه محبت کښې"},{"instruction":"پردے غم زما د زړه نارا چاپېر شو","input":"","output":"له دې غمه رانه ځان او جهان هیر شو\n\nغم پر دے دے خدایه زه د غمه مرمه \nدا کوم غم دے چې تولې نه راته سپر شو\n\nحسرتونو مې زړه د اسې بې آرام کړو \nچی نن خیال زماد مال و سره تیر شو\n\nناکردې د زمانې شوې راته جوړې \nنور مې ژوند په دې دنيا ز هر ګنډ پر شو\n\nد حیا پرده دنیا ته چي ښکاره شوه\n پۀ زړۀ ښخ د تهمتونو می شمشېر شو\n\nزه به واخلم بدلونه څو څو رنګه \nکه غماز چري زما په لاس کښي ګېر شو"},{"instruction":"یو موقعه په لاس راغلي د اميد وه","input":"","output":"هغه وخت د چاپه لمسه تېروبېر شو\n\nارمانونه به زما بیا اورژېږي \nمېږ مې که بد ظن لکه میری مي پښو کښې ګېر شو\n\nزه فدا مطهر سوی درد و غم یم \nيؤمنټ د انتظار راته اوس ډېر شو"},{"instruction":"سپرلے راغے خو افسوس دے جانان نشته","input":"","output":"چی یار نشته خوشحالی می د ځان نشته\n\nوینم گورم هر طرف ته نوبهار دے\n زمایی دغمه نور څه گزران نشته\n\nدابهار خونن په ما یو سور انگار دے\n چی زما په خوا کښې شاه خوبان نشته\n\nپرېده پرېده چې غمونه په ما زوروي \nعاشقانو له راحت په جهان نشته\n\nد اسې غـم زمــا پــه ســر بــانـدې امبار دے\n چې پرواه مي پۀ بهار او خزان نشته"},{"instruction":"خدايه راولې زما هغه جانان بیا","input":"","output":"چې زۀ شم تري نه هزار ځلي قربان بيا\n\nکوم ساعت چې راپه یاد هغه دلبر شي\n تويوي مې په افسوس اوښکې چشمان بيا\n\nچی ئی حُسن په تمام جهان کښي خور دے \nراښکاره به کــلــه شــي مـاه تــابــان بـیـا\n\nکه یو ځل نن راښکاره ښکلے بشر کړي \nشرمنده به په خپل حسن شي خوبان بیا\n\nلکه زه چی صبر ناک یم په جهان کښي\n دومره صبر به اونه کړي عاشقان بیا\n\nكة نظريۀ مطهر فداد ياروي\nهېڅ به نۀ لري په زره کښې ډېر خفګان بيا"},{"instruction":"که دوستان ته لټوې نه پېدا کېږي","input":"","output":"صادقان په دې جهان کښي نه ښکارېږي\n\n د زړګي دخوګېدو څوک پاتې نه دي\nنن په دې يارانو زړه چرته خوګېږي\n\n په راحت کښې هر سړی به دې یار دوست وي\n لاچاری کښـې بــــه لـتــانـــه ټول پټېږي \n\nڅه اعتبار په دې يارانو پکار نه دے \nکنر کیان او تکان واړه معلومېږي \n\nته په مینه چائې ډوډی خدمت به ئې او کړې\n بیا به وائی او می و هلو نور به کېږي\n\nكه نبكي ورسره ټول عمر ته او کړې\n امید نشته چې بس ستا به پکارېږي\n\nمطهر چې دې يارانو ته نظر کړي \nله افسوس کي په ګرېوان اوښکې بهېږي"},{"instruction":"سې پۀ خُلۀ درسره یو وي پۀ زړۀ نور وي","input":"","output":"دوستئ کښې به دې د اسې سړے اور وي\n\nپه خوږه خوږه کښې د اسې ګزار در کړي\n څومره وس چې په تا رسي د مخ توري\n\nسې رنګه ددې د هر دايــاران دي \nچې په لږ څه ورسره صبا پۀ شور وي"},{"instruction":"په تاسلام زما سلام تانه قربان شمه قربان","input":"","output":"څښلی مې ستاد مینې جام تانه قربان شمه قربان\n\nشم به خوشحال که قربان ستا محبت کښی شمه\n دا می ایمان دا مې اسلام تانه قربان\n\n  مینه دنیا کښي بي لتانه ده بی ځایه صنم\n ته ئې د خوګ زړونو آرام تانه قربان \n\n رب خو دي ستا دیدن آسان کړی دا ارمان دے زما \nچی شمه ستاد در غلام تانه قربان"},{"instruction":"در بغه نه وي ډېر غـمــونــه محبت کښي","input":"","output":"څومره ډېر دي تکليفونه محبت کښي\n\nروغ سری به لېوني شي د خنداشي \nاسې ډېر دي عذابـــونــــه مـحبـت كښي \n\n\nسر و مال پۀ محبت کښې قربانېږي\n شهيدان دي عــــالـــمــونه محبت کښې\n\nکه په راز د محبت څوک خبر نه وي\n ور معلوم به شي رازونه محبت کښې\n\nدبلبل په وینو سرے سینے ته گوره\nکړي له درده فرياد ونه محبت کښي"},{"instruction":"عاشقان کــلـــه پـــه ســر و مــال ويــريــري","input":"","output":"پتنگان سوزي زرگــونـــه محبت کښي\n\nبے له دردہ بے دغمه نور څه نه دي\n نه جوړېږي پر هـــرونـــه محبت کښي\n\nد عاشق سړي مرگ هم د ډېر افسوس وي \nپۀ زړۀ يوسي ارمـــانــونــه محبت کښي\n\nمطهر فدا چې عشق کښې بنديوان شـو\n جوړوي د غم شعرونه محبت کښي"},{"instruction":"اخبر به له دنیا نه ارمانونه په زړه یوسم","input":"","output":"نيمګړې نيمه خوا به امېدونه په زړه یوسم\n\nقسمت زما کوته و و بخت مې او نۀ کړه ياري \nمانه وې چې به داسې حسرتونه په زړه يوسم\n\nدې ډېرو اسوېلو مې هرگز اونه کړو اثر\n آه زه به د هجران سوي داغونه په زړه یوسم\n\nد زلفو په تار زړه زما اونه کند لے شو \nپوهېږم چې به کور ته پرهرونه په زړه یوسم\n\nډېر سترے زہ فدا مطهر کرمه درد و غم \nزه د درد و غم به ډېر درانه پنډونه په زړه یوسم"},{"instruction":"لیدی چې مې هم د اسې مزېد ارې سترګې ستا","input":"","output":"قسم دے ډېر اثر لري خماري سترګي ستا\n\nزخمونه مې دي سترګو کښې بهېږي ترې رودونه\n زما په شان د رب نه کړي بيمارې سترګې ستا\n\nزما بی حیاسترګو زړه ته اوکرل غمونه\n دارنگ بی حیا مه شا حياد اري سترګې ستا\n\nالله دې نه کړي بل زما په شان پۀ زړۀ سورے \nپه زړعۀ کښې جوړوي د وينو لارې سترګې ستا\n\nد زړه نه به د غم شي مطهره آواره \nمری که پۀ دیدن شوې اوږې خوارې سترګې ستا"},{"instruction":"ليلي زماد حاله څه خبرېږي او که نه","input":"","output":"ته هم په درد د مینې څه پوهېږي او که نه\n\nآهونه د عاشق خویو طوفان پیداکوي\n چپو چپو غمونو کښي ډوبېږي او که نه\n\nپتنگ که سوزي شمع هم سوزي او ژړېږي \nچې ته لکه د شمعې هم سوزېږي او که نه\n\nزما خوپه زړګوټي د غم کونړے دے لگیا\n ته هم چرته د زړه په رنځ کړېږي او که نه\n\nدازه مطهر و ایم یو تر بله شویے قربان\n فناپۀ محبت کښې خوشحاليږي او که نه"},{"instruction":"زه په بازار کښې د دنيا عبث وفالتوم","input":"","output":"نشته وفا که په وفا پسې دنيا لتوم\n\nدايو بې درده زمانه ده زه کیله نه کوم\n يمه نادان چي د خپل سوي زړه د واليوم\n\nچی یوتر بلکه ځارېدل هغه یاران نشته دی\n څهبه د مینی قدردان زه نن صبا لتوم\n\nما وي که ما غم لیونے کړي ننگ به اوکړي صنم \nداخواب و خیال دے چې زه نن ثاني ليلى لټوم\n\nد زړۀ پۀ وينو ئې ليکلي دی شعرونه همه\n زه چي ديوان د مطهر غريب فد التوم"},{"instruction":"وایم چې اوس زما د مينې جهان او دې سوزي","input":"","output":"زماد عمر تمنا او ارمان او دې سوزي\n\nما وي آباد به شي آباد نه شو آباد د نه شي\n زماد عشق د محبت گلستان او دې سوزي\n\nپرېږده چې اوسـوم لمبه شمه لوخره شمه\n نه غواړم دا چې په مازړه د جانان او دې سوزي\n\nچې دوه منين جد اکوي اخلي د زړونو ازار\n دا غمازان د عاشقانو په شان او دې سوزي\n\nد شق انگار سره چي لوبي مطهره کولې \nمشکل و سال دے خوپه اور د هجران او دې سوزي"},{"instruction":"په ژړا به درته وایم په ژړا به درته وایم","input":"","output":"چې یو ځل را مخامخ شوې بې وفا به درته وایم\n\nدرته څيرې به ګرېوان کړم په مخ سر به بیار اکېږدم \nپه سلګو سلګو هم د اسې تګ اشنا به درته وایم\n\nتا مې اوسسوزول ارمانونه باقي ژوند دې راته اور کړو\n خوشحالي دې زما لوټ کړه د اصفا به درت و ایم\n\nتا خو ډېرې څو څو ځله د وفا کړې وعدې وې\n بي وفاوي ، بې وفا وي زه هم دا به درته وايم\n\nمطهر فدا کرم نه دی چې ګیله کړي زمانې نه\n مینې نشته مینی نشته دا رښتیا به درته وایم"},{"instruction":"ته ئې ډېره بې وفا ، اے د غم ډکې دنيا","input":"","output":"ته ډېر غم له ئې پېدا اے د ې پېدا، اے د غم ډکې دنيا\n\nنشته هیڅ په تا اعتبار نه پرېږدې څوک په قلار\n کړې خواره مئین جدا، اے د غم ډکې دنیا\n\nدرد و زړونه هردم شي په غم قلم قلم \nارمانونه کړي تالا، اے د غم ډکې دنیا\n\nکه څوک ډېر دي نن خوشحال نور څه نور څه خيال\n وي کور ئې غم صبا، اے د غم ډکې دنیا\n\nمطهر فدا ،غریب ژاړي ډېر په خپل نصیب \nدا به وي د رضا اے د غم ډکې دنیا"},{"instruction":"څه اوشو که زړه ګوري، دردونه څه مئین خو نه يم","input":"","output":"که زهکومه فریادونه څه مئین خونه یم\n\nکه زړه زما سورے سورے وي هېڅ آرام نه کوي\n جورد هر گزنه شي زخمونه څه مئین خو نه يم\n\nکه زۀ سوز برم لوکی کېږم پورې اور وي پۀ ما\n هسې به نه راځي خوبونه څه مئین خونه یم\n\nهسی به زانکم لکه تال د ځان په خود به نه یم \nوي دي چپي چپي غمونه څه مئین خونه یم\n\nهسې به زه د قیامت سختې په دنیا تبروم وي \nکه هر څومره عذابونه څه مئین خونه یم\n\nپه مافد آمطهر هډو څوک ترس نه کوي\n زهبه لیکم سوی شعرونه څه مئین خونه یم"},{"instruction":"نادانه پرېږده د دنیا محبت","input":"","output":"څه ناز بدل په دي فنا محبت\n\nعبث ليل و النهار په دين فاني\n کړې اندېښنې غم او سودا محبت\n\nتمام غم غم دے دا ياري د دنیا\n زړه کښي پیدا کړه د الله محبت\n\nپه حقيقت کښې دنيا بې وفا ده\n راشها ختیار کړه د عقبی محبت\n\nد خدائي رسول پۀ محبت کښې مړ شه\n اے مطهره اوکړه دا محبت"},{"instruction":"بلاګانې کۀ دې واخلم خفه کېږې خو به نه","input":"","output":"که زه ستا نه ځان قربان کړم حبر انېږي خو به نه\n\nزما ستاسره قسم دے زړۀ کښې پټ ډېر محبت دے\n که زه او وایم چې ستا يم نو قهرېږې خو به نه\n\nزه به تا له په خپل زړۀ کښې يو د مينې کور آباد کړم \nچې يوازې په کښې اوسې نو تنګېږې خو به نه\n\nستاد ډېرو خوږو سترګو زه به ډېر خاطر کومه\n بي وفاد چاپه شانې ته یادېږي خو به نه\n\nاف د عشق په دې جهان کښې طوفانونه زلزلې دي \nکه څه ډېرې سختې راشي نو يرېږې خو به نه\n\nزمانه کښې وفا نشته مطهرة فدا و اوره\n که چالوټ کړي په اعتبار کښي نو ژړېږي خو به نه"},{"instruction":"ماد مينې قدر او کړو خوجانان کښې وفا نشته","input":"","output":"اف زما په دي نصيب کښی هم ژړا ده خندا نشته\n\nهغه زړۀ چې روغ رمټ و و شوز خمونه پرهرونه\n اوس کړېږي نه جوړېږي چي د وصل دوا نشته\n\nډېر ما تېرې سختې کړي د بې ننګو محبت کښې \nد بې دردو په ډېر غم کښې هم ژړاده خندا نشته\n\nافسوسونه ارمانونه ډېر غمونه فریادونه \nداز ما د پاره بس دے دی نه زياته سزا نشته\n\nزارېدل چې یو تر بله هغه مینې پخوانۍ وې\nنن وفایۀ معشوقو کښي مطهرة فدانشته"},{"instruction":"افسوس دے د بې ننګو محبت کړمه تالا","input":"","output":"زه ډېر خپلې وفا او صداقت کرمه تالا\n\nمخ تورشه د بې ننګو جفا کارو معشوقو\n قسم دے پہ اعتبار هغې بې پت کړمه تالا\n\nما وې چې زمانه به دومره نه وي بي وفا\n دا خیال زما عبث و وزه الفت کړمه تالا\n\nزماد محبت په باغیچه راغی خزان \nدا څومره بد می حال دے چی فرقت کرمه تالا\n\nکیله د چانه او کړم زه فدا مطهرنن \nهیچاته گیله نشته دے قسمت کرمہ تالا"},{"instruction":"غمه غم او نه کړې زۀ دومره بې وفـايـمـه","input":"","output":"چې ته زما ياري کوي او زه دستانه يمه\n\nددنیا خلقو خود خانه جدا کرے یمه \nښه شوه چی ته راسره نی چی یک تنها نه یمه\n\nکه دې نه زيات تريسکي وي هم زغملی شمه \nزه د بی درد و ظلم زور ته وارخطانه یمه\n\nزه یم خوشحاله چی تنها غم سره لوبي كوم\n زه یم د غم غم شو زما غم نه جدانه یمه\n\nدي زمانه کښي نشته نه وینم د مينې قدر\n هیڅ گیله مند زۀ مطهر غریب فدانه یمه"},{"instruction":"جانانه رب دې خبر کړي ډېر خفګان په خوب کښې وينم","input":"","output":"په ډېر لوئی مصیبت کښې زۀ خپل ځان په خوب کښې وينم\n\nشان داسې راته ښکاري لکه دي سختې راتلونکې\n ستا هم د اوښکو ډک دواړه چشمان په خوب کښې وينم\n\nاباده چې زمونږ د محبت خورده دنیـاده \nنسکوره به شي پرمخې طوفان په خوب کښې وينم\n\nمونږ نه شي څوک زغملے سترګې مونږ ته د دنيا دي \nجدا به شو جانانه غمازان په خوب کښي وينم\n\nعبث زۀ مطهر دې شوم په مينه کښې \nزما به نصیب نه شي چې هجران په خوب کښې وينم"},{"instruction":"په ما دې او کړې دا څه چارې، دنیا مکاری","input":"","output":"زه خودې او خوړم خونخواری دنیا مکاری\n\nماته بلاشوې، ښه بې وفا شوي \nمه نیسه ماته سترګې خواري دنيا مكاري\n\nمل می سودا شوه، ډېره ژړا شوه \nجوړې په مخ کړې اوښکو لاري دنيا مكاري\n\nزه نه جوړ پرم مرم ښه پوهېږم \nزړه مې و هي د وينو داري دنيا مكاري\n\nظلم دي ډیر دے ، ترس دي هبر دے\n مطهر پرېده په قلاري دنيا مكاري"},{"instruction":"پرېږده چې ژاړمه هم داسې ژړېدلی ښه یم","input":"","output":"لکه یتیم لارو کوڅو کښې لغر بدلے ښه یم\n\nد زړه زخمونه د تازه وي هډو جوړ دې نۀ شي \nخوند کړي دردونه محبت کښې درد ہد لے ښه یم\n\nفخر کنړم چې زۀ قربان خپلي شهرينې نه شم\n لکه فرهاد په خپلو وینو لمبېدلے ښه یم\n\nعشق اور اور دے اُف لمبه شومه لوخره شومه\n اودې سوزم لکه پتنگ زۀ سوز بدلے نه یم\n\nزه مطهر به لیونے دلیلی غم کښې شمه\n لکه مجنون پۀ شارو غرونو ګرزېدلے ښه یم"},{"instruction":"اوس راته مخکښې مخکښې کېږي هغه ستا خبری","input":"","output":"چې تاکــولــي مــاتـــه خپلې د وفا خبري\n\nهغه اقرار هغه وعدې او سو ګدونه څه شو \nچې اورم د اسې ستاد خلې نه نن سبا خبري\n\nنه وو ستا زړه کښې محبت څه نوره غلا غوندې وه\n نن شوي معلومه ماته ستا هغه د غلا خبري\n\nما سرو مال درزاره ولو هیڅ مې باور نه وو\n ماستاد پاره به زغملې ددنيا خبرې\n\nما به وئيل چې هم زمانې او زما به ئې ته\n زۀ څۀ خبر وم چې په تا کښې به وي دا خبرې\n\nتا خوزمالیونۍ مينې پورې ټوقې او کړې\n مالبولي عبث تاکښې د لیلی خبری\n\nبیا به په کوموستر گوستا سترګو ته گورمه زه\n بس کړه بس ختمې شوې د نن نه ستا زما خبري\n\nستاد لباس پۀ دې خبرو به زرنه تېر او ځم \nهېرې کړې تاد مطهر غريب فدا خبري"},{"instruction":"چې غم ئې راسره وي نو جانان ته څه حاجت دے","input":"","output":"زړه خوښ چې وي دردونو کښې درمان ته څه حاجت دے\n\nيم مست د عشق نشه کښې ځان جهان دے رانه هېر \nچې نه یم زۀ پۀ خود بیا ځان جهان ته څۀ حاجت دے\n\nکوم دزړه په وینو اوبه خورد عشق دباغ \nد زړۀ چينې چې تاندې دې باران ته څه حاجت دے\n\nکشتی د ارمانونو مې ډوبېږي زه پوهېږم\n په خپله فنا کېږمه طوفان ته څه حاجت دے\n\nپه حال د مطهر فداکه نه دي څوک خبر \nبس بي اوره سوزېږي نور بیان ته څه حاجت دے"},{"instruction":"درېغه چې يو ځل خو می خوب در دیار لیدلے وے","input":"","output":"درېغه مخامخ شي ګرېوان څيرې او درېدلے وے\n\nکله به ارمان زماد عمر رژیدلے وے\n زۀ چې مخامخ ورته په چغو ژړېدلے وے\n\nګران د معشوقو دي دیدنونه مسکینانو ته\n داد فراق چغی چی اشنا خو اور بدلے وے\n\nډېر دي خوش قسمته چې څوک مړ د يار په در کښې شي\n خدايه چې ما هم دغه اعلی رتبه موندلے وے\n\nڅنګه چی پتنګ د مینی ادا کوي په شوق\n داسې چې زه هم لو خرہ شوے سوزیدلے وے\n\nدلیلی په قبر مړ چې وو مجنون غریب\n داسې چې ما هم د مينې قدر ور خود لے وے\n\nمړۀ نۀ دي ژوندي دي که څوک مړ د يار په در کښې دي\n داسي مطهر چی تر مرادہ رسید لے وے"},{"instruction":"ماته مخ مخامخ نه کړې پاتې ستا او زما څه دي","input":"","output":"تا د مينې باغ تالا کړو تا کښې نور د وفا څه دي\n\nزما سترګې د ړندې شي چې بياستا سترګو ته ګورم\n تاد مخ د لګولو وايه پرېخي په ما څه دي\n\nکله هم پردي خپل ګڼي تازۀ خپل ګڼلے یم\n بس کيلې مانې شوې پاتې چې ستا نه ووم زما څه دي\n\nما وې ته زما لیلی شي د مجنون لیلی به څه وه \nاف تہروتے یم چې وې مې کړي ماسره تا څه دي\n\n ما وي زما شیرینه ده وفا کښې ډېره مخکښې\n ته لباس دروغ د هوکه وې تاوئيلي رشتيا څه دي\n\n پۀ زړۀ کښې مینه نۀ وہ محبت پورې خندا وه\n هیله نن د صفا اووې ماسره د اشنا څه دي\n\nاوس ته خوشحاله اوسه زه به مرور مه لاسونه\n مطهر فداد لوټ کړو د غريب په دنيا دي"},{"instruction":"مخامخ دې ماته نه شي بيا هغه بې وفاسترګي","input":"","output":"چي اميد ترې د وفا وو نا اشنا شوې اشناسترګي\n\nدا بې وفا سترګې چې زما په حق وي شوخي\n دومره سختې ما ليدلې نه دي د اسې د چاسترګې\n\nچې ډېر جوړ شي تهمتونه او انجام ئي جدائي وي\nعبث مه شه رسوا د اسې د هیچاد حیاسترګې\n\nدې سنګر له زمانه کښې درېغه زۀ چې پېدا نه وے\n څومره کړي ډېرو غمونو نن غمژني زما سترګي\n\nدې بې قدره زمانه کښې نۀ شو بوئي د وفا پاتې \nهیڅ د مینی قدر نشته خو زما شوي خطاسترکی\n\nدرېغه ړوند وې پېدا شوی چې د هیڅ نه خبر نه وی\n جوړوي غمونه په دنیا کښي بينا سترګي"},{"instruction":"سترګو سترګو کښې زخمونه دي جوړ کړي نه رغېږي","input":"","output":"هغه سترګې دې اوس وينې سرې زما په ژړ استرګې\n\nد سرو وينو سېلابونه دي روان زما له سترګو \nهغه کم د اسې قصور وو چې اوس خوري مې سز استرگے\n\nنن زما په امیدونو خلقه اور اولگېدو \nزړۀ دې صبر يادې او چوي ړندې ښې دې زما سترګې\n\nځان سره به څومره ډېر ارمانونه په زړه يوسي \nچې کوم وخت مطهر كړي له دنيا نه پناه سترګې"},{"instruction":"ګیله د خپل نه کېږي نه کړي څوک پرد و نه ګیله","input":"","output":"د عاشقانو کېږي خپلو معشوقونه ګیله\n\nکیله مند زه یم کیله ته کړې ډېر افسوس دے صنم\n ماله خوراشي ډېره ستا له دې کيلونه ګیله\n\nکه بی وفا بی وفا وایم زه په چغو چغو\n پۀ خود زۀ نه یم نه کوي څوک د لېونو نه ګیله\n\nخاموشي څنګه کړم اختیار پۀ زړۀ در انۀ پراته دي \nزړۀ مې شي سپک چی کوم ستاد ناکرد و نه ګیله\n\nتاد فدا مطهر غم څه غم کنر لے نہ دے\n ځکه پرته ئې ده پۀ زړۀ کښې د مودو نه ګیله"},{"instruction":"که ستا په مینه کښې ځان ژاړم ته پروا مه کوه","input":"","output":"که شم لتا نه زه قربان ماته کرمتیا مه کوه\n\nغم اندېښنې ژړا به زۀ کړم چې مئين يمه ډېر\n داتاته نه وایم چې غم کوه خندا مه کوه\n\nزماد حاله مان خبر نه کړې خبر ښه نه ئې\n ډېر مصیبت کښې یم تپوس مې نن صبا مه کوه\n\nزه به هم دا وایم چې رب دې کړه د ا حسن نصيب\n غم مې په تانه شي پېرزو غم د اشنا مه کوه\n\nد زړه پر هر چې مې اونۀ ګنډي د زلفو په تار\nپرېده چې وينې ترې بهېږي ترس پۀ ما مه کوه\n\nزړه دې سند ان کړه چې مې آه په تا اثر اونه کړي\n ته ځان ساته زما د سوي زړه دوامه"},{"instruction":"زه به پټ پټ غم تبر دوم آخر به مړ شم صنم","input":"","output":"ماته قسمت د پېخې کړی غم زما مه کوه\n\nزه دامنم چې وه لیلی پۀ محبت کښې فنا \nخودا مې واوره ته سیالی لکه لیلی مه کوه\n\nغواړم چې ستا په محبت کښې شم لوږے سپېلنے\n ته د فرهاد د شیرینی په شان وفامه کوه\n\nزه یم ،غریب غریب سره ستا محبت څه پکار\n ته د گنبد د شهزاد کنی پسې سودا مه کوه\n\nچې یو تر بله زارېدل هغه ختونه نه دي \nنن معشوقې نۀ کړي وفا ځان ته ګناه مه کوه\n\nدايو بې درده زمانه ده شان گناه نه کوم \nته دل جوني د مطهر غریب قدامه کوه"},{"instruction":"داستا ډېر محبت می خوشحالی ته نه پرېدي","input":"","output":"غمونه یو ساعت مې خوشحالۍ ته نه پرېدي\n\nستامينې یم لوټلے راشه کوره زما حال \nآهونه د حسرت مې خوشحالي ته نه پرېدي\n\nخوړلي مې پۀ زړۀ دي ګزارونه د بېلتون\n دردونه د فرقت م خوشحالئي ته نه پرېدي\n\nپه غم ما تېره شوله ټوله زندگي\n افسوس دے خپل خپل قسمت مې خوشحالی ته نه پرېدي"},{"instruction":"څه بې ترسه او بې درده د از مانه شوه","input":"","output":"چرته لاړ شم چرته پټ شم دنیا ماته جبل خانه شوه\n\nخوشحالي د مینې نشته غم ډېر دے ھائے پۀ دې\n ډېر د مینې بازار سوړ دی څومره تګه زمانه شوه\n\nتبر ساعت پسې همداسې لکه د مچ منګلې مروړم \nهیڅ په لاس نه راځي بېرته لوټ زما د زړۀ خانه شوه\n\nهغه څوک چې بل از ار کړي، هغه هم به زر از ارشي\n شمع هم سوزي اوس ګوره چې لو خړه پروانه شوه\n\nمطهر فدا غریب وی همیشه په مصیبت کښي\n زندگي د غریب ټوله یو د دناکه افسانه شوه"},{"instruction":"پتنگ که ځان په شمع هر زمان لوږی کولو","input":"","output":"جانانه شمع هم ورسره ځان یو ځائے کولو\n\nتا هیڅ وفا اونه کړه زه عبث دي کړم تالا\n ماستانه ستا په عشق کښی ټول جهان لوږی کولو\n\nاوف ته د بد نظر نه دم به دم به ما ساتلی\n په ځائے د سپېلنو مې درته ځان لوږی کولو\n\nماستاد عشق جهان به ورانېدو ته نه پرېښو\nافسوس دے تا زما د زړه ارمان لوگے کولو\n\nتا هغسی اونه کره لکه و و چی زما خیال\n ماستاد مجنون هغه جانان لوہے کولو\n\nاوس څه شو مطهر هېڅوک ئې نه کوي تپوس\n بیگاه صبا چی مال و سر نادان لوہے کولو"},{"instruction":"ډېرې دي خبرې لیلی یو خبره نه ده","input":"","output":"څنګه کړمه هېرې زۀ دايو خبره نه ده\n\nستا ټولې خبرې وي دروغ لباسي مينه وه \nکړې ماسره دې رشتیا یو خبره نه ده\n\nد اسی که زۀ او وایم چې خبر دے خو خبر چرته دے\n تا چرې منلې زما یو خبره نه ده\n\nپرې مې ده چې ژاړم پرهرونه چې د زړه ستم\n اوشوې لوبي غاړی په مایو خبره نه ده\n\nمه کوه خواري بیا مطهره په لاس نه راځي\n ستانه شوتر عمره جدایو خبره نه"},{"instruction":"بيا مخامخ دي مۀ شه سترګې زما سترګو سره","input":"","output":"پاتې د سترګو م ب رشته نه شوه ستا سترګو ته\n\nاف دم په دم زه ستا له سترګو زارید مه ولی\n هسې خواري وه زماستا بی وفاسترګو سره\n\nتا چې زما سترګو کښې خاورې ایرې واچولې\n اولگېدو وایه ستا سترګې د چاسترګو سره\n\nاے بی وفا تا مې د سترګو هېڅ خاطر او نۀ کړو\n کړي به داسې هیچانه وي اشناسترګو سره"},{"instruction":"څوک چې مئين شوي په دنيا ډېر ژړېدلي دي","input":"","output":"دیر زما په شان محبت کښې سوزېدلي دي\n\nزه که دروغ و ایم یو مـنـيـن نـه دې تپوس اوشي \nما پۀ محبت کښی عذابونه ډېر ليدلي دي\n\nنه دې بيا روغ شوي که د ځان ډېر علاجونه کړي \nڅوک چې په کولو د تورو سترګو لګېدلي دي\n\nاو به منی دا چې مينه اور او سرې سړيکې دي\n چا چې د از ماسوي شعرونه اورېدلي دي\n\nڅه له کړې ګيله بيا زماني نه مطهر فدا \nڅوک چې عاشقئ تر مراده رسېدلي دي"},{"instruction":"ماته پېغور راکر لوز ماسترګو","input":"","output":"هیڅ چې مې خاطر او نۀ کړوستا سترګو\n\nډېره مې له تانه کیله اوشوله \nداسې نظر نه وي د اشناسترګو\n\nتا چی زما سترګې یو دم هېرې کړې\n و اخستې په مخه ته د چاسترګو\n\nستا هغه وعدې او مينه څه شوله\n او کوره لږ ماته په بینا سترګو\n\nژاړه خپل قسمت اوس مطهره ته\n ته ني جداخړی ددنیاسترګو"},{"instruction":"خوږې خوږې پۀ زړۀ لګي د استا خوږې خبرې","input":"","output":"ډېر خوند دې کړي خندا ناز و اد ا خوږې خبرې\n\nورېږي مې پۀ زړه راشه د خدائې د پاره تـه\n چې او کړو سره دواړه په خندا خوږې خبرې\n\nرازه چې شم قربان په شان د سپېلنو در ته لوږی\n اثر په تا اونه کړي د بل چا خوږې خبرې\n\nزۀ پوهه شومه چې سترګې د دنيا شوې راپسې\n سود چرته شي په مونږه د دنيا خوږې خبرې\n\nکړي خوند پۀ محبت کښې د اخوږې خوږې خبرې\n الله دې پاتې نه کړي ستــا زمــا خوږې خبرې\n\nد عشق جهان کښې وينم طوفانونه زلزلي\n دنیا کښې د اسې ډېرې شوې تالا خوږې خبرې"},{"instruction":"په شان د لیونون مي نۀ کړي غم دي ليونو","input":"","output":"یادومه د مجنون او د لـيــلــی خــوږې خبرې\n\nیر پر مه وعده راسره اوکړه دوفا\n چې نه به پرېدې ماسره هم دا خوږې خبري\n\nد خدائي دپاره شاته هيچرې نه کړي گزار\n هم داد مطهر غريب فدا خوږې خبري"},{"instruction":"ارمان و و درد و غم و و محبت کښي د لیلی","input":"","output":"برباد مي زندگي شوه په الفت کښي د لیلی\n\nامید د وفا ډېر مي تر کولو خو افسوس\n وه ډېره غداري په طبعیت کښی دلیلی\n\nافسوس دے خبر نه ووم زه په راز د محبت\n رسو الکه مجنون شوم په تهمت کښې د لیلی\n\nد ډېره سوخته زړه زما شروع کړل اسويلي\n چی یاد می شي ډېر ظلم کوم ساعت کښي د لیلی\n\nاوس هبره مطهر فدادي كري دابي وفا\n تر څو به غمژن گرځي په فرقت کښې د لیلی"},{"instruction":"د دنیا نه مې زړۀ تـور شـو زمــانـه شوه مطلبي","input":"","output":"د یارانو حالت نور شو زمانه شوه مطلبی\n\nزه شوم موړ د زمانې نه د هر چا د يارانې نه\n رنگ لباس پۀ دنیا زوړ شو، زمانه شوه مطلبي\n\nبي وفا یاران ګرزېږي، زړۀ پۀ هیچانه خوږېږي\n دا آواز په جهان خورشو زمانه شوه مطلبي\n\nزه به وایم خپل حالونه پۀ زړۀ بار دي ډېر غمونه\n خپل وطن په ماسور اور شو، زمانه شوه مطلبي\n\nھائے دنیا دہ د ارمانه، مطهر شو ډېر پرېشانه \nپه ژوندون مړی د کور شو، زمانه شوه مطلبي"},{"instruction":"د زړه زخمونه مې تازه شود بهاره سـره","input":"","output":"د بلبلانو مشغولا شوه د ګلانو سره\n\nزمانه ښه دي بلبلان کوي ديدن د ګلو \nنه شو نصیب زمــا وصال چرې د پاره سره\n\nماته خزان او بهاریو دے څه تپوس مه کوی\n زما گزران شود بیلتون د شور انگاره سره\n\nسترګې کړم چاته زه راپورته شي په چا به خوږې \nنه کړي ياري څوک مصیبت کښي د لا چاره سره\n\nد مطهر فدا غریب دے خلقو حال دکتو \nچې شو مصروف د محبت سوي روزگاره سره"},{"instruction":"اے دنياته بې وفائې دوه مــنــيــن جـدا کـوي","input":"","output":"په غم خوښه د هر چائې دوه منين جداکوی\n\nڅوک خوشحاله نه شو تا نه خالي نه ئې د خفګانه \nته د کم که سودائی دوه مئین جدا کوي\n\nپه لړزان دې ټول عالم كړو، مل د هر سړي دې غم کړو\n ته د غم په ورځ پېدائي ،دوه منين جدا کوي\n\nنور په تا څۀ نیازېدل دي، څه په ژوند خوشحالېدل دي \nپه رشتیا دار فنائي، دوه مئین جدا کوي\n\nمطهر د بې آرام کړو، سر په غم دې صبح و شام کړو\n وایه نور ورته څه وائي دوه منين جدا کوي"},{"instruction":"يا الهي زما د یار هغه در کوم ځائې دے","input":"","output":"هغه آرام زماد جان و جگر کوم ځائې دے\n\nدومره د اوکړي تپوس نن زمانه اهل جهان \nچي يار زما په زړګي شام و سحر کوم ځائې دے\n\nدا څه ژوندون دے چې مشکل دے خوږ دیدن د صنم \nنه وینم سیال د صنم د اسې بشر کوم ځائې دے\n\nواره جهان شو منور زما د یار په جمال\n افسوس کوم چي هغه شمس و قمر کوم ځائې دے\n\nزه مطهر فدا به نه ووم په دنیا کښې ذلیل\n مگر په ماد رحم دومره نظر کوم ځائې دے"},{"instruction":"ما وې زۀ مجنون یم ته زما خوره لیلی ئي","input":"","output":"دم په دم له تانه زارېدم ته بي وفائي\n\nتا چې دا څه اوکړل معشوقې خو د اسې نه کړي\n ته يوه د هوکه وي معشوقه نه وي بلاوي\n\nما وې زۀ فرهاد یم ته زما خوږه شېرينه ئې\n ستا کبر زوال شه څومره ګرانه ته په ماوي\n\nډېره په ټولي د معشوقو کښې مخ تورنه شوې \nته يو بې وفا خدائې پېدا کړې په دنيا وي\n\nډېر دې پۀ اعتبار لوټلے زۀ مطهر فدایم\n ډېریمہ تہروتے چې زه د اووم او ته داوي"},{"instruction":"ډېر د وفادارو معشوقو محبت خوند کوي","input":"","output":"چرته د اسې نور د دنیا عیش و عشرت خوند کوي\n\nنشته قدردان د محبت پۀ دې دنيا کښي نن\n درد چې شي د دوه و زړونو یود نهایت خوند کوي\n\nخدائې دې نۀ کړي څوک د بې وفاو محبت کښې ګېر\n عشق کښې د سيالانو هم دیوانه حالت خوند کوي\n\nشاره نن بی ننګو معشوقود وفا لاره کړه \nڅومره دل داري وفاداري صداقت خوند کوي\n\nد مينې د بې قدرو مطهر فدا تالا کړلو\n خدائې ته دا منظور به وه اوس ډېر قناعت خوند کوي"},{"instruction":"نه ووم زه به والله بي وفا اے دنیا","input":"","output":"ستادا خیال او گمان دے خطا اے دنیا\n\nزه عاشق و وم صادق پۀ دې او کړه باور\n بې وفا په رښتیا وہ لیلی اے دنیا\n\nڅومره ډېر ژړېدم کریدم سوزیدم\n وو ډېر غم دم په دم به زما اے دنیا\n\n بیوفا بې پروا چې لیلی وه زما\n وایه اوس دا قصور وو د چا اے دنیا\n\nوي ډېر به ارمان غم خفگان جاودان\n مطهر ته چې ته شوي بلا اے دنیا"},{"instruction":"پرېږده چې ډېر ژاړمه قسمت زما ياري نه کړي","input":"","output":"بخت چې شي کوټه د چا نصيب مدد ګاري نه کړي\n\nچاله ننواتې ورشـم چـاتـه حـال کـړم خپل بیان\n څوک په مصیبت کښې د خوارانو دلداري نۀ کړي\n\nدرد و غم خفگان مصیبت نور له دې نه زیات به شي\n اورم چې رېبار پۀ راستئی مخکښې ريباري نۀ کړي\n\nډېره د بې قدرو زمانه شوه دا افسوس کوم \nدې ټګې دنيا کښې نن هیڅوک مدد ګاري نه کړي\n\nڅه اوشو که نن پروت دے جیلخانه کښې مطهر فدا\n بې د پاک الله نه دبل چا منت زاري نه کړي"},{"instruction":"په مصیبت کښې خپل پردي نه پکارېږي د چا","input":"","output":"دا ډېرې سختې د غم شپې ورځې تېرېږي د چا\n\nخدایه داڅنګه زمانه شوه حبر نبرمه زه \nچې په يارانو ددنيا زړه نه جوړېږي د چا\n\nداسې بې درده ټـــــه زیـاتــه زمـانــه شـوه ولې \nدا مطلبي او فريبي دنيا خوښېږي د چا\n\nزما قسمت کښې به دا غم او تکليفونه وو ډېر\n ليک د تقدیر چرې ورانېږي نه بدلېږي د چا\n\nچې ملاقات به ئې يارانو اختر ګنړلو\n هغه فدا مطهر نن صبا يادېږي د چا"},{"instruction":"تا دیر ظلم اختیار کرو اے بی وفا دنیا","input":"","output":"په ما دې غم انبار کرو اے بی وفا دنیا\n\nستا مخ شو هیله ماته کړه ملادې زما ماته\n ما ډېر په تا اعتبار کرو اے بی وفا دنیا\n\nداستا ظلم به ستایم غداره درته وایم\n عالم دي تارپۀ تار کرواے بی وفا دنیا\n\nدنيا ټکي غدارې لږ ترس اوکړه خونخوارې \nتا غم زما روزگار کرو اے بی وفا دنیا\n\nصادق چې مطهر و ولائق د خطار وو\n په غم د گرفتار کرو اے بی وفا دنیا"},{"instruction":"په چمن راغی نو بهارته به هم راشی که نه","input":"","output":"تازه هر گل شود گلزارته به هم راشی که نه\n\nوائي چمن کښي تراني د خوشحالئی بلبلان\n زما وي غم سره روزگار ته به هم هم راشی که نه\n\nد څوارلسمې سپوږمۍ کړو ګوره روښانه جهان \nپۀ ما حرام دے ستا دیدارته به هم راشی که نه\n\nتوره تیاره ده د هجران زما د زړه په دنیا \nیمه فرقت کښې بې قرار ته به به هم راشې که نه\n\nستا محبت کښي مطهر اور د هجران سوروي \nمشکل خو ډېروي انتظار ته به هم راشی که نه"},{"instruction":"ماته معلوم شو په رښتيا واړه ياران د دې دنيا","input":"","output":"نه پکارېږي مصیبت کښې د ا دوستان د دې دنيا\n\nپه دې يارانو د دنیا به څومره ډېرزه نیاز بدم \nنه خبر برم نه پوهېږم زۀ پۀ سود و زیان ددې دنيا\n\nد دنیا خپل د دنیا یار په دې دنیا پکار راځي\n نه پکارېږي بيا محشر کښې يو انسان د دې دنيا\n\nد مخامخ سترګو خپلوی ده هم دوستي ده هم ياري \nپه زړۀ مې لیک شو دا د غم سوی داستان ددې دنيا\n\nد  مطهر فدا په حال پکار دے نن ورځې افسوس \nپه هیچاور مه شه دا درد و غم خفګان د دې دنيا"},{"instruction":"زما د زړه باغچې ته نن خزان راغلے دے","input":"","output":"په تن د غم د زورہ می لرزان راغلے دے\n\n راغلی نن خزان دے خاص زما په اُمید ونو\n تالا شومه تالا پوره نقصان راغلے دے\n\nهر خوانظر کوم نه وینم یارنه مدد گار\n تنها زما په تن څومره خفگان راغلے دے\n\nزه څومره نیاز بدمه د بې قدروپۀ یارۍ\n دیر ماله تبر ساعت پسی ارمان راغلے دے\n\nقدیانو داسې اووېې هر کلي له ورځو ټول\n نن جبل ته مطهر فدا په ځان راغلے دے"},{"instruction":"هېرې کړه نن اے دل نادانه هغه تېرې زماني د غم","input":"","output":"مه یادوه بس کړه نورې ماته د ا زړۀ ستړې افسانې د غم\n\nياد چې تېر ساعت شي کوم ساعت نو سود آئي لکه مجنون شم \nڅومره تریسکے ډېر غم سختې وې فریادونه اندېښنې د غم\n\nداسې ډېر غـمـونـه تکليفونه عذابونه په چاور مه شه\n لکه زړۀ کښې چې زما وې په فراق کښې اشيانې د غم\n\nد اسې مې شپه ورځې په فرقت کښې فرياد و نه افسوسونه وو\n وائي بلبلان لکه خزان کښې د سوز ډکې ترانې د غم\n\nښه دي نا خبره د عشق درد نه پاک الله دې څوک خبر نه کړي\n ډېريدي خوړلي مطهر پۀ محبت کښي جيلخاني د غم"},{"instruction":"زما د زړۀ دنیا تالا شوه کرد گاره","input":"","output":"نازله څه بلا په ماشوه کرد کاره\n\nما د اسې نه ګنډله چې څنګه شوه را پېښه\n دازند گی زما، تباه شوه کرد کاره\n\nزما په اُمیدونو نن اور اولګېدلو \nروزگار مي نن صبا ژړا شوه کرد کاره\n\nخوږه د میني ډک دوه زړونه جدا نه کړې\n هائے نن مانه جدالیلی شوه کرد کاره\n\nپه حال د مطهر خاونده رحم او کړه\n ډېر غم سره سود از ماشوه کردگاره"},{"instruction":"اے مطلبي دنياستا ژارم فریبونه هیڅ پوهه نه","input":"","output":"شوم په ځان تا سر کړۀ مطلبونه\n\nبې ترسې زۀ دې ډوب کړم افسوس دے پۀ اعتبار\n د هوکې وې سراسر اوس مروړمه لاسونه\n\nتا او کړې دا څه چارې مکارې اے خونخوارې\n تالادې کړل يو دم زما ټول اميدون\n\nزه ستانه چرته پت شم نور توان مې د غم نشته \nانبار دې کړل پۀ ما یو غم نه شل غمونه\n\nفدا مطهر ستانه نن ډېر دے گیله مند \nتې ډېره بې وفاتا جوړ کړل فسادونه"},{"instruction":"نن زماد خُلې نه شوې د سوز و غـم نـعــرې خورې","input":"","output":"بي د پاک الله نه شوې زما ټولې اسرې خورې\n\nدر بغه دیبی قدره زمانه کښې زۀ پیدانہ وے \nنشته قدردان د قدردانو دي ډېر خورې\n\nلاس اچوم سرو زرو ته راشي خاورې لاس ته مې \nپوه نه شوم د چا شولې نن ما پسې خبرې خورې\n\nداز ما قسمت نصیب دے داز ما حالت شولو\n بې وفا قسمت مې کړې په بل طرف دورې خورې\n\nغم د محبت زۀ مطهر فدا تالا کړمه\n ځکه مې دنيا کښې شوې د سوز و غم مصرې خورې"},{"instruction":"تر څو به وي زما د خوګ زړۀ دابي قراري","input":"","output":"ر څو به ترې ولي د وينو د اسې دي جاري\n\nوه ډېره د انصاف مې له دنیا نه تقاضا\n دامطلبي دنيانۀ کړي غريب سره ياري\n\nبي تسرې بې انــصــافـــي بـي وفـا تـګـي دنـيـا \nلوټ ت کرے تالا کرے یم زه نـن سـر اســري\n\nدوه زړونه چې هر څوک جدا کوي از اروي \nازار به هم ضرور شي خلقه د اسې ازاري"},{"instruction":"کړې تېرې تړیسکې پۀ ما هم ستا مینی","input":"","output":"وایه زمانه روگردانه کړې د چاميني\n\nداته يواځې په وطن کښې بې وفا اوختې \nكه وي هم د اسې د څو ورځونن صبا مینې\n\nفي مې د خُلې نه فــريــاد و نهـا اور بلېږي په زړه \nستا په دې زړۀ اثر او نۀ کړو هېڅ زما ميني\n\nزما دې اوسول ارمانونه اميدونه صنم \nراشه اوس کوره حال زما کړمه تالا مینې\n\nزة مطهر فدا به شمه لیونے دغمه \nلکه مجنون چې لېونی کړو د لیلی م مينې"},{"instruction":"په زړۀ انبار شو ډېر خفګان په نن شپه","input":"","output":"دسترګو اوښکي ځي باران په نن شپه\n\nد بېلتون او خوړم خامار په زړګي \nیمه پرېشانه ډېر حيران په نن شپه\n\nپه مانن څومره بېلتون شندے اوکړې \nزما د زړه شولوت ارمان په نن شپه\n\nچې تسلي به پرې کېده د خوګ زړه \nنه وینم زه هغه یاران په نن شپه\n\nد مطهر فدا به دانصیب و و \nچی سرگردانه کرو هجران په نن شپه"},{"instruction":"نن ډېر مې بې اختیاره زړه در زېږي الهى","input":"","output":"زما د زړۀ دنیا جوړ اوزس ورانېږي الهى\n\nبلبل مې د زړه ژاړي چ خزان دے په راتلو\n گلشن د محبت مې تالا کېږي الهى\n\nکل به مې ژوندون شي پۀ فرقت کښې د لیلی\n دا ډېرې تړیسک ه بیا تېرېږي الهـ\n\nیا مر به شم د غم نه یا شم به لیونے \nداغم زما په زړه به نه ځانبري الهى\n\nالله ته رحم او کړې د اساعت مه راولې\n فدا مطهر نور چې نه کړېږي الهی"},{"instruction":"پرېږده چې ژاړمه، ژړا ماته مزه راکوي","input":"","output":"ستم دې کم نۀ کړي اشـنــا مــاتــه مزه راکوي\n\nته که هر څو کوي ستم د غمازانو په خُلې\n زه به دعا کوم دعا ماته مزه راکوي\n\nزه بي قصوره دې نیولے یمہ اور تہ صنم\n چې بې ګناه خورمه سزا ماته مزه راکوي\n\nکیله زمانه ده بی ځایه کیله مند یمه ډېر\n دا اندېښني غم او سودا ماته مزه راکوي\n\nمطهر وائی ستاد حسن اور همېش به نه وي\n ازاد وه مې نن صبـــا مـــاتـــه مـــه راکوي"},{"instruction":"پرېږده چې ژاړم وي ژړا کښې مزه","input":"","output":"وینم د مينې پۀ سود اکښې مزه\n\nلکه چې وي جور و جفا کښې مزه\n نه به وي دومره په وفا کښې مزه\n\nزړه چې راډک شي او ژاړم په چغو \nبس وي هم دغه په دنیا کښې مزه\n\nخوښ د بېلتون په عذابونو یمه\n وي د هجران په هره ساه کښې مزه\n\nکه مطهر مینی لوټلے نہ وے\n نه به ئې وه دومره و بنا کښې مزه"},{"instruction":"ژاړم او سوزېږم د بې ننګوناکر دوسره","input":"","output":"داسې خو هېڅوک نه کړي دنيا کښې هم پردو سره\n\nاور مې پۀ زړۀ بل دے تاو ئې هيڅ هډ و کمېږي نه\n ځي مې اوس د خولې نۀ شنې لوخړې اسوېلو سره\n\nهیڅ نیولے ځائے نخ دے د عمر خفګانونو مې\n پرېږده چې مې زړۀ او چوي د غم ډکو سلګو سره\n\nپرېږده چې سر دوه نيمه د سوخته پۀ ډغرو کړم\n هیڅ پکار مې ژوند نۀ دے دې ډېرو اندېښنو سره\n\nکړي نه دي چاد مطهر فداد غم قدر\n خدائے دی څوک اشنانه کړي بي پته معشوقو سره"},{"instruction":"مجنون د بیابان شوم داستا په محبت کښي","input":"","output":"ډېر غم کښې سرګردان شوم د استا په محبت کښي\n\nمانه منل چا وئيل چې محبت کښې وي ټول غم غم \nزه ښکاره ډېر خفګان شوم د استا پۀ محبت کښي\n\nدرد مند محبت پورې به ما کړله خندا \nدرد منده پۀ خپل ځان شوم د استا پۀ محبت کښې\n\nچاوی که عاشق مري خو پرې څوک نه کړي دلسوزي\n اے بی وفا حیران شوم داستا پۀ محبت کښې\n\nفدا مطهر وائي چې سور اور دے محبت\n ھائے دہر زه په لرزان شوم د استا په محبت کښې"},{"instruction":"تا چې ماته داسې اووی واخله نور مانه لاسونه","input":"","output":"زه گیله نه کوم نوره حاصل ستادې شي مرادونه\n\nمناسب خو د اسې نه وو لکه څنګه چې تا اووي\n او ته څومره بې وفا وې چې دې راکړل جوابونه\n\nهېڅ د پت او نه پاللـو هــائـے بـي قدره زمانه شوه\n ماته مخکښې مخکښې کېږي ستا د هوکې او فرېبونه\n\nتا زمادمینی قدر هډو کړے چرته نۀ دے\n ستا تر اوسه نور څۀ خیال دے ما عبث تېر کړل غمونه\n\nدر بغه ستاد فریب دام کښي مطهر گرفتار نه وی\n اوس کوي دي ،افسوسونه ارمانونه، فریادونه"},{"instruction":"اے لیلی ته څه غم مه کړه ستاد غم د پاره زه یم","input":"","output":"ستاد غم دپاره زه یم ستاد غم د پاره زه یم\n\nستاد غم درانه پند و نه زه اور شم فکر مه کړه\n تا به غم له زه ورنه کړم که هر څو بې کاره زه یم\n\nپه دې ډېر زۀ خوشحالېږم چې چې ستا غم کښې سرګرد ان يم\n خوش قسمت یم چې ستا غم کښې د اسې بې قراره زه یم\n\nغم به هغه زما غم وي چې زه تا په غم کښې وینم\n ته ټول غم شاته گزار کړه چې غم خوار د پاره زه یم"},{"instruction":"زه خو ډېر او ژړېدمه ، ژړوې مې خدايه ولي","input":"","output":"چې هم داسې نه کړېږم، کړوې مې خداويه ولي\n\nکه لائق د رحم نه یم هېڅ په ما کښې لیاقت نه وي\n بيا مې زړه له صبر ورکړې دردوې مې خد ايه ولې\n\nنن چې څه په ماتېرېږي هغه ټول تا ته معلوم دي\n ته قادر مشکل آسان ئې رنځوې مې خد ايه ولې\n\nستاد رحم څه حد نشته څۀ پۀ ما خو به کم نه شي\n ته رحیم کریم یادېږې رنځوې مې خدايـه ولـي"},{"instruction":"یا الهی زما د زړه نه دا ډېر غم لرې کړه","input":"","output":"دا اندېښنې او سوداګانې او تور تم لرې کړې\n\nخدايه ته ورکړې دې درد مند زړه له مي صبر و ارام \nجنښان په ما باندې تور تم شو د اتور تم لرې کړې\n\nخدایه زۀ هېڅ نه غواړم تا نه بس تو به ده زما \nربه زما د زړه نه داد غم لړم لرې کړې\n\nچې د اسې سختې تېروم روستو مې سوزي ارمان\n نو اوس زما د زړه نه ته خيال د صنم لري کړه"},{"instruction":"د چانه طمع دوفانه کوم","input":"","output":"دا اندېښنې غم او سودانه کوم\n\nبس کره بلنې په غمزو مه کوه\n زۀ محبت پوری خندانه کوم\n\nزما یقین ته زولني ما چوه \nگمان په تازه دلیلی نه کوم\n\nوہ خو شیرینه دوفا مېرمنه \nليون د بلې نن صبــانه کــوم\n\nد فریب دام کښي گرفتار مې نه کړې\n و اوره زه هېڅ اعتبار په تانه کوم\n\nزه مطهر ځان له خوشحاله یمه\n د بې وفا مینی زه پروانه کوم"},{"instruction":"ته چرته ئې چې اوس مې و اورې فرياد ونه ليلى","input":"","output":"حرام په ما دې کړل د شپې ورځې خوبونه لیلی\n\nخم رګو دې په زړه باندې ویشتلي يمه\n او مي کنده په تار د زلفو پرهرونه لیلی\n\nزما خو زړه درپسې چوي نن د خفګانه صنم\n راشه په زړه کېږده زما دواړه لاسونه لیلی\n\nد خدائې د پاره هېر مې نۀ کړې لېونی به شمه \nبې وفانه شې داکوم درته سوالونه لیلی\n\nورانه ویجاړه شاړه نه کړې داد مينې دنیا\n بلې دنيا کښې د اسې نشته دی خوندونه لیلی\n\nورکړه محبوبې مطهر له ځائې په خپل زړۀ کښې تـه\n چې پۀ زړۀ يو نه سي دنيا نه ارمانونه لیلی"},{"instruction":"ماوي اباد بې مې د مینې گلستان پاتې شي","input":"","output":"خوستاد لاسه به برباد خوشی میدان پاتې شي\n\nچې څومره غواړي دې زړۀ هومره ډېر ظلمونه کوه\n ستا به ارمان وي که په زړه دې دا ارمان پاتې شي\n\nلیلی د عشق په باغ کښې بوټي د وفاكرلي \nنو وایه ستا به څۀ یادگار په دي جهان پاتي شي\n\nپرېږده چې وي زما په زړه ستا دستم داغونه\n چې مې دنيا ته د حسرت نه ډک ديوان پاتې شي\n\nڅومره خوندونه کړي قربان د عشق درد و نو نه شم\n یمه خوشحال په دې حال که جاودان پاتې شي\n\nزۀ مطهر دې بې وفا یاد په جهان نه شمه\n بي وفائي ته هم دي ستا حبران جهان پاتي شي"},{"instruction":"خدایه زه اوسوم چې خپل یار نه وینم","input":"","output":"زه د خپل سوي زړه قرار نه وينم\n\nڅومره سختی زه د هجران تبروم\n يو په دې غم کښې مدد گار نه وینم\n\nد زړه باغچه زما تالا کړه خزان\n آب و هواد نوبهــــار نــــــه ويــنـم\n\nاشناز ما هد و پرواه نه کوي\nداسی د هیچا نصیب خوار نه وینم\n\nزه مطهر فدا ډېر اوژاړمه\nچی په دنیا کښي و فادار نه وینم"},{"instruction":"انبار زما په سر د جانان غم غم دے","input":"","output":"روان مې لۀ چشمانو خلقه نم نم دے\n\nدا خوار نصیب زما دے ورته زه یمه حبران\n پوهېږم چې نصيب زما ډیر کم کم دے\n\nسوز برم دم په دم خلقه په اور زۀ د هجران\n رنرا جهان په ما باندې تور تم تم دے\n\nکوم د زړه له درده فریادونه همیشه \nوالله چی تنگ زمانه داخپل چم چم دے\n\nجانانه مهربانه شه درب دپاره ته\nستا غم پۀ مطهر فدا هر دم دم دے"},{"instruction":"د رب د پاره يو ځل راشـه پــه پــرسـان اے لیلی","input":"","output":"زه دیوانه شومه ډېر غم کښې د هجران ای لیلی\n\nستا محبت کښې مې دا حال شولو اے بی وفا جانانه\n لکه دیوانه گرزم اوس په بیابان اے لیلی\n\nزمانه لاړه خوشحالي او هم سیالونو کښې سيالي \nپکار دے ډېر رحم زما په حال پریشان اے لیلی\n\nڅه پروانشته که زه مړ شم د استا محبت کښې \nوي عاشقۍ کښې مال و سر دواړه قربان اے لیلی\n\nی مطهر فدا به هم له دې دنیا نه په ارمان \nتلي دنيانه عاشقان دي په ارمان اے لیلی"},{"instruction":"نن بي اوره سوزېږم اے بی وفا نگاره","input":"","output":"تر څو به زۀ کر ہم اے بی وفا نگاره\n\nاے بی وفا نگاره نـن راشـه رب د پاره\n دیدن ته ظهیر پرم، اے بی وفا نگاره\n\nداستا په محبت کښې زه اوسو مه فرقت کښي\n مجنون هسې ګرزېږم اے بی وفا نگاره\n\nد او امي وره جـانـانـه تـه شمع زه پروانه\n زه دم په دم زار برم اے بی وفا نگاره\n\nفدا مطهر ستادے چې تا باندې شہدادے\n اشنا دې زۀ یاد ہرم اے بی وفا نگاره"},{"instruction":"ستا محبت حبت کښې نن دغم نن د غمه زنکدن دے زما","input":"","output":"ستا انتظار دے راشه روح نن په رفتن دے زما\n\nزړۀ مې سورے وینې ترې څاڅي نه جوړېږمه زه \nراشه که ګورې سور په وینو ټول بدن دے زما\n\nدزړۀ اميد مي شو برباد نور مې دنيا کښې څه دي \nزما دنیا نه په ارمان روستے دیدن دے زما\n\nداخو ټول ستاد عشق سبب دے اے دلبرہ زما\n چې درنگ ساعت له تہارے د کور کفن دے زما\n\nزه مطهر فدا غریب ژوندی به پاتی نه شم\n انبار چې ستا د مینې غم نن په کردن دے زما"},{"instruction":"اخر به وران شي دا بازار د دنيا","input":"","output":"څله نازېري خريدارد دنیا\n\nخزان به درنگ سـاعـت لــه د اسې راشي\n چې به تالا کړي دا ګلزارد دنیا\n\nکړې نادانانو پرې مانړئی آبادي\n نه به وي ټول عمر رفتار د دنيا\n\nلۀ دې دنيانه مطلب نیک عمل دے\n عبث دي نور واړه روزګار د دنیا\n\nچې مطهر داغفلت کښې ګرځي\n کړي ځان خبره په اسرار د دنیا"},{"instruction":"امید زما برباد شو ځي روح مي د خفګانه","input":"","output":"أف داز ما نصیب شوزه ډېریمه حېرانه\n\nشین پۀ بیوفا ووم اوس د از ما سزاده \nاوس پرېږدۍ چې زه لاړ شم زړۀ چودې له دنیا نه\n\nزما په داسې غم کښې هیڅوک نه شو پکار \nجدا شو ټول زمانه که خپل وو که بیگانه\n\nلائق درحم ډېر ووم خو ډېر اوشو ظلمونه\n ښکاره به شی دنیا ته زما ټوله افسانه\n\nزه ډېر د زمانې نه مخلوقه گله مندیم \nچې نن مطهر ستاني دابي درده بې وفا زمانه"},{"instruction":"مانه چې جدا شولې وايه زما د کوم قصور","input":"","output":"داسي چې نا اشنا شولي و ايه زما دی کوم قصير ے\n\nرادي کړو نن جواب پۀ څۀ، او دې کړو شتاب په څه\n خوښ چې جداله ما شولې وايه زما دې کوم قصور\n\nوايه زما قصور څه وو دارټ جواب ضرور څه وو\n دا په لمسون د چا شولي و ايه زما دی کوم قصور\n\nما خوداوئیل زما به ئې ته ټوله وفا به ئي\n ته چې نن بي وفا شولې وايه زما دے کوم قصور\n\nزه مطهر خوستا وو مه ستانه فدافداوومه\n ماته چې ته بلا شولي و ايه زما دی کوم قصور"},{"instruction":"د سوي زړۀ دوائي","input":"","output":"جانانه ته زمائی\n\nته كل زۀ دي بلبل يــم\n ته ښکلي محبوبائی\n\nته كل زۀ دې بلبل يم\n جانانه ته زمائی\n\nته شمع زه پروانه په دې\n کښې به څه وائي\n\nته شمع زه پروانه\n جانانه ته زمائی\n\nزه ستا نه به زار پږم \nهر څو که بې وفائي\n\nزه ستانه به زارېږم \nجـانـانـه تـه زمـائي\n\nزه ستـــــاتـــم مطهرة \nته ټول وفـا وفـــائي\n\nزه ستایم مطهره \nجانانــه تــه زمـائي"},{"instruction":"څوک چې وي عاشق په رښتيا عشق کښې به ديوانه وي","input":"","output":"نشته دے عشق له راحــت غــم کښې سرګردانه وي\n\nپوهه چې وي هر څوک په اسرار عشق کښې وې ډېر خوند مزه \nوائي چې څوک بد په عاشق ډېر هغه نادانه وي\n\nلویه مرتبه ده عاشقئی کښې که څوک دا بیا مومي\n کم وي پۀ قسمت چې دې رتبې نه رو ګرد انه وي\n\nنشته دے پرواہ کۀ محبت کښې وي خواری زما\n را به شی راحت پۀ ما الله ته چي مهربانه وي\n\nخدائي چي مطهرد محبت سره اشنا کړلو \nغم نه یک اشعار لیکی مخلوق ورته حيرانه وي"},{"instruction":"بي دياره زندګاني خـدائـيـگو چه سور اور دے","input":"","output":"شوه جداني ډېـره گــرانــه غـم پـه مـا نـن زور دے\n\nورشه اے باد صبا جانان می کړه خبر په حال\n وایه چی عاشق غریب دې نن مرے د کور دے\n\nدازما اُمید چې به یو ځل زۀ دیدن او کړمه\n پاتی شو دیدن زمانه حال زما اوس نور دے\n\nکوم به ښۀ ساعت وي چي حضور شی ځنکدن کښي مي\n دا اُمید که پاتی شو بیاروستو مې مخ تور دے\n\nڅوک چې بندي پۀ عشق کښې بيا نه شي اميد پوره\n وائي مطهر فدا چې دا خو لوئے پیغور دے"},{"instruction":"هر خواته چې زه ګورم هغه یار نشته دی","input":"","output":"ارمان ئې د دیدن کرمه دیدار نشته دی\n\nحیران شي چي جمال ته د جهان معشوقي دي\n قربان مې مال و سر شه ترې انکار نشته دی\n\nنصیب مې پۀ ټول عمر کښې يو ځل نه شو دیدار\n زه اوسومه فریاد کرمه انگار نشته دی\n\nهيچرې بۀ زۀ پرې نه کړم د يار خوږه ياري\n بغیر د عاشقی نه ښه روزگار نشته دی\n\nدازۀ مطهر غواړم د دلبر مهرباني \nدنیا کښي بل زمانه خوار وزار نشته"},{"instruction":"جوړ شو مجنون زمانه خاص د يار هجران کښي","input":"","output":"اوس کۀ مې څوک ګوري شو مقام مې بيابان کښې\n\nد از ما اُمید وو چې دیدن به یو ځل او کړمه\n ګران چې شو دیدن د اشنا پاتې شوم ارمان کښې\n\nنن هغه دلبر خبر کړي يا ربه زما په حال \nشي که مهربان په مانن ډېریمه خفګان کښي\n\nتا چې کړم شہدا الهی زه په دېر جمال دیار \nنشته ستا دیدار ولې چې اوسومه نيران کښې\n\nاو کړه ته زما په دې حال یا الهی در کرم\n نشته دے غمژن زمانه خدايه نن زمان کښې"},{"instruction":"ـورشه بادِ صبا تر خپل یاره زما","input":"","output":"ډېر پرې و ايه سلام رب د پاره زما\n\nها پرون و و اخترزۀ ډېر ډېر ژړېدم \nسوزېد و غمژن زړه بې انگاره زما\n\nکاش که دې زه پرون در کښې پروت وم صنم\n څومره ډېردا قسمت دے بیکاره زما\n\nبادشاهي ده چې ناست وي څوک په څنګ کښې د تار\nھائے سلگنی و هي نن زړه بې واره زما"},{"instruction":"زرگیه ژاړه ژاړه په ژړا تسلي کېږي","input":"","output":"شان ستر په ژړا کړه په ژړا به غم کمېږي\n\nانبار په تا غمونه دي نن اوژاړه ډېر ډېر\n شي خلاص به د ډېر غمه څه راحت پرې حاصلېږي\n\nدنیا کښي د هر غم نه زیات د هجر غم کنره\n داغم په چاور مه شه لیونو په شان ګرځېږي\n\nعاشق چې تل ژړا کړه معشوقې کوي خندا \nبې د درد مندو په حالت کله پوهېږي\n\nاسیر دے محبت کښي مطهر فدا غريب \nژړېږي ډېر کړېږي چې نۀ مري نۀ پاتې کېږي"},{"instruction":"ما چې یاریار کنړ لو یار نه وو غدار اوختو","input":"","output":"راکړو ګزار ئې په زړه پټ هغه ښامار اوختو\n\nزما چې طمع دوفاتری نه کېدله مدام\n هغه اُمید زما عبث و و جفا کار اوختو\n\nیار په اعتباریمه و هلی ګیله پره مې شي\n ما وې ګلاب دے خو افسوس ګل د انار اوختو\n\nد ظلم زور کبر غرور به شي زوال د صنم\n که ورپسې زما د خوک زړه نه از ار اوختو\n\nزه مطهر فدا غریب چی غمژن گرزمه تل\n زما قسمت کښې دے غم غم نصیب مې خوار اوختو"},{"instruction":"د بېلتانه د لاسه ډېر عالم خفګان کښې ګرځي","input":"","output":"کوي هم د اسې فریادونه چې هجران کښې ګرځي\n\nمشکل وصال دے ھائے افسوس په لوئي قسمت شي مندے\n مره عاشقان دي په ارمان ژوندي ارمان کښې ګرځي\n\nراغی خبر د اسې لیلی ته چې شو قبس لہونے\n ستا محبت کښی شو مجنون پۀ بیابان کښي ګرځي\n\nتازه گلزارد محبت شود فرهاد په وینو\n چې څوک عاشق شي بيا ژوندي څنګه جهان کښې ګرځي\n\nنشته راحت پۀ محبت کښې د امنلي دي ما\n ځکه فدا مطهر بی یاره نبران کښې گرځي"},{"instruction":"نن بیا د رب د پاره ای جانانه راشه راشه","input":"","output":"ژوندون شو غم زما بغیر له تانه راشه راشه\n\nداستا په محبت کښې مې دا حال شو دلربا\n ډېر غم لکه مجنون کړمه دیوانه راشه راشه\n\nاخستي ستا په سر می تهمتونه دي ليلى\n زما خو په دې حال شه مهربانه راشه راشه\n\nکه ستانه وي په ما باندې د مينې خيال صنم \nآخر خوبه زۀ مړ شم د خفګانه راشه راشه\n\nفدا مطهر واني مه کوه نور ظلم و زور\n یم تا پۀ دي جمال سوے پروانه راشه راشه"},{"instruction":"د زړه زخمونه مې تازه شود بهــار ســـره","input":"","output":"بلبلانو مشغولا شوه د گلزار سره\n\nدي خوش قسمته بلبلان کوي دیدن د ګلو\n ه شو نصیب زما وصال چری دپاره سره\n\nماته خزان او بهار پوري څه تپوس مه کوی\n زم عادت شود بیلتو د سور انگاره سره\n\nد مطهر فدا غریب دے حال دکتو \nچي شو مصروف د محبت سوی روزگاره سره"},{"instruction":"زړۀ مې موړ شو د دې د هر د یارانو د يارۍ نه","input":"","output":"چرته لاړ شم چرته پټ شم د ټګانو د يارۍ نه\n\nوي د دې زمانې يار په خُلۀ خوک په زړۀ خامار\n امان راکری کرد کاره د ټګانو د یاری نه\n\nنشته نن ورځې یاران که زه کورم په جهان\n ساتی ځان مطلبی یاره د خوارانو د یارۍ نه\n\nمطهر فدا ژړېږي تل په غم به ککړېږي \nچي نه اوړي بد نصیبه د خوبانو د یارۍ نه"},{"instruction":"اے عشقه نامراده عاشقان دې په لرزان کره","input":"","output":"مجنون غوندې ډېر خلق دې لېني د بیابان کړه\n\nاے عشقه په چا ورمه شي فرهاد شوراته یاد\n بي ترسه ترس دي نشته مخلوقات د شهیدان کره\n\nپه حال دعاشقانو ډېر راځي ماله افسوس\n رخصت دې ډېر زړۀ چاودی له دنیا نه په ارمان کړه\n\nخوشحاله زۀ مطهر فدابه نه شم په دنیا\n تالا ج چی امېدونه د زړګي زما خزان خره"},{"instruction":"زړۀ مې پړق چوي د خفګانه نۀ پوهېږم چې د اولي","input":"","output":"ان جهان شو هېـر زمـا نـه نه پوهېږم چې د اولې\n\nد ډېر غم چې په ما زور شو، په وجود مې پورې اور شو\n چې زۀ سوزم بې نېرانه نه پوهېږم چې دا ولې\n\nچی جهان راته تور تم شو، حواله راته دېر غم شو \nچې ډېر شومه سرګردانه نه پوهېږم چې د اولې\n\nچي مي زړه د اسی خاموش دے ، په فکرونو کښي بي هوش دے\n څه چل اوشو ناگهانه نه پوهېږم چې د اولي\n\nدا په خوب کښی زۀ خواب وینم که په ویښه عزاب ویبنم\n زه په دوه کښې يم حېرانه نه پوهېږم چې د اولې\n\nدا جادو دے کہ منتر دے، څه اثر یا بد نظر دے \nرنگ مې زيړ زيات له زعفرانه نه پوهېږم چې د اولې"},{"instruction":"داد عمر عمر غم دے کۀ د څو ورځو ور هم دے","input":"","output":"په دې ژوند يمه ستومانه نه پوهېږم چې د اولې\n\nیا به زه لہونے کیرم یا خو مرم نه پاتې کېږم \nکه دازما د زړه سوداده نه پوهېږم چې د اولي\n\nدادرد ناکه افسانه ده ، د حسرت يو نشانه ده\n زه مجبوریم دیانه نه پوهېږم چې داولی\n\nدایو رنګ د زمانی دے، دایو ننگ د زمانې دے\n حسرتونه دي بي شانه نه پوهېږم چي د اولي\n\nیا به سرشی ،امیدونه یا به سوزي ارمانونه\n گیله نه کرم د بل چانه نه پوهېږم چي د اولي\n\nد تقدیر نه څه کیله ده ، دا یو خاص مقابله ده \nهر څه او شول د خطا نه نه پوهېږم چې دا ولې\n\nمطهر څه له ارمان کړې چې افسوس ارمان ارمان کرې\n داد نیاده دارمانه نه پوهېږم چې د اولي"},{"instruction":"په انتظار انتظار سترګې مې شوې سرې د غمـه","input":"","output":"او کړې ديدن پسې نن ما ډېرې پېرې د غمه\n\nزه څه خبر ووم چی په عشق کښې به غمونه وي ډېر\n خدایه کومه څومره ډېرې شوګيرې د غمه\n\nهیڅ ئي علاج کولے نه شم خدایـه او کـرمـه څـه \nو محبت کښې زړه زما ذرې ذرې د غمه\n\nماد وفا أميـد كــولــو شـو عـبـث مـي أميد\n لکه مجنون د بېلتانه و هم نعرې د غمه\n\nعالم په ما باندی کمان د شعاری کوي ډېر\n زه مطهر فدالیکـلـم سـوي مـصرعې د غمه"},{"instruction":"اول د محبت نه چې انکار زمـــادی","input":"","output":"نصیب چې زه مـنـیـن کـړمه چې یـار زما دے\n\nدیار پۀ محبت کښې شوم د هر چاه خندا \nافسوس چې بیا په مسته خو دلدار زما دے\n\nدا دوه ورځې ژوندون دے صائې به دے دا فاني \nنصیب خو چې دا دوه ورځې ديدار زما دے\n\nفریاد یوسمه چاله چې شي يار زما نصیب\n زما به بیا څه غم و که غم خوار زما دے\n\nنصیب قسمت ذلیل کرمه دازه مطهر دبر \nد سیال سره به سیال ووم که اختیار زما دے"},{"instruction":"خدایه فریاد کړمه ډېر مې خفګان دے","input":"","output":"انبار زما په سرن نن غم د هجران دے\n\nبغیر دیاره ژوندون څۀ مې پکار نه دی\n د یار دیدن مې خدايه زما ارمان دے\n\nخدایه پېدادې کړمه زۀ ډېر غریب په دنیا\n ځکه دیدن د اشنا راته ډیر ګران دے\n\nسن زما د جانان خور په جهان دے\n صفت د جانان داټول جهان دے سر\n\nزه مطهر فدایم قربان قربان پۀ جانان\n په نه وینم سیال چرته شاه خوبان دے"},{"instruction":"زه چې شوم شہدا په جانان ژوند زما برباد شو","input":"","output":"عاشقی تالا خرمه زۀ ورک زما بنیاد شو\n\nعاشقی خو ګرانه ده د مال و سر تاوان دے \nوایه کوم عاشق په عاشقئی کښي نن دلشاد شو\n\nسوزي پروانه په شمع داد عشق حال دے \nغم نه دا زخمي جگر بلبل کله آزاد شو\n\nتلي له دنيانه عاشقان دي په ارمان سره\n حال د قلندرد میرا جال می هم رایاد شو\n\nزه که شم قربان دیار نه دافخر کنیم به زه\n وائي مطهر که می حاصل د زړګي مراد شو"},{"instruction":"یم ستا په عشق کښې سرګرد انه ، اے سرداره یاره","input":"","output":"ستا محبت کښې یم دیوانه ای سرداره یاره\n\nفرياد زماوي دلبر تل مې سوداوي دلبر\n جدائي ستا شوه ډېره کرانه ای سرداره یاره\n\nارمان ارمان کومه غم د هجران کومه\n زړۀ نۀ صبر ېږي بې لتانه ، اے سرداره یاره\n\nستا په جمال یم شیدا پۀ زړۀ حلالیم شہدا\n مثال دي نشته دلبر جانه ای سرداره یاره\n\nزۀ مطهر فدایم صادق عاشق په تایم \nنن خوپه ماشه مهربانه ای سرداره یاره"},{"instruction":"تابیا په کوم قصور کړمه د ځانه جدانن","input":"","output":"سوزي زما زخمي ځیګر ستا په جفانن\n\nد رب د پاره راشه لږ مې واخله ته خبر\n بیمار د غمه پروت یمه که راوړې دوانن\n\nاميد مي نشته نور چې زه به پاتې شم ژوندی \nمعلومه شوه دامـاته چې مې راغله قضا نن\n\nروان به شم زړۀ چاودی له دنیا نه په ارمان \nتا هیڅ نظر اونه کړوپه ما بهر خدانن\n\nداچا کہے دے ظلم په فدا مطهرنن\n چې وژني هغه ځان ګوره د غم په ژړانن"},{"instruction":"يا الهى غم کښې زړۀ خو ګېږي مي","input":"","output":"ډېر هغه جانان پۀ زړۀ ورېږي مې\n\nډېر ئې د دیدن زۀ ارماني يمه\n بوځې ما جانان له ډېر يادېږي م\n\nيا الهى ته مي فرياد واورې نن \nدرد و غم کښې شپې ورځې تېرېږي مې\n\nخدایه مادیاد در خادم کړي ته\n دا اُمید نن ډېر له تا نه کېږي مې\n\nدبرزه مطهر فدا چې ژاړمه\n جان و دل جانان پسې زېرېږي مي"},{"instruction":"قربان شه هم د خپل یاره سر و مال زما","input":"","output":"لېرېږي د جانان چرته د اسپین جمال زما\n\nکوم د زړه د درده فریادونه همیشه\n نن څوک به کړي خبر صنم په داسې حال زما\n\nور کہے رب جمال دے سیال ئې نشته په جهان\n نصيب کړې د اشنار به داخور وصال زما\n\nرځېږم د بېلتون د لاسه زه نن در په در\n والله چې د مجنون غوندي نن دے مثال زما\n\nخاونده کړې نصیب د مطهر فدا دیدن \nشپه ورځې ستا په در کښې هم د ا يو سوال زما"},{"instruction":"زړګيه ته چې ماته داسې فریادونه کوي","input":"","output":"مابه په غم کښې ګرفتار چې ډېر غمونه کوي\n\nستا اندېښنو غمونو څومره ناقراره کړمه \nزۀ چې د اسې شپه ورځې آهونه افسوسونه کوې\n\nاو دې ويستم د پردو خپلود سیالئي زړګيه \nکم بخته صبر شه زياتي به ارمانونه کوي\n\nیو ورځ به او خورې ګزارونه بې حد ښۀ په چړو\n چې چرته نه غرض ته هلته غرضونه کوي\n\nزۀ مطهر فدا به ستاد لاسه خورم تکړې \nچي عقل هوش لتا نه لاړو فریادونه کوي"},{"instruction":"مبارک دې شه جانانه زه ستا یم ته زمانی","input":"","output":"محبت کښې مې پرېشانه زه ستایم ته زمانی\n\nاے زما په غم غمژنه ډېر په زړه باندې دردمنه \nپه ډېر غم کښې مې ديوانه زه ستایم ته زماني\n\nبس دے پر ہدہ نور غمونه کړه د رب نه اميدونه\n کړي دا کرانه به اسانه زه ستایم ته زمانی\n\nدیوبل نه به زارېږو په هیڅ غم به نه پوهېږو \nهیڅ غم مه کوه جانانه زه ستایم ته زمانی\n\nمطهره زما سیال ئې چې عاشق مې د جمال نې\n خدائې په تاشه مهربانه زه ستایم ته زمانی"},{"instruction":"زه اورم چې دلبـر زمـــا بـــي وفـا دے","input":"","output":"وفا به اونه کړي یقین داز مادے\n\nداکوم یو قصور دے زماد طرف نه\n خوښ هغه یار نن زمانه جدا دے چې\n\nامبد د وفامې بدل په جفاشو\n زه هېڅ پوئې نه یم چې شرارت د چا دے\n\nزمایار ته ریباره داسې اووايه\n چې يار بې له تانه په ژوند نارضا دے\n\nفدا مطهر ستا په عشق کښې کړېږي\n که مړ شود غم نه نو تاوان په تا دے"},{"instruction":"اے صنم بهر خدا ته راشه نن","input":"","output":"پرېده نور جور و جفاته راشه تن\n\nستا په عشق کښې ډېر خطرناک یم بیمار \nنه کړې هېڅ پرواز ما ته راشه نن\n\nمر به شمه آخر د ډېره غمه نه\n راوړه ياره نن دوا ته راشه نن\n\nژاړي مطهر فدا ډېر تا پسې \nګرځې نې به تر څو جدا ته راشه نن"},{"instruction":"او کره کرم زما په غم پر ہدہ جفائی اے صنم","input":"","output":"یمه بیمارزهٔ ناقرار راوړه دوائي اے صنم\n\nبهر خدااے دلربا ر اوړه د وصال دې زر دوا \nمرمه په غم کښې نن صبا راغله قضا می اے صنم\n\nغم دې پۀ ما امبار دے هجر دې سور انگار دے\n ظلم دې ډېر اختیار دے دا خو نۀ ښائی اے صنم\n\nستا عشق کښی پائمال شومه څنګه په بد حال شومه \nتبر له سر و مال شومه او کړه وفائي اے صنم\n\nزۀ مطهر ارمان ارمان کړمه ډېر افسوس خفګان کړمه\n دېر دې رسوا هجران کړمه اوسوم جدائي اے صنم"},{"instruction":"ای دهند چشتي ځوانه خواجه صاحب سلطانه","input":"","output":"نیازبین د پاک ،سبحانه خواجه صاحب سلطانه\n\nټول هند په تا گلزار دے اجمیر کښې دې دربار دے\n تیري دې کړې روښانه خواجه صاحب سلطانه\n\nته نمسے د پاک رسول ئي پۀ در درب قبول ئې \nپه نسب لوئی خاندانه خواجه صاحب سلطانه\n\nچې ستاد در ملنگ شي، هغه په دعا رنګ شي \nځي درنه شادانه خواجه صاحب سلطانه\n\nمطهر فداكة ،در شي چې ستا پرې لږ نظر شي\n خلاص به د خفګانه خواجه صاحب سلطانه"},{"instruction":"اے صنم نور محبت زما پریده پریده","input":"","output":"بس که نور درد و غم او ژړا پریده پریده\n\nبس که لاس واخله نور محبت نه زما\n خیال د یارۍ زما بی وفا پریده پریده\n\nخاص لتا ، لتا زما وو قربان سر و مال\n بې وفا وې صنم بس که ما پریده پریده"},{"instruction":"څوک وائي چې ډېرې مزې دي محبت کښي","input":"","output":"دروغ دي صفا و ایم ډېر غم دے پۀ الفت کښی\n\nیود غم نه نور څه حاصل به په لاس نه شی\n ژوندون که څوک تباه کړي د مینې پۀ خدمت کښې\n\nدنیا کښې يمه ډېر زه واقف د محبت نه\n تهمت او مصيبت وي عاشق نۀ وي راحت کښې\n\nبي دردهه بي قدره بی ننګه زمانه شوه\n هیڅ بوئې د وفا نشته د خلقو طبعي کښي\n\nغریبه مطهره هیچانه گیلی مه کړه \nغمونه تکلیفونه داستا وو په قسمت کښې"},{"instruction":"يادېږي زما ډېرې ستا تور سترګي","input":"","output":"کړې سرې درپسې مې ژړا تورې سترګې\n\nمړي چې نۀ شي هيچرې پۀ دیدن ستا \nړندې ې دي د اسې بينا تورې سترګې\n\nلوہے سپیلنے شم ستا ستر کو نہ بار بار\n خوږې ډېرې ستا دي ستا تورې سترګې\n\nحسینان د دنیا هم ستا حسن ستائي \nاثر لري داسې د چاتورې سترګـ\n\nفدا مطهر مړ شه ستا محبت کښې\n چې نه وينې بيا بې وفاتوري سترګې"},{"instruction":"په ژړا به درته وایم په ژړا به درته وایم","input":"","output":"که زه ستا قبر ته راشم بی وفا به درته وایم\n\nتاخو راکړې وعدې وې چې زۀ ستـايـم ته زمانې\n ته خو ډېره بې وفا وې د اصفا به درته وایم\n\nښه ده ستا چې د ارضا وه زۀ پۀ خپل حال به صابر شم \nهېڅ انصاف دې کړے نۀ دے کبریا به درته و ایم\n\nما خود اسی درته وې به چې لوئې غم به ځان ته جوړ کړې\n تا زما هیڅ نه منله زه هم دا به درته وایم\n\nمطهر فدا غريب دي بی گناه جبل ته روان کړو\n چې کړېږي ستا د لاسه په عقبا به درته وایم"},{"instruction":"زلفي دي  پر   سپين   مخ   اوېزاني  دي","input":"","output":"پيغلي    ميخانو    ته    را   رواني    دي\n\nښه يې په خوله موړ کړم . بيا يې  وويل\nښځي     تر    سړيو       مهرباني      دي\n\nخير دئ . که دي شونډي سرې کافري دي\nسترګي خو دي   دواړي   مسلماني  دي\n\nااخ ! د تور لاهور پر چوک . دا څه اورم؟\nواخلۍ !!     کابلۍ   جامې   ارزاني  دي\n\nنه  نه  .  دا   به  موږ  بدرنګه  شوي  يو؟ \nنه  نه .   ائينې     راسره     وراني    دي\n\nيه لمني !!  هر  داغ   يې   سمبال    ساته\nاوښکي  مي  بيخي   راباندي  ګراني  دي\n\nڅړيکي  مي   لنګيږي   په  زخمونو  کي\nمالګي   د  پټۍ  په  نوم   پښېماني  دي\n\nاې !! باسطه !! خلګ خو پر ځائ  پرېږده \nورځي  او  شپې  هم   راته  حيراني  دي"},{"instruction":"پۀ وجود كې لكه ساه مې ګرځولى","input":"","output":"راسره وى تۀ پۀ شاه مې ګرځولى\n\n بې خطره مې د ګوتې وى نېولې\nځان سره لور د حوا مې ګرځولى\n\nډېر بۀ ښه وه كۀ يى پلار سره نوكر واى\nلاس نيولى هر وخت دا مې ګرځولى\n\nتا د شپې سفر كولى پۀ تيارۀ كې\n تا پسې هر خوا رڼا مې ګرځولى\n\nځلميتوب خو لېونتوب دى ټول عالمه\nزۀ وړوكى واى بابا مې ګرځولى\n\n دا پښتون حسن پرست زړۀ راته وائي\nخكلي ټول د پښتونخواه مې ګرځولى\n\nدې سپرلو بۀ مې كولى منتونه\nكۀ نظر كې ستا ښكلا مې ګرځولى\n\nكاش چې زۀ ستا كور ودانه وى صنمه\nماشومان پۀ غېږه ستا مې ګرځولى"},{"instruction":"ولاړ يم مخته تلے نشم لـــــــــــــۀ ډاره اجنبي يم","input":"","output":"د ورانې دنيـــــــاګۍ ړنګـــــــــه بازاره اجنبي يم\n\nدا ښار لکـــــه بَابُلْ دے نمروديان  پکښې اوسيږي\nلارښــــــوده! راتـــــــــه ښايه سمه لاره اجنبي يم\n\nاے مسته! مسته مسته د شـــــــرابو قيصې مکړه\nخمــــــــار خمـــــــار خمار يم بې خماره اجنبي يم\n\nوي اصل کَسَرَاْب خو تنده تنده اوبـــــــــــه غواړي\nقــــــــــــــربانه! خطا شوے يم څو واره اجنبي يم\n\nتۀ! لاړ شه تر کعبې پـــــورے زۀ دلته حورې غواړم\nلــــــــــۀ مــــــــــــانه ريا نشي ګناهکاره! اجنبي يم\n\nمودې وشوې لــــــــه عرشه تماشې کړے د ذِالفرشو\nراکـــــــوز شه بې درکــــــــــــه يم باداره اجنبي يم\n\nاے درده! جان نشينو په دې نيمه لار کښې پريښوم \nاے درده! لــــــه مـــــــــودو يم بې قراره اجنبي يم\n\nلـــــونګ در پکښې شور د مستو مستو پيغلې اورم \nګـــــــودره اجنبي يــــم هۍ چينــــــــاره اجنبي يم"},{"instruction":"زما زړه خو لا اره په خنجر نه دے","input":"","output":"زلفې مه غونډوه لا خو سحر نه دے\n\nزندګۍ بس همدلته به دې پریږدم\nزما تا پورې تر عمره سفر نه دے\n\nدا چې زۀ يې بیلتانۀ کې زهر خورمه\nهغه مانه لا تر اوسه خبر نه دے\n\nپه حجره کې دی شمله کړي پورته جګه \nچې اوچت کړي لاس په ښځه هم نر نه دے\n\nګل لاسونه مې ټوټې پرې کړه سونیا\nلا خلاص کړې يې د زړۀ راته ور نه دے"},{"instruction":"یـاره محبـت پـۀ کــــــــــــــــوم هنـر راښـکلـې شـوې دي","input":"","output":"څـۀ پـۀ زُور د ځـان ســــــــــره بـاور راښـکلـې شـوې دي\n\nوينـې وينـې مـخ لکــــــــــــــــــه نـوکارې د بـلا پـۀ لاس\nدا مـې پـۀ مخـــــــــــونـو ستـا نظـر راښـکلـې شـوې دي\n\nچـا لکــــــــــــه بیـګا د چـا د پنجـو نـه ځـان ويستـې دي\nکــــــــرښـه ده پـۀ ځـان پسـې څـادر راښـکلـې شـوې دي\n\nنـه کنــــــــه تـه وائ چـی سیـلـۍ وۀ خـو سيـلـۍ نـه وۀ\nدا خـو څـۀ د لاســــــــــو پـۀ زُور وَر راښـکلـې شـوې دي\n\nدا نــــــــوې قميص دي او تـه وائ چـې جـوړ داسـې دي\nنـه کنـــــــــــه څـۀ چـل شتـه دا ټټـر راښـکلـې شـوې دي\n\nيـا صبـــــــا قیـامـت دي ګينـي دومـره ګـرمـي چـرتـه وۀ\nيـا ستـا د نظــــــــــــــر پـۀ پـړي لمـر راښـکلـې شـوې دي\n\nبیــــــــــــــــا لارې صفـا دي د ظـالـم د بنـګلـې مخـې تـه\nبیــــــــــــا پـۀ دي د کلـي څـوک نهـر راښـکلـې شـوې دي\n\nتلـم پـۀ دي ســــــــره کـرښـه د قـاضـي تـر کـوره لاړه وۀ\nټيـک چـرتـه پـۀ دار کښـې د چـا سـر راښـکلـې شـوې دي\n\nاو کـــــــــــه را روان سپـرلـي تـه کـر کـوۍ نـو جـوړه ده\nاو د زړۀ پـۀ ځمکـــــــــه مـې خنجـر راښـکلـې شـوې دي"},{"instruction":"د زلفو غر په بله واړوي د غرونو جینۍ","input":"","output":"وخاندي بلې کړي لمبې په چنارونو جینۍ\n\nراشي د ځان سره بادونه د سپرلي راولي\nخدای جوړه کړې د ګلونو درنګونو جینۍ\n\nد زړه په زمکه د تنکو زخمونو  کر  کومه\nګلونه وکرل  د  کور  په  دیوالونو  جیني\n\nاوس ټوله شپه سازونه اورمه سندری لیکم\nمینه شوه په  سندرو  په  سازونو  جیني\n\nچي قدم اخلمه ټالي وهم ټکري خورمه\nڅنګ زنګولی یم د زلفو په ټالونو جیني\n\nناجوړ نه ده خو زما روغی  راستی  وهلی\nهسي دی نه ګرزی په نورو زیارتونو جینی\n\nاوس په ورغوي زما د وینی رنګ پټوي\nګوتي وهلي دي زما په پرهرونو جیني\n\nما سره غم دی چي د واورو سره واوری نشی\nزه  یرولی  یم  د  غرونو  بارانونو  جیني\n\nمینه د ګرانو ګرانه څنګ اسانوي صابره\nراغله په څنګه ګړنګیدلی ګړنګونو جیني"},{"instruction":"څۀ پۀ هنر هنر بهر له دې دريابه شوله","input":"","output":"هغه زما پۀ هېرولو كې كاميابه شوله\n\nخدايه زما د   ارمانونو  وه    قاتله هغه\nڅنګه جنت تا ورداخله  بې حسابه شوله\n\nزۀ بۀ ترمرګه د ناكامې مينې اور كې سوازم \nهغه پۀ ژوند خلاصه د مينې د عزابه شوله\n\nچې د بنګړو بوج بۀ يى هم لېچو زغملى نۀ شو\nهغه نازکه  جينۍ لاړله  قسابه  شوله\n\nڅنګ بۀ ډاكټره يا اوستاده شي پېدا اوس پكې\nافغانه پېغله  بې قلمه بې كتابه شوله\n\n مزهب پرستو پۀ سندرو داسې  جبر اوكړو\nحجره زمونږه بې منګي او بې ربابه شوله\n\nما اوليدله اننګي يى داسې سرۀ ځلېدۀ\nصنمه چا وې تا پسې هغه خرابه شوله"},{"instruction":"چـې ستــــــــا پـهٔ سـر د سـر سُـودا نـه کـوي څـۀ بـه کـوي","input":"","output":"ستـا ليــــــــــــــــونـې چـې تـالـه دا نـه کـوي څـۀ بـه کـوي\n\nزمـا د زړۀ پـهٔ سلطنـت کښـــــــــــې تخـت نشيـن جـانـانـه\nستـا پـهٔ راتلـــــــــــو چـې زړۀ درَزا نـه کـوي څـۀ بـه کـوي\n\nمـونـږ ئـي د ځمکـې نـه راواخلـو د زرۀ تخـت تـه ئـي کـړو\nښـکلـي چــــــې مـونـږ پـورې خنـدا نـه کـوي څـۀ بـه کـوي\n\nهغـې لـه خـداې حُســــــــــــــــــــن ورکـړې ګهنـګاره نـه ده\nآ چـې د ظلــــــــــــــــــــــــــم انتهـا نـه کـوي څـۀ بـه کـوي\n\nمـا ورتـه مينـه کښـــــــــــــې زره هـم درد ښـودلـې نـه دې\nنـو چــــــــــــــــې پـۀ مـا پسـې ژړا نـه کـوي څـۀ بـه کـوي\n\nهـــــــــــــــــــــــر يـو نظـر ئـي د قـاتـلـې ادا زړۀ غـوڅـوي\nچـې د زړګـي د کـــــــــــــــوره غـلا نـه کـوي څـۀ بـه کـوي\n\nمـا د غــــــــــزل زمـکـې لـه رنـګ ستـا د ښائيسـت ورکـړې\nاوس چـې شعــــــــــــرونـه ئـي رڼـا نـه کـوي څـۀ بـه کـوي\n\nد ژونـدانـه واړه سپـــــــــــــرلـي ئـي ستـا پـهٔ نـوم ليـکلـي\nنـو ستـا اعظــــــــم چـې ستـا رضـا نـه کـوي څـۀ بـه کـوي"},{"instruction":"هــغــه  ده  پـبـلـک  سـکـول  مـاسـټـره  جـیـنـئ","input":"","output":"پـه  زړګــی  ســخــــتـــه  ده   کــافــره  جـیـنـئ\n.\n\nده   مـــورنــــئ  ژبـــی  نـــه  څـــه  خـــبـــر  ده\n\nخـو  انـګــریـزئ   کـښـی  ده  مـاهِـــره   جـیـنـئ\n.\n\nرقـیـبــه  تـا  خـو  به  یو  ورځ  پـهـانـسـی  کـړی\n\nکه  شوه  پولـیـس  کـی  انـسـپـیـکـټره  جـیـنـئ\n.\n\nڅـــه  بــه  ســیــالـی  وکــړی  هــمــزولـو  ســره\n\nچــی   وی  پــه   لـــس  زره  نـــوکــره  جـیـنـئ\n.\n\n ده  یـار  دیــدن  تـه  خـه  پـه  مـیـنــه  ورځــی\n\nپــه  نــیــمــه  شــپــه  کــی  بــهــادره   جـیـنـئ"},{"instruction":"ده  مُـحـبــت  پـه  مـعـنـیٰ   پـوهـــه  وی   خــو","input":"","output":"اکـــثـــر  مـــغــــروره    وی  آفــســره   جـیـنـئ \n.\n\nچـی  پـه  خـپـل  حُـسـن  عـاشــقـان  سـوزووی\n\nپــه  وور  لــمــبــه  شــه  سِـتـمـګــره    جـیـنـئ\n.\n\nنـن  چی  کـمراٹ  پـه  چـکـر  یـار  ســره  ځـی\n\nســــومــــره   ده   دغـــه  بـــخــتــوره  جـیـنـئ\n.\n\nده  مــئــیـن  زړه  عِــلاج   کــولـــے  شــی  خـو\n\nډیــره   نــاتـــرســه  وی  ډاکــــټــــره   جـیـنـئ\n.\n\nزمــا  ئــی  زړه  پـــه  پــیــښــور  کـــی  یـــوړو\n\nوه  انـدرشـهــر   کــی  یــوه  زرګـــــره  جـیـنـئ\n.\n\nهـــلــکــه  ســتــا  غــــزل   تـه   ژاړی   مــُــدام\n\nهـــغـــه  ده  بـــر   کــلـی   شــاعــــره   جـیـنـئ"},{"instruction":"حجــــــــرې بـه ورانـی پخـوانـۍ وي چـې دوبـۍ نـه راځـم","input":"","output":"ســـــــــــــړې بـه دا زمـونـږ ګلـۍ وي چـې دوبـۍ نـه راځـم\n\nد چـا پیـــــــــزوان چـې مـــــــــزدورۍ پسـې راوستـې یمـه\nهغــــــــــــه ګل مستـه بـه بـوډۍ وي چـې دوبـۍ نـه راځـم\n\nمـا تـه دا خپــــــــــل قسمت معلـوم دي چـې پيسـې اوګټـم\nد ګل انـدامـې بـه ډولــــــــــــــۍ وي چـې دوبـۍ نـه راځـم\n\nدواړو تـه اوژړيــــــدم ځـان ســـــــــره مـې زړۀ کښې اووي\nنـه بـه مـې پـــــــــلار او نـه ابـۍ وي چـې دوبـۍ نـه راځـم\n\nزمـا ربـاب بـه وي شلیـدلـې چــــــــــــرتـه پـروت پـۀ ډيـران\nمـاحـول بـه ټـول سلګـۍ سلګـۍ وي چـې دوبـۍ نـه راځـم\n\nبيـا بـه دي ډيـر خلـک پيــــــــــدا شـي خـو چـې زه اووځـم\nپـۀ تـا بـه ګــــــــــرمـې دوښمنـۍ وي چـې دوبـۍ نـه راځـم\n\nزۀ چــــــــې راځـــم راځمـــه ستـا بـه مـاشـومـانـې ګـرځـي\nبیــــــــــــا بـه دې لــــوڼـه ګلالـۍ وي چـې دوبـۍ نـه راځـم\n\nکيـدې شـي بيـا منظــــــــر کـوڅـه کښې هـم وو نـه پيـژنـي\nزمـا پـۀ مــــــــخ کښې به کـوتـۍ وي چـې دوبـۍ نـه راځـم"},{"instruction":"كۀ د سترګو مې پناه يى كابلۍ","input":"","output":"پۀ وجود كې خو مې ساه يى كابلۍ\n\nپۀ نري رنځ ګورې زۀ درپسې پروت يم\nپۀ قسمت كې د بل چا يى كابلۍ\n\nبس پۀ دې خبره زړۀ ځانته زۀ ښۀ كړم\nتۀ جنت كې بۀ زما يى كابلۍ\n\nد هر لمونځ نه روستو زۀ چې دعا غواړم\nخو هم تۀ مې مدعا  يى كابلۍ\n\nدا تصوير دې ماته راكه دا مې خوښ دى\nدې تصوير كې پۀ خندا يى كابلۍ\n\nپۀ هوا كې دا نمي چې ده پوهېږم\nژړېدلې لكه بيا يى كابلۍ \n\nستا د دواړو سترګو تور رښتيا صنم دى?\nتۀ مئينه پې رښتيا يى كابلۍ?"},{"instruction":"دروغژنه پۀ رښتيا وه اوس خبر شوم","input":"","output":"بې وفا وه بې وفا وه اوس خبر شوم\n\nبل ته لاس بۀ يى وركړى وۀ پۀ لاس كې\nچې زما بۀ ورته شاه وه اوس خبر شوم\n\nما ګمان د زليخې چې پې  كولو\nزليخا نۀ وه بلا وه اوس خبر شوم\n\nدواړه نۀ رسېدو ځكه مونږ يو بل ته\nد هغې پۀ زړۀ كې غلا وه اوس خبر شوم\n\nد زړۀ ټولې  اندازې مې شوې غلتې\nنۀ درخو وه نۀ لېلا وه اوس خبر شوم\n\nما بۀ وې فقط زما شعر يى خوښېږي\nهر شاعر ته پۀ واه واه وه اوس خبر شوم\n\nچې پۀ ته ميئنېدم د چا ازار وۀ\nراته شوې بد دعا وه اوس خبر شوم\n\nرابهر د خوش فهمې شومه صنمه!\nزما نۀ وه د هر چا وه اوس خبر شوم"},{"instruction":"تـه ولــــــــــــــــــــــــــــــــــې ژاړي د ژړا د پـاره زه یـم کنـه","input":"","output":"ورپســــــــــــــــې ستـا سـو د خنـــــــــدا د پـاره زه يـم کنـه\n\nجـــــــــرم کـوۍ او ښـه پـۀ هڅکـو ستـرګـو کـور تـه راځـۍ\nپـاکستــــــــــــــــــــــان زنـــده بـاد ســزا د پـاره زه یـم کنـه\n\nاوخـورۍ څـۀ اوخـورۍ او څـۀ اوغـورځـوۍ غـم مـه کـوۍ\nد بيـــــــا اللّٰه مــــــــــــــالـک دي بیـــــــا د پـاره زه یـم کنـه\n\nتـه قتــــــــــــــل عـام کـوه کـه يـو سـړې هـم پـاتـې نـه شـو\nیـریـږې څلــــــــــــــــــــــــــــه د صبــــــا د پـاره زه یـم کنـه\n\nدا ســـــواځـــــم نـه پـۀ انـدامــــــــونـو زمـا اور نـه دي بـل\nکـــــه تيـارۀ کيـــــــــــــــــــــــږي نـو رڼـا د پـاره زه یـم کنـه\n\nغـــــــــــــــــم خـو زمـا دي چـې زمـا د پـاره نـه ژاړي څـوک\nپـۀ تــا دي نـه راځــــــــــــــــي خـو ستـا د پـاره زه یـم کنـه\n\nهــــــر مـازيګــــــــــــر مـې پـريکـوه يـو يـو انـدام د وجـود\nچـــــــــې زړۀ دي تنــــــګ وي مشغـولــه د پـاره زه یـم کنـه\n\nشهيــــــــــــد بـه تـه ئـي جنــازې بـه زمـونـږ کـور تـه راځـي\nاو نـو یـواځــــــــــــــــــــــــــــــــې د اللّٰه د پـاره زه یـم کنـه\n\nمنظــــــــــــره زه د دي خپلـوانـو خـوشحـالـۍ کښې نـه يـم\nخــــــــــــــو چـې څـوک وژنـي بيـا صلـۀ د پـاره زه یـم کنـه"},{"instruction":"مُسکـۍ شــــه غـلـي غـلـي زړۀ مـې غـلـې غـلـې واخلـه","input":"","output":"تـه دیـدن راکــــــــــــه زړۀ پـۀ تـور اوربـل تـړلـې واخلـه\n\nمـونـږ ستـا د لاس پـۀ ازغــو ټـول عمـر سپـرلـي درکـړي\nمـاتـه کـوڅـه راکـــــــــه زمـا نـه پـرې ټـول کلـې واخلـه\n\nبس پـۀ دي شـرط چـې اعتـراف بـه د خپـل ظلـم کـوۍ\nد کشميـــــــــــــــر جنـګ رانـه صبـا سحـر ګټـلـې واخلـه\n\nکـــــــــــــه دا دنيـا ټـولـه د خـاؤرو پـۀ قيمت خـرڅیـږي\nتـه پـکښـې يـو د خپــــل جـانـان د مينـې سـلـې واخلـه\n\nپـۀ نـامعلـوم افــــــــراد رپـوټ بـه تـاسـو نـه جـوړه وۍ\nامـن زمـا نـه د ســــــــــــــرکار پـۀ سټـام ليـکلـې واخلـه\n\nبیـا پـکښــــــــــې دا نشتـه کـه ورځ د جعمـې ده او کنـه\nتـه ستــــــرګـې تـورې کـه راځـه قیـامت راغـلـې واخلـه\n\nدا يـو کـــــرم ئـي ګينـي کـم دې چـې پـرون ئـي وو وي\nتـه مـــــــــــــــــړ شـه مـانـه د لټـې کفـن ګنـډلـې واخلـه\n\nمينـــــــــه صـورت نـه غـواړي شیخـه د سيـرت وږې ده\nمـا تـه ئـي زړۀ د خلـوص پـريـږده او تـه ښـکلـې واخلـه\n\nکـــــه د سنـدرو نـه قــــــــــدغـن د پـابنـدۍ پـورتـه شـو\nزمـا نـه نـوې ربـاب نــــــــــــن مـاښـام شليـدلـې واخلـه\n\nتـه بـه قـاتـل ئـي او مقتــل بـه ستـا د مـړو ستـرګـو وي\nمنظــــــــــر ړومبـې بـوزه د اوس نـه ئـي ټـاکلـې واخلـه"},{"instruction":"روخ مـې تـن نـه کــــــــــــډه کـړې تش انځـور يمـه ډاکټـرې","input":"","output":"يـم بيخـي خـــــراب،خــــــراب پـهٔ زړۀ رنځـور يمـه ډاکټـرې\n\nد ډاکټــــــــــــرې جينـۍ مـورې زه پـرې غـرق يمـه تبـاه يـم\nمـودې وشـوي مئيــــــــــن شـوې ستـا پـهٔ لـور يمـه ډاکټـرې\n\nجنتـي سپينـو کالـو کښــــــــې تـه وا حُـوره داسـې ښـکارې\nد تـاثيــــــــــــــــر لانـدې راغـلـې ستـا لـه نـور يمـه ډاکټـرې\n\nتـکـــــــــې سـرې تبـې نيـولـي تـه خـو لاس تنـدي تـه راوړه\nتـن مـې سـم لمبـــــه،لمبــــــه کـړي سـور تنـور يمـه ډاکټـرې\n\nدغـه نـور مـريضـان پـريـږده تـه دې خپـل مـريض تـه راشـه\nســاه مــې لنـــــــډه لنـــــــډه کيـږي زه ضـرور يمـه ډاکټـرې\n\nدا زمـا پـهٔ اوس کښــــــې نـه ده صــرف تـه ورتـه پـکار ئـي\nخپـل زړګـي خـانـه خـــــــراب نـه ډيـر مجبـور يمـه ډاکټـرې\n\nتـه خــو يـو ځــــــــــلـې هـو وکـړه تـا بـه ګل دغسـې سـاتـم\nخيــــــر دى څـۀ کيـږي چـې زه غـريب مـزدور يمـه ډاکټـرې\n\nپـام چـې نـه ورتـه ونکـــــړې پـهٔ سـاحـل بـه قيـامت راشـي\nمـا رسـئ د دار سـاتــــــــــــــــــلـې زه منصـور يمـه ډاکټـرې"},{"instruction":"تـودۀ نـه وۀ چـــــــــــــې سـړه شـوه نـو زمـا شـوه","input":"","output":"څـۀ مـــــــــــوده پس چـې زړه شـوه نـو زمـا شـوه\n\nد انـار غـونـدې چـــــــــــــــې سـره وۀ نـو د بـل وۀ\nخـــــــــــــو چـې تـوره الـوچـه شـوه نـو زمـا شـوه\n\nحقيقت ئـي اوس پـۀ مينـه کښــــــــې شـامـل شـو\nچــــــــــــــــې د ټـولـو نـه مـړۀ شـوه نـو زمـا شـوه\n\nسـوچ کـؤومـه اوس ئـي قبــــــــر سـره نـاست يـم\nپـۀ ژونـد نـه وۀ خـو چـې مـړه شـوه نـو زمـا شـوه\n\nلکــــــــــه څنګــــــه چـې ایمـان د سـړي پـوخ شـي\nداســـــــــــې دا هـم چـې پخـه شـوه نـو زمـا شـوه\n\nاوس ئـي ګـونجـي مـــــــخ زمـا د مخـې ستـا شـو\nبختــــــــــــــــوره چـې سپيـره شـوه نـو زمـا شـوه\n\nچـــــې بِنـډۍ لکــــــــــــــــه نـرۍ وۀ نـو پـردۍ وۀ\nچـــــې را غـونـډه شـوه ټينـډه شـوه نـو زمـا شـوه\n\nچــې د شـونـډو ويش وو تـاسـو ورتـه نـاست وائ\nاوس چـې مينـــــــه پـۀ پيسـه شـوه نـو زمـا شـوه\n\nلکـــــــــــــــــــه ګـوړه چـې خـواږۀ وۀ نـو د بـل وۀ"},{"instruction":"چـــې پـۀ روخسـار زلفـې مـاران ګـرځـوے","input":"","output":"يـاره پـهٔ مـا ځمکــــــــــه اسمـان ګـرځـوے\n\nکاږه بـاڼـه دي روغ  ســــــــــــړے نـه منـي\nتـل پــــــــرې د زړونـو مـریضـان ګـرځـوے\n\nد جـوبـل زړۀ تپـــــــوس بـه څنګـه اوکـړم\nستـرګـې بمــــــــونـه پـهٔ میـدان ګـرځـوے\n\nمـا تـه چـې ستـرګـې کښــــې راکمـي یـاره\nلکــــــــــــه چـې تنـدر پـهٔ اسمـان ګـرځوے\n\nدا زړۀ مـــــــــــې وائ چـې در غـاړې وتـې\nتـه چـې پـۀ خُلـه کښې کـم زبـان ګـرځـوے\n\nاول دي زړۀ ســـــــــــر او بیـا ذهـن راکـړو\nاوس ئـي د وینــــــــو پـهٔ تـاوان ګـرځـوے\n\nبلهــــــــــــا سِنـګار ئـي خـو رڼـا نشتـه دے\nګـوتـې سعیــــــــد لا پـهٔ پیـزوان ګـرځـوے"},{"instruction":"بيـوســــــــــــــــــــــــــه يم بـي روره پښتنـه يـم ګـډوۀ مـې","input":"","output":"شـــــــــــــراب چـې راتـه اوڅـکـې غـورزوۀ را غـورزوۀ مـې\n\nشیشـه یـم زمـا پـلار بـه خيــــــــر دي نـورې شيشـې راوړي\nزمـا د تپــــــــــــــــــــــوس څـوک دي مـاتـوۀ را مـاتـوۀ مـې\n\nابـۍ راتـه د مينــــــــــــــــــــــــــې نـه د ګـوړې چـکـۍ وائ\nپـۀ تـا کـه د شــــــــــــــــــــرابـو بـوتـل لـږمـه نـو څکـۀ مـې\n\nقـانـون ستـا سـو غـلام دي منصیفـــان پـۀ تـاسـو خـرڅ دي\nلاســـــــــــــــــــــــــونـه رانـه تـاؤ کـه ټـولـوۀ را ټـولـوۀ مـې\n\nکـوم ملـک کښې چـې تپـوس د بـي نظيـري چـا وو نـه کـړو\nزمـا د لـوپټـې قیمت بـه هلتــــــــــــــــه څـۀ وي خـورۀ مـې\n\nبـابـا زمـا کمــــــــــــــزوري دي څـو اوښـکـې بـه ئـي راشـي\nور پـوري کـه پالنـګ راتـه تيــــــــــــــــــــار کـه خيـژوۀ مـې\n\nارمــــــــــــــان رابـانـدې اوبـاسـه هـوس رابـانـدې سـوړ کـه\nکـه ستـا د لانـدي ســــــــــــوړ اسـويـلـې اوکـړم قتلـوۀ مـې\n\nيـو ځـل بـه د منظـــــــــر د قـام بچـو کښـــې غيـرت راشـي\nخـــــــــــــــــــــو لا پـۀ خـوب اوده دي زوروۀ را زوروۀ مـې"},{"instruction":"بنګـــــــړي دي رو رو شـړنګـوه مـزدور تـه خـوب ورغـلـې","input":"","output":"د زلفـــــــــو سـورے پـرې کـوه مـزدور تـه خـوب ورغـلـې\n\nخــوالـې خــوالـې د بـل وطـــــن د غـرمـو ستـړې ستـړې\nلمـــن ئـي مــــــــــخ تـه بـادوه مـزدور تـه خـوب ورغـلـې\n\nبـاران دي اوشـي پـۀ هـر حـال کښـــې د دوبـۍ پـۀ شګـو\nپـــۀ اور اُوبـــــــــــــــه راوروه مـزدور تـه خـوب ورغـلـې\n\nچـې د خپـــــــــل کلـي د وطـن د کـوڅـو خـوب اووينـي\nلاس ئـي د سـر د لانـدې کيـده مـزدور تـه خـوب ورغـلـې\n\nنـن دي درهـم او ريــــــــــــــــال دواړه پـۀ ګـولـۍ اولـږي\nد ســـــــر سـالـو پـرې خـواروه مـزدور تـه خـوب ورغـلـې\n\nد زړو اوسپنـو تمبـې دي کـــــــړنـګ ئـي غـرونـو تـه ځـي\nور پـۀ قـــــــــــــــــلاره بنـدوه مـزدور تـه خـوب ورغـلـې\n\nشپــــــــــــــې تـه اوږده شـه د سحـر پـۀ رڼـا مـه مـاتيـږه\nلمـره پـرده کښـــــې ځـه راځـه مـزدور تـه خـوب ورغـلـې\n\nمنظــــــــــــــــــــره لـږ ورسـره کينـه کـه اوده شـو چـرتـه\nنـــــــــــــو پـۀ اړخ ئـي بـدلـوه مـزدور تـه خـوب ورغـلـې"},{"instruction":"د ارمــــــــان څـانـګـې مـې د سـرو ګلـو غنچـک اُوويستـو","input":"","output":"د کلـي خلکـــــــــــــو تـرنـه يـو يـو ګل پـهٔ چـک اُوويستـو\n\nخلکــــو ويـل رنـګ دي ګلابـي شـو مـا ويـل اے کـم عقلـو\nښـه شـوې چــــــــــــرتـه يمـه دا ئـي رانـه پـړک اُوويستـو\n\nزلفـو دي داسـې مـاښـام جـوړ کـړو هـډو پـوﺉ نـه شـومـه\nپـهٔ مـازيګـــــــــــر مـې د ړومبـۍ روژې نـه ټـک اُوويستـو\n\nدا مـې نښتــــــــــــــــر تـه غلـه دي دا رانـه ښـکلا تختـوي\nســـــــــــــــــرکار زمـا د کلـي غـرونـو تـه سـړک اُوويستـو\n\nخــداﺉ زده چـې چـا ئـي د بـابـا شمـلـې تـه سپـک اوکتـل\nد عجـب خـان بچــــــــي پـهٔ شنـه منـډه ټـوپـک اُوويستـو\n\nپـلار مـې پښتــون وو پـهٔ قطـار کښـې ورتـه نـه اودريـدو\nمُـولا د خـان کاکا خيـــــــــــــرات پسـې ښـانـک اُوويستـو\n\nخلکـو د خپـــــــل تـاريـخ بـازان خـرڅـؤول نـه شـرميـدل\nزۀ ولـي اُوشـرميـــــــــــــــږم مـا خـو ښـاپيـرک اُوويستـو\n\nد کتـابـي شعـور خــــــــــــــلاف يـم دا لـه کـوم شعـور دي\nلکـــــــــــــــه مکتـب تـه مـې د ګـډو بـزو کنـډک اُوويستـو\n\nکُلالـه غــــــــــــرق شـي منـګـي پـريـده منګـوټـي جـوړوۀ\nزمـــــــــــــــا د پيغـلـې د نـرﺉ مَـلا نـه دي سـک اُوويستـو"},{"instruction":"يـو خـوا د ګل غـونــــــــــــدې ښـائيستـه او مـزيـداره جينـۍ","input":"","output":"بـل خـوا د وخـت پـهٔ زؤلنـو کښـــــــــــــــــې ګرفتـاره جينـۍ\n\nتـۀ پُښتنــــــــــــــه وي د ازلــــــــــه رب ښـائيستـه پيـدا کـړې\nاوزګاره نـۀ شـــــــــــــــــوې تـه لا اوس هـم د سِنـګاره جينـۍ\n\nتـه د پښتــــــــــــون بـابـا بچـۍ ئـي تـه پـرې ښـکلـي ښـکاري\nپـړونـي کلـک پـهٔ ســــــــــــــــره وۀ چـې ځـي پـهٔ لاره جينـۍ\n\nدا د ديـوانـو ښـاريـه دلتــــــــــــــــــــــــــــــــــه سـړي يـريـږي\nتـه ورتـه څنـګ پـهٔ تـوره شپــــــــــــه راغـلـي د ښـاره جينـۍ\n\nتـاســــــــــــــــــــــــــــــره هلتـه ټـول سلـوک د ځنـاورو کيـږي\nولـي! خـامـــــــــــــــوشـه ئـي بـي زبـانـه بـي اختيـاره جينـۍ\n\nخـوشحـالـه نـۀ ده هلتــــــــــه ټيـک د چـا پـهٔ يـاد کښـې ژاړي\nدا چـې پـۀ نـاستـه تيـــــــــــــــره وي شپـه تـر سهـاره جينـۍ\n\nنـه ئـي پهٔ شونـډو کښې سُـرخـي نـه ئـي ښـائيست پاتـي شـۀ\nډيـرو نـا سـازو کـــــــــــــــــــړه پـهٔ زړۀ بـانـدي بيمـاره جينـۍ\n\nد اُوسنــــــــــــــي وخـت فـرغـونيـان بـه پـري لازم کـړي جبـر\nايـازه! کمـــــــــــــــه چـې بـي مـوره ئـي او بـي پـلاره جينـۍ"},{"instruction":"کـــــــــه جـامـي مـې د بخمـل دي خـو د بـل دي","input":"","output":"انـدامـــــــــونـه پـکښـې خپـل دي خـو د بـل دي\n\nد ملګــــــــــــــــــــرو نـه پټيـږم پـۀ اختـر کښـې\nقیمتـي زمــــــــــــــــــــا چپـل دي خـو د بـل دي\n\nزمـا نـوم ســـــــــــره ئـي هسـې نـوم بـدنـام دي\nشنـه بـاغــــــــــــــونـه د کابـل دي خـو د بـل دي\n\nبنګـړي ګـــران دي کـه ارزان دي خـو ستـا نشتـه\nکـه پـۀ شــــل دي کـه پـۀ سـل دي خـو د بـل دي\n\nاو منـــــــــــــــم چـې د ليـلا ستـرګـې کمـال دي\nبـې مثـالــــــــــــــــه بـې بـدل دي خـو د بـل دي\n\nکـــــــــــه کاتـۀ ئـي پـۀ تـرتيـب دي د رقيـب دي\nکـه ويښتــــــه ئـي ول پـۀ ول دي خـو د بـل دي\n\nزۀ شلیـدلـي کـټ کښـــې سملـه ستـوري شمـاره\nکــــــــــه خـوبـونـه پـۀ څنـګل دي خـو د بـل دي\n\nکـه اوربـل کښـې ئـي سپـرلـي دي خو پـردي دي\nکـــــــــــــــــه لبـان غـزل غـزل دي خـو د بـل دي\n\nمنظـــــــــــــــر هسـې د سـاقـي لاسـو تـه ګـوري\nکـه پـۀ جــــــام کـه پـۀ بـوتـل دي خـو د بـل دي"},{"instruction":"پـۀ ټـوکـو کښــــــــــــــــې زمـا نـۀ مـراورۀ غـونـدې شـوه","input":"","output":"غُصـې نـۀ تکـۀ ســـــــــــــــــرۀ لکـۀ بمبـرۀ غـونـدې شـوه\n\nچـې مـا ورتـۀ د خپــــــل سـوي زړګـي حـالـونـۀ وو ویـل\nهغـه ګــــــــــــــوتـۀ پـۀ خُلـۀ داسـې اوتـرۀ غـونـدې شـوه\n\nهیـڅ پـوئ نـۀ شـم پـۀ چـل ول ئـي زړګـې زمـا نـۀ یـوړو\nښـکاریـږی راتـۀ داســــــــې چـې غلـۀ ګـرۀ غـونـدې شـوه\n\nپــــــرون مـې ورتـۀ وو ویـل ستـا لا مینـې مـې تـوبـه دۀ\nنـن بیـا راتـۀ خـــــــــــــــــواږۀ لکـۀ شکـرۀ غـونـدې شـوه\n\nزاهـــــــد بنګشـۀ ستـا لاس تـۀ رتـلل ئـي ډیـر مشـکل دي\nهغـۀ اوس پـۀ مثــــــــــــــال لکـۀ کـونتـرۀ غـونـدې شـوه"},{"instruction":"دا ئـي دستـــــــــــــور دي چـې د زړۀ سـره ځیګـر اوبـاسـي","input":"","output":"ښـائیسـت دي ځـان پســـــــې د ستـرګـو نـه نظـر اوبـاسـي\n\nدا چـې پـۀ چپـه خُلــــــه ولاړ دي پـۀ کـوڅـه کښـې زمـونـږ\nشـونـډې بـه سپــــــــــړي دا ملنـګ بـه زمـونـږ ور اوبـاسـي\n\nسـوچـه خـاؤريـن يـــــــم او سـوچـه د پښتنـې خـاؤرې يـم\nکــــــــومـه دانـه چـې لاس کښـې پټـه کيـدم سـر اوبـاسـي\n\nزمـا پـوره پـوره يقيـــــــــــــــــــــــن دي د وطـن پـهٔ پيغلـه\nخپلـــــــــــــــه بـه سـوزي خـو د اور نـه بـه څـادر اوبـاسـي\n\nوختـه خپـل سـوچ تـه کـه دي پـريښـودل نـو يـاد لـره چـې\nپښتـــــــــون بـه لاس وهـي د ځمکـې نـه بـه لمـر اوبـاسـي\n\nپـۀ داســــــــــې کـور دي تنـدر پـريـوځـي پـکار مـې نـه دي\nچـې هـــــــــــر ديـوال تـه ئـي بنيـاد کيـدي نښتـر اوبـاسـي\n\nد غـــــــــــــره مـاران ورتـه لګيـا دي خپـل بچـي لـويـه وي\nسپــــــــــــــــــرلـې خـوريـږي د مـرغـو بچـي وزر اوبـاسـي\n\nنـوبـل انعـــــــــــــــــــــام کـه ورکـوئ زمـا بچـۍ تـه ورکـئ\nپـۀ زوړ څـادر کښـــــــــــــې بـه د نـوي کال اختـر اوبـاسـي\n\nڅـــــــــــــــــــــــۀ مـاتـه مـاتـه خـوبـولـي خـوبـولـي راغلـه\nد زړۀ پـۀ دشتـــــــــــــــــه مـې نقشـې د مـازيـګـر اوبـاسـي\n\nمشــــــــــــــــــــران کيښنـاستـل خـو دومـره پتـه اُولـږیـده\nفيصلـه شــــــــــــــــــــــــوې ده د کلـي نـه منظـر اوبـاسـي"},{"instruction":"بـاغ بـه تـه ســــــــــــــــــــاتـې او د ګلاب غـوټـۍ بـه زه اُوړم","input":"","output":"تـه کـــــــــــــــــــــــــــوه منختـې د مـراد جـولـۍ بـه زه اُوړم\n\nاوس بـه محنــــــــــــــت ستـا وي او جنـت بـه درنـه زه اخلـم\nاوس بـه ميخـــــــــــــــــــې تـه سمبـالـوې او پـۍ بـه زه اُوړم\n\nستـا تقــــــــــــــديـر کښـې نشتـه مُـولا جـانـه خفـه کيـږه مـه\nتـه بـه جنـــــــــــــــــــــــــــــــازې ادا کـوې ډولـۍ بـه زه اُوړم\n\nنـن راســـــــــــــــــــــــره اُوويشـه اسمـان راځـه خـو يـاد لـره\nستـا کـه پـۀ قسمـت کښـې هـم راځـي سپـوږمـۍ بـه زه اُوړم\n\nمـا نـه چـې سيـوا شـــي نـو هلـه بـه ئـي اوس تـاسـو خُـورۍ\nنـــــــــــــــــــــوره دي وو نـه خـواړه تـؤده روټـۍ بـه زه اُوړم\n\nاوس بـه تـه شهيــــــــد شـې د ټـوپـک ګـولـۍ بـه تـه يـوسـې\nاوس زمـونـږ نمبــــــــــــــــر دي د طـاقـت ګـولـۍ بـه زه اُوړم\n\nدا خـو د بهــــــــــــــــــــــــر ملـک نـه زمـا پـۀ سـر راغـلـي دي\nتـه پـرې دستخـط اوکـــــــــــــــــه د پيسـو بـورۍ بـه زه اُوړم\n\nتـا تـه د عظمـت څـۀ پتـه لـــــــــــږي چـې پـۀ کـوم کښـې دي\nســـــــــــــــــر ئـي تـاسـو يـوسـۍ د منظـر پګـړۍ بـه زه اُوړم"},{"instruction":"نـور زمـا د انتظــــــــــــــــار جـذبـې سـړې شـوې","input":"","output":"ائينـــــــــــــــې دي پـۀ ديـدن پسـې ړنـدې شـوې\n\nستــــــــا د لاسـو سُـور ګلاب مـې کـور تـۀ راؤړو\nد وطــــــــــــــــــــن بـلبلـې ټـولـې راپسـې شـوې\n\nد خاونـد د مـــــــــرګ پيسـې ورتـه ميـلاؤ شـوې\nپښتنـې هلـه مــــــــړے شـولـې چـې مـړې شـوې\n\nپښتـونخـــــــــواه دي راتـه بيـا جنـت جنـت کـړه\nليــــونـۍ چـې پـۀ لمبـو کښـې را نيـزيـدې شـوې\n\nڅـاڅـکـې څـاڅـګـې زمـا سـرې وينـي ئـي يـوړې\nد ثـواب پـۀ کار چـې ستــــړې شـوې اُودې شـوې\n\nزوروره مـلاکنـــــــــــــــــــــــــډه زړۀ دي اوچـوه\nتـا کښـې ديـري جينکـۍ خـوالـې خـوالـې شـوې\n\nچـې ئـي نـه خنـــــــدل پـۀ يـو قیمت هـم مـا تـه\nچـې پـاګل شــــــــــوم د خنـدا نـه راتـه شنـې شـوې\n\nدا زمـا د پښتنــــــــــــــــــــــې خـاؤرې کمـال دي\nچـې منظـــــــــــر پکښـې نهـر شـو پـراټـې شـوې"},{"instruction":"غـوږ درنـه اوخـــــــــرم كـه والـۍ اوخـرمـه","input":"","output":"تـا خـــــــــــــو چـې ټـولـه كابـلـۍ اوخـرمـه\n\nمـــــــــــا ځنـګـوي راځنـګـوي پـۀ لار كښـې\nچـــــــې ستـا د لاس څـۀ لیـونـۍ اوخـرمـه\n\nپـۀ تصـور كښـې ستـا د مـخ پـۀ خـوا كښـې\nستـا د والـــــــــۍ غـونـدې ټـالـۍ اوخـرمـه\n\nپـۀ كـومـه شپـــــه چـې لاړه مـور كـره شـې\nپـۀ هغـه شپــــــه د خـوب ګـولـۍ اوخـرمـه\n\nمـــــــــــــــرګـه وژلـو لـه مـې مـه راځـه بیـا\nزهـــــــــــــــــر چـې زۀ د زنـدګـۍ اوخـرمـه\n\nسـاقـي پـۀ څـكلـــــــو خـو نشـه نـه شـومـه\nسـاقـي تـه راكــــــــه چـې پیـالـۍ اوخـرمـه\n\nصنمـه غــــــــــــواړم چـې پـۀ ننـګ د وطـن\nزۀ پـــــــــــۀ سينـه سينـه مـرمـۍ اوخـرمـه"},{"instruction":"اوس مـې عنــوان شـوې تـر پـرونـه مـې قيصـه کښـې نـه وي","input":"","output":"تـا کښـــــې ابـاد شـوم ګينـي تـه مـې پـهٔ نقشـه کښـې نـه وي\n\nچـا مـې ورونـه تختــــــــــــــــــؤول د کـور او چـا مـې ډيـوې\nچې ښه مـوقعـه وۀ نـو سپيـرې داسـې مـوقعـه کښـې نـه وي\n\nنـه نـه مطلـــــــــــــــــــب زمـا دا نـه دي چـې مـړ کـړي تـا دي\nمـا هســـــــــــــــې اُووي چـې پـرون پـهٔ جنـازه کښـې نـه وي\n\nخـو حـادثـه وۀ چـې ګـــــــــــودر تـه تـلـې مئيـن شـوم پـهٔ تـا\nتـه څـۀ د کــــــــــــــــــــــوره خـو زمـا پـهٔ اراده کښـې نـه وي\n\nنـوي تصـويـر مـــــــــــــې پـهٔ فيـس بـک بلهـا انعـام واخستـو\nزۀ پهٔ ټـي شـرټ کښې نـاسـت اوم تـه پـۀ لوپټـه کښـې نه وي\n\nدا خـــــــــــــــــــداﺉ نـه ښـاﺉ لـه تـا پـهٔ رنـګـې دويمـه تـا تـه\nتـا ائينـه کښـــــــــــــــــــــــې کتـل تـه پـۀ ائينـه کښـې نـه وي\n\nاوس بـه دي خلکـو کافـــــــر کـړي اوم منـدر کښـې پهٔ مـونـځ\nشکـــــــــــر دي خـدايـه چـې يـواځـې پـهٔ کعبـه کښـې نـه وي\n\nد بـادرﺉ تمغـــــــــــــــــــــــــــــــــــه ئـي تـا تـه څنګـه اوتـړلـه\nزۀ خـو د جنـګ مشـــر اوم تـه خـو پـهٔ مـورچـه کښـې نـه وي\n\nنـه دي خپــــــــــــل لاس راکـړو او نـه دي زمـا لاس واخستـو\nنـه د دنيـــــــــــــــــا وي نـه د ديـن وي پـهٔ يـوه کښـې نـه وي\n\nمنظـــــــــــره کـور تـه ئـي هـم داسـې پـهٔ ټيـټ سـر اودريـدل\nخـداﺉ پـرده پـوش دي چـې ليـدلـي چـا کـوڅـه کښـې نـه وي"},{"instruction":"دنيـا دي ښـکلـې راکـــــــــــــــــړه خلـک دي ړانـده پيـدا کـړل","input":"","output":"د بلبـل مستــــــــــــــــــــــــــو تـرانـو تـه دي کاڼـه پيـدا کـړل\n\nعجـب ستـا شــــــــــان دي د اسـونـو نـه دي خـره پيـدا کـړل\nتـا د زمــــــــــــــــــــــرو غـونـدې بيـدارو نـه اوده پيـدا کـړل\n\nپښتـون دي غـرونـو کښـې پيـدا کـړو غـرسنـي دي خـوښ وو\nقــــــــــــــرآن دروغ نـه واﺉ کاڼـو کښـې دي سـره پيـدا کـړل\n\nچـــــــــرتـه چـې ليچـې شتـه بنګـړي هلتـه څـوک نـه پيـژنـي\nچــــــــــرته چـې ستـرګـې نشتـه هلتـه دي رانجـه پيـدا کـړل\n\nچـې پـۀ کـــــــــــــوم سـر بـانـدې تـوکل د قـربـانـۍ پـکار وو\nربـه اوس څـۀ اوکـــــــړم هغـې کښـې دي مـازغـه پيـدا کـړل\n\nچـې مـــــــــړ کيـدو يـوه نـوړﺉ ئـي پـۀ قسمـت کښـې نـه وۀ\nچـې مـې د لـــــــــــــــوږې بچـې مـړ شـو مـا اوړه پيـدا کـړل\n\nزور دي هغـو خلکــــــــــــــــو تـه ورکـړو چـې ضميـر نـه لـري\nچـې وس ئـي نـه رســـــــــي هغـه خلـک دي شتـه پيـدا کـړل\n\nپـهٔ تيـر فـرعـــــــــــــون دي پـهٔ مـوسـا کښـې حـوصلـه کتلـه\nد نـن فـرعــــــــــــون تـه دي کابـل کښـې پښتـانـه پيـدا کـړل\n\nنـاراضــــــــــه نـه شـي خـو تـور سپـې دي وفـادار پيـدا کـړو\nانســــــــــــــــانـان تـا نـه هـم منکـر دي دا دي څـۀ پيـدا کـړل\n\nکــــــــــــــــــه د دي وخـت سـرکار ظـالـم دې اوړه نـه راکـوي\nخــــــــــداﺉ مهـربـان شـو د منظـر بچـي ئـي مـړه پيـدا کـړل"},{"instruction":"سمــــــــــــه بـلقیس ئـي سلیمــان لـه بـه دي اوغـواړمـه","input":"","output":"جینـۍ کـه خـوښـــه دي وي ځـان لـه بـه دي اوغـواړمـه\n\nزمـا د زړۀ پـۀ زمکـــــــه فصــــــــــــل د ارمـان وچیـــږي\nکـه تـه وریـــــــځ شـوې نـو بـاران لـه بـه دي اوغـواړمـه\n\nد قبلیـــــــــــــــــــدو نـه ئـي هغـه د رغیـدو نـه دے خـو\nد ژونـد دعــــــــــــــا بیمـار ارمـان لـه بـه دي اوغـواړمـه\n\nستـا نـه ویـریـږمـه هـم ستـا نـه اکثـــــــر مـار جـوړیـږي\nد زلفــــــــــــــو تـاره خـو ګـریـوان لـه بـه دي اوغـواړمـه\n\nپیسـې مـا ستـا د پـاره سـوال چـرتـه کښې کـړې نـه دے\nخـو مجبـــــــــوری ده نـو پیـزوان لـه بـه دي اوغـواړمـه\n\nزمـا هـم خـوښـــــه ئـي ودان وې زمـا هـم خـوښـــــه ده\nزمـا اینګـــــــــــــور بـه شـي ودان لـه بـه دي اوغـواړمـه"},{"instruction":"ما چې په چا باندې نامه د خپل زړګي کېښوده","input":"","output":"هغې په ما باندې نامه د لېوني کېښوده\n\nدا سړے مړ وو په ښکلا دلته کښې حسن ډېر وو \nکډه به خامخا نو دلته دې سړي کېښوده\n\nيوه ډوډئ يو مزدور کار سره پوټ پات باندې وه\nنيمه ئې اوخوړه په جېب کښې ئې باقي کېښوده\n\nما به وی تبه مبه نشته ســه دروغ وائې ته\nزما منګوله به ئې زر پخپل تندي کېښوده\n\nما وې کېدے شي په دې خاوره باندې امن راشي\nنامه په لور باندې مې ځکه  سوکالي کېښوده\n\nترس په ما باندې وکيله زندګئ نه کوو\nځکه خو غاړه زما مرګ ته به مرګي کېښوده"},{"instruction":"ساز دې نه مري او سندره دې ژوندئ وي","input":"","output":"ستا د خلې دغه خبره دې ژوندئ وي\n\nغږ د امن ئې پخپل سر پورته کړے\nدغه پېغله زوروره دې ژوندئ وي\n\nدا په ما باندې مئينه چې بې حده\nدا د مينې سمندره دې ژوندئ وي\n\nمسلمانه زه ئې ايله مسلمان کړم\nدا د شنو سترګو کافره دې ژوندئ وي\n\nپښتانه ورباندې ټول د سېلمې ویاړي\nدا زما د قام رهبره دې ژوندئ وي\n\nپه دې خاوره نور د جنګ نه یو تنګ شوي\nيار د امن دا کونتره دې ژوندئ وي\n\nزه دې مړ شمه وکيله پرواه نشته\nدا زمانه مروره دې ژوندئ وي"},{"instruction":"څو فرشـــتې خلکو بدنــــامې کړې په  لاره راتلې","input":"","output":"د کلي پېــــغلې وې ډوډۍ پسې تر ښـــاره راتلې\n\nدلته د سپينې بلا دوېمه نــــامه جج صاحب ده\nدوي ته بــه غوښې د بېوسو پــــه تيـــاره راتلې\n\nزمــــا د سر د حفــــاظت دعــــوه هم دوي کوله\nزمــــا قــــاتل تـه به وسلې هم لۀ سرکاره راتلې\n\nهغه د عطرو دوکاندار دې پېـژاندۀ بازار  کې؟\nګولۍ د زهرو هــــم لۀ هغه دوکانــداره راتلې\n\nبياڅوک دوخت سيلۍ تاوکړي وو چې نۀ ښکارېدۀ\nخو درنې چغې بـه لۀ ګرد او لۀ غبــــاره راتلې\n\nما بــــه د کوم يو ظلم مخې ته لاسونه نيـــول \nيوه څپېــــړه کۀ پردۍ وه دوه لۀ ياره راتلې\n\nکاروان مومنده مونږه حورې په کعبه کې غوښتې\nکور ته د حورو سردارانې خېر لۀ پاره راتلې"},{"instruction":"مینه سر کې څه اسانه غوندې ښکاري","input":"","output":"رسول يې سر ته ګرانه غوندې ښکاري\n\nنه هغه راځي نه زه ورځم تپوس له\nدا کيسه راته څه ورانه غوندې ښکاري\n\nزړه کې وايي چې لا هغسې ژوندى دى\nما چې وویني حیرانه غوندې ښکاري\n\nمعلومېږی چې مې خیر د زړګي نشته\nنن په ما چې مهربانه غوندې ښکاري\n\nدلته شته دي د مجنون د پښو خاپونه\nدا صحرا راته ودانه غوندې ښکاري\n\nمشغولا لره يې راشه د یار خیاله\nزړه مې ستړى او ستومانه غوندې ښکاري\n\nستا دیدن ځکه د سر په قېمت اخلم\nدا سودا راته ارزانه غوندې ښکاري"},{"instruction":"ما راجــمــع کــړل د کلي ماشـومان ټول","input":"","output":"بـیا مې بوتلل وه کوڅـې ته د جـانـان ټول\n\nد جــرګې خــــبــــره یار قــبــوله نه کړا\nپه ژړا مې ورته څېرې کړو ګرېوان ټول\n\nبــېنــوا چې یــې له دره را رخـصت شوم\nپه خــنــدا مې شول د کلي رقــیــبــان ټول\n\nشــوم بــې دمــه دم په ما کې پاتــې نه شو\nانــدامــونــه رانــه ونــیــول خــفــګان ټول\n\nپه غــــزل مې ګوتــې پوري کړې له غمه\nپه شــعــرونو  کې مــې ولیــکو بیــان ټول\n\nزه رحــمــان به یم ژونــدې او یا به مړ یم\nدا دېــوان بــه زما ګــوري عــــشقــان ټول"},{"instruction":"که مينه په خپل ځائئ باندي خوږه هم وه جانانه","input":"","output":"خو  څه  نا  څه  زمونږه  تجربه   هم   وه  جانانه\n\nتا    ولئ   د   اختر     اومبارکي     ماله     رانکړه\nيو  رسم  د دنيا   وو   او  موقع   هم  وه   جانانه\n\nچي تاته مخامخ شومه  نو دغه  مي  بيا خېر  وو\nچي ستا نه مي په زړه کښ څه ګيله هم وه جانانه\n\nد هغي ځائئ  د  خلقو  دين  ايمان  هم  عجيبه وو\nجمات وو او په  خوا  کي  ميخانه  هم  وه  جانانه\n\nدا نن  چي  مي  مريد  د؎  او  زما  نه  بيت  اخلي\nدي   پير    راله   راکړئ   وظيفه   هم   وه   جانانه\n\n چي ته ورته مسکۍ شوئ صياد بيا مينه شروع کړه\nکه   زر   ځله  ئئ کړئ  تري   توبه  هم  وه   جانانه"},{"instruction":"ټکور ټکور حسن دی وينه کښ دردونه نيول","input":"","output":"تانه قربان لاليه هر ارمان دی زړونه نيول\n\nټول می خوښ کړی دی په يو اندام می نه دی پريخی\nتاسو غمی رانيول مونږ به ټول سيندونه نيول\n\nداسی پوهان دی چه بارود نه ي اوړه جوړول\nداسی پوهان دی چه اوړو کښ ي بمونه نيول\n\nمطلب می دا نه دی چه خوامخواه ي ته قاتل ي\nخو مړ کيدو چه ستاسو کور ته ي لاسونه نيول\n\nجانانه ياد دی په نغمو هډو پوﺉ کړی نه يم\nځما د غيږی د رباب نه ي تارونه نيول\n\nتبديلی نوره څه وی څنګه بدل شوی نه يو\nد نوي کول شاګرد استاذ باندی غوږونه نيول\n\nچه د کور يو ګوټ کښ به هم څه درک نه لګيدو\nخلقو روجی نيولی مونږ به اخترونه نيول\n\nحيرانيدل خوبه کوڅو کښ خلق مونږ ته اشنا\nمونږ چه به يو ځل تير شو پيغلو به سرونه نيول\n\nداسی يو وخت وو مونږ به ستا جبين ته لاس رسوول\nداسی يو وخت وو مونږ په زمکه اسمانونه نيول\n\nد وطن ناوی اوس په هغه ځلمو سر مه تړه\nچه جنګ ته اووتل په لار ي ديوالونه نيول\n\nمنظره نن دی انتها د غلامۍ کړی ده\nهغې په شا نه کتل تا ي مړوندونه نيول"},{"instruction":"رنګ مې شي خزان چې سترګې واړه وي","input":"","output":"وژني مې  خفګان  چې  سترګې واړه وي\n\nسترګی جنګوي  چې   زړ ه می  وګتي\nګته شي تاوان چې سترګې واړه وي\n\nژاړمه په سرو سترګو ماشومه شم \nزه هرځل جانان چې سترګې واړه وي\n\nاورمی کړي راپوری په زخمي زړګي\nمرمه په ایمان  چې سترګې واړه وي\n\nزه سلګۍ غزل سمه رپيږمه\nباد راشي توفان چې سترګې واړه وي"},{"instruction":"مزل به په شریکه په رڼا پسې کوو","input":"","output":"پینځه وخته لمانځونه به مولا پسې کوو \n\nژوندۍ چې وو نو روڼو مونږ یې یوه هم نه منله \nاوس هسې خېراتونه په بابا پسې کوو \n\nمونږ ګوره آخرت د پاره هېڅ فکر اونه کړو \nمونږ څومره کوششونه په دنیا پسې کوو\n\nسپین غره لېونیه په دې کلې کې ګرزېږه \nچې ته نه وې غږونه به په چا پسې کوو"},{"instruction":"د ښاٸست  د  باغ  وږمه  راباندې  راغله","input":"","output":"د ازغو پۀ غيږ کښې شپه راباندې راغله\n\nتا چې لاس پۀ رقيب واچوو روان شوې \nباور     اوکړه    زلزله     راباندې   راغله\n\nدشعوره      لاشعور      لوري   ته   لاړم \nداسې لويه     حادثه    راباندې    راغله\n\nسپوږمۍ   اودريده  زما په تماشه شوه\nليونۍ شومه    خوله   راباندې    راغله"},{"instruction":"هم دا ادا ئي ما ته په مزغو ګوتې راکاږي","input":"","output":"چې ناسته وي يواځې په بنګړو ګوتې راکاږي\n\nشوه پيغله خو عمل پکښې هم هغه د وړو دى\nډوډۍ چې اوخوري ځان ته په جامو ګوتې راکاږي\n\nمخ پټ که ګنې وينم چې د شونډٶ دي شامت دى\nشيخان درته د ګيرو په ويښتو ګوتې راکاږي\n\nاوبه د ګودر سرې شوې داسې وينې پکښې راغلې\nجانانه څوک خو شته چې په ازغو ګوتې راکاږي\n\nپړاقه شوه په وريځو کښې درازه شوه په اسمان کښې\nکيدې شي څوک ئي بيا په اننګو ګوتې راکاږي\n\nدا څوک دى چې د شونډٶ په سروټکو دي لاس کيدي\nانسان دى که حيوان چې په لمبو ګوتې راکاږي\n\nزما په خاوري شوي اندامونو کښې ساه راغله\nڅوک ده زما د قبر په ښازو ګوتې راکاږي\n\nګلاب ئي بې موسمه تماشه کوي ولاړ دى\nمنظر د خپلو وينو په قطرو ګوتې راکاږي"},{"instruction":"ساړه ساړه تاؤده تاؤده کاږه واږه اوګوره","input":"","output":"نن به ماښام کلي پريدمه ما ته ښه اوګوره\n\nزۀ را روان يم ستاسو چم ته ليونې ليونې\nته کاڼي جمع که پۀ کلي کښې واړه اوګوره\n\nدا چې سجدو ليوني کړي يۍ نو هسې نه ده\nجنت ترې اوباسه نو بيا د مونځ خواږه اوګوره\n\nمونږ ګيني ويل پۀ ليوني پسې به څوک خفه وي\nنن مازیګر مې جنازه کښې میلمانه اوګوره\n\nبیا به خبر شي چې ما څومره ليونتوب کړې دي\nدا کور چې وران شي بیا ئي کاڼو کښې ويښته اوګوره\n\nهله شهيد مې که پۀ خپل مرګ درنه مړ نه شمه\nاخري وخت مې دي تلوار کوه چاړه اوګوره\n\nکه زه جومات ته ځم نو پټ وي راروان راپسې\nد اللّٰه شان دي پۀ رقیب د خداې درانه اوګوره\n\nد وريت رخسار پۀ سر ئي څاڅکي د خولو منظره\nراشه د اور د لمبي لپه کښې اوبه اوګوره"},{"instruction":"که هره اوښکه ملغلره ملغلره کيده","input":"","output":"خو پۀ سو اوښکو به يوه يوه سندره کيده\n\nما به اکثر وئیل چې مور نه وي نو بیا به څۀ وي\nهم هغه اوشوه چې د کومې نه مې ويره کيده\n\nنن تر ماښامه به زمونږ د مینې هل راوځي\nحجره کښې خلک وو زما او ستا خبره کيده\n\nڅۀ شکايت خو ورته بيا زما پۀ سر شوې دي\nهغه نن بیا څۀ مروره مروره کيده\n\nچې صبا جنګ وو نو د جنګ اوزارې اوخيژول\nچې جنګ مې بئيلو بیا پۀ دولس روپۍ زغره کيده\n\nیو بل بربنډ وو نو ما ورکړه د اللّٰه پۀ نامه\nکومه جوړه چې مې اوس هم تر بله اختره کيده\n\nمونږ به اکثر ورته سپيره سپيره بچي لوګې کول\nد بینظيرو چې به کله بختوره کيده\n\nلکه چې توخم لاندې ځي بوټې ئي پورته رسي\nداسې عمل لاندې کيدو صیله يې بره کيده\n\nزۀ د ظاهر عمل خلاف يم نمائيش کښې راځي\nزۀ د هغې سجدې قائل يم چې بې سره کيده\n\nما د جانان کلي تۀ پټ پټ د کنډاؤ نه کتل\nډيره بې خونده زندګي وۀ بې منظره کيده"},{"instruction":"که هره اوښکه ملغلره ملغلره کيده","input":"","output":"خو پۀ سو اوښکو به يوه يوه سندره کيده\n\nما به اکثر وئیل چې مور نه وي نو بیا به څۀ وي\nهم هغه اوشوه چې د کومې نه مې ويره کيده\n\nنن تر ماښامه به زمونږ د مینې هل راوځي\nحجره کښې خلک وو زما او ستا خبره کيده\n\nڅۀ شکايت خو ورته بيا زما پۀ سر شوې دي\nهغه نن بیا څۀ مروره مروره کيده\n\nچې صبا جنګ وو نو د جنګ اوزارې اوخيژول\nچې جنګ مې بئيلو بیا پۀ دولس روپۍ زغره کيده\n\nیو بل بربنډ وو نو ما ورکړه د اللّٰه پۀ نامه\nکومه جوړه چې مې اوس هم تر بله اختره کيده\n\nمونږ به اکثر ورته سپيره سپيره بچي لوګې کول\nد بینظيرو چې به کله بختوره کيده\n\nلکه چې توخم لاندې ځي بوټې ئي پورته رسي\nداسې عمل لاندې کيدو صیله يې بره کيده\n\nزۀ د ظاهر عمل خلاف يم نمائيش کښې راځي\nزۀ د هغې سجدې قائل يم چې بې سره کيده\n\nما د جانان کلي تۀ پټ پټ د کنډاؤ نه کتل\nډيره بې خونده زندګي وۀ بې منظره کيده"},{"instruction":"دا چې ميده ميده پۀ توره لوپټه کښې راځي","input":"","output":"دا زما مرګ دي خو د خلکو نه پرده کښې راځي\n\nاو بد مې کړي وو څوکړه وۀ نو ما سوال کړې وو\nباران بهر دي اوبه مونږ کره کوټه کښې راځي\n\nدلته سود مه خورۀ دلته وينې څکه جنت ته به ځي\nدلته رښتیا وئیل ګناه ئي کبيره کښې راځي\n\nتپوس کولې شم خو خپل ضمير مې لاس اوتړي\nڅۀ اوکړم هر پښتون مې څۀ نه څۀ ريشته کښې راځي\n\nکال کښې يوه ورځ دي پښتون شهيد ته هم اوباسي\nدي سره څۀ کمې پۀ قومي ترانه کښې راځي\n\nډيرې خبرې دلته کيږي چې قرآن کښې نشته\nډيرې خبرې يو ديرشمه سپاره کښې راځي\n\nداسې صوبه به چا ليدلي وي زمونږه چې ده\nچې پۀ ائين ئي څۀ حق نشته او نقشه کښې راځي\n\nسپوږمۍ ته اوخيژه نو بيا به دي کمال اومنم\nسپوږمۍ خو دومره غوندې نه ده چې جهنډه کښې راځي\n\nبدلون راغلې دې خو تاسو پرې پوهي شوې نه ئي\nسحر پراډو کښې راځي شپه کښې پۀ بنګله کښې راځي\n\nکور تۀ خو دواړه ځي د دواړو نوې نوې کور دي\nلیلا ډولۍ کښې او منظر پۀ جنازه کښې راځي"},{"instruction":"راپاسه څۀ خیسته خیسته تحفې مې درته راوړي","input":"","output":"سپوږمۍ پۀ غر پریوتې وۀ ټوټې مې درته راوړي\n\nصفا ئي راته اووي يا به مړه شي يا به ستا شي\nدم کړي د پيرانو پتاسې مې درته راوړي\n\n.اوس دومره قدري ته اوکه چې ساز ورته پيدا که\nما دومره قدري اوکړل چې نغمې مې درته راوړي\n\nاختر دي بیا یتیم ژاړي د مور قبر ته وائ\nراپاسه زه لوي شوې یم جامې مې درته راوړي\n\nامکان دي يا به سر ماتيږي يا به ته ماتيږي\nکعبې اوس ورته ټينګه شه سجدې مې درته راوړي\n\nراکوزه شه دیوال نه نن دي زور د سترګو ګورم\nڅۀ ډيري خطرناکې ارادې مې درته راوړي\n\nمنظر سره نور څۀ دي بس پۀ ډير څۀ ئي قبول که\nبس واخله د شعرونو نزرانې مې درته راوړي"},{"instruction":"دا چـــــــــې پـۀ دام پسـې د دام نـه اُوځـي","input":"","output":"پښتــــــــــــانـه څـۀ د ډيـر نـاکام نـه اُوځـي\n\nقسـم ئـي مـات کــــــړو کـه روژه مـاتـه وي\nدا چـې پـۀ جـام پســـــې د جـام نـه اُوځـي\n\nمـونـږ د ګلـــــــــونـو کـر پخـوا پـريښـې دي\nازغــــــــــــــي دي خپلـه د انـدام نـه اُوځـي\n\nليـــــــــونـې پـوهـي دي پـۀ جنـت او دوزخ\nپـۀ مـونـځ کښـې مخکـې د امـام نـه اُوځـي\n\nتـه خپـلـې سپينــــــــې ليچـي پټـې سـا تـه\nشيــــخ پـۀ حـرم کښـې د احـرام نـه اُوځـي\n\nد اذادۍ د ارادې کمــــــــــــــــــــــــــــې دي\nزنځيـــــــــــــر بـه خپلـه د غـلام نـه اُوځـي\n\nداســـــــــــې ئـي زه نـن پـۀ ارمـان وو وتـم\nلکـــــــــــــه سـړې چـې د اسـلام نـه اُوځـي\n\nدا د بنګـــــــــــړو ټـوټـې دي کـور تـه يوسـه\nمنظـــــــر پـرې اوس د کلـي قـام نـه اُوځـي"},{"instruction":"نـه د کار ســـــړې بـچ شـو نـه جنـګ تـه حـوصلـه بـچ شـوه","input":"","output":"دا څـۀ بـلا اوشــــــــــــوه نـه نـامـه او نـه جـامـه بـچ شـوه\n\nشکـر دي چـې ستـا غـونـدې بـې ننـګـي را پـهٔ سـر نـه کـړو\nښـه شـــــــوه چـې د غټـې بـې قـدرﺉ نـه لـوپټـه بـچ شـوه\n\nهغـه پښتـانـه يـؤ چـې اکثـــــــــــــر وايـو د جنـګ نـه پـس\nســـل سـرونـه مـات ښـه دي خـو شکـر دي شملـه بـچ شـوه\n\nوخـت د شکـــــــــــر نـه دي تـاسـو مـا سـره خفـګان اوکـۍ\nهســـــــې نـه بـزدل شـم د ګـولـۍ نـه مـې سينـه بـچ شـوه\n\nبـچ زمـا جـونګــــــــــــــــړه شـوه منـم خـو دا کمـال نـه دي\nاصـــــــــــــــل کمـال دا چـې بـدنـامـۍ نـه زلـزلـه بـچ شـوه\n\nدوه کالـه حـــــج بنـد وو خـو خـوشحـال پـهٔ دې خبـره اوم\nدوه کالــــــــــــــــــــه زمـونـږ د منـافقـو نـه کعبـه بـچ شـوه\n\nتـــــــورې ستـرګـې زيـړې شـوې روټـۍ سـره غيـرت اوشـو\nمــــــړه بـه شـي منـم خـو د خـرڅـون نـه دردانـه بـچ شـوه\n\nڅـۀ چــــــل دي کـه مـا او تـا يـو څـو ورځـې وو نـه خـوړۀ\nغـرقـــــــــه شـي سـرکار تـه ډيـره غټـه سـرمـايـه بـچ شـوه\n\nمـونـږ احتجـاجـن د خـان بـابـا خيــــــــــرات وو نـه خـوړو\nخـان اُووی ثـواب ســــــــــره بـه ګـورو خـو زرده بـچ شـوه\n\nاوس ئـي د ثــــــــــــــواب او ګنـاه دواړو لاری بنـدې شـوې\nاوس خـو د منظـــــــــر نـا نـه کاسـه او نـه تـوبـه بـچ شـوه"},{"instruction":"حوره مې تا ته او جنت مې ستا جمال ته اووي","input":"","output":"ته مې کعبه کړې او غلاف مې ستا تور شال ته اووي\n\nپۀ عيسا تيروتم پۀ جنګ کښې مې مدد پکار وو\nلاړم پوۍ نه شومه نو هر څۀ مې دجال ته اووي\n\nپښتون به نه وي چې اوس نه شلوي کفن ملګرو\nته احمد شاه بابا خبر که ما خوشحال ته اووي\n\nپهٔ دغه ويره چې ښکار نه شي د بي ځايه تنقيد\nخپل قیمتي غزل مې ځان سره ديوال ته اووي\n\nد تورتمونو سوداګره د تيارو تاجره\nد سود او زیان دوکان دي ټول که ما بلال ته اووي \n\nمقام مې ستا حسن ته ورکړو د کعبې برابر\nخو غلطي دۀ اوشوه چې سور کافر مې خال ته اووي\n\nمونږ پۀ دار شوي يؤ ټول عمر د سپرلي موسم کښې\nما ته څۀ ګرمه که ما دار د بوډۍ ټال ته اووي\n\nمنظر ساتلي وۀ پۀ زړۀ کښې د ارمان جونګړه\nدا پۀ لمسون مې چا د اوښکو پشکال ته اووي"},{"instruction":"ګستـاخ وو خـو چې ټيټ مـې کـړو تنـدې مـې ترينه جوړ کړو","input":"","output":"ادب مـې ورتـه اوښــــــــودو ســــــــړې مـې ترينـه جـوړ کـړو\n\nمـا خـاؤري د خپـل کـور د ديـوال هـم بـې قــــدري نـه کـــړي\nچـې پـريـوتـو راپاسيـدم منــــــــــــګـې مـې ترينـه جـوړ کـړو\n\nکـــــــــــوم کاڼـي ستـا د لاس چـې بـه راتـلل زمونـږه کـور تـه\nبـازار تـه چـې مـې اويستـــــــــــل کالې مـې ترينـه جـوړ کـړو\n\nوطـــــن کښې لــوږه راغلــــه اوس خـواري غـواړي دا خـاؤره\nلـوهــــــــار تـه مـې ټـوپک يـوړو رمبـې مـې ترينـه جـوړ کـړو\n\nپښتــــــــو ده او پښتـــــــــو خـو نـه زړيـــږي نـه ورکيــــــږي\nستـا تـور څـادر چـې زوړ شـو نو پټـکې مـې ترينـه جـوړ کـړو\n\nمنظــــــــــر مـې ستـا د تـورو زلفــو داسـې سـور ګلاب کـــړو\nرقيب پـۀ ستـرګـــــو لاس يخـې ازغـې مـې تـرينـه جـوړ کـړو"},{"instruction":"يو زه يم بل مې زړۀ دي وظیفه کوي لګيا دې","input":"","output":"پاګل يم بل پاګل راته قیصه کوي لګيا دې\n\nخپل روح مې د خپل کور پۀ ديوال وينم راته ناست دې\nزما د پټو سترګو تماشه کوي لګیا دې\n\nزۀ يو ځل خداې ته ټيټ شوم او ايمان زما کامل شو\nزاهد ورته سجدې پسې سجده کوي لګيا دې\n\nزما زړۀ ئي د خپلې لوپټې د پاسه کيښود\nالله خبر چې کومه تجربه کوي لګيا دې\n\nبیګا ته به مې وژني که صبا ته به مې وژني\nرقیب سره پۀ کور کښې مشوره کوي لګيا دې\n\nد وخت سره د زغل او د سیالۍ خبرې پريده\nپښتون خو لۀ د وخت مقابله کوي لګيا دې\n\nد ښار د ترقۍ دعوې دي سراسر دروغ دي\nزما بچې د پول لاندې نشه کوي لګيا دې\n\nشیخان او زاهدان ئي پۀ مونځونو کښې اوده کړل\nمنظر ئي پۀ مړو سترګو تبصره کوي لګيا دې"},{"instruction":"هغه چې لاړه نو راياد شو چې ښکل کړې مې وے","input":"","output":"نرې نرې انګار خو پروت وو چې بل کړې مې وے\n\nزۀ ئي پۀ روغ ګريوان کښې اوليدم نو مور تۀ وائ\nمورې نو نه دي پريښودم چې پاګل کړې مې وے\n\nنن به مې څومره انعامونه او تمغې اخيستې\nرباب د کوره وو والله چې غزل کړې مې وے\n\nچې د دنيا لباس ته ګورم نو پۀ زړۀ کښې وايم\nبلها یاران ميلاويدل چې بدل کړې مې وے\n\nشيخ به ئي څکي زه به جنت کښې ورته ګورم ربه\nکه ما ته پته وې قسم دي چې تل کړې مې وے\n \nزما بچي سره ډيګري دۀ او ټکرې وهي\nهسې عبث مې تاوان اوکړو چې غل کړې مې وے\n\nپۀ ځنکدن کښې منظر ژاړي عزرائیل تۀ وائ\nیو شعر نيمګړې زما شته چې مکمل کړې مې وے"},{"instruction":"هر در کښ جانان نه غواړم خپل در راته راټيټ کا","input":"","output":"زه عشق يم او ته حسن ي نظر راته راټيټ کا\n\nپښتو می پکښ ځی نو زه به داسی اعزاز څه کړم\nدستار راته تړی خو واﺉ سر راته راټيټ کا\n\nسپوږمۍ پسی به زه ځم که سپوږمۍ به راځی ماته\nپه نمر پسی به زه نه ګرځم نمر راته راټيټ کا\n\nپه سر می د خوشحال شمله ده خدايه ته می مل شه\nته حکم فرښتو ته ورکا غر راته راټيټ کا\n\nهم دا می د پښتو د زوال نخښی دی يارانو\nچه باز اووی چه ستړی يم نښتر راته راټيټ کا\n\nکه غواړی چه زه نه درځم سرکاره ستا دربار ته\nاسانه طريقه ي دا ده ور راته راټيټ کا\n\nد هيچا په معبود پسی کنځل نه کووم خدايه\nجومات می کور ته راوله مندر راته راټيټ کا\n\nافغان يم او شهيد يم او بيا دا چه بی ګناه يم\nکابل راسلامی کا پيښور راته راټيټ کا\n\nريبار ته ي وېيل چه معاف کووم ي خو په دی شرط\nچه زه به غلی ناسته يم منظر راته راټيټ کا"},{"instruction":"څوک ي در په در خوري څوک ي کور کښ بی محنته خوري","input":"","output":"څوک ي شته قسمت کښ نه خوري څوک ي بی قسمته خوري\n\nډير خلق ي نه غواړی بی سته بی منته خوري\nډير خلق ي سوال کوی خو مخکښ ترنه لته خوري\n\nخدايه ستا نظام دی بس په دی کښ به څوک څه واﺉ\nداسی خلق هم وينم چه حوريې بی جنته خوري\n\nچا نه خولی څاڅی په ارمان وی د يوی نوړﺉ\nڅوک ي د بچو سره په کور کښ تر قيامته خوري\n\nخدايه چه پښتون دی حيادار دی نو د لوږې مري\nخدايه ستا ميوی خو په پنجاب کښ بیغيرته خوري\n\nمونږ خو په حلاله مزدورﺉ کښ هم ټکرې خورو\nخدايه ستا بنديان ي ښه بی غمه په غلطه خوري\n\nماته د پښتون قاتل معلوم دی خو حل نه وايم\nدومره درته وايم چه اس دلته خپله کته خوري\n\nخير دی که مونږ جاړو د بل مخی ته جولۍ نيسو\nشکر دی چه ستا يو څو کسان ي په راحته خوري\n\nدا خو د خداﺉ ورکړه ده د خداﺉ سره به څه اوکړم\nڅوک پکښ نهر دی څوک ي شونډی بی الفته خوري\n\nډيرځلمي لګيا دی د منظر غوندی ګټی ورته\nډيری ګلالۍ ي د خنده د برکته خوري"},{"instruction":"مينه د دی خاوری د همه اولس جذبه نه شوه","input":"","output":"څانده د غمجن احساس نه پورته شوه نغمه نه شوه\n\nچغی د سپوږمۍ غوږونه اوشلول خو سره نه شوه\nجونده ستا سندره می په وينه کښ خوږه نه شوه\n\nاو به چوی د ځان سره به ماته شی څوک اوګوره\nتوره د خوشحال د وختو ګرمه ده سړه نه شوه\n\nای د وطن غمه ستا د څړيکو د دردونو نه\nما خو سترګی پټی کړی سپوږمۍ هډو اوده نه شوه\n\nڅومره د غم ډکی قيصی تا اوکړی ما واوريدی\nهغسی تياره ده شپه په يو هنر وړه نه شوه\n\nدی ډيوه کښ خداﺉ زده چه د کومو جذبو عزم دی\nڅومره قيامت خيزی سيلۍ تيری شوی خو مړه نه شوه\n\nدا که ستا په جبر وی اسمان خو تا شلولی وو\nدا خو د خداﺉ رحم دی چه زمکه اپوټه نه شوه\n\nته واې پيزوان ي نه وو بده ښکاريده ناوی\nزه وايم ډير شکر چه د پلار په کور زړه نه شوه\n\nشنی خولی مزدور د ګل اندامی په سنګل اوده\nهاﺉ جوړی چه ده هم زړه کښ اووی چه پوره نه شوه\n\nڅه ګيله د کلی د ماښام نه چه لمبه نه شو\nما ورته منت زاری او نه کړه دا خفه نه شوه\n\nڅومره سترګی واوړيدی را واوړيدی ځما په لور\nهيره د منظر نه ستا د سترګو کليمه نه شوه"},{"instruction":"پۀ قبر مې مات شوي دي بنګړي د مرګ نه پس","input":"","output":"پۀ کټ مې خلکو اوشيندل غمي د مرګ نه پس\n\nبلبل ئے پانړې پانړې د پنجرې نه را باهر کړو\nما ويل چې مبارک شه ازادی د مرګ نه پس\n\nتپوس مې ترې نه اوکړو ما ويل رنګ دې ولې تور دې\nسلګو کښې راته وايي د  لالي  د  مرګ  نه  پس\n\nڅادر ته پيوندونه ورکوي او  پکښې ګرځي \nپۀ کور باندې زاړه شوه د سړي د مرګ نه پس\n\nما خپله د خپل لاسه په روټۍ کښې زهر ورکړل\nچې بيا مې قتلوي خلک بچي د مرګ  نه پس\n\nلحد کښےمې بند نه کړئ سمندر ته مےګوزار کړئ\nبس  نۀ کيږی زما نه غلامي د مرګ نه پس\n\nزما پۀ مرګ به ګوره هر سړي کښې عقل راشي \nاکثر دلته  مني خلک غلطي د مرګ  نه  پس\n\nور نۀ بندوي ټوله شپه د کور تمبو ته ګوري \nابۍ ليونې شوې ده د ځوی  د  مرګ  نه پس \n\nچې نۀ راتله مــنــظــره جنازے ته زما راغله\nپۀ مونږ باندې اکثر راځي ښادي د مرګ نه پس"},{"instruction":"چى ستا نامه مى د زړه سر وهى او خولى له راځى.","input":"","output":"نو ستا يادونه ليــــــــونى ورسره شپى لـــــه راځى.\n\nزما دا زړه نه دي پينډال دي د غمونــــــــــــــو اشنا؛\nچرته چى ستړى شى نو دلته کښى دمــى له راځى،\n\nوييل يى بس دي مــــورى بيا ديــوال ته نه خپژمه.\nيو ليوني دي چــــى په مــا پسى کو څــى له راځى.\n\nمـــــونږه که مينه کــــړى مــــونږه مينه داسى کړى.\nبلها مين دى چـــى لا اوس هـــــم مشورى له راځى.\n\nجـــــانانه ستا دغــــــم ښادۍ سواره بلها دى دلتـه.\nکه ته راځى او کـــــه نه يــاد به دى موقى له رځى.\n\nراشه اعظمه وخت به تير وى بيا به ګوتى مــروړي\n ستاسو د چم خـلق په مـــــــا پسى رشتى له راځى."},{"instruction":"زه   په  تا   باندې   ډاډه   يمه    لالیه","input":"","output":"که   په   ويښه  که   ویده  يمه   لالیه\n\nتاپسې  خو    زما   تبه   سرته  خيژي \nلاس   مې   اونيسه   توده  يمه  لالیه\n\nولې   دومره  يې  تريخ شوې لکه زهر\nماته   نه   ګورې   خواږه    يمه   لاليه\n\nګوتې مه راٶړه په ځايې به شمه ويلی \nچم  د   واٶرې   يم   اوبه  يمه    لاليه\n\nلکه   شمع   مې   په   سر  لمبه  بليږي \nد   شپې  ستا  په   تماشه  يمه    لاليه\n\nد بنګړو  په شور مې خلک ليوني  کړل\nزه هم چا ويشتې په  زړه  يمه     لاليه\n\nپښتنه   يم    ناديه   بې   پته  نه   يم \nستا   په   ننګ   ولاړه   زه   يمه  لاليه"},{"instruction":"ملامت نۀ وه كۀ يى مخ كۀ يى سينه وهله","input":"","output":"سحر وختي بۀ مې قرضداري دروازه وهله\n\nزۀ بۀ خپل كور كې خوګېدمه ما بۀ چغې كړلې\nپۀ ماشومتوب كې بۀ چې خپلې مور هغه وهله\n\nد انغري له خوانه خړې شونډې بيا راغلله\nبېا يى پۀ خيال كې پۀ سرو شونډو دنداسه وهله\n\nزۀ بۀ چې كله هم بېمار شومه پۀ دې بۀ ښۀ شوم\nهغې بۀ ما باندې د خپل سر لوپټه وهله\n\nزما پۀ زړۀ باندې د تورو ګزارونه كېدل\nستا پۀ وادۀ كې جېنكو بېګاه چمبه وهله\n\nزما د خې ورځې دعا يى د پاس رب ج نه غوخته\nمور مې پۀ دواړه لاسه شپه وه موسله وهله\n\nزۀ خداى ساتلمه چې نۀ راپرېوتم او تلمه\nګڼي خوږو خوږو يارانو بۀ مې خپه وهله\n\nد خيال غزل بۀ هم صنمه  پۀ رو رو غږېدو\nکۀ تاته ياد شي پۀ خبرو بۀ مو شپه وهله"},{"instruction":"راتله چې ستړي ستړي ساه پهٔ ساه وۀ هغه دا وۀ","input":"","output":"بيګا چې د کنډاؤ پهٔ سر رڼا وۀ هغه دا وۀ\n\nفرهاد ويل شيرينۍ وۀ ادم خان وئيل درخو وۀ\nمجنون چې ويل چې نه زما ليلا وۀ هغه دا وۀ\n\nبيګا پهٔ هغه شور د هر چا خپلي تبصرې وي\nچا ويل چې زلزله چا ويل هوا وۀ هغه دا وۀ\n\nخورې زلفې پهٔ ملا سترګو کښې اور وينې پهٔ شونډو\nاوس هم خلک قسم خوري چې بلا وۀ هغه دا وۀ\n\nد شپې چې به نيا مونږ ته ويل بچي قيصې ته غوږ شه\nپخوا پخوا ځنګل کښې اژدها وۀ هغه دا وۀ\n\nمونږ هسې مولا راوستو مونږ ويل ګيني پيريان دي\nدي کور کښې چې څۀ بل رنګې خندا وۀ هغه دا وۀ\n\nنه نه فرښته نه وۀ نه پيرﺉ نه ښاپيرﺉ وۀ\nتيارۀ کښې چې سپوږمۍ سره لګيا وۀ هغه دا وۀ\n\nاخبار کښې هندوستان پهٔ پاکستان هسې شکمن دي\nبيګا چې ځمکه تله راتله درازه وۀ هغه دا وۀ\n\nمولا خو نن هم واﺉ چې هغه څوک د جنت وۀ\nستا ياد شي چې پهٔ لاس کښې ئي حلوه وۀ هغه دا وۀ\n\nمنظر ليونې نه دي علاج تاسو ته پکار دي\nپهٔ حسن چې د حورو نه سيوا وۀ هغه دا وۀ"},{"instruction":"بې مټو سړې نه يم بې وزرو سړې نه يم..","input":"","output":"غريب يم خو بې کسه بې ملګرو سړې نه يم..\n\nميلمه دغه ډوډۍ او دغه پياز او دا بالخت دى..\nباقي دي مخه خپله د ډالرو سړې نه يم..\n\nدا ډيره مجبوري ده ګنې خپل ځان ته چې ګورم..\nقسم دى د ديکو او د ټکرو سړې نه يم..\n\nاى وخته زما مرګ به طريقه د هنر غواړي.\nزه هسې د بې ننګو بې هنرو سړې نه يم..\n\nپه ما چې د دشمن د خور څادر نه شې راوړې ته...\nنو زه د لونګين او د ګورګورو سړې نه يم...\n\nجنګيږم سر پريدم او ازادي راوړم وطن ته.\nپه کور کښې د ميړانې د سندرو سړې نه يم..\n\nاصيل يم د رموز په اشاره باندې پوهيږم..\nزاهده مازغه مه خوره د خبرو سړې نه يم..\n\nمنظره خپل غربت مې اودروي د بل په در کښې..\nګنې نو زه د تندو د نهرو سړې نه يم.."},{"instruction":"په سپين جبين چې زلفې زنګېدې دانه وانه","input":"","output":"د شېخ د لاسه پرې وتې تسبې دانه وانه\n\nد سرو شونډو نازکه خندا څومره وه سنګينه\nچې کړې يې ذاهدانو له توبې دانه وانه\n\nساقي جامونه جوړ کړه ايله سکلو ته جوړېږي\nوريځې په آسمان شوې را خورې دانه وانه\n\nقاتلې سترګې څله توروې په ماذيګر کې\nد ځانه نا خبره به څوک کړې دانه وانه"},{"instruction":"لېوانۍ راشي دا کتاب نـامې غــــــــزل شُکـوي","input":"","output":"بېرتـه روانه شي پــه دواړه لاس اور بل شْکوي\n\nيو غــريبي بل خــوا دستا درانــه درانــه غمونه\nخيال بـــه کـــوې دلته اکثر خلک آ خپل شْکوی\n\nپرون راغَلی وه ملا پسې جـــومـــات تـــه هغه\nوېل ئې يادونـــه دا جانان رانــه ګوګــل شُکوي\n\nته چې کوې داسې سينګار مازيګر ځې ګودر ته\nځکه تاڼـــې دا خپل ګرېـوان هر يو پاګل شُکوي\n\nچا ورنه غؤښتی دی اوربل ته ورپسې روان دې\nآزغي تا پام نــه کـــړي ارمان دلگیر گل شُکوی"},{"instruction":"ته چے ھر وخت تورا وې سترگے په کاجل لیوانے","input":"","output":"اخیر به زہ شمہ په تا پسے پاگـــــــــــــــــل لیوانے\n\nدا ستہ په خیــــــال کے به رازم کا به دے نه رازمہ \nزہ خو  دے ھر واخت یداومہ پل پہ پــــــل لیوانے\n\nدا زاوراولو تربیت چــــــــــــــــــادرکڑو ته تا اشنــا \nچے پٹاوے دا تورے سترگے په وربــــــــــــل لیوانے\n\nشونڈے دے سرے په دنداسہ یے پاس پہ بام ولاڑہ \nاخیر په سہ مے زاوراوے یم دے خپـــــــــل لیوانے\n\nستـــــــا به ډولۓ او وزي زما به جنــــــــــــازه او وزي\nخیـــال به کوې چې مې بدل نه کے په بــــل لیوانې\n\nارمان به وکړې چې شم خاؤرې زه دلگیر بې قرار\nتہ به ھر واختے جڑاوی زما غــــــــــــــــــــزل لیوانې"},{"instruction":"دا خو ستا د ښکولو سترګو برکت دے","input":"","output":"چې راوړے مې ایمان پۀ محبت دے\n\nچې غړۍ د سړي هسکه پکښې نۀ وي\nدغه ژوند خو هډو ژوند نۀ دے لعنت دے\n\nزما خپله نشه ډېره، مستي ډېره\nخو ارمان مې د ساقي د شونډو ست دے\n\nکۀ هر څو مې ده وخت ملا راټیټه کړې\nسر مې اوس هم لا د ډېرو نه اوچت دے\n\nزړۀ مې اخلې او کۀ نه خوښه دې خپله\nبس یوه خوږه خبره یې قېمت دے\n\nد هر کوره د بارودو بوي راخېژي\nهر پښتون پۀ خپلو وینو کښې لت پت دے\n\nد جانان نامه به ناخلې پابندي ده\nنور کۀ هر څۀ وایي زیار ته اجازت دے"},{"instruction":"د ښـائستـونو  پـہ جنـت کښـې ښکلـې سـتا پـہ شـان وو","input":"","output":"خــو دا  د مینـې  لیـونــې  پہ کښـې   زمـــا پـہ شـان وو\n\nبیګاہ پـہ خوب کښـې پـہ جنـت کښـې ګرځیدم خبـر یی\nدا کانـړې بـوټـې یی بیخـې  د پښتـونخـوا پـہ  شــان وو\n\nد کـوہ قاف  ښـــار  تـہ رښتیـا   ښـاپیـرو   وړے    وومـہ\nھلتـہ کښـې  ښکلــې د خــوبـونـو د  دنیـــا  پـہ شــان وو\n\nستا  د  یـادونـو پـہ صحـرا کښـې ټـولـہ  شپـہ ګـرځیـدم\nستـا  د  یـادونـو    مـاښامـې  د     کـــربلا پـہ  شـان وو\n\nلکـہ  مجنــون  می  سـتا   د   کلـې   کـوڅـــې  اوکتلــې\nخــو  ستـا لیـدہ  ھــم   د  نیمګــړې  تمنـا پـہ شــــان وو\n\nلکـہ  نـاسـور مـی د  بــدن  پـہ ھــر  انـدام  خــوارہ شـو\nزمـا د خـوږ  زړہ    پـرھـرونـہ  د   وبـــا   پـہ  شــان  وو\n\nخــود د بیلــتون  پہ وخـت کښې ما پـہ چغـو چغـو ژړل\nھغــہ  حـالات  د  لیــونتـوب    د   انتہـــا  پـہ  شــان وو\n\nد  زنــې  خــال لہ مـې دې ستــورې د اسمــان نـہ  راوړل\nخـو  د  سپـوږمـئ  پـہ مـخ د شمعې د رڼــا پـہ شــان وو\n\nزړہ کښې دې شـور وو خو پہ خُلہ دې خاموشې سحــرہ\nستــا  محبـت لکــہ  د  پیغلــې  د  حیــا   پـہ  شـــان  وو"},{"instruction":"چــې  دا  ښکلــــې  دې  پیـــدا  د   ګُل  پشـــــان  کــړہ","input":"","output":"لیــونـــــی  دې    پســــې  ولــــی    عــاشقـــــان   کـړہ\n\nتــوری  ستـــرګــې  تــور  بــانــړہ   او  تـوری   زلفـــــی\nلکـــہ  تــاؤ   دی  د  سپـــوږمـــئ  نہ  خـامــاران  کـــړہ \n\nدا  د   زړہ    کعبــــــہ  مـــی سمــــہ  بـت  خانـہ  شـوہ\nستــا  عکســـونــہ  مـی  بـــلا  پـہ کښې ویـــزان کـــړہ\n\nټـــول   امیـــان  بـہ  د  دوزخ  غــاړی  تـہ  ناسـت  وی\nکــہ   ملیـــان   دی   د     جنــت   ټیکـــــدران    کـــړہ\n\nیــو  ھنــــدو  دې   مسلـمــان پـہ ژونــد کښې نہ  کــړو\nنفــرتـونو    دې    بلھــــا     خلــق  ھنــــــدوان  کــــړہ\n\nپـہ  شیخـــــئ  کښــې دی  شــوخــی د  غــزل  داسـې\nکــہ   اقــوال  دی  د    سـرور    ســرہ   بیـــان   کـــړہ\n\nد  دنیــــا   بـازار   مــی  خــوښ  نـــہ شـو  سحــــــرہ\nزنـــدګــی   مــی ټــــولــہ  خـــرڅـــہ پـہ  تـاوان  کــړہ"},{"instruction":"نـن  چــې  وینمــہ   ملیــان   او    ډمــــان    ګـــــډ وډ","input":"","output":"لکـہ یـو ځــائ  وی  حلــــواہ  او    مچـــان    ګـــــډ وډ\n\nعمــــران خــانہ   نـو   د   لاســــو   نـہ دې  ځــار  شـم\nپــہ   ســوبـاړې   دې   وھلـــې  کســـــان     ګــــــډ وډ\n\nسیــاسـت  کښــې  خــو  حـلال  او  حـــرام   یــو   دی\nخېــر  کـہ ګـرځــې  جینکئ   او    ملیــــان    ګــــډ وډ\n\nنــو  ســړے پکښـې  پـہ  یــو  دوہ  کښــې  حیـران وی\nچـې  یــو ځــائ شـې خـوشحــالی او خفــګان ګــډ وډ\n\nدا   دروغ  دی   چــې  وجــود  بـہ  دې  بـرګـے   کــړې\nاوس خــو خلــق خــورې  شــوملــې او میــان  ګــډ وډ\n\nد   جنــت  حــورہ  یی راغللــہ   پــہ  خیــــال   کښــې\nپــہ  ممبـــر   شــو  د    مــلا     نـہ     بیــــان  ګــــډ وډ\n\nد  دې  ملک   نــظام  یی   ټــول    درہــم  برہــــم  کـړو\nیــو  ځــائ  شــوې  دی   بــاخې او  کـارغــان ګـــــډ وډ\n\nد   دې  ملـک  څـــہ  عجیبـــہ غــــونـدې  قـانـون   دے\nښـــکارہ  ګـرځــې  قــاتـلان  او  ډاکـــــــوان  ګــــــډ وډ\n\nاے   سحـــرہ  پــہ  خلــہ  لاس  کېـــږدہ  خـامـوش شہ\nڅــوک بــہ یــو دې کـړې سپیــږمـې او دنــدان  ګــډ وډ"},{"instruction":"لوګې لوګې دې کړمه اور دې نـــــه کړم","input":"","output":"سوړ اسويلې دې کړمه شور دې نه کړم\n\nهسې د تور کړمه پـــه تــــور دمينـــــــې\nدخـــپلودواړو سترګو تور د ې نه کړم\n\nپښتـــــو خو بل څه وې تا بل څه اوکړه\nبـــيا بانـي دې کړم په کور د ې نه کـړم\n\nشونډې دپرانستې او چوپ پاتې شوې\nپــر هـــر پر هر دې کړم ټکور د ې نه کړم\n\nديار دزلــــــفــــو نه را   الوتـيـــــــه بــاده\nسمسور دې کړمه خولور لُـوردې نه کړم\n\nنن دې  راو کا تۀ په ډک محفل کښــــې\nښه شوه د خلکو دپيغور دې نـــه کــــړم\n\nزۀ ستا دخيال دليونتوب سائـــــل ووم\nهير که دې ډير کړمه خو نور دې نـه کـړم"},{"instruction":"څه مقـــــــدس او څه زمزم مخونه","input":"","output":"خدایــــــــــه منم، منم، منم مخونه\n\nزه ادم زاد پسې رنګ رنګ لاړمــــه\nده ښکلــــــــو سم غنم غنم مخونه\n\nزما خیالونـــــــــو ته اوبـــه ورکوي\nده کلیوالــــــو پیغلــــــو نم مخونه\n\nوشوې مودې ځان مې لیدلی نه دې   \nده ائینـــــو په مـخ کې ضم مخونه\n\nغــــــزل هر مخ ته مخامخ ولاړ دی\nورته لـه هــــــــر څه نه اهم مخونه"},{"instruction":"چی سترګی دی ښڪلاومه نو باڼه خولی ته راځی","input":"","output":"په خوب می ترخــــــه ترخه رانجه خولی ته راځی\n\nپه ځینی محفلونو ڪی په ناســـــــته نه ماړیــــږم \nپه ځینی محفلونو ڪی می زړه خـــــولی ته راځی \n\nزمانه زمــــــــا ډیـــــــری روژی دی مڪروهه ڪړی \nدښڪلو ته چی ګــــــــورمه اوبه خـــــــولی ته راځی"},{"instruction":"دا   بعضې   خلق   چې  اسمان   پۀ  ګټو  اولي","input":"","output":"څومرہ  کم  عقل  دي خپل  ځان  پۀ  ګټو اولي\n\nزړګیه   ګورے  پام   کوہ  جانان   چې  نۀ  شې \nاوس  ګورے  خلق  خپل  جانان  پۀ  ګټو  اولي\n\nدا   ټول   خلق   پۀ    یو   بل   ګوزارونه   کوي\nاو   رب   د   بھرہ   نه   جھان   پۀ   ګټو  اولي\n\nعقلمندو   د  مهلت   نه   چې   دا   شور  راځي\nدا   دي  د   خپل  کلي   خانان   پۀ   ګټو  اولي\n\nدا  څوک  چې  انسانیت  پۀ  لارہ  تګ نۀ  کوي\nدي  خامخا   به   بیا   حیوان   پۀ   ګټو   اولي\n\nابراهیم   پۀ    قدمونو   چې   قدم    نۀ   ګدي\nدا  خلق  ھسې   بیا   شیطان   پۀ   ګټو   اولي\n\nھندوانو   وئيل   نن    خامخا   به    ئې   وژنو\nدا  یو  سړے   زمونګ  خدایان   پۀ   ګټو  اولي\n\nکیدې  شي دي  نن  بیا  څۀ  نصیحت  کړې  ئي\nدا  څو  ځوانان  چې  دا  بزرګان  پۀ  ګټو  اولي\n\nدي   باغ   کښې  د  ګولونو   نه  چاپیر  ګرزیدل\nدا    مالي    ځکه     بلبلان     پۀ     ګټو    اولي\n\nژړا   کښې   لیونې  وئيل   انسان   به   نۀ   یم\nګني   انسان  به   څنګ  انسان   پۀ   ګټو  اولي"},{"instruction":"چې  د دې  خلقو خپل زړۀ کښې بتان  پراتۀ دي","input":"","output":"دا    خلق    ولې    بیا   بتان    پۀ    ګټو   اولي\n\nد  دې   سړي   لاسونه  بس   ماتول   پکار   دي\nدا   یو   سړے  باغ   کښې  ګلان  پۀ  ګټو  اولي\n\nصیبه  دا   یو   سړے   پکښې  غلام   مۀ   لیکه\nدا   یو   سړے  ھر   وخت  زندان  پۀ  ګټو اولي\n\nاو    او     دي     ظالمانو    له     پناہ    ورکوله\nدا  مظلومان  چې   دا  قاضیان  پۀ   ګټو  اولي\n\nتوبه   دہ   بیا   به   ستا   کلي    ته   نۀ  درځمه\nما   ستا   د    کلي   ماشومان   پۀ   ګټو   اولي\n\nاوس خو بس  د څۀ  لګ غوندې لالچ  پۀ غرض\nدلته  کښې خلق  خپل  دوستان  پۀ  ګټو  اولي\n\nپۀ   ګرانه   او   نازونو  ئي   رالوي  کړل   بچي\nخو  چې زلمي شول اوس پلاران  پۀ ګټو اولي\n\nدلته څوک  ھم  د  عشق پۀ  معنی  نۀ پوھيږي\nدلته  کښې  هر  کس  عاشقان   پۀ   ګټو  اولي\n\nدا  څۀ   خلق   اسلام  پۀ   معنی  نۀ   پوھیږي\nدا  دي  پۀ  دې   وجه   ھندوان  پۀ  ګټو  اولي\n\nخیر  دے  کۀ   دي  پخپله   خلق   وژني  مدام\nماران   را   پاسي    ښاماران    پۀ   ګټو  اولي\n\nزۀ د  دې یو ماشوم  همت  ته  ډير  حیران  یم\nټول ترې  پۀ  شا شي دې  پیریان  پۀ ګټو اولي\n\nزۀ  به ئې شل ځله سنګسار  کړم  کۀ خبر شوم\nچې   بې   ګناہ    زما    افغان   پۀ   ګټو  اولي\n\nد   دې   خلقو    سرونه   قلم    کول   پکار  دي\nدا   چې   څوک  ښکلي  عالمان   پۀ  ګټو  اولي\n\nیو  کونډې  وئيل  اے  خدايا  تپوس مې اوکړه\nخلق    ز ما    دا    یتیمان     پۀ    ګټو    اولي\n\nدې  ځنې خلقو   ته  به شنۀ  باغونه  اوچ  شي\nدا   ځنې   خلق   چې   باغبان   پۀ   ګټو  اولي\n\nبازار کښې بس دا یو سړے ګران پوشې دے لګ\nخو   دې   پخپله   خپل  دوکان   پۀ  ګټو  اولي\n\nحیران  یم چې  د دې  خلقو  انجام  به څۀ ئي\nعلم    هنر    پوھه    وجدان    پۀ    ګټو   اولي\n\nدې  خلقو  بربادۍ  کښې  اډو  شک نیشته دے\nدا  چې  لګیا  دي  خپل  لقمان   پۀ  ګټو  اولي\n\nعباسه  دې  بې   قدرہ  خلقو  خوا   ته  مۀ ځه\nدا  چې  ټول خپل  خپل قدردان  پۀ ګټو  اولي\n\nعباسه  ګورے  شعر چې  دې  پۀ خلۀ  رانۀ شي\nدلته   کښې   خلق    شاعران    پۀ   ګټو   اولي"},{"instruction":"چې زړۀ لري او محبت نۀ کوي","input":"","output":"لکه انسان چې عبادت نۀ کوي\n\nد خپل اولاد نه طمع څۀ له ساتي\nچې څوک د مور او پلار خدمت نۀ کوي\n\nھغه مرغۍ به خپله جاله کښې مري\nد الؤتو چې څۀ همت نۀ کوي\n\nھغوي انصاف ھډو موندلے نۀ شي\nد ظلم وړاندې چې جراءت نۀ کوي\n\nد محبت پۀ مدرسه کښې لوې شوم\nزما نه ځکه څوک نفرت نۀ کوي\n\nعباسؔه مۀ وایه انسان ھغۀ ته\nچې تګ پۀ لار د انسانیت نۀ کوي\nاحساسات  عباس علی عباسؔ"},{"instruction":"زه  د ښکلو  د لیدو  نه یو څه   غواړم","input":"","output":"ګل مخونه یی په سترګو کې رانغاړم\n \nکه نظر کول مخلوق ته  دې  ګناه وي\nنو   له   سره  بیا   توبه  کومه  ژاړم\n\nتاداښکلي زما زړه کې سم ښخ کړي\nځکه  دوی  لپاره  هره  اسره   ګالم\n\nچې دې دوی دومره خواږه ولې جوړکړي؟\nسل ځلي مې توبه وکړه بیا پسی ولاړم\n\nچې په سترګو  او  بڼو  راسره  غږیږي\nبیا   لګیا  شم  بس  یکه  یکه یی  ژباړم\n\nروح الله چې دوی ته ګوري ته وریادشی\nځکه   تل   دې   خلقتو    ته  کتل   پالم"},{"instruction":"د شپې لګيا يم خپل نوکونه خـــورمهٙ","input":"","output":"بحــر چې  ځــــمه  تيندکونه  خـــــورمهٙ\n\nد چا يادونه مې اوس چـــرته پرېږدي\nد شپې پرې ټوله شپه غوږونه خورمهٙ\n\nچـــــې کـــله وږې شم د چـــا د ميني\nبيا پرې لـــــګيا يم تصويرونه خورمهٙ\n\nته د ريدي ګل،د غاڼـټول ګل د ګلاب ګل يې\nبڼ ته چې لاړ شمه د ستا په نوم ګلونه خورمهٙ\n\nستا يارانې خو زه دې ښار کې دروغجن کړلمه\nارمـانه! نه کـوي باور اوس قسمونه خورمهٙ"},{"instruction":"د مینې په مذهب دى هم سفر يې کړم که نه؟","input":"","output":"يو ښکلی رانه مخکې دى رهبر يې کړم که نه؟\n\nڅلور واړه رکعته رانه دوه سترګو کړل سهوه    \nچې دا مونځ بيرته مات کړمه د سر يي کړم که نه؟\n\nګناء ده که بيخي کافره کېږم خو پرې نه؟ \nملا څوک رانه خوله غواړي چې ور يې کړم که نه؟\n\nلاليه زړه او ذهن مې په تا باندې په شور دى \nد زړہ درزا مې ودرېده په شر يې کړم که نه؟\n\nيو راز راته جانان په محذبه خوله ويلئ\nخو ډير مې په زړه بوج دى رابهر يي کړم کنه؟\n\nګل روخ راته د سترګو لاندې ستړي ستړي ګوري \nګيډي تړي د زلفـو  ور په سر يي کړم کنه؟\n\nباچا دغه سړى د فرعونيت خلاف راوتې \nد زړه په سلطنت کې مقرر يې کړم که نه؟\n\nبيخي لکه يقوب ورپسې هر سړى ړنديږي \nپه دې ښار کې يوسف دی چې خبر يي کړم که نه؟\n\nنور څوک زما مغرور حسن ته پورته راکتې شي     \nخو يو درويش روښان دى مرور يي کړم که نه؟"},{"instruction":"ژونده الوت له ښې وﺯرې راوړه","input":"","output":"په نوي کال نوې سندرې راوړه\n\nنن يې باﺯار کښي په کباړ خرڅوم\nورشه ﺯمونږ له کوره ﺯغرې راوړه\n\nد انقلاب په طمعه  نوي کاله\nمونږ له رڼا رڼا سحرې راوړه\n\nجي! ايمانونه دلته خه خرڅيږي\n بس خو په شمار يو څو ډالرې راوړه\n\nوړوکی ځوي مې قلم نه پيژني\nوى ماله لس جوړې کوترې راوړه \n\nﺯمونږ‌ په خپل وطن کښي ﺯر ټوکيګي\nمونږ له د خپل کان ملغلرې راوړه\n\nريباره ﺯر ورشه خبر يې واخله\nراله قيصې د معتبرې راوړه\n\nپه ما ﺯکات کيږي او نوے کال دے\nمخ دې انار شونډې ګورګورې راوړه\n\nزولفی پردیس به ورسته صدقه ومني\nخوله ورله دم د جادوګرې راوړه"},{"instruction":"ګلاب چه اوخاندی نو غواړم چه را خپل یی کړمه","input":"","output":"خپل یو تصویر راته راولیږه چه ښکل یی کړمہ\n\nدومرہ معصوم چه آینه ورته ھم اوپسخیدہ \nدومرہ ظالم چه په خندا شو نو پاګل یی کړمه\n\nنیمګړی پاتی وو داستان زما او ستا د مینی\nکه خفه کیږی نه آشنا چه مکمل یی کړمه \n\nزما په سترګو کی ستومانه د وختونه خوب دی\nپه زنی یی اوساتم جانانه که بدل یی کړمه\n\nزما په مخ یی د تنکو شوندو خاپونه جوړ کړل \nزخم که زہ د پیښور وم د کابل یی کړمه \n\nزما ژړا ته یی د خپلی خندا رنګ اوبخو\nماتم ماتم ومه خو ټول غزل غزل یی کړمه\n\nلاس کی می ھیس نیشته بس یو د مینی درد لرمه \nچه ستا د سر بنارسی که ستا اوربل یی کړمه\n\nجانان می ما سرہ د ژوند په لارہ تګ کوی خو\nاظهارہ دومرہ ګړندی زغلی چه شل یی کړمه"},{"instruction":"لاسونه د غربت؛ یې تر ګريوان راغلي دي","input":"","output":"بازار ته يوسف مخي څه ارزان راغلي دي\n\nپه زخم مې چړي وهي او مالګې دوړوي\nخبر شومه هغې ته ریباران راغلي دي\n\nپه ژوند کې مې د داد او د پوښتنې هيڅوک نه و\nاوس مړي ته مې دوه زره ياران راغلي دي\n\nته صبر چې لږ مينه د هغې کړمه پرې ماته\nته صبر زموږ کور ته یې بچيان راغلي دي\n\nله شونډو نه یې غاښو کې پترکي بیلومه\nخواره واره یې ما باندې زلفان راغلي دي\n\nفطرته زړونه هر چا د ښايسته و ښار ته يوړل\nدې ټولو خلکو بېرته په تاوان راوړي دي"},{"instruction":"راځه چی دوانړه کړو د مینی څو ټپی زمزمی","input":"","output":"په دی ترخو ترخو حالاتو کښ خوږی  زمزمی\n\nا؎  ادم خانه  زر شه  پاسیږه  رباب  راوخله\nدروخو راغلی ستانه غواړی  بیا  زړی  زمزمی\n\nیو چا تراوسه خپل بیللی جانانه  هیر نه کړلو\nیو څوک تراوسه لا کوي د نیمی شپی  زمزمی\n\nځان سره دنګ دنګ محلونه  غورزوی   نړوي\nځی  د  جونګړو  نه  خوریږي   زلزلی   زمزمی\n\nیو ته مسکی شمه  او بل  پسی امین  اووایم\nستا د کنځلو نه قربان  شم ستا ښیری  زمزمی\n\nلاړ؎ اوښیاره شوی په ټوقو کښ فنکاره شولی\nاوس دی وعدی زمزمی اوس دی بهانی زمزمی\n\nدا کله کله هم زمونږ محفل  ته   مه  رادروومه\nګله  لتانه  به  کړی  ماتی   ستا  توبی   زمزمی\n\nد  ملاکنډز  او د  سوات  ډیرو   نازولو    ښکلو\nپه تاسو څنګه   لګي  اوس د  چارسدی  زمزمی\n\nزه خو به ټول عمر جانانه  ستا  په یاد تیرووم\nزه خو به ټول عمر  کووم ستا د  نامی زمزمی\n\nتل دی  سپرلی وی تل  دی امن  وی په دی وطن کښ\nتل  دی په دی خاوره ژوند؎ وی پښتنی زمزمی\n\nدعا کوی چی ژوند زمونږ کلی ته کډه  راوړي\nبیا  به  کوو   ښه    د قلاری  د  مزی   زمزمی\n\nستا یکازار او یا قرباان می په خپل زړه لیکلی\nما خوندی کړی ځان سره دی ستا د خلی زمزمی\n\nپه خوږ  زړګی باندی   صیاده   ټکوریزی  لګي\nځکه می خوښی دی خمار  خمار  نشی  زمزمی"},{"instruction":"په زړه مې ګرد دې او د سترګو نه مې شپه لرې که","input":"","output":"لږ ورته ګورمه د مخ نه لوپټه لرې که \n\nد ننګ په وخت کې چې په خپله خاوره ننګ نه کوي \nد داسې خلکو نه مې خدایه هديره لرې که \n\nما چې درکړې وه نو دې له چې نشې په کې کړه ؟\nنوره زما د پاکې زمکې نه حجره لرې که \n\nظالمې تا خو ترېنه اویستې سینډلو نوکې \nزما زړګئ ورلاندې ګېر دئ لګه ښپه لرې که \n\nپوښتنې مه کوه چې څوک یې په دا نیمه شپه کې \nجانانه زه یمه سپین غر یم دروازه لرې که"},{"instruction":"پۀ ځوانۍ راغلم اننګو تۀ څوکيدار اوساته","input":"","output":"د حسن باغ به دي تاله کړمه ماليار اوساته\n\nپۀ غم ښادۍ کښې به زه تا پسې سپلۍ ګرځوؤم\nد خپلو سترګو مې نوکر که خو ما يار اوساته\n \nپۀ رقیب هسې د سرو شونډو ګبین مه ختموه\nزۀ به ئي غر نه درته راولم ښامار اوساته\n\nدلته کيدې شي حکم اوشي ميخانې بندې شي\nد ضرورت د پاره لږ غوندې نسوار اوساته\n\nکه نه کتو کښې دي ثواب وي د ذاهد نصيب شه\nما خو پۀ دي ګناه تر مرګه ګنهګار اوساته\n\nزۀ ستا د شال او د سالو پۀ سر ميدان تۀ اوځم\nهيڅ پته نه لږي کفن راته تيار اوساته\n\nستا پۀ قسمت کښې تعليم نشته بچې سکول تۀ مه ځه\nزۀ مزدوري کوه د خان کاکا جوار اوساته\n\nد زنځيرونو د شلولو چل مې زده کړو ليلا\nزور به دي اوس ګورمه کلي کښې لوهار اوساته\n\nخپل سر به مات کړي خو ستا سر به چا تۀ ښکته نه کړي\nپلار ئي پښتون دي پۀ منظر باندې اتبار اوساته"},{"instruction":"د زړه ښار می د ارمان خاورو کښ پټ دی","input":"","output":"زلزله اوشوه اسمان خاورو کښ پټ دی\n\nنيم افغان د خپلی خاوری نه بهر دی\nځما نيم نه زيات افغان خاورو کښ پټ دی\n\nبدرﺉ مړه ده چرته اوکورﺉ ملبو کښ\nدی کنډر کښ يو پيزوان خاورو کښ پټ دی\n\nپه جړه ناوی راکوزه شوه ډولۍ نه\nد واده د کور سامان خاورو کښ پټ دی\n\nچه مکين به ي په څومره سختو مړ وی\nپه کوم حال چه ي مکان خاورو کښ پټ دی\n\nليونۍ دی په زړو جامو کښ ګرځی\nليونی د بيابان خاورو کښ پټ دی\n\nلکه دلته محبت شوی دی ښکاری\nپه دی ريګ کښ يو ګريوان خاورو کښ پټ دی\n\nمرهټيانو قيوم خان سره يو ځاﺉ شۍ\nابدالی او باچا خان خاورو کښ پټ دی\n\nزه به هم لکه د بوټی بيا پيدا شم\nد ګل تخم د ډيران خاورو کښ پټ دی\n\nخاکساری می کمزوری مه ګنړه وخته\nزمرد دی که مرجان خاورو کښ پټ دی\n\nکه سپرلی شو نو دعا کوه چه ګل شی\nستا منظر د قبرستان خاورو کښ پټ دی"},{"instruction":"زما له هيلو نه حساب اخلي لګیا دي سړي","input":"","output":"له ما قم له ما کتاب اخلي لګیا دي سړي\n\nد ښار قاضي د زمزمې خلاف فتوا ورکړې\nد سندر مارو نه رباب اخلي لګیا دي سړي\n\nزه یا د کور یم یا د ګور یم یا په عقل کمه\nماته کفن ماته حجاب اخلي لګیا دي سړي\n\nد مکتب ټولې دروازې په زولنو تړلې\nبس په همدې ځان ته ثواب اخلي لګیا دي سړي\n\nزما زرغونه توره سره لوپټه سپکه شوله\nماته کفن ماته حجاب اخلي لګیا دي سړي"},{"instruction":"ډير مې وګرځوو  يار  ته  پۀ تندي  لاس","input":"","output":"اوس مې کېښو  د ناکامه  پۀ زړګي لاس\n\nخدايه څنګه مرور جانان پخلا کړم\nنۀ مې پښو ته نۀ مې زنې ته پرېږدي لاس\n\nڅوک به څنګه ډاډګيرنه د مظلوم کړي\nد ظالم چې نۀ دې مات او نۀ زخمي لاس\n\nښۀ پوهېږم  ستا له دامه وتې نۀ شوم\nخو مجبور سړے پۀ هر لورې وهي لاس\n\nاوس دې ياد کړه راسره چې تخنوي مې\nاوس مې زخم د زړۀ څۀ نا څۀ زغمي لاس\n\nقريشي  لايق  د  نام   نۀ  د  انعام  دے\nتاله نۀ ښائي چې ځي درنه خالي لاس"},{"instruction":"کړی  که  الله  نه  وى  په  مـا   کرم","input":"","output":"اور  کې   سوځولم   د  جانان  ستم\n\nټوله  ښاريه  کې  مې  لټون   اوکړو \nڅوګ به راته کيږدي په زړګی مرهم\n\nماته  دې  بنګړي  د  ليچو  رانه وړه \nڅله به مې سر ستا په سينه  ايږدم\n\nنه راځى  ګېډو‌  پسى پټي  خوا  ته\nخدایګو ځان ته ګوتې په لور وريبم\n\nزه سپوږمۍ د قهرہ تکه سره شومه\nسپېن لاسونه ګوره په اېره  وېنځم"},{"instruction":"زما په سترګو شاعري مه کوه","input":"","output":"ليونی کيږه مه شوخي مه کوه\n\nدرته منت درته زاري کومه \nماسره مينه بازاري مه کوه\n\nدخلکو مخکې راته وايې راشه\nجانانه داسې نور بيخي مه کوه\n\nدخود غرضو خود مختارو سره\nزما دزړه سره دوستي مه کوه\n\nسلګۍ غزل درته غزل کې وايې\nياره بې ځايه بدماشي مه کوه"},{"instruction":"زما د مقدس زړګي کعبې ته به راځې","input":"","output":"د مينې تلاوت او ترجمې ته به راځې\n\nاحرام درته دخپلې لوپټې نه جوړوم\nطواف که کول غواړې زموږ کوڅې ته به راځې\n\nلاليه دسرکو شونډو شراب به در پيرزو کړم\nزما د تورو سترګو ميخانې ته به راځې\n\nدحسن په جلوه به زندګي دې کړم روښانه\nد ورځې څو څو ځله تماشې  ته به راځې\n\nسلګۍ سلګۍ غزل مې کړه که ماخپلول غواړې\nزما ددې  ودان زړه ښاريې ته به راځې"},{"instruction":"ما درته وويل چې ګلفام وساته","input":"","output":"پخپلو سترګو باندې پام وساته\n\nچې ترینه ټول کلي خوندونه واخلي\nد کشمالي بوټې په بام وساته\n\nدمينې اور په زړه دې پورې نکړې\nځان دې دمينې له الزام وساته\n\nزه به دعا درته هر وخت کومه\nخدای دې له هر بده انجام وساته\n\nزه درسره یمه په شا نشې ته\nد محبت په لورې ګام وساته\n\nچې دې په هر ځای صفتونه کیږي\nد خلکو زړه کې لوړ مقام وساته\n\nکه اخرت خرابول نه غواړې \nلاس د شرابو او له جام وساته\n\nسلګۍ که غواړې ته خوشاله اوسې\nدمور او پلار ډېر احترام وساته"},{"instruction":"اے د سترګو د جنګونو عادت ياره","input":"","output":"د نېزو او تورو جنګ به دې خوښ نه شي\n\nد شيشو په محلونو کښې لوي شويه\nدا چوپال او دا ملنګ به دې خوښ نه شي\n\nځار د پيوو د پيروي پشان سپينه\nنه زما دا سوے رنګ به دې خوښ نه شي\n\nتا ټول عمر د انګورو اوبۀ څښلي\nد تيراه د غرونو بنګ به دې خوښ نه شي\n\nپه صراط مستقيم روان ته وايه\nمنېر جان لوفر لفنګ به دې خوښ نه شي"},{"instruction":"چې تلے ٸې نو تلي دي هــــغه مازيګري","input":"","output":"سړې سړې کوڅې دي او ساړه مازيګري \n\nچينه ده چـينارونـه او دمرغو هغه شورونه \nخـو بې لـتانـه چـرته کړي مزه مازيګري\n\nسپرلے دے مٸينان ورکوي يو بل ته ګلونه \nخواږه کړه ماته هم راشه پيکه مازيګري \n\nجانانه اننګي زمــا غوټۍ دي د کوکنارو \n ته شونډې رانزدې کړه که نشه مازيګري\n\n په سترګو کښې د هيلې درته مينه ده ليواله \nتـازه بـه کــړو بيا هغسې زاړه مازيګري"},{"instruction":"دا یې څه په رنځ اخته کړو","input":"","output":"عشق د زړه په رنځ اخته کړو \n\nهماغه باندې رغیږو\nهماغه په رنځ اخته کړو \n\nخوله یې راکړه خوند یی وکه\nاوس یې ښه په رنځ اخته کړو\n\nزما ساعټ کې وو نښتی \nیو ویښته په رنځ اخته کړو\n\nدا بزرګ بزرګ چې کیږي\nموږ همده په رنځ اخته کړو \n\nسترګو سترګو نه قربان کړو\nزړه د زړه په رنځ اخته کړو \n\nد ډاکټرې یارانې خو \nخه پاخه په رنځ اخته کړو"},{"instruction":"څنګه دې زه خپل کړمه ته ووايه","input":"","output":"ګل دې داوربل کــړمـــه ته ووايه\n\nمينه مې دزړه په تا ماتيږي نه \nڅه به دې غزل کړمه ته ووايه\n\nماسره پراته دي ورته ګورمه\nکوم تصویر دې ښکل کــړمه ته ووایه\n\nننګ چې ته زما په مینه نه کوې\nڅرنګ دې اتل کـــړمه ته ووایه\n\nزور خو دې زما د مینې ولیده\nســم به دې پاګل کــړمه ته ووایه\n\nیاره که دې دا شعر زما خوښ نه شو\nجوړ به درته بل کـــړمه ته ووایه\n\nمخې ته مې مه راځه مغرور ياره\nبيا به دې بدل کړمه ته ووايه\n\nستا لپاره سترګی زه سلګۍ غزل\nتوری په کـــجل کــړمه ته ووایه"},{"instruction":"چی جدا شوی جدایی دی مبارک شه","input":"","output":"بی له مانه زندگی دی مبارک شه\n\n ستا غمونه راته ودریدل په شپه کی\n راته وایی تنهایی د مبارک شه\n\n نه د پیغلو هغه شور شته نه گودر\n بی گلونو پسرلی دی مبارک شه"},{"instruction":"راغله پـــه خنداشوه وی جــانانه لویه شوی یـــم .","input":"","output":"جوخته غاړه یی راکړه وی ستانه دنګه شوی یم .\n\nمابـــه چـــی انکار کوو جــــــانانه لا وړه ومـــه .\nاوس وایه څه غواړی زه په هر څه پوه شوی یم .\n\n نــن درته انـــکار نکوم واخله رانه سرې شونډی .\nبــیا به راته وواییی چی څومره خوږه شوې یـــمه"},{"instruction":"تہ خو رانہ لاڑی خو کیسی دی راتہ پاتی شوی","input":"","output":"ذھن اوپہ زڑہ کی خاطری دی راتہ پاتی شوی\n\nمابہ زنگوی دخیال پہ ٹال کی سورپالنگ باندی\nگرانہ سو ٹپی او زمزمی دی راتہ پاتی شوی\n\nاوس بہ دی یادونہ اوغمونہ زڑگی خوری زما\nزکہ پہ میراث کی اوخکی مڑی دی راتہ پاتی شوی\n\nستاتصویرتہ گورم دھجران پہ ماخامونوکی\nیادکی دوصال بلی ڈیوی دی راتہ پاتی شوی\n\nخوب اوخندا دواڑہ دی جانانہ لہ ماوڑی دی\nڈکی دغم شپی او شبگیری دی راتہ پاتی شوی\n\nلاڑل ارمانونہ می دخاوروسرہ خاوری شول\nعشقہ لوغڑنہ بس ایری دی راتہ پاتی شوی\n\nخدای خبر چی بیابہ سرہ وگورو پہ ژوند کہ نہ؟\nدغہ یوسوھیلی تلوسی دی راتہ پاتی شوی\n\nمابہ ژڑوی چی کتابونو کی یی گورمہ\nوہ زاھد افغانہ ترانی دی راتہ پاتی شوی"},{"instruction":"ﺧﻮﻠګی ﯾﯽ ﺭﺍﮐړﻩ ﺭﭘﯿﺪﻩ ﺳﺘرګی یی ټیټی کړلی","input":"","output":"ﺧﻮ پوښتنه ﻭﻩ ﺷﺮﻣﯿﺪﻩ ﺳﺘرګی یی ټیټی کړلی\n\n ﺳﺨﺘﻪ ﻏﻮﺻﻪ ﺷﻮﻩ ﻭﯾﻞ ﺳﻪ ﻟﻪ ﺩﺭ ﻟﻪ ﻏﺎړﻩ ﺩﺭﮐﻢ\n ﭼﻪ ﻭﺭ ﯾﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﻭﻋﺪﻩ ﮐړﻩ ﺳﺘرګی یی ټیټی کړلی\n\n ﺑﻠﯽ ﺟﯿﻨﯥ ﭘﻪ څنګل ټک ﻭﺭﮐړﻭ ﭼﻪ ﯾﺎﺭ ﺩﯼ ګوﺭﻩ\nﻟﻪ ﻭﺭﺍﯾﻪ ﺷﻨﻪ ﺷﻮﻩ ﺧﻨﺪﯦﺪله ﺳﺘرګی یی ټیټی کړلی\n\n ﭘﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺧﻂ ﮐﯽ ﻭﺭﺗﻪ ﻭﻟﯿﮑﻞ ﭼﻪ ﺧﻮښه ﻣﯽ ﯾﯥ\n ﻧﻦ ﻣﯽ ﻟﻪ څنګه ﺗﯧﺮﯦﺪﻩ ﺳﺘرګی یی ټیټی کړلی"},{"instruction":"بيا دې صحي نکـــړم په هغوستـــرګو","input":"","output":"يو ځلې هـــم هغسې په مـــړوستـــرګو\n\n خيردی که زما ستـــرګې دې بدې شي \nته خوراتــه ګـــوره په دا ښـوستــــرګو\n\n زه دې کړم اشنــــا د شوګيـــــروســره\n وړي مې خوبونه ستـــا اودوستــــرګـو\n\n زه يـــم چې د زړه په ستـــرګوتا وينـم \n چا رڼا ليـــــدلې پــــــه ړندو ستـــرګـو\n\n څومــــره ترېنه وږي دي حيــران يمه\n سترګې د \"خــــاطر\" ستــا د مړوستـرګو"},{"instruction":"په تن جامه ،فقير او په زړه خان ووم په يو وخت کې","input":"","output":"زه هم د چا د خوږ زړګي ارمان ووم په يو وخت کې \n\nد  فکر  په  تسبو به  مې د  يار  زکر   کولو \nچې قيد د تورو زلفو په زندان ووم په يو وخت کې\n\nد يار په يو ديدن به  زه د  سر  او  ماله  تير  ووم\nخداۍ شته که په ګټه په تاوان ووم په يو وخت کې\n\nتر نيمو نيمو شپو به مې تصوير ته ژړيدله \nزه دومره په يو ښکلي باندې ګران ووم په يو وخت کې"},{"instruction":"ډېوې درته د سترګو بلېدې، ته ګډېدې","input":"","output":"خاموشه ارزوګانې تخنېدې، ته ګډېدې \n\nڅه داسې ښکارېده لکه چې مینه په پیسو وي\nروپۍ دې په زلفانو ورېدې، ته ګډېدې \n\nسینګار وې داسې رنګ چې ښاپیرۍ دې شرمولې\nجذبې درته د مینې کړېدې، ته ګډېدې \n\nمستان دې ځنګېدل د اداګانو موسیقۍ ته\nکاسې په یوه بله اوړېدې، ته ګډېدې \n\nښایست د انساني عظمت ولاړ و کوزې سترګې\nچړې په احساسونو لګېدې، ته ګډېدې"},{"instruction":"‏زۀ په دې په هغې نۀ یم، کۀ مسجد کۀ بتخانه ده","input":"","output":"چې جانان پکې اوسېږي، هم هغه زما کعبه ده \n\nد مذهب بنیاد پرستو! د انسان خونرېزي بند کړئ!\nلوے مذهب انسانیت دے، محبت لویه سجده ده \n\nد مسلکو پۀ دې جنګ کې، ملاجان نه مې نفرت دے\nپه مذهب د محبت یم، په وحدت مې عقیده ده \n\n‏چې په اور راله مخ تور کړي، بیا مې ټیټې سترګې بیایې\nزۀ به هاغه جنت څۀ کړم؟ چې دوزخ یې دروازه ده \n\nشېخ چې دېرش روژې پوره کړې، نو په ږیره یې لاس راکښۀ\nدې ته نۀ ګوري د وږو، چم کې هره ورځ روژه ده \n\n‏ستا د حورو د دنیا نه، دېخوا نوره دنیا هم شته\nما زرین ته یوه پېغله، داسې ناسته په اسره ده"},{"instruction":"وه زما له سترګو ورکه غنمرنګه!","input":"","output":"خدای دې راوله هلکه غنمرنګه!\n\nما په خپله مهربانه غېږ کې واخله\nراشه غاړه راکه کلکه غنمرنګه!\n\nد یوې مړې لټون له غرو پناه کړې\nرب دې وساته نازکه غنمرنګه!\n\nته خبر یې چې په مونږه باندې رحم\nنه اسمان کوي نه زمکه غنمرنګه!\n\nستا د مینې د احسان پېټی په سر وړم\nماته ګران زما یارکه غنمرنګه!\n\nلکه ته چې د یارانو له محفل یې\nاجل هم دی نادرکه غنمرنګه"},{"instruction":"د پتاسو غوندې خوږه یې","input":"","output":"څومره اوږده یې لږ راټوله شه مینه\n\nد پتاسې یاران دې نور دي\nشوتلو پنډو ته دې زه نیولې یمه\n.\nپه پتاسو دې اموخته کړم\nاوس د جوارو نینې خوند نه راکوينه\n.\nخلک زیارت ته پتاسې وړي\nزه د جوارو پولۍ وړم چې کونډه شمه\n.\nتر کلیوال جانان مې جار کړې\nماته پر تشه پتاسه خوله راکوینه\n.\nد تهمتونو یار دې زه یم\nد پتاسو دسمال دې بر کلي ته ځینه\n.\nخوله دې دوکان د پتاسو دی\nور اچولی دی د سرو شو نډو کولپونه\n.\nخلک اختر کې پتاسې وړې\nزه به جانان ته د نینو سره ورځمه\n.\nد پتاسې په شان دې خوند دی\nڅومره اوږده یې لږ راټیټه شه مینه\n.\n.\nد پتاسې په شان خوږه ده\nخو يې په ژبه مرچکي کرلي دينه\n.\nد پتاسې په شان خوږ ه یې\nد مرچکي تراخه به چا درکړي وينه\n.\n\nخلك زيارت ته  پتاسي وړي\nزه د جانان لپاره نغدې روپي وړمه"},{"instruction":"د نيمې شپې مچکې","input":"","output":"خوږې خوږې مچکې\n\nجنت جنت خواهشات \nبس د هغې مچکې\n\nد زنې لاندې باندې \nمړې دوه درې مچکې \n\nلونګ لونګ خوشبويي \nدمې دمې مچکې\n\nمئين په مينه اخلي \nنازکې خولې مچکې \n\nپخې پخې خوبانۍ\nپستې پستې مچکې"},{"instruction":"عمبر او مشک بدنه","input":"","output":"بيا د غرمې مچکې \n\nکافر کافر خيالونه\nبې عقيدې مچکې \n\nزلفې خورې په اوږو\nله مخ دورهې مچکې \n\nاوبه اوبه اننګي \nلمدې لمدې مچکې\n\nسپوږمۍ له لمره اخلي\nپه غلا د شپې مچکې \n\nسترګې جنګونه باڼه\nپخې پخې مچکې\n\nغارمو وهلى جسم\nخولې خولې مچکې \n\nجامونه ډک او خمار\nثاقبه ښې مچکې"},{"instruction":"د وصال طبیبه راشه د هجران په تورو شپو کې","input":"","output":"د جهان دې حسرتونه، د دردمندو په سینو کې\n\nانتظار کې دې اوسېږم، په دې تمه چې به راشې\nصبح و شام دې یادومه، په وړو وړو سلګو کې\n\nستا یادونه زورور دي، نه پرېږدي مې د شپې خوب ته\nراته مخکې مخکې کېږي، د هجران تورو تیارو کې\n\nما دا دوه سترګې څلور کړې، عندلیب ګوشه کنار شوم\nدرېغه بیا یو ځل موسکۍ شوې زرکې سترګې سترګو غلو کې\n\nاور دی پورې په ما پورې، ستا د مینې که یې ګورې\nدا زما د تن لمبې دي، د آسمان لمنو سرو کې\n\nخدای خبر دی، (زرین) وايي چې به څه مخه پښېږي؟\nهسې پروت یم بندویوانه ستا د زلفو په رسو کې"},{"instruction":"ټوله ګناه  به یې پۀ خپل سر مکمل واخلمه","input":"","output":"والله کۀ زه د خپل قاتــــل نه هم بدل واخلمه\n\nزما توبه ده ښکلیه ستا د تېر ستم پۀ وړاندې\nزما دې بېخ اوځي چې ستا دا لاسه ګل واخلمه\n\nماته يو ښکلي بیا د مینې اظهار کړے دے خو\nدا زړۀ مې غواړي چې يؤ لس ځاے تري ليکل واخلمه\n\nبیمار وجود لږې روپئ او پۀ غرمو مزدوري\nځانله پرې وړۀ واخلم کۀ تاله پرې کجل واخلمه\n\nماله سجده د مینې ستا په در کښې خوند راکوي\nعابدملنګ چې څو ګامونه  ستا پۀ پل واخلمه"},{"instruction":"زۀ بې ګناه ازار وهلے يمه","input":"","output":"ښه نو دا ستا ازار وهلے يمه\n\nخپلې خېرې هم راته نۀ قبليږي\nداسې ناشنا ازار وهلے يمه\n\nښه لکه بيا درته ياد شوے يمه\nښه لکه بيا ازار وهلے يمه\n\nزۀ د يو ښکلي په زړۀ ښۀ نۀ لږم\nبې انتها ازار وهلے يمه\n\nيواځې ستا نۀ يم نو څۀ وکړمه\nزۀ د دنيا ازار وهلے يمه"},{"instruction":"زړه په دې نه دے چې ناولے مخ دے","input":"","output":"چې کوم يې خوخښ شي هغه ښکلے مخ دے\n\nمخونه ډېر دي خو دا مخ مې خوخښ دے\n      والله په ټولو کې وتلے مخ دے\n\n   پرېږده چې اوښکې مې بهېږي په مخ\n       دا بې‌ګُنا جانان رټلے مخ دے\n\n  تا چې ديدن بند کړ، نو څه دې اوکړل\n   خاطر په زړه کې ستا ساتلے مخ دے\n\nچې کوم يې خوخښ شي هغه ښکلے مخ دے"},{"instruction":"هغي ته وایه زړه نه وباسه یادونه زما","input":"","output":"په اور پسي کړه ټولي نښي رومالونه زما\n\nهغه د مرګ په رنځ پرته زه رغولی شمه\nرهباره ورشه ورته ووایه شعرونه زما\n\nزما زړه تیګي نه کلک شوی دی نو ځکه نه چوي\nکنه قسم دی چي دروغ شو ټول خوبونه زما\n\nبس دی نور نه کومه کړو له بخنه غواړم\nپوهه شوم نه شي وړلی نور درانه نازونه زما\n\nویل یي لاړمه د بل د کور ښکلا شومه نوره\nالیاسه خداي ته ګوره وشلوه خطونه زما"},{"instruction":"کۀ ښۀ دې کۀ ښۀ نۀ دې ستا روزګار دې بنجاري","input":"","output":"تۀ څــۀ خبر ئـــې څومــــــره مزېدار دې بنجاري\n\nراتـاؤ درنـــــه د ښـــکلو ســـم بــــازار دې بنجاري\nتۀ ښۀ ئې چې په خپل زړۀ دې اختيار دې بنجاري\n\nد چا چې مونږ يو، يو نظر ليدو پسې ړاندۀ\nد هاغــه خلقــو تاتـــه انتظـــــار دې بنجاري\n\nيو څو د دنداسـې ډکي او مات بنګــړي پراتۀ دي\nتېر شوې چرته اوس اوس په دې لار دې بنجاري\n\nتۀ ښۀ ئې چې د دومره ښکلو مينځ کښې بے پروا ئې\nعـــــاجــــز په يو ښــائيست پسـې بيــمار دې بنجاري"},{"instruction":"زړه مې ودرزېږي،  زړه بلا دې واخلم","input":"","output":"چې راګورې راته ته بلا دې واخلم\n      \n      شوګېرې وي، اوږدې شپې وي چې ته نه يې\n      چې ته راشې شم ويده بلا دې واخلم\n      \n      دلته ژوند د رواجونو قرباني ده\n      زه نو څه وکړمه څه بلا دې واخلم؟\n      \n      ستا د ستر ګو مړه کاته مې مرګ راغواړي\n      سترګې پټې کړه لېمه! بلا دې واخلم\n      \n      ته خو راغلې مسافر کاتب رانه غى\n      هاغه څه وختې راتله بلادې واخلم"},{"instruction":"په جهاد او په جنگونو کې  مرگ نشته","input":"","output":"د دوښمن په فريبونوکې  مرگ   نشته\n\nابراهيم خليل الله مونږ ته  عبرت   دی\nبې نيټې په سرو اورونوکې مرگ  نشته\n\nديعقوب چې ديوسف ديدار نصيب شو\nپه  کويانو  کړنګونو کې   مرگ    نشته\n\nچې  خالد  بن وليد په کور وفات   شو\n  د نيزو په ګوزارونو کې  مرگ  نشته"},{"instruction":"سپين تنکي غانټول او سرۀ ريدي مې درله راوړۀ","input":"","output":"غرونه مې راوړی نه شو سپرلي مې درله راوړۀ\n-\nما د کوه قاف ښاپېرۍ څه کولې راغلم\nستا د پاره تلی وم غمي درله راوړۀ\n-\nتا وې چې د بنګړې ګډا ډېر غمونه ورک کړي\nما وې چې خوشحاله شې بنګړي مې درته راوړۀ\n-\nخيال د مستې پېغلې او د مات منګي ټيکري\n زړۀ! د خپل وطن مازیګري مې درله راوړۀ\n-\nتا خو د جامونو توبه کړې ده واعظه\nواخله شراب وڅښه کټوري مې درله راوړۀ\n-\nته د شپې د لارې د تيارو نه يرېدلې\nراشه د دنيا اور ورکي مې درله راوړۀ\n-\nډېر که مې زړۀ وغوښتل چې ډېر څه درله راوړم\nهیڅ مې پيدا نه کړ اسويلي مې درله راوړۀ\n-\nوخته هغه ستا راکړي تا له درکوم\nلپه کړه په لپو کښې ازغي مې درله راوړۀ"},{"instruction":"خپله زندګي خورمه لګيا يمه","input":"","output":"ځان په تنهائي خورمه لګيا يمه\n\nزه په ځان کې شور پيدا کول غواړم\nستا د لاس بنګړي خورمه لګيا يمه\n\nتږى يمه دومره چې اوبه نشته\nخاورې د منګي خورمه لګيا يمه\n\nويني مې د زړه څاڅي له سترګو نه\nستا د ياد ازغي خورمه لګيا يمه\n\nخپل قسمت کمبخت به بدلومه زه\nکرښې د تندي خورمه لګيا يمه"},{"instruction":"هغـى تعلـيم وکـړلو ښه لـويـه ډاکـتره شــوله","input":"","output":"عـلاج د زړو کـوى د هــر مرض ماهـره شـولــه\n\nچى دحــجــرى او د تـنـور پـورى راورســــيده \nکيـسه د مينــى مو اشنـا دومـره ظاهـره شولـه\n\nبى  وفـا نــه وه د رواج پـ ـه زولنو وه بـنــده\nمڼه په دى وجـه جــدا د خپــل خاطـره شــولـه\n\nهغى زماشـعرونه داسى په زوز زيــر ولـوستل\nاوس خپله شـعر ليکى زما مـينـه شاعره شــوله\n\nد عـشق له تبى مى روح واخـستو دمـرګ فرشتى\nد رقـيب جشن کي زمــا د مرګ حاضره شـولـه\n\nهغـه هم پريښوده چى حسن کښ ئي راغلوکمى\nهـاغه چى څو کاله کوم تن ته مـنتظـره شــولـه\n\nارمان چى اوښکى ئي له ستـرګو پاکولى نشـوى\nهـغـه اوس خلک ژړوى دومـره قـادره شــولــه"},{"instruction":"درد له مې ژبه د شعر ورکړه عاشقانې مې کړې","input":"","output":"پېغلې زما غزلې ګــوري  شاعــرانې  مې  کړې\n \nپه اننګو کې دې ښکاره شوې د انګورو اوبه \nوچې چينې را زرغونې شوي دې روانې مې کړې\n\nډيره موده پس پې اثر وکړو د مينې دعوت \nيو څو هندوې راپسې دي مسلمانې مې کړې\n\nد خداى نه جارر شمه ستا مينې دومره زور راکړى\nځنې جذبې مې زړې شوې نه وې ځوانې مې کړې \n\nګډوډ خوبونه مې ليدلي دي ارمان ارمانه\nزلفې مې سمې په سينه پرتې وې ورانې مې کړې"},{"instruction":"لېونی نه یم خو ارمان د لېونتوب راشي","input":"","output":"چې ته مې څنګ کې نه یې څرنګه به خوب راشي\n\nزه مې پخپلې ځوانۍ دومره خفه نه یمه خو\nماته ژړا ستا په سېځلي پېغلتوب راشي\n\nچې په کې ووینم د ژوند د رنګینیو تصویر\nبس یو ساعت دې راته بیرته ماشومتوب راشي\n\nماته تمثیل د ژړا مه کوه اشنا پوهېږم\nته چې خفه شې سترغلو کې دې پاړسوب راشي\n\nژوند دی پخلا به شو داستا حُسن به هم تیر شي\nاو نه به ما باندې بیا وخت د زلمیتوب راشي\n\nکہ زما پیج ستاسوه خوښه وۍ       \\n                                       نو بیا گروپانو کې شیر کړې مهربانی اوکړې"},{"instruction":"بی نقابه دی جمال وو ته اوده وی","input":"","output":"سوکیدار دی شنکی خال وو ته اوده وی\n\n ناخبر چی په دی لار را برابر شوم\n اتفاق کړی کمال وو ته اوده وی\n\n لکه بت هسی له ځان نه خبر نه وم\n هغه وقت می چی څه حال وو ته اوده وی\n\n دا ستا مخ لکه افتاب پټ په وریځو کی\n پی راخور د زلفو جال وو ته اوده وی\n\n چی خاطر دی د رخسار په تماشه وو"},{"instruction":"د چا ډالر خوښيږي","input":"","output":"د چا دوتر خوښيږي\n\nمونږه ساده خلق يو\nﺯمونږ دلبر خوښيږي\n\nديدن مې تنده تنده\nد ماﺯيګر خوښيږي\n\nد ميني هر څهٔ حد دے\nﺯما ئې شر خوښيږي\n\nتياره رڼا رڼا کړي\nځکه مې لمر خوښيږي\n\nچي په پښتو مئين دے\nهغه مې ﺯر خوښيږي\n\nجنګ مې د پيغلو نجونو\nپاس په ګودر خوښيږي\n\nغټي خماري سترګي\nد لر او بر خوښيږي\n\nخلق په يو مئين شي\nستا خو اشر خوښيږي\n\nتضاد اولاد کښي لري\nد خلقو نر خوښيږي\n\nته په بورقه مئينه\nﺯما څادر خوښيږي\n\nجينۍ مې تکه سپينه\nپه قد نختر خوښيږي\n\nثاقبه ښکلي ښکلي\nﺯما اکثر خوښيږي"},{"instruction":"زما جامې دي پکښې اوسوزي خو","input":"","output":"زه د لمبو نه پښتانه اوباسم\n\nکه لګ دي پريښودم د جنګ سرخيله.\nد تورو خاورو نه به سره اوباسم\n\nورسره تال کښې خپلې اوښکې وړم\nملنګ ته سپوره ډوډئ نه اوباسم\n\n په مودو پس ئې راته بيا اوخندل\nپه ماشومانو سپين ويښته اوباسم\n\nمنظره هسې جنت نه دى وطن"},{"instruction":"د ظــالم لور مې هـمیـشه په ماشومانو  وهي","input":"","output":"ما په کوڅـه  کې په لغـتــو اوسـوکـانو وهي\n\nدومره وهل یې دې راکړې چې نور نشم زغمی\nلکه پـیشو ما په تیرو تیـــرو نوکـــانو وهـي\n\nاول خو خپله ایـشـارې راته کوي چې راشه\nچې ور نیږدې شم بیا مې سر په بوټانو وهې\n\nدومـره وهل  مې دي خوړلي د لیلا د لاسـه\nخپله خو ستړي شوه خو اوس مې په خپلوانو وهي\n\nزما لیلا دومره  هــوښیاره ده چــې څـه ووایم\n ماته ورزش را کــوي تل مـې په ځوانانو وهي\n\nورباندې ګران یم په کوڅه کې راته کړې انتظار\nچې څـنګې ورشم مـا په خپـلو ګونډیانو  وهي\n\nپـه مـا مینه ده ژړا مې بــلا خـــوند ورکــوي\nارمـانه ځکه مې هر وخت په بدمـاشـانو وهـي"},{"instruction":"جـــووند کوم  په وافا بانــدی مئین یـــمه","input":"","output":"زہ لکہ پتنگ عونتی رانڑه باندی مئین یمه\n\nجاڑم ورتـــه مار که چـــرته  مــڑ ویــــــنم\nجــونـــدہ دومــرہ ته بانــدی مئیــن یـــمه\n\nغــواگ  مــی دہ مولا ازان تـــه یـــخے دے\nداســی پـــه صــــبا بانـــدی مئیـــن یــــمه\n\nزہ لکـــــــــه  بلـــــــبل دہ گل تاویـــــــگـمه\nزہ خو پـــه خـــکلــه باندی مئیــــن یـــــمه\n\nووایه چی ستا پـــه زڑہ کی ســوک وسی\nزہ ارمان پـــه ته بانـــــدی مئیــن یــمه"},{"instruction":"چى د رقيبـــــــــــــــ۔ نه جــــــانان ګل غواړى","input":"","output":"د خپــــــــــله سره به دانــــــــــــــــګل غواړى\n\nزما نـــــــــــــادان زړګــــــــے زما نه مــــــــنى\nچى يو اشنـــــــــــا کړمه نو بـــــــــــل غواړى\n\nزما د زړه پشان د يـــــــــــــار په زړه کـــــښى\nد جــــــــــانان مينه  اغــــــــــــــــــګل غواړى\n\nما له ي د غـــــــــم نه بغير څــــه راکــــــــړى\nچى خــــــــــربوزى يار د کابــــــــــــل غواړى\n\nچى محبتـــــــــــــــ دنيا نه خـــــــــتم نه شى\nڅه عـــــاشقـان روغ پـــريخودل غــــــــواړى\n\nحسد نه ډکــــــــــه ؟ دا مغروره جــــــــــينۍ\nزما پشـــــــــان په زړه داغـــــــــــــــل غواړى\n\nزما بــــــــــــــــدن زما مرضى نه منــــــــــــوو\nهغه د کـــــــــــــفر ورځ بـه خــــــــتـمول غواړى\n\nد دې ارمــانــــــ په خله اعتبــــــــــار نه کــــــــوى\nدى بعضى خـــــــــــلقو ته لامبـــــــــل غواړۍ"},{"instruction":"د لوپټې سره دې ونیوې په خوله کې ګوتې","input":"","output":"ځار دې له شرمه نور مې مه وهه په زړه کې ګوتې\n\nما ستا د زلفو په تارونو باندې وتړلې\nزما له ګوتو ښویېدې په بارانه کې ګوتې\n\nډیرې زما د نیټې کرښې په کې څه له اوکاږې\nدرنه به پاتې شي جینۍ په دیواله کې ګوتې\n\nد عشق له درده مې کړه داسې ناګهانه چغه\nلکه ماشوم نه کله ونښلي په وره کې ګوتې\n\nتر څو چې ته د زړه ګلاب راته رالیږې په کې\nاوبه اوبه به وي له ما نه په ولـه کې ګوتې\n\nپه رکاتونو کې خطا کړم د بنګړو ماتیدو \nد سودایانو غوندې شمارم په لمانځه کې ګوتې"},{"instruction":"ستا د ناموس شملہ ٹیٹیگی لوپٹہ سمہ کا","input":"","output":"پیغلے اسمان راغوزاریگی لوپٹہ سمہ کا\n\nسرتورہ مہ شے دا دعا درتہ مدام کومہ\nزڑہ م لہ حدہ زیات درزیگی لوپٹہ سمہ کہ\n\nاسمان تہ خیجےپہ ھوا ئے پہ زان نہ پوھیگے\n د کور بنیاد دے رانڑیگی لوپٹہ سمہ کا\n\nپختنے پیغلے تہ اظہارہ سنگہ اوایمہ\nژوند دے بے زایہ خرابیگی لوپٹہ سمہ کا"},{"instruction":"څومره ښکلی دوصال رنګینه شپه وه","input":"","output":"لیلا ماته چی په لاس باندی اوده وه\n\nتوری زلفی یی په ما باندی خوری وی\nستړی ستړی دماشوم غوندی پرته وه\n\nټوله شپه ورته ویخ ناست ومه دیدن ته \nپه ړومبی زل می لیلا چی ملمنه وه\n\nما یی خوله چی په سرو شونډو باندی کیخوه\nله هیبته شوه راویخه په غوسه وه\n\nپه خندا یی راته وی د یری مړه شوم\nستا کوکۍ خو سور انګار وو سره لمبه وه\n\nچی راویخ شوم په جړا شومه خاطرا \nچار چاپیر می کتل خو لیلا نه وه"},{"instruction":"په هر غـــزل کې به د ســتایم په هـــر رنګ باندې","input":"","output":"ولاړه یم بې غمـــه اوسـه ســــتا په ننــــګ باندې\n\nهر څوګ به فخر کړي په مینه به خپل سر ورکوي\nزه کړمــه فخر بیـــــا په خــــپل لالي ملنګ باندې.\n\nنن خو لګ راشه مزدیګر ته اشــــنا خوښــه دې ده.\nچې لیــــواني دکـــړمه زه دبنګــړو شــــړنګ باندې\n\nچې ورانه وو دې جوړیـــدلو چل یې اوس رښـــایه\nاوس څنـــګه وکـــړم دې زړګـــي په کلی ړنګ باندې.\n\nپه شاه چې نه شې دار ته غاړه ګده او غـــاړه ګدمه\nچې جوړ مو شي اشـــنا قبرونه سنګ په سنګ باندې\n\nنـــوره د هـــرســـه نه لویـــــدلې یم ارمان ارمـــــانه.\nلکــــه ګــــور کــــوره یم ولاړه پـــه کــــړنګ بانــــدې."},{"instruction":"ته مې جانان ته مـــې قــربان یې اشــنا","input":"","output":"ماته د ټول جـــهان نه ګـــران یې اشـــنا \n\nزړۀ به مې څنــګه دعـــــا نه کړی درته. \nڅه بهترین غــــوندي انسان یې اشـــــنا \n\n د ســـتا په شــــانتې زړګي څوګ نه لري\nڅـــومره له زړۀ نه مهـــربان یې اشــــــنا \n\nبس ته خـــــو ته یې تا   ته  نه راســـیږم. \nزه لکــــــه ځمـــــکه ته اسمان یې اشــــنا \n\nزما حـــــلات تاپسې ډیــــر خـــــراب دی \nراپسې ته څیـــــری ګــریوان یې اشـــــنا\n\nخلک چې څـــه وایي خپـل کار به کـــوي\nزمــــــا د زړۀ دې کلـــی خــان یې اشـــنا \n\nارمـــــانې  به تاته څنـــــګه ښــــــکارم \nباور د وشه زمـــــــا ځـــــان یې اشــــــنا"},{"instruction":"نن   راباندې   بوئي    د   پسرلي   راځي","input":"","output":"څوک دے چې خیالونو ته مې ځي راځي\n\nکله  چې  د   ګلو   مېنځ   کښې   ګرځمه\nخیال ته مې  ستا  شونډې اننګي  راځي\n\nروح    مې   د   زړګی    تارونه   وچېړل\nوینه کښي مې جوش راځي مستي راځي\n\nبیا  دې    جوړې   زلفې   راسپړدلې   دي\nځکه   دا    بې    واره   اسوېلي    راځي\n\nدا  چې په وېښتو کښې زما  سپین لګي\nدا   مې په  پښتو  باندې  ځواني  راځي\n\nزۀ      په     شاعرۍ     کله      پوهېږمه\nچرته   د    یو   لوري  نه   راځي   راځي\n\nبیا   په   پښتونخوا   پسرلي  ول   شولو\nبیا      د     اباسین     ماځیګري     راځي"},{"instruction":"ﻻړﻩ ﮐــﯿﺴﻪ ﺩﻣـﯿﻨـﯽ ﺧﺘــﻤﻪ ﺷـــﻮﻩ ﻣـﻨـﮑـﺮ ﺷــﻮ ﺟـﺎﻧـﺎﻥ","input":"","output":"ﺯﻣـــﺎ ﺩ ډﯾــــﺮﯼ ﻏـﺮﯾـﺒــﯽ ﻧـــــﻪ ﭼـﻪ ﺧـﺒــﺮ ﺷــﻮ ﺟــﺎﻧــﺎﻥ\n\nﻗﺴــﻤـﺘﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﺩﯼ ﺯﻣﺎ ﻣﺎﺗﻪ ﺷﯽ ﭼﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﻣﯽ ﻏﻮښته\nﻻ ﻣــﯽ ﺗــﺮﯼ ﺧــﻮﻟــﻪ ﺍﺧﯿــﺴﺘﯽ ﻧـﻪ ﻭﻩ ﻣﺮﻭﺭ ﺷــﻮ ﺟﺎﻧﺎﻥ\n\nﭘــﺮﯾــﺪﻩ ﭼـﻪ ﺳـﻮځــﻢ ﻭﺭﺗـﻪ ﭼــﻞ ﻣــﯽ ﺩ ﯾــﺎﺭﯼ ښـــﻮﺩﻟﻮ\nﭼــﻪ ﭘــﻪ ﭼــﻞ ﭘـﻮﯼ ﺷـﻮ ﻧـﻮ ﭘــﻪ ﻧـﻮﺭﻭ ﻧﻮﺭﻭ ﺳﺮ ﺷﻮ ﺟﺎﻧﺎﻥ\n\nﻟــﮑﻪ ﺩګــﻞ ﯾــﯽ ﺩ ﺍﻏــــــــﺰﻭ ﻓــﻄــــﺮﺕ ﻧـﻪ څـــﻪ ﺧﺒــــﺮ ﻭﻡ\nڅـــﻮﻣــﺮﻩ ﭼــﻪ ښـﮑﻠـﯽ ﻭﻭ ﻧـﻮ ﺩﻭﻣــﺮﻩ ستمګر ﺷﻮ ﺟﺎﻧﺎﻥ\n\nخاطرا ﺩﺍ ﺧــــﻮ ﺳــــﺘﺎ ﺩﻣـــﯿﻨﯽ ﺑـﺮﮐـــﺖ ﻭ ﮐﻨــــــــــﻪ\nﻧـﻦ ﭼـــﻪ ﺩ ﻫـــﺮ ﭼــﺎ ﻭﺭﺗــﻪ ﭘــﺎﻡ ﺷــﻮ ﺑﺨــﺘﻮﺭ ﺷﻮ ﺟـﺎﻧﺎﻥ"},{"instruction":"ای هسي ځان نشه کړمه که نه کمه","input":"","output":"ماته می توبه کړمه که نه کمه\n\nووايه جانانه چي دا شونډې دی\nسری په دنداسه کړمه که نه کمه\n\nچيغې کړم چې تا باندې مین یمه\nجوړه تماشه کړمه که نه کمه\n\nاو بس ده ای ملنګه زه دي وليدم\nبنده دروازه کړمه که نه کمه\nکه مو خوښ شو نو\nد خپلوه ملگرو سره یې هم شریک کړې"},{"instruction":"څومره په چل او په هنر دې مات کړو","input":"","output":"ظالمه زړه وو او ډیر زر دې مات کړو\n\nله خو یو ورځ پکې وتلي نه وه\nسهار دې واخیست مزدیګر دې مات کړو\n\nله ګاڼي کلک وو اوس اوبه، اوبه شؤ\nڅه په جادو، څه په منتر دې مات کړو\n\nد حیال مارغه مې په هوا کې تللو\nتا په نظر کړلو، وزر دې مات کړو\n\n    بیا به په تابندې باور ونکړم\nزما د ټول عمر باور دې مات کړو"},{"instruction":"خوږې   خوږې  لکه    شکرې   لکه  قند  خبرې","input":"","output":"د چا په  شونډو وي  اوارې څۀ د خوند  خبرې\n\nنمجنې سترګې وچې شونډې غريونېولې سينه\nولې  دي  ماتي شي  لاليه!  بند  په  بند خبرې؟\n\nدا   سړی   تورو  ته  له  شاتو نه  څادر جوړوي\nدا   سړی   اړوي   را   اړوي  د  پند   خبرې \n\nپه دې وطن کې ګام په ګام دېره دمرګ پوځونه\nدلته  شهيدې  شوې  د ميني او  د  ژوند  خبرې\n\nدا تورې زلفې، تورې سترګې،مړه! ايسته پرېږده\nما لره   و   پيئه   غزل  کې  د  ميوند  خبرې"},{"instruction":"‎بس خو د بنګړو او لوپټو په سر","input":"","output":"‎تل مو وي لانجې د جینکو په سر\n\n‎بیا یو کس د تورو تمبو شاته شو\n‎ورور یي دی وژلې د پیسو په سر\n\n‎مینه کښ می زړه دومره نری شو چی\n‎اوښکې می هر وخت وي د بنړو په سر\n\n‎زه به څه ګیله د پردو وکمه\n‎خپلو یم پریښودې د پردو په سر\n\n‎ټول عمر اشنا رقیب له تلې دی\n‎ما تش انتظار کړې د خپو په سر\n\n‎غټی دښمنۍ مو په سر واغستی\n‎جوړې مو لانجې کړې د وړو په سر\n\n‎ما یو کس له لګه ازادي ورکړه\n‎ورو ورو مستیدو به او ختو په سر"},{"instruction":"بـلا مې در پسې شه چې خولګــۍ نه را کوې","input":"","output":"بــــرباده شې موقه د خوشحالــۍ نه را کوې\n\nرښتیـا وایه اسمانه دومــــره ولــې یې بخیل\nیـــوه لحزه په غیږه کې سپوږمــۍ نه را کوې\n\nلـــــه ځان سره یې ساتم خـــرڅومه خو یې نه\nد لاس نښه د ولـــــــــې لیونـــۍ نه را کوې\n\nخپل کور کې د ساتلې ده سپوږمۍ غوندې جینۍ\nدا مـــــاته ولې اې زړې بــــــوډۍ نه را کوې\n\n ښه زه در مینیږم  یــــــوه وعــــده خو وکړه\nپیغـــــور به ګوره تل د غریبـــــۍ نه را کوې\n\nملنګ یم هــــــــــو ملنګ ته را ګورې ولې نه\nبخیله یې ذکات چــــــې د ځوانـــۍ نه را کوې\n\nپه زور یې درنه اخلــم ډیر  زړه مې ورته کیږی\nنادانـــې ته خو غیـږ په سوال زارۍ نه را کوې\n\nپخـــوا به د په سترګو کې را وړل ګرانې غزل\nخــــــــو اوس ولې الهام د شاعرۍ نه را کوې\n\nدا زه ارمان چې خوار یمه په تا پسې یم خــــوار\nدا ته ولــــې دیدن پاس په بلــــۍ نه را کوې"},{"instruction":"په دې  خاطر  خو به  مې خپلې  خرڅولې  سترګې","input":"","output":"چې په ځوانۍ کې چا له پيغلې نه ويستلې سترګې\n\nد  تورو   سترګو   په  يارۍ  کې  ېې  تاوان  کړی  و\nچې  په  چونه  ېې  واپس ځانته  سپينولې سترګې\n\n خلک  ډير  وږې  و  چې  سترګې  رانه  پټې  نه کړي\nد  شپې مې   ځکه   په  رومال  باندې  تړلې  سترګې"},{"instruction":"دا شاعره دا اوستاده دا فنکاره جینۍ څوک ده؟","input":"","output":"دا د زړونو قتلونکي دا خونکاره جینۍ څوک ده؟ \n\nغزلبوله سندربویه د نغمو له شوره جوړه \nدا د کلي انجونو میرا چمبه ماره جینۍ څوک ده؟\n\nدا پستې پستې خبرې څه خوږې لکه شکرې \nد ګودر په غاړه ناسته ټپه ماره جینۍ څوک ده؟\n\nدا مغروره تکه توره ړنګه بنګه لکه بانګه \nچې یارۍ ته غاړه نږدي دا هوښیاره جينۍ څوک ده؟ \n\nدا شوخکه دا لاشمکه دا چالاکه دا غټ سترګي \nنرۍ جګه دنګه ونه دا مکاره جینۍ څوک ده؟  \n\nدا چې زانګي په اتڼ کې او ماتیږي په اتڼ کې\nد پښتو په دود کې ډوبه دا خماره جینۍ څوک ده؟"},{"instruction":"زما  نه  مینه  واخلۀ  غاړه    واخلۀ","input":"","output":"هر خوا چه ځے درسره دواړه واخلۀ\n\nما سره هیڅ نشته بیا هم څۀ چه دی\nجانانه   دا    درسره    واړه    واخلۀ\n\nپريږده  بنګلے   او   دَ   بنګلو   ګلونه\nد     محبت    دنیا   ویجاړه   واخلۀ\n\nژبه  دَ   سترګو   دَ   خبرو  زده   کۀ\nسلام   په   منډه  په   ولاړه  واخلۀ\n\nپردی    ګلونه    ګلشنونه     پريږده \nمزه  دَ  خپل  وطن  دَ   کاړه  واخلۀ\n\nکله  خو  ته  هم  لګے  شونډ  سپړه\nسائله څه چه غواړے غواړه واخلۀ"},{"instruction":"ما پسي ارمان  درځي که نه درځي؟","input":"","output":"څه نه څه خپګان درځي که نه درځي ؟\n\nای استاده حال د وطن څنګه دي \nسکول تا ماشومان درځي که نه درځي؟ \n\nاوس خو د غربت چپو وهلي يي \nاوس درته یاران درځي که نه درځي ؟\n\nای د ایلم جشنه څه احوال راکه \nنن سبا هندوان درځي که نه درځي ؟\n\nای د پښتنو قاتله  وایه اوس\nقبر تا ماران درځي که نه درځي ؟\n\nهسي نه چه ځان دي مولا کړي وي \nټکي د قران درځي که نه درځي ؟\n\nای په محلونو کي ویدو  خلکو \nڅاڅکي د باران درځي که نه درځي ؟"},{"instruction":"شونډې دې پيکه منګولې يخې دي","input":"","output":"دا د بې وفاؤ خلقــــــــــو نښې دي\n\nلاس دې پۀ نکريزو باندې سرۀ نۀ دي\nدا زما د زړۀ د شـونډو غوښې دي\n\nدود لۀ رقیبان به ورته اوسوزي\nسترګې د ټول کلي پۀ مونږ ښخې دي\n\nزۀ هم پۀ داغونو زړۀ رنګین لرم \nستا پۀ اننګو کهر نرۍ زخې دي\n\nخپله مې تراخۀ د ژوند خوړلي دي\nتا له مې خوږې ورځې پرېښې دي\n\nدا د کائنـــــات د زړۀ راګــــونه دي\nځکه خو مې ستا خبرې خوښې دي\n\nاوس وايه چې زور د اباسّين منې\nدا دي غورځنګونه ستا د مخې دي"},{"instruction":"دخــــپلې بـــےوسۍ نــه مـــې بـلها کرکه پیدا شوه","input":"","output":"خان جي وے ستا بچي ته دبستې څۀ ضـرورت وو\n\nسحر چې په جرګه کښې دغریب غوښو ته ناست ي\nملـک صــیب تحجدو تـــه دشپـــې څۀ ضـرورت وو\n\nخاجي شوے خو دخپــل منافقت نـه منعې نۀ شوے\nظالمــه سـتا طــواف تــه دکعــبې څـــۀ ضرورت وو"},{"instruction":"راغلــــه خبـــر نۀ وه چــې بـــــــاران دې پېښـور کښې.","input":"","output":"هېر شوي ترې بیخي ؤ چې مې جانان دې پېښور کښې.\n\nد سـر نه لــــوپټه ې د أنغــــــــري پۀ غـــاړه کېښـــــوه.\nلونـده ویل ې دا څنګه طوفـــــــــان دې پېښور کښــې.\n\nخبـرې نۀ شـوې کولــــــې یخنۍ وه خـــه نیولـــــــــې.\nوۍ ما خو ویل چې مړه شین آسـمان دې بېښور کښې.\n\nعجـیبه شانـــــې آواز دے د دې غټـــو غټــــو ونـــــــو.\nپـاڼې ترې غورځیږي جـوړ خــــزان دې پېښور کښـې.\n\nتالــه مــې والـۍ راؤړې اؤ تالـــه مــــې بنګـړي راؤړۀ.\nځــان له مـې أخسـتے دا پېزوان دې پېښــور کښـــې.\n\nارمـــــــاني پـۀ خبـره دې تر اوســه پـوهـــــه نۀ شــــوم.\nعمـر نه لګـــیا ې چې مې ارمـان دې پېښـــور کښې."},{"instruction":"کلي تا غلۍ راځه شـــــور مــــه جوړه وا","input":"","output":"ماته د چا د خولې پېغور مه جــــوړه وا\n\nپرېږدا چې خــــلک په اذاده زندګي تېره کي\nدلته قانون د جبــر زور مــه جــــــوړه وا\n\nچې دې په خپـــــلو سترګو نه وي لـــــــيدۍ\nد چا په خوله په بل چا تور مه جوړه وا\n\nچې دې حيا او د عـزت غــــــــل دې وي\nداسې سړي نا ځان تا ورور مه جوړه وا\n\nدا درتا ســــوال کوم ځاري کومه اې شاعره"},{"instruction":"چى د رقيبــــــــــــــــ نه راله يار وګټى","input":"","output":"داسى به څوکـــــ د ثواب يو کار وګټى\n\nيقين مى نه راځى په دى نظام کــښى\nچى يو ليډر څوکــــــــــ ايماندار وګټى\n\nد محبتـــــــ په دى يو ټکى بــــــــاندى\nهر يو ميدان رانه اغيـــــــــــــار وګټى\n\nهر چا ســـــــــاتلے ى پخپل نظر کښى\nکه يو ټکه دلتـــــــه کښى خوار وګټى\n\nمونږ غريبانـــــــــو نه دا ښکلى ښکلى\nپه څو پيسو باندى مالـــــــــدار وګټى\n\nکه  مـــــــازيګر ى چرته وليــــــــدو نو\nکـــــــــــيدے شى يار رانه ريبار وګټى\n\nچى شموليتـــــــــ راسره يار وکــړو نو \nبيا دى زما نه د چا پـــــــــــــلار وګټى\n\nما ارمان په شــــان به ى نه وينٸ خو\nچى اليکشن دا خــــــــــد متګار وګټى"},{"instruction":"زمـــه د زړه باغ يې تاله کړو","input":"","output":"ليونۍ اوس هم په اوربل کښې ږدي ګلونه \n\n        ســـتا د پيزوان څلور پرې دي \n        يــــــــــــوه پرې بله کړه چې زه در وخيژمه \n\n        ګؤتې کي بورډ تا په ژاړه شوې \n        ليـک به باقي وي مونږ به تورې خاورې شونه \n\n        ګــودر په سر مې قبر جوړ کړۍ \n        چـــــــې مات منګي پيغلې زمه په قبر ږدينه \n\n        ولــــــــــــــــې به نه ژاړم عالمه \n        جنــــــــــان مې ګل د پسرلي خاورو له ځينه"},{"instruction":"نيمګړي مـې په زړه کې ارمانونه پاتي کيـــږي","input":"","output":"غربـته ستـا د لاسه مي کارونـه پاتي کيــــږي \n\nنـور هيــڅ راسره نشته دے غريـب يمه يـارانو\nزمــا به درتـه سـو کرښـي شـعرونه پاتي کيږي \n\nده نه وايم لالـيــــه چـي به ستـا نا صـبر نشــم \nزخمونه به مي جوړ شي خو داغونه پاتي کيږي \n\n تر اوسه مو د ژوند په لار کي هيڅ ګټه ونکړه\nهميش زمونږ په برخه تاوانـونه پـاتي کــــيـږي \n\nريښتيا دي چي غواږونه د ديوال شته ارمانه \nپـه دي دور کـي پـټ چـرته رازونـه پـاتي کيـږي"},{"instruction":"کلــه چـي ھغـــه له کــلي تلــې ده","input":"","output":"ما مې ذندګي پۀ نشت شمارلې ده \n\nروره د جائيداد پۀ سر مي مۀ وژنه \nبــرخه د جــائيداد مــي دربښـلې ده \n\nنــــورې نــاراوه خبــــري نــۀ مـنـــم \nهــــره نــاراوه مــي ســتا مـنلــې ده \n\nتـــورو تـا بـد رنګـه تـاسـو وايـئ خو \nتـوره خـو کعـبه ده څـومره خکلې ده\n\nزۀ ارمان قــدر د مــور ځـکـۀ کـوم\nسخــتـه د بيلتـون يـي مـا لـيـدلې ده"},{"instruction":"خپل   دی    کڑم   کہ   نہ    دی    کڑم","input":"","output":"اووایہ    چی     سہ         دی     کڑم\n\nھس    بی    سہ    ایرہ       دی     کڑم\n کہ   سترگو   کی   رانجہ    دی     کڑم\n\nتا  پہ  خمارو    سترگو     چی    اوکتل\nنو    ٹول   نشہ    نشہ      دی       کڑم\n\nاوس با زہ د بنگو  د شرابو نشہ نہ کوم\n د سترگو پہ نشہ  چی اموختہ دی کڑم\n\nستا د غلچکو  سترگو قصور   وو    ٹول\n رقیب سرہ زہ چی  پہ  لانجہ  دی  کڑم\n\nمالا  پہ بالخ با اوس خوب   سنگه  رازی\nدا چی  پہ سنگل  باندی  اودہ  دی  کڑم\n\n شونڈی چی دی رنگ پہ  دنداسہ  کڑلی\nزہ   ارمان  بی  اورہ   پی  لمبہ  دی  کڑم"},{"instruction":"مــا ســره څـه دى چـــى حــساب درکمه","input":"","output":"کـه اوښـکى غــواړى چـى دريـاب درکمه \n\nﺯمــا پــه مـينه بــه يـقين کــړى کــه نـــه\nکــه ســتا د هــر يو سـوال جواب درکمه\n\nخـداى خـبر هــاغــه به لا کـومه ورځ وى\nچــى اظـــهار وکــم او ګـــــلاب درکـــمه\n\nپـه شــاعــرۍ بانــــدى مــــيئنى جـــينۍ\nتــه چــرتــه راشـــه چــى کــتاب درکــمه\n\nستا نه بـغير بــه پکى هــيس نـه وى نـور\nکــه دا خـــپل ﺯړه خـــانه خــراب درکــمه\n\nکـه ارمـــانــونــه مــى ســيزى نـو وايـــه\nچــى جــناﺯو لـــه يـى تــــــيزاب درکـــمه\n\nکـــه ﺯنــدګى دى شـــوه پــــکار دہ ارمان"},{"instruction":"جانانه راشه چې خولۀ درکړم","input":"","output":"بيابۀ ګيلې کړې ليلاخولۀ نۀ راکوينه\n\n      جانانه راشه حال مې واخله\n      لکۀ دوچې ماهي پروت سلګۍ وهمه\n\n      جانانه راشه کۀ مې ګورې\n      زۀ دې شکېدلي پاڼ پۀ سر ولاړه يمه\n\n      جانانه راشه کۀ مې ګورې\n      پۀ سرو جامو کې لکه ګل ولاړه يمه\n\n      جانانه راشه کۀ مې ګورې\n      لحدته يې کوزکړم اوس تختې راباندې ږدينه\n\n      جانانه راشه ګل اوبۀ که\n      پر سپين باړخومې اوبۀ ډنډ ولاړې دينه\n\n      جانانه رنګ دې ولې زېړ دی\n      بېګاته راشه چې دې موړپۀ ديدن کړمه\n\n      جانانه زېری مې درباندې\n      دښمن دې يوموټی ايرې شو باديې وړينه"},{"instruction":"‏نغمې نغمې، نشې نشې خبرې","input":"","output":"ستا د خوږې کوکۍ خوږې خبرې\n\nپه تمامي عمر کې نه ختمېږي\nد محبت د یوې شپې خبرې\n\nپه خوله مې هغسې نیمګړې ګیلې\nپه زړه مې هغسې پرتې خبرې\n\nزه به تر کومې سموم خبره؟\nتا قسم کړی ورانوې خبرې\n\nزه به د زړه خبره څه وکړمه\nته چې په سترګو کې تلې خبرې"},{"instruction":"چـــه د خنده سره موسکي شي کله ستا غمبوري .","input":"","output":"ورســـــــــــره نه سميږي ښکليه د هيچه غمبوري . \n\nيارانــــــــــــــــو ټول سره بوګنيږمه بې دمه شمه .\nچــــه کله کندې کندې جوړ مې کړي اشنا غمبوري . \n\nغـــــم دې کمزورې کړم يادونو دې بې خوبه کړمه . \nهــــــــــر وخت پريؤتي وي راخيژي نا زما غمبوري .\n\nدا بيـــــــماري با مې ضرور وجني پرې ښه پوهيږم . \nزمـــــــــــــا دا هر ښکلي خؤښيږي په واله غمبوري .\n\nنـــــن ېی وايل چه غم با نه کړې ټوله ستا يم ګرانه . \nستا دومره خؤښ دي ټوله شپه مې ښکلوه غمبوري."},{"instruction":"څومره ښکلی د وصال رنګینه شپه وه","input":"","output":"لیلا ماته چی په لاس باندی اوده وه\n\nتوری زلفی یی په ما باندی خوری وی\nستړی ستړی د ماشوم غوندی پرته وه\n\nټوله شپه ورته ویخ ناست ومه دیدن ته \nپه ړومبی ځل می لیلا چی میلمنه وه\n\nما یی خوله چی په سرو شونډو باندی کیخوه\nله هیبته شوه راویښه په غوسه وه\n\nپه خندا یی راته اوې د یری مړه شوم\nستا کوکۍ خو سور انګار وو سره لمبه وه\n\nچی راویخ شوم په جړا شومه \nچار چاپیر می کتل خو لیلا نه وه"},{"instruction":"راشە زمونږ د کلي شور ووينە","input":"","output":"اشنا زمــونږ د خټو کـور ووينە\n\nد توت د لاندې د کويي پـــه غــاړه\nجام پە منګي باندې نسکور ووينە\n\n... ټپ ټپ راخيژي د تنور پە غاړە\nد مور د لاس د ډوډو شکور ووينە\n\nبغير له تا مې پە ځان کلە سود شي\nزيـــړ مازيګـــر د مرغو شـــــور ووينە\n\nد خپل وطن پە صفت نە مړيګم\nپە خپلە راشە ھر سە نور ووينە"},{"instruction":"ستا په عشق کی می جهان په کاڼو ولی","input":"","output":"بی ګناه مـــی هر انســـان په کاڼـو ولــــی\n\nخــبر نـــدی چی ثــواب او کــــــه ګــــناه ده\nنــــاخبره مــی جانــــان پــــــه کاڼـــو ولـــی\n\nســـــتا دکلی خلګ څومره ظــــــالمان دی\nپه کـــوڅه کـــی ملنګان په کــــــاڼــــــو ول"},{"instruction":"په ما مئين زما په شان چرته دې؛","input":"","output":"دومره ايمان مى د جانان چرته دى،\n\nچى دوه مئين خپلى رضا ته پريږدى،\nدا خلق دومره قدردان چرته دى،\n\nزه پسى غرونه غرونه لارى وهم ،\nد يار ديدن دومرا اسان چرته دى،\n\nدا خو يو ته يى چى ما اوژړوى،\nپه نورو خلقو کښى دا توان چرته دى،\n\nمنم چى ګل وى د ښائيست ترجمان،\nخو ګل زما د يار پشان چرته دى،\n\nزه په خوږ زړه کښى ستا ارمان ساتمه،\nخو ستا په زړه زما ارمان چرته دى،\n\nدغه جانان زما يوازى جانان،\nچى دا سړې پسى روان چرته دې؛\n\n،بلها د نورو وطنونو واخلم،\nهلته انسان دومره ارذان چرته دى،\n\nپه محبت کښى دى زړه بائيلو کنه،\nپه دغه لوبه کښى تاوان چرته دى،"},{"instruction":"د زړۀ پۀ زخم به د زهــــــــــرو پيالۍ وشيندمه","input":"","output":"ستا پۀ ډولۍ به يؤ څــو ماتې روپۍ وشيندمه\n\nبيا چې وجود راټولــــــــؤم ماتې ټوټې ټولـــؤم\nزۀ پۀ اتڼ کښې ځان پۀ دومره مستۍ وشيندمه\n\nزۀ پۀ ناکامو تجربو کښې رالــــــوي شوے سړے\nزۀ پۀ هـــر ښکلي زړه ګهړۍ پۀ ګهړۍ وشيندمه"},{"instruction":"له درد سره خندل او له وۍ-وۍ سره ګډا","input":"","output":"پکار ده په هر حال له زندګۍ سره ګډا\n\nما وبخښئ خو ما سره پوښتنه پیدا شوې\nروا ده؟ په جنت کې له جینۍ سره ګډا\n\nبیخي لکه په ناز د اندامونو نمایش\nکوي څوک له آرامې موسیقۍ سره ګډا\n\nما درک دي مجبورۍ د نابالغې ناڅاګرې\nکوي چې له یوې، یوې روپۍ سره ګډا\n\nما غم رانه په داسې یو هنر دی شوکولی\nما کړې ده اکثر له تنهایۍ سره ګډا"},{"instruction":"زمونږ د لاسو یی جامونه  مات  کړه","input":"","output":"زمونږ ساقی زمونږه زړونه مات کړه\n\nتا ده رواج لوپټه څیری نـــــــــه کړه\nمـــــــا د رسمونو زنځیرونه ماته کړه\n\nاوس همسری کـــــــوه د ستوره سره\nمونږ د شپی د زندان ورونه مات کړه\n\nپه جانان ننګ وو نــــــه په نوم د وفا\nمونږ په پردی جنګ کی سرونه مات کړه\n\nد یــــــــار اوږدو زلفو ته ونـــــه رسید\nپـــــه دعاګانو می لاسونه مـــــات کړه"},{"instruction":"اخلـــې ســــره مــې د ارمـــانـــه، یاره","input":"","output":"ســــودا دې وکــــړه خو ارزانـــه، یاره\n\nدواړه د یــو بــل پۀ طلب کښې بربــاد\nاؤ بربـــادي پـــــۀ دواړو ګرانـــــه، یاره\n\nدې ښار کښې هر چا له لاس مۀ ورکوه\nلــــږه صـــــــلاح اخلــــه زمــا نـه، یاره\n\nمونږ خــــاک نشـــینو هم کۀ کډه وکړه\nڅـــوک به ځــــاریږي بیـــا لۀ تانه، یاره\n\nژونـــــد تېـــروَل،  لکـــه د غـرۀ کنستل\nخودکشــــي څــــــومره ده اسانه، یاره\n\nګرد ئې راځـي زمــونږ پۀ مخ تسنیمه!\nاؤ قافلــــــه د ژونــــد روانــــــــه، یاره"},{"instruction":"د ژوند د تېرولو هيڅ امکان پکښې نشته","input":"","output":"دا کلے پرېښوده غواړي جانان پکښې نشته\n\nدا ژوند خو لکه واؤره اوبۀ کېږي ځايه کېږي\nکه مينه سړے وکړي نو تاوان پکښې نشته\n\nنصاب دې د مکتب لکه چې بې مالګې ډوډۍ ده\nچې ذکر د بابا فخر افغان پکښې نشته\n\nصابره ستا خبره زما ژوند زما ياران دي\nدنيا په تندر وله چې ياران پکښې نشته\n\nبې خونده بې مزې مشاعره ده نيمه شپۀ ده\nراځه چې ځو حاجي صېب ! منېر جان پکښې نشته"},{"instruction":"قېد يمه اؤ پاس پۀ سر ولاړ اسمان ته ګورمه","input":"","output":"کله ځان ته ګورم ، کله خپل ارمان ته ګورمه\n\nڅوک به مې راياد کړي ،چې زۀ ستا لۀ ياده وتے يم\nڅوک به ګلاب راؤړي؟ چې خالي ګلدان ته ګورمه\n\nکور دے اؤ د کور لۀ دېوالونو امان غواړمه\nکله دروازې ته، کله خپل دالان ته ګورمه\n\nدر اؤ ګوهر څۀ چې ، پۀ يو موټي خوشبو نۀ ارزي\nدې ګرانه ګرانۍ اؤ دې خپل زړۀ ارزان ته ګورمه\n\nدا نيمګړے تن زما پۀ وېش کښې رسېدلے دے\nدا چې خپلې ګټې اؤ نۀ خپل تاوان ته ګورمه\n\nوايم- د غالب غوندې.. مردم ګزيده ،،مړ ښۀ يم\nيه تسنيمه! زۀ چې دې بد رنګ جهان ته ګورمه"},{"instruction":"اټک نه تر کابل او قندهاره استعمال شوم","input":"","output":"د بم او د بارودو تر روزګاره استعمال شوم\n\nدرهم نه تر يورو او تر ديناره استعمال شوم\nريال نه د ډالرو تر بازاره استعمال شوم\n\nرا اوړی وومه تا خو ستا قسمت کښ نه ووم موری\nزه ټول عمر د بل سړی دپاره استعمال شوم\n\nپه خړ وجود می مه شه په ما ډير سرمايه دار شول\nد اجر او ثواب تر کاروباره استعمال شوم\n\nد امن په نامه د ډيرو ميندو خوا سړه شوه\nدا زه پکښ د کوم اجر په لاره استعمال شوم\n\nسره د خپل تاريخ او د مړانی می سر ټيټ دی\nسره د خپل وطن او خپل اختياره استعمال شوم\n\nما ويل د مقدسو خلقو جنګ به مقدس وی\nبی ځايه می سر اوخوړو بی کاره استعمال شوم\n\nمړ زه شوم شهيد ته شوی کومه لوبه په ما اوشوه\nيو فلم وو او زه پکښ سرکاره استعمال شوم\n\nشمله می پکښ پريخی ده سرتور راغلمه کور ته\nد تار په تار پټکی تر هره تاره استعمال شوم\n\nاوس حق په دی ګټلی جنګ کښ نه راکوی جاړم\nمنظره څه بی نومه بی کرداره استعمال شوم"},{"instruction":"ما ورته لاره ورکړه ښار ي پکښ اونيولو","input":"","output":"زړه کښ می کيناستو اختيار ي پکښ اونيولو\n\nدا څوک غمجن رباب ته ناست دی په جړه ي مړه کړو\nښه درد ي راکړو دا کوم تار ي پکښ اونيولو\n\nنور خپله پوﺉ شه څه د دری ورځو ماشوم خو نه ي\nهغه غلا نه وه څوکيدار ي پکښ اونيولو\n\nد زلفو باد دی د ځوانۍ په ماته څانګه تير شو\nکيکر چه شين شو نو انار ي پکښ اونيولو\n\nيوی ګهنټی ته په رشوت شيرينۍ ما ته پريدی\nرقيب سودخور دی ښه روزګار ي پکښ اونيولو\n\nدغه ي حال وی چه بازانو ته څوک لومی کيدی\nبد نيته خلق دی ښامار ي پکښ اونيولو\n\nد پيرنګيانو وفادار نه غداری شوی وه\nد افغانانو وفادار ي پکښ اونيولو\n\nچرته زنځير کړنګيدو هلۍ باچا خان ي بوتلو\nجرم اغيار کړی دی يار ي پکښ اونيولو\n\nمسله حل شوه هغه جياز نه ډزی نه وی شوی\nد دغه اوګی ماشوم پلار ي پکښ اونيولو\n\nهغه د ټول وطن چه شک وو چه منظر کړی دی\nهغی نه پوﺉ شوی ايماندار ي پکښ اونيولو"},{"instruction":"چـې د زهـــني سکون دپاره سړے چرته لاړ شي؟","input":"","output":"د نـــفرتــــونو لۀ دې ښـــاره سړے چرته لاړ شي؟\n\nد زړۀ رغـــون لـــــره د چـــا پۀ دروازه اودریـږي؟\nیؤ تس نس شوے بې قراره سړے چرته لاړ شي؟\n\nچــې دُنیا پــــریږدي تاله راشي تۀ ئې هم اورټې\nښه نـو تۀ اوایه چـې یــاره! سړے چرته لاړ شي؟\n\nخېټه قضا کړي کۀ د یار د مخ دیدن قضا کړيي؟\nهـۍ نو قـسمته! مزدورکاره سړے چرته لاړ شي؟\n\nچـې نۀ مې مَل د مزل شته نۀ د منزل پته شته\nحـېران یم رَبه! پۀ دې لاره سړے چرته لاړ شي؟\n\nمسئله دا نه ده چې څوک به چرته تللے نۀ شي\nمسئله دا ده چې اســماره! سړے چرته لاړ شي؟"},{"instruction":"زانګې بيه دې نيٶلى ور  دى  بــــــرندې","input":"","output":"څه  لومې  لومې  دې نظر دى بـــــرندې\n\nوطـــــني کٶچو کټـوې دي ستا شونــډې\nما خو  راوړى  زړه  نهـــــر دى بــــرنــدې\n\nستا  کوږ ټيکــــــــرى  نشـه نشــه  ٶلاړې\nما وېل کـــــه ټيټ دنګ نښتر دى برنـدې\n\nمسکه  شوې  د  مخ  لوري  ته  پام  کـوه\nد  خيستونو ۔  پرې  اشــــــر  دى برنـــدې\n\nستا د بڼو  ځمبــــــــه   د    زړونــــو قتــل\nپښــــتون  وطن د جــنګ منظر دى برندې\n\nد تبـر خرپ  سـره  مـــــړٶند   دې  ښـکاري\nپه ړقېـــدو دروېشتــې غــر دى بــــــرنــدې\n\nستا نام   چې   د  غزل  مکتــــه  کې اخلي\nپــه واثـــــق ستا سترګــواثر دى  بـــرنـــدې"},{"instruction":"سحت مزېدار غاږېدهٔ","input":"","output":"لکه سیتار غاږېدهٔ\n\n نن خو د تا پهٔ ژبه\nغټ غټ سرکار غاږېدهٔ\n\nنشه نشه روان وو\nحمار حمار غاږېدهٔ\n\nملا خاموش پهٔ قاتل\nد وخت فنکار غاږېدهٔ\n\nپښتون وو حق ي غوښتهٔ\nسحت ګنهګار غاږېدهٔ\n\nسامد سوچه کافر وو\nسامد پهٔ جار غاږېدهٔ"},{"instruction":"غرونه دشتې هرڅه ښکلي دي په سوات کې","input":"","output":"جنګ خو هرڅه سواځٶلي دي په سوات کې\n\nقاتـــلانو    نړاولـــــــــي   دي  په سوات  کې\nد  پښتون  ښارونـــه  کلي دي په سوات  کې\n\nپه زړګــــــوټــو يې ويشتلي دي په سوات کې\nد سکول جينۍ  چا ٶژلي  دي  په سوات  کې\n\nقمبو ته ځـــوړند  به ٶٶ زمـــــــــــونــږ سرونه\nداســـې   ورځې  مــې ليـدلي په سوات کــــې\n\nدا پټ  مخـــــي  داسې  ٶشـــرماوه    خدايـه\nلکـــه مغــــل  غورځېدلــــي دي په سوات کـې\n\nخوشال خان او کالو خـــــــان  خوړلي خاورو\nاوسـني مــې خـوبيــــــاٶلي دي په سوات کې\n\nزوى د سوات کالج تــــــه   ماليـږه   ســــــړيـه\nښٶونځــــي خــو يٸ تــړلي  دي په سوات کې\n\nسرکار په خپله ساتلــــي دي پـــه ســوات کـې\nوخشيان په بمـــو لېژدلي  دي په ســوات  کې\n\nبې لګامـــه۔  يٸ شــړلي  دي په ســــوات   کې\nتورابان   دي  غــــرېدلـي دي په ســـوات    کې\n\nغنـي کړمـه   ازار   ستا په     اولاد      ٶشــــــه\nلکــــــه مــــــاته   دې ژوبلي دي په سوات کـــې"},{"instruction":"زمونږ ښکلے ښٶٶنکے په مونږ ګران يٸ مخترمه","input":"","output":"څراغ تورو تيارو    لره    روښان     يٸ مخترمه\n\nټکور دې کړل زمونږه بې علمۍ ژوبلي       زړونه\nد ځوان نسل زخمونو له     درمان  يٸ   مخترمه\n\nد علم رڼاګانې   په  هرلور     درنه          خواريږي\nځالېږې   ته   د ستورو کهکشان يٸ         مخترمه\n\nوٸناوې  دې سپڅلي د    صراط    مستقيم      دي\nپه لعلونو   کې لعل د    بدخشان   يٸ     مختر مه\n\nولاړ لکه  د  غر  په  ښکلي   شان  يٸ     مختر  مه\nنه   چرته   خواځېدلے  يٸ نه وران يٸ  مختر  مه\n\nپه  مونږ  باندې  زده کړي ښکلي  تا الف او با    دي\nستانه  ځار ښکلے  مير  مو د کاروان يٸ   مختر مه\n\nغني واثېق  به  ولې ستا په شعر  ستاينه    نه کړم\nزمونږه دروند  معلم  ښکلے  انسان    يٸ  مختر  مه"},{"instruction":"ولاړ ومه په اور کښې ما وې اور زما قسمت","input":"","output":"لمبې د قسمت نه وې, وې لمبې زما د نیت\n\nنه بخت او نه کمال منم نه توره نه جلال\nیو ستا د سترګو خیال منم او ستا د شونډو ست\n\nنه  ګل  نه  دلربا  منم  نه  حسن  نه  بهار\nیو ستا د خندا راج منم بې تاج بې سلطنت\n\nنه چل او نه تدبیر منم نه عقل نه تقدیر \nیو زیړ د سپرلى ګل منم ضامن د یار دپت"},{"instruction":"ځکـــــــــه خو ژوند کښې هر اميد د انقلاب اوده دي","input":"","output":"چې د قانون کتــــــــاب بيدار دي او حساب اوده دي\n\nد کور پۀ يو ګوټ کښې واده پۀ بل کښې کټ د شهيد\nپښتون تـــه خوب نه ورځي ځکه خو پنجاب اوده دي\n\nداسې دي ستړے ستړے سر پـۀ خپل زنګون يښې دي\nلکـــــــــــــــــــــــــــه د قبر د خزې سره ګلاب اوده دي\n\nخبرې ډيري دي خو هل ئي چا را وو نــــــــــه ويستو\nدلتــــــــــــه بلها سوالونه ويښ دي او جواب اوده دي\n\nمور مې د رور سر تــــه ژړل چا ورته غوږ کښې اووي\nیا ابۍ زړۀ کښې اسويلي کوه جنـــــــــــــاب اوده دي\n\nمه چيړۍ دې بـــــــه د تابناک سحر پۀ سړيکه پاسي\nزما د قام زلمي ستومانه پــــــــــــــــۀ کتاب اوده دي \n\nزما دي مينه کړله زياتـــــــــــــــــــــــــه د شرابو سره\nشرابي ياره پــــــــــــۀ خمار کښې دي ثواب اوده دي\n\nمنظر د خيال نغمو تـــــــــــــه نوي موسیقي جوړوي\nهسې خو نه ده څــۀ خو شته چې پۀ رباب اوده دي"},{"instruction":"د وړو وړو خدایانو دې بنده کړم","input":"","output":"لویه خدایه! زه به چا چا ته سجده کړم\n\nملګرتیا که څو رندان راسره وکړي\nدا حرم به یوه لویه میکده کړم\n\nد وصال د شپې بدل به دې خلاص نه کړم\nټولې شپې که د خپل عمر شوګیره کړم\n\nشيريني د پېغلتوب له پېغلې غواړم\nخوله به ستا پۀ عُنابي شونډو خوږه كړم\n\nچې مسکۍ شې، لږ يې ښکل کړې، بیا یې راکړې\nسل توبې به هغه جام نه صدقه کړم\n\nقافله د پسرلي دې، پۀ دې راشي\nخپل ژوندون به يې په لاره کې ډېوه کړم\n\nلېونيان راسره کوره پورې لاړل\nهوښيارانو نيمه لاره کې دوکه کړم"},{"instruction":"اوبۀ اوبۀ ښاېست ته دې اوبۀ شومه جانانه","input":"","output":"دا څنګه وومه وګوره دا څۀ شومه جانانه\n\nپه چا چې مې پېرزو نۀ وې نو لاړې د هغې شوې\nپه چې دې پېرزو ووم د هغۀ شومه جانانه\n\nهم ستا د غم وېنو راله تنه ده ډه ډه کړې\nدا خلک به دا وائي ګنې ښۀ شومه جانانه\n\nستا يو تصوير مې يو شپه کښې اتۀ ځله رازووم کړو\nهله مې سترګې ورغلې وېدۀ شومه جانانه"},{"instruction":"اوبۀ اوبۀ ښاېست ته دې اوبۀ شومه جانانه","input":"","output":"دا څنګه وومه وګوره دا څۀ شومه جانانه\n\nپه چا چې مې پېرزو نۀ وې نو لاړې د هغې شوې\nپه چا چې دې پېرزو ووم د هغۀ شومه جانانه\n\nهم ستا د غم وېنو راله تنه ده ډه ډه کړې\nدا خلک به دا وائي ګنې ښۀ شومه جانانه\n\nستا يو تصوير مې يو شپه کښې اتۀ ځله رازووم کړو\nهله مې سترګې ورغلې وېدۀ شومه جانانه"},{"instruction":"په وينو سور کاکل دې وليده نن؟","input":"","output":"زمــا ښايسته کابل دې وليده نن؟\n\nستــړي اهـونه نا اميده اوښکـــې\nد يـوې مور اجــل دې وليــــده نن؟\nح\nژوند يوه لوبه ده، پايښت يې شته دى\nد ژوند وروستى منزل دې وليده نن؟\n\nهـــغه بدرنګ قاتــــل د وينــــوو تږى\nهـــغه بدرنګ قاتــل دې وليــــده نن؟\n\nد اوښــــکو ذکـــر د معـــــصومو ذکر\nد امېــــل بل  غزل  دې وليـــــده نن؟"},{"instruction":"اے د سترګو د جنګونو عادت ياره","input":"","output":"د نېزو او تورو جنګ به دې خوښ نه شي\n\nد شيشو په محلونو کښې لوي شويه\nدا چوپال او دا ملنګ به دې خوښ نه شي\n\nځار د پيوو د پيروي پشان سپينه\nنه زما دا سوے رنګ به دې خوښ نه شي\n\nتا ټول عمر د انګورو اوبۀ څښلي\nد تيراه د غرونو بنګ به دې خوښ نه شي\n\nپه صراط مستقيم روان ته وايه\nمنېر جان لوفر لفنګ به دې خوښ نه شي"},{"instruction":"دا جانان د ښائستونو کډې راغلې ،،","input":"","output":"پۀ خزان کښې د ګلونو کډې راغلې ،،\n\nژڼو ژڼو اميدونو اسپې زين کړې ،،\nبيا د تلليو ارمانونو کډې راغلې ،،\n\nدا حالاتو ژۍ نړيږي شور ئې اورم ،،\nدا سيلۍ او طوفانونو کډې راغلې ،،\n\nشاعري وه رانه تلی ډيره لرې ،،\nتۀ چې راغلې د شعرونو کډې راغلې ،،\n\nچرته ئې دا وخت دې ايښې د وصال وو ،،\nد کوچيانو خو په غرونو کډې راغلې ،،\n\nپښتانۀ ځلمي مغل پسې راوتي ،،\nکه ستا مخ له د خالونو کډې راغلې ،،\n\nژبغړن شه د خلقي واثيق غزله ،،\nدا ماښام شفق رنګونو کډې راغلې ،،"},{"instruction":"اف له درده چې بيتاب يمه سړيه ،،","input":"","output":"پۀ خپل يار پسې خراب يمه سړيه ،،\n\nدا زړۀ چاودې انتظار له مه نۀ شي ،،\nګډ پۀبل رنګې حصاب يمه سړيه ،،\n\nخير دې نۀ دې وائي يار چې ماځۀ ماځه ،،\nزۀ ئې پوئ پۀ سوال جواب يمه سړيه ،،،\n\nداغه څوک دې چې کتاب په زمکه ولي ،،\nوائي تنګ له دې نصاب يمه سړيه ،،\n\nدا سوات حال وايه چې څنګه په کوم رنګ دې ،،\nخړ خيبر وړې سيلاب يمه سړيه ،،\n\nواثيق جان يم زما قدر پۀ غزل دې ،،\nنور نه خان او نه نواب يمه سړيه"},{"instruction":"بې هدفه چــــــې مـــــــزل دے","input":"","output":"بې مقصده هــــرمنــــــــزل دے\n\nعشـــق مــې نيمـــګــړے داسـې\nد غريب ســـــړي تـــربـــــل دے\n\nنه ژوند نولس دى نـــه شل دے\nدغمـو پـه ژرنـــــــــــــده دل دے\n\nعـــقل وتــې چـــې له زغــل دے\nهـرکــــــــــــردار نامـــکمـــل دے\n\nړنګ چـې ستا د پـګـړۍ ول دے\nلمـــــبه شوے مې اوربـــــــل دے\n\nد امـــکان مــــــــــزار تاناست يم\nســرخوړلــــے مــــې تٶکــــل دے\n\nزړه راغــــلـــــــــى دے اجـــل دے\nچـــېــــتـــر کـــړے يــٸ کاکل دے\n\nپه روپيــــــوپســــــــې زغــل دے\nزه يـــم هغــــــه دى کــــه بل دے\n\nيار وېل کېنــــه دا مــــــــتـــل دے\nاې تا کـوم وهــــــلے ټـــــــــــل دے\n\nيار ټـــومـــبــلے لــــکــــــه ګـل دے\nد واثـــــېـــق خلقـــــــي غــزل دے"},{"instruction":"چــې شــــــاعــريمــه فتــوې خــــورم","input":"","output":"د کــــــافـــرغـــــــدار طغـنې خـــــورم\n\nدقام غم د ورځــــــې شـــــپې خــورم\nچـې زنـــــــــــــدان اوشکنجې خـــورم\n\nدانــــــش ګـــل کــــه منـــيـــــرجان يم\nد ملانــــــــــه دهـــــړاکــــــې خـــــورم\n\nاتفـــــــاق د پـښـــــــــتـــون غـــــــواړم\nتل زړګــــے پــه دې قيــــصـــــې خـورم\n\nمنـاظـــــــــرې کـــــٶم خـــــــــــراب يم\nد ارام ګــــــــــولـــــــۍ پـــلتــــې خورم\n\nژونـــد زمـــا ســـــــــــنـــدرې غــــــــزل\nدا ټکـــــرې خــــــــــو پـــه دې خــــورم\n\nزړه وطــن قــــــــام مـــــې ځيــګــردے\nدا قســم پــه کليــــمــــــې خــــــــــورم\n\nاې تشــريح بـه د هــرشــعـــــــــر کـــړم\nياګـــولـــۍ بـــه پــه ســيـــــنې خـــورم"},{"instruction":"خواهش پرسته، عشق پرسته زلمو ورودله","input":"","output":"ديموکراسۍ دلته دا شل کاله شودې کولې\n\nمونږه دا شل کاله نا اشنا مبارزه وکړله\nچابه سنګر ساته او چا به زمزمې کولې\n\nترابه!! کلي کې چا سر پورته کولی نه شو\nڅه ترخې ډزې د شمشاد جګې پوستې کولې\n\nمحترمو زما همدا صفحه درسره لایک کړی\n\nدا پـانړه درســـرا لازمي لیک اؤ شــیر کــــړﺉ"},{"instruction":"د حسن بازار کښې امام شو او لاړو","input":"","output":"دا زړۀ رانه هلته نيلام شو او لاړو\n\nڅۀ هيڅ پۀ خواږو او ترخو پوها نۀ شو\nدا ژوند وو! سحر شو ,ماښام شو او لاړو\n\nد ښکلو له ښاره خالي سينه راغلم\nدا زړۀ رانه پاتې په دام شو او لاړو\n\nساقي مړه شابه دا څوک دې لېږلي\nهغه خو د جام سره جام شو او لاړو\n\nجهان خو په مړيني له دې کلي نۀ تلو\nخو ستا محبت کښې بدنام شو او لاړو"},{"instruction":"د ســـــــرزورو ســــــــــره زور کــــــوے عــالــي","input":"","output":"زوراورو ته چــپ نه شٶلے شـــورکوے عـــالـــي\n\nننګ او غېــرت په خپـــله خاوره مورکوے عالي\nميراتــــه شـــولے څه دې په ځان نورکوے عالـي\n\nکريغې په سټېجونو داچې سپينې سپينې وايې\nلکه مجمــــــــــر پـــه زړه د نــنه اور کـوے عالـي\n\nزندان خـــوړل وهـــل او ټـــــکــول دے قبـلــوے\nخـوساتنـه د پښــتو له پېغـــــور کـوے عـــــالـــي\n\nباجـوه لـــه څڼـو دې تـــــــرسيــږي ازمــــــرکـــه\nڼــړۍ دې چــې منـــي وٸنه په ثـورکـــوے عالي\n\nپټکے زمونږ د پېغـلو د ننګ مــست اباسيند يــٸ\nقام لــره درمان د ســـٶو زړو ټکــــورکـوے عالي"},{"instruction":"اډياله يــٸ غــزبــزشه او  قــــبـــــر يٸ زوال شـه","input":"","output":"چې ســوے لـوے ژونـدپکې رنځـور کـوے عالــي\n\nژاړيږي دے له غمـه بې ٶسه واثــېق جــــان دے\nکه راغللے تپوس به يٸ ضــــــــرور کــوے عالــي\n\nړق نه وهـې د وخت هرجبـر ته دېـــــــوال يــــٸ\nباغـي باغــي ځلــــميه ژوندغيــــور کــــوے عالي\n\nټول ميرصادقان دې وارخطـــــــاکـــــړل څڼياوره\nخويـونه چــې د ګوډغــازي تېمــــــور کوے عـالي"},{"instruction":"لکه خاورین دېول له نمه مات یم","input":"","output":"ماته تکیه پکـار ده غـمـه مات یم\n\nپام! چې له ځاېه مې ونه خورؤې\nټوټې ټوټې به شم صنمه مات یم\n\nد سړي خور کانې راوشوې که نه\nپه ځان لګیا یمه ځان خورمه مات یم\n\nګوره خو! چوپ مه کېنه ساه مې ؤځي\nګوره راوغــږېــږه مـرمـه!!!مات یم\n\nلکه د مــوم درپسې وڅــه،څېــدم!\nتــرابه! چرته یې؟درځمـه! مات یم"},{"instruction":"راوړي درله هیڅوک هم نۀ کونتره! پسې مړ شوې","input":"","output":"عبث دلته د امن په سندره پسې مړ شوې\n\nچې ما به د لالي کومه ښکالو په شعر کښې راوړه\nیارانو به وئیل راته چې یره! پسې مړ شوې\n\nسوره کښې ئې ناخوښ سړي له ورکړله نکاح شوه\nزنځیره پسې مړ شولې او وَره پسې مړ شوې\n\nیو هم د اتفاق د سود او زیان منونکي نۀ دي\nپاګل ئې چې چټي په لر او بره پسې مړ شوې\n\nهغه په خوش فهمۍ کښې دے چې زۀ ګینې پوره شوم\nکابل درنه ځان ژغوري پیښوره پسې مړ شوې\n\nژوندے چې ؤ په تاج دې د هر ظلم هڅه وکړه\nنن ولې د هغه هره خبره پسې مړ شوې؟"},{"instruction":"دردونه به اشنا په خطــــونـــو کې درليــــــــــږم","input":"","output":"ښکلــي په هنـر به يـٸ شعـرونو کې درليــــــــږم\n\nدغه يـٶ سبادى بل څه نه لــــرې پــه خلــه کـــې\nخوشے مې رېبار په مښامونـو کــــې درليـــــــږم\n\nوايل يٸ ستا دې وي قسم درداوي دې کـــــنـه ؟\n نېشان چــې د زړه په  کمېنټونـو کــــې درليـږم\n\nماورته وېل تصوير د سرې جـــــوړې دې راکــــه\nوېل يٸ قـــــــــربان ګــلاب په ګلونو کې درليږم\n\nياره چـې د لاسه مې څه نه اخــلې مجبــورشـم\nسره ګلان د مينې په خـوبـونو کې درليــــــــــږم\n\nځان به د ګودرپه خوه کې ٶلم دابــــــه ويـــــنې\nداسې به انځـور په مسېجـــونو کـــــې درليــــږم\n\nوايـــل يٸ ستا دې وي قسم چې درداوي دې کنه\nواثـېق بــــه خپــل خطونه پـه دردونوکې درليـږم"},{"instruction":"نه مې شــر نـــه مـــي فـســـاد خوښ دے","input":"","output":"زما د مينې ژوند آباد خوښ دے \n\nدادَ ګلونو د رنګونو وطن \nظالمه ولي دي برباد خوښ دے \n\nداســــروهــلــے بروھلے بچے \nدامن غيره کښې مې ښاد خوښ دے \n\nماله احساس د ژوندانه راکوي \nځکه می ستاد ميني ياد خوښ دے \n\nد خاورو کرد خوبه په سر لرمه \nچې مې ديار د کلي باد خوښ دے \n\nوخته دا زړۀ مې په چړو او څيره \nدلیونی چی می فریاد خوښ دے \n\nشوکته نه کومه وعدې د مينې \nژونـدلـــه غــمـونـو مـــ آزاد خوښ دے"},{"instruction":"نه په سر اونه په زریم","input":"","output":"زۀ د مینې جوارگــريــم \n\nبس هم دا می سرمایه ده \nچې بدنــام پـه لــروبــريــم \n\nرحدونه چې ئې نيشته \nزه په داسې لارو سريم \n\nچې الوت ئې تر آسمان دے \nهغې فکر وزريم کروزریم \n\nد مالدارد مــانــــی لـري \nد غريب د کوڅې وريم \n \nدَرنا وروراکے يم  \nنه د جنګ او نه دشریم \n\nتيارې واړه رانه تختي \nخریکواله سپین سحریم"},{"instruction":"بس چی غریبۍ سره مخ شوې یو","input":"","output":"ډېرې بې وسۍ سره مخ شوې یو \n\nهره يولحظه يې د غم ډکه ده \nداسي زندګۍ سره مخ شوې یو \n\nبته يې دګټې تاوان نه لګی \nداسـي جــوارۍ سره مخ شوې یو \n\nخـدایــه د وصال باران راوورې \nډېر د اوچ سالی سره مخ شوې یو \n\nفرق په کښي د غل او د سازنۀ کېږي \nدارنګې نړۍ سره مخ شوې یو \n\nويني ديو بل په لپو لپو څښي \nڅنگ مسلمانی سره مخ شوې یو"},{"instruction":"چي مي جانان خفه دے","input":"","output":"دا تول جهان خفه دے \n\nولـــې بـــه نـــه ژاړمه \nدَ زړۀ درمــــان خـــه دے \n\nچې قدردان دے زما \nهعه انسان خفه دے \n\nدعــا كوي مــلــګرو  \nکل خندان خفه دے \n\nزمــادَ زړه د كـــلي \nوړوکــې خــان خـفـه دے \n\nشوکته نه پوهیږم \nچې ولي ګران خفه دے"},{"instruction":"نه می بابا شته نه بې بې اختره","input":"","output":"ډېريم بې شوکه بې اسرې اختره \n\nستاد راتلو غږ چې به کله اوشو \nماله به يې جوړې کړې جامې اختره \n\nمونږه سره ډوډۍ په اور توده کــړه \nخـلــقــو ويشلې پراټې اختره \n\nهر چا خندا او خوشحالی کولی \nزه گرځېدم ښپــي ابـلـــه ښيي اختــره \n\nدې غـريبـي ورته ورپرې نه ښودم \nډېر ارماني ووم د ميلي اختره \n\nچا مې په سر لاس د شفقت کینبود \nووم په ژړا اوسترګې سرې اختره \n \nزۀ خريکوال د بې وسۍ غېږه کښې \nوکــرمـــه چاته آوازې اختره"},{"instruction":"خیال د محبت دې په زړګي کښي راولم","input":"","output":"دا ځلي دي کلي ته سپرلي کښې راولم \n\nستانه چی دښار رنگینی هبري شي \nنن دې د شړشمو په پټي کښې راولم \n\nمونږه مبلمانه د خدائے رحمت کنو \nولي درته کرښي بـــه تــنــدي كښي راولـــم \n\nولاړ به یو په سخته کښي يو بل سره \nدغه یو احساس په ګاونډي کښي راولم \n\nشاعریم قلمکاریم د قام سترګې یم شوكته \nشعور د بیداری به هر زلمي کښې راولم"},{"instruction":"دَ ژوند د خلي نه به تپه د خوشحالۍ پورته شي","input":"","output":"د ظلم لاس که لږ د مينې د مرۍ پورته شي \n\nد نفرتونو کرد نپولے نظرونه ښکاري \nزما د کلي جُونه څنګه په بلۍ پورته شي \n\nبیا به تازه شي سوې لوې لوغړن ګلونه \nکه يې د سره دا د اور توده سیلی پورته شي \n\nکلي په کلي چم په چم به تذکرې شروع شي \nزما چي کټ د جنازې ستا د ډولۍ پورته شي \n\nشوکته زور به د قلم هله ټوپك أومني \nچې دوطن دهره کوره ملالی پورته شي"},{"instruction":"په تن جامه فقیر او په زړۀ خان ووم په يو وخت کښې","input":"","output":"زۀ هم د چا د خوږ زړګي ارمان ووم په يو وخت کښې \n\nد فکر په تسبوؤ به مې ديار ذکر کولو \nچي قبد د تورو زلفو په زندان ووم په يو وخت کښې \n\nترنيمو نيمو شپوبه مې تصوير ته ژړېدله \nدومره په يو ښکلي باندې ګران ووم په يو وخت کښې \n\nدیار په یو دیدن به زه د سرو مال نه تېر شوم \nخدائے زده که په ګټه په تاوان ووم په يو وخت کښې \n\nبد که زمانه راته را گوری ته خومه گوره \nيه پښتنې ستا خوزۀ جانان ووم په يو وخت کښې \n\nنن هغه مسیحا می په زخمونو شيندي مالكي \nشوکته چې د چا د زړۀ درمان ووم په يو وخت کښې"},{"instruction":"داسې به يو کور داســـي يـــو چـــم نـــه وي","input":"","output":"جوړ چې په کښې ويـر نــه وي مـــاتــم نــه وي \n\nڅنګه به دمينې په معنی رسي \nلاس کښې چې کتاب نه وي قـلــم نـــه وي \n\nدلته تر هغې کلونه مه راوړه \nڅو چې د وحشت اورونــه تـم نـه وي \n\nدلته د زخمونو ماهران اوسي \nخو دلته کښې پر هر لره مرهم نه وي \n\nنه غواړو توده ډوډۍ سره ښه ده \nبس خوپه بې وسو دې ستم نه وي \n\nډېر ئې درهبــر پـــه نــامــه لـوت کــرمــــه \nنور دې د شين سترګي داكــــرم نـــــــه وي \n\nځه چې خريکواله هلته یو سو ژوند \nچرته چې دژوند سترګو کښې نم نه وي"},{"instruction":"یه کوم امید به مې نيول د زندګۍ لاسونه","input":"","output":"زرگیه هر چا راکول به دتګی لاسونه \n\nیارانو چاته به دا خپله بې وسي وايمه \nزما د کور خلق زما ردي په مرۍ لاسونه \n\nمونږ لوئے وړو به ورله هره شپه تکور ورکوو \nزما د پلار چې به زخمي کړل مزدوری لاسونه \n\nزه د هغي پښتني حق د چانه او غواړمه \nچې د پردي کور په کارونو کړي پولۍ لاسونه \n\nزه به د خپل کلي خانانو سره ځان ګاڼه کړم \nستاد بنګړونه خالي مه شه لېونۍ لاسونه \n\nوئيل يې مادې وروڼه مړه کړي ستا د مينې په سر \nشوکته چاله به ور نه کړم په مرضی لاسونه"},{"instruction":"زما دې واړه ژوند له کاره اوځي","input":"","output":"خو معاشرې نه دې بد کاره اوځي \n\nدير ارمانونه به په وینو سره کړي \nچې نفرتونــــه لـــــه دې ښاره اوځي\n\nدپاکې مينې هغه پاکې وعدې \nزما د زړه نه کـلـه یـــاره اوځي \n\nرنګ د ښائست يـې مخ کښې پاتې نه شي \nدچاغمونه چې د شماره اوځي \n\nد درد تپه چې نه کړي څه به کوي \nزره چی د هجر له گزاره اوځي \n\nزما قاتِل زما په کور کښې وسي \nخدائی زده چې څه به د دې لاره اوځي \n\nد خريکوال د ژوند تصویر ته گوره \nچې د حالاتو د ناتاره اوځي"},{"instruction":"نن مې د وصل په جامونو باندې څښل کړي دي","input":"","output":"کلونه پس مې د اشنا مخ ته کتل کړي دي \n\nخدائے خبر ولې په دې خلقو باندې اور پورې شو \nمونږ په زخمي زړونو یو بل سره خندل کړي دي \n\nماخودَ خپلي لبونی مینی اعزاز ګڼلی \nهغې له ما پسې ښېري او که کنځل کړي دي \n\nزما دزړه زخمونو بيا هغه دې خُلې پرانيستې \nدا چا د مینې د تارونو مې چېړل کړي دي \n\nهغه محلت هغه کوڅې له مانه نه هیرېږي \nهلته کښي ما په خپلو اوښکو لمببدل کړي دي \n\nپه نوم د خپلود نامې نه مې اوس يره کېږي \nما سره څومره چې بد کړي دي نو خپل کړي دي \n\nشوکته دا د وخت تيارې مو څه کولی نه شي \nمونی همیشه درڼاګانو په لار تلل کړي دي"},{"instruction":"وينې چې د وينې بدخبرۍ ته غاړه ايښې ده","input":"","output":"ځکه په صحرا می زندګۍ ته غاړه ایښي ده \n\nماته د نفرت دکلي کور خبرې مه کوه \nما خوبس دميني بنجارۍ ته غاړه ايښې ده \n\nته که ښکلی ئي کنه خو خدائے درمئین کرے یم \nستا په قد قامت می شاعری ته غاړه ایښي ده \n\nما خووئيل چې زه به له حالاتو خودکشي کوم \nاوس مې ستا په څنګ کښی زندگی ته غاړه ایښې ده \n\nزه د کلي خان وومه خو ستا مینې ملنګ کړمه \nځکه می خانی کښي ملنګی ته غاړه ایښي ده \n\nسرو مال به دواړه په کښي بائیلمه پوهیرمه \nبیا می هم جانانه ستا یاری ته غاړه ایښي ده \n\nزۀ شوکت د ښار د لباسي ښکلوؤ پروانۀ کړم \nما خوبس دكلي لېونۍ ته غاړه ايښې ده"},{"instruction":"وعدي د خپلي ميني ماتوه راځه","input":"","output":"مالګی په زخمونو می شینده راځه \n\nچا دې وايــه مــانـه زړه تور کړے دے \nمـــاتــه يــې راوښـایــه کـو څــه راځه  \n\nهسي نه دنیا دے د نظره کري \nماله چې راځې په نیمه شپه راځه \n\nما درته په لار زړۀ غورولے دے \nمستې قدمونه پرې ارده را ځه \n\nمامي مورته ټوله قیصه کړې ده \nکرانه خریـکـوالـه اوس ډاډه راځه"},{"instruction":"دا مو په څه ګناه خطا وژني","input":"","output":"چې کله تا او کله ما وژني \n\nچاته د دې ظـلـم فــريــاد وکړمه \nپرون مي رور نن مې بابا وژني \n\nپه چایقین په چا باور ولرم \nما چې د خپلـو پــه صــلا وژني \n\nدا خو انسان اډو کيدلی نه شي \nچې مې په کور کښې د مولا وژني \n\nهغه لاســونــه دې په اور اوسوزي \nچې د ګلانو پرې ښکلا وژني \n\nشوکته کله به مون شان پېژنو \nدغه یوفکر مې بيا بيا وژني"},{"instruction":"ستا په لوري مي نظر دے مره راشه","input":"","output":"سبا کلي کښې اختر د مړه راشه \n\nلوئے واړه د خوشحــالـي سـنـدري وائي \nڅومره ښکلی مازیګر د مره راشه \n\nد وصال دمر همونو پټی راوړه \nدريسي مي زړه پر هر د مره راشه \n\nهسې نه چې مې غـمــونــه لـبـوني کړي \nپه ماشوے ئي اثر دے مــره راشه \n\nد غماز جادوګري مو جُدانۀ کړئ \nشروع کړے ئی منتر دے مره راشه \n\nستالیده مې بس ارمان دے خریکوآله \nخلاص مې پرېښے د زړه ور دے مړه راشه"},{"instruction":"ماته له درست جهانه گران دی زما کلے","input":"","output":"هم مي روح او هم مې ځان د زما کلے \n\nشنه فصلونه يې پټو کښې رقص ثاني کړي \nد ګلونو د رنګونو گلستان دے زما کلے \n\nد کابل او د خیالي د سيند تر مينځه \nپه غبرتي زلمو ودان دے زما کلے \n\nپه پینځه اویا کلوز آباده دو آوه ده \nخود همه کلوؤ سلطان دے زما کلے \n\nمیلمه دوسته غريب دوسته په کښې وسي \nپه پښتو باندې قربان دے زما کلے \n\nدا تور داغ د دشمنوؤ دې ترېنه ورك شي \nخریکواله د مودو نه په ارمان دے زما کلے"},{"instruction":"چې په کښې ستا د مخ لیده نه کېـږي","input":"","output":"هغې محلت ته رانــه تــلــه نه کېږي \n\nزۀ په کښې وينم دَ خپل مرگ عکسونه \nخوستادمینې نه مې زړه نه کېږي \n\nشوکې ډاکې او بې ګناه قتــلــونـــــه \nوايه په دې وطن کښې څه نه کېږي \n\nچي زړۀ کښي نۀ لری احساس دميني \nزمانه هلته ژوندانه نه کبری \n\nحال دشوکت چي تـرجـانـانـه يــوســي \nریباره دومره در نه ښه نه کیږی"},{"instruction":"ښه ده په خُـلـــه چې دې پـــغـور نشتۀ","input":"","output":"اوس مې په زړه کښې هغه زور نشته \n\nځان سره يې غــلــے آئیــنـــه کښې اووے \nمیخانه شته دے خو میخور نشته \n\nمائي دپلارنه چي رشته غوښتله \nوئيل يي مړه ستاسو کور نشته \n\nښكاري وحشت له زړونو تلے نہ دے \nداچي حجره کښي ټنگ ټکور نشته \n\nهر څوك تړي د ګناهونو ګيډۍ \nچا سره غم اډو د کور نشته \n \nتلم خریکوال به خامخاله کلي \nچې پکښي ستاد بنگرو شور نشته"},{"instruction":"چې راته ګورې د هر خوانه سوزي","input":"","output":"دا خلق ولي ستا او زمانه سوزي \n\nلاس يې زما د لاسه زر راښکوو \nوې په تناره ډوډۍ له مــانــه سـوزي \n\nاوس مې د خپلو څکه يره کېږي \nجونکړه اکثر خپلي گياه نه سوزي \n \nځير دے زما وجود دي ټول اوسوزي  \nخو د وطـن مــــي دې ښکلا نه سوزي \n\nكه د ملك او ملا خُـــلــــي بـــنــدې شي \nهلته هم ه دلتـــه بـــــــه دانــــــه ســــوزي \n\nشوکته تا چې زما خوا کښې وینی \nڅنګه به او وایه دنیا نه سوزی"},{"instruction":"كُلې چې ستا دَ خياله أووتمه","input":"","output":"لاړم د ژوند د جاله أووتمه \n \nزما ارمان زما قاتل اوختو \nبس دے فالي د فاله او وتمه \n\nسوې آهــونــه او د زړه دردونه \nښه شوه ددې جنجاله او وتمه \n\nد محبت کلي ته څه لاړمه \nچي د سیالو د سیاله اووتمه \n\nچې هر نظر مې دلیدو ترے وو \nاوس د هغــي كـمـالــه اووتــمـه \n \nشوکته کور ته به دیدن درورم \nکه د سختو د حاله اووتـمه"},{"instruction":"چې مشال د چا د مينې په کښې بل دے","input":"","output":"دا د خاورو ختمو کور راتــــــه مـحـل دے \n\nبې له یاره دبل چا خبرې نه اوري \nپه زړګي باندي مي شوے دا څه چل دے \n\nما يې خاورې رانجه کړي دي د سترګو \nګرانه یاره چي دې ایښی چرته پل دے \n\nهغې وئیل دنيمو شپو گرځیده پریږده \nد اعتبار زمانه نه ده وخت بدل دے \n\nپه پردي لاسونو مار وژل ښه نه دي \nدهوښيارو خلقو شوے دا متل دے \n\nښه په وينو ئې سنګهار کړه خریـکـواله \nدريبار په خله يي غوښتي ستا غزل دے"},{"instruction":"ما چي لیدل هغه خوبونه ټول دروغ اوختل","input":"","output":"دَ چا وعدې او قسمونه ټول دروغ اوختل \n\nزرگیه تا به جوړول چي تل د خیال په زمکه \nهغه مانی او محلونه تول دروغ اوختل \n\nنه پرې زۀ گران شوم نه زما شو جانان \nدَمُلا ساخت او تـعــویــونــه تــول دروغ او ختــل \n\nمونږه پرې هسې د یو بل نه ګرېوانونه اوشلول \nهغه د خان کاکا باغونه تول دروغ اوختل \n\nريباره تا چی به راوړل دلبوني د لوري \nهغه سوالونه جوابونه ټول دروغ اوختل \n\nشوكته تا چې له ډېر نازه ګرځول په جېب کښي \nهغه رومال هغه خطونه ټول دروغ اوختل"},{"instruction":"مات شوي تير له په کوټه کښې زمونږ ستنه نه وه","input":"","output":"زمونږ په ټول کلي کښې مونږ د پاره ونه نه وه \n\nما به دګوړې دَ چکۍ سره ډوډۍ خوړله \nدومره غریب ووم چی قمیص ته ميلمنه نه وه \n\nزما نصيب كښي جوړي ليك د راحتونونه وو \nګنې دزړۀ شيشه مې هیچاته خيرنه نه وه \n\nډېر که د موردَ جُدائی درد نــولـے یـم خـو \nخوشحال په دے يـمــه لـه مـا چـري غمجنه نه وه \n\nهغه دظلم د وحشت دور مــې نــه هـــريـږي \nچي د چا سر نه وو د چا په تن څرمنه نه وه \n\nچې را په غاړه وه سهرا د بې وسۍ شوکته \nد چا په خله زماد حال اډو پوښتنه نه وه"},{"instruction":"ستاد ميني یو نظر ته لارکښي ناست يم","input":"","output":"ترے ترے سمندر ته لارکښي ناست یم \n\nکه دي زړۀ راباندي خوک شو راله راشه \nستاد کلي هغه سرته لار کښې ناست يم \n\nپردے کلے پردے چم پردي مخونه \nکوم ویردزړه پر هر ته لار کښې ناست يم \n\nپه لیدو چي ئي ناروغـــــه زړه رغـيــــږي \nبختور ښکلي بشر ته لار کښې ناست يم \n\nپښتانه چې ټول یو موټی کړی شوکته \nبس يو دارنګې رهبر ته لارکښې ناست يم"},{"instruction":"دَ درد او د اهونو سلسله ده نیمه شپه ده","input":"","output":"زړه راته سپړلې ستا قیصه ده نیمه شپه ده \n\nد چا په اوږه سر کېږدمه چاله آواز ورکړم \nزما د ارمانونو جنازه ده نیمه شپه ده \n\nغمونو د اشنا مي ذهن داسي منتشر كړو \nخطا رانه دَ خپل کاله کوڅه ده نیمه شپه ده \n\nيوزۀ يو تنهائي بل مې ارمان په وینو سور دے \nژوندون زما څه داسې تماشه ده نیمه شپه ده \n\nزما بي غمه ياره څه بې غمه کټ کښې پروت يې \nبه راغلې په شوکت د غم شېبه ده نیمه شپه ده"},{"instruction":"راجوړ په کښې موسم څه لېونی دے کلې راشه","input":"","output":"راغلی زمونږ کلي ته سپرلے دے کلې راشه \n\nته ورته د زلفو نه کمڅۍ په مینه جوړې کړه \nساتلے درله ګل مي صحرانے دے گلې راشه \n\nخوند کړي د غنمو په پټو کښي زېر ګلونه \nپه پاڼویی شبنم دانے دانے دے گلی راشه \n\nیوزۀ په کښی بی څوکه بی جانانه یم جانانه \nنور څنگ کښی د هر چا سره لالے دے گلی راشه \n\nراشه چی ګلونه د سپرلي يو بل له ورکړو \nپه زړه می دا ارمان د زمانے دے گلی راشه \n\nجولۍ يې د ګلونو ډکه کړې لار كښې ناست دے \nشوکت خوستاد مینی لہونے دے گلې راشه"},{"instruction":"دا طبیبان پرې واړه نه پوهيږي","input":"","output":"جانان په رنځ زما د زړه پوهيږي \n\nچې دزړۀ کور ئې له هوسه ډك وي \nهغوي په پاکه مینه څه پوهیږي \n\nبس دے بیانه درځم آشنا کلي ته \nما باندې هلته لوئے وارۀ پوهيږي \n\nنپوس ترې وکړه چې يقين دې وشي \nد درد په اوښکو مې لېمه پوهيږي \n\nشوکته غر په خلۂ کولے نۂ شو \nخپلو کښې زړونه زمونږ ښه پوهيږي"},{"instruction":"چي مــــې لاسونو کښې دنيـــا نشـتـه","input":"","output":"راسره مینـه دَهیچا نشته \n\nراڅه چې بېرته د غم کورته زغلو \nزمونږ په برخو کښې خندا نشته \n\nزما په خوک چی به ئي زړۀ خوګیدو  \nنن مې هغه بي بي بابا نشته \n \nزه به د کلي پسرلي څه کړمه \nچې پکښي سترګي کلي ستا نشته \n\nڅنګه به روغ شـمـــه شـوکـتـــه وایـــه \nچي مي د خوگ زړۀ مسیحا نشته"},{"instruction":"هغه چئ اشنا ليونے شوے ووم","input":"","output":"تا پسې والله لیونے شوے ووم \n\nپس دے بیا د مینې سُودانه کومه \nزۀ په دے سودا لیونے شوے ووم \n\nتا راله ساختـونـه تعویذونه کول \nيــاد دې شي مُلا لہونے شوے ووم \n\nبيادَ جُدائــــي خبــــري مـــــــة كـــوه \nوومه چې جُدا لیونے شوے ووم \n\nمور به مې خفه دلگیره ناسته وه \nکړه به يې ژړا لبونے شوے ووم \n\nټوله شپه مې ستا تصویر ته تېره کړه  \nغم کښې دې بېگاه لیونے شوے ووم \n\nکلي نه شوکته خلقو ویستی ووم \nپروت ووم په صحرا لہونے شوے ووم"},{"instruction":"ماویل که مانه لېونۍ شرمیږي","input":"","output":"پوهې شوم زما په غریبی شرمیږي \n\nچې په کښې نه وي د دولت رنــګــونــه \nښکلي په داسې زندګۍ شرميږي \n\nڅه وکړمه وس چې مې د زرو نشته \nجانان دزینړو په نتکۍ شرميږي \n\nماته مې پلار وئيل چې خوار به وسي \nبچے چي څوك په مزدوري شرميږي \n\nکچکول په غاړه ستا کوڅه کښې ښه یم \nکله ملنګ په ملنګۍ شرميږي \n\nخُله يې رالـه راکړه د حجاب دنـنــه \nشوکته دومره لــبــونــی شرمیږي"},{"instruction":"زه پــــه کــوم ظــلــم د دوران وژاړم","input":"","output":"ستالوپته که خپل ګریوان وژاړم \n\nچې ډېر مې اوز بيخي د زړه دردونه \nلاړ شم کوڅه کښې د جانان وژاړم \n\nلږ خو مې پرېږدې د دنيـــا غــمــونــو \nچي په مزار د خپل ارمان وژاړم \n\nخپل راته ښائي د پردو مخونه \nچاته دا خپل نصیب ویران و ژاړم \n\nدي خونړي غوندي ماحول کښي د ژوند \nیاره تا وژاړم که ځان وژاړم \n\nشوکته نه لري چي زړۀ کښي رحم \nپه حال د داسې مسلمان وژاړم"},{"instruction":"تا خوبه ای درده څه پر هر غیره کښې اونیسی","input":"","output":"مونږه لبوني به کوم بشر غېږه کښې اونيسي \n\nسترګې به ئې پټې کړم په بدو څه به نه وایم \nلي که مي د میني د نظر غیږه کښي اونيسي \n\nکله چې ترې خله ملګرو او غواړم په مینه زه \nوائي درنه لاړمه څادر غيره کښي اونيسي \n\nزۀ پرې یو زره چي خپل ارمان له سترگی توری کرم \nبيا مې دې د هجر مازيګر غېږه کښې اونيسي \n\nهیڅ کله به مره شوکته نشی د حیا شمعي \nفکر که دا خلق د محشر غېږه کښې اونيسي"},{"instruction":"دَ چا شل وو د چا سل وو رنگونه آئینه کنی","input":"","output":"وختونو راته اوښودل مــخــونــه آئینه کښې \n\nو ظلم دَ داغونو نشانونه په کښي ښکاري \nبیامه کنده زرکیه پرهرونه آئینه کښي \n\nښائست دستم بیا جوړې بازار ښه گرم کرے \nپراته ريښې ريښي دي گربوانونه آئینه کښي \n\nدا دوه ورځي ژوندون تبرول هم را باندی گران شي \nچې اووينو د خپل پردو نیتونه آئينه کښې \n\nموني څه به د سپرلي د رنګينو سندري وايوو \nپه سرو وينو کښې وينو ارمانونه آئينه کښې \n\nدا خپل زخمي زخمي احساس به ژاړو خريکواله \nدوران راله راوړې دی دردونه آئینه کښي"},{"instruction":"خه په خندا خندا مې زړه له د غم شپه ورکوي","input":"","output":"خلق مي ميني له رنګونه عجیبه ورکوي \n\nموني په زخمي لاسونو وینځو د تهمت داغونه \nخلي دي چي يو بل له زمونږ د عشق قيصه وركوي \n\nلاسونه يې پورته کړل زما په روحيې او بخښله \nرقيب له خُله جانان زما په جنازه ورکوي \n\nبيا مي دزړۀ چنې ورغلی دی هغې کاله ته \nخدائے خبر څه به چې جانان په وظیفه ورکوي \n\nچرې به اووائي رښتيا د دې کــو څــې بــادونـــه \nترڅو به زړه له د دروغو تـسـلـه ورکوي \n\nدَ د زړه پر هر په کښې شوکته هم ګنډلی نه شو \nوخت می نظر له آئینه ټوټه ټوټه ورکوي"},{"instruction":"مونږه په ویر او په ماتم خپلې ښادې کړي دي","input":"","output":"دوران همیش لوبې زمونږ په زندګې کړي دي \n\nملګرو د لارې کوڅې د هېرولو نه دي \nدلته زما ارمان وړې وړې سلګی کړي دي \n\nزماشلیدلی گریوان هم وختونه نه معاف کوي \nما او زرګي ورته بلها ملت زاري کړي دي \n\nلرګي په لاس د کلي خلق راغونډ شوي دي بيا \nدزره بلبل می دوه ټپي څه لـبــونــي کړي دي \n\nزارۀ کتبوی کښی چی کرلي وو تا په خپلي بلی \nهغه اوچ شوي را مبيل بيا تازه غوټي كړي دي \n\nدي پېرزونې له د ژوند کومه نامه ورکړمه \nشوکته مونږه په ځوانۍ کښې هم پيرني کړي دي"},{"instruction":"بيا سوزیدو له ئې زما مړۀ تنورونه سره کړل","input":"","output":"دكلي خلقـو زمـونــي مـيـنـي لـه اورونه سره كړل \n\nزما لاسونو له نکریزې ستا په ښار کښې نه وې \nپه خپلو وينو مې اشنا ځکه لاسونه سره کړل \n\nڅومره ارزانې شوې زړګيه د بې وسو وينې \nچي ظالمانو پرې د خپل کور دېوالونه سره کړل \n\nيوڅو پېسو باندې خرڅيږي ستا په ښار کښي مينه \nزمونږ د کلي لېونو پرې ګرېوانونه سره کړل \n\nزمونږ په برخه کښې دهشتونه او ازغي به وي نو \nګنې سپرلي خو ډېر پیکه پیکه ګلونه سره کړل"},{"instruction":"په سمندر کښې مې ژوندون دې خو بس تږې تږې","input":"","output":"سرته مې يار ايښې زنګون دے خو بس تږې تږې \n\nدا چاوئیل چی د الفت په لار سخا نشته دے \nمونږ له راکړې ئې جنون دے خو بس تږې تږې \n\nپښتو مني، غيرت مني خو محبت نه مني \nزمونږ د کلي دا قانون دے خو بس تږې تږې \n\nد ژوند په لاره کښې د مينې مشال بل ساتمه \nمل په تیارو کښي مي بېلتون دے خو بس تږې تږې \n\nستا په لټون کښې يم روان د ګړنګونو خُلې ته \nپروت په نصيب کښې مې کړون دے خو بس تږې تږې \n\nمونږه هم پېژني د وصل ليوني وختونه \nزمونږ د مینې لوئے مضمون دے خو بس تږې تږي \n\nشوکته حُسن ته چې ګورم داشـنــا پـه رخسار \nشين خال ئې زنه کښې درون دے خو بس تږې تږې"},{"instruction":"دلته څوك نه مني د ميني محبت خبري","input":"","output":"واعظه مه راوړه دي چم ته د الفت خبري \n\nمونږه د مينې په ګناه کښې زندګي موندې ده \nشیخه کوه ته د دوزخ او د جنت خبرې \n\nمونږه دمينې د کعبې پــه طـرف نـیـت تړلې \nزمونږه نه لګي د شر او د نفرت خبري \n\nاوس د بلې سر له مې نه راځي جانان ملګرو \nخداي خبر څوک ورته کوي د شرارت خبري \n\nپه کور دننه د پردو غوندې ژوندون تېره وو \nخلق دي نه کوي زمونږه په قسمت خبرې \n\nشوکته چرته چې سپرلے د محبت را درومي \nراته کوه د هغه کلي د محلت خبري"},{"instruction":"خوښ د دنيا چې په نظر نه شو مونږ","input":"","output":"بیادیو بله هیڅ خبر نه شو مونر \n\nداسې تـالـه کړو د وختونو سیلو \nچې مخامخ په يو ډګر نه شو مونږ \n\nستابي رخـــې داسې كـــانــې کړي دي \nپوهې په سحر او مازیګر نه شو موني \n\nبه تیار فصل موکلی شوې ده \nملګرو سیال به په اخترنه شو مونر \n\nراسره ښپو کښي شو ازغي ملګري \nچې په گلشن کښې همسفر نه شو مونږ \n\nشوکته وی چې ويني ويني حالات \nچرته يو ځائے به په ګودر نه شو  مونږ"},{"instruction":"په وېر ژړا مو ماښامي تيريږي","input":"","output":"څه غم لړلي زندگي تيريږي \n\nبي غــمــه یـاره تاته څه پته ده \nڅومره مې سختي پۀ زړګي تيريږي \n\nستاد ښار خلق يې په کــانـړو ولي \nستاپه محلت چې لېوني تيريږي \n\nغوتي دارمان مي سترګي نه پرانیځي \nګنې بې شمېره پسرلي تيريږي \n\nد خپل نصيب په بې وسو وژاړم \nراباندي خپل پردي پردي تيريږي \n\nشوکته خوند د هغه ژوند به څه وی \nچي بي له ميني بي لالي تيريږی"},{"instruction":"جانانه تا چې په لوظونو خاورې واړولې","input":"","output":"ماهم په خپلو ارمـانـونـو خاورې واړولې \n\nورځ په محشر به دے غمازه د ګرېوانه نیسم \nتامي د ژونـد پـه امـبـدونـو خاورې واړولې \n\nمايې دښپو خاپونه هم یو تبرك ګنړلو \nناترسه بادیې په خاپونو خاورې واړولې \n\nما وئيل يُوبه سم ګلونه د اشنا زلفو له \nسپیره خزان په سرو ګلونو خاورې واړولې \n\nما به لیدل د یارد غېر خواږه خواږۀ خوبونه \nبیلتون ظالم مي په خوبونو خاورې واړولي \n\nزۀ خريکوال د خپلې لارې نه بې لارې نۀ شوم \nدوران که ډېر مې په خيالونو خاورې واړولې"},{"instruction":"داستړی ژوند مې دمه نه شود جهان په زمکه","input":"","output":"بي څوکه ناست يمه يواځې د ارمان په زمکه \n\nاوس هم زما د زړه په وینو تکه سره پرته ده \nوختونو داسې قتل کرے یم د جانان په زمکه \n\nظالم سماج به د ظلمونو نوره څومره انتها کوله \nستالوپټه ريښې ريښي زما ګریوان په زمکه \n\nخود به قیصه د ژوندون نوره په تیارو تیروو \nمونږه چې شمعې بلولې د طوفان په زمکه \n\nشوکته هر چاپه لاسونو کښې خنجر نبولے \nپیدا مې نه کړلو زخمونو له درمان په زمکه"},{"instruction":"وخته راځه چې سـره بـيـــاأوويــنــو","input":"","output":"دوه ورځې ژوند دے چې اشـــــا أوويــنــو \n\nراشو د خپل ستړي ارمــان غـــږي له \nچرتــه مــئـيــن چـې پۀ خندا اووينو \n \nاوس هم چې ورشم ورته او ژاړمه \nچي هر ګودر تالا والا اووینو \n\nپورته کړو لاس ئې ښائستونو پسې \nچې ليوني تباتبا أووينو \n \nزړۀ مې بې واکه په خندا شي کله \nچرته غريب چي په خندا اووینو \n\nدزړه زخمونه مې راټول غوندې شي \nاے خـریکـوالـه چې لږ تا اُووينو"},{"instruction":"وګرځمه راشمه واپس تش اسويلـي راوړم","input":"","output":"یه زرگیه تاله زۀ د کومې ستا مستي راوړم \n\nدا په غم لړلي زندگي راباندې ګرانه شي \nداسې سوې لوې دیار غېږ له چې ځواني راوړم \n\nستا تهمت په غاړه په تمام کلي راتبر شمه \nبس خوستا کوڅي له دا سهراد ليوني راوړم \n\nبیایي د وصال په بهانه زړه غولوولی دے \nشم چرته مبروته یوه غبره سپيلني راوړم \n\nرحیم به رانه شي په دې کانو کانو زړونو کښې \nزه که ورله ډېره خپله اوښکې زندګې راوړم \n\nستاد حسن غېږې لــه دنـيـا بـه دنـيـا راوړې خو \nزه به د پښتو نه درله ډکه غريبي راوړم \n\nنه پوهېر ویاره ستا د ښار ژبه بدله ده \nځکه زۀ شوکت په خپله ژبه خاموشي راوړم"},{"instruction":"امید د رحم به اوس نور له کوم نـظـره کـړمه","input":"","output":"خپلو دیکه راکړه ګزاریې د کــمـره کـړمه \n\nد محبت د ژوند شباب یم په ښائست پایمه \nلکه مجنون خلقوبې کوره د خپل دره کرمه \n\nځکه خو امن راولم چې امن غواړم مُدام \nوایم چې دا خاوره به پاکه د هر شره کړمه \n\nزړګي ته وايم دَواعِظ مه اوره غلی شه ته \nلږ په قرار کینه غور وکړه چې خبره کړمه \n\nزه یم شوکت خریکوال تل د ګلو کر کوومه \nغماز به پاتې د ازغو د سپېره کره کړمه"},{"instruction":"ستا محبت مي داسي حال د زندگی کرے دے","input":"","output":"په ماد كلي وړو غر د لیونی کړے دے \n\nپه کومه لاره رانه یوړلي دوخت بادونو \nما درته ډېر انتظار گله په بلی کرے دے \n\nپه نیمه شپه مې اشناته د خوبه اوویستلی \nزما ساده زړګي لي خوي نن د خانی کرے دے \n\nدښمن د میني که هر څومره پېري اولګوي \nلبونو کله هم پرواه دزولنی کرے دے \n\nته ئي مني که نه مني راسره ستا خوښه ده \nشوکته فخر مي مدام ستا په یارۍ کړے دے"},{"instruction":"بندې که خُلې د زمـــانـــي پــاتـــې شي","input":"","output":"څه به موخـــونــد دیـــارانـــي پـــاتــې شي \n\nلالیه پربرده رسوائي کښي ښه يو \nچې په جهان مو افساني پاتي شي \n\nد ژوند کاروانه داسې زغل مه کوه \nچې لبونې له قافلي پاتي شي \n\nستاښکلوسترګو ته به ځان کړم لوګې \nکه سوزېدو نه سپیلنې پاتې شي \n\nبیا به مجنون بیا به فرهاد راولم \nبس ستانظر که پخواني پاتې شي"},{"instruction":"خود به په غم او په ژړا تيريږي","input":"","output":"د چا ژوندون چې بې اشنا تيريږي \n\nزه يې د غمه لبونی گرځمه \nهغه مې خوا کښکې بئ پروا تيريږي \n \nجانان پـغـورد بـــي وســۍ راکوي \nڅومره په ګرانه زما سا تیریږي \n\nزه د هغي ميني خوبونه وینم \nچې د رښتياؤ نه په شا تیریږي \n\nچي تبرشي هېر شي عاقبت شوکته  \nيار چې په یار نن بي دعا تيريري"},{"instruction":"دهریوغمه په امان پروت ووم","input":"","output":"پرون چې غیږ کښې د جانان پروت ووم \n\nماته يې قیصې د بېلـتــانــه کـوولے \nزه لیونے څبری گریوان پروت ووم"},{"instruction":"په خپله خپل ژوند له پېغور جوړوي","input":"","output":"څوك چي پردې راوړې رور جوړوي \n\nمونږ ترې د سر زړوکي هم زار کړل \nاوس مو په سپینه جامه تور جوړوي \n\nمرګیه کور مې دزړګي لوټې کړه \nیاران که داسي چرته نور جوړوي \n\nزمون دتن وینو هم رنګ رانه وړو \nداخیل ضمیر راسره شور جوړوي \n\nشوکته ورکړه د زړګوټي غوښې \nاشنا ترې ځانله ښکلی کور جوړوي"},{"instruction":"زما په سرو وينو کښې سور زړګيه","input":"","output":"ازار کړي چا په کوم قصور زرگیه \n\nچې پـاکــه مـیـنـه يـې ستــا ګناه ګڼله \nتود په هغوشه سُوړ تنور زړګيه \n\nڅه بې وسي ده څه جانان بې وفا \nزما بې وسه او مجبور زړګيه \n\nچاله دې يوسم چې دوا دې وکړي \nد هر انسان دلاس رنځور زړګيه \n\nقدردې هیڅ د خریـکـوال ونه کړو \nديار بي قدره او مغرور زړګيه"},{"instruction":"زمونرد تنه چې تویدلې وينې","input":"","output":"ستاد کوڅې زمکې راښکلې وينې \n\nبی وفا تا په کښي وفـانـه ليـده \nچئ ظالمانو مو شیندلې وينې \n\nدايي خبرات د محبت غوښتلو \nستا په درشل چې ژړېدلې ويـنــي \n\nبس يوقبمت يې د پښتو لرلو \nڅومره ارزانې خرڅېدلې وينې \n\nمونږ يې پګړۍ په سر د ناز تړلې \nهغوي زمـــونـــږ د وجود څــکـلـې وينې \n\nشوکته خامخا به زړۀ مې ژړل \nلکه اوبو چې بهیدلې وينې"},{"instruction":"وختونه دي تيريږي د خفګان په هدیرو کښي","input":"","output":"ژوندون دې تېروؤ يې د ارمان په هدیرو کښې \n\nپه زړۀ کښې مو پراته وه د ګلونو غوندې مينه \nخاورې شوه ايرې شوه د جهان په هدیرو کښي \n\nظلمونه تهمتونه قبلول به خامخاوي \nزړګيه چې اوسېږي د انسان په هدیرو کښي \n\nپرون چې وو مغروره هغه ګل په دې چمن کښې \nنن پانی پانی پروت دے د خزان په هدیرو کښې \n\nسادہ دے لیونے دے خريکوال چې نه صبريږي \nګنې بې له غمه څه دي د جانان په هدیرو کښې"},{"instruction":"ماته دَ خپله ځانه گرانه ته به چرته کښې يي","input":"","output":"زما د ګل غوندي جانانه ته به چرته کښي یي \n\nبیا په زړو سترګو زړو کوڅوو کښي \nتا لټومه سرګردانه ته به چرته کښي يې \n\nدلته خو ټول دارمانونو قاتلان اوسیږي \nتپوس دې وکړمه د چانه ته به چرته کښې يې \n\nزمونږه مینه درسمونو څه محتاجه نه ده \nراځه چې درومو له دنيا نه ته به چرته کښې يې \n\nغمژنې سترګې مې شوكته لارې ستا څاري \nد پاکې مينې قدردانه ته به چرته کښې يې"},{"instruction":"باغ چې د مينې مو سمسور وو تاته ياد شي کنه","input":"","output":"زړه به مو یو بل پسې خور وو تاته یاد شي کنه \n\nستاد محل په خوا کښي ګران لالیه \nزمون کچه دختو کور وو تاته ياد شي کنه \n\nتابه وئیل زۀ ما به وئیل زۀ ښکلی یم \nاکثر په دغه به مو شور وو تاته یاد شي کنه \n\nمونږ په هغې کلي کښې شپې د زندګۍ کولې \nچې محبت په کښې پېغور وو تاته ياد شي کنه \n\nلېونۍ اوس وائي چې زۀ خريکوال نه پیژنم \nمخکښې خو ستا دَ زړۀ ټکور وو تاته ياد شي کنه"},{"instruction":"څړيكي او درد مې په ځیګر تېر کړو","input":"","output":"د غم په اوښکو مې اختر تېر کړو \n\nهر خواخندا او خوشحالي ځلېدې \nما پرې بې وسه یو نظر تېر کړو \n\nچې به زخمونو په کښي سا اخسته \nدوخت سیلو هغه سحر تبر کړو \n\nپه هره لار چې يي از غي پراته دي \nونږ لېونو هغه سفر تېر کړو \n\nشوکته مونږ يې هره لار څارله \nوختونو څومره په هنر تېر کړو"},{"instruction":"چي په تکل مې دروزۍ وي بابا","input":"","output":"نه په يخنۍ نه په ګرمۍ وې بابا \n\nزما د ژوند د خوشـــحالـو په لټون \nخوله خوله سلګۍ سلګی وي بابا \n\nپه سر سرتور ښپې ابله ښپې چې نه شو \nرب تـه پــه ډېر منت زارۍ وي بابا \n\nڅه پرې که وخت راله ډك شكور راوړو \nډېر ګیله من دغريبي وي بابا \n\nزۀ خريکوال دې د يادونو لوګې \nزما غبرت زما پګړۍ وي بابا"},{"instruction":"زړګيه ژاړې څه له خوږیدی به خامخا","input":"","output":"په کاڼي چې ورتــلـې نـو مـاتيــدي بــه خـامـخـا \n\nمدام به ورته هسې مخې مخې ته کېدلې \nګولۍ وي هغه سترګی چلیدی به خامخا \n\nدنیا په مخه لاړه تا غفلت کوواوده وي \nکاروان نه د دې وخت پاتي کیدی به خامخا \n\nاول وګوري خلق رو ګودر چې ورګډيږي \nچې داسې پرې ورګډ شوې ډوبيدي به خامخا \n\nته نه منع کیدلې د نمر مخې دَ محفله \nشوکته داسي ښه يي سوزيدي به خامخا"},{"instruction":"نه راځي مـــا ســـره سپرلي پرېښوده","input":"","output":"تا چې اشـــنـا كــلي والي پرېښوده \n\nهسې تازه مې کړي زاړه زخـونـه \nځکه مې لارستاد کندي پرېښوده \n\nته به زما پوښتنه څنګه وکړي \nتا چې د کلي غم ښــــادي پرېښوده \n\nماله دې راکړل تمامي غمونه \nځان ته دې ټوله خوشحالي پرېښوده \n \nلاړو بــس غــم ســره تــر غــاړه وتــــو \nتا چي شوکت ســــه يــــاري پــــربـښــــوده"},{"instruction":"غم داشنا کرم لہونے لہونے","input":"","output":"اې مينی تا کرم لہونے لہونے \n\nخدائی خبر ما به يادوي او کنه \nدغې سودا کرم لبونے لبونے \n\nزار دَ ساقي ديـــمـــانـــي نـه شــمـه \nنن خوئې بیا کرم لہونے لہونے \n\nیارانو هیچانه کیله نه کوم \nخپلې وفا کرم لیونے لہونے \n\nلږ خود مخه دا پــلــولــرې کړه \nزۀ دې خندا کرم لیونے لہونے"},{"instruction":"که مستي وه که ځواني وه رانه لاړه","input":"","output":"څه بې غمه زندگي وه رانه لاړه \n\nڅه يادونه يې راله راکړل څه يې يوړل \nيو وږمه د پسرلي وه رانه لاړه \n\nڅه يې وئیل خو زه ملګرو پرې پوهې نه شوم \nبس تپه دلبوني وه رانه لاړه \n\nد ژوندون دراز قيصـه يـې تپـــولـه \nخوپه وخت باندې تادي وه رانه لاړه \n\nکه يې زرڅله زه غواړم را به نۀ شي \nدا جلوه څۀ قدرتي وه رانه لاړه \n\nمونږ يې هيڅ قدر اونـکـر و خـریـکـوالــه \nدازمون بدقسمتي وه رانه لاړه"},{"instruction":"بئکا مي خپل زړه سره شر کرے دے","input":"","output":"زمونږ په غم خلقو اختر کرے دے \n\nمونږ يې مُدام دعـــاد ســـر غـــوښــــې ده \nهغوي قيمت زمونږ د سر کرے دے \n\nخپل مو پردي او پردي خپل ښــــــاري \nمونږ چې په کوم لورې نظر کړے دے \n\nدومره مو پرپر سے دی چې ساه واخلو \nمونږ د ازغو په لار سفر کرے دے \n\nشوکته زړۀ دے دلاسه کړه خپله \nستاشو گیرو داسي اثر کرے دے"},{"instruction":"لا خو ژوندي يـو پــه دنـيـا ورځې شپې تېروو","input":"","output":"ناست یو خپل زړه ته ستا قیصې تېروو \n\nپاس په بلی لږ تماشي له راش \nستایه محلت د ارمانونو جنازې تېروو \n\nته ښه وې تا خو ځان په چل اوېستو \nمونږه لا هغسې په زړۀ تودې سړې تېروو \n\nملگرو پام کوی ازار چی درنه څوك هم نه شي ئې \nنن درندو په ښار به خپلي قافلي تبروو \n\nهغه چې ته به يې يادولې د غزل په ژبه \nدادَ هغه خریکوال قبر نه سهري تبروو"},{"instruction":"کرځمه بـې خـــوده د خپل ځان پسې","input":"","output":"ځان رانه ورک شوے دے جانان پسې \n\nرابه شي زړګیه که راځي پخپله را به شي \nنه گرځوم بس دے نور پټي زه د باران پسي"},{"instruction":"د خوګ شوي زړۀ قرار زما غزل دے","input":"","output":"په خزان کښي هم بهار زما غزل دے \n\nد نفرت نظريې هیڅ کولې نۀ شي \nنېغ دمينې چې په لار زما غزل دے \n\nچې د مينې په معنی پوهېده غواړې \nدهغوخلقو پکار زما غزل دے \n\nهمیشه د حق وئيلو په سبب کښي \nد منصور غوندې په دار زما غزل دے \n\nپه تهمت دیار د مينې چې رنګ بنګ وي \nخریکواله ترینه زار زما غزل دے"},{"instruction":"چې مې نظر داستا په لوري زغلی","input":"","output":"رانه د خپل وجود هم سوري زغلي \n\nچې مې بې وســـه خـپـل پــردي اوويني \nپه غټو غـتـوراتـــــه كـــوري زغـــلي \n\nجانان خو پرېږده بې رخي چې کوي \nربیار می هم ورسره زوري زغلي \n\nستا دَ فراق د شپو ژړا ګرانه ده \nدسترګو سپينو سره توري زغلي \n\nشوکته بیا چرته کښي ظلم شوے \nدا چې پښسي ابله او سرتوري زغلي"},{"instruction":"نه په لاره د نفرت څم نه په لار د شر فسادیم","input":"","output":"پته نشته چې دا ولې بیا له هرې خوا بربادیـم \n\nزۀ دَ خپله کوره لرې د پردو صحبت کښې خوښ یم \nراته وايه اي نصيبه چې د ښاد او که ناښادیم \n\nد ژوندون په هر قدم کښې زولنې راته وخت ښائي \nدا چې قبد به قید خانه یم که شاهین غوندی آزادیم \n \nچي په خوګ زما خوګمن شي دلته دومره هم څوك نشته \nاے زما د زړه زخمونو که هر څومره په فریادیم \n\nچې د مرګ سیلۍ مې يوسي د دنیا له دې بازاره \nبیا به هـبـرشـم لـه هـر چـانه بس يو څو ورځې به یادیم \n\nلبوني دي خريکواله غم ديار ته چې غم وائي \nراته ګران دي د هر چانه چې پرې ټول عمر آبادیم"},{"instruction":"ملگرو کله مې هېريري لبوني يادونه","input":"","output":"ماته خو هر وختي يادېږي لبوني يادونه \n\nزما د زړه د کور دننه په کچه کوټه کښې \nپه خوشحالو په کښې اوسېږي لـــونـي يادونه \n\nيوې لحظې له مې ورپرېږدۍ د دنیا غمونو \nلکه واړه راته ژړېږي لــونـي يـادونـه \n\nزمونږ کوڅې له سپيلني شاخپله بیا مه راوړه \nمونږ کره هر وخت لوګی کېږي لبوني يادونه \n\nدَ چادَ خیال زُلفې په ځان باندې سايه کړه نوره \nلکه باران چی راورېږي لــبــونـي يادونه \n\nما خریکوال سره خوبونو نوره ستاسو نه شي \nشپې سره سم چې راخورېږي لــبــونـي يادونه"},{"instruction":"رانه جوړ ځان راټولوي لبوني","input":"","output":"ته چې بېلتون بېلتون كوي ليونۍ \n\nتاته به دا خبرې ټوقي وي خو \nمالـــه رســـاپــرې زړه څيرې لـــونــۍ \n\nاوردې دَ حُسن په بازار پورې شه \nچې بې ګناه مې ژړه وي ليونۍ \n \nمخ به زما په کښې بيا اونـه ويـنـي \nدر ته پرېږدم داکوڅې لېونۍ \n\nچې دژوندون په ناکردو ستړے شې \nبیا به ارمان زما کوي ليونۍ \n\nکه درنه یوړم د مرګي بادونو \nراپسي مخ سربــــه وهې لېونۍ"},{"instruction":"مونږ لــــوني د چــانــه څــــه غـواړو","input":"","output":"بس خود یار د مخ ليده غواړو \n\nچې ديدنونه شي وبريا د جانان \nپه دغه چم کښې اوسيده غواړو \n\nالارراته کلکه بې وسي اونيسي \nد پردي ښـاره کـه مـونـر تـلـه غـواړو \n\nچې دوفا بـدلـــــــه وفــــاوركوي \nدَ زړه بدل کښې داسې زړه غواړو \n\nشوکته مینه او وفا پېژنو \nغیرت پښتو په هریو پله غواړو"},{"instruction":"چي مي د عشق په لار قدم ایښے دے","input":"","output":"زړۀ مې د اور د پــاســـه ســم اېښے دے \n\nنه به راځی نه به ورځم ملګرو \nمونږه په مینځ کښې دا قسم اېښے دے \n\nچاله به لاس د اشنائی ورکوؤ \nهر چا په لاسو کښې لړم اېښے دے \n\nځان له په خپله دلاسه ورکووم \nقدرت په برخه چې مې زغم اېښے دے \n\nټکوروي پرې جوړ د زړه زخمونه \nلبوني بيا ځان ته چیلم ایښے دے \n\nاُمید به څه ترې نه درحم کوؤ \nسپنه کښې کانے چې صنم اېښے دے \n\nشوکته اوس ښه انتخاب پکار دے \nنصيب دي ګوتو کښی قلم ایښے دے"},{"instruction":"ما چي د خپلو ارمانونو جنازي کولي","input":"","output":"زماد کور خلقو دورايا تماشي کولی \n\nڅومره چې وو هغوي له مونږ پورې خندا کوله \nزړګيه چاته به مې ستا د درد قیصې کولې \n\nدغه شلیدلی کت گواہ دے دروغ نه وایمه \nما چې په خپلو بې وسو کښې شوګيرې کولې \n\nیو نصیب نه وو چې به یې زه په هره لار رتلم \nوختونو هم راپوري توقي مسخرې کولې \n\nشوکته چا وه ازار کړې لیونۍ دميني \nبه بام ولاړه وه ماښام کښي يي ښيري كولي"},{"instruction":"زما د زړه په دهشت بهار نه راځي","input":"","output":"کلوونه تېر شو خو قرار نه راځي \n\nریباره ورشــــــه وتــــــه ووايـــــه لر \nولې زمونږ د کور په لار نه راځي \n\nغم يي زما د مخ سهراز بره کړه \nخوخبر خبر اډو د يار نه راځي \n\nاور دي په داسي اشنائي پورې شي \nچې مې په سخته کښې په کار نه راځي \n\nشوکته چرته کښي ئې اولتوم \nچې مې سکون دزړۀ بیمار نه راځي"},{"instruction":"چې درنه مینه محبت نه کېږي","input":"","output":"تش په تسبو شيخه جنت نه کېږي  \n\nزۀ د الفت ته د نفرت قائل يی \nزمونږه یو کلے محلت نه کېږي \n\nزړۀ کښې بَلا په خُله الله يادوي \nزمانه دغه عبادت نه کېږي \n\nاغیار دې نولي د خپل نیت کردونه \nمانه د حق مخالفت نه كبري \n\nکورته راوړل چې دې پردي جنګونه \nاوس مو خلاصې په يو حالت نه کېږي \n\nریباره څه په ننواتې ورځو \nنور مي گزران بي له شوکت نه کېږي"},{"instruction":"دا دروغ دي چې د انسان ويني حيوان څښي","input":"","output":"ماليدلے چې د انسان ويني انسان څښي \n \nدنیتونو په بازار کښي خشك سالي ده \nجل وهلي په کښې څاڅکي د باران څښي \n\nبس يو ماته دزاهد نیت صفانه دے \nګنې نوريې مېکده کښې ډېر شېخان څښي \n\nپیروکاریي د عیسی څنګه تسلیم کړم \nچې په لپو لپو ویني د افغان څښي \n\nعجببه غوندې دستور دے د خوبانو \nد خريکوال زړه په کښې اوښکي د ارمان څښي"},{"instruction":"چم کښې د اغیارو د وفا غمونو وخوړې","input":"","output":"لاړلې زړګيـــه داشــنــا غـمـونـو وخوړې \n\nخلقو په تیارو کښې دلته خپل کارونه اويستل \nپروت يې ته زړګيه د رڼا غمونو وخوړې \n\nپته به د دواړو د محشر په زمکه اولګي \nته ولې د ساقي او دَ مُلا غمونو وخوړي \n\nدادي مجبوري او که حرث د فطرت او ګنم \nشېخه چې دنيا کښې د دنیا غمونو وخوړې \n\nماله خو دا ستا غمونو ګلې څنې سپينې کړې \nيه لېونۍ ته وايه د چا غمونو وخوړې \n\nنه مني شوكته پښتانه د سره نه مني \nته يې د خندا او دَ مُسکا غمونو وخوړې"},{"instruction":"چې فکر اندېښنو سره اشنانه وي","input":"","output":"داسي يو بشر به په دنيانه وي \n\nزه ورته بچی د آدم نه وایم \nتل چې دغم خوارو مسیحانه وي \n\nرسي به منزل ته د ازغـــو پــــه ســـر \nلارد محبت چې ترې خطا نه وي \n\nغل د چا د کوره غلا کوے نۀ شي \nمرسته ورسره که ستا او زمانه وي \n\nګرځم لټوومه داسی کور کلے \nچرته چې خندا وي او ژړا نه وي \n\nکرانه ده شوکته د جنت ګټل \nمل چې درسره د مور دعانه وي"},{"instruction":"د گناه بوجه په اوږو د حقیقت ږدي","input":"","output":"چې هوس باندې نامه د محبت ږدي \n\nعِشقه پاکې عقيدې ځکه لمبه شوې \nبد کرداره چې قدم ستا په محلت ږدي \n\nسپين مخونه يې په تورو لوګو تور شه \nد پښتون په لمن داغ چې د نفرت ږدي \n\nاشنائي د هغو خلقو له مانه شي \nازغي ، كاڼي چې په لار کښې د الفت ږدي \n\nد ژوندون هره کهرۍ مې په ویر سرده \nخلق څله مي شرطونه په قسمت ږدي \n\nداثبوت د محبت نۀ دے نورڅه دي \nپه کتاب کښي چي شعرونه د شوکت ږدي"},{"instruction":"باغ چې د مينې مو سمسور وو تاته ياد شي کنه","input":"","output":"زړه به مويـو بـل پـســې خـور وو تاته ياد شي کنه \n\nستاد محل په خوا کښې ګران لاليه \nزمون کچه د خټو کور وو تاته یاد شي کنه \n\nتابه وئبل زۀ ما به وئبل زه ښکلی یم \nاکثر په دغه به مو شور و و تاته یاد شي کنه \n\nمونږ په هغې کلي کښي شپي د زندگی کولې \nچې محبت په کښې پېغور وو تاته ياد شي کنه \n\nلبونۍ اوس وائي چي زه خريکوال نه پیژنم \nمخکښي خو ستا د زړه ټکور وو تانه یاد شي کنه"},{"instruction":"ډېرې نازېدې مې د ارمان سترګې","input":"","output":"ښه شوه چې بدلې کړې جانان سترګې \n\nځه چې کډه واخلو ددے کور کلی \nنه آوړي چې له مونږه د جهان سترګې \n\nدا خو هغه نه دی دا بدلی دی \nوايه چرته لاړي د انسان سترګي \n\nاوس دشتو میرو کښي کلان نه کېږی \nهر څائی وروی اوښکي باران سترګي \n\nزۀ پکښې شوکته خپل ارمان وینم \nسترګو ته مياونيسه قربان سترګي"},{"instruction":"زه په لعلونو کښي هيره ووم خوتانه پېژندم","input":"","output":"دَ محبت دَ غرچینه و وم خو تانه پېژندم \n\nهغه چي تا به يې د راتلو لارې کوڅې څارلي \nپر پرده نامردی هم هغه ووم خو تا نه پیژندم \n\nماد لفظونو په رنګونو ستا تصویر جوړه وه \nغزل غزل تپه تپه ووم خوتانه پیژندم \n\nداستانظر منډې وهلې لباسونو پسې \nزه د وفا ډکه قیصه ووم خوتانه پیژندم \n\nزما په مخ باندې پراته وو د غربت کردونه \nګنې ستا زلفو کښې اوده ووم خو تانه پېژندم"},{"instruction":"بس بې ايماني ده چې نظر په کومه لار وکړم","input":"","output":"چاله زړه ورکړمه په چا باندې اعتبار وکړم \n\nراته پټ شوی وي شيطان د بزرگی جامه کښي \nفکرونه کړمـه يـقـيــن يـې په ګفتار وکړم \n\nد ظلم زور په وینو سره دی د هر چالاسونه \nمینه کوم خو وایه څه رنګي اظهار وکرم \n\nخلق گناه پسي گناه كوى نيك نامه وسي \nپه ما راپورې شي تهمت چې يو ديدار وکړم \n\nمانه ئې ټول یاران خفه کړل سپينه سپينه وائي \nشوکته وایه څه علاج دَ زړۀ بیمار وکړم"},{"instruction":"ارمان زما به پوره کیږي کله","input":"","output":"زخم دزړه به مې جوړېږي کله \n\nژوند مې يادونو چې د چا ؤ خوړو \nهغه اشنا به زما کيږي کله \n\nبي وارۀ اوښکې مې په مخ را درومي \nبشر د يار چي رايادېږي کله \n\nتصویر پرې ستا د پاسه کېږدمه زه \nزړۀ چې زما یاره خُوږېږي کله \n\nپه مـا شــوکـت بـانـدې لـمـبـي بـلـې شي \nیار چې رقیب سره خندېږي کله"},{"instruction":"خاورې ژوندون له مي ښکلا جوړه شه","input":"","output":"زه به مجنون شم ته لیلا جوړه شه \n\nچې پرې قلار مې شي دزړه زخمونه \nداسي مرهم داسي دوا جوړه شه \n\nچې بس يــو تــه او زه اوســـږو په کښـې \nبیله دنیاد دې دنيا جوړه شــه \n\nخورم تیند کونه په تیرو کښي د ژوند \nد ژوند په لار راته رڼا جوړه شه \n\nزۀ خریکوال دوران وژلی یمه \nرائحه وجود له زما سا جوړه شه"},{"instruction":"غرور داستا چې په جمال راشي","input":"","output":"ماته خيالونه د زوال راشي \n\nسپک نظری خپله پیشه او ګني \nلاسو کښې چاله چې ډېر مال راشي \n\nوینه په تن کښې د مئين ؤ چه شي \nنيته اوږده چې د وصــال راشي \n\nغوتے پیدا کړی په تندی کښې ولې \nکلي ته ستا چي خريکوال راشي"},{"instruction":"کلي کښې اوس چې لېونۍ نيشته دې","input":"","output":"قسم دے خوند دَ زندگی نیشته دې \n\nزرگیه څه له ورته ګوري په شا \nهغه خو اوس په دې بـلـۍ نيشته دې \n\nچې په ښایست به ئې ګودر ښکلی وو \nنن په کودر هغه جینی نیشته دي \n\nد چم گاوند پیغلي خفه خفه دي \nوائي محفل کښي ښاپیری نیشته دي \n\nپه کومه ورځ چې ترې هغه تلې ده \nشوکته خوندد خرکی نیشته دي"},{"instruction":"ته سپین سحــريــې زۀ مـاښـام يـم كـلـې","input":"","output":"خوښ به دې نه شم زۀ بدنام یم ګلې \n\nنوم د راحت زه په قسمت نه لرم \nد عشق په لاره کښې نـاکــام يـم ګلې \n\nستاد ځوانۍ پــه بــاغ سـپـرلــے راغـلـے \nزۀ د خزان سپیره پیغام یم گلی \n\nچې پرې باران د مينې شوی نه وي \nهغه بنجر غوندې مقام یم ګلې \n\nتاسره شته دي مال وزرد جهان \nزۀ یو پردے مزدور غُلام يم كُلي"},{"instruction":"څه غریبی څه پېغورونو ؤ خوړه","input":"","output":"زما ځواني ديار غمونو وخوړه \n\nبې ننګه يار پسې ژړا کومه \nسُرخي د مــخ مــــې بــارانـــونـــو خـــوړه \n\nهغه په ډکه خوله خندا کوي تل \nسینه زماســريــکـو دردونو ؤ خوړه \n\nعاشقان واړه لېوني شو ځکه \nعشق قصه ني رواجونو وخوړه \n\nليکل به نور کوي په څه خريکوال \nد قلم څوکه ئې شعرونو وخوړه"},{"instruction":"په مائې وران کړو ښکلی کور د مينې","input":"","output":"خلقو راپورې کړو چې تورد مينې \n\nمینه زما اوستا ایره شوه په کښی \nغــمــاز چـئ بـل کــوراتــه أورد ميـنــي \n\nسرنه آسمان پښو نه مې زمکه لاړه \nدنيا چې راکړلو پېغور د مينې \n\nزماد حاله چې خبرېږي مئين \nقـدم بـــه نــه اخـلـي پـه لــورد مـيـنـي \n\nد خريکوال زړه دې زخمي هغسے \nچا ورله ورنه کړو ټکورد ميني"},{"instruction":"چې په سخته کښې پکار شي يار هغه وي","input":"","output":"چې په غم کښې دې غم خوارشي يار هغه وي \n\nپه راحت کښې خو د خلکو ياران ډېر وي \nچې په سخته کښي دي يار شي يار هغه وي \n\nچې دې طمع د تالي او د جبب نۀ کا \nچې دې مل په هره لارشي يار هغه وي \n\nچې دې پنډ د غم په سر وي خريکواله \nدغه وخت چي تابعدار شي يار هغه وي"},{"instruction":"سينه کښې زړه راته غوبل جوړ کړي","input":"","output":"یار چې په مینه مې اوربل جوړ کړي \n\nقطار قطار چې په کښې کېږدي کلان \nدغه وخت سَم رانه پاګل جوړ کړي \n\nپه رقیبانو مې لمبې بلې شي \nاوربل اشنا چې ول په ول جوړ کړي \n\nزما د يار زلفوته کله رسي \nخلق که دغه شانې سل جوړ کړي \n\nیار خوتیار شو خو شوکت نشہ دے \nچې په سنګهار د يار غزل جوړ کړي"},{"instruction":"زه که مئین یم نوپه تامئین یم","input":"","output":"ستا په ادا ستا په حیا مئین یم \n\nچې دې وصال په کښې نصيب شي زما \nزه بس په هغه یو صبا مئین یم \n\nغندل غندل ځواني زما خاورې شه \nستانه بغیر که په بل چامئین یم \n\nخبر به زرد لېونتوب مې درشي \nداسې چې تل دې په سودا مئين يم \n\nخُداي به د هجر شپه رڼا کړي آخر \nشوکته زه که په رښتیا مئین یم"},{"instruction":"پاتي ئي خُدائیګو له روزګار کړمه زه","input":"","output":"وروکه شه مینه مینې خوار کړمه زه \n\nکلونه یوړل رقیبـانــو هـمــــه \nتش په از غوني څوکیدار کرمه زه \n\nکاش چی د اوله زۀ متین نه ومه \nدي مئين توب خو په انگار کرمه زه \n\nدامي علاج دليونتوب وكنه \nيار چي په زُلفو گرفتار کرمه زه \n\nزړۀ مې بې ننګه پسې چغې وهي \nشوکته څنګه ئې قلار کړمه زه"},{"instruction":"څه د نیستی څه د دنیا غمونو","input":"","output":"زہ لپونے کرم داشــنـــا غـمـونـو \n\nګرځم کوڅو کښې په سر خاورې نولم \nداسي بي حاله کړم د چا غمونو  \n\nخپله دَ كُل غـــونــدې تازه اوسيرئ   \nځواني زما کړله تباه غمونو \n\nكلك شه زړګيـه كـور یـو دې نه سي \nرا مخه کړې ده نن بیا غمونو \n\nلږ خو په حال د خریکوال شه خبر \nڅه ترېنه جوړ کړه ياره ستا غمونو"},{"instruction":"لکه اوړونـه ئــــې وېښته اوویستـــم","input":"","output":"داسي اشنا زه له خپل زړه او ویستم \n\nنه شوم د ديــن نـــه د دنيـا پــاتـي شـوم \nهغه ظالم زه له هر څه اوویستم \n\nياروائي پوې شوم د ژوندون په خوږو \nزۀ د خوږونه ئې تراخه اوويستم \n\nدا دې د مرګ په غېږ کښې سـا اخلـمه \nزۀ دې رښتيا له ژوندانه اوویستم \n\nوائي شوکت مینه قصور خونه دے \nتاد محفل نه زه په څه اوویستم"},{"instruction":"دازه روا که ناروا غواړمه","input":"","output":"چې ستا په سر شال د حیا غواړمه \n\nځان ته دانا او که نادان او وایم \nشحان له خبرې تاله دعا غواړمه \n\nخبر دے زما ژوند په ژړا تبر شه \nخوستا په سترګو کښي خندا غواړمه \n\nمادي ليدلي تورې شپې د هجر \nمځکه خوستا ژوند له رڼا غواړمه \n\nما خریکوال که خپل همدرد نه کنے \nدرنه معافي د دې خطا غواړمه"},{"instruction":"نه د چا یار ته د چا دوست نه د چا خپل یم","input":"","output":"دا په دا چې د غربت په جرنده دل یم \n\nقصدې مدحې د چا وئيلي نه شم \nخپل احساس داسې تړلی ول په ول یم \n\nماته مه کوې د عشق مينې خبرې \nخوار وزار په دغه برخه دازل یم \n\nځکه نه راځي خندا زما په شونډو \nچي هر وخت ستاد غمونو سره  یم \n\nهغه ستا په غم کښي تل چې لہونے وو \nاوس زه هاغه شوکت نه یمه بدل یم"},{"instruction":"د ناپوهی نه ستا په کار پورې خندا هم راځي","input":"","output":"گیله می هم کیږي خالقه او ژړا هم راځي \n\nزه ادم زادیم د بي شمېره کمزورو نه ډک یم\nدَ خپل نیکه غوندې سرکشه ورځ په ما هم راځي \n\nڅوک په يو ټوک پسې په شان لکه د سپي ذليل شي\nچاله دبره نه خوراک من و سلوی هم راځي \n\nپه ځان کښې ستا د ازمېښتونو هډو توان نه وینم \nستا په مئینو کله کله کربلا هم راځي \n\nدیو وجود نه بل وجود څه په هنر پېدا کړې\nحیرت خو دا دی چې دننه پکښې ساه هم راځي \n\nکه په مودو مود و یواځی یم گذران مي کیږي \nماله دځان سره خبرې مشغولا هم راځي \n\nخوراک او څښاک را نه په هره لاره مخکښي رسئ\nچرته چې زۀ تلی شمه هلته کښې هوا هم راځي \n\nد موسمونو او وختونو عجیبه ترتیب دے\nپه یو تړلي وخت تیاره راځي رڼا هم راځي \n\nزهر زرغون کړې او ترياق ور لره هم زرغون کړې\nپه هر یؤ دور کښې فرعون لره موسى هم راځي \n\nد ځان په حقله دې په څو رنګه ګویانه کړمه\nګنې قسم دے چې ستا نوم راشي حيا هم راځي \n\nخپل اباسین د تخیل په اسمان وځلوه \nهنر هم ورکړه چې ليد ولــه ئې دنيــا هــم راځي"},{"instruction":"مینه چې نۀ کړي د هغونه لږ تپوس پکار دے","input":"","output":"دسرمایي د لېونو نه لږ تپوس پکار دے \n\nپه خپله ژبه او کلتور ورته ځان بدي ښکاري \nد دې بې ننګه پښتنو نه لږ تپوس پکار دے \n \nچې نارينه يئ نو پېښې د ښځو ولی کوئ \nدې ښځونک شاني خلمونه لږ تپوس پکار دے \n\nچې ځان ئې ولې په حیا پرده کښي نه خوښيږي \nد ځينو ځينو جينکونه لږ تپوس پکار دے \n\nد نورو مرسته څۀ کړي خپله دوي په نورو بار دي \nد دې سړو سړو سرونه لږ تپوس پکار دے \n\nچې په محنت په ورورولۍ او اتفاق خبر شئ \nيه پښتنو د دې مېږونه لږ تپوس پکار دے \n\nدا چې په خپل کور کښې د خپل کاله بچي خرړوي \nد امريکې بي بي د سپونه لږ تپوس پکار دے \n\nتږي ئې ډېر په غاړه سوزي او دا وړاندې زغلي \nد اباسین مستو چپونه لږ تپوس پکار دے"},{"instruction":"بيليږي نه له ما لکه همدم راسره ځي","input":"","output":"خپل سیورے دے په هره لار چې ځم را سره ځي \n\nپه شوک می سمه کړې ده مدام له کره خُله\nزه هم ورسره سم ځمه چې سم را سره ځي"},{"instruction":"ژوند زما زه د ژوند تابعدار","input":"","output":"مرګه ونیسه خۀ خپله لار \n\nګرځي ټول در په درخوار وزار \nسبته صاحب د پیسو جمعدار \n\nخاموشی کښې اظهار خوښووم \nګنې ټکي راځي د اظهار \n\nچینه وچه شوه نشته چینار \nجل وهلے دے باغ میوه دار \n\nیوه نمړۍ کې کړل ټول روایات \nتور سړک لکه اوږد ښامار \n\nمونږه ټول مزدوران کیلکاران\nداملاد جنت تیکه دار \n\nخان بی وخته ژوندی په مشین \nخوار غریب دی بې وخته مردار \n\nوطندارو ځانونه ساتی \nچوکیدار دے د کلي لوټمــــــار \n\nخدائے خبر نور به څوک چقوي \nمنصفان دې هـاتيـــان بــــي مهــــار \n\nمال دولت ئې د رنځ دے علاج\nطبيبان دي پخپله بيمار \n\nڅوک ئې پوه کړي په چل د انصاف \nدا ظالم چی قاضی دے د ښار \n\nدا شوده دے د ټولــــــو شــــــــوده \nاباسین کنی خان چې هوښیار"},{"instruction":"د بنګړو شرنګ چې د هغې را خيـژي","input":"","output":"لـكـه چـې کړنګ لـه مــکــدې راخيـژي \n\nدا خوشبویانې په ځـان چانوستې دي \nچې د ټـول كـلـي نـه وږمــې را خيــژي \n\nپـه مـائـې سترګې تورې تورې کړلې \nد چا د سترګو نــه لمـــې راخيــــژي \n\nدا څوک په نوي رنګ لباس کښې ګرځي \nچـــې پــــه درزيـــو قــافـلي را خيــــژي \n\nپــــه شـوند و چـا دنداســـــه ومـرلـه \nچې د مـحـلـت نـه غـرغـنـدې راخيـژي \n\nدا د هغې د مېخکي غمے دے \nکه نه د خال نه ئې شغلې راخيژي \n\nدا څوک پښې ابلې په چمن کښې ګرځي\nچې په ګلونو متوقې راخيژي\n\nخدائے خبر چا شونډې را پرانستلې \nد چاپېر چل نه چې نغمې را خيژي \n\nدا چا د مخ نه پلؤ لرې کړلو \nکه نه سپوږمۍ د نيمې شپې راخيژي \n\nچې په ټول کلي کښې سکنے ماښام شو \nداڅوک په بام زلفې خورې را خيژي \n\nچې د خانو نه ستا ښائست ووځي \nنو اباسین په تربېلې راخيژي"},{"instruction":"جوړ په دې ښار کښې تش مازغه دي د چا زړونه نشته","input":"","output":"سترګې خُلې ډېرې دي خو ښکاري چې غوږونـه نـشـتـه \n\nما تل اظهار کرے په مينه کښې د ګل په ژبه \nدشتې مې چاڼ کړې غرونــه کــرم خـو ګلونه نشته \n\nوايم چې څوک ځانته نزدې کړمه نزدې شم چاته \nبې مخه خلق دي د چاهــد و مخونه نشته \n\nدلته شل لارې د راتلو شته خود تلونشته دے \nدا زما زړۀ دے محل نہ دے دَ دې ورونه نشته \n\nهر یو تن سینه غلببل ده په ګولو د ټکو \nکه په وجود باندې برڅېره پرهرونه نشته  \n\nدوي به روزي څنګه ګټي دوي به ډوډۍ څنګه خوري \nچا پښې بائيللي دي د چا غریب لاسونه نشته \n\nستا اباسین به اخر څرنګه پایاؤ ومومي \nدا هغه سیند نه دی چې مخې ته ئې غرونه نشته"},{"instruction":"پښتنه سيمه بې پښتو لاسو ته ورسېده","input":"","output":"که دقلا گنجي د غلو لاسو ته ورسېده \n\nهر خوا فساد دی بې امني بي قراري خوره ده \nلکه دنيا چې د وړو لاسو ته ورسېده \n\nلکه ژوره چې زما په وینو و پائیدل \nزمامری هم دهغو لاسو ته ورسېده \n\nپخوا غلیم زما سوچونو ته زنځير اچوو \nلاړه خبره مې اوس پښو لاسو ته ورسېده \n\nد اباسین په دواړو غاړ و بهارونه ګوره \nکه پښتونخوا د پښتنو لاسو ته ورسېده"},{"instruction":"ستا په سترګو مې د ځان مينه ماتيږي","input":"","output":"په خپل ځان مې د جانان مینه ماتيږي \n\nچی گذران می پکښې سم د بنديوان دے\nپه خپل کور می د زندان مینه ماتیږي \n\nتنهایی او بی غوری سره بلد شوم \nپه میره مې د مکان مینه ماتیږي \n\nانتظار راته سوکړه سوکړه ښکاریږي \nپه ژړا می د باران مینه ماتیږي \n\nپکښې برېښي ستوري ستوري مقېشونه \nستا په شال مي د اسمان مینه ماتیږي \n\nخپل ریښې ریښې وطن ته چې نظر کړم \nپرې زما د خپل ګرېوان مینه ماتیږي"},{"instruction":"لکه د زمکې بې اسمانه گذاره نه کیږي","input":"","output":"داسې زما هم بې جانانه گذاره نه کیږي \n\nدا خپل وجود هم کله کله گرخول گرانه شی \nخو اخرڅه وکړم بی خانه گذاره نه کیږي \n\nزکواة خبرات، صدقه هر څۀ روا شوي په ما \nاے د ښائست د کلي خانه گذاره نه کیږي \n\nزۀ د کافر حسن شغلو لیونی کرے یمه \nبې له سجدې مې مسلمانه گذاره نه کیږي \n\nلار بله نشته چی انسان انسانیت ته شا کړه \nاوس خو بغیر له بیابانه گذاره نه کیږي \n\nژوند هم ښائسته دی دنیا هم ترېنه څه کمه نه ده \nهر څۀ منم خو بغیر تانه گذاره نه کیږي  \n\nزمـا عـلاج اوس پـه زنـدو د زلفو ټينګ تړل دي \nد لـبـونـي بـي لــــه زنـدانـه گـذاره نـه كـيـــــي \n\nنمر، سپوږمۍ، ستوري، گلابونه را تـه تـا يـادوي \nګرانه ده گـرانـه پـه مـا گـرانـه گـذاره نـه كـيـږي \n\nدا ځکه هر وخت په ژړا دے په سلگو سلگو دے \nد اباسـيـن بـي لـه بـارانـه گـذاره نـه كيــــري"},{"instruction":"د سپوږمۍ ستورو په ارمـان شـوي راتـه","input":"","output":"زړګـيـــه ښـــــاري جـــوړې وران شــوې راتـه \n\nزمـا پـه سـتـر کـو کـښـې دې ځـان وليـدو \nد ائينـي غـونـــي حـبـــــران شـــــوي راتـه \n\nد زۀ او تــــــه قـيـصـه لــــــه مېنځـــــــه لاړه \nدومـره مـي خـپـل شـوي لـكـه ځـان شـوي راتـه \n\nحسنه خپـل ځـان تـه دې سر کوزے کړمه \nزه زۀ دې کـــــــافر کړم مسلمان شـــــــوئ راته \n\nزمـا ارمانــــــه ســــــتا د زور نــه يـمـه \nزه درتـه زور شـومـه تـه خـوان شـوې راتـه \n\nپه زمـــانـو زمــانـو شـــــــــاته لاړم \nكـلـه تـصـويـر مـي د جانـــان شــوې راتـه \n\n يـو پـــوتے خـــال وې اباســــــن وخـتــي \nد يار د خــــن تـرجمــــان شـــــوي راتـه"},{"instruction":"خيال کښې به دې اور گرمه اور ګرانه لالیه","input":"","output":"زۀ محبت نه کووم په زور گرانه لالیه \n\nزړۀ مې دے دهر يو شي نه تور گرانه لالیه \nاے زما د دواړو سترگو تور گرانه لالیه \n\nمینې دې کړم داسي کرو کور گرانه لالیه \nاوس خو مې زړګی نه لګي کور ګرانه لالیه \n\nمانه د خانپور ماځیگری کله هېريږي \nیاد دید چنچنو راته شور گرانه لالیه \n\nسحر د ښائست را باندې سر دی ګرځولے \nنه پیژنم خپل ښکلی انځور گرانه لالیه \n\nزه به پرې خپل ځان مشغولومه چې ته نه يې \nراکړه تصویرونه دوه څلور ګرانه لالیه \n\nاوس د پښتونخوا داسي لمبه لمبه حالات دي \nاوس له اباسینه خیژی اور گرانه لالیه"},{"instruction":"ښکلیه ستا په خيال کښې غم څنګه وي","input":"","output":"نمر څۀ خبر دے چې تور تم څنګه وي \n\nماته په خپل زړۀ کښې دنیا ښکاره شوه \nنه یم خبر چې جام د جم څنګه وي \n\nچې د جانان جود و سخا داسې ده \nچې د اسمان لطف و کرم څنګه وي \n\nچرې په مينه کښې کمے نه کووم \nزما مئین بــــه اخـــر کـــــم څنګه وي \n\nدیومُـلانـــه بــــه تپـــوس کـوومـــــه \nد گناه خوند به دم به دم څنګه وي \n\nد مسافرو اسوہلو سوے یم \nتپ د بېلتون د جهنم څنګه وي \n\nچې ستاد خ ستاد حسن اباسین ورے یم \nپه لاسو پښو کښې به مې دم څنګه وي"},{"instruction":"په دې خبره به زما او د اسمان پرېوځي","input":"","output":"ستانه بغیر ژوند تیرول به راته ګران پرېوځی \n\nدا ورځ په ورځ چې ښکلي ښکلي انسانان پرېوځي \nلکه چی تندر می د زړه په گلستان پرېوځي \n\nروح که مې هر څو په وږمو د ګل بدن تازه دے \nد چاپېر چل نه می گردونه په ایمان پرېوځي \n\nفطرت مې دا دی چې د کرکې نه مې کرکه کيـږي \nدا محبت که راته هر څو کول ګران پرېوځي \n\nنور ټول غمونه ورته نېغ لاس په نامه و دريږي \nستا غم زما د زړۀ حجره کښې لکه خان پرېوځي \n\nته که خپل رب ته د اخلاص په سجده پرېوتلې \nبیا ورته ګوره چې په پښو به دې جهان پرېوځي \n\nزه بنیادم ته کله کله په حیرت کښې لاړ شم \nچې مې د ګوتو نه تصویر د خپل جانان پريوځي \n\nما همیشه په حرکت کښې برکت موندلے \nستا اباسین به سمندر ته هم روان پرېوځي"},{"instruction":"ژوندون لـــه بــديا ده بنــــادم پـــــــي ويـريــــري","input":"","output":"یوه مور ده په دنیا کښې چې زړگے پرې راټوليږي \n\nپه ژوند کښې که څه خوند دے خو د مور په برکت دے \nد پښو د لانـي ابــــرئـي الله ځكـه جـنـت دے \n\nدمينـي سـر چـیـنـه د دې د ذات نـه شـورو كــــري ږي \nيـوه مـورده پـه دنـيـا كـښـې چـې زړګـے پـرې راټوليږي \n\nد كـل پـه شـان ځواني د خپـل بـچـي د سـر نـه تـاؤ کـړي \nخپـل سـر هـم كـلــه كـلـه د اولاد د پاره داؤ کـړي \n\nد ځانـه نـا خـبــــه پـــه بـــــي بـانـــــدي در ديــــــری \nیوه مور ده په دنیا کښې چې زړگے پرې راټوليږي \n\nدې زه لـكـه گـلال په خپلو لاسـو بـانـدې سـاز کـرم \nخبـر ئـې پـه انـجـام کــړم او خبـر ئـې پـه آغـاز کـرم \n\nرگونه دي زمـا وينه د دې پکښي تاویږي \nیوه مورده په دنیا کښې چې زړګر پرې راټوليږي \n\nبدبخته دی هغه چې په دنیا کښې مور ئې نشته \nدَ زړۀ په رنځ اخته دی او د زړه ټکور کی نشته \n\nبغیر له دعاګانو ئې ژوند څه رنګه تېريږي \nیوه مورده په دنیا کښې چې زړګر پرې راټوليږي \n\nډېر شکر د الله دی چي ستا سیوری ئې په سر دے \nچې مور ئې لا ژوندی ده اباسین هم بختور دے \n\nډاډه یم زما مخې ته اوس غرونه نه ودريږي \nیوه مور ده په دنیا کښې چې زړګر پرې راټوليږي \n\nیو ذات دی چې د مینې په خوږو باندې پوهيږي \nیوه مورده په دنیا کښې چې زړګی پرې راټولیږي"},{"instruction":"زۀ چې کورنه یمه تل ماته انتظار کوي","input":"","output":"په ما پسې تل د ګېنټو منټو شمار کوي \n\nد کمپيوټر او ټيلي ويژن سره ستانه لګي\nبي دائجسټه دې څۀ بله مشغولا نة لګي     \n\nدائجسټونه دې د تېرې مياشتې ټول لوستلي\nخیل هاکران دي هره ورځ په نۀ راوړو رټلي \n\nد تازه ګلو د ګجرې سره دې لوبې کـــــوه\nد سپینو زرو د کړې سره دې لوبې کـــــوه \n\nدوه گلابونه په گلدان کښې کېږده غاړه غری \nچې پرې رڼا لږه راځي د څوارلسمې سپوږمۍ \n\nمشاعره په ختمېدو ده بـــــس در ووتمـــــــه \nزما پانی اوس په راتلو ده بس در ووتمه \n\nزه اوس زوړ شوی یم نو وار مې په اخر کښي راځي \nاوس شاعري زما د پلار نیکه جاگیر کښي راځي \n\nدادے په لاره یمه اوس در روان شوی یمه \nيه په ما ګرانې اوس خو تا ته اسان شوی یمه \n\nموتر مي کور ته در تاویږي بس در ورسیدم \nد انتظار کهری ختمیږي بس در ورســـدم \n\nچي په ځوانۍ کښی څۀ چل ؤ چې رانه ته ویرېدې \nاوس په پيرۍ کښې څۀ چل دی چې درنه زۀ ویرېږم"},{"instruction":"چې زړۀ مې و غواړي زر کلي د جانان ته لاړ شم","input":"","output":"یوه پلوشه د سپوږمۍ ونیسم اسمان ته لاړ شم \n\nغندلي سوزي په لمبو کښې زما وس نه رسي \nاخر په کومو سترګو سپل د گلستان ته لاړ شم \n\nچرې به زۀ هم د الفت په خوږو پوهه شـمه \nچرې به زه هم ستا د زړۀ ښار روښان ته لاړ شم \n\nد يار د زلفو څوکې ونیسم په خوب کښې اکثر \nپه براق سوريو ناليدلي بل جهان ته لاړ شم \n\nیم په چوکاټ د رواجونو کښې په شان د تصویر \nيم په مکان کښې نښتی څنګه لامکان ته لاړ شم \n\nزه اباسین یم زه به هلته هم سپرلي راولم \nکه ستا د ښار نه چرته لرې بیابان ته لاړ شم"},{"instruction":"پينه سپوږمۍ خيژي په غر باندې را پرې نه وځي","input":"","output":"د چینار ونه په ګودر باندي را پرې نه وځی \n\nټول دېوالونــــه ئــــې چــــاو دلي دي كــــاره و اږۀ دي \nچرته دا کور زمونږ په سر باندې را پرې نه وځی \n\nد محبت د ورورولی، د امنیت کونتره \nتر څو به ځي په مات وزر باندې را پرې نه وځي \n\nچې په کابل کښې ئې د خلقو خونې ورانې کړلې \nدغه بلا په پېښور باندې را پرې نه وځي \n\nماته خودی هم زیر بورق تبې نيولي ښکاري \nزه خو ویرپوم په دې نمر باندي را پری نه وځي \n\nبیا د دنيا د فتحي خوب ويني راغلي دلته \nبيا يوسفزي به سکندر باندې را پرې نه وځي"},{"instruction":"درد که پۀ درمان باندې مئين يمه","input":"","output":"دا څنگه جانان باندي منين يمه\n\nنه راله راتلی شي نه ورتلے شمه\nسم لکه اسمان باندې مئيـن يـمــــه\n\nخوي پۀ رنګ ښائست دښاپېرو لري \nداسې يو انسان باندې مئيـن يـمــــه \n\nيار مې په رګ رګ کښې دېره شوے دے \nځکه په خپل ځان باندې مئين يمه \n\nيو مې د سپوږمۍ شپه ډېره خوښه ده \nبل زه په باران باندي منين يمه \n\nسر مې ټيټېدو ته چری نۀ پرېږدي \nډېر په خپل ایمان باندې مئين يمه \n\nکل راته د مینی چل راوښودو \nاوس په گلستان باندي منين يمه"},{"instruction":"ما وبل که زۀ جوړې د ځان ترجماني کوومه","input":"","output":"زه د نړۍ د هر انسان ترجماني کوومــــــه \n\nکه په څرمنه باندې خان یمه زۀ پلار په نیکه \nخود مزدور او د دهقان ترجماني کوومه \n\nتل ظالمانو ته هم درس د ورورولۍ ورکووم \nو چه سوکړه کښي د باران ترجماني کوومه \n\nاور اور کے په لاس روان یم د تیرو په ښار کښي \nد رڼا ګانو د کاروان ترجماني کوومه \n\nدے دنۍ ترټولو سپین سپېځل قام ګڼمه \nکه هر څه لیکم د افغان ترجماني کوومنه"},{"instruction":"زړۀ ته حيلې او بهانې د نه راتلو ښايمه","input":"","output":"ځانته وکیل شم د جانان ترجماني کوومــــه \n\nسرکش خيالونه مې قېد کړي دي رسوا مې نۀ کړي \nزۀ په خپل ذات کښې د زندان ترجماني کوومه \n\nپه مونږه دواړو کښې بلها شریک قدرونه شته دے \nزۀ اباسین د بخت روان ترجماني کوومه"},{"instruction":"بی کلو سیمه هم کوي وږمه تازه تازه","input":"","output":"بادونه ځي راځي په سمه غرۀ تازه تازه\n \nڅهـرې د خپلو خلقو تصويرونه دي زمــا\nد خپلې خاورې بوی مې کړي مازغــۀ تازه تازه"},{"instruction":"ژوند که تور تم دی زما زړۀ کښې منور دے جانان","input":"","output":"زما د ذهن په اسمان لکه د نمر دی جانان \n\nد ده په وړاندې نۀ جلال شته نه جمال شته زما \nزۀ اباسین یم بې پایاوہ سمندر دے جانــــان"},{"instruction":"حالات چې سور انگار شي نو دوران لېونی کيږي","input":"","output":"د ډېرې مايوسۍ نه خو انسان لپونے کیږي \n\nد خپل حسن له زوره چې جانان لـوني کيږي \nد خوږ زړګي له درده مې درمــان لــون کيږي \n\nپه زمکه چی دا دومره ناروا کارونه ويني \nیو ځل به خامخا دغه اسمان لپونے کيږي \n\nد زړونو جنتونو ته راغلی خود غرضي ده \nپه مینه محبت پسي جهان لبوني کيږي \n\nجفا کړي تل زما د وفاګانو په بدل کښي \nیوه ورځ به من الله مه کړه جانان لبوني کيږي"},{"instruction":"په ژبه ورو غر غند و کښي لاري چا و خکي دي","input":"","output":"بي له پتنګه په لمبو کښي لارې چا و خکي دي \n\nدغه فساد د جدایی اوښکو را پېښ کړو کنه \nکنی دا ستا په اننګو کښې لارې چا و خکي دي \n\nکه پښتانه په لند و لارو باندي نه دي منين \nدا ګډې وډې په پټو کښې لارې چا و خکي دي \n\nزړۀ راته وائي ستا د زلفو د سینګار نه پسته \nد پښتونخوا په سر درو کښي لارې چا و خکي دي \n\nپه اباسین باندي د چا جادو هم نه چلیږي \nکرانه لالیه په اوبو کښې لارې چا و خکې دي"},{"instruction":"دَ زړۀ د کور نه مې لالي نه ووځي","input":"","output":"هر څه ترې ووتل خو دی نه ووځي \n\nچې د اسمان پرې اسوېل نه ووځي \nدَ زړۀ د سر نه مې ازغی نه ووځي \n\nاوبه په تــو پــــســې کـــــور تــــه لاړې\nچئ د ټول کلي نه منګ نه ووځي \n\nدبازدجــــالي نـــــه بـزونـــــه پـــــاڅي \nد پښتونخوانه به زمری نه ووځي؟ \n\nچې نښترو نه چينارونه لري \nد هغې باغ نه پسرلي نه ووځي \n\nد اباسین په غاړه ژوند تېروي \nد رقیبانو نه زير نه ووځي"},{"instruction":"لکه دلبر لکه جانان ئې کال و سر موسم دے","input":"","output":"خو په ګرمۍ کښې بې ایمان د پېښور موسم دے \n\nپیتاؤ ته پروت یم ستا د یاد څخه خوندور موسم دے \nتکورتکوردی که هر څو پرهر پرهر موسم دے \n\nد انتظار خوارۀ د لاسو پښو نه دم وباسي \nپه محبت کښي که وصال ډېر خوندور موسم دے \n\nپښتون وطن په وطنونو کښې هم داسې ګڼم \nلکه سپرلي په موسمونو کښې د سر موسم دے \n\nتخم انبار دے خو دهقان په خواږۀ خوب اودۀ دے \nزمکه ښه و تره ده او ښه ښکلے دکر موسم دے \n\nچی کسی غر او ماهیپر او اباسين وويني \nد پښتونخواهـ یو موسم خو بختور موسم دے"},{"instruction":"ښکلي د ژوندون د پېچ او خم نه څه خبر دي","input":"","output":"دغه فرښتې د درد او غم نه څه خبر دي \n\nچرته چې خبرې د لمبو په ژبو کيږي \nخلق ساده زړي د دې چم نه څه خبر دي \n\nستاد شمله والو خو ټوپک دین او ایمان دے \nدوي لا د كتاب او د قلم نۀ څۀ خبردي \n\nتل زمونږ په زړونو متوقې د غم ولاړې \nواره جنتیان د جهنم نه څه خبر دي \n\nدغــــــــه د دردونـــــــو پرهرونـــــــو مـــــــاهران دي \nدغه د ټکور او د مرهم نه څه خبر دي"},{"instruction":"د هغه دومره زړۀ ځیگر چرته دے","input":"","output":"جانان د مینې نه خبر چرته دے \n\nچې معجزې د محبت و كوري \nهغه دَ حُسن جادوگر چرته دے \n\nعالمه لر را بانــــــدې زړه وســـــــزئ \nساړۀ مې وژني هغه نمر چرته دے \n\nدلته روژه لکه قیامت تېريږي \nدلته اختر زمونګ اخترچرته دے   \n \nورپسې وچ شومه د کټکي پـــه شـــان \nهغه د سرو کلونو غر چرته دے  \n \nشغلې دې خېژي لـــه رخساره ځنې \nدرته کتے نۀ شم نظر چرته دی \n\nپه الوتو کښې مــــې وزرې وســــوې \nد تندې مرمـــــه ســـــمندر چرته دے \n\nنې مې وطن د زرپرسـتـو شــــولو \nاوس پکښې قدر د هنر چرته دے \n\nد ژوندانه د غوټې غوټې زلفــــو \nرا معلوميږي نۀ چې ر چرته دے \n\nد غزل ټولې مېخانې ړنګې دي \nداباسین جانان خیبر چرته دے"},{"instruction":"مئينه پرې دنیا ده خو دلبر نه در خبر","input":"","output":"د خپل حُسن د زور نه زوره ورنه دے خبر \n\nتيارې مې پرې رڼا دي د ګوګل د تهه خانې \nزما د ډیوه کی نه هغه نمر نه دی خبر"},{"instruction":"ستاکۀ داسې په خندلو کښې سپرلی وي","input":"","output":"نو زما به په غزلو کښې سپرلي وي \n\nښاریه کښې هغه خوند د سپرلي چرته \nلکه څنګه چې په کلو کښې سپرلی وي \n\nد مالي د وينو رنګ پکښې ځليږي \nکال و سر چې په محلو کښې سپرلي وي \n\nسترګې سترګې انتظار کوي د سترګو \nچې په دشتو او ځنګلو کښې سپرلی وي"},{"instruction":"دا درد له کومه راشي او دا خوند له کومه راشي","input":"","output":"په مړاوو و چو پاڼو کښې دا ژوند له کومه راشي \n\nحیران یمه خالقه پرہوتونکو حادثو کښی \nناگاه دسړي غاړې له مړوند له کومه راشي \n\nخاونده درنه زار شم کائنات ورته ايال دي \nبنديانو له د بندې بېړۍ بند له کومه راشي \n\nد ژوند په دې تياره تياره بي شانه لوئے سفر کښې \nدا نمر سپوږمۍ او ستوري پيتي بند له کومه راشي \n\nدا خيري دا ولجې دغه جنت او دغه کرکې \nد زړونو په کعبو کښې دغه کند له کومه راشي \n\nیوه خاوره یوه فضا ده یو اوبه دي يوه هواده \nهر بوتي کښې بېل بوئ او رنګ او خوند له کومه راشي \n\nدا ښکلي ښکلي خلق اباسين ته غاړې باسي \nسور اورله او اوبو له دا پیوند له کومه راشي"},{"instruction":"له سترګو مې د ستورو یو قطار دے نیمه شپه ده","input":"","output":"زما سپينې سپوږمۍ ته انتظار دے نیمه شپه ده \n\nد مخ نه دې چاپېره ګورې زلفې وږمه دارې \nسپوږمۍ د څوارلسمې نو بهار دے نیمه شپه ده \n\nپه دې کښې پکاريږي کله زړه او کلـــه ســــترګې \nدا مینه محبت که نیم سهار دے نیمه شپه ده \n\nد بر کلي په وران کندر کښې ناست يم ورته ګورم \nلمبه لمبه د کوز کلی چینار دی نیمه شپه ده\n\nسحر رانزدې شوی دا دی در غلم منزله \nپه لاس کښي مي د خپل کاروان مهار دی نیمه شپه ده\n\nلګيا يمه كوومه جنـــــــازې د ارمــــــــانونو \nمحلت مې لکه سم د مړو ښار دے نیمه شپه ده\n\nمرام ته په هر حال کښې رسېدل دي رسېدل دي \nاو ستا د اباسین هغه رفتار در نیمه شپه ده"},{"instruction":"باغ تالا کیږي لېونے باغوان په خوب اودۀ دے","input":"","output":"زمکه ستي شوله ظالم باران په خوب اودۀ دے \n\nد سلګو شور می په محلت کښې زلزلې راوستې \nپه دې ژړېږم چی بیا هم جانان په خوب اودۀ دے \n\nحالاتو داسي دېواله ته زوړند کړی یمه لکه \nتصویر غوندې مې ويښ ارمان په خوب اودۀ دے \n\nد پیغمبر د وراثت او پیروی دعوېدار \nقرآن په ترخ کښې د اشنا ایمان په خوب اودۀ دے \n\nزمونږ د ژوند د نصابي کتاب په هره پاڼه \nد وينو ډنډ کښې لکه گل یو ځوان په خوب اودۀ دے"},{"instruction":"د محل چار چاپېره اوربل دے جونګړې سوزي","input":"","output":"د سرو لمبو په جزیره کښې خان په خوب اودۀ دے \n\nهلته د شر او فساد څۀ معنه او څۀ جواز دے \nپه کومه خاوره چې بابا رحمان په خوب اودۀ دے  \n\nد سر اوښان او تر او تر روان په شاړو سر دي \nجرس غږيږي خو غافل کاروان په خوب اودۀ دے \n\nدنیا لګیا ده بې وزرو په اسمان کښې ګرځي \nد اباسین له قامه شم قربان په خوب اودۀ دے"},{"instruction":"وار مې خطا شي ستا د یاد په هنگامه را پاشم","input":"","output":"زه چې له خوبه را پاخم ستا په نامه را پاڅم \n\nستا مجبورۍ لکه زنځیر زما د پښو نه تاؤ شي \nکه څو څو ځله د درتلو په اراده را یاخم \n\nچې ظلم ووینم په زړۀ مې غر غنډې بلې شي \nپه هر ظالم پسې مدام لکه لمبه را پاشم \n\nټوله شپه ګرځم ستا د یاد اور اورکي رانيسم \nسحر اودۀ شمه بی خوبه په غرمه را پاڅم\n\nدَ خپل کاله د خاموشۍ پېريان مې لولپه کړي \nاکثر د ډوب خوب نه په غوټه نیمه شپه را پاشم \n\nد مایوسۍ په ګړنګونو کښې پرېوتر يمه \nد زندگی په یا قربان تپه تپه را پاشم \n\nد خپلې لارې هر دېوال سره ډغره وهم \nد اباسین غوندې په هره مرحله را پاشم"},{"instruction":"ورانه باغیچه او د بلبلو شور","input":"","output":"اورمه د زړۀ د ماتــدلـو شور \n\nنوره شپہلی غلی کړه چې واورمه \nچم کښې دَ ځوانانو د خـنـدلـو شــــور \n\nکله چې ویجاړ ګودر ته وګورم \nسوے زړۀ مې غواړي د پائيلو شور \n\nڅنګه د پردو سندرې ووايــم \nڅوچې مې قلارنۀ وي د خپلو شور \n\nسترے سترے ماچې پرېشاني يوسي \nناڅاپه راويښ مې کړي د ښکلو شور"},{"instruction":"چي ستا د سترګو او خپل زړه پوره خبره وکرم","input":"","output":"که اجازت وي چې قیصه در ته له سره وکړم \n\nکلے ئې اوري خو جانـــان تـه غږ ونه رسېدو \nزۀ که هر څو سوې ټپې د غره له سره وکړم \n\nچې مخ دې سپین دی نو دا زړۀ دې ولې تور د داسي \nدغه تپوس به ترې یو ځل په ویره ويره وکړم \n\nنوے سپرلے دے د وطن د زمکې شونده شنه شوه \nخوښه دې نۀ ده چې شورو ئې په سندره وکړم \n\nپه پيبنور جانان څادر د لوګي خور ووینم \nچې ننداره ئې د چراټ یا له خبره وکړم \n\nعظيمه خدایــه دنـــامـې سـره جامـه غـواړمـه \nچې اباسين يم نو چې هر مزل په نره وکړم"},{"instruction":"انسانه سوچ کوه چی کله ته ناجوړه کېږې","input":"","output":"نن زه ئې درته وایم چی په څۀ ناجوړه کېږې \n\nد شپې د خوب نه مخکښې د غاښونو پاکول دي \nغاښونه چې دې روغ وي ته به نه ناجوړه کېږې\n\nمسواک کوه د غاښ، سر او د ګېډې درد به نه وي \nهم لره خوره خبره ده ښکاره ناجوړه کیږې"},{"instruction":"د ژوندون په چورلکونو نه رسـيرم","input":"","output":"پاکه ربه ستا قدرت ته حېرانېږم \n\nخپله وینه راته زهر شوه حیران یم \nزه د ژوند په بی منزله لار روان یم \n\nخبرنه یم چې د کوم جرم سزاده \nخدایه مانه داسې شوې څۀ خطا ده \n\nخپـل پـردي رانـه و بـزار دي نه پوهېږم \nربه څه په يي لمبو اور کښې سوزېږم"},{"instruction":"دا د ژوند په کومه لار کښې را ایسار شوم","input":"","output":"نه د ځان نۀ د جانان نه د روزګار شوم \n\nچې د چا د څنی کل ووم حيرانيږم \nپه هغو ګوتو کښي نن مروړل کېږم \n\nدا چی زه په کوم عذاب کښي گرفتار شوم \nدا په کوم قصور کښې لاړمه په دار شوم \n\nرا بهر ته د دې اوره زما ځان کړې \nخدایــه نــور خلق د دې نه په امان کړې"},{"instruction":"که د سپوږمۍ په شانې ښکلې ئې بېشانه ښکلې","input":"","output":"خورانه لرې ئې اوچته په اسمان ختلې\n\nپه ارمانونو مــــې غـربـــت داســــې کـــانـې وکړلې \nلکه چې وسوزي په اور کښې تکې شنې غندلې\n\nد دوي حياته مې غرور سترګې راټيټې کړلې \nپښتنې پېغلې د ګودر نه راغلې ډلې ډلې \n\nچې موده پس راته یو ځل نظر د مينې وکړې \nځان ته لوګی کړم د رقیبو د کوڅو خزلې\n\nلر او بريو دي پښتانه د بېلېدلو نه دي \nد خولې کرښه د تندي نـــه تــر وښکي راغلې\n\nدغه جنت دے که کالام زما د ښکلې سوات دے \nو اوريني څانګي دي که نه دګل اندام جنگلی\n\nلكه وږمه لکه نغمه لکه ابشار د حُسن \nپه گل دره کښي د پښتو د اباسین غزلئ"},{"instruction":"زړه به دې خور شي چې نـامـه کله د جنګ و اوری","input":"","output":"امن دے داچې د خپل زړه د رباب ټنګ واورې \n \nبیا به د مینی ترانئ وائي تبليغ به کوې \nدَ زړۀ خندا چې د بلبل يا د پتنګ واورې \n\nیو مخ که خوږ شي بل سېلمه کړه د جابر گذارتـه \nدا تجربي که د منصور باچا ملنگ و اوری \n\nکلے اوده و تمامي د مرګ په خوب اوده شو \nداسې په نیمه شپه کښي راغلي په غورځنگ واورې \n\nڅوک چې د یو بل خوشحالي هډو زغملی نه شي \nد داسې خلقو نه به څه د نام و ننګ واورې \n\nد سکندر نه به قیصه د اباسين وپوښتې \nکه دې یقین نۀ شي نو بيا به لږ فرنگ واورې"},{"instruction":"زما د زړۀ او ستاد اننګو رنګونه يؤدي","input":"","output":"ته کوره دَ كُلاب او د لمبو رنګونه يؤدي \n\nښکاريږي چې هم دوي د دې دنيا سوچه اولاد دے \nد خاوري او د ټولو پښتنو رنګونه يؤدي دي\n\nدا دواړه رور او خور دي د يوې څانګې ګلونه \nدا ځکه د اسلام او د پښتو رنګونه يؤدي  \n\nپیچوک ، نۀ کمڅۍ شته، نه شمله نه ږیره برېت \nداڅه وشو د پېغلو او ځلمو رنګونه يؤدي\n\nزما د وطن خلق لي تمیز کولے نۀ شي \nد ځینو رهبرانو او د غلو رنګونه يؤدي\n\nدا ځکه اباسین ته بله لاره نه ښکاريږي \nچې ځیر شي د اسمان او د او د اوبو رنګونه يؤدي"},{"instruction":"په قدمونو کښي ئي عمرله سرښکتی یمه","input":"","output":"زۀ خپل وطن ته لکه زوئے ورغاړې وتے يمه  \n\nستا د تهمت په رنګ کښې څومره ښکلی ښکل يمه \nلکه د سرو گلو شکری ته چي پرپوتے یمه  \n\nد مينې زور دومره سېوا ؤ چې لاهو ئې کړمه \nخود نفرت په سمندر را پورې وتر يمه \n\nد ازادۍ څۀ تصور شته نه امکان کېدے شي \nد دواړو پښو نه ستا د حسن دام کښې نښتى يمه \n\nچې درنگ ساعت له به دې غېږې ته در پرېوځمه \nلکه د اوښکې دې په شونډه پورې نښت يمه \n\nزما د پنجونه دا خاوره شو کولی نه شې \nلكه د ونې د دې خاورې نه راوني يمه \n\nګیله په سر سترګو درځم چې لږه ساه و اخلمه \nبس د روزګار په غم کښې لږ شانی کبوتر يمه \n\nټوله دنيا مې پسې چاڼ کړه ومې نه موندلو \nآواز ني راغی واني زه درنه الـوت يمـه \n\nدغه قیصه بغیر لۀ ما ولې نيمګړې ښکاري \nدغه قیصه کښې نۀ زۀ چتی یم نه بتی یمه \n\nنور مې دا سرد بادشاهانو م پروانه کوي \nدا خويؤته يې چې په در کښې دې پرپوتي یمه \n\nدغه د خلقو د نیتونو اور دے ځان سوزوي \nڅوک خودي و وائي چي زه ورته بدنيتي یمه \n\nوخت دې په خپله سنگینی باندي ما نه ويروي \nزه اباسین یمه د غرونو نه راوتي یمه"},{"instruction":"دغسې بې کاره هسې مه کښېنه","input":"","output":"څه خو کوه یاره هسی مۀ کښینه  \n\nکار که نه وي سوچ د ترقی کوه \nاے د قام غمخواره هسی مۀ کښینه \n\nواني چې وزګارې نه بیګار ښه دے\nڅۀ نه څۀ کړه چاره هسې مه کښېنه \n\nلارې د منزل په مزل غوڅي شي \nدغه د ژوند لاره هسې مه کښېنه \n\nکوره اباسین ته ځي په یوه مخه \nتنگ کوه دلداره هسي مه کښینه"},{"instruction":"فطرت به څنګه پتنګان له اوره لرې ساتي","input":"","output":"سوزي که خلق ماشومان له اوره لرې ساتي \n\nدا به تر څو دا خپل پېزوان له اوره لرې ساتي \nزه ئې ستي کړمه خپل ځان له اوره لرې ساتي \n\nتا به داخپل مغروره نیت په سرو لمبو سوزوي \nما به دا خپل څیرې ګرېوان له اوره لرې ساتي \n\nڅوک چې د قام د پاره ځان په سور انګار کښې سېزي \nخالق به داسې انسانان له اوره لرې ساتي \n\nدغه اسمان به هم یو ځل د نمر نه اور ونيسي \nزمکه ئې وسوله اسمان له اوره لرې ساتي \n\nد غليمانو خوا يخـي تـــه بـــه ئـــې کله پرېږدي \nستا اباسین به خپل جانان له اوره لرې ساتي"},{"instruction":"راشه واخله چې ښائست دې لاله زار شي","input":"","output":"دا بې کېفه زندګي دې ستانه زار شي \n\nخوند به وکړي چې د عقل نه وزګار شي \nکله کله مې دا سر په اوږو بار شي \n\nراته وائي زړۀ دې ځان سره سنبال کړه \nدا کېدی شي چي په خپله دې پکار شي \n\nد فطرت د ځان ښودنې هنـر گـوره \nکله راولي خزان کله بهار شي \n\nزهٔ یو ګل دیار کمڅو له خوښوومه \nدا سپرلے خو دې يو څو ورځې ايسار شي \n\nاباسين دې له پښتون وطنه زار شي \nچي دا شنډې ونې بوټي مېوه دارشي"},{"instruction":"نشته لارد میکدې نه را په دې خوا","input":"","output":"ژوند پیکه دی د توبې نه را په دې خوا \n\nیوه بپدیا ده یوه مېره ده، یو سکوت دے \nتش گوگل دے د هغی نه را په دی خوا \n\nپه يارانو کښې خپل غم غلطو ومــه \nبل ځان نشته د حجري نه را په دي خوا \n\nشپه اوس چرته ده تیاره او تنهائي ده \nد وصال د ښکلې شپې نه را په دې خوا \n\nسرکشی کښې انتشار بي قراري وه \nاطمینان دے دسجدې نه را په دې خوا \n\nلاهم هغسې چاودلې شونډې ګرځـــو \nاختر کوم دی د روژې نه را په دې خوا\n\nپښتونخوا د اباسین په دواړو غاړو \nد جهلم او مارگلی نه را په دی خوا"},{"instruction":"دا حجاب په مېنځ کښې ولې د سجدې دے","input":"","output":"چې د غاړې د رګونـــــونــــه نــــزدې دے \n\nچې په لاره باندې ځم ښکالو ئې راشي \nشاته و گورمـــــــه زر چــــــی را سې دے  \n\nپه ښائست لکه د غشي ورپسې یم \nمحبت لکه د سيوري را پسې دے \n\nدا ګلونه دا وږمــې شـور د مارغــانو \nداموسـم خـوپــه والله که د توبې دے \n\nبئ حسابه وسوسـې پــه کښې دپــره دي \nخو سينه کښې مې سکوت د جنازې دے \n\nکه دې رحم د هېڅ شي سره سم نۀ دے \nخودا قهر دې هم يـــار بــــې اندازې دے  \n\nبـې مقامه بې  منزله يون شروع دے \nغر بدلے بیـا جـرس د قافلې دے \n\nدغه روح دے چې مېلمه دے د څو ورځو \nستا په سر کښی چی غرور دی نو په دې دے \n\nمدرسه پرې هم نازيږي د مودونه \nاباسین هم د جومات هم د حجرې دی"},{"instruction":"زړۀ مې په یاد د ګلبدن کښی ډک دے","input":"","output":"مودې ئې وشـولـې چـې چرته ورک دے \n\nاواز دې خوږ دے خو خبري ترخي \nوجود به نرم وي خو زړۀ دې کلک دے \n\nتوبــه و بـاسـه خـو گـرانـه ښـاري \nخبره داده چي په ځان مي شک دے \n\nپه هیڅ دارو د رغبـدونــه يمـه \nیو ستا دیدن خوراله تک به تک دے \n\nخبرې ښې کـوي عمــل نـه کــوي \nبس په ملا کښی دا بی خونده تک دے"},{"instruction":"يو بل ته ګوري لکه دوه عکسونه","input":"","output":"زما تصویر ته یار ولاړ هک پک دے \n\nډېر مې ستا زلفو او قامت ته کتل \nد هغه ورځ نه مې په ملا کښې څک دے \n\nتوره غلیمه ستانه نه ویرېږم \nدا ستا په لاس کښې زما خپل ټوپک دے \n\nد شيـې پــــه غـاره كـــښـې اوږۍ د زرو \nچې دا سپوږمۍ ده که د مينې چک دے \n\nداخوته يي چي دې درک نه لګي \nد اباسین خویو معلــوم درک دے"},{"instruction":"ستا په تصویر کښې کله سترګو کله خُلې ته ګورم","input":"","output":"ځان ته حېران شمه چې بيا خپلې توبې ته ګورم \n\nد سپين رخسار نه دې تاؤ شوې ګوري ګوري زلفې \nلکه د ورځ نه را چاپېره تورې شپې ته ګورم \n\nڅۀ بې نيازي لري او څومره په غرور کښې ښکاري \nوار مې خطا شي چې د خال دې مرتبې ته ګورم \n\nټيکه ،والی، امېل چارګل او ستوري ستوري جامې \nلکه چې سم د رڼاګانو ښاريې ته ګورم \n\nچي دکوم لوري نه راوتے دے په کومه زغلي \nپه غاړه ناست د اباسین چپې چپې ته ګورم"},{"instruction":"په ژبه ئې لمبې دي د اورونو په شان ښکاري","input":"","output":"دا شونډې چې ئې سمې د ګلونو په شان ښکاري \n\nدنیا کښي راته ځان لکه قبدي قيدي ښکاريږي \nرګونه راته خپل د زنځیرونو په شان ښکاري\n\nچي زنزې او ماران لړمانان پکښي ديره دي \nدا خُلي راته د خلقو د چاودونو په شان ښکاري \n\nمرگ څه دی د چیندرو کرښه د پټ پټوني لوبه \nدا ژوند راته د ځغلنده سيندونو په شان ښکاري \n\nليوان او شرمخان او خامـاران ورته را کد دي \nزما جنت وطن د ځنگلونو په شان ښکاري \n\nچې کله ورنزدې شې نه ئي قد نة ئي وجود وي \nدا ځني ځني خلق چي د غرونو په شان ښکاري \n\nخاته دي کوزېدۀ دي كله بره کله ښکته \nدا ژوند د اباسین د غورځنګونو په شان ښکاري"},{"instruction":"د ژوند په سختو او غمونو زوره وریمه زهٔ","input":"","output":"د زړۀ اسمان کښي ځلیدلی لکه نمريمه زة \n\nزۀ چی راخمه نو هر چاله خوشحالي راوړمه \nزۀ د وختونو پسرلي يمــه اختــریـمــه زه"},{"instruction":"ډېر به بدبخت وي چې ئې زړۀ وي د زړۀ سر نه وي","input":"","output":"داسې به څوک وي چې ئې څوک نه څوک دلبر نه وي \n\nڅوک چې د نورو د دردونــــو نـــه خبـــر نـــه وي \nيو داسې کور دے چې د هغې هډو ور نه وي\n\nزما ارمان دے چې د داسې یو وطن بادشاه وے \nچرته چې کرکه نۀ وي ظلم نه وي شر نه وي \n\nد مال او زر د خاوندانو سره مینه نه وي \nد مینه والو سره چرې سيم او زر نه وي \n\nپه هغه خاوره به ارمان څنګه مېوه ونيسي \nپه کومه سيمه چې داستاد حسن نمر نه وي \n\nداسی نظام به جوړووم چې مې اختیار شي کله \nچی خوار او زار نه وي رنځور نه وي نهر نه وي \n\nچې پرې د بره ستا د حسن بارانونه کيږي \nنو اباسین به اخر څنګـه سـخنور نه وي"},{"instruction":"بيخي نیمکرے نیمه خوا تلی یم","input":"","output":"په ټوله لاره په ژړا تلے یم \n\nورکې خانې دې د زړۀ مه لتوه \nد دغې ښار نه زه پخوا تلے یم  \n\nپه تصور کښې ستا د زلفو په ټال \nد ژوند په لاره په هوا تلی یم \n\nجومات ته تلے یم په پټه پته \nخو مېخانې ته برملا تلے یم \n\nنن چې مې ساه وږمې وږمې غوندې ده \nدکل بدن جانان په خوا تلے یم  \n\nپه تصور کښی ستاد تورو سترګو \nمدام د اوښکو په رڼا تلے یم \n\nزه اباسین یمه لږ ځان خبر کړه \nوالله که عمر کښي په شا تلے یم"},{"instruction":"رښتیا مې په خُلۀ راشي مخکښې دار و گورمه","input":"","output":"ما چپ کرئ گنی خان له به څه کار و گورمه \n\nتبرونه او ارې ورتــــه تیــار وګورمــه \nژړا راشي چي کله دنگ چینار و گورمه \n\nچي هلته څه روان دي اخېستل يي غواړي جاج \nور خېژمه اسمان ته خو چې لار وګورمه \n\nله خانه چی کم عقل چرته وینم شم خفه \nخوشحاله شم له ځانه چي هوښیار و گورمه \n\nبیا ټوله ورځ د فکر په ټالونو جوتي خورم \nګریوان کښی چی می ستا د زلفو تار و گورمه"},{"instruction":"راځي راله د قام د سباوون په حال ژړا","input":"","output":"ځلمے چی د ژوندون په اوږو بار و گورمه \n\nچې وینمه په خپله پښتونخوا کښې بده ورځ \nحیران یم په جنت کښي خلق خوار و گورمه \n\nڅاروي راته ښکاریږي دا خپل واړه وطنوال \nچي بل لاس کښي د خپل کاروان مهار و گورمه \n\nبې ننګه بې پښتو راته ښکاره شي دا خپل ځان \nتصویر ته مې چې کله د خپل پلار و گورمه \n\nڅو ورځې مې له ستوني بيا نمړۍ تېريږي نه \nسرور کے چی دخپل نیکه مزار و گورمه \n\nجواز د ژوندانه راته پیدا شي هغه وخت \nچې څوک د اباسین غوندې خـودار وګورمه"},{"instruction":"په مودو مودو د یو بل خواله راشو","input":"","output":"را اختر څۀ وي په خندا کښې په ژړا شو \n\nپه دې زمکه مو څوک نه پرېږدي یو بل ته \nکۀ دې خوښه وي راځه چې په هوا شو \n\nستا په مخ باندې په ټول جهان مئین یم \nد جهان واړه غمونه اوس زما شو \n\nچې دې نۀ کاته په سترګو مې تیاره وه \nچې رامخ دې کړه اسمان زمکه رڼا شو \n\nد مودونه چي په ستر په پرده وې \nنن مي اوښکو اجازت غوښتو چی راشو \n\nبیا به خوب په غزېدلو پښو ونه کړې \nاباسینه که خوبونه دې رښتيا شو"},{"instruction":"که زما پکښې مالي غوندې ګران وي","input":"","output":"خو وطن دې د سرو کلو گلستان وي \n\nچې تر څو پورې دا زمکه دا اسمان وي \nزما قام دې په عالمو کښې روښان وي \n\nچې په بام د ترقۍ يؤيؤ روان وي \nټول عالم مې وطندارو ته حيران وي \n\nنۀ وي څوک نهر نهور نه ورے ترے \nپه هر لور د نعمتونو يو باران وي \n\nچې زمونږ پرې ملکیت زمونږ اختيار وي \nپه دې زمکه بر چې هر څومره اسمان وي \n\nپېښور مې د شملې د پټکي ول دے \nچې کابل قندهار کوېټه مې ودان وي \n\nپه هر چم کښې دې ښادي او خوشحالي وي \nچې په هر کاله د بره چراغان وي \n\nچې د یو بل نه قربان شوی صدقه شوے\nچې د هر یو تن په زړۀ کښې دا ارمان وي \n\nهمېشه مې د رڼا په لور سفروے \nچې خپل سیوری مې هم شاته راروان وي \n\nد دنيا ښکلي ئي ناست په دواړو غاړو \nاباسین ښه په غورځنګ باندې روان وي"},{"instruction":"د زغم د خونې خانه، یه ققنس د اور بچیه","input":"","output":"لمبه  لمبه شـــــاعره، میرنیه ننګیالی\n\nچی کړی دی دخپل از غن احساس غیره کښی خوب دے \nموني ستا د لېونتوب نه ایزده کړے سړیتوب دے \n\nکه څوک د درد د څړیکو تصویرونه ګوري دادي \nدوینونه جوړ شوي که ګلونه ګوري دادي \n\nستانظم دپښتوبي بي ملالې د سر تاج دے\nدا ځکه دې د شعر د مئینو په زړۀ راج دے \n\nستا شعر لاروو ته وركي لاري د ژوند ښائي \nستا شعر زندگي د انقلاب په لوري بيائي\n\nدې شعر نۀ يواځې ټول پښتون رالرزولے \nده تا ته هم خپل زور په هر یو ګام باندې ښودلے \n\nستا شعر که هر څو زما د قام سترګې رڼا کړې\nخوته يي هم اشنا د تېزند و سره اشنا کړې \n\nدا شعر په کوم ،رنگ په کوم انداز په کوم مفهوم دے  \nد دې شعر پوره په پوره زور تا ته معلوم دے \n\nله ډېرې مودې راسې مې روح ډوب دے پرېشان دے\nپه زړۀ کښې مې دا ستا د سوي روح ليدو ارمان دے"},{"instruction":"داستا قلم چی وینه د شهید ترېنه راڅاڅي","input":"","output":"دا ستا قلم چی کرکه د يزيد ترې نه څاڅي \n\nدي ستا قلم جابر ته تيتبدل نۀ دي زده کړي\nدې ستا قلم په عمر خرڅبدل نۀ دي زده کړي\n\nدا توره ده شمله ده چې فطرت ئې د پښتو دے \nداستا ،قلم قلم نۀ دے بیرغ د پښتنو دے \n\nدښمن ته لکه وسپنه دوستانو ته رېښمين ئې\nسر کشه ئی خود سره ئې خپلواک ئې اباسین ئې\n\nعظمت چې دې په ټوله پښتونواله باندې عام دے \nاجمل ختکه ستا پښتون قلم ته مې سلام دے"},{"instruction":"که د قبلی که نمر خاتۀ سر يې","input":"","output":"چې خلق وائي نو بس ښۀ سرے يې \n\nچې ظلم وينې احتجاج نه کوې \nد ظالمانو د کاله سـرےيئ  \n\nدغره په شانې حوصله دې مـــنم \nته که هرڅو شډل د غره سړی يې\n\nد سرو ګلونـــــونــــــه چـونــــــه و هــــــې\nفصل کښې ګرځې لکه خــره ســـے یـــې \n\nچې دې دعــــې کـــــې د خــــدمت د خلقـــو \nالله دې خـوار کـره تــــه هـاغــه ســـری یـــې \n\nستا کلکو سترګو ته حیرت ورے یم \nنور خوکچه اوبه اوبۀ سرے يې \n\nپه صورت روغ یې او روزگار نه کوې\nبېدار خونه يې ته اودۀ سرے يې \n\nټول در ته وائي اباسين يوسفزے\nزه خو دې پېژنم چې نۀ سرے يې"},{"instruction":"بوټۍ پرتې دي ځاے په ځاے لکه د وانــو پــه شـان","input":"","output":"که نه طوفان دے سیلۍ وړي خلق د پاڼو په شان\n\nاوس هغه پېغلې په يو بل پسې کاوا کې ګرځي\nچې په قطار کښې به ګودر ته تلې د بيانو په شان\n\nیو ځل د خلقود نظر نه پرېوځي پرېوځي پرېوځي\nدا څوک چی نېغ نبغ کيږي هر ځائ کښې د خانو په شان \n \nزلفو ئي موج لکه په شانې د شـــيـن غـــر وهلو\nتک تور خالونه ئې په مخ وو د مماڼو په شان \n\nالله دې راولي زما په وطندارو سپرلے\nچي په الوت شي په قطار لکه د زانو په شان \n\nدا پښتانه دي دښمنانو خلی پلی نه دي \nد وخت سیلی ئی خوزوی نۀ شي د کانو په شان \n\nځان بۀ پۀ زور باندې لاهو کړې ځان به هسې ورک کړې\nچې اباسين ته شي کد شوی د نانجانو په شان"},{"instruction":"اوښکې مې ټينګې کړې ونه څڅېدې","input":"","output":"لکه تڼاکې مې په زړۀ ودرېدې \n\nسپوږمۍ يواځې يې يواځې بــه يـې \nد جدایۍ په اور کښې وسوزېدې \n\nمينې لا نوره مينه څه ته وائي \nچې په رګونو کښې مې وبهېدې \n\nانجام دې ولیدو د حُسن کـــه نـــه \nلکه د ګل په شان چی و دورېدې\n\nپه آئینه کښې چې دې ځان ته کتل\nلکه په خپله بادشاهي ګرځېدې \n\nچې ستا په شونډو مې پاړ وليدلو\nزما له درده شــونډې ورپــدې\n\nغمه هم دغه دې انجام و کنه  \nد اباســین چپو ته ورسېدې"},{"instruction":"رنځ د بېلتانه وهل جوړ شومه","input":"","output":"سترګو ته دې تش په کتو موړ شومه \n\nکله چې لــــه نــــورو بازو پرہوتم\nبیا خوایله مينې ته راجوړ شومه \n\nژوند راباندې داسې ګاڼۍ تاؤ کړلې\nاوښکې اوښکې اوښکې را نچوړ شومه \n\nپټ د محبت په خوږو ډک یمه \nسخت که به ظاهر لکه اکور شومه \n\nزوړ شومه لمبه د غصې مــــره شـــوله \nړه وخت کۀ شي لمبه د واورې سوړ شومه \n\nځوان مې کړي چې ښکل راته نوی شي \nما وبـل اباســيـنـه لاړم زوړ شــومـه"},{"instruction":"فطرت چې غواړي پسرلو ته مخه څوک نیوی شي","input":"","output":"چرې بې سره لېونو ته مخه څوک نیوی شي \n\nفکر چې چرته زرغون شوے دے قید شوے نہ دے \nد نمر سرتېزه پلوشو ته مخه څوک نیوی شي \n\nمسافري کوه ډاډه چې زړګی ونــه بــائيلي\nاوښکې مې تېرې کړې سلګو ته مخه څوک نیوی شي \n\nوخت هم روان دی د اوبو د سېلابه په رنګي\nپــه مخـــه درومـــي قــافـلـو تــه مخه څوک نیوی شي \n\nکۀ نيسي نيسي دې مظلوم ته مخه هر څوک نیسي \nد مظلوم اوښکو اسوېلو ته مخه څوک نیوی شي \n\nزول او طوفان خــو ودانۍ او ونې نه پېژني\nداسې پښتون د پښتنو ته مخه څوک نیوی شي \n\nڅوک چې خپل ځان لاهو کول غواړي راوړاندې دې شي\nزه اباسین یمه اوبو ته مخه څوک نیوی شي"},{"instruction":"دچاچې هر سحر ماښام ښکلي وي","input":"","output":"هغه وطن او هغه قام ښکلی وي \n\nچې د یو بل نه مئینان لرې وي \nهغې مينې تل انجام ښکلي وي \n\nد سر درو خلق ميدان خوښوي \nاو مېداني خلقــو تـه بـام ښکلي وي \n\nمینه دَ حُسن په چل ګېر کړي سړے  \nدانه ښائسته وي نـــه چـــې دام ښکلی وي \n\nیاد چې دې راشي څو سلګۍ وکړمه \nالهام چې وشـــي نـــو كـــلام ښکلي وي"},{"instruction":"سپوږمۍ چې غواړې نو اسمان ته به ځې","input":"","output":"مزل سنګين وي چـي مـــرام ښکلي وي   \n\nکه مزه اخلې په بخښلو کښې  ده    \nکه په کتو شي انتقام ښکلی وي  \n\nچې د کابـل شـمله و رو خــوښ دے\nدا پېښور خو دې مـــــدام ښکلي وي \n\nوصال پتنگ سوزوي شمع وژني \nچې جدائي راشي انجام ښکلي وي \n\nچې ئې د زړه په غوږو اوري خلق \nد اباسین هریو کلام ښکلی وي"},{"instruction":"دالا کومه منطقه ده کوم وطن دی کوم یو قام دے","input":"","output":"وينې وينې ئې سحر دے اوښکې اوښکې ئې ماښام دے \n\nدا د زړه یوه حذبه ده د ایمان یو انتظام دے \nنۀ په برېتو کښې پښتو ده نۀ په ږیره کښې اسلام دے \n\nداسي داسي کاني وشوي داسې داسې لوبې کيږي\nرند ولاړ په موصله دی د واعظ په لاس کښی جام دے \n\nحالات ځکه شول بی واکه د هېواد ستره واکمنه\nقتل خاص چي دي ونه کړو نو دا ځکه قتل عام دے \n \nدا چې برکلے ئې لوټ کړو د کوز کلي څوکيدار ؤ\nدا چې کوز کلی شي وران کړو دا د بر کلي امام دے \n\nد الله مخلوق مي خوښ دے نور زما په ژوند کښې څه دي\nيو مې ځان یو می جانان دی بل مي سپین سپېځلے قام دے \n\nد تیغکو زمانه ده دلته یو څۀ هلته بل څه \nچې یو مخ کی کردار وي نو هغو ته مي سلام دے \n\nاخوا ګوره دېخوا ګوره مخکښې وروستو ښکته پورته\nدلته لت دلته پرکه ده دلته نه ښکارېږي دام دے \n\nپس هم دغه هومره کافي ده نور وبناته حاجت نشته\nدغه څه چې دې ارشاد کړل داسې ښکاري چې الهام دے \n\nشاعري جادوګري ده د لفظونو د خيالونو\nاباسین په چپو کرے دَ سلطان دغه کلام دے"},{"instruction":"ښائیست دې مشهور کلي په کلي چم په چم دے","input":"","output":"په مخ به دې رڼا وي خو په زړۀ کښي دې تورتم دے \n\nپه حُسن کښی جادو دے یا څه کوډې تعویزونه\nیا دام دی چې رانيسي مي يا ښکاري چې څۀ دم دے \n\nزما په تنهایی کښی څلور ټکي مشغولا ده\nیاته یې یاستا یاد دے یا کتاب دے یا قلم دے \n\nنیمگری نیمه خوا راته ځان ښکاري په کاله کښي \nپوهېږم نۀ چې څۀ دي خو په ژوند کښې څه شی کم دے \n\nد دۀ په جبلت کښې د سختی مقابله ده \nپښتون کښی دا عادت دی چي تل غرونو ته اړم دے"},{"instruction":"بي شانه مړي سترګې او غني زړۀ شي راکړے","input":"","output":"تش لاس يمه زړۀ جمع په ما ډیر د خدائے کرم دے \n\nپی مخی بچنګی د تمبو مخې ته لوبیږي\nلمبه لمبه حالاتو کښې د سرو ګلو موسم دے \n\nوطن ساتل عزت ساتل شمله هسکه ساتنه\nذا غم خود پښتون بچي د عمر سره سم دے \n\nهر خواته سرې لمبې دي ګړنګونه ښاماران دي \nزما جنت و طن زما بچو ته جهنم دے \n\nپرون مې په جومات کښې څو نا شنا سړي لیدلي\nپه کلي کښې د سر سړی نن بل زمونږه کم دے \n\nمدام له د وطن د عظمتونو ثنا خوان یم \nزما د اباسین په تقدس باندي قسم دے"},{"instruction":"جور ماخیگر شولو په بام باندي شها خيژي","input":"","output":"چی د ټول چم نه د سپوږمۍ غوندې خلا خيژي \n\nګل چې مسکے شي ورته زه هم د خندا نه شين شم \nګل چې خفه شي نو زما له غمه ساه خيژي \n\nستا په فرقت کښې مې په نورو ښکلو سترګې لګي\nچې ترور مي وي نو د ستورو نه رڼا خيژي \n\nله ورخه تېرې اوبه بېرته څنګه راولمه \nچي د بابا هره خبره مې رښتيا خيژي\n\nچي نن به بیا د مناقفو سره ژوند کول وي\nزما په زړۀ تیارۀ خوريږي چې سبا خيژي \n\nهر وخت مې زړۀ غواړي چې چا سره ښېګړه وکړم\nمن من غتيږم چي د خُلې نه ئي دعا خبري ئې خېژي \n\nد اباسین سره ئې اوس د لید و توان نشته  دے       \nاورم چې بام د ترقی ته به دنيا خيژي"},{"instruction":"ښکلا که هر څو د سپوږمۍ ټوټه ده","input":"","output":"محبت هم لکه د نمـــــر شغله ده \n\nکله ژړا کله خندا ده پکښې \nزندگي سمه افسانه ډرامــه ده \n\nپه راشه درشه ستړی شوی یمه \nزۀ اوده کرم دا اوږده قيمـــه ده  \n\nمینه دکورې ونې سيوري لګي \nکرکه په ژوند کښې لکــه ســره غرمه ده \n\nچي د کربوړي غوندې رنگ بدلوي \nد داسې خلقـــونـــه زمــا توبه ده \n\nقندهار کوپټه او کابل کورونه\nو پېښور د پښتنو حجره ده \n\nزه اباسین پکښي خوشحاله یمه \nکه زندگی راته لمبه لمبه"},{"instruction":"درنا سانده می په زړه کښې په تیاره کړې ده","input":"","output":"زما قلم پته خبره په ښکاره کړې ده \n\nکه د ځوانانو محفلونه تل په ما ابادوي \nجونو مدام زما قیصه په تناره کړې ده \n\nزۀ فرښتې په خپلو لېچو خنگولے یمه \nپه زمکه ناست ووم د اسمان می ننداره کړې ده \n\nخان مي بائیللے دے خو ډېر څه مې ګټلي پکښي \nما عاشقي هم ښه په ګټه په واره کړې ده \n\nگورو چی څوک خپل ایمانونه په پیسو خرڅوي \nامیر صاحب په ټول وطن کښې نغاره کړې ده \n\nساده سری دی همیشه په خپله لاره درومي \nد اباسين سره مې ډېره ګذاره کړې ده"},{"instruction":"دا سوے زما پورہ دے دا ټکور زما پوره دے","input":"","output":"داته چې زمانه شوې داپېغور زما پوره دے \n\nد ژوند په ادیره کښی می احساس د ژوندانه دے \nدا زړه چی می در زیږي دومره شور زما پوره دے \n\nدنورو ارمانونو حسرتونو په امــــان یــــم \nزړګے مې پرې مشغول دے ستا انځور زما پورہ دے \n\nلمبي ئې د سرو شونډو او لوګي د تورو زلفو \nپه واورې واورې ژوند کښې دغه اور زما پوره دے \n\nپر کاله پکښي پروت یمه نشه نشه نشه یم \nداستا په میکدو سترګو کښي کور زما پوره دے \n\nخالقه مهربانه زما بار په نورو مه رده \nچی بار وړم د غمژنو دومره زور زما پوره دے \n\nچې ته وائي نو هره سزا هر جرم منمه \nدا ستا د سپينې سپينې کوګۍ تور زما پوره دے \n\nد قام په ترقی او بیداری کښی می پکار کړه \nکۀ دانۀ وي خالقه نو بیا کور زما پورہ دے \n\nپه خوشي کچه کور کښې مې سرود ته حاجت نشته \nباران کښې د څڅوبي ټنګ ټکور زما پوره دے \n\nبيا غر د اباسین مخي ته کله ودرېدی شي \nرسا په تندي چپ د خپلې مور زما پوره دے"},{"instruction":"داستاد ستمونو په ګرداب کښې به درځمه","input":"","output":"فرعونه د سرو وينو په سېلاب کښې به درځمه \n\nد خپلو پرهرونو په حساب کښې به درځمه \nداستاد ګناهونو په عذاب کښې به درځمه \n\nکوڅه کوڅه لمبه ده د وختونو سترګې سرې دي \nتیار اوسه دا ځل په انقلاب کښې به درځمه \n\nرقیب راته په سترګو کښې مسکے شو دا ئې ووې \nازغی یمه د ګل په انتخاب کښې به درځمه \n\nوږمه يم د نسیم په لېونو چپو کښې ګرځم \nنشه نشه نشه یم په شراب کښې به درځمه \n\nپه ورانو سترګو مۀ گوره خزانه میرات مریه \nغوټۍ یمه وړه یم په شباب کښې به درځمه \n\nچی راست یمه په ژوند کښې تل پرانستې تنی گرخم \nدانه لکه چي ستا غوندې حجاب کښي به درځمه \n\nد مينې ورورولۍ حسن او امــــن عـلامـــت يـــم \nکه مخې له درځم نـو پــه نـصـاب کـښـې بــه درځمــه \n\nنغمه یم ترنم يمــه یــو ســــوزيـمـــه ګـــل پـــاني \nچې ته مې زمزمه کړې پــه ربـاب کـښـې بــه درځمه \n\nزما د شرافت په نتجیه کښې ته راغلے \nداستاد ستمونو په جواب کښې به درځم رحمه \n\nسندور غوندې به ستا په عقیدت کښې شریکېږم \nداستا دتېره وروزو په محراب کښی به درځمه \n\nته غواړي او که نه غواړي خو زه به حاضرېږم \nرقیبه د جانان سره رکاب کښي به درځمه \n\nکه ته راځي نو راشه پسرلي کښې اباسين لــه \nاو زه په پشکال خانه خراب کښې به درځمه"},{"instruction":"نه چاته ستا د حسن حد معلوم دے","input":"","output":"نۀ دې د هېڅ یومئين قد معلوم دے \n\nد مخلوقاتو چې په ښه نه راتلل \nنۀ ئې مقام نه ئې مرقد معلوم دے \n\nدرنه د رحم توقع لرمـــــــــه \nتا ته زما ازل ابد معلوم دے \n\nبس يودَمينې په کار ښه پوهېږم \nوالله که نور می څۀ مقصد معلوم دے \n\nپه خوشحالۍ پسې مې سترګې وځي \nغم ته مې کور لکه شاید معلوم دے \n\nبس کله کلـه شــــې خبره منه \nد اباسین خو درته ضد معلوم دے"},{"instruction":"په هر یو منصف واكمن چې ئې اثر دے","input":"","output":"په اصولو چې قائم لکه لکه د غر دے \n\nهم خادم دے هم مخدوم په يوه سر سر دے \nنه محتاج د بدرګې نه د لښکر دے \n\nنه په شپه دے نۀ په ورځ نه په سحر دے \nد خپل قام د خپل اولس په غم خبر دے \n\nهره شپه لکه سپوږمۍ د بام په سر دے \nپاڅېدلے هرسحر لکه د نمردے   \n\nد دنیا د تمامي نرانو  نر دے \nرب  ئي هم کړے لحاظ په خپل محشر دے \n\nکه په خپله ئې د غنو تاج په د غنو تاج په سر دے \nمحبت ئي د انسان سره هنر دے \n\nمومنانو ته ئی پوست زړه او ځیګر دے \nدشمنانو ته په زړه باندې کمر دے \n\nله دروغو ئي مدام کہے مفر دے \nد رښتیا په لار ئي تل کرے سفر دے \n\nپه ژوندون ئي  کلی کور کرے اختر دے \nپه وفات ئې غرونو ویر کړے تر تر دے\n\nخاکساري ئې اغوستن جامه څادر دے \nچي سرونه ورته ټيټ شي داسې سر دے \n\nپه قانون باندې ولاړ د رب اکبر دے \nپه خوئ بوئ په ناسته پاسته کښې بهتر دے \n\n \nدغه څوک دے چې دا دومره بختور دے \nچئ د شاه دو جهان د زړګي سر دے \n\nپه څلورو کښې يو يار د پېغمبر صلى الله عليه وسلم دے  \nدا فاروق د ښه او بدحضرت عمر  رضی الله تعالى عنه دے"},{"instruction":"ښکلي ،شهره فراخه ،ذهن شوخ و شنگ غوندې یم","input":"","output":"زۀ د دې خاورې په رنګونو باندې رنګ غوندې يم \n\nکله د ذات د سرحدونو په ادراک نه رسم \nکله دې دومره ويړ وجود کښې داسې تنګ غوندې یم \n\nچې ډيوې سترګې د يار ووينم بې واکه شمه \nبیا په ځان چرې نه پوهېږم د پتنګ غوندې یم \n\nنفرت مې زړۀ نه کډه کړېده په ټيټو سترګو \nوي ئي! ا زړګي کښې زۀ لکه د زنګ غوندې یم \n\nد یار د ښپو ګردونه هم رانجه کووم سترګو له \nپه زړۀ بادشاه یم خو په مینه کښې ملنګ غوندې یم \n\nچې په نرمۍ شي نو ورېښم څه وي ستا زلفي څه وي \nخو په سختۍ کښي په زړۀ سخت لکه د سنګ غوندې یم \n\nپه خاکسارۍ کښې د وګړو د ښپو خاورې يمه  \nخو په خودۍ کښې د چينار په شانې دنګ غوندې یم \n\nزه اخر څه وکړم مجبور له خپل فطرته يمه \nچې اباسين يم خامخا به په غورځنګ غوندې یم"},{"instruction":"څوک چې  د پښتو په نوم ښاغلي دي","input":"","output":"هغه د پښتو په مرى غلي دئ \n\nځلق سر ساتي او دیدنونه کړي \nمونږ يو چې سره مو دانګلي دي"},{"instruction":"څه دي حالاتو لہونے کړمه څه تا لیونے","input":"","output":"ځان راته کله کله ښکاري په رښتيا لېونے \n\nپه انسانانو باندې داسې مترقی راغلې \nماښام اودۀ شي روغ رمټ پاڅي سبا لېونے \n\nدا قافله به اخر څنگه تر منزله رسي \nملګري ټول اوتر اوتر دي، رهنما لېونے \n\nهغه جنت پرېښے و ما به له دنيا وباسي \nلکه آدم غوندې زۀ هم یم يم د حوا لېونے \n\nيو د یادونو سور انگار دے بله میاشت د بادرو \nداخل به روغ نه شم که شوم درپسې بیا لېونے \n\nته به هم یاره کله کله زړۀ کښې داسې وائي! \nدا د ژوندون ستړے مزل راسره دا لیونے \n\nپه تورو غرونو کښې ئې ځکه زړۀ راټول غوندې وي \nستا اباسین پیدائشی دے د ښکلا لېونے"},{"instruction":"ماد ارمانونو شور ته مه بوخه","input":"","output":"دشتې ښۀ دي بيا مې کور ته مه بوځه \n\nزۀ د ګل انجــــام تــــه خـــــه کـر مـــــه \nماد گلشنونو لور ته مه بوخه \n\nمخکښې وزر را چي زړۀ مې جمع شي \nهسې مې په پورته پورته مۀ بوخه \n\nخدايه چې ژوندو ته په درنه ګوري \nداسي انسانان خو کور ته مه بوځه \n\nزۀ په اباسین باندې لاهـو ښـه يــم \nبيا مې د حالاتو اور تـــه مـــه بوخه"},{"instruction":"ستا لہونے تشو سرونو باندې راج نه غواړي","input":"","output":"زما د زړونو بادشاهي خوښه ده، تاج نه غواړي \n\nد خپل تقدير واګې چی څوک په خپلو لاسو نيسي \nد لوږې مري خو په عمرونو قرض بياج نه غواړي \n\nلکه د نمر غوندې د ژوند د سوکالۍ سوب وي \nبي نیازه خلق د هیچا نه هم خراج نه غواړي \n\nما چی دا ځان لہونے کہے دے او تا غواړمه \nارمان چې وي نو اخر څنګه به معراج نه غواړي \n\nد عاشقانو د روحونو ځانله بیل جهان دے \nلېونۍ مينه څۀ قاعده او څۀ رواج نه غواړي \n\nچې محبت نه کوي کانے دے ویرېږه ترینه \nدا یو کوټلے حقیقت دے هډو جاج نه غواړي \n \nما د غربت په لاس ګنډلې جامې وليدلې \nچې د كفن غوندې تڼۍ نه غواړي کاج نه غواړي \n\nښائست د داسې يو اثر نوم دے چې نۀ شي لیدے \nنقش و نگار او د رنګونو امتزاج نه غواړي \n\nپه ژوندانه کښې اباسين غوندې تېزي پکار ده \nدا زندګي لکه د واورې سوړ مزاج نه غواړي"},{"instruction":"چې مې پياله د محبت پـه یـو ایــده تـهـره کـړه","input":"","output":"په ټول وجود باندی می درد یوه کینده تبره کړه \n\nستا سره وېښته مي لوبول او جدائي ژړله \nنغمه د مينې مينې مې په ه په مسته سرینده تېره کړه"},{"instruction":"د عدل او انصاف دې ناکړدو ته ته حېرانېږم","input":"","output":"د جرم او سزا د فلسفیانو نه بوکنېږم \n\nد وخت دمشادې نه د ګیدړ غوندې ترهېږم \nد ځان د ښکلو ښکلو تصویرونو نه ویرېږم \n\nد عقل په بازار کښې په پېسه باندې خرڅېږم \nچې دا حال وي ملګرو زه به نه لېونی کېږم؟ \n\nدا مونږ پکښې آخر په کوم يو جرم زنداني شو \nراځئ ملګرو ټول به په شریکه لېوني شو \n\nانسان د باردونو په ډېري کښې ورښخيږي \nلوګے د سوو غوښو د نړۍ نه چاپېريږي \n\nد امن خوروونکي ټول د لوږي نه مړه کيږي \nد بم په جوړوونکو انعامونه تقسیمیږي \n\nبي کچه بې حسي ده احساسونه برباديږي \nپه زهرو به آخرد سړي  څه تنده ماتيږي\n \nپه اور کښي ستي څو کاله بې وسه جاپاني شو \nراځئ ملګرو ټول به په شریکه لېوني شو \n\nد ښو بدو تمیز دے ختم شوی په دنیا کښې \nخپل ځان پسې لټون کوو د زرو په پړقا کښې \n\nاثر چې پاتې نه شولو د هیچا په دعا کښې \nد خپلو باباګانو نخښې وګورم په چا کښې \n\nاقدار په زمکه ښخ دي خو سوچونه په خلا کښې \nيو کار هم پاتې نه شو په پرده کښې په حيا کښې \n\nپه سترګو د هر چا پورې رانجه سلېماني شو \nراځئ ملګرو ټول به په شریکه لېوني شو \n\nګرېوان د استاد څیرې په منګول د شاګردانو \nسرې وینې د شاګرد دي په لمن د استاذانو \n\nپخوا به پاروگان وو د لړمو د مارانو \nدم  نشته په دنیا د زهرجنو انسانانو  \n\nچئ گورم په پېسو پسې ناجوړه طبیبانو \nلګيا دي رنځوران کوي علاج د رنځورانو \n\nپه څوارلس سوه کاله بېرته ارماني شو  \nراځئ ملګرو ټول به په شریکه لېوني شو \n\nعصمت د پېغلو جونو په کوڅه کوڅه نیلام شو \nډوډۍ پسې لغړ ګرځي انسان څومره ناکام شو \n\nد زرو غړوندے ئې پروت په غاړه کښې غلام شو \nپخپله باندي ښکار شولو ښکاري شولو او دام شو \n\nد خپل انسانیت په نامه څو ځله بدنام شو \nد مينې زېلې غوڅې شوې نفرت چاپېره عام شو \n\nميركي به په ځان راولو ښه سم به پېرياني شو \nراځئ ملګرو ټول به په شریکه لېوني شو \n\nچې شپه ورځې اخته په شواخون کښې د خپل کار دي \nحېران به شې چې دا خلق په هر وطن کښې خوار دي \n\nخوشبخته په مړه ګېډه د هضم په رفتار دي \nبدبخته په خېمو کښې د ډوډۍ په انتظار دي \n\nرزیل کره ډېرې دي انبارونه دي خروار دي \nاصیل او شریفان پکښې د سپي د لکۍ خوار دي \n\nد خلقو دا سوچونه دومره ولې شېطاني شو \nراځئ ملګرو ټول به په شریکه لېوني شو \n\nچاپېره په دنیا کښي د ښائست رنګونه غواړم \nتر هغې به دي خدایه روزانه په در کښې ژاړم \n\nانسان یمه خو بل انسان د سپي په شانې داړم \nدا غوښې غوښې ژوند زۀ نور لیدی نه شمه لاړم \n\nد وينو د سېلاب نه مخکښې خپله کډه نغاړم \nد درد د ډېر شدت نه د څاروي په شانتې ناړم \n\nپه مينځ کښې د ډنګرو مې د ډنګرو مې خويونه حېواني شو \nراځئ ملګرو ټول به په شریکه لېوني شو \n\nاوتر كړمه د وخت تورې بلا وئیل پکار دي \nزړګے مې ډک د نه راځي ژړا وئیل پکار دي \n\nدې ټولو ثوابونو ته ګناه وئیل پکار دي \nچاپېره تور تمونو ته رڼا وئیل پکار دي \n\nدروغ په دې صدۍ کښې خامخا وئيل پکار دي \nخو ما ته خپل ضمیر وائي رښتيا وئيل پکار دي \n\nبیا خبر که په رښتياؤ کښې بې کچه تاواني شو \nراځئ ملګرو ټول به په شریکه لېوني شو"},{"instruction":"د پرهر د زړۀ ټکور کلي کښې نشته","input":"","output":"لېونيه ځای دې نور كلي کښي نشته \n\nد غربت وباء راغلي خلق زغلي \nبیا ځوانان يو دوه څلور کلي کښې \n \nهر سړے د خپل وجود خولو کښې ډوب دے \nد غمژنو څوک غمخور کلي کښې نشته \n\nماشومان سیپارې نه وائي جومات کښې \nد چنچڼو شور ماشور کلي کښې نشته \n\nمخلوقات ئې په دیدن پسې ړانده شو \nڅوک د قا قام د سترګو تور کلي کښې نشته \n\nد هندوانو غوندې هر خوا ځان ځانلے دے \nخانک مات شولو او شکور کلي کښې نشته \n\nهر يو تن په خپل کندر کښې له يخنۍ مري \nايرې ډېرې دي خو اور کلي کښې نشته \n\nچې عالم ئې راښکودو د ښاريو نه \nاوس هغه د مينې زور کلي کښې \n\nچې د سپينې سپوږمۍ خور کلي کښې  نشته  \nاباسين ئيې هم په کور کلي کښې  نشته"},{"instruction":"زما قام که په قامونو کښې غمے دے","input":"","output":"خو د علم پکښې لږ شانې کمے دے \n\nد اخلاص نه ئې وطن رڼا رڼا دے \nجهالت پرې راخور کہے ماښامے دے"},{"instruction":"په يو چم کښې په ديدن باندې بندېز","input":"","output":"پسرلے او د شرابو نه پرهېز \n\nله ګرېوانه مې د اور بحري خي \nمحبت راله اعصاب کړل رېز مرېز \n\nراوړي نوي پرهرونه هره ورځ \nجانان مې په نصيب شولو نوخبز \n \nلېونتوب مې کړمه خلاص له بربادۍ \nچې د خلقو نه ئې کړمه په ګرېز \n\nدل دوبې مې شول بندونه د برداشت \nاباسین د عشق را خلاص شولو سر تبز"},{"instruction":"د غربت سوې خواني","input":"","output":"لکه زمکه باراني \n\nزما زور زما خواني \nستا په حسن قرباني \n \nدا د ميني خزاني \nزما برخه اسماني \n\nعقل تل په ټپو روند \nعشق رانجه سليماني \n\nدا د سرو كلو موسم \nدا بي کچه ځان خانی \n \nد زړګي سیورے پیتاؤ \nد يو ښكلي ارماني \n\nصوفي كرخي په براق \nمُلا ناست دے پېزواني \n\nدا د ویری نه سجدي\nدا د دب مسلماني  \n\nستا دا حسن ترانې  \nراته يادې زبانی \n\nد دولت هر يو انبار \nنه دے فضل رباني \n\nپه هر طاخ کښې دي پراته  \nستا خطونه پخواني \n\nمحبت څه دےاشنا \nسلطاني ده سلطاني\n\nپېښورکښې ملنګي \nاو په كلي كتبي خاني  \n\nچې پیدا شومه پښتون  \nربه ستا مهرباني\n\nچې ورتلې په اباسين \nاوس کوه پهلواني"},{"instruction":"منتر مې چف کړو چف کړو د وختونو پاړوګان ګورمه","input":"","output":"بیم غږوومه په ټول کلي کښې ماران ګورمه \n\nما د لمبو څادر په ولي په خندا ایښے دے \nزه لېونی کله د مينې سود او زیان ګورمه \n\nد ګل په مينه کښې مې داسې لېونتوب کړے دے \nچې هر ازغي کښې مې تارونه د ګریوان گورمه \n\nزمونږه زړونه لکه تمبل په يو تال غږيږي \nروحونه يو دې هغه ځان ګوري زه ځان ګورمه \n\nد وینو رنګ مې كلابي جامې اغوستې ورته \nزه خپل تخلیق ته په نشه کښې د یزدان ګورمه \n \nد سوداګرو لاس ته لاړې د وختونو واګې \nاوس به په مينه پسې هم چرته دکان ګورمه \n\nزما پټ مخ هډو شته نه چې بغاوت پېژني \nزه لکه زمکه یم په هر لوري آسمان ګورمه \n\nداباسین لارې نيول تشې خبرې نه دي  \nشرع ظاهر ګوري دا ګز او دا مېدان کورمه \n\nپه اباسین کښې خو به راز د کائنات ښکاره شي \nزۀ په یوه قطره کښې زمکه او اسمان گورمه"},{"instruction":"څنګه نظام دی هم مې وژني هم ژوندون راکوي","input":"","output":"هم مې په اور سېزي او هم راله سكون راکوي \n\nدوه جاهلان د یو عالم نه په کنډه درنېږي \nجمهوریت راله د وخت دغه مضمون راكوي"},{"instruction":"حقه خبره ښه په لوړه کوه","input":"","output":"د خپل ضمیر سره ښېګړه کوه \n\nپه داسې خاوره باندې ژوند تېروو \nچې امن غواړې نو جګړه کوه \n\nزه به درځمه که ته نه شي راتلے \nخبردارے خو راته مړه کوه \n \nکه زنانه ئې نو رنګونه ګوره \nکه نارینه ئي جامه خړه کوه \n\nبي د مزاح نه طنز حرام و کنه \nپه زهرو نه وژل په ګوړه کوه \n\nکه فیرنګے ئې نو یو لاس ورکوه \nاو که پښتون ئې ګړه بړه کوه \n\nعبش او عشرت په محلونو غواړه \nمحبتونه په جونگړه کوه \n\nتخلیق په غوټه نیمه شپه کښې کیږي \nخو پاڅېدل په توره خړه کوه"},{"instruction":"که جنگو ،شوه، خانپور که کتیاری ده","input":"","output":"ښکلاګانې ترې راڅاڅي په بهار کښې \n\nمحبت دلی دلی لرو په زړۀ کښې \nسادگان يو وار خطا شو په اظهار کښي \n\nدا د  حُسن پرستی انتها نه ده؟  \nد ګلونو شپول مو وليدۀ په لار کښې؟"},{"instruction":"حالات که راله نه پرېږدي په زړونو کښې پښتو","input":"","output":"زمونږه خو بهيږي په رګونو کښې پښتو \n\nپه ويښه مي احساس او شعور دواړه پښتانه دي \nپه ما خو را سوره ده په خوبونو کښې پښتو"},{"instruction":"سوال به نه کوومه خورم په خاوره مته","input":"","output":"خدایه رزق راکوي له خیله مته \n\nد هنر کالے سنبال ساتم په کور کښې \nنوره هیڅ راسره نشته کتمه وټه \n\nچې د علم په خوږو یم خبر شوے \nد دولت منډه مې پرېښې ده چورلټه \n\nکله کله د اولس په غم کښې زغلم \nکله کله کوزیدی نه شم له كته \n\nدغه خوی راله خپل رب نه دے ر دے راکړے \nچې په غاړه کښې مې پرېوزي د چا پټه \n\nدا شمله مې مدام هسکه لرې خدایه \nچې پښتون دې پېدا کړی یم په خټه \n \nد انسان د محتاجی نه امان غواړم\nلکه سیےچې سړے خوري رزق له چټه\n\nاباسين چې کله خپله لاره پرېښوه \nنو دا سر ورله بیا ووهه په ګټه"},{"instruction":"ځکه هر ځائے کښې عنقا معصومیت دے","input":"","output":"ستا په سترګو کښې بلها معصومیت دے \n\nچې اکثر مې د ګناه په لوري بيائي \nنور څه نه دي خو هم دا معصومیت دے"},{"instruction":"زۀ څومره بدنصیب یم چې د ځان په لوري نه ځم","input":"","output":"په مينه پسې مرم خو د انسان په لوري نه ځم \n\nکلونه راته هم چپه خُله وائي چې څه شو؟ \nله دي غمه اکثر د گلستان په لوري نه ځم \n\nخودي مې داسې شوه چې په اورونو کښې مې نغاړي \nبي سته بي منته د جانان په لوري نه ځم \n\nدا جهل مې په خټه کښې اخښلے دے ملګرو \nد تندې نه که مزم خود باران په لوري نه ځم \n\nافسوس په داسې خلقو کښې پېدا شومه قسمته \nپه زمکه ننوزم د اسمان په لوري نه ځم \n\nچې تا را پیدا کرے اباسین یمه خالقه \nکافر به یم که زه د خپل افغان په لوري نه ځم"},{"instruction":"څوک چې په خپل وجود برداشت لکه مېچنه کوي","input":"","output":"تاریخ به ټول عمر آغاز له هغه تنه کوي \n\nلکه ګلاب چې مې په ډکه خله ستائنه كوي \nستا لېونے ستا د غني سترګو مننه كوي \n\nهغه انسان به د سختی مقابله څه وکړي \nچې د ګياه غوندې طوفان ته څملاستنه کوي \n\nدا د پښتو علمبردار مونږه په کومه بوځي؟ \nد خپل اولس بچے بچے رانه پوښتنه کوي \n\nدا بره ناست خلق څه بره پېدا شوي نه دي \nعالم په پاټکي پاټکي ځي بره ختنه کوي \n\nتاريخ د هغو خلقو نوم چرې هېر کړی نه دی \nڅوک چې د جبر، په سولۍ باندې غندنه کوي \n\nمرگیه ته که تار په تار کړې پښتانۀ ملګري \nيو اباسین به د پښتو د باغ روزنه کوي \n\nد نړۍ امن له څو داسې لېوني پکار دي \nچې اباسين غوندې په اور هم ورختنه کوي"},{"instruction":"زما سره په نه خبره نښلې بيا به څه کړې","input":"","output":"نکریزې دې په ښپو لاسو تړلې بيا به څه کړې \n\nبې وخته مې مړ نه کړې په بی شانه څنه سترګه \nکه زه نه یم نو وایه نازولي بيا به څه کړي؟"},{"instruction":"زه ئې ونيووم له سره چې ته څوک ئي؟","input":"","output":"بيا ئي وويستم له دره چې ته څوک ئې  \n\nهره لاره چې مي ستا طرفته بيائي \nاے زما د سوچ محوره! چې ته څوک ئې؟ \n\nګورې زلفې دې په مخ خورې ورې دي \nپه ورېځو کښې پټ نمره، چې ته څوک ئې؟ \n\nچې مدام دې د ښکلا په خيال کښې ډوب يم \nبې پایاوه ،سمندره چې ته څوک ئي؟ \n\nټول ژوندون دې راله وسو په لمبو کښې \nاے په زړۀ ذهن ،کافره چی ته څوک ئې \n \nپښتونخوا دې د عظمت سندرې وائي \nاباسینه سخنوره چی ته څوک ئې؟"},{"instruction":"نا خبره ووم خفه ووم  په ازل خپل","input":"","output":"په دنیا کښې راته نه ښکارېدو مل خپل \n\nد يو ښکلي د قربت له برکته \nدا جهان راته تمام ښکاري اوس خپل خپل"},{"instruction":"سترګې دې نن په آئینې ستړې کړي","input":"","output":"زلفو بار درله اوږې ستړې کړې \n\nشمعې وژل! دي مناسب نه کنمم   \nکنې په سربلې لمبې ستړې کړې \n\nد کائنات پہتے په ستر او سترګو \nخدايه دې خپل وجود خپل وجود مې ښپې ستړې کړې \n\nشپنغوزې کړي په شومه د م انگازی  \nما درپسې لارې کوڅې ستړې کړې \n \nتاته د خدائ په کور کښې ياد نه شولو \nما ئې په یاد کښې مېخانې ستړې کړې \n\nناوخته کيږي اوس مې پرېږده کنه! \nته ټول عمري دي بهاني ستړې کړې \n\nته خو دریاب ئې څه کمے نه لري  \nتا اباسینه جونې ښې ستړې کړې"},{"instruction":"دا خبره به کووم  په زر کرته","input":"","output":"نه شم زۀ منع کیدی له محبته \n\nپه ازغو باندې ګرېوان راټولوومه \nراته پېښه شوه د ګل د د ګل د نزدیکته \n\nمحبت مي مجبوري ده زۀ انسان یم \nخان به څنګه څنګه خلاصوومه له فطرته \n\nسر مې راوړو په تلي کښې دا دی راغلم \nخبردار يمه د حُسن له قيمته \n\nد مستۍ نه مزده کرمه په پټو کښې \nټوله شپه ژرندې ساتمه له غربته \n\nستا د زلفو خوشبویانې ترېنه خيژي \nدا جامې مې ځکه نه وينځم له بته\n \nزړۀ مې روغ نه دی داسترګې به دې پوه کړې \nلبونو سره دي ناچوي انکته \n\nدومره بار د ښائستونو څنګه يوسي \nنری ملا دي جول كوي له نزاکته \n\nته که سل قسمه خورې زما د نوم نه \nټول رانجه دې بهېدلي دي په ښکته \n\nچئ د غرونو لېونے لېوني شوې اباسینه \nخان دې وویستو له كلي له محلته"},{"instruction":"خدایه بچ مې کړې پښتون له دي فساده","input":"","output":"هسې نه چې پښتونخوا می شي برباده  \n\nدکابل د نظارو مخونه تور تور شول \nد بارودو لوګر خېژي له هېواده"},{"instruction":"بي له مينې ژوند او ژواک","input":"","output":"لكه بئ مالګې خوراک \n\nزما زرة لكه آئین \nد ريا له خیرو پاک \n\nستا رہبار لكه طوطي \nپه خبرو کښې چالاک \n\nزه محتاج د محبت \nجانان څومره مینه ناک \n\nنه خندا زما په وس \nنه ژرا زما په واک  \n\nدا ژوندون دے که بیکار \nلاس و ښپې مې شول متاک \n\nخوشحالي وي او که غم \nدواره کسي مي نمناک \n \nدخيالونو په اس سور \nاباسین ګرځي کاواک"},{"instruction":"د درد سره تړلے محبت دے ځکه خون دے","input":"","output":"د دۀ هم د ښائست هومره قیمت دی ځکه خوږ دے \n\nګلونه او خوشبو را باندې ګران د چا په مخ دي \nد ساز د جانان سره نسبت دی ځکه خور دے \n\nاسمان چې کله وبريښي خندا راپه ياد شي  \nباران خوستا د حسن تلاوت دے ځکه خوږ دے \n\nمرګ خو د جانان غېږې له تله دي خوشحالي ده \nژوندون خو له جانانه عبارت دی ځکه خون دے \n\nجادو نۀ دے د روح د ښائستونو آئینه ده \nکلام کښې مې اثر د معرفت دے ځکه خوب دے \n\nپه ټوله پښتونخوا کښې ډېر خوږ ژبي بلبلان دي \nدا ستا په اباسین کښې صداقت دی ځکه خوږ دے"},{"instruction":"که زما هغسې تاب د د ځیګر ځیگر نشته","input":"","output":"ستا په سترګو کښې هم هغه اثر نشته \n \nزر پرست د زمانی راپسې ګرځی  \nخبر نه دي چې زما سره زر نشته \n\nتا په یو نظر له ځانه سره يوړل \nزړۀ مې کوم دے، هوش مې کوم دے، نظر نشته \n\nکور مې هم لکه د زړۀ غوندې وېجاړ دے \nنړېدلي دېوالونه دي ور نشته \n\nچې زما د سوچ دنيا ئي لېونۍ کړه \nهغه ټولې هنګامې خو بهرنشته \n\nمئینتوب به د د فطرت نه لرې وځي \nبې کودره شو مئين چې کودر نشته \n \nاباسین نه لا څوک تري نه دي تلي   \nشومه پاره خو په خان دي باور نشته"},{"instruction":"زما به څه بدلون په حال کښې راځي","input":"","output":"یار د سپرلي غوندې په کال کښې راځي  \n\nزړۀ کښې بې تا نه بل څوک نه ساتمه \nکنې ډېر ښکلي په خيال کښې راځي \n\nپه هرحالت کښې زړګے جمع لره \nمینه هم نه غواړم په سوال کښې راځي \n\nملګرو ما حاتم طائي وګنئ  \nکه محبت چرې په مال کښې راځي \n\nدا رڼاګانې دې په مخ کمی دى \nدا تيارې ټولې ستا په خال کښې راځي \n\nموسمه نورې غرغنډی بلی کړه \nپه ما مئین به په حال کښې راځي \n\nداسې تالي وهي په لاره چې ځي  \nلكه چې خوا له مې په ټال کښې راځي \n\nکه اباسین کښي غورځنګونه ګوري \nپه پسرلي او پشکال کښی راخی"},{"instruction":"هر څوک زما غوندې ساده نه وي چې زيار وباسي","input":"","output":"حلق پښتو مُښتو په تندر ولي کار وباسي \n \nدا استحصال دے د پردو که بي حسي ده زمونږ \nڅه چل خو شته دی چې توبې مو هر سالار وباسي \n\nدوئ هر منزل ته په لنډو د رسېدو قائل دي \nپښتانه ځکه په سمسور پتي کښې لار وباسي \n\nد داسې باغ به اخر څوک وي چې پالنه وکړي \nچې ترې مالیان پخپله بوتي مېوه دار وباسي \n \nدا چې په ځائے د محبت په زر او زور پسې ځي \nد وخت د پوزې نه به څوک دغه مهار وباسي \n\nسكنيه وروره د شين سترګي په ښپو مه پرېوزه \nلالا اہتیم هرې غوټۍ نه د کوکنار وباسي \n\nچی به درخو د پښتونخوا ورته بلۍ ساتله \nآدم لګیا دے د رباب نه هغه تار وباسي \n\nمحموده چرته ئې لږ راشه ننداره خو وکړه \nایاز دې ګوره تېرې کريکې په بازار وباسي \n\nيقين مي نه شي که بل څوک دغه معيار ومومي \nچې خپل وطن له کومه وينه قلمکار وباسي \n\nیاران خو پرېږده دشمنان ئې هم په ځان مئین کړه \nستا اباسین خلق په دې جرم له ښار وباسي"},{"instruction":"احساس راله وبریا په انګارونو غورځوي","input":"","output":"يو حُسن دے ما له ګړنګونو غورځوي \n\nشاید چې د مازغو نه ئي پېريان راکوزوي \nدا ځنې ځنې خلق په سرونو غورځوي"},{"instruction":"ته په زمکه قدم نه ږدې په هوا ځي","input":"","output":"ما په لاره مزل خوښ کړلو یواځې \n\nنه پوهېږم چې وږمه ئې که نغمه ئي  \nچی ګوګل ته مي د سترګو نه به غلا ځي \n\nانتظار کښې دې د کال هومره شپه وخورم \nته د پرخې غوندې تښتې په سبا ځې \n\nلازمي به پښتونخوا غوره کوومه \nکه د مرګ نه پس چا ووئیل چې بيا ځي؟ \n \nحوصلې مې ټولې بند په بند ماتيږي \nزما زغمه جوړې نن خو په رښتا ځې \n\nکه مردارې خورې کارغان ملګري ډېر دي \nپه حلال پسی به باز غوندې تنها ځي \n\nد سپوږمۍ په شپه اسمان ته لمغړې کړي \nاباسين له  به ستورو په رڼا ځې"},{"instruction":"د انا په سولی ځانګمه یه دار يم","input":"","output":"د خپل ذات په دشمنی کښي گرفتار یم \n \nگلشنونه مي له زړه سره سيالي کړي \nستا د حسن د سپرلي نه لاله زار یم  \n \nد تقديرنه کیله نه کوومه خدایه \nدا کمرې خورم په دې چې مېوه دار یم \n\nمحبت زما د عمر سره سم دے \nد رېدي غوندې د  ځتئ نه بیمار یم \n\nهسې ډوب يم د ژوندون په کشالو کښې \nخو د مینې محبت کار ته وزګار یم \n \nاباسین  له گلبدن راځي پخپله  \nپه والله که د پی مخو منت باریم"},{"instruction":"شینکے د زمکې نه باران زېږوي","input":"","output":"انقلابونه فنکاران زېږوي \n\nپه پښتنو کښې د سړو سړي دي \nپه هرقدم قهرمانان زېږوي"},{"instruction":"ستا چې د غربت نه په ځوانۍ اور لګېدلے دے","input":"","output":"داسې راته ښکاري په سپوږمۍ اور لګېدلے دے \n\nنمر د ستمونو به نور څومره را ټيتيږي لا \nخدایه د انسان په ککری اور لګېدلے دے \n\nربه زما کور سوزي خو کله مې بچ وساتې \nوینې به زما د کور بلی اور لګېدلے دے \n\nمونږه محبت هغې مقام ته رسولے دے \nچرته چې د کرکې په خانۍ اور لګېدلے دے \n\nمونږ په نغري کښې اور غوښتلو په تالي کښې نۀ \nخلقو ته د لاسو په نوری اور لګېدلے دے \n\nهر سړے د ترهنده هوسۍ غوندې په تېښته دے \nراشه کنه وګوره نړی اور لګېدلے دے \n\nمونه به دورانه خپل سبا ته اخر څه وايو \nسوزي د چمن غوټۍ غوټۍ اور لګېدلے دے \n\nداسې دهقانان يو چې په په وينو اوبه خور فصل \nدرمن ته راټول شو په دلی اور لګېدلے دے \n\nاوس د اباسين چپې چپې ته محتاجی کوه \nوينمه په شونډو دې سلګی اور لګېدلے دے"},{"instruction":"څلور قونجه دنیا کښې په ما ګرانه ده دا زمکه","input":"","output":"دا ځکه چې سلطانو کښې سلطانه ده دا زمکه \n\nزمونږه د تړون مزي اومه نه دي پاخه دي \nزۀ يمه د دې زمکې دې زمکې نه له ما نه ده دا زمکه \n\nدا هم ده چې بې شمېره ملغلرې لري تل كښې \nدا نه ده چې په تله کښې ارزانه ده دا زمکه \n\nدا سازو ته سازونه دي ګلرنګو ته وږمه ده \nچې وران ګوري په هغو باندې ورانه ده دا زمکه \n\nتيارې که له هر لوري راخورې شي تر وږمے شي \nد میاندو په دعا باندې روښانه ده دا زمکه \n\nدا خاوره زېرول به هسې خان زهيرول وي \nپه ټولو روحاني خويونو خانه ده دا زمکه \n\nرسا له ،سکندره له اورنګه تر فرنگه \nپياوړې په تاريخ کښې را روانه ده دا زمکه \n\nزۀ هسې په شمله کښې د غانټول ګلونه نه \nراغلې مې بابا ته د بابا نه ده دا زمکه \n\nسپوږمۍ او ستوري څه کړې چې دا نمر به ورله راوړم \nزړګي ته رانزدې مې له جانانه ده دا زمکه \n\nتاریخ په دې ګواه دی د چا ور خته پرې نه نه شي \nساتلې فرښتو تل له اسمانه ده دا زمکه \n\nهر خوکه په ظاهره بې زبانه ده دا زمکه \nمدام د اباسین غوندې کويانه ده دا زمکه"},{"instruction":"کل که ډېر حسین دے د بورا سره ځواني ده","input":"","output":"ستا سره که حُسن دے زما سره خوانی ده \n\nهیڅ په سترګو نه وینو هر لوري ته تیاره ده \nمخ مو د حالاتو د بلا سره ځواني ده"},{"instruction":"دا څه د غرغنډو په رنګې شور دی په سينه کښ کښې","input":"","output":"دا زړه دی که څټکور مې د اور دی په سينه کښې \n\nرما پرهر پرهر ځوانۍ ته وخاندي او وائي \nپه شونډو کښې مې پهې او ټکور دے په سينه کښې \n\nټول ښکلي داسې نه دي دا به ستا منافقت وي \nپه رنګ ئې لکه حوره زړۀ دې تور دے په سينه کښې \n\nازغني ستا د یادونو مې بېدار ساتي ښخېږي \nكلبن د ارمانونو مې سمسور دے په سينه کښي \n \nملا زۀ بت شکن یم خو سجدې ته مې راکاږي \nکافر مي درنه نه کړي يو انځور دے په سینه کښي \n \nويرېږم چې د تلو سره ئې ساه ملګرې نه شي \nتر اوسه مې د هغې سلګۍ کور دی په سينه کښې \n\nیاران خو دې ياران دي چې ماران هم غاړې باسي \nداستا خو اباسینه بلها زور دے په سينه کښې"},{"instruction":"ټول جهان په زلفو کښې راګېر کړه چې اودۀ شي","input":"","output":"بس دی ی اسرافیله غږ دې تېر کړه چې اودۀ شي \n\nته دې د بچو تړتقې اورې مورې زمکې؟ \nنوره ترېنه غېږه را چاپېره کړه چې اودۀ شي"},{"instruction":"کوم سړے چې د نفرت په زنځير ښکېل شي","input":"","output":"ژوند هغه ته په مثال لکه د جېل شي \n\nپه زړګي باندې ئې څنګه پاتې مېل شي \nستا لاسونه چې ئې غاړه کښې امېل شي \n\nستا نامه به ترېنه خېژي په شپېلي کښې \nکه هډونه مې د وخت په خلۀ کښې شپېل شي \n\nنشې داسې د ځوانۍ نه چاپېريږي \nلکه ګل د سرو لمبو غېږي ته ګېل شي \n\nزړه او ذهن ته حېران یم د مودو نه \nلکه دوه وروڼه په يو کاله کښې بېل شي \n\nچې د سر ویره لرې سردار به نه شي \nسر چې کېږدي په تلي کښې نو سر خېل شي \n\nانسانانو ته چې لارد مينې ښائي  \nاباسين دي هم  د هغې ډیوې تېل"},{"instruction":"امن وږمه د ګلاب جنګ د سور اور په شان وي","input":"","output":"قامونه ريبي ،نفاق لکه د لور په شان وي \n\nد محبت د خُلې نه داسې اواز راخيژي \nخاوره د مور په شان وي، وطن د کور په شان وي"},{"instruction":"زړۀ چې مات شي نو بيا څه شي ته محتاج وي","input":"","output":"د چور شوې آئيني به څه علاج وي \n\nخدایه ما په محبت کښې لېونے کړې \nبي  جنونه به د مينې څه معراج وي \n\nنور به څه وکړي فکرونه به مې شور کړي \nکه د وخت د خاموشی دغه مزاج وي \n \nزه ژړېږمه او خلق راته خاندي \nد دي كلي به هم دغسې رواج وي \n\nدا دشتونه په خلوص باندي ماړه کړه \nاباسینه په وطن کښې به دې راج وي"},{"instruction":"د جانان ځکه هر نظر کور دے","input":"","output":"زما په سترګو کښې نمر کور دے \n\nد پینزېبونو نه دې زړۀ صبر کړه \nزما رسا د غره په سر کور دے \n\nستا ټولې ګوتې د کالو کالو نه نه ډکې \nمنګول دي نه ده د زرگر کور دے \n\nاوړے مې تل په دیر او سوات تېريږي \nزما په ژمي پېښور كور دے \n\nچې ترینه سر څوک سلامت نه شي وړے \nد جولاكي که جادوگر کور دے \n\nلکه گهری په خپل مدار کښې ګرځم \nزما د ټول عمرسفر کور دے \n\nچې ترې د د اوښکو سېلابونه راځي \nزما کوګل د سمندر کور دے \n\nلکه غوټۍ دے په مینځ تق چاودلے \nزما د زړه پرهر پرهر کور دے \n \nچې په نامه د پښتونخوا ياديږي \nد اباسین په هر هر ډګر کور دے"},{"instruction":"زه د خپل احساس سیلو زپلے زیر ووم","input":"","output":"مينې داسې را ژوندی کړم لکه مړ ووم \n\nمحبت لکه هیره خراش تراش کړم \nزه که هر څو غرڅنے ووم شاړ شبر ووم"},{"instruction":"ما له د حُسن د سپرلي نه انتخاب راکړه","input":"","output":"یوه شپېلۍ راکړه او بل راله رباب راکړه \n\nواعظه ته پرې په دلو دلو عذاب راکړه \nساقي خراب شومه يو دوه ګوټه شراب راکړه \n\nاوس د یادونو د موسم له سورانگاره راغلم  \nلږ غوندې ځائے راله په سیوري د نقاب راکړه \n\nد كلي خلق راته ټول په تماشه ولاړ دي \nسُور لازمي نۀ دے خو پاڅه يو ګلاب راکړه \n\nد سپرلي شپه ده قلارے دے، د سپوږمۍ رڼا ده \nنن به ئې لولمه د يار د مخ کتاب راکړه \n\nشکر گذار یمه په دومره بې پایاوه مینه \nد دغې دغي اباسین زغملو تاب راکړه"},{"instruction":"ډېر که وينځي سروکے","input":"","output":"رقیب قجير دے ټوکے \n\nژوند مې ریښې ریښې دے \nسم لكه زور زړوکے \n\nیار کېمل خېل په خوئ کښې \nزۀ د شینگری وړوکے \n\nپه خوب کښې ما تښنوي \nد چا رېښمين ختو کے \n\nپه اوکو بار  کرخووم \nتل د گناه پندوکے \n\nدا د جانان وروزه ده \nکه ته  کوچنے لروکے\n\nزه په سپلمۍ کښې کبين \nته دئ حلوا هډوکے \n\nکه دي غاښونه برېښي \nهمیشه خوره تروكے \n\nزه اباسین د پښتو  \nته د باران ډنډوکے"},{"instruction":"څه داسې د خلوص سيلۍ را الوځي چاپېره","input":"","output":"ما ولیده په لارو کښې دشتونه ګلزارونه \n\nد مینی او خلوص نه ډکه پکه ناسته پاسته \nخبرې ئې وږمې نولي او زړونه ګلزارونه \n\nد کوئتې د ښکلا به درته کومه کومه وایم \nپه هر طرف چې ګورې منظرونه ګلزارونه \n\nتر اوسه سیاست را یوځائي نه کړو هائے افسوس دے \nادب به مو يو موټی کړي ذهنونه ګلزارونه \n\nد لر، بر او د سوېل نه کړه دا تورې کرښې ورانې \nاے ربه پښتونخوا کړې ګلزارونه ګلزارونه"},{"instruction":"انگور سره ياري ده که د بنګ سره ياري ده","input":"","output":"د مستو خو د ژوند د هر یو رنګ سره ياري ده \n\nبورا په تورو شونډو د ګلونو بوسې اخلي  \nد شمعې چې په ډاګه د پتنګ سره ياري ده \n\nگلاب چې په چمن کښې و از ګرېوان خاندي بلبل ته \nد حسن د بادشاه چې د ملنگ سره ياري ده \n\nدا ځکه کور او کور او پېښور درې واړه يو دي \nزما د باباګانو د اورنګ سره ياري ده \n\nجبين له غواړي ستوري او سپوږمۍ د غاړې هار له \nزما د يوه داسې شوخ و شنگ سره ياري ده \n\nګلونه مړاوي کيږي د پښتو په ګل دره کښې \nستا څنګه اباسینه د غورځنګ سره ياري ده \n\nته ای د پښتنو پښتونه خدایه را مدد شي \nد ژوند په اباسین کښی مو نهنگ سره ياري ده"},{"instruction":"څوک چې زهر ګام په ګام د خپل مزل خوري","input":"","output":"دے به قند د محبت له کوره تل خوري \n\nاصیلان په محبت باندي پوهيرئ \nکمینه خلق دخپلې لاري مل خوري \n\nزما قام د جهالت نه په امان کړې \nيو بڅرے په میلونو لوئے ځنګل خوري \n\nسیل چنچنې زمري څرمن وکاږي \nدا جونګړه به یو ځل دغه محل خوري \n\nڅوک چې تشه ککرۍ لکه حباب وړي \nد نرۍ سيلۍ څپېړې په ګوګل خوري \n\nچې مدام له د غفلت په خوب اودۀ وي \nډمامه غوندې په سر باندې وهل خوري \n\nاے زما د پښتنې مسلک يارانو \nسمسور باغ راله په توره خُله مغل خوري \n\nرهبرانو راله قام داسې تالا کرو \nلكه ونه چې خپل لاندې چاپېرچل خوري \n\nدشمنان به اباسین کښي لاهو كيږي \nمینه وال به شيريني ستا د غزل خوري"},{"instruction":"د ځیګر واړه پرهرونـــه مــــې رايـــاد کـــړي راته","input":"","output":"څوک چې دمينې دوه لفظونه هم ارشاد کړي راته \n\nچې د هوا په چپو مستې ښاپېرۍ را درومي \nد دي اولس بچے بچے به مي برباد کړی راته"},{"instruction":"ته راشه ورته ګوره په کوم حال دي پښتانه","input":"","output":"په خپله بربادۍ باندې خوشحال دي پښتانه \n\nمدام د جهالت په اور کښې سوزي لېوني \nهر څو که په غېرت کښې بې مثال دي پښتانه \n\nزور کوي لوندې ته ئې وچې ته راکاږي \nوالله چئ زړۀ مې وچوي د کمال دي پښتانه \n\nیووالے اتفاق اتفاق ورسره نشته هائے افسوس \nد مچ مېږو نه زیات که آل په آل دي پښتانه \n\nخپلو کښې د شګو غوندې نه را یو ځائي کيږي \nرایو دشمن ته چې را يو شي نو دېوال دي پښتانه \n\nپه پټو سترګو ځان په اباسين لاهو کوي \nنبي شکه چی د غرونو په مثال دي پښتانه"},{"instruction":"مخ راڅرګند کړه د پردې نه ووخه","input":"","output":"اظهاره نن خو مې خلې نه ووځه \n\nمونږه د عقل فلسفي نه منو \nد  لېونو د ښاريې نه ووځه \n \nسرو ته پرېږده د سرو خبري \nپښتنې پاڅه د حجري نه ووځه \n\nغوښتل د مينې په مذهب کښې نشته \nد عاشقانو د پرې نه ووځه \n\nولې زما نشه کښې خار اچوي؟ \nبدمسته خه د مېکدې نه ووځه \n\nزړۀ کندر دې راله کند کپر کړو \nسلکی ظالمي د سينې نه ووځه \n\nزه به دي هاله لامبوزن و منم \nد اباسین د دې چپې نه ووځه"},{"instruction":"مدام چې توره په مرۍ د هر یو یار راکاږي","input":"","output":"چې داسې خلق خو، سړی په سر د دار راکاږي \n \nحالات زما د لېونتوب امتحانونه اخلي \nزما د ګوتو نه تصویر زما د یار راکاږي \n\nهغه به څه د احساساتو نزاکت پېژني \nدا خپل ضمير چې لېتي پهتي په بازار راکاږي \n\nزما له خُلې به ژبه ورې لمبې نه را اوځي؟ \nچې زمانه راله احساس په سور انګار راکاږي \n\nچرته يو نيم پکښې د قام په زړۀ کښې ځائے ومومي \nګنې په لاسو باندې کرښې هر فنکار راکاږي \n \nنور به څه وکړي خو لږ نور به مې هم وځلوي \nلکه زرګر مې په هډونو تپه کار راکاږي \n\nخلق ئي څه رنګه دعوي د ولايت ومني \nدغه چې ټنډه په درشل د هر دربار راکاږي \n \nد خپل مقام د تعین په معنه نه پوهېږي \nد اباسین په مخ چې کرښې كوم هوښیار راکاږي"},{"instruction":"چې صحرا ګانو ته دې وويستمه","input":"","output":"وحشته اوس راله څه لار پېدا کړه \n\nساقي ستا جام راباندې نه چلیږي \nچرته تصویر زما د یار پېدا کړه"},{"instruction":"دې خپل ،سوچه سپېځلې سپین، ساده، نیت سوی یمه","input":"","output":"خلق نفرت سوزوي زۀ محبت سوے یمه \n\nکړمه خوږو خوږو خوږو یارانو لہونے سپېلنے \nزه د زیبا زیبا کلونو نگهت سوے يمه  \n\nمئين مي ځکه اوس ايرې د زړۀ په پيڅکو کښې وړي \nچې د لمبه لمبه ښائست عبادت سوے یمه \n\nچې د حالاتو غرغنډې رانه چاپېره چورلي \nلکه څتکورے د هر لور نه غربت سوے یمه \n\nکه ستا په سر باندې منګ زما په سر چاتۍ ده \nته مي ستي کړلې خو زه هم ثابت سوی یمه \n \nتل د حالاتو لوغړنو سترګو نه یم سوے \nد خپل غندل غندل احساس نزاکت سون يمه \n\nپه ما کښې خپله هم لمبه لمبه ځواني پرته ده \nلکه ګوګړ په معمولي حرارت سوے يمه \n\nملګري وائي چې اوبه د اباسين بليږي \nزه که چینار ووم خو د سروې قامت سوى يمه"},{"instruction":"زړۀ به مې صبر شي د خپلې خلې نه لاړه راکړه","input":"","output":"په دومره اوږد سفر ځې نو لږه غاړه راکړه \n\nڅوک چې نفرت کړي نفرتونه په هغو پېرزو کړه \nربه د مینې نعمتونه ماله واړه راکړه"},{"instruction":"ماته زما په حواله سره خبرې وکړه","input":"","output":"کنئ د پورې دېواله سره خبرې وکړه \n\nبیا دې اولس ته د پښتو پښتو وعظونه کوه \nاول دې ورشه د کاله سره خبرې وکړه"},{"instruction":"ګل به وي نسيم به وي دلبر به وي","input":"","output":"زۀ چې ويلي کېږم ويلي كېږم نو سحر به وي \n\nپام کوه جانان د یو نه زيات نه شي \nزړه به دې کعبه نه وي مندر به وي \n\nسرئې د تنې د تنې نه جا بېل کړے دے \nچرته څوک ولی با سخنور به وي \n\nڅوک چې د هنر کال په کور لري \nسوال نه پیدا کیږي چې نطر به وي \n \nدومره نزدیکت مي بي بي وفا نه کړي \nیاد به دي خفه وي مرور به وي \n\nسر تندے چې نه لګي د ښكلي يار \nخدائے زده چې ازار دے که نظر به وي \n \nشعر د وږمې غوندې بې واكه وي \nيا د اباسين غوندې ژور به وي"},{"instruction":"زما په زړۀ باندې تصویر د یار وخکلے پروت دے","input":"","output":"لکه د سرو ګلو د باغ به مينځ کښې څل پروت دے \n\nکه را بیدار شو نو دنیا به ترېنه خوب ونه کړي \nد مينې درد مې په سينه کښې خوبولے پروت دے  \n \nدا د شړشمو په اډۍ کښې د غانټول ګلونه \nکه نه شلېدلې لوپټه کښې چرته ښکلي پروت دے \n\nدا خو خو په ما باندې قسمت مهرباني کړې ده \nګنئ د دوه سترګو لیدو ته دې ټول کلی پروت دے \n\nپه اباسین به الله داسې ورځې نه راولي \nچې پسرلے دے په وطن کښے او دے غلے پروت دے"},{"instruction":"چې ضمير لاړ شي د زرو په بدلون کښې","input":"","output":"خدایه داسې راته مۀ ښایه ژوندون کښې \n\nصداقت ورته عطا دا مرتبه کړه \nنوره هیڅ هم خوبي نه وه په مجنون کښې \n\nڅنگ به ځائے د قام په سترګو کښې نۀ مومم \nچې قلم چوکه کووم په ځيګر خون کښې"},{"instruction":"ستا د زلفو ول مې زړۀ نه زړۀ نه داسې تاؤ شو","input":"","output":"څو ځايه ليكي ليكې شو ناؤ ناؤ شو \n\nاوس د خپل غرور په تیږه باندې ټینګ شه \nاباسین در نه چاپېره تاؤ راتاؤ شو"},{"instruction":"چې انجام به انجام به څه وي دا خو لا آغاز دے","input":"","output":"خپل سپېځلے لېونتوب زما أستازدے \n\nپه پردو دننه سترگی غړوومه   \nهر یو راز وینم چې ښکلے ښکلی مې همراز دے \n\nچئ په کومه کښې اوس در راباندې وشه \nهم هغې ونې ته بیرته پرواز دے \n \nيا سر غواړمه یا سَر قربانوومه \nمحبت کښې زما دغه یو انداز دے \n\nهیڅ اثر پری اباسین د اوښکو نه کا \nد قاتل جانان زړګی له کوټو ساز دے"},{"instruction":"سور تاړاق دے چې په هر يو لوري ګرځم","input":"","output":"اوس د خپل وجود په سيوري سيوري ګرځم \n\nد سپوږمۍ په شپه ترې هسې ځان خفه کړم \nچې پېنزېب راپسې شاته شوري ګرځم \n\nراښکاره شه چې د خلقو نام بدل شي \nپه کوڅه کښې راته خلق خوري ګرځم \n \nپه سور هاړ کښې لوڅې ښپې په سرۀ غرمه کښې \nستا د مينې لېونتوب مې زوري ګرځم \n\nاباسینه په لمنه مي داغ نشته \nد هرځوا نه تهمتونه اوري ګرځم"},{"instruction":"داسې  مي ژوندون لمبه لمبه لمبه سوزي","input":"","output":"څرنگ چې په په دشتو کښي واښه سوزي \n\nتول عمر پردو غمونو وخوړم \nخدائیګو که په ځان باندې مې زړۀ سوزي \n\nاور د محلونو ته را اوري چې  \nدئ کښي به زما جونګړه نه سوزي؟ \n\nکوره  د شين سترګو نظر ماتي له \nلر دي او که بر دي پښتانۀ سوزي \n\nخیر که اباسین دیر غرغنډه کړلو  \nعمر له په وچو کښې لواندۀ سوزي"},{"instruction":"په وړاندې لاړمه وختونو کله بیرته ځمه","input":"","output":"اورونه بل دي په اورونو کښې به چرته ځمه \n \nپه یو حالت کښې بې منزله قدم نه اخلمه\nپه هره لار چې مې بوځې خو سمندر ته ځمه \n\nزه خنجر نه يمه چې نوي پرهرونه کنم \nهغه دارو يمه چې غېږې د پرهر ته ځمه \n\nعظيمه خدایه په تش لاس جنګ کښې بری غواړمه \nغشي لينده راسره نشته دے سنګر ته ځمه \n\nته د هوس تندې وهلے ئې سايې لټوې \nزه د احساس واورو زیلی یمه نمر ته ځمه \n\nچرته چې خلق په کلونو يو بل نه شي لیدے \nموري دعا راته کوه زه پېښور ته ځمه \n\nبي اباسینه رانه بله لاره نه ښکاريږي \nکه ملاکنډ ته را تا وبرم که خېبر ته ځمه"},{"instruction":"ګل ئې ګڼمه گلستان خو نه دے","input":"","output":"یاره تصویر دې ستا په شان خونۀ دے \n\nزړګی مې هسې بې موسمه یخ شو  \nسترګې مې وکوره باران خو نۀ دے \n\nوي به زما خو پرې اختیار نه لرم \nدا زما ځان څۀ زما ځان خونۀ دے \n\nپه جهنم کښې هم تېريږي ژوندون \nد چا په یاد کښې دومره ګران خو نۀ دے  \n \nجمهوریت که ډیر ډېر ساهو نظام دے \nزما د فکر ترجمان خو نه دے \n \nچې گناه پیژنم بیا هم کورمه \nدا زه پخپله یم شیطان خونۀ دے \n\nد غليمانو هسې ښيي رپيږي \nيو اباسین دے څه کاروان خو نه دے"},{"instruction":"لپې لپې زهر خورمه لا ژوندی یم","input":"","output":"راشه راشه د یار غمه لا ژوندی یم \n\nځان یوازې نه پرېږدمه لا ژوندی یم \nته به ځي رانه په کومه لا ژوندی یم \n\nاے د کاڼي جوړ صنمه لا ژوندے یم \nکه راتلے شي دوه قدمه لا ژوندی یم \n\nاے محبوبې هسې مه وار خطا کېږه \nمړ دې نه یم له ستمه لا ژوندی یم  \n\nتیارېږم د منزل په لوري زغل ته \nهسې پروت يمه بي دمه لا ژوندی یم \n\nخبردار شومه د مينې د انجام نه \nپه خندا به دار له ځمه لا ژوندی یم \n\nسور انگار يمه وړومبي محبت ووې \nپه ایرو دننه يمه لا ژوندے یم \n\nاباسین د غرغنډو دپاره مرگ دے \nد حالاتو جهنمه لا ژوندے یم"},{"instruction":"د زړۀ په غرۀ کښې مې چينې د محبت رازيږي","input":"","output":"په مخلوقاتو مې د مور په شانې زړۀ خوږيږي \n\nد کائنات ذره ذره کښې زرخېزي دومره ده \nپه يو سپق کښې په زرګونو زنده سر وسیږي"},{"instruction":"نازونهو نرم خو نازنینه غواړم","input":"","output":"د مينې وږی یمه مینه مینه غواړم \n\nد تضاداتو نه خوندونه اخلم \nغیره توده او شپه واورینه غواړم \n\nد مرګ د تور كومي نه نه وېرېږم \nخو د ژوندون قیصه رنګینه غواړم \n\nچې ټول ذهنونه رڼاګاني تولي \nدنيا دي دا رنګې حسینه غواړم \n \nکه مي د مرګ نه محبت ژوندی شي \nزندگی نوره هم سنګینه غواړم \n\nتُوره ټوپک راسره خپل پراته دي \nیو بنکلے اس سرة د زبنه غواړم \n\nچې دې د تورو زلفو تور اخلمه \nد زړه خبره به دې سپينه غواړم \n\nد خوشحالۍ نه مې زړګی ونه چوي \nمحبت چغې کړې چې وينه غواړم \n\nد دریابی جانان به څه وايمه \nلكه اونية له اباسینه غواړم"},{"instruction":"لوټ ئې کړمه نور زما نه څه غواړي","input":"","output":"ستا د سترګو تور زما نه څه غواړي \n\nما پسې هر لور ته سترګې اړوي \nستا زرین انځور زما نه څه غواړي \n\nژوند راته د زهرو نه تریخ شوے دے \nوژني مي په زور زما نه څه غواړي"},{"instruction":"ستا د کور خوا له ځکه هر قدم ځي","input":"","output":"دا دستور دے چې په ګل پسې موسم ځي \n\nد زړۀ راج دے په همه و اندامونو \nچې بادشاه چرته کښې ځي اولس به هم ځي \n\nدي له ژاړمه چې سترګې راله ښکل کړي \nستا د شونډو نه زما د شونډو نم ځي \n\nد ښائست پیری می ناست دی په ګوګل کښي \nنه په دود ځي دا بلا او نه په دم ځي \n\nپه پردو لارو قدم په عمر نه ږدي \nاباسین په خپله لاره باندي سم ځي"},{"instruction":"ما له دې ژوند لکه مزدور غوندې نیمګړی راکړو","input":"","output":"یو تبرګ دې راکړو بل دې راله پرے راکړو \n\nد زمري زړۀ دې راکړو سترګې دې د باز راکړلې \nبل دي جانان راله هوسۍ غوندې ویر زړے راکړو \n\nوچ خو لا وچ دي چې په وچو کښې لواندۀ هم سېزي \nځيته مې نه ده سم تنور دې لمبه کړے راکړو \n\nبي شانه ،حُسن ټنګ ټکور او شرابونه وېریا \nبيا خو مې پرېږده چې دا زړۀ دې ميرات مړے راکړو \n\nد ځان ځانۍ له سپېره رنځه دې بچ و ساتلم \nشکر گذاریم طبیعت چې دې ځانگړے راکړو"},{"instruction":"دا بدرنګي به د دنیا نه ښائستونه سيزي","input":"","output":"داسې لمبې راپورته شوې چې ګلونه سېزي \n\nزما بچې د خپل ماحول نه زده کړه داسې کوي \nروپۍ سنبال ساتي په کور کښې کتابونه سېزي \n\nد هغو خلقو نه د خلقو سترګې څنګ نه سوزي \nڅوک چې د وخت په تناره باندې ځانونه سېزي \n\nد ابی مرگ پریږده که دغه عزرائیل بلد شو \nنن ئې حجرې وسوې سبا به جوماتونه سبزي \n\nهغه اولس ته داستانونه د داستانونه د تاریخ وایمه \nڅوک چې د خپلو باباګانو تصویرونه سبزي"},{"instruction":"که مي ته وباسې زه به راحم بيرته","input":"","output":"ما د خپل زړګي نه مه بوخه بهرته \n\nکه ئې نه لولمه بیا گناهکار برم \nد ښائست کتاب دې ایښي راته بیرته \n\nد خوبونو نه مې چرې وتے نه شې  \nستا تصویر مې لګېدلي د کټ ته \n\nچې د د چنو اوازونه مې څوک نه اوري \nچې زړګی مې ډک شي وخېژمه غر ته \n\nد موجونو غورځنګونو اباسین یم \nپرخه نه يمه چې وچ به شمه نمر ته"},{"instruction":"خیل د  عقیدې کلے ودان لرم","input":"","output":"زه په محبت باندې باندې ایمان لرم \n\nزه به خپله مینه کښې اخته يمه \nزمکه ،لرم کر ،لرم باران لرم \n \nیم که په جونګړه کښې بادشاه یمه \nځانله يو دوه درې لوېشي اسمان لرم \n\nهیڅ دشمنانو حاجت نشته دے \nدا دشمني لږه ده چې ځان لرم؟ \n\nخلق زما حق خبري  نه منئ \nڅه په ملنګۍ کښي دشمنان لرم  \n\nیو د سمندر خوندی در کے نرم \nبل د اباسین غوندې جانان لرم"},{"instruction":"محبت کول که هر څومره اسان دي","input":"","output":"د دې عقل سره ژوند تېرول ګران دي \n\nيو خاورین وجود لرمه گناهکار یم  \nخو په سر کښې مې خيالونه د اسمان دي \n\nدوئ چې څه کوي د دې علاج بۀ څۀ وي \nخدایه دا دي هغه ښکلي انسانان دي \n \nستا تصویر زما په وینو مکمل شو \nاوس زما په مړاوو سترګو پورې خاندي \n\nدرنده ؤ کښې زمرے، مرغو کښې باز دے \nپښتانه د انسانانو با چایان دي \n\nدا دي ټول د اباسين غاړې ته ناست دي \nکه حسين دي، که مئین که رقیبان دي"},{"instruction":"ستاد نزدیکت ضرورت ډېر محسوسووم","input":"","output":"اوس د محبت ضرورت ډېر محسوسووم \n\nگورم چی د خپل زړه په دنیا کښی هنگامی \nدلته د قیامت ضرورت ډېر محسوسووم"},{"instruction":"څومره ساه و خکلی ناست یو","input":"","output":"دواړه غلي غلي ناست يو \n\nدكي سترگي وچی شونډې \nپه ګودر د کلی ناست يو  \n\nد سپوږمۍ په ماسخوتن کښې \nارمان په څلي ناست يو \n\nتول مئين خیرن خيرن دي \nمونږه سپین سپېځلي ناست يو \n\nد يو بل سترګو سترګو ته كورو \nشوګيرو وهلي ناست يو \n\nدالفت په جواری کښې \nلکه داؤ بائيللي ناست يو \n\nخوشبوئي ده موسيقي ده   \nخدائزده چرته تلي ناست یو \n\nویر جهان دي خُلې ورکړي  \nمونږه خُله ګنډلي ناست يو \n \nجدائي راته ياديږي \nځکه زیر زبېښلي ناست يو \n\nاباسین چپی چپې ده  \nورته ښکلي ښکلي ناست يو"},{"instruction":"چار چاپېره په ماحول کښې څومره زور دے","input":"","output":"وايه وايه ستا خبرې ته مي غوږ دے \n\nمحبت راسره ډېر دے لويه خدايه \nخو دا عمر د الفت دپاره لن دے"},{"instruction":"په ژوند کښې هغه وخت د کار شي سړے","input":"","output":"د بنیادمو چې پکار شي سرے \n\nخوبي نئ څه ده چی میوه نه لري \nڅه که یه قد باندي چينار شي سړے  \n\nچې  د وطن په نامه سر نه شيندي \nد دئ نه ښه ده چې مردار شي سرے \n\nد دومره حسن سره دومره مینه؟ \nزړګے مې غواړي چې در زار شي سړے \n\nد خلي خبري وي د خلي  خبري \nسرے هغه چې په کردار شي سرے\n\nهغه به څه رنگي کودر ته رسي \nچې اباسین ته ور گذار شي سرے"},{"instruction":"پتنګ د ځان پېژندګلۍ له په لمبو پسی ځي","input":"","output":"رڼا تېره توره په لاس کښې په تیارو پسې ځي \n\nڅوک چې لاسونه تپوي او قدمونه اخلي \nزما اولس په پټو سترګو په هغو پسې ځي \n\nملګرو کرښه به راکاږو سپیناوی به کوو \nچې په کُرسو پسې څوک ځي که په پښتو پسې ځي \n\nهغه سری به خامخا چرته لېوان ماتوي \nڅوک چې د غرونو په طرف په لېونو پسې ځي \n\nچا چې  بلبل په سترګو هم چرې ليدلی نه وي \nنو مجبوراً به د زاغانو ترانو پسې ځي \n\nاوس به تاریخ په اوښکو وينو باندې نه ليكمه \nچې د شملو ښاغلي نن په لوپټو پسې ځي \n\nکه څه کمال لري نو سر کاڼو ته ټینګ ونیسه \nدلته کښې خلق ژوندي نه مني په مړو پسې ځي \n\nد اباسین غاړې له راشه چې زړګي دې يخ شي \nاوبه په تري پسي تنی اوبو پسې ځي"},{"instruction":"وصال کښي هم عادت مینه بدليږي لا تر اوسه","input":"","output":"زما په ګرېوانه اوښکې بهيږي لا تر اوسه \n\nچي ذکر ستا د حسن په محفل کښې چرته راشي \nوېښتۀ مې په وجود باندي ودريږي لا تر اوسه"},{"instruction":"دا ورېځې راتاؤ شوې د سپوږمۍ نه","input":"","output":"که پلؤ دې مخ رانیسي د شوخۍ نه \n\nبیا زما ساره آهونه در په یاد شو \nکه نه شونډي دې رپېږي د يخنۍ نه \n\nچې پرون مې ترې د حال پوښتنه وکړه \nپسته نور ئې څه ونه وې د سلګۍ نه \n\nکه دې مخ زمانه پټ کړلو پناه شوې \nلوپټه خو دې راځانګي د بلۍ بلی نه \n\nبس دے نور دې څۀ راپورې دي قلار شه \nلاس مې پورته کړه قسمته د مرۍ نه \n \nستا د زلفو تار د زړۀ په رباب سُر کړم \nڅه خوږې سندرې اورم د ځوانۍ نه \n\nتش يادونه دې اشنا په ګوتو راغله \nلکه پاتې چې شي رنګ د لولکۍ نه \n\nهسي نه  چي د طوفان شکل اختیار کړي \nزة ویر پرمه خپلې خاموشی نه \n\nکله تا به پانی پاني کړي خبر شه \nاباسین کله ويريږي د سیلی نه"},{"instruction":"د اداګانو په باب ده اور وریزه پېغله","input":"","output":"په ښکلاګانو کښې ده ډېره غوریزه پېغله \n\nحيا بي شانه ،لري، لکه اوتره هوسۍ \nبادره هم دومره ده لکه غرئیزه پېغله"},{"instruction":"په دنیا کښې د جنت نه خبردار شوم","input":"","output":"ایله اوس د محبت نه خبردار شوم \n\nپه خوږلن کښې د خوږلت نه خبردار شوم \nد جانان د نزدیکت نه خبردار شوم \n\nډېر لاسونه مې ګرېوان ته را اوږده شول \nلکه کل دخیل صورت نه خبردار شوم \n\nتېزندي چې مې مری ته شوه رالنډه  \nد گناه او معصیت نه خبردار شوم \n\nد نفرت پیکه پیکه اینگولی نه خورم \nچې د مئنئ د نعمت نه خبردار شوم \n\nد ښائست په هر یو پاټکي یو پاټکي شوم اتاله \nیاره اوس دې د قامت نه قامت نه خبردار شوم \n\nد انسان د عظمتونو ثنا خوانه \nپه هر کار کښې د مهلت نه خبردار شوم \n\nاوس په ویره باندې نوم د مينې اخلم \nچې د عقل د حیرت نه خبردار شوم \n\nد انسان په بي ارزۍ باندې ژړېږم  \nد تهذیب او ثقافت نه خبردار شوم \n \nملغلرو ته په سپکه سترګه گورم  \nچې د اوښکو د قیمت نه خبردار شوم \n\nستا قربت او جدایی په ځان اخته کړم \nاباسینه د وحشت نه خبردار شوم"},{"instruction":"ستامئین چی خان ستي کړو په سور تل شو","input":"","output":"خو اخر ئي ستا د زلفو سیورے خپل شو \n\nخپل غرور مې خود پرست د د زمانې کړم \nستا ښائست می د جنون په ژرنده دل شو \n \nحیرانېږم چې تر څو به داسې خم وي \nزما ژوند شو او دا ستا د زلفو ول شو \n\nد جهان نه به نفرت له مونډه غوڅ کړم \nکه رقیب مې په خلوص د لارې مل شو \n\nد ښائست تنده مي بیا هم نه ماتيږي  \nکه ژوندون مي د ګلاب د ګلو ټل شو \n\nځان دې دي وسبزو د سوز يوه تپه شوې  \nاباسین دی تمامي غزل غزل شو"},{"instruction":"خدائے ته وګوره ما لي بوخه رڼا له","input":"","output":"اے د سپينې پاغوندې د زني خاله \n \nوږمې دلته هم را درومي ستا له شاله \nګنې زۀ در اورېدے شم له دېواله \n \nخپلې اوښکې مې يادېږي مودې وشوې \nڅه بانه راله را و گوره ژړاله \n \nستا په اوښکو مې د زړۀ داغونه شنه شول \nشینکے راغے بس دے تم شه پشکاله \n\nګله شونډې دې را پرانيزه ما ويښ کړه \nپه ازغو کښې درته پروت یمه پر کاله \n\nاوس د تندر سوال کوه چئ سر ئې خور شي \nپه کندر پسې مې مۀ راوړه کوداله \n\nاباسینه ګنګخړي په سر واخله \nڅو ټيکونه خو به راوړي پښتونخوا له"},{"instruction":"عبادت دے که د مينې انتها ده","input":"","output":"په عمرونو چې مي نه وځې له یاده \n\nما ته ښکلے وائې ګله ستا رضا ده \nستا خلوص دے، ستا پېرزو ده ستا ښکلا ده \n\nتور تمونه دي هر لوري ته غوغا ده \nستا ښائست مې په تیاره ژوند کښې رڼا ده \n\nتر هغې به محبت کوومه خدایه \nچې تر څو پورې زما وجود کښې ساه ده \n\nپه توکل باندې اسمان ته رسېدی شي \nما یوه خبره زده کړه له فرهاده \n \nچې نفرت کوي په ځان وي بدګمانه \nمحبت كووم له دیره اعتماده \n\nواعظانو دا په کومو کندو سر یی  \nمحبت کول په کوم مذهب كُنا ده \n\nدا خواره واره وېښته دې لږ راټول کړه \nپرہوتی سمسوره ونه کړي برباده \n\nنور د هر يو شي قيمت شته په جهان کښې \nیوه مینه بې بدله بې بها ده"},{"instruction":"سپینه یوه خبره سپینه کوه","input":"","output":"يا خو نفرت کوه یا مینه کوه  \n\nهاله به ورسې زړونو تل ته \nسوچ په شوګير ليکل په وینه کوه"},{"instruction":"ستا په ښائست به یو بهیر جوړووم یاد ساته","input":"","output":"د دې خپل درد نه به تصویر جوړووم یاد ساته \n\nزما عظیمه بابا جانه د خپل سر په بیعه \nدې پښتنو له به تقدیر جوړووم یاد ساته \n\nد چا کوڅه کښې به ئې داسې بې اسرې نه پرېږدم \nخپل هر ارمان له به زنځير جوړووم یاد ساته \n\nستا په پړوني مې قسم دے پښتنې محبوبې \nستا د دشمن کره به ویر جوړووم یاد ساته \n\nنوابه ستا دیر خو دې خدائ په اباسين لاهو کړي \nزه به په خپلو وینو دیر جوړووم یاد ساته"},{"instruction":"ربه دا خو ټوله ستا مهربانی ده","input":"","output":"كني ما سره نور څه دي خو ځواني ده \n\nدا زما په خپل احساس کښې پسرلے دے \nپه بهر دنیا کښې څومره ويراني ده \n\nکائنات راته د خوب په شانې خوب په شانې ښکاري \nلا تر اوسه مې په سر کښې حېراني ده \n\nهر ژوندی په محبت باندې پوهیږي \nدا جذبه لا چا وئيل چې انساني ده \n\nنور هر شی د اور په بيعه د خرڅيږي \nد خولو وينو او اوښکو ارزاني ذه \n\nچې د کفر سترګې ټېټي شي له شرمه   \nد دي دور عجيبه مسلماني ده \n\nخامخا به د الوت الوت وزرې غواړم \nدا جذبه چي دي راکړې اسماني ده \n \nلېونے ئې چې پردي غمونه ژاړې \nاباسینه گوری نه چي ځان ځاني ده"},{"instruction":"دا حجاب په مینځ کښې ولې د سجدې دے","input":"","output":"رب د غاړې د رګونو نه نزدې دے \n\nچې په لاره باندې ځم ښکالو ئې راشي \nشاته و گورمه زر چې راپسې دے"},{"instruction":"اسمان زمونږ ورېځې وخوري بارانونه نيسي","input":"","output":"دا مړاوې څانګې به تر څو پورې ګلونه نيسي \n\nپه ګرېوانه کښې سر دننه کړم نو ووايمه \nازغي لا ښۀ دي چې زمونږه ګرېوانونه نيسي \n\nتل ورته ګورم خو رخسار مې ورله ونه ليده \nپلو ترې لرې کړي خو زر ورته لاسونه نيسي \n\nموسمه بیا د انتظار سيلۍ راګډې نه کړې \nنري پوټکي د شونډو پرهرونه نيسي \n \nروح مي حسن د شغلو زغملو چرته کښې دے \nچې په ګوګل کښې می اوتر دے دېوالونه نيسي \n\nستا اباسین په تورو غرونو کښې هم لارې کوي \nدا زمانه به ورته څو پورې بندونه نیسي"},{"instruction":"که هر څو ئې د یادونو سپورے تت دے","input":"","output":"د جانان غوندې يو کس مې په محلت دے \n\nزۀ ئې څښمه ازغکے دے که شربت دے \nرارسيږي به چې هر حه مي قسمت دے  \n\nته ښائست لري ما کہے محبت دے \nيو غرور په مونږه دواړو کښې نسبت دے \n\nغزوه دې خپلې ښپې په خپل څادر کښې \nاے زړګيه مستي مه کوه غربت دے \n\nد نائني د سینګار حاجت ئي نشته \nستا ښائست چې څومره خور وي غنیمت دے \n\nته دي حُسن زۀ مي ژوند بچ کول غواړم \nما ته ستانه زیات د مينې ضرورت دے"},{"instruction":"د عالمو نه بېخي یم زړۀ چاودونے","input":"","output":"دګودر په غاړه ناست یم ژړغونے \n\nد ځیګر نه مي د زړۀ ایرې چنیږي \nمحبت را نه جوړ کړے چنه وونی \n\nد اولس غم کښې لاړې نه تېريږي \nدې غمونو راله ستغ نیولے ستونے \n\nپه وطن باندې جکړ دے ړنګ په ړنګ شو \nچا نه ئې يوړله شمله چا نه پرونے \n\nچې انگار چرته کښي ويني ورته رسي \nخپل مزاج رانه ساز کرے اور لرونے \n\nاوس به واړه پرهرونه ناسور کیږي \nمسیحا پروت دے په لاره کښې مرګوني \n\nزۀ د خپل وطن د خاورې حلالي يم \nخيال مي نه شي راتلے زړه ته حرمونے \n  \nدا به هر سره لاهو په اباسین کړي \nدا غوبارے د تهذيب د غربت كُونے"},{"instruction":"دا ته چې رانه وائي وائې په په ما ګرانه مولانا","input":"","output":"کتاب کښې خو دا نشته وی له ځانه مولانا \n\nد کوز جومات نه مینځ ته او د مینځ نه بر جومات ته \nد چني نه ملا شوې د ملا نه مولانا"},{"instruction":"نن لکه د ژوندې په مثال راباندې تېر شو","input":"","output":"ورځ راباندې واورېده که کال راباندې تېر شو \n\nهسې نه د قام د مستقبل سترګي کړې شي \nشرے د رواج ؤ آل په آل راباندې تېر شو \n\nژوند په ژبه ورو سرو لمبو کښې تېروومه \nخیال دی ګام په ګام لکه شمال را باندې تېر شو \n\nزۀ که هر څو کلک لکه د غره وومه ګلپاڼې \nستا هر یو ستم لکه ايمال راباندې تېر شو \n\nدا د وطن کومه ګل دره ده کوم مقام دے \nباد ؤ که د وسپنې رېګمال راباندې تېر شو \n\nاوس دې تش تصویر ته وږدې شپې سبا کوومه \nدغه جدائي وه که وصال راباندې تېر شو \n\nډوب ګرځمه هسې د خولو په اباسین کښي \nچاته څۀ معلوم دي چې کوم حال راباندې تېر شو"},{"instruction":"چې په اولس باندې ايله قدر له غم راشي","input":"","output":"زما د زړه په دواړو سرو سترګو کښي نم راشی \n\nڅړيكې ئې زۀ محسوسومه لکه برېښ د اسمان \nچي د وطن په نرۍ ملا کښي چرته خم راشي"},{"instruction":"شته من يمه يارانو دومره هم بې وسه نه یم","input":"","output":"جانان راله د اوښکو امېلونه جوړوي \n\nاشعار زما د واک خبره نه ده الهامي ده \nالفاظ راځي پخپله تصویرونه جوړوي"},{"instruction":"ښکالو دې نشته د قدم څه انګازه نشته دے","input":"","output":"لکه تصویر راته د هیڅ شي اندازه نشته دے \n\nد تلو راتلو نه هډو څوک منع کولی نه شم \nکور میکندر دی په کوڅه کښي دروازه نشته دے \n\nجوړې وختونو محبت په مشينانو دل کړه \nچې د مئينو د جنون څه اوازه نشته دے \n\nپه بنيادونو کښې ئې مونږه وينې زوې توئے کړې \nدا آبادي به څنګه رسي قوازه نشته دے \n\nپه ښار کښې مړي بې حسابه دي ژوندي قحط شو \nد لمبولو چې څوک نشته جنازه نشته دے \n\nپه خپله لاره باندې ځې د چا پروا نه کوي \nپه اباسین باندې د هیڅ يو شي پازه نشته دے"},{"instruction":"ما د خولو، وينو او اوښکو اوبۀ خور کړے دے","input":"","output":"ما ټول عمري د محبت د ګلو کر کړے دے \n \nزۀ چې پرېوزم نو اسمان به وي برجق له ستورو \nچې روزانه مې زړۀ چاودون لکه د نمر کړے دے \n\nپه انسانانو باندې ظلم كاني وژړول \nزماسنګین زړګي هم نؤ لکه د غر کړے دے \n\nد مور او پلار نه ئي رابیل کړم مسافر ئي کړمه \nملګرو ما باندې پښتو بي بي منتر کړے دے \n\nفرښته راغله ما له ئې شونډې په رخسار کېښودې \nوائي چي څنګه دي دا دومره لوئے سفر کرے دے \n \nما په یو سر لکه زمری مقابله کړې ده \nتا د ګیدړ غوندې په ما پسي لښکر کړے دے \n\nاوس په اختر کښې هم مښلې جامې اغوندمه \nچې د اولس په ګرېوانه کښې مي نظر کرے دے  \n \nزه د جلال او د جمال رنګونه ټول پېژنم \nملاکنډے یم خو گذران مي په خېبر کړے دے \n\nحقه خبره مې د دار په   تخته هم کړې ده \nپه زمکه ناست يم د اسمان سره مې شر کړے دے \n\nزۀ په خوږه خوږه ټول عمر له تېروتے یمه \nما د خپل سر په دشمنانو هم باور کرے دے \n\nچې خپلې ژبې ته دښمن غوندې په سپکه ګورې \nپښتونه ستا دې بې ننګۍ خو راله غور کړے دے \n \nد اباسین مخې ته غرونه غاړه نه ټينګوي \nما د شين کاني د زړګي په کور کښې ور کړے دے"},{"instruction":"ازادي غواړم خو له بنده تېښته نه غواړمه","input":"","output":"مرګے مې خوښ دے خو له ژونده تېښته نه غواړمه \n\nزما ملالې محبوبې دغسې ډاډ راکوه \nزۀ د وختونو له مېونده تېښته نه غواړمه \n\nد محبت او د پښتو د دوؤ پلونو مینځ کښې \nمدام دلېږم په دې ژرنده تېښته نه غواړمه \n\nما د پښتو بي بي په شال باندې قسم کړے دے \nته که ځې ځه زغله بي خونده تېښته نه غواړمه \n\nسړے چې مړ شي هسې هم د تېښتې لار بنده شي \nپه ژوندانه له خپله عنده تېښته نه غواړمه \n\nد ژوندون پېښې دي زما د تجربو محتاجې \nکښې د لښتې له د لښتې مړونده تېښته نه غواړمه"},{"instruction":"چرته چې هم د مينې سپکه وشي","input":"","output":"هلته د اور باران په زمکه وشي \n\nژوندون ته داسې بې اسرې پاتې یم \nلکه سوالګري نه چې وركه وشي \n\nد ظالم لاس چې ماتولی نه شم \nزما له خپله ځانه کرکه وشي \n \nچې په پښتو ژبه خبرې اورم \nد زړګي سود مې پرې له ټکه وشي \n\nچی محبت ته پرې ښېګړه رسي \nپه ما دي هر ظلم بي شکه وشي \n\nزما په زړه باندې پولۍ راخيژي \nچې ستا په مخ باندې ځوانکه وشي"},{"instruction":"زما حلق به شي سبراب له کومې چارې","input":"","output":"د چینو نه نه راووځي د وينو داري \n\nپسرلیه ما د هار غرمو ته پرېږدي \nستا ښائست دے زما مل د نيمې لاري \n\nزۀ پښتون یم زمانی زه پېژندے شم \nکه په مخ دې راله ښخې کړې نوکارې \n\nزه یوازې یوازې نه یم مینې راسره ئی \nد احساس د سرحدونو څوکيداري \n\nمحبت او ښائستونه سره جوكي \nاوس زما د وطن جونه شوې هوښياري \n\nسر د قام شولو او روح مې د اسمان دے \nزړۀ او سترګې مې دي ښکلو ته وزګاري \n\nچې تر څو پورې خېبر په ځائے ولاړ دے \nاباسین به چرې هم نه شي بې لارى"},{"instruction":"زما اولس په مرګي حال دے آخر څۀ به کیږي","input":"","output":"نن بیا آغاز د نوي کال دے آخر څه به کیږي \n\nټول چاپېر چل حلال حلال دے آخر څه به کیږي \nقلم مې توره کاغذ ډال دے آخر څۀ به کیږي \n\nپه دې حالاتو کښې چې زړۀ نۀ خورم نو څه به خورمه \nكور مې دهر څه نه کنگال دے آخر څه به کیږي \n \nورور ته ذ قام زخمونه ونیسمه وژاړمه \nمخ رانه واړوي کمال دے آخر څه به کیږي \n\nهر سړے خپلو پرهرونو کښې چینجي لټوي \nدا وطن نۀ دے، ہسپتال دے  آخر څه به کیږي \n\nپه حقه لاره باندې بوتي برامتي ډېرې دي \nپه ثوابونو کښې وبال دے  اخر څه به کیږي \n\nپه ټول وطن د غل باچا داسې بازي ګرمه ده \nغل د باچا نه هم خوشحال دے  آخر څه به کیږي \n\nلږ د نشو له خوبه پاڅئ سترګې وغړوئ \nځوانانو تاسو ته مي سوال دے  آخر څه به کیږي \n\nچې دا تنکۍ تنکۍ غندلې په کودالو وهي \nخپلو مالیانو ته مو خیال دے، آخر څه به کیږي \n\nدا د كلاب غوندې ځلمي چې تيندكونه وهي \nنن ئې خرڅ کړی د مور شال دے، آخر څه به کیږي \n\nلکه انګی به درته خپل اواز به بیرته راشي \nکوه نو دھرمسال دے، آخر څه به کیږي \n \nد محبوبي ښائسته غمونه مرور ساتمه \nغم د انسان مي په زړۀ نال دے، آخر څه به کیږي \n \nستا اباسين ته هسې هم بندونه نه ودريږي \nرانزدې شوی پشکال دے، آخر څه به کیږي"},{"instruction":"په دار خبرمه اشنا صليب مي خوښ دے","input":"","output":"که هرڅه دي خو دا خپل نصيب مې خوښ دے \n\nزندګي مئ ځکهورانه ماشوړه ده \nچې د زلفو ګډوډه ترتیب مې خوښ دے \n \nچې زما په رنګ د يوې لاري سرے دے \nدغه وجه ده چې خپل رقيب مې خوښ دے \n\nپه قلم چېني قامونه بېداريږي   \nصرف هغه يو شاعر ادیب می خوښ دے \n\nپه ژوندون کښې چې حرکت د چا په زور دے \nکه مزدور دی که دهقان غریب مې خوښ دے \n\n چی لفظونه ئي روحونو ته تبريږي\nدا بي رويه بي ريا خطيب مي خوښ دے"},{"instruction":"لکه یتیم اوتر اوتر په هر یو لور ګرځمه","input":"","output":"ځوانه ځوانۍ کښې بې اسرې د زړۀ په زور ګرځمه \n\nتلي مې سوزي، ښپې مې وینو باندې روږي بوږي \nمزل مې ټول ازغي ازغي دے که په اور ګرځمه \n\nخوشې بېديا شګې خوټکيږي د هاړ سرۀ غرمه ده \nښپې ابلې ښپې په تن لغړ په سر سرتور ګرځمه \n\nکه چرته نخښه د جانان راله په ګوتو راشي \nزړګيه پرې مې ږده لټون کښې ئې لږ نور ګرځمه \n\nمودې شوې تېرې چې په زمکه مې قدم نه لګي \nستا د لمبه لمبه نظر په اوکو سور ګرځمه \n\nلکه سوالګری په کوڅه کښې غلى نه ودرېږم \nزه اباسین یم ستا په کلي کښې په شور ګرځمه"},{"instruction":"يو د محبت بل د پښتو په مينځ کښې وسوم","input":"","output":"داسې چې د نمر اود لمبو په مينځ کښې وسوم \n\nاے د قامولۍ او د پښتو علمبردارو \nزۀ په نوم د امن د ګولو په مينځ کښې وسوم \n\nزۀ د قام د ذهن قدرتي صلاحیت یم \nڅه يه بي دردۍ د پښتنو په مينځ کښې وسوم \n\nنه مي زړۀ رڼا ،شو نه مې دهن منور شو \nزۀ د جوماتونو او حجرو په مينځ کښې وسوم \n\n \nکونگ شومه په ژبه په شته خله کښې بي اظهاره \nعمر له د خپلو ولولو په مینځ کښې وسوم \n \nنور قامونه ګوره چې په کوم ډګر ولاړ دي \nزه له بدبختۍ د تربګنو په مينځ کښې وسوم"},{"instruction":"زۀ په انجام د خپل تنكي تنكي ارمان ويرېږم","input":"","output":"ستا په وفا باندې شک نه کووم په ځان ویرېږم \n \nبيامې د سترګو په کندي کښې سوکړه ماته شوله \nبیا می د زړۀ کوټه راڅاڅي په باران ویرېږم \n \nزۀ خود زغم په خونړو پنجو کښې ژوند تېرووم \nرانه ئې ونه خوري دردونه په درمان وېرېږم \n\nد پښتنو په مينځ کښې کرښې لا ژورې شولې \nاوس په وجود د ټول عظیم پښتونستان ویرېږم \n\nزړۀ مې رپيږي دا حالات څه بې پښتو غوندې شو \nچې په سپېځلي ستر مقام دخپل افغان ویرېږم \n\nتاریخ کواہ دے پښتانه خپل مشران قتلوي \nرهبره هسې په چا نه کووم ګمان ویرېږم \n\nپه کائنات کښې بې له موره کوم یو ذات عظیم دے \nځکه د خپلې پښتونخوا په ګلستان ویرېږم \n\nنن پېښور په اباسین کښې ډوبولے نۀ شي \nچې د تور مخي نيت ته ګورم په مردان ویرېږم"},{"instruction":"د طوفان نه نه وېره شي د غوړ اسکي","input":"","output":"د زړۀ بتر نړوي داوښکو څاڅکي \n\nغم چې زړه ته ور داخل شي بيا دې وژني \nپلک د وسپنې ټوټه وي بې د لاسكي"},{"instruction":"چې په هنر ئې دي سمسور څپه وربل د غزل","input":"","output":"ناظر پخپله داسې دی لکه غزل د غزل \n\nد زړۀ په وينو ئې پاللي دي سرمست خيالونه \nد دۀ انګڼ کښې سر وهلے دے غندل د غزل \n\nچې په سازونو په وږمو کښې پټ پټوني کوي \nکلیم شفیق له ئي جوړ کړے تاج محل د غزل \n\nد خپل زړګي پرهر ئي تل دی په از غو ګنډلے\nدۀ د پښتو شمله کښې اېښے دے سور ګل د غزل \n\nد هنر تړو له خواږۀ آب غزل وركوي \nد دې چينار خوا کښې چينه ده په ځنګل د غزل \n\nكله ور ډوب دے په وحدت كله كثرت سنجوي \nد تصوف خوبونه ویني په څنګل د غزل \n\nد پښتونخوا سترګې خوږې دي په شمله د ناظر \nکه د غزل بادشاه حمزه دے دے اتل د غزل \n \nخودسر لفظونه ورته ټول لاس په نامه ولاړ دي \nسرکش خيالونه ئي ښكېل کړي په درشل د غزل \n\nد پښتني مسلک ياري ئي همېشه پاللې \nپه عقیده ئې هسک ساتلے ببرغ تل د غزل \n\nداسې ناظر استاذ ځلمو ته د خېبر ولاړ دے \nد دۀ له مخې تېرېدی نه شي خلل د غزل \n\nهر يو نظر ئې د امید اور اورکې رانولي \nد دۀ په مخ ګردونه ښکاري د مزل د غزل \n\nد شاړ خېبر د غورځنګونو د مستۍ له فيضه \nد اباسین په ملاکنډ کښې پت پالل د غزل"},{"instruction":"برخه زماد زړه په درنګ نه لرې","input":"","output":"چې اداګانې شوخ و شنگ نه لري \n\nدا دومره تېزه خوشبوئي د څه ده \nامېل په غاړه د لونګ نه لرې \n\nزما زړگیه درنه ډېر خوشحال یم \nهډو پروا د نام و ننگ نه لری \n\nهاله به پوه شې سپرلي په خوږو \nچې دې خزان ته زړګے تنگ نه لري \n\nچې د رسمونو بند دې ونه شلوو \nاباسین نه ئې چې غورځنګ نه لري"},{"instruction":"اظهار مې چرې  هم په  ځلئ نه راځي","input":"","output":"ما له د مينې چل په دې نه راځي \n\nچې بې وعدې شي بې بانی نه راځي \nنیا راله چل هم د ګيلې نه راځي \n \nدا ستا لوظونه راته داسي ښکاري \nتصویر ته وایه چې راځي نه راځي \n\nد وروسترګو نظرونه ئې خوري \nباګرام ته ځکه پښتني نه راځي  \n\nد زړۀ علاج به مې پخوا کړے ؤ \nد درد د څړيکو څه نامې نه راځي \n\nڅه په کافر زړه اورېدلی یمه \nتوبي او باسمه توبي نه راځي \n \nد اباسين چني څه زړه غواړي کوي \nزه غرڅنے یمه قیصی نه راځي"},{"instruction":"حسینان خو په دلو دي په نړۍ کښي","input":"","output":"یو مئین را پیدا کیږي په پېړۍ کښې \n\nژوند د اوښکو سمندر کښې داسې سوزي \nلکه اور وي لګېدلي په بېړۍ بېړۍ کښې \n\nخامخا به مي د هجر تبه شلېږي \nهم نن كاني تړلي په چیرړۍ کښې \n\nستا د سور مزاج د هجر په څلو کښې \nزړۀ مې تود شي د يادونو په شړۍ کښې \n\nچرته مات نه شي سينه پورې ئې جخت کړه \nدا منګے چې دې نیولی په غړۍ کښې \n\nد خپل زړۀ دا ياقوتي ټوټې پيئمه \nستا د سپينو سپینو اوښکو په لړۍ کښې \n\nراشې لاړه شې بیا ،راشې بيا په تلو ئې \nشل مزاجه دې بدليږي په ګهړۍ کښې \n\nاباسین به خپل ګرېوان څنګه راټول کړي \nستا د مستو اننګو په ګل ژړۍ کښې"},{"instruction":"څومره دې زور راکړلو څومره دې ځواني راکړله","input":"","output":"خدايه دا څۀ په لېونتوب کښې دې خاني راکړله \n\nاوس به وزرې الوتو له خامخا غواړمه \nپیدا په زمکه شوم جذبه دې اسماني راکړله"},{"instruction":"ستا د هر کل شو کولو ته هوس دے","input":"","output":"په ګلونو کښې يو ګل دے چې نرګس دے \n\nقافله مي آرمان ساتي بېداره \nدا دې شړنګ دے د بنګړو او که جرس دے \n\nزمونږ وینې د چمن په شونډو خاندي \nغندل و خاته سپرلی زمونږ نه پس دے \n\nد یار اوښکه په ګوګل کښي دردانه کړي  \nمحبت خو په دنیا کښې د طاوس دے \n\nپه کتو باندې هم چرې څوک مړیږي \nمړې داسې راته مه وايه چې بس دے \n\nهر اندام دې په زرها ژبو گویا دے \nستا د حسن عجیبه غوندې مئیلس دے \n\nمحبته ډېر خواږه مې در پېرزو شي \nزندگي مې در نه ځار شهدا مې وس دے \n \nد مطلب په آئینه کښې ورته ګورې \nکه جانان دے که وطن دے که اولس دے \n\nلا په سېر کښې مې پوڼۍ نه ده رېشلې \nاباسینه مزل پاتی یو په لس دے"},{"instruction":"ستا په زلفو او رخسار باندې پوهنه شوم","input":"","output":"دا اوربل دے کہ اور بل دے لوکے خېژي \n\nپه هر لور باندې خوره چپه چپیا ده  \nپه دې کلي کښي څه چل دے لوک خبری"},{"instruction":"زه للمه زمکه ووم اسمان شوې راته","input":"","output":"وختونه گران شولو نو ګران شوې راته \n\nاول دې خاورو سره خاورې کړمه \nبيا دې زرغون کړمه باران شوې راته \n\nاوس دې کمے محسوسووم په شدت \nما وې آرزو ئې خو ارمان شوې راته \n \nدرده زما د ژوندانه په زړۀ کښې \nداسې ورګډ شولې چې ځان شوې راته \n\nسپوږمۍ راکوزه شه چې بنکل دې کړمه \nلکه تصویر د خپل جانان شوې راته \n\nد خپل ښائست لويي به اوس نه مني \nزۀ ئې حيران کړم نو حېران شوې راته \n\nزرگیه زه دي بت پرسته کړمه  \nته رانه لاري مسلمان شوې شوي راته"},{"instruction":"نه پوهېږمه چې ولې په غورځنګ دے","input":"","output":"ستا د سترګو په وسعت کښی می زره تنگ دے \n\nټول وطن دې په ساعت پېژندګلي کړي \nستا په شونډو کښې زما د وينو رنګ دے \n\nخدايه ستا په دې څلور قونجه دنیا کښې \nبې د مينې نه هر شی څومره بدرنگ دے \n\nما ته خپله څهره نه راښائي پاکه \nد دوران په آئینه ختلی زنگ دے \n\nګرځم تاله د سر سپورے لټوومه  \nوطن هم زما د زړه په شانې ړنګ دے \n\nستا د حسن اباسین ته چې ور دانګې \nلېونے سهي خو ووايه چې څنگ دے"},{"instruction":"سراب پسې چې زغلم بيابان راپورې خاندي","input":"","output":"جنون چې مې ملګری شو ګرېوان راپورې خاندي \n\nد ټول عمر کړاؤ مي د غربت په درمن پروت دے \nورېځ راسره ژاړي او اسمان راپورې خاندي \n \nګرېوان مې وشلېدلے یو ذره پرې خفه نه ووم  \nافسوس په دې خبره چې جانان را پورې خاندي \n\nپه ږيره ئې لاس راښکو ملا نېغ جنت ته لاړو \nپه منډه را بهر شو وې غلمان را پورې خاندي"},{"instruction":"سترګې مې راډکې شي چې ته راته را ياده شي","input":"","output":"غبرګ لاسونه کېږدمه په زړه راته راياده شې \n\nکله چې نمر پرېوزي نو ستا په خيال کښې ډوب شمه \nکله چې سپوږمۍ خېژي په غرۀ راته راياده شې \n\nوکړي چې طوطي خوږې خبري مبنا قبنج وكړي \nغږ چې په مونډي وکړي کارغۀ راته راياده شې \n\nکور نه چې سحر وځمه ستا ياد مي ملګری وي \nستړی چې داخل شم په کاله راته راياده شي \n\nغونے می خیک خیک شی وار خطا دي خدائی نه وغواړم \nکله چې ولاړ يم په مانځه راته راياده شې \n\nداسې دې د یاد د اباسین چپو اخستے یم \nويښ شمه په خوب باندې اودۀ راته راياده شئ"},{"instruction":"راسره یو لعذار په خوا کښې ناست وی","input":"","output":"په شين غرۀ کښې د چينار په خوا کښې ناست وے \n\nدا زړګی به دې اوس جوړ وے د رېښمو \nکاش چې زۀ د کردګار په خوا کښې ناست وے \n\nته خفه وے ما دې سترګې ښکلولے \nوار خطا دې خطاوار په خوا کښې ناست وے \n\nوایم چرې دې د خوا نه خوزېدی نه \nلکه خال دې د خسار په خوا په خوا کښې ناست وے \n \nتا خواره وارة وېښته منګزولے  \nزۀ بېخي درته وزګار په خوا کښې ناست وے \n\nستا په تور باندې بې شکه په سولۍ شوے \nخو چې  ته راته د دار په خوا کښې ناست وے \n\nد ځنګل ونو پاڼې مو خوړلے \nمطمئن چرته د غار په خوا کښې ناست وے \n\nد ښائستؤ  نه به هاله  کتمارېږم \nچې يؤ يؤ مې وار په وار په خوا کښې ناست وے \n\nچې ګړ ګوزې مو وهلے د یخنۍ نه \nاباسين ته د آبشار په خوا کښې ناست وے"},{"instruction":"دا دنیا راته میدان ښکاري چاپیره","input":"","output":"بل څوک نشته  یو جانان ښکاري چاپېره \n\nستونز ستغ د غره په ځوكه باندي پروت يم \nزمکه چرته ده اسمان ښکاري چاپیره \n\nستا د غېږي نه چې ستا زلفو ته ګورم \nيو لښکر دے راروان ښکاري چاپیره \n\nشیش محل دار که په خوب کښي داسي وينم \nچي دا ته ئي که مي ځان ښکاري چاپیره \n\nيو ګلاب دے چې زړګی مې پرې راټول دے \nکنی څومره گلستان ښکاري چاپیره \n\nدا دي زنه اننګي دي او که شونډي \nکه د خُلي نه دي کلان ښکاري چاپیره \n\nدا زما د اولس متې دي خو مړې دي \nدا چې ګل غوندې ځوانان ښکاري چاپېره \n \nچرته خدائے به ئې مېرو پله راپېښ کړي \nپه دې غرونو چې باران ښکاري چاپېره \n\nغرونه ډېر دي خو په ځائے باندې ولاړ دي \nاباسین راته روان ښکاري چاپیره"},{"instruction":"زړۀ مې راټول وی څه خفګان مي نه وے","input":"","output":"ارمان مې دا دے چې ارمان مي نه وے \n \nما به د چا سترګو ته ژوند تېر وو \nپخوا به مړ ووم که جانان مې نه وے"},{"instruction":"کړي خوشبويانې چې هر څوک په دغه لاره راځی","input":"","output":"ماله جانان د سرو ګلونو له ګلزاره راځي \n\nستا د خوږو خوږو خبرو جادو نه ماتووم \nګنې خبرې کول ماله هم بي شماره راځي \n\nيو د فطرت له مخه بل د ریاضت له مخه \nمينه يو دم راځي او عقل په قلاره راځي \n\nپه محبت کښې د لفظونو معنې كمي کنیم \nماله چې مینه راځي ماله بي اظهاره راځي \n\nدا به ښۀ نۀ وي چي په سترګو کښې خبرې وکړو \nوالله چي اوس راله نور شرم له ريباره راځي \n\nپه محبت کښي مي د سرد بائبلات وېره ښکاري \nچې اوښکې وچې شي پسې د وينو داره راځي \n\nهر څه به پرېږدمه خو مينه پرېښودل نه کيږي \nدې کښې يوې نه بله څړیکه مزېداره راځي \n\nد مېدانونو جل پري ئې جل نيولې ښکاري \nدا اباسین ځکه په منډه له کوهساره راځي"},{"instruction":"لكه واورو کښې د اور نه لرې تښتې","input":"","output":"لېونے ئې چې د کور نه لرې تښتې \n\nچې زړګے دې د کعبې نه بتخانه کړه \nاوس په چا پسې د شور نه لرې تښتې \n\nپه تا سترګې پړسېدلې دي پښتونه \nچې د خپل ښکلي انځور نه لرې تښتې \n\nچې ريښتيا وئيل دې خوارکړه په دروغو \nاخر څنګه به د کور نه لرې تښتې \n\nاباسینه ته پخپله زورور ئي \nته به څرنګي د زور نه لرې تښتې"},{"instruction":"نرے نرے اور بل دی لکه وړاندې څنګه ؤ","input":"","output":"اوس هم هغسې چل دے لکه وړاندې څنګه و  \n\nانسان ته پکښې خلق د وحشي په نظر ګوري \nدنیا هغه ځنګل دے لکه وړاندې څنګه ؤ \n\nنور هیڅ راسره نشته په څلور قونجه دنیا کښې \nدا خپل زړګی مې خپل دے لکه وړاندې څنګه ؤ \n\nستا ياد پکښې د خپلې ساه انګۍ په بېرته اوزي \nخالي خالي ګوګل دے لکه وړاندې څنګه و \n\nبغیر ستا له تصوير مي اوښکې چا نه دې ليدلې \nدا يو د هیرو غل دے لکه وړاندې څنګه ؤ \n\nپخوا به در الوتے وے تر تا پرده نشینه \nوجود راسره مل دے لکه وړاندې څنګه و \n\nدا ستا د اباسین زندګي څۀ ده پاکه ربه \nد غوښتو يو غوبل دے لکه وړاندې څنګه و"},{"instruction":"ګل د ګلاب هم چرې ګلونو کښې ورکیږي","input":"","output":"کله هغه سروه نورو جونو کښې ورکیږي \n\nزه به د زړۀ ورکه په جومات کښې څنګه موهم \nخلقو نه څپلۍ په جوماتونو کښې ورکیږي \n\nماته د زړګي په کلیواله لار څرګند شه \nعقل بانډېڅے دے په ښارونو کښې ورکیږي \n\nداسي نزاکت لري ښکلو وجودونه \nدومره ملائم وي چې لاسونو کښې ورکیږي \n\nما ورته محکم ساته غمونه په دلو دي \nلاره د سړي نه ځنګلونو کښې ورکیږي \n \nټول دي اباسینه د جلال په جلال په ننداره دي \nڅوک چې لري سترګې غورځنګونو کښې ورکیږي"},{"instruction":"ګل بدنه گلالی راپسې كرخي","input":"","output":"زه به نمر یم چې سپوږمۍ راپسې ګرځي \n\nپه دې لار به مي د تلو روونه بند شي \nمخاخ چې په بلۍ راپسې ګرځي \n\nد حسینو په ټولي کښې ګل ورين شوم \nګل پرسته لولکی راپسې ګرځي \n\nزه که ډېر يم د حالاتو په ګردش کښې  \nمحبت لكه گانی راپسې ګرځي \n\nزما مینه به ټول عمر درسره وي \nوار خطا به شي چې وی راپسې ګرځي \n\nد خزان سره د د مينې په بدل کښې \nپانی پانی شوم سيلۍ راپسې ګرځي \n\nزۀ بۀ چری نه ورکېږم ورکېږم اباسینه \nد موجونو لېونۍ راپسې ګرځي"},{"instruction":"هسې د انسان سترګې نهري دئ","input":"","output":"هغه څه حسين ښکاري چې لرې دي \n\nنن می د عمرونو تنده ماته شوه  \nشوندي می په خپلو وینو ترې دي \n\nژوند ورته زندان دی او وجود پنجره \nمرگ خو د روح متې دي وزرې دي \n\nنن د بنیادم په زړه په زړه وېښته ولاړ \nنن د د آدم زاد په سر کښې ښکرې دي   \n\nتا باندې زما خوله عنبر لكي \nما ته دې هم اوښکې ملغلرې دي \n\nچرته چي اخلاص په خروارونو دے \nدا د پښتونخوا کندی کپرې دي \n\nچا ته چی احساس د محبت نه وي \nهغه زړونه كاني دي كمري دي \n\nستا د حُسن ذات ئې سر چینه ګڼم \nدرد دے که سرور دی که سندرې دي \n\nغر د اباسين مخې ته هیڅ نه وي \nدا ډېرې وړې وړي خبرې دي"},{"instruction":"کله چې ذکر ستا د حسن د غانټول راځي","input":"","output":"په خوب کښې مخې له د سرو ګلونو شپول راخي \n\nته که په خپلو اداګانو باندې فخر کوې \nما له خو هم د محبت چلونه ټول راځي \n\nد محبت په معامله کښې سر په ټوله يمه \nنه زۀ په ناپ باندې پوهېږمه نه تول راځي"},{"instruction":"چې دخپلې مينې زور چاته معلوم دے","input":"","output":"نو د كاني غوندې خلق ورته موم دے \n\nچې د وېرې نه رښتیا وئیلے نه شي \nد دي دور بنيادم څومره مظلوم دے \n\nپه وړو ورو خبرو خوشحاليږي \nد شاعر مثال په شان لکه ماشوم دے \n\nغتې سترګې دې له ځايه ښائسته دي \nکه په کور کښې درته پروت د مینو خوم دے \n\nد بې شمېره ښائستوو محلتي يم \nدا مې هم د زړګي سر دے دا مې هوم دے \n\nد سپوږمۍ د پلوشو غوندې ښائسته ئې \nد ګلونو د وږمو په شان دې نوم دے \n\nگذاره به څنګه کيږي لويه خدايه \nاباسین ورته دریاب جانان ئې شوم دے"},{"instruction":"زما ساه لکه دریاب خيژي له جوشه","input":"","output":"هغه شوخه د سپوږمۍ غوندې خاموشه \n\nوړاندې مۀ ځه د وختونو سره سم ځه  \nاباسینه منډې مه وهه لږ رو شه"},{"instruction":"تا چې په تیارو کښې کړم رڼا هم راله راکړه","input":"","output":"درد دې راله راکړو نو دوا دوا هم راله راکړه \n\nحُسن به د سرو په زنځيرونو تړل غواړي \nښکلي دې پېدا کړه نو دنیا هم راله راکړه \n\nحورې د جنت که را بخښې نو غنیمت دے \nهغه درنه هم غواړم خو دا هم راله راکړه \n\nسوال که مي قبليږي په سكني سكني ماښام کښې \nوایم به ځواني یو ځلې بیا هم راله راکړه"},{"instruction":"مه مي ږده په لاسو كښي لاسونه لېونيه","input":"","output":"مه کره په ژوند راله اورونه لېونيه \n\nواوره په پښتو ژبه شعرونه لېونیه \nچرته ئی را پاڅه افلاطونه لېونيه"},{"instruction":"زما صنم زما په لاسو کښې دے","input":"","output":"زما همدم زما په لاسو کښې دے \n\nد تخیل نه مئ كبين ټولوي \nزما قلم زما په لاسو کښې دے \n\nچې محبت ته به تاوان نه رسي \nلا دومره دم زما په لاسو کښې دے \n\nدا د جانان د پېغلتوب تصویر دے \nکه جام د جم زما په لاسو کښې دے \n\nچې کله کله کل غوټۍ شوكوي \nدغه يو غم زما په لاسو کښې دے \n\nکه چرته ځان راله په ګوتو راغے \nبیا ټول عالم زما په لاسو کښې دے \n\nدا رڼائي ټوله زما په زورده \nدغه تورتم زما په لاسو کښې دے"},{"instruction":"په کټ کښې چرته پروت یم بوړي بوړي په غرمه کښي","input":"","output":"په خوب پسې ړندېږمه د اوړي په غرمه کښې \n\nدا څوک دی دا د چا د محبت په اور کښې سوزي \nرسا لکه د مچ منګولې مروړي په غرمه کښې \n\nحالات راله په ترارو ترارو شونډو ږدي پاړونه \nقسمت راله اوبه د لاسه تروړي په غرمه کښې \n\nخپسه مې په ټول وجود سوره شي د يادونو \nسم لاس راله څوک کېږدي په تيندوړي په غرمه کښې"},{"instruction":"دنګې سروې ورته خم شي داسې دے","input":"","output":"محفلونه ورته دم شي داسې دے \n\nکه ځواني ترېنه هم لاړه شي نو ځي دې \nپه والله که ترې څه كم شي داسې دے \n\nد ښائست ئي نه ثاني شته نه جواب شته \nلکه راک چې مجسم شي داسې دے \n\nپه ځوانۍ کښې ئې جمال داسې غورځي کړي \nلکه مست دریاب چې تم شي داسې دے \n\nبي سينګاره ئي ښائست لمبه لمبه دے\nد خپل ځان راسره غم شي داسې دے \n\nاباسین هم په خپل حسن ډېر غره دے \nدے ئې مخې ته مدهم شي داسې دے"},{"instruction":"وایم سپرلے چرته په دې رانه شي","input":"","output":"چرته په ګل باندې مې ښپې رانه شي \n\nحسيني سترګي رانه مۀ اړوه \nچې هدو یاد د ميكدي رانه شي \n\nچې ئې قامت ته غرونه سر ټيټوي \nهغه جانان مې تر خېمې رانه شي \n\nستا تصویرونه د کټ سر ته ږدمه \nچې بې ننګي راله نزدې رانه شي \n\nد پښتونخوا به هغه څه سپرلے وي  \nچئ اباسين چپي چپی رانه شي"},{"instruction":"مينې زما د صبر درنگ وهلے","input":"","output":"جانانه تا دے ولی رنگ وهلے \n\nحسن مئ داسی وزرونه سوي \nلکه لمبي چې وي پتنګ وهلے \n\nچا د مستۍ چا د نېستی د لاسه \nیو څادر کے تاؤ کرے لنگ وهلے \n\nپښتونه سم نه شوې تا خدائےووهه \nد پلار نیکه تصویر دې زنګ وهلے \n\nد پښتونخوا سیندونه وچ پراته دي \nيو اباسین پکښي غورځنگ و هلے"},{"instruction":"دا تقدیر د پښتنو دے که وخت برک دے","input":"","output":"که اولس مې ډېر بې شانه تیار لک دی \n\nنه منزل مخې ته وینم نه رهبر شته \nنه پوهېږم دا په کومه لاره تک دے \n\nنه پښتو کوې نه لولې نه ئې ليکې \nنو دا ول دې د شملې څرنګه جګ دے \n\nد دې قام نه چې ئې لار ده ورکه کړې \nمداري مخکښې روان دے که بدک دے \n\nد وطن مينه چې نه لرې په زړۀ کښې \nنو لابل په تا کښې كوم يو ساهو رک دے \n\nچې دې وچېړل په مرګ به ترې خلاصېږي \nپښتانه نه دي د تورو مچو کک دے"},{"instruction":"د پښتو غمونه وړمه په سر سترګو","input":"","output":"که هر څو زما په خپلو اوږو نګ دے \n\nیو کابل پکښې د وینو جوش وهلے \nد دنيا د لوښي مورکو پورې زک دے \n\nکه سینه مي در ښکاره کړله ملګرو  \nټول پرهر را قور بدلے دے کزک دے \n\nاباسین خو هم اشنا ځان ته څه وائي \nکه غلیم ډېر زورور لکه د یک دے"},{"instruction":"بي د نفرت نه هره چاره کووم","input":"","output":"زه د انسان په زړۀ کښې لاره کووم \n\nزه ښائستونو له غرور ماتووم \nزة محبت د دي دپاره کووم"},{"instruction":"د پرخې او د ګل کانی دې شي په اننګو","input":"","output":"غوټۍ غوټۍ خوله دې ځي راځي په اننګو \n\nسُرخي ئي ورځ په ورځ باندې زياتيږي يو په دوه \nباید چې لولکۍ به دې کښېني په اننګو \n\nتک تور یو سوے داغ مې دے رسا د زړۀ په سر \nخالونه قدرتي ئي دي بېخي په انتگو \n\nپه ويښه مې د سرو شونډو په اور کښې سوزوي \nپه خوب کښې ټکور کړي اننګي په اننګو \n\nزما د ساه د تپ نه هم ساتي خپله ښکلا \nبي شانه وار خطا لاسونه ږدي په اننګو \n\nد شعمې نه چې موم وڅاڅي لاري جوړوي \nهمدغسې خوله ئې کرښه کړي په اننګو"},{"instruction":"دا خوب دے که زما د تخیل ښار روښان","input":"","output":"وزرې رقوومه په هوا يمه روان \n\nدا لے په لے چې ګرځي دا چې کور په کور روان \nدا ستا د حسن غږ دی که زما د عشق داستان \n\nچې لاره مي  خطا کړله په غم کښې د دوران \nزړګي راته په غوږ کښې غلي ووې چې جانان \n\nدا کوم مارغۀ چغېږي دا د کوم یو ساز اواز \nدا څوک دي نامه اخلي یکه زار او یا قربان \n\nهر خوا ته مینه ،مینه امن امن قراری \nدا ستا د خوب قیصه ده که زما د زړه ارمان \n\nتميز ئې راته نه کیږي په خیال نه په نظر \nخبر نه نه يم چې دغه به جانان وي که مي خان \n\nدا كوم يو کتاب لولم زوتووم کومه قیصه \nد مینی اباسین مې دے په ذهن ور روان"},{"instruction":"تاریخ د آزادۍ په وینو رنګ د پښتنو دے","input":"","output":"د دې خاورې هر جنگ لکه چې جنګ د پښتنو دے \n\nلر وپوښته له روسه له فرنګ له سکندره \nچا ذکر اورېدلی له اورنګ د پښتنو دے\n\nدشمن لره هم امن سوکالي غواړي یارانو \nچې ظلم چرته ګوري بيا غورځنګ د پښتنو دے \n\nزمونږ د زړۀ ټوټه زمونږ ځیګر زمونږ هېواد دے \nپښتو چې پکښې نشته نو بيا څنګ د پښتنو دے \n\nلازمه ده ده چې تل به ئې پښتو سره پالمه \nچې رب راله راکړی ښکلے رنګ د پښتنو دے \n\nد دې خاورئ دپاره لکه خپل ځان ګڼې خاوره \nپه نوم که اباسین دے خو ملنګ د پښتنو دے"},{"instruction":"عقله د عشق نه وبره پکار ده","input":"","output":"غر که ډېر لوئے دے په سر ئې لار ده \n\nپه اننګو کښې دې گل توكيري \nدې زرغونې له وینه بسیار ده \n\nستا په ښکلا دي زما سوگند وي \nمزه خو ټوله د انتظار ده \n\nاحساس می خور کړه ژوند مې سمسور کړه \nخواني مي واخله که ستا د کار ده \n \nزما په سترګو کښي ځانته گوره \nچې پکښې څیره ستا د رخسار ده \n\nته ښائسته ني زه قدردان یم \nآخر به گېر شي په مادي لار ده"},{"instruction":"چې په سپینو اننګو دې خولې راغلې","input":"","output":"په زړګي باندي مي برغي كلي راغلي \n\nپسرلي می د غم لوښي کړو برڅېره \nحرارت مي زېزمي وسوي ولي راغلي \n\nچې په غټو غټو ګورې کړم آهونه \nتا چی سترګی نرگسي کړي څلي راغلي \n\nعقله خدائزده چې په کوم فکرکښې پروت وې \nلېونتوب چې درنه يوړم هلې راغلې \n\nیوه تپه داباسین له غاړي خيژي \nانګازې ئې په نسیم کښې دلې راغلې"},{"instruction":"وږمه د ګل نه د بلبلو نه مي شور واخستو","input":"","output":"هاله شاعر شوم چې د حسن نه مې پور واخستو \n\nمینه که اور دے حسن هم ترینه څه کم خو نه دے \nزما که اور په برخه راغی تا هم اور واخستو \n\nستا تصويرونه چې مې وسپزل ايرې مې ښکل کړې \nزما چاودلو شوند و نن ایله تكور واخستو \n\nڅوک خو به وي چي کری شپه به زما لاري ساري \nرقيب زما د کور په خوا کښې ځانله کور واخستو \n\nچرته يو ښکلي مې د مينې خزانه لوټ کړې \nما د هر ښکلې نه تاوان یو په څلور واخستو"},{"instruction":"چرته څاروی په دېوال ښکر ټکوي","input":"","output":"که بنیادم د توبې ور تكوي \n\nما چی د کوم انسان خُله هم بوئ کړې  \nد بنيادمو نه به سر تكوي \n\nد قیمتي خلقو ژوندون عذاب وي \nزرگر ته وكوره چې زر ټکوي \n\nراته ښکاریږي دا دنیا بغری ده \nاسمان پئیکو ده راله سرتكوي  \n\nد ژوندانه اوږدې مزلې ويني  \nاباسین كاني په هنر تكوي"},{"instruction":"رانه خپل کلے خپل مکان ورک شي","input":"","output":"ستا په راتلو زما نه ځان ورک شي \n\nد درد په غېږه کښې به مر مرګ ته رسي \nد کوم اولس نه چې درمان ورک شي \n\nد ژوندانه مزل ته داسې يمه \nلکه ځنګل کښې چې انسان ورک شي \n\nخدايه تر هغې زندگي غواړمه \nد نفرت نام و نښان ورک شي \n\nوږي کولمي عقيده چرته مني \nزل زول چې راشي نو اسمان ورک شي \n\nپښتو په قام پسې کاواکه ګرځي \nلکه د کونډې ماشومان ورک شي"},{"instruction":"که ته ګورې او که نه ګورې خوځم نه","input":"","output":"چې مئين يم نو په تا پسې به مرم نه \n\nدا ته څه په شاړو سر ئې زر پرسته \nبئ د مينې نه د بل شي زور منم نه  \n \nخامخا به د کلونو طلبگار یم  \nچې په ژوند کښې چرې هم ازغي کرم نه \n\nستا په مړو سترګو کښې اوښکې لیدی نه شم \nخدائے دې هر څۀ په نصيب کړه خو يو غم نه"},{"instruction":"تياره به ښۀ وي د سپوږمۍ ضرورت پاتې نه شو","input":"","output":"ستانه بغیر د زندګۍ ضرورت پاتې نه شو \n\nزما جنون اوس د تکمیل پړاؤ ته ورسېدو \nاوس ورته نور د لېونۍ ضرورت پاتې نه شو"},{"instruction":"که غمونه د دوران راوړل پکار دي","input":"","output":"شاعرۍ ته لږ جانان راوړل پکار دي \n\nد بارودو لوگو بېرته کړله شنده \nبیا د حُسن و عشق باران راوړل پکار دي \n\nوينو زوؤ ئې څهره څهره کړله پمنه \nلطافت ورته بي شان راوړل پکار دي \n \nزمکه کر د نفرتونو کړي بې درېغه \nرودادونه د اسمان راوړل پکار دي"},{"instruction":"خدائیګو چې د يو بل په وږمــو پــورې ړنديږو","input":"","output":"ډېرې مودې وشوې په لیدو پورې ړنديزو \n\nداسي به د بغض او حسد په اور کښي سوزو \nمونږ به په دې يو ډکي تر څو پورې ړندیرو"},{"instruction":"نه وینمه ځان چې د رڼا نه لرې وځم","input":"","output":"تا ته نزدې کېږم خو له ځانه لرې وځم \n\nچرته به سکون په غرو راغو کښې لټوومه \nيو ځل به د دې ښکلې دنیا نه لرې وځم \n\nدے مادخپل رب دخپل جانان نه لري باسي \nبس دے نور د کلي د ملا نه لرې وځم \n\nچغی که و هم د ځناورو د حقونو \nيمه که انسان خو له انسانه لرې وځم \n\nزه خو اباسین یمه څهره مي خيرنيږي \nکله چې هم زۀ د زۀ د پښتونخوا لرې وځم"},{"instruction":"خورې له اباسینه د سپين غر پورې لمبې دي","input":"","output":"د سترګو نه مې واخله د ځيګر پورې لمبې دي \n\nځوانان په بازارونو کښې ټکور سینې له ګوري \nد کلي د حجرې نه د ګودر پورې لمبې دي \n\nچې دغه بوږنوونکے ویروونکے تورتم وینم \nد شمعې غوندې بلې مې په سر پورې لمبې دي \n\nدنیا په خُلۀ د امن امن ورد كوي لګيا ده \nد امن د کونترې په وزر پورې لمبې دي \n\nته چرته ئې را ووځه غورځنگنه اباسینه \nوطن دې شو لتار په سم او غر پورې لمبې دي"},{"instruction":"مر مي کړئ چې ستاسو په طریق نه یم","input":"","output":"داسې هم اولسه بل فریق نه یم \n\nدا خو په وجدان کښې څه راورسي \nزه له خپله ځانه خپله ځانه د تخلیق نه یم \n\nدواړه لکه نوک او ورۍ تړلي دي \nدرد او محبت کښې د تفریق نه یم \n\nما په محبت ایمان راوړے دے \nخلقه منافق نه یم زندیق نه يم \n\nزه د ښکلاګانو لہونے يمه \nزۀ د د بدرنگی هدو رفیق نه يم \n\nزة بي له جانانه بل څه نه وینم \nچاوي اباسینه چې غريق  نه یم"},{"instruction":"څومره وارخطا کودر ته لاړمه","input":"","output":"راغلمه خو بیا په بیرته لاړمه \n \nستا فکر د کور په لاره تېر ایستم \nنېغ د كلي هاغه سر ته لاړمه \n\nحُسن په خپل ځان ورپسې کړے یم \nچرته کښې روان ووم چرته لاړمه \n\nستاتصوير مې کوت زړۀ مې راډک شولو \nغلے د کور خوا کښې غر ته لاړمه \n\nنن د مېخانې ور ته اټاله شوم \nپوهه په خان نه شوم ورته لاړمه"},{"instruction":"په زور دی د جنت نه را بهر کړم زما نفسه","input":"","output":"په ډېره معمولي ببعه دې ور کړم زما نفسه \n \nڅه داسې لېوني لېوني سپي دې راپسې کړه \nد روح په مملکت کښې دې اوتر کړم زما نفسه \n\nد زمکې د خدایانو بندګۍ ته دې محتاج کړم \nد خپلې پليتۍ نه دې خبر کړم زما نفسه \n\nبې شانه خود غرضي دې راته کېښوه په سينه کښې \nاشرف ووم په مخلوق کښې تا ډنګر کړم زما نفسه"},{"instruction":"کله مي كم كله پوره مي زيات څښلي دي","input":"","output":"ما د ښائست دهر موسم آب حيات څښلي دي \n\nزما په وينه کښې ګډون آخر له کومه راشي \nما ازغكي دملاکنډ دديراو سوات څښلي دي"},{"instruction":"لکه مېچن مي د وجود په اندامونو تېر شو","input":"","output":"زما د ژوند د حادثونه پسته عقل ډېر شو \n\nڅه د نغمې څۀ د وږمې څه د رڼا غوندې ؤ \nڅه ښکلے نوم ني و افسوس دے چې زما نه هېر شو \n\nزۀ محبت په خپله غېږه کښې راونغاړلم \nلکه د وينې مې وجود ته راغی چار چاپېر شو \n\nستا د ښائست که چم په چم باندې خبرې کيږي \nستا لېوني هم د وختونو په سړو کښې شمېر شو \n\nلکه غرڅه چې به په غرونو په ټوپونو تللو \nد اباسین غېږې ته پرېوتو په ول کښې ګېر شو"},{"instruction":"خدایه چې نفرت به ځایوم اخر په څۀ کښې","input":"","output":"حسن مې په سترګو کښې دی مینه مې په زړۀ کښې \n\nنن سبا وړوکې خوشحالي هم غنیمت دے \nدا لکه کلاب راوټوکیږی په شپالۀ کښې \n\nاوس د چا ډېوې ته به زه ولې خفه کېږم \nخپله مې له خبره رڼائي ده په کاله کښې"},{"instruction":"رده راته په لارو کښې ازغي زه به درځم","input":"","output":"زه په زمکه نه ږدمه تلي زه به درځم \n\nضد درسره نه کووم حسينې دومره ډېر \nزړۀ به مې يو ځل مجبور وي زه به درځم \n\nژوند که وفا وکړ له یو ځل به خامخا \nساه چې مې په سترګو کښې هم وي زه به درځم"},{"instruction":"وخت مې د ګلونو مئينتوب ته نه پرېږدي","input":"","output":"ما ستا خوبولې سترګې خوب ته نۀ \n\nداسې ازاري سيلۍ را الوزي چاپېر \nسرۀ خُله غوټۍ چرې مسكيتوب ته نه پرېږدي \n\nسترګې د حالاتو غرغنډې راوروي \nوخت مې ارزوګانې پېغلتوب ته نه پرېږدي \n\nداسې د غربت د ژرندې پل پرې ځي راځي \nژوند زما بچي اوس ځلميتوب ته نه پرېږدي \n\nستا د اننګو غوټۍ به وي ترو تازه \nدا به اباسین چری و چوب ته نه پرېږدي"},{"instruction":"د سپوږمۍ په کټوري کښې ټوله شپه خورم","input":"","output":"د دروغو قسمونه درته نه خورم \n\nد احساس د نزاکت مې داسې حال دے \nپه وړه وړه خبره باندې زړۀ خورم \n\nما د  صبر شړۍ لنګ کړه ذوالجلاله \nزة میوه دارمانونو په په واره واره خورم \n\nجهنم د خپل احساس راته معلوم دے \nپه توده کښې هم زۀ عمر له ساړۀ خورم \n\nستا انسان یمه او ستا نه به ئې غواړم \nزۀ څاروی نه يم چې وټ کښې به واښه خورم \n\nد بل چا د محتاجی نه په امان یم \nشکر دا دی چې خپل رزق په کاله خورم\n \nڅوک دې ما ته د ناکام خبرې نه کړي \nاباسین یمه زۀ کاڼي د شين غرۀ خورم"},{"instruction":"تا ته اسان ښکاري خو چرې نه دئ","input":"","output":"مینه کول د خلې خبرې نه دئ \n\nدا ده سپوږمۍ په څو قدمه کښې ده  \nستوري که لرې ښکاري لرې نه \n\nکوره د درد خریکی خلیږي پکښي   \nزما کلام تشې سندرې نه دئ \n\nزه د خپل خیال - په پرو الوزمه \nسو که راکړې دې وزرې نه دي \n\nزه اباسین د ميني ورے يمه \nزما په خیال خیال کښې ملغلرې نه دي"},{"instruction":"دا خزان به مې ځيګر کړي پاڼې پاڼې","input":"","output":"راشي ګل راته په ور کړي پاڼې\n\nاخر دي ته به مونږ څنګه مینه وایو \nچې ګلاب درله څوک درکړي پاڼې پاڼې \n\nزۀ روژې ته جل وهلے ځیګر ناست يم \nتا له سرې شونډې اختر کړي پاڼې پاڼې \n\nخاورې ژوند په لپو لپو بادوومه \nبې وسي به مې ډېر زر کړي پاڼې پاڼې \n\nربه خپله خو ټول عمر په يو حال ئي \nدا خزان ولې شجر کړي پاڼې پاڼې \n\nاباسینه هر تهمت د خلقو واخله \nدریابونه تل په سر کړي پانی پانی"},{"instruction":"نن راباندي بوئي د پسرلي راځي","input":"","output":"څوک دی چې خیالونو ته مې ځي راځي \n\nکله چې د ګلو مېنځ کښې ګرځمه \nخیال ته مي ستا شونډې اننګي راځي \n\nروح مي  د زړګي تارونه وچېړل \nوينه کښې مې جوش راځي مستي راځي \n\nزة د تغیر نه ډک مزاج لرم \nما له هر حال کښې زندگي راځي \n\nبيا دې جوړې زلفې راسپړدلې دي \nځکه دا بي واره اسوېلي راځي"},{"instruction":"زۀ چې دا فطرت بنیادم يمه","input":"","output":"ما له له چل چل د سيني ازلي راځي\n\nچې په وېښتو کښې زما سبين لكي \nدا مې په پښتو باندې خرابي راخي \n\nسو چې یو وجود نه شو يو روح نه شهر \nکله په ژوندون کښې خوشحالي راخي \n\nزه په شاعری کله پوهېږمه \nچرته د يو لوري نه راځي راځي \n\nبیا په پښتونخوا پسرلي ول شولو \nبیا د اباسین ماخيگري راخي"},{"instruction":"زه که نه هم یم نو کلام به مې خبرې کوي","input":"","output":"هر یو وګړی د خپل قام به مې خبرې کوي \n\nما چي د کوم اولس دپاره شوګيرې کړې دي \nپه ما مئين دي خاص و عام به مې خبرې کوي \n\nدا کوم خيالونه چې زما د شاعرۍ ښکلا ده \nدا خو زه نه وايم الهام به مې خبرې کوي \n\nد ښکلا وټ کښې مې دمينې بوزغلي کړي دي \nواړه پۍ مخې ګل اندام به مې خبرې کوي \n\nما د دې خاورې کانو بوټو سره پت پاللے \nدا كاني بوتي در او بام به مې خبرې کوي"},{"instruction":"داسې په سپک نظر رامه ګوره د ښار لالیه","input":"","output":"په تن جامې به مې زړي وي خو پليتي نه دي \n\nنه مې شــر نـــه مـــي فـســـاد خوښ دے \nزما د مينې ژوند آباد خوښ دے \n\nدادَ ګلونو د رنګونو وطن \nظالمه ولي دي برباد خوښ دے \n\nداســــروهــلــے بروھلے بچے \nدامن غيره کښې مې ښاد خوښ دے \n\nماله احساس د ژوندانه راکوي \nځکه می ستاد ميني ياد خوښ دے \n\nد خاورو کرد خوبه په سر لرمه \nچې مې ديار د کلي باد خوښ دے \n\nوخته دا زړۀ مې په چړو او څيره \nدلیونی چی می فریاد خوښ دے \n\nشوکته نه کومه وعدې د مينې \nژونـدلـــه غــمـونـو مـــ آزاد خوښ دے \n\nچې ستړی د زړۀ سترے مزدوری نه کور ته راشم \nمور مې په لاس ښځه مې لاسو کښې پولۍ لټوي"},{"instruction":"نه په سر اونه په زریم","input":"","output":"زۀ د مینې جوارگــريــم \n\nبس هم دا می سرمایه ده \nچې بدنــام پـه لــروبــريــم \n\nرحدونه چې ئې نيشته \nزه په داسې لارو سريم \n\nچې الوت ئې تر آسمان دے \nهغې فکر وزريم کروزریم \n\nد مالدارد مــانــــی لـري \nد غريب د کوڅې وريم \n \nدَرنا وروراکے يم  \nنه د جنګ او نه دشریم \n\nتيارې واړه رانه تختي \nخریکواله سپین سحریم"},{"instruction":"ځان به د تاریخ په آئينه کښې چرته نه مومي","input":"","output":"کومې زمانې چي زبر ولي قلمکار نه وي\n \nبس چی غریبۍ سره مخ شوې یو \nډېرې بې وسۍ سره مخ شوې یو \n\nهره يولحظه يې د غم ډکه ده \nداسي زندګۍ سره مخ شوې یو \n\nبته يې دګټې تاوان نه لګی \nداسـي جــوارۍ سره مخ شوې یو \n\nخـدایــه د وصال باران راوورې \nډېر د اوچ سالی سره مخ شوې یو \n\nفرق په کښي د غل او د سازنۀ کېږي \nدارنګې نړۍ سره مخ شوې یو \n\nويني ديو بل په لپو لپو څښي \nڅنگ مسلمانی سره مخ شوې یو"},{"instruction":"چي مي جانان خفه دے","input":"","output":"دا تول جهان خفه دے \n\nولـــې بـــه نـــه ژاړمه \nدَ زړۀ درمــــان خـــه دے \n\nچې قدردان دے زما \nهعه انسان خفه دے \n\nدعــا كوي مــلــګرو  \nکل خندان خفه دے \n\nزمــادَ زړه د كـــلي \nوړوکــې خــان خـفـه دے \n\nشوکته نه پوهیږم \nچې ولي ګران خفه دے"},{"instruction":"نه می بابا شته نه بې بې اختره","input":"","output":"ډېريم بې شوکه بې اسرې اختره \n\nستاد راتلو غږ چې به کله اوشو \nماله به يې جوړې کړې جامې اختره \n\nمونږه سره ډوډۍ په اور توده کــړه \nخـلــقــو ويشلې پراټې اختره \n\nهر چا خندا او خوشحالی کولی \nزه گرځېدم ښپــي ابـلـــه ښيي اختــره \n\nدې غـريبـي ورته ورپرې نه ښودم \nډېر ارماني ووم د ميلي اختره \n\nچا مې په سر لاس د شفقت کینبود \nووم په ژړا اوسترګې سرې اختره \n \nزۀ خريکوال د بې وسۍ غېږه کښې \nوکــرمـــه چاته آوازې اختره"},{"instruction":"نصيبه ستا له غېږې مـونـږه تماشې وړې دي","input":"","output":"مونږ چې په خپلو اوږو خپلې جنازې وړې دي \n\nخیال د محبت دې په زړګي کښي راولم \nدا ځلي دي کلي ته سپرلي کښې راولم \n\nستانه چی دښار رنگینی هبري شي \nنن دې د شړشمو په پټي کښې راولم \n\nمونږه مبلمانه د خدائے رحمت کنو \nولي درته کرښي بـــه تــنــدي كښي راولـــم \n \nولاړ به یو په سخته کښي يو بل سره \nدغه یو احساس په ګاونډي کښي راولم"},{"instruction":"شاعریم قلمکاریم د قام سترګې یم شوكته","input":"","output":"شعور د بیداری به هر زلمي کښې راولم \n\nدَ ژوند د خلي نه به تپه د خوشحالۍ پورته شي \nد ظلم لاس که لږ د مينې د مرۍ پورته شي \n\nد نفرتونو کرد نپولے نظرونه ښکاري \nزما د کلي جُونه څنګه په بلۍ پورته شي \n\nبیا به تازه شي سوې لوې لوغړن ګلونه \nکه يې د سره دا د اور توده سیلی پورته شي \n\nکلي په کلي چم په چم به تذکرې شروع شي \nزما چي کټ د جنازې ستا د ډولۍ پورته شي \n\nشوکته زور به د قلم هله ټوپك أومني \nچې دوطن دهره کوره ملالی پورته شي"},{"instruction":"په تن جامه فقیر او په زړۀ خان ووم په يو وخت کښې","input":"","output":"زۀ هم د چا د خوږ زړګي ارمان ووم په يو وخت کښې \n\nد فکر په تسبوؤ به مې ديار ذکر کولو \nچي قبد د تورو زلفو په زندان ووم په يو وخت کښې \n\nترنيمو نيمو شپوبه مې تصوير ته ژړېدله \nدومره په يو ښکلي باندې ګران ووم په يو وخت کښې \n\nدیار په یو دیدن به زه د سرو مال نه تېر شوم \nخدائے زده که په ګټه په تاوان ووم په يو وخت کښې \n\nبد که زمانه راته را گوری ته خومه گوره \nيه پښتنې ستا خوزۀ جانان ووم په يو وخت کښې \n\nنن هغه مسیحا می په زخمونو شيندي مالكي \nشوکته چې د چا د زړۀ درمان ووم په يو وخت کښې \n\nداسې به يو کور داســـي يـــو چـــم نـــه وي \nجوړ چې په کښې ويـر نــه وي مـــاتــم نــه وي"},{"instruction":"څنګه به دمينې په معنی رسي","input":"","output":"لاس کښې چې کتاب نه وي قـلــم نـــه وي \n\nدلته تر هغې کلونه مه راوړه \nڅو چې د وحشت اورونــه تـم نـه وي \n\nدلته د زخمونو ماهران اوسي \nخو دلته کښې پر هر لره مرهم نه وي \n\nنه غواړو توده ډوډۍ سره ښه ده \nبس خوپه بې وسو دې ستم نه وي \n\nډېر ئې درهبــر پـــه نــامــه لـوت کــرمــــه \nنور دې د شين سترګي داكــــرم نـــــــه وي \n\nځه چې خريکواله هلته یو سو ژوند \nچرته چې دژوند سترګو کښې نم نه وي \n\nور که نامـــه دې شي د ښار د لباسي رنګونو \nپه ما د کلي خره پره لیونی گرانه ده \n\nیه کوم امید به مې نيول د زندګۍ لاسونه \nزرگیه هر چا راکول به دتګی لاسونه"},{"instruction":"یارانو چاته به دا خپله بې وسي وايمه","input":"","output":"زما د کور خلق زما ردي په مرۍ لاسونه \n\nمونږ لوئے وړو به ورله هره شپه تکور ورکوو \nزما د پلار چې به زخمي کړل مزدوری لاسونه \n\nزه د هغي پښتني حق د چانه او غواړمه \nچې د پردي کور په کارونو کړي پولۍ لاسونه \n\nزه به د خپل کلي خانانو سره ځان ګاڼه کړم \nستاد بنګړونه خالي مه شه لېونۍ لاسونه \n\nوئيل يې مادې وروڼه مړه کړي ستا د مينې په سر \nشوکته چاله به ور نه کړم په مرضی لاسونه"},{"instruction":"زما دې واړه ژوند له کاره اوځي","input":"","output":"خو معاشرې نه دې بد کاره اوځي \n\nدير ارمانونه به په وینو سره کړي \nچې نفرتونــــه لـــــه دې ښاره اوځي\n\nدپاکې مينې هغه پاکې وعدې \nزما د زړه نه کـلـه یـــاره اوځي \n\nرنګ د ښائست يـې مخ کښې پاتې نه شي \nدچاغمونه چې د شماره اوځي \n\nد درد تپه چې نه کړي څه به کوي \nزره چی د هجر له گزاره اوځي \n\nزما قاتِل زما په کور کښې وسي \nخدائی زده چې څه به د دې لاره اوځي \n\nد خريکوال د ژوند تصویر ته گوره \nچې د حالاتو د ناتاره اوځي"},{"instruction":"نن مې د وصل په جامونو باندې څښل کړي دي","input":"","output":"کلونه پس مې د اشنا مخ ته کتل کړي دي \n\nخدائے خبر ولې په دې خلقو باندې اور پورې شو \nمونږ په زخمي زړونو یو بل سره خندل کړي دي \n\nماخودَ خپلي لبونی مینی اعزاز ګڼلی \nهغې له ما پسې ښېري او که کنځل کړي دي \n\nزما دزړه زخمونو بيا هغه دې خُلې پرانيستې \nدا چا د مینې د تارونو مې چېړل کړي دي \n\nهغه محلت هغه کوڅې له مانه نه هیرېږي \nهلته کښي ما په خپلو اوښکو لمببدل کړي دي \n\nپه نوم د خپلود نامې نه مې اوس يره کېږي \nما سره څومره چې بد کړي دي نو خپل کړي دي \n\nشوکته دا د وخت تيارې مو څه کولی نه شي \nمونی همیشه درڼاګانو په لار تلل کړي دي \n\nوينې چې د وينې بدخبرۍ ته غاړه ايښې ده \nځکه په صحرا می زندګۍ ته غاړه ایښي ده"},{"instruction":"ماته د نفرت دکلي کور خبرې مه کوه","input":"","output":"ما خوبس دميني بنجارۍ ته غاړه ايښې ده \n\nته که ښکلی ئي کنه خو خدائے درمئین کرے یم \nستا په قد قامت می شاعری ته غاړه ایښي ده \n\nما خووئيل چې زه به له حالاتو خودکشي کوم \nاوس مې ستا په څنګ کښی زندگی ته غاړه ایښې ده \n\nزه د کلي خان وومه خو ستا مینې ملنګ کړمه \nځکه می خانی کښي ملنګی ته غاړه ایښي ده \n\nسرو مال به دواړه په کښي بائیلمه پوهیرمه \nبیا می هم جانانه ستا یاری ته غاړه ایښي ده \n\nزۀ شوکت د ښار د لباسي ښکلوؤ پروانۀ کړم \nما خوبس دكلي لېونۍ ته غاړه ايښې ده"},{"instruction":"وعدي د خپلي ميني ماتوه راځه","input":"","output":"مالګی په زخمونو می شینده راځه \n\nچا دې وايــه مــانـه زړه تور کړے دے \nمـــاتــه يــې راوښـایــه کـو څــه راځه  \n\nهسي نه دنیا دے د نظره کري \nماله چې راځې په نیمه شپه راځه \n\nما درته په لار زړۀ غورولے دے \nمستې قدمونه پرې ارده را ځه \n\nمامي مورته ټوله قیصه کړې ده \nکرانه خریـکـوالـه اوس ډاډه راځه \n\nدا مو په څه ګناه خطا وژني \nچې کله تا او کله ما وژني \n\nچاته د دې ظـلـم فــريــاد وکړمه \nپرون مي رور نن مې بابا وژني"},{"instruction":"په چایقین په چا باور ولرم","input":"","output":"ما چې د خپلـو پــه صــلا وژني \n\nدا خو انسان اډو کيدلی نه شي \nچې مې په کور کښې د مولا وژني \n\nهغه لاســونــه دې په اور اوسوزي \nچې د ګلانو پرې ښکلا وژني \n\nشوکته کله به مون شان پېژنو \nدغه یوفکر مې بيا بيا وژني \n\nستا په لوري مي نظر دے مره راشه \nسبا کلي کښې اختر د مړه راشه \n\nلوئے واړه د خوشحــالـي سـنـدري وائي \nڅومره ښکلی مازیګر د مره راشه \n\nد وصال دمر همونو پټی راوړه \nدريسي مي زړه پر هر د مره راشه"},{"instruction":"هسې نه چې مې غـمــونــه لـبـوني کړي","input":"","output":"په ماشوے ئي اثر دے مــره راشه \n\nد غماز جادوګري مو جُدانۀ کړئ \nشروع کړے ئی منتر دے مره راشه \n\nستالیده مې بس ارمان دے خریکوآله \nخلاص مې پرېښے د زړه ور دے مړه راشه \n\nماته له درست جهانه گران دی زما کلے \nهم مي روح او هم مې ځان د زما کلے \n\nشنه فصلونه يې پټو کښې رقص ثاني کړي \nد ګلونو د رنګونو گلستان دے زما کلے \n\nد کابل او د خیالي د سيند تر مينځه \nپه غبرتي زلمو ودان دے زما کلے \n\nپه پینځه اویا کلوز آباده دو آوه ده \nخود همه کلوؤ سلطان دے زما کلے \n\nمیلمه دوسته غريب دوسته په کښې وسي \nپه پښتو باندې قربان دے زما کلے"},{"instruction":"دا تور داغ د دشمنوؤ دې ترېنه ورك شي","input":"","output":"خریکواله د مودو نه په ارمان دے زما کلے \n\n \nچې په کښې ستا د مخ لیده نه کېـږي \nهغې محلت ته رانــه تــلــه نه کېږي \n\nزۀ په کښې وينم دَ خپل مرگ عکسونه \nخوستادمینې نه مې زړه نه کېږي \n\nشوکې ډاکې او بې ګناه قتــلــونـــــه \nوايه په دې وطن کښې څه نه کېږي \n\nچي زړۀ کښي نۀ لری احساس دميني \nزمانه هلته ژوندانه نه کبری \n\nحال دشوکت چي تـرجـانـانـه يــوســي \nریباره دومره در نه ښه نه کیږی \n\nښه ده په خُـلـــه چې دې پـــغـور نشتۀ \nاوس مې په زړه کښې هغه زور نشته \n\nځان سره يې غــلــے آئیــنـــه کښې اووے \nمیخانه شته دے خو میخور نشته"},{"instruction":"مائي دپلارنه چي رشته غوښتله","input":"","output":"وئيل يي مړه ستاسو کور نشته \n\nښكاري وحشت له زړونو تلے نہ دے \nداچي حجره کښي ټنگ ټکور نشته \n\nهر څوك تړي د ګناهونو ګيډۍ \nچا سره غم اډو د کور نشته \n \nتلم خریکوال به خامخاله کلي \nچې پکښي ستاد بنگرو شور نشته \n\nچې راته ګورې د هر خوانه سوزي \nدا خلق ولي ستا او زمانه سوزي \n\nلاس يې زما د لاسه زر راښکوو \nوې په تناره ډوډۍ له مــانــه سـوزي \n\nاوس مې د خپلو څکه يره کېږي \nجونکړه اکثر خپلي گياه نه سوزي"},{"instruction":"ځير دے زما وجود دي ټول اوسوزي","input":"","output":"خو د وطـن مــــي دې ښکلا نه سوزي \n\nكه د ملك او ملا خُـــلــــي بـــنــدې شي \nهلته هم ه دلتـــه بـــــــه دانــــــه ســــوزي \n\nشوکته تا چې زما خوا کښې وینی \nڅنګه به او وایه دنیا نه سوزی \n\nكُلې چې ستا دَ خياله أووتمه \nلاړم د ژوند د جاله أووتمه \n \nزما ارمان زما قاتل اوختو \nبس دے فالي د فاله او وتمه \n\nسوې آهــونــه او د زړه دردونه \nښه شوه ددې جنجاله او وتمه \n\nد محبت کلي ته څه لاړمه \nچي د سیالو د سیاله اووتمه \n\nچې هر نظر مې دلیدو ترے وو \nاوس د هغــي كـمـالــه اووتــمـه \n \nشوکته کور ته به دیدن درورم \nکه د سختو د حاله اووتـمه"},{"instruction":"چې مشال د چا د مينې په کښې بل دے","input":"","output":"دا د خاورو ختمو کور راتــــــه مـحـل دے \n\nبې له یاره دبل چا خبرې نه اوري \nپه زړګي باندي مي شوے دا څه چل دے \n\nما يې خاورې رانجه کړي دي د سترګو \nګرانه یاره چي دې ایښی چرته پل دے \n\nهغې وئیل دنيمو شپو گرځیده پریږده \nد اعتبار زمانه نه ده وخت بدل دے \n\nپه پردي لاسونو مار وژل ښه نه دي \nدهوښيارو خلقو شوے دا متل دے \n\nښه په وينو ئې سنګهار کړه خریـکـواله \nدريبار په خله يي غوښتي ستا غزل دے \n \nما چي لیدل هغه خوبونه ټول دروغ اوختل \nدَ چا وعدې او قسمونه ټول دروغ اوختل \n\nزرگیه تا به جوړول چي تل د خیال په زمکه \nهغه مانی او محلونه تول دروغ اوختل"},{"instruction":"نه پرې زۀ گران شوم نه زما شو جانان","input":"","output":"دَمُلا ساخت او تـعــویــونــه تــول دروغ او ختــل \n\nمونږه پرې هسې د یو بل نه ګرېوانونه اوشلول \nهغه د خان کاکا باغونه تول دروغ اوختل \n\nريباره تا چی به راوړل دلبوني د لوري \nهغه سوالونه جوابونه ټول دروغ اوختل \n\nشوكته تا چې له ډېر نازه ګرځول په جېب کښي \nهغه رومال هغه خطونه ټول دروغ اوختل \n\nمات شوي تير له په کوټه کښې زمونږ ستنه نه وه \nزمونږ په ټول کلي کښې مونږ د پاره ونه نه وه \n\nما به دګوړې دَ چکۍ سره ډوډۍ خوړله \nدومره غریب ووم چی قمیص ته ميلمنه نه وه \n\nزما نصيب كښي جوړي ليك د راحتونونه وو \nګنې دزړۀ شيشه مې هیچاته خيرنه نه وه"},{"instruction":"زما نصيب كښي جوړي ليك د راحتونونه وو","input":"","output":"ګنې دزړۀ شيشه مې هیچاته خيرنه نه وه \n\nډېر که د موردَ جُدائی درد نــولـے یـم خـو \nخوشحال په دے يـمــه لـه مـا چـري غمجنه نه وه \n\nهغه دظلم د وحشت دور مــې نــه هـــريـږي \nچي د چا سر نه وو د چا په تن څرمنه نه وه \n\nچې را په غاړه وه سهرا د بې وسۍ شوکته \nد چا په خله زماد حال اډو پوښتنه نه وه \n\nستاد ميني یو نظر ته لارکښي ناست يم \nترے ترے سمندر ته لارکښي ناست یم \n\nکه دي زړۀ راباندي خوک شو راله راشه \nستاد کلي هغه سرته لار کښې ناست يم \n\nپردے کلے پردے چم پردي مخونه \nکوم ویردزړه پر هر ته لار کښې ناست يم \n\nپه لیدو چي ئي ناروغـــــه زړه رغـيــــږي \nبختور ښکلي بشر ته لار کښې ناست يم \n\nپښتانه چې ټول یو موټی کړی شوکته \nبس يو دارنګې رهبر ته لارکښې ناست يم"},{"instruction":"دَ درد او د اهونو سلسله ده نیمه شپه ده","input":"","output":"زړه راته سپړلې ستا قیصه ده نیمه شپه ده \n\nد چا په اوږه سر کېږدمه چاله آواز ورکړم \nزما د ارمانونو جنازه ده نیمه شپه ده \n\nغمونو د اشنا مي ذهن داسي منتشر كړو \nخطا رانه دَ خپل کاله کوڅه ده نیمه شپه ده \n\nيوزۀ يو تنهائي بل مې ارمان په وینو سور دے \nژوندون زما څه داسې تماشه ده نیمه شپه ده \n\nزما بي غمه ياره څه بې غمه کټ کښې پروت يې \nبه راغلې په شوکت د غم شېبه ده نیمه شپه ده \n\nراجوړ په کښې موسم څه لېونی دے کلې راشه \nراغلی زمونږ کلي ته سپرلے دے کلې راشه \n\nته ورته د زلفو نه کمڅۍ په مینه جوړې کړه \nساتلے درله ګل مي صحرانے دے گلې راشه \n\nخوند کړي د غنمو په پټو کښي زېر ګلونه \nپه پاڼویی شبنم دانے دانے دے گلی راشه"},{"instruction":"یوزۀ په کښی بی څوکه بی جانانه یم جانانه","input":"","output":"نور څنگ کښی د هر چا سره لالے دے گلی راشه \n\nراشه چی ګلونه د سپرلي يو بل له ورکړو \nپه زړه می دا ارمان د زمانے دے گلی راشه \n\nجولۍ يې د ګلونو ډکه کړې لار كښې ناست دے \nشوکت خوستاد مینی لہونے دے گلې راشه \n\nدا طبیبان پرې واړه نه پوهيږي \nجانان په رنځ زما د زړه پوهيږي \n\nچې دزړۀ کور ئې له هوسه ډك وي \nهغوي په پاکه مینه څه پوهیږي \n\nبس دے بیانه درځم آشنا کلي ته \nما باندې هلته لوئے وارۀ پوهيږي \n\nنپوس ترې وکړه چې يقين دې وشي \nد درد په اوښکو مې لېمه پوهيږي \n\nشوکته غر په خلۂ کولے نۂ شو \nخپلو کښې زړونه زمونږ ښه پوهيږي"},{"instruction":"چي مــــې لاسونو کښې دنيـــا نشـتـه","input":"","output":"راسره مینـه دَهیچا نشته \n\nراڅه چې بېرته د غم کورته زغلو \nزمونږ په برخو کښې خندا نشته \n\nزما په خوک چی به ئي زړۀ خوګیدو  \nنن مې هغه بي بي بابا نشته \n \nزه به د کلي پسرلي څه کړمه \nچې پکښي سترګي کلي ستا نشته \n\nڅنګه به روغ شـمـــه شـوکـتـــه وایـــه \nچي مي د خوگ زړۀ مسیحا نشته \n \nهغه چئ اشنا ليونے شوے ووم \nتا پسې والله لیونے شوے ووم \n\nپس دے بیا د مینې سُودانه کومه \nزۀ په دے سودا لیونے شوے ووم \n\nتا راله ساختـونـه تعویذونه کول \nيــاد دې شي مُلا لہونے شوے ووم"},{"instruction":"بيادَ جُدائــــي خبــــري مـــــــة كـــوه","input":"","output":"وومه چې جُدا لیونے شوے ووم \n\nمور به مې خفه دلگیره ناسته وه \nکړه به يې ژړا لبونے شوے ووم \n\nټوله شپه مې ستا تصویر ته تېره کړه  \nغم کښې دې بېگاه لیونے شوے ووم \n\nکلي نه شوکته خلقو ویستی ووم \nپروت ووم په صحرا لہونے شوے ووم \n\nماویل که مانه لېونۍ شرمیږي \nپوهې شوم زما په غریبی شرمیږي \n\nچې په کښې نه وي د دولت رنــګــونــه \nښکلي په داسې زندګۍ شرميږي \n\nڅه وکړمه وس چې مې د زرو نشته \nجانان دزینړو په نتکۍ شرميږي"},{"instruction":"بچے چي څوك په مزدوري شرميږي","input":"","output":"کچکول په غاړه ستا کوڅه کښې ښه یم \nکله ملنګ په ملنګۍ شرميږي \n\nخُله يې رالـه راکړه د حجاب دنـنــه \nشوکته دومره لــبــونــی شرمیږي \n\nزه پــــه کــوم ظــلــم د دوران وژاړم \nستالوپته که خپل ګریوان وژاړم \n\nچې ډېر مې اوز بيخي د زړه دردونه \nلاړ شم کوڅه کښې د جانان وژاړم \n\nلږ خو مې پرېږدې د دنيـــا غــمــونــو \nچي په مزار د خپل ارمان وژاړم \n\nخپل راته ښائي د پردو مخونه \nچاته دا خپل نصیب ویران و ژاړم \n\nدي خونړي غوندي ماحول کښي د ژوند \nیاره تا وژاړم که ځان وژاړم"},{"instruction":"شوکته نه لري چي زړۀ کښي رحم","input":"","output":"په حال د داسې مسلمان وژاړم \n\nتا خوبه ای درده څه پر هر غیره کښې اونیسی \nمونږه لبوني به کوم بشر غېږه کښې اونيسي \n\nسترګې به ئې پټې کړم په بدو څه به نه وایم \nلي که مي د میني د نظر غیږه کښي اونيسي \n\nکله چې ترې خله ملګرو او غواړم په مینه زه \nوائي درنه لاړمه څادر غيره کښي اونيسي \n\nزۀ پرې یو زره چي خپل ارمان له سترگی توری کرم \nبيا مې دې د هجر مازيګر غېږه کښې اونيسي \n\nهیڅ کله به مره شوکته نشی د حیا شمعي \nفکر که دا خلق د محشر غېږه کښې اونيسي \n\nدَ چا شل وو د چا سل وو رنگونه آئینه کنی \nوختونو راته اوښودل مــخــونــه آئینه کښې \n\nو ظلم دَ داغونو نشانونه په کښي ښکاري \nبیامه کنده زرکیه پرهرونه آئینه کښي"},{"instruction":"ښائست دستم بیا جوړې بازار ښه گرم کرے","input":"","output":"پراته ريښې ريښي دي گربوانونه آئینه کښي \n\nدا دوه ورځي ژوندون تبرول هم را باندی گران شي \nچې اووينو د خپل پردو نیتونه آئينه کښې \n\nموني څه به د سپرلي د رنګينو سندري وايوو \nپه سرو وينو کښې وينو ارمانونه آئينه کښې \n\nدا خپل زخمي زخمي احساس به ژاړو خريکواله \nدوران راله راوړې دی دردونه آئینه کښي \n\nخه په خندا خندا مې زړه له د غم شپه ورکوي \nخلق مي ميني له رنګونه عجیبه ورکوي \n\nموني په زخمي لاسونو وینځو د تهمت داغونه \nخلي دي چي يو بل له زمونږ د عشق قيصه وركوي \n\nلاسونه يې پورته کړل زما په روحيې او بخښله \nرقيب له خُله جانان زما په جنازه ورکوي \n\nبيا مي دزړۀ چنې ورغلی دی هغې کاله ته \nخدائے خبر څه به چې جانان په وظیفه ورکوي"},{"instruction":"چرې به اووائي رښتيا د دې کــو څــې بــادونـــه","input":"","output":"ترڅو به زړه له د دروغو تـسـلـه ورکوي \n\nدَ د زړه پر هر په کښې شوکته هم ګنډلی نه شو \nوخت می نظر له آئینه ټوټه ټوټه ورکوي \n\nمونږه په ویر او په ماتم خپلې ښادې کړي دي \nدوران همیش لوبې زمونږ په زندګې کړي دي \n\nملګرو د لارې کوڅې د هېرولو نه دي \nدلته زما ارمان وړې وړې سلګی کړي دي \n\nزماشلیدلی گریوان هم وختونه نه معاف کوي \nما او زرګي ورته بلها ملت زاري کړي دي \n\nلرګي په لاس د کلي خلق راغونډ شوي دي بيا \nدزره بلبل می دوه ټپي څه لـبــونــي کړي دي \n\nزارۀ کتبوی کښی چی کرلي وو تا په خپلي بلی \nهغه اوچ شوي را مبيل بيا تازه غوټي كړي دي \n\nدي پېرزونې له د ژوند کومه نامه ورکړمه \nشوکته مونږه په ځوانۍ کښې هم پيرني کړي دي"},{"instruction":"بيا سوزیدو له ئې زما مړۀ تنورونه سره کړل","input":"","output":"دكلي خلقـو زمـونــي مـيـنـي لـه اورونه سره كړل \n\nزما لاسونو له نکریزې ستا په ښار کښې نه وې \nپه خپلو وينو مې اشنا ځکه لاسونه سره کړل \n\nڅومره ارزانې شوې زړګيه د بې وسو وينې \nچي ظالمانو پرې د خپل کور دېوالونه سره کړل \n\nيوڅو پېسو باندې خرڅيږي ستا په ښار کښي مينه \nزمونږ د کلي لېونو پرې ګرېوانونه سره کړل \n\nزمونږ په برخه کښې دهشتونه او ازغي به وي نو \nګنې سپرلي خو ډېر پیکه پیکه ګلونه سره کړل \n\nپه سمندر کښې مې ژوندون دې خو بس تږې تږې \nسرته مې يار ايښې زنګون دے خو بس تږې تږې \n\nدا چاوئیل چی د الفت په لار سخا نشته دے \nمونږ له راکړې ئې جنون دے خو بس تږې تږې \n\nپښتو مني، غيرت مني خو محبت نه مني \nزمونږ د کلي دا قانون دے خو بس تږې تږې"},{"instruction":"د ژوند په لاره کښې د مينې مشال بل ساتمه","input":"","output":"مل په تیارو کښي مي بېلتون دے خو بس تږې تږې \n\nستا په لټون کښې يم روان د ګړنګونو خُلې ته \nپروت په نصيب کښې مې کړون دے خو بس تږې تږې \n\nمونږه هم پېژني د وصل ليوني وختونه \nزمونږ د مینې لوئے مضمون دے خو بس تږې تږي \n\nشوکته حُسن ته چې ګورم داشـنــا پـه رخسار \nشين خال ئې زنه کښې درون دے خو بس تږې تږې \n\nدلته څوك نه مني د ميني محبت خبري \nواعظه مه راوړه دي چم ته د الفت خبري \n\nمونږه د مينې په ګناه کښې زندګي موندې ده \nشیخه کوه ته د دوزخ او د جنت خبرې \n\nمونږه دمينې د کعبې پــه طـرف نـیـت تړلې \nزمونږه نه لګي د شر او د نفرت خبري"},{"instruction":"اوس د بلې سر له مې نه راځي جانان ملګرو","input":"","output":"خداي خبر څوک ورته کوي د شرارت خبري \n\nپه کور دننه د پردو غوندې ژوندون تېره وو \nخلق دي نه کوي زمونږه په قسمت خبرې \n\nشوکته چرته چې سپرلے د محبت را درومي \nراته کوه د هغه کلي د محلت خبري \n\nخوښ د دنيا چې په نظر نه شو مونږ \nبیادیو بله هیڅ خبر نه شو مونر \n\nداسې تـالـه کړو د وختونو سیلو \nچې مخامخ په يو ډګر نه شو مونږ \n\nستابي رخـــې داسې كـــانــې کړي دي \nپوهې په سحر او مازیګر نه شو موني \n\nبه تیار فصل موکلی شوې ده \nملګرو سیال به په اخترنه شو مونر \n\nراسره ښپو کښي شو ازغي ملګري \nچې په گلشن کښې همسفر نه شو مونږ"},{"instruction":"شوکته وی چې ويني ويني حالات","input":"","output":"چرته يو ځائے به په ګودر نه شو مون \n\nپه وېر ژړا مو ماښامي تيريږي \nڅه غم لړلي زندگي تيريږي \n\nبي غــمــه یـاره تاته څه پته ده \nڅومره مې سختي پۀ زړګي تيريږي \n\nستاد ښار خلق يې په کــانـړو ولي \nستاپه محلت چې لېوني تيريږي \n\nغوتي دارمان مي سترګي نه پرانیځي \nګنې بې شمېره پسرلي تيريږي \n\nد خپل نصيب په بې وسو وژاړم \nراباندي خپل پردي پردي تيريږي \n\nشوکته خوند د هغه ژوند به څه وی \nچي بي له ميني بي لالي تيريږی چې بې \n\nجانانه تا چې په لوظونو خاورې واړولې \nماهم په خپلو ارمـانـونـو خاورې واړولې \n\nورځ په محشر به دے غمازه د ګرېوانه نیسم \nتامي د ژونـد پـه امـبـدونـو خاورې واړولې"},{"instruction":"مايې دښپو خاپونه هم یو تبرك ګنړلو","input":"","output":"ناترسه بادیې په خاپونو خاورې واړولې \n\nما وئيل يُوبه سم ګلونه د اشنا زلفو له \nسپیره خزان په سرو ګلونو خاورې واړولې \n\nما به لیدل د یارد غېر خواږه خواږۀ خوبونه \nبیلتون ظالم مي په خوبونو خاورې واړولي \n\nزۀ خريکوال د خپلې لارې نه بې لارې نۀ شوم \nدوران که ډېر مې په خيالونو خاورې واړولې \n\nداستړی ژوند مې دمه نه شود جهان په زمکه \nبي څوکه ناست يمه يواځې د ارمان په زمکه \n\nاوس هم زما د زړه په وینو تکه سره پرته ده \nوختونو داسې قتل کرے یم د جانان په زمکه \n\nظالم سماج به د ظلمونو نوره څومره انتها کوله \nستالوپټه ريښې ريښي زما ګریوان په زمکه \n\nخود به قیصه د ژوندون نوره په تیارو تیروو \nمونږه چې شمعې بلولې د طوفان په زمکه"},{"instruction":"شوکته هر چاپه لاسونو کښې خنجر نبولے","input":"","output":"پیدا مې نه کړلو زخمونو له درمان په زمکه \n\n\nوخته راځه چې سـره بـيـــاأوويــنــو  \nدوه ورځې ژوند دے چې اشـــــا أوويــنــو \n\nراشو د خپل ستړي ارمــان غـــږي له \nچرتــه مــئـيــن چـې پۀ خندا اووينو \n \nاوس هم چې ورشم ورته او ژاړمه \nچي هر ګودر تالا والا اووینو \n\nپورته کړو لاس ئې ښائستونو پسې \nچې ليوني تباتبا أووينو \n \nزړۀ مې بې واکه په خندا شي کله \nچرته غريب چي په خندا اووینو \n\nدزړه زخمونه مې راټول غوندې شي \nاے خـریکـوالـه چې لږ تا اُووينو \n\nوګرځمه راشمه واپس تش اسويلـي راوړم \nیه زرگیه تاله زۀ د کومې ستا مستي راوړم"},{"instruction":"دا په غم لړلي زندگي راباندې ګرانه شي","input":"","output":"داسې سوې لوې دیار غېږ له چې ځواني راوړم \n\nستا تهمت په غاړه په تمام کلي راتبر شمه \nبس خوستا کوڅي له دا سهراد ليوني راوړم \n\nبیایي د وصال په بهانه زړه غولوولی دے \nشم چرته مبروته یوه غبره سپيلني راوړم \n\nرحیم به رانه شي په دې کانو کانو زړونو کښې \nزه که ورله ډېره خپله اوښکې زندګې راوړم \n\nستاد حسن غېږې لــه دنـيـا بـه دنـيـا راوړې خو \nزه به د پښتو نه درله ډکه غريبي راوړم \n\nنه پوهېر ویاره ستا د ښار ژبه بدله ده \nځکه زۀ شوکت په خپله ژبه خاموشي راوړم \n\nامید د رحم به اوس نور له کوم نـظـره کـړمه \nخپلو دیکه راکړه ګزاریې د کــمـره کـړمه \n\nد محبت د ژوند شباب یم په ښائست پایمه \nلکه مجنون خلقوبې کوره د خپل دره کرمه"},{"instruction":"ځکه خو امن راولم چې امن غواړم مُدام","input":"","output":"وایم چې دا خاوره به پاکه د هر شره کړمه \n\nزړګي ته وايم دَواعِظ مه اوره غلی شه ته \nلږ په قرار کینه غور وکړه چې خبره کړمه \n\nزه یم شوکت خریکوال تل د ګلو کر کوومه \nغماز به پاتې د ازغو د سپېره کره کړمه \n\nستا محبت مي داسي حال د زندگی کرے دے \nپه ماد كلي وړو غر د لیونی کړے دے \n\nپه کومه لاره رانه یوړلي دوخت بادونو \nما درته ډېر انتظار گله په بلی کرے دے \n\nپه نیمه شپه مې اشناته د خوبه اوویستلی \nزما ساده زړګي لي خوي نن د خانی کرے دے \n\nدښمن د میني که هر څومره پېري اولګوي \nلبونو کله هم پرواه دزولنی کرے دے \n\nته ئي مني که نه مني راسره ستا خوښه ده \nشوکته فخر مي مدام ستا په یارۍ کړے دے"},{"instruction":"بندې که خُلې د زمـــانـــي پــاتـــې شي","input":"","output":"څه به موخـــونــد دیـــارانـــي پـــاتــې شي \n\nلالیه پربرده رسوائي کښي ښه يو \nچې په جهان مو افساني پاتي شي \n\nد ژوند کاروانه داسې زغل مه کوه \nچې لبونې له قافلي پاتي شي \n\nستاښکلوسترګو ته به ځان کړم لوګې \nکه سوزېدو نه سپیلنې پاتې شي \n\nبیا به مجنون بیا به فرهاد راولم \nبس ستانظر که پخواني پاتې شي \n\nخود به په غم او په ژړا تيريږي \nد چا ژوندون چې بې اشنا تيريږي \n\nزه يې د غمه لبونی گرځمه \nهغه مې خوا کښکې بئ پروا تيريږي \n \nجانان پـغـورد بـــي وســۍ راکوي \nڅومره په ګرانه زما سا تیریږي"},{"instruction":"زه د هغي ميني خوبونه وینم","input":"","output":"چې د رښتياؤ نه په شا تیریږي \n\nچي تبرشي هېر شي عاقبت شوکته  \nيار چې په یار نن بي دعا تيريري \n\nدهریوغمه په امان پروت ووم \nپرون چې غیږ کښې د جانان پروت ووم \n\nماته يې قیصې د بېلـتــانــه کـوولے \nزه لیونے څبری گریوان پروت ووم \n\nپه خپله خپل ژوند له پېغور جوړوي \nڅوك چي پردې راوړې رور جوړوي \n\nمونږ ترې د سر زړوکي هم زار کړل \nاوس مو په سپینه جامه تور جوړوي \n\nمرګیه کور مې دزړګي لوټې کړه \nیاران که داسي چرته نور جوړوي"},{"instruction":"زمون دتن وینو هم رنګ رانه وړو","input":"","output":"داخیل ضمیر راسره شور جوړوي \n\nشوکته ورکړه د زړګوټي غوښې \nاشنا ترې ځانله ښکلی کور جوړوي \n\nزما په سرو وينو کښې سور زړګيه \nازار کړي چا په کوم قصور زرگیه \n\nچې پـاکــه مـیـنـه يـې ستــا ګناه ګڼله \nتود په هغوشه سُوړ تنور زړګيه \n\nڅه بې وسي ده څه جانان بې وفا \nزما بې وسه او مجبور زړګيه \n\nچاله دې يوسم چې دوا دې وکړي \nد هر انسان دلاس رنځور زړګيه \n\nقدردې هیڅ د خریـکـوال ونه کړو \nديار بي قدره او مغرور زړګيه \n\nزمونرد تنه چې تویدلې وينې \nستاد کوڅې زمکې راښکلې وينې"},{"instruction":"بی وفا تا په کښي وفـانـه ليـده","input":"","output":"چئ ظالمانو مو شیندلې وينې \n\nدايي خبرات د محبت غوښتلو \nستا په درشل چې ژړېدلې ويـنــي \n\nبس يوقبمت يې د پښتو لرلو \nڅومره ارزانې خرڅېدلې وينې \n\nمونږ يې پګړۍ په سر د ناز تړلې \nهغوي زمـــونـــږ د وجود څــکـلـې وينې \n\nشوکته خامخا به زړۀ مې ژړل \nلکه اوبو چې بهیدلې وينې"},{"instruction":"وختونه دي تيريږي د خفګان په هدیرو کښي","input":"","output":"ژوندون دې تېروؤ يې د ارمان په هدیرو کښې \n\nپه زړۀ کښې مو پراته وه د ګلونو غوندې مينه \nخاورې شوه ايرې شوه د جهان په هدیرو کښي \n\nظلمونه تهمتونه قبلول به خامخاوي \nزړګيه چې اوسېږي د انسان په هدیرو کښي \n\nپرون چې وو مغروره هغه ګل په دې چمن کښې \nنن پانی پانی پروت دے د خزان په هدیرو کښې \n\nسادہ دے لیونے دے خريکوال چې نه صبريږي \nګنې بې له غمه څه دي د جانان په هدیرو کښې \n\n \nماته دَ خپله ځانه گرانه ته به چرته کښې يي \nزما د ګل غوندي جانانه ته به چرته کښي یي \n\nبیا په زړو سترګو زړو کوڅوو کښي \nتا لټومه سرګردانه ته به چرته کښي يې \n\nدلته خو ټول دارمانونو قاتلان اوسیږي \nتپوس دې وکړمه د چانه ته به چرته کښې يې \n\nزمونږه مینه درسمونو څه محتاجه نه ده \nراځه چې درومو له دنيا نه ته به چرته کښې يې \n\nغمژنې سترګې مې شوكته لارې ستا څاري \nد پاکې مينې قدردانه ته به چرته کښې يې \n\nباغ چې د مينې مو سمسور وو تاته ياد شي کنه \nزړه به مو یو بل پسې خور وو تاته یاد شي کنه"},{"instruction":"ستاد محل په خوا کښي ګران لالیه","input":"","output":"زمون کچه دختو کور وو تاته ياد شي کنه \n\nتابه وئیل زۀ ما به وئیل زۀ ښکلی یم \nاکثر په دغه به مو شور وو تاته یاد شي کنه \n\nمونږ په هغې کلي کښې شپې د زندګۍ کولې \nچې محبت په کښې پېغور وو تاته ياد شي کنه \n\nلېونۍ اوس وائي چې زۀ خريکوال نه پیژنم \nمخکښې خو ستا دَ زړۀ ټکور وو تاته ياد شي کنه \n\nڅړيكي او درد مې په ځیګر تېر کړو \nد غم په اوښکو مې اختر تېر کړو \n\nهر خواخندا او خوشحالي ځلېدې \nما پرې بې وسه یو نظر تېر کړو \n\nچې به زخمونو په کښي سا اخسته \nدوخت سیلو هغه سحر تبر کړو \n\nپه هره لار چې يي از غي پراته دي \nونږ لېونو هغه سفر تېر کړو"},{"instruction":"شوکته مونږ يې هره لار څارله","input":"","output":"وختونو څومره په هنر تېر کړو \n\nچي په تکل مې دروزۍ وي بابا  \nنه په يخنۍ نه په ګرمۍ وې بابا \n\nزما د ژوند د خوشـــحالـو په لټون \nخوله خوله سلګۍ سلګی وي بابا \n\nپه سر سرتور ښپې ابله ښپې چې نه شو \nرب تـه پــه ډېر منت زارۍ وي بابا \n\nڅه پرې که وخت راله ډك شكور راوړو \nډېر ګیله من دغريبي وي بابا \n\nزۀ خريکوال دې د يادونو لوګې \nزما غبرت زما پګړۍ وي بابا"},{"instruction":"زړګيه ژاړې څه له خوږیدی به خامخا","input":"","output":"په کاڼي چې ورتــلـې نـو مـاتيــدي بــه خـامـخـا \n\nمدام به ورته هسې مخې مخې ته کېدلې \nګولۍ وي هغه سترګی چلیدی به خامخا \n\nدنیا په مخه لاړه تا غفلت کوواوده وي \nکاروان نه د دې وخت پاتي کیدی به خامخا \n\nاول وګوري خلق رو ګودر چې ورګډيږي \nچې داسې پرې ورګډ شوې ډوبيدي به خامخا \n\nته نه منع کیدلې د نمر مخې دَ محفله \nشوکته داسي ښه يي سوزيدي به خامخا \n\nنه راځي مـــا ســـره سپرلي پرېښوده \nتا چې اشـــنـا كــلي والي پرېښوده \n\nهسې تازه مې کړي زاړه زخـونـه \nځکه مې لارستاد کندي پرېښوده \n\nته به زما پوښتنه څنګه وکړي \nتا چې د کلي غم ښــــادي پرېښوده"},{"instruction":"ماله دې راکړل تمامي غمونه","input":"","output":"ځان ته دې ټوله خوشحالي پرېښوده \n \nلاړو بــس غــم ســره تــر غــاړه وتــــو \nتا چي شوکت ســــه يــــاري پــــربـښــــوده \n\nغم داشنا کرم لہونے لہونے \nاې مينی تا کرم لہونے لہونے \n\nخدائی خبر ما به يادوي او کنه \nدغې سودا کرم لبونے لبونے \n\nزار دَ ساقي ديـــمـــانـــي نـه شــمـه \nنن خوئې بیا کرم لہونے لہونے \n\nیارانو هیچانه کیله نه کوم \nخپلې وفا کرم لیونے لہونے \n\nلږ خود مخه دا پــلــولــرې کړه \nزۀ دې خندا کرم لیونے لہونے"},{"instruction":"که مستي وه که ځواني وه رانه لاړه","input":"","output":"څه بې غمه زندگي وه رانه لاړه \n\nڅه يادونه يې راله راکړل څه يې يوړل \nيو وږمه د پسرلي وه رانه لاړه \n\nڅه يې وئیل خو زه ملګرو پرې پوهې نه شوم \nبس تپه دلبوني وه رانه لاړه \n\nد ژوندون دراز قيصـه يـې تپـــولـه \nخوپه وخت باندې تادي وه رانه لاړه \n\nکه يې زرڅله زه غواړم را به نۀ شي \nدا جلوه څۀ قدرتي وه رانه لاړه \n\nمونږ يې هيڅ قدر اونـکـر و خـریـکـوالــه \nدازمون بدقسمتي وه رانه لاړه"},{"instruction":"بئکا مي خپل زړه سره شر کرے دے","input":"","output":"زمونږ په غم خلقو اختر کرے دے \n\nمونږ يې مُدام دعـــاد ســـر غـــوښــــې ده \nهغوي قيمت زمونږ د سر کرے دے \n\nخپل مو پردي او پردي خپل ښــــــاري \nمونږ چې په کوم لورې نظر کړے دے \n\nدومره مو پرپر سے دی چې ساه واخلو \nمونږ د ازغو په لار سفر کرے دے \n\nشوکته زړۀ دے دلاسه کړه خپله \nستاشو گیرو داسي اثر کرے دے \n\nلا خو ژوندي يـو پــه دنـيـا ورځې شپې تېروو \nناست یو خپل زړه ته ستا قیصې تېروو \n\nپاس په بلی لږ تماشي له راش \nستایه محلت د ارمانونو جنازې تېروو \n\nته ښه وې تا خو ځان په چل اوېستو \nمونږه لا هغسې په زړۀ تودې سړې تېروو \n\nملگرو پام کوی ازار چی درنه څوك هم نه شي ئې \nنن درندو په ښار به خپلي قافلي تبروو \n\nهغه چې ته به يې يادولې د غزل په ژبه \nدادَ هغه خریکوال قبر نه سهري تبروو"},{"instruction":"کرځمه بـې خـــوده د خپل ځان پسې","input":"","output":"ځان رانه ورک شوے دے جانان پسې \n\nرابه شي زړګیه که راځي پخپله را به شي \nنه گرځوم بس دے نور پټي زه د باران پسي \n\nد خوګ شوي زړۀ قرار زما غزل دے \nپه خزان کښي هم بهار زما غزل دی \n\nد نفرت نظريې هیڅ کولې نۀ شي \nنېغ دمينې چې په لار زما غزل دے \n\nچې د مينې په معنی پوهېده غواړې \nدهغوخلقو پکار زما غزل دے \n\nهمیشه د حق وئيلو په سبب کښي \nد منصور غوندې په دار زما غزل دے \n\nپه تهمت دیار د مينې چې رنګ بنګ وي \nخریکواله ترینه زار زما غزل دے"},{"instruction":"چې مې نظر داستا په لوري زغلی","input":"","output":"رانه د خپل وجود هم سوري زغلي \n\nچې مې بې وســـه خـپـل پــردي اوويني \nپه غټو غـتـوراتـــــه كـــوري زغـــلي \n\nجانان خو پرېږده بې رخي چې کوي \nربیار می هم ورسره زوري زغلي \n\nستا دَ فراق د شپو ژړا ګرانه ده \nدسترګو سپينو سره توري زغلي \n\nشوکته بیا چرته کښي ظلم شوے \nدا چې پښسي ابله او سرتوري زغلي \n\nنه په لاره د نفرت څم نه په لار د شر فسادیم \nپته نشته چې دا ولې بیا له هرې خوا بربادیـم \n\nزۀ دَ خپله کوره لرې د پردو صحبت کښې خوښ یم \nراته وايه اي نصيبه چې د ښاد او که ناښادیم \n\nد ژوندون په هر قدم کښې زولنې راته وخت ښائي \nدا چې قبد به قید خانه یم که شاهین غوندی آزادیم \n \nچي په خوګ زما خوګمن شي دلته دومره هم څوك نشته \nاے زما د زړه زخمونو که هر څومره په فریادیم \n\nچې د مرګ سیلۍ مې يوسي د دنیا له دې بازاره \nبیا به هـبـرشـم لـه هـر چـانه بس يو څو ورځې به یادیم \n\nلبوني دي خريکواله غم ديار ته چې غم وائي \nراته ګران دي د هر چانه چې پرې ټول عمر آبادیم"},{"instruction":"ملگرو کله مې هېريري لبوني يادونه","input":"","output":"ماته خو هر وختي يادېږي لبوني يادونه \n\nزما د زړه د کور دننه په کچه کوټه کښې \nپه خوشحالو په کښې اوسېږي لـــونـي يادونه \n\nيوې لحظې له مې ورپرېږدۍ د دنیا غمونو \nلکه واړه راته ژړېږي لــونـي يـدونـه \n\nزمونږ کوڅې له سپيلني شاخپله بیا مه راوړه \nمونږ کره هر وخت لوګی کېږي لبوني يادونه \n\nدَ چادَ خیال زُلفې په ځان باندې سايه کړه نوره \nلکه باران چی راورېږي لــبــونـي يادونه \n\nما خریکوال سره خوبونو نوره ستاسو نه شي \nشپې سره سم چې راخورېږي لــبــونـي يادونه"},{"instruction":"رانه جوړ ځان راټولوي لبوني","input":"","output":"ته چې بېلتون بېلتون كوي ليونۍ \n\nتاته به دا خبرې ټوقي وي خو \nمالـــه رســـاپــرې زړه څيرې لـــونــۍ \n\nاوردې دَ حُسن په بازار پورې شه \nچې بې ګناه مې ژړه وي ليونۍ \n \nمخ به زما په کښې بيا اونـه ويـنـي \nدر ته پرېږدم داکوڅې لېونۍ \n\nچې دژوندون په ناکردو ستړے شې \nبیا به ارمان زما کوي ليونۍ \n\nکه درنه یوړم د مرګي بادونو \nراپسي مخ سربــــه وهې لېونۍ \n\nمونږ لــــوني د چــانــه څــــه غـواړو \nبس خود یار د مخ ليده غواړو \n\nچې ديدنونه شي وبريا د جانان \nپه دغه چم کښې اوسيده غواړو"},{"instruction":"الارراته کلکه بې وسي اونيسي","input":"","output":"د پردي ښـاره کـه مـونـر تـلـه غـواړو \n\nچې دوفا بـدلـــــــه وفــــاوركوي \nدَ زړه بدل کښې داسې زړه غواړو \n\nشوکته مینه او وفا پېژنو \nغیرت پښتو په هریو پله غواړو \n\nچي مي د عشق په لار قدم ایښے دے \nزړۀ مې د اور د پــاســـه ســم اېښے دے \n\nنه به راځی نه به ورځم ملګرو \nمونږه په مینځ کښې دا قسم اېښے دے \n\nچاله به لاس د اشنائی ورکوؤ \nهر چا په لاسو کښې لړم اېښے دے \n\nځان له په خپله دلاسه ورکووم \nقدرت په برخه چې مې زغم اېښے دے \n\nټکوروي پرې جوړ د زړه زخمونه \nلبوني بيا ځان ته چیلم ایښے دے"},{"instruction":"اُمید به څه ترې نه درحم کوؤ","input":"","output":"سپنه کښې کانے چې صنم اېښے دے \n\nشوکته اوس ښه انتخاب پکار دے \nنصيب دي ګوتو کښی قلم ایښے دے \n\nما چي د خپلو ارمانونو جنازي کولي \nزماد کور خلقو دورايا تماشي کولی \n\nڅومره چې وو هغوي له مونږ پورې خندا کوله \nزړګيه چاته به مې ستا د درد قیصې کولې \n\nدغه شلیدلی کت گواہ دے دروغ نه وایمه \nما چې په خپلو بې وسو کښې شوګيرې کولې \n\nیو نصیب نه وو چې به یې زه په هره لار رتلم \nوختونو هم راپوري توقي مسخرې کولې \n\nشوکته چا وه ازار کړې لیونۍ دميني \nبه بام ولاړه وه ماښام کښي يي ښيري كولي \n\nزما د زړه په دهشت بهار نه راځي \nکلوونه تېر شو خو قرار نه راځي"},{"instruction":"ریباره ورشــــــه وتــــــه ووايـــــه لر","input":"","output":"ولې زمونږ د کور په لار نه راځي \n\nغم يي زما د مخ سهراز بره کړه \nخوخبر خبر اډو د يار نه راځي \n\nاور دي په داسي اشنائي پورې شي \nچې مې په سخته کښې په کار نه راځي \n\nشوکته چرته کښي ئې اولتوم \nچې مې سکون دزړۀ بیمار نه راځي \n\nچې درنه مینه محبت نه کېږي \nتش په تسبو شيخه جنت نه کېږي وي \n\nزۀ د الفت ته د نفرت قائل يی \nزمونږه یو کلے محلت نه کېږي \n\nزړۀ کښې بَلا په خُله الله يادوي \nزمانه دغه عبادت نه کېږي \n\nاغیار دې نولي د خپل نیت کردونه \nمانه د حق مخالفت نه كبري"},{"instruction":"کورته راوړل چې دې پردي جنګونه","input":"","output":"اوس مو خلاصې په يو حالت نه کېږي \n\nریباره څه په ننواتې ورځو \nنور مي گزران بي له شوکت نه کېږي \n\nدا دروغ دي چې د انسان ويني حيوان څښي \nماليدلے چې د انسان ويني انسان څښي \n \nدنیتونو په بازار کښي خشك سالي ده \nجل وهلي په کښې څاڅکي د باران څښي \n\nبس يو ماته دزاهد نیت صفانه دے \nګنې نوريې مېکده کښې ډېر شېخان څښي \n\nپیروکاریي د عیسی څنګه تسلیم کړم \nچې په لپو لپو ویني د افغان څښي \n\nعجببه غوندې دستور دے د خوبانو \nد خريکوال زړه په کښې اوښکي د ارمان څښي"},{"instruction":"چم کښې د اغیارو د وفا غمونو وخوړې","input":"","output":"لاړلې زړګيـــه داشــنــا غـمـونـو وخوړې \n\nخلقو په تیارو کښې دلته خپل کارونه اويستل \nپروت يې ته زړګيه د رڼا غمونو وخوړې \n\nپته به د دواړو د محشر په زمکه اولګي \nته ولې د ساقي او دَ مُلا غمونو وخوړي \n\nدادي مجبوري او که حرث د فطرت او ګنم \nشېخه چې دنيا کښې د دنیا غمونو وخوړې \n\nماله خو دا ستا غمونو ګلې څنې سپينې کړې \nيه لېونۍ ته وايه د چا غمونو وخوړې \n\nنه مني شوكته پښتانه د سره نه مني \nته يې د خندا او دَ مُسکا غمونو وخوړې \n\nچې فکر اندېښنو سره اشنانه وي \nداسي يو بشر به په دنيانه وي"},{"instruction":"زه ورته بچی د آدم نه وایم","input":"","output":"تل چې دغم خوارو مسیحانه وي \n\nرسي به منزل ته د ازغـــو پــــه ســـر \nلارد محبت چې ترې خطا نه وي \n\nغل د چا د کوره غلا کوے نۀ شي \nمرسته ورسره که ستا او زمانه وي \n\nګرځم لټوومه داسی کور کلے \nچرته چې خندا وي او ژړا نه وي \n\nکرانه ده شوکته د جنت ګټل \nمل چې درسره د مور دعانه وي \n\nد گناه بوجه په اوږو د حقیقت ږدي \nچې هوس باندې نامه د محبت ږدي \n\nعِشقه پاکې عقيدې ځکه لمبه شوې \nبد کرداره چې قدم ستا په محلت ږدي \n\nسپين مخونه يې په تورو لوګو تور شه \nد پښتون په لمن داغ چې د نفرت ږدي"},{"instruction":"اشنائي د هغو خلقو له مانه شي","input":"","output":"ازغي ، كاڼي چې په لار کښې د الفت ږدي \n\nد ژوندون هره کهرۍ مې په ویر سرده \nخلق څله مي شرطونه په قسمت ږدي \n\nداثبوت د محبت نۀ دے نورڅه دي \nپه کتاب کښي چي شعرونه د شوکت ږدي \n\nباغ چې د مينې مو سمسور وو تاته ياد شي کنه \nزړه به مويـو بـل پـســې خـور وو تاته ياد شي کنه \n\nستاد محل په خوا کښې ګران لاليه \nزمون کچه د خټو کور وو تاته یاد شي کنه \n\nتابه وئبل زۀ ما به وئبل زه ښکلی یم \nاکثر په دغه به مو شور و و تاته یاد شي کنه \n\nمونږ په هغې کلي کښي شپي د زندگی کولې \nچې محبت په کښې پېغور وو تاته ياد شي کنه \n\nلبونۍ اوس وائي چي زه خريکوال نه پیژنم \nمخکښي خو ستا د زړه ټکور وو تانه یاد شي کنه"},{"instruction":"زما د زړه په سر لمبه تېره شي","input":"","output":"راشي او غلي په کوڅه تېره شي \n\nوخت چې يې زړونه په چړو وسپرل \nپه هغوڅنګه به دا شپه تېره شي \n\nډېرې نازېدې مې د ارمان سترګې \nښه شوه چې بدلې کړې جانان سترګې \n\nځه چې کډه واخلو ددے کور کلی \nنه آوړي چې له مونږه د جهان سترګې \n\nدا خو هغه نه دی دا بدلی دی \nوايه چرته لاړي د انسان سترګي \n\nاوس دشتو میرو کښي کلان نه کېږی \nهر څائی وروی اوښکي باران سترګي \n\nزۀ پکښې شوکته خپل ارمان وینم \nسترګو ته مياونيسه قربان سترګي"},{"instruction":"زه په لعلونو کښي هيره ووم خوتانه پېژندم","input":"","output":"دَ محبت دَ غرچینه و وم خو تانه پېژندم \n\nهغه چي تا به يې د راتلو لارې کوڅې څارلي \nپر پرده نامردی هم هغه ووم خو تا نه پیژندم \n\nماد لفظونو په رنګونو ستا تصویر جوړه وه \nغزل غزل تپه تپه ووم خوتانه پیژندم \n\nداستانظر منډې وهلې لباسونو پسې \nزه د وفا ډکه قیصه ووم خوتانه پیژندم \n\nزما په مخ باندې پراته وو د غربت کردونه \nګنې ستا زلفو کښې اوده ووم خو تانه پېژندم \n\nبس بې ايماني ده چې نظر په کومه لار وکړم \nچاله زړه ورکړمه په چا باندې اعتبار وکړم \n\nراته پټ شوی وي شيطان د بزرگی جامه کښي \nفکرونه کړمـه يـقـيــن يـې په ګفتار وکړم \n\nد ظلم زور په وینو سره دی د هر چالاسونه \nمینه کوم خو وایه څه رنګي اظهار وکرم"},{"instruction":"خلق گناه پسي گناه كوى نيك نامه وسي","input":"","output":"په ما راپورې شي تهمت چې يو ديدار وکړم \n\nمانه ئې ټول یاران خفه کړل سپينه سپينه وائي \nشوکته وایه څه علاج دَ زړۀ بیمار وکړم \n\nارمان زما به پوره کیږي کله \nزخم دزړه به مې جوړېږي کله \n\nژوند مې يادونو چې د چا ؤ خوړو \nهغه اشنا به زما کيږي کله \n\nبي وارۀ اوښکې مې په مخ را درومي \nبشر د يار چي رايادېږي کله \n\nتصویر پرې ستا د پاسه کېږدمه زه \nزړۀ چې زما یاره خُوږېږي کله \n\nپه مـا شــوکـت بـانـدې لـمـبـي بـلـې شي \nیار چې رقیب سره خندېږي کله \n \nخاورې ژوندون له مي ښکلا جوړه شه \nزه به مجنون شم ته لیلا جوړه شه \n\nچې پرې قلار مې شي دزړه زخمونه \nداسي مرهم داسي دوا جوړه شه"},{"instruction":"چې بس يــو تــه او زه اوســـږو په کښـې","input":"","output":"بیله دنیاد دې دنيا جوړه شــه \n\nخورم تیند کونه په تیرو کښي د ژوند \nد ژوند په لار راته رڼا جوړه شه \n\nزۀ خریکوال دوران وژلی یمه \nرائحه وجود له زما سا جوړه شه \n\nغرور داستا چې په جمال راشي \nماته خيالونه د زوال راشي \n\nسپک نظری خپله پیشه او ګني \nلاسو کښې چاله چې ډېر مال راشي \n\nوینه په تن کښې د مئين ؤ چه شي \nنيته اوږده چې د وصــال راشي \n\nغوتے پیدا کړی په تندی کښې ولې \nکلي ته ستا چي خريکوال راشي"},{"instruction":"کلي کښې اوس چې لېونۍ نيشته دې","input":"","output":"قسم دے خوند دَ زندگی نیشته دې \n\nزرگیه څه له ورته ګوري په شا \nهغه خو اوس په دې بـلـۍ نيشته دې \n\nچې په ښایست به ئې ګودر ښکلی وو \nنن په کودر هغه جینی نیشته دي \n\nد چم گاوند پیغلي خفه خفه دي \nوائي محفل کښي ښاپیری نیشته دي \n\nپه کومه ورځ چې ترې هغه تلې ده \nشوکته خوندد خرکی نیشته دي \n\nته سپین سحــريــې زۀ مـاښـام يـم كـلـې \nخوښ به دې نه شم زۀ بدنام یم ګلې \n\nنوم د راحت زه په قسمت نه لرم \nد عشق په لاره کښې نـاکــام يـم ګلې"},{"instruction":"ستاد ځوانۍ پــه بــاغ سـپـرلــے راغـلـے","input":"","output":"زۀ د خزان سپیره پیغام یم گلی \n\nچې پرې باران د مينې شوی نه وي \nهغه بنجر غوندې مقام یم ګلې \n\nتاسره شته دي مال وزرد جهان \nزۀ یو پردے مزدور غُلام يم كُلي \n\nڅه غریبی څه پېغورونو ؤ خوړه \nزما ځواني ديار غمونو وخوړه \n\nبې ننګه يار پسې ژړا کومه \nسُرخي د مــخ مــــې بــارانـــونـــو خـــوړه \n\nهغه په ډکه خوله خندا کوي تل \nسینه زماســريــکـو دردونو ؤ خوړه \n\nعاشقان واړه لېوني شو ځکه \nعشق قصه ني رواجونو وخوړه \n\nليکل به نور کوي په څه خريکوال \nد قلم څوکه ئې شعرونو وخوړه \n\nپه مائې وران کړو ښکلی کور د مينې \nخلقو راپورې کړو چې تورد مينې"},{"instruction":"مینه زما اوستا ایره شوه په کښی","input":"","output":"غــمــاز چـئ بـل کــوراتــه أورد ميـنــي \n\nسرنه آسمان پښو نه مې زمکه لاړه \nدنيا چې راکړلو پېغور د مينې \n\nزماد حاله چې خبرېږي مئين \nقـدم بـــه نــه اخـلـي پـه لــورد مـيـنـي \n\nد خريکوال زړه دې زخمي هغسے \nچا ورله ورنه کړو ټکورد ميني \n\nچې په سخته کښې پکار شي يار هغه وي \nچې په غم کښې دې غم خوارشي يار هغه وي \n\nپه راحت کښې خو د خلکو ياران ډېر وي \nچې په سخته کښي دي يار شي يار هغه وي \n\nچې دې طمع د تالي او د جبب نۀ کا \nچې دې مل په هره لارشي يار هغه وي \n\nچې دې پنډ د غم په سر وي خريکواله \nدغه وخت چي تابعدار شي يار هغه وي"},{"instruction":"سينه کښې زړه راته غوبل جوړ کړي","input":"","output":"یار چې په مینه مې اوربل جوړ کړي \n\nقطار قطار چې په کښې کېږدي کلان \nدغه وخت سَم رانه پاګل جوړ کړي \n\nپه رقیبانو مې لمبې بلې شي \nاوربل اشنا چې ول په ول جوړ کړي \n\nزما د يار زلفوته کله رسي \nخلق که دغه شانې سل جوړ کړي \n\nیار خوتیار شو خو شوکت نشہ دے \nچې په سنګهار د يار غزل جوړ کړي \n\nزه که مئین یم نوپه تامئین یم \nستا په ادا ستا په حیا مئین یم \n\nچې دې وصال په کښې نصيب شي زما \nزه بس په هغه یو صبا مئین یم \n\nغندل غندل ځواني زما خاورې شه \nستانه بغیر که په بل چامئین یم"},{"instruction":"خبر به زرد لېونتوب مې درشي","input":"","output":"داسې چې تل دې په سودا مئين يم \n\nخُداي به د هجر شپه رڼا کړي آخر \nشوکته زه که په رښتیا مئین یم \n\nپاتي ئي خُدائیګو له روزګار کړمه زه \nوروکه شه مینه مینې خوار کړمه زه \n\nکلونه یوړل رقیبـانــو هـمــــه \nتش په از غوني څوکیدار کرمه زه \n\nکاش چی د اوله زۀ متین نه ومه \nدي مئين توب خو په انگار کرمه زه \n\nدامي علاج دليونتوب وكنه \nيار چي په زُلفو گرفتار کرمه زه \n\nزړۀ مې بې ننګه پسې چغې وهي \nشوکته څنګه ئې قلار کړمه زه"},{"instruction":"څه د نیستی څه د دنیا غمونو","input":"","output":"زہ لپونے کرم داشــنـــا غـمـونـو \n\nګرځم کوڅو کښې په سر خاورې نولم \nداسي بي حاله کړم د چا غمونو ؟ \n\nخپله دَ كُل غـــونــدې تازه اوسيرئ   \nځواني زما کړله تباه غمونو \n\nكلك شه زړګيـه كـور یـو دې نه سي \nرا مخه کړې ده نن بیا غمونو \n\nلږ خو په حال د خریکوال شه خبر \nڅه ترېنه جوړ کړه ياره ستا غمونو \n\nلکه اوړونـه ئــــې وېښته اوویستـــم \nداسي اشنا زه له خپل زړه او ویستم \n\nنه شوم د ديــن نـــه د دنيـا پــاتـي شـوم \nهغه ظالم زه له هر څه اوویستم"},{"instruction":"ياروائي پوې شوم د ژوندون په خوږو","input":"","output":"زۀ د خوږونه ئې تراخه اوويستم \n\nدا دې د مرګ په غېږ کښې سـا اخلـمه \nزۀ دې رښتيا له ژوندانه اوویستم \n\nوائي شوکت مینه قصور خونه دے \nتاد محفل نه زه په څه اوویستم \n\nدازه روا که ناروا غواړمه \nچې ستا په سر شال د حیا غواړمه \n\nځان ته دانا او که نادان او وایم \nشحان له خبرې تاله دعا غواړمه \n\nخبر دے زما ژوند په ژړا تبر شه \nخوستا په سترګو کښي خندا غواړمه \n\nمادي ليدلي تورې شپې د هجر \nمځکه خوستا ژوند له رڼا غواړمه \n\nما خریکوال که خپل همدرد نه کنے \nدرنه معافي د دې خطا غواړمه"},{"instruction":"نه د چا یار ته د چا دوست نه د چا خپل یم","input":"","output":"دا په دا چې د غربت په جرنده دل یم \n\nقصدې مدحې د چا وئيلي نه شم \nخپل احساس داسې تړلی ول په ول یم \n\nماته مه کوې د عشق مينې خبرې \nخوار وزار په دغه برخه دازل یم \n\nځکه نه راځي خندا زما په شونډو \nچي هر وخت ستاد غمونو سره ملیم \n\nهغه ستا په غم کښي تل چې لہونے وو \nاوس زه هاغه شوکت نه یمه بدل یم"},{"instruction":"بيخــــي بي انــــدازې به راته وژاړي قـــــسم دي","input":"","output":"که چيرته مې د ستړي ژوند کيسه درته بيان کړه\n\nبيخى لکه د وينې په رګــــــونو کـښـى اوسيږي\nدا ځينې ځينې خلک خو په زړونو کښی اوسيږي\n\nیار د صفت محتاجه نه دے\nپہ ګلابونو عطر چا شیندلې دينه؟\n\nبیا دی پۂ چل ول باندی پخلہ کڑمہ\nبیا دی رانہ ٹولی گیلی ھیری کڑی\n\nزما پۀ مینه شک ونکې\nما دیارۍ ګوتې پخې درکړي دینه\n\n\nڅوک د آشنا په سر باچا شی \nڅوک د آشنا د لاسه ټیټې سترګې ځینه"},{"instruction":"ده مىني فه قانون کي نور سه نه وينم ملګرو","input":"","output":"سوک ځان ده چانه واخلي او سوک ځان فه چا قربان کي\n\n\nه ډېره وخته مې یو چا سره لیدلي نه دي\nله ډېره وخته مې یو څوک په زړګی سخت وریږي\n\nدا تہ چے لا جنتہ پسے اوتے روسوا شوے\nغنم ؤ اوکنہ سہ عنمرنگے دے لیدلے ؤ بابا\n\nده چې په خلہ درته خواگئ خواگئ خبری کوي\nپه کلیمہ درته قسم خورم په زړہ تور خلک دي\n\n\nزه چاتـه نه وايم چې مه هم محبت کړى دى\nټولې کيسې مې د يادګار په کتابچه کې ليکم\n\n\nزما د ژوند د اخيري ارمان کيسه داسي وه\nچې نه مي وګټلي نه مي درنه زړه صبر شو\n\nزڑہ گورے دا ناز بہ دے یو نہ سمہ\nچے لہ غرور سرا جنان غواڑے"},{"instruction":"د بایللي مینې خیال مې زړه ته راغی","input":"","output":"د ملګري په واده ڪې غلی ناست یم\n\nلیونۍ ډېره مې یادېږې\nدعا کوه چې حافظه مې ختمه شینه\n\n‏نن به ښه د زړه په زور درپسې ژاړم\nورکه یاره نن مې بل رقـــم یادیـــږې\n\n\nچا ویل چی د عشق خبری گرانی دی\nگرانی دی منمہ خو مئینو تہ آسانی دی\n\nزرګـــره! مـزدورکار یم ګوذاره راسره اؤکړه\nزرګـــره! درنه اخلم یو پیزوان د چا د پاره\n\nلا مي سترګو ته ولاړ یې هېر می نه یې\nلامي زړه کي راسـره یـې زړه مي ته یې"},{"instruction":"ما بہ ڈیر یاران پی نیما لارا پریژدی","input":"","output":"زہ بہ ٹول یاران تر مرگہ یادا وما\n\n\nزرګـــره! مـزدورکار یم ګوذاره راسره اؤکړه\nزرګـــره! درنه اخلم یو پیزوان د چا د پاره\n\n\nپه نیمه شپه له کوره ورکه\nکور ته راځه ابۍ دې ما بدناموینه \n\nکه مونږ جدا شو د يٶ بله څه خبره نه ده\nدا مي يقين د  مونږ به ټول عمر يآران يآديږو\n\nراته چی نه گورے مسکے ولےشوے\nزما د زڑه باغ کی سپرلے ولےشوے؟\n\n\n،ماخو پوره درته کتلی نه وو\nپه لگ ساعت کی می زڑگے ولےشوے\n\n\nشپه دي په غم سبا کوم په زړه لاســـونه نیسم\nدومره کمزوري شوم چې پاڅم دیوالونه نیسم\n\nدرد ګوري  درمان  ته سړي نه ګوري\n میـــنه کې تاوان ته سـړی نه ګوري"},{"instruction":"ستا غوندي جانان یي نصیب شوي دي","input":"","output":"ولی به آســمان ته  سړی  نه  ګور\n\nه ازیت یمه له زړه نه په عذاب یم \nته خو راشه کنه تاپسې خراب یم \n\nتا له ځان نه  دا پوښتنه هم ونه کړه \nچې د دې سړي زه ولې انتخاب یم \n\nټول محفل د حیرانۍ په سیند لاهو دی \nغږیدلی خدایزده بیا د چا په  باب یم!!!\n\nله دې ډېر خو زه په خپل کابل مئېن یم \nیاره!څومره چې خلاف  زه  د پنجاب یم \n\nحسن سازه خدایه!!! څه کانې راوشوې!! \nنه یې مخ کې د سوال، نه د ځواب یم \n\nښکلی وایي چې زه ،زه یمه خوشبینه \nلیونیه!! نه نرګس یم نه ګلاب یم\n\n‏که په اوښکو استقبال غواړى نو راشه\nګنى وخت د خنداګانو مې اوس تير دي"},{"instruction":"د مينو زړونه مه ماتوئ خلکه","input":"","output":"په د ښار کښی دهغه لګه شان رڼا ده\n\n\nپۀ مخ يې رڼې اوښکې قافلې وې نيمه شپه وه\nراسپړدې دې يې د هجر زمانې وې نيمه شپه وه\n\nد کريکو انګازو مې ؤو خوبونه تختولى\nدې ښار کښې څه بې نومه حادثې وې نيمه شپه وه\n\nزه ستا زړۀ کښې درزا ؤم تۀ زما زړۀ کښې درزا وې\nخو بيا مو هم تر مينځه فاصلې وې نيمه شپه وه\n\nد زهن پۀ پردو مې لا تر ننه پورې نقش دى. \nد مور به څۀ خوږې خوږې قيصې وې نيمه شپه وه\n\nبلها د نظرونو بلاګانې راپسې وې.  \nپۀ ځان مې را چُپ کړې کليمې وې نيمه شپه وه\n\nما هم ورته په اوښکو ډيوې بلې وې نيولې.\nسلګۍ سلګۍ د مينې افسانې وې نيمه شپه وه\n\n(حېرانه) دا رښتيا دى که بۀ ويخه که ؤدۀ ؤم\nخو سترګې بۀ مې ستا پۀ لور کږې وې نيمه شپه وه\n\nغٹہ حوصلہ  غواڑی  ورتلل  دا جانان  محے لہ۔\nخہ  رازی! حر  سہ رازی!  حو  ھیث  رالہ  بیا ۔ نہ ۔ رازی."},{"instruction":"دہ یار پہ سترگو کے اثر دہ","input":"","output":"حلق پہ زان بندے پہ زور میئانہ ویینہ\n\n\nدا په خـــــزان باغ کي بهار جـوړه وې\nڅوک چي په زنه خال کتار جـوړه وې\n\nدا انسانان هم عجــــيبه غونــــدې دې\nيو مي رقيب او بل مې يار جــوړه وې\n\nزما په قدر بانـــــدې وس پوي شـــوله\nځکه چي ميني ته مي لار جــــوړه وې\n\nمونږ يه دا ميني په مذهـب پـو نه کړو\nهسي مکتب په هــر بازار جـــــوړه وې\n\nکوچې به پاتې په خـــــزان کي نه ښې\nزخمي وجود ډير په تلوار جـــــوړه وې\n\nهره شيـبه يې دمسـکا په رنګ رنګـينه ســاته\nدازند ګي او ځواني دوړه بيرته نه راګرځي"},{"instruction":"سترګې دي پټي که شرميږم","input":"","output":"په غړيدلو سترګو خوله نۀ درکومه\n\nکه سمبال یې شې ساتلئ بیا یې واخله\nکني زړه مې په وړو کیسو ماتیږي\n\n\nد زور دی نه یم کــبــرجنه\nد زړہ آزار به درته ټول عمر کومه\n\nپہ ھر قیمت یی درنہ غواڑم خدایہ \nسوک چی زما نہ  مراور  تلی  دی\n\n\nماتا ده خانانو قیصي مه کوئ \nزه ده ملنګانو خلکو يار یمه\n\n\nموده وشوه زما څنګ کي اشنا نشته \nجـدائـۍ نــه بلـه لـویـــه سـزا نشتـه.\n\nد وجـود پـۀ سېـوري زړۀ راټــولـؤمــه  \nنور پۀ دي نړۍکي هېڅوک زما نشته\n\nقافلـه درپسـې هسـې شـاتــه درومـي \nستاخبرو کي خو دومره رښتیا نشته"},{"instruction":"د غرور نشه دي ورځ پۀ ورځ زیاتیږي","input":"","output":"لاړ شه یاره نور مي تـاتـه اړتیا نشته\n\nواړه ښکلـو نــه زمـا پوښتنــه وکـړه\nچا وئیلي چې نـادان کي وفا نشته؟\n\nزه دې مړ شم، دا لنجې له مانه واخله\nټولې نښې د هغې له مانه واخله\n\nوای خبره له خبرې پيدا کيږي\nته کيسه وکه، کيسې له مانه‌ واخله\n\nپه مچکو کې به سود درسره وکړم\nته يوه راکړه او دوې له مانه واخله\n\nته ټپه يې تش راوخانده لاليه\nپه وار لس دانې ټپې له مانه واخله\n\nراشه تش مې څنګ کې ووسه صميمه!\nراشه ټولې انديښنې له مانه واخله"},{"instruction":"څومره لــــــــــــــــرې د تیارو شاته منزل دے","input":"","output":"ژوند په دشتو کښې په سپارو ښپو مزل دے\n\nد وطــــــــــن په وســـــــــائلو مې اور بل دے\nچې د غـــــــــل سره د کور څوکېدار مل دے\n\nد خـــــــــرابو نه به څه خـــــــراب شم یاره \nدرمئين شـوم په الــــلّــــــه باندې توکل دے\n\nهسې خلقو زمانه بدنامــــــــــــــــــــــــه کړې\nخو کۀ چل دے نو پۀ ما اؤ تا کښې چل دے\n\nاوس د زړۀ په زور د ژوند ســـــندرې وایي\nستا مېئن اوس په څلورو څانګو شـــــل دے\n\nمړې مړې هیلې راسره دي مســــــــــافر یم\nپه نصیب مې منډې ترړي دي او زغل دے\n\nپۀ دې ښار کښې خود پرسته خلق اوســــي\nعابدجـــــــــــــان پکښې د مینې پۀ تکل دے"},{"instruction":"ضروري نـه ده چې په جار دې وشي","input":"","output":"خو دومره وایم چې اظهار دې وشي\n\nراشه زما په وینه شونډې سرې کړه\nراشه جانانه چې سینګار دې وشي\n\nمـلا پـه بنـګو شونډې مـــه تــوروه\nیــو جـام شـراب وڅښه چې کار دې وشي\n\nستا د قدم د نشانونو ځائ کښي \nځان مي کرلې دے، خو ګل نشومه \n\nله  هر  سړي  سره د مینې  تړون خوند نکوي\nپه هر یو ښکلي باندې زړۀ بایلل گناه کې راځي\n\nستا تصویرونو  کې بلها  کیسې،  بلها   خبرې\nستا تصویرونو ته مې اوښکې په ژړا کې راځي"},{"instruction":"راته  و کـه څـــو  کېسـې راسره کینه!","input":"","output":"راځـه نـن  تـرنیمـې شپې راسره کینه!\n\nتنهایې مې په رګ رګ کې خورا شوې!\nدرنه خوري مې اندیښنې راسره کینه!\n\nزڑہ\" سمندر\" ساتہ\" پروہ \"مہ\" کوہ\nہر\" سنگہ \"وخت \"پہ\" زندگی\" کی رازی \n              \nپہ ما الزام دہ غرور مہ لگاوی\nزما خانی پہ ملنگی کی رازی\n\nد هر سړى په خوله به مي نامه وه که پــيسه وه\nدونيـا به رانه ولي اوس خفــه وه که پيــــسه وه\n\nياران به رانه ګيرچاپيره  ناست وه په حـجره کي\nنو کړي به يي څومره ښه مزه وه که پيـــسه وه\n\nد ژوند په ورانو چارو به مي هر ارمان پــوره وو\nنو ولي به مي دومره انديــښنه وه کــه پيسه وه\n\nخــــــبره به مي هـــچا باندي نــــه لـــګيده بـــده\nخبره به مى شاتـــــو نه خوږه وه کـــه پيسـه وه\n\nدا رنګ به مي اوس هم دغسي نه وو چي دا يمه\nڅيره به مي هم ډيرو نه خايسته وه کـه پيسه وه"},{"instruction":"د کوره به ورک شــــوي مسافــر ورپســي نـــه وم","input":"","output":"په کـــور به زما هـره يــوه شــپه وه که پيــسه وه\n\nٶيل يي محبت نه دي پيـــــغور راته جــوړ شـوي \nشکوره بيا مو جــــوړه رابـــطه وه کــه پيــسه \n\nکله کله راله داسې سوک زړه مات کی\nچی ده ټول انسانيت نه می نفرت شی\n\nلاسونه سره درباندې ولګېدل...\nڅنګه خواږه درباندې ولیګېدل...\n\nد یو تصویر د زوره هم نه شوې...\nڅه وشوه، څه درباندې ولګېدل...\n\nڅنګه نازک یې څنګه اخ دې وکه...\nچې مې باڼه درباندی ولګېدل...\n\nزما شعرونه، درته هیڅ هم نه...\nخو څه ناڅه درباندې ولګېدل....\n\nیه لیونیه! څنګه غوږ ، غوږ یې...\nلکه چې ښه درباندې ولګېدل...\n\n‏د زڑه سکرين شاٹ دی راته سینڈ که..\nچي جینکۍ دی پکی څو ساتلی دینه"},{"instruction":"هر در کښ جانان نه غواړم خپل در راته راټيټ کا","input":"","output":"زه عشق يم او ته حسن ي نظر راته راټيټ کا\n\nپښتو می پکښ ځی نو زه به داسی اعزاز څه کړم\nدستار راته تړی خو واﺉ سر راته راټيټ کا\n\nسپوږمۍ پسی به زه ځم که سپوږمۍ به راځی ماته\nپه نمر پسی به زه نه ګرځم نمر راته راټيټ کا\n\nپه سر می د خوشحال شمله ده خدايه ته می مل شه\nته حکم فرښتو ته ورکا غر راته راټيټ کا\n\nهم دا می د پښتو د زوال نخښی دی يارانو\nچه باز اووی چه ستړی يم نښتر راته راټيټ کا\n\nکه غواړی چه زه نه درځم سرکاره ستا دربار ته\nاسانه طريقه ي دا ده ور راته راټيټ کا\n\nد هيچا په معبود پسی کنځل نه کووم خدايه\nجومات می کور ته راوله مندر راته راټيټ کا\n\nافغان يم او شهيد يم او بيا دا چه بی ګناه يم\nکابل راسلامی کا پيښور راته راټيټ کا\n\nريبار ته ي وېيل چه معاف کووم ي خو په دی شرط\nچه زه به غلی ناسته يم منظر راته راټيټ کا"},{"instruction":"خوار شی غمونہ چالہ مہ ورکوہ","input":"","output":"پہ زڑہ داغونہ چالہ مہ ورکوہ\n\nچی بیا ی سر تہ رسولے نہ شی\nھسی لاسونہ چالہ مہ ورکوہ\n\nلاس  مے  پہ  اووگہ  کیدی  او  اوخاندی \nمخ  مے  پہ  سینہ  کیدی  او  اوخاندی \n\nدرد  دا  انتظار  زغملے  نہ  شم \nبیا  نیٹہ  اوگدہ  کیدی  او  اوخاندی \n\nدا  جوڑے  پہ  زان  باندے  مئینہ  دہ \nمخ  تہ  آئینہ  کیدی  او  اوخاندی \n\nسترگے  رالہ  پٹے  کڑی  وئ  سوک  یمہ\nخپہ  رالہ  پہ  خپہ  کیدی  او  اوخاندی \n\nسنگ  بہ  ورلہ  نکوی  تعویز  مولا \nشال  چے  صدقہ  کیدی  او  اوخاندی\n\nویل  نورہ  دروتے  نشم   جانانہ  بس \nسر  پہ  دروازہ  کیدی  او  اوخاندی \n\nد چلغوزو جيبونه ډک که\nد ژمې شپه ده مشغله به پې کوونه\n\nیوه محترمه تکه سپینه جینۍ ۔\nکه رامئنہ شوه نو حد به وشي ۔\n\nچې ته به ئې لمده کړې ما به زر دا اواز وکړو\nزما سره دې پټ شې چې په چا باران ورېږي"},{"instruction":"زما په زړه چې څه تیريږي ته خبر یې که نه","input":"","output":"په سرو لبمو باندې سوځیږي ته خبر یې که نه\n\nد بيلتانه درد مې له سترګو نه خوبونه وړي \nشپې مې په ویښه سبا کیږي ته خبر یې که نه\n\nدوه ورځې ژوند دی ته راځه چې په خندا یې تیر کړو\nګوره له هــر چا پاتې کيږي ته خبر یې که نه\n\nاوس د پخوا په شانتې مینه محبت نشته دی \nاوس په پیسو مینه خرڅیږي ته خبر یې که نه\n\nما اوریدلي دي له چا د ماذیګر په دیدن \nد مئېن عمر سِيوا کیږي ته خبر یې که نه\n\nنن درته وايــمه چې بې له تا یې نشي ګـزران \nرضوان په سرو سترګو ژړیږي ته خبر یې که نه\n\nلېوني موسم له ياره لېواني کلي ته راشه\nچې ګلاب يو بل له ورکړو پۀ سپرلي کلي ته راشه\n\nپۀ خوبونو کښې ډېر راغلے د راتلو وعدے اوکړے\nبے وعدے چرته پۀ ويښه ناڅاپي کلي ته راشه\n\nتۀ پښتون ئې تۀ ښايسته ئے، زۀ د سترګو نه وېرېږم\nپۀ تاخونو کښے مې ايښي سپېلني کلي ته راشه\n\nڅۀ بلا کلونه اوشو چې دې لوري ته رانغلے\nدا چې تاته پردے ښکاري دې پردي کلي ته راشه\n\nد سپرلي وعده دِ راغله، شړشم بيا پۀ ګل کېدو شو\nبنګړي والې زمونږ چم ته ځي راځي کلي ته راشه\n\nستا غزل اورم عابده ستا د زړۀ موسم ښۀ نۀ دے\nپۀ رنګونو کښے دې ډوب کړه ماښامي کلي ته راشه"},{"instruction":"مڑاوی کتو دی اثری کڑم۔","input":"","output":"د کڑس خندا دی لیونے د غرونو کڑمہ\n\nگوزارونہ  دا حالاتو چے سوک اوخوری \n  ہغا پیژانی چے خپل اؤ پرادی سوک دی\n\nچا تہ می ده چا پہ ستر    گو وہ کتل \n  چا راتہ  دہ چا قیصی را یا دی کڑی \n\n‏زما یې ژوند پۀ غم اخته کړ\n‏هغه د بل په کور کې ګرځي سره لاسونه!\n‏\nخوار شی غمونہ چالہ مہ ورکوہ\nپہ زڑہ داغونہ چالہ مہ ورکوہ\n\nچی بیا ی سر تہ رسولے نہ شی\nھسی لاسونہ چالہ مہ ورکوہ\n\nزما جذبې د خپل جهان د خیاله مه بیلوئ\nای لیونو ما د جانان د خیاله مه بیلوئ\n\nیوې موسکا له يې ګل کړې ده زړه چاودې ځوانې\nد ګل ځواني د ګلستان د خیاله مه بیلوئ\n\nخوند کوي خپلي تماشې د تصور د دنیا\nد ښاپيرو خیال د ریحان د خیاله مه بیلوئ\n\nحسن چي ډېر شي په وړوکي خیال کي نه ځایږي\nد مجنون عشق د بیابان د خیاله مه بیلوئ\n\nسمندرونه خو په ما کي دي د رنګ او رڼا\nما خو په هیڅ حال کي د ځان د خیاله مه بیلوئ\n\nزه مي په اوښکو کي اکثر جانان موسکی وینمه\nسائل د اوښکو د باران د خیاله مه بیلوئ"},{"instruction":"حمزه دخپل اشنا به درته څه صفت بیان کړم","input":"","output":"ګــــــــوړه چې له هرې ډډې وڅکې خوږه وي\n\nپه ما مئين زما په شان چرته دې؛\nدومره غيرت مى د جانان چرته دى،\n\nچى دوه مئين خپلى رضا ته پريږدى،\nدا خلق دومره قدردان چرته دى،\n\nزه پسى غرونه غرونه لارى وهم ،\nد يار ديدن دومرا اسان چرته دى،\n\nدا خو يو ته يى چى ما اوژړوى،\nپه نورو خلقو کښى دا توان چرته دى،\n\nمنم چى ګل وى د ښائيست ترجمان،\nخو ګل زما د يار پشان چرته دى،\n\nزه په خوږ زړه کښى ستا ارمان ساتمه،\nخو ستا په زړه زما ارمان چرته دى،\n\nدغه جانان زما يوازى جانان،\nچى دا سړې پسى روان چرته دې؛"},{"instruction":"،بلها د نورو وطنونو واخلم،","input":"","output":"هلته انسان دومره ارذان چرته دى،\n\nپه محبت کښى دى زړه بائيلو کنه،\nپه دغه لوبه کښى تاوان چرته دى،\n\nستا په دروغو به نور نه تيرووځى،\nستا اعظم هغسى نادان چرته دى،\n\nشپه د جمعې ده سوال قبليږي\nد مسافرو حق کي پورته کړي لاسونه\n\n \n\nځئ غمونو لږ مې پریږدئ زندګۍ ته\nاخیري ساه مې راغلې ده مرۍ ته\n\nزړه تنګون ناقراري ده دومره غلې\nلکه ستوري چې خاموشه وي سپوږمۍ ته\n\nاسرافیل دې نور پوکی ورکړي شپلۍ ته\nزه په طمعه یمه خپلې بربادۍ ته"},{"instruction":"د جهان دردمند به ټول غوږونه بند کړي","input":"","output":"که مې ژبه ورکړه خپلې خاموشۍ ته\n\nد چا غم مې له نړۍ نه زړه تور کړی\nد چا غم یم لمسولی خودکُشۍ ته\n\nفلاح خدایګو که مې بیا ځله مئین کړې\nنور د زړه زور نه لرمه عاشقۍ ته\n\nد چا په سترګو پسې سم لیونۍ\nد چا دیدار پسې مې زړه خوګيګي"},{"instruction":"راغله پـــه خنداشوه وی جــانانه لویه شوی یـــم .","input":"","output":"جوخته غاړه یی راکړه وی ستانه دنګه شوی یم .\n\nمابـــه چـــی انکار کوو جــــــانانه لا وړه ومـــه .\nاوس وایه څه غواړی زه په هر څه پوه شوی یم .\n\n نــن درته انـــکار نکوم واخله رانه سرې شونډی .\nبــیا به راته وواییی چی څومره خوږه شوې یـــمه"},{"instruction":"بـيـا هـغــه شـان ووايـــه","input":"","output":"مـاتـه  جـانــان   ووايـــه\n\nدرتـه  يـادېـږم  کـه  نــه\nښـۀ پـۀ ايـمــان ووايـــه\n\nزۀ يـم  ټــپـه  د  مـيـنـې\nتـۀ  يـاقـربــان   ووايـــه\n\nد  زړۀ   خـبــره   اشـنــا\nيــمـــه   روان   ووايـــه\n\nانوره   بــې   د   مـيـنـې\nڅــۀ دے ګـزران ووايـــه"},{"instruction":"ستاسو دماغ ده موسمونو مزې څه پيجنې","input":"","output":"ځومنږ ده زړونو معامله ده آو باران وريګې\n\nزه رښتونى چې څه وايمه رښتيا شي \nخلک وايي چې په دې سړي پېريان دي\n\n\nکه محفل دی کـــــــه جانانــــــه تنهائي ده\nپه هر ځائې ستا ضرورت دی ستا کمي ده\n\nزۀ رښتیا بې قــــرار زړۀ تـــــــه ملامت یم\nما ورکـــــــــړې د دروغـــــــــــو تســـلي ده\n\nاختلاف مو پــــــــــه خبــــرو کې لازم دی\nتا کتاب لوستی ما لوستې زنــــــــدګي ده\n\nدلته پېغلې مزدوریـــو کې ځوانۍ خوري\nدې ماړۀ وطــــن کې ډېــــــــره غریبي ده\n\nممتاز ومني د زړۀ کــــــــــه د حالاتــــــــو\nچې ورپــــــورې نامه ستا د لېــــــوني ده\n\nيا خو ليلا د رقيبانو په کوڅه مه راځه\nيا د شين خال په ځای په زنه ماشآءالله اوليکه"},{"instruction":"خدای شته بيخي تنها تنها مړ شومه","input":"","output":"زه په هجوم کښې په صحرا مړ شومه\n\nغريب وم چا تر هسپتال يو نه ړم\nاهم ډير ژوند نه وو زما مړ شومه\n\nپه محبت کښې دې ما سر ور کړلو\nته راته اونه کړه دغا مړ شومه\n\nچې د بې ننګو په سر ننګ مې کوو\nزما نه وشوله خطا مړ شومه\n\nنه يم خبر چې زما څه جرم وو\nنه يم خبر په څه ګنا مړ شومه\n\nد هر سړې سره د خپل سر غم وو\nګنې ولاړه وه دنيا مړ شومه\n\nڅوک خوا ته نه راتلل دردمند صریره\nزخمي وم وه راپکښې ساه مړ شوم\n\nد چا ژڑا باندی پرواہ نہ کڑی سوک\nد چا یوہ سلگئ دنیا ورانوی"},{"instruction":"ورېځـې راولـــــه بــاران راوله","input":"","output":"زلفو له څنډ ورکه طوفان راوله\n \nلر کړه د مخه ائینـــه لرې کړه \nما د حيـــــرت د بيابان راوله\n \nسپرليه زه به دې احسان ومنم \nخو تۀ د ځان سره جانان راوله\n \nځه چې واپس زړې قيصې نوې کړو \nراشه واپس هغه دوران راوله\n \nماښام لمبه کړه تيارې وتښتوه \nبله ډيوه شه پتنګان راوله \n\nوعظه نه، په تقوا نه رغېږم \nماله ساقي د روهستان راوله\n \nزړه نظر سترګې په جرګه درولم \nښکلي راغونډ کړه رقيبان راوله\n\n\nزما د زړه په کور دې ور نه لګي\nچې ستا د دنګې ځوانۍ سر نه لګي\n\nکه څوک مې وژني لاس يې هم نه نيسم\nزما په يو حالت کې شر نه لګي"},{"instruction":"ستا په راتلو شوم له ديدنه محروم","input":"","output":"له خوشحالۍ نه مې نظر نه لګي\n\nهغه دهقان يم که له لوږې مرمه\nبغير له مينې مې بل کر نه لګي\n\nستا د وعدو د ونې سيوري ته ناست\nګرمي د هجر ده خو لمر نه لګي\n\nپيغلې په بڼ د هديرو بندې شوې\nپکې ميلې اوس د اختر نه لګز\n\nپه بړق خندا دې داسې پورته کړله\nد مينې پښې په سمه غر نه لګي\n\nد زړه سودا په ګودر څنګه وکړم\nلنډی بازار په مازيګر نه لګي\n\nګرانه مجرم د زمانې که شومه\nخو انسان مې لر او بر نه لګي\n\nڅم لکه ډولي سنګهار دې کړې دې\n داسې داهوسي سنګهار دې کړې دې"},{"instruction":"زلفۍ چې په سپین مخ دې ول ول ځانګي","input":"","output":"خکولې فیشني سنګهار دې کړې دې\n\nشنهٔ خالونه ئې یخي په جبین باندې\nڅومره قیمتی سنګهار دې کړې دې\n\nشونډۍ ئې سرې لکه د وينو دی\nخکولیه خونړی سنګهار دې کړې دې\n\nڅومره مزیدار کالی په غاړه کښې\nڅومره ارغواني سنګهار دې کړې دې\n\nځه ساحل دې وستایم په کم لوري\nدومره کمالی سنګهار دې کړې دې\n\nلہ جنتونو دے قربان شم ربہ ّ \nد دوزخو نو دے بلا واخلمہ \n\nھلتہ دي حورے،دلتہ مستې پېغلې \nتہ وایہ دا واخلم کہ ھغہ واخلمہ"},{"instruction":"ستا دَ ظلم  افسانے مِ له تر اوسه يادے دی","input":"","output":"دَ  غم   ډکې  زمانے مِ له تر اوسه يادے دی\n\nکله هغه لکه دغه يوه قيصه به دې ريښتيا نه کړه\nدروغ جنے  بهانے مِ  له  تر اوسه يادے دی\n\nدغه وخت، دغه وطن، دغه محفل راته ښه نه ښکاري\nستا دَ مينې ميخانے مې له تر اوسه يادے دی\n\nرقيبان به دې ماړه کړل زه به پاتې نه محروم شومه\nستا دَ حسن  خزانے مِ  له تر اوسه يادے دی\n\nما سرکۍ کمال ته ډېرو سختو زړونو اوُژړل\nدردېدلّے  ترانے  مِ  له  تر  اوسه  يادے  دی\n\nزۀ د چـــا نومـونه پۀ لاسونو باندې نۀ لیکم\nدا د کـور خبــرې دېـــوالونو باندې  نۀ لیکم\n\nهسې نه سبا ورته په سرو سترګو بیا ژاړمه\nځکه خو نېټې  په تصویرونو باندې نۀ لیکم"},{"instruction":"راته  و کـه څـــو  کېسـې راسره کینه","input":"","output":"راځـه نـن  تـرنیمـې شپې راسره کینه\n\nد چا ياد مې په زخمونو کښې اباد شي \nچې يې څومره هېروم دومره راياد شي\n\nد لونګ لونګ ځوانۍ نه دې قربان شم \nچې په تا پسې خو ښه سړے برباد شي \n\nاوخیار ھغہ دے چے پرادی خپل کی\nکم عقل خپل پرادی کوی جاڑا رازینہ\n\nد وخت هم صبر تمام شو مونږ به لاړ شو\nښکلي نۀ راځي ماښام شو مونږ به لاړ شو\n\nژوند پرست د فتوګرو شو ولقه کښې\nمېخانه کښې شېخ امام شو مونږ به لاړ شو"},{"instruction":"تا راته د ســـــــــرو شونډو ست او نه کړو","input":"","output":"مـــــا د ســــوال کولو جــــــرات او نه کړو\n\nته چې شوي غصه سترګے دې برندے کړي\nبيا مے شوخ نظــــــــــــر شرارت او نه کړو\n\nمينه کښې قــــــــــــــاٸل زه د پښتو نه يم\nيار ســــره مے چيري غــــــــيرت او نه کړو\n\nستا په رفــــــــــاقت دومــــــره ډاډه وومه \nما سره رقيب رقـــــــــــــــــــابت او نه کړو\n\nستا د کوڅے خوند چې بهـــــلول واخستو\nبيا يې چيري ســـوال د جنـــــت او نه کړو\n\nد ګلاب په مخ چې پرخه وي مزہ کړي\nیار په سترګو کې نرے نرے شان اوښکې"},{"instruction":"ښه شوه چې مخ دې اړؤلے نۀ دے","input":"","output":"دغه کتاب مې لا لوستلے نۀ دے\n\nد کلي خلک دې ایمان تازه کړي\nما یار پۀ خوب کښې هم لیدلے نۀ دے\n\nچې بې منته مو یار خوا له راشي\nهغه اختر مونږه مانځلے نۀ دے\n\nغم دې بې شرمه بې تپوسه راځي\nمیلمه د کور نه چا شړلے نۀ دے\n\nدرمانه خوب مې هم د یار پۀ شان دے\nبلها موده اوشوه راغلے نۀ دے\n\nنن مې دې ولوستل، زاړۀ خطونه!\nهسې  وعدې دې د کمال کړې وې!"},{"instruction":"زړه مه خوره په زړه به  دې کانې وکړي ګلابه","input":"","output":"غم به دې سپین مخ باندې دانې وکړي ګلابه\n\nڅوک چې د وطن سره خیانت کوي بدرنګ دي\nځان له که د سرو زرو جامې وکړي ګلابه \n\nزړه لکه ضدي ماشوم همغه یو کس غواړي \nده ته سړی څومره بهانې وکړي ګلابه \n\nپریده چې خراب شم نو خراب به څه خراب شي \nڅومره به ظلمونه زمانې وکړي ګلابه \n\nستا ځای به څوک ونه نیسي دې زړه کې دې کور دی \nستا ازل که څومره یارانې وکړي ګلابه\n\nيوه خبره درته کوم خو چاته حال مه وايه \nکه راته ټوله دنيا راکړي تا پرې نه ورکـــوم\n\nکه ﺯه حبر وى چى بيلتون دى\nما به تصوير درنه ده شپى ويستلى وونه"},{"instruction":"درد پـۀ پرهرونو کښې تنـګ شـوے دے","input":"","output":"خلک پـۀ ښارونو کښې تنـګ شـوے دے \n\nچا  مـنـدر ، ګرجـې  تـه  زنځير  واچـوۀ \nڅوک پۀ جماتونو کښې تنـګ شوے دے \n\nدغـه  سړے  څـومـره  بـد نصـيـبـه  دے \nدې زمونږ پۀ زړونو کښې تنګ شوے دے  \n\nيؤ كور كښې اوسېږي خو چې دا ولې ؟ \nورور پۀ خپلو ورڼو کښې تنګ شوے دے \n\nدې ظالم سامراج دومره بدنام کړۀ چې\nحسن پۀ عکسونو کښې تنګ شوے دے\n\nلویه  شوم  منيره  ستا  د  لاس  بنګړے\nنور مې مړوندونو کښې تنګ شوے دے\n\nچی احساس ستا د واده ورسره نه وی.\nداسی خپلو نه دوبئ کی عمر خه دی\n\nراشه کـــه یې اخلې دا ارزانه خرڅومه\nنه یــــې پوره شوی تا ارمانه خرڅومه"},{"instruction":"مرګ نه یې راګرځولی نه شم خو ژړا کړم","input":"","output":"خپل ځېنې مــــلګري لږ په ګرانه خرڅومه\n\nشونډې، تورې سترګې او دا سره سره اننګي مې\nدا شوخه ســـــــــــــــودا له دې دوکانه خرڅومه\n\nته به مینه پېژنې غـــــــــــوصه مې د لیدلې\nدا ځل د قـــــسم په خدای جانانه خرڅومه\n\nته زوړ یې تا نه اخـــــلي تڼۍ خو د لږ نوې\nوږی یــــــــــــم تڼۍ له تا ګریوانه خرڅومه\n\nنن ورځم ژړېږم او دا خپل حال ورته وایم\nومې بښه خـــــــپل عزت وجدانه خرڅومه\n\nګورﺉ! دا بهزاد لېونی څه وایي عالمه\nزه مې خپله برخه له آسمانه خرڅومه"},{"instruction":"چې ستا د سترګو د نظره نۀ وه","input":"","output":"هغه نــــــشه،  نشه د سره نۀ وه \n\nستا د خواره وربــــله نه تېرېده\nد ګل وږمه دومره بے سره نۀ وه\n\nستا د بڼو په شــــر يې واړؤلم\nڅړيکه لا وتې د پـــرهره نۀ وه \n\nغم  دي  له  تانه  وفادار  دی\n‏تۀ کله کله غم دي تل راسره وينه\n\nپه خپل ښایست باندې مغروره یاره\nمونږ دیوسف ڪلې ڪې شپې ڪړې دې. \n\nنور دې نښې ده يارئ را ساره نشته\nستا ده سپينې خولې غاښونه مې په تن دي\n\nبل پري مئین نه شی بدرنګه ښه ده\n‏د هغي مــخ بانــدي دانې زنده باد\n\nتہ کہ نفرت کوی نو حسن لری\nدَ ترہ زامن دی ولی نیغ نیغ کیگی"},{"instruction":"په مخ می ستا د غاښو نښي","input":"","output":"د میني نښي نورے څنګه وي مئينه.  \n\nقبلې شوې دعاګانې مې سنګسار کړې.\nخپلې هیلې مې په خپلو اوږو بار کړې.\n\nله غمونو مې یو ستړئ رباب جوړ که.\nساز مې کریکې کړې او ته مې پکې تار کړې.\n\nڅو ګیلې مې په زړګي باندې لا پاتې.\nڅو ګیلې مې رب ته زر وارې تکرار کړې.\n\nما به ګله مړ په دغه انتظار کړې.\nنه انکار کوې او نه راته اظهار کړې.\n\nزه ترې ځان قربانه ومه صبر وکړه.\nته په وینو به مې یاره ځان سینګار کړې.\n\nله فلاح بغېر مې هیڅ څوک پکار ندي.\nد جهان ښکلي که ټول راته قطار کړې.\n\nڅومره دې له خدايه په بار بار غواړم\nڅۀ وکړم خو زړۀ ته مې قرار غواړم"},{"instruction":"ستر ارمان لرم چې اواره کرځم","input":"","output":"خلقو د جنت غوندې ديار غواړم\n\nبيا چې غرڅنۍ ګلو کښې ورغړي\nسوو لوو دښتو کښې بهار غواړم\n\nډېر په تنهايۍ کښې بوږنېدلي دي\nجوړ په هر ګودر لنډي بازار غواړم\n\nمرم د چټو ژڼيو په اتڼ پسې \nچيغې د قربان او يکه زار غواړم\n\nسترګې مې چې ډکې له ګوهرو دي\nزۀ خو دينار نه غواړم ديدار غواړم\n\nورک خواږۀ ياران چې سره بيا مومي\nپټ په تورو شپو کښې سپين سهار غواړم \n\nداغ نه يې مچکې چې بورا واخلي\nمسک په سورکو شونډو لاله زار غواړم\n\nما چې د احساس په تار کښې وپېيه\nزړۀ مې د محبوب په غاړه هار غواړم"},{"instruction":"ولې مې غلام خاندي په عشق پورې؟","input":"","output":"ژوند د ازادۍ کۀ نه وي دار غواړم\n\nدا چې د غزل ځيګر مې وينې شو\nوينې يې سرخي ستا په رخسار غواړم\n\nنور په ناسور زخم غشي وړی نه شم\nاوس ورته د مینې پرستار غواړم \n\nورک به مې کارواّن په ډېرو لارو شي\nزۀ ورته يوه لار او يو سالار غواړم\n\nد محروم دهقان پۀ خُله يوه ټپه شوم\nد مزدور خړو خولو کښې ولوله شوم\n\nد پښتون پۀ خاوره چغه د غيرت شوم\nد اولس د کور تيارو ته سره ډيوه شوم\n\nخپل ګوګل مې د جرس غوندې ټک ټک کړو\nد  خيبر  د  لويې  لارې   قافله   شوم\n\nد ځوانۍ وخت مې جېلونو کښې لوګے کړو\nپۀ  پاخه  عمر  د  غرونو  غلبله  شوم"},{"instruction":"د خپل کور دپاره اوښکه د بېلتون شوم","input":"","output":"خو د خلكو پۀ ځولۍ کښې دردانه شوم\n\nاے  وطنه  ستا  د  سرې  رڼا  پۀ  وينه\nيو د تورو غرو خټك  وم  پروانه  شوم\n\n\nځئ غمونو لږ مې پریږدئ زندګۍ ته\nاخیري ساه مې راغلې ده مرۍ ته\n\nزړه تنګون ناقراري ده دومره غلې\nلکه ستوري چې خاموشه وي سپوږمۍ ته\n\nاسرافیل دې نور پوکی ورکړي شپلۍ ته\nزه په طمعه یمه خپلې بربادۍ ته\n\nد جهان دردمند به ټول غوږونه بند کړي\nکه مې ژبه ورکړه خپلې خاموشۍ ته\n\nد چا غم مې له نړۍ نه زړه تور کړی\nد چا غم یم لمسولی خودکُشۍ ته"},{"instruction":"فلاح خدایګو که مې بیا ځله مئین کړې","input":"","output":"نور د زړه زور نه لرمه عاشقۍ ته\n\nکه د نظم که د نثر که د خط دي،،\nپه پښتو ژبه مي خق دي بي حسابه..\n\nنۀ پخوا پکښي کتاب وؤ نه يي خط وو،،،\nدا دي ما پکښي تصنيف کړل څو کتابه..\n\n\nدا چې پـه سېوري د‌ ګريــــه د‌ ديــوالۀ ژاړمــــه\nکاڼی خو نه يم، چې پـه خپـل قتل بـه نۀ ژاړمه\n\nبس د فردوس د ښائستونو ذکر ستا نصيب شه\nزۀ د خپل کـــور کنــــډر ته ودريـــږم او وژاړمه\n\nيـه پـه مــــا خوږو! فلسفې د‌ حـوصلـو پېــژنـم\nپريږدئ چې زړه مې سپک شي، وژاړمه وژاړمه"},{"instruction":"نه دې په ښائست نه دې په خندا مئين","input":"","output":"زۀ د هرې پيغــلې پـــه حيـــاء مئين\n\nما ته په جبيـــن خالونـــه مـــه وهه\nزۀ د لـــواغـــر ســـاده بـــــاده مئين\n\nهســې دې بنګړي وشړنـــګول راتـــه\nنــه دې يم په نـــاز نـــه په ادا مئين\n\nماته پېشکش مه کوه د ســـرو لبـــو\nنه څښمه زه نه يم پـــه نشـــه مئين\n\nتۀ زمـــا عزت يې تـــۀ پشتـــو زمـــا\nتـــۀ زمـــا قلم يې زۀ پـــه تـــا مئين\n\nزۀ د سر څادر يم ستا په سر دې يم\nتۀ زما دستار شه ، شه په مـــا مئين\n\nڅه وشو که زۀ عرشی مئين شومه\nشيخه پـــه حياء دې پاک الله مئين"},{"instruction":"پرون دې دور د خانۍ ؤ","input":"","output":"نن دې شليدلې جامې وينم زړه مې چوينه\n\nنصيب زما دی او که ستا دی\nپه اور دې پورې شي د دواړو نصيبونه\n\nچې مې د تورو زلفو وار ؤ\nد چا به کار ؤ چا به هسې غږ کاؤونه \n\nزما دې سر پکار دی ياره\nدنيا دې دروزه شي چې اور پرې بلؤمه\n\nخپل ځان ته نارې وهمه، ولې يې وهمه؟\nبندې دروازې وهمه، ولې يې وهمه؟\n\nخياله،په کوم خيال؟ په کوم طرف؟د څۀ د پاره؟\nستا لارې اوږدې وهمه، ولې يې وهمه؟\n\nشپه ده او خالي خالي مې ذهن دے لګيا يم\nلاس په اېېنې وهمه. ولې ېې وهمه؟\n\nهيڅ باور يې نه لرم په کر ښو عجيبه ده\nټنډه له مودې وهمه ، ولې يې وهمه؟"},{"instruction":"ښه، ممتازه زه له ژونده موړ له ژونده ستړے","input":"","output":"بيا هم لاس او پښې وهمه، ولې يې وهمه؟\n\nاوس ګُزاره کېږي، بې تمې يم، ژوندون اسان دی\nد بېلتانه احساس بلها سخت و، بېلتون اسان دی\nـ\nخفه کېدم به مې خپل زړه ته چې چاوده مې پر تا\nپر خپله برخه وير اسان او زړه چاودون اسان دی\nـ\nنه، دغه زه يم چې په پښو کې د خپل درد پرېوتم؟\nنه، هغه زه وم چې وئيل به مې پاڅون اسان دی؟\nـ\nنه، دغه زه يم چې شوم مات د دامانونو پر مخ؟\nنه، ما خو دا وئيل په غرونو کې بدلون اسان دی؟\nـ\nنه، ياره ما خو درته تل وئيل چې ګرانه به شي\nنه، ياره تا وئيل له تا سره مې يون اسان دی\nـ\nنه، زه د خپل زړه د تيارو پوځونو ونيولم\nنه، دومره هم پر يو شاعر سړي شب خون اسان دی؟\nـ\nنه، زه به ولې ځم د خپل زړه له شهيد وطنه\nدلته په روح د مرثيو پسې لټون اسان دی\nـ"},{"instruction":"زما جذبې د خپل جهان د خیاله مه بیلوئ","input":"","output":"ای لیونو ما د جانان د خیاله مه بیلوئ\n\nیوې موسکا له يې ګل کړې ده زړه چاودې ځوانې\nد ګل ځواني د ګلستان د خیاله مه بیلوئ\n\nخوند کوي خپلي تماشې د تصور د دنیا\nد ښاپيرو خیال د ریحان د خیاله مه بیلوئ\n\nحسن چي ډېر شي په وړوکي خیال کي نه ځایږي\nد مجنون عشق د بیابان د خیاله مه بیلوئ\n\nسمندرونه خو په ما کي دي د رنګ او رڼا\nما خو په هیڅ حال کي د ځان د خیاله مه بیلوئ\n\nزه مي په اوښکو کي اکثر جانان موسکی وینمه\nسائل د اوښکو د باران د خیاله مه بیلوئ"},{"instruction":"ما ته مې خپلې سلګۍ بيرته راغلې","input":"","output":"زخمي خو دي خو ژوندۍ بيرته راغلې\n\nما خپلې ورکې هيلې او ژړوي\nچيناره تا ته مرغۍ بيرته راغلې\n\nما تنهائي د سمندر بوږنوي\nماښام شو ټولې کشتۍ بيرته راغلې\n\nتاريخ تکرار شو خو په مونږ تکرار شو\nړندې فتوې او زندۍ بيرته راغلې\n\nممتازه! چرته وې له ځانه تللے؟\nدا ته په څومره خوارۍ بيرته راغلې \n\nزہ په لاس کښې ګرځومه ، قلم دوہ  دوہ\nبل په زړہ کښې ګرځومه صنم دوہ دوہ\n\nیو مې زړه بل مې لړمون ذرے ذرے دے\nځکه ځان ته لټؤومه ، مرهم دوہ دوہ\n\nدا دَ مینې برکت دے، نور څه نه دي\nچې په یو عنوان لیکمه نظم دوہ دوہ\n\nدلالت مې په دروغو دغه ډیر دے\nدا چې خورمه په خبرہ قسم دوہ دوہ"},{"instruction":"ګوندې یو پکښې ودان شي نیت مې دا دے","input":"","output":"ځکه شیندمه دَ مینې تخم دوہ دوہ\n\nپه لارو کښې مو بل دي د سرو وينو مشالونه\nد‌ ژوند ښکلي کاروان ته مو ټاکلي نښانونه\n\nد‌ دې اوچت منزل تر آسماني څوکو به رسو\nسواره به هم ماتيږي، هم غورځيږي به سرونه\n\nدا چا وئيل د مينې لار د ګلو په روش ده\nپه هر يو قدم دلته کښې پېښيږي ګړنګونه\n\nدا مونږه ليوني لکه جرس مخکښې روان يو\nزمونږه په وهلو به سر کيږي منزلونه\n\nد غم کچکول په غاړه د وفا په لاره زغلي\nراځئ چې د ”خټك“ سره يو ځاے کړو قدمونه"},{"instruction":"‎تا به را اوباسم ما به وړې اوبه","input":"","output":"‎تاته مې لاس رسې ځان ته نه رسې\n\n‎بیا به پردې خلک مینځ ته نه پریږدو\n‎بیا به مو قیصه خفګان ته نه رسې \n\nد مرګ د سوداګرو خبر هره ورځ راځي\nدې ښار ته په سوغات کې يو سر هره ورځ راځي\nـ\nد ګلونو پستې غېږې ته يې نه‌‌ پرېږدي ظالم\nپه څاڅکو د شبنم پسې نمر هره ورځ راځي\nـ\nدا ستا د کږو ورځو د هلال په برکت\nپه ما دې مهربانه اختر هره ورځ راځي\nـ \nـ\nچې پر ما ودرېده شنخته، تۀ راورسېدې\nدا زه ژر لاړم که ناوخته تۀ راورسېدې\nـ\nغمه مننه دې کوم زه دې يوازې نه کړم\nچېرته چې بېل شومه له بخته، تۀ راورسېدې\nـ\nکمه بلا وه چې یې تا زما نه مخ واړو\nوایه د ژوند په کمه سخته تۀ راورسېدې\nـ\nپه بده ورځ کې د وطن خداے خبر چېرته چېرته ورک وې\nچې بلا لرې شوله تخته تۀ راورسېدې\n\n\nارمان د للمې ګل دی د باران لارې ته ګوري\nنظر مې تږې تږې د جانان لارې ته ګوري"},{"instruction":"ځه  چې  بدل  کړو  جهان","input":"","output":"غزل   غزل    کړو    جهان\n\n      مونږه  که  خپل شو  سره\n      هله  به  خپل  کړو  جهان\n\n      ځه  چې  يو   بل   اووينو\n      ځه چې يو بل کړو  جهان\n\n      ستا پۀ تندي کښے ئې پټ\n      ستا  پۀ  وربل  کړو  جهان\n\n      ځه چې سندره کړو  ژوند\n      ځه  چې  پاګل  کړو جهان\n\n      چې  د  \"سائل\"  پۀ  نغمو\n      محفل  محفل  کړو  جهان"},{"instruction":"ماښام ګډېږي ستا د زلفو د ماښامه نه ځي","input":"","output":"شونډې پرې تا کېښوې نشه د هغې جامه نه ځي\n\nورځې له راغلې کال پوره شو ولې ستا خوشبويي\nزما د زړه د مرغزار او د کالامه نه ځي\n\nستا د دېوال د کشمالو ګيله بې ځايه نه ده\nداسې په دې لار څوك بې پامه بې سلامه نه ځي\n\nد محبت جذبه زما او ستا په وس کې نه ده\nزمونږ روحونه د يو بل نه بې الهامه نه ځي\n\nد پېغلتوب په څوارلسم اسمان يې دومره ووې\nنوره په ځمکه ستا د زړه ماهِ تمامه نه ځي\n\nخود به شغلې کوي زما د سوي زړه داغونه\nاوس چې شغلې ستا د سالو د هغې بامه نه ځي\n\nخدائے خبر دلته په ما کومو سترګو کوډې کړي\nپښې مې ترې لاړې شي خو زړه مې د باګرامه نه ځي"},{"instruction":"بی ګناه چی ګنهګار شی هغه زه یم","input":"","output":"بی قصوره چی ازار شې هغه زه یم\n\n\nلوګې لوګې دې کړمه اور دې نـــــه کړم\nسوړ اسويلې دې کړمه شور دې نه کړم\n\nهسې د تور کړمه پـــه تــــور دمينـــــــې\nدخـــپلودواړو سترګو تور د ې نه کړم\n\nپښتـــــو خو بل څه وې تا بل څه اوکړه\nبـــيا بانـي دې کړم په کور د ې نه کـړم\n\nشونډې دپرانستې او چوپ پاتې شوې\nپــر هـــر پر هر دې کړم ټکور د ې نه کړم\n\nديار دزلــــــفــــو نه را   الوتـيـــــــه بــاده\nسمسور دې کړمه خولور لُـوردې نه کړم\n\nنن دې  راو کا تۀ په ډک محفل کښــــې\nښه شوه د خلکو دپيغور دې نـــه کــــړم\n\nزۀ ستا دخيال دليونتوب سائـــــل ووم\nهير که دې ډير کړمه خو نور دې نـه کـړم"},{"instruction":"یو مې نظر ښکلو مخونو نه واپس نه راځي","input":"","output":"بل مې خیالونه تېر وختونو نه واپس نه راځي \n\nپه تخیل کې مې نن دغه یوہ قیصه غړیږي\nچې پښتانه ولې جنگونو نه واپس نه راځي؟\n\nدَ یو بل وینې څښي ھم بیا ئې تندہ نه ماتیږي \nعجیبه ښار دے نفرتونو نه واپس نه راځي \n\nدا چې راستون له نیمې لارې شول سادہ خلک دي \nچې هوښیاران وي، منزلونو نه واپس نه راځي\n\nدا بعضے بعضے خپل سرونه په یو چا اوشیندي\nدا بعضے بعضے خپل ځانونو نه واپس نه راځي\n\nنقاب دې لرې کړہ دَ مخ نه ګوندې تاله راشي \nدا بوراگان خو دَ گلونو نه واپس نه راځي\n\n در نه دې ځم په دې مثال سرہ احمد ودانه!\nځمکې نه تللي آسمانونو نه واپس نه راځي"},{"instruction":"که په مينه کې ګدا شم پروا نشته","input":"","output":"که دښمن دا دې دنيا شم پروا نشته\n\nعاشقي د يار د لارې رسايي ده\nکه منصور غوندې فنا شم پروا نشته\n\nوږې سترګې چې مړې مې په ديدن شي\nيار په عشق کې که رسوا شم پروا نشته\n\nچې د يار د کلي کاڼي بوټي ښکل کړم\nکه په دې مقام پنا شم پروا نشته\n\nد ابو جهل زمانې ته مې ځواب دے\nکه د يار په نوم غزا شم پروا نشته\n\nقيد او بند د يار په مينه کې دستور دے\nکه مجرم په دې دعوا شم پروا نشته\n\nعرشي جان دې پخپل در کې غلام واخله\nکه ټول عمر په ژړا شم پروا نشته"},{"instruction":"خداے خبر څه چل دے په څه به وي خفه نه راځي","input":"","output":"هغه چې ډېر ډېر به راتۀ هغه مېلمه نه راځي\n\nهغه پيالۍ او پېمانې چې به پرې فخر کاوه\nوشوې مودې هغه سړے په مېخانه نه راځي\n\nد دغه کلي نه چې کلے دے د شر او فساد\nڅه به راځي بهر ته نور، که جنازه نه راځي\n\nزۀ به يې څنګه په يو تن په لار کښې ودرېږمه\nحادثې سم لښکر راځي يوه يوه نه راځي\n\nلکه چې ما هم دې حالاتو ته څټ وغزاوه\nناشونې کېږي خو اوس هغسې غصه نه راځي\n\nيا مې زړه کلک شه يا بلد شوم د غمونو سره\nژړا راځي خو اوس په هغه اندازه نه راځي\n\nدارو يې وکړۀ که چا پير ملنګ کړۀ رنګ په دعا\nاوس خو په زياؔر د لېونتوب هغه چپه نه راځي"},{"instruction":"دا چې خبرې جادوګرې کوې","input":"","output":"دا په مئين زړگي منترې کوې\n\nپه خوله یوہ په زړہ دې بله ښکاري \nتۀ چې خبرې نن اوترې کوې\n\nپه ما مئين يې خو اظهار نه کوې\nدا تۀ چې ما پسې خبرې کوې\n\nد امن ژغ پورته کولې نه شې\nخالي ویرونه په سندرې کوې\n\nچې په آشنا ولې اثر نه کوي؟\nګني ټپے خو زورَورې کوې\n\nبس یو اظهار ته وارخطا پاتې شې\nنورہ ودانه قیصې سترې کوې"},{"instruction":"ودې مــرم په مخ باندې کتاب خورې","input":"","output":"اوښکې بـه دې را وړي انقلاب خورې \n\nوخت دوښمن که تا نه قلم واخیستو \nمـا نه یې هم واخیستـو رباب خورې\n\nبیـــــــا بـه مـو د هیلـو پسرلي راشي\nمړاوې مه شې زما ګلاب ګلاب خورې\n\nمونځ کوه تسبې دې اړوه را اړوه\nخانه! معاملې دې اړوه را اړوه\n\nخلک شته معنې به ترې اوباسي را اوباسي\nشعر وايه، مصرعې دې اړوه را اړوه\n\nمونږه ځنګوه راځنګوه د خداے د پاره\nيار دا سترګې مړې دې اړوه را اړوه\n\nتا سره زما د خمار هيڅ پيمانه نشته\nځه ساقي، کاسې دې اړوه را اړوه\n\nمونږه پښتانه يو په مونږ پوهه ده حرامه\nژونده! حادثې دې اړوه را اړوه\n\nښکليه هنرمنده دلته ذوق دې شهيد شوې\nځان ته زمزمې دې اړوه را اړوه\n\nځه ممتازه ښکلو ته غزلې خوښوه\nخپلې کتابچې دې اړوه را اړوه\n\nجانانه راشه په ګلشن نوٸ بهار دی \nزړګی مې بیقرار دی زما شیرینه یاره"},{"instruction":"بهار به تل په ګلو نه وی زړګی مې بیقرار دی","input":"","output":"دیدن ده یار په مخ کوه اذان راځی نه\n\nجانانه خپل وطن را شه زړګٸ می بیقرار دی  \nکه خلګ تیر دی خپل کورونه پې آباد دی  \n\nمسافر مه وځنی خاونده زړګٸ مې بیقرار دی\nپه زنکدن به د خپل وطن ارمان کوم زړګٸ مې بیقرار دی\n\nڅړيکے د زړه تاؤ د ځيګر په ژړا نه کميږي\nد‌ عشق جنون د يار په مهر و وفا نه کميږي\n\nکه نَے او چنګ وي د شرابو بارانونه اوري\nد زړه سودا په هيڅ حالت کښې زما نه کميږي\n\nهجر او وصال محبت کښې سره يو دي ګورې\nتنده د مينې په وصال د آشنا نه کميږي\n\nکه زه مجرم يم تۀ هم خدايه رحمتونه لرے\nستا رحمتونه پاکه ربه! په ما نه کميږي"},{"instruction":"د چمن په لوري وخوځه له کاخه","input":"","output":"چې د‌ گلو ننداره شي انتساخه\n\nگل چې ستا تر لاسه ورسي تازه شي\nلاس دې لا لري شرف د گل تر شاخه\n\nغنچه گل چې ستا له خولے سره سيالي کا\nخوله يې‌ باد په طماچه کړله فراخه\n\nد ښه مخ خوبي دې ښه تر لاله گل ده\nپه زړه هم سختي لرې تر سنگلاخه\n\nچې تر اور تر اوبو ووځي، هاله ورشي\nسور پيزوان د شاه د پوزے تر سوراخه\n\nغه خبرې چې بې ستا له مخه کېږي\nله هغو خبرو ونيواے صماخه\n\nپه بيمارو سترگو تل کښېودے شي\nد خوشحال په ليمو پښه کېږده گستاخه\n\nمه ګرځوه سترګې له مېلمه نظر\nګوره حجرې بېرته پښتانه ساتي\n\nمینه د سنګدلو بویه هغه کړي\nڅوک چې حوصله لکه د غره ساتي"},{"instruction":"تـا د ســــرو چــړې راوړې وې تحفه کې","input":"","output":"مونږ پخپله پرې دا خپلې ژبې پرې کړې\n\nپريوتل د نصيب ستــــوري په هـر لوري\nزړونو ځکه د زخمونـــو ډيوې مړې کړې\n\nستا د خلې خواږۀ مې واچول لهجه کې\nستـــــا غمــزې مې رديفونه قافيې کړې\n\nقصــور وار يو که ګيله مو قـــدرې وکړه\nګناهګار يـو که دريادې مو وعــــدې کړې\n\nغلي نه شو چې تر څو مـو د زړه زور وۀ\nمونږ د‌ ښار پُنبه بګـوشو ته نعــــرې کړې\n\nد سفـــــر پيټی مو سپک نه شو تسنيمه!\nزنــــدګۍ رالـه ملاګانې را کـــــــږې کړې\n\nدې زندګۍ لره خمار ،جام او شراب پکار دے\nمطلب چې ماله هم یو ښکلے یار شباب پکار دے"},{"instruction":"زړۀ وائي کښینه ته زما سره خبرې کوه","input":"","output":"زۀ وایم پرېږده محبت داسې نایاب پکار دے\n\nشراب نوشي، په ماښامي کښې روایت دې نه شي\nذاهدان وائي عبادت له تور حجاب پکار دے\n\nدا تور محلت د منافقو په نیتونو تور دے\nدا کافران به ایمان راوړي خو محراب پکار دے\n\nلمبې لمبې ماښام له هم لمبه غزل پکار دی\nد ادم زړۀ چاودلے بویه خو رباب پکار دے\n\nیارانو زه به بیا د مینې ابتدا وکړمه\nخو زما خیال لره زما خانه خراب پکار دے"},{"instruction":"بس یو اظهار ته وارخطا پاتې شې","input":"","output":"نورہ وداؔنه قیصې ستـــــــرې کوې\n\n‎لویو لویو حـــادثو ته مخامــــخ یم\n‎ستا وړې وړې خبرې مې په زړۀ دي\n\nچې په خکلولو پسی تلی هغه ورک وې\nچی د ښکولو چا منلې هغه مړه دې\n\nد صابر غوندی بې سره لیونې له\nد الفت په زنځیرونو تړل ښه دې\n\n\nکلک خراباتي يم له ما مه غواړه صلاح\nډکې پيالې اخلم تر صباحه تر رواح"},{"instruction":"څوک دے چې د لمر خوبي به ستا د مخ په څېر کا","input":"","output":"لمر مثال چراغ دے، ستا جمال لکه صباح\n\nمه پوښه زاهده د ښه مخ له نندارو نه\nسترګې، چې دا کار دے په قتوې د عشق مباح\n\nتوے کړه په هنگام د حادثې ساقي په جام کې\nمے چې باد راپاڅي په زجاج کې ښه مصباح\n\nپاڅه محتسبه؛ خوشحال راغے جنگ ته جوړ شه\nغسل په مے وکړه، د مؤمن وضو سلاح\n\n\nدې دشت کښې د کوچي پۀ شانې شپې کوې فقيره !\nدا پټ پۀ پټه کومې تماشې کوې فقيره!\n\nراتېر شې لۀ بازاره، دواړه لاس څنډې روان ئې\nلګيا ئې د خپل فقر نندارې کوې فقيره!\n\nدې ړوند جهان ته کومې بينا سترګې دې راوړي\nد مخ نه هم د زړونو اندازې کوې فقيره!\n\nدا ته د کومې تندې پۀ نشه باندې ساه اخلې\nدا تۀ د کوم درياب پۀ غاړه شپې کوې فقيره!"},{"instruction":"دا تا د کوم ځنګل اؤ بيابان سکون موندلے","input":"","output":"خالي سلام د خپلې دروازې کوې فقيره!\n\nخرقه ده اؤ يو کند اؤ يو کچکول دې کائنات دے\nدې ويړ جهان کښې ناست ئې قهقهې کوې فقيره!\n\nدهمال دے اؤ يو ،حال، دے اؤ چاپېره شنۀ لوګي دي\nزنګېږې اؤ طواف هم د شعلې کوې فقيره!\n\nدېوان دي، کوهِ قاف دے اؤ خالي خالي منظر دے\nدا کومو بلاګانو سره شپې کوې فقيره!\n\nتۀ لاړې اؤ د صبر غټ تعويذ پۀ غاړه راغلې\nما وې ګنې د چا نه به ګيلې کوې فقيره!\n\nمجذوب لکه ټولي د مجذوبانو کښې چورلک خوري\nدا ژوند وايه پۀ کومې کرشمې کوې فقيره!"},{"instruction":"يا زۀ يم لکه ونه پۀ خپل سېوري رژېدلے","input":"","output":"يا تۀ لکه چينار خپله لمبې کوې فقيره!\n\nکاش ما د دغه خاصې کوڅې ګرد پۀ بڼو راؤړے\nدا تۀ چې د کوم عشق نوې معنې کوې فقيره!\n\nدا ځل پۀ کوم زيارت د شوخ وشنګو وصل غواړې\nدا ځلې کوم سفر بې ارادې کوې فقيره!\n\nدا ځل د کوم ديار د ملغلرې ثنا وايې\nدا ځل د کوم بدن ياد کښې ټپې کوې فقيره!\n\nدوه اوښکي د رنځورو سترګو حال وئېلے نۀ شي\nدا عشق کښې څۀ نا ترسه شوګيرې کوې فقيره!\n\nدوه شونډې به تر کومه غړغړې د وينو نۀ کړي\nدا زړۀ کښې د کوم زخم يارانې کوې فقيره !"},{"instruction":"تسنيمه! پۀ خپل څلي هم قدم ږدې زوروره","input":"","output":"دا تۀ د کوم ولي نه لاس نيوې کوې فقيره!\n\nپه دشتو شونډو کې دریاب غواړمه\nشبګیر وهلي ژوند ته خاب غواړمه\n\nد تنهایۍ زهر مې خولې ته راغلل\nپه خیراتي جام کې شراب غواړمه\n\nعبس د ځان غم ته چک چکې وهم\nکڼو غوږونو ته رباب غواړمه\n\nماته احساس د نوي ژوند راکوي\nځکه د یار د مخ کتاب غواړمه\n\nنه درنه مینه نه ګلاب غواړمه\nزه د ګریوان څیرې حساب غواړمه\n\nفلاح ما هم په عقل حد کړی دی\nعذاب عذاب زړه ته عذاب غواړمه"},{"instruction":"لېوني موسم له ياره لېواني کلي ته راشه","input":"","output":"چې ګلاب يو بل له ورکړو پۀ سپرلي کلي ته راشه\n\nپۀ خوبونو کښې ډېر راغلے د راتلو وعدے اوکړے\nبے وعدے چرته پۀ ويښه ناڅاپي کلي ته راشه\n\nتۀ پښتون ئې تۀ ښايسته ئے، زۀ د سترګو نه وېرېږم\nپۀ تاخونو کښے مې ايښي سپېلني کلي ته راشه\n\nڅۀ بلا کلونه اوشو چې دې لوري ته رانغلے\nدا چې تاته پردے ښکاري دې پردي کلي ته راشه\n\nد سپرلي وعده دِ راغله، شړشم بيا پۀ ګل کېدو شو\nبنګړي والې زمونږ چم ته ځي راځي کلي ته راشه\n\nستا غزل اورم عابده ستا د ړزۀ موسم ښۀ نۀ دے\nپۀ رنګونو کښے دې ډوب کړه ماښامي کلي ته راشه"},{"instruction":"بېخي به نه شي رانه هېرې سترګې","input":"","output":"هغه اوږدو باڼو کې ګېرې سترګې\n\nخلک اوس سترګې په يو بل پټوي\nجانانه! اوس غړوه ډېرې سترګې\n\nڅوک يې ډاډه کړو چې په ډار غړېدې \nهغه ښايسته هغه دليرې سترګې\n\nچې ځاى د سترګو غړولو غواړي\nهغه دې نه غړوي تېرې سترګې\n\nممتازه! کومو سترګو اوخوړمه \nچې داسې شوې رانه چاپېره سترګې"},{"instruction":"اے   زما   وطنه !  د  لعلونو  خزانې  زما","input":"","output":"ستا هره دره کښې دي د تورو نښانې زما\n\nسترګې مې لوګې شه ستا د خاورو د کورونو نه\nعقل مې اېرې شه ستا د پاره د فکرونو نه \n\nځارشمه قربان شم ستا د غرونو د سيندونو نه\nستا هره دره کښې دي د تورو نښانې زما\n\nاے  زما   وطنه  د  لعلونو  خزانې  زما\nزه يم ستا د خاورے تۀ زما د مېنې جوړ يې\n \nتۀ مې د غېرت او د پښتو رنګېنې جوړ يې\nتۀ مې د نيکه او د بابا د وينې جوړ يې \n\nستا زړۀ کښې پرتې دي ټولې تللې زمانې زما\n اے  زما  وطنه   د  لعلونو   خزاني    زما"},{"instruction":"ستا عزت چې نۀ وي زۀ به نوم او عزت څۀ کړمه","input":"","output":"تۀ چې خوار او زار يې زۀ به خوب او راحت څۀ کړمه\nستا سر چې وي ټيټ نو زۀ به شان او شوکت څۀ کړمه\n\nمسته به دې خاوره کړم  پۀ وينې مستانې زما\nاے  زما  وطنه  د  لعلونو   خزانې  زما\n\nيا به دې زۀ سيال کړمه وطنه د جهان\nيا به ستا پۀ پښو کښې توری خاورے کړمه ځان\nزۀ به دړے وړے شم  خو تا به کړم ودان\n\nنر يمه پښتون يم تاته يادې افسانې زما\nاے  زما  وطنه   د   لعلونو   خزانې   زما  \n\nبويه بويه چې به بيا راسره يار شې\nاے نمر مخيه! چې په ما به تللے وار شې\n\nبې نياز يې خو زما په زړه کښې اوسې\nطفل نه يې چې زانګو کښې په قرار شې\n\nدا زما د عشق جوهر به فنا نه کړې\nټپ په توره د اجل کښې که ګذار شې\n\nد وصال دي قافلې چې عقله درومي\nکه په لاس کښې د ساروان د عشق مُهار شې\n\nد حمزه سره ياري د غرض پرېږده\nهله يار يې چې ديار د پاره يار شې \n\nلېونى و نه پاګل و چې ته نه وې\nزما زړه و زما خپل و چې ته نه وې\n\nکه هر څو يې مطلب و خو تشنګي وه \nژوند يو نيم پاتې غزل و چې ته نه وې\n\nماته ځان پکې بدل بدل ښکاره شو\nد هر څه ترتيب بدل و چې ته نه وې\n\nهرې خوا ته مې چل ګرې سترګې څاري\nمخکې کله داسې چل و چې ته نه وې\n\nستا راتلو د ممتاز مينه غړ غنډه کړه\nداسې يو سپڼکى ځان ته بل و چې ته نه وې"},{"instruction":"ستا له دم سره همدم دے زما روح","input":"","output":"بې له تا درهم برهم دے زما روح\n\nپه امېد د غنچه لب به په خندا شي\nپه ژړا لکه شبنم دے زما روح\n\nپرې مرهم د وصالت کېږده طبيبه!\nد هجران په تېغ قلم دے زما روح\n\nچې بشر يې ياره ستا ليدلے نه دے\nبحرو بر پرې درد و غم دے زما روح\n\nکه په سيل د گلزار زه فيض طلب ځم\nبې له دوسته که ځي گرم دے زما روح\n\nخوب مې شه په سترگو کې تعبير مې شه\nراشه چې مريد دې شمه پير مې شه\n\nځان راباندې وپيژنده ړوند يمه\nښکليه آئینه مې شه تصویر مې شه\n\nروح مې گل په غيږه کې مچۍ مچۍ\nگرځه پرې موسکے موسکے او مير مې شه"},{"instruction":"سيند يمه اشنا چنگک راواچوه","input":"","output":"کب مې د زړه نيسه ماهي گير مې شه\n\nوله مې د عشق د غره مارغه يمه\nښکار مې کړه ښکاري، کمان او تير مې شه\n\nما باندې رنگين انقلاب راوله\nستړے يم بدل مې کړه تقدير مې شه\n\nراوله کاروان د غزل راوله\nزه به دې رباب شم، بم او زير مې شه\n\nزندگي دلته غلامي ده هر څوک تښتي ترېنه \nمحبت ستره گمنامي ده هر څوک تښتې ترېنه \n\nدا خو دستور د زمانې دی گیله ولې کوې \nغریبي لویه بدنامي ده هر څوک تښتي ترېنه \n\nزه په اخلاص کړم زړه ډالۍ، هغه چل ول شروع کړي\nزما همدغه ناکامي ده هر څوک تښتې ترېنه"},{"instruction":"د مينې ټول گلان يې ورېبل له بیخه قسم!","input":"","output":"د کرکې دلته سونامي ده هر څوک تښتې ترېنه \n\nد غیرت غرونه راپریوتي دي نسکور انجانه!\nد ايمانونو نیلامي ده هر څوک تښتي ترېنه\nـ\nچې قبلـــــــــــــوي ئې نـــه جانان نه د جهان شي سړے\nد خپل احساس پـــه دار پخپله اوېــــــــــزان شي سړے\n\nتا د ځان مل کړي او نه ستا ســـــــــره روان شي په لار\nګرانه د لارې مــــــــــــلاقات کښې سرګردان شي سړے\n\nيو محرومۍ شي د ژونــــــــــــدون بل ناکامۍ د مينې\nحېران شي ځان پـورې او زړه پورې پرېشان شي سړے\n\nتر نيمې شپې چې په شمېــــــــرلو ور تمام شي ستوري\nنو د سپوږمۍ ســــــــــــره ستا کلي ته روان شي سړے\n\nچې وي مې دوست خو راته ګوري د دښمن په نظـــــــر \nنو خامخا په دې رشتـــــــــــه باندې پښېمان شي سړے\n\nبيا به مې هم دنيا پــــــــــرې نه ږدي ګني زړه مې وائي\nچې هر څـــه پرېږدي  ستا د سترګو نه قربان شي سړے\n\nپه ډېر لټون هم چې د ځان غونــدې څــــوک ونه مومي\nاحساسه\"حق لري چې بيا خـــــو د خپل ځان شي سړے"},{"instruction":"قبلې شوې دعاګانې مې سنګسار کړې.","input":"","output":"خپلې هیلې مې په خپلو اوږو بار کړې.\n\nله غمونو مې یو ستړئ رباب جوړ که.\nساز مې کریکې کړې او ته مې پکې تار کړې.\n\nڅو ګیلې مې په زړګي باندې لا پاتې.\nڅو ګیلې مې رب ته زر وارې تکرار کړې.\n\nما به ګله مړ په دغه انتظار کړې.\nنه انکار کوې او نه راته اظهار کړې.\n\nزه ترې ځان قربانه ومه صبر وکړه.\nته په وینو به مې یاره ځان سینګار کړې.\n\nله فلاح بغېر مې هیڅ څوک پکار ندي.\nد جهان ښکلي که ټول راته قطار کړې.\n\nزما جذبې د خپل جهان د خیاله مه بیلوئ\nای لیونو ما د جانان د خیاله مه بیلوئ\n\nیوې موسکا له يې ګل کړې ده زړه چاودې ځوانې\nد ګل ځواني د ګلستان د خیاله مه بیلوئ\n\nخوند کوي خپلي تماشې د تصور د دنیا\nد ښاپيرو خیال د ریحان د خیاله مه بیلوئ\n\nحسن چي ډېر شي په وړوکي خیال کي نه ځایږي\nد مجنون عشق د بیابان د خیاله مه بیلوئ\n\nسمندرونه خو په ما کي دي د رنګ او رڼا\nما خو په هیڅ حال کي د ځان د خیاله مه بیلوئ\n\nزه مي په اوښکو کي اکثر جانان موسکی وینمه\nسائل د اوښکو د باران د خیاله مه بیلوئ"},{"instruction":"چې ناظر د ساده رويو پۀ رخسار شم","input":"","output":"پۀ دا شمع, پروانه غوندې, نثار شم\n\nکۀ هر څو پۀ صبر زړۀ ټولوم, نۀ شي\nبې اختياره لکه موم ويلې پۀ نار شم\n\nغنچه خلۀ چې په خبرو راته وا کا\nد نرګس پۀ څير کوز ګورم, شرمسار شم\n\nچې يې شونډې تبسم تازه نګار کا\nباندې زۀ لکه سپند سوو ته تيار شم\n\nځان جهان مې هسې هير, لکه هير خوب شي\nد خندا پۀ صبحدم چې رابيدار شم\n\nد ګلرخو پابوسي پريښودے نۀ شم\nکۀ راکيښ لکه نسيم پۀ خنډوخار شم\n\nلا مې ځائے نۀ شي د ترکو پۀ چوله کې\nکۀ د عشق ټيکه وهلې, زناردار شم\n\nوۀ مې باسئ د سکون له دينداريۍ\nچې بندي د تورو زلفو پۀ کفار شم\n\nنۀ به 'تو' راباندې پيښه نۀ به 'چخ' کا\nکۀ هر سو يې زۀ حميد سپے د دربار شم"},{"instruction":"چې نا اهلو ته د اهل وينا وايم","input":"","output":"زۀ 'حميد' به د منصور پۀ دود پۀ دار شم\n\nمونږ دوه د يو کيدلو په‌ تکل کښې سره ناست وو\nباران را وريدلو په ځنگل کښې سره ناست وو\n\nد خداے له ترنم ځنې مو غیږې ډکولې\nنغمې مو ښکلولې په غزل کښې سره ناست وو\n\nله ډيرې خوشحالے مو شپه په اوښکو بدرګه کړه\nبلا اور اورکے وو په ځل ځل کښې سره ناست وو\n\nموسکي موسکي تر سترګو پورې هم تللو را تللو\nخواږه د درزيدلو زړونو تل کښې سره ناست وو\n\nشکست وو او که سوبه زمونږ دواړو په نصيب شوه\nد مينې د جنګ لوبه وه مورچل کښې سره ناست وو\n\nجرس نه وو قمرے د کو کو ڪُو نعرې وهلې\nکاروانه لاروي وو په منزل کښې سره ناست وو \n\n حواس ، دليل او مينه، ښکلي بې پته ياران\nزار له تقدير له يارۍ، خرۀ حاکمان جوړ کړي\n\nفضا بدله د چمن شوه ته راځې او کنه؟\nای د ښايست د پسرلي باده چرته يې او کنه؟"},{"instruction":"نه مو دار پرېښود نه صحرا کښې لېونتوب پاتې شو","input":"","output":"اوس هم ستا مينه کښې زمونږه پت منی او کنه؟\n\nد بام په سر د مسيدو احسان دی څوک نه مني\nخو په لېمو مې ستا د حُسن قدم ږدې او کنه؟\n\nتراخۀ وختونه ستا په يادو کښې خواږۀ تيريږي\nلږ دا خواږۀ په دی ترخو کښې ګډوې او کنه؟\n\nد ستا د څڼو په ګلاب کښې چې ئې وينه خاندي\nهغه خټک چرته په هیره يادوې او کنه؟\n\n دا کلے او دا خلق او دا ښار او بيا اتبار\nتور زړه خوږې خبرې د دلدار او بيا اتبار\n\nدوه کسه ځان نه وړاندی کړم دوه کسه ځان پسی کړم\nتوبی اوباسه ستاسو د چم لار او بيا اتبار\n\nکعبه دے په سر راوړي بيا به هم وايم دروغ دي\nد دے ملک په نظام او په سرکار او بيا اتبار\n\nايمان پکښ خرڅيږي د قسم قران لباس کښ\nدا تله دغه تول او دا بازار او بيا اتبار\n\nما اوليدل ډير پاک خلق چه دين کرسۍ ته خرڅ کړی\nنه نه روره په داسې ايماندار او بيا اتبار"},{"instruction":"دا زه يم چه لستونړی کښ مې دومره موده ځاﺉ کړو","input":"","output":"ګينی تپوس کوولے شي په مار او بيا اتبار\n\nچا خرڅه کړه چا مړه کړه ما ته لور په کور کښ واﺉ\nخفه نه شې بابا خو اوس په پلار او بيا اتبار\n\nشليدلے ېې په غاړه کښ را نه وړم د مقتل نه\nمنصور يم او منصور ته ستا په دار او بيا اتبار\n\nپه دے کښ دغه پټ سرونه ټول د غلامۍ دي\nوطن کښ په دے نن سبا دستار او بيا اتبار\n\nاکثر چه تفتيش اوشي نو د غل سره شريک وي\nمنظره د وطن په څوکيدار او بيا اتبار"},{"instruction":"بـيـا هـغــه شـان ووايـــه","input":"","output":"مـاتـه  جـانــان   ووايـــه\n\nدرتـه  يـادېـږم  کـه  نــه\nښـۀ پـۀ ايـمــان ووايـــه\n\nزۀ يـم  ټــپـه  د  مـيـنـې\nتـۀ  يـاقـربــان   ووايـــه\n\nد  زړۀ   خـبــره   اشـنــا\nيــمـــه   روان   ووايـــه\n\nانوره   بــې   د   مـيـنـې\nڅــۀ دے ګـزران ووايـــه"},{"instruction":"د جهان دردمند به ټول غوږونه بند کړي","input":"","output":"که مې ژبه ورکړه خپلې خاموشۍ ته\n\nکه مې نه کړلی یاري بس د بې دینو\nنن به نه مئینیدی په دوزخونو\n\nبې سکون یم بې قراره له وختونو\nغورزولی یم اُلفت له ګړنګونو\n\nځواني لاړه شوه خوراک د حسرتونو\nاعتبار نلرم نور په دې مخونو\n\nکه هر څو وې محترم له جنتونو\nبې ایمانه خدای رانکړې په سوالونو\n\nله ادمه اخته شوي په غمونو\nیو سړی دی ځان یې ورک کړ په سازونو\n\nزه به ولې اوړیدی له مذهبونو\nکه خپل شوې وای اشنا بې تعویزونو\n\nفلاح نه رسو یو بل ته په چلونو\nڅه بلا شوې زمونږ په قسمتونو\n\n\nکه مې ژبه ورکړه خپلې خاموشۍ ته\n\nکه مې نه کړلی یاري بس د بې دینو\nنن به نه مئینیدی په دوزخونو\n\nبې سکون یم بې قراره له وختونو\nغورزولی یم اُلفت له ګړنګونو\n\nځواني لاړه شوه خوراک د حسرتونو\nاعتبار نلرم نور په دې مخونو\n\nکه هر څو وې محترم له جنتونو\nبې ایمانه خدای رانکړې په سوالونو\n\nله ادمه اخته شوي په غمونو\nیو سړی دی ځان یې ورک کړ په سازونو\n\nزه به ولې اوړیدی له مذهبونو\nکه خپل شوې وای اشنا بې تعویزونو\n\nفلاح نه رسو یو بل ته په چلونو\nڅه بلا شوې زمونږ په قسمتونو"},{"instruction":"فضا بدله د چمن شوه ته راځې او کنه؟","input":"","output":"ای د ښايست د پسرلي باده چرته يې او کنه؟\n\nنه مو دار پرېښود نه صحرا کښې لېونتوب پاتې شو\nاوس هم ستا مينه کښې زمونږه پت منی او کنه؟\n\nد بام په سر د مسيدو احسان دی څوک نه مني\nخو په لېمو مې ستا د حُسن قدم ږدې او کنه؟\n\nتراخۀ وختونه ستا په يادو کښې خواږۀ تيريږي\nلږ دا خواږۀ په دی ترخو کښې ګډوې او کنه؟\n\nد ستا د څڼو په ګلاب کښې چې ئې وينه خاندي\nهغه خټک چرته په هیره يادوې او کنه؟\n \nخداې خبـــــــر چې څنګ بۀ دې جانانه! هېروم\nدا به لکه ځـــان له خـــــــــــپله ځــانـه! هېروم!\n\nخـوب خو کله هېر او کله ياد ځه داسې کيږي!\nخيـــال بۀ دې په څۀ خــبــــــره ګرانه! هيروم\n\nلا خو مې د زړۀ د پــــــــــرهرونو وېنې څاڅي\nڅنـــګ بۀ دې د مـــــــــــينې ګلستانه! هېروم\n\nهر څــه چې ېم ستا لـه بــــــرکته ېمه عشقه!\nستا کـــــــــومه نېکي به مهـــــــربانه! هيروم؟\n\nدا د هېرولـــو خوئ يې ښۀ نه دې صــــابره!\nدا عــــــادت لـــه هـــــغه مسلـــــمانه! هيروم"},{"instruction":"زما د زړه په کور دې ور نه لګي","input":"","output":"چې ستا د دنګې ځوانۍ سر نه لګي\n\nکه څوک مې وژني لاس يې هم نه نيسم\nزما په يو حالت کې شر نه لګي\n\nستا په راتلو شوم له ديدنه محروم\nله خوشحالۍ نه مې نظر نه لګي\n\nهغه دهقان يم که له لوږې مرمه\nبغير له مينې مې بل کر نه لګي\n\nستا د وعدو د ونې سيوري ته ناست\nګرمي د هجر ده خو لمر نه لګي\n\nپيغلې په بڼ د هديرو بندې شوې\nپکې ميلې اوس د اختر نه لګي\n\nپه بړق خندا دې داسې پورته کړله\nد مينې پښې په سمه غر نه لګي\n\nد زړه سودا په ګودر څنګه وکړم\nلنډی بازار په مازيګر نه لګي\n\nګرانه مجرم د زمانې که شومه\nخو انسان مې لر او بر نه لګي"},{"instruction":"دا حرکات دې و نسلونو ته غلام ښايي","input":"","output":"د بري ماته غاړه ټال وهي ، ناکام ښايي \n\nاوس د نمک بېښې ، آمچور د نفرتونو کوي\nمحبتونه پۀ ساشو کښې بېخي عام ښايي\n\nد غرۀ د سر رباب بېخي د لزت حد ښايي\nد محفلونو سيګارونه راته سام ښايي\n\nد نننيو يارانو و پرهارو ، دردو ته\nد پيناډول پۀ فارموله کښې انتقام ښايي\n\nمنصور يې سم لېونی شوی و اداوو ته دی\nدا نظارې خدائي بېخي راته آرام ښايي\n\nلكـه د شــي بادشاهي رنګــه شي سبا راشي\nچې يو سړى محـفـل تـه راشي نـو رڼـا راشي\n\nجانانه! بیا مې تښتېدلے دے په تا پسې خـوب\nسترګې به پټي کړم خو خداى خبر چې بيا راشي"},{"instruction":"تر څو به ستا په تصــــوير تنده د نـــظر مــــــاتوم","input":"","output":"خون به مے واوړي په تا راشه ګني ســـر مـــــاتوم\n\nته چې د څښکلو راکوې دعــوت سکاڼي په ماښام\nساقي زه هم توبه زېړي په مـــــــــــــازديګر ماتوم\n\nپه عاجزي به ځاے پيدا کړم د جانان په زړه کښې\nغرور به داسې د رقيـــــــــب کينه پرور مـــــــاتوم\n\nدا خو قوت راته حاصل دے له قوت د حــــــيدر\nتنـــــــها لښکر د خــــوارجو د خيبـــــــــــر ماتوم\n\nستا د کږو روځو د تورو وړم زخــــــمونه په زړه\nد بڼو غشي به دې هــــم ټول په ځيګــــــر ماتوم\n\nواٸي هر چا ته په ماړه نــظر خو ځکه ګـــــــورم\nد هـــــر مٸين د مينې وږه په نهــــر مـــــــــــاتوم\n\nچې په شېرينې خولې دې اوکړله وعــده د وصل \nزه يم فرهاد د عشق لا ســــر او لا به غــــر ماتوم\n\nاللٗه رحمان دے هم رحيم دے خو مثال ٸې نشته\nځکه ٸې مينه په احمــد او په حيـــــدر مـــــاتوم\n\nتا که وعده د ســحر اوخوړه ماښام نه مخکښـې  \nزه د ماښام قســـــم هم مخکښـې له سحر ماتوم\n\nسترګے او زړه ورته پشان د سپـــــېلنو لوګـــــوم\nپه ښکلے يار مے لګـــــېدلے بد نظـــــــر مــــــاتوم\n\nزه د وصـال ماښام ته ناست يم د جانان په صبر\nزه به روزه د ارمانونو په محـــــــــــــــــشر ماتوم\n\nزه بهلــــــــول ښکلو ته په ښکلي نظر ځکه ګورم\nخدايګو په هر ښکلي وسواس د خپل دلبر ماتوم"},{"instruction":"يره او وهمونه، حوصلې په منډه واخلي","input":"","output":"انسان چې کله خپلې وسوسې په منډه واخلي\n\nذهنونه څو د نور د پاغوندو غوندې پکار دي\nپه ژوند مو راخورې چې تورې شپې په منډه واخلي\n\nاحرام دې د ريا له ځانه تاؤ کړو حاجي ګله\nتا خو چې واپس څوک له کعبې په منډه واخلي\n\nڅوک به مو د زړونو نه نغمې په ژوند اوباسي\nڅوک به د ګلونو نه وږمې په منډه واخلي\n\nد زړه د صبر مزے مې ورشلېږي بس معينه\nسکڼي سکڼي ماښام کښې چې قيصې په منډه واخلي"},{"instruction":"په سر يې ګرځولي يو بازار په بازار","input":"","output":"مونږ ژوند کړې د داسې کاروبار په بازار\n\nسرونه مو پرې تاؤ کړۀ خو سرونه مو ترې راوړه\nشو وازې سترګې پاتې خريدار  په بازار\n\nګرم نه يو که د سترګو نه مو سرۀ بڅرکي دانګي\nراغلي يو د زړونو د ازار په بازار\n\nد سوال په تصوّر مو هم د لاسو نه ساه خيژي\nمودے اوشوې چې نه کيږي روزګار په بازار\n\nپه سور نمر کښې په سرو لمبو کښې پلے ښپے ولاړ يم\nپه کوم اميد د څه په انتظار په بازار\n\n”نرګس“ هسې بيمار، لکه ”ريدے“ غمژنے سترګې\nقيمت څه وؤ د داسې لاله زار په بازار\n\nسائل د بیلتانه د ليونۍ ټپے نه مخکښې\nکړه چغه ياره چرته يې در ځار په بازار\n\nچـا  لـه   تـصـو يـر  سـره   خبـري  کـوم\n سـتـا  لـه  تـصـويـر  سـره   خبـري  کـوم"},{"instruction":"دا نـيـمـه شـپـه کي موسيـقي چي اورې","input":"","output":"دا   لـه   تـصـويـر    سـره   خبـري   کـوم\n\nزه   بـيـا  خپـل  ځان  زوروم، زړه  زوروم \nبـيـا   لـه   تـصـويـر  سـره  خبـري   کـوم\n\nدا لـېـونـتـوب دا لـېونـتوب مي بس دی \nسـتـا  لـه  تـصـويـر  سـره   خبـري  کـوم\n\nلا   خو   \"زهير\"  لا  خو  مـيـن  يـم  کـنـه\nلا      لـه    تـصـويـر   سـره  خبـري  کـوم\n\nزه او ته چې مخ شو هر څه محوه له ادراكه شي\nداسې يوه شېبه وي زمانه پکې کاواکه شي\n\nخوږ دی او که تريخ، ته يې د ذات دننه وزغمه\nژوند که دې په بل پسې محدود کړ تېر ولاکه شي\n\nستا واړه یادونه تصویرونه به ترې وباسم\nکاشکې حافظه لکه هېنداره داسې پاکه شي"},{"instruction":"څنګه درته ووايم چې څنګه حادثې زغمم","input":"","output":"زړه چې ترې راټول کړمه حواس رانه بېواکه شي\n\nځان دی رانه ورک لکه سکون زما د خپل زړګي\nټول به يې درځار کړم ګله صبر راپيدا كه شي\n\n کۀ دی  د  سمې که د   غرۀ ښکلی  دی\nټوله  دنیا  کښې  پښتانۀ   ښکلی   دی\n\nیاره   رښتيا  راباندې   څۀ    له   وائې\nدا  پسرلی ستا نه په  څۀ  ښکلی   دی\n\nساګ   د   شړشمو   د  جوارو    ډوډۍ\nټینګې شوملې خواږۀ ماستۀ ښکلی دی\n\nوطن   ته     راشه     مسافره     اشنا\nدلته   هوا   دلته    اوبۀ    ښکلی   دی\n\nخیر دے  د  بل  چا  نه  پوښتنه  وکړه\nزما   برېتونه   ستا   باڼۀ   ښکلی   دی\n\nد   سود  او  زیان  حساب کتاب  خبرې\nد   عزيز  هسې  هم  مازغۀ  ښکلی  دی"},{"instruction":"ځه چې ټپه کړو الواني بېرغې بيا پورته کړو","input":"","output":"نعرې اوچتې کړو او لورونه بيا پورته کړو \n\nځئ چې مزدور سره اوږه په اوږه بيا اوګرځو \nځئ چې اواز د انقلاب لاليه بيا پورته کړو \n\nد هر دهقان هرې ټپې سره ټپه اوايو \nغنم دانې دانې راټول کړو او صدا پورته کړو \n\nد محنت کې محنت د دوی په کور رڼا خوره کړي \nدغه رڼا د دوئ په کور په سپين سبا پورته کړو \n\nد اننګو خوله کړه اوچه د جانان په لمن  \nد کولبې واګي دې راخکه چې بيا غله پورته کړو  \n\nد محنتي جانان په لاس کې د شملو جامونه\nد شکور د منځه به سکړک يوه ټنګره پورته کړو\n\nکه د صادين په منځ کې شوې خولې خولې لاليه\nنو د ارټ يخو اوبو نه به ډولچه پورته کړو"},{"instruction":"د سور بېرغ لاندې د سرو  لاسونو جونې قطار","input":"","output":"کلثوم د سرو رنګونو نخه به رښتيا پورته کړو \n          \nخپل دے که پردے د غرض اوږے دے\nدلته هر سړے د غرض اوږے دے\n\nڅوك کړي فريبونه د يارۍ په نوم\nڅوك کوي چل ول د فقيرۍ په نوم\nڅوك وهي مالونه د ورورۍ په نوم\n\nروغ هم لېونے د غرض اوږے دے\nدلته هر سړے د غرض اوږے دے\n\nڅوك د سترګو جنګ کښې چالاکي کوي\nڅوك په تول پارسنګ کې چالاکي کوي\nڅوك په شړنګا شړنګ کې چالاکي کوي\n\nزوړ دے که زلمے د غرض اوږے دے\nدلته هر سړے د غرض اوږے دے\n\nڅوک په شاعرۍ کښې خپل غرض کوي\nڅوک په فنکارۍ کښې خپل غرض کوي\nڅوک په رېبارۍ کښې خپل غرض کوي\n\n\"خان\" دے که \"بالکے\" د غرض اوږے دے\nدلته هر سړے د غرض اوږے دے"},{"instruction":"دلته مينه چرته وفا چرته ده","input":"","output":"دلته پښتو چرته حيا چرته ده\nوايي \"لايق\" دلته ادا چرته ده\n\n\"جان\" دے که \"لالے\" د غرض اوږے دے\nدلته هر سړے د غرض اوږے دے"},{"instruction":"کله    کله   سترګې   توروه","input":"","output":"کله    کله   زړونه    تختوه\n\n     یه  جانانه دومره  خو کوه\n     ما  چرته   پۀ  هېره  یادوه\n\n     زۀ لۀ چانه نۀ غواړم ساقی\n      تۀ   پخپله   خوښه  راکوه\n\n     بیا  بیا  تپوسونه  مۀ  کوه\n     ما  د  ښکلو کلی ته  بوځه\n\n     تاله    به    راوړمه   لوپټه\n     لاړمه    دعا    راته     کوه\n\n     زۀ   ترې  غزلونه   جوړوم\n     ښکلیه     لوظونه    ماتوه\n\n     وایو   پسرلی   ته    هرکلے\n     شابه      لېونی      راټولوه\n\n     راغې په شېبو شېبو باران\n     ځان  زما شړۍ کښې پټوه\n\n      نۀ  کېږی  عزیزه  پۀ  منت\n      کوډې  تعویزونه  پرې کوه"},{"instruction":"زما جهان تش د خوبونو جهان نۀ دې ګورې","input":"","output":"د سرو شرابو، ښايسته جينو بُوستان نۀ دې ګورې\n\nدې کې ساړه آهونه، فريادونه شته دے\nدې کې سلګۍ، ساندے، دلئ دلئ غمونه شته دے\n\nدلته انسان لکه پتنګ د ژوند په شمع قربان\nدلته د زيست په ښايسته ګلو د بلبلو فغان\n\nدلته مقصد په لوری درومي کاروانونه د ژوند\nد ارتقا عشق کې نوشيږي شرابونه د ژوند\n\nدلته به ښکلې زرکې سترګې په ژړا اووينې\nنرۍ سرې شونډې به د پيغلو په غوغا اووينې\n\nدلته به رحم او ترس تاته حماقت ښکاره شي\nزور او قوت به درته لوی انسانيت ښکاره شي\n\nدلته کمزورو نه دې خدائيګو چې نفرت پيدا شي\nنرو، تور زنو سره ستا به محبت پيدا شي\n\nدلته نيکی او اخلاق صرف د طاقت مينه ده\nنۀ چې د حُورو د جنت او د رحمت مينه ده\n\nدلته کې وهم په انسان حکمرانی نۀ کوي\nڅوک د کوثر، تسنيم د پاره قربانی نۀ کوي\n\nدلته اقدار توره، ميړانه شاهينی صفات دی\nصدق، جرأت، همت، غيرت ټول پلنګی جذبات دی\n\nدلته د سپينو تيرو تورو تۀ بريښنا به وينې\nدلته جنګ ميدان کې د زلمو نره ګډا به وينې\n\nدلته کې هر سړې په فرق مساوات نشته دے\nغلط قانون، غلط آئين، غلط جذبات نشته دے\n\nدلته ذهنی او جسماني اوچت اوچت به وينې\nد بهادر، جابر، هوښيار مرد حکومت به وينې\n\nدلته کې شغل بس د خلقو د حيات سنګار دے\nلکه د باز، باتور، مزری غوټې حملې ئې کار دے\n\nدلته کې هر يو کس په حُسن و رښتيا کې اسير\nنه چې په مينه د عقبیٰ، او د طوبیٰ کې اسير\n\nدلته جمود نشته حرکت په هر يو څيز حاوی دے\nد تغيراتو د تجديد هر يو بنده حامی دے"},{"instruction":"دلته په تار د ژوندانه خوږې سندرې اوره","input":"","output":"د ترقۍ د محبوبه پستې خبرې اوره\n\nراشه امامه د‌ اوهام نظام جديد اوګوره\nمذهب جديد، اخلاق جديد احکام جديد اوګوره\n\n کاسے د سترګو چې په سترګو کښې راوانه‌ړوے\nزما د زړه تسکين په بـــــل قسم نشـــه نه کيږي\n\nچې يې چپې چپې له غــاړه ور کولـــــے نه شې\nد سمـــــندر سره يـــــــاري په کنـــــاره نه کيږي\n\n  \nستا په اوږدو اوږدو وعدو چې امېدونه تړم\nد ګل په پاڼو به د شونډو پرهرونه تړم\n\nوعدہ چی اوکړې ليونۍ نو بيا يې مه ماته وه\nزه ستا په سر د خپل رقيب سره شرطونه تړم\n\nزما کتاب کښې د نفرت هډو نامه نيشته دے\nزه همېشه په محبت د خلقو زړونه تړم\n\nپښتون به څنګه د پښتون د جنګه منعې کړمه\nخدايه! ترڅو به ئې زۀ دغسې لاسونه تړم"},{"instruction":"د لوپټې پيسکے ئې اونيوۀ په غاښ وئيل ئې","input":"","output":"ګلشن ته ځو خو په کمڅو به دې لاسونه تړم\n\nستا محبت مې په سينه کښې غورځنګونه وهي\nدې اباسين ته به ترڅو پورې بندونه تړم\n   \n\nزۀ پوهېدم تاته مې نه ویله\nچې یوه ورځ په حادثه کې مرمه\n\nشپه به مې وباسي له ښاره څخه\nزۀ مې د خیال په جنازه کې مرمه\n\nد سباوون په انتظار کې ومه\nد ساړه ژمي په تیاره کې مرمه\n\n\nد بوډۍ ټال به مې په سترګو کې وي\nد رنګینۍ په بېلتانه کې مرمه\n\nزما دې په یاد وي ستا دې هېر وي ګلې\nستا د وعدې په توره شپه کې مرمه\n\nزۀ پوهېدم څوک به دې نه خبروي\nتۀ به راځې او زۀ به تللی یمه\n\nهغه چې تل به وېرېدلو ځیني\nپر هغې لارې به وتلی یمه\n\nلکه د بزم د پانوس په شپه کې\nیوې لمبې به سوځولی یمه\n\nلکه په دښت کې غوړېدلی ګلاب\nسیلۍ به وړی رژولی یمه\n\nنوم به مې نه وي د زمان پر ژبه\nخو ستا پر شونډو به ساتلی یمه\n\nلکه جنډۍ د شهید قبر د سر\nستا به په شپو کې زنګېدلی یمه\n\nپام چې توی نه کړې مرغلینې اوښکې\nچې زۀ دې ساندې اورېدلای نه سم\n\nدرته موسکی به وي نامرده رقیب\nپټ یې د زړه نڅا منلای نه سم\n\nد زړه په تل کې یادولای مې سې\nاو که دې زړه سو هېرولای مې سې."},{"instruction":"ستا چې ما ته د کتلو نه نفرت وؤ","input":"","output":"زما، ستا قاتِلو سترگو ته حاجت وؤ\n\nد ښايست په غرور هسې پاگل لاړې\nگني مينه خو د ستا هم ضرورت وؤ\n\nهغه زړه چې بې ارمانه شو نو مړ شو\nچې په شور د ارمانونو کښې تربت وؤ\n\nما ترې خپله ځان له ښکلے جانان ساز کړو\nيو تصوير وؤ چې د سيوري غوندې تت وؤ\n\nتا په یو نظر زما د زړه سودا کړه\nستا په خيال کښې مې د زړه دومره قيمت وؤ؟\n\nکه غرض دې اوس پوره شو چې دې پرېښوم\nستا خو ما سره بې حده محبت وؤ\n\nدا چې ولې اوس د خان په ورۀ کښې پروت دے\nد‌ دې کس خو په ټول کلي کښې عزت وؤ\n\nلاس مو تش نه وؤ يوازې د زړه سره\nپه وطن کښې مو د مينې هم غربت وؤ\n\nپه هر پل مو د نفرت نقشونه پرېښول\nڅومره تريخ مو دا سفر د‌ رقابت وؤ\n\nزه بې کاره پکښې پاتې شوم معينه\nچې هر کار زما وطن کښې په رشوت وؤ\n\nممتازه ما چې څۀ غوښتل تسلي نۀ وه شاید\nچې دومره خولو، دومره لفظونو پۀ قرار نۀ کړمه\n\n\nلکه سړے چې توبه اوباسي او جام اخلي\nداسې په نيم زړه مې بې لوظه يار سلام اخلي\n\nهر چا ته پته ده چې دا کوڅه ازغي ازغي ده\nڅوک چې هم دې پله راځي قدم په پام اخلي\n\nچې ستا له بامه ورته کېږي اشارې جانانه\nڅوک لېوني نه دي چې بل طرف ته ګام اخلي\n\nد ياد ځواني دې خداے تر عمره عمره تانده لره\nزما دا ستړے ستړے ذهن ترې الهام اخلي\n\nپه دې چې نه ژاړم نو اووايئ په څه به ژاړم\nخلک خوشحال غوندې سړے ناخلي بهرام اخلي\n\nدا چې اورونه لګوي پردي کورونه سېزي\nنن که سبا له وي خو اور به دغه بام اخلي\n\nزياره په کومه طمعه خولې ته د جانان ګورې\nهغه پاګل نه دے چې نوم به د بدنام اخلي\n\n\nتا راته د ســـــــــرو شونډو ست او نه کړو\nمـــــا د ســــوال کولو جــــــرات او نه کړو\n\nته چې شوي غصه سترګے دې برندے کړي\nبيا مے شوخ نظــــــــــــر شرارت او نه کړو\n\nمينه کښې قــــــــــــــاٸل زه د پښتو نه يم\nيار ســــره مے چيري غــــــــيرت او نه کړو\n\nستا په رفــــــــــاقت دومــــــره ډاډه وومه \nما سره رقيب رقـــــــــــــــــــابت او نه کړو\n\nستا د کوڅے خوند چې بهـــــلول واخستو\nبيا يې چيري ســـوال د جنـــــت او نه کړو\n  \nژبه کڼه ده او د ذهن د لفظونو شور دی\nزما په ذات کښې د شلېدلو تصویرونو شور دی\n\nکۀ د خدائۍ دعوی وي وبکړم خو څۀ فائده؟\nزما په سر کښې د مات شوې زنځېرونو شور دی\n\nؤلې زۀ شور کړمه؟ د نورو د شورونو سره!\nچې ما پسې د ځان، د ژوند ضرورتونو شور دی"},{"instruction":"خلق لګیا دي څومره چپې خودکشیانې کوي","input":"","output":"زما غوږونو کښې د \"خود\" د درېو حرفونو شور دی\n\nافتابه ژوند د داسې لارو په نذر شو تمام\nشور بصارت کښې سماعت کښې د ګردونو شور دی\n\n\nد بیدارۍ ورځې په خدای که وي ښه سم ویده شه!\nچې ضمیرونه خوبولي دي ته هم ویده شه!\n\nته خو شبنم نه یې چې خوب وینې د ګل او د لمر\nد ځان د ړنګ دیوال سایې ته لکه نم ویده شه!\n\nښار څه دی؟ بس خو یو ځنګل د ښیښه یي ماڼیو\nدرپسې راغی، هله خوري دې بنیادم، ویده شه! \n\nد غشیو راج دی او لمبې تاو دي د ژوند له پاڼو\nنه زمانه ده د کتاب نه د قلم، ویده شه! \n\nهغه مارغۀ یې چې دې ښکار دی په حرم کې روا \nای ګنهګاره د عرب او د عجم، ویده شه! \n\nپه بې زړه سوي جهان کې څوک د ډاډګېرنې نشته\nدلته غمخور د غمځپلیو دی خپل غم، ویده شه!\n\nلکه دانه د سردمهرۍ تر کنګلونو لاندې\nشې به راویښ که بدل شوی و موسم، ویده شه!"},{"instruction":"شـــــــور د هستۍ له سمندره راځي","input":"","output":"هــــر چې راځي له دې منظره راځي\n-\nزه هم شپونکی د دغه غــــرونو ومه\nاوس نه ټپه او نه سنـــــــدره راځي\n-\nمشک خو کـــــــرم و د‌ مشکينو زلفو\nدا چې ډډوزې له بستـــــــــره راځي\n-\nزخم هـر زخم چې تر مـــــــا رارسي\nستا د لينـــدې، ستا له خنجره راځي\n-\nڅومــــــره تغمې مې په سينه ولاړې\nڅومـــــــره غوصه په نه خبره راځي\n-\nاوس د دې زمکې تپ اسمان ته رسي\nاوس دې په خوب کې شنه کونتره راځي\n-\nچا ته دې مښکې غـوړولی منظــــــــر\nټـــول بې زبـــانه، بې بصـــــره راځي\n-\nتسنيمه! څه شوې اواره شوګيـــــــرې\nاوس راله خــــــوب له مازيګره راځي\n\nچې اشنا مې لۀ قفسا کړې صّیاد\nپس لۀ هغې بۀ بیا ما کاندې اذاد \n\nجفا نۀ ده, پۀ دې خیال ئې هېرومه \nګوندې داسې شم اشنا ته ورپه یاد \n\nد اشنا کوڅې ته باده چې رانۀ شې \nڅو چې نۀ کړم دغه خاورې پۀ سرباد \n\nتۀ قایل د پښتو نۀ زه پښتُون یم \nمېنه چرته اِجتماع کښې داضداد \n\nهره پاڼه وُس دوخت لولم پۀ ترهه \nزمانې راباندې ډېر ســبق کړو یــاد \n\nپۀ شېرینه خوله وُس خلق نه تېر اوزې \nخــبردار پۀ کم فهمۍ شــول د فــرهاد \n\nجــمعیت لــۀ هــغه قامه څخه اووت \nچې خودبین او پرېشان ئې شول افراد \n\nد مې وینه د مِلّت د اشنا نۀ ده \nامنـته سـرمایه ده د جــــــهاد\n\nنن رِندانو د زاهد لباس اغوستے \nحــــمزه اوره چې څۀ کاندې اِرشاد \n\nويم چې دنيا مو د نظره نه کړي\nځکه کوکۍ درنه په غلا اخلمه"},{"instruction":"محبتونه په منطق او فلسفه نه کيږي","input":"","output":"دا سبق داسے دے چې دا په مدرسه نه کيږي\n\nد شک د هرے لارے سر چې ځي ابهام ته رسي\nد مينے لوبه د تصوير په تماشه نه کيږي\n\nکاسے د سترګو چې په سترګو کښې راوانه ړوے\nزما د زړه تسکين په بل قسم نشه نه کيږي\n\nچې يې چپے چپے له غاړه ور کولے نه شے\nد سمندر سره ياري په کناره نه کيږي\n\nمينه خو ژوند دے نغد زړګے غواړي د زړه په بدل\nد ژوند سودا خو د نسياوؤ په نيټه نه کيږي\n\nکه خپلے اوښکے ورته اچووم که وينے د زړه\nنه دے ممکن، د ”کاریگر“ په تجربه نه کيږي"},{"instruction":"دا    خبره   به   کووم    پۀ   زر  کرته","input":"","output":"نۀ  شم   زۀ   منع  کېدے   له   محبته\n\nمحبت مې مجبوری ده، زۀ انسان  یم\nځان به څنګه  خلاصوومه  له  فطرته\n\nسر مې راوړو پۀ تلي کښې دا دے راغلم\nخبردار    یمه    د    حُسن   له   قيمته\n\nپۀ   ازغو  باندې  ګرېوان  راټولوومه\nراته  پېښه  شوه  د   ګل  د  نزدېکته\n\nدومره بار د ښائستونو  څنګه  یوسي\nنرۍ  ملا  دې  جول  کوي  له  نزاکته\n\nتۀ که سل قسمه خورې زما د  نوم نه\nټول رانجۀ دې  بهېدلي  دي پۀ ښکته\n\nچې  د  غرونو  لېونے  شوې  اباسينه\nځان  دې  وویستو  له  کلي له محلته"},{"instruction":"‏د خاورې په تقسيم خو نه تقسيم شوې نه جدا شوې","input":"","output":"د ژبې  غلامۍ  که  ورک  کړې  بويه  که  پيدا شوې\n\n‏ستا وينه اخير څه وائي يزيد به چاته وايو  ؟\nپښتونه که په مفتو کې شهيد د کربلا شوې\n\n‏د سر د ډېرېدو دعا دې ما غوښته له خدایه\nپښتونه چې لښکر شوې، زما نه شوې، د ملا شوې\n\n‏زمونږ   دلداري   دغه  وه  د  دوۍ  دلبري  دا  وه\nدوۍ خپلې مينې نغدې کړې زمونږ مينې نسيا شوې\n\n‏د ژوند د پسرلي د ارمان لاش دې را په شا کړو\nزما د ځوانۍ خوبه څه نيمګړې  نيمه خوا شوې\n\n‏د  چا  سترګې  د اوښکو  ډکې  نه شولې سائله\nمحفل کښ چه د ستا دفکرسترګې په ژړا شوې"},{"instruction":"سر مې نه را پورته کیږي له زنگونه","input":"","output":"نن خو سمې لمبې وکړه زړه تنگونه\n\nجار ادې زه دې په دې را سترولم\nچې گوډۍ به دې په وینځه بدلولم\n\nضرورت مې وم له گوتې را نیولی\nپه میدان به یې سرې سترگې گرځولم\n\nحسرتونه دي، نن ډېر دي له پرونه\nنن خو سمې لمبې وکړه زړه تنگونه\n\nپه زگېروي مې سینه تنگ خلک مسرور دي\nشواخون نه دی، ښاخونه د انگور دي\n\nوچې زېړې پاڼې ورېژي له رنځه\nکه مدهوشه د مرغیو په سرور دي\n\nبیا ماښام دی د موسم له ځیگر خونه\nنن خو سمې لمبې وکړه زړه تنگونه\n\nجل وهلې صحرا پاتې ده تېرېږم\nپه وېش لږه دنیا پاتې ده تېرېږم\n\nپه ادا قرض یم شېبه قدم نیولی\nیوه ړنگه خندا پاتې ده تېرېږم\n\nیو کسات په مرگي اخلم له ژوندونه\nنن خو سمې لمبې وکړه زړه تنگونه\n\n  \nلکه دم په دم کميږي بَل قنديل\nهم دغسې مې کميږي ژوند ثقيل"},{"instruction":"خوشحالي يې په ټول عمر نصيب مه شه","input":"","output":"چې جوړ کړې چا زمونږ مېنځ کې فصيل\n\nد نمرود اورونه نن هم لا بليږي\nنن هم سوزي د نمرود اور کې خليل\n\nساده نه يمه خو ستا خاطر د پاره\nځکه زۀ کوم ستا هر حکم تعميل\n\nلا تراوسه زۀ اغيار وژلې نه يم\nزۀ اکثر د خپلو لاسه يم قَتِیل\n\nزور د زړه مې نوره نشته دے دلبره \nد ستا مينې مانده کړې يم عَلِیل\n\nوخت به اخلي که هرڅو يې لنډومه\nد ظلمونو داستان لوئے دے هم طويل\n\nتل که نه وي خو آشنا کله نه کله\nالتفات دې درنه غواړمه قليل\n\nيوه خبره مې اثر په آشنا نه کا\nاوس کېداے شي ورته ونيسم وکيل\n\nمحرومے به مې شي ختمې يقين وکه\nنور به څه غواړم که تۀ مې شې کفيل\n\nهر يو قول يې لکه کاڼي باندې کرښه\nد وداؔن ځکه هر تورے وي دليل\n  \nای وطنه ستا ازار وهلي خلک  \nبی دستاره شول دستار وهلي خلک  \n\nخپل قامت ته ملامته ملامته  \nاوس چینار وهي چینار وهلي خلک  \n\nد ازغو څوکې بیدارې کړه سپرلیه  \nګل به نه چیړي د خار وهلي خلک  \n\nخپل نظر باندې باور کولې نه شي \nستا د سترګو انتظار وهلي خلک"},{"instruction":"ستا د حقو د ناحقو په حساب دي","input":"","output":"څه په پټه څه په جار وهلي خلک  \n\nتل به ژاړي په سلګو درته سعوده  \nستا د مات زړګي ګوزار وهلي خلک\n   \nراشۀ چې خــــــــبره درته وکړمه د لارې\nڅوک چې دې بې لارې! هغه هم په يوۀ لار دی\n\nماته آشـنا ؤويل چې حمـــــــزه!خاموشه اوسه\nما ورته د ســـر په خـــــــــــوزيدو کړی اقرار دی\n\n\n‏د جنت پۀ سپينو حــورو قيل وقال دے\nلۀ جوماته بهـــــــــر مۀ اوځئ وبال دے \n\nستا د لاس نښې پرتې دې ورکـــــه ياره \nمـــحبت پۀ صندقونو کښې سنبھال دے \n\nپۀ بلــــــــها تجربو نۀ ده پۀ قسمت ده\nدغـــــه شيخ د سلو ښکلو انډېوال دے"},{"instruction":"شونډې درنه خوري خاموشي، شور پکښې پیدا که","input":"","output":"مري دې د مخ سرۀ جانانه اور پکښې پیدا که\n\nزړه مې یو ريدي دے لالا زار یې کړه جانانه\nدغسے یو څو داغونه نور پکښې پیدا که\n\nزړه ته مې اوس نه رارسي ستا د بڼو غشي\nتاؤ یې که راتاؤ یې که لږ زور پکښې پیدا که\n\nمه بدوه زړه د یار د کاڼي کاڼي زړه نه\nدغلته صنم هم شته خو کور پکښې پیدا که\n\nجانه د مودو نه زما زړه سورے سورے دے\nګل دې ستا خبرے خو ټکور پکښې پیدا که\n\nڅه رشته خو بویه د وطن سره سايله\nکور دې پکښې نه سهي خو ګور پکښې پیدا که\n\nبيا ساقي راغلی ترخو ميو ته بلل کوي\nاور يې په پيالو کې اچولی ازمويل کوي\n\nساز نن بل آواز، بله نغمه، بله مزه لري\nعصر زېږولی د ذوقونو سمول کوي\n\nفصل د گلونو د اشيا په لوړو غرونو کې\nغلی خوځېدلی د کامونو خوځول کوي\n\nخوند د زاهدانو تقوا څخه وتلی دی\nزهد ريايي شو د زهادو شرمول کوي\n\nدا بلا انسان بيا په رگو د کائناتو کې\nورو ورو لگيا شوی د اسرارو لټول کوي\n\nهيلې د وطن د ولسونو زما په شعر کې\nنويو ارمانو ته د فکرونو اړول کوي\n\n\nچې صاحب نفر پرور نه وي هم هيڅ\nپه نفر کښې چې هنر نه وي هم هيڅ\n\nپه پالنگ د معشوقے ورځي سرتېرے\nهر عاشق چې تېر تر سر نه وي هم هيڅ\n\nله معشوقے نه شيوه بويه څو رنگه\nدَ عاشق چې پرې نظر نه وي هم هيڅ\n\nکه په زر رنگه خوبۍ آراسته وي\nچې زلمي په بلا بر نه وي هم هيڅ"},{"instruction":"هوښيارانو لره عقل فکر بويه","input":"","output":"ليوني چې بې خبر نه وي هم هيڅ\n\nچې‌ له شوره شره خلاص دي مردگان دي\nد ژونديو چې شور شر نه وي هم هيڅ\n\nکه بادشاه سره بې شماره خزانے وي\nچې يې ښه جنگي لښکر نه وي هم هيڅ\n\nمېړنے چې بې وسلې شو په څه کار دے\nچې سخي سړے تونگر نه وي هم هيڅ\n\nزوړ سړے که ترڅنگ کښېنوي ښه ناوے\nچې قوّت يې د        نه وي هم هيڅ\n\nسودگر که وقوفدار د هر کالي وي\nپه کيسه کښې چې يې زر نه وي هم هيڅ\n\nکه سړے د جهان واړه علم وؤ کا\nچې د ده د عمل چر نه وي هم هيڅ\n\nباز که لوے کټه خوشرنگ د ډير صفت وي\nچې تيز پر په زړه زړور نه وي هم هيڅ\n\nيو د بل له حاله پند آخلي خوشحاله\nدَ سړي چې دا سَير نه وي هم هيڅ\n\n ستا زلفی ماران دي وی\nپر مخ زما کاروان دي وی\n\nڅومره خوشبویی لری\nلامدی زلفی ګریوان دي وی\n\nخیر که ما چیچی هر ځل\nخواږه لوی ښاماران دي وی\n\nعشق په دردونو شی\nنو څه کیږی تاوان دي وی\n\nزه د اشنا څه کیږم\nخو بس زما جانان دي وی\n\nاې ځلانده سرې شونډی\nارمان ارمان ارمان دي وی\n\nخوښ يمه خفګان رانه هير شوې دے\nښه دہ چې خپل ځان رانه هير شوې دے\n\nاوس مې هم لمدې جامې پۀ غاړه دي \n ګرځمه  باران  رانه  هير  شوې  دے\n\nنن  له  حده  ډير ليونے  شوے  یم\nروغ مې دې ګريوان رانه هير شوې دے\n\nزغره مې پۀ خوب کښې هم اغوستې وه\n امن  او  امان  رانه  هير  شوې  دے\n\nزوئ  ته  یې  له  ډیره  درده  ووئیل\nغوږ کښې دې اذان رانه هير شوې دے \n\nلاس ئې راکۀ بيا يې راته ووئيل\nنوم دې پۀ ايمان رانه هير شوې دے\n\nسر  تندے مې نۀ  لږي سعوده  چې \nذکر  د  جانان  رانه  هير  شوې  دي"},{"instruction":"وايه بل څوک زما په څنګ اودريدۀ","input":"","output":"زما شعور زما په ننګ اودريدۀ\n\nځم چې اوچت کړم د ارمان لاشونه\nستا د ليمو خونړی جنګ اودريدۀ\n\nوار دې د ليچو د بنګړو تير شه\nزما خو زړۀ په دغه شرنګ اودريدۀ\n\nګران! د فکرونو غلامي نه مني\nژوند کې يې خلۀ کې د نهنګ اودريدۀ\n\nپه‌  دي  قبر  کې  دننه  د  ژوندو  سترګو  نظر  دی \nد دې لپې خاورو  لاندې پروت د مينې سمندر دی \n\nواعظ به څومره پوه کړم خو يوه دې زما واوري\nبس دومره چې دا زړۀ دې لږ زما سره بدل کا\n\n\nدوه ميئن دوه قيصې دوه سګاردوه پيالۍ پۀ سيالۍ\nيو ارمان کۀ اسمان کړي فـــنا ناخوالۍ  پۀ ســــــيالۍ\n\nيــــو خــايــن،سړيخـــور،دهـــــوس کارنــده،درنــده\nســتړې لار، خــنډوخــار،ننګيالۍ،ملالۍ! پــۀ سيــالۍ\n\nنۀ يې قدنۀ ښايست نۀ يې خوئ نۀ يې رنګ پۀ يو رنګ\nپښتـــنې، پــنجابۍ، ايــــــرانۍ،بنګالۍ! پـــــــۀ سيالۍ\n\nعقل وهوش، ننګ غېرت،رابېدار،نۀ شو خَس،د اولس\nخو ځوانۍ بې ګناه پاس پۀ دار خوري ټالۍ پۀ سيالۍ\n\nکـړي ښـايست،د جانـان يوپـۀ دوه، مزېدار،ترېنه ځار                                         \nمېخکےټـــيک دړۍ ســــور پېزوان او والۍ پۀ سيالۍ\n\nشل فــتنې،پــښتنې،ســاتي تـــل،ننګ ونام.پۀ هرګام\nدا پـــــخې، داوړې دا زړې،نيـــمځالۍ! پۀ سيالۍ"},{"instruction":"زه نه غرور د چا زغمم نه حوصله لرمه","input":"","output":"خو دې سړي سره شريکه يوه کيسه لرمه\n\nملامت نه یمه که ته راسره ځای نه شولې\nزه په خپل ځان کې ستا د خال هومره حصه لرمه\n\nپه کایناتو کې خدای داسې يوه ذره پيدا کړم\nچې نه مکان لرم نه خپله زمانه لرمه\n\nستا د نظر زمانه ډېره وه خو زه بدبخته\nستا په تصویر کې اوس يوازې يوه شېبه لرمه\n\nستا په ليدلو مې اوس هم حواس شي ټول را پر ځای\nپه مخه ښه دې اوس هم هغسې جذبه لرمه\n\n\nچې رڼا دا ستا د مخ پکې پيکه ده\nزړه مې نه دی اوس ناچله یوه سیکه ده\n\nعناصر مې د څرمنې په زور خپل دي\nپه حواسو مې د بل سړي ولکه ده\n\nمزاحم د خوب مې خپل یوازېتوب دی\nکه څه هم چې نن مې درد د زړه سوکه ده\n\nځان ته وګرځه چې پوه په حقيقت شې\nکاینات خو د نظر یوه دوکه ده\n\nچې روا ورته سجده د سړي نه شوه\nزړه دې وران شه که مندر دی که مکه ده\n\nمۀ منه دا چې په ديدن د يار توبه ماتېږي\nکله اوبو ته په کتو د چا روژه ماتېږي"},{"instruction":"په نڅا ځم د منــــــــــــــدر د ډېوو دود یم","input":"","output":"مست پښتون یم په پوره اېمان موجود یم\n\nخدائے مقبــــول کړمه د فکر په حلقه کښې\nد ذاکر له لــــــــــــــــوري رد یمه مردود یم\n\nموج در موج راغاړې اوځه اضطــــــــــرابه\nمخالف په خلاص ټټـــــــــر د هر جمود یم\n\nګستـــاخي ماف زه یو بل څوک یم صاحبه\nما برداشت کړئ  نه ایــاز یم نه محمود یم\n\nزه د او فَیَکُون تر مېنځه زانــــــــــــــــــګم\nما ته څه پتــــــــه چې بود یم که نابود یم\n\nمصلحتـــــه! ستــــا له مخه حد تسلیم دے\nګني ښه پوهېــــــــږم زه چې لا محدود یم\n\nابراهیمــــــــــــه! ستا په پل روان ممتاز یم\nسلامت یم که په اور کښې د نمـــــــرود یم"},{"instruction":"دا دي خـال د زنــــخدان پـــه خط کــي ښکاري","input":"","output":"او کـــه مچ دی پــــر لیکلي قـــــران کښېنوست\n\nپاس دي ټیک د تـــورو زلـــفو پـــه اطلس کــي\nکـــه د قهر پـــه لـــباس قــــومـندان کښېنوست\n\nخــیال د عشق دي نـور خیالونه راڅه ورک کړه\nپـــهلوان دي یک تـنها پــــر مـــیدان کښېنوست\n\nواعــــظ پــــېژنم دښــــمن د دوسـت پـــه شکل\nڅرمن خُور دي د بـوټ ساز پر دکان کښېنوست\n\nپـــه کــــرمان کــــي قــــدر کم ســـو د یاقــوتو\nچي پر لعل دي د سرو شونډو پېزوان کښېنوست\n\nســــتړی خـــیال دي تــــر زهـــیرو زلــفو لاندي\nد سنبل تــــر سیوري لانــدي باغوان کښېنوست\n\nخــدایه فـضل پـــه وصال مـــي بـــریالی کــړې\nزکــندن تــــه مــي د هجر شـــیطان کښېنوست"},{"instruction":"نه مې زمان په کار دی نه ترېنه مكان غواړم","input":"","output":"زه د خپل ځان پر لور دتللو یو امکان غواړم\n\nما د خپل ځان تر ضرورت پورې محدود وساته\nکه درنه خور شوم بیا به تا او که به ځان غواړم؟\n\nددې سفر له لطافته څوک خبر نه دي چې\nزه خاورې کېږم او تا ستوری د اسمان غواړم\n\nکله نا کله لیونی شم ځانته نه شم کتای\nسم دم وېرېږمه په خدای ترېنه امان غواړم\n\nخیر دی که نه پالې رشته د محبت راسره\nچې تش دې ياد يمه زه دومره اطمینان غواړم\n\n\nپريږده چې لوظونه د درورغو دې رښتيا کړم\nته  راته  سبا  سبا    کوه  زۀ  به   بيګا  کړم\n\nيو تۀ يې چې هېڅ قدر  زما د  اوښکو نه  کړې\nوايه  کنه  څومره  مشتري  درله   پيدا  کړم\n\nلا يې د سپين مخ خالونه شمارم اوزګار نه يم\nپريږده الوتۀ به د سپوږمۍ په لورې بيا کړم\n\nتۀ لا راته داسې چې پردے پردے ښکاريږې\nستا دغې ادا  خو  زه له تا سره  اشنا  کړم\n\nتوان لرمه دا چې د ماضي  نه خراج  واخلم\nزه به  پخوانے  شمه  ستا مينه به پخلا  کړم\n\nستا د  طوفانی  نظر  به  ساه شی لنډه  ګنډه\nداسې  نوي نوي  اسويلي   به   را پيدا  کړم\n\nستا په اننګو  کښے د حمزه د وينو  سرۀ دي\nته  شوې د پښتو  غزله  ځوان زه دې بابا کړم\n\n\nنه دې د بل په غم غمجن نه خپل غمونه لري\nزما باور نه شي چې دا خلک به زړونه لري\n\nګوره محدود يې د چا دوو سترګو کې و نه ګڼې\nلږ ورته ځیر شه ژوند بلا شانته رنګونه لري\n\nيو نيزو وړى يو له مرگه سره مخ بینادم\nد « محبت بېوسي » څومره مثالونه لري\n\nيو څوک وي هېڅ بې هېڅه ما نه هره ورځ مرور\nيو څوک پېرزو په ما بېوخته قيامتونه لري"},{"instruction":"زه پکې هغسې د مينې په ګناه بدنام یم","input":"","output":"او خلک هغسې کنګل ذهنيتونه لري\n\n\n\nراوځه ، له دردو او ارمــــــــــــانو سره راوځه\nله علم او له کتــــــاب او له فکرو سره راوځه\n\nله گوټ دا نزوا نه چې کلونه پکښې ناست وې\nد ژوند د حقيقت لـــــه فلسفــــــو سره راوځه\n\nفرصت د ځغلېــــــدو بيــا زمانې درته در کړې\nميــــــدان د امتحان ته له جـــلوو سره راوځه\n\nغــــــوږونه له زړو زړو خبــــــــرو ستړي شوي\nله نويو مضمــــــونو او ترانــــــــو سره راوځه\n\nددې ښکلــــي وطن د نيمــــــگړتياوو تلافي ته\nله عشق او له وفــــــا او نهضتــــو سره راوځه\n\nاې ځوانه اې افغــــــانه اې د عصــــــر راز داره\nله بشپـړ حــــــرارت او له لمبــــــو سره راوځه\n\nماشوم د ايشياء به د یورپ نه څۀ ازاد شي\nورکړې يې ګوډۍ ده لوبولو ته په خوب کښې\n\n\nد يوې ترخې کيسې خوږه مغالطه لمانځمه\nچې ما به نه غوښته اوس هغه حادثه لمانځمه\n\nچې مې هجرت پکې له خپله ځانه کړی نه و\nزه مې د خپلې زندګۍ هغه حصه لمانځمه\n\nما عقیدت او عقيده په يوه تار تړلي\nيار په غزل لمانځم او خدای پاک په سجده لمانځمه\n\nخیر که د ګلو پر ځای هم راته اغزي راکوي\nزه دا موسم د پسرلي په حواله لمانځمه\n\nچې دا ترې وباسم وجود مې بې مانا پاتې شي\nزه عناصر په دې وړه مظاهره لمانځمه\n\n\nد جنتونو له اسرې د باندې سا اخلي\nڅوک چې د مينې له دايرې د باندې سا اخلي\n\nیو څوک لګیا دی زما زړه کې ځان ته کور جوړوي\nيو څوک له دغې هديرې د باندې سا اخلي\n\nپه سترګو لاس کېږدم تېرېږم چې د کلي منځ کې\nستا رنګ له هرې منظرې د باندې سا اخلي"},{"instruction":"له حافظې مې دي ايستلي مګر ستا یادونه","input":"","output":"اور اورکي دي له ايرې د باندې سا اخلي\n\nزما په شان به له هيبته لېونى شي کنه؟\nچې خپل وجود يې له څېرې د باندې سا اخلي\n\nبيا خزان راغے ګلونه لاړل\nستار شو غلے شراب کم\n\nځوانی رخصت شوه،خندا نايابه\nدعا اوږده شوه،او رباب کم\n\n\nټول  کتابونه  ميکده   ميکده \nتمام  حرفونه  مکيده  ميکده\n\nځنې مخونه سيپاره  سيپاره\nځنې  مخونه  ميکده  ميکده\n\nزۀ يو رنځور بنده پۀ نوي ښار کښې\nکوم  غږونه   ميکده   ميکده\n\nزمکه دوزخ دوزخ صاحبه ولې \nاو   جنتوه   ميکده   ميکده\n\nپۀ يو شراب شراب سړي مئين يم\nزما خيالونه  ميکده  ميکده\n\nټول ثوابونه تنده  تنده  تنده \nټول ګناهونه  ميکده  ميکده\n\nزما سحر مزدوري کار  روزګار\nخو  ماښامونه  ميکده  ميکده"},{"instruction":"ما تـه هـغې  پـه يـو ځل  ټول د ژونـد  خواږه  راکړي","input":"","output":"چي  ئې  د جام پـه ځای  پـه  لـپـه کي  اوبـه  راکـړي\n\nسـتـا  د يـوې خـنـدا  تـر شـا څـومـره  ژړا  پـټـه  وه \nلـه لـږ  خوږو  سره  دي  څومره ډېـر تـراخـه  راکـړي\n\nتـڼـاکي  پـښـې، اغـرنـه  لار او  زخم– زخم   زړه  مي \nژونـده،  منـنـه  تـا هم  خپـل  پـه  وار ډېر څه  راکړي\n\nچي لـه اوبـه- اوبـه ځوانۍ ئې تـنـده- تـنـده  راوړم \nنصيـبـه  کوم ښه بـه دي يـاد کړم تـا کوم  ښه  راکړي؟\n\n\"زهيره\"   زمـا   سـره  د  هـغـه  دغـه  نـښـي  پـاتـه \nدا  چي  ژور – ژور  زخمونـه  ئـې  پـر  زړه  را کـړي\n\nځئ چې د ژوند لارې لکه سيند په غوغا لنډې کړو\nلويې فاصلې لکه څپې په نڅا لنډې کړو\n\nتورې اوږدې شپې کړي مزاحم فکرونه لا اوږدې\nدا اوږدې لمحې مګر په جام، په مينا لنډې کړو\n\nنه به تريخوو په ځان د نورو له خبرو ژوند\nموږ به اولتر په څه شي ژبې د چا لنډې کړو؟\n\nډېر يو لرې کړي بدو پېښو له ښادۍ ځنې\nځانته به په مينه د خوښۍ ورځې رالنډې کړو\n\nيو ځل که رااوږد کړې د نظر لاس له رسا بڼو\nزه او زړه به هم ګيلې، ماڼې په وفا لنډې کړو\n\nلاړې د خوښۍ لحظې په منډه منډه تېرې شوې\nغم که مو تر پښو لاندې کړ وختې به بيا لنډې کړو\n\nڅه ګورئ چې څه وو؟ څه شوو؟ دوک د لارې خنډ وينم\nګوندې مرحلې د زړه غوښتونکي سبا لنډې کړو\n\nژوند نه بېخې پوزې له راغلې یم \nمرگه یوه جوخته غاړه راکنه"},{"instruction":"اوس لا هم تـا  غواړمـه اوس هم  ستا  اسرې ته نـاست يم","input":"","output":"څومـره نـادان يـم  چي تـړلي د روازې تـه نـا سـت يـم\n\nيـه  د   کـم  اصـلـو   مـحـبـتـه، تـر دې ځـايـه  راغـلـم \nچي  اوس  د خـپـلو بـربـاديـو تـمـاشې تـه نـا سـت يـم\n\n\n\"زهيره\" زمـا  د  بـېـوسـۍ  د  ژونـد  يـو  دغـه  انـځور \nپـه سره غرمـه کي چي  د ړنـګ دېوال سايې ته نـاست يم\n\nهر څــــو که نه وو ماحول جوړ د هېڅ غزل د پاره\nخـــــو ما په  ځــــــــان جبر اونکړو د محفل د پاره\n\nتۀ مـــــرور يـــې، زه تـــباه يــــمه، لاليـــــــــه صبر\nدا مســـــــــــئله ده، زه يوټيوب ګورم د حل د پاره\n\nهـــمدا مــــــعيار دے ګني تاسو تپوس اوکړئ کنه\nالــــف او ت او ل پــــــکار دي د اتـــــــــــل د پاره\n\nآســـــــمان پکار دے،‌ چې زخمي سترګې ورواړومه\nزمــکه پکار ده د يـــــــــــوې پښې د يو پل د پاره\n\nد اورکــــــزو مــــــــــــلکه!!! زه امان د سر غواړمه\nزمــــــينه هــــــــــــېڅ نه ده هواره د متل د پاره\n\nخان جي! دوي سکول نه جوړوي، تۀ انکار ولې کوې؟\nور يې کړه دوي خو زمــکه غواړي د مقتل د پاره\n\nمــــــمتازه! ښار غوښتو هم هغه قانون ولې آخر؟\nچــــــــــــې مشرانو وو جوړ کړے د ځنګل د پاره"},{"instruction":"يو کې يې جام دے په بل لاس کې يې تسپے اونيوے","input":"","output":"زاهد په دوانړه جهانونو کې مورچے اونيوے\n\nدا د ابشاره پشم راغے که شبنم وريږي\nکه جبڼۍ سيلۍ ته يار زلفې لمدے اونيوے\n\nد زړه په کور کې مې رڼا شوه تَيرے اوتښتېدے\nتا راته سترګے، او که نا؟ بلے ډيوے اونيوے\n\nاوس خو د مينې عجيبه غوندې دستور دے آشنا\nهر يو مئين د ګل په ځاے يار ته پيسے اونيوے\n\nپښتانه چېرې قلار نه شو د يو بل د مرګه\nکه خويندو ، مياندو ورته ډېرے لوپټے اونيوے\n\nهره کوڅه چې شوه خالي د پښتنو د شوره\nمونږ په ژړا کې صوابۍ ته سترګې سرے اونيوے\n\nچې د جانان پاړژنے شونډے د سلګو ډکے شوې\nعابد په شونډو کې واپس خپلے ګيلے اونيوے"},{"instruction":"ته خپلې زلفې په پلو پټې کړه","input":"","output":"ځه به مې سترګې په روميال اوتړم\n\nته خپلې سترګې په قابو کښې ساته\nځه به څانګونه د خپل خيال اوتړم\n\nته د نري ټوکي جامې مه کوه\nزه به مې ذوق د خپل جمال اوتړم\n\nته چې دعوت د کتو نه راکوی\nزه به مې تنده د وصال اوتړم\n\nته د ښايست پلوشی مه خوروه\nزه به مې پړق د زړۀ د لال اوتړم\n\nته يو لحظه د شونډو سره پابند کړه\nزه به مستي د ځوانۍ کال اوتړم\n\nته په پلو کښې مخ را ونغاړه لږ\nزه به په سترګو پوره جال اوتړم\n\nته خو دې خپله پابندي نه منی\nزه دې په جبر خپل اعمال اوتړم\n\nته به د زنې مينځ کښې خال اوتړی\nزه به د زړۀ کور کښې سياّل اوتړم"},{"instruction":"ستا چې د غربت نه په ځوانۍ اور لګيدلی دی","input":"","output":"داسې راته ښکاري په سپوږمۍ اور لګيدلی دی\n\nنمر د ستمونو بۀ نور څومره راټيټيږي لا\nخدایه! د انسان په ککرۍ اور لګيدلی دی\n\nربه زما سوزي خو کلی مې بچ وساتې\nوينې به زما د بلۍ! اور لګيدلی دی\n\nمونږه محبت هغې مقام ته رسولی دی\nچرته چې د کرکې په خانۍ اور لګيدلی دی\n\nمونږ په نغري کښې اور غوښتلو په تالي کښې نۀ\nخلقو ته د لاسو په نوړۍ اور لګيدلی دی\n\nهر سړی د ترهنده هوسۍ غوندې په تيښته دی\nراشه کنه! وګوره نړۍ اور لګيدلی دی\n\nمونږه به دورانه خپل سبا ته اخر څۀ وايو\nسوزي د چمن غوټۍ اور لګيدلی دی\n\nداسې دهقانان يو چې په وينو اوبۀ خور فصل \nدرمن ته راټول شو په دلۍ اور لګيدلی دی\n\nاوس د اباّسين چپې چپې ته محتاجي کوه\nوينمه په شونډو دې سلګۍ اور لګيدلی دی \n\nماته   ګناہ  دہ   ما  په  خپله  مشهور که  جانان \nځان ته می  تریخ بل ته  می خوږ لکه انګور که جانان  \n\nاوس چی ئې څوک وینی په مخه ترے چکونه وهی   \nلکه د چرګ مې په سوچه غوړو کښې سور که جانان  \n\nپه   هره   لاره   چی  تیریږم   طالبان   می  ولی    \nماته خپل کلے سم پنج پیر او شاه منصور که جانان"},{"instruction":"زه  ئي  د  هاړ  غرمو  ته  دغسی  په ډاګه پريښوم","input":"","output":"په  نورو  خلقو  لا  د  مینی  سورے  ګور که جانان \n\nد  زړه  په  وینو  می  لیکلے  ورته مخکښې کیښود   \nهغه  درخواست  می  بي  کتلو  نامنظور که جانان  \n\nد    ماهرانو    حکیمانو    نه    مایوسه    شومه \nعلاج  ئي  نشته  زما  زړه  داسی رنځور که جانان \n\nاکمله   دا  ځل   به   خبره   سپینوم   ورسره\nکه خدای په ویخه یا په خوب کښې راحضور که جانان  \n\nژوند نه محروم څه که د ژوند په رهګزر پراتۀ یو\nهم مرو له تندې هم په غاړه د کوثر پراتۀ یو\n\nدومره لوی ښار کې یو دوکان د جوهري نشته دی\nڅه که په موټې کې د وخت لګه ګوهر پراتۀ یو\n\n\n‎څوک می د جام ملګری څوک د غزل ملګرې\n‎زما په دی ښار کښی بلها دی د محفل ملګرې\n\n‎د زلفو سیوری ته د سور انګار خبری کوې\n‎خو د حالاتو په غرمو نه دی د زغل ملګرې\n\n‎ماله خو ټول عمری حالاتو حوصله راکړی \n‎مانه خو تل په نیمه لار کښی تښتیدل ملګرې\n\n‎ښکلی که هر څو کبرجن شی ستا پری څه صابره\n‎ستا د محفله که یو لاړ ښی راشی سل ملګرې۔"},{"instruction":"زۀ  چې  غم  د  پښتانۀ  خورم","input":"","output":"نو سرکار جي ستانه څۀ خورم\n\nما   پۀ   کومه    ګناه    وژنې\nخزانې تۀ خورې که ځۀ خورم\n\nزۀ خولې اوښکې را  يو  کړم\nدا  خواږه  د  ژوندانۀ  خورم\n\nغريبۍ  چې   خفه  نۀ   شې\nپۀ تا تل سوکړک سابۀ خورم\n\nپۀ دې ټول  جمالستان  کښې \nزۀ وختونه خونخوارۀ خورم\n\nوخته  دومره  مهلت   راکړه\nزۀ دا ټول سړي خوارۀ خورم\n\nآيئنې    ږدمه     ړنډو     ته\nلېونو ته خپل  مازغۀ  خورم\n\nنۀ  شاباز   نۀ   منزرې   يم\nچې قامونه به واړۀ خورم\n\nزۀ   د   مينې   سمندر   يم\nځکه  اور  لکه  اوبۀ  خورم\n\nزما    ورک   \" امير  رزاقه \"\nراشه زۀ درپسې زړۀ خورم"},{"instruction":"زۀ پېدا کړے خداے ازاد يمه ملا مۀ کوه","input":"","output":"تۀ ماته څۀ وائ چې هغه  کوه دا مۀ کوه؟\n\nښارو ته وايه نغمې مۀ وايه ګناه مۀ کوه\nچنار ته وايه د سيلۍ سره ګډا مۀ کوه\n\nلمر ته هم وڅنډوه ګوته  رڼا مۀ کوه\nسپوږمۍ ته هم کړه سترګې برندې چې ځلا مۀ کوه\n\nنقده بوسه اخله باور يې پۀ صبا مۀ کوه\nپۀ مخبت کښې د هيڅ چاسره نسيا مۀ کوه\n\nلکه نو تا زما پۀ خولۀ هډو يقين نۀ کوي؟\nلکه نو ما به تاته نۀ وې چې پرواه مۀ کوه؟\n\nامجده دا اولس کوي اجتماعي خود کشي\nامجده دوي له د ښې ورځې تمنا مۀ کوه.\n\nستا د سالو لمبې ترې مــړې شوې ګودر پاتې نه شو\nچې مازيګر شــــــو بــــې لتا، مازيګر پــــــاتې نه شو\n\nد غرمو خوښه ده چې اوس راسره هـــر څــــه کوي\nستا د اوربل سيورے زمـــوږه پـــــه سر پاتې نه شو\n\nلارو څارلو دې د زړه د بـــــــــرمــــــه پــــرې ايستمه\nنور مې د سترګو په کڪــو کــــــې نظر پاتې نۀ شو\n\nاوس د کوټه کره تقديــــر په اثره ژونـــــــد کوومه\nپه تدبيرونو کې مې هغه هـــــــنر پـــــــاتــې نۀ شو\n\nزړۀ دې درز ونه کړو او سترګې دې نم ژنې نۀ شوې\nجوړ په سندرو کې مـــــې هغـــــــه اثر پاتې نۀ شو\n\nنۀ دې شور راوړو نه دې شور يـــوړو د ځـــــانه سره\nنن دې د سترګو د سوالونو نه شـــــر پـــاتې نۀ شو\n\nد جانان کور داسې په سترګو کې تصوير ګــــرځـووم\nعشقه قربان پــــــه زړۀ مې غم د سفر پاتې نۀ شو\n\nسائله دا نظر د هغــــــې نظــــــر بـــــــــاز وړے دے \nلر و بر هغه بې معنى لر و بــــــــر پــــــاتـې نۀ شو"},{"instruction":"ازار کړمه په زړه باندې هر چا له تانه بعده","input":"","output":"تېرې کوې په ما باندې دنیا له تانه بعده\n\nده ژوند د هنګامو معور مې ته وګرځیدلې\nمرګې ته مې زړه وشوه په رښتیا له تانه بده \n\nد کلي مازدیګر  وو پسرلي وو که اختر وو\nهر چا راسره وکړه ناروا له تانه بعده \n\nلالیه که د ښکلو کمې نه وو په دې ښار کښې\nمعلوم شو راته قدر ده وفا له تانه بعده\n\nدا زه چې په هر پل درته دعا کوم لالیه\nما ” درد “ ته کله غواړې څوک دعا له تانه بعده \n\nنـور بـه یـاره! زه څـه زړۀ کې ګرځومـه\nلـه مـودو چـې تـا زړۀ زړۀ کې ګرځومـه\n\nزه د ستا د خـولـې نـه هـغـه کيسه غـواړم\nچې له وختـه ئـې زه زړۀ کې ګرځومـه\n\nزه د زړه پـه هـر يـو زخـم مـالـګې نـولم\nبــدل شوي كـاتـه زړۀ کـې ګرځومـه\n\nزړه مـې خـولې ته راختلى دى قسم دى\nزه به څو پورې خولۀ زړۀ کې ګرځومـه\n\nکـه مـوســـــم دســـــترګو پېژني ممتــازه\nبيا پوهېږي چې وره زړۀ کې ګرځومـه\n\nتـازه– تـازه   دغـه   ګـلـونـه   ښـه  دي\n زمـا پـه زړه کي  سـره  زخـمونـه ښـه دي\n\nنـن بـه دي بـيـا  تـصو يـر تـه ډېر   وژاړم \nو دي    ورېـږي  بـارانـونـه   ښـه    دي\n\nزه    در تـه  ګـورم  سـتـرګي  مـه   اړوه\nزه    يـادوم    دا    کـتـابـونـه   ښـه  دي\n\nداسي  چي   ژر بـاور   پـر  ښـکـلـو  کوي\nدغسي مات، مـات  زموږ  زړونـه  ښـه  دي\n\n\"زهيره\"  مـه  بـاسـه  لـه  زړه   دا   اغـزي \nښـه  دي پـه  زړه کي  ارمانونـه ښـه دي\n\nژوند بـې ښكلا ، بـې لـه جـانـان څنګه وي\nپه توره شپه کې قبرستان څنګه وي"},{"instruction":"ولــې بـه نـه وي پـه دې زمکـه ښــکلي","input":"","output":"بغيـر لـه سـتورو پـه اسمان څنګـه وي\n\nچې پکې ګټـه ده بـائيلات د زړونـو\nخــدايا ! د مينې بـه تـاوان څنګـه وي\n\nچې روح کې مينه ، زړۀ کې درد نه لـري\nداســې ســړى ، داسـې انسـان څنګـه وي\n\nهــرې خطـا تـه يي جـواز لټوې\nممتـازه! څـوک پـه سـړي ګران څنګه وي\n \n\nکه هر څو دى زاره چـاودى تـاواني کار\nخود مينـې نـه بـل کـوم دى ضروري کار\n\nلکه ما چې ځان سپارلى دى خـپـل زړۀ تـه\nداسـې کـلـه څـوک سـپـاري پــه لــېوني کار\n\nخداى به خپل صفت په خپل تخلیق کې ګوري\nچې سړي ته يې ايسـار کـړو د سړي کار\n\nتاتـه ګـرم يـم خـو مـزدور يمـه مجـبـور يـم\nستا د برخې شپې او ورځې رانـه خـوري کار\n\nچې هیڅ کار پـه دنیـا نـه لـري ممتـازه\nهغه خلق خو په هر څه کې لـري كار\n\n‏مونږه زنګوه را زنګوه د خداى دپاره\nيار دا سترګې مړې دې اړوه را اړوه\n\nمونږه پښتانه يو په موږ پوهه ده حرامه \nژونده حادثې دې اړوه را اړوه \n\nښکليه هنرمنده دلته ذوق ده شهيد شوى\nځان ته زمزمې دې اړوه را اړوه \n\nزه ممتازه ښکلو ته غزلې خوښوه\nخپلې کتابچې دې اړوه را اړوه"},{"instruction":"ده لیونې غنی ده انځور سومره له کماله ډک ده...","input":"","output":"ده دي اهميت به ده قربان ننګیال سه واورو...\n\n\nملک د پښتو دى د خلې ست خو په کوڅو کښې کوه.\nزمونږ برخه هم دي خپلو اننګو کښې کوه.....\n\nپه وطن قرض دى دنيا راپورې مه خندوه....\nچرته پيوند نيم خو ظالمه په جامو کښې کوه.\n\nنر يم چې ساه زما نه اوځي اوځي وخت به لګي.\nلږه دمه قدرې زما په قتليدو کښې کوه...\n\nد سړي زړه خوري د بربرو ليونې به دي کي.\nاواز دي ښکلې دى خو صبر په ټپو کښې کوه..\n\nمکه خو نه ده چې ټول ژوند دي عربى کښې اوشي.\nدا پيښور دى دلته مونځ هم په پښتو کښې کوه.\n\nخلق ناپوهه دي څه شر فساد به جوړ کي ترينه.\nملا ته وايه ډير احتياط په مسئلو کښې کوه .\n\nد کلي هر سړې شکي دى اوس پټيږي راته.\nبس که څه سوال جواب دي وي نو په تمبو کښې کوه.\n\nزړه د هغه هم ډک دى ډير به درسره اوژاړي.\nد خپل منظر سره خبري په سلګو کښې کوه."},{"instruction":"مازيګر چې نمر د غرونو پناه کيږي","input":"","output":"بې خودي مې د احساس نه چاپېريږي\n\nتنهايي مې په ساګانو کې ول ول شي\nارمانونه مې په ساندو کې بدل شي\nهر يو ګام د زندګۍ راته مقتل شي\n\nامیدونه چې مې رو په رو خورېږي\nبې خودي مې د احساس نه چاپېريږي\n\nټول خوبونه مې لېمو کې شي ټالونه\nشي ژوندون مې بې عنوانه حسرتونه\nد يقين سره مې مل شي ګمانونه\n\n\"لېونتوب\" مې لېونتوب ته حېرانېږي\nبې خودي مې د احساس نه چاپېريږي\n\nستا د خيال سره د خيال په نيلۍ ګرځم\nچورلکونه خورم په شان د سيلۍ ګرځم\nوارخطا د حادثو په بلۍ ګرځم\n\nستا تصوير راجوړومه خو ورانېږي\nبې خودي مې د احساس نه چاپېريږي\n\nخپل \"لايق\" د تورو شپو نه رابهر که\nيو بندي د زولنو نه رابهر که\nيو دليل د فلسفو نه رابهر که\n\nڅو به داسې په اورونو کې لوغړېږي\nبې خودي مې د احساس نه چاپېريږي"},{"instruction":"سرلښکر د خپـل لـښـكـر سـودا اونـه کـړي","input":"","output":"قهرمانــه! ســتا د سر ســــودا اونـه کـړي\n\nد ړنـدو حـالاتو جـبر دى، تنكـون دى\nسترګې خرڅ نه کړي نظرسـودا اونـه کـړي\n\nډېر زمونږ غوندې اكـثـر بـازار کې اوسي\nډېر زمونږ غوندې اكـثـر سـودا اونـه کـړي\n\nكلـه مـا وې چـې پلورل يې عادت نـه دى\nما خو وېل چې دومره زر سـودا اونـه کـړي\n\nلكـه زر يې پـه ولـقـې کې شـوم ممتـازه\nاوس تر څـو بـه دا زرګـر سـودا اونـه کـړي\n\n \n\nسترګې، خسـار خـانـدي ، باڼـه خـانـدي\nد تـا خـــــندا سره هـر څـه خانـــــدي\n\nزه دومــره لــوى لــوى نــه وايمـه\nولـې بـــه مـــا پــورې واړه خانـــــــدي\n\nهنر لرې چـې داسـې هــم اوخانــدي\nچې نه دې خوله او نه دې زړه خـانـدي\n\nكله څوک هره يوه پښتو کوي اوس څوک\nڅوک په چا څـه پـه تنـاره خـانـــدي\n\nد ژړغونـو خـلقـو مـيـــنـځ کــې اوسي\nممتـاز ګرم مـه بـوله کـه نـه خـانـدي"},{"instruction":"ژوندون دي او روان دي او روان ژړا ژړا","input":"","output":"خفګان دي اوخفګان دي اوخفګان ژړا ژړا\n\nزما اوستا دمينې داستان وګوره چې څه دی\nداستان دي او داستان دي يو داستان ژړا ژړا\n\nپه هجر باندې پروت يمه د هجر په لمبو کې\nهجران مې دي هجران دي په هجران ژړا ژړا\n\nوطن کې مو د ولږې او دفقر نظارې دي \nکابل دي که ننګرار په هر  افغان ژړا ژړا\n\nګلۍ اوښکې مې  لګي له ګرېوانه په لمن کې\n ګرېوان مې په دامان کوي ګيریان ژړا ژړا\n\nکه ناست يم که ولاړ يم راته خپور دغم ټغردي\nزمان پسې زمان مې هر زمان ژړا ژړا\n\nارام به دې زړه نشې علم ياره  په دنياکې \nلا وي به دې په ژوند تر قبرستان ژړا ژړا"},{"instruction":"ژوندون دي او روان دي او روان ژړا ژړا","input":"","output":"خفګان دي اوخفګان دي اوخفګان ژړا ژړا\n\nزما اوستا دمينې داستان وګوره چې څه دی\nداستان دي او داستان دي يو داستان ژړا ژړا\n\nپه هجر باندې پروت يمه د هجر په لمبو کې\nهجران مې دي هجران دي په هجران ژړا ژړا\n\nوطن کې مو د ولږې او دفقر نظارې دي \nکابل دي که ننګرار په هر  افغان ژړا ژړا\n\nګلۍ اوښکې مې  لګي له ګرېوانه په لمن کې\n ګرېوان مې په دامان کوي ګيریان ژړا ژړا\n\nکه ناست يم که ولاړ يم راته خپور دغم ټغردي\nزمان پسې زمان مې هر زمان ژړا ژړا\n\nارام به دې زړه نشې علم ياره  په دنياکې \nلا وي به دې په ژوند تر قبرستان ژړا ژړا\n\n\nچـي مسجد او منـدر دواړو نه رجيـــــــم شي\nخـوش نصيب دے ميکدے کښي به مقيم شي\n\nدا زمـونږ غلــــط فهمي که خـــــوش فهمي ده\nچي بي فهمـــــــه شي زمونږ لره فهــــــيم شي\n\nيتيم دا نه دے چي مور او پلار ٸي مـــــړ شي\nچي ضميــر د چا شي مـړ هغــه يتــــــيم شــي\n\nورځ په ورځ تيــاري د جهـــــل چي خـــوريږي\nزه حيــران يم چـي کــــوم حال به د تعليم شي\n\nستا غصي ستا التــــــفات باندي مـوقـوف دے\nکيف په مــا خور د رجا کلــه د بيــــــــم شي\n\nمحبـت اقـرار دے عشـق د تصديــق نـوم دے\nمـــودت په منزلت کښــي د تســــليم شــــي\n\nښکــلے تـل محتــاج د عشـــق د قلـــندر وي\nسکنـــدر که د ښکـلا د لـوٸي اقلــــــيم شي\n\nد زړه طــور به دي د حسـن جلـــوه ګــــاه شي\nګه د تا عشــق هــم کــامل لکه کلــــــــيم شي \n\nتصوړ د دوٸي ختــم کـــــــره بهلــــــــــــــولـــه\nوحدت خپـل کړه چـي دي زړه عـرش عظيم شي"},{"instruction":"زورور پــورې كمــــــزوري خلــق اوسي","input":"","output":"د خـوني كمـر پـه ســوري خـلـق اوسي\n\nځان ته سيال لـتـوه ګرځـه کـه دې وس وي\nدې دنيـا كـې پـه هـر لـوري خـلـق اوسي\n\nښـايي يـو او بـل تـه سـپـيـن صـفـا مخونـه\nخـو ځــانونو تـه مخـتـوري خـلـق اوسي\n\nچې خپل ژوند ته يې په کار ده د بل ژبـه\nپه کتـاب کې لـكـه تـوري خـلـق اوسي\n\nزه ممتـازه! د اسمان غونـدې رنګــين يــم\nزما زړۀ کې ستوري ستوري خـلـق اوسي\n\n \n\nچـې بـې غرضـه چـا پـوښـتـلـى نـه يـم\nجانانــه زه خـو زمــا كلـى نـه يـــم\n\nچې دې مجبـور کـړم چې مې اوغورځـوې\nسترګې دې ښــکـل کـرم هـغـه خلى نـه يـم\n\nزمــــــا دې سر اسمـان تـــه نـــه اورسي\nخو ستا په پښو کښــې ژړېــدلى نـه يـم\n\nراشـه دهـوكـه مـې کـړه او تبـر مـې بـاسـه\nله ډېره وختــه تبــــروتلى نــه يــم\n\nممتـازه ! نــه دې ګـوري ماتـه پـه شـا\nزړۀ بـه يې بـد شي پښـه نيـولى نـه يـم"},{"instruction":"چې اظهـار تـه جوړومـه خپـلـه ژبـه","input":"","output":"مخکـې شـل ځلـه تـراشـمه خپلـه ژبـه\n\nپرېږده نـن ورسره زه بـې ژبــي كـېږم\nپرېږده نــــــن وريادومــه خپـلـه ژبـه\n\nســتا د ظلــم نــه پـــردې پورتـه كـومـه\nســتا لــه زوره ټکومــه خپلـه ژبـه\n\nرا په زړه دي چې مې څـه درتـه ويـل خـو!\nخپـلـې خـولې کې لټومـه خپـلـه ژبـه\n\nچې د چا په سر خـولـې خـولې يمـه ممتـازه\nهغـه چـا سره پالمــه خپلـه ژبـه\n\nهغه نشه چه د ځـــــــــوانی ختمه شوه\nلاړه  مـــزه  د زندګـــي  ختمه  شــــوه\n\nتا چــــــه دا مست نظــــر لۀ ما واړه وۀ\nمسته جـــــذبه مې د مستی ختمه شوه\n\nستا خونړو سترګو که مړ کړم پۀ جوند.\nښه شوه خدشه مې د مرګی ختمه شوه\n\nګل رنګه یاره چه محفل ته راغـلـــې\nرنګینی راغله بی رنګـــی ختمه شوه\n\nتا چـــه د زلفــــــــــو په زنځیر اوتړو\nروغ شو آسره  د لیونــی ختمه شوه\n\nد جاهلانــــــو شور به هله تهم شی\nکه د داناؤ خامـــــوشی ختمه شوه\n\nبیا به پۀ ټول جهان هغسې راج کړي\nد پښتنو کـــه  بدنیتــی  ختمه  شوه..\n\nطمع او خوف بنده کړی خلاص له اخلاص.\nځــکه بی لــــــوثه بندګی  ختمه  شـــوه\n\nستا توجــــــو مې چه  حاصله نه کړه\nبس حـــوصله زما بیخی ختمه شوه\n\nغم دې چه راغې بیا د یو نه دوه شول.\nبیا مې خــــوندناکه تنهائی ختمه شوه\n\nخون در بخښم ما پخپل لاس ختم کړه\nکه دا خون خـــواره جدائی ختمه شوه\n\nرقیبه ختم به شی خـــوند ده مینې\nستا او زمــا که دوشمنی ختمه شوه.\n\nتا چه راپورته کړې خــــــمارې سترګې\nساقـــــی زما بس تشنګی  ختمه شوه\n\nګِن کړه تار تار کچکول ټوټې ټوټې کړه\nبهلـــــوله مرګ دې ملنګی  ختمه شوه\n\nله هدایت به شو محـــــروم بهلوله\nکه سهاره مــــو د مهدی ختمه شوه"},{"instruction":"ګل لـكـه پـه بـاد د سـحر اوسپړي","input":"","output":"شوق مې قصـه سـتا د نظـر اوسپړي\n\nجار يې له فرهاد، فرهـاد يـادونو شـم\nراشي د چوپتیـا راتـه غـر اوسپړي\n\nڅه خو يې خبرې دي خـوږې خوږې\nڅـه نـازكـه خـولـه پـه هـنر اوسپړي\n\nسـتا د لـېونـي خـبرې څـه دي خـو!\nخولـه لـكـه ورغلى پـرهـر اوسپړي\n\nزړونـه خـو ممتـازه دي اوده پراتــه\nراشي سـحـر سـترګې د سر اوسپړي\n\nځه ځواني لاړه ستا د زلفو په ول نه وايمه\nخو د حالاتو په نخرو به غزل نه وايمه\n\nهره ښکلا د وخت هوا لکه خسڼي يوړه\nتش د ريدي د سرو ګلونو د ټل نه وايمه\n\nبس دا يو شی زما د فن د جوارۍ ګټه ده\nچې زۀ سندرې د ژوندون په چل ول نه وايمه\n\nما ته تمغه د بادرۍ تړي خو شرط يې دا دی \nچې به د دې خاورې اتل ته اتل نه وايمه\n\nما او حالاتو نن په دې دعا د خېر وکړله\nساز ته به ساز وايم خو غل ته به غل نه وايمه"},{"instruction":"د حالاتو په کارګل کې کـه ايـسـار يـم","input":"","output":"خود حسـن د کشمير دې دعويـدار يـم\n\nاوس مې هم د وره په کـخ پـسـې مـخ اوړي\nڅنګه راغلـې چـې لا زه په انتظـار يـم \n\nښه شوه تېرويســتم سـاده سـاده مخونـو\nزما طمع كېده ځـان تـه چـې هوښيار يـم\n\nد ښايسـت د تـنـدې دغـه يـو عـلاج ؤ\nسترګې سترګې شـوم ولاړ په هـره لار يـم \n\n\n\nتبــرو پېښـو او خـبـرو پـسـې زړه خـورم\nزه اكـثـر کـنډو کـپرو پـسـې زړه خـورم\n\nزرپرست نـه يـمـه سـترګو نه دې جـار شـم\nخو په دغـه ملغلـرو پـسـې زړه خـورم\n\nیا خو دا ده چې مـلـګـري زمـا زړه خـوري\nیا خو دا ده چې ملګرو پسې زړه خـورم\n\nزه په ویـر بـانـدې لـه تـانـه ښــه پـوهېږم\nزۀ خـبـر يـې پـه سـندرو پسې زړه خـورم\n\nاول سـتـا خـــبرې وكـرم بـيـا خـفـه شـم\nزه ممتـاز يـم پـه شـکرو پسې زړه خـورم\n\nکه زه نه وای تا به ځان لره بلل څوک\nپه پالنگ به دې دا هسې درختل څوک"},{"instruction":"چې پالنگ ته یې په مینه وربللې","input":"","output":"د خانۍ په دود به ولي ورختلې\n\nعشق مشرب د رستم نه دی، د مجنون دی\nدې په تله د مجنون باندې تللې\n\nچې ککره دې د عشق په اور گیا شوه\nبیا دې ولې نامحرمو ته ویلې؟\n\nکه په ټول جهان کې یو ته نارینه وای\nکه عاشق نه وای هرگز یې نه منلې\n\nعشق مغل نه دی چې توره ورته کاږې\nبې له تورې او تلواره به ورتللې\n\nمینه لوبه د تسلیم ده، بل څه نه ده\nسره پالنگ ته دې کږه کړه ولې خولې\n\nچېرې عشق، چېرې لوخړې د جنگونو\nچېرې موج د حماسو، چېرې غزلې\n\nچېرې ناز د ښاپېرو په عاشقانو\nچېرې جنگ د سرنوشت او د مرچلې\n\nچېرې مټې تاوول له ښکلو نجونو\nچېرې ځغاستې د سرتېرو ډلې ډلې\n\nچېرې چیغې د سپرو د مرگ په رغولي\nچېرې خوله په خوله د مستې نازولې\n\nچېرې لوبې د تیغونو په سرونو\nچېرې خوب په سپینو لېچو د آغلې\n\nپه طغیان د حماسو کې را په یاد شوې\nسر اخیستې د لایق عشقي غزلې\n\nکه د عشق معراج ته درومې لویی مه کړه\nد خانۍ غرور مهار کړه که ورتللې"},{"instruction":"ماسره چې مینه کړې نو سر په کفن وتړه","input":"","output":"ښه درته معلوم یم چې رقیب او غماز نه منم\n    \n\n    \n    ښه درته معلوم یم چې رقیب او غماز نه منم\n\n    نور مے ما چیڑہ زخمونه مي خوگیگي\n    ھغه تير شوي وختونه مي ياديگي\n\n    مجبوري ده لاسه بل وطن كه پروت يم\n    خپل وطن زيڑي گلونه مي ياديگي\n\n    نه چاخپل يم نه مي خپل شته په جهان كه\n    ارمانونه مي ٹول خاوري ايري كیگي\n    \n\n    نور مے ما چیڑہ زخمونه مي خوگیگي\n    ھغه تير شوي وختونه مي ياديگي\n\n    مجبوري ده لاسه بل وطن كه پروت يم\n    خپل وطن زيڑي گلونه مي ياديگي\n\n    نه چاخپل يم نه مي خپل شته په جهان كه\n    ارمانونه مي ٹول خاوري ايري كیگي\n\n      تش دي راگوري راله زړه کښ کور دئ نه راکوي\n      زخم دئ راکړي بيا دئ ځي ټکور دئ نه راکوي\n      \n      د خلقو مخکي راته اوئئ خپل څادر دئئ نيشته\n      په دئ به مړ شم بس د؎ بل پيغور دئ نه راکوي\n      \n      ځوي مئ په خوب کښ وئ بئ بئ ما دئ سبق ته پريږدي\n      داجي ته وايه چي په لاس کښ لور دي نه راکوي\n      \n      ما دئ ترخو ترخو خالاتو ته تنها نه پريږدي\n      خدائئ ته دئ اوگوري دا دومره زور دئ نه راکوي\n      \n      وطنه څوک هم چي راځي ستا لوټ کيدو له راځي\n      وطنه څوک هم چي راځي سمسور دئ نه راکوي\n      \n      خپله دئ راکړي د پردو په لاس دئ نه راليږي\n      سور گل دئ راکړي خو ريباره اور دي نه راکوې\n      \n      دا شته غمونه مي د ټولئ زندګۍ به اوشي\n      جانان ته اوائئ چي بس د؎ نور دئ نه راکوي\n      \n      که زه ټول زيارتونه هم جارو کړم کنه\n      زمونږه ډيره غريبي ده مور دئ نه راکوي\n      \n\n      تش دي راگوري راله زړه کښ کور دئ نه راکوي\n      زخم دئ راکړي بيا دئ ځي ټکور دئ نه راکوي\n      \n      د خلقو مخکي راته اوئئ خپل څادر دئئ نيشته\n      په دئ به مړ شم بس د؎ بل پيغور دئ نه راکوي\n      \n      ځوي مئ په خوب کښ وئ بئ بئ ما دئ سبق ته پريږدي\n      داجي ته وايه چي په لاس کښ لور دي نه راکوي\n      \n      ما دئ ترخو ترخو خالاتو ته تنها نه پريږدي\n      خدائئ ته دئ اوگوري دا دومره زور دئ نه راکوي\n      \n      وطنه څوک هم چي راځي ستا لوټ کيدو له راځي\n      وطنه څوک هم چي راځي سمسور دئ نه راکوي\n      \n      خپله دئ راکړي د پردو په لاس دئ نه راليږي\n      سور گل دئ راکړي خو ريباره اور دي نه راکوې\n      \n      دا شته غمونه مي د ټولئ زندګۍ به اوشي\n      جانان ته اوائئ چي بس د؎ نور دئ نه راکوي\n      \n      که زه ټول زيارتونه هم جارو کړم کنه\n      زمونږه ډيره غريبي ده مور دئ نه راکوي\n\nکه ما سیزی، نو ما دی نه سیزی یو کار دی اوکی       \n      دومره چه تنګه ده ده مینی نه انکار دی اوکی\n      \n      یوه سپیړه می ده حپلی پښتو قدر اوکړو\n      که داپوښتون وی دا دی نر شی بل ګزاردی اوکی\n      \n      هغی ته وایه مازیګر کی سترګی مه توروه \n      که زما مرګ غواړی قاصیده نو سینګار دی اوکی\n      \n      زما ده ژوند حواږ می ماله غربت نه راکوی\n      هغه دی کینی په قلاره انتظار دی اوکی\n      \n      ساحیره ما ده حپله ژونده بغاوت کړے دے\n      که څوک می بیا دنیا ته غواړی نو ازار دی اوکی\n      \n\n      که ما سیزی، نو ما دی نه سیزی یو کار دی اوکی\n      دومره چه تنګه ده ده مینی نه انکار دی اوکی\n      \n      یوه سپیړه می ده حپلی پښتو قدر اوکړو\n      که داپوښتون وی دا دی نر شی بل ګزاردی اوکی\n      \n      هغی ته وایه مازیګر کی سترګی مه توروه \n      که زما مرګ غواړی قاصیده نو سینګار دی اوکی\n      \n      زما ده ژوند حواږ می ماله غربت نه راکوی\n      هغه دی کینی په قلاره انتظار دی اوکی\n      \n      ساحیره ما ده حپله ژونده بغاوت کړے دے\n      که څوک می بیا دنیا ته غواړی نو ازار دی اوکی"},{"instruction":"‏د دغه درد ترجماني به سړى څنګه کوي؟","input":"","output":"چي يو مئين راشي او قبر ته د يار ودريږي \n\n\nزما د ویخو شپو احساس به درته هله اوشی\nکله چی ته په چا مین شی او تپوس دی نکړی\n\n\nد ميني خيال د تهمتونو په باران اخله \nکۀ دنيا دوه ډلې شوه ډله د جانان اخله \n       \nپه سوداګانو کښې د زړونو ګټې چا کړې دى \nدا ځنې ځنې سوداګانې د تاوان اخلـه\n\n\nباور دي وشه چې له زړه نه مي وتلې نه یې\nداسي ورځ نشته چې ماپکي یاد کړې نه یی\n\nستامحبت ته مي دزړه په کور کي ځای ورکړی\nخو عجیبه ده چي په سترګو مي لیدلې نه یی\n\n\n\nکفر خو نه کېږي را غاړې وځه\nتاته مې زړه کېږي را غاړې وځه\n\nروژه خو نه دی چي شپیتو ونیسی\nمړه ! نو څه کېږي را غاړې وځه\n\nغرور دې مه کوه په ګرم ښایست\nزما ساړه کېږي را غاړې وځه\n\n\nتــه مــي زړه تــه ووایه چــي صـبـر شــې!\nسـتـا خــبــره مــنــي  زمــــا نـــه مــــنـــي.\n\n\nبلها ښایست به دې نړۍ ته راوړي!\nتۀ چې وادۀ شې او واړۀ دې وشي.\n\nخاورو ایرو ته مې ورګډه کړله\nزرغونه نه شوله سپېره زندګي\n\nﺯه کوم اظهار اشنه\nته راته انکار اشنه\n\nداسې په تيرو بڼړو \nمه کوه ګﺯار اشنه\n\nښکلې بلها ښکلې ېى\nدنګ لکه چينار اشنه\n\nاوس هم راسره پروت‌دې \nستا ده ﺯلفو تار اشنه\n\nکلي‌کښې اوس نه ښکاري\nستا هغه حماد اشنه"},{"instruction":"شرطونو حسابونو ته اشنا ضرورت نشته","input":"","output":"پۀ مینه کې هرګِز د انتها ضرورت نشته\n\nجالب لرمه خوی پۀ دې ملنګه زندګي کې \nچې زۀ دې پکار نه یم هم داستا ضرورت نشته\n\nپۀ داسې نا معلومه ناروغي باندې اخته یم \nچې ماته د طبیب او د ملا ضرورت نشته\n\nد زړۀ په بدله کې چې بل زړۀ نۀ پیداکېږي \nنو خود پۀ دې بازار کې د سودا ضرورت نشته\n\nتا ولې نن پۀ ماباندې عاید کړل بندیزونه \nتۀ څۀ وایې بېګا ته د سبا ضرورت نشته\n\nد زړونو مسله ده د قاضي خبره نۀ ده\nزما او ستا ترمنځه د بل چاضرورت نشته\n\nهمدامې ده کافي چې بې سلامه پۀ ماتېر شې\nبس نوره احرارجانه د سزا ضرورت نشته\n\n\nسترګې ړندې مې شوې د لارو پۀ کتلو باندې \nنازر منلی مې دی ګرانه ستا راتللو باندې\n\nویدۀ ضمیر د ازادۍ پۀ ژوندون څۀ خبروي\nهغه وي خوښ پۀ تش ژوندي پاتې کیدلو باندې\n\nځه خیر دی اوس دې دخپل زړۀپۀخوښه ژند کوي خو\nهرڅوک ارمان کوي د وخت پۀ تېرېدلو باندې\n\nکه خپلواکي غواړې د وینې پۀ قېمت یې واخله \nهېڅ کله نشته د سرونو پۀ ستلو باندې\n\nلږ شانې  وخت لګي د زړۀ پۀ ماتولو باندې \nخو پۀ کالونو لګي وخت پۀ جوړولو باندې\n\nله مانه مۀ غواړه د خپلو علطیانو حساب \nکله مې وس  رسي د ستورو پۀ شمېرلو باندې\n\nځه احرارجانه چې  هم بیا و هدېره ته لاړشو \nزړۀ صفا کېږي د مرګ ډېر ډېر یادولو باندې"},{"instruction":"بس په اومیدونو ګذاره کېږي","input":"","output":"ستا په تصویرونو ګذاره کېږي\n\nنه نه له تقدیر مې څه ګیله نشته\nاو په فریادونو  ګذاره کېږي\n\nاوس مې ایله زړه درنه تورشوی دی\nاوس مې په ګلونو ګذاره کېږي\n\nماته جې څه بله لاره وښایه \nنه مې په دمونو ګذاره کېږي\n\nشکر راوتلي درپسې نه دي \nشکر چې د زړونو ګذاره کېږي\n\nلا مې د منزل لاره روښانه ده \nلا د چا په پلونو ګذاره کېږي\n\nبل مې اَحرارجانه هېڅ ټکورنشته\nستا په غزلونو ګذاره کېږي\n\nنه چاپسي درديږم اونه چاته انتيظارکړم\nخپل حق مرګي لرمه اوهغه ته انتيظارکړم\n\n\n\nته پوهه شه ،   چې لويې حادثې  نه  اووتم\nچې  کله د   پښتون د قافیلې نه    اووتم\n\nپښتون يمه،   مجبور یمه، ګني هر څه به ټهیک شي\nکه   چرته زه خپل  ذات د دائرې نه اووتم\n\nپه ژوند به مې ساقي  د تاسو  دا  ظلم  هېر  نه  شي\nزه    وچه    خولۀ    د   ستا    د   مېکدې    نه    اووتم\n\nهمځولو   ته   ګویا  وه   په   دا   رنګ   پښتنه   پېغله\nعزت   مې   شو    نیلام !     چې   لوپټې   نه   اووتم\n\nچې  زړه  څه  راته  وايي ،   بیا  منل  ماته  آسان  دي\nچې     کله      د    حیا     له     فلسفې     نه     اووتم\n\nاوزګار   به   شم   ګل  رخه   زه   دنیا   کارو   له   هله\nکه   زه   چیرې   ستا   سترګو   له   نشې   نه   اووتم\n\nڅوک نوم به مې په خُولۀ باندې وانخلي پس د مرګه\n• انجم •    که    شاعري     له     مدرسې    نه\n\n\nمینه ښه ده خو هیجران دسړی زړه خوری\nډیر غمونه او خفکان دسړی زړه خوری\n\nنوم یی خوږ خو بیلتون لکه زهر\nمسافر چی شی جانان د سړی زړه خوری\n\n\nستــــــا ده جبین ده تماشو نه لوګی\nژوند مې د حسن د ورشو نه لوګی \n\nسپرلي دې ستا ده پېغلتوبه زار شي\nګلونــــــــه ســتا د اننګــو نه لــوګی \n\nپه زړه ګلـــــــونه هم ازغـــي وروې \nستا د نظـــر د پســـــــــرلو نه لوګی \n\nستا د قامت سیوری په سر غواړمه \nستا د رخسار د سرو غرمـو نه لوګی \n\nچې د احساس په صحرا شپې روڼوي \nد محبــــــت د لېونـــــو نه لـــــوګی \n\nمونږ د وفا سترګو ته ژوند خاورې کړو \nمونږه ځوانۍ کړې د پښتـــو نه لوګی \n\nستا د احســــــاس د رڼا تار صــــابره \nد چـــــا د حســـــن د لمبــو نه لـوګی \n\nټــــولـــه مـيـنه  مـيـنه  يـې\nتــۀ زمـــــا شـــېـريـــنـه يـې\n\nزۀ دې کــړم  مـئېن پۀ ځـان\nګـــل پـۀ شــان رنـګـينـه يې\n\nکــــلــه بـۀ  زمـــــا شـې  تـۀ\nډېـــره تـــکــــه سـپـيـنـه يې\n\nزړۀ کښې مــې اوسـېږې تـل\nتـۀ مـې د  زړۀ   ويـنـه   يـې\n\nمــاتـه دې خـوش بـو راځـي\nســمــه  لـــــؤنــګــيـنـه   يـې\n\nحــسـن دې ثــــــانــي نــشـته\nټــولـــــو کـښې حـسيــنـه يې\n\nګــرانـه ئـې پـۀ مــــور بـنـدې\nښـــه ډېــره نـېــــازمـيـنه يې\n\nښکـلي بــولـي ووډ کښې تـۀ\nاېـــک نــمــبـر کـــتـريـنـه يې"},{"instruction":"خوښه شوې محبوب روښان","input":"","output":"ګــلې ګـلـــــــــــــواريـنـه يـې\n\nچی پی میئن ووم نن یی بل لہ ورکڑہ\nخفہ پہ دی یم چی یی خپل لہ ورکڑہ\n\nدا  علامات دا پسرلی خکاریگی\nنن چی بورا غاڑہ بلبل لہ ورکڑہ\n\nزہ پہ خپل ژوند ستومانہ شوے ووم خو\nبیا  تسلی  می  خپل   گوگل  لہ  ورکڑہ\n\nدا ژوند ملگری رانہ بیل شوہ اخیر \nزکہ   نن ما   غاڑہ غزل   لہ ورکڑہ\n\nقیصہ د مینی طوفان چاتہ اوکڑم \nھغہ یی داسی یو  پاگل لہ ورکڑہ\n\nښکلا ېمه خاېست ېمه رڼا ېمه\nپښتو ېمه ادب ېمه حېا ېمه\n\nﺯه د نفرتونو نه نفرت کوم\nﺯه خواګهٔ مېنه ېم وفا ېمه\n\nدا په محبت کښى عادت شوے ېم\nد محبت سندرې آورمه لګېا ېمه\n\nمونږ له رېواجونه دلته مه راوړه\nﺯه په خپل کلتور کښى ښه رضا ېمه\n\nﺯه وس په پېرانو پسى نه ګرﺯم\nﺯه  پخپله پېر ېمه ملا ېمه\n\nداسې جړاغونى غږ ېۍ ووېٔل\nﺯه فرمانه ستاومه او ستا ېمه\n\n\nد خوشـــبو ډکه هــوا هـــم سړی وژني \nد تنــکۍمــېنې بــلا  هــم ســړی وژني\n۔\nد مـــخ کـــوتې ســړی کفر ته  اوباسي \nخــو نرۍ نرۍ مسکا هـــم سـړی وژني \n\nکلــه کلــه پۀ خــندا زړونه روغــــــيږي \nکله کله خــوخـــندا هـــم ســـړی وژني \nـ\nکله کله خـــو دښمن هـــم مهربان شي\nکلــه کلــه مســيحا هــــم ســـړى وژني \n۔\nما بۀ وی  چې مــړه خلک دروغ وائي\nدا خو هجر پۀ رښتيا هــم سړی وژني \n۔\nکه پۀ ننګ دقام مړ نه شولې قاســمه  !\nپېــــغورونه د دنيا هــم ســـړی وژني \n\nمسکۍ شه \"زما زړه کې زلزلې اوکه چې ځـــــــې \nدردونه مې راویښ که\" ښې نخرې اوکه چې ځې \n\nچــــــــې مات نشي په تا پسې د غر غوندې سړئ\nوعده دې د راتلو تر پنجشنبې اوکه چې ځـــــــې\n\nاظهار د محبت په کاغذونو جنــــــــــــــون نه دې\nد ښار په څلور لاره کې نارې اوکه چې ځـــــــــې \n\nد ستا د تلو خبره زمـــــــــــــــا زړه ذرې ذرې کړي \nجنابه ماته غم د څه نشې اوکه چې ځـــــــــــې!؟"},{"instruction":"نن بیا مــــــې کړه رامات پخپلو سوو اندامونــــو","input":"","output":"پنجه راکه؛  په سترګو اشارې وکه چې ځــــــــــې \n\nبس ستا د ګلابي حسن\" بولي راکمه مــــــــه شه \nزمونږه په ځوانیو معاملې اوکه چې ځــــــــــــې\n\n\nبنګ غواړی لونګ غواړی توبه توبه\nدا سړی خو جنګ غواړی توبه توبه\n\nسره او سپین یی ټول د دنیا وکتل\nخوند د غنم رنګ غواړی توبه توبه\n\nچې اودۀ کېږم لاس خوارۀ پرېږده په دغه هيله\nوائيم کۀ خوب کښې چرته غېږې له سپوږمۍ راشي\n\nلاس کښې مې پاتې شي جهانه ټپېدلې پېړه\nچې ماښامې کښې چرته غږ ستا د شپيلۍ راشئ\n\n \nماسره دې شتـــه احساس \nتۀ هــــــم لږ کوه احساس \n\nدا زما او ستا رشــتــــــــه\nڅومره کړه پخـه احساس \n\nنۀ لري دَ ژونـــــــــــد دلیل\nنۀ لري هـــــــــغه احساس \n\nتا کړلو احساس لمـــــــــبه\nما بۀ کړي لمــــبه احساس \n\nځـــــــکه درته مـــــړ وایم \nنۀ لرې ذره احــــــــــساس\n\nدا چې دي پۀ غم شـــریک \nدا لري جــــــــذبه احساس \n\nهـــسې خو حساس نۀ یم \nشته دے راسره احـــساس\n\n\nپه  نظر  کښې  دي اثر دے کلیوالې\nخـوږ د قـند  او د  شکر دے  کلیـوالې\n\nستا د سترګو په تاثیر باندې حیران یم\nخداے درکړے څنګ نظر دے کلیوالې\n\nد سپرلي وږمې په کلي راخورے دي\nلـږ را اووځـۀ مـاځـیګر  دے کلیوالې\n\nپه همزولو کښې به دنګ لکه چینار یم\nتور څادر مي هم په سر دے کلیوالې\n\nزمونږ چـم خـو په  ویرونو اموخته دے\nستاسو چم کښې نن اختر دے کلیوالې\n\nدا په رنګ رنګ خوشبویو چې معطر دے\nښـکارې یـار د پـېښور  دے کلـيوالې\n\nستا عـــادل د مالاکنډ په سر اوسیږم\nپه  بټ خیله  مي دلبر دے کلیوالې\n\nهغه د ميني نه منکر دي راشي.\nمطلب مي دا دے چي دلبر دي راشي.\n\nسا مي اوځي چي په ارامه اوځي\nد کبرجن لالي خبر دي راشي.\n\nزه د ژوندون د چارو وتے يمه.\nماله‌کۀ مرګ  راځي نو زر دي راشي.\n\nګل ګل ځواني مي انتظار اوخوړه.\nزما ورک شوے لالے زر دي راشي.\n\nزما شوخي زما په ذات کښي قيد ده.\nکه پۀ اختر راځي اختر دي راشي.\n\nژوندے شاہد  به مړ وي ستا له غمه.\nباور مي نۀ شي کۀ باور دي راشي.\n\nسوک دہ اختر لا پارہ زان جوڑاوی\nسوک واسکٹونہ سوک پیزوان جوڑاوی\n\nدہ چا سینگار وی رنگ پہ رنگ اختر کی\nسوک دہ زڑو جامو گریوان جوڑاوی\n\nستہ پہ نکریزو باندی سرہ لاسونہ\nسوک تصویرونہ دہ جانان جوڑاوی\n\nسوک دہ مستی نہ شنہ بنگڑی ماتوی\nھمزہ خپل مات زڑہ تہ جانان جوڑاوی\n\nراشه مه کوہ له چا سرہ جفا\nلږ ژوندون دي ضائع کیږي بی وفا\n\nپه دنیا کښي ھیڅوک ندی پاتي شوي\nواړه تلوني دی که نن دی که سبا\n\nدا چی ھرہ ورځ راخیږي بیل بیل نمر دي\nھر چی پریوځي ھغه نه شی ختي بیا\n\nچي په زمکه څاڅکي پریوځي له آسمانه\nبیا له زمکي ختي نه شی په سما\n\nګومان مه کړہ چی به بیا سترګو له ورشي\nھغه اوښکي چی له سترګو شی جدا\n\nکه یو ځلي سر د خدائ په لوری ټيټ کړي\nپه قیامت به سربلند شی تر ھر چا\n\nچي د ورور د عزیز زړه پري آزاریږي\nحاصل مه شه ھغه خپله مدعا\n \nشه خواړه چي یو ئي خوري بل ورته ګوري\nخواړه نه دی ھغه زھر دي ګویا\n\nکه یو څاڅکي اوبه تږي لرہ ورکړي\nد دوزخ او ستا درمیان به شي دریا\n\n‏لکه کلۍ چې په اغزو کښې وينم\nداسې مې زړه ستا په‎ بڼو کښې وينم\n\nرخسار د وینم تورو زلفو کښې ستا\nلکه رڼا چې په ‎تيارو کښې وينم\n\nاې د سبا سترګې راخېژه په ورو \nتلۀ د ‎آشنا دې پۀ ختو کښې وينم\n\nزما ‎خاطر ،خاطر يې اور کښې  وسو\nاوس يې لوګۍ په اسويلو کښې وينم\n\n‎\nتور ماښام نری باران او توری چای\n بل فکرونه د جانان او توری چای\n\nد سیند غاړه د رباب نازک تارونه\nمازیګر خوږه یاران او توری چای\n\nزه که ډیر یمه ستومانه ما دمه کړي\n ستا خمار خمار چشمان او توری چای"},{"instruction":"ما به مركي ما به مړ دغه ارمان کړي","input":"","output":"ستا د لاسو نه ارمان او توری چای\n\n د زړه راز می چا ته هم ویلی نه دی \nخو له شعره په ما تول کلی خبر شو\n\nدا انتظار او تمه دواړه چی له نه سره وی\nیا می چی یار سره دا مینه له ځیګره نه وی\n\n\nڅنګه به تول کلی پوه شوی و زموږ په مینه؟\nکه په کتومی ته همزلو کی اوتره نه وی\n\n\n جانانه راشه نن له تا سره حساب دی زما ستا د بېلتون خزان ځپلی ژوند کلاب دی زما\n\nدا ستا ښکلا لکه چی پرخه په ګلاب پرته وي\nهمدا ښکلا دي د شعرونو یو کتاب دی زما\n\nاوس دی یادونه افسانی ښکاری\n داسی دستور د زمانی ښکاری\n\nزما یادیږی هغه ناز او ادا \nکله گیلی او کله  هسی پخلا\n\nکله ژړا كله په پرکه خندا\nهغه ماڼی اوس ویرانی ښکاری\n\nداسی دستور د زمانی ښکاری \nستا په فرقت کی به پریشانه ومه\n\n هر وخت به روک د خپله ځانه\nومه\nښه راته یاد شی سرگردانه ومه\n\nاوس دی خبری بهانی ښکاری\n ستا په وصال کی به نشه غوندی وه\n\nهر غم میهير وو عجیبه غونده وه\n هره گړی یوه لحظه غوندی وه\n\nاوس پکی تتی نښانی ښکاری\n داسی دستور د زمانی ښکاری\n\n\nستورو ته می راز وایمه بام سره خبرې کړم ستاسترګی چی نه وینم، نو جام سره خبرې کړم\n\nشپه ده او سپوږمۍ ده، زه یوازې او یوازې\nيم \nشمعه اوشیشه لرم ، خیام سره خبرې کړم\nدی راته ستا سترګی او ستا سترګی ملامتی کړي\n\nزه چی می دزړه له هرناکام سره خبرې کړ \nهېڅ یوه شیبه یی ستا له یاده خالي نه\n \n\n\nدا چی خبري جادوګري کوي\n دا په مئین زړگی منتری کوی\n\nپه خوله یوه په زړه دی بله ښکاری\n ته چی خبرې نن اوتري کوي\n\nپه ما مئین یی خو اظهار نه کوی\n دا ته چې ما پسې خبرې کوي\n\nد امن ژغ پورته کولی نه شي\n خالي ويرونه په سندرې کوي\n\nچې په آشنا ولی اثر نه کوی؟ \nکنی تیے خو زوروری کوی\n\nبس یو اظهار ته وارخطا پاتی شی\n نوره ودانه قيصي ستري کوي\n\n\nپه تیر وختونو می بیا خواند ده انتظار اوکتو انتظار څه وو خو بس بيا م ځانله کار اوکتو\n\nده بیلتانه په زندګی کښی صرف یو موسم دی \nچی خزان څنګه وي هغسی می بهار اوکتو\n\nښکاري چی مینی او وفا ترینه بس کوچ کړی دی\nمه چی تر اوسه چرته کلی او بازار اوکتو\n \n\n يو محبت دی بی اختیاره ور پریواتی یمه؟؟\nکنئ هر کار می په مرضي په خپل اختيار اوکتو\n\nقسم دی بیا می په نظر باندي رانغی چرته \nمه، که هزار ځله هغه په هغه لار اوکتو\n\nراقيب تري ښه وه په ښکاره یی دشمني کړه ځما راظیم ارمانه مه چی کار ده یو رائبار اوکتو\n\nعمر ډیر وہ عقل لږ وه\n عمر لږ شوعقل ډیر شو\n\nیو ژوندون وه په جهان کښی \nپه دا شان سره تیربیر شو\n\nد ځوانی ساعت خوشحاله\n خوب وہ ولیدے شو تیر شو\n\n چا له جړا چاله خفګان خه نه دی\n په زخمعی زړونو کښی ارمان خه نه دی\n\nشعيري دومرا يو کتاب به ډك كړم\n كه نصيت نه وی داستان خه نه دی\n\n\n\nکه مینه نه کوي نو مه ي کوه \nد چا په اوښکو لوند ګریوان خه نه دی\n\nد دی دونیا به درته څه وايما\n د يو نظر کښي بل انسان خه نه دی\n\nد مخپلونو نه په سنګ تیریکه\n چاله غیبت چا له بختان خه نه دی\n\nد سرو ګولونو آرمانی دی عزیز \nواړه ګولونو له خزان خه نه دی\n\nمينه مي په زړه کښي د پخوانه ده\n ځکه مي د زړه دونیا ودانه ده\n\nځه دى يو ديدن پسي ليواله یم\n ستا هرا خبرا په ما ګرانه ده\n\nبیا یو موسافر دی بل وطن ته ځي\n اوښکه ي د سترګو نه روانه ده\n\n\nولي په نظر کښي جانان نه راځي \nمينه مي په زړه کښي د ارمانه ده\n\nخکاری چی عزیز ورته ياديګي نه\n دغلتا زړګيا قیصه ورانه ده\n\n\nپه یو نکته کښې مې کمال اولیده\nما هم دا ستا د مخ جمال اولیده\n\nچې مې د ستا په شان كاته شروع کړل\nنو د جنوب نه می شمال اولیده\n\nد ځان به څه وايم زه هیڅ هم نه یم \nما ستا په ښپو کښې هر ابدال اولیده\n\nد خدائ په در کښی په سجده پرہوتم\nزړه طلبګار  می د وصال اولیده \n\nدا ټول رنګونه به لوګی کړم ورته \nما که د ستا په مخ شین شال اولیده\n\nنور ستا نه لري يو لمحې له نه ځم\nبس ما پخپله خپل زوال اولیده\n\nنن د يو مخ په آئینه کښې عباس\nګوره د ټولې دنیا حال اولیده\n\nرحم چی ستا زما په حال نه کیږي \nمړ خو د شم مانه هم سوال نه کیږي\n\nدی کس د ځان سره بلها خلک ډوب کړل \nد کس ملګری د دجال نه کیږي\n\nستا د تیرو بانو گزار داسی دی\n تري حفاظت په زغره دهال نه کیږي\n\nاوس یاراني غواړي سره سپین د جهان \nاوس په بنګړو او په رومال نه کیږي\n\n\nلږ ايئنه کښی ځان ته سم اوګوره\n هسی قیصی دی د جمال نه کیږي\n\nلکه صرير ستا په فراق کښې ژاړي\nداسی باران د بشکال نه کیږي\n\nکہ بےوفادے کا مغرور دے جانان\nماتہ پہ سر سترگو منظور دے جانان\n\nزه به گیلا دا وفا ولے اوکڑم\nدستور دا خکلو دے مجبور دے جانان\n\nخیر دے کہ ماسرہ وفا نہ کوی\nزما پہ مینہ مشہور دے جانان\n\nنورې کیسې وايه چې اسانې دي\n پرېږده د الفت خبرې ګرانې دي\n\nرامې شي لېمو ته د دیدن په وخت\n اوښکې څه ناپوهـــــه رقيبـــــانې دي\n\nستاد جلب شوق يـې وې راپېښـې شـي\n دا مې که سلګۍ دي خو مهمانې دي\n\nښکاري چې حمزه په زړېدو یې اوس\n لا دې چې جذبې له پخوا ځوانې دي\n\nباڼه دې پوه کړه چې چيچل نه کوي \nسترګو ته وايه چې خوړل نه کوي"},{"instruction":"جانانه سود او زيان د وخت خبرې","input":"","output":"مینه ګټل مينه بايلل نه کوي\n\nپه جفاګانو دې پروا نه لرم \nچې بې وسي مي نور ژړل نه کوي\n\nستا د جفا په تیغ زخمي زخمي دی\nد زړۀ شاهين مې الوتل نه کوي\n\nخيالونو ته ئې مه کورئ لفظونو کی ګناه ده\n د بعضی شاعرانو په شعرونو کی ګناه ده\n\nجانانه منجور راپسی شوی دی ما وژني\nجانانه ما وئیل چی زیارتونو کی گناه ده\n\nای خیر که د انسان وینه بهيږي پرواه نشته لاس چرته ورنه وړئ په سازونو کې ګناه ده ای\n\nد ژوند د جدو جهد كتابونه څله ګوري\nد ژوند د جدو جهد کتابونو کی گناه ده\n\nد بعضی سوالونو جوابونو نه قلارشه\nد بعضی سوالونو جوابونو کی گناه ده\n\nکلہ غزل کلہ ٹپہ شی جانان\nکلہ یہ ورز کی توره شپه شی جانان\n\nکلہ ھوشیار شی په هر سه سہ پوھیگی\n کلہ ماشوم غوندی ساده شی جانان\n\nهره خبره هره ادایی منم\nیہ نہ خبرہ بس خپہ شی جانان\n\nراتہ بلیګی تر سهاره پوری \nد رړه په کور کی میڈیوه شی جانان\n\nدا می د ښائست توله قیصه ترجمه کړې ده\nما چي ستا د خال یوه نقطه ترجمه کړې\n  \n\nستا د اداګانو مې يو ښه ترجمه کړې ده\n ما د محبت توله قیصه ترجمه کړې ده\n\nما د خمارو سترگو نشه ترجمه کړي ده\n دا مې څه عجيبه فلسفه ترجمه کړې\n\nهسې د لفظونو جادوگر راته څوك نه وائى\nستا  می د رنګونو لوپټه ترجمه کړې ده\n\nتا ته خو وږمو د پسرلی هم سترګې تيټې کړې ما د پسرلی هره وږمه ترجمه کړې ده\n\nولې به ښائست د بام په سر جوټه جوټه نه وی ما د ادم خان هره نغمه ترجمه کړې ده\n\nدسحر نه تر ما نامه انتظار شی \nپه دې تمه چې اشنا به مې په لارشي \n\nبه له تا ورته هیڅ لاره نه ښکارېږي \nکله کله سړی داسي را ايسار شي\n\nد مخلوق د بدلېدو کمال به کوری\n که اوده قسمت زمونږه را بیدار شي\n\nماته چې سترگو کې خوبونه راشي \nاشنا ناڅاپه ستا يادونه راشي\n\nسبق ته کینم خو چې ته راياد شي\nپہ کتاب جوړ ستا تصويرونه راشي\n\n جانانه ولي دي مجبور کړم زه ؟ \n چه ستا په نوم زما شعرونه راشي\n\n\nیا می سترگی رانه یوسه چې دې ويني\nیا می زړه د ځان سره کړه چی قلار وي\n\nدا له څنګه رنځوري ده اے جــــمالـه\n سترګي نم شي چي په زړه سړے بیمار وي\n\n\nته نقاب د مخه لری کړه بس زه به درته ګورم \nد نظر پرواه و نکړے خیبر ډک د سپیلنو دے\n\nد نظره مه پریږه نظر ماتے دي هم زه یم\nچی حمزه درنه لوګے شی سپیلنو ته حاجت نشته\n\nتاته به تول صفاء صفاء ولیکم\nده زړه حالونه به ریشتیا ولیکم\n\nخندا مي نشته ټول غمونه دي نن\nده خط عینوان به په ژړا ولیکم\n\nده کور او كلي نه بي رازه يمه\nده هجر هال به په صحراء وليكم\n\nزماده اوشکو اميل غاره كي وي\nکتاب ده ميني به په تا وليكم\n\nکه دي پشتنه زما اوکړه په ژوند \nپه خپل نصيب كي به وفا وليكم\n\n\nتړمو تړمو  اوښکو مې ګرېوان لمبه لمبه کړو دیار غم راله ارمـــــــان لمبه لمبه کړو\n\n\nجانان نه راځي زه هـسې لارې څــارم\nانتظار کښې مې خپل ځان لمبه لمبه کړو\n\nورسره خنکه به سلکی نه وهم \nمانه ګیله چی په سلګو کی کوی\n\n غم ته دی وایه چی می نه تنکوی\n \nجنگونه ماسره په شپو کی کوی \nخاطره زار شم د پشتون جانان نه \nچی محبت هم په پشتو کی کوی\n\nده دی نیمګری ارمانونو سره ژوند تیره وم\n زه ستا وعدو او قسمونو سره ژوند تیره وم\n\n چی ړڼده مینه می بدله په چا نه کی اشنا \nستا له خيالونو او فکرونو سره ژوند تیره وم\n\nماسره دومره مینه مه کوه عادت به می کړی ما مينه کړي ده خومينه چا راکړي نه ده\n\nدیار تصویر د ګل په پاڼو په کمال جوړه اوم دوخت راتلونکي فنکارانو ته مثال جوړه أوم\n\nکله رقیب کله ریبار زه د گریوانه نیسم\nهره ورځ نوے اشنا ځان له يو جنجال جوړه أوم\n\nپته مې ډیره ژړا او کړه یـار تــــري نه خبريږي اوس ئې په کور باندي د اوښکو پشکال جوړه اوم\n\nهغه به چرته وي د چا سره او څنګه به وي\n دا زه په زور ځانله د سوچ او فکر تال جوړه أوم\n\nلاړ شمه ورک په تصور کښي د خپل ځانه شمه\nخياله خیالنو کې د یار په زنه خال جوړه أوم\n\n\nزما رقیب د محبت په معنی څه پوهیږي هغه خو ژوند هم په یو لوئی منافقت کړے دے\n\nد زړه د درده لیونی شوې کنه\n زما صابره ته سړی شوی کنه\n\nتا د الفت معجزه نه منله \nزه چه لمبه شوم ته لوگی شوی کنه\n\n د محبت گرمې دې ولیدله \nپه يخو واورو کې خولې شوې کنه\n\n ما چې د زړه د رڼا رنگ ورکړو\n د انتظار لارې رڼي شوې کنه\n\n ما درته ویل چې سترگې مه توروه\nد خلکو سترگې درپسې شوې کنه\n\nنوی الزام راباندی ولگوه\nزړې خبرې خو زړې شوې کنه\n\nد بڼو سورې ته مې کینولې\nصابره سترگې دې مړې شوې کنه\n\n\nستړی ستومانه چی دکاره راځم\n تا يادومه چې په لاره راځم\n\nد ارمانونو پنډ په سر را ړومه \nکورته چی هر ماښام له ښاره راځمه\n\nد کلي ډېرې لارې، ډېرې کوڅې\n په دې کوڅه د چا لپاره راځم\n\nد پرهرونو جامی واغوندمه\n چې په سپرلي کي د گلزاره راځم\n\nڅه نوی غم نوې سودا راوړمه \nچې د حالاتو د بازاره راځم"},{"instruction":"د مېخانې دروازه مه بندوئ","input":"","output":"یارانو زه به د روزگاره راځم\n\nجز به چی د ارمان د کور خودداره شوه نو مړه شوه. \nپښتو چی په تاریخ کښی بدکرداره شوه نو مړه شوه.\n\nزما د دی وطن د پښتنی پیغلی نصیب دے.\n نیستی نه چی راووته مالداره شوه نو مړه شوه.\n\nکه وګی وہ مرغئ خو خپل اختیار کښی وه ژوندۍ وه. \nدانی ته چی پنجره کښي ګرفتاره شوه نو مړه شوه.\n\nزما د مور نصیب دے چی زما د واده غم ته. \nد خلقو د غوژلو نه اوزګاره شوه نو مړه شوه\n\nمنظره زما ناوی د ارمان په سره ډولۍ کې.\n چی اوخته د سور پالنګ واکداره شوه نو مړه شوه.\n\nدا نن چی محبت کی پہ جانان باندی شکی شوم \nوس زه د معاشری پہ ہر انسان باندی شکی شوم\n\nیو سوال می پہ سوالونو کی سوالونه را پیدا کړه\nجواب یی سیده کفر دے شیطان باندی شکی شوم\n\nچی گل یی پہ ڈیران دے او چمن ازغی ازغی دے \nدا سنگہ پسرلے دے زہ خزان باندی شکی شوم\n\n\nزه سوک ووم چرتہ رالم چرتہ زمہ سہ می کار دے\n یو سو دہغہ سوالونہ دی خپل زان باندی شکی شوم\n\nدا كفر دلته چا راوڑو د دین سپینہ جامہ کی\nولاړ چی پہ ممبر دے دی انسان باندی شکی شوم\n\nدا زان ته د اولی درجی مسلمان وایی\n دا زه خویی خاطرة پہ ایمان باندی شکی شوم\n\nزما د زړه د خوږېدو رازونه مه لټوه \nاور به درپوری شی اشنا اورونه مه لټو\n\nد خپلو سترګو د ظلمونو به دې کرکه اوشي \nمه کوه مه زما د زړه زخمونه مه لټوه"},{"instruction":"د محبت د لېونو په ژبه نه پوهېږي","input":"","output":"ستا د ښار خلق د سړو په ژبه نه پوهيږي\n\n چا چی د کلی مازیگر سندره كړي نه وي \nهغه د بام د اشارو په ژبه نه پوهېږي\n\n\nپرون پوري زما وو نن د بل شویو سړ ے\nكمال ي او کړو شپه په شپه بدل شو يو سړے\n\nسپرلی دې ستا د پېغلتوبه زار شي \nگلونه ستا دانګــــونـــــه لـــــوگی\n\nد يار د کلي د کوڅی مازیکر \nما لہونے کړي، لہونے مازیکر\n\nما په جنت هم بدل کړے نۀ دے\nد محبت د مېکدی مازیکر\n\nد زړه د درده ناقلاره ومه\n د اور ترخي او به مې خښې مازيګر\n\nسم د ماښامه تبي ونيومه\nتا راته کړې وې ښېرې مازیکر\n\n رقيبان وبوږ نیده و ویریده\nمونږ چې شوو يو بل ته نزدې مازیکر\n\nستاد خائست نه تاوده لوګيده\n غزل غزل سپرلے سپرلے مازیکر\n\nستا به کوڅه کې راتر غاړي وځي\n انکار انکار، لمبی لمبی مازیکر\n\nځان يې ستاية د ځان صفت یې کوو\n زما غزل يې ما ته وې مازیکر\n\nزمونږ کوڅی ته دې کتل روان وي\nزما صابره ما ليدي مازیګر\n\n\nته لا ماشوم یې دا وختونه به دې وژړوي \n خير دې زلمئ به شې دردونه به دې وژړوي\n\nد محبت خوږې سندرې ماله چرته راځي مړه نو ستا په شان خبریې ، چرته راځي ماله\n\nتا که مې د سرا د ورکېدو فېصله کړې ده \nما هم د خپل سر د ماتېدو فیصلہ کڑی ده\n\nدخپل حسن پہ کشتی نا ذونہ مکڑہ زما اوخکی که سیلاب شوی تابه یوسی\n\nڅو تنكي تنكي خيالونه په لاس راغلل\nلیوني محبتونه په لاس راغلل\n\nزړه کومي ښاريې په لور دې بوتلم\nخپل ورک شوي ارمانونه په لاس راغلل\n\n\n\nدا ستا په سترګو کې به څه پاته شي\n رقیبه يار مې که په خوله پاته شي\n\n يو ځلي نېغ په دې لار تېر شه\n چې دي کاږه واږه كاته پاته شي\n\n پردی مزدور سهار وختي پاڅي\n د شوگيرو مين ويده پاته شي\n\n افسوس چی ستا په خیال به څه ښکارمه\n دغه ارمان به مې په زړه پاته شي\n\n وستایه تل د یار تراخه خاطره \nچې په کتاب کې دي خواږه پاته شي\n\nچی د وختونو نه جانان غواړمه\n لکه کافر و نه ایمان غواړمه\n\nکله خپل زان کله آسمان ته گورم\nکله په ستورو کی جانان ته گورم\n\nزه د خپل جوند په خوشحالو سه کووم\nستا چی په سترگو کی خفگان ته گورم\n\n  چی درته گورم خفه کیگی ولی\nزه تاته نه د قدرت شان ته گورم\n\nپریگده چی نن پکی نظر زخمی شی\nبیا به زه کله خپل جانان ته گورم\n\nستا په اننګو کښي ده حمزه دۀ وينو سره دى\n ته شوې د پښتو غزله ځوان زۀ دې با با کړم\n\nخپل نازونه که شمېرلی شې نو وایه! \nچی زما په سوي زړه داغونه څو دي؟\n\nخدایه سلسلې د غم اسانې کړې\n دغه ورځې شپې د غم اسانې کړې\n\nتاب چې ئې د زغم نه لري هغو ته\nربه مرحلې د غم اسانې کړې\n\nزړه مې د وطن د خاورې شو اوبه\nنوری حادثی د غم اسانې کړې\n\nکله کله کړم سوچونه او حیران شم \nچی ده ستړی ژوند منزل به اخیر سه وی۔\n\nنه په دوعا نه په هنر کيږي\n عشق د سر لوبه ده په سر کيږي\n\nزړه می خوریږي زلفي مه خوروه\n له خورو زلفو مي خـطـــــــر كيږي \n\n\nستا د کوڅی خاوری په سر با دوم\n په ما څه چل هر مازدیګر کيږي \n\nشپه به د مينې په کيسو تیروو\n نوری خبری به سحر کیږي\n\nزما صابره ستا د مينې په نوم\n ما سره هره ورځي شر کيږي\n\nياري د سيال سړي په کار ده\n خانته به گوري ستا به ډېر قدر کوينه\n\nپه زړه کښ ځان سره تپی کوومه خوب نه راځی \nټوله شپه ځان ته ستا قیصی کوومه خوب نه راځی\n\n\nڅوک می په سترګو کښ ګلاب او څوک ازغی ولاړ وی\n چاته دعا چاته ښیری کوومه خوب نه راځی\n\n\nتنده دا وصال چی زوراوره شي\nساه رانه وجودكي مراوره شي\n\nماله ئی ځما ارمان وژلی دی\n ځکه می له ابن آدم يره شي\n\nبیا می پیر بابا له اراده کړی\nگورم که می برخه بختوره شي\n\nماله ئی ځما نعیم خاموش کڑالو\nمړه دی دا نازونو جادوگره شي\n\nکه تور راباندی لګی او که مرم په بارانه کښی نن دیر بی صبره شوی یم درخم په بارانه کښی\n\nد زړه په کوره کی باندی می توری تیاری راغلی\nد سترګو نه می ځی درپسی نم په بارانه کښی\n\nسیلی راته اوور خه کړی او باران یی رانه\nمړکړی\n زه ناست يمه او نښی دی سیزم په بارانه کښی\n\nډیر خوښ می وی باران خو په یوه خبره وران یو \nزیاتیکی می د ډیری مودی غم په بارانه کښی\n\nداغونه ډير په زړګي راکړه \nیاران ضرور يوبل ته نښې ورکوينه\n\nدزړه سکون محل کې نشته\n بےغمه خلک په ډیران کوي خوبونه \n\nچې تورماښام شي غم دې راشي \nلکه مرغۍ چې ماښام شنو ونوته ځينه\n\nتاته به لفظونو کښې غم څنگ بيانوي سرے\n تاپسی مړه تاپسې خو مري سړے خفه نه\n\nتاپسی به تېر شي زاهدان د ايمانونو نه\n تاپسې خو نیم مونځ کښې سلام را گرځوي سرے"},{"instruction":"تخت و تاج او بادشاهي ې پکار نه وي","input":"","output":"په ارمان د روغ صورت وي چې بيمار شي\n\nپه توبه باندې ډیر بد ښکاري چې زوړ وي\nښکاري ښه چی په ځوانی کښی توبه ګار شی\n\n\nپه مخونو کښې ښائسته مې دے ديار مخ\nدے حبیب د تصویر بل رخ د دلدار مخ\n\nپه ليدو ئې مړاوي زړونه تازه کيږي\nعطا کرے ورته رب سدا بهار مخ\n\n\nعقله آرمان درپسی اوس کومه\n مینه خو هم له وسوسو ډکه ده\n\nپه غرونو به را ،اوړم په سیندونو به را اوړم\n زه تا له چی راځم په بلها زړونو به را اوړم\n\n\nبی جانانه بی ارمانه، بی ایمـــــــانه،\n اخ ! له مینې نه منکر سړی کافر دی\n\n\n\nښکلیه په دیدن کښی دی ګرانی مه جوړوه\n پام کوه د وينو ارزانی مه جوړوه\n\nتېر شو وخت چی تا می کړی د صبر سره لوبې بس کړه را ته سترګې پخوانی مه جوړوه\n\nیو دیدن دی کم و چی تصویر دی دحیرت کړم نوری پری دپاسه عریانی مه جوړه وه\n\nساقی را می وړه تسپی او شراب دواړه\n چی همدم کړمه ثواب او عذاب دواړه\n\nزړه مي   زار ستا د بڼو نه تاؤ دی کم کړه\n چی اونه سوزيري سیخ او كباب دواړه\n\nپه ځوانئ کښی یا دیوشه یا دبل شه \nسره نه ښائي مستي او حجاب دواړه\n\nفیصله دهوا لاس اوکړه ثالث شو \nسره وران و وستا جبین او نقاب دواړه\n\nد سبا سترګه وه تندر د وصال شیپی\n در ته چا وی چی لمن د سبا پریږده\n\nدمخ مالګه دې شوه ورکه شوې بې ابه\n ما خو وی درته په عشق کښې ژړا پریږده \n\nاوس می قدر کړی د خاورو گوهر شیند ی\n پس له مرګه چی په قبر   ژړا پریږده \n\nرقیب هم په دی اور سوزي خفه نه یم\n اشنا چا درته ویل چی حنا پریږده\n\n \nچی می غم د حد نه زیات شولو غم نشته\n چی ژړا می ډیره ډیره کړه نم نشته\n\nتصور دی بیا زمانه مرور دے \nمعلوميږي نن سبا دي ستم نشته\n\nعاشقی دی را له هسی دم را کړے\n دم می شته دے که په دم کښی می دم نشته\n\nبد رنگي دې په ښايست کښې سنگار وینم \nدا نقشونه نازکی لره بار وینم\n\nچی په عشق کښی دخپل تن پاتی شوم سورے یاره اوس راغلی په لاس کښی دی هار وينم\n\nپه رګ رګ کښې دې ځواني کړي غزونی\n ورک دسترگو د عاشق نه ځمبار وینم\n\nد اصول په نقطه ښخ لکه پرکار شوم\n د گردش په دائره کښی قرار دینم\n\nیم یو عکس پټ ښكاره له خپله ځانه \nځان پخپله ائنه دکردار وینم\n\nکړه خورې زلفې وریځې ګورې ګورې\n چی په سترګو کښې دې ست دخمار وينم\n\n\nستا می افسانه کړه افسانه دې کړم\n دے چی ستانشان می نشانه دې کړم\n\nستا وه د عاشقی نه پرده غرض \nمانه مرور شوی بهانه دې کړم\n\n\nزه دانه نا‌څیزه ووم په خاورو کښی\n اے دزړه قراره دردانه دی کړم\n\nعقل لكه شمع وم خپل ځان لره \nته چی را ښکاره شوی پروانه دې کړم\n\nزه چپه صحرا ستا له جلاله ووم \nاے جميله راچی غلی خانه دې کړم\n\n چی ما د محبت نهايتونه لټول \nپه اصل کښي چي خپل حماقتونه لټول\n\nوحدت پکښی د خیال وؤ نه ديار سره وحدت\n ما هسې په الفت كښي راحتونه لټول\n\nدانن ئی څنگه سترګو ته زما را اوکتل \nشاید چې پکښی یار شکایتونه لټـول\n\nبي ځايه دا ګيلي شكايتونه دي زما\n چی ما دښکلی یار عنايتونه لټول\n\nخواهش می دیارانو وو پیدا می کړه بسیا\n وس پوهه شوم چې ما مصیبتونه لټول\n\nستاغم کړې رانه ورکې وې يو څو خبرې ستا \n ټول عمر می بیاستا امانتونه لټول \n\nچی ما د محبت نهايتونه لټول \nپه اصل کښي مي خپل حماقتونه لټول\n\nدومره مینه که مي بل انسان له ورکړه\n ته باور اوکړه چی زان به رانه زار کښې\n\nته مصور شه په خپل زړه زما تصویر جوړ کړه \nزه به شاعر شم ستا په حسن به غزل ولیکم\n\nجنتونه به عمل دي په لباس نه دي غني\n منم لاس کې دې تسبيح دي خو نظر دی په کمڅو دے\n\nد زړه زخمونو له ټکور غواړی\n مینه کول د زړگی زور غواړی\n\nپه مړ وجود ورته ټپه څنګه کړم\n پښتون لالې مې ټنګ ټکور غواړی\n\nپه شومه دم او تنهائ کښ د شپې\n زړه ليونې د بنګړو شور غواړی\n\nدغه تهمت هم غنیمت کنړی خپل \nمئین په زور د لمن تور غواړی\n\nد ستړی خیال غیږ کښی دلبر ګورمه\n د زړه سکون له د زړه سر ګورمه\n\n په تږو شونډو د ګلونو پرخه\nوږمه نسيم له د سحر ګورمه\n\n د زوړ شپونکی شپیلۍ کښی نوی نغمی\n په سره غرمه کښی مازیګر ګورمه\n\nسورے د تورو تورو زلفو په مخ \nپه اننګو د ژمی نمر ګورمه\n\n په نامعلوم چم کښی په ورک کلی کښی\n لاری کوڅی د يار د در ګورمه\n\n سره په نکریزو لاس او سرو شونډو له \nزه یو وړوکے شان اختر گورمه\n\nراټولووم ازغی په لار د غنو\n کاږه باڼړه ئی د نظر ګورمه\n\n\nپه راحت كي خو به هر سړی د يار شي.\n يار هغه دي چي په سخته کي پکار شي.\n\nټول خپلوان ترینه تاويګي چي امير وي.\n چي غريب شي هر سرى ترينه بيزار شي.\n\nنو حقيقي مينه هغه ده اي رحمانه\n چي مزار سره دي جوړ مزار د يار شي.\n\n\nماته پته ده چی ښه درته یادیږم ته\n دروغ وایی له زړه درته ياديږم\n\nراشه مخ قبلی ته واړه وه جانانه\n بیا قسم وکړه چی نه درته یادیږم\n\nدواړه سترگی دی بیا ډکی دی له اوښکو\n مور وهلی یی که زه درته یادیږم\n\n\nراشه زمونګ د کلي شور ووينه\n اشنا زمونګ د خٹو کور ووینه\n\nد توت د لاندی د کوئي په غاړه \nجام په منګي باندي نسکور ووينه\n\nٹپ ٹپ راخيژي د تنور په غاړه \nد مور د لاس د روټو شکور ووينه\n\n بغیر له تا می په زان کله شي سود\n زئړ مازیګر د مرغو شور ووينه\n\nد خپل وطن په صفت نه مړیګم\n په خپله راشه هر سه نور ووینه \n\nټوله لمده شوه ليونی ده په ځان نه پوهيږي\nد یار دیدن ته به شیبو شيبو باران کی راغله\n\nپه ژړيدو مې خامخا اړوي\nچی می خبره په خندا اړوي\n\nمینه د وس خبره نه ده ګنې \nځان به څوک ولې په بلا اړوي\n\nمخ ئې راواړؤ اوربل خوروي\n نن مې تيرو ته په رڼا اړوي\n\nخمارې سترګې ئې راواړولې\nنن می د څکلو په ګناه اړوي\n\nهغه د خپل ستم نه نۀ دے خبر\n په هر چا پړ مخې دنيا اړوي\n\nڅه په افسوس څه په ارمان تیریږي \nعمر مې واړه په خفګان تیریږي\n\nپه تا مئین یم حال وئیلی نه شم \nڅومره غمونه مې په ځان تیریږي\n\nزما د غرونو نه پناه جانانه\n بهار مې هم لکه خزان تیریږي\n\nزما په زړه کښې مينه لا ځوانيږي\n څو که د ستا ښکلی دوران تیریږي\n\nاختر به راشی خوجانان به نه وی\n شمعی به ژاری پتنګان به نه وی\n\nهره غوټی بہ مڑاوی مڑاوی خکاری\n بهار به وی پکی ګلان به نه وی\n\nتاریخ ده مینی به بیا سوک ولیکی\n قلم به وی خو شاعران به نه وی\n\nجانانه داسی وخت به هم راشی\n خکلی به وی خو عاشقان به نه وی\n\nجاد زان سره اعمال قبرته یوړو \nجاد زان سره خپل مال قبر ته یوړو\n\nتخت سوتاج د شاجهان نہ شولو پاتے \nد دولت نہ ئے  کنګال قبر تم یوړو\n\nدا دگل خوندی مخونہ پہ پناشی اے رحمانہ\n مرګ یوسف غوندے جمال قبر نہ بوړو\n\nپه مخونو کښې ښائسته مې دے ديار مخ\nدے حبیب د تصویر بل رخ د دلدار مخ\n\nپه ليدو ئې مړاوي زړونه تازه کيږي\nعطا کرے ورته رب سدا بهار مخ\n\n\nعقله آرمان درپسی اوس کومه\n مینه خو هم له وسوسو ډکه ده\n\nپه غرونو به را ،اوړم په سیندونو به را اوړم\n زه تا له چی راځم په بلها زړونو به را اوړم\n\n\nبی جانانه بی ارمانه، بی ایمـــــــانه،\n اخ ! له مینې نه منکر سړی کافر دی\n\n\n\nښکلیه په دیدن کښی دی ګرانی مه جوړوه\n پام کوه د وينو ارزانی مه جوړوه\n\nتېر شو وخت چی تا می کړی د صبر سره لوبې \nبس کړه را ته سترګې پخوانی مه جوړوه\n\n\nساقی را می وړه تسپی او شراب دواړه\n چی همدم کړمه ثواب او عذاب دواړه\n\nزړه مي   زار ستا د بڼو نه تاؤ دی کم کړه\n چی اونه سوزيري سیخ او كباب دواړه\n\nپه ځوانئ کښی یا دیوشه یا دبل شه \nسره نه ښائي مستي او حجاب دواړه\n\nفیصله دهوا لاس اوکړه ثالث شو \nسره وران و وستا جبین او نقاب دواړه\n\nد سبا سترګه وه تندر د وصال شیپی\n در ته چا وی چی لمن د سبا پریږده\n\nدمخ مالګه دې شوه ورکه شوې بې ابه\n ما خو وی درته په عشق کښې ژړا پریږده \n\nاوس می قدر کړی د خاورو گوهر شیند ی\n پس له مرګه چی په قبر   ژړا پریږده \n\nرقیب هم په دی اور سوزي خفه نه یم\n اشنا چا درته ویل چی حنا پریږده\n\n \nچی می غم د حد نه زیات شولو غم نشته\n چی ژړا می ډیره ډیره کړه نم نشته\n\nتصور دی بیا زمانه مرور دے \nمعلوميږي نن سبا دي ستم نشته\n\nعاشقی دی را له هسی دم را کړے\n دم می شته دے که په دم کښی می دم نشته\n\nبد رنگي دې په ښايست کښې سنگار وینم \nدا نقشونه نازکی لره بار وینم\n\nچی په عشق کښی دخپل تن پاتی شوم سورے یاره اوس راغلی په لاس کښی دی هار وينم\n\nپه رګ رګ کښې دې ځواني کړي غزونی\n ورک دسترگو د عاشق نه ځمبار وینم\n\nد اصول په نقطه ښخ لکه پرکار شوم\n د گردش په دائره کښی قرار دینم\n\nیم یو عکس پټ ښكاره له خپله ځانه \nځان پخپله ائنه دکردار وینم\n\nکړه خورې زلفې وریځې ګورې ګورې\n چی په سترګو کښې دې ست دخمار وينم\n\n\nستا می افسانه کړه افسانه دې کړم\n دے چی ستانشان می نشانه دې کړم\n\nستا وه د عاشقی نه پرده غرض \nمانه مرور شوی بهانه دې کړم\n\n\nزه دانه نا‌څیزه ووم په خاورو کښی\n اے دزړه قراره دردانه دی کړم\n\nعقل لكه شمع وم خپل ځان لره \nته چی را ښکاره شوی پروانه دې کړم\n\nزه چپه صحرا ستا له جلاله ووم \nاے جميله راچی غلی خانه دې کړم\n\n چی ما د محبت نهايتونه لټول \nپه اصل کښي چي خپل حماقتونه لټول\n\nوحدت پکښی د خیال وؤ نه ديار سره وحدت\n ما هسې په الفت كښي راحتونه لټول\n\nدانن ئی څنگه سترګو ته زما را اوکتل \nشاید چې پکښی یار شکایتونه لټـول\n\nبي ځايه دا ګيلي شكايتونه دي زما\n چی ما دښکلی یار عنايتونه لټول\n\nخواهش می دیارانو وو پیدا می کړه بسیا\n وس پوهه شوم چې ما مصیبتونه لټول\n\nستاغم کړې رانه ورکې وې يو څو خبرې ستا \n ټول عمر می بیاستا امانتونه لټول \n\nچی ما د محبت نهايتونه لټول \nپه اصل کښي مي خپل حماقتونه لټول\n\nدومره مینه که مي بل انسان له ورکړه\n ته باور اوکړه چی زان به رانه زار کښې\n\nته مصور شه په خپل زړه زما تصویر جوړ کړه \nزه به شاعر شم ستا په حسن به غزل ولیکم\n\nجنتونه به عمل دي په لباس نه دي غني\n منم لاس کې دې تسبيح دي خو نظر دی په کمڅو دے\n\nد زړه زخمونو له ټکور غواړی\n مینه کول د زړگی زور غواړی\n\nپه مړ وجود ورته ټپه څنګه کړم\n پښتون لالې مې ټنګ ټکور غواړی\n\nپه شومه دم او تنهائ کښ د شپې\n زړه ليونې د بنګړو شور غواړی\n\nدغه تهمت"},{"instruction":"دغه تهمت هم غنیمت کنړی خپل","input":"","output":"مئین په زور د لمن تور غواړی\n\nد ستړی خیال غیږ کښی دلبر ګورمه\n د زړه سکون له د زړه سر ګورمه\n\n په تږو شونډو د ګلونو پرخه\nوږمه نسيم له د سحر ګورمه\n\n د زوړ شپونکی شپیلۍ کښی نوی نغمی\n په سره غرمه کښی مازیګر ګورمه\n\nسورے د تورو تورو زلفو په مخ \nپه اننګو د ژمی نمر ګورمه\n\n په نامعلوم چم کښی په ورک کلی کښی\n لاری کوڅی د يار د در ګورمه\n\n سره په نکریزو لاس او سرو شونډو له \nزه یو وړوکے شان اختر گورمه\n\nراټولووم ازغی په لار د غنو\n کاږه باڼړه ئی د نظر ګورمه\n\n\nپه راحت كي خو به هر سړی د يار شي.\n يار هغه دي چي په سخته کي پکار شي.\n\nټول خپلوان ترینه تاويګي چي امير وي.\n چي غريب شي هر سرى ترينه بيزار شي.\n\nنو حقيقي مينه هغه ده اي رحمانه\n چي مزار سره دي جوړ مزار د يار شي.\n\n\nماته پته ده چی ښه درته یادیږم ته\n دروغ وایی له زړه درته ياديږم\n\nراشه مخ قبلی ته واړه وه جانانه\n بیا قسم وکړه چی نه درته یادیږم\n\nدواړه سترگی دی بیا ډکی دی له اوښکو\n مور وهلی یی که زه درته یادیږم\n\n\nراشه زمونګ د کلي شور ووينه\n اشنا زمونګ د خٹو کور ووینه\n\nد توت د لاندی د کوئي په غاړه \nجام په منګي باندي نسکور ووينه\n\nٹپ ٹپ راخيژي د تنور په غاړه \nد مور د لاس د روټو شکور ووينه\n\n بغیر له تا می په زان کله شي سود\n زئړ مازیګر د مرغو شور ووينه\n\nد خپل وطن په صفت نه مړیګم\n په خپله راشه هر سه نور ووینه \n\nټوله لمده شوه ليونی ده په ځان نه پوهيږي\nد یار دیدن ته به شیبو شيبو باران کی راغله\n\nپه ژړيدو مې خامخا اړوي\nچی می خبره په خندا اړوي\n\nمینه د وس خبره نه ده ګنې \nځان به څوک ولې په بلا اړوي\n\nمخ ئې راواړؤ اوربل خوروي\n نن مې تيرو ته په رڼا اړوي\n\nخمارې سترګې ئې راواړولې\nنن می د څکلو په ګناه اړوي\n\nهغه د خپل ستم نه نۀ دے خبر\n په هر چا پړ مخې دنيا اړوي\n\nڅه په افسوس څه په ارمان تیریږي \nعمر مې واړه په خفګان تیریږي\n\nپه تا مئین یم حال وئیلی نه شم \nڅومره غمونه مې په ځان تیریږي\n\nزما د غرونو نه پناه جانانه\n بهار مې هم لکه خزان تیریږي\n\nزما په زړه کښې مينه لا ځوانيږي\n څو که د ستا ښکلی دوران تیریږي\n\nاختر به راشی خوجانان به نه وی\n شمعی به ژاری پتنګان به نه وی\n\nهره غوټی بہ مڑاوی مڑاوی خکاری\n بهار به وی پکی ګلان به نه وی\n\nتاریخ ده مینی به بیا سوک ولیکی\n قلم به وی خو شاعران به نه وی\n\nجانانه داسی وخت به هم راشی\n خکلی به وی خو عاشقان به نه وی\n\nجاد زان سره اعمال قبرته یوړو \nجاد زان سره خپل مال قبر ته یوړو\n\nتخت سوتاج د شاجهان نہ شولو پاتے \nد دولت نہ ئے  کنګال قبر تم یوړو\n\nدا دگل خوندی مخونہ پہ پناشی اے رحمانہ\n مرګ یوسف غوندے جمال قبر نہ بوړو\n\nماته چې سترگو کې خوبونه راشي \nاشنا ناڅاپه ستا يادونه راشي\n\nسبق ته کینم خو چې ته راياد شي\nپہ کتاب جوړ ستا تصويرونه راشي\n\n جانانه ولي دي مجبور کړم زه ؟ \n چه ستا په نوم زما شعرونه راشي\n\n\nیا می سترگی رانه یوسه چې دې ويني\nیا می زړه د ځان سره کړه چی قلار وي\n\nدا له څنګه رنځوري ده اے جــــمالـه\n سترګي نم شي چي په زړه سړے بیمار وي\n\n\nته نقاب د مخه لری کړه بس زه به درته ګورم \nد نظر پرواه و نکړے خیبر ډک د سپیلنو دے\n\nد نظره مه پریږه نظر ماتے دي هم زه یم\nچی حمزه درنه لوګے شی سپیلنو ته حاجت نشته\n\nتاته به تول صفاء صفاء ولیکم\nده زړه حالونه به ریشتیا ولیکم\n\nخندا مي نشته ټول غمونه دي نن\nده خط عینوان به په ژړا ولیکم\n\nده کور او كلي نه بي رازه يمه\nده هجر هال به په صحراء وليكم\n\nزماده اوشکو اميل غاره كي وي\nکتاب ده ميني به په تا وليكم\n\nکه دي پشتنه زما اوکړه په ژوند \nپه خپل نصيب كي به وفا وليكم\n\n\nتړمو تړمو  اوښکو مې ګرېوان لمبه لمبه کړو دیار غم راله ارمـــــــان لمبه لمبه کړو\n\n\nجانان نه راځي زه هـسې لارې څــارم\nانتظار کښې مې خپل ځان لمبه لمبه کړو\n\nورسره خنکه به سلکی نه وهم \nمانه ګیله چی په سلګو کی کوی\n غم ته دی وایه چی می نه تنکوی\n جنگونه ماسره په شپو کی کوی \nخاطره زار شم د پشتون جانان نه \nچی محبت هم په پشتو کی کوی\n\nده دی نیمګری ارمانونو سره ژوند تیره وم\n زه ستا وعدو او قسمونو سره ژوند تیره وم\n\n چی ړڼده مینه می بدله په چا نه کی اشنا \nستا له خيالونو او فکرونو سره ژوند تیره وم"},{"instruction":"د زړه د درده لیونی شوې کنه","input":"","output":"زما صابره ته سړی شوی کنه\n\nتا د الفت معجزه نه منله \nزه چه لمبه شوم ته لوگی شوی کنه\n\n د محبت گرمې دې ولیدله \nپه يخو واورو کې خولې شوې کنه\n\n ما چې د زړه د رڼا رنگ ورکړو\n د انتظار لارې رڼي شوې کنه\n\n ما درته ویل چې سترگې مه توروه\nد خلکو سترگې درپسې شوې کنه\n\nنوی الزام راباندی ولگوه\nزړې خبرې خو زړې شوې کنه\n\nد بڼو سورې ته مې کینولې\nصابره سترگې دې مړې شوې کنه\n\n\nستړی ستومانه چی دکاره راځم\n تا يادومه چې په لاره راځم\n\nد ارمانونو پنډ په سر را ړومه \nکورته چی هر ماښام له ښاره راځمه\n\nد کلي ډېرې لارې، ډېرې کوڅې\n په دې کوڅه د چا لپاره راځم\n\nد پرهرونو جامی واغوندمه\n چې په سپرلي کي د گلزاره راځم\n\nڅه نوی غم نوې سودا راوړمه \nچې د حالاتو د بازاره راځم\n\nد مېخانې دروازه مه بندوئ\nیارانو زه به د روزگاره راځم\n\nجز به چی د ارمان د کور خودداره شوه نو مړه شوه. \nپښتو چی په تاریخ کښی بدکرداره شوه نو مړه شوه.\n\nزما د دی وطن د پښتنی پیغلی نصیب دے.\n نیستی نه چی راووته مالداره شوه نو مړه شوه.\n\nکه وګی وہ مرغئ خو خپل اختیار کښی وه ژوندۍ وه. \nدانی ته چی پنجره کښي ګرفتاره شوه نو مړه شوه.\n\nزما د مور نصیب دے چی زما د واده غم ته. \nد خلقو د غوژلو نه اوزګاره شوه نو مړه شوه\n\nمنظره زما ناوی د ارمان په سره ډولۍ کې. چی اوخته د سور پالنګ واکداره شوه نو مړه شوه.\n\nدا نن چی محبت کی پہ جانان باندی شکی شوم وس زه د معاشری پہ ہر انسان باندی شکی شوم\n\nیو سوال می پہ سوالونو کی سوالونه را پیدا کړه\nجواب یی سیده کفر دے شیطان باندی شکی شوم\n\nچی گل یی پہ ڈیران دے او چمن ازغی ازغی دے \nدا سنگہ پسرلے دے زہ خزان باندی شکی شوم\n\n\nزه سوک ووم چرتہ رالم چرتہ زمہ سہ می کار دے\n یو سو دہغہ سوالونہ دی خپل زان باندی شکی شوم\n\nدا كفر دلته چا راوڑو د دین سپینہ جامہ کی\nولاړ چی پہ ممبر دے دی انسان باندی شکی شوم\n\nدا زان ته د اولی درجی مسلمان وایی\n دا زه خویی خاطرة پہ ایمان باندی شکی شوم\n\nزما د زړه د خوږېدو رازونه مه لټوه \nاور به درپوری شی اشنا اورونه مه لټو\n\nد خپلو سترګو د ظلمونو به دې کرکه اوشي \nمه کوه مه زما د زړه زخمونه مه لټوه"},{"instruction":"د محبت د لېونو په ژبه نه پوهېږي","input":"","output":"ستا د ښار خلق د سړو په ژبه نه پوهيږي\n\n چا چی د کلی مازیگر سندره كړي نه وي \nهغه د بام د اشارو په ژبه نه پوهېږي\n\n\nپرون پوري زما وو نن د بل شویو سړ ے\nكمال ي او کړو شپه په شپه بدل شو يو سړے\n\nسپرلی دې ستا د پېغلتوبه زار شي \nگلونه ستا دانګــــونـــــه لـــــوگی\n\nد يار د کلي د کوڅی مازیکر \nما لہونے کړي، لہونے مازیکر\n\nما په جنت هم بدل کړے نۀ دے\nد محبت د مېکدی مازیکر\n\nد زړه د درده ناقلاره ومه\n د اور ترخي او به مې خښې مازيګر\n\nسم د ماښامه تبي ونيومه\nتا راته کړې وې ښېرې مازیکر\n\n رقيبان وبوږ نیده و ویریده\nمونږ چې شوو يو بل ته نزدې مازیکر\n\nستاد خائست نه تاوده لوګيده\n غزل غزل سپرلے سپرلے مازیکر\n\nستا به کوڅه کې راتر غاړي وځي\n انکار انکار، لمبی لمبی مازیکر\n\nځان يې ستاية د ځان صفت یې کوو\n زما غزل يې ما ته وې مازیکر\n\nزمونږ کوڅی ته دې کتل روان وي\nزما صابره ما ليدي مازیګر\n\n\nته لا ماشوم یې دا وختونه به دې وژړوي \n خير دې زلمئ به شې دردونه به دې وژړوي\n\nد محبت خوږې سندرې ماله چرته راځي مړه نو ستا په شان خبریې ، چرته راځي ماله\n\nتا که مې د سرا د ورکېدو فېصله کړې ده \nما هم د خپل سر د ماتېدو فیصلہ کڑی ده\n\nدخپل حسن پہ کشتی نا ذونہ مکڑہ زما اوخکی که سیلاب شوی تابه یوسی\n\nڅو تنكي تنكي خيالونه په لاس راغلل\nلیوني محبتونه په لاس راغلل\n\nزړه کومي ښاريې په لور دې بوتلم\nخپل ورک شوي ارمانونه په لاس راغلل\n\n\n\nدا ستا په سترګو کې به څه پاته شي\n رقیبه يار مې که په خوله پاته شي\n\n يو ځلي نېغ په دې لار تېر شه\n چې دي کاږه واږه كاته پاته شي\n\n پردی مزدور سهار وختي پاڅي\n د شوگيرو مين ويده پاته شي\n\n افسوس چی ستا په خیال به څه ښکارمه\n دغه ارمان به مې په زړه پاته شي\n\n وستایه تل د یار تراخه خاطره \nچې په کتاب کې دي خواږه پاته شي\n\nچی د وختونو نه جانان غواړمه\n لکه کافر و نه ایمان غواړمه\n\nکله خپل زان کله آسمان ته گورم\nکله په ستورو کی جانان ته گورم\n\nزه د خپل جوند په خوشحالو سه کووم\nستا چی په سترگو کی خفگان ته گورم\n\n  چی درته گورم خفه کیگی ولی\nزه تاته نه د قدرت شان ته گورم\n\nپریگده چی نن پکی نظر زخمی شی\nبیا به زه کله خپل جانان ته گورم\n\nستا په اننګو کښي ده حمزه دۀ وينو سره دى ته شوې د پښتو غزله ځوان زۀ دې با با کړم\n\nخپل نازونه که شمېرلی شې نو وایه! \nچی زما په سوي زړه داغونه څو دي؟\n\nخدایه سلسلې د غم اسانې کړې\n دغه ورځې شپې د غم اسانې کړې\n\nتاب چې ئې د زغم نه لري هغو ته\nربه مرحلې د غم اسانې کړې\n\nزړه مې د وطن د خاورې شو اوبه\nنوری حادثی د غم اسانې کړې\n\nکله کله کړم سوچونه او حیران شم \nچی ده ستړی ژوند منزل به اخیر سه وی۔\n\nنه په دوعا نه په هنر کيږي\n عشق د سر لوبه ده په سر کيږي\n\nزړه می خوریږي زلفي مه خوروه\n له خورو زلفو مي خـطـــــــر كيږي \n\n\nستا د کوڅی خاوری په سر با دوم\n په ما څه چل هر مازدیګر کيږي \n\nشپه به د مينې په کيسو تیروو\n نوری خبری به سحر کیږي\n\nزما صابره ستا د مينې په نوم\n ما سره هره ورځي شر کيږي\n\nياري د سيال سړي په کار ده\n خانته به گوري ستا به ډېر قدر کوينه\n\nپه زړه کښ ځان سره تپی کوومه خوب نه راځی \nټوله شپه ځان ته ستا قیصی کوومه خوب نه راځی\n\n\nڅوک می په سترګو کښ ګلاب او څوک ازغی ولاړ وی\n چاته دعا چاته ښیری کوومه خوب نه راځی\n\n\nتنده دا وصال چی زوراوره شي\nساه رانه وجودكي مراوره شي\n\nماله ئی ځما ارمان وژلی دی\n ځکه می له ابن آدم يره شي\n\nبیا می پیر بابا له اراده کړی\nگورم که می برخه بختوره شي\n\nماله ئی ځما نعیم خاموش کڑالو\nمړه دی دا نازونو جادوگره شي\n\nکه تور راباندی لګی او که مرم په بارانه کښی نن دیر بی صبره شوی یم درخم په بارانه کښی\n\nد زړه په کوره کی باندی می توری تیاری راغلی\nد سترګو نه می ځی درپسی نم په بارانه کښی\n\nسیلی راته اوور خه کړی او باران یی رانه\nمړکړی\n زه ناست يمه او نښی دی سیزم په بارانه کښی\n\nډیر خوښ می وی باران خو په یوه خبره وران یو \nزیاتیکی می د ډیری مودی غم په بارانه کښی\n\nداغونه ډير په زړګي راکړه \nیاران ضرور يوبل ته نښې ورکوينه\n\nدزړه سکون محل کې نشته\n بےغمه خلک په ډیران کوي خوبونه \n\nچې تورماښام شي غم دې راشي \nلکه مرغۍ چې ماښام شنو ونوته ځينه"},{"instruction":"په مرگ باور نشته دلبره سترگي مه اړوه","input":"","output":"سر کړه راپورته مروره سترګي مه اړوه.\n\nنن یوه شپه ده چي ارمان دي زړه کي پاته نشي\nنن راته ګوره تر سحره سترگي مه اړوه\n\nزړه څه خزانې غواړي\nتیرې زمانې غواړي\n\nهغه د پښتون رباب\n ساز او ترانې غواړي\n\nهغه د حجري محفل \nهغه ياراني غواړي\n\nمینه اوسیدو لره \nزړونه آئيني غواړي\n\nستا د چم طواف لره \nزړه څومره بهانې غواړي\n\nپه دنيا کي وفادار مي پيدا نه کړو \nچم په چم گرځم خویار مي پيدا نه کړو\n\nلگ ځما د زړه مرهم شه اي بد بخته \nبل د ځان په شان بيمار مي پيدا نه کړو\n\nښکلي ډير دي په دنیا کښي اي رحمانه \nخو د یار په شان رخسار مي پيدا نه کړو\n\n\n\nهر یو مخ ته دوه مخونه مې راوړي .\nبې ضمیرو ضمیرونه مې راوړي.\n\nد کافر خاطر لپاره زولجالاله.\nد قران ټول تفسیرونه مې راوړي.\n\nپه بدل کې مې له هر بلا خلاص کړه.\nربه واخله ګناهونه مې راوړي.\n\nته د ځان برخه سکروټې ترینه واخله.\nپه لاسو کې دوزخونه مې راوړي.\n\nد غبار په څیر مې لپؤ نه دوړیږي.\nد کمبختو نصیبونه مې راوړي.\n\nنڅاګر راته فلاح لغړ ګډیږي.\nد قیامت واړه سازونه مې راوړي.\n\n\n\nد سترگو نم باندې دې اور ولگي\nبل په غنم باندې دې اور ولگي\nـ\nد زړه خبرې چې پرې نشم ليکے\nداسې قلم باندې دې اور ولگي\nـ\nچې د گلونو‌ زړونه نه يخوي\nداسې شبنم باندې دې اور ولگي\nـ\nسړے چې ووباسي د خپل جنت نه\nداسې غنم باندې دې اور ولگي\nـ\nچې دلجويي د خپل مئين نه کوي\nداسې صنم باندې دې اور ولگي\nـ\nچې په زخمونو نوره اور پورې کړي\nداسې مرهم باندې دې اور ولگي\nـ\nچې څو کسان پکښې غټان وداؔن وي\nپه داسې چم باندې دې اور ولگي\n\n\nیو درد دے چې زړګــــــــــي ته مې راغلے دے باچا\nیو ژوند دے چې مــــــــــــا څو ځله وژلے دے باچا\n\nیو عشق دے چې ئې زۀ یمه د هر څۀ نه ویستــلے\nیو فکــــــــــــــــــــر دے چې ما سره تړلے دے باچا\n\nیو څوک دے چې له ما پۀ هېرولــــــــو نۀ هېریږي\nیو مخ دے چې ما سترکو کــــښې ساتلے دے باچا\n\nیو ږغ دے چې ئې زۀ پۀ اورېدو پسې مړ کـــــېږم\nیو ساز دے چې مـــــــا هر ځاے اورېدلے دے باچا\n\nیو رنګ دے چې ئې هغسې ښکـــــــاریږي د ګلفام\nیو زړۀ دے چې څو ځلــــــــــــه دردېدلے دے باچا\n\n\nراته موسېږې له انجامه بې خبره ښکارې\nپه ورځ مٌینې له ماښامه بې خبره ښکارې\n\nوايي د یار غوندې وسله مې په لاسونو کې ده\nته دقسمت له انتقامه بې خبره ښکارې\n\nلا د ریا د دښمنانو څنګ کې نه یې ولاړ\nشیخه قسم خورمه له جامه بې خبره ښکارې\n\nد سترګو مینه دې زده نه کړه ډنډوره جوړوې\nزړګیه ته له خپله قامه بې خبره ښکارې\n\nد خدای په نوم باندې یې پورته کړه چې چېرته رسې\nمینه ته له خپله ګامه بې خبره ښکارې\n\nد سپرلي باده خوشبويي یوازې ګل کې نه ده\nته د هغې له در و بامه بې خبره ښکارې\n\nوخت به اخلي چې عادت د پښتنو زده کوي\nپه نه لیدو کې یې له پامه بې خبره ښکارې\n\n\n\nنه دې هغه مستي شته نه دې هغـه رنګ پاتې دى\nولې عادت دې لا په سترګو کې د جنګ پاتې دى\n\nماتـه راواړوه نظـر د مصورې مينــې\nمانه جوړېږي نه، د ژوند تصویر مې ړنګ پاتې دى\n\nما د خپـل ځـان سره د خپـل زړګـي درزا راوړې\nتاته محبوبې ستا د خپلو بنګړو شرنګ پاتې دى\n\nد يـو سړي يادونـه اوس هـم زما خـوب تـښـتـوي\nد يو سړي پۀ ما لا هغسې قلنـګ پـاتې دى\n\n\nممتــازه! لا زمـــــــونږ د کلي پښتانه ژونــــدي دي\nلا خو نامه د بدرګې شـته، نـوم د ننـګ پاتې دى\n\n\n\nاوښکې وې سلګۍ او شوګيرې راباندې تيرې شوې\nتانه بغير څومره زمانې راباندې تيرې شوې\n\nهله مې د عقل سترګې خلاصې شوې په هوش شومه\nکله چې د وخت تودې سړې راباندې تيرې شوې\n\nوايي هوښياران چي بې نيټي مرګونه نشته دي\nڅومره سختي ورځې سختې شپې راباندې تيرې شوې \n\nاوس مې له لمبو د دوزخ مه ويروه شيخه چې\nدلته چې د ظلم سرې لمبې راباندې تيرې شوې\n\nچا عمردراز مروته لاس د يارۍ رانه کړو\nډيرې د يارانو قافلې راباندې تيرې شوې\n\n\n\n\n د محبـت پـه سـر الـزام واخلـه\nزړۀ دې خـوړلى دى انعـام واخلـه\n\nسکڼى ماښام او تشـه تـوره کوڅـه\nمغرورې! نن خو مې سلام واخلـه\n\nما په خوږو د محبـت مـوړ کـړه\nما نه د ژوند خـواږه تمـام واخلـه\n\nپه هر دستور ، په هـر بنـدېز اوخانـده\nنـوم مـې د ځان سره پـه بـام واخلـه\n\nد سترګو ګوټ کې راکتى شې که نا\nزړه مـې پــه بيـه د ليــلام واخلـه\n\nدنيا دې پرې نه ږدي په سر د ممتـاز\nچا درته وې چـې دا بـدنام واخلـه\n\n\n\nلايې د زړه لــه حـــاله نـــه خـــبـروم\nجانان له دې جنجــاله نـه خـبروم\n\nورپسې هـــر نـظــر نــه پرېوتمــه\nڅو به د سيالو سياله نـه خبروم\n\nزړۀ بـه دې اوچوي کـه مـې لارې څـارې\nتـالـه يـو بـلـه كاله نــه خـبروم\n\n\n\n\nچـې خاموشـه خـاموشي شي، ښـار اوده شي\nډېر مخـونـه چـې مـې هـېـر وي را په زړه شي\n\nدا احساس ستا د وجود دى چې ژونـدون مـې\n لکه ځــل پـــه تېرېـدو د تنــــــاره شي\n\nمخــامخ ســــتائينه کـړم د سترکو\nولې ســتا د اننګو سـرونـــه سره شي\n\nپه دې کلي کې هـم هغه سـړى تـور شي\nڅوک چې ياد د چا په تكه سپينه خوله شي\n\nد ممتــازد شــــــــاعری محــرک تـه يې\nبې لـه تـانـه د ممتـاز شـاعري نـه شي"},{"instruction":"خپله خبره کړه د بل خبرې مۀ زوتوه","input":"","output":"مُلک د پښتو دے د چل ول خبرې مۀ زوتوه\n\nراځه چې وکړو په تندو ځان له په خپله ليکل\nدا د تقدير دا د ازل خبرې مۀ زوتوه\n\nزۀ د جنګونو فلسفې د ژونده ايستے يمه\nنورې د جنګ او د جدل خبرې مۀ زوتوه\n\nکه ښاده ورځ غواړې نو بيا اسلام آباد يادوه\nد پېښور او د کابل خبرې مۀ زوتوه\n\nستړے شوم ډېر ستړے شوم، پرېوتم د لاده باده\nپرېږده چې سا واخلم د زغل خبرې مۀ زوتوه\n\nدا مهال وګنډه د خپل وجود ژور زخمونه\nنه دے وخت نه دے د بدل خبرې مۀ زوتوه\n\nاوس خلک نور دي او د تلو لارې يې هم نورې دي\nد هغه زړو جانان د پل خبرې مۀ زوتوه\n\nاوس که ليکې دا پاتې عمر مرثيې به ليکې\nزياؔره نور بس دے د غزل خبرې مۀ زوتوہ\n\n\nستا د وروځو د خنجر له زخمه ځار شم\nاوس خو راشه چې دې جوړ کړو ور په زړه کښې\n\nد حمزه ژبه به ولې خوږه نه وي\nستا ترخو يې کړو پېدا اثر په زړه کښې\n\nد ژوند آهنګ د ژوند نغمه بدلوي\nحــالات بــدلـیـږې، زمـانـه بدلوي\n\nجانان یې هغه، انـتظار یې هغه\nصابر د مــینــې طـریقـــه بدلوي \n\n\n\nکله کله چې نصیب مې ملاقات شي\nکائنات مې په نظر کې خرابات شي\n\nګلستان مې که په وینو تازه کېږي\nهر ازغے دې هم زما په زړه کې مات شي\n\nد جهان ښکلي مې هسې په زړه پنډ دي\nچې ګمان مې په زړګي د سومنات شي\n\nزه د دار په سر، هغه در کې ولاړ دے\nخدائے زده بیا د زاهد ولې مباهات شي\n\nد بڼو غشي دې تږي دي د وینو\nخدائے دې نه کا چې مې زره کې وینه قات شي\n\nد کامل هم_نشينۍ برکتي کړم\nتجربې مې په غزل کښې روایات شي\n\nد جهان ښکلي به څه کړي نه پوهېږم\nقلندر مومند که بې وخته وفات شي\n\n\n\nسپرليه لږ خـو راشـه سـتا یادونـه رانـه هـېـر شـول\nزخمونـه مـې ډيــر ولـيـدل ګلونــه رانــه هـېر شـول\n\nد حسن د ګلونـو سـترګې ډکـې دي لـه اوښکو\nد عـشق د بلبلانـو اوازونـه رانـه هېر شـــول\n\nد ژوبـل زړه پــه ويـنـو کـې مـې تـرى ارمـان لامبـي\nسـاقي نــه پېژنمـــه ډک جامونـه رانـه هېر شول\n\nاغـزو رانه راخیستی دی په باج کې لال د وينـو\nراځــــه د زره طبيبه مرهمونه رانه هېر شــول\n\nتيارې راته خورې دي د هجـران پـه تـور مـاښـام کـې\nد وصـل هـغــه ښـكلي سـهـارونه رانــه هېر شــول\n\nد ژوند په باغ او بن کې د باروتو بوی خور شـوی\nد ګلو د عطرونو کاروانونـه رانــــه هېر شــول\n\nد وريت احساس په غېږ کې مې کاروان د سلګو پروت دی\nاشنا یه د خنـــدا ډک غزلونــه رانــــه هـــر شـــول\n\n\n\nسهـار مکتب تـه يې روانـه لـه کتـابه سره\nحسن دې څو چنده سيوا شي له حجابه سره\n\nستا جدائي راسره مل وه خو ناهيلي نه وم\nاوس هم ساه اخلمه له دومره لوی عذابه سره\n\nتا له يې حسن درکړو زه حسن پرست يې کړمه\nزه موافق يمه د خدای له انتخابه سره\n\nرڼا يې تته شي او وړانګې يې هېبت ونيسي\nد بام په سر چې مقابل شې له افتابه سره\n\nسندرې وائي د چنار لاندې روانې اوبۀ\nلکه مطرب وجد کې راشي له ربابه سره\n\nد‌ زړه حالونه مو يو بل ته بې له ډاره وئيل\nنن په چمن کې غږيدمه له ګلابه سره\n\nژوند که هر څو له اندېښنو ډک وو قياسه! مګر\nبيا مې هم تير کړلو له دومره اضطرابه سره\n\n\nنن بیا یې راته وکتل خمار خواږه خواږه\nپه لیچو د بنګړو یې کوه شمارخواږه خواږه\n\nد مخ په اننګو به یې د اوښکو امیل جوړ شو\nتصویر ته یې کتلي هرسهار خواږه خواږه\n\nهغه شیبه د ژوند به مي هیڅکله هیره نه شي\nچې لاندي دواړه ناست وو دچینار خواږه خواږه\n\nیادونه یې د شپي سیلۍ له ځانه سره راوړي\nغږیږي ترنم  کې د سیتار خواږه خواږه\n\nالفت یې دومره ډېر وو چې اقرار یې کوې نه شو\nد سر په اشاره یې کړو اظهار خواږه خواږه\n\nزما سره جوړه ګرځي  زماسره روان وي\nدا څو تنه یاران مي دي په شمار خواږه خواږه\n\nدي څاڅکو د باران کې نغمور شانته سکون دې \nوریږي چې د پاسه په بیدار خواږه خواږه\n\n\n\n\nد درد سره تړلی محبت دی ځکه خوږ دی\nد دۀ هم د ښائست هومره قيمت دی ځکه خوږ دی\n\nګلونه او خوشبو راباندې ګران د چا په مخ دي\nد ساز مې د جانان سره نسبت دی ځکه خوږ دی\n\nاسمان چې کله وبريښي خندا دې را په ياد شي\nباران خو ستا د حُسن تلاوت دی ځکه خوږ دی\n\nمرګی خو د جانان غېږې له تله دي خوشحالي ده\nژوندون خو له جانانه عبارت دی ځکه خوږ دی\n\nجادو نۀ دی د روح د ښائستونو آئينه ده\nکلام کښې مې اثر د معرفت دی ځکه خوږ دی\n\nپه ټوله پښتونخوا کښې ډېر خوږ ژبې بلبلان دي\nدا ستا په اباّسين کښې صداقت دی ځکه خوږ دی\n\n\n\nد زاهـد پـه کاڼو ژوبل د ساقي په غېږ کې پروت وای\nیا د سرو وینو یو خال وای د تندي په غېږ کې پروت وای\n\nګرم عشق وای ویلې کړی د ګودر اوبو کې حـل وای\nپښتنې لپو کې جګ وای د منګي په غېږ کې پروت وای\n\nچاپه څڼو کـې ټومبلی چا پټکو کـې لګولی\nلوغړن سـوی ببری وای د کـودي په غېږ کې پروت وای\n\nسـوى لـوی سـپېلنی وای د یـار حسن تـه لـوګی وای\nد پښتو د سرو سکروټو د نغري په غېږ کې پروت وای\n\nچې د مینې مـراوی ګل مـې پـه سـرو وينو راژوندی وای\nخیر دی زه دې ځوانیمرګ هم د مرګي په غېږ کې پروت وای\n\nد کاروان يـو خـوږ غـزل وای لـه سلګۍ سره سلګۍ وای\nګرځېدای په ژوبلو زړونو د ځېګروي په غېږ کې پروت وای\n\n\n\n\nځوانې زلفې یې پۀ مخ خورې ورې شوې\nارزوګانې مې د زړۀ کږې وږې شوې\nـ\nد بربرو لېونے یې رانه جوړ کړو\nچې د سپینې خولې ښېرې دې راپسې شوې\nـ\nګله اوس مې د خودّاره لېونتوبه\nناخبره یې خبر ترې زمانې شوې\nـ\nراته اووایه پۀ کومه باندې لاړشم\nټولې لارې راته ستا کوڅې کوڅې شوې\nـ\nهغه شپه د هېرېدو نۀ ده زړګیه\nهغه شونډې چې پۀ شونډو کښې اودې شوې\nـ\nپۀ غزیز زړۀ کښې مې ډېرې حوصلې وې\nخو چې تاته مخامخ شوم نو ګیلې شوې\n\n\nڅو به ستا د دې غمونو زغمل تل کړم\nد یارانو کمی نشته یار به بل کړم!\n\nپه قراره قراري دې یاري پرې کړه\nد نیمګړي نیت دې چا وته ویل کړم؟\n\nنور به هسې یک تنها په جهان اوسم\nد هر چا سره چې کښېنم غم حاصل کړم\n\nبلاپېری زړه لرم دا یې عادت دی\nغم و بل لوري ته درومي زه یې خپل کړم\n\nچې منګي مې تشول د میو زه وم\nاوس نور ډکې پيالې اخلي، زه کتل کړم\n\nخالي لاس ورځنې ځم تمه مې نه وه\nچې ډک زړه به یې، له ډکه باغه تلل کړم\n\n\n\nکله چې پۀ فکر کښې دا ستا شمه\nلاړ شمه د ځانه خو بيا را شمه\n\nتۀ کۀ لرې ضد نو زۀ پښتو لرم\nاوس درسره څرنګې پخلا شمه\n\nخيال او تصور ته به سلام ؤکړم\nزۀ کۀ د خپل زړۀ پۀ تماشه شمه\n\nتاؤ مې شي د زړۀ نه ستا د مخ لمبې\nګډ دې چې د زلفو پۀ سودا شمه\n\nنورې دې د مينې لارې سمې کړه\nخدای خبر چې کوم طرف خطا شمه\n\nعشقه داسې ځای لره دې راوستم\nاوس به نۀ دا ستا نۀ د دنيا شمه\n\nنن دې د پرون وه د راتلو وعده\nنن څنګه پۀ طمع د سبا شمه\n\nډېر ئې غرېب نيولي راکتلي دي\nلږه به خاطّر ته په خندا شمه\n\n\n\n\nپه لټون د لېوني یم، خوشی تشی بَیابان دی \nد اروا چترۍ پر سر مې، د لمدو نغمو باران دی\n\nلېونی له بره راغی، لېونۍ سندرې وایي\nغوړېدلی مې په زړه کې، څه ګلژبی ګلستان دی\n\nها بېړۍ د رنګ و نُور ده، په کې دوې نرګسي سترګې\nپه موسکا یې رانږدې کړه، جیندی غلی را روان دی\n\nد خبرو تار و پود یې ، د رباب نغمو اوبدلی\nبادشاهي یې ده پراېښې، یو ملنګ د باچاخان دی\n\nزړه یې زر پاڼې کتاب دی، د ښکلا د کایناتو\nمنصوري مینه په سر کې، دار ولاړ ورته حیران دی\n\nد ژوندون په غره ده لاره، د آسمان کلي ته تللې\nد سپوږمۍ پاڼې به لولې، د خدایي نغمو دیوان دی\n\nد رحمن تر کرشمو به ، چا وې زر کاله مزل وي\nپه اخلاص که تَوَکل وي، دا مزل په یوه آن دی\n\nشرنګوه د زړه جرس دې، چې په ویښه مینه واوړې\nتَوَکل کوه کاروانه، ته راځه خدای مهربان دی\n\n\n\nد دې مینې بار په ولو باندې مه وړه\nلیونیه ښار په ولو باندې مه وړه\n\nد ګېډۍ زلفو د لاندې کږه راغلې\nدومره درون سینګار په ولو باندې مه وړه\n\nمسافر یم په خپل یار پسې مې زړه چوي\nای!څنګل د یار په ولو باندې مه وړه\n\nچیرته لاړې وږی زړه مې درپسې دی \nد ښایست دربار په ولو باندې مه وړه\n\nخپلې زلفې دې د خپلې غاړې تاو شه\nد شرر ازار په ولو باندې مه وړه\n\n\n\n\nماښامه! د خمار غوندې يو کس دے زما خوښ دے\nتۀ نورې قيصې څه کوې؟ خو بس دے زما خوښ دے\n\nچې خپل مې شي چې خپل يې شم، دا نه ده  زما وس کې \nملګرو! زما دومره پورې  وس دے زما خوښ دے\n\nبې حسه، بې سيواده دے، په شل ځايه تقسيم دے\nخو څه اوکړم؟ همدغه مې اولس دے، زما خوښ دے\n\nدا جسم چې په يو ځاے راټول شوے دے هم ښه دے\nدا زړۀ چې په دې جسم کې تس نس دے، زما خوښ دے\n\nممتازه ما ګلاب وو ورليږلے چې يې خوښ وو\nممتازه راليږلے يې واپس دے زما خوښ دے\n\nڅه ګلونه، څه رنګونه څه نغمې کړم \nستا د ښار خبرې ستا په شان خوږې کړم\n\nد تيارو د غرور سترګې به رنړې کړم\nپرهرونه به په لارو کښې ډيوې کړم\n\nڅوک چې ما او تا يو ځای ليدلی نه شي!\nورپسې به هغه ستا د خُولې خيرې کړم\n\nد جانان د خوبولو سترګو ياده\nته راځې که د زخمونو ډيوې مړې کړم \n\nزه د هر محفله ستړی کورته راشم \nزه په هر اتڼ کې ځان ذرې ذرې کړم\n\nهغه سترګې دې يو څو ورځې زما شي \nچې د مينې په خوبونو يې مړې کړم\n\nد سپرلي له خوا په دومره نصيب غواړم\nچې د ګُل شونډې پخپلو وينو سرې کړم\n\n\n\nد سترگو جنگ ، د بڼو زغـري غـواړي\nمينـه د مينـې څـو خـبـرې غـواړي\n\nزلمـي پـه غرونـو کـې غمـي لتـوي\nپېغلې لونگ غواړي ، گورگوري غواړي\n\nد ادم خـان لـه گـوتـو دم وتی \nدی درخو رباب غواړي ، سندرې غـواړي\n\nمـــــــونږه گلونــه پرهرونـه وبــشو\nدنيـــا لعلونــه ، ملغلـــرې غـــــواري \n\nترخـو حـالاتو ترخـي كـري ژبـي\nد مينې شکور غواړي ، شکرې غـواړي \n\nد پرهرونــود ســــــــپرلي بادونـه\nد غم جاگیر ، د غـم دوتـرې غـواړي \n\nد خپل اختیار د اسمان سيل صابره \nخپلې بڼـې ، خپلې وزرې غـواړي\n\nد هوس تورې تيارې دي اعتــــــــــــــبار د مينې نشته\nدعــــــــــويدار د مينې ډېر دي پيروکار د مينې نشته\n\nښکلي بد نه دي بد ظن دي عاشقان شول بې يقــينه\nقصور وار خو ښکلي نه دي سزا وار د مينې نه نشته\n\nته پخپل حسن غره ٸې زه پخـــــــــپلے مينې ټنډ يم\nدا د حسن بې قدري ده که وقـــــــــــار د مينې نشته\n\nنه په ښکلو وفا شته نه مٸينو کښې رښتيـــــــا شته\nخوبرويان که مطلبيان دي طلـــــــبګار د مينې نشته\n\nنه پوهيږمه بهلوله خوش نصيب که بــــد نصيب يم\nوروڼه ډېر لرم يوسف ع يم خو يو يار د مينې نشته"},{"instruction":"چه مې درمان نه ئې دردونه مې بیا څه له چیړې","input":"","output":"هسې د سوی زړه زخمونه مې بیا څـــه له چیړې\n\nد زلفــو تار د بنړو ستنې نــه چه کار نه اخــلې\nنا ترسه یاره پرهارونه مې بیا څـــــــه له چیړې\n\nد مایوسی طـــــــــوفانه تۀ ئې مـــــــړولې نشې\nد امید ځلند چـــــــــــراغونه مې بیا څه له چیړې\n\nیو وړوکې ارمان پوره مې د بوســــې دے نه کړو..\nد مینې نور لوئ ارمانـــــــونه مې بیا څه له چیړې\n\nچـــــــه سازه ولې په کښې  نشې تۀ نغمې د مینې\nد جـــــوند د پرې رباب تارونه مې بیا څه له چیړې.\n\nچــــه تور داغــــــونه د تهمت نه وړې په سپینه لمن\nوائي  لیلی چه شنه خالــــــــونه مې بیا څه له چیړې\n\nچـــــــه ستا د حسن د غرور مانړئ  مضبوطه نه ده\nد سپینو اوښکو سیلابونه مې بیا څــــــــه له چیړې\n\nچـــــه مې د شعر په مــــدعا باندې جان نه پوهه وې\nناپوهه یاره نــــو شعرونه مې بیا څــــــــه له چیړې\n\nساده بهلــــــوله چــــه د مینې زهـــــر مهره نه لرې\nد تـــورو زلفو ښامارونه مــــې بیا څــــــه له چیړې\n\n\n\n\n\nد خوشال خټک د پلونو خاورې ښکل کړم\n\"له مستۍ و  رقيبانو ته ښکنځل کړم\"\n\nشوق د ښکلو او د سرو ميو د څښل کړم\nدا يو کار د سړيتوب دی، دا به تل کړم\n\nبوسه راکړه چې اروا دې د غزل کړم\nغاړه راکړه چې تصوير دې مکمل کړم\n\nچې تۀ راشې، غزل راشي، څراغ بل کړم\nچې تۀ لاړه شې، زۀ لوبې په پنسل کړم\n\nنن د خولې کيسه، د دو خولو په عمل کړو\nخوله دې راکړه، هسې نه وايم، عمل کړم\n\nنور دې څومره رانيزدې کړمه سينې ته\nوايه څومره دې لا ښکل کړم چې دې خپل کړم\n\nپه قانون، نه په ملا او نه په نرخ يم\nزۀ د زړه سړی يم، تل د زړه منل کړم\n\nلږ انکار کوه، لږ سوچ کوه، لږ مينه\nلږ سړی شه چې له ځان سره دې مل کړم\n\nچې مې ځان کړ حواله د قام و درد ته\nيو سړی وم، خدای په څو ورځو کې سل کړم\n\nقام پرست يې کړم په وينه او په مينه\nزۀ پوره يم، څه حاجت چې ځان تلل کړم\n\nدا پوره ده چې ياران لرم، ياران شته\nله يارانو به دولت د درد حاصل کړم\n\n\n\nته ماته په خندا يې او پسخېږي راته بل څوک\nزه ستا په تماشه يم حېرانېږي راته بل څوک\n\nخامي زما د عشق ده که خامي ده تا د حسن\nزه تا را يادومه او يادېږي راته بل څوک\n\nاې وخته دا دې څرنګه بې وخته غوندې لوټ کړم\nولاړيم اﺉينې ته زه ، ښکارېږي راته بل څوک \n\nشايد چې په دنيا کښې هر سړې په زړه کښې غل دې \nخطاب مې دې بل چاته او قهرېږي راته بل څوک \n\nاې عشقه ! دا دې څرنګه کړاو ته مخامخ کړام \nتېرېږي په ما ” درد “ باندې ، درديږي راته بل څوک\n\n \n\n‏په دوه ستـــرګو د ښـايست احاطه اوکړه\nکـــيږي نه خـو مګر ځه،تجربه اوکړه\n\nوئ، دا څوک دے؟چـــې راګوري او مسکے دے\nوئ، دا چـــا په هــــديره کې ټپه اوکړه؟\n\nډکـې سترګې او ډک زړه مې په دې ارزي\nچـــــې تا غواړمـه په تشه خولۀ (ښه) اوکړه\n\n\n\nزه په دې پۀ هغې نۀ یم چې مسجد که بُتخانه ده\nچې جانان پکښې اوسېږي هُم هغه زما کعبه ده\n\nد مذهب بنیاد پرستو! د انسان خونرېزي بند کړئ\nلوی مذهب انسانیت دے، محبت لویه سجده ده\n\nد مسلکو پۀ دې جنګ کې ملاجان نه مې نفرت دے\nپۀ مذهب د محبت یم ، پۀ وحدت مې عقیده ده\n\nد چا هلته کې نهرونه د چا دلته ډک جامونه\nیو ثواب دے بل عذاب دے خپله خپله نصیبه ده\n\nچې پۀ اور راته مخ تور کړي بیا مې ټیټې سترګې بیایي\nزه پۀ هاغه جنت څۀ کړم؟ چې دوزخ یې دروازه ده\n\nشیخ چې دېرش روژې پوره کړې نو پۀ ږیره یې لاس راښکو\nدې ته نۀ ګوري د وږو چم کې هره ورځ روژه ده\n\nستا د حورو د دنیا نه دلته بله دنیا هم شته\nما زرين ته یوه پېغله جونه ناسته پۀ اسره ده\n\n\n\nد بڼ په چینه ناسته یې لونګ په تار کې بڼې\nچې ستړې ستړې سترګې کړې راپورته زړه مې سکڼې\n\nموږ دوه غریبانان څومره غنیان کړو خپلې مینې\nزه ستا د کور چینار یم ته مې سروه د انګڼې\n\nچې موږ په کې د مینې پټپټوڼی نه وي کړی\nپه هغه ماښامي سندرې نه وايې چڼچڼې\n\nسندرې د سپرلي وایم پر پولو او پټو \nشړشم چې چېرته ووینم رایادې شي ستا څڼې\n\nسایل پر تا مئین دی خو د دي مطلب دا نه دی \nچې ته به یې په دې میدان کې بل څه بل څه ګڼې\n\n\n\nستا د وعـدو خبـرې پټـې سـاتو\nد پټېـدو خبــــري پټــي ســـاتو \n\nخپلې به څه وايو چې خپلـي مـودي\nمـونږ د پـردو خبـرې پټـې سـاتو \n\nد پرهرونـو خـولي گنـډلې سـاتو\nســتا د بنـو خـبـرې پټـې سـاتو \n\nپـه تـورو زلفـو مـوقـسم خـوړلی \nد سپينو خولـو خـبـرې پټـې سـاتو \n\nد سپکو خولـود يـرې ويرېـدو\nاوس د زړگـو خـبـري پټـي سـاتو \n\nخلـك زمـــونږ رنگونـه وپېژنـي\nمـونږ کـه هـر څـو خـبـرې پټـې سـاتو \n\nد واعظــــــــانو د فتنـــو يـريږو \nد میکدو خبــــرې پټـــې ســـاتو\n\nد زړه د درده خلـک نـه خـبــروو\nد اســـــــويلو خبــــرې پتـي ســـاتو\n\n\n\nبيا سينه کې ستا يادونه په چپو دي\nبيا د سترګو سېلابونه په ختو دي\n\nهر انداز یې دلفريب دی خو زړګيه\nدا معصوم معصوم کتل ئې د کتو دي\n\nبوراګانو د سپرلو لمنې نيسئ\nد ګلونو قافلې ګنې په تلو دي\n\nد رڼا لارې به کومې پورې څارو\nد داغونو سلسلې تللې تر څو دي\n\nهر يو زخم مو سينه کې فريادي دی\nومونه وې خو کیسې د اورېدو دي\n\nد ديدن غرونه سیوري نه شو شيرينې\nخپل سرونه مو وهلي په تېشو دي\n\nد وفا ځمکې خړوب نه شوې اعظمه\nډېرې وينې مو ورکړې د زړګو دي\n\n\n\nساقي چرته کاسه نيمه شراب لرې که نه؟\nپه خوا کښې چرته ټنگ و يا رباب لرې که نه؟\nـ\nثواب د زاهدانو، ملايانو شه نصيب\nرندانو ته رنگين غوندې عذاب لرې که نه؟\nـ\nمسيحا! دا منمه چې تۀ مړي رغوې\nدارو چرته د سوي زړۀ کباب لرې که نه؟\nـ\nچې مستو ته مباح کاندي په ميو لمبېدل\nاوس وايه ملاجانه چې کتاب لرې که نه؟\nـ\nراغلے يم دا خپله دنياگۍ لاهو کوم\nدې خم کښې څه قطره نيمه شراب لرې که نه؟\nـ\nد خم بې غرتي ده، وچې شونډې د اجمل\nراواړوه ساقي څه مے ناب لرې که نه؟\n\n\n\n\nاقرار کوه اظهار کوه د خپلی مینی یاره\nخبره په زړه مه پریږده زړګیه تابعداره\n\nتپوس کوه د مینی ته زما نه غنمرنګه\nچی څومره محبت دی راسره کړی دلداره\n\nکه ته راته د عشق څو بیتونه راډالۍ کړی\nزه وابخلم والۍ درته د ښار له ننګرهاره\n\nخیر زه که د کنړ یم پروا نه کوی اشنا ته\nپه مینه کی می راغله نازَولی له کندهاره\n\nوفا او صداقت یی بی مثاله هنګامه ده\nځلانده سرکۍ شونډی یی زبیښم لکه اناره\n\n\nچې د رخسارو دې ګلزار ولګېد\nخزان کښې هم لکه بهار ولګېد\nـ\nدلته یوسف نا! ایمانونه خرڅ شو\nدلته د مصر یو بازار ولګېد\nـ\nڅومره بې حده یې فرېب ښکلے کړو\nد مصور ښۀ کاروبار ولګېد\nـ\nمونږ پۀ تیارو کښې لارې ورکې کړلې\nد ژوند مشغل مو پۀ مزار ولګېد\nـ\nهرې ښکالو سره مې زړۀ پورته شي\nهسې هېبت پۀ انتظار ولګېد\nـ\nشي بې نقابه د ظالم بزدلي\nد چا چې سر پۀ سر د دار ولګېد\nـ\nزړۀ مې روان د محبت پۀ نظر\nپۀ پټو سترګو هم پۀ لار ولګېد\nـ\nچې د روزګار پۀ ځولنو کښې شولو\nهغه بې یار پۀ بل دیار ولګېد\nـ\nګرانه! چې وسو لکه ګل وټوکېد\nزړۀ مې د حسن پۀ انګار ولګېد\n\n\n\n\nوايم به يې هر څه چې په خوله راځي\nماله څه د چا د کوره نه راځي\nـ\nبس که دا يوه مينه ترې اخوا کړې\nنور په څه پوهېږم ما له څه راځي\nـ\nما او دړد څه دا رنګې منلي دي\nخوب د سنګريزو د پاسه ښه راځي\nـ\nخدائے خبر چې څه غلا يې په زړه کښې ده\nنن چې راځي خواله زړه نازړه راځي\nـ\nدا زهر د ژوند هضمول اے خدايه\nخولې له مې د هر ګوټ سره زړه راځي\nـ\nمۀ کوئ خبرې پکښې مۀ کوئ\nنه راځي د زياؔر او رقيب نه راځي\n\n\nپه ما به څنګه د خپل ځان نه زياته ګرانه نۀ وي\nپښتو   يوازې   زما   نۀ،   د  جانان  هم  ژبه  ده\n\n\n\nورکتی نۀ شم د ګل سره خار وينم\nد رقيب سره په څنګ کښې نن يار وينم\n\nساقي نۀ مې شته پرواه پۀ ميخانه ستا\nمۍ دې څۀ کړم چې بصر دې خُمار وينم\n\nدا داغونه به مې هره ورځ په زړۀ شي\nپۀ جبين دې د خالونو قطار وينم\n\nستا نازونه اداګانو ته چې ګورم\nبس ايله د خپلو سترګو زمبار وينم\n\nپۀ دارو د طبيبانو نۀ جوړېږم\nپرې جوړېږم چې د مينې بيمار وينم\n\nڅۀ کۀ تۀ ئې ناقرار زما همدمه\nزۀ پۀ دې ناقرارۍ کښې قرار وينم\n\nعندليبه د ګل وصف ما ته مۀ کړه\nزۀ د عشق پۀ سرو لمبو کښې ګلزار وينم\n\nسرداران واړه زلمي راته ښکاريږي\nبې له مينې لکه ګل د ستار وينم\n\nزۀ خاّطر چې ستا د وصل طلبګار يم\nکۀ هر څو دا ستا پۀ هجر کښې ډار وينم\n\n\n\n\n\nد وژلو ارمانونو تاوان راغى\nد وصال په شپه چې ښکته چشمان راغى\n\nنن سپرلي راباندې بيا وړل خپل نازونه\nنن دې ياره بيا بې کچه ارمان راغى\n\nته د خپل ښایست احساس دومره هوښیار کړې\nچې په ماددې د ساده و ګمان راغى\n\nد زلمي احساس په پنګه مې اوربل دى\nپېغلې مينې كې دې څومره تاوان راغى\n\nد ژوند بار يې چې يوازې په اوږو وړو\nجنازې لره يې څومره جهان راغى\n\n\n\n\nزما له سترګو راوريږي اوښکې\nستا په تصوير باندې توئېږي اوښکې\n\nدا څنګه ژوند دى زما هم زړه راډک\nد ستا هم سترګو کې غړېږي اوښکې\n\nګله! چې تا سره خبرې کوم\nله مانه ولې مخکې کېږي اوښکې\n\nڅه به کوي چې ئې ژړا نصيب ده\nهره ورځ دلته ارزانيږي اوښکې\n\nزړه دې د کاڼي دى که نۀ دى ښکلیه\nچې په ممتاز دې پېرزو کېږي اوښکې\n\n\nستا یادونه مې زړګي نه راچاپېر دي\nماشومان دي لــوني نــه راچـــاپېر دي\n\n\n\nتنګ د یوې شپې له انتظاره دی\nدا زړه ناقلاره، ناقلاره دی\n\nهغه سړی هغسې په تا مین\nتا چې څوک شړلی له ددې ښاره دی\n\nاوس زما نظر زما نظر نه دی\nتا چې اړولی ستا په لاره دی\n\nهر سړي چې هرڅه زهر څښلي دي\nهر سړی د هر څه نه وېزاره دی\n\nدا سړی منم چې دروغژن نه دی\nزړه یې ښه دی، ذهن یې بېکاره دی\n\nمینه زوروه، زړه وره ده\nزړه یې رانه وړی ستا لپاره دی\n\nڅه وایې؟ سپرلیه! ماته څه وایې؟\nستورو درته نه وې چې بې یاره دی؟\n\nستا د مینې تور پرې لګېدلی دی\nتللی که صابر په هره لاره دی\n\n\n\n\n\nد يار ګلفام، ګلفام خویونو مدام ذکـــــــــــــــــــــــر کوم\nمینه ئې یاده کـــــــــــــــــــــړم، او بیا د انجام ذکر کوم\n\nسر به مې ښکته کـــــــــــړي؟ پۀ ما به جهان وګرځوي؟\nد شرابڼې چې، د شونډو د جــــــــــــــــــــــــام ذکر کوم\n\nځار مهربانې مینې، چـــــــا چــــــــــــــا ته دې وښودلم؟\nځار دې شم، زۀ به دې د کــــــــــوم کوم الزام ذکر کوم\n\nماشومان داسې وازه خلۀ راته حېـــــــــــــران پاتے شي\nچې د منګي، چې د ګــــــــــــــــودر، چې د بام ذکر کوم\n\nاخ خوش نصیبې! تۀ خو هر وخـــت د خداے شکر کوه\nچې پۀ دعا کښې دې سحـــــــــــــــر او ماښام ذکر کوم\n\nسپېره قسمتــــــــــــه! تۀ پۀ اور وسوځې، بیا وسوځې\nد ژوند پۀ هر پړاو کــــــــــــــــــښې دا پۀ ارام ذکر کوم\n\nهېر دې شو؟ ستا پۀ تهمتونـــــــــــــو چې ياديږي مدام\nتا نه قـــــــــــــــــــــــربان چې وۀ د هغه ګلفام ذکر کوم\n\n\nچې پخوا مې په خاطر نه وې ليدلې\nفلک ډېرې نندارې را وښيلې\n\nوار په وار مې وليدل، اغيار وو\nچې همېش يې د يارۍ لاپې وهلې\n\nپه بخشش يې نر ناحقه غلطي کړې\nوار په وار ،‌ په جهان واخلي واړه خپلې\n\nچې خبر له ځانه نه وو، ما خبر کړل\nله هغو مې څو خبرې واورېدلې\n\nنه هغه شته، نه په خوله کې هغه غاښ شته\nچې به ما په اننګيو وچيچلې\n\nچې په خوله مې ښکلول پرې نازېدلم\nد هغو د خولې مې واورېدې ښکنځلې\n\nچې يې نن وکړې په چا، ګانده په تا شي\nويړيانه دي، چارې واړه دي په تلې\n\nچې همېش به په تسليم راته ولاړ وو\nد هغو مې څو ناسازې دي زغملې\n\nد جهان ګلونه واړه بې وفا دي\nبېهوده ورباندې مينې کا بلبلې\n\nکشکې زۀ يو خر، غوڅکی وای سړی نه وای\nهومره چارې سړيتوب را ونمايلې\n\nدوه رفيق دي، د يوه په ويل ژغ کړم\nدا دويم راباندې غرپ وهي چې غلې\n\nنه د دين، نه د دنيا دي ځينې نور يې\nد باغي دايل په منځ کې وبلښلې\n\nچې وربشې کري، کله غنم ريبي\nپټه نه ده څه کرې هغه اخلې\n\nيو يې ټوله په محنت کا، بل يې يوسي\nراشه ګوره چا اولجه کړه، چا ساتلې\n\nيا دارو د لېونتوب وکړه خوشحاله!\nيا ناحق له روغه خلقه سره ملې\n\n\n\nچې په زړه يې ګرځوې وړې وړې\nيوه ورځ مې به له وره وشړې\n\nچې په تا پورې يې زړه نه وي تړلی\nپه هغه پورې زړه څه لره تړې\n\nکه مې وږمي ساړه ډېر وي قبلوه يې \nمړې ايرې د نغري څه لره لړې\n\nچې ځير ځير يې مخ ته ګورم، نه مړېږم\nدا زما سترګې به کله شي مړې\n\nستا خوږې شونډې نبات دي، رقيب مچ دی\nښه خو دا، چې يې له شونډو وشړې\n\nڅو ځوانان دې په خپل ځان دي کښېنولي\nلا به څو درباندې کښنوې زړې\n\nياره! تۀ چې له اغيار سره خندا کړې\nد خوشحالؔ په لړمانه درومي چړې\n\n\n\nدنګه چیناره بی فایدې سړي یی\nپخپله خوښه د فایدې سړي یی\n\nکمال لری خو بی کماله هم یی\nته د لعلونو د مانې سړی یی\n\nته د ګل مخی پیغلی مخ ته ګوری\nله ګناه وروسته د توبې سړی یی\n\nتندی دي ډیرو ته په ټیټه نشو\nصرف یو چاته د سجدې سړي یی\n\nلورې دی یو دی هيڅ بدله نشو\nله ورایه ښکاري د کعبې سړی یی\n\nڅو غنمرنګو چی لیدلی وی ته\nځلانده ښکلي د څهرې سړی یی\n\n\n\nښاپېرۍ مې د خوبونو پۀ لړزان ده\nباچایي پۀ ټول وطن د تورابان ده\nـ\nد مرغۍ وینه کۀ توي شي هم خفه شم\nد انسان وینه خو بیا هم د انسان ده\nـ\nلا پۀ کر کرونده پایم نور څۀ نشته\nلا زما نصیبه اوس هم پۀ اسمان ده\nـ\nلاس دې مۀ نیسه ارمان دې پاتې نۀ شي\nلا یوه ریښه مې پاتې د ګرېوان ده\nـ\nدا پۀ زړۀ چې مې د غم وریځې ګرځي\nعلامه زما د اوښکو د باران ده\nـ\nلا د زړۀ دنیا مې نۀ ده نوره شوې\nلکه وه چې به اوس هم ستا پۀ ارمان ده\nـ\nد سُود خیال به زړۀ ته نۀ راپرېږدې زیاره\nد جانان د ګټې لوبه پۀ تاوان ده\n\nبیا به پخپله شې پښېمانه، اور به اولګوې\nهر چاته مه خانده جانانه، اور به اولګوې\n\nزړه دې راتله غواړي حيا دې ارادې ماتوي\nپه نيمه لاره کې حېرانه، اور به اولګوې\n\nد زمانې به راته پام کړې په بېديا به مې کړې\nزما ريښې ريښې ګرېوانه، اور به اولګوې\n\nزړۀ مې درزېږي د يار مخ ته مې نظر مه بيايه\nمه كوه، مه كوه ارمانه، اور به اولګوې\n\nته چې پوکې دغه ايرې، ايرې ژوندون د ممتاز\nښه درپوهېږمـه نادانه، اور به اولګوې\n\n\nمحفل چې تود شي خلک خود د چا خبرې کوي\nخير دى اشنا که څوک زما او ستا خبرې کوي\n\nدا د مٸينو په قانون کې هيڅ خبرې نه دي\nخلک په هر چا پسې په شا خبرې کوي\n\n\nدم به شي، دارو به شي،درمل به شې\nدرده! د يادونو سره مل به شې\n\nستا په مينه مينه كاته ياره، خـو!\nزه په تا يرېږمه بدل به شې\n\nښکلیه! زه شاعر يم ځان دې مه نغاړه\nخور به په ملکونو شې، غزل به شې\n\nچرته خو به هله ماته اوګورې\nچرته خو د زړه ډګرى ګل به شې\n\nژونده! که دا حال وي خو پوهېږمه\nګران به شې اخر د غره مزل به شې\n\n پوى يمه نصيبه! زه ممتاز په تا\nتاو راتاو به شې د زلفو ول به شې\n\nهر خواته شوه عامه ستا د زلفو د حلقو ژبه\nګوره زولنې مې زده کوي د لېونو ژبه\n\nبويه چې پخه وي په هر حال کې دپخو ژبه\nګوره چې کچه نه کړې د سترګو پښتنو ژبه\n\nبرندو بڼو ستا که زما اوښکې پارولې دي\nاوره يې لمر مخيه اوس کوې د پلوشو ژبه\n\nګله په زارۍ مې په خندا شې، خو هيڅ نه وايې\nستا د خاموشۍ په خوله کې ښکاري د اغزو ژبه\n\nهغه ساده سترګې چې ماشوم غوندې کتل کوي\nچا ورته ښودلې ده ``حمزه`` د غلچکو ژبه"},{"instruction":"چې دا د زړونو پېژندل به کوم انسان له ورځي","input":"","output":"شوګيره ما اوکړه او خوب زما جانان له ورځي\n\nګلستانونه به د دے سترګو ليدو له راځي\nهغه بلا ښکلے به ولې ګلستان له ورځي\n\nسپوږمۍ مې زړۀ کښې ياره ستا يادونه اولړزول\nزړۀ مې راډک شو ځکه اوښکلے مې ګريوان له ورځي\n\nد زړۀ تيرو له ترې د سترګو رڼا ګانې غواړم\nجانان مې لوبو له د ستورو چراغان له ورځي\n\nهغه ډولۍ چې د ارمان په دغه لار تيرېږي\nاسمان به زمکے له کۀ زمکه به اسمان له ورځي\n\nزړونه مو يو دي قسمتونه مو جدا ساّئله\nپه دے خبره خو ارمان زما ارمان له ورځي\n\n\nد ستا د مړو سترګو انګار سوى يم\nلاس رانه تاو کړه په قرار سوى يم\n\nد وښکي خال نه دې پوښتنه کــوم\nبې لارې سوى که په لار سوى يم\n\nد غره لمنه او يادونه د ستا\nخپلی ټپې، خپل يكه زار سوى يم\n\nپه سرې غرمې کې په وعدې ستي يم\nزېړ مازدیګر کې انتظار سوى يم\n\nممتازه! مينه لكه جنګ خـونړۍ\nممتازه! زه لكه د ښار سوى يم\n\n\n\nتۀ ممتازه! دومره هم نۀ یې وړوکے\nپۀ خپل سر واخله د خپل عذاب پنډوکے\n\nد امید د چینار سیوري کښې خوب راغے\nسر ته ږدمه د رېمن ارمان زړوکے\n\nڅومره بې ځايه رژېده، څومره بې رنګه شوله\nلاړه اخير د ښايستونو دنيا ړنګه شوله\n\nبس خو دلاس په اشارو به سره زړونه تش کړو\nدا د ګونګيانو قافله که مو تر څنګه شوله\n\nښه ده اخير د ائينو د خندا ورځې راغلې\nښه ده_ د هر سړي څهره دومره بد رنګه شوله\n\nڅوک به چنډن، څوک به لونګ د عشق د لارې وېشي؟\nدا ښاريه که بې فقيره، بې ملنګه شوله\n\nبيا د اسمان په وسعتونو کې ورک شوي ښه يو\nتسنيمه! دا وارې که زمکه په موږ تنګه شوله\n\n\nنغمې پيکه محفل غمجن وي چې جانان نه وي\nګلونه اوچ شي چې اوبه نه وي باران نه وي\n\nد‌ ژوند مطلب څه وي معنې د احساساتو څه وي\nد چا په زړه کښې چې حسرت نه وي ارمان نه وي\n\nد‌ ګل د غيږ او د ازغی د سوی نه نۀ وي خبر\nچې ئې پرهر په سينه وينې په ګريوان نه وي\n\nچې سر په تن ساتې په لاس کې ئې پريکړې نه وړې\nد يار ديدن داسې اسان داسې ارزان نه وي\n\nمينه د داغ او د لمن فلسفه نه پيژني\nد مئينانو قبيله او خاندان نه وي\n\nخولې خولې شمه د ډيرې حيرانۍ نه ورته\nچې آئينه د حسن ګوری او حيران نه وي\n\nزۀ او جانان دغسې شپه د ديدن شپه نه کڼو \nچې مو په مړو بڼو د اوښکو چراغان نه وي\n\nزنځير د مينې ليدې نه شي په نظر نه راځي\nسړې بندی وي که زندان وي که زندان نه وي\n\nتۀ د جانان په ځائے په ځان باندې خبرې کوې\nسائلؔه چرته چې جانان وي هلته ځان نه وي\n\n\n\nتۀ د شپې راشه نظاره چې د وفا جوړه کړم\nپه کور به اور پورې کړم تاته به رڼا جوړه کړم\nـ\nد اوښکو پرخه د سړو سړو آهونو هوا\nتۀ چې راځې زۀ درته څه ښکلي فضا جوړه کړم\nـ\nزۀ د ګلاب په تنکو پاڼو وهم کرښې د خيال\nپوهېږم نه څنګه نقشه ستا د خندا جوړه کړم\nـ\nاسمانه! تۀ چې تندرونه ګرځوې راپسې\nزۀ د اميد جونګړه چرته په صحرا جوړه کړم\nـ\nدا زۀ افګار به روالمه انقلاب د مينې\nمړ خو به شم خو ستا په ښار کښې به غوغا جوړه کړم\n\n\n\nحوصله کښې د مرام نخښه رسا شي\nکوم سړی چې وارخطا شي ترې خطا شي\n\nعقيده يې شي په خدای هله مظبوطه\nچې په ځان باندې يقين د چا پيدا شي\n\nپه محنت که دې تندی ټوټې ټوټې کړو\nدا مې واوره چې تندی به دې بينا شي\n\nد پرون خوب خو دې ``نن`` تاريکه شپه کړه\nنن بېدار شه چې ``صبا`` خو دې رڼا شي\n\nخپل مطلوب په هلو ځلو راطلب کړه\nخدائې خو نه يې چې په امر درله را شي\n\nبد عمل سړی څاروی کړي له انسانه\nروغانيه! څه معکوسه ارتقا شي\n\n\nد ستا يادونو سره نښته يمه\nڅه داسې نه چې بې همته يمه\n\nپه عاشقانو ازمايښت مه کوه\nلکه پتنګ په لمبو ورته يمه\n\nد لر و بر څوکیداري کومه\nد لواغر څوکے ته خته يمه\n\nد ستا يادونه خندوم په مينه\nزۀ چې خبر د‌ محبته يمه\n\nعشق جواري ده د سرونو د زړو\nچې ګټي زړونه هغه پته يمه\n\nپخپله مينه يم، وطن مينه شي\nد تصوّر شاهين الوته يمه\n\nعاشق شهيد شي په فضا کښې خور شي\nخير که عرشي په تن پرېوته يمه\n\n\nڅيرو څيرو ګرېوانو ته ګوري، خاندي\nښكلي خپلو كارنامو تـه ګوري، خاندي\n\nد يارانو زړونه يو بل نه ماړه دي\nخو بس تېرو ورځو شپو ته ګوري، خاندي\n\nدلته څوک د چا په غم نه خفه كيږي\nدلته خلق جنازو ته ګوري، خاندي\n\nدا د مينې رنځ وهلى زړه مې خدائېږو\nد خپلوانو دلاسو ته ګوري، خاندي\n\nستا له سترګو زار! د زړه سيمه مې ګل شوه\nپرهرونه مې باڼو ته ګوري، خاندي\n\nژوند که هر څو ټنډه تروشه كړي ممتـازه!\nخو چې بيا مې حوصلو ته ګوري ، خاندي\n\n\n\nستا د دوه ورځو سپرلی و، ستا د دوه ورځو ګلونه\nخو زما په زړه یې کېښول، د همېش همېش داغونه\n\nمل مې نورې اندېښنې خو، بل مې زړه کې مشالونه\nزما شپه شپه زندګي او ستا سحر سحر خیالونه\n\nد ژوندون په هره لاره، لکه سوړ اسویلی تېر شوم\nپه قدم قدم تاوده وو، ستا د حسن محفلونه\n\nبې حسابه راله راغلل، بې جوابه رانه لاړل\nد اودو سترګو خیالونه، د مسکو سترګو سوالونه\n\nد وختونو د جولۍ نه، هر چا خپله برخه یوړه\nتا د حسن سحرونه، ما د هجر ماښامونه\n\nپه ژړا ژړا مې سترګې، د زړه وینو جوابي کړې\nحل دې نه شو لا تر اوسه، د مسکو سترګو سوالونه\n\nد زړګي په ویرانه کې، د چا یاد داسې تازه شي\nلکه وسپړي اعظمه! د ازغو څوکې ګلونه\n\n\nستا دې ورکه کړي خندا د اننګو نه\nدا مې نه غوښتل د اوښکو، اسوېلو نه\n\nساتم زړونه د يارانو، په زړه بار وړم\nمختلف يمه د دې دور زلمو نه\n\nد چل ګس په هر يو چل کې زړه راښکون دى\nزړه مې غواړي خو ستون نه شم تېروتونه\n\nعجيبه ده بيا مې هم زلفې خوښيږي\nزما څومره ډېر نفرت دى د تيارو نه\n\nستا يوه وعده جانانه! څه دروغ شوه\nد ممتاز دې زړه راموړ کړو يارانو نه\n\n\n\nڅوک چې په خپل وجود برداشت لکه مېچنه کوي\nتاريخ به ټول عمر آغاز له هغه تنه کوي\n\nلکه ګلاب چې مې په ډکه خوله ستائنه کوي\nستا لېونے ستا د غني سترګو مننه کوي\n\nهغه انسان به د سختۍ مقابله څه وکړي\nچې د ګياه غوندې طوفان ته څملاستنه کوي\n\nدا د پښتو علمبردار مونږه په کومه بوځي؟\nد خپل اولس بچې بچې رانه پوښتنه کوي\n\nدا بره ناست خلق څه بره پيدا شوي نه دي\nعالم په پاټکي پاټکي ځي بره خَتنه کوي\n\nتاريخ د هغو خلقو نوم چرې هېر کړې نه دے\nڅوک چې د جبر، په سولۍ باندې غندنه کوي\n\nمرګيه! تۀ که تار په تار کړې پښتانه ملګري\nيو اباؔسين به د پښتو د باغ روزنه کوي\n\nد نړۍ امن له څو داسې لېوني پکار دي\nچې اباؔسين غوندې په اور هم ورختنه کوي\n\n\nغوټۍ لا ګُل نه وۀ د پاسه پرې خزان راغے\nظالم اسمانه ستا په چارو ډېر ارمان راغے\n\nما يې د زنې خال ته ځير کتل ليدې مې نه شو\nچې پرې د پاسه د خورو زلفو کاروان راغے\n\nډېرې ګيلې ، ډېرې شکوې به ورته اوکړمه زۀ\nکه چرې بيا مې په وطن باندې جانان راغے\n\nخزان ظالم ښکلي ګلونه ټول تباه کړل ورنه\nبلبل چغا په ژړا سر له ګلستان راغے\n\nپه خوب اوده وم ناګهانه پرې را اولوېدمه\nچې زړۀ ته ستا د تورو زلفو شبستان راغے\n\nزۀ ستا په مينه کښې په سر و مال تړلې نه يم\nپه ما دې څنګه د ټګۍ برګۍ ګمان راغے\n\nاختره مه کوه ژړا ګوندې بيا راشي سپرلې\nخېر دے د مينې په ګلشن دې که خزان راغے\n\n\n\nد نظر په غشيو ووله، زما زړۀ دې نښانه ده\nد خلوص او مینې ډکه، دا حقیره نظرانه ده\nـ\nتۀ تابع د موسمونو، چې خبر د رازه نه یې\nزما ژوند سپرلے سپرلے دے، څو چې ډکه پیمانه ده\nـ\nتۀ یې خورې وایې سرکه ده، زۀ یې څښمه چې شراب دي\nدا عرق چې ترېنه وځي، د یوې غنچې دانه ده\nـ\nستا د سترګو د کاسو نه، مقدسې نشې څاڅي\nشرمنده ورته شراب دي او سر ښکته میخانه ده\nـ\nدا چې قبر شانې ښکاري، یو مرګونے پکښې پروت دے\nدا زاهد دے غلط مه شې، د زاهد خلوت خانه ده\nـ\nچې یې نه شو کتے حُسن، نو ساتلو یې پردو کښې\nاوس دې ګرځي بې نقابه، اوس زمونږه زمانه ده\nـ\nزه به ومنم واعظه! خو که مونږ لږ مطمين کړې\nزما مخکښې حقیقت دے، ستا خبره افسانه ده\n\n\n\nريبار راغے خو جانــــــــــــــان ورسره نشته\nدرد ٸې راوړلو درمــــــــــــــان ورسره نشته\n\nزړه مې چوى حسرت د وصل ٸې پوره کړه\nخداٸيګو نور تاب د هجــــران ورسره نشته\n\nيار مې خپــــل تار تار وربل سلامت غواړي\nغم زما د بژه ګريــــــــــــــوان ورسره نشته\n\nدرد مې اوښکه شو په آه کښې بدل نه شو\nتش باران راغے طوفــــــــــان ورسره نشته\n\nعجيبه ماليار دے هـر څه ګلچين لوټ کړل\nفکر هيڅ د ګلستــــــــــــــــان ورسره نشته\n\nدا سالک د عشق مقـــــــــام نه بې خبر دے\nچې خبر د لامــــــــــــــــــکان ورسره نشته \n\nليونے د تا بې غمه له هــــــــــــــــــر غم شو\nغم د جان او جـــــــــــــــــهان ورسره نشته\n\nْزما خيال دے چـــې باسلے دے له خيال يم\nخيال دے راغے خو ارمـــــــان ورسره نشته\n\nپه دروغو د عرفــــــــــــان د رب دعوې کړي\nمعرفت چې د خپل جـــــــــان ورسره نشته\n\nچې په باٸې بسم اللٌَٗه مــــــــلا پوٸې نه دے\nپوٸې شوم پوهه د قـــــــــرآن ورسره نشته\n\nچې د چا دے دا کاروان د حسيــن ع نه دے\nچې د شاه عباس نشــــــــــــان ورسره نشته\n\nګله زړه مې ستـــــــــــــا په جبر خفه نه دے\nګله زيات د صبر تــــــــــــــوان ورسره نشته\n\nشيخ محروم به د ايمـــــــان له حلاوت وي\nمحبت د کل ايــــــــــــــــــمان ورسره نشته\n\nتنګ دلي د ساقې ورانه ميخــــــــــــانه کړه\nشراب ډير دي ميخــــــــواران ورسره نشته\n\nمخالف د خـــــــــــان ملا د سوچ و پوچ يم \nاختلاف مې بل عيـــــــــــــــان ورسره نشته\n\nبهــــــــــــــلول هغه توانـــــــګر د محبت دے\nچې احساس د سود و زيـــــان ورسره نشته\n\n\n‏زما د تړمو وينو جام واخله\nراشه د نوي ژوند پيغام واخله\n\nد ژوند په لاره که زما سره ځې\nپه لمبو پښې کيده اؤ ګام واخله\n\nستا په نظر کې مې پښتو اوليده\nراشه دا خُوږ زړه مې انعام واخله\n\nپه خُلې مې مُهر دے وئيلې نه شم\nپه سترګو سترګو کې سلام واخله\n\n\n\n\n\nدا ستا د زړۀ و خواته در روان دی بل سړی\nزۀ نه يم اوس مالک دا د مکان دی بل سړی\n\nددغه ښار ځپلي که نازېږي ټول په ما\nددغه ښار پر ښکلو باندې ګران دی بل سړی\n\nزۀ نه يم، زۀ خو ستوري هومره لري يم اشنا\nستا شونډو ته نزدې لکه پېزوان دی بل سړی\n\nپخوا به دې تل زۀ درګډولم په خپل غم\nخو نن دې لوند د اوښکو په باران دی بل سړی\n\nدرويشه په دې کلي کښې دی دا عجب رواج\nچې تورې يو سړی وهي او خان دی بل سړی\n\n\nغوټۍ لا ګُل نه وۀ د پاسه پرې خزان راغے\nظالم اسمانه ستا په چارو ډېر ارمان راغے\n\nما يې د زنې خال ته ځير کتل ليدې مې نه شو\nچې پرې د پاسه د خورو زلفو کاروان راغے\n\nډېرې ګيلې ، ډېرې شکوې به ورته اوکړمه زۀ\nکه چرې بيا مې په وطن باندې جانان راغے\n\nخزان ظالم ښکلي ګلونه ټول تباه کړل ورنه\nبلبل چغا په ژړا سر له ګلستان راغے\n\nپه خوب اوده وم ناګهانه پرې را اولوېدمه\nچې زړۀ ته ستا د تورو زلفو شبستان راغے\n\nزۀ ستا په مينه کښې په سر و مال تړلې نه يم\nپه ما دې څنګه د ټګۍ برګۍ ګمان راغے\n\nاختره مه کوه ژړا ګوندې بيا راشي سپرلې\nخېر دے د مينې په ګلشن دې که خزان راغے\n\n\n\n\nخداے شته نن ړوند او که بينا شومه زۀ\nچې د عالم په تماشا شومه زۀ\n\nغمه په تېره دې ارمان کومه\nد خوشحالۍ سره آشنا شومه زۀ\n\nتا د ژړا چې مې تپوس وکړو\nله ډيره سوخته په خندا شومه زۀ\n\nتۀ چې نفرت کوې زما نه په څه؟\nوايه په تا ولې شيدا شومه زۀ\n\nخلقو به وے خو زۀ مئين نه ومه\nڅنګه دروغ وو چې رښتيا شومه زۀ\n\nدومره طاقت وو د پرواز څه پکار\nعشقه اوس څه شوې چې عنقا شومه زۀ\n\nشوم زۀ حمزه چې ستا د سترګو قتيل\nپوے په انداز د مسيحا شومه زۀ\n\n\n\nچي  ژاړم  نـه  لا  هـم  اشـنـا   وژاړم \nتـا پـسـي  هـم  او  هـم  لـه  تـا  وژاړم\n\nنـه  تـه صـبرېـږې  او   نـه  هـغـه  راځي \nزړه  لـه   هـغې  او  کـه  لـه  تـا   وژاړم؟\n\nپـرېـږده  چي  ډېـر  بـاران  راو ورېـږي \nپـرېـږده  چي  ډېـر  در پـسي  بـيـا  وژاړم\n\nدا بـېـوسـي،  دا   مجبـوري  او  رقـيـــب\n زه   بـه    لـه   کومي   يـوې  بـلا  وژاړم\n\n\"زهيره\"   ډېـرو   مــي    زړګی  داغـــلی\n لـه چا  ګـيـلـه  وکړم؟ لـه   چا   وژاړم؟\n\n\n\nګل خو د ګل د لیونۍ ځوانۍ د خيال نوم دی\nد زړۀ چاؤدون هنر په خپله د کمال نوم دی\n\nمينې هر څوک کوي خو هر څوک مينه نۀ پېژني\nوصال د هجر نوم دی، هجر د وصال نوم دی\n\nرڼا د وينې تل زما د زړۀ د داغه اخلي\nزما د زړۀ داغ ستا د روڼ جبين د خال نوم دی\n\nزلفې د پېچ و خم په مخ او لونګين په سينه\nځانګل د فکر او د خيال په کښې د ټال نوم دی\n\nلکه دسمالی مې د زړۀ په پرهرونو لګي\nد مسيحا نوم ستا د ګوتو د دسمال نوم دی\n\nد چا د ياد خوشبو د ځان سره راؤړي ساّئله\nسپرلی که نوم دی ګلونو د جمال نوم دی\n\n\nڅـه ښايسـت وي هــغـه مـخ کې سـتـا له مخه\nپـه کـوم مـخ کې چې نـه خـال ښکاري نه زخـه \n\nهسې نـه چې سـتا پـه وړانـدې سـتا صفت کـړم \nزه شـــيــدا دې صـفــتـګــوی ومــه تــر مخه \n\nخال دې داسې د سرو شونډو څنـګ کې ښـکاري\nلــکــه زه چـې شـکــر غــواړمــه بـې  نــرخه \n\nتــه چې سپـيـن مـخ دلاسـو پـه پـاڼو پـټ کـړې\nد  رقــيــب  رابـانــدې  ډېــره  کـيـږي  سـخه \n\nستا ديـدن بـه مې بـيا بـيـرته بـيست سـالـه کړي\nکــه پـــه زړه مـې ووريـــږې پـــرخــه پــرخه \n\nبې لــه تـا بــه څـه ژونـدون زمـا (شــيـدا) وي \nبې لــه تــا پـــه بــيــابــان شــم لــکــه ترخه\n\n \n\nشـــــــور د هستۍ له سمندره راځي\nهــــر چې راځي له دې منظره راځي\n\nزه هم شپونکی د دغه غــــرونو ومه\nاوس نه ټپه او نه سنـــــــدره راځي\n\nمشک خو کـــــــرم و د‌ مشکينو زلفو\nدا چې ډډوزې له بستـــــــــره راځي\n\nزخم هـر زخم چې تر مـــــــا رارسي\nستا د لينـــدې، ستا له خنجره راځي\n\nڅومــــــره تغمې مې په سينه ولاړې\nڅومـــــــره غوصه په نه خبره راځي\n\nچا ته دې مښکې غـوړولی منظــــــــر\nټـــول بې زبـــانه، بې بصـــــره راځي\n\nتسنيمه! څه شوې اواره شوګيـــــــرې\nاوس راله خــــــوب له مازيګره راځي\n\n\nستا لېونى ستا په نامه لېونى ھغسې دى\nناز يې په تا دى ملنګ ستا د کوڅې ھغسې دى\n\nزه تقدس ته د تیرو سجدې څنګه اوکړم\nلا مې شعور روڼ دى احساس مې ژوندى هغسې دى\n\nپه پردي زړه باندې به څنګه اخر ملا اوتړم\nچې زما خپل زړه لا زما نه پردى ھغسې دى\n\nلا مې اباده ده د درد دشت کې د فن جونګړه\nلا مې سمسور د پرهرونو سپرلى ھغسې دى\n\nهغه یو ځل چې پکې اوسوې زما ځوانې جذبې\nپه هغه ښار کې لاھم ھغه لوګى ھغسې دى\n\nجانانه ژوند که مې د ډاګې ډاګې ډېر اوولي\nستا هغه یو نظر مې ځاى د دمې ھغسې دى\n\nوايي به داسې ستا سائل ستا د ښائست سندرې\nشوخ يې په سترګو کې د ځوانې جذبې هغسې دى\n\n\n\nد ښايستونو د سپرلي باد ته ګلونه کرو\nپه خپلو زړونو کښې د مينې ارمانونه کرو\n\nستا د بڼو سرونه هغسې په زړۀ ګرځوو\nمونږ د ځيګر په زمکه هغسې زخمونه کرو\n\nد وخت قاضي دې پرې څه نوي فتویٰ ولګوي\nمونږ په دې خاوره نوی خيال، نوي فکرونه کرو\n\nزمونږ خودسره منصور خېلو نسل نه ورکېږي\nمونږ د دارونو په سرونو کښې سرونه کرو\n\nمونږ د نفرت د طوفانونو پروا نه ده کړې\nمونږ د زمکې په سينه کښې الفتونه کرو\n\nدردونو لږه غوندې ساه واخلۍ چې ساه واخلمه\nزه او ماښام زما په زړۀ د چا يادونه کرو\n\nد هغه حسن د سپرلي ياد په ساتو صاّبره\nپه پرهرونو کښې ګلونه که رنګونه کرو\n\n\nستوری د سحر قصی د نوو پسرلو ليکي\nخط د ليونو د برخې سم په پلوشو ليکي\n\nما ته د سبا وږمو په غوږ کښې داسې اووئيل\nګل زمونږ د وينو تذکری په مسيدو ليکي\n\nکوم قدغن به ستا د وفا زيری له ما منع کړي\nستا د سترګو ځار شمه ټول خط په اشارو ليکي\n\nڅه اوکړم که ډوب شم د صبا رنګین خوبونو کښې\nاوښکې د ماضي غمونه ما ته په ليمو ليکي\n\nمات شه د باګرام د بهرامانو اورنګی قلم\nکوم چې په پښتو ژبه خبرې د پردو ليکي\n\nښه خو غنيّ خان دی چې خُم تش کړي نظم اوليکي\nخوار خټکّ ته ګوره چې شعرونه په اوبو ليکي"},{"instruction":"يو څوک له ځان سره موسکی دی چې دا چا ته ګوري","input":"","output":"د زړۀ کړکۍ يې خلاصه کړې ده او تا ته ګوري\n\nدومره حساس دی چې ښکالو يې ښه څرګنده اوري\nد سپوږمۍ شپه ده په خپل سيوري پسې شا ته ګوري\n\nما مې د زړۀ د رنجو تيږه ما ته ما ته راوړه\nبس هغه نجونې چې رانجه نه لري ما ته ګوري\n\nد غره په سر د يوه غاټول غوندې يو کس ولاړ دی\nسر له مستۍ پر اوږو اړوي دنيا ته ګوري\n\nدا‌ څوک د مينې تهجد کوي په نيمه شپه کښې\nزما غزل زما د مړو اوښکو رڼا ته ګوري\n\nکومې طبيبې يې د زرۀ د پاسه لاس ايښی دی\nپه پټو سترګو د کاروان د زړۀ درزا ته ګوري\n\n\nڅـنګه دې خوښـــه ده، راځـــه کنه يـــو کــار نۀ کوو؟\nڅوک به ښائسته وي؟ راځه دواړہ به سينګار نۀ کوو\n\nکــۀ دومره نـر یې رامیدان تـه شــه پـۀ دې تـړه چې\nپـــۀ مــاشومانــو،او تـــورســــرو بــــه ګُوزار نۀ کوو\n\nمــونـږ شاعـرانــو خــو کافــــر تــه ھم دعـــا کړې دہ\nمـونــږ لیــونـــــي د مینې، مونږ چـــــاته ازار نۀ کوو\n\nتــۀ راتــه ھم اوخــاندہ، زۀ بــه درتـــه ھم اوخـــاندم\nھســـې لالیــــه! پــۀ رقیبـــــو یـــــــو بمبـار نۀ کوو؟\n\nستا خو ‌‌په خولۀ باندې دۀ حورو قیصې نۀ ختمېږي\nمــونــــږه بــه تشې دوه خـــبرې ھـــم د یار نۀ کوو؟\n\nچې مـو پــۀ خپــلو ستـــرګـــو امن ښۀ لیدلے نۀ وي\nپــــــــۀ تــا وئېــلــو،مـــــــــا وئېــلـــو اعتبار نۀ کوو\n\nپـښـــتون نـقـاده! مــقــدارونـــه دې پۀ شــړق ولګي\nدا بـه زيـاتے وي چـې واه واه! بــه پــۀ معيار نۀ کوو\n\n\n\n\nرنګونه د سپرلي دي په ښکلا کې انځور شوي\nد حورو ښایستونه دي په تا کې انځور شوي \n\nڅۀ پېغله لېونۍ د ميني ژبه خدای درکړې\nلفظونه دي د سترګو په ادا کې انځور شوي \n\nمورکۍ تۀ مې په خپلو فرشتو لاسو کې ساته\nد خدای ټول جنتونه دې دعا کې انځور شوي \n\nراځه د يار د تورو ملاليو سترګو ياده!\nخوندونه دي د هر درد په سزا کې انځور شوي \n\nد چا د بېلتانۀ د درد تاثير دي په وجود دی؟\nداغونه دي سپوږمۍ د مخ رڼا کې انځور شوي \n\nسلګيو کې يې ځان سره نوم غلی غلی ياد کړي\nخواږۀ د مئينتوب يې په ژړا کې انځور شوي \n\nته چوپ شه شفاعته! زۀ يې خپله ځنې اورم\nشعرونه دي د زلفو په نڅا کې انځور شوي \n\n\n\nخپله خبره کړه د بل خبرې مۀ زوتوه\nمُلک د پښتو دے د چل ول خبرې مۀ زوتوه\n\nراځه چې وکړو په تندو ځان له په خپله ليکل\nدا د تقدير دا د ازل خبرې مۀ زوتوه\n\nزۀ د جنګونو فلسفې د ژونده ايستے يمه\nنورې د جنګ او د جدل خبرې مۀ زوتوه\n\nکه ښاده ورځ غواړې نو بيا اسلام آباد يادوه\nد پېښور او د کابل خبرې مۀ زوتوه\n\nستړے شوم ډېر ستړے شوم، پرېوتم د لاده باده\nپرېږده چې سا واخلم د زغل خبرې مۀ زوتوه\n\nدا مهال وګنډه د خپل وجود ژور زخمونه\nنه دے وخت نه دے د بدل خبرې مۀ زوتوه\n\nاوس خلک نور دي او د تلو لارې يې هم نورې دي\nد هغه زړو جانان د پل خبرې مۀ زوتوه\n\nاوس که ليکې دا پاتې عمر مرثيې به ليکې\nزياؔره نور بس دے د غزل خبرې مۀ زوتوه\n\n\n\nپـه ټـوپـک مـې آزادي وطـن تـه راوړه\nد ساتـلو چـل کـتاب کـې بـيـان شـوی \n\n\nکجل  رنګ   دې   د  ژړا  پۀ   مخ  راخور  دے\nغزل   رنګ   دې   د  خندا   پۀ مخ راخور دے\n\nچې   سُرخۍ  دې لۀ رُخسارو،  شونډو څاڅی\nسُر  خُمار  دې  د  صهبا،   پۀ  مخ  راخور  دے\n\nپۀ   وطـــن   د   زړۀ   وریځـې   را  غُونډېږی\nد   وربل    غم    د   ځلا   پۀ  مخ  راخور دے\n \nپۀ     ښــــارونو    بَوؤ    بلا     نازله     شوې\nغم  اندوه  دے،   د  دُنیا   پۀ  مخ راخور دے\n\nپۀ   هوا   کښې   تراخۀ   زهر  دي  ګډ  شوي \nکېفیت   یې  د   هر   چا   پۀ  مخ راخور دے\n\nتۀ   چې   نۀ   کوے   اظهار   پۀ خُلۀ د مینې\nتقدُس   دې   د   حیا   پۀ   مخ   راخور  دے\n\nشنه  قُبا،   دستار،    تسبې  اؤ  پاینڅې لنډې\nبل   پلَؤ   دې   د  ریا   پۀ   مخ   راخور  دے \n\nرنځوران    شو    ښایستونه  د   ګُل   مخیو\nکۀ   زعفران  د  مسیحا  پۀ  مخ  راخور  دے\n\nچې پۀ زړۀ کښې مې حسرت دمینې پټ دے\nکوم  لباس  مې  د  سودا،  پۀ مخ راخور دے\n\n\nغزل\n\nدَ خندا او خوشحالۍ وختونه تېر شول\nلاړل لاړل دَ ځوانۍ وختونه تېر شول\n\nيا خو ما ديدار دَ يار هم کړې نه وه\nلکه تېره شي سيلۍ وختونه تېر شول\n\nدما طمعه… طمعه… طمعه پاتې نه شوه\nچې دَ مينې لېونۍ وختونه تېر شول\n\nستا لوظونه او وعدې په پښتانې خُوله\nتش وئيل وو دَ خُولگۍ وختونه تېر شول\n\nنوے رسم او رواج او نوے نسل؛\nعرشي جانه! پخوانۍ وختونه تېر شول\n\n\nژوند مې مۀ اخله جرګه راسره وکړه\nد ټوپک خلاف نعره راســـــــره وکړه\n\nوه زماو ناکاميو ته لېــــــــــــــــواله\nراځه چاے وڅکه دمه راســـــــــره وکړه \n\nما در جار کړې ستا د دوه سوه تسپو نه\nڅو خبرې پۀ چمبه راســـــــره وکړه\n\n\n‏هر يو ګل دى پاڼې پاڼې نشته ساه يوه غوټۍ كې\nپه سپرلي كې هم خزان دى، وير ژړا ده په ښادۍ كې\n\nدا يو ځان مې ملكيت دى دا به تانه صدقه كړم\nياره! ما سره نور څه دي په غريبه غريبۍ كې\n\nدا زما خاورې ايرې ژوند پكې ستا نيازبينه مينه\nلكه ګل وي چا ټومبلى په ريښې ريښې پګړۍ كې\n\n\nچې مے درمان نه ئې دردونه مے بیا څه له چیړے\nهسې د سوی زړه زخمونه مے بیـــــا څه له چیړے\n\nد زلفو تــــــــــــار د بنړو ستنے نه چې کار نه اخلي\nنا ترسه یاره پرهــــــــــــارونه مے بیا څه له چیړے\n\nد مایوسې طوفــــــــــــــــــــــانه تۀ ئے مړولے نشي\nد امید ځلنـــــــــــــد چراغونه مے بیا څه له چیړے\n\nیو وړوکئے ارمـــــــان پوره مے د بوسے دے نه کړو\nد مینے نور لوئے ارمــــــــانونه مے بیا څه له چیړے\n\nچې سازه ولے پکښــــــــــــې  نشي تۀ نغمے د مینے\nد جوند د پرے رباب تــــارونه مے بیا څه له چیړے\n\nچې تور داغونه د تهمت نه وړے په سپینه لمــــــن\nوائې لیلی چې شنه خــــالونه مے بیا څه له چیړے\n\nچې ستا د حسن د غرور مانړئی مضبوطــــه نه ده\nد سپینو اوښکو سیلابـــــــونه مے بیا څه له چیړے\n\nچې مے د شعر په مدعــــا باندے جان نه پوهه وے\nناپوهه یاره نو شعــــــــــــرونه مے بیا څه له چیړے\n\nساده بهلــــــــــــــــوله چې د مینے زهر مهره نه لرے\nد تورو زلفو ښامـــــــــــــــارونه مے بیا څه له چیړے\n\n\nساړه ساړه تاؤده تاؤده کاږه واږه اوګوره\nنن به ماښام کلي پريدمه ما ته ښه اوګوره\n\nزۀ را روان يم ستاسو چم ته ليونې ليونې\nته کاڼي جمع که پۀ کلي کښې واړه اوګوره\n\nدا چې سجدو ليوني کړي يۍ نو هسې نه ده\nجنت ترې اوباسه نو بيا د مونځ خواږه اوګوره\n\nمونږ ګيني ويل پۀ ليوني پسې به څوک خفه وي\nنن مازیګر مې جنازه کښې میلمانه اوګوره\n\nبیا به خبر شي چې ما څومره ليونتوب کړې دي\nدا کور چې وران شي بیا ئي کاڼو کښې ويښته اوګوره\n\nهله شهيد مې که پۀ خپل مرګ درنه مړ نه شمه\nاخري وخت مې دي تلوار کوه چاړه اوګوره\n\nکه زه جومات ته ځم نو پټ وي راروان راپسې\nد اللّٰه شان دي پۀ رقیب د خداې درانه اوګوره\n\nد وريت رخسار پۀ سر ئي څاڅکي د خولو منظره\nراشه د اور د لمبي لپه کښې اوبه اوګوره\n\n\n\nژبـې ګـونـګۍ دي اوس مـې شـونډو تـه خبـــــــــــرې ژاړي\nرباب مـات شــوې دي هــر تار کښې ئـي سنـــــــــدرې ژاړي\n\nخــــوار يـــم نهــــر يـم خـو ملګـــرو غيـــــرتـي نهـــــر يـم\nډالـــــــــــر تـه نـه ژاړم اکثــــــــــر راتـه ډالــــــــــــرې ژاړي\n\nچـې پـۀ دي کـور کښې داسـې کـــومــــه نـاروه شـــوې وۀ\nپـۀ دغـــــه وران ديــوال اکثــــر مـاښـام کـونتــــــرې ژاړې\n\nيـه مـــورې پاســـه ډيــــوه بلـــه کـړه څـــۀ چـــل دي بهــر\nنـــرې نـــرې فـــريـاد راځـي چـــــرتـه څـوک لـــــــرې ژاړي\n\nسيــلـۍ تـه وايــه دغــــــه وچـې پـاڼـې مـــــــه شــــوروۀ\nتـه خـو بـه تيــره شـي بيـا ټـولــه شپـــــه نښتـــــرې ژاړي\n\nدلتـــــــه دستــــور دي چـې د اور نظــر پـۀ ګل مـا تـه وي\nدلتــــه رواج دي چــې سپيـــــرو ته بختــــــــــــورې ژاړي\n\nخلـک ډيـــوه پـۀ لاس کوڅــې تـه پـۀ تلــــــــوار وو وتـل\nدا جـوړې بيـا د منظــــــــــــــــر ستـرګـې ځــورورې ژاړې\n\n\nدلته قلــم دلتــــــــه کتاب خرڅيږى\nايمان په دوه سيخه کباب خرڅيږى\n\nڅه عجيبه شـــان عـــدالت دى دلته\nآب زم زم ســـــــره شراب خرڅيږى\n\nد ايمان کــــچه دومــــره ټيټه شوله\nهر يو ملا هـــر يو محراب خرڅيږى\n\nراشه د عــــــــــــــربو بازارونه ګوره\nد پښتنى پيغـــــلى حجاب خرڅيږى\n\nپه حق وينا يـــــــى ژبه ګونګه پاتى\nپه هره خـــــوا دلته کذاب خرڅيږى\n\nدا عجيبه شــــــــانتى بازار دى ياره\nپکى قــــــــرآن پکى رباب خرڅيږى\n\nدلته قاضــــــى داسى فتوى ورکوى\nله ګناه روســـته بيا ثواب خرڅيږى\n\nبى خـــرڅه پاتى نه دى هيڅم دلته\nد زړښت څنګ سره شباب خرڅيږى\n\nنعمته دا خبــــره هـــــــــــــم وليکه\nدلته نفرت او هـــم حباب خرڅیږی\n\n\n\nلــه میني ډکـــــه ستړې  مشې  خامخا راکــوي\nکلـــــــــیوال ښه دي همیشه  راته خندا راکـوي\n\nبازارکي مینه په پیسو ده په دوکو ده ژوندون\nداسې څوک نشته چې خوښي راته وړياراکوي\n\nپیټی د غم به رانه واخلې او،کــــه نه لالــــــيه\nد ستا په وجه خپل ژوندون ماته سزا راکـــوي\n\nزه د دونیا پـه  طبیبانو  بانــدی   وګرځـــــیدم\nټکــــــــور دزړه  راته  دیدن دخوږ  اشـنا راکوي\n\nجهان زخمونـه کـــــري  کر ته دي  د غم راغلي\nموږه  ويل چې  طبيبان  دي او  دوا  راکــــوي\n\nزړه مې ارام دی وفايـــــار غوندې  اشـــنا لرمه\nزړه ته ســــکون راکوي  لاس چې د وفا راکوي\n\n\n\nخلک محنت کـوی مـونـږ هغســـــې تقــديــر تـه نـاست يـوؤ\nخپلـــه نقشـــــه نـه لــرو بس د لاس لکيـــــر تـه نـاست يـوؤ\n\nځکـــــــــه خـو روستـو يـوؤ کمــال مـو ځکـــه نـه دي کــړې\nمـــونـږ لــه تــر اوســه پـۀ زړو قبـرونـو ويـر تـه نـاست يـوؤ\n\nجـــــذبـې مـــو مــــړے دي او د خــاؤرې نـه ګلـونـه غــواړو\nد تـرقـۍ خــوبـونـه نـــه وينــــو تعبیــــــــــر تـه نـاست يـوؤ\n\nاذادی وينـــــې غـــــــواړي ســــر بـه تـــــــړي مَــلا بـه تــړي\nمـونـږ زنـدانـونـو کښې اکثــــر ژاړو زنځیـــر تـه نـاست يـوؤ\n\nقيــــــــامت تـه او وايــه چـې راشـي ډيـــره ښـه مـوقعـه ده\nبهـر بـاران دي تــوره شپـــه ده ستـا تصـويـر تـه نـاست يـوؤ\n\nخلـک د زړۀ عــــلاج لنــــــدن او پـۀ پیـــــــــرس کښې کـوي\nزمـونــږ د زړۀ رګـــونـه ختـم دي او پیــــــــر تـه نـاست يـوؤ\n\nځــان تـه مـو خپـــــل جنت جـوړ نـه کـــړو د همت پـۀ تـوره\nد خــداې پـۀ کـور کښې د آدم بـابـا جـاګیـــر تـه نـاست يـوؤ\n\nقلـم‌ مـو لاس کښې شتـه خــو لار مـو پيــدا نـه کـړه د ژونـد\nښـه پـۀ سـړه سینـه د‌ خپـل قسمت تحـــريـر تـه نـاست يـوؤ\n\nستــا د ارمـان مـــــړي تـــه غســــــــــل ورکــــه اوم  ژاړمــه\nپـۀ ټـک مـاښـام کښې د ړونـدو اوښکـو بهیـر تـه نـاست يـوؤ\n\nمنظــــــــره ســرو کافـــرو ستــورو کښې بنـګلے جـوړې کــړې\nمـونــږ لــه ثواب ګټــــو د بـرګ مــولا تقــــریــر تـه ناست يوؤ\n\n\nمه ژاړه بلبله عبادت به په نغمو کوو\nذکر د ګلونو به د پرخو په تسپو کوو\n\nلمونځ به د سحر کوو او خوب به د غرمو کوو\nتل به صفتونه د رخسار او د بارخو کـوو\n\nزړونه به ذرې ذرې د لمر په غېږ کې وشيندو\nپټ به دیدنونه د سپوږمۍ په سپینو شپو کوو\n\nغوڅې دې کړې ژبې راته مينه خو غوڅېږي نه\nیو جهان خبرې به په سترګو په لېمو کوو\n\nځو به په اغزيو کې دردونه هم نشه لري\nمست خماري خوب به د غوټو په بالښتو کوو\n\nځو د یار کوڅو ته، چې دا سترګې په کې څلي کړو\nدې خپلو کعبو کې ديدنونه د سجدو کوو\n\nلوټ دې شي کاروان خو بیابان به کړو غاټول غاټول\nعشقه له ښاغلي لېونتوب سره پښتو کوو\n\n\n\nيوه اسره هم غنيمت دی د ژوندون دپاره\nد ائينو سترګې ړندې مه شه بې نوره ښاره!\n\nماښام ذرې ذرې سر ږده د تنهائۍ په ليچو\nسحر راپاڅه او د ښار پورې ورونه شماره\n\nسبا که هر يو عذاب راغی، نو تيار وسيږئ\nنن خو تمام ملنګان کډې باروي له ښاره\n\nستا نه د درستو خطيبانو دستارونه لوګی\nڅومره لذت لرې زما د ګناهونو باره!\n\nتسنيمه! ليک مو پۀ نصيب هغه زړه چاؤدی سفر\nلارویو ټوله زندګي کړله برباد په لاره\n\n\nهغه مې د ذات   د دائېرې  نه اوس وتلے  دے\nهغه  يو  سړے  مې له   يادونو  لرې   تلے دے\n\nد چا د لونګين بدن لټون دے هوش کښې نۀ يمه\n سر ته مې د چا د خوشبويۍ خمار ختلے دے\n\nزۀ د ګل مستۍ ته د کمال په نظر نۀ ګورم\n ما د يوې غنچک غنچک ځوانۍ زوال کتلے دے\n\nهوا دې په شا وړي دي ويښتۀ او تا خندلي دي\nستا هغه تصوير مې له په سترګو کښې ساتلے دے\n\n  هغه  نغمه ګر معينه،  هغه  سحر ساز اواز\nهغه تور  بلبل مې د  زړۀ  باغ  نه الوتلے دے\n\nد ډول په ژغ به بیا را جوړ شي او څرخے به وکړي\nپه نرۍ ملا که په اتڼ کې یو ژڼکے مات شو\n\nاوس نو لګیا دے او پتري وهي پر ماتو نغمو\nد چا په مینه کې کارواؔنه یو سړے مات شو\n\n\nتنده د دیدن مـې پـه ليمـو لیمو کې ونغاړه\nراشه دا د ژوند ماښام په دوو ډیوو کې ونغاړه\n\nسوې کرونده به بیا راشین د شمعو فصل کړي\nروح د پتنګانـو پـه لمـو ايـرو کـې ونغـاړه\n\nغوڅ زړګی می و ګنډه سرخي ستا د ښکلا یمه\nپټ مې د موسکا غوندې په سرو بار خو کې ونغاړه\n\nښکلی پسرلی راتـه اشـنـا پـه جرګه راولـه\nمـا خـزان ځپلی په تنکو غوټو کې ونغاړه\n\nراشـه دارم د ښاپیرو قاصـده يـويـې سـه\nغوټه د شوګير مې په پستو وږمو کې ونغاړه\n\nوړه مې، چې ساحل د پېغلتوب په غېږ کې ونیسم\nعشقه دريـابـي مـا پـه يـاغي څپو کې ونغاړه\n\nبیا د رابعې په وینو سرو غنچو ته کړي سلام\nدا منجاور خیال مې د سخي جنډو کې ونغاړه\n\nستا کاروان، د وینـو پـه زعفرانـو غـزل ولیکـه\nدا تاویز د مينې په ځونډو ځونډو کې ونغاړه\n\n\nګويا  دَ  عشق  پۀ  وُچو  څانګو  بيا  بهار راغے۔\nدا  چې دَ هر  يوۀ  مجذوب مخې له دار راغے۔۔\n\nما چې سوچ  وکړۀ ، کائنات دَ تنها يۍ نامه وه۔\nما چې هيڅ  نۀ ګڼۀ ، هغه  زړۀ مې پکار  راغے۔۔\n\nڅوک چې دَ بل پۀ تماشه وۀ ، دَ هجوم سره لا۔\nڅوک چې هم خپلې تماشې ته وۀ ايسار راغے۔۔\n\nهر  څۀ  جُدا، چې دَ طلب لارې  جُدا جُدا وې۔\nچاله  د َ زرو  کان، دَ  چا  مخې  له  يار  راغے۔۔\n\nدغه   دُنيا  دَ  سړيتوب  معيار ته  نۀ  رسېده۔\nنۀ بيا  داتا  راغے ، نۀ رام اؤ  نۀ  اوتار  راغے۔۔\n\nلکه   ښوره   دېوالۀ   ترمې  ترمې   ورژېدۀ۔\nهغه  تسنيم  چې  دَ  دړدمندو پۀ قطار راغے۔۔\n\n\n\n\n\nلاړه رسوا شوه کور او کلې قام ته ؤرسېده\nد باد په شونډو د هر چا الهام ته ؤرسېده\n\nستا د اوربل په جګړو ستړی شوم خو منع نه‌شوم\nاه د انګړ خبره لاړه بام ته اورسېده\n\nمونږه چې څومره پټوله پټه پاتې نه شوه\nد راز خبره د جومات امام ته ؤرسېده\n\nمونږ د سهار خبره هر وخت په ماښام کړې ده\nد يو ماښام نه بل ماښام ماښام ته ؤرسېده\n\nد يوې بلې ضرورت دی چې پرې بيا راټول شو\nملالې ستا هغه ټپه انجام ته ؤرسېده\n\nخانه چې ما اوکړو لَو لُور هغه زما په اوږو\nهغه بورۍ ستا د غلې ګودام ته ؤرسېده\n\nهغه بولۍ د تاجرانو دومره تېزه وه چې\nيوه بوډۍ هم د يوسف لیلام ته ؤرسېده .\n\n\n‎ ‎د خوشال خټک د پلونو خاورې ښکل کړم\n‎\"له مستۍ و  رقيبانو ته ښکنځل کړم\"\n\n‎شوق د ښکلو او د سرو ميو د څښل کړم\n‎دا يو کار د سړيتوب دی، دا به تل کړم\n\n‎بوسه راکړه چې اروا دې د غزل کړم\n‎غاړه راکړه چې تصوير دې مکمل کړم\n\n‎چې ته راشې، غزل راشي، څراغ بل کړم\n‎چې ته لاړه شې، زه لوبې په پنسل کړم\n\n‎نن د خولې کيسه، د دو خولو په عمل کړو\n‎خوله دې راکړه، هسې نه وايم، عمل کړم\n\n‎نور دې څومره رانيزدې کړمه سينې ته\n‎وايه څومره دې لا ښکل کړم چې دې خپل کړم\n\n‎په قانون، نه په ملا او نه په نرخ يم\n‎زه د زړه سړی يم، تل د زړه منل کړم\n\n‎لږ انکار کوه، لږ سوچ کوه، لږ مينه\n‎لږ سړی شه چې له ځان سره دې مل کړم\n\n‎چې مې ځان کړ حواله د قام و درد ته\n‎يو سړی وم، خدای په څو ورځو کې سل کړم\n\n‎قام پرست يې کړم په وينه او په مينه\n‎زه پوره يم، څه حاجت چې ځان تلل کړم\n\n‎دا پوره ده چې ياران لرم،ياران شته\n‎له يارانو به دولت د درد حاصل کړم\n\n \n\nلکه زهر ژوند مې وژنې هر شپه هره ګړۍ\nزنداني د خپل نصیب یم، که مې تخت وي، که کېږدۍ\n\nڅوک به دومره مهربان شي، چې مې ژوند کړي په ټالونو\nڅوک به ماته مقام را کړي، د هغې د غاړکۍ\n\nیا به لمر په غرغره وي، د یاغي سمندر خواته\nیا به پړق د شاه لیلا وي، په غوږونو د والۍ\n\nکاشکې ژوند په دغه تخت وای، کاشکې هیڅ نه تېرېدی\nله جنت سره نسبت دي، ستا د غېږي خوشبویۍ\n\nڅه بې رحمه کانې وشوې، محبت د بازار نوم شو\nنه څوک مینه د ادم کړي، نه څوک خوی د دورخانۍ\n\n\n\n\nخو یا به تا او یا به ما کوله\nنوره د مینې قيصه چا کوله\n\nکه د حالاتو سترګې هر څنګه وي\nما د ارمان سره وفا کوله\n\nواعظه خلاص شوې د ایمانه پکښې\nپه محبت کښې دې ریا کوله\n\nما به د شنو خالونو  رنګ ورکوو\nزما د زړه داغ به رڼا کوله\n\nد هغه مخ د حیا سره داسې ؤ \nما څه چې ګل به ترې حیا کوله\n\nد ګاونډي خوب يې له خدايه غوښته\nاشنا د خپله کوره غلا کوله\n\nما د وړو بچو ژړا ژړله\nد کوټې هر لرګي ټقا کوله\n\nهغه شپه رنګ د میکدې بدل ؤ\nهغه شپه ستا خبره چا کوله\n\nخدایه چې هغه خلک څنګ خلک وو\nچا چې به مينه په رښتيا کوله\n\nزما د زړه هغه ور پورې نه شو \nهغه چې تا به پکښې \" تا \"  کوله\n\nصابره! ودې ليدو پوهه شولې\nتا به په غم پورې خندا کوله\n\n\n\n\nزه دې ونه پوښتم زړګي ته مې بې پامۀ راغلې \nچا اجـــازه درکړه؟ او څنګه بې سلامه راغلې\n\nصبر چې پورتۀ شم،د حُسن درناوی دې ؤکړم \nته خو چې راغللې، اشنا بې اِحترامه راغلې \n\nزه مې د مینې کار کې بخت ملامت نه بولمه\nپه ما د سېل* اوبه د خپل سړي له بامه راغلې\n\nتلوار راوکړه! زیاتي نور مې د ژوند تمه نشته\nد مرګ ناروغ یمه اشنا کــه تر ماښامـه! راغلې\n\nدیدار د ښکلي یار په جنتونو کې راځې\nصفت د پښتنې رانه شعرونو کې راځې\n\nچې کله هم ویده شمه په یاد کې د دلبر\nنو خامخه تصویر یې په خوبونو کې راځې\n\nمثال نشته چې زه یې کړم تشبیه ستا د خبرو\nدا ستا هره خبره په بیتونو کې راځې\n\nستا مخ له څو رنګونو جوړ دی ووایه صنمه\nستا مخ یاره افتاب دی که ګلونو کې راځې\n\nانسانه د ژوند رنګ باندې ځان پوه کړه لږ هوښیاره شه\nستا څومره صفتونه ایتونو کې راځې\n\nانکار دې ګوره سم د جهنم د اور اواز دی\nانکار دې خوار حضرت ته! عذابونو کې راځې\n\nحضرته که نجیب غوندې شهید شوي په وطن\nنامه به دې  هم یاره تاریخونو کې راځې\n\n\n\n\nساقې که مې امام دے خو فنکار زما مرشد دے\nغزل مې مصور دے انتظار زما مرشد دے\n\nهر خواته فسادونو کښې هم دا مې کرامت دے\nرباب زما جانان دے او سیتار زما مرشد دے\n\nتبله راته حیرانه دا سندره مې ګونګۍ دا\nسندره ده ګونګۍ خو یکه زار زما مرشد دے\n\nچې زه ېې ښکلے کړے يم د ژوند په هر ډګر \nبس غر زما خلوت دے او چینار زما مرشد دے\n\nکتل په خکته سترګو کوې دا خوې دې قاتل دے\nهم ستا د مړاو سترګو دا خمار زما مرشد دے\n\nحجره دې وي جمات دې وي ګرجا دې وي مندر دې وي\nچې تا پرې یادوومه دا اذکار زما مرشد دے\n\n د مينې قافلې نه دې نيکنام جدا شي خياله\nد خیال په  قافله کښې ګناهګار زما مرشد دے"},{"instruction":"غم زما نه وروستو دے صنم زما نه مخکښې دے","input":"","output":"پښې مې ښکته نه لکی قدم زما نه مخکښې دے \n\nستا جنت زما جنت که ډېرې پامته داريمه \nڅه وکړمه خدايه چې غنم زما نه مخکښې دے \n\nزۀ کۀ د دنيا د خوښې هر موسم نه مخکښې یم \nکله ستا د خوښي هر موسم زما نه مخکښې دے \n \nډېر که مي جنون له وار خطا که په صحرا د عشق \nهاغه د ښاغلو ښکلو چم زما نه مخکښې دے \n\nزۀ د خپلې برخې ګټ پيرونه کچ کوومه ځم \nزلفې دې په شاکره پیچ و خم زما نه مخکښي دے \n\nستا د مينې راز رانه سندره شه خو کرم نه یم \nزه هاغه ملنگ چې دری دم زما نه مخکښي دے \n\nتوری دی که ستوری د ورغوی نه مې پرېوتل \nسپینه پاڼه پاتې شوم قلم زما نه مخکښې دے \n\nزۀ ورپسې چرته رسیدی په تيندکونو شم \nیار زمانه مخکښې دے خو سم زما نه مخکښې دے \n\nماته په شاګوری خو هېڅ نه وائى هېڅ نه آوری \nیه صادقه څۀ الم غلم زما نه مخکښې دے"},{"instruction":"زما لاس کښې د زغم تار د صبر ستن ده","input":"","output":"تل ګنډلې مې د ژوند څيرې لمن ده \n\nد تندی خولې مې اوښکو سره څاڅی \nجدائی ده که سختی ک زنکدن ده \n\nد زړۀ کور کښې ګزاره د دواړو نه شی \nستا پښتو مې  د احساس د ناوې بن ده \n\nد صبا سترګه به بیا راپورې خاندی \nد بي لوظه يار نېټه د ماسختن ده \n\nګل چې ښکل کړی بیا ې مونږ ته راګزار کړی \nپه مونږ څۀ ښکلې پېرزو د ګل بدن ده \n\nدا د كوم يو زور ور ښکلې کوڅه ده \nزلزله چې مې راغلې په بدن ده \n\nپه بڼو ې د ليمو زه ښكلوومه \nډېره ګراته راته خاوره د وطن ده \n\nته چې وائي دلته مه راځه صادقه \nستا په خوله ده خو خبره د دښمن ده"},{"instruction":"خال د اننګي دې راله داغ که د ځيګر په سر","input":"","output":"پرېږده چې ښائست او محبت شی دواړه سرپه سر \n\nزۀ چې خپلو اوښکو کښې ځان ډوب کړم تا به خپل کړمه \nنه شي ملغلره څوک موندے د سمندر په سر \n\nتو دیمه هم سوریمه ستا چم کښې خو تو د سوړ نه يم \nپښې مې يخې پخې دی کۀ اېښے مې دے نمر په سر \n\nسپين ښه يې خو سپينه څېره مۀ ښایه سپین سترګو ته \nتور به شی سرتوره یاده واچوه څادر په سر \n\nته يې زما سترګو کښې رقیب دے ستا په سترګو کښې \nځکه مي تناکه راختلې د نظر په سر \n \nما دې څوک پخلا کړی نو جانان به زۀ پخلا کړمه \nزۀ د خپله ځانه مرور د مرور په سر \n\nما پورې چې او خاندې نو ماله ژړا راولې \nمالګې خلق نه دوړوی یاره د پرهر په سر \n\nځه کنه اشنا څه ارشاد گه ولې غلے ې \nکوم رقیب ولاړ دے ستا د سرو شونډو د ور په سر \n \nدومره زړۀ نه تنګ وي چې بې زړۀ یار دې په ګوته که \nڅۀ دې وكړۀ یه صادقه وادې خسته شر په سر"},{"instruction":"چې سترګې سترګې نۀ شي ستا د پاره آئینې","input":"","output":"جانانه دومره هم نه دی بې کاره آئيني \n\nچې زۀ ئې د نظره کړم که ښکار مې د نظر شوې \nماتیږی مې په سترګو کښې بې شماره آئينې \n\nکږې وږې څيرې به ورته ښکاری پکښې خپلې \nراوړی چې څوک د ښکلو له بازاره آئينې \n \nپه مينه باندې نن چې ورته ما كتلى نه دى \nته ګوره ماتوی له ډېره قاره آئيني \n \nپه ځير ځير ورته مۀ ګوره جانانه شراب خوره \nونه چوی ستا د سترګو له خُماره آئينې \n\nآخر به ئې د ځان په رنګ کښې رنګ کړمه صادقه \nتر څو به راله نه راکوی لاره آئيني"},{"instruction":"چې د احساس مرۍ پرې غوڅه نه شی","input":"","output":"ستا د نظر چاړۀ دې پسه نه شی \n\nستا په مينو ستا پېرزو دستم \nدا خو د هر ښکلی د وسه نه شی \n\nزما سره وینه کښې جوش راولی \nشنده دئ ستا د بڼو هسَه نه شی \n\nسکوت به ماله آخر ساه ډوبه کړی \nپورته که ستا د غم خپسه نه شی \n\nلیمۀ په اوښکو وينځم ګورم درته \nمونځ خو هيڅ کله بې اودسه نه شی"},{"instruction":"د ګودر میرې دا الزام خو په خپل سر پورې که","input":"","output":"د دیدن تږی خو يو وارې په ګودر پورې که \n\nدلته چې څوک هم تاته کوری زما زړۀ پرپوځی  \nما لاس نیولے د رقیب له چمه زر پورې که \n\nد هوس ښار دے د مينو تقاضې نورې دی \nاے د کلۍ دلۍ ښائست مېرمنې ورپورې که \n\nماله د درد څړيكې شعور د ژوندانه راکوی \nپه پرهرونه راله مالكي سراسر پورې که \n\nد کوڅې باده د لېمو خبر مې واخله کنه \nد یار د پلونو خاوره ماله په نظر پورې که \n\nد محبت کشتی کښی کښېنه څنګ په څنګ ورسره \nصادق د ځان سره د ژوند په سمندر پورې که"},{"instruction":"هلته ساقی هلته جانان په انتظار پاتې دے","input":"","output":"زۀ به اوس لارشمه واعظه ماته کار پاتې دے \n\nزۀ په ترپکو د ښكلا منزل ته ځان رسووم \nزمانه هر يو مئين ډېر وروستو په لار پاتې دے \n\nڅومره بې زړۀ ستونه څومره ناخوالۍ کښې خندا \nد ښکلو چم کښې دغه کار دغه روزگار پاتې دے \n\nمونږ به تر څو د تش ډنډر سیوری ته ژوند تېروو \nسپرليه وايه كنه څومره انتظار پاتې دے \n\nماته خو ډېر ښکلی بلنه د يارۍ راکوی \nخدائے خبر ولې ستا په خؤله باندې انکار پاتې دے \n\nچې رقيب ووینی د ویرې خواله راشی اشنا \nپه داهم شکر چې په ما يې اعتبار پاتې دے \n\nد ژوندون ټولو هنګامو يې آخر سر وخوړه \nصادق شعرونو جوړولو ته وزګار پاتی دے"},{"instruction":"ته که ما د سترګو د ککو نه په زور وباسېنه","input":"","output":"دا لكه دا لکه په توره شپه مېلمه چې له كور وباسې \n\nمړ مې کړې ژوند مې کړې رنځور مې کړې او روغ مې کړې \nته د یو وجود نه وجودونه څلور وباسې \n\nستا ښکالو چې راشی د زرکی درزا بې واره شی \nڅنګه له ساه ډوبې خاموشۍ ځنې شور وباسې \n\nزه به خپلې مينې خپل احساس لره پېغور شمه \nته که د خپل زړۀ نه ما د مينې په تور وباسې \n\nوايم چې د سترګو د بڼو څوکې دې ښکل کړمه \nدرد چې مې د زړۀ نه د نظر په ټکور وباسې \n \nچرته چې يې ته  لېونتوب د صادق ورسېد \nخدایه لېونی د هاغه د شتې په لور وباسې"},{"instruction":"بیلتون سره ملگری که ژوندون په هر ډگر شوم","input":"","output":"چې يار مې پکښې ځائے که زۀ د خپل زړۀ نه بهر شوم  \n\nد تری تری ژوند تنده په ما باندې ماتیږی \nپه خپل احساس را خور شومه د مينې سمندر شوم \n\nاوس نه کووم خطر د رقیبانو له نظره \nچې پوئی په اشارو د یار د سترګو د نظر شوم \n\nستا ياد مې د احساس په سنه پښې ږدی او تېرېږی \nد ښکلی لاروی د قدمونو رهگذر شوم \n\nد فکر پلوشو ته مې د ډېرو سترګې برېښی \nد فن په بام چې وختمه وځلېدم نمر شوم \n\nپه دې کښي تعجب د څه کۀ زړۀ مې دومره ستر دے \nزه ډېره موده پاتې په ګاونډ د سمندر شوم"},{"instruction":"پرقیږی په تیارو کښې د پېغور محبتونه","input":"","output":"رنا لکه د ستورو کوی تور محبتونه \n\nد سلو ژرندو وتے یم په دې معامله کښې \nاوس ځکه راله نه راکوی زور محبتونه \n\nڅادر د وفا څيرې که لمن مي د زغم شته دے \nستا قهر ته پرېږدم کله سرتور محبتونه \n\nمونږ سوزو خو په سوی کښې د جانان سندرې وايو \nپه مونږه باندې ښه راغلی اور محبتونه \n\nالله غنى بادشاه دې حوصله د بدل ورکړی  \nزمونږه په هر ښکلی باندې پور محبتونه \n\nسپرلی کښې د ښائست چې غوړکې غوړګې شی  کل کل شی \nهله شی د زخمی زړګی ټکور محبتونه \n\nصادقه په زړو محبتونو واوری وشوې\nراځه چې چرته ولټوو نور محبتونه"},{"instruction":"مينه مړه شوه اوس بيلتون په کار دے","input":"","output":"د درد په څړيكو كښې ژوندون په کار دے \n\nچې په سکونډارو کښي را و لرزیری \nاوده احساس له ميرتون په کار دے \n\nد ازغو څوکې د پښو وينه غواړی \nنور په ازغنو لارو یون په کار دے \n\nد ګریوانه تڼۍ مې کاج کښې پرتې \nسپرلے راځی که نه جنون په کار دے \n\nچې د مانو برجونه ونروی \nبې كوره خلقو ته لمسون په کار دے \n\nزمونږه ويني ي وښکوله راغلې \nسړی خورو سره پریکون په کار دے"},{"instruction":"ستا له نظره نظر نه ارووم","input":"","output":"دغه هندو له خو پښتون په کار دے \n\nتيارې په سترګو کښې نغاړلی نه شو \nمونږ له روښانه صباؤن په کار دے \n\nعلم دریاب دے خو مونږ تږی پاتې \nپه دې درياب پسې لټون په کار دے \n\nژوند له ماحول د جبر ساه ډوبه کړه \nصادقه څه نا څه بدلون په کار دے"},{"instruction":"کل وی که ازغی وی خو پرېوتی چې له ښاخه دی","input":"","output":"هر څه پکښې ځاني شو چې ځولۍ زمونږ فراخه دی \n\nهسې لاس او پښې وهمه رو د تېښتې ګورمه \nکله څوک وتلی د اوږدو زلفوله جاخه دی \n\nستا د جدایی سخته د وسپنې نينې چيچل \nوړې يې تکړې تکړې مې د همت له هره غاښه دی \n \nستاله برندو سترګو مي رقيبه سترګه نه سوزی \nكله ویرېدلی لیونی د چا له ګواښه دی \n\nاوس هم د هغې ښكلو عکسونو شيشي ماتې دى \nيو ځلې پرېوتی چې زما د زړه له تاخه دی \n\nژوند مې په شدل بدل غزل کښي غزوني كړى \nوتى مې شعرونه د شعور د سنگلاخه دی"},{"instruction":"نه غواړی منطق نه فلسفه غواړی","input":"","output":"مينه لېونتوب غواری جذبه غواری \n\nزړۀ مې ستا په زلفو زلفو کښې دمه غواړی \nدا لېونے بيا په غر کښې شپه غواړی \n\nما د خپل ښائست د سر پرونے که \nزور د پېغلتوب چې وی پرده غواړی \n\nمونږه ورته ځکه سترګې سترګې یو \nهر ښکلی ته ګوره آئینه غواړی \n\nستا د زړۀ زرخېزه زمکه شاړه ده \nکل به کړی الفت خو کرونده غواړی \n\nخدای د رڼا مینان چرته دی \nدلته خو په شپه کښې خلق شپه غواړی \n\nخدائ په هر نظر کښې دے صادقه خو \nپوخ ایمان او کلکه عقیده غواری"},{"instruction":"مینه د جنون سره د يار کوڅې له تلې ده","input":"","output":"دلته كښې صحرا د خاموشی تبې نيولې ده \n\nکله کله زۀ په ځان د ځان خبره نه منم \nيو ته ې ې چې ستا هره خبره مې منلې ده \n \nما د خپله لاسه د سفر د بې وسۍ په تبغ \nستا د دیدن هره تمنا زړۀ کښې وژلې ده \n\nستا د ياد سپرلے راباندې څومره مهربانه دے \nباغ کښې د زړګی مې د هر کل غاره شلېدلې ده \n\nنه پرېږدی ک درد څړيكې مې ساه هم اخستلو ته \nستا درنو غمونو مې سینه هسې زورلې ده \n \nدا د وخت د لاسه د ژوندون ريخې ريخې لمن \nڅو څو ځله ما د زغم په تار باندې ګنډلې ده \n\nستا د عشق په لار مې د ذرې ذرې بدن خوله \nستا د هجر دشته کښې تودو بادونو څښلې ده \n\nماته داسې وائى چي هم ته پر ليکل شوے ي \nچا هم چې په غور د صادق څېره لوستلې ده"},{"instruction":"ستا د سترګو برند کاته راله چشمان خوری","input":"","output":"که نظر مي تیندکونه په خپل ځان خوری \n\nستا ښکالو ئې د څېرې رنګونه یوسی \nستا مئين د دیدن ګټه په تاوان خوری \n\nيار په خپله په خپل ځان باندې شکی دے \nهيڅ بې هېڅه قسمونه په قرآن خوری \n\nد بې وسه وسه مینې ښکلې پېرزو ده \nد احساس زخم مې شونډې د ارمان خوری \n\nزه د خپلو مېلمنو د قدر وړ یم \nد زړۀ غوښې مې غمونه د جانان خوری"},{"instruction":"زۀ په د دغه لار د ګل درو نه مخكښې نه ځمه","input":"","output":"ځمه خو د ښکلو د کوڅو نه مخکښې نه ځمه \n\nشپي مي په خپل کور کښې خپلې مينې ته بخښلی دی \nچرته هم د نمر د پلوشو نه مخکښې نه ځمه \n\nیا به می سرمات وی یا به پروت یمه په دوړو کښې \nځکه د ښاغلو پښتنو نه مخکښې نه ځمه \n\nهسې نه کچه مې کړى آلا راپسې راپسې وباسی \nښکلی خو واړه دي د وړو نه مخکښې نه ځمه \n\nچرته چې هم ځم دانه اوبۀ زمانه مخکښې ځی \nزۀ د خپل نصیب دانه اوبو نه مخکښې نه ځمه \n\nستورو ته ختی شمه سپوږمۍ نه مخکښې تلے شمه \nبیا هم ارمانونو تلوسو نه مخکښې نه ځمه"},{"instruction":"زۀ په محبت کښې له روزګاره پاتې نه يمه","input":"","output":"ستا د خدمتونو نه خو ياره پاتې نۀ يمه \n\nهیڅ به درته نه ښکارم خو هیڅ پروا مې نشته دے \nستا په مینانو کښې له شماره پاتې نه يمه \n\nهر ښکلے زما نه پاتې کیږی نیمه لاره کښې \nزۀ خو د يو ښکلی نه په لاره پاتې نه يمه \n\nکله په جومات کښي په تندی بروزې ښکل کړمه \nکله مېخانه کښي هم له واره پاتې نه يمه \n\nخار دې شمه ښکليه په کار مي که د کار مې که  \nدومره خوبې دمه او بي کاره پاتې نه يمه \n\nمۀ راځه چې نه راځې وعدو له سترګې تورې  که \nلار به دې څارم له انتظاره پاتې نه يمه \n\nڅنګه قلاری ده دا پوښتنه رانه مه کوه \nکښېنه په قلاره په قلاره پاتې نه يمه \n\nلاس به مې وی تش صادقه مال و زر به نه لرم \nنور خو د اخلاص په دود ناچاره پاتې نۀ يمه"},{"instruction":"ته مې د ضمير له احتسابه څومره لرې ې","input":"","output":"مانه زما زړۀ خانه خرابه څومره لرې ي \n\nسوال شومه ک سوال په دائره کښې د نقطې په شان \nاے دیار د سپينې خولې خوابه څومره لرې ي \n\nدا اعجاز د مينې دے چې زړۀ کښې دې رانغاړمه \nنور ګنی د عقل له حسابه څومره لرې ې \n\nمونږه د رڼا ورځي شؤ كمارو شوكي شوكي کړو \nراشه کنه راشه انقلابه څومره لرې ې \n\nسترګې په تا ښخې کړم خو ګوتې هم دروړی نه شم \nڅومره درنزدې يمه ګلابه څومره لرې ې \n\nتا ته مې لاس نه رسی ګرېوان مې ځان له څېرې که \nپروت په ګلابی رُخسار نقابه څومره لرې ې \n\nسترګې مې واعظه ښکلو ښكلو پسې سپينې شوئ \nته  مئ د نظر له انتخابه څومره لرې ې \n\nزوړ دې که صادق د انتظار او تلوسو په شا \nرانغلي د کچ اشنا شبا به څومره لرې ي"},{"instruction":"ستا زړه چی زمانۀ دے ستا احسان مې په کار نه دے","input":"","output":"نۀ سپق زمکه چې نه لرم آسمان مې په کار نۀ دے \n\nد اوښکو سېلابونو مې د مخ ته غوښې يوړې \nرحمت نه چې زحمت شی نو باران مې په کار نۀ دے \n\nچې ښکلے زما یار وۀ نو ګرېوان مې تار په تار وۀ \nجنونه اوس مې ته یار شه ګرېوان مې په کار نۀ دے \n\nدا ګټه په تندی د زردارانو چا ليکلې \nدا ژوند کۀ مې تاوان وی نو تاوان مې په کار نۀ دے \n\nبدل کښې د ښېګړې زما سر ټيټول غواړی \nانسان مې په  کاریری خو انسان مې په کار نۀ دے \n\nراځئ چې د ورانکارونه يې واخلو مونږ ې جوړ کړو \nدا کور کۀ داسې وران وی داسې وران مې په کار نۀ دے \n\nدا زمکه د انګرېز په دلالۍ کښې د خانۍ شوه \nدا زمکه مې په کار ده هاغه خان مې په کار نہ دے \n\nدروغ به درته وایمه که دا مي درته ووې \nواعظه چې هغه ښکلے جانان مې په کار نۀ دے \n\nد کور له غاصبانو او بهر له غاصبانو \nخپل حق کټلے نہ شی مسلمان مې په کار نۀ دے \n\nجانانه تۀ مې ځان ئې ځان د کار وی که بې کاره \nسړے وئیلے نۀ شی چې خپل ځان مې په کار نۀ دے \n\nژوندون خو په هنداره د غورځنگ کښی ښکلی ښکاری \nصادقه که ډېر ښکلے وی ارمان مې په کار نۀ دے"},{"instruction":"ما چې پۀ خپل ځان باندې تیندک و خوړ","input":"","output":"تا ولې د غېر په ډاډ چورلک وخوړ \n\nبيا دې راته وکتل په برند نظر \nبيا مې په زخمی احساس چابک و خور \n\nتل ئي حفاظت بیا د عزت کووم \nيو ځل چې مې هم د چا نمک و خور \n\nدا د سفر غوړې زيړې ځار شه ترې \nکاش کۀ مې د خپل کالۀ سوکړک وخوړ \n \nيه د کلی خلقو ځان خو وپوښتئ \nستاسو حق خو ستاسونه ملک وخوړ \n\nپورته زما لور قدته کتی نه شی \nخپل حسد په خپله یشتینک و خوړ"},{"instruction":"زمونږه په احساس خو ې راوستې زلزله ده","input":"","output":"دا چا وئيل چې مينه د وزګارو مشغله ده \n\nپه زړۀ کښې مې يار ووسی خو کتلی ورته نه شم \nد زړۀ او د نظر په منځ کښې څومره فاصله ده \n\nستا ظلم ته مې ناز او ستا ستم ته ادا ووې \nمنې که نه اشنا لکه د غرمې حوصله ده \n \nاشنا چې وفا نه پېژنې څرنګې پښتون ې \nوفا خو د ښاغلی محبت د سر شمله ده \n\nد تور او د پېغور سره به ګورو خو صادقه \nد ښكلو بي رُخی زمونږه لويه مسئله ده"},{"instruction":"ستا د نظر په آسره ژوند کووم که نور سپوری ته","input":"","output":"ځکه ډېره يم د بڼو لاندې رنځور سيورى ته \n\nستا زېلې زېلي زلفې ستر سترے فکر زما \nچاله به نۀ ورځی خوبونه د انګور سیوری ته \n\nزما ارمان لکه کرکڼه رېڑ کے پاتې شه \nستا د آنا د چنارونو د غرور سیوری ته \n\nزۀ د هجران د سورا را غرمو وهلى يمه \nلږ خو مې پرېږده د وصال د ونې ګور سیوری ته \n\nاوس د وهمونو د پیتاوی نه هم څنډه کوی \nخپل نازولے خيال مې لوئے کۀ د شعور سیوری ته \n\nصادقه ژوند د دنیا څۀ دے خو بس دا وګڼه \nلکه ساعت ګرۍ له کښېنی چې مزدور سیوری ته"},{"instruction":"ستا آننګو کښې چې ښائست لمبه لمبه ښکارېده","input":"","output":"صادق به ستا په سیوری خو د خوله خوله ښکارېدۀ \n\nچې په کمڅو کښې د ليمودې کله ونغښتمه \nماته خپل ځان هم ستا که تن یوه حصه ښکارېده د \n\nد زلفو غېږ کښې ې سپين مخ راله نظر برېښوه \nهغه که نمر وۀ نو بيا څرنګې په شپه ښکارېدۀ \n\nد هغۀ کار څه چې ې مونږ ته آئينې نيولې \nهغۀ په خپله د خپل ځان په تماشه ښکارېده \n\nهغۀ د ټولی زمانې په نبض لاس اېښے وۀ \nهاغه صادق چې زمانې ته ډېر ساده ښکارېده"},{"instruction":"هر څۀ چې ليکى د مئین زړۀ په تقاضه لیکی","input":"","output":"ځکه خو صادق د ګل په پاڼه ستا نامه لیکی \n\nستا د سترګو لیک به څوک زما په نظر ولولی \nتل د آئینې مخې ته توری اپوټه لیکی \n\nدغه رسوائی ده که شهرت زمونږ د مينې دے \nڅوک چې ليکل زده کړی نو زما او ستا قیصه لیکی \n\nډېر چې ورته وګورم نظر مي كيرى بيرې شي \nڅۀ په تتو ټکو د راتلو د شپې وعده لیکی \n\nماله د لاس نخښه راکوی جوړې درک سره \nڅۀ خو د ساده رومال په پېسکی مېلمنه لیکی \n\nاوس به د کابل په لاز کشمیر او فلسطین ته ځی \nوخت به آزادۍ کښې مسلمان لره حصه لیکی \n\nپت پالی صادق د خپل ژوندون که نیمګړتیا سره \nځکه خو نیمکرے شان غزل په نیمه شپه لیکی"},{"instruction":"زما د سترګو نه د خوب مارغان او تر پاڅوه","input":"","output":"ما د لمدو زلفو پونه باندې سحر پاڅوه \n\nزه به د ګل د مخ په پرخه باندې مخ وينځمه \nکه نمر راوخته نو ما له خوبه زر پاڅوه \n\nخدايه وصال کښې هم سوچونو د بيلتون وخوړم \nزما د ذهن نه خپسه د سفر پاڅوه \n\nخوب د تورو سترګو د مئين کله پاڼې ته رسی \nسترګې مې سرې ښۀ دی خو ما په تور سحر پاڅوه \n\nزما طالبه عشقه وکړه پرې تعویز د خلوص \nد بې رخۍ پيريان د سترګو له دلبر پاڅوه \n\nزما د خوب جو ټوله ټال ورکړه چی خوب رانه شی \nزما د سترګو نه د ډېر شوګير اثر پاڅوه \n\nاے د منزل ارمانه ورکړه حوصلې د مزل \nچرته اودۀ په لار کښې نۀ شي مسافر پاڅوه"},{"instruction":"په یوه توبه آخر د چانه میکدې پاتې دئ","input":"","output":"لا خو زمونږ سره بلا ډېرې توبې پاتې دی \n\nد تهمتونو خیرے ورو ورو ویخ ته ورسېده \nاوس به ې څښو ، د محبت اوبۀ رڼې پاتې دی \n\nدار او تېشه ژوند پرېکوې د عمر غم غوڅوی \nماته په ژوند کښې د غم سختې مرحلې پاتې دی \n\nکله روغ كله لېونى شم کله روغ لېونے \nاے مینې وايه نورې څومره تجربې پاتې دى \n\nستا په پرېوتی معیار تف د زمانې بدلونه \nهغه سرے شۀ چې د چا سره پېسې پاتې دی \n \nټوله دنيا راته ښائسته لکه جنت ښکاریږی \nچې په ليمو مې دورې ستا د آستانې پاتې دی \n\nستا تصویرونه ستا ليکونه ځنې وچ ګلونه \nما سره اوس هم ستا د لاس نخښې زرې پاتې دی \n\nصادقه نوره رسوائی د یار زغملی نه شم \nزمانه ځکه هاغه چم هاغه کوڅې پاتې دی"},{"instruction":"لاس مې دې مات شی که مې سوال پسې منګل پرېوځی","input":"","output":"په تش ډنډر باندې به څه کړم چې ترې ګل پرېوځی \n\nچې ستا ښكالو مې د احساس د کاله ور ډبوی \nد زړه درزا مې ستا قدم ته په درشل پريوځی \n\nځوان به اوس څنګه د ژوند سختوله غرور ماتوی \nهوانی خوځی نو په لوګی یا په بوتل پريوځی \n\nزما د زړه د ارمانونو کلان و رژیری \nد ګلو لخته چې مې خوا کښې په څنګل پريوځی \n\nمونږ د چا اوښکه لیدی نه شو مونږه هم وژاړو \nکله چې اوښکه د ليمونه د چا بل پریوځی \n\nد سیاست په جنګ جنګ کښې ننګۍ وکړله \nسړی ژوندی دی ښځه څنګه په مورچل پريوځی"},{"instruction":"ماله چې تر څو سترګو کښې سره اورونه کښېنږدې","input":"","output":"خار دې شم ساقی چې په خپل زړۀ لاسونه کښېنږدې \n\nزۀ خو په خپل وس سره په هاغه لاره نه ځمه \nته چې رانه مخکښې پکښې څو ګامونه کښېنږدی \n\nزلفې د خوړونه دی خو زلفې به دې وخورمه \nماله په وښکو کښي د کمڅو سرونه کښېنږدې \n\nچرته وی جانانه د غزل خواره مې چرته وی \nته چې مې په شونډو د بوسي خوندونه کښېنږدې \n\nدا سترګې او دا کتل د چا په ځان پېرزونه شئ \nهر نظر له غېږه کښې هم دا ګلونه کښېنږدې  \n\nما به درته داسې بو بلا کړی چې ويرېږې به \nدې د کلی خلقو ته هرګز غوږونه کښېنږدې \n \nورک به شې جانانه هډو پته به دې نه لګي \nپام کوه په پلونو د رقیب چې پلونه کښېنږدې \n\nنه درځی صادقه د شپې خوب تر خوب تر هغې نۀ درځی \nوخت له چې په جېب کښې دوه څلور شعرونه کښېنږدې"},{"instruction":"شکر دے زۀ د وفا تول کښې برابر وختم","input":"","output":"چې ستا د غم سره جانانه سر په سر وختم \n \nته که سپوږمۍ وې خو زما د تن په نور ښائسته وې \nته چې راښکته شوې زۀ پاس لکه د نمر وختم \n\nپه آشر نه کیږی جذبه غواړی چې زړۀ و شوکئ \nزۀ خپلې مينې لیونے کړم په سنګر وختم \n\nستا د نظر مهربانی ده چې ساه اخلی ګنې\nد ژوند ارمان له څو څو ځله په ټټر وختم \n\nغيږ کښې د زړۀ مې کړۀ خوندی د حادثو سیندونه \nزۀ خپل وجود کښې بې پايا وه سمندر وختم \n\nنقاده اوس به مې الوت د خيال مني اوکه نه \nته رانه څومره لاندې پاتې شوې زۀ بر وختم \n\nدا به شدت وۀ د احساس د سرلوړۍ صادقه \nچې لامبوزن اشنا نه مخکښې په ګودر وختم"},{"instruction":"څه که مسافر یو مزدوری کوؤ خواری کوؤ","input":"","output":"زړونه خو لرونه کرم نیو كه یاری كوؤ \n\nښکلی آخر ښکلی دی د زور سره ې نه لګی \nځکه ورته مونږه منتونه او زاري كوؤ \n\nنیمه خندا څۀ وی چې پرې تېر د سرو ماله شو \nمونږ خو چې یاری کوو نو سمه جواری کوؤ \n\nمونږه مالیاری وکړه ګلان د نورو نوروشو \nاوس به د ښائست ک گلستان څوکیداری کوؤ \n\nکله ئې نازونه او نخرې کله زورنې وړو \nکیږی خو د ښکلو دلداری کوؤ \n \nوځو به صادقه د خپل ذات د حصارونونه \nمونږه د قلم د قبيلې چې سرداری کوؤ"},{"instruction":"هر څوک مې يار ګڼۀ خو زه د هيچا یار نۀ شومه","input":"","output":"د کار سړے و مه خو کاش چې هيڅ په کار نه شومه \n\nهغۀ ته حال د زړۀ وئيل زما په وس کښې نۀ وو \nشونډې مې و چیچلې ځان له خو اظهار نه شومه \n\nدا مینتوب څۀ مینتوب د څۀ مئین یمه زۀ \nچي ستا په لار نه شومه ستاله نومه خار نه شومه \n \nغوټۍ مې خوښه وی او ګل ته خو د ټينګې نه يم \nبیا هم تر اوسه پوئے په خوی هډو د خار نۀ شومه \n\nزۀ اورے ترے بي اسرې او بې پرسانه ښۀ يم \nشکر په دې چې د شوكمارو طرفدار نه شومه \n\nصادقه پرېږده چې اوس ژوند وی د تاوانه سره \nكته مې وکړه خو د ګټې څوکيدار نه شومه"},{"instruction":"ما د هنر پختگی خپله نه کړه","input":"","output":"چې د درد څړیکه مې غزله نۀ کړه \n\nخلق چراغان کوی زما په څلی \nتا پرې ډیوه هم چرته بله نه کړه \n\nهر چا په نيمه لار کښې پرېښودمه \nما د هیچا نه لاره بیله نه کړه \n\nاوښکه مې هم ورته په پښو پرېوته \nچې په بڼو کښې مې انډوله نه کړه \n\nما د احساس په اور کښې ښۀ وسېزۀ \nخو د زړۀ خوښه مې بدله نه کړه \n\nد صادق سر شۀ د زنګون ملګرے \nلاندې چې تا ورته څنګله نه کړه"},{"instruction":"مازیکری شه راغزیږی د کلونو سیوری","input":"","output":"په مونږ به هم راشی د يار د غزونو سیوری \n\nد ښکلو ياد هم د تاؤ جن احساس خولې وچوی \nچرته چې نۀ وی هلته وی د ښائستونو سیوری \n\nباڼه دې ټيټ ښۀ دی چې سترګی پورته نه کړې اشنا \nمونږ له پوره دی د رڼا د چراغونو سیوری \n\nستا د سر سیورے چې زمونږ له سره پورته شی نو \nلمبه لمبه شی د خاورينو دیوالونو سیوری \n \nبنکلی هم داسي د آنا په تاریکۍ کښي ښه دی \nولې چې تور وی د رڼو رڼو رنګونو سیوری \n\nصادقه یار نه مي آداب د محبت غواړمه \nپه سورارا كښې لټوم د چنارونو سیوری"},{"instruction":"ليمۀ مې هسې سپين شو په رنګونو پسې مرمه","input":"","output":"سپرلیه ولې نه راځی ګلونو پسې مرمه \n\nدیدن خو پکښې سر و خوړ په مړو پسې څوک نه مری \nجانانه په سفر کښې ستا ليكونو پسې مرمه \n\nساه ډوبې خاموشی له ژوندانه ځنې ویزار کړم \nبنګړي چي پکښي شوری مړوندونو پسې مرمه \n \nپه سترګو مې تيارۀ وی د زړۀ سره چې تۀ نۀ ې \nرادوکه ستا د سترګو څراغونو پسې مرمه \n\nد خپلې مجبورۍ او بې وسۍ نه مسافر يم \nدانه چې په درهم او ريالونو پسې مرمه \n \nدا دشته پۀ دې دشته کښې احساس د تنهايۍ\nصادقه د یارانو محفلونو پسې مرمه"},{"instruction":"خپلو نازولو ارمانونو باندې پښې ږدمه","input":"","output":"کله که زۀ هم په ګلونو باندې پښې ږدمه \n\nتور دے کہ پېغور دے خو له زوره ې خبريمه \nتاله چې درځمه انګارونو باندې پښې ږدمه \n\nما چې ورته ووې ستا قدم ته مې لېمې ايښى \nوې وئيل چې زۀ د خلقو زړونو باندې پښې ږدمه \n\nمیو کښې سرور څۀ وی اوبه به د انګور څۀ وی \nستا سترګوته ګورمه جامونو باندې پښې ږدمه \n\nهر مزل آسان شی هر منزل راته سلام وکړی \nکله چي صادقه د يار پلونو باندې پښې ږدمه"},{"instruction":"واکمن مې د ټول تن لکه زرکے شۀ هغه ښکلے","input":"","output":"په زمکه د ژوندون مې کسانی شۀ هغه ښکلے \n\nاے ميني او مبارک دې شه د ستورو د سیالی شوې \nچې ستا د دنګې پوزې مېخکے شۀ هغه ښکلے \n \nچې زۀ ې د ځوانۍ د انتظار په سر زلمے وم \nقاتل مې د خوانی شه چی زلمی شه هغه ښکلی \n\nستا وعظ نصیحت به مې په زړۀ کښې وه ساتلے \nواعظه کۀ د زړۀ نه مې ویستی شۀ هغه ښکلے \n\nدَ ځانه ډېر په ما باندې دردیږی خفه کیږی \nایله په مینه پوهه شۀ سرے شۀ هغه ښکلے \n\nچې زۀ پکښې د لادو بادو پرېوتم اټال شوم \nد ژوند په لاره څومره ګړندے شۀ هغه ښکلے \n\nزما په تور ئې وویسته د کلی نه په زور \nصادقه دلته چا کښی ځائیدی شه هغه ښکلے"},{"instruction":"تېر چې د ښائست د پسرلی د هر نظره شم","input":"","output":"مينه به کووم خو داسې مینه چې سندره شم \n\nپېغلې ږدی ګلونه قدمونه په سينه زما \nخور چې د ګودر په لاره سم د مازیګره شم \n\nما د سترګو تور گه چې له توره دې بې کوره يم \nپرېږده چې له شپې ځنې په شپه کښي ناخبره شم \n\nتاته مي کتلى آئيني ته کتے نه شمه \nته مې يې ليمو کښې هسې نه چې د نظره شم \n\nما خو درته وې چې ما د ځان په رنګ کښې رنګ نه کړې \nاوس به ګزاره کوې که ستا غوندې خو د سره شم \n\nمينه مې زړه وی خو ډولۍ د شوق نوې وی \nهر کالې واده کوم راستون چې له سفره شم"},{"instruction":"مونږه بې سره اموخته که وخت د سره جانان","input":"","output":"ځکه وباسی پښې بهر له خپل څادره جانان \n\nزه ي دښمن سهى خو تل به دا دعا كومه \nخدائے خو دې وساتی د هر دښمن له شره جانان \n\nزرۀ به مي کلک وی خو زړۀ څنګه ښکته بره نه کړم \nچې کله ښکته راته ګوری کله بره جانان \n \nاوس د هر چا په خوله شۀ اوس به په خان چک لکوو \nمونږ که د خپله لاسه خوږ لکه سندره جانان \n\nزمونږ په خوا کښې خوبه کانی هم خبرې وکړی \nنر دې شی زیاد دې کړی په مونږ یوه خبره جانان \n\nصادقه نن خو به ماښام کښې ما ضرور یادوی \nنن مې په زره راورېدلی د سحره جانان"},{"instruction":"که ډېر تکړه وۀ آخر زورې شۀ اوبۀ سترګو کښي","input":"","output":"دا به کېدل چې گرځوه به مونږه زړۀ سترګو کښي \n\nما چې ور وکتل نو وژک شۀ په کاته سترګو کښې \nلر ساعت وروستو را پیدا می شه د زړۀ سترګو کښي \n\nمونږه نظر ژبې له ورکه تا نظر له ژبه \nزمونږه سترګې دې په خؤله کښې او ستا خؤله سترګو کښې \n\nآخر پښتون وم سوک په سترګو کېښودی مې نۀ شه \nوخته که ډېر دي را تو مبل ازغی تیرۀ سترګو کښي \n\nزمونږ د کور تیارو زمونږ سترګو له ډاډ ورکړے \nمونږه کتے شو د سفر د ژوندانه سترګو کښې \n\nاوس له مينو ګيلې مه کړه درکتے چې نۀ شی \nدغسې ښۀ ئې اشنا اور چې دې ساتۀ سترګو کښې \n\nصادق که ښه وه او که بد د خپل اشنا و رسید \nرقيبه وايه کنه پاتې دې شو، څۀ سترګو کښې"},{"instruction":"اوس مې په سترګو پسې زور نه کوی","input":"","output":"سترګې دې شر نه کوی شور نه کوی \n\nدا جوړ په تاهم د ګل سیورے وشه \nچې د نظر سیورے دې اورنه کوی \n\nزما خاطر به پرې ډېر ګران وو ګنې \nښکلی خو چاله په سر زور نه کوی \n\nاوس مې په ګل ولی د کاڼی په ځائے \nیار لیونی خویونه نور نه کوی \n\nلوئے او واړه به ئې په سر ګرځوو \nمونږ سره هسئ کلے کور نه کوی \n\nاوس هدو بد زما په تور نه کنی \nاوس دې رقيب ورته پېغور نه کوی \n\nزړۀ درکوی زړه درنه غواړی صادق \nپه محبت کښې خو څوک پور نه کوی"},{"instruction":"چې ستا نظر ترې محبت له زندگی نه غواړی","input":"","output":"اوس مي دا مست زړۀ هم په يو حال کښې مستی نه غواړی  \n\nسر ورکول پکښې د سره څه خبره نه ده \nمينه سودا غواړی د سُود سوداګری نه غواړی \n\nدلته بوتلو کښې ګلونه راټوکیږی ځکه \nدا خلق رنګ غواړى بي رنګه خوشبوئی نه غواړی \n \nهغه بې حسه که هر څوک وی خو پښتون به نه وی \nژوندون چې غواړی او ژوندون له آزادی نه غواړی \n\nآخر زما د د غریبۍ سره يې ومنله \nپښو له پینزېب نه غواړی لیچوله بنګړی نه غواړی \n\nزما رنځور بچے زما د مینې رنګ پېژنی \nکله چې غواړی وینه غواړی دوائی نه غواړی \n\nد ځان خانۍ خپسه پاتېده په ساه شوه مينه \nاوس پښتانۀ یاران په کور کښې کور کی نه غواړی \n\nچرته وفا او چرته ښکلی یه ماشوم زړګيه \nڅوک چې پوهیږی نوله زاڼو کټوری نه غواړی \n\nهغوی د درد شراب د ژوند پیاله کښې څښلی نه دی \nځکه خو مرګ له خدایه غواړی جدائی نه غواړی \n\nد بيټ نیکه دعا څنګه پوره کیږی آخر \nچې پښتانه هم نس بندی کوی بچی نه غواړی \n\nزمونږ غېرت د لوپټې سیوری ته ساه ورکړله \nدلته کښې څوک دی چې د ښځې مشری نه غواړی \n\nسرے به وی خو د قلم د قبيلې بۀ نۀ وى \nصادقه خېر چې د خپل غواړی د پردی نه غواړی"},{"instruction":"هلته چې ستا زرۀ کښې وعدې اودې شي","input":"","output":"دلته په ناسته زما پښې اودې شی \n\nمونږ د خوبونو سره ډزې کړی \nاو هغوی څنګه د مزې اودې شي \n\nدَ د زلمي زړۀ ناقلاری او شراب \nشپه چې راويخه شی تو بې اودې شی \n\nزما د زړۀ ښار يې په په سراخستے  \nسترګي دې کیږده چې فتني اودې شي\n\nالله دئ هاغه ساعت نه راولی \nچې به زما د قام جذبې اودې شي \n\nاف د سفر د انتظار انتظار زندگی \nوخت په ځائے ودریږی لحظې اودې شی"},{"instruction":"ما ته د خپل زخمی زخمی زرکی تکور و ښايه","input":"","output":"ما د بڼو په څوکو واخله ماته اور وښايه \n\nد کوڅې سام دې زور ور دے نظر تیښتنه کوی \nراشه ما ونیسه ده ګوتې ماته کور وښايه \n\nزماله مينې او خلوص ځنې منكره اشنا \nځه کنه ماته خو زما په رنګې نور وښايه \n\nد شپې په ډوبه خامو شۍ کښې به مې ساه ډوبه شی \nباده لږ ماته د جانان د څڼو شور وښايه \n\nچې د احساس د ستړی ملانه مې ټقونه وځی \nلاس رانه تاؤ که د يار غمه راته زور وښايه \n\nد جانان سپورې زلفې غم د کلی نه ژاړمه \nسپرلیه ماته زیر ګلونه په هر لور وښايه \n\nد ميكدې ساقی ته وايه چې صادق راغلے \nور ورته لرگه خبر دے جام ورته نسکوروښانه"},{"instruction":"ورک به يې منزله خو مزل کښې به دې کورمه","input":"","output":"هر قدم چې اخلمه هر پل کښې به دې ګورمه \n\nکله هسې نه چې په ډنډر کښې پاڼې پاڼې شي \nخان سره دې وړم د چا وريل کښې به دې کورمه \n\nمونږ سره په خاورو کښې ناستی به درنه څه وشی \nستوريه دستورو په محفل کښې به دې ګورمه \n\nځه چې ځې نو ځه خو ته به چرته آخر چرته ځې \nزرۀ کښې به مې ووسې خپل کو کل کښې به دې کورمه \n\nما خو زړۀ درکړے سرمې هم درنه قربان شه\nته به اشنا څه کوې بدل کښې به دې ګورمه \n\nدغسې خور وور ښۀ یې چې زړۀ مې وی راټول په تا \nګل کښې به دې ګورمه چارګل کښې به دې ګورمه \n\nستانه به هم پاتې شي صادقه دنیا پاتې ده \nته به دلته نه يې خو غزل کښې به دې ګورمه"},{"instruction":"هاغسې اوبه يمه لا سنګ نه شوم","input":"","output":"ستا شومه خو ستا په رنګ کښې رنګ نه شوم \n\nپرېږده کنې ستا ګرېوان به څېرې کړم \nنن که د رقیب سره په جنګ نه شوم \n\nهر وختې ستا غم ته غاړه وځمه \nزۀ په دې کلک سترګی مېلمه تنگ نۀ شوم \n\nخپل سیوری به اوس په کاڼو خود ولم \nورک شومه چې ستا د درملنګ نه شوم \n\nتور دے او پېغور دے خو چې مينه ده \nڅه وکړم له تاځنې په څنګ نه شوم \n\nهر ملګرے بيل شو له صادق ځنې\nوای ولې په شانې دنک نه شوم"},{"instruction":"که سوزو مونږ به سوزو راکتلی یو سړى","input":"","output":"اورونه چې په سترګو کښې ساتلی یو سړی \n \nد ښکلو په صحبت کښې هم د ځان په تماشه يم \nآئین په لاس کښې راکۀ هغه ښکلی یو سړی \n\nستا یاد شۀ راتر غاړه د غمونو په يرغل کښې \nپه ښار کښې لكه ولیدم د کلی یو سړی \n\nخمار نظر ې څرنګې په مونږه راچوکه شه \nملګرو جوړ په لپو لپو څښلې يو سړی \n\nپه زړۀ کښې ئې څه ويره څه شكونه انديښنې وې \nپردی کور کښې مېلمه کړمه ښاغلی یو سړی \n\nهر شعر مې دخؤلې ځكه  وږمه د پسرلی شی \nپه زړۀ کښې مې بلها ګلان کرلی یو سړی \n\nصادقه پرې ورځمه که منزل وی اوکه دار \nدا لارې زما یون لره ټاکلی یو سړی"},{"instruction":"ستا د نظر په څیره توری د ليمه وينځمه","input":"","output":"څۀ بختوریمه په نور باندې تياره وينځمه \n\nزۀ د سرور په ډګر هم ننګ د پښتو پالمه \nزۀ د توبې لمن په ميو باندې نۀ وينځمه \n\nلکه د شپې هسې ژړېږمه د یاد کلی کښې \nلکه د ګل د انتظار په پرخه زړۀ وينځمه \n\nزما د سترګو د نظر شوخی پرې وده کوی \nزه ستا د پلونو په ګردونو خپل باڼه وينځمه \n\nما په هوس کښې نغښتی نه دی د بوسې خوندونه \nستا د ښائست د تقدس په سيند کښې خولۀ وينځمه \n\nچې ستا د ساه سره ساه واخلم رانزدې شه کنه \nنن د ګلابو په وږمو باندې خپل زړۀ وينځمه \n\nصادقه نه زغمی ضمیر مې رسوائی د مينې \nد خپل احساس خولې بدن په خپل کالۀ وينځمه"},{"instruction":"زما په کور کښې څوک دی ستا د پاره کورته ځم","input":"","output":"جانانه زۀ چې ستا د کور په لاره کورته ځم \n \nدا ښار د لويو خلقو مونږ واړه پکښې ورکیږو \nصبا له به که خبری سم د ساره کورته ځم \n\nراتلۀ دې لا په خېر شه د تن غوښې مې اوبۀ شوې \nنور ووتم اشنا اشنا له انتظاره كورته ځم \n\nتمامه ورځ په کار پسې کوڅه په کوڅه ګرځم \nماښام ستړی ستومانه له دې کاره کورته ځم \n\nباید چې اشتهار پکښې د غوښتې د مزدور وی \nسَره ځکه د سوال د یو اخباره کورته ځم \n\nصادقه پښې مې ځی او زړۀ مې نه خی خو څه وکړم \nتیاره شوه ډېر ويرېږمه د پلاره کورته ځم"},{"instruction":"چئ بنه له مينې وزغاښته او ښۀ اوتر اوتر شه","input":"","output":"آخر في غاړه کېښوده له ځانه را بهر شه \n\nاے راشئ ليونو په دیوالونو سترګې کیږدی \nجانان به اوس د سېل د پاره وځی مازیګر شه \n\nزما ک رفاقت او د ماحول د برکته \nساده ساده لالی هم د لفظونو جادوګر شه \n\nسپرلی ته دې لاخبر شی دا په کوم لباس کښي راغے \nهر رنګ مې سترګې وخوړې قاتل مي د نظر شه \n\nنه یار شته نه قرار شته هر احساس دے غریو نیولے \nدا څنګه ډزې وشوې او دا چاوې چې اختر شه \n \nتا سترګې رانه واړولې ځان دې که نانگاره \nماکلے درته پرېښوده اشنا بدل دي شه \n\nصادقه ما د خدانے په نامه تور چہلے ملے \nکابل کښې که د امن نمر راوخته سحر شه"},{"instruction":"جانانه ستا د مينې د غورځنګ مهربانی ده","input":"","output":"تر اوسه چې زوړ نه شومه په جوش کښي مي خوانی ده \n\nمونږ زړونه زړونه ګرځو، د ګل مخو له خاطره \nزمونږ د محبت په دې شته من کلی خانی ده \n\nهم ستا د لاس قلم دے ستا نامه ورباندې ليکم \nراکړې دې د ځان په شان زړه پورې نشانی ده \n\nمونر خان وزک لېونے کړو نو د ښکلونه ځان ورک شی \nقصور د ښکلو نۀ دے دا زمونږه نادانی ده \n\nمنم چې زۀ د ځانه په تاګران یمه خانیه \nقربان دې له دروغو پکښې څومره روانی ده \n\nتاڅه وئيل اشنا ته صادق په تامئین دے \nرقيبه دې کښې شک څۀ خو خبره د ورانی ده"},{"instruction":"ګوتې مې وینې کړی خو ګوتو کښې ترې ګل واخلمه","input":"","output":"د سترګو رپ کښې د ازغو نه خپل بدل واخلمه \n\nنه به د کور نه د صحرا شم ځکه نه درځمه \nګنې زۀ هم غواړم چې خوند ستا د محفل واخلمه \n\nما ورله ګاډی د مښلو بېرنګونو جوړ که \nجېب کښې مې څۀ دی چې خپل ځوئ له پرې سائیکل و اخلمه \n\nد زمکې سر خو همېشه د غاصبانو رسی \nزۀ به له ډېرې مجبورۍ د زمکې تل واخلمه \n \nد شپې ديدن او رسوائی لری تړون خپلو کښې \nپه ویره ویره هر قدم لكه د غل واخلمه \n\nصادقه نن ي راته بيا د رقيب مخکښې ووې \nالله دې نه کړی چې چې تا پریږدمه اوبل واخلمه"},{"instruction":"يخنى مې درنه خوری د سینې اور خو راله راکه","input":"","output":"لاسونه رانه تاؤ که اشنا زورخو راله را که \n\nتر څو پورې به خدايه په پردی کنډر کښې ووسم \nيو څو مرلې د خټو لوټو کور خو راله راکه \n\nجانانه په خوږو د محبت مریده نشته \nلږ نور به درنه غواړمه لږ نور خو راله راکه \n\nدا واؤرې واورې ژوند او د بيلتون ګورې وریځې \nنمر مخيه راپورته شه ټکور خو راله راکه \n\nدا ډوبه خاموشی به مو احساس له منځه یوسی \nلر شور به درله درکړمه لږ شور خو راله راکه \n\nپه شا د اشتراک د قبر ناسته منجوره \nسټک د امريکې شۀ صرف لور خو راله راکه \n\nرسوا مې که چې زه په خپل صادق باندې تاوان شم \nرقیبه خوانی مرګیه پېغور خوراله راکه"},{"instruction":"ګل چې په بیعه د خپل ځان اخلمه","input":"","output":"بیا د مالی ولی احسان اخلمه \n\nستا د سپېځلی غم د زغم له مخه \nدرانه غمونه د دوران دوران اخلمه \n\nيو خوا سُرور بل خوا غرور د حسن \nیا به ساقی یا به جانان اخلمه \n\nواعظه وایه وايه چپ ولې شوې \nنن د خپل صبر امتحان اخلمه \n\nسپرلیه بیا چې کله راشې په دې \nزه به خبر د خپل ګریوان اخلمه \n\nسترګې مي ګل کړې انتظار د ښکلو \nد دیدن کته په تاوان اخلمه\n \nشونډه دې شنه شوه د صادق غزله \nزه خو چې نه پوهېږم ځوان اخلمه"},{"instruction":"راځه راتلو دې نن سمے وخوړه","input":"","output":"ګنې ستا لوظ مي زر کے وخوړه \n\nما خو په دشته کښې ژوندون ومونده \nچا وئیل د شتے لیونے وخوره \n\nاوس دې ډاډه ځی په دې لار ملګری \nد پښو تلو مې ازغے وخوړه \n\nما د درد څړيكې بې پردې نه کړلې \nما د رقيب مخکښې زویر کے وخوره \n\nپه پښتونخوا چې لوپټه خوره شوه \nد پښتنو نه ې پټکے وخوړه"},{"instruction":"د مينې تقاضې به وخوری سر په ښاريه كښې","input":"","output":"چئ داسې تيندکونه خوری نظر په ښاريه کښې \n\nاے هسې نه چې دغه خپل ښائست درته بلا شی \nجانانه ګورے پورې ساته ورپه ښاريه كښې \n\nزمونږ د مسافرو عجيبه غوندې ژوندون دے \nسحر کلی کښې تېر کړو مازيګر په ښاريه كښې \n\nواعظه ته به هم ورته له ځانه رابهر شې \nچې ووينې د ښکلو انډوخر په ښاريه كښې \n\nد لویو محلونو په چتونو را غوړیری \nجونګړو سره نه لګی د نمر په ښاريه کښې"},{"instruction":"ژونده ستا د غېږې نه چاوړی ګوری نه يو","input":"","output":"مونږه به ډېر ستړی یو خو مړی کورے نه يو \n\nستا رشته مو زړه پورې تړلې ده وطنه \nغم د محبت درنه پریکړې ګوری نه يو \n\nمونږ د ليونۍ مينې په غیږه کښې لوئے شوی یو \nمونږه د نفرت د ښار وګړی ګوری نه يو \n\nستانه ګیله من يو خو د خپلو نه ګیله شی \nمونږه د بل چا د ډلې غړی ګورے نۀ يو \n\nتا به خپلوؤ چې دعوى كيريو ستا د مينې \nمونږ په دې خبره کښې درېم ګړې ګورے نۀ يو \n\nسر لرو ایمان لرو دښمنه غره مه شې \nښۀ په کور پوره یوڅه نیمګړی کورے نۀ يو \n\nښکار به یو صادقه ک مغرب کی سازشونو تل \nڅو چې راغونډ شوی په یو پری ګورے نۀ يو"},{"instruction":"د ژوند غورځنګ به په سفر کښې ستاله ياده اخلو","input":"","output":"د غم خپسه به پاخی ساه به آزاده اخلو \n\nزمونږ په سر د مور او پلار د دعا سیورے وی تل \nمونږه که هر وطن ته لاړ شو، ورځ به ښاده اخلو \n \nاو خوله دې راکړه ګل دې راکه ډېر ډېر څه دې راکړه \nمینه خو مينه ده که زیاده وی نو زیاده اخلو \n\nمونږ وارثان د محبت یو، زمونږ حق دے ے پکښې \nخپله حصه به ستا د حسن له جائیداده اخلو \n\nمونږ ليونی يو خو جانانه ستا کوڅه پېژنو \nمونږ د صحرا د ویرانۍ په ځائے آباده اخلو \n\nمونږ به هم داسې داسې نور منافقت ايزده کرو \nرنگ چې جانانه ستا د فكر له تضاده اخلو \n\nکه په جرګو اوپه منت وے مونږه ورک به نه وو \nد مسلمان هغه زورشان به له جهاده اخلو \n\nتر څو به اور د لوږې وژنو د سفر په نمړۍ \nصادقه نوره به روزی له خپل هیواده اخلو"},{"instruction":"څوک به د امن د ګلونو وکړی گر په زمکه","input":"","output":"چې غوړیدلے ځائے په ځائے د اور څادر په زمکه \n \nاوس د بارودو په لوګو مخ د آسمان توروی \nڅۀ ظالمان دی چې زغملی نه شی نمر په زمکه \n\nبيا د نړۍ د مسلمان وينه ارزانه شوله \nبیا د صلیب ملګری نه پریږدی سر په زمکه \n\nخدايه آسمان پرې راگزار کړې چې رېزه رېزه شی \nکنی خدائی په لاس کښې اخلی زور ور په زمکه \n\nمونږ د چا اوښکه لیده نه شو د بڼو په څوکو \nهغه ظالم غواړی د وينې سمندر په زمکه \n\nامن له ساه ورکړه د امن په کروړها ملګرو \nاوس به تر عمره حکومت نه کوی شر په زمکه \n\nمونږه د مينې خورولو هنر چاله ورکړو \nچې د انسان قتل صادقه شۀ هنر په زمکه"},{"instruction":"ګلونه رُخسارونه په نظر کښې راله کېده","input":"","output":"جانانه د الفت نشه په سر کښې راله کېده \n\nچپي چپې دردونه څړيكې څړيكي غورځنګونه \nقرار خو د احساس پۀ سمندر کښې راله کېده \n\nکلاب وی که غانتول وی که نرگس وی که ریدی \nيو ګل خو چرته راوړه په کالر کښې راله كېده \n\nستا زنه رڼا څه كړى ما دننه پرې رڼا که \nدا ستورے ستورے خال دې په ځيګر کښې راله کېده \n\nد پښو تلی مې اوس د کاريزو سره اشنا شو \nازغی ازغی کیکر په رهګذر کښې راله کېده \n\nصادقه اوښکه اوښکه شه ما څریکه څریکه در دکه \nدا مالکه د زخمی زړګی پرهر کښې راله کېده"},{"instruction":"چا چې همت بائیللے زرۂ بائیللے ننگ بائیللے","input":"","output":"هغۀ د ژوند په هر سنګر د تورې جنګ بائیللی \n\nپښتونه عشقه سرکوزی دې راپېرزو نه کړله \nد سر لوړۍ په بدل ما د جانان څنګ بائیللی \n\nصبا به خپله کورودانې په داؤ ولګوی \nنن جوارۍ کښي يار د خپل واده پالنگ بائیللی \n\nخان پوډری شۀ اوس د هاغه مستی زورنه لری \nچې خپل جائیدادی د ګنګرو په شرنګا شرنک بائیللی \n\nخدایه چی ما غوښتنی وه دا هغه سپرلے خونۀ دے \nچې هر يو ګل پکښي ورمه بانيللي رنگ بائیللی \n\nصادقه تور ک محبت مې له پېغوره نۀ دے \nسره زر به نۀ وی خاصیت چې يې په زنگ بائیللی"},{"instruction":"ځه سپينې سپینې ښکاری پکښې توری نه راځی","input":"","output":"چې سترګو ته ته مې ستا د نظر ستوری نه راځی \n\nد هجر د غرمو تبې نیولی سورارا کښې \nمونږ سوزو خو زمونږه په سر سوری نه راځی \n\nزما د زاره چاودې تنهائي ملګري څه شو \nيادونه دې هم ځان راځنې ژغوری نه راځی \n\nمونږ هسې غړوسکی ګورو په آسمان کښې د ورېځو \nباران د لوړو غرونو په شا ووری نه راځی \n\nباڼه د قراغو سترګو مې ازغى ورته ليدۀ شى \nدې پورې چم ته ځی زمونږ په لوری نه راځی \n\nبادونه د سپرلو هم د صحرا په طرف لاړه \nد ګل د څانګې لرې چرته شوری نه راځی \n\nصادقه دیارانو زړونه هم لکه د کاڼو  \nزۀ سوزمه او دوی په غټو ګوری نه راځی"},{"instruction":"بې کارۍ کښې هم د کاريمه په کاریم","input":"","output":"چې د ښكلو بيکارونو ته وزګار يم \n\nهر يو ښکلے مې په سترګو پورې نیسی \nد ښاغلی محبت د غاړې هاریم \n\nهر سحر د ګل د مخ پرخه څتمه \nټوله ورځ نشه نشه خمار خماریم \n\nستا قدم باندې قدم ږدمه جانانه \nنه پوهېږم چې بې لارې که په لاریم \n\nمحبت جې چرته وی هلته به ووسم \nاوسېدونکے نہ کہ کلی نه د ښاریم \n\nښکلی ډېر دی او زه يو يمه صادقه \nخو هر ښکلی ته به وايم چې ستا یاریم"},{"instruction":"ما که څوک نه پېژنی تا خو په هر لور پېژنی","input":"","output":"څۀ بختور یم چې مې خلق ستا په تور پېژنی \n \nماله په خوله لاسونه مه ږدئ لېونے خو نه يم \nد هاغه پورې کوڅې خلق مې په شور پېژنی \n\nستا د یادونو بي رُخی او سكونت مي زړۀ کښي كښې \nزلمی که ډېر بې سره کرخی خو خپل کور پیژنی \n\nزما تر اوسه ملا کښی شک دے نہ غیدلی نه شم \nد زور وَرو ښکلو مینه خو بس زور پېژنی \n\nد ګل خوله خوله بدن په پلوشو کښې د نمر \nفنکار نظرمي د ښائست رنګونه نور پېژنی \n \nدلته ئي څو ځله خوړلی تیندکونه په ځان \nستاسو د كور بتكى بتکی کوڅه شمکور پېژنی \n\nد خپلو اوښکو په باران کښې ستا نظر پسې خم \nچرته چې څاڅکی راوریری خلق اور پېژنی"},{"instruction":"دانه چې وار خطا ومه زنځير ته مې","input":"","output":"د خپلې لېونږ مينې تاثیر ته مي كتل \n\nسپیځلے محبت وۀ که غورځنګ د عقیدت  \nجانان ته په کتو ومه که پیر مي كتل \n\nزما خو که د زړۀ وے یو لحظه دې پکښې نۀ وے \nسفر څۀ وۀ سور اور وۀ خو تقدير ته مې کتل \n\nستا سترګو رپ اونه واهه ستا شونډې بېرته نه شوې \nداته وي كه ته نه وې ستا تصویر ته مې کتل \n\nچاپېره ترې پټو کښې وو ګلونه د شړشم \nازغی وو چې د خپلې برخې تيرته مې کتل \n\nجنت دې د هندوانو په قبضه کښی وی دا ولي \nچې وينې زما جوش وکړو کشمير ته مې کتل \n\nد پت ښېګړی تورې وفا ننګ په آئينه کښې \nصادقه خيالولې سيمې دیر ته مي كتل"},{"instruction":"دا بل تصویر د چادے او زما تصویر دې څۀ که","input":"","output":"يو کال مسافری وه دومره صبر دې اونه که \n\nته پرېږده کنه مړه اوس دې مونږ هم د خندا شو \nپخپله دې وې راشه بيا دې ځان راته اوده که \n\nدا چا زما نه داسې يرولی يې چې رېږدې \nپه زړۀ کښې به دې ووسمه اشنا کۀ زړۀ دې وکه \n \nداته ي كه تۀ نۀ ې لکه خوب غوندې چې وينم \nنن څنګه خواله راغلې طبیعت دې راله ښۀ که \n\nقربان دې له يادونه سرمایه د ژوندانه ده \nورک شوے مسافر ې په پردی وطن کښې شته که \n\nد ښکلو به مجال څۀ وئ چې نورو پسې گرځی \nاے خدايه نو صادق که دې يو ځلې په کاله که"},{"instruction":"رقیب به زما څه وكړى غماز پکښې لا څۀ دے","input":"","output":"جانان چې زما مخې ته ولاړ لکه د غرۀ دے \n\nد مينې کرامت دے چې نۀ ځی نه چرته تلے شی \nزمانه مرور دے خو په څنګ کښې مې او دۀ دے \n\nرقيبه ته خو ته ې د چا پلار به ي جُدا کړی \nهغه زما جانان خو زما خان دے زما زړۀ دے \n\nزما د پاره ګل دے خوشبوئی راباندې نولی \nاغيار ته د کیکر د وچ ازغی هسې تېره دے \n\nزما د خؤلي وتل څۀ وى منلې سره سم وی \nغرور د محبت د هاغه ښکلی په سر شته دے \n\nزما په هر يو شعر کښې خواږۀ د ځانه نه دی \nملګرو د خوږ ژبی د خولې خوند زما په خوله دے \n\nرقيب چې په غیبت مې کله ځان که ورته سترے \nهغه ورته وئیل صادق که هر څنګه دی ښۀ دے"},{"instruction":"داسې دې را اوکتل چې وريت نظر مې اور وکه","input":"","output":"سترګو دې نن بيا د خاموشی په ژبه شور و که \n\nستا په لوپټه کښې پېوندونه راته مۀ ښايه \nمر به شم که خپلې بې وسۍ راته پېغور وکه \n \nهسې ورته ګورمه او ځان له ويلې كيږمه \nزور مې د زړۀ ختم شو چې کله ښکلو زور وکه \n\nغرونه دریابونه فاصلې او ګړنګونه دی \nمرمه که درځمه خو تكل مې ستا د لور وکه \n\nتا د رقیبانو په مخ څنګه خاورې ونوستې \nما دې د خپلوانو سره څنګه کلي کور وکه \n\nمونږه په وطن کښې د وطن قرضونو وخوړو \nمونږه په سفر کښې د سفر د لاسه پور وکۀ \n\nداسې خو دشمن هم د دشمن سره به ونکړی \nکوم سلوک زما سره صادقه چی خپل ورور و که"},{"instruction":"تور مي د پښو لاندې که پېغور مې په سر اپنے دے","input":"","output":"خواله چې رانه شې اشنا اور مې په سر اېښے دے \n\nچرته چې مې ښه وی هلته شپه وی کله پرېږدمه \nګرځمه په ښکلو پسې کور مې په سر اېښے دے \n\nنن ي د کمڅی پیوی له شرنګ ورکه او وې وئیل \nزره به دې ټکور شی ټنګ ټکور مې په سر اپنے دے \n\nهۍ دے چې اوس راغلم هی دے بيا په منډه لاړمه \nبیا به هم راځمه د زړۀ زور مې په سر اېښے دے \n\nته راته حېران شوې دنیاکی به هم حېرانه شی \nستا د مينې غم لكه كيمور مې په سر اېښے دے \n\nژوند مې د پښتون کور پښتنې حجرې تر منځه دے \nلاسو کښې تالے لرمه شکور مې په سر اېښے دے \n\nزه مئین په ډېرو مئينان  مئ هم بې شمېره دی \nصادقه به صادقه شور مې په سر اېښے دے"},{"instruction":"که دا سحر وی را خور شوے پرې ماښام ولې دے","input":"","output":"رڼا رڼا فکر په دې ښار کښې سرسام ولې دے \n\nچی د کلشن گلونه خاندی رنګ او نور خوروی \nهلته صحرا كښې د ګلونو قتل عام ولې دے \n\nته به هم زړۀ لرې ځه ته ې په ایمان ووايه \nیه محتسبه محبت په ما حرام ولې دے \n\nڅنگه بي دمه را پرېوځی د نيزو په څوکو \nداسې اودۀ داسې پرکاله زما قام ولې دے \n\nچې د نړۍ واکدار تیمور له آزادی ورکوی \nزما كشمير جنت نظیر آخر غلام ولې دے \n\nڅوک چي نوم ښکلوی څوک چي ي تصوير ښکلوی   \nکه دهشت کر وی بیا ئې دومره احترام ولې دے \n\nدا چې وطن د پښتنو د پښتنو ملګرو \nپښتون ضمير پښتون احساس پکښې لېلام ولې دے"},{"instruction":"د سترګو لاشه مړاوی کاندی توره زندگی","input":"","output":"الله دې زمونږ نه کړی له پېغوره زندگی \n \nد سر د پټولو ځائے کوڅه په کوڅه کوری \nد کاره سړے و باسی سرتوره زندگی \n\nجانانه ستا سپرلے سپر لے ښائست ک څۀ دارو دے \nزمونږه چې تېریږی هسې سپوره زندگی \n\nستا غم که جهنم دے پکښې سوزو لمبه كېږو \nمونږ واخسته لحظه لحظه له اوره زندگی \n\nد کور د خاوندانو سره نه شی کور او کلے \nصحرا ته مې سپارلې ده بې کوره زندګی \n\nخوږه وی که ترخه خو مړېدۀ پرې د چا نشته \nکه زر کاله ژوندی وی غواړی نوره زندگی \n\nد ښكلو محبت راباندې هله زورور شه \nصادقه چې مې پرېوته له زوره زندگی"},{"instruction":"بئ کاره سړی ډېر دی خو د کار سړی ته ګورو","input":"","output":"مونږ نه ګورو چې وګورو نو یار سړی ته ګورو\n \nګل ګل چې خندا وی غورکي غور کي اداګاني \nورمه ورمه راخور بهار بهار سړی ته ګورو \n\nراځئ چې مونږه ټول د ګناهونو نه توبه کړو \nتر څو به گناهکارو ګناهګار سړی ته ګورو \n\nهم دغسې به سوزو د احساس په جهنم کښې \nچې مونږ لمبه لمبه انگار انگار سړی ته ګورو \n\nراځئ چې لیونی شو دار به ښکل کړو یار به خپل کړو \nهوښیارو مونږ به ورک شو چې هوښیار سړی ته ګورو \n\nدا ويخه ويخه شپه چې شوکوی زمونږ له سترګو \nنن بیا نشه نشه خمار خمار سړی ته کورو \n\nمونږ ويني ويني ژوندله ميني ميني لحظې ورکړې \nصادقه اوس د مینی طلبکار سړی ته کورو"},{"instruction":"د ازغی ازغی نظر سیوری ته کښینم","input":"","output":"کله کله د کیکر سیوری ته کښینم \n\nپه سپرلی کښې د ګل سیوری ته ساه اخلم \nپه خزان کښې د ډنډر سیوری ته کښېنم \n\nد رقيب په سرچې پښې ږدمه تېرېږم \nيوه ورځ به د خنجر سیوری ته کښېنم \n\nانتظار مي د خولو نه خراج اخلى \nستا کوڅې نه چې بهر سیوری ته کښېنم \n\nلے په لے د ښکلو سیوری پسې ګرځم \nچې ډېر ستړے شم د نمر سیوری ته کښېنم \n\nستا غمونه په یادونو کښې رانغاړم \nد سوری سوری څادر سیوری ته کښېنم \n\nد بيلتون تاؤ مي کو کل کښې نۀ سرپری ګوګل سړېږی \nکۀ د سروے صنوبر سیوری ته کښېنم \n\nپه چينه د چنار سیورے د پیغلو کو \nزۀ ترې لرې د کمر سیوری ته کښېنم \n\nد غزل سيوری چې نيسمه صادقه \nد جانان د تصوّر سیوری ته کښېنم"},{"instruction":"ژوند له هلې ځلې ستانه لرې څومره ډېرې دی","input":"","output":"پرې مې ږده و اعظه ستا خبرې څومره ډېرې دی \n\nمينه چې ې نه زده ستمګرې څومره ډېرې دی \nلؤ چې د زړګو کوی لؤګرې څومره ډېرې دی \n\nپروت دې وی پښتون پټکی د کور د تاخ په دوړو کښې \nیو هم دلته سر نشته کپرې څومره ډېرې دی \n\nډېر کوی ګواښونه تر بیخونه زما سترګو ته \nسترګي دې جانانه جنگ ببري څومره ډېرې دی \n\nداغ د انکار غواړی چی خولی وباسی راغونډې شی \nويني چي زمونږه څښي ژورې څومره ډېرې دی \n\nڅوک چې غل په ګوته کړی بیا رو د تېښتې نه مومی \nغلو د پاره لارې او ګودرې څومره ډېرې دی \n\nښکلو خفه نه شئ که مونږ ځان ستايو، خبرو کښې \nستاسو خو ستائنې له سندرې څومره ډېرې دی \n\nخبر غواړی په لاسو کښي صادقه زره په سترګو کښي \nکلے وی که ښار پکښې سوالګرې څومره ډېرې دی"},{"instruction":"سترګو کښې نشته سترګو کښې رنګ د خمار پېژنو","input":"","output":"مونږ د کلی خلق يو خو ښکلی د ښار پېژنو \n\nګل راپورې اورشی ستا یادونه کړی لمبه لمبه \nشر ک بهار پېژنو، اشر د بهار پېژنو \n\nوخاندی چې وژاړو خندا له ژړا راولی \nډېر په مونږ دردیږی پېرزوئنه د یار پېژنو \n\nځان ته تر ښځ مه وهه رېباره ګنې توئی به شې \nښکارو به ساده خو په لستونى کښې مار پېژنو \n\nتور څۀ وی پېغور څۀ وی رقیب څۀ وی غماز څه وی \nګل له چې ورځو ، د ګل په څانګه کښې خار پېژنو \n\nشونډې چې ې خاندی آننګی شی دانه وانه \nکل د انار پېژنو مېوه د انار پېژنو \n\nښه شدل بدل یو، خو د د مينې د منزل په لور \nمنډه د یار پېژنو ملنډه د یار پېژنو \n\nښکلو وې صادقه ځان په ګوته باندې مۀ څنډه \nمونږ د مينې غل او د ښائست خریدار پېژنو"},{"instruction":"څه وكړم نازونه د سفر د تقاضو وړمه","input":"","output":"غم د بېلتانه چې د خپل صبر په اوبو وړمه \n\nزه د زاره چاؤدې تنهائی ملګری پېژنم \nځم چې په سفر نو تصویرونه د بچو وړمه \n\nهسې نه چې چرته مې د زغم سترګو کښې پرپوځی \nستا د غم خسڼی د یادونو په اوبو وړمه \n\nزۀ مسافرۍ کښي هم د هسکو سترګو ژوند کووم \nزۀ چې چرته ځمه د خپل ځان سره پښتو ورمه \n\nهار به د شعرونو احساسات که جدایی کرمه \nخپل خور من اشناله به ډالۍ د شوګيرو وړمه \n\nښكلى ليوني دی څه چې ماسره په لاره ځی \nمینه د ژوند کورته د حالاتو په غرمو وړمه"},{"instruction":"ستاله خاطره مې له ځانه هم نفرت کړے دے","input":"","output":"جانانه ما درسره دومرہ محبت کړے دے \n\nد خان به څه وايم ته ښکلو ته هم ښکلی ښکاري \nماته د کلی هر یو ښکلی ستا صفت کرے دے \n\nد رڼاګانو مينان دې مونږ په سر ګرځوي \nمونږ په تيارو کښې د تیارو مخالفت کړے دے \n\nنن دې اشنا ستركي ناشنا کړلې په خپل کلی کښې \nنن درته بيا جوړي رقيب څۀ شرارت کړے دے \n\nپه مونږه ځان ستائی زمونږ ستائنه کفر کنی \nښکلو زمونږ سره ټول عمر سیاست کرے دے \n \nزۀ په ليمو د رقیبانو کښې ازغے ځکه يم \nما كد دوران له هر قدغنه بغاوت کړے دے \n\nماته دي اونه خاندل ما پورې دې ښۀ و خاندل \nښکلیه تا په محبت کښې هم بدعت کړے دے \n\nصادقه زه هغه مئین هډو مئين نه ګڼم \nچا چې په مينه کښې هم ځان له تجارت کړے دے"},{"instruction":"دن فن ملوکه به خود لاس د رفاقت ورکوی","input":"","output":"چې پښتون خيال مې د غزل شملې له بت ورکوی \n\nستا د لېمو يخې ستانې دې تل آبادې ووسی \nزما وریت نظر له ځائے ک سکونت ورکوی\n\nستاد جابر غم عنایت څه سره سم خو نۀ دے \nچې زما سترګو ته د اوښکو رعایت ورکوی \n \nزما د روح دننه څوک دی چې مې تن لړزوی \nد احساس ورۀ له مې ديکې څه په شدت ورکوی \n\nمعیار بدل شو ښکلی واړه د هغې خلقو شو \nڅوک چې شهوت له فوقيت په محبت ورکوی \n\nزما د قام مشران څۀ ناشنا پېرزو کړی په قام \nچې د نفرت زهر كاسو کښې د شربت ورکوی \n \nچې د وطن واک وی په لاس کښې د وطن د غليم \nدا تصوّر زړونو ته جوش د بغاوت ورکوى \n\nصادق چي ويني د زړۀ نولی د شعرونو په سر  \nد فکر و فن تصویر له رنګ د حقیقت ورکوی"},{"instruction":"نظر مې  تېښته کوی ډېر په تيندكونو ځمه","input":"","output":"کله چې ستاسو د کوڅې په ګټ پيرونو ځمه \n\nد جانان چم ته رسېده د وړو لوبې نه دى \nد خپل احساس د سورارا په ریګزارونو ځمه \n\nما د حالاتو لېونۍ سترګې پخوا لیدلی \nاوس بې پروا د زمانې له ستمونو ځمه \n\nزمانه مخکښي شه چې لار هم تاته لار درکوی \nزۀ به په تا پسې منزل ته ستا په پلونو ځمه \n \nبلا دې واخلم لېونتوبه لږ رابرند شه کنه \nچې د يار خواته بې پروا له ګړنګونو ځمه \n\nخلقه را دوکړی نن زما مينه پايې ته رسی \nزۀ د دار سرله په طلب د ښائستونو ځمه"},{"instruction":"مونږه چې اور واخلو، او لمبه وکړو","input":"","output":"هله غزل ووايو تپه وکړو \n\nبیا ازغی ازغی شه ک بیلتون احساس \nبیا به تر سحره شوګيره وکړو \n\nهلته په ماحول د جنت سیورے دے \nځو چې د جانان کلی کښې شپه وکړو \n\nمونږه د نمر سیوری ته یخ پخ ووسو \nمونږه د کل سیوری ته خوله وکړو \n\nستړی ستړی ستا کوڅه کښې پرېوځو \nڅومره په زړه پورې ځائے دمه وکړو \n\nمونږ په شرافت اشنا راخپل نه که \nاوس به د رقیب نه لاس نيوه وکړو \n\nنه آوری صادقه جانان نه آوری \nځان ته به د خپل زړګی قیصه وکړو"},{"instruction":"د مينې تنده ي زما ډېره کړه","input":"","output":"چې پېغلتوب ورله حيا ډېره کړه \n\nتا چې زما د زړۀ سودا وکړله \nدا دې زما زما د سر سودا ډېره کړه \n\nستا په راتلو محفل روښانه شولو \nکه د محفل چراغ رڼا ډېره کړه \n\nچې په خېرو ې زړګی سپک شه کله \nزما په شونډو ې دعا ډېره کړه \n\nستائم ي زۀ احسان ي هم زۀ منم \nما پرې د خپل شعر ښکلا ډېره کړه \n\nجانان چې سرې سترګې راواړولې \nزما رنځور زرگی درزا ډیره کړه \n\nپه ټوقو ټوقو کښې مې وژنې که څه \nڅنګه دې ناز سره ادا ډېره کړه \n\nصادقه زه د چانه کم خونه یم \nما شاعرى خلقو دنیا ډېره کړه"},{"instruction":"د سفر ستر و کور کلی تـه دمې له راغلم","input":"","output":"زه له بارانه پټېدمه پرنالي له راغلم \n\nد مينې راز مې پټ ساتلے وۀ له ډېرې مودې \nد زړۀ خبرې مې په خوله راغلې چې خولې له راغلم \n\nد چم ګاونډ واړۀ دې غېږه کښې او چت ګرځووم \nد ناستي خائے پیدا کو وم چې ستا کوڅې له راغلم \n\nښکلوله سترګې تورووم د ښکلو زړۀ ساتمه \nد تجربو نه وروستو دغه تجربې له راغلم \n\nدیدن دې سر و خوری چې زړۀ مې اندیښنو وخوړه \nته ګیله من په څۀ ې نن خو دې ګیلې له راغلم \n\nله حده ډېرې خوش فهمۍ وه رانه ځان ورک کړے \nښکلو چې وکرلم هله آئينې له راغلم \n\nصادقه زړۀ راله ګوګل شلوی بهر را وځی \nپه موده پس چې د جانان کلی ته شپې له راغلم"},{"instruction":"چئ نظر یه لری نظر نه لری","input":"","output":"لكه څوک د کاله ورنه لری \n \nوخته په کوم صف کښې دې ودرولو \nپه سر کښې هاغه دی چې سر نه لری \n\nمونږه د ورځې هم ډيوې بلوؤ \nزمونږ د برخې آسمان نمر نه لری \n\nښځه به وی خو پښتنه به نه وی \nدا چې بورقه دا چې څادر نه لری \n\nزمونږه زمکې کارېزو و خوړې \nزمونږه غرونه هم نښتر نه لری\n \nماتې به خوری ماتې به نه ورکوی \nهاغه لښکر چې سر لښکر نه لری \n\nد هوس دوړه په هغو پرېوځی \nچې ې احساس هډو وزر نه لری \n\nد رڼا هر مئين تيارې وخوړه \nدا څنګه شپه ده چې سحر نه لری \n\nځان به د شعر په هنر شته كوى \nصادق که هر څو بل هنر نه لری"},{"instruction":"اوس به لرې لرې نه واې نزدې ته","input":"","output":"لکه زړۀ هسې درجوښت شومه سينې ته \n\nفطرتی حُسن او سیاله مینه واخلو \nمونږ له ښاره هسې نه راځو باندې ته \n\n \nڅنګه څنګه ته راغلی وې زۀ نه وم \nځه نو ورځ به وی چې ورځ دې ووې شپې ته \n\nخان به وينې او ځان به درنه وژک شی \nڅه له ګورې مې د سترګو آئينې ته \n\nد زړۀ نول شۀ شاعری اوس هاغه نه ده \nزما لاله غوږ مې ونیسه قیصې ته"},{"instruction":"زما په خوله دې کلیمه رانه شی","input":"","output":"چې پکښې ستا ښکلې نامه رانه شی \n\nمونږ د خپل ځانه مرور اوده شو \nزمونږ چې ستا کلی کښې شپه رانه شی \n\nد سپرلی سیورے هم په کاڼو وله \nډنډر چې كل شي او ورمه رانه شی \n\nستا غوندې زۀ هم خوله کښی اور کرځووم \nخو ستا په مخکښې به غصه رانه شی \n\nهغه به زړه نه لری حِس نه لري \nچې ستا په سیوری پرې خوله رانه شی \n\nمونږه به هم ورپسې کډه وکړو \nکه مسافر یار په ستنه رانه شی"},{"instruction":"اوس به لرې لرې نه وانې نزدې","input":"","output":"لکه زړۀ هسې در جوښت شومه سينې ته \n\nفطرتی حُسن او سیاله مینه واخلو \nمونږ له ښاره هسې نه راځو بانډې ته \n\nڅنګه څنګه ته راغلی وې زۀ نه وم \nځه نو ورځ به وی چې ورځ دې ووې شپې ته \n\nځان به وينې او ځان به درنه وژک شی \nڅه له ګورې مې د سترګو آئينې ته \n\nد زړۀ نول شۀ شاعری اوس هاغه نه ده \nزما لاله غور مې ونیسه قیصې ته"},{"instruction":"زما په خوله دې کلیمه رانه شی","input":"","output":"چې پکښې ستا ښکلې نامه رانه شی \n\nمونږ د خپل ځانه مرور اوده شو \nزمونږ چې ستا کلی کښې شپه رانه شی \n\nد سپرلی سیوری هم په کاڼو وله \nډنډر چې کل شی او ورمه رانه شی \n\nستا غوندې زۀ هم خوله کښي اور ګرځووم \nخو ستا په مخکښې به غصه رانه شی \n\nهغه به زړه نه لری حِس نه لري \nچئ ستا په سیوری پرې خوله رانه شی \n\nمونږه به هم ورپسې کډه وکړو \nکه مسافر یار په ستنه رانه شی"},{"instruction":"ستاسو محبت ته چې مې زړه وشی","input":"","output":"یه په ښکلو ګرمۍ کښې مې ساړه وشی \n\nمۀ تروړی بچی د مور د خېټې نه \nپرپردی پښتنو چې پښتانه وشی \n\nغم د بېلتانه او تریخ ژوندون زما \nدا لكه چې زخم کښې اوبه وشی \n\nمونی به حاسدان د خان په څېر نه کړی \nڅۀ که په غنمو کښې واښه وشی \n\nبیا به د صادق له څنګه نه خوزې \nستاكه ورسره ليده كاته وشى"},{"instruction":"د مرګ د سوداګرو سر لښکر د مخې لر که","input":"","output":"ستم به وخوری سر خو ستمګر د مخې لرگه \n\nکوم سر چې خدائے ته ټیټ شی هغه غېر ته نه ټیټیږی \nچې سردې ټيټوی نو هاغه سر د مخې لرگه \n\nچې کر د نفرتونو همېشه کوی نړۍ کښې \nعالم ې ښکر په ښکر که دغه شر د مخې لرگه \n\nد ژوند په سخته لار کښې ودرېدۀ فنا کېدۀ دی \nمنزل به دې وی پښو کښې خو سفر د مخې لرگه \n\nاے ته خو مسلمان ې نۀ عرب ې نۀ عجم ې  \nپردې د تعصب د خپل نظر د مخې لر که \n\nپه ننګ د خپلې خاورې په ناموس د خپل مذهب \nپښتون شه میړنی شه سکندر د مخې لر که \n\nازغی راؤره صادق له چې د درد په خوږو موړ وی \nګلاب د محبت د قلندر د مخې لر که"},{"instruction":"مونږه له ځانه مرور اوده شو","input":"","output":"ستا که محفل نه چې بهر اودۀ شو \n\nمونږ له دې زهر شی زمونږه نمری \nکه په ګاونډ کښې څوک نهر اوده شو \n\nستا د سر سیورے کہ رقیب ورسید \nمونږه به سیوری ته د نمر اودۀ شُو \n\nزمونږه سوے زړۀ او شپه د وصال \nڅنګه په وار د اوبه خور اودۀ شُو \n\nد شپې د غلو لارې به څوک ونیسی \nراندۀ چې ويخ دی سترګه ور اودۀ شُو \n\nنن راته تلو کښې يار په شا وکتل \nنن به که خیری مونږه زر اودۀ شُو"},{"instruction":"پے مخی مرور محبتونه مرور دی","input":"","output":"زمونږ نه چې زمونږه قسمتونه مرور دی \n\nغافل مې يو لحظه درند خدائی مۀ که د يار غمه \nخوبونه درنه ځار شه که خوبونه مرور دی\n \nسپرلی څخه وی خزان شه وی په دواړو نه پوهېږم \nزما د ژوندله دشتې موسمونه مرور دی \n\nد خپلی تنهایی سره به ځان له مشغولیږو \nجانان څنګه پخلا کړو چی وختونه مرور دی \n\nد ښکلو په کوڅه باندې اوس غلی غلی خمه \nپه شور کښې مې زور نشته آوازونه مرور دی \n\nسپرلیه احترام دې په سر سترګو خو دا وايم \nاورونه راته مه کره ګلونه مرور دی \n\nراځه چي مونږه دواړه د یو بل سره پخُلا شو  \nاشنا زمونږه داړو نه ځانونه مرور دی \n\nصادقه څومره ګرانې د شعرونو تقاضې دی \nغزل ته کتے نۀ شو  چې لفظونه مرور دى"},{"instruction":"پروا نشته ستا غمونه که مې زړۀ خوری","input":"","output":"پښتون کور خو تل ښاغلی مېلمانه خوری \n\nخلق وائى ښکلى سم سړی خوارۀ دی \nزۀ خو وايم ما دې وخوری خو مانه خوری \n\nوايه وایه ستا خبرې خو سندرې \nخدائے وهلی رقیبان راله مازغه خوری \n\nپه سپرلی کښې هم ازغی زمونږ خوراک دے \nبو الهوس پکښې د ګل د شونډو سرۀ خوری \n\nپه غنمو د هوس چینجی لکیا دی \nاوس به خلق د ډوډۍ په ځائے واښه خوری \n\nوطن وال دې پام لرنه کوی چون کښې \nپاکستان دې په وږ سترګو باندې نه خوری \n\nصادق هسې ويلې نۀ شه نه شه په ځوانۍ کښې \nتا ته هیڅ وئېلے نۀ شي ځان له زړۀ خوری"},{"instruction":"ژوند مې د یاد کلی کښې ځان لره مسکن و نيوه","input":"","output":"مسافرۍ چې ورله پیسکے کہ لمن ونيوه \n \nڅۀ هیبت ناکه غوندې شپه ده رڼا هم تته شوه \nالله دې خبر کړى ډيوې ګل په ماسختن ونيوه \n\nدومره پوهېږم چې احساس به زما کل شی پکښې \nبیلتون چېل اسکے د غمونو د میچن و نیوه \n \nهغه په څوکو د بڼو مې پرهر بیا ګروی \nسودې پرې نۀ شۀ چې پوستکے پرې خوږ لن ونيوه \n\nسپرلی خورې کړې په جوړه ښائست وزرې خپلې \nګل چې په ګوتو کښې له نازه ګل بدن ونيوه \n\nنن دې ایله د رقیبانو طمعه غوڅه کړله \nتا چې په ډک محفل کښې لاس د خپل منين ونيوه \n\nصادقه اوس به د ښائست بادونه شوری په ما \nد انتظار بن کښې مې سیوری د دیدن ونيوه"},{"instruction":"زره به څنکه بائیلم چي د ښکلی زړه ساتلی شم","input":"","output":"لا خو پسر لے دے کہ کل سیورے رانیولی شم \n\nساه هم  د ښاغلی محبت په سیوری اخلمه  \nسر کۀ مې په نمر شۀ زه به هم د خاورو څلی شم \n\nته چې د خپل حسن تقاضو له سترګې تورې کړې \nزه له ډېره سوخته د ارمان په مرۍ غلی شم \n\nستا د ګرمو ګرمو شونډو اور مې لاپه ژبه دے \nخوزی به تر هغې رقیبان چې پرې سېزلی شم \n\nستا د سترګو نور مې د دنیا نظر کښې راولی \nته چې راته وګورې نو ستا په شاني ښکلی شم \n\nځه به شاعری وی زما څۀ به شخصیت زما \nستا نامه چې واخلمه صادق شمه ښاغلی شم"},{"instruction":"کوم هغه آفت به وی چې زه ورته مُسکے نه یم","input":"","output":"هسې خو يرغل د وحشتونو کښې ژوندے نه يم \n\nاوس خو د رقیب سره پښتو ده تماشه کوه \nکۀ مې خپل نۀ کړې نو اشنا زۀ به سړی نه یم \n \nخواله نزدې راشه چې دې ښکل کړمه ويرېره مه \nخپل پردے خو پېژنم څۀ دومره لیونی نه یم \n\nهسې الزامونه لګوی رقیب زما په سر \nزه که هر څو بدیمه خو شکر دے چی دے نه یم \n\nتول بار به دې ورمه خو په شا دې ګرځوی نه شم \nزۀ په تا مئین یم خفه نه شې ستا مرئے نه یم \n\nځان ته حېرانېږم چې تر اوسه د ځان خپل نه شوم \nنور ګني صادقه زه خو هیچا ته پردے نه یم"},{"instruction":"ارو مرو مې محتسب ک دار په سر خېژوی","input":"","output":"ته ورته ګوره ما د خپله لاسه برخېژوی \n \nد بې وسۍ د ستړی ژوند به درته څه ووایم \nزما اورو ته درانه پیټی د سفر خېژوی \n\nد همت ساه به مې خود لنډه لنډه کیږی اشنا \nچې ستا بيلتون مې د غمونو په لوړ غرخېژوی \n\nد محرومۍ احساس نه ځار چې مې سکونډی فکرونه \nپه ټوقو ټوقو کښې مې بام ته د هنر خېژوی \n\nزه ئې هيڅ توان د قبايلو بڼو نه لرمه \nزړۀ مې نادان دے ما د سترګو په خېبر خېژوی \n\nد رفعتونو انتها كښې مې اشنا ډېره دے \nپه پورته پورته مې د خپل فکر وزر خېژوی \n\nهغه جذبې د دنیا یو طاقت وژلے نه شی \nکفن په سر چې پښتانۀ تل په سنګر خېژوی \n\nله هرې سختې بې پروا کړمه غورځنګ د جنون \nما په تېره ازغو پښې ابله هم زر ورخېژوی \n\nد مازیګر د پېزوئنو نه قربان صادقه \nد لوپټو رنګونه ماله په نظر خېژوی"},{"instruction":"د ګل د ښکلا رنګ شمه د ګل په شونډو خورشم","input":"","output":"چې پاڅمه نکهت شمه ك باد په اوږو سور شم \n \nد نمر غوندې چې ډوب شمه د شپې هسې ځلا كړم \nعجبه تماشه ده منوّر شمه چې تور شم \n \nد سترګو په رپ خوب شمه د زړۀ په درز را ویخ شم \nد يار د قدمونو د ښکالو په څنګ کښې شور شم \n\nکاره واږۀ باڼه چې مې د څوکو په سر واخلی \nد خپله ځانه ورک شمه د يار په سترګو پور شم \n\nد سوی لوی ژوند په زاره چاؤدو حادثو کښې \nد خپل احساس لمبه شمه د خپل اسویلی اور شم \n\nغمونه دفنا د سمندر غېږې له يوسم \nسېلاب شمه په موج کښې د نولجنو اوښکو زورشم \n\nد فن په مېکده کښې تقاضې د غزل څه دی \nد زړۀ وينې د شعر جام کښې وڅښمه ميخور شم"},{"instruction":"کله گرم دے سزاوار دے كله مړ دے","input":"","output":"ستا مئین په نوم د خپلې وفا پر دے \n\nزما هر ځائے په ګودر سترګې خوږېږی \nچرته سیند چرته وله او چرته خوړ دے \n\nکرم به ته شي ستا د شونډو بلا واخلم \nتپوس مۀ کوه چې رنګ مې ولې زیر دے \n\nحاسدان مې مخکښې تګ ته کتے نۀ شی \nچې په کومه لاره ځم پکښې قوندړ دے \n\nڅوک ئې هسې نوم ناموس زغملی نه شی \nڅوک په دې خفه چې قد د صادق لوړ دے"},{"instruction":"څو پورې به مونږ په پټ پټونی گزاره کوؤ","input":"","output":"ستا که وی رضا نوره به مینه په ښکاره کوؤ \n\nلاس د هر چا خلاص و وسه زما او ستا به څه وکړی \nمونږه د يو بل يؤ دا اعلان په نغاره کوؤ\n \nمونږہ بے آباد اخلو ښائست د سر په بیعه هم \nمونږه هغه نۀ يو چې گزران په اجاره کوؤ \n\nڅنګه د راتلو سره تندے دې ګونجې کړے دے \nکښېنه اوس دمه وکړه ګیلې به په واره کوؤ \n\nور به کړو چې يار د يو نظر په بدل زړه غواړی \nهسې هم د مينې په سودا کښې خساره كوؤ \n\nووايه مالياره ته چې زمونږه لاره نۀ نيسې \nمونږه ګلان نه شكوؤ صادقه ننداره کوؤ"},{"instruction":"دومره به عالم کښې محترم نه وے","input":"","output":"ما سره كه ته نه وے ستا غم نه وے \n\nزه به له جنت وطنه ولې تلے \nخېټې له طلب که د غنم نه وے \n\nسوے مې هسې ځېز مي د لېمو كوى \nکاش چې مې کتلی درته سم نه وے \n\nته د ځان صفت مبالغه ګڼې \nزه وایم چې ته د چا نه کم نه وے \n\nما به د رقیب سره کتلی وو \nدا که ستا کوڅه نه وے ستا چم نه وے \n\nژبه د د قلم زده کول وويم \nزۀ که په زرګی قلم قلم نه وے"},{"instruction":"ګل چې رانه واخلې ګل اندام به درنه واخلمه","input":"","output":"وخته پوهېږې انتقام به درنه واخلمه \n \nڅومره چې غورځېږمه نو دومره پورته کیږمه \nمۀ مې غورځوه ظالمه بام به درنه واخلمه \n\nسرې سترګې چې پورته کړې جانانه ځان به غلی کړم \nسره منګل چې پورته کړې سلام به درنه و اخلمه \n\nزره چې ساقی تنگ نۀ کړې د ټول عمر مېلمه نه يم \nجام به درنه واخلمه خو کام به درنه واخلمه \n\nته به رانه کوته څنډوی چې ستا په خوښ شمه \nزه به دې لاس ښکل کړمه انعام به درنه و اخلمه \n \nزلفې کۀ په شاکړې څټوکی سره به څۀ کوې \nشپې له چې درځمه نو ماښام به درنه واخلمه \n\nهاغه لېونی يم چې آرام په ځان حرام ګڼم \nلاس منې په سر کيږده نو حرام به درنه واخلمه \n\nته به راته وائی ستاسو کوم يو خدمت وکړمه \nښکلے یم صادقه احترام به درنه واخلمه"},{"instruction":"ستا د یاد د پسرلی مهربانی ده","input":"","output":"په سفر کښې هم د ګلو ارزانی ده \n \nهر ارمان مې د زړګی په وینو سور دے \nد ژوند هره تقاضه چې الوانی ده \n \nښه پوهيږې چې په خان د ځانه ورک یم \nته له ما ځنې ما غواړې حېرانی ده \n\nبي يقينه انتظار دې  لا په خېر شی \nد راتلو هره نېټه ئې امکانی ده \n\nمونږه ټول د نغری په غاړه ناست یو \nمونږ د خپله کوره ایستې ځان ځانی ده \n\nکه ځوانی مې لاړه څه وشو صادقه \nچې راغلې په غزل زما ځوانی ده"},{"instruction":"اور د تمنا به د سپرلی غېږې له ورکړمه","input":"","output":"زۀ به خپلې مينې ته د ګلو پنډ په سر کړمه \n\nماته په مزل کښې د مزل سختې آسانې دئ \nدا لارې چې کچ کړمه نو دا منزل به سر کړمه \n\nهسې خاطر مۀ درنوه یاره په لمسون د غېر \nراشه چې د خپلې مجبورۍ نه دې دې خبر کړمه \n\nکور د زړۀ مې ستا د ورانوې که جوړوې يې ته \nزۀ پکښې لا څوک يمه چې تا ترېنه بهر کړمه \n\nداسې به دې خپل کړم چې مې خپل در ته پسخیږی \nحسد به جانانه د رقیب د غاړې غور کړمه \n\nدومره به دې ښکلی کړم چې ښکلی په تا وياړ کوی \nدا هنر لرمه ځان به خاورې تا به زر کړمه \n\nځارې شم د خولې وائی توبه مې بيا به نۀ کووم \nځان چې په دروغه ترې صادقه مرور کړمه"},{"instruction":"مونږ لېونی خو په دې نۀ يو چې تاوان دے پکښې","input":"","output":"اور ته ور دانګو که چا ووې چې جانان دے پکښې \n\nخدايه په دې وطن تاوده بادونه مه راولې  \nزمکه د نورو خو زما حصه آسمان دے پکښې \n\nمحبت اور دے خو ټکور بغېر د اوره نه شي \nدرد به ئې اخلو چې زمونږ د زړۀ درمان دے پکښې \n\nزۀ ئې د وخت د حادثو له سره نه ځارووم \nژوند که مې تریخ دے گړه کړه مې ارمان دے پکښې \n\nگرم چې مې نه کړې غنم رنګو ته چې ګورمه ډېر \nواعظه هاغه مې د زړۀ د ګلی خان دے پکښې \n\nجنت کابل نه بارودو دوزخ مه جوړوئی \nد د وخت كافرو زما ورور دے مسلمان دے پکښې \n\nد خدائے دښمن له ک خدائے کور کښې پناه مۀ ورکوه \nزړۀ به دې څنګه مسلمان شی چې شېطان دے پکښې \n\nدَ زړه له باغه مي ګل ګل مينه پنډونه یوسه \nزما جانانه ستا د پاره چور تالان دے پکښې \n\nزۀ دې بربنډه سينه پرېښودمه ته چرته ځې \nلاس ته دې وګوره اشنا زما ګرېوان دے پکښي \n\nد جانان در ته رسېدل د وړو لوبې نه دى \nزه پري و رخم صادقه دار دے که زندان دی پکښي"},{"instruction":"د ښاغلو ښکلو دې کښې څۀ قصور دے","input":"","output":"هر مئين چې له خپل زړۀ ځنې مجبور دے \n\nچې غرور ې په سر سترګو مونږه اخلو \nکرم به نۀ وی هغه ښکلی که مغرور دے \n\nرقیبان د د تبي تاوه نه غریبی \nستا په سر مې هر یو ښکلے ھم تربور دے \n \nته چې ځان ته ګورې زه به درته ښکارم \nستا په سترګو کښې زما د سترګو نور دے \n\nد بڼو غشی دې ګرم نه دی لاليه \nکه دا زړۀ مې د دې زړۀ په وینو سور دے \n\nپه تيارو کښې د نفرت رانه وژک نۀ شی \nمحبت خو یو رڼا رڼا شعور دے \n\nهسې نه سوزم لمبې راځنې خپری \nستا بیلتون خو د غوړ اسکی بل تنور دے \n\nجل وهلے چې د نمر په سیوری ناست یم \nپه دا څۀ که ستا د زلفو سیورے گور دے \n\nخان چې نه راكوى ما زما نه غواړی \nد دې ښكلو عجيبه غوندې دستور دے \n \nد وفا مېوه د حسن باغ کښې نشته \nهرې ونې ې نیولے هسې بور دے \n\nدشمنان چی زما پښې وهى صادقه \nد يارانو خو څۀ لاس پکښې ضرور دے"},{"instruction":"دلته خو په هر کلی کښې زور د ښکلاګانو دے","input":"","output":"د پښتنو وطن خو کور د ښکلاګانو دے \n \nچرته کښې پنزېب چرته بنګړی نغمه سرا وينم \nهر ځائے پکښې گرم ټنګ ټکور د ښکلاګانو دے \n\nپېغلې ې په هر ګودر کښې جنګ د منګوټو کوی \nشور دے خو زړه پورې غوندې شور د ښکلاګانو دے \n\nمراوی چي شرشم شی نو غانټول ګلونه وسپری \nهر وختې سپرلے پکښې سمسور د ښکلاګانو دے \n\nذکر به  صادقه د تمامي پښتونخوا کووم \nدا ې په ما قرض په ماپور د ښکلاګانو دے"},{"instruction":"چئ ستا بانه  مئ په نظر پراته دی","input":"","output":"د سترګو کاتی مې بهر پراته دی \n\nوړم په ملاماتی د ژوندون نازونه \nپه ما غمونه لکه غر پراته دی \n\nهر ځائے کښې ګورمه د ځان سترګوته \nچې آئینونه کوز او بر پراته دی\n \nما په تيارو کښې خپل نظر شيندلے \nپه ما رنګونه د سحر پراته دی \n\nچې ښکلووم ې د بڼو په څوکو \nدا د چا پلونه په ګودر پراته دی \n\nدا چې دښمن ترېنه په ماتې زغلى \nدا پښتانه دی په سنګر پراته دی"},{"instruction":"چې په ساز د محبت کښې تار په تار شوم","input":"","output":"د رباب غوندې له سوزه نغمه بار شوم \n\nډېر بې کاره وم که ډېر د کار سړے وم \nاوس د کار شومه د ښکلو چې په کار شوم \n\nپه نزدې کښې رانه لرې ې جانانه \nزۀ په يو محفل کښي ستا په انتظار شوم \n\nد راتلو زېر دې چا راوړۀ لاليه \nسترګي سترګي ستا راتلو ته په دې لار شوم \n\nدا په کوم نظر دې بيا وكتل ماته \nچې يو دم نشه نشه خمار خمار شوم \n\nمیکده مي ستا په سترګو پسې پرېښوه \nنه ساقی شومه نه هاغسې میخوار شوم \n \nستا هوښیارو اداکانو دومره اوکره \nد الفت په سادګۍ کښې هم هوښيار شوم \n\nټوله شپه مې د يار مخ ته شوګيره کړه \nپه والله که هډو موړې په ديدار شوم \n\nد ګمان په جزیره کښې ئې آباد کړم \nنه ئ پوهه په انکار نه په اقرار شوم  \n\nدا خپل خان راته څه ښکلی ښکلی ښکاری \nزۀ صادق چې هم د هاغه ښکلی یار شوم"},{"instruction":"ژوند ته په ژړا شمه ارمان ته په خندا شمه","input":"","output":"اوښکه اوښکه پرېوځمه ځان ته په خندا شمه \n\nزړۀ چې ځان له و خورمه ښائست غزل غزل کړمه \nګټه مې په كته وی تاوان ته په خندا شمه \n\nدا لارې ازغني دی خو هاغه د یار کلے دے \nدرد چې مې بې ځانه کړی درمان ته په خندا شمه \n\nخدائے خبر چې ولې خلق تاته ګوتې ونیسی \nزۀ چې خپل ریخې ريخې ګرېوان ته په خندا شمه \n \nښکلی زورور دى په تندی کښې غوټه نه منی \nوژنی مي صادقه خو جانان ته په خندا شمه"},{"instruction":"تا په سپرلے کۀ د جمال دېره دے","input":"","output":"په که ما د اوښکو پشکال دېره دے \n\nستا مستو سترګو کښې غرور د حسن \nزما په وچو شونډو سوال دېره دے \n\nد کلی خلقو زړونه مه تنګوی \nمسافر دلته د یو کال دیره دے \n \nزمونږ په برخه کښې برخه کښې تیارې دی ځکه \nپه مونږ د يار د زلفو خیال دېره دے \n\nد بلۍ څوکې په نظر نروی \nمئین په خوا کښې د دېوال دېره دے \n \nصادق به ووسی د غزل کلی کښې \nڅه د سیالی په ځانے کښې سيال دېره دے"},{"instruction":"ساه به هم نه اخلمه داسې دم ختلی ښۀ یم","input":"","output":"زۀ د ښائست د زورورو مخکښې غلي ښۀ یم \n\nستا د وصال ستا د بیلتون جُدا جُدا خوندونه \nتاله راغلی ښه یم ستا د خوانه تلے ښه یم \n\nزړۀ کښې دې ځائے نۀ کړم په مينه دې اوس پرنه يمه \nد کلی او وتم د نرخه هم وتلی ښه یم \n\nزۀ د انګن په ساه ډوبی کښی تم کیدلی نه شم \nلکه انګور د کوټې چت ته ورختلے ښۀ یم \n\nتا را کتلی دی اوس ښکلو ته هم ښکلی ښکارم \nجانانه ستا په شانی ښکلی ښه یم ښکلی ښه یم \n\nصادقه زۀ چې د خپل زړۀ خانه خراب منمه \nښکلو رټلے ښه يم ښکلو ژړولي ښه يم"},{"instruction":"د زړۀ قاتل د زړۀ درمان څه شو","input":"","output":"زما دشمن زما جانان څه شو \n\nدا ستا په لاسو کښې ټکړې د څۀ دى \nزما په غاړه کښې ګرېوان څه شو \n\nزما په سترګو کښې اوبه شوه مينه \nد صبر زور او د زغم توان څه شو \n\nزما جنون د ښکلو چم کښې اوده \nوخته زنځیر څه شو زندان څه شو \n\nد ځان په سیوری کښېناستی نه شمه \nزما د سر سیورے آسمان څه شو \n\nهغه صادق هغه څښتن د شعور \nهاغه ښاغلی غزلخوان څه شو"},{"instruction":"څومره ګران د بل د زړۀ خوشحالول دی","input":"","output":"حقيقت کښې ځان د ځانه شوکول دی \n\nشعر څۀ خو د زړۀ وينې څڅول دی \nد غزل د ناوې لاس پرې سره کول دی \n\nلېونتوب خو يوه لار چې ځی ځنګل ته \nمينتوب د لارو منځ كښې لار ايستل دى \n\nد رقیب نامه هم اخلم ستا له مخه \nد ازغو په څوکو شونډې کېښودل دی \n\nستا د سترګو تورته سپينې سترګې ګورم \nد ارمان دشته کښې شپې صبا كول دى \n\nستا د خولې خواږۀ ې ستا غوندې خواږۀ کړی \nستا په ژبه که تراخه تراخه کنځل دی \n\nپه یادونو خور زرکی کله تولیږی \nبس خو سترګې خپل ارمان له تورول دی \n\nکاش چې نوم د صادق ستا په شونډو راشی \nد سپرلی هسې په ګلو غوړېدل دی"},{"instruction":"فرشتو پرې جوړ ليکلے د يار نوم دے","input":"","output":"چې دا زړۀ مې داسې نرم لکه موم دے \n \nستا د سترګو کتابونه ځکه لولم \nهره پاڼه کښې ې ستا د زړۀ مفهوم دے \n\nکه په خوله باندې ډېر پوست دے هاغه ښکلے \nخو د خؤلې په ورکولو کښې ډېر شوم دے \n\nچې د چا په لاس کښې مم وی ورته خاندی \nيار زلمے شو ولې خوئی ې د ماشوم دے \n\nمجبورۍ نه ې صفت کووم ملګرو \nکنی هر يو ښکلی ښه راته معلوم دے \n\nپه اومه خوله چې پخې پخې وعدې کړی \nهاغه ښکلی څومره پوخ دے څومره اوم دے \n\nد خبرو چل صادق نه خلقو زده که \nستا په مخکښې غلے ناست لکه شکوم دے"},{"instruction":"غورځنګ د زاره چاؤ دو حادثو نه راوباسم","input":"","output":"ژوندون چې اوښکه اوښکه د سلګو نه راوباسم \n\nاحساس د کامرانی به تلوسو نه راوباسم \nنمرونه به يو ځلې د ذرو نه راوباسم \n\nد مينې يو نظر ې د لیمو نه راوباسم \nناویاته ملغلره د اوبو نه نه راوباسم \n\nخاطر دې په ماګران دے کنی کرانه ده لالیه \nخندا چې په ژړا کښي د وښکو نه راوباسم \n \nشعور د محبت انسانیت له ورکوومه \nنفرت به د دې خلقو د زړګو نه راوباسم\n \nټكونه ئې ختلی د زره زخم بیا ګنډمه \nتارونه دې جانانه د کمڅو نه راوباسم \n\nپه ځان کښې نۀ ځائیږی په جهان خورېدۀ غواړی \nبانست به د ښائست د پلوشو نه راوباسم \n\nسپېځلې تقاضې چې د ژوندون ځنې پوره کړی \nپښتون به د نشو او تماشو نه راوباسم\n \nغمونه دې جانانه د درد څړيكوته سپارمه \nازغی به د ازغو په څوکو پښو نه راوباسم \n\nسُرخی يې د غزل د آننګو کړمه صادقه \nد زړۀ وينې چې پورته د مغزو نه راوباسم"},{"instruction":"تاله راغلې ده په سردې ودرېدلې سپوږمۍ","input":"","output":"د سپوږمۍ خورې تاته کوری غلې غلې سپوږمۍ  \n\nستا لوپټه کښې پړقا پروق د ستارو محبوبې \nخدائے خبر چا پرې د آسمانه را څنډلې سپوږمۍ \n\nهسې د زلفو په وریځو رانه مخ پټوی \nګنې فطرت خو په وړو لویو ویشلې سپوږمۍ \n\nستا قد قامت ته رسېدل زمونږ د وسه نه وو \nبېگاه مې خوب کښې وه په لاسو رانېولې سپوږمۍ \n\nتا ورته هم لكه زما کتلی که څه \nنن چي ښکاریږی راته ستا په شانې ښکلې سپورمی \n\nبې ځايه نۀ خورم تیندکو نه ګام په ګام صادقه \nهاغه ده و ګوره په بام باندې ختلې سپوږمۍ"},{"instruction":"هاغه ښکلے چې دشمن مي د ایمان دے","input":"","output":"په والله چې مې د زړۀ د کلی خان دے \n\nپه خپل ځان مې د خپل قتل دعوی وکړه \nکه هر خو زما قاتل زما جانان دے \n\nبنیادم که ښاپیرے دے نه پوهیږم \nچې هر ښکلی هاغه ښکلی ته حېران دے \n\nد نظر له تُربېخونو دې لوګے شم \nچې را ؤ دې کتل دا دې هم احسان دے \n\nښکلو ډېرې وسې وکړې چې ې وران کړی \nد زړۀ کور مې د الفت په سر ودان دے \n\nچې ماتېږی خو هیچا ته ته تیتیری \nدغه سر که چرته وی نو د افغان دے \n\nبده ورځ مې په هغۀ هم پېرزونه شی \nکه رقیب دے خو زما غوندې انسان دے \n \nد الله ښکلی به خود ساتی په زړۀ کښې \nچې صادق پخپله ښکلے مسلمان دے"},{"instruction":"خدائے خبر زۀ د ژوندانه په کوم ډګر ولاړ يم","input":"","output":"لكه رقيب له چې په سر ځان ته په سر ولاړيم \n\nستا استقبال ته کور او کلی نه بهر شو خلق \nزۀ درته ياره د خپل ځانه هم بهر ولاړ يم \n\nښکلی پرانستې تڼۍ کښینی زما کور سیوری ته \nزۀ د چنار غوندې په خپله په سور نمر ولاړيم \n\nجانانه حکم کوه دايمه اے دایمه زۀ \nهر يو خدمت ته دې په شانې د نوکر ولاړ \n\nراځه راځه چې محبت له سترګې تورې نۀ کړې \nزه درته خاص د خپل اخلاص په رهگذر ولاړيم \n\nکه په سر لار لرم ظالم مې سر کولے نه شی \nد ظلم زور مخې ته خاص لكه د غر ولاړ يم \n\nجانان راولی د بڼو غشی رقیب د کرکې \nزۀ د جانان او رقیب منځ کښې په سنګر ولاړيم"},{"instruction":"ساقی جانه ستا یارۍ ته مې زړه کیږی","input":"","output":"غم دې نۀ وی میخوارۍ ته مې زړه کیږی \n\nچې خان بائیلمه په یو نظر د ښکلی \nمحبت كښې جوارۍ ته مې زړه کیږی \n\nلږ خفه شه لږې شونډې دې کړه بوسې \nلږ منت لږې زارۍ ته مې زړه کیږی \n\nبې تنخواه مې د خپل ځان سره نوکر که \nمزدورۍ ته او خوارۍ ته مې زړه کیږی \n\nستا يادونه مې په اوښکو را تازه شی زړه کیږی \nد ګلونو آبیاری ته مې زړه کیږی \n\nهاغه ښکلي دې زما په سیوری کښېنی \nد ښائست څوکیدارۍ ته مې زړه کیږی \n\nڅومره غټ کټ رقیبان په یار پسې دی \nپه والله چې خرکارۍ ته مي زړه کیږی \n\nهسپتال کښې طبيبانې ښکلې ښکلې \nچې سهى کړم بيمارۍ ته مې زړه کیږی \n\nچې ښائست غزل غزل کرمه صادقه \nداسې داسې فنکارۍ ته زره کیږی"},{"instruction":"هر دېوال رقیب دے د دېوال نه پورته ګورمه","input":"","output":"ستاسو کورته نه ګورمه ستاسو کورته ګورمه \n\nورځ او شپه مې ښۀ وی د خپل ځانه په کښې نه وځم \nستا چې د نيازبينو سترګو سپین او تور ته ګورمه \n\nڅومره بلبلان ې په نغمو مجبوره کړی دی \nزۀ په خاموشۍ کښې د ګلونو شورته ګورمه \n\nتاته مې نزدې نه پرېږدی ستا د آننګو قهر \nڅنګه آخر سوزم چې د لرې اور ته ګورمه \n\nما د خپلې مينې تخم هر ځائے کښې کرلے دے \nهلته مې ياران وسی چې کوم يو لورته ګورمه"},{"instruction":"مينه چې نه کوی د مینې د وتر څنګه غواړی","input":"","output":"هغه زما نه زما زړه او ځیګر څنګه غواړی \n\nپښتون لالے مې د ډالرو پنډ په سر وليده \nما وې شين سترګی چو نفر او خیبر څنګه غواری \n\nچې توره شپه کښې را خورې کړی د نفرت وزرې \nزما نه مينه او د مينې سحر څنګه غواړی \n\nهغه په سر کښې دی خو څۀ پرې هغه سر نه لری \nکنی د خپلو نه پردو له سنګر څنګه غواړی \n\nزمونږ په وينو سرې خولې هم ګردان د امن کوی \nزمونږ نه امن په بدل کښې د شر څنګه غواړی  \n\nپښتون خو ټول عمر په بوټى کښې بلا غوښتې ده \nنن د دښمن په مخکښې امن د سر څنګه غواړی \n\nاور ورؤلے شی خو تپې هم زغملی نه شی \nد الوتكو ملاتړ له لښکر څنګه غواړی \n\nد انسان نوغے ختموی انسانیت شته کوی \nګل پاڼې پاڼې لاړه اوسي ډنډر څنګه غواړی \n\nپښتون غېرت چې ې سنګسار که تر ماسکو ورسېد \nبیا به د خپلو نه دا خپل پېښور څنګه غواړی\n \nد قلم توره څنډوی د جنگ میدان ته درومی \nصادق د ژوند په تسلسل کښي محشر څنګه غواړی"},{"instruction":"ستا ښکلی ځوانۍ ته فکر وړی یم","input":"","output":"خپلې حېرانۍ ته فکر ورے یم \n\nزمکه د آسمان سره سیالی کوی \nزه ی نادانۍ ته فکر ورے یم \n\nپه ښکلو دا څۀ درباندې شوی دی \nستاسو بې ایمانۍ ته فکر وړے یم \n\nساه مي لنډه لنډه شوه د ژوند په لار \nهسې ستومانۍ ته فکر وړی یم \n\nڅنکه آخر څنګه خواله راغلې نن \nستا مهربانی ته فکر ورے یم \n\nدا کرانه گرانی او پېسه سپر دیدن \nدومره ارزانی ته فکر ورے یم \n\nماغه د الفت دا د شهوت قیصې \nاوس قیصه خوانی ته فکر وړی یم \n\nڅنګه په خندا خندا کښې وژاړی \nهاغه پیریانۍ ته فکر ورے یم \n\nهر سړے د ذات په غار دننه شهٔ \nدومره ځان ځانۍ ته فکر وړے یم \n\nهره ناروا پکښي روا شوله \nدې مسلمانۍ ته فکر ورے یم"},{"instruction":"دانه چې مې د یار د زلفو خم نه پیژنده","input":"","output":"خو ما د دې کړو مارانو دم نه پېژنده\n \nبي غمه داسې نۀ وم چې مې غم نه پېژندۀ \nجانانه پیژنده مي خو ما سم نه پیژنده \n\nبې لارې شو په لاره کۀ په لاره شو بې لارې \nچا دم نه پېژنده او چا قدم نه پیژنده \n\nالله پکښي ځانیږی او ستا ساه پکښې ډوبیږی \nظالمه تا زما د زړۀ جرم نه پیژنده \n\nغورځنګ ي د جذبې د صحرا دوړو کښې سر و خوړ \nچی کومو لېونو د ښکلو چم نه پېژنده \n \nزمونږ وينې د کوم یو محترم له وښکو څاڅی \nقاضی پکښې لا كوم يو محترم نه پېژنده \n\nآخر ې زما سترګې ورېدو ته کړې تیارې \nجانان زما د زړه د ښار موسم نه پېژنده \n\nهغه زمونږ نه لاړۀ د لفظونو سوداګر شُو \nحرمت چې ې صادق د قلم نه پېژنده"},{"instruction":"چي خوله ترې غواړم وانی نن مي طبیعت ښۀ نۀ دے","input":"","output":"جانان مې ډېر ښۀ دے خو دا پکښې عادت ښۀ نۀ دے \n\nچې سړے وځی د ژوندون له هره کاره پکښې \nد محبت سره هم دومره محبت ښۀ نۀ دے \n\nیا به سر وخورم یا به بل کلی ته کډه وکړم \nزمونږ د کلی د خانانو راته نيت ښۀ نۀ دے \n\nهيڅ پته نه لکی چې کله به دې سپک وباسی \nد چا حسِین د زړۀ په کور کښې سکونت ښۀ نۀ دے \n\nاوس چې په کاڼو باندې لګې خپلې وينې څټه \nما درته نه وې روايت نه بغاوت ښۀ نۀ دے \n\nماته په خط کښي داسي مه ليکه چې خوښ به دې شم \nا مخامخ شهد لفظونه شرارت ښۀ نۀ دے \n\nصادقه یاره اوس نو خلق دې ژوند تېروی \nنږ غوندې تريخ شه مړه دومره ډېر خوږ لت ښۀ نه دے"},{"instruction":"وګوره كس اړخ ته جېب کښې مې سمبال اېښے دے","input":"","output":"د زړۀ د پاسه مې جانانه ستا رومال اېښے دے \n\nد سترګو تور به مې نن بیا شی ورته سپین په کتو \nد و روزو منځ کښي دې نن بیا د رنجو خال اپنے دے \n\nعزت يې څه غېرت يې څۀ عصمت يې څۀ پاتې شه \nچا چې د ننګ په ډګر توره اېښې ډال اېښے دے \n\nچې په جواب يې ستا هوښيارې سترګې هم نۀ رسی \nتا مې د سترګو په ککو کښې هغه سوال اېښے دے \n\nمينان څه چې زمانه يې په اردل کښې وسی \nد خدائے قدرت دے چې يې ښکلو کښې کمال اېښے دے \n\nچې د اخلاص په تول کښې دروند وی هغه خپل ګڼمه \nما د خزلې غوندې سپک په تول کښې مال اېښے دے \n\nرڼا د فکر مې روښانه پښتونخوا کړه ځکه \nما پښتنو ته په تيارو کښې بل مشال اېښے دے \n\nتا جوړ زما خبرې واورېدې په کور دننه \nڅنګه راپورته شوې چي سردې په دېوال اپنے دے \n\nاوس به وی ستا په شانې ښکلی د صادق غزلې \nچې يې په ذهن کښې تصوير ستا د جمال اېښے دے"},{"instruction":"څرنګې پيريان د بې رُخۍ درځنې پورته شو","input":"","output":"څنګه دې پېرزو کړلو په ما د التفات نظر \n\nهاغه چې يې ز زۀ د بڼو رپ ته هم لېواله وم \nڅنګه دې راواړولې پښتنې سترګې \n\nداسې ټکى نشته چې پرې ستا مننه وکړمه \nته که مي اشنا د کيفيت په اندازه رسې \n\nتاته به پخپله هم احساس د دې احساس وشی \nکوم چې ستا کتو سره زما په تن بدن کښې دے \n\nستركي مي دي سترګي هر وېښته مي سترګي سترګي شه \nداسې دې راوکتل چې زړۀ مې سترګې سترګې شه"}]